What do you think?
Rate this book
The Solitude of a Shadow: A Taut and Hypnotic Tale of Revenge
When the nameless protagonist of The Solitude of a Shadow unexpectedly encounters Karunakaran after nearly three decades, he is overwhelmed by a hitherto-dormant urge to wreak vengeance upon this man who had molested his sister and abused him all those years ago.
Devibharathi's novel—his first to be translated into English—describes with painful clarity the poverty and isolation of obsession, while life flourishes all around the protagonist. Written in his trademark sharp, clear-eyed style, it is also an astutely observed narrative of our society and its overlapping hierarchies of caste, wealth and power.
Superbly translated by N. Kalyan Raman, The Solitude of a Shadow shows us how treacherous and illusory the hunger for revenge can become - with unavoidable tragic consequences.
Taut and hypnotic - AMITABHA BAGCHI
A compelling read - JAYASREE KALATHIL
Devibharathi's novel—his first to be translated into English—describes with painful clarity the poverty and isolation of obsession, while life flourishes all around the protagonist. Written in his trademark sharp, clear-eyed style, it is also an astutely observed narrative of our society and its overlapping hierarchies of caste, wealth and power.
Superbly translated by N. Kalyan Raman, The Solitude of a Shadow shows us how treacherous and illusory the hunger for revenge can become - with unavoidable tragic consequences.
Taut and hypnotic - AMITABHA BAGCHI
A compelling read - JAYASREE KALATHIL
179 pages, Kindle Edition
First published January 1, 2011
5 people are currently reading
119 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 15 of 15 reviews
December 14, 2023
சற்றே குறையாத பழீ தீர்க்கும் சூளுரையுடன் தன் கதையை ஆரம்பிக்கும் பெயரிடப்படாத கதை சொல்லி ஒவ்வொரு முறையும் தன்முனைப்புடன் தான் செய்கிற, செய்து முடித்த, செய்ய நினைத்த செயல்களை எல்லாம் அழுத்தமான, மனதை தொந்தரவு புரிகிற வரிகளில் எழுதி முடிக்கிறான். இந்த தருணங்கள் இந்நாவல் முழுவதிலும் நிலவுகிறது. அது பாழ்நிலத்தை ஒட்டி இருக்கிற புளியமரம், தப்பித்து சென்ற ஒற்றைப் பறவை, சுலோவை அவ்வப்போது நினைவுப்படுத்தும் சுகந்தி என ஒவ்வொரு இடுக்கிலும் கதைசொல்லி தன் அருவருப்பான, மீளமுடியாத கடந்தகால நிகழ்வுகளில் இருந்து நிகழ்காலத்தில் அதற்கான வினை என்னவென்பதை இறுதி பக்கங்கள் வரை சொல்லி வருகிறேன். இந்நாவலில் ஓரிடத்தில் நூலகத்தை தேடி அதனை அடைவதற்காக அலைந்து திரியும் கதைசொல்லி சிக்கலான ஒரு இடததில் மாட்டிக்கொண்டு விடுவான் - அவனை தேடி அவனுக்கு திகைப்பூட்டும் விதத்தில ஒரு மனிதன் அவனை நெருங்குவான் - பின்னர் இருவரும் சேர்நது வேறொரு இடத்திற்குச் செல்வார்கள் - இந்த கதைசொல்லி நிகழ்காலத்தில் இது எல்லாம் நிஜமா? உண்மையில் நான் அங்கு சென்றேனா? என்பது போன்ற வடிவஞ்சிதைந்த யதார்த்தம்(distorted reality) ஒன்று உருவாகும். இப்படித் தான் இப்போது என் மனநிலையும் இருக்கிறது.
February 7, 2012
இருபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக எழுதி வரும் தேவிபாரதி குறைவாகவே எழுதி உள்ளார். ஒரு சிறுகதை/நெடுங்கதை/கவிதை/கட்டுரை தொகுப்பு மற்றும் ஒரு நாடகம் அவ்வளவே. 'நிழலின் தனிமை' அவருடைய முதலாவது நாவல்.
முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்த ஒரு துயர சம்பவத்தின் நினைவுகளை சிலுவையாக தன்னுள் சுமந்து தெரியும் ஒருவனின் கதை இது. அரசு பள்ளியில் வேலை பார்க்கும் ஒரு கிளார்க் தன் அக்கா சாரதாவை வன்புணர்ச்சி செய்த கருணாகரன் என்பவனை முப்பது ஆண்டுகள் கழித்து சந்திக்கின்றான். இத்தனை ஆண்டுகளும் அவனை பழிவாங்க வேண்டும் என்ற வன்மத்துடன் கிளார்க் இருந்துள்ளார். கருணாகரனுடன் பழக வாய்ப்பு கிடைக்க, அவன் வீட்டிற்கு அடிக்கடி செல்லும், அவனுடைய கணக்கு வழக்குகளை சரிபார்க்கும் அளவிற்கு உயர்கின்றார். இதனிடையே கருணாகரனை பழிவாங்க எண்ணி அவர் செய்யும் காரியங்கள், அதன் விளைவுகள், அதனால் கிளர்க்கே எப்படி மாறுகின்றார் என்பது தான் நாவல்.
அவருடைய பழிவாங்கும் (அல்லது அப்படி நினைக்கும்) செயல்களில் இருக்கும் அர்த்தமின்மை மற்றும் அபத்தம், வாழ்கையில் நீதி என்பது இல்லை என்று நம்மை நினைக்க தோன்றும். அவருடைய ஒவ்வொரு செயலும், ஒன்று குழந்தைத்தனமாக இருக்கும் (மொட்டை கடுதாசி போடுதல்), அல்லது அவருடைய தயக்கத்தால் பாதியில் விட்டு விடுவதாக முடியும். (கொலை செய்ய கத்தியுடன் சென்று, வாய்ப்பு கிடைத்தும் நிறைவேற்றாமல் இருப்பது). அதே போல் கருணாகரன் மகளுடன் (சுலோ) காதல் கொள்வது, அதன் மூலம் அவனை காயப்படுத்த நினைப்பது. (மூன்றாம் தர சினிமா போல் என்று கிளர்க்கே நினைக்கின்றார்) . கிளார்க் உண்மையில் அவளை காதலித்தாரா அல்லது நடித்தாரா என்று உறுதியாக சொல்லமுடியாது. அவளை கைவிட்டதற்கு அவருடைய இயல்பான, எதிலும் இருக்கும் தயக்கமே ஒரு காரணமாக இருக்கலாம். மேலும் இதனால் கருணாகரன் காயப்படவில்லை, அவனுக்கு இது பற்றி தெரியவே தெரியாது. இது ஒரு புறமிருக்க, சுலோ கிளார்க் தன்னை மணம் முடிக்க மாட்டான் என்று தெரிந்ததும் அவனை ஒரு வேலையாள் போலவே நடத்த ஆரம்பிக்கின்றாள், கிளார்க்கும் அதை எதிர்க்கவில்லை. கருணாகரன் குடும்பம் வேறொரு பிரச்சனையில் மாட்டிய போதும், அவர் கூட இருந்து உதவுகின்றார். பழிவாங்க சென்ற இடத்தில், வேலையாளாக மாறி அவர்களின் நன்மைக்கு உழைப்பவனாக மாறிப்போனது ஒரு அபத்தம் தானே.
பின்னர் கிளார்க் அவர்கள் வீட்டிலிருந்து விலகி ஒரு நிலையற்ற வாழ்கை மேற்கொள்கின்றார். இதில் கிளார்க்கே ஒரு வகையில் கருணாகரன் போல் நடந்து கொள்வது ஒரு முரண் நகை. சுலோவிடம், அவருடைய நடத்தையை இப்படி பார்க்கலாம். கிளார்க் அவரை வேண்டுமென்றே ஏமாற்றினாலும், அல்லது பயத்தால் விலகிப்போனாலும் ஆண்கள் பெண்கள் மீது செய்யும் வன்முறையின் இன்னொரு வகை தானே அது. (கண்ணாடியில் கருணாகரனின் முகத்தை பார்க்கும் இடம், அதற்கு முன்பான இடங்களில் கதை யதார்த்தவாதத்தில் ஒரு சில பக்கங்கள் சர்ரியலிச பாணியில் செல்கின்றது, அது ஒன்றும் துருத்தலாக இல்லை, அவருடைய அப்போதைய மனநிலைக்கு, தோதாகவே உள்ளது. அவரின் ஆழமான உணர்வுகளின் கனவென்று தான் கொள்ளவேண்டும்). நாவலின் முடிவை இரண்டு விதமாக கருத வாய்ப்புண்டு, ஒன்று வலிந்து திணிக்கப்பட்டதாக கருதலாம் அல்லது தர்க்கரீதியானதாக. என்னால் இதை, திடீர் திருப்பமாக பார்க்க முடியவில்லை நாவலின் அடிநாதமாக வரும் அபத்தத்தின், அர்த்தமின்மையின் உச்சமாகவே பார்கின்றேன்.
'படைப்பு மொழியை கண்டறிவதின் சவாலை' பற்றி தேவிபாரதி முன்னுரையில் குறிப்பிட்டிருக்கின்றார். அது உண்மை தான், அவருடைய பலி தொகுதி மற்றும் சமீபத்திய நெடுங்கதைகளை பார்க்கும் போது இரண்டிற்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை,மாற்றத்தை நாம் உணர முடியும். இந்த நாவலும் சமீபத்திய நெடுங்ககதைகளின் மொழியின் நீட்சியாக உள்ளது. சற்றே மெருகேறி உள்ளது என்றும் கூறலாம். எளிமையான அதேநேரம் கட்டுக்கோப்பான, அடர்த்தியான மொழி. பத்திரங்களின் பதற்றத்தையும், சோகத்தையும், மன இறுக்கத்தையும், சிடுக்குகளையும் வாசகனுக்கு கடத்தும் மொழி. கிளார்க்கின் மொட்டை கடிதம் எழுதி அதை தபால் ஆபீசில் போட செல்லும் இடம் ஒரு உதாரணம். அவருக்கு மனதில் ஏற்படும் பதற்றங்கள் நம்மையும் தொற்றிக்கொள்ளும். மிக நுணுக்கமான, சிடுக்குகள் நிறைந்த மன உணர்வுகளை மொழி மூலம் வெளிக்கொணரும் முயற்சி நாவல் முழுக்க விரவிக்கிடக்கின்றது. இந்த நாவல் முழுவதும் ஒரு மிக மெல்லிய அங்கதம் இருந்ததாக தோன்றியது எனக்கு. அது மிக இயல்பாக, சற்றே கண்ணையர்ந்தால் கவனிக்க படாமல் சென்று விடக்கூடியதாக இருக்கின்றது.
கிளார்க்கிற்கு நாவல் முழுதும் பெயர் இல்லாமல் இருப்பது மிக பொருத்தம். அவர் எல்லார் வாழ்விலும் பங்கு பெற்றாலும் ஒரு வகையில் அநாமதேயமாகவே, எங்கும் நிலைகொள்ளாமல் உள்ளார். கருணாகரன் குடும்பத்துடன் பழகுவது, சட்டென்று விலகுவது, சுகந்தியுடன் ஒரு தற்காலிக உறவு இப்படி எப்போதும் ஒரு அலைச்சல் அவர் வாழ்கை முழுவதும். கிளார்க் சிறுவனாக இருக்கும் பொது கருணாகரனை வெட்ட சென்று அதில் தோல்வி தான் அடைகின்றார். கிளார்க் வளர்ந்து விட்டாலும், அவர் மனதில் அந்த சிறுவன் அப்படியே தான் உள்ளான் என்று கிளார்க்கின் செயல்கள் மூலமும் அவை வியர்த்தனமாவதின் மூலமும் தோன்றுகின்றது. இப்படி எண்ண வாசகனுக்கு சங்கடமாகதான் உள்ளது, ஆனால் வாழ்கை எப்போதும் நமக்கு தேவையான ஒரு நிறைவு (closure) அளிப்பதில்லையே.
