Светлячок и другие рассказы

by Haruki Murakami, Харуки Мураками

Перед вами сборник рассказов самого знаменитого мастера современной японской литературы, в который вошли очень разные по сюжету и настроению, но одинаково впечатляющие, удивительные и яркие истории - от светлого и грустного "Светлячка", послужившего автору основой для его знаменитого романа "Норвежский лес", до сверхэмоционального и интригующего рассказа "Танцующая фея", герой которого трудится на заводе по изготовлению живых слонов. Заядлый поджигатель сараев, слепая ива и спящая девушка, Зимний Музей, висячий сад герра W и крепость Германа Геринга - загадочный мир Харуки Мураками раскрывается читателю во всей своей полноте.

Genres: Short Stories, Japanese Literature, Fiction, Literature, Contemporary, Magical Realism, Japan

160 pages, Hardcover

First published January 1, 1983

About the author

Haruki Murakami (村上春樹) is a Japanese writer. His novels, essays, and short stories have been best-sellers in Japan and internationally, with his work translated into 50 languages and having sold millions of copies outside Japan. He has received numerous awards for his work, including the Gunzo Prize for New Writers, the World Fantasy Award, the Tanizaki Prize, Yomiuri Prize for Literature, the Frank O'Connor International Short Story Award, the Noma Literary Prize, the Franz Kafka Prize, the Kiriyama Prize for Fiction, the Goodreads Choice Awards for Best Fiction, the Jerusalem Prize, and the Princess of Asturias Awards.
Growing up in Ashiya, near Kobe before moving to Tokyo to attend Waseda University, he published his first novel Hear the Wind Sing (1979) after working as the owner of a small jazz bar for seven years. His notable works include the novels Norwegian Wood (1987), The Wind-Up Bird Chronicle (1994–95), Kafka on the Shore (2002) and 1Q84 (2009–10); the last was ranked as the best work of Japan's Heisei era (1989–2019) by the national newspaper Asahi Shimbun's survey of literary experts. His work spans genres including science fiction, fantasy, and crime fiction, and has become known for his use of magical realist elements. His official website cites Raymond Chandler, Kurt Vonnegut and Richard Brautigan as key inspirations to his work, while Murakami himself has named Kazuo Ishiguro, Cormac McCarthy and Dag Solstad as his favourite currently active writers. Murakami has also published five short story collections, including First Person Singular (2020), and non-fiction works including Underground (1997), an oral history of the Tokyo subway sarin attack, and What I Talk About When I Talk About Running (2007), a memoir about his experience as a long distance runner.
His fiction has polarized literary critics and the reading public. He has sometimes been criticised by Japan's literary establishment as un-Japanese, leading to Murakami's recalling that he was a "black sheep in the Japanese literary world". Meanwhile, Murakami has been described by Gary Fisketjon, the editor of Murakami's collection The Elephant Vanishes (1993), as a "truly extraordinary writer", while Steven Poole of The Guardian praised Murakami as "among the world's greatest living novelists" for his oeuvre.

Reviews

[top. · Rating 3 out of 5]

คงไม่ต้องบอกแล้วว่าเราชอบเรื่องสั้นของมุราคามิ ชอบบรรยากาศมึนๆ แปลกๆ ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนของตัวละคร สถานการณ์ที่เหมือนไม่มีอะไร แต่กลับเป็นจุดที่นำพาห้วงเวิ้งว้างของความว่างเปล่ามาสู่คนอ่าน ซึ่งคุณผู้เขียนก็เซียนมากในการสร้างโมเมนต์เหล่านี้

บางเรื่องก็แฟนซีจนต้องเอียงคอเวลานึกภาพตาม หรือบางเรื่องก็โครตธรรมดาแบบไม่รู้จะสื่ออะไร ซึ่งมันก็สนุกดีเวลาพยายามเดาหรือตีความเรื่อง/ตัวละครจากฉากที่ดูไม่ค่อยมีประโยชน์ แต่เป็น element ประจำตัวของผู้เขียนอย่างชัดเจน

ในขณะเดียวกัน ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลายครั้งเสน่ห์และความสนุกในการอ่านงานมุราคามิ ก็คือการที่ไม่ต้องตีความอะไร อ่านดะไปแบบไม่ต้องสงสัย แค่ปล่อยให้ผู้เขียนนำพาไปเท่านั้น (งงมั๊ย 55)

