"Dime qué sientes" del Dr. Jesús Martín-Fernández es una obra que trasciende los límites de un simple relato. A través de una narrativa cautivadora y accesible, el autor nos sumerge en un viaje introspectivo que nos invita a cuestionar los paradigmas sobre el cerebro y la mente. La honestidad y la pasión con las que el Dr. Martín-Fernández narra sus experiencias como neurocirujano resultan conmovedoras. Su capacidad para explicar conceptos complejos de manera sencilla, utilizando analogías con la música, hace que la lectura sea un verdadero placer. No solo aprendemos sobre los avances en neurociencia, sino que también somos testigos de la evolución personal y profesional del autor. Lo que más me ha impresionado es la valentía del Dr. Martín-Fernández al desafiar el status quo y buscar nuevas formas de comprender el cerebro. Su enfoque holístico, que va más allá de los aspectos puramente biológicos, nos muestra la importancia de las emociones, las relaciones y la espiritualidad en nuestra experiencia humana. Al finalizar este libro, no solo siento una profunda admiración por el autor, sino también una renovada esperanza en el futuro de la neurociencia.
Me ha marcado especialmente cuando el Dr. describe su experiencia operando a pacientes conscientes. Esta práctica, innovadora en su momento, me ha hecho reflexionar sobre la importancia de la conexión humana en la medicina y sobre la necesidad de tratar a cada paciente como un individuo único.
Al finalizar este libro me queda una sonrisa de pensar qué más logrará este ser humano, las ganas de seguir leyendo sus historias y que nos siga enseñando más sobre su viaje a través del conocimiento de la mente
◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇
"Tell Me What You Feel" by Dr. Jesús Martín-Fernández is a work that transcends the boundaries of a simple story. Through captivating and accessible narration, the author immerses us in an introspective journey that invites us to question paradigms about the brain and the mind.
The honesty and passion with which Dr. Martín-Fernández narrates his experiences as a neurosurgeon are moving. His ability to explain complex concepts in simple terms, using analogies with music, makes reading a true pleasure. We not only learn about advances in neuroscience but also witness the personal and professional evolution of the author.
What has impressed me most is Dr. Martín-Fernández's courage in challenging the status quo and seeking new ways to understand the brain. His holistic approach, which goes beyond purely biological aspects, shows us the importance of emotions, relationships, and spirituality in our human experience.
By the end of this book, I not only feel profound admiration for the author but also a renewed hope for the future of neuroscience.
What particularly marked me is when the Dr. describes his experience operating on conscious patients. This practice, innovative at the time, made me reflect on the importance of human connection in medicine and the need to treat each patient as a unique individual.
By the end of this book, I am left with a smile thinking about what more this human being will achieve, the desire to keep reading his stories, and for him to continue teaching us more about his journey through the knowledge of the mind.
Es increíble lo que me ha transmitido este diario, no tengo palabras. No le doy 5 estrellas simplemente por el contenido, sino por todas las emociones que ha sido capaz de despertar en mí. Admiro a este hombre, cómo ha sido capaz de enfrentarse a todo lo establecido, a todo lo que nos enseñan y demostrar que es erróneo. Todo a lo que hace frente (no solo a Broca y a Wernicke), lo que está consiguiendo, las vidas que está salvando. Me parece todo impresionante. A los médicos a veces se nos olvida que el paciente podríamos ser nosotros mismos, y me encanta que él recalque que no tiene ningún sentido poner una distancia con quienes estamos tratando por el simple hecho de llevar una bata blanca. Con este libro he aprendido que literalmente no sé nada, que todo lo que creía que sabía es falso, pero lo único que ha conseguido esto es aumentar mis ganas por conocer y explorar el mundo de la neurociencia. Es cierto que en ocasiones puede ser repetitivo, aún así, siento que merece las 5 estrellas y ojalá que a todos nos llegase su mensaje. Increíble.
m’ha agradat moltissim! tot i no ser friki del tema, aporta una visio molt interessant i innovadora del cerbell, es realment admirable.
tot i aixo en alguns moments es fa MOLT repetitiu en lidea anti-localitzacionisme i aixo sem feia pesat.
pero mha semblat un llibre molt sincer, molt natural, proper, no te problemes en mostrar-se vulnerable ni en exposar les seves inseguretats o pors, i aixo el fa molt valent.
