What do you think?
Rate this book
- Ani broń ani sposób w jaki ją trzymasz, nie są ważne.
- A co jest ważne?
- Pasja.
Starość nie radość, wiadomo. Ale jak cię znajdują pod stosem trupów, bez pamięci, za to z ogromnym bukłakiem pełnym wódki, który tulisz do siebie niczym troskliwa matka niemowlę, to wiadomy znak, że żarty się skończyły.
Tak oto rozpoczyna się zupełnie nowy rozdział w życiu Viriona.
Pamięć: brak.
Umiejętności: ponadprzeciętne.
Cierpliwość: mocno ograniczona.
Dodając do tego trzy pary oczu wpatrzonych w niego z uwielbieniem i trzy pary ust szpecące nabożnie "Mistrzu, prowadź!" dostajemy najlepszą ekipę ze spalonego teatru i reżysera na skraju załamania nerwowego. Ale jaka to będzie piękna katastrofa!
- A co jest ważne?
- Pasja.
Starość nie radość, wiadomo. Ale jak cię znajdują pod stosem trupów, bez pamięci, za to z ogromnym bukłakiem pełnym wódki, który tulisz do siebie niczym troskliwa matka niemowlę, to wiadomy znak, że żarty się skończyły.
Tak oto rozpoczyna się zupełnie nowy rozdział w życiu Viriona.
Pamięć: brak.
Umiejętności: ponadprzeciętne.
Cierpliwość: mocno ograniczona.
Dodając do tego trzy pary oczu wpatrzonych w niego z uwielbieniem i trzy pary ust szpecące nabożnie "Mistrzu, prowadź!" dostajemy najlepszą ekipę ze spalonego teatru i reżysera na skraju załamania nerwowego. Ale jaka to będzie piękna katastrofa!
520 pages, Paperback
First published January 24, 2024
5 people are currently reading
125 people want to read
About the author
Andrzej Ziemiański
65 books218 followersRocznik 1960, architekt, wrocławianin.
Jak sam rzecz ujmuje, zaistniał dzięki decyzji trzech wielkich mocarstw podjętej w Jałcie. Inaczej, jego rodzice nie spotkaliby się.
Gdyby nie to fatalne w skutkach porozumienie, mogłyby więc nigdy nie powstać powieści takie jak "Wojny urojone", "Bramy strachu", "Dziennik czasu plagi", "Zabójcy szatana", "Nostalgia za Sluag Side" (dwie ostatnie wspólnie z Andrzejem Drzewińskim) oraz "Przesiadka w przedpieklu" (pod pseudonimem Patrick Shoughnessy).
Zobaczywszy co uczynił, pisarz zamilkł na ponad dekadę. Jednak jego mroczny charakter dał znać o sobie, a produkty takie jak "Bomba Heisenberga", "Autobahn nach Poznań", "Achaja", "Zapach szkła", "Waniliowe plantacje Wrocławia" czy "Legenda" zaowocowały licznymi nagrodami literackimi. Autora uhonorowano Nagrodą Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla (dwukrotnie), nagrodą Sfinksa (pięciokrotnie), Nautilusa (dwukrotnie).
Jak sam rzecz ujmuje, zaistniał dzięki decyzji trzech wielkich mocarstw podjętej w Jałcie. Inaczej, jego rodzice nie spotkaliby się.
Gdyby nie to fatalne w skutkach porozumienie, mogłyby więc nigdy nie powstać powieści takie jak "Wojny urojone", "Bramy strachu", "Dziennik czasu plagi", "Zabójcy szatana", "Nostalgia za Sluag Side" (dwie ostatnie wspólnie z Andrzejem Drzewińskim) oraz "Przesiadka w przedpieklu" (pod pseudonimem Patrick Shoughnessy).
Zobaczywszy co uczynił, pisarz zamilkł na ponad dekadę. Jednak jego mroczny charakter dał znać o sobie, a produkty takie jak "Bomba Heisenberga", "Autobahn nach Poznań", "Achaja", "Zapach szkła", "Waniliowe plantacje Wrocławia" czy "Legenda" zaowocowały licznymi nagrodami literackimi. Autora uhonorowano Nagrodą Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla (dwukrotnie), nagrodą Sfinksa (pięciokrotnie), Nautilusa (dwukrotnie).