เส้นแสงที่สูญหายฯ คือนอร์วีเจี้ยนวู้ดฉบับย่อ เรียกว่าตัวเรื่องยาวแค่ถูกเพิ่มเนื้อหา ตัวละคร และตอนจบเท่านั้น, มือเพลิง ล่องลอยไม่มีอะไรให้คว้าจับ แต่ถ้าดูหนังมาแล้ว มาอ่านอีกจะอิ่มอารมณ์มาก, คนแคระนักเต้น อ่านสนุกดี เรื่องเดียวในเล่มที่ตัวละครเอกมีแอคชั่นขนาดนี้, หลิวตาบอดฯ คิดถึงเพื่อนเก่า และเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งใน Vitamin F ของ Kiyoshi shigematsu ที่เพิ่งอ่านไปต้นปี, สามเรื่องเยอรมันฝันเพ้อ ช่างมันเถอะ

[Ishraque Aornob · Rating 4 out of 5]

পরবর্তীতে এই বড় গল্পটাকে একটা উপন্যাসে রূপান্তরিত করেন মুরাকামি। যার নাম নরওয়েজিয়ান উড।

[Tok · Rating 3 out of 5]

น่าจะเป็นเล่มแรกของมูราคามิที่อ่านจบ เรื่องสั้นในเล่มที่ชอบคือ 'เส้นแสงที่สูญหาย เราร้องไห้เงียบงัน' กับ 'คนแคระนักเต้น' ส่วน 'สามเรื่องเยอรมันฝันเพ้อ' สั้นไปหน่อย เรื่อง 'มือเพลิง' นี่เสียดายเพราะดูหนังเสร็จแล้วอ่านเลย แต่เราชอบบรรยากาศความลึกลับของมันนะ สุดท้ายคือ 'หลิวตาบอดกับเธอผู้หลับใหล' นี่ชอบความลึกลับ แต่ไม่ชอบพาร์ตการคำนึงที่มีการพร่ำเพ้อมาปนๆ น่ะ 555555555555

[MonoNoAware · Rating 2 out of 5]

“หิ่งห้อย, โรงนามอดไหม้ และเรื่องอื่นๆ” เล่มนี้ ชื่อเดิมคือ “เส้นแสงที่สูญหาย เราร้องไห้เงียบงัน” จริงๆ ชอบชื่อเดิมมากกว่ามากๆ มันให้ความรู้สึกเวิ้งว้าง ว่างเปล่าแบบลุงมูดี ชื่อใหม่ดูแข็งๆ ทื่อๆ ไม่ค่อยให้ความรู้สึกอะไรเลย

เล่มนี้สำนักพิมพ์กำมะหยี่แปลใหม่โดยการแปลตรงจากต้นฉบับภาษาญี่ปุ่น และส่วนใหญ่เป็นนักแปลหน้าใหม่ ซึ่งนั่นก็ไม่ใช่ปัญหา เค้าแปลได้ดีทีเดียว

เรื่องแรก “หิ่งห้อย” นั้น คือเรื่องราวของ วานาตาเบะ ใน Norwegian Wood (ด้วยรัก ความตาย และหัวใจสลาย) นั่นเอง แบบย่อที่ย่อมากๆ นั่นเอง

ส่วนเรื่อง “โรงนามอดไหม้” และ “คนแคระเต้นระบำ” ก็คงให้กลิ่นอายของลุงมูอยู่ เป็นกลิ่นอายลุงมูในวัยละอ่อนๆ ส่วนเรื่องท้ายๆ โดยเฉพาะเรื่องสุดท้ายนั้นนน...เอิ่มมม ได้แต่สบถ “อะไรของมันวะ”

[Long Phan · Rating 4 out of 5]

Tôi vẫn luôn thắc mắc là nếu Haruki Murakami, sau ngần ấy lần được đề cử, mà được nhận giải Nobel thì họ sẽ chọn tác phẩm nào của ông để trao giải. Với ông tiểu thuyết, truyện ngắn hay hồi ký thứ gì cũng đáng để ta nghiền ngẫm. Lần đầu đọc tác phẩm này khi đó còn là một cậu sinh viên ngô nghê, để rồi từ đó nó mở đầu dẫn ta vào cả một thế giới mênh mang, sâu lắng, huyển ảo giàu trí tưởng tượng của Murakumi. Ta có thể bắt gặp từng truyện trong Đom Đóm xuất hiện lại trong các tiểu thuyết của ông, nhưng khi để riêng nó vẫn là thứ gì đó rất riêng. Đọc Đom Đóm ta mới thấy mỗi tác phẩm của Haruki nó không chỉ lôi cuốn, chứa đựng nhiều thông tin, nhiều kiến thức mà nó còn có nhiều giá trị về văn học. Mỗi truyện trong tập truyện đều khiến ta có những ám ảnh riêng, đôi khi nức nở mà cuộc sống xô bồ đang bào mòn làm ta quên dần đi.