A pesar de tener contenido bastante específico en cuanto a medicina se refiere, ha sabido hacer llevadera toda esa cantidad de información nueva (al menos para mí). Y algunas de las anécdotas e historias que cuenta te llegan bastante. Me ha gustado mucho también la filosofía de seguir hacia delante preguntándose siempre el si las cosas son como son porque lo son o porque te lo han hecho creer así. Hay que cuestionarse más las cosas que damos por hecho.
Me ha parecido muy interesante y con muchas ideas. Una persona joven que está tan comprometida con cambiar la visión de una disciplina es admirable. Pero se me ha hecho bastante repetitivo de leer.
Ser testigo de un cambio de paradigma en neurociencias es un privilegio inmenso. Leer este libro me lo ha permitido. Formada en la base biológica del comportamiento humano, he podido disfrutar de la certeza de conocer como el cerebro tiene áreas modulo en las que se realizan determinadas acciones específicas. He asistido a las sesiones en las que se veneraba y entendía las afasias del lenguaje como resultado de daños en zonas bien conocidas. Y he paladeado la tranquilidad de comprender que sucedía. Y va un médico de 30 años y derriba esos prejuicios y conceptos elaborados con evidencias parciales y propone un nuevo modelo. Si, hay algunas funciones localizadas, las que son más antiguas en la línea filogenética, pero, las funciones complejas, el desarrollo de estrategias, el procesamiento de emociones, la metacognición, el saber que estás aquí, se procesa no en zonas aisladas, sino en redes y metaredes neurales. Es el cerebro trabajando orquestadamente en zonas distintas el que sirve de sustrato para comportamientos complejos. ¿Y sabes? Te das cuenta de que tiene sentido. De que es lógico que para las funciones esencialmente humanas, recientes en la historia de nuestras especies, necesitemos todo el cerebro, en conjunto, coordinado, para que podamos llevarlas a cabo. En realidad, hay redes, y luego ellas se conectan entre sí, formando metaredes. La metodología a la que ha llegado aquí ha sido por procesamiento de imágenes y sobre todo, por la cirugía despierta, porque como bien explica en el libro, las funciones cognitivas no se ubican sólo en un lugar con coordinadas x, y, z, sino que además cambian a lo largo del tiempo en el mismo individuo (por la plasticidad) y entre individuos, no todos tenemos las redes en las mismas coordenadas. Yo solo espero que al Dr. Martín Fernández le duren las ganas y las ideas para seguir trabajando en este tema, y que le den el nobel.
Muy decepcionante por varios motivos. El primero es que es un libro soberanamenre aburrido. Interesa poco su vida y que repita machaconamente los mismos conceptos una y otra vez. Puedo entender que quiera recordar algún concepto de cuando en cuando, pero no sé cuantas veces aparecen las expresiones “carreteras profundas” o “puntos-stop”. Es verdaderamente aburrido. Vamos a la parte científica. Me sorprende que alguien piense haber descubierto la pólvora por hablar de redes neuronales y plasticidad, conceptos que llevan en boga más de rres décadas t que piense que es un revolucionario por haberlos aplicado a la neurocirugía oncológica. No pongo en duda que su acercamiento sea útil y ayude a los pacientes, y bienvenido sea si sirve par esos fines, pero de ahí a pensar haber descubierto el funcionamiento básico del cerebro va un abismo, y más con un modelo de cinco variables que no resuelve nada. Se queja del localizacionismo pero añade más localizacionismo, por mucho que este sea dinámico. Amploamos el tiro y además dejamos de lado la influencia de la neuroquímica y las hormonas sobre esas redes, reduciendo todo a señales eléctricas. ¿Cómo se modulan esas señales? ¿Por qué la mera inactivación nos da una idea segura de cómo funciona esa red en condiciones normales? ¿Cómo tiene lugar la interacción entre las redes? Su modelo no resuelve nada de esto ni muchas otras preguntas posbiles porque es un modelo vacío con dos ideas vagas que nada resuelven. Puede ser algo revolucionario para los beurocirujanos, pero para cualquiera que haya seguido la literatura neurocientífica en los últimos años, su modelo es banal. Todo esto, por no hablar de que el libro parece màs un panegírico de Duffau escrito por un prosélito. No tengo nada encontra del rrabajo de Duffau ni del suyo y me alegro de que estén mejorando la vida de las personas, es algo que les honra, pero pretender haber descubierto la rueda es algo por lo que sí que no paso.