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 25 of 25 reviews
April 27, 2025
Lubię styl Andrzeja Ziemiańskiego, który ewidentnie i szczęśliwie ewoluował od czasów pierwszych tomów Achai, które dla wielu były przecież nie do przejścia. W nowej odsłonie Viriona nie ma już tamtej przaśności, ale jest to, co od razu przyciąga naszą uwagę, a co tak wielu pokochało z miejsca – humor, cięty jęzor, dialogi męskie w klimacie jak z filmów z lat 80. Nie przez przypadek wspomniałam o tamtych muskularnych aktorach, przerysowanych, nieśmiertelnych – wizualnie, jego bohaterowie przypominają mi modeli ze zdjęć Helmuta Newtona, jednego z najbardziej fizycznych fotografów minionej epoki. Wyrzeźbieni, stalowi, o mięśniach, które wybuchają pod skórą. Świat Viriona jest właśnie taki, jak dobra akcja, dobra sensacja, pełna pojedynków, niezapomnianych dialogów, ognia i krwawych jatek. Nie dla każdego, wiadomo, to bowiem trzeba lubić, bawić się tym, poddać pewnej konwencji. Kto jednak poczuje ten nastrój, poczuje ten klimat, ten zostanie w tym świecie i przeżyje niejedną przygodę. Ja przeżyłam u boku Viriona swoje i idę za nim, gdzie nas poniesie.
Nowy Rok, nowa ja, nowy Virion – trafiliśmy na siebie znów i pójdziemy razem pod rękę. Kto ma ochotę poznać tego legendarnego szermierza natchnionego, ten może zacząć od końca – Andrzej Ziemiański tak obmyślił swój świat, że nie trzeba iść od samiusieńskiego początku. To ważne w fantastycznych opowieściach tak obszernych jak wieloksiąg cyklu Achai. Jestem ciekawa, co powiecie, jakie będą wrażenia z Waszej lektury.
Nowy Rok, nowa ja, nowy Virion – trafiliśmy na siebie znów i pójdziemy razem pod rękę. Kto ma ochotę poznać tego legendarnego szermierza natchnionego, ten może zacząć od końca – Andrzej Ziemiański tak obmyślił swój świat, że nie trzeba iść od samiusieńskiego początku. To ważne w fantastycznych opowieściach tak obszernych jak wieloksiąg cyklu Achai. Jestem ciekawa, co powiecie, jakie będą wrażenia z Waszej lektury.
March 26, 2025
2137 raz mogę napisać, że Pan Autor Andrzej Ziemiański to jest gość. I niechby jeszcze 5 Virionów napisał, jeśli będą tak dobre, to niech będą. Przeprzyjemnie się to czyta/słucha. Ci bohaterowie, ten świat to jest coś nieprawdopodobnego! Te intrygi i te rozwiązania fabularne. A ile mądrości życiowych. Perfekcyjność tego uniwersum opiewam od lat. Na starość obejrzałbym coś filmowego z tego uniwersum to tak po prawdzie. Virion po raz kolejny polecanko.
January 11, 2025
2.5 ⭐️
Troszkę się wynudziłam 🥲
Troszkę się wynudziłam 🥲
September 6, 2025
ciekawy świat oraz barwne postacie wciągają, a książka zapewnia dużo śmiechu i kreatywnej akcji
January 29, 2024
Virion. Krew to nowa odsłona historii legendy miecza ukazująca kolejny etap życia Viriona. Tytułowy bohater zyskuje nowe przezwisko, które coraz bardziej zaczyna do niego pasować. Dziadek jednak dosadnie pokazuje, że nie powiedział jeszcze ostatniego słowa.
Jeśli jeszcze nie znacie tej serii to… CO WY ROBICIE ZE SWOIM ŻYCIEM? Polecam Wam zacząć od Wyroczni, która ma świetną superprodukcję, gdzie każda z postaci mówi innym głosem, a całość dodatkowo wzbogacona jest o wiele efektów dźwiękowych, które sprawiają, że ta historia jest jeszcze ciekawsza.
Od wydarzeń ukazanych w finale Szermierza Natchnionego minęło 15 lat, a ten tom świetnie wprowadza czytelnika we wszystkie zmiany jakie zaszły w tym czasie w książkowym świecie. Luan i Troy wciąż pozostają w stanie wojny, która przez lata stała się stałym elementem w politycznym krajobrazie. Do tego równania dołącza Arkach, niewielkie leśne królestwo, które w tym tomie można poznać zdecydowanie lepiej.
Uwielbiam tę serię za możliwość obserwowania tego jak zmienił się Virion pod wpływem swoich doświadczeń. Jeśli porówna się go z historii znanej z Wyroczni do tej we Krwi to różnica jest KOLOSALNA. Bardzo podobało mi się to, że z perspektywy czasu można porównać zachowanie Viriona z Horrechem, którego rad niegdyś nie był w stanie zrozumieć, a dziś powtarza je swojemu podopiecznemu. To taka kropka nad i, która pokazuje, że historia zatacza koło.
Czego można spodziewać się po lekturze tego tomu? Skomplikowanych intryg politycznych, krwawych potyczek na śmierć i życie, życiowych rad i wskazówek jak do wszystkiego podchodzić z takim optymizmem jak Virion.