[ดินสอ สีไม้ · Rating 2 out of 5]

รวมเรื่องสั้นเล่มบางๆ ที่มีเรื่องสั้นบรรจุอยู่ไม่กี่เรื่อง
บางเรื่องคล้ายนิทาน บางเรื่องคล้ายอีกบางเรื่อง
แปลกๆ ดี แต่ไม่ชอบ

[Rajita P. · Rating 4 out of 5]

จมดิ่ง ร้อนแรง สยอง เว้าแหว่ง...พิลึก

[Mr.oolongtea · Rating 3 out of 5]

เรื่องสั้นห้าเรื่องห้ารสจากลุงมู โดยเรื่องที่เด่นๆเลยคงจะเป็นเรื่องหิ่งห้อย ซึ่งเป็นเรื่องสั้นก่อนที่จะกลายเป็นสุดยอดนวนิยายอย่าง Norwegian Wood สำหรับใครที่เคยอ่านอร์วีเจียนวูดมาอยู่ก่อนแล้ว ก็เรียกได้ว่าแทบจะยกช่วงบทหนึ่งของเรื่องที่เคยคุ้นมาเลยนั่นแหละ เรื่องต่อไป 'โรงนาที่มอดไหม้' ที่เกาหลีหยิบไปทำเป็นหนังมาแล้ว สำหรับผมที่อ่านไปแล้วรอบหนึ่งพร้อมกับได้ดูเวอร์ชั่นหนังแล้ว พอได้กลับมาอ่านอีกครั้งก็กลับได้เห็นในสิ่งที่การอ่านครั้งแรกไม่ได้สังเกตเท่าไหร่ ส่วนเรื่อง 'ต้นหลิวตาบอดกับหญิงสาวผู้หลับใหล' เป็นเรื่องที่ผมชอบเป็นการส่วนตัว เรียกได้ว่าเป็นเรื่องที่ผมชอบที่สุดในห้าเรื่องเลย เป็นเรื่องที่เริ่มจากความสัมพันธ์ระหว่างตัวเอกกับลูกพี่ลูกน้อง ลามไปถึงการหวนคิดถึงอดีตอันแสนเลือนลาง และการรักษาโรคหูของน้องตัวเอก เรียกได้ว่าเรื่องเริ่มจากจุดราบเรียบจนลามไปถึงเรื่องอื่นๆได้อย่างไรกัน สุดยอดจริงๆ

เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นที่อ่านได้เพลินๆไม่ว่าคุณจะเป็นแฟนของลุงมูหรือไม่ โดยรวมแล้วก็มีเรื่องที่ผมทั้งชอบ เฉยๆ และไม่ชอบรวมอยู่ แต่โดยรวมๆแล้วก็ยังถือว่าเป็นหนังสือที่ควรค่าแก่การอ่านอยู่ดีครับ

[Priyanka · Rating 5 out of 5]

When I was going through this story, I felt like I've read it before somewhere (and realised it was from one of his other books). So, I couldn't contemplate if it was adapted from the Norwegian Wood, or was the novel re-adjusted for his short story collection? Anyways, the ending to the short story differs from the novel. I've always loved Norwegian Wood so this bit of a short story was a reminiscing and pleasant read for me.

[Makmild · Rating 2 out of 5]

เรื่องสั้น 5 เรื่องของมูราคามิ เราว่าเล่มนี้อ่านง่าย หมายถึง เราเหมือนจะเข้าใจประเด็นที่มูราคามิอยากสื่อออกมาได้ง่ายที่สุด ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเนื้อเรื่องมันง่ายหรืออายุเราได้กันแน่ 5555

ตัวหนังสือของมูราคามิมันเหมือนก้อนเมฆในหัวเราที่มันขมุกขมัว น่ารำคาญใจ เล่าออกมาก็เล่าไม่ถูก ผิด�� ถูกๆ เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง เหมือนจิตใจคนเรานี่แหละ ซึ่งทำให้เวลาเราอ่านงานมูราคามิ ถ้าไม่เคยเป็นเหมือนกับในตัวละครจะหงุดหงิดมากๆ ว่าทำไมถึงเป็นคนแบบนี้นะ แต่จริงๆ บางทีเราก็หลงลืมตัวเองในแบบที่เราไม่อยากเป็น แล้วงานของมูราคามิก็ดึงตัวตนนั้นออกมาให้เราเห็น ไม่ได้ปลอบโยน ไม่ได้ใส่ใจ แต่บอกให้เรารู้ว่า เธอมีมุมนี้