Una valoración prejuiciosa, antes de leer este libro, podría hacerte pensar que estás ante una simple obra de divulgación científica. Pero este libro es mucho más que eso. Es un diario de un visionario intentando precisamente romper prejuicios que han permanecido vigentes en la neurociencia desde el siglo XIX; es el relato de la lucha contra un sistema a veces demasiado reaccionario, anclado en unas prácticas que pocos son lo suficientemente valientes para cuestionar; es una fotografía a corazón abierto de los anhelos, miedos, ansiedades de alguien empeñado en hacer el bien y ayudar a los demás, en un mundo que muchas veces no entiende a los que son como él; es a veces una explosión de euforia antes los triunfos y otras una resignación sorda ante las vidas que aún no sabemos o no podemos salvar; es un canto a luchar por tus sueños, sobre todo cuando el propósito último de esos sueños es tocar la vida de los demás, regalarles algo más de tiempo para disfrutar de esa vida y regalarles a los que le rodean el gozo infinito de no tener que decir adiós aún; es una defensa acérrima de las emociones, del altruismo y de todo aquello que nos hace humanos.
Educativo, inspirador, emocionante y conmovedor. Gracias por escribirlo, desde lo más profundo de mi corazón.
Este diario de once meses de un joven neurocirujano es un derroche de entusiasmo, tenacidad y sensibilidad. Refleja un testimonio impresionante. A partir de la dolorosa experiencia de un familiar que es operado de un tumor en el cerebro y pierde la emoción por la música que era su profesión, elige ser neurocirujano y entra en contacto con el profesor H. Duffau de Montpellier y se dedica con pasión a operar al paciente despierto y a partir de un test que elabora trata de extirpar el tumor tratando de preservar las emociones del operado. A esto se une su otra pasión,la música que compagina y acompaña en su diario. Es una comunicación que contagia entusiasmo y nos reconcilia con lo mejor del ser humano. Un libro muy aconsejable a los que comienzan una profesión o un proyecto. Las capacidades del ser humano pueden superar lo que uno piensa
Este libro me ha hecho emocionarme en tantas ocasiones… Jesus puede explicarte tanto su modelo de metarredes y cinco dimensiones del cerebro, como de su experiencia personal como joven neurocientífico y neurocirujano. Explicarte de dónde nacen las emociones, qué pasa en el cerebro para que puedas sentir, y en la siguiente página emocionarte y entender qué está pasando en tu cerebro mientras lees sus experiencias. Libro que recomendaré a cualquier persona, es una joya.
Creo que en este libro hay una enorme diferencia entre por un lado la historia a contar, en sí misma, que es espectacular, y por otro la forma de contarla, la pura escritura, la cuestión técnica, que en mi opinión está muy por debajo de lo anterior.
El autor es un científico muy loable con una misión brutal, pero no es escritor ni escribe este libro (como él mismo dice) sin calma o tiempo para reflexionar.
Con todo, una obra interesante por la valentía y las derivadas de sus descubrimientos
Es guay ver como se defiende el paradigma actual de redes cerebrales con uñas y dientes. Explicaciones guays y referencias a papers interesantísimos. He guardado muchos. Eso sí, repetitivo hasta la saciedad. Entiendo que logra el objetivo de consolidar el antilocalizacionismo, conocer y almacenar algunos tractos importantes y favorecer la comprensión de ciertos términos a cualquier público. Pero uf, creo que en muchas de las partes se hace algo pesadete.
Me ha encantado el libro, una forma súper interesante de ver y entender la neurocirugía y el trato con los pacientes que, al final, siguen siendo personas. Lo único que añadiría es que se utiliza un lenguaje muy técnico que creo que, en ocasiones, sino eres sanitario puede resultar algo confuso pero recomiendo a todo el mundo que le interese saber cómo funciona el cerebro a leérselo. 🤩
Me esperaba un libro más dedicado a la vivencia y experiencia con sus pacientes en las cirugías, y no algo tan técnico y repetitivo en muchas ocasiones. Aún así me ha gustado y me parece muy interesante, me voy aprendiendo mucho de este libro.
Es una visión tan distinta de la tradicional y rígida que teníamos de las funciones cerebrales desde el movimiento hasta la meta cognición y a la vez tan lógica … apasionante
Libro que como el título indica es un diario. Sin duda muy interesante que trata sobre la neurociencia y perseguir aquello que nos llena por encima de todo. Esta muy relacionado con la neurociencia, aunque también trata sobre la humanidad. Me ha servido para aprender sobre el cerebro y como motivación.