Seria o Virionie to jedna z moich ulubionych serii, która przy każdym tomie zapewnia świetną rozrywkę. Zdecydowanie nie jest to seria, która każdemu przypadnie do gustu, bo trzeba podejść do niej z pewnym luzem, który wymusza też sama postać głównego bohatera. Andrzej Ziemiański stworzył wspaniałe i bogate uniwersum w które chętnie się zagłębiam i przyjmuję je ze wszystkimi zaletami i wadami. Pojawiające się w tym tomie nowe postaci wprowadzają pewną świeżość do historii, jednak liczę, że wraz z jej rozwojem, pojawią się również te, które zdążyłem już pokochać.
Jeśli jeszcze nie znacie tej serii to… CO WY ROBICIE ZE SWOIM ŻYCIEM? Polecam Wam zacząć od Wyroczni, która ma świetną superprodukcję, gdzie każda z postaci mówi innym głosem, a całość dodatkowo wzbogacona jest o wiele efektów dźwiękowych, które sprawiają, że ta historia jest jeszcze ciekawsza.
Od wydarzeń ukazanych w finale Szermierza Natchnionego minęło 15 lat, a ten tom świetnie wprowadza czytelnika we wszystkie zmiany jakie zaszły w tym czasie w książkowym świecie. Luan i Troy wciąż pozostają w stanie wojny, która przez lata stała się stałym elementem w politycznym krajobrazie. Do tego równania dołącza Arkach, niewielkie leśne królestwo, które w tym tomie można poznać zdecydowanie lepiej.
Uwielbiam tę serię za możliwość obserwowania tego jak zmienił się Virion pod wpływem swoich doświadczeń. Jeśli porówna się go z historii znanej z Wyroczni do tej we Krwi to różnica jest KOLOSALNA. Bardzo podobało mi się to, że z perspektywy czasu można porównać zachowanie Viriona z Horrechem, którego rad niegdyś nie był w stanie zrozumieć, a dziś powtarza je swojemu podopiecznemu. To taka kropka nad i, która pokazuje, że historia zatacza koło.
Czego można spodziewać się po lekturze tego tomu? Skomplikowanych intryg politycznych, krwawych potyczek na śmierć i życie, życiowych rad i wskazówek jak do wszystkiego podchodzić z takim optymizmem jak Virion.
Seria o Virionie to jedna z moich ulubionych serii, która przy każdym tomie zapewnia świetną rozrywkę. Zdecydowanie nie jest to seria, która każdemu przypadnie do gustu, bo trzeba podejść do niej z pewnym luzem, który wymusza też sama postać głównego bohatera. Andrzej Ziemiański stworzył wspaniałe i bogate uniwersum w które chętnie się zagłębiam i przyjmuję je ze wszystkimi zaletami i wadami. Pojawiające się w tym tomie nowe postaci wprowadzają pewną świeżość do historii, jednak liczę, że wraz z jej rozwojem, pojawią się również te, które zdążyłem już pokochać.
June 20, 2024
Kapitalna, intrygująca, zabawna i wciągająca historia o.... dziadku w roli głównej! Jak żyć skoro, to dopiero tom pierwszy?! Moje odkrycie tego roku. Jak nic, Ziemiański z Sapkowskim muszą razem na wódkę chodzić...
April 5, 2024
Ziemiański jak zawsze - krwawo, dynamicznie, czasami po bandzie, czasem cringe, czasem seksizm, czasem biedażart. Guilty pleasure
June 24, 2024
Zdecydowanie lepsza niż poprzednie
February 16, 2024
4.5
Uwielbiam uniwersum stworzone przez Ziemiańskiego. Czyta się jednym tchem, humor miejscami może rubaszny, ale mi to akurat nie przeszkadza. Czekam na kolejne części z lekkim smutkiem i świadomością, że zbliżamy się do końca.
Uwielbiam uniwersum stworzone przez Ziemiańskiego. Czyta się jednym tchem, humor miejscami może rubaszny, ale mi to akurat nie przeszkadza. Czekam na kolejne części z lekkim smutkiem i świadomością, że zbliżamy się do końca.
February 17, 2024
Minęło trochę lat, Viriona spotykamy z lekką amnezją, jako sympatycznego dziadka. Dalej ma swoje umiejętności i podejście do życia. Podróż z przypadkowo spotkanymi osobami w przygranicznych terenach ma trochę humoru i charakterystycznego spojrzenia na świat.
Sporo nowych postaci, dalej wciągający styl.
Sporo nowych postaci, dalej wciągający styl.
March 22, 2024
Skończyłem w końcu audio. I jak samo audio było spoko, tak fabuła w ogóle mnie nie wciągnęła. Zastanawiam się czy plot twist miał być plot twistem w zamyśle autora czy jednak nie. Bo ja od pierwszego rozdziału wiedziałem, że tak będzie. I w sumie trudno mi coś powiedzieć więcej, bo dosłownie się wynudziłem na tej historii.