ส่วนตัว "ชอบหลิวตาบอดกับเธอผู้หลับใหล" ที่สุด รู้สึกว่าประโยคมันทัชดี

- สมมุติว่ามีใครสักคนที่ไม่ใช่ผมรู้สึกเจ็บปวดและผมกำลังมองเค้าอยู่ ผมจินตนาการความเจ็บปวดของคนคนนั้นแล้วก็คงรู้สึกแย่แต่ว่าความเจ็บปวดในจิตนาการแบบนั้นน่ะ มันต่างกับความเจ็บปวดที่ใครคนนั้นประสบอยู่จริงๆ

- สิ่งที่เรียกว่าความเจ็บปวดเป็นเรื่องที่มีมิติส่วนตัวมากที่สุด

ส่วนเรื่อง เส้นแสงที่สูญหายฯ เหมือนจะเป็นตอนต้นของนอร์วิเจียนวู้ดหรือเปล่านะ? (ยังไม่ได้อ่านนอร์วิเจี้ยน) ส่วน มือเพลิงเคยดูหนังแล้ว หนังนี่เสริมอะไรเยอะกว่าหนังสือเยอะเลยนะ จริงๆ ชอบเวอร์ชั่นหนังสือมากกว่า มันตีความได้เยอะกว่าในหนัง (แต่ตอนอ่านก็มีแต่หน้ายูอาอินกับสตีเว่น ยอน ลอยเข้ามา) ส่วนคนแคระเฉยๆ แต่เราว่าเรื่องนี้เข้าใจง่ายสุด ส่วนสามเรื่องเยอรมันเพ้อฝันนี่คือ อ่านไม่รู้เรื่องเลยแม้แต่นิด

[B · Rating 3 out of 5]

Tập truyện ngắn này mình thấy ko phê bằng Những Người Đàn Ông Không Có Đàn Bà, thậm chí mình thấy cái mùi Murakami nó không được rõ nét. Có thể do người dịch hoặc do lúc ấy bác chưa định hình được phong cách hoặc do phần lớn những câu chuyện mình đọc trong tiếng giảng bài nhẹ nhàng, du dương chất giọng ở 1 cái lớp nâng cao chuyên môn nghiệp vụ về kỹ năng soạn thảo văn bản bố láo, kỹ nay chém gió theo nhóm, kỹ năng giấu giếm hồ sơ, kỹ năng vỗ vai các bạn gái bạn giai trốn thuế gian lận. 😌

Chẳng biết bao giờ mới lại được nghe tiếng nói ấy nhiều và liên tục đến thế.

Huế - tháng 10/2019
Lần cuối đi bên em xót xa người ơi 😌

https://youtu.be/kSjj0LlsqnI

[Natasha Podlyzhnyak · Rating 5 out of 5]

Пока прочитала именно рассказ "сжечь сарай". Мураками описывает девушку как заброшенный сарай, при этом оставляет ей некоторую привлекательность — звучит как задача!) двое мужчин, два пути решения проблем этого сарая. Это я так триггерюсь или опять безвольная героиня, которую то ли убили, то ли просто наблюдали и отпустили? Волнующая сцена, когда герой просыпается после вечера с пивом и косяками, которая пугает тем, что как будто это его сейчас подожгли (создано благодаря воспоминаниям и сну). Плюс выстраивается напряженное недоверие к одному из героев, который не жарко, не холодно, и не пьяно.

[Satanakoga · Rating 3 out of 5]

Прочитано саме однойменне оповідання

[KN · Rating 3 out of 5]

I only read the Barn Burning. Though it was an open ended story, I liked the plot and the little suspense and thrill of the behavior of the characters.