நாவல் முழுவதும் கிளார்க்கின் பார்வையில் உள்ளதால் மற்ற பாத்திரங்கள், அவர்களின் உணர்வுகள் பற்றி நமக்கு அதிகம் தெரிவதில்லை. நாவலின் ஆரம்பத்தில், சாரதா, கருணாகரன் இருவரும் நாவலில் முக்கிய பங்குவகிப்பார்கள் என்று நாம் நினைப்போம், ஆனால் சாரதா வெகு அரிதாகவே வருகின்றார், கருணாகரன் உணர்வுகள் குறித்தும் அதிகம் இல்லை. இதை நெகடிவாக கொள்ள வேண்டாம், இவர்கள் மூவருக்கும் இடையில் இருக்கும் ரூபிக் கூப் போன்ற உறவின் ஒரு பக்கம் தான் இந்த நாவல். இதை இன்னும் நான் நீடிக்க முடியும். சாரதாவின் பார்வையில் இருந்து இதை இன்னொரு நாவலாக எழுதக்கூடும். அந்த துயர சம்பவத்தை எப்படி எதிர்கொண்டார், எப்படி தன் வாழ்கையை மீட்டு ,குடும்பம், குழந்தை என்று ஒரு நடைமுறை வாழ்கைக்கு திரும்பினார் போன்ற கேள்விகள் நமக்கு அதில் விடை கிடைக்கலாம். அவர் கருணாகரனை, மறக்கவும் இல்லை, மன்னிக்கவும் இல்லை என்று அவர் வரும் சில இடங்களிலேயே தெரிகின்றது, அதன் மூலம் அவர் இன்னும் சுமந்து கொண்டிருக்கும் வலியின் ஆழத்தையும். அவர் நாவலில் இறுதியில் கூறியது உண்மை தானா என்றும் நமக்கு அந்த நாவலில் தெரியக்கூடும்.
அதே போல் கருணாகரன் நமக்கு பல வியாபாரங்கள் செய்யும், அரசியலில் சற்றே செல்வாக்கான மனிதர் என்ற அளவில் வழக்கமான, சாதாரணமான ஆசாமியாக தோன்றுகிறார். சாரதாவிடம் அவருடைய நடத்தை பற்றி நமக்கு தெரியவில்லை என்றால் அவரை பற்றி நமக்கு வேற பிம்பமே ஏற்படும். எந்த ஒரு மனிதருக்கும் பல பக்கங்கள் இருப்பது போல நாம் பார்ப்பது அவருடைய ஒரு பக்கம் தான்.
இதை நல்ல/மோசமான நாவல்,பிடிக்கும், பிடிக்கவில்லை, என்று ஒற்றை வரியில் சொல்லமுடியாது. மனதின் அலைச்சலை கூறும், படிப்பவரையும் அலைகழிக்கும் இந்த நாவல் படித்தவுடன் இன்னொரு வாசிப்பை கோரும். பத்திரங்களின் மனவியல் குறித்து சிந்திக்க தூண்டும், கூடவே நாம் செய்யும் பல செயல்களின் முடிவில் உள்ள அர்த்தமின்மையையும். இந்த நாவல் கிடைத்தால் கண்டிப்பாக படித்து விடுங்கள்.
வெளியீடு- காலச்சுவடு பதிப்பகம்
முப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்பு நடந்த ஒரு துயர சம்பவத்தின் நினைவுகளை சிலுவையாக தன்னுள் சுமந்து தெரியும் ஒருவனின் கதை இது. அரசு பள்ளியில் வேலை பார்க்கும் ஒரு கிளார்க் தன் அக்கா சாரதாவை வன்புணர்ச்சி செய்த கருணாகரன் என்பவனை முப்பது ஆண்டுகள் கழித்து சந்திக்கின்றான். இத்தனை ஆண்டுகளும் அவனை பழிவாங்க வேண்டும் என்ற வன்மத்துடன் கிளார்க் இருந்துள்ளார். கருணாகரனுடன் பழக வாய்ப்பு கிடைக்க, அவன் வீட்டிற்கு அடிக்கடி செல்லும், அவனுடைய கணக்கு வழக்குகளை சரிபார்க்கும் அளவிற்கு உயர்கின்றார். இதனிடையே கருணாகரனை பழிவாங்க எண்ணி அவர் செய்யும் காரியங்கள், அதன் விளைவுகள், அதனால் கிளர்க்கே எப்படி மாறுகின்றார் என்பது தான் நாவல்.
அவருடைய பழிவாங்கும் (அல்லது அப்படி நினைக்கும்) செயல்களில் இருக்கும் அர்த்தமின்மை மற்றும் அபத்தம், வாழ்கையில் நீதி என்பது இல்லை என்று நம்மை நினைக்க தோன்றும். அவருடைய ஒவ்வொரு செயலும், ஒன்று குழந்தைத்தனமாக இருக்கும் (மொட்டை கடுதாசி போடுதல்), அல்லது அவருடைய தயக்கத்தால் பாதியில் விட்டு விடுவதாக முடியும். (கொலை செய்ய கத்தியுடன் சென்று, வாய்ப்பு கிடைத்தும் நிறைவேற்றாமல் இருப்பது). அதே போல் கருணாகரன் மகளுடன் (சுலோ) காதல் கொள்வது, அதன் மூலம் அவனை காயப்படுத்த நினைப்பது. (மூன்றாம் தர சினிமா போல் என்று கிளர்க்கே நினைக்கின்றார்) . கிளார்க் உண்மையில் அவளை காதலித்தாரா அல்லது நடித்தாரா என்று உறுதியாக சொல்லமுடியாது. அவளை கைவிட்டதற்கு அவருடைய இயல்பான, எதிலும் இருக்கும் தயக்கமே ஒரு காரணமாக இருக்கலாம். மேலும் இதனால் கருணாகரன் காயப்படவில்லை, அவனுக்கு இது பற்றி தெரியவே தெரியாது. இது ஒரு புறமிருக்க, சுலோ கிளார்க் தன்னை மணம் முடிக்க மாட்டான் என்று தெரிந்ததும் அவனை ஒரு வேலையாள் போலவே நடத்த ஆரம்பிக்கின்றாள், கிளார்க்கும் அதை எதிர்க்கவில்லை. கருணாகரன் குடும்பம் வேறொரு பிரச்சனையில் மாட்டிய போதும், அவர் கூட இருந்து உதவுகின்றார். பழிவாங்க சென்ற இடத்தில், வேலையாளாக மாறி அவர்களின் நன்மைக்கு உழைப்பவனாக மாறிப்போனது ஒரு அபத்தம் தானே.
பின்னர் கிளார்க் அவர்கள் வீட்டிலிருந்து விலகி ஒரு நிலையற்ற வாழ்கை மேற்கொள்கின்றார். இதில் கிளார்க்கே ஒரு வகையில் கருணாகரன் போல் நடந்து கொள்வது ஒரு முரண் நகை. சுலோவிடம், அவருடைய நடத்தையை இப்படி பார்க்கலாம். கிளார்க் அவரை வேண்டுமென்றே ஏமாற்றினாலும், அல்லது பயத்தால் விலகிப்போனாலும் ஆண்கள் பெண்கள் மீது செய்யும் வன்முறையின் இன்னொரு வகை தானே அது. (கண்ணாடியில் கருணாகரனின் முகத்தை பார்க்கும் இடம், அதற்கு முன்பான இடங்களில் கதை யதார்த்தவாதத்தில் ஒரு சில பக்கங்கள் சர்ரியலிச பாணியில் செல்கின்றது, அது ஒன்றும் துருத்தலாக இல்லை, அவருடைய அப்போதைய மனநிலைக்கு, தோதாகவே உள்ளது. அவரின் ஆழமான உணர்வுகளின் கனவென்று தான் கொள்ளவேண்டும்). நாவலின் முடிவை இரண்டு விதமாக கருத வாய்ப்புண்டு, ஒன்று வலிந்து திணிக்கப்பட்டதாக கருதலாம் அல்லது தர்க்கரீதியானதாக. என்னால் இதை, திடீர் திருப்பமாக பார்க்க முடியவில்லை நாவலின் அடிநாதமாக வரும் அபத்தத்தின், அர்த்தமின்மையின் உச்சமாகவே பார்கின்றேன்.
'படைப்பு மொழியை கண்டறிவதின் சவாலை' பற்றி தேவிபாரதி முன்னுரையில் குறிப்பிட்டிருக்கின்றார். அது உண்மை தான், அவருடைய பலி தொகுதி மற்றும் சமீபத்திய நெடுங்கதைகளை பார்க்கும் போது இரண்டிற்கும் உள்ள வித்தியாசத்தை,மாற்றத்தை நாம் உணர முடியும். இந்த நாவலும் சமீபத்திய நெடுங்ககதைகளின் மொழியின் நீட்சியாக உள்ளது. சற்றே மெருகேறி உள்ளது என்றும் கூறலாம். எளிமையான அதேநேரம் கட்டுக்கோப்பான, அடர்த்தியான மொழி. பத்திரங்களின் பதற்றத்தையும், சோகத்தையும், மன இறுக்கத்தையும், சிடுக்குகளையும் வாசகனுக்கு கடத்தும் மொழி. கிளார்க்கின் மொட்டை கடிதம் எழுதி அதை தபால் ஆபீசில் போட செல்லும் இடம் ஒரு உதாரணம். அவருக்கு மனதில் ஏற்படும் பதற்றங்கள் நம்மையும் தொற்றிக்கொள்ளும். மிக நுணுக்கமான, சிடுக்குகள் நிறைந்த மன உணர்வுகளை மொழி மூலம் வெளிக்கொணரும் முயற்சி நாவல் முழுக்க விரவிக்கிடக்கின்றது. இந்த நாவல் முழுவதும் ஒரு மிக மெல்லிய அங்கதம் இருந்ததாக தோன்றியது எனக்கு. அது மிக இயல்பாக, சற்றே கண்ணையர்ந்தால் கவனிக்க படாமல் சென்று விடக்கூடியதாக இருக்கின்றது.
கிளார்க்கிற்கு நாவல் முழுதும் பெயர் இல்லாமல் இருப்பது மிக பொருத்தம். அவர் எல்லார் வாழ்விலும் பங்கு பெற்றாலும் ஒரு வகையில் அநாமதேயமாகவே, எங்கும் நிலைகொள்ளாமல் உள்ளார். கருணாகரன் குடும்பத்துடன் பழகுவது, சட்டென்று விலகுவது, சுகந்தியுடன் ஒரு தற்காலிக உறவு இப்படி எப்போதும் ஒரு அலைச்சல் அவர் வாழ்கை முழுவதும். கிளார்க் சிறுவனாக இருக்கும் பொது கருணாகரனை வெட்ட சென்று அதில் தோல்வி தான் அடைகின்றார். கிளார்க் வளர்ந்து விட்டாலும், அவர் மனதில் அந்த சிறுவன் அப்படியே தான் உள்ளான் என்று கிளார்க்கின் செயல்கள் மூலமும் அவை வியர்த்தனமாவதின் மூலமும் தோன்றுகின்றது. இப்படி எண்ண வாசகனுக்கு சங்கடமாகதான் உள்ளது, ஆனால் வாழ்கை எப்போதும் நமக்கு தேவையான ஒரு நிறைவு (closure) அளிப்பதில்லையே.