March 20, 2024
Ależ mi się to dobrze czytało! Dawno mnie tak nic nie wciagnęło. Cokolwiek mowić o Ziemiańskim, umie on robić mieczem, a w każdym razie jego wizja mnie kupuje. Ta część cyklu bedzie chyba moją ulubioną ze świata Viriona, czekam na następną, jak na żadną inną kontynuację w ostatnim czasie.
February 7, 2024
4,5/5⭐️
February 29, 2024
Ciekawa jestem kolejnych tomów
March 5, 2024
Uwielbiam
December 19, 2025
Świetna, zabawna i wciągająca, a na dodatek głównym bohaterem jest Dziadek 🥹.
March 17, 2024
Kto zna już serie z Virionem? Jak nie znasz to tutaj masz finałową serię, więc poznasz( w pewien sposób) to, co wydarzyło się w poprzednich częściach, ale spokojnie nie ma aż tyle tego wszystkiego. Jeżeli już jesteś w trakcie czytania, to będzie kilka spojlerów m.in. w postaci potomstwa Viriona czyli mowa Io, więc czytasz na własne ryzyko :p. Jestem „obrzydliwie” wielką fanką Viriona a to też za sprawą lektora Pana Grzegorza Pawlak.
To jedna z tych serii, do której z przyjemnością powracam. Pierwsza część finałowej już serii to miód na serce. Musicie wybacz to słodzenie, ale poznając teraz córkę naszego szermierza, i to, co z niej wyrosło jest moim kolejnym punktem na liście do poznania i dowiedzenia się więcej i więcej o tej osobie. Mam nadzieję, że autor stworzy kolejną serię, ale już w roli głównej Io i jej przygody jako córka Viriona i Niki oraz jako mieszaniec. Nie zabrakło tego „Ziemiańskiego” poczucia humoru. Momentami brechasz się z głupich sytuacji albo docinek, jakie padały między bohaterami. Mnóstwo świetnych życiowych cytatów, które poważnie dają do myślenia.
Ekipa, za którą nie dasz złamanego grosza, ale to, co potrafią zaskoczyło nawet mnie, i to jest mega w książkach autora. Styl, postacie, sytuacje i inne momenty są na najwyższym poziomie. Virion nie jest już młodzieniaszkiem, ma słaby wzrok, na głowie i brodzie dzicz! Z pamięcią jak z pogodą nigdy nic nie wiadomo! Czas najwyższy usiąść na pupie i wnuków pilnować, ale nie nasz bohater on szuka tego, kto okaże się silniejszy od niego, a ile przy tym wypije trunków %-wych to tylko Viriona wątroba wie! Natrafia na pewne rodzeństwo i tutaj, kto, kim się opiekował zostawiam dla waszego poznania. Virion dzięki Nerideerowi (wybaczcie nie wiem, czy się odmienia) poczuje się o kilkanaście lat młodszy, ale i sam Nerideen wiele nauczy się od mistrza natchnionego. Brakowało mi Niki. Była wspomniana kilka razy, ale nie było jej osobiście (chyba, że coś umknęło) :p
Opisów książki jest dużo, więc z całego serca polecam zapoznać się z nim, chyba że chcesz iść na żywioł (tak jak ja) i poznawać wszystko na bieżąco. Dodatkowo w aplikacji Audioteka macie możliwość odsłuchania książki w wersji audio. Kochani mogłabym pisać mnóstwo pochwał dla książki, ale tylko odkrywanie samemu przyniesie wam satysfakcję. Sprzeczek, bijatyk, ucieczek wam nie zabraknie. Polecam
To jedna z tych serii, do której z przyjemnością powracam. Pierwsza część finałowej już serii to miód na serce. Musicie wybacz to słodzenie, ale poznając teraz córkę naszego szermierza, i to, co z niej wyrosło jest moim kolejnym punktem na liście do poznania i dowiedzenia się więcej i więcej o tej osobie. Mam nadzieję, że autor stworzy kolejną serię, ale już w roli głównej Io i jej przygody jako córka Viriona i Niki oraz jako mieszaniec. Nie zabrakło tego „Ziemiańskiego” poczucia humoru. Momentami brechasz się z głupich sytuacji albo docinek, jakie padały między bohaterami. Mnóstwo świetnych życiowych cytatów, które poważnie dają do myślenia.
