Μικρά αμελητέα συμβάντα, όπως το κυνήγι μιας ενοχλητικής μύγας ή μιας τελευταίας μπουκιάς, το στρίψιμο ενός τσιγάρου, η αϋπνία από τις γοερές κραυγές ενός κουταβιού, ξεστρατίζουν κάποτε σε μια απρόσμενη λεπτομέρεια ανασυνθέτοντας τον θραυσματικό κόσμο που μας περιβάλλει, όπως όταν κανείς ξαφνικά αντικρίζει μια εικόνα που κρύβεται πίσω από το ρυζόχαρτο που την προστατεύει. Δοσμένα με ακραία ενίοτε ελλειπτικότητα, τα σπινθηροβόλα μικρο-διηγήματα της συλλογής κατεργάζονται με μαύρο χιούμορ την τέχνη της απόλαυσης.
Η Αυγή Λίλλη έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Πρόχειρες Σημειώσεις Πάνω σ’ ένα Σωσίβιο (Λευκωσία, Αρμίδα 2011), Η Σφαγή του Αιώνα (Θράκα 2018, β΄ έκδ. 2020) και Στην Άκρη μια Ουρά (Θράκα 2021). Ποιήματα και μικροδιηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και τουρκικά. Έχει ανθολογήσει και μεταφράσει από τα βουλγαρικά ποιήματα του Georgi Gospodinov (Εκεί όπου δεν είμαστε, Ίκαρος 2022). Γράφει επίσης σενάρια μικρού μήκους, ενώ θεατρικά κείμενά της και μονόπρακτα έχουν παρουσιαστεί σε διάφορες σκηνές στην Κύπρο. Σπούδασε Κλασική και Νεοελληνική Φιλολογία. Η υπό έκδοση διδακτορική διατριβή της (ΕΚΠΑ 2017) αφορά στο έργο του μεταπολεμικού συγγραφέα και κριτικού Αλέξανδρου Κοτζιά. Γεννήθηκε το 1980 στη Βουλγαρία. Μεγάλωσε και ζει στη Λευκωσία.
Στα δικά μου μάτια, αυτές οι μικρο-ιστορίες αποτελούν μια πεζογραφημένη ποίηση της καθημερινότητας. Σου δίνεται η εντύπωση πως διαβάζεις ένα ημερολόγιο με όλα εκείνα τα τα μικρά συμβάντα που λαμβάνουν χώρα καθημερινά και είναι ικανά γεννήσουν συναισθήματα. Λύπη, χαρά, νοσταλγία, χιούμορ, απόλαυση... Δεν είναι προσιτά προς το καθένα να τα αναγνωρίσει. Είμαστε συνηθισμένοι, πολλά που συμβαίνουν στις ζωές μας, να τα θεωρούμε ευτελούς σημασίας. Η ευαίσθητη και οξεία κριτική ματιά της συγγραφέως όμως τα εντοπίζει και τα αποτυπώνει στο χαρτί, σαν φωτογράφος πάντα έτοιμος, με μια Kodak στο χέρι.
Μία άψογη δουλειά από την κυρία Λίλλη που με το γλαφυρό ύφος της, την καλοδουλεμένη πρόζα της και τις συντακτικές δομές της που δημιουργούν έναν απολαυστικό εσωτερικό ρυθμό, αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο το είδος του "μικροδιηγήματος" δείχνοντας ότι υπάδρχουν ακόμη ικανοί και διαβάζοντες, συγγραφείς στην ελληνική και κυπριακή λογοτεχνία...