நாவல் முழுவதும் கிளார்க்கின் பார்வையில் உள்ளதால் மற்ற பாத்திரங்கள், அவர்களின் உணர்வுகள் பற்றி நமக்கு அதிகம் தெரிவதில்லை. நாவலின் ஆரம்பத்தில், சாரதா, கருணாகரன் இருவரும் நாவலில் முக்கிய பங்குவகிப்பார்கள் என்று நாம் நினைப்போம், ஆனால் சாரதா வெகு அரிதாகவே வருகின்றார், கருணாகரன் உணர்வுகள் குறித்தும் அதிகம் இல்லை. இதை நெகடிவாக கொள்ள வேண்டாம், இவர்கள் மூவருக்கும் இடையில் இருக்கும் ரூபிக் கூப் போன்ற உறவின் ஒரு பக்கம் தான் இந்த நாவல். இதை இன்னும் நான் நீடிக்க முடியும். சாரதாவின் பார்வையில் இருந்து இதை இன்னொரு நாவலாக எழுதக்கூடும். அந்த துயர சம்பவத்தை எப்படி எதிர்கொண்டார், எப்படி தன் வாழ்கையை மீட்டு ,குடும்பம், குழந்தை என்று ஒரு நடைமுறை வாழ்கைக்கு திரும்பினார் போன்ற கேள்விகள் நமக்கு அதில் விடை கிடைக்கலாம். அவர் கருணாகரனை, மறக்கவும் இல்லை, மன்னிக்கவும் இல்லை என்று அவர் வரும் சில இடங்களிலேயே தெரிகின்றது, அதன் மூலம் அவர் இன்னும் சுமந்து கொண்டிருக்கும் வலியின் ஆழத்தையும். அவர் நாவலில் இறுதியில் கூறியது உண்மை தானா என்றும் நமக்கு அந்த நாவலில் தெரியக்கூடும்.
அதே போல் கருணாகரன் நமக்கு பல வியாபாரங்கள் செய்யும், அரசியலில் சற்றே செல்வாக்கான மனிதர் என்ற அளவில் வழக்கமான, சாதாரணமான ஆசாமியாக தோன்றுகிறார். சாரதாவிடம் அவருடைய நடத்தை பற்றி நமக்கு தெரியவில்லை என்றால் அவரை பற்றி நமக்கு வேற பிம்பமே ஏற்படும். எந்த ஒரு மனிதருக்கும் பல பக்கங்கள் இருப்பது போல நாம் பார்ப்பது அவருடைய ஒரு பக்கம் தான்.
இதை நல்ல/மோசமான நாவல்,பிடிக்கும், பிடிக்கவில்லை, என்று ஒற்றை வரியில் சொல்லமுடியாது. மனதின் அலைச்சலை கூறும், படிப்பவரையும் அலைகழிக்கும் இந்த நாவல் படித்தவுடன் இன்னொரு வாசிப்பை கோரும். பத்திரங்களின் மனவியல் குறித்து சிந்திக்க தூண்டும், கூடவே நாம் செய்யும் பல செயல்களின் முடிவில் உள்ள அர்த்தமின்மையையும். இந்த நாவல் கிடைத்தால் கண்டிப்பாக படித்து விடுங்கள்.
வெளியீடு- காலச்சுவடு பதிப்பகம்
April 9, 2023
பழிவாங்கும் உணர்வையே வாழ்வின் கருவாகக் கொண்ட ஒருவன் வாழ துவங்கும் வாழ்வியலை பற்றிய கதை. இந்த பழி வாங்கும் உணர்வு காலப்போக்கில் அவனின் வாழ்வியலை எப்படி வழி நடத்துகிறது அவன் கருவில் இருந்து விலகி எப்படி மனப்பிறழ்வு அடைகிறான் அவனுக்கும் அந்த எண்ணோட்டங்களுக்குள்ளான போரே 'நிழலின் தனிமை'. பல இடங்களில் வாசிக்கும் போது இப்படி ஒரு நிகழ்வு நடக்கக்கூடாது என மனம் ஏங்கும் நாம் எண்ணிய படியே நடக்கும் போது மனமது ஏற்க மறுக்கும், இப்படி பல இடங்களில் என்னை ஆட்டி வதைத்தது இந்நூல். மனிதனின் தனிமையின் விரக்தியே பல இடங்களில் உணர முடியும். காலப்போக்கில் நூலை இன்னும் எத்தனை முறை வாசிக்கப் போகிறேன் என எனக்கு நானே கேள்வி எழுப்பிக் கொண்டேன். கடைசி வரியை வாசித்த பிறகு சற்று நேரம் மூச்சு விடவே சிரமப்பட்டேன், நேரம் எடுத்து சுவாசித்தேன். சமீபத்தில் என்னை பெரிய அளவில் பாதித்துவிட்டது, அந்த வாழ்வில் இருந்து என்னால் மீளவே முடியவில்லை. தேவி பாரதியின் முதல் நாவலாக வெளிவந்த இந்நூலை வாசித்த பிறகு அவரின் பிற எழுத்துக்களை வாசிக்க தோன்றுகிறது. அனைவரும் கட்டாயம் வாசிக்க வேண்டிய நூல். இந்நூலை வாசித்து முடித்துடன் மனதிற்குள் ஒரு வெறுமை புகுந்து ஆட்கொடுக்கிறது, அவ்வப்போது அந்த வெறுமை மனதிற்குள் சீண்டிக்கொண்டே நம்முடைய நிம்மதியுடன் விளையாடிக் கொண்டே இருக்கிறது.
இங்கு மனிதன் மன்னிப்பை மனசார ஏற்றுக்கொள்ளவும் மனசார மன்னிப்பு கேட்கவும் மனம் வராததால் தான் மற்றவர்களின் மீது கண்மூடித்தனமாக குரோதம் கொள்கிறான். சமீபத்தில் தேவிபாரதி உடைய காணொலி ஒன்றை கண்டேன் அதில் நிழலின் தனிமை நாவல் எழுத தூண்டியது அவர் வாழ்வில் நடந்த ஒரு சம்பவம் என அவர் கூறும் போது அதை விவரிக்கும் போது என் மனதிற்குள் ஏதோ ஒரு ஆழம் தெரியாத சோகம் சூழ்ந்தது.
இங்கு மனிதன் மன்னிப்பை மனசார ஏற்றுக்கொள்ளவும் மனசார மன்னிப்பு கேட்கவும் மனம் வராததால் தான் மற்றவர்களின் மீது கண்மூடித்தனமாக குரோதம் கொள்கிறான். சமீபத்தில் தேவிபாரதி உடைய காணொலி ஒன்றை கண்டேன் அதில் நிழலின் தனிமை நாவல் எழுத தூண்டியது அவர் வாழ்வில் நடந்த ஒரு சம்பவம் என அவர் கூறும் போது அதை விவரிக்கும் போது என் மனதிற்குள் ஏதோ ஒரு ஆழம் தெரியாத சோகம் சூழ்ந்தது.
February 6, 2025
இப்புதினம் எனக்கு வெண்முரசின் பாண்டவர்களை நினைவுபடுத்திக்கொண்டே இருந்தது. இந்து மதம் என்ற கண்ணாடியை மட்டும் நீக்கிவிட்டு நடுநிலையோடு பார்த்தால் வெண்முரசின் பாண்டவர்களுக்கும் இப்புதினத்தின் மையக் கதாபாத்திரத்துக்கும் எந்த வேறுபாடும் இல்லை என்பதை தெளிவாக உணரலாம். ஆனால் இந்து மதக் கண்ணாடியை அணிந்துகொண்டு பார்த்தாலோ யுதிர்ஷ்டிரன் தர்மராகவும், பீமன் தெய்வத்தின் குழந்தையாகவும், அர்ஜூனன் கர்மயோகியாகவும் காட்சியளிப்பார்கள்.
கதையை யார் சொல்கிறார்கள் என்பது முக்கியம். அந்தக் கதை எதை முன்னிறுத்த முயல்கிறது என்பது அதைவிட மிகவும் முக்கியம்.
கதையை யார் சொல்கிறார்கள் என்பது முக்கியம். அந்தக் கதை எதை முன்னிறுத்த முயல்கிறது என்பது அதைவிட மிகவும் முக்கியம்.
June 1, 2024
இந்த கதையை வாசித்து முடித்தவுடன் எனக்கு மனதில் தோன்றிய முதல் வரி நா. முத்துக்குமாருடையதுதான் - " பழி வாங்கும் உலகம் இங்கே! பலியான உயிர்கள் எங்கே? " உண்மையில் இந்த கேள்விக்கு மனிதனிடம் பதிலில்லை. ஏதோ ஒரு திடமான காரணத்தால் மனிதனின் மனதில் தோன்றும் இந்த பழி தீர்க்கும் எண்ணம் கண்ணுக்கு புலப்படாத ஒரு கருணையற்ற மிருகமாக உருமாறி அழிவை மட்டுமே நோக்கி நகர்ந்து செல்லும் ஒரு வேட்டை நாயாக மாறிவிடுகிறது. அதன் அகோர பசிக்கு இங்கு யார் வேண்டுமானாலும், யாருடைய வாழ்க்கை வேண்டுமானாலும் பலியாகலாம். இப்படி ஒரு மிருகத்தின் பிடியில் 30 வருடங்களாக ஆட்கொள்ளப்பட்டு அவதிப்படும் ஒருவனை பற்றிய கதையே இந்த நிழலின் தனிமை.
அரசு அலுவலகத்தில் க்ளார்க் பணியில் இருக்கும் நம் கதையின் நாயகன் தன் இளம் வயதில் தன் கண்ணெதிரே தன் அக்கா சாரதாவிற்கு கருணாகரன் என்ற ஒரு கந்து வட்டி கடைக்காரன் வழி நிகழ்ந்த ஒரு அபத்தமான நிகழ்வால், தன் அன்னை உடல்நலம் குன்றிய நிலையிலும், தன் தங்கையின் திருமண வாழ்வு தடைப்பட்ட நிலையிலும், சாரதா திருமணம் முடித்து தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த பிள்ளை இருந்த பொழுதும், அவனுக்கு அந்த கருணாகரணை பழி தீர்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணமும், அந்த சிறு வயதில் கையில் கத்தியுடன் அவன் உரைத்த சூளுரையும் அவனை நிம்மதியற்றவனாக மாற்றுகிறது.