Ekipa, za którą nie dasz złamanego grosza, ale to, co potrafią zaskoczyło nawet mnie, i to jest mega w książkach autora. Styl, postacie, sytuacje i inne momenty są na najwyższym poziomie. Virion nie jest już młodzieniaszkiem, ma słaby wzrok, na głowie i brodzie dzicz! Z pamięcią jak z pogodą nigdy nic nie wiadomo! Czas najwyższy usiąść na pupie i wnuków pilnować, ale nie nasz bohater on szuka tego, kto okaże się silniejszy od niego, a ile przy tym wypije trunków %-wych to tylko Viriona wątroba wie! Natrafia na pewne rodzeństwo i tutaj, kto, kim się opiekował zostawiam dla waszego poznania. Virion dzięki Nerideerowi (wybaczcie nie wiem, czy się odmienia) poczuje się o kilkanaście lat młodszy, ale i sam Nerideen wiele nauczy się od mistrza natchnionego. Brakowało mi Niki. Była wspomniana kilka razy, ale nie było jej osobiście (chyba, że coś umknęło) :p
Opisów książki jest dużo, więc z całego serca polecam zapoznać się z nim, chyba że chcesz iść na żywioł (tak jak ja) i poznawać wszystko na bieżąco. Dodatkowo w aplikacji Audioteka macie możliwość odsłuchania książki w wersji audio. Kochani mogłabym pisać mnóstwo pochwał dla książki, ale tylko odkrywanie samemu przyniesie wam satysfakcję. Sprzeczek, bijatyk, ucieczek wam nie zabraknie. Polecam
March 9, 2024
Jeśli zabrnąłeś tak daleko w ten świat, to wiesz czego się tu spodziewać. Tym razem towarzyszymy Virionowi staremu. To coraz bardziej ten Virion, którego pokonała Achaja.
Są tu walki, są tu przemyślenia nad zmieniającym się światem i wielka polityka w małym Arkach. To jak ubieranie ulubionych adidasów po kilku tygodniach chodzenia w zimowych butach. Nie cieszą nowością, ale cieszy każdy wygodny krok.
Są tu walki, są tu przemyślenia nad zmieniającym się światem i wielka polityka w małym Arkach. To jak ubieranie ulubionych adidasów po kilku tygodniach chodzenia w zimowych butach. Nie cieszą nowością, ale cieszy każdy wygodny krok.
February 28, 2024
4,5/5*
"Virion. Krew" to pierwszy tom nowego cyklu przygód szermierza natchnionego. Każdy z cykli dotyczy pewnego etapu życia Viriona i można je czytać w dowolnej kolejności. Otwierający cześć poświęconą starości Viriona tom dowodzi, że nie tylko nasz bohater, ale i Autor są w świetnej kondycji: "Virion. Krew" to rozrywkowa powieść, która ani przez moment nie nudzi. Od pierwszej do ostatniej strony świetnie się bawiłam i dostałam dokładnie to, czego oczekiwałam: humor, intrygi polityczne, dyplomatyczne awantury, nieprawdopodobne zbiegi okoliczności, ciekawe sceny walk i grono interesujących postaci. Między podstarzałym mistrzem, a jego przypadkowym młodym towarzyszem i potencjalnym uczniem została wykreowana świetna chemia - to duet, któremu chce się towarzyszyć w przeszkodach. A gdy na ich drodze staje zadziorna Io jest tylko lepiej. W całej powieści czuć pewien dystans do wydarzeń, który idealnie pasuje do starszego bohatera - z wiekiem człowiek coraz mniej już przejmuje się sprawami, na które nie ma wpływu. To rodzaj powieści, którą czyta się z czystą przyjemnością, która potrafi być nieprzewidywalna i ciągle utrzymywać uwagę czytelnika.
Powieści o Virionie to interesujące połączenie brutalności i lekkości: nie brakuje w nich krwawych potyczek, a bohaterowie potrafią dostać po czterech literach. Równoważy to jednak humor oraz pewność, że Virion i jego ekipa zawsze wyjdą jakoś z kłopotów. Widać to zresztą w podejściu naszego bohatera, który nad szczegółowe planowanie różnych misji, woli spontan - bo i tak nie da się wszystkiego przewidzieć. Nie znaczy to, że powieść pozbawiona jest jakiegokolwiek ciężaru - intrygi polityczne, brutalne traktowanie poddanych, międzynarodowe awantury - wszystko to mogłoby przytłoczyć, gdyby nie celne uwagi Viriona, komentujące świat, w którym przyszło mu żyć. Wiele z nich możemy odnieść i do naszej rzeczywistości, jednak nie są to odniesienia bardzo nachalne, raczej takie mrugnięcia okiem. Humor powieści polega także na tym, że niektóre z przedstawionych sytuacji mogą wydawać się wręcz absurdalne - ale jeśli przyjrzymy się naszej rzeczywistości, to wcale nie jest inaczej. Naprawdę cenię powieści o Virionie za ten satyryczny ton, który jednocześnie nigdy nie przyćmiewa warstwy przygodowej.