[Windy. · Rating 5 out of 5]

เป็นเรื่องสั้นที่อ่านจบแล้วนั่งเหม่อ รู้สึกเหมือนไม่ได้อะไรจากการอ่านเลยนอกจากชีวิตประจำวันของใครบางคน เป็นความรู้สึกที่ว่าระหว่างทางเหมือนสะดุดอะไรตลอด แต่พอมองลงไปที่เท้ากลับไม่เจออะไรเลย ทำให้หงุดหงิดใจเล็กน้อย แต่พออ่านจบไปสักพัก พอมีอะไรมาสะกิด หรือคิดกับมันถูกทางนานพอ ก็เริ่มจะเข้าใจทีละน้อยว่าเรื่องราวพวกนั้นกำลังสื่อสารอะไร

ในเรื่องราวธรรมดาที่สุด กลับสะท้อนเรื่องราวที่เปิดเปลือยความรู้สึกของมนุษย์อย่างจริงแท้และเที่ยงธรรมที่สุด เพราะมนุษย์ช่างซับซ้อน การถ่ายทอดความรู้สึกจากส่วนลึกจึงเป็นเรื่องที่ยากเกินกว่าสมองส่วนตรรกะจะเข้าใจ

เราเป็นทุกข์มานานมากเพราะเราอ่านเรื่องยาวของมูราคามิไม่เข้าใจเลย ทั้งที่มันน่าจะมีอะไร แต่เราไม่สามารถประมวลผลออกมาได้ นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เพราะสารที่สื่อมันลึกซึ้งมาก เราที่ใช้สมองในโหมด Default ของตัวเองมองหาเหตุผลกับทุกสิ่งทุกอย่างจึงไม่เข้าใจอะไรเลย แต่พอได้ลองลดความเป็นเหตุเป็นผลลงบ้าง ลองมองมันแบบง่ายๆ สบายๆ บ้าง เรากลับมองเห็นอะไรชัดเจนกว่าที่เคยเป็นมา

และสุดท้ายคือรักเล่มนี้มาก เรื่องต้นหลิวตาบอดที่อ่านไม่เข้าใจและไม่รู้ว่าได้อะไร แต่พอมองเห็นแล้วรู้สึกรวดร้าวและเจ็บปวดจนปล่อยวางไม่ได้แทน เป็นหนังสือเล่มเล็กที่ใช้เวลาอ่านไม่น้อย เพราะพอเรานึกออกว่ามันสื่ออะไร เป็นต้องกลับไปเปิดอ่านข้อความในบางส่วนบางตอนซ้ำอีกครั้งและดื่มด่ำกับข้อความที่บรรจุความรู้สึกที่เราไม่เข้าใจจนกระจ่างชัดขึ้นมา

ที่บอกว่างานเขียนของมูราคามิทำให้ความรู้สึกของตัวละครมาอยู่กับเราเป็นเรื่องจริงอย่างไม่ต้องสงสัยเลย

[Soup Wiwattanapusit · Rating 4 out of 5]

เล่มเล็กพริกขี้หนู รู้สึกว่าตัวเองจมและถูกดูดไปในทะเลเรื่องสั้นเหล่านี้
เรียงลำดับความชอบ
มือเพลิง-หลิวตาบอดฯ-คนแคระนักเต้น-เส้นแสงฯ-สามเรื่องเยอรมัน
.
.
ขอชมภาพยนตร์เรื่อง Burning หน่อย ดัดแปลงและทำออกมาได้ดีมากๆ , ต้นฉบับก็ดีอยู่แล้ว ทั้งการอ่านและการดูให้ความรู้สึกลึกลับ น่าค้นหา ประหลาดใจ เหมือนกัน

[Hungry Bug · Rating 3 out of 5]

3,5 ★
Муракамі чудовий, читаю стабільно

[Daniel · Rating 4 out of 5]

Firefly and Barn Burning were pretty great, simple stories about love without answers (and sometimes questions). Firefly describes relationships without relationships (this story was a beginning for Norwegian Wood) and everything except the ending was well written.
Barn Burning is the thriller without thriller. I still don't understand what I feel after reading it, but it's definitely the best Murakami's short story.
Other stories are poor, too philosophical or just a waste of time.

[Emi · Rating 4 out of 5]

(新潮文庫プレミアムカバー2021版)

「三つのドイツ幻想」はよくわかんなかったけど、他はすらすら読めるしおもしろかった。

特に「踊る小人」がおもしろかったかな。全然違うんだけど、なんとなくロバート・ルイス・スティーヴンソンの"The Bottle Imp(びんの小鬼？)"を思い出した。

「螢」の雰囲気好きだった。

[อยากอ่าน · Rating 5 out of 5]