கருணாகரனின் நெருக்கமான, நம்பிக்கையான ஒரு உறவை அவன் வளர்த்துக்கொண்டு,தன் பழியை தீர்க்க தக்க தருணத்திற்காக காத்திருக்கிறான். சுலோச்சனாவின் {கருணாகரனின் மகள் } காதல் இடைமறிக்கிறது. சந்தர்ப்பங்கள் அமைந்தும் பழி தீர்க்கப்படவில்லை. அப்பொழுதுதான் அவனுக்கு புரிகிறது தான் நினைப்பதையெல்லாம் நிஜத்தில் நிறைவேற்றுவது என்பது அவ்வளவு எளிதானதல்ல. அவன் வாழ்க்கை தடம் மாறி தவறி செல்கிறது. பழி வாங்க துடித்தவனும் பழி வாங்கப்பட வேண்டியவனும் வாழ்க்கையாலும், சூழ்நிலைகளாலும் பழிவாங்கப்பட்டு அவர்கள் இருவருக்கும் தனிமையை இந்த வாழ்க்கை பரிசாக கொடுக்கிறது.
கதையில் மனதிற்கு சற்று நெருடலாக இருந்தது அதன் முடிவு தான். ஏற்றுக்கொள்ளும் வகையில் இல்லை என்றும் சொல்லலாம். கருணாகரனின் சீழ் வடியும் இறந்த உடலை சாரதா தன் பழி தீர்க்கும் உணர்வோடு காண விரைந்து வருவதோடு கதையை நிறுத்தி முடிவை வாசகர்களிடம் கொடுத்திருக்கலாம்.
நிழலின் தனிமை - என்ன ஒரு கவித்துவமான தலைப்பு. இக்கதையை முழுதும் வாசித்தவர்களுக்கு புரியும் எத்தனை பொருத்தமான ஒரு தலைப்பு என்று. கதை சொல்லியாக வரும் அந்த க்ளார்க் தன் வாழ்க்கையை ஒரு நிழல் போல தனியே விட்டு வெகு தூரம் சென்���ுவிட்டான். அதன் பிறகு அவன் செயல்களை வழி நடத்துவது வேறு ஏதோ ஒரு சக்தி - அதற்கு பழி, பாசம், அன்பு, காதல், காமம், இச்சை, கோபம், விரக்தி, நிலையாமை, குற்றவுணர்வு என்று எந்த பெயர் வேண்டுமானாலும் வைத்துகொள்ளலாம். அவன் விடுச்சென்ற வாழ்க்கை எங்கோ தொலைந்து போன நிழலாக தனிமையில் உழன்றுகொண்டிருக்க, இவனோ பழி தீர்க்கும் பயணத்தில் நீதித் தராசை சுக்குநூறாக உடைத்தெறிந்துவிட்டு பலியாக வேண்டியவனின் சாயம் பூசிய முகமூடியை மாட்டிக்கொண்டு தன் நிழலைப் போல தானும் தனியாக அலைந்துகொண்டிருக்கிறான்.
---இர. மௌலிதரன்
1-6-24
10.41pm
அரசு அலுவலகத்தில் க்ளார்க் பணியில் இருக்கும் நம் கதையின் நாயகன் தன் இளம் வயதில் தன் கண்ணெதிரே தன் அக்கா சாரதாவிற்கு கருணாகரன் என்ற ஒரு கந்து வட்டி கடைக்காரன் வழி நிகழ்ந்த ஒரு அபத்தமான நிகழ்வால், தன் அன்னை உடல்நலம் குன்றிய நிலையிலும், தன் தங்கையின் திருமண வாழ்வு தடைப்பட்ட நிலையிலும், சாரதா திருமணம் முடித்து தோளுக்கு மேல் வளர்ந்த பிள்ளை இருந்த பொழுதும், அவனுக்கு அந்த கருணாகரணை பழி தீர்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணமும், அந்த சிறு வயதில் கையில் கத்தியுடன் அவன் உரைத்த சூளுரையும் அவனை நிம்மதியற்றவனாக மாற்றுகிறது.
கருணாகரனின் நெருக்கமான, நம்பிக்கையான ஒரு உறவை அவன் வளர்த்துக்கொண்டு,தன் பழியை தீர்க்க தக்க தருணத்திற்காக காத்திருக்கிறான். சுலோச்சனாவின் {கருணாகரனின் மகள் } காதல் இடைமறிக்கிறது. சந்தர்ப்பங்கள் அமைந்தும் பழி தீர்க்கப்படவில்லை. அப்பொழுதுதான் அவனுக்கு புரிகிறது தான் நினைப்பதையெல்லாம் நிஜத்தில் நிறைவேற்றுவது என்பது அவ்வளவு எளிதானதல்ல. அவன் வாழ்க்கை தடம் மாறி தவறி செல்கிறது. பழி வாங்க துடித்தவனும் பழி வாங்கப்பட வேண்டியவனும் வாழ்க்கையாலும், சூழ்நிலைகளாலும் பழிவாங்கப்பட்டு அவர்கள் இருவருக்கும் தனிமையை இந்த வாழ்க்கை பரிசாக கொடுக்கிறது.
கதையில் மனதிற்கு சற்று நெருடலாக இருந்தது அதன் முடிவு தான். ஏற்றுக்கொள்ளும் வகையில் இல்லை என்றும் சொல்லலாம். கருணாகரனின் சீழ் வடியும் இறந்த உடலை சாரதா தன் பழி தீர்க்கும் உணர்வோடு காண விரைந்து வருவதோடு கதையை நிறுத்தி முடிவை வாசகர்களிடம் கொடுத்திருக்கலாம்.
நிழலின் தனிமை - என்ன ஒரு கவித்துவமான தலைப்பு. இக்கதையை முழுதும் வாசித்தவர்களுக்கு புரியும் எத்தனை பொருத்தமான ஒரு தலைப்பு என்று. கதை சொல்லியாக வரும் அந்த க்ளார்க் தன் வாழ்க்கையை ஒரு நிழல் போல தனியே விட்டு வெகு தூரம் சென்���ுவிட்டான். அதன் பிறகு அவன் செயல்களை வழி நடத்துவது வேறு ஏதோ ஒரு சக்தி - அதற்கு பழி, பாசம், அன்பு, காதல், காமம், இச்சை, கோபம், விரக்தி, நிலையாமை, குற்றவுணர்வு என்று எந்த பெயர் வேண்டுமானாலும் வைத்துகொள்ளலாம். அவன் விடுச்சென்ற வாழ்க்கை எங்கோ தொலைந்து போன நிழலாக தனிமையில் உழன்றுகொண்டிருக்க, இவனோ பழி தீர்க்கும் பயணத்தில் நீதித் தராசை சுக்குநூறாக உடைத்தெறிந்துவிட்டு பலியாக வேண்டியவனின் சாயம் பூசிய முகமூடியை மாட்டிக்கொண்டு தன் நிழலைப் போல தானும் தனியாக அலைந்துகொண்டிருக்கிறான்.
---இர. மௌலிதரன்
1-6-24
10.41pm
January 15, 2019
நிழலின் தனிமை
தேவிபாரதியின் நிழலின் தனிமை பழியை சொல்லும் கதை. நவீனத்துவ நாவல்களின் அம்சம் கொண்ட இது தனி மனிதனின் அகத்தை பேசும் நாவல்.
நாவலின் கதை சொல்லி தன சிறுவயது காலத்தில் தன அக்காவை பாலியல் பலாத்காரம் செய்த கருணாகரன் என்றும் இன்றைய பெரும் பிரமுகரை சந்தித்ததில் இருந்து கதையை தொடங்குகிறார். கதை சொல்லி ஒரு கிராமத்து பள்ளியில் கிளார்க்காக பணிக்கு சேருகிறான். அந்த ஊரின் பெரும் பிரமுகர் இன்றைய கருணாகரன். அன்றைய கந்து வட்டிக்காரனான கருணாகரன் இன்று ஒரு கொடை வள்ளல் . பலருக்கும் பல உதவிகளை செய்யும் வள்ளல்.
அந்த சம்பவத்தின் வடுக்கள் கதை சொல்லியின் ஆழ் மனதில் பதிந்த ஒன்று, அந்த சம்பவத்தால் அவர்கள் குடும்பம் அந்த ஊரை விட்டு வெளியேறிவிடுகிறது . 30 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு கருணாகரனை பார்தத்தை தன் அக்காவிடம் சொல்கிறான்.
அக்கா அவனை கொன்று பழிதீர்க்கும் படி அவனிடம் கூறுகிறாள். கருணாகரனை ஒன்னும் செய்ய முடியாத நிலையில் ஒரு கிளார்க்காக வேலை செய்யும் கதை சொல்லி. ஒரு கட்டத்தில் அவன் கருணாகரனுக்கு மிகவும் நெருக்க மாணவனாக ஆகிறான். அத் துடன் அவன் மகளுக்கும். கருணாகரனின் மகள் அவன் மேல் காதல் வயப் படுகிறாள். இவனால் அவள் காதலை மறுக்க முடியவில்லை, ஒரு ஆற்றாமையின் இரவில் அவன் தன் வஞ்சத்தாலும் வெறுப்பாலும் அவலுடன் உணர்வு கொள்கிறான். கருணாகரனை ஒன்னும் செய்ய முடியாத தன்னுடைய கோழை தனைத்தை இதை கொண்டு ஈடு செய்து கொள்கிறான். தன் வஞ்சத்தின் பழியை கருணாகரனின் மகளிடம் வெளிப்படுத்தும் விதத்தில் அவன் முதல் வீழ்ச்சி தொடங்குகிறது. சிறுமியை போல அவன் மேல் காதல் கொள்ளும் அவள் அவனின் நிஜ முகம் கண்டு மனம் உடைந்த போகிறாள். அவள் கதைசொல்லியின் கீழ்மை கண்டு கொள்ளும் இடத்தில் சொல்லும் வரிகள் 'நீயும் மற்றவர்களை போலத்தானே தாங்க்ஸ் பா'.
ஒரு புறம் கருணாகரனின் வாழ்க்கை ஒரு சம்பவத்தால் முற்றிலுமாக மாறி விடுகிறது. கதை சொல்லி எதுவும் செய்யாமலே கருணாகரனின் குடும்பம் சீர் அழிந்து பொய் விடுகிறது. அள்ளல் பட்டு ஆறாத கண்ணீர் அவன் குடும்பத்தை அவன் செல்வத்தை அழிக்கிறது. மறுபுறம் கதை சொல்லியின் அகம் படிப்படியாய் நஞ்சு நிறைந்த ஒன்றாய் உருமாறிவிடுகிறது.
கருணாகரனின் மகள் வேறு ஒருவனை திருமணம் செய்து கொள்கிறாள்.
கதை சொல்லியால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை, அவன் தன்னுடைய பிறப்பு சூழலால் மிகவும் தாழ்மை உணர்வு கொண்டவனாக உணர்கிறான். தன் சூழலில்
நிகழும் அணைத்து சம்பவங்களையும் அவனால் எதையும் செய்ய முடியாததாய் ஒரு கையறு நிலையை உணர்கிறான்.
நாவலின் முடிவில் கதை சொல்லி ஒருவிதத்தில் கருணாகரனை போல் மாறி உள்ளான். அவன் சகோதரி மரண தருவாயில் இருக்கும் கருணாகரனை பார்த்து விட்டு அவள் இவன் வேறு ஒருவன் என்று சொல்கிறாள். கதை சொல்லியின் வாழ்க்கை முற்றிலும் பொருள் இழந்த இடத்தில் முடிகிறது.