"Virion. Krew" to powieść stojąca bohaterami. Zestawienie podstarzałego, mającego problemy z pamięcią mistrza z młodzieńcem, pełnym ideałów idealnie się sprawdza. Do tego miksu dodana jest Io, młoda i niezależna dziewczyna, która umie sobie poradzić, kiedy trzeba, ale nie odmawia współpracy. Ta trójka bohaterów wydaje się bardzo swojska. Wystarczy spojrzeć na naszego młodzieńca, który stara się zgrywać twardziela, ale przy kobietach traci głowę czy dziadka, który potrafi go zawstydzić. Zaś Io jest świetna - jak dla mnie przebiła wcześniejsze postacie kobiece, kreowane przez Autora - do tego stopnia, że nawet za nimi nie zatęsknimy.
W kategorii powieść rozrywkowa "Virion. Krew" to strzał w dziesiątkę. Jest humor, jest przygoda, postacie, które się po prostu lubi - oraz wisienka na torcie, czyli świetne dialogi i cięte riposty. Pomimo tego, że powieść ma 500 stron to czas z nią mija błyskawicznie, a my zostajemy zaskoczeni, że to już koniec i przyjdzie nam czekać na kolejny tom. Ta jak poprzednia trylogia o Virionie w kwiecie wieku ("Szermierz natchniony") podobała mi się, ale miałam parę uwag - tak Virion dojrzały trafił do mnie w 100%.
"Virion. Krew" to pierwszy tom nowego cyklu przygód szermierza natchnionego. Każdy z cykli dotyczy pewnego etapu życia Viriona i można je czytać w dowolnej kolejności. Otwierający cześć poświęconą starości Viriona tom dowodzi, że nie tylko nasz bohater, ale i Autor są w świetnej kondycji: "Virion. Krew" to rozrywkowa powieść, która ani przez moment nie nudzi. Od pierwszej do ostatniej strony świetnie się bawiłam i dostałam dokładnie to, czego oczekiwałam: humor, intrygi polityczne, dyplomatyczne awantury, nieprawdopodobne zbiegi okoliczności, ciekawe sceny walk i grono interesujących postaci. Między podstarzałym mistrzem, a jego przypadkowym młodym towarzyszem i potencjalnym uczniem została wykreowana świetna chemia - to duet, któremu chce się towarzyszyć w przeszkodach. A gdy na ich drodze staje zadziorna Io jest tylko lepiej. W całej powieści czuć pewien dystans do wydarzeń, który idealnie pasuje do starszego bohatera - z wiekiem człowiek coraz mniej już przejmuje się sprawami, na które nie ma wpływu. To rodzaj powieści, którą czyta się z czystą przyjemnością, która potrafi być nieprzewidywalna i ciągle utrzymywać uwagę czytelnika.
Powieści o Virionie to interesujące połączenie brutalności i lekkości: nie brakuje w nich krwawych potyczek, a bohaterowie potrafią dostać po czterech literach. Równoważy to jednak humor oraz pewność, że Virion i jego ekipa zawsze wyjdą jakoś z kłopotów. Widać to zresztą w podejściu naszego bohatera, który nad szczegółowe planowanie różnych misji, woli spontan - bo i tak nie da się wszystkiego przewidzieć. Nie znaczy to, że powieść pozbawiona jest jakiegokolwiek ciężaru - intrygi polityczne, brutalne traktowanie poddanych, międzynarodowe awantury - wszystko to mogłoby przytłoczyć, gdyby nie celne uwagi Viriona, komentujące świat, w którym przyszło mu żyć. Wiele z nich możemy odnieść i do naszej rzeczywistości, jednak nie są to odniesienia bardzo nachalne, raczej takie mrugnięcia okiem. Humor powieści polega także na tym, że niektóre z przedstawionych sytuacji mogą wydawać się wręcz absurdalne - ale jeśli przyjrzymy się naszej rzeczywistości, to wcale nie jest inaczej. Naprawdę cenię powieści o Virionie za ten satyryczny ton, który jednocześnie nigdy nie przyćmiewa warstwy przygodowej.
"Virion. Krew" to powieść stojąca bohaterami. Zestawienie podstarzałego, mającego problemy z pamięcią mistrza z młodzieńcem, pełnym ideałów idealnie się sprawdza. Do tego miksu dodana jest Io, młoda i niezależna dziewczyna, która umie sobie poradzić, kiedy trzeba, ale nie odmawia współpracy. Ta trójka bohaterów wydaje się bardzo swojska. Wystarczy spojrzeć na naszego młodzieńca, który stara się zgrywać twardziela, ale przy kobietach traci głowę czy dziadka, który potrafi go zawstydzić. Zaś Io jest świetna - jak dla mnie przebiła wcześniejsze postacie kobiece, kreowane przez Autora - do tego stopnia, że nawet za nimi nie zatęsknimy.
