What do you think?
Rate this book
Άντερς Οικονομίδης #1
Το μίσος
Ένας επιθεωρητής ελληνικής καταγωγής της σουηδικής αστυνομίας αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά τελετουργικών φόνων.
“Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης αισθάνθηκε την κούραση να επιστρέφει ξανά και να καταβάλλει το σώμα του. Ξάπλωσε στο πάτωμα και έκλεισε τα μάτια του. Τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν από έναν άγνωστο, μια σκιά. Ένας μαθητής δολοφονήθηκε από τον Γιόχαν Λινέ, ενώ ο μόνος ζωντανός μάρτυρας που μπορεί να τον καταδικάσει φοβάται να καταθέσει. Ένας μεθυσμένος καρφώνει ένα σπασμένο μπουκάλι στην καρωτίδα μιας γυναίκας για μερικές κορόνες και στη συνέχεια κόβει το μισό αυτί ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Ένας αστυνομικός εξαφανίζεται από προσώπου γης χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν. Τι σκατά συμβαίνει