இந்நாவளை வாசிக்கும் தோறும் நமக்கும் தோன்றும் கேள்வி தீமைக்கு எதிராக
நாம் செய்ய கூடியது தான் என்ன. இந்நாவலின் கதை சொல்லி கொள்ளும் வீழ்ச்சி நமக்கு ஒரு பெரிய எச்சரிக்கையை விடுக்கிறது. ஏனென்றால் அவன் தொடங்கும் விதம் என்னவோ ஒரு பழி தீர்க்கும் இடத்தில் ஆனால் ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் அந்த பழி பின் சென்று, அவன் தீய்மையில் திளைக்க செயகிறான்.பல நூறு பாவனைகள் மூலமாக தன்னை முடிவில்லாமல் நியாய படுத்தி கொள்கிறான்.
அவனால் எச்செயலையும் துளியும் குற்ற உணர்வு கொள்ளாமல் செய்ய முடிகிறது. அதன் தொடக்கமாக இருந்த இடம் அவன் அக்கா பாலியல் வன்முறை நிகழ்ந்த அன்று அவன் அதை தன நண்பனிடம் விவரிக்கிறான். அதை கேட்ட அந்த நண்பன் தனிமையில் சுய-மைதுனம் செய்து கொள்கிறான். கதை சொல்லி ஏன் இதை இந்த நண்பனிடம் சொல்கிறான். ஆணின் காமம் கொள்ளும் கீழ்மைக்கு எல்லையே இல்லை.
பிறகு கருணாகரனின் மகளின் புணரும் தருணத்தில் அவளுடைய முலைகளை பற்றி அவளை துன்புறுத்துகிறான். அவன் அக்காவின் குருதி படிந்த முலைகள் அவன் நினைவுக்கு வருகிறது. ஏதோ ஒரு விதத்தில் அவன் அகத்தின் ஆழம் கருணாகரனை உரு மாறி நடித்து கொள்கிறது. அவன் கீழ்மையில் கொள்ளும் நிறைவு இதனால் போலத் தான். ஒரு சில நேரங்களின் தீய்மையே ஒரு தனி இருப்பாக அவன் வாழ்வை இட்டு செல்கிறது. மனிதனின் ஆழத்தின் சில கதவுகளை அவன் தெரியாமலும் திறந்து கொள்ள கூடாது. அதை கடந்தவன் எதையும் செய்யு கூடியவனாகிறான்.
தேவிபாரதியின் நிழலின் தனிமை பழியை சொல்லும் கதை. நவீனத்துவ நாவல்களின் அம்சம் கொண்ட இது தனி மனிதனின் அகத்தை பேசும் நாவல்.
நாவலின் கதை சொல்லி தன சிறுவயது காலத்தில் தன அக்காவை பாலியல் பலாத்காரம் செய்த கருணாகரன் என்றும் இன்றைய பெரும் பிரமுகரை சந்தித்ததில் இருந்து கதையை தொடங்குகிறார். கதை சொல்லி ஒரு கிராமத்து பள்ளியில் கிளார்க்காக பணிக்கு சேருகிறான். அந்த ஊரின் பெரும் பிரமுகர் இன்றைய கருணாகரன். அன்றைய கந்து வட்டிக்காரனான கருணாகரன் இன்று ஒரு கொடை வள்ளல் . பலருக்கும் பல உதவிகளை செய்யும் வள்ளல்.
அந்த சம்பவத்தின் வடுக்கள் கதை சொல்லியின் ஆழ் மனதில் பதிந்த ஒன்று, அந்த சம்பவத்தால் அவர்கள் குடும்பம் அந்த ஊரை விட்டு வெளியேறிவிடுகிறது . 30 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு கருணாகரனை பார்தத்தை தன் அக்காவிடம் சொல்கிறான்.
அக்கா அவனை கொன்று பழிதீர்க்கும் படி அவனிடம் கூறுகிறாள். கருணாகரனை ஒன்னும் செய்ய முடியாத நிலையில் ஒரு கிளார்க்காக வேலை செய்யும் கதை சொல்லி. ஒரு கட்டத்தில் அவன் கருணாகரனுக்கு மிகவும் நெருக்க மாணவனாக ஆகிறான். அத் துடன் அவன் மகளுக்கும். கருணாகரனின் மகள் அவன் மேல் காதல் வயப் படுகிறாள். இவனால் அவள் காதலை மறுக்க முடியவில்லை, ஒரு ஆற்றாமையின் இரவில் அவன் தன் வஞ்சத்தாலும் வெறுப்பாலும் அவலுடன் உணர்வு கொள்கிறான். கருணாகரனை ஒன்னும் செய்ய முடியாத தன்னுடைய கோழை தனைத்தை இதை கொண்டு ஈடு செய்து கொள்கிறான். தன் வஞ்சத்தின் பழியை கருணாகரனின் மகளிடம் வெளிப்படுத்தும் விதத்தில் அவன் முதல் வீழ்ச்சி தொடங்குகிறது. சிறுமியை போல அவன் மேல் காதல் கொள்ளும் அவள் அவனின் நிஜ முகம் கண்டு மனம் உடைந்த போகிறாள். அவள் கதைசொல்லியின் கீழ்மை கண்டு கொள்ளும் இடத்தில் சொல்லும் வரிகள் 'நீயும் மற்றவர்களை போலத்தானே தாங்க்ஸ் பா'.
ஒரு புறம் கருணாகரனின் வாழ்க்கை ஒரு சம்பவத்தால் முற்றிலுமாக மாறி விடுகிறது. கதை சொல்லி எதுவும் செய்யாமலே கருணாகரனின் குடும்பம் சீர் அழிந்து பொய் விடுகிறது. அள்ளல் பட்டு ஆறாத கண்ணீர் அவன் குடும்பத்தை அவன் செல்வத்தை அழிக்கிறது. மறுபுறம் கதை சொல்லியின் அகம் படிப்படியாய் நஞ்சு நிறைந்த ஒன்றாய் உருமாறிவிடுகிறது.
கருணாகரனின் மகள் வேறு ஒருவனை திருமணம் செய்து கொள்கிறாள்.
கதை சொல்லியால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லை, அவன் தன்னுடைய பிறப்பு சூழலால் மிகவும் தாழ்மை உணர்வு கொண்டவனாக உணர்கிறான். தன் சூழலில்
நிகழும் அணைத்து சம்பவங்களையும் அவனால் எதையும் செய்ய முடியாததாய் ஒரு கையறு நிலையை உணர்கிறான்.
நாவலின் முடிவில் கதை சொல்லி ஒருவிதத்தில் கருணாகரனை போல் மாறி உள்ளான். அவன் சகோதரி மரண தருவாயில் இருக்கும் கருணாகரனை பார்த்து விட்டு அவள் இவன் வேறு ஒருவன் என்று சொல்கிறாள். கதை சொல்லியின் வாழ்க்கை முற்றிலும் பொருள் இழந்த இடத்தில் முடிகிறது.
இந்நாவளை வாசிக்கும் தோறும் நமக்கும் தோன்றும் கேள்வி தீமைக்கு எதிராக
நாம் செய்ய கூடியது தான் என்ன. இந்நாவலின் கதை சொல்லி கொள்ளும் வீழ்ச்சி நமக்கு ஒரு பெரிய எச்சரிக்கையை விடுக்கிறது. ஏனென்றால் அவன் தொடங்கும் விதம் என்னவோ ஒரு பழி தீர்க்கும் இடத்தில் ஆனால் ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் அந்த பழி பின் சென்று, அவன் தீய்மையில் திளைக்க செயகிறான்.பல நூறு பாவனைகள் மூலமாக தன்னை முடிவில்லாமல் நியாய படுத்தி கொள்கிறான்.
அவனால் எச்செயலையும் துளியும் குற்ற உணர்வு கொள்ளாமல் செய்ய முடிகிறது. அதன் தொடக்கமாக இருந்த இடம் அவன் அக்கா பாலியல் வன்முறை நிகழ்ந்த அன்று அவன் அதை தன நண்பனிடம் விவரிக்கிறான். அதை கேட்ட அந்த நண்பன் தனிமையில் சுய-மைதுனம் செய்து கொள்கிறான். கதை சொல்லி ஏன் இதை இந்த நண்பனிடம் சொல்கிறான். ஆணின் காமம் கொள்ளும் கீழ்மைக்கு எல்லையே இல்லை.
பிறகு கருணாகரனின் மகளின் புணரும் தருணத்தில் அவளுடைய முலைகளை பற்றி அவளை துன்புறுத்துகிறான். அவன் அக்காவின் குருதி படிந்த முலைகள் அவன் நினைவுக்கு வருகிறது. ஏதோ ஒரு விதத்தில் அவன் அகத்தின் ஆழம் கருணாகரனை உரு மாறி நடித்து கொள்கிறது. அவன் கீழ்மையில் கொள்ளும் நிறைவு இதனால் போலத் தான். ஒரு சில நேரங்களின் தீய்மையே ஒரு தனி இருப்பாக அவன் வாழ்வை இட்டு செல்கிறது. மனிதனின் ஆழத்தின் சில கதவுகளை அவன் தெரியாமலும் திறந்து கொள்ள கூடாது. அதை கடந்தவன் எதையும் செய்யு கூடியவனாகிறான்.
November 1, 2020
தேவிபாரதி என்ற எழுத்தாளரால் எழுதப்பட்ட இந்த நூலைப் படித்து முடித்த பின்னர், இவரின் பிற நூல்களையும் படிக்கும் பேராசை எழுந்துள்ளது. காலச்சுவடு வெளியீடாக வந்திருக்கும் இப்புத்தகம், நமக்கு கடத்தும் சிந்தனைகள், நிழல்களின் தனிமை எவற்றையெல்லாம் செயல்படுத்துகிறது, எவற்றையெல்லாம் செயல்படுத்த மறுக்கிறது, மனித வாழ்வில் காமத்தின் எச்சங்கள் எந்த அளவீடுகளில் நிற்கிறது என்று பல புள்ளிகளில் நின்று கேள்விகள் கேட்கிறது. ஒரே ஒரு கதாப்பாத்திரம் - அதை சுற்றி இயங்கும் உலகம், வரும் கதைக்களம், நிழலாய் வந்து தனிமைப்படுத்தி செல்கிற அவமானங்கள், துக்கம், சிறு துளி மகிழ்ச்சி, காமத்தினால் ஏற்படும் கிறுக்கு, கருணையா? காமத்தினால் வந்த தடையா என்று தெரியாத பித்துநிலை என்று அந்த பாத்திரம் கோரப்பிடியில் கட்டுண்டு கிடக்கும் கதைதான் நிழலின் தனிமை!
ஏன் கதாபாத்திரம் என்று குறிப்பிட்டேன் என்றால், இத்தனைக்குள்ளும் வாழ்ந்து அத்தனை நிலையையும் நமக்கு கடத்தும் அந்த கதாபாத்திரத்திற்கு கதை முழுதிலும் ஆசிரியர் பெயரே வைக்கவில்லை. இதுவே ஒரு தனிமையின் நிலையென புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. சரி கதைக்குள் செல்வோம். பெயர் தெரியாத அந்த கதாபாத்திரத்திற்கு, "கிளார்க்" என்றோ "எழுத்தர்" என்றோ நாமகரணம் சூட்டி கொள்வோம். அதை இந்த பதிவில் உபயோகப்படுத்திக் கொள்வோம். இந்த கிளார்க்கை சுற்றி சாரதா, கிளார்க்கின் தங்கை, அவரது தாய், கருணாகரன் என்ற அரக்கன், சுலோ - கெளதம் என்ற அவனது மகள் மற்றும் மகன், சுகந்தி, கிளார்க்கின் இளம்பிராயத்து நண்பர்கள் என்று பலர் இருக்கின்றனர். இருந்தும் தனிமையைத் தேடி தேடி ஓடும் நிலை ஏன் வருகிறது என்பது கதையை படித்தபின் விளங்குகிறது. இப்படியான புத்தகங்கள் பற்றி எழுதும் பதிவுகளில் உள்ள சிக்கல், எதையெல்லாம் பதிவு செய்ய வேண்டும் எதையெல்லாம் வாசிக்க விட்டு விட வேண்டும் என்பதே!!!