⌛ เส้นแสงที่สูญหาย เราร้องไห้เงียบงัน
เรื่องนี้เป็นอดีตของตัวละครในเรื่อง 'หลับใหลในโลกเลือน' ของเล่ม 'ปีศาจแห่งเล็กซิงตัน' ถึงอ่านปีศาจก่อนก็ไม่งงเพราะแต่ละเรื่องจบในตอน อ่านแล้วเหมือนจะเข้าใจเรื่องหลับใหลชัดขึ้น ว่าทั้งสองคนมีสิ่งที่หลับใหลเหมือนกันต่างกันเพียงตำแหน่ง และเพราะมันชัดเจนเกินกว่าจะอยู่ที่นี่
ภายนอกไม่อาจมองออก แต่ความแตกสลายที่ซึมลึกทำให้ภายในเต็มไปด้วยน้ำตาที่เอ่อท่วมหัวใจ จมดิ่งอยู่ในความทรมานนั้นราวกับตัวตนได้ดับสูญไปแล้ว
เส้นแสงที่พาดผ่านใต้ผิวหนัง รับรู้ได้ชัดเจนแต่คว้าจับกลับว่างเปล่า
การเหมารวมทำให้เรื่องดูง่ายขึ้นและทำให้ใครคนหนึ่งเจ็บปวดได้ง่ายขึ้นเช่นกัน

🦊 มือเพลิง
ห้วงความจริงของชายคนหนึ่งที่ค��้ายถูกดูดกลืนพร้อมกับถูกดึงเข้าสู่ห้วงของพิราบหญิง และชายจอมสมดุล
ชอบความคิดของตัวละครที่อยู่ๆก็ผุดวาบเข้ามาอธิบายความจริงในส่วนลึกให้เราฟัง และการอธิบายการกระทำที่เรียบง่ายให้ลึกซึ้ง
หากต้องการ มนุษย์สามารถหาเหตุผลมารองรับการกระทำของตัวเองได้เสมอ
บางทีคนเราก็ขวนขวายอย่างหนักเพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่อาจจะไม่จำเป็นสำหรับเรา
จิตใต้สำนึกยื้อหยุดการกระทำ แต่ไม่อาจยับยั้งความคิดที่ลุกโชนขึ้นมาได้

🌪 คนแคระนักเต้น
เปิดเรื่องมาด้วยความรื่นเริง ความแฟนตาซีแผ่กระจายในทุกอณู และแน่นอนว่าไม่มีทางสดใสจนจบ มีความโหดแอบมาทักทายบ่อยๆและความสยองที่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง
หากไม่ควบคุมให้ดี ก็อาจตกเป็นเบี้ยล่างของเหล่าความรู้สึกได้อย่างง่ายดาย โดนชักใยและรับผลที่ตามมาโดยไม่อาจปริปาก

🏔 หลิวตาบอดกับเธอผู้หลับใหล
ท้ายเรื่องบอกว่าเรื่องนี้เป็นฉบับก่อนแก้ไข และ'หลับใหลในโลกเลือน'เป็นฉบับแก้ไขใหม่ครั้งที่สาม เนื่องจากในหน้าร้อนปี 1995 หลังแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในโกเบ อ.มูราคามิ ได้จัดงานอ่านฟังวรรณกรรมที่นั่น และตัดทอนเนื้อหาเพื่ออ่านเรื่องนี้ในงาน
ความจริงที่เลือนลางเกินกว่าจะยอมรับ กับอีกฟากฝั่งที่ชัดเจนเกินกว่าจะแน่ใจ และความจริงที่ชัดเจนขึ้นเมื่อความเลือนลางแทรกซึม กับความเลือนลางที่พร่ามัวลงเมื่อความจริงปรากฏ
บางครั้งความเว้าแหว่งเล็กน้อยก็ถูกรอบนอกถาโถมกัดเซาะจนตัวตนกระจ่างชัด

🌫 สามเรื่องเยอรมันฝันเพ้อ
ไม่เข้าใจอะไรเยอะแยะไปหมด แต่หลายความคิดและสำนวนก็ดูน่าสนุก สละสลวย และอ่านเพลินทั้งๆที่จับจุดไม่ได้
1) เรื่องโป๊เปลือยอันแนบแน่นกับพิพิธภัณฑ์ในฤดูหนาว - เมื่อเซ็กซ์กลายเป็นเรื่องสามัญมากกว่าที่เคย และทุกสิ่งดูพิเศษขึ้นเมื่ออยู่ในพิพิธภัณฑ์
2) ป้อมของแฮร์มันน์ กอร์ริง, 1983 - ร่องรอยบาดแผลจากสงครามแห่งกรุงเบอร์ลิน และสารพัดสิ่งที่น่าฉงน
3) สวนกลางอากาศของคุณดับเบิลยู - การลอยตัวของความคิดที่ถูกจำกัด เพื่อจำกัดความเสียหายเมื่อตกที่นั่งลำบาก