W kategorii powieść rozrywkowa "Virion. Krew" to strzał w dziesiątkę. Jest humor, jest przygoda, postacie, które się po prostu lubi - oraz wisienka na torcie, czyli świetne dialogi i cięte riposty. Pomimo tego, że powieść ma 500 stron to czas z nią mija błyskawicznie, a my zostajemy zaskoczeni, że to już koniec i przyjdzie nam czekać na kolejny tom. Ta jak poprzednia trylogia o Virionie w kwiecie wieku ("Szermierz natchniony") podobała mi się, ale miałam parę uwag - tak Virion dojrzały trafił do mnie w 100%.
February 11, 2024
Jeśli dobrze liczę to już ósma część przygód Viriona. Ciężko będzie mi wymyśleć, co jeszcze mógłbym napisać pochlebnego i czym pochwalić autora. A może to, że to ósma część, a ja nadal jestem zachwycony, jest wystarczającą opinią?
Virion w najnowszym tomie swoich przygód jest już poczciwym emerytem. Jednak nie stracił nic ze swoich umiejętności szermierczych oraz bystrości umysłu. Wiek naszego szermierza natchnionego wyznacza za to ton całej opowieści. Nie jest to już młodzieniec, który uciekał z Imperium, ani doświadczony i dojrzały wojownik. Dlatego więcej w tym tomie filozofii i rozważań. A przede wszystkim gotowość głównego bohatera to przekazania oręża oraz swojej wiedzy młodszemu pokoleniu. Za to jeszcze więcej w tym tomie humoru. Wędrujemy z postaciami z dala od ogromnego mechanizmu urzędowego Imperium, stąd mniej humoru obejmuje ten aspekt. Za to bohater bardziej śmieje się z samego siebie oraz błędów młodości, które przypominają mu jego własne.
Mimo całej nostalgii, humoru oraz rozważań nad sensem ludzkiego istnienia, nie brakuje i w tym tomie akcji. Nie raz bywa krwawo i zaskakująco. Autor umiejętnie dawkuje czytelnikowi poszczególne części składowe, które wpłynęły na sukces i popularność postaci takich jak Achaja i Virion. Andrzej Ziemiański nie odcina kuponów i nie spoczywa na laurach. Oczywiście czytelnik znajdzie i w tej części znajome nuty, ale autor nadal ma świeże pomysły na tę serię i nie raz potrafi zaskoczyć.
Jedyny minusik to taki, że książkę w oczekiwaniu na wersję audio (niestety) przeczytałem i nie poznałem jeszcze cudownej zazwyczaj interpretacji Grzegorza Pawlaka. Razem z autorem tworzą duet natchniony, który zapewnia czytelnikowi prawdziwą literacką frajdę.
Gorąco zachęcam Was do lektury Viriona. Można zacząć od tego tomu, ale polecam zacząć od początku i mieć świadomość oraz wiedzę o całości przygód szermierza natchnionego. Naprawdę warto. A ja znowu cierpliwie czekam na kolejny tom.
Virion w najnowszym tomie swoich przygód jest już poczciwym emerytem. Jednak nie stracił nic ze swoich umiejętności szermierczych oraz bystrości umysłu. Wiek naszego szermierza natchnionego wyznacza za to ton całej opowieści. Nie jest to już młodzieniec, który uciekał z Imperium, ani doświadczony i dojrzały wojownik. Dlatego więcej w tym tomie filozofii i rozważań. A przede wszystkim gotowość głównego bohatera to przekazania oręża oraz swojej wiedzy młodszemu pokoleniu. Za to jeszcze więcej w tym tomie humoru. Wędrujemy z postaciami z dala od ogromnego mechanizmu urzędowego Imperium, stąd mniej humoru obejmuje ten aspekt. Za to bohater bardziej śmieje się z samego siebie oraz błędów młodości, które przypominają mu jego własne.
Mimo całej nostalgii, humoru oraz rozważań nad sensem ludzkiego istnienia, nie brakuje i w tym tomie akcji. Nie raz bywa krwawo i zaskakująco. Autor umiejętnie dawkuje czytelnikowi poszczególne części składowe, które wpłynęły na sukces i popularność postaci takich jak Achaja i Virion. Andrzej Ziemiański nie odcina kuponów i nie spoczywa na laurach. Oczywiście czytelnik znajdzie i w tej części znajome nuty, ale autor nadal ma świeże pomysły na tę serię i nie raz potrafi zaskoczyć.
Jedyny minusik to taki, że książkę w oczekiwaniu na wersję audio (niestety) przeczytałem i nie poznałem jeszcze cudownej zazwyczaj interpretacji Grzegorza Pawlaka. Razem z autorem tworzą duet natchniony, który zapewnia czytelnikowi prawdziwą literacką frajdę.
Gorąco zachęcam Was do lektury Viriona. Można zacząć od tego tomu, ale polecam zacząć od początku i mieć świadomość oraz wiedzę o całości przygód szermierza natchnionego. Naprawdę warto. A ja znowu cierpliwie czekam na kolejny tom.