சரி, இந்த கதையின் நரம்பாய், இரத்தமும், சதையுமாய் இருப்பது பழிவாங்கல். கருணாகரன் என்ற மனித மிருகம் - மிருகங்களை இழிவுப்படுத்தக் கூடாது என்பதால் மிருகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாட்டினை கூட தவிர்ப்போம். அப்படிப்பட்ட கருணாகரன், கிளார்க்கின் இளம்பிராயத்தில், சாரதாவை வன்புணர்வு செய்து சிதைக்கிறான். சாரதா, கிளார்க்கின் தோழியா? அல்லது அவரின் குடும்ப உறுப்பினரா? என்பதை என்னால் விளங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
இது நடந்த காலம் கதை சொல்லப்படும் காலத்திலிருந்து 30 வருடங்களுக்கு முன்னர் நடந்த கொடூரம். கிளார்க் சிறுவனாய் இருந்த போது, இந்த சிதைத்தலின் வலியினை மொத்தமாக புரிந்து கொள்ளவும் இயலாமல், ச���தைத்தவனை அழித்து விட வேண்டுமென்பது மட்டும் நன்றாக புரிந்த காலங்கள். அரிவாள் ஏந்தி சபதம் செய்யும் அந்த சிறுவனையும், மொத்த இதழ்களும் உதிர்ந்து ஒற்றைக் காம்பின் வெறுமைப் போல ஒடுங்கி நிற்கும் சிறுமி சாராதவையும், சட்டை செய்யாமல் ஒரு சிரிப்பில் கடந்து செல்லும் கருணாகரனை என்றாவது ஒரு நாள் பழி வாங்கத்துடிக்கும் இரு நிழல்களின் கதையே இந்தப் புத்தகம்.
இந்த நிகழ்வு முடிந்து 30 வருடங்கள் கடந்த நிலையில், ஓர் அரசுப்பள்ளியின் எழுத்தர் பணிக்கு வந்து சேருகிறார் அந்த கிளார்க். 30 வருட நீட்சிக்கு பின்னர், பழி வாங்கல் எப்படி நிகழ்கிறது?, கிளார்க்கின் வாழ்க்கை சுழற்சியில் என்னென்ன மாற்றங்கள் ஏற்படுகிறது என்பதும், சாரதா இந்த கதையில் என்னவாகிறாள் என்பதும்?, சாராதவாகவே கிட்டத்தட்ட மாற்றி பகடை ஆடப்படும் சுலோவும், சுகந்தியும் என்னவாகிறார்கள் என்பதும், முக்கியமாக கருணாகரன் முடிவு என்ன என்பதும் தான் கதையின் தேடல் என்று வைத்துக்கொள்ளலாம்.
தேவிபாரதியின் எழுத்துக்கள் ஏராளமான விவரணைகளைக் கொண்டிருக்கிறது. உணர்வுகளை விவரிக்கையில் அத்தனை ஆழத்தையும் தொட்டு விட வேண்டும் என்ற பேராவல் கொண்டு எழுதியிருக்கிறார். இதுவே பக்கங்களை வேகமாக நகர்த்தி செல்கிறது என்பதை உணர்ந்தேன். ஆரம்ப வரிகளின் சில இவ்வாறு தொடங்குகின்றன. எழுத்தராக பணியில் சேர்ந்த பள்ளியின் தலைமை ஆசிரியர் இவரைப் பார்க்கும் அந்த ஒற்றைப் பார்வை இப்படி விவரிக்கப்படுகிறது.
"சந்தேகத்தின் கரிய நிழல் ஒன்று அவரது சாம்பல் நிறக் கண்களிலிருந்து உடலற்ற மிருகத்தைப் போலச் சத்தமின்றி வெளியேறித் தன் அருவருப்பான கரங்களால் என்னைப் பிறாண்டத் தொடங்கியிருந்தது. இத்தகையப் பிறாண்டல்களுக்கு ஒரு போதும் வளைந்து கொடுக்காத தடித்த தோலால் பொருத்தப்பட்டிருந்த உடலையுடைய நான் அதைப் பொருட்படுத்தாமல் இருக்க விரும்பினேன்".
கிளார்க் மற்றும் சாரதாவுக்கு மட்டுமே தெரிந்த உண்மைகள், சாரதாவின் கணவருக்கோ மற்றும் அவர்களை சுற்றி இருந்தவர்களுக்கோ தெரியாது. இப்படிப்பட்ட நிகழ்வை நடத்தும் கருணாகரன் போன்ற பிணங்களுக்கு இருக்கும் பெரும் பலமே இதை யாரும் வெளியில் சொல்ல மாட்டார்கள் என்கிற தையிரியம் தான். ஆகையினால் எப்போது சாரதா வீட்டிற்கு எப்போது கிளார்க் சென்றாலும் ஒரு மிகப் பெரிய போராட்டத்தை இரு ஜோடிக் கண்கள் நிகழ்த்தி அடங்கும். கிளார்க்கிற்கு என்றுமே சாரதாவின் வீட்டிற்குள் சென்று வரத் தடைகள் இருந்ததில்லை. இருந்தும் கிளார்க்கின் எண்ண ஓட்டங்கள் என்றுமே, அவரின் பழைய எம்.80 வாகனத்தின் ஒலியைப் போல, மூளைக்குள் திடுக்கென அவரின் அரிவாள் சூளுரையை நினைவுப்படுத்தி போகும்.
இப்படி கடந்து கொண்டிருந்த நாட்களில் தான், பள்ளியில் வைத்தே கருணாகரனை சந்தித்தார் கிளார்க். இதற்கு பின்னர் கதையெடுக்கும் வேகத்தினை ஒரு வாசகனாய் பொறுமையுடன் அணுக அணுக, கதையின் ஓட்டமும் , களமும் மிக நுட்பமாக மாறுகிறது. கிளார்க்கின் மனக்கவலை கீழே புலம்பும் பாதையில் பயணிக்கிறது.
"அவனது கருணையின் பிடிக்குள் அகப்பட்டுக் கொண்டிருப்பவர்களின் எண்ணிக்கை இப்போது பீதியூட்டுமளவுக்கு உயர்ந்திருக்க கூடுமென நினைத்துக்கொண்டேன்".
அப்போது கருணாகரன் சமூகத்தில் மிகப்பெரிய இடத்தில, யாரும் தொட முடியாத உயரத்தில் இருப்பதை கிளார்க் உணரத்தொடங்கிய தருணங்களில், கிளார்க்கின் அரிவாள் சூளுரையை எப்படி நிறைவேற்றப் போகிறோம் என்ற மனக்கவலை கிளார்க் போன்றே நமக்கும் எழுவதை தவிர்க்க முடியவில்லை.
அதற்குப் பிறகு கருணைக்கு இடமே கொடுக்க இயலாத நிலையிலிருந்த சாரதாவும், கிளார்க்கும் கருணாகரனைக் கொல்ல திட்டங்கள் தீட்டுவதும், சாரதாவின் வஞ்சினத்தை கண்டு சற்றே கிளார்க் நிலை குலைவதுமாய் நகர்கிறது கதை. மெல்ல மெல்ல கிளார்க் கருணாகரனின் நம்பிக்கைக்கு பாத்திரமாவது, கருணாகரனின் குடும்பத்தோடு நெருங்குவது போன்ற பல படலங்கள் இந்தக் கதையின் போக்கை வெகுவாக மாற்றுகிறது.
இந்தக் கருணையே கூடாது என்ற முடிவெடுத்து கிளார்க், பழிவாங்கும் காலத்தை நோக்கி ஓடிக்கொண்டிருநதாரோ, அந்த எதிர்பாராத தருணத்தில் - கருணையினாலோ, கோழைத்தனத்தினாலோ, இயலாமையின் வெளிப்பாட்டாலோ என்பதை அறிந்து கொள்ளும் முன்னர் கருணாகரன் உயிர் பிழைத்திருந்தான்.
"அவனுடையதும் என்னுடையதுமான விதியைத் தலை கீழாக புரட்டிப்போடவிருக்கும் கடைசி நிமிடங்களைச் சத்தமில்லாமல் கடந்து சென்று கொண்டிருந்தது கொண்டாட்டங்களால் சூழப்பட்டிருந்த அவ்விரவு. ஆனால் ஒரு மனிதனோ கொடிய விலங்கோ அக்காட்டின் ஆபத்தான ஒரு சிறு பிராணியோ வேறு எதுவுமோ என் வழியில் குறுக்கிட்டு விட்டதை போல நான் செயல்படாமல் அசைவற்று நின்று என் எதிரியை அது அவன்தானா என நிச்சயப்படுத்திக் கொள்ள முற்படுபவனைப் போலப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அது கோழைத்தனமான என யோசிக்க முயன்றேன். கோழைத்தனமோ கருணையோ எனக்குக் கிடைத்த அந்த அற்புதமான வாய்ப்பைத் தவறவிட்டுவிட்டு நான் சும்மா நின்று கொண்டிருந்தேன்".
இந்த தருணம் கதையின் மிக முக்கியமான தருணம். இதன் பிறகு கதை செல்லும் திசைகளில் தனிமையும், துரோகமும், இலக்கில்லாக் காமமும், சட்டென துளிர்த்து துளிர்த்து அடங்கும் காதலும், இயலாமையும், மரணத்தின் வீச்சமும், மீண்டும் பழி வாங்கத்துடிக்கும் மனமும், சாதியின் பெயரால் நடக்கும் இழிவுகளும், மனித வாழ்வின் நிலையற்ற வாழ்வின் உதாரணங்களும், ஒருவன் சந்திக்க நேரிடும் உளவியல் கையறு நிலைகளும் தேவிபாரதி எழுத்தில் அருமையாக பதிவாகியுள்ளது. கருணாகரனும், சாரதாவும், சுலோவும், சுகந்தியும், நம் கிளார்க்கும் என்னவானார்கள்? படித்துப்பாருங்கள்...
ஏன் கதாபாத்திரம் என்று குறிப்பிட்டேன் என்றால், இத்தனைக்குள்ளும் வாழ்ந்து அத்தனை நிலையையும் நமக்கு கடத்தும் அந்த கதாபாத்திரத்திற்கு கதை முழுதிலும் ஆசிரியர் பெயரே வைக்கவில்லை. இதுவே ஒரு தனிமையின் நிலையென புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. சரி கதைக்குள் செல்வோம். பெயர் தெரியாத அந்த கதாபாத்திரத்திற்கு, "கிளார்க்" என்றோ "எழுத்தர்" என்றோ நாமகரணம் சூட்டி கொள்வோம். அதை இந்த பதிவில் உபயோகப்படுத்திக் கொள்வோம். இந்த கிளார்க்கை சுற்றி சாரதா, கிளார்க்கின் தங்கை, அவரது தாய், கருணாகரன் என்ற அரக்கன், சுலோ - கெளதம் என்ற அவனது மகள் மற்றும் மகன், சுகந்தி, கிளார்க்கின் இளம்பிராயத்து நண்பர்கள் என்று பலர் இருக்கின்றனர். இருந்தும் தனிமையைத் தேடி தேடி ஓடும் நிலை ஏன் வருகிறது என்பது கதையை படித்தபின் விளங்குகிறது. இப்படியான புத்தகங்கள் பற்றி எழுதும் பதிவுகளில் உள்ள சிக்கல், எதையெல்லாம் பதிவு செய்ய வேண்டும் எதையெல்லாம் வாசிக்க விட்டு விட வேண்டும் என்பதே!!!