"...สิ่งที่เรียกว่าความเจ็บปวดมีมิติส่วนตัวมากที่สุด"

[Donlawat · Rating 3 out of 5]

หิ่งห้อย โรงนามอดไหม้ และเรื่องอื่น ๆ : Firefly, Barn Burning and other Stories

ชุดเรื่องสั้นที่ประกอบไปด้วยหลายเรื่องโดยฮารุกิ มุราคามิ แต่ละเรื่องราวเป็นเนื้อเรื่องที่มีตัวละครหลัก คือ “ผม” เป็นผู้เล่าประสบการณ์ต่าง ๆ ซึ่งแต่ละเรื่องนั้นไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกัน บางเรื่องก็เข้าใจง่าย บางเรื่องก็ยากที่จะเข้าใจ บางเรื่องก็เป็นความเป็นจริงของโลก บางเรื่องก็เหนือจริง สุดจินตนาการ (เขาคิดอะไรของเขาเนี่ย!!!)

เรื่องราวทั้ง 5 เรื่องมีความหลากหลาย ที่พอจับเนื้อหาได้ภาพรวม เป็นธีมเกี่ยวกับ การสูญเสียอะไรบางอย่าง ไม่ว่าจะเป็นคนรัก ความสัมพันธ์ ความรู้สึกสัมผัส บางเรื่องมีความเหงา ความมืดมิดในความทรงจำ ในตอนจบของเรื่องสั้นนั้น มักจะทำให้เรารู้สึก “ไม่สุด” ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่มันชวนเราคิดต่อไปอีกว่าเรื่องราวจะดำเนินต่อไปอย่างไร หรือบ้างก็ทำให้เราคิดว่า ผู้เขียนจะสื่ออะไรกันแน่ ผู้เขียนมักใช้สัญลักษณ์บางอย่างในการเปรียบเทียบอุปมา บ้างก็เห็นภาพชัด บ้างก็ต้องคิดหรือจินตนาการเอาเอง ซึ่งเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของผู้เขียน

แม้ว่าเรื่องสั้นจะไม่สนุกมาก ดูออกเป็นงานเขียนเชิงทดลอง ก่อนนำไปขยายผลต่อ (เช่น Norwegian Wood) แต่สำหรับคนที่ชอบอ่านเรื่องสั้นที่มีเอกลักษณ์ มีตัวละครที่มีความซับซ้อน และมีความเป็น “มูราคามิ” ไม่ควรพลาดเป็นอย่างยิ่ง

[Jie Hui · Rating 5 out of 5]

The first short story, Firefly, later develops into Norwegian Wood. Another short story, Mekura Yanagi to Nemuru Onna, somehow included the part where the antagonist of Norwegian Wood and his friend visited Naoko in hospital during high school's summer break.
The most interesting short story is titled The Dancing Dwarf, whereby the main character working in an elephant making factory dreamed about a dancing dwarf. He later allowed the dwarf to enter his body in order to use dancing to win a girl's heart. Creepy ending. The concept of little people has recurred in Murakami's other stories.
How can one write both long novel and short stories so well. All hail Murakami.

[Whale Read · Rating 4 out of 5]

* Murakami
*
หนังสือรวมเรื่องสั้นของ มุราคามิ ในเล่นมีประมาณ 4 เรื่อง เรื่องแรก(ชื่อเรืาองตามหนังสือ)เรื่องเดียวที่ยังพอเข้าใจอะไรๆอยุ่บ้างส่วนเรื่องอื่นๆไม่เข้าใจเลย

เขียนพรรณาได้ดี
*
เพราะผมเอาแต่อ่านหนังสือคนอื่นๆเลยคิดว่าผมอยากเแ็นนักเขียน แต่ผมไม่ได้อยากเป็นนักเขียน ผมไม่ได้อยากเป็นอะไรเลย
*
ราวกับว่าตัวฉันถูกแบ่งครึ่ง และส่วนหนึ่งของ ฉันก้ไล่กวดอีกส่วนหนึ่ง รอบๆเสาต้นใหญ่ โดยที่ฉันไม่สามารถไล่ส่วนที่มีคำพูด ที่ต้องการได้ทัน
*
หลายครั้งที่อยากจะ อธิบายความรุสึกเหล่านั้นให้เธอฟัง แต่ผมกลับไม่สามารถประคองถ้อยคำเหล่านั้น ให้ มันหลุดพ้นออกมาจากปากได้.