February 3, 2024
Starość to stan umysłu... przynajmniej wszystko wskazuje na to u Viriona.
No dobrze, może i ma "trochę amnezji", jest delikatnie mówiąc ciągle na rauszu, ale bystrość umysłu, mięśni, poczucie humoru i mądrość nabyta z wiekiem sprawiają, że mistrz zbliża się do swego mistrza. Tak... Virion zaczyna przypominać mi Horecha, ale pozostając przy tym sobą.
Cykl można zacząć czytać od tej części (ale stracicie wtedy dużo dobrego), bo wątki nie są mocno powiązane.
Ciekawe są również wątki nowych postaci, pojawia się trójka rodzeństwa szukająca lepszego miejsca (można to chyba nazwać "na emigracji" 😉 ), tajemnicza Io o wyjątkowych zdolnościach oraz Biafra (pamiętacie z Achai?) o podobnych (płynnych) pasjach jak Virion. Tło stanowi konflikt między Luan i Arkach oraz królestwem Troy.
Smaku dodaje to, że przeciwnik to nie dający się nabierać idiota, ale inteligentny i silny wróg starannie planujący swoje działania.
Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy...
Podsumowując Andrzej Ziemiański w świetnej formie. Bardzo lubię pióro autora, jego humor (w tej części może nie aż tak częsty, ale jest!) i styl prowadzenia powieści.
Bardzo dziękuję panu @a_ziemianski i wydawnictwu @fabrykaslow
No dobrze, może i ma "trochę amnezji", jest delikatnie mówiąc ciągle na rauszu, ale bystrość umysłu, mięśni, poczucie humoru i mądrość nabyta z wiekiem sprawiają, że mistrz zbliża się do swego mistrza. Tak... Virion zaczyna przypominać mi Horecha, ale pozostając przy tym sobą.
Cykl można zacząć czytać od tej części (ale stracicie wtedy dużo dobrego), bo wątki nie są mocno powiązane.
Ciekawe są również wątki nowych postaci, pojawia się trójka rodzeństwa szukająca lepszego miejsca (można to chyba nazwać "na emigracji" 😉 ), tajemnicza Io o wyjątkowych zdolnościach oraz Biafra (pamiętacie z Achai?) o podobnych (płynnych) pasjach jak Virion. Tło stanowi konflikt między Luan i Arkach oraz królestwem Troy.
Smaku dodaje to, że przeciwnik to nie dający się nabierać idiota, ale inteligentny i silny wróg starannie planujący swoje działania.
Z niecierpliwością czekam na ciąg dalszy...
Podsumowując Andrzej Ziemiański w świetnej formie. Bardzo lubię pióro autora, jego humor (w tej części może nie aż tak częsty, ale jest!) i styl prowadzenia powieści.
Bardzo dziękuję panu @a_ziemianski i wydawnictwu @fabrykaslow
April 13, 2025
Fajna. Słuchałam jej podczas jazdy samochodem. Nie była nudna, ani razu mnie nie znużyła. Trochę za dużo żartów o pijanym dziadku - w sumie są śmieszne, ale za dużo - bo zaczyna być monotonne, chociaż jeszcze mnie nie znudziło. Trochę za szybko jest przeskok z ucznia Viriona - trochę nie poradnego do gościa który dowodzi grupą wyszkolonych żołnierzy, ale może ta przemiana występuje po tym jak się zakochał …. Generalnie fajna książka.
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 6, 2025
kocham tego dziadka taka ikona a to jego "spierdalaj" ( tylko wtajemniczeni wiedzą) kochammm
January 4, 2025
Virion - chyba moja ukochana seria. Główny bohater to człowiek-śmierć. Nikt nie jest w stanie go pokonać.
Znaleziono człowieka w stosie trupów. Okazuje się, że ma amnezję, ale potrafi walczyć i nauczać walki Elmo. Tajemnicza Io, która poszukuje Dziadka, człowieka zostawiającego za sobą stosy ciał.
Ciągła akcja, walka, rzeczy niemożliwe do wykonania, humor ("Będziesz jednorożcem") pozwalają przeczytać dość długą książkę w zaledwie parę wieczorów. Książka jest świetna, tak jak i wszystko osadzone w tym uniwersum.
Znaleziono człowieka w stosie trupów. Okazuje się, że ma amnezję, ale potrafi walczyć i nauczać walki Elmo. Tajemnicza Io, która poszukuje Dziadka, człowieka zostawiającego za sobą stosy ciał.
Ciągła akcja, walka, rzeczy niemożliwe do wykonania, humor ("Będziesz jednorożcem") pozwalają przeczytać dość długą książkę w zaledwie parę wieczorów. Książka jest świetna, tak jak i wszystko osadzone w tym uniwersum.
Displaying 1 - 25 of 25 reviews