சரி, இந்த கதையின் நரம்பாய், இரத்தமும், சதையுமாய் இருப்பது பழிவாங்கல். கருணாகரன் என்ற மனித மிருகம் - மிருகங்களை இழிவுப்படுத்தக் கூடாது என்பதால் மிருகம் என்ற வார்த்தைப் பயன்பாட்டினை கூட தவிர்ப்போம். அப்படிப்பட்ட கருணாகரன், கிளார்க்கின் இளம்பிராயத்தில், சாரதாவை வன்புணர்வு செய்து சிதைக்கிறான். சாரதா, கிளார்க்கின் தோழியா? அல்லது அவரின் குடும்ப உறுப்பினரா? என்பதை என்னால் விளங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை.
இது நடந்த காலம் கதை சொல்லப்படும் காலத்திலிருந்து 30 வருடங்களுக்கு முன்னர் நடந்த கொடூரம். கிளார்க் சிறுவனாய் இருந்த போது, இந்த சிதைத்தலின் வலியினை மொத்தமாக புரிந்து கொள்ளவும் இயலாமல், ச���தைத்தவனை அழித்து விட வேண்டுமென்பது மட்டும் நன்றாக புரிந்த காலங்கள். அரிவாள் ஏந்தி சபதம் செய்யும் அந்த சிறுவனையும், மொத்த இதழ்களும் உதிர்ந்து ஒற்றைக் காம்பின் வெறுமைப் போல ஒடுங்கி நிற்கும் சிறுமி சாராதவையும், சட்டை செய்யாமல் ஒரு சிரிப்பில் கடந்து செல்லும் கருணாகரனை என்றாவது ஒரு நாள் பழி வாங்கத்துடிக்கும் இரு நிழல்களின் கதையே இந்தப் புத்தகம்.
இந்த நிகழ்வு முடிந்து 30 வருடங்கள் கடந்த நிலையில், ஓர் அரசுப்பள்ளியின் எழுத்தர் பணிக்கு வந்து சேருகிறார் அந்த கிளார்க். 30 வருட நீட்சிக்கு பின்னர், பழி வாங்கல் எப்படி நிகழ்கிறது?, கிளார்க்கின் வாழ்க்கை சுழற்சியில் என்னென்ன மாற்றங்கள் ஏற்படுகிறது என்பதும், சாரதா இந்த கதையில் என்னவாகிறாள் என்பதும்?, சாராதவாகவே கிட்டத்தட்ட மாற்றி பகடை ஆடப்படும் சுலோவும், சுகந்தியும் என்னவாகிறார்கள் என்பதும், முக்கியமாக கருணாகரன் முடிவு என்ன என்பதும் தான் கதையின் தேடல் என்று வைத்துக்கொள்ளலாம்.
தேவிபாரதியின் எழுத்துக்கள் ஏராளமான விவரணைகளைக் கொண்டிருக்கிறது. உணர்வுகளை விவரிக்கையில் அத்தனை ஆழத்தையும் தொட்டு விட வேண்டும் என்ற பேராவல் கொண்டு எழுதியிருக்கிறார். இதுவே பக்கங்களை வேகமாக நகர்த்தி செல்கிறது என்பதை உணர்ந்தேன். ஆரம்ப வரிகளின் சில இவ்வாறு தொடங்குகின்றன. எழுத்தராக பணியில் சேர்ந்த பள்ளியின் தலைமை ஆசிரியர் இவரைப் பார்க்கும் அந்த ஒற்றைப் பார்வை இப்படி விவரிக்கப்படுகிறது.
"சந்தேகத்தின் கரிய நிழல் ஒன்று அவரது சாம்பல் நிறக் கண்களிலிருந்து உடலற்ற மிருகத்தைப் போலச் சத்தமின்றி வெளியேறித் தன் அருவருப்பான கரங்களால் என்னைப் பிறாண்டத் தொடங்கியிருந்தது. இத்தகையப் பிறாண்டல்களுக்கு ஒரு போதும் வளைந்து கொடுக்காத தடித்த தோலால் பொருத்தப்பட்டிருந்த உடலையுடைய நான் அதைப் பொருட்படுத்தாமல் இருக்க விரும்பினேன்".
கிளார்க் மற்றும் சாரதாவுக்கு மட்டுமே தெரிந்த உண்மைகள், சாரதாவின் கணவருக்கோ மற்றும் அவர்களை சுற்றி இருந்தவர்களுக்கோ தெரியாது. இப்படிப்பட்ட நிகழ்வை நடத்தும் கருணாகரன் போன்ற பிணங்களுக்கு இருக்கும் பெரும் பலமே இதை யாரும் வெளியில் சொல்ல மாட்டார்கள் என்கிற தையிரியம் தான். ஆகையினால் எப்போது சாரதா வீட்டிற்கு எப்போது கிளார்க் சென்றாலும் ஒரு மிகப் பெரிய போராட்டத்தை இரு ஜோடிக் கண்கள் நிகழ்த்தி அடங்கும். கிளார்க்கிற்கு என்றுமே சாரதாவின் வீட்டிற்குள் சென்று வரத் தடைகள் இருந்ததில்லை. இருந்தும் கிளார்க்கின் எண்ண ஓட்டங்கள் என்றுமே, அவரின் பழைய எம்.80 வாகனத்தின் ஒலியைப் போல, மூளைக்குள் திடுக்கென அவரின் அரிவாள் சூளுரையை நினைவுப்படுத்தி போகும்.
இப்படி கடந்து கொண்டிருந்த நாட்களில் தான், பள்ளியில் வைத்தே கருணாகரனை சந்தித்தார் கிளார்க். இதற்கு பின்னர் கதையெடுக்கும் வேகத்தினை ஒரு வாசகனாய் பொறுமையுடன் அணுக அணுக, கதையின் ஓட்டமும் , களமும் மிக நுட்பமாக மாறுகிறது. கிளார்க்கின் மனக்கவலை கீழே புலம்பும் பாதையில் பயணிக்கிறது.
"அவனது கருணையின் பிடிக்குள் அகப்பட்டுக் கொண்டிருப்பவர்களின் எண்ணிக்கை இப்போது பீதியூட்டுமளவுக்கு உயர்ந்திருக்க கூடுமென நினைத்துக்கொண்டேன்".
அப்போது கருணாகரன் சமூகத்தில் மிகப்பெரிய இடத்தில, யாரும் தொட முடியாத உயரத்தில் இருப்பதை கிளார்க் உணரத்தொடங்கிய தருணங்களில், கிளார்க்கின் அரிவாள் சூளுரையை எப்படி நிறைவேற்றப் போகிறோம் என்ற மனக்கவலை கிளார்க் போன்றே நமக்கும் எழுவதை தவிர்க்க முடியவில்லை.
அதற்குப் பிறகு கருணைக்கு இடமே கொடுக்க இயலாத நிலையிலிருந்த சாரதாவும், கிளார்க்கும் கருணாகரனைக் கொல்ல திட்டங்கள் தீட்டுவதும், சாரதாவின் வஞ்சினத்தை கண்டு சற்றே கிளார்க் நிலை குலைவதுமாய் நகர்கிறது கதை. மெல்ல மெல்ல கிளார்க் கருணாகரனின் நம்பிக்கைக்கு பாத்திரமாவது, கருணாகரனின் குடும்பத்தோடு நெருங்குவது போன்ற பல படலங்கள் இந்தக் கதையின் போக்கை வெகுவாக மாற்றுகிறது.
இந்தக் கருணையே கூடாது என்ற முடிவெடுத்து கிளார்க், பழிவாங்கும் காலத்தை நோக்கி ஓடிக்கொண்டிருநதாரோ, அந்த எதிர்பாராத தருணத்தில் - கருணையினாலோ, கோழைத்தனத்தினாலோ, இயலாமையின் வெளிப்பாட்டாலோ என்பதை அறிந்து கொள்ளும் முன்னர் கருணாகரன் உயிர் பிழைத்திருந்தான்.
"அவனுடையதும் என்னுடையதுமான விதியைத் தலை கீழாக புரட்டிப்போடவிருக்கும் கடைசி நிமிடங்களைச் சத்தமில்லாமல் கடந்து சென்று கொண்டிருந்தது கொண்டாட்டங்களால் சூழப்பட்டிருந்த அவ்விரவு. ஆனால் ஒரு மனிதனோ கொடிய விலங்கோ அக்காட்டின் ஆபத்தான ஒரு சிறு பிராணியோ வேறு எதுவுமோ என் வழியில் குறுக்கிட்டு விட்டதை போல நான் செயல்படாமல் அசைவற்று நின்று என் எதிரியை அது அவன்தானா என நிச்சயப்படுத்திக் கொள்ள முற்படுபவனைப் போலப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அது கோழைத்தனமான என யோசிக்க முயன்றேன். கோழைத்தனமோ கருணையோ எனக்குக் கிடைத்த அந்த அற்புதமான வாய்ப்பைத் தவறவிட்டுவிட்டு நான் சும்மா நின்று கொண்டிருந்தேன்".
இந்த தருணம் கதையின் மிக முக்கியமான தருணம். இதன் பிறகு கதை செல்லும் திசைகளில் தனிமையும், துரோகமும், இலக்கில்லாக் காமமும், சட்டென துளிர்த்து துளிர்த்து அடங்கும் காதலும், இயலாமையும், மரணத்தின் வீச்சமும், மீண்டும் பழி வாங்கத்துடிக்கும் மனமும், சாதியின் பெயரால் நடக்கும் இழிவுகளும், மனித வாழ்வின் நிலையற்ற வாழ்வின் உதாரணங்களும், ஒருவன் சந்திக்க நேரிடும் உளவியல் கையறு நிலைகளும் தேவிபாரதி எழுத்தில் அருமையாக பதிவாகியுள்ளது. கருணாகரனும், சாரதாவும், சுலோவும், சுகந்தியும், நம் கிளார்க்கும் என்னவானார்கள்? படித்துப்பாருங்கள்...
April 6, 2024
A phenomenal book. In many ways reminiscent of Dostoevsky—as a non-entity seeks to deliver justice and nab vengeance in a taut, and truly hypnotic plot. But obviously suffers the debilitating symptoms of conscience.
The writing/translation is also so enjoyable. Highly recommended.
The writing/translation is also so enjoyable. Highly recommended.
October 15, 2025
#6thBook #Madhureadingchallenge2025
Title : நிழலின் தனிமை
Author : தேவி பாரதி
Genere : நாவல் (வரலாறு)
Book Type : Paperback
Start Date : 18-Feb-25
End Date : 27-Feb-25
Rating : 4/5
Number of Page : 174
ஒரு பழி வாங்கும் உணர்ச்சி என்ன செய்யும். என்ன வேணாலும் செய்யும் அதன் இந்த நாவலின் ஒரு வரி கதை.