[Meaw T. · Rating 4 out of 5]

เพิ่งได้เล่มนี้มาเพราะลดราคาในงานหนังสือรอบล่าสุดและอยากอ่านงานที่เป็นต้นฉบับของหนัง Burning มาสักพักแล้ว เล่มเรื่องสั้นนี้มีทั้งหมด 5 เรื่อง คือ เส้นแสงที่สูญหายเราร้องไห้เงียบงัน มือเพลิง คนแคระนักเต้น หลิวตาบอดกับเธอผู้หลับใหล และสามเรื่องเยอรมันฝันเพ้อ

ส่วนตัวชอบจริตของเรื่องเส้นแสงฯ กับมือเพลิงมาก ชอบฉากการมาเจอกัน ใช้เวลาร่วมกัน และจากลาแบบไม่มีที่มาที่ไปเหมือนชีวิตจริงของมนุษย์ตามสไตล์ถนัดของมุราคามิ ส่วนคนแคระนักเต้นกับหลิวตาบอดฯ ดูจะเป็นเรื่องสั้นเชิงอุปมาเทียบเคียงสัญญะกับประเด็นหลักที่ต้องการสื่อซึ่งแน่นอนว่าทุกคนคงคาดเดาได้อยู่แล้ว โดยรวมแล้วโอเคค่ะ ก็อ่านเพลินดี

[Daiva · Rating 4 out of 5]

"You're a writer, so I thought you must be interested in patterns of human behavior. Writers are supposed to appreciate something for what it is, before they hand down a judgment or whatever. If appreciate isn't the right word, maybe you can say they can accept things for what they are."

[Panchaya · Rating 4 out of 5]

เพี้ยน พิลึกพิลั่น แต่งดงาม
ลึกซึ้งและคลุมเครือ ชนิดที่ต้องใช้เวลาสักพักเพื่อรอให้กลุ่มก้อนของคำและความหมายย้อนกลับมารวมเป็นหนึ่งอีกครั้ง
ซึ่งไม่แน่ว่าวันนั้นก็อาจมาไม่ถึง
ชอบภาษาแปลเรื่อง 'มือเพลิง' และชอบเนื้อเรื่อง 'หลิวตาบอดกับเธอผู้หลับไหล' ที่สุด

[Karn Moonsri · Rating 2 out of 5]

เรียกได้ว่าเป็นเล่มที่สองของปู่ Murakami ที่ผมอ่าน มันเป็นหนังสือที่ทำให้เข้าใจคำว่าเรื่อยๆ ไร้แก่นสาร ที่ดูไม่ธรรมดา เสียดายตรงที่มีเรื่องสั้นชื่อต้นหลิวตาบอด… มันไปซ้ำกับเล่มแรกที่อ่านหรือซ้ำกับเล่มที่ขึ้นปกว่า ปีศาจที่เล็กซิงตันแต่รู้สึกว่าคนแปลจะคนละคนกัน

[Sahathust Num · Rating 4 out of 5]

อีกเล่มของมูราคามิ กลมกล่อมไปด้วยเนื้อเรื่องสั้นอันแสนประหลาด กล่อมเกลาไปด้วยเสียงเพลง Jazz ตลอดเล่ม เวลาอ่านหนังสือของมูราคามิสิ่งที่ขาดไม่ได้คือ กาแฟรสเข้ม และเพลงแจ๊ซที่เปิด เพราะเนื้อเรื่องจะพาให้เราตกเข้าไปสู่สภาวะอึ้งๆบรรยากาศหนักๆหน่วงๆแต่ผ่อนคลาย ยอมรับเลยครับ ว่าติดใจมากๆ

[Thanawat · Rating 2 out of 5]

ยังไม่สามารถทำใจชอบเรื่องสั้นของมูราคามิได้เช่นเคย
จับประเด็นสิ่งที่มูราคามิพยายามจะสื่อผ่านเรื่องสั้นได้ลำบากเหลือเกิน

[iNukeNick · Rating 4 out of 5]

ตอนแรกที่อ่านเล่มนี้เพราะอยากอ่านเรื่อง “มือเพลิง” หรือที่ทำเป็นภาพยนตร์เรื่อง “Burning”

แต่ตอนที่เราชอบสุดกลับเป็น “หลิวตาบอดกับเธอผู้หลับไหล”