30 வருடங்களுக்கு முன்பு தன் நெஞ்சில் ஏற்பட்ட காயம் சரியாகி விட்டது என்று நினைக்கும் போது அது மறுபடியும் கிளறி விடும் போது மனித மனசு எப்படிக் கையாளும் என்பது விசித்திரமானது.
பழி வாங்கும் உள்ளம், தன்னுடைய ஆழ் மனதிற்கு உண்மையாக இருக்கவும் முடியாமல், வெளி உலகுக்கு ஏற்றார்போல் நடக்கவும் முடியாமல் எத்தகைய போராட்டங்களைச் சந்திக்கும், பிறரை அயோக்கியன் என்று காட்ட முனையும் அனைவரும் யோக்கியன் தானா என்று ஆசிரியர் சாட்டை அடியாக விவரித்துள்ளார்
Spoiler:
கதையின் ஆரம்பத்தில் வில்லனாகச் சித்தரிக்கப்பட்டுக் கதை முழுவதும் வெகுளியாகவும், அப்பாவியாகவும் காட்டப்படும் கருணாகரன், கருணாகரனை பழி வாங்க துடிக்கும் சாரதா, சாரதாவிற்காகப் பழி வாங்கும் களத்தில் இறங்கும் பெயர் இல்லா கதை சொல்லி, கதை சொல்லியின் காதல் மற்றும் பழி உணர்ச்சிக்குப் பயன்படுத்தபட��ம் சுலோ, சுலோ வின் பால் தோன்றும் தன்னுடைய குற்ற உணர்வு மற்றும் இரக்கத்திலிருந்து தப்பிக்கத் தஞ்சமடையும் சுகந்தி, என்று அனைத்துக் கதாபாத்திரங்களுடன் பழியும் ஒரு கதைமாந்தராகவே வருகிறது. நாவலின் ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் பழியின் கூக்குரலை கேக்கலாம்.
ஆரம்பத்தில் கதையுடன் ஒன்ற முடியவில்லை என்பது போன்ற எண்ணம் ஏற்பட்டாலும், 30 பக்கங்கள் பிறகு கதையுடன் நாமும் பிணைத்து, கருணாகரனை பழி வாங்கும் சந்தர்ப்பம் எதிர் பார்த்துக் காத்திருப்போம்.
சதை அழுகிய துர்நாற்றம் வீசும் கருணாகரனை பார்ப்பது, அது அவன் ஊழ் வினையின் விளைவா, கருணாகரனை பழி வாங்க நினைத்த நெஞ்சத்திற்கு ( கதை சொல்லி மற்றும் நமக்கும்) தரும் தண்டனையா???
நல்ல ஒரு ஆழ்ந்த வாசிப்பை தரக்கூடிய சிறந்த புத்தகம்
Title : நிழலின் தனிமை
Author : தேவி பாரதி
Genere : நாவல் (வரலாறு)
Book Type : Paperback
Start Date : 18-Feb-25
End Date : 27-Feb-25
Rating : 4/5
Number of Page : 174
ஒரு பழி வாங்கும் உணர்ச்சி என்ன செய்யும். என்ன வேணாலும் செய்யும் அதன் இந்த நாவலின் ஒரு வரி கதை.
30 வருடங்களுக்கு முன்பு தன் நெஞ்சில் ஏற்பட்ட காயம் சரியாகி விட்டது என்று நினைக்கும் போது அது மறுபடியும் கிளறி விடும் போது மனித மனசு எப்படிக் கையாளும் என்பது விசித்திரமானது.
பழி வாங்கும் உள்ளம், தன்னுடைய ஆழ் மனதிற்கு உண்மையாக இருக்கவும் முடியாமல், வெளி உலகுக்கு ஏற்றார்போல் நடக்கவும் முடியாமல் எத்தகைய போராட்டங்களைச் சந்திக்கும், பிறரை அயோக்கியன் என்று காட்ட முனையும் அனைவரும் யோக்கியன் தானா என்று ஆசிரியர் சாட்டை அடியாக விவரித்துள்ளார்
Spoiler:
கதையின் ஆரம்பத்தில் வில்லனாகச் சித்தரிக்கப்பட்டுக் கதை முழுவதும் வெகுளியாகவும், அப்பாவியாகவும் காட்டப்படும் கருணாகரன், கருணாகரனை பழி வாங்க துடிக்கும் சாரதா, சாரதாவிற்காகப் பழி வாங்கும் களத்தில் இறங்கும் பெயர் இல்லா கதை சொல்லி, கதை சொல்லியின் காதல் மற்றும் பழி உணர்ச்சிக்குப் பயன்படுத்தபட��ம் சுலோ, சுலோ வின் பால் தோன்றும் தன்னுடைய குற்ற உணர்வு மற்றும் இரக்கத்திலிருந்து தப்பிக்கத் தஞ்சமடையும் சுகந்தி, என்று அனைத்துக் கதாபாத்திரங்களுடன் பழியும் ஒரு கதைமாந்தராகவே வருகிறது. நாவலின் ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் பழியின் கூக்குரலை கேக்கலாம்.
ஆரம்பத்தில் கதையுடன் ஒன்ற முடியவில்லை என்பது போன்ற எண்ணம் ஏற்பட்டாலும், 30 பக்கங்கள் பிறகு கதையுடன் நாமும் பிணைத்து, கருணாகரனை பழி வாங்கும் சந்தர்ப்பம் எதிர் பார்த்துக் காத்திருப்போம்.
சதை அழுகிய துர்நாற்றம் வீசும் கருணாகரனை பார்ப்பது, அது அவன் ஊழ் வினையின் விளைவா, கருணாகரனை பழி வாங்க நினைத்த நெஞ்சத்திற்கு ( கதை சொல்லி மற்றும் நமக்கும்) தரும் தண்டனையா???
நல்ல ஒரு ஆழ்ந்த வாசிப்பை தரக்கூடிய சிறந்த புத்தகம்
July 11, 2024
I’ve always found Tamil literature to be rustic. It exudes a charm of being real and true to the plot/ scenario that’s portrayed never giving a feel that a fictional story is conveyed but rather a life lived and journey endured. The Solitude Of A Shadow by Devibhararthi is one such read.
The unnamed protagonist of the story narrates the struggles endured by his family after Karunakaran, a village loanshark abuses his sister. This incident changes the lives of the family overnight for many years to come. On a fateful day; years later, the narrator comes across Karunakaran which reignites the spark to take revenge for the suffering caused to his sister by the loanshark. This meeting leads to various drastic changes that affect Karunakaran and the protagonist, keeping the reader hooked to the plot until the very end.
A spectacularly penned journey of the past and present comes alive detailing the transition of the rural landscape. The years of poverty, living in shadows for being of a certain caste, lack of wealth are a few unsettling realities of the society that come to the fore through the protagonist’s struggles.
There’s a persistent tension and feel of anxiety that’s retained even after translation. The author has weaved a plot that defines the complexity of a simple life, questioning morals for the sake of morality and justice. A brilliant, gripping story I read in no time. Give it a shot!
Verdict: ⭐⭐⭐✨
The unnamed protagonist of the story narrates the struggles endured by his family after Karunakaran, a village loanshark abuses his sister. This incident changes the lives of the family overnight for many years to come. On a fateful day; years later, the narrator comes across Karunakaran which reignites the spark to take revenge for the suffering caused to his sister by the loanshark. This meeting leads to various drastic changes that affect Karunakaran and the protagonist, keeping the reader hooked to the plot until the very end.
A spectacularly penned journey of the past and present comes alive detailing the transition of the rural landscape. The years of poverty, living in shadows for being of a certain caste, lack of wealth are a few unsettling realities of the society that come to the fore through the protagonist’s struggles.
There’s a persistent tension and feel of anxiety that’s retained even after translation. The author has weaved a plot that defines the complexity of a simple life, questioning morals for the sake of morality and justice. A brilliant, gripping story I read in no time. Give it a shot!
Verdict: ⭐⭐⭐✨
October 10, 2024
The solitude of a shadow by Devibharathi is sharply knitted tale of revenge, poignant and disturbing sometimes.
It's a strong narrative of an unknown person who is seeking revenge for her elder sister's molestation but the protagonist's fragility is portrayed in a humorous tone. While being determined he constantly indulged himself in daydreaming which gives the book ample dimensions to make reading engaging.
When the nameless protagonist of The Solitude of a Shadow unexpectedly encounters Karunakaran after nearly three decades, he is overwhelmed by a hitherto-dormant urge to wreak vengeance upon this man who had molested his sister and abused him all those years ago.
Novel describes with painful clarity the poverty and isolation of obsession, while life flourishes all around the protagonist. Written in his trademark sharp, clear-eyed style, it is also an astutely observed narrative of our society and its overlapping hierarchies of caste, wealth and power.
It describes how treacherous and illusory the hunger for revenge can become - with unavoidable tragic consequences.
The translation is brilliant but the writing could have been better with more in-depth inputs, also I was missing the sister's point of view which I think is an important element that was missing from the novel.
It's a strong narrative of an unknown person who is seeking revenge for her elder sister's molestation but the protagonist's fragility is portrayed in a humorous tone. While being determined he constantly indulged himself in daydreaming which gives the book ample dimensions to make reading engaging.
When the nameless protagonist of The Solitude of a Shadow unexpectedly encounters Karunakaran after nearly three decades, he is overwhelmed by a hitherto-dormant urge to wreak vengeance upon this man who had molested his sister and abused him all those years ago.
Novel describes with painful clarity the poverty and isolation of obsession, while life flourishes all around the protagonist. Written in his trademark sharp, clear-eyed style, it is also an astutely observed narrative of our society and its overlapping hierarchies of caste, wealth and power.
It describes how treacherous and illusory the hunger for revenge can become - with unavoidable tragic consequences.
The translation is brilliant but the writing could have been better with more in-depth inputs, also I was missing the sister's point of view which I think is an important element that was missing from the novel.
April 20, 2024
"The Solitude of a Shadow" is a novel by Devibharathi that delves into the human experience, focusing on morality, empathy, and mental darkness. Translated into English by N Kalyan Raman, the story follows a nameless protagonist seeking revenge after encountering Karunakaran, a character he has been abused by. The novel explores themes of poverty, isolation, caste hierarchies, and the complexities of seeking revenge in small-town India. Devibharathi's skilled narrative provides a vivid depiction of the human condition, revealing the intricacies of the mind and the influences that shape our lives. The protagonist's journey is filled with existential dread and moral difficulty, as he battles his personal demons and societal structures. Devibharathi's narrative approach shifts between the past and present, encouraging readers to rethink the nature of truth and memory, questioning traditional concepts of morality and justice. The novel is a brilliant piece of writing that challenges readers to examine their own prejudices and assumptions, highlighting the complexities of human fragility and social injustice.
April 12, 2024
ARB review to come
January 29, 2025
கனமான கதாபாத்திர வடிவமைப்பு. தனிப்பட்ட ஒரு எழுதுமுறையை அறிந்துள்ளார் எழுத்தாளர் ❤️✨
December 5, 2024
“Nizhalini Thanimai” delves into the hidden corners of your psyche, uncovering emotions and thoughts you've never shared with anyone. The story navigates intense emotions such as revenge, agony, desire, and lust, ultimately culminating in empathy. While there are moments where the narrative diverges, it’s clear why the author chose that path, remaining faithful to the core theme. Overall, it’s an engaging read.
Displaying 1 - 15 of 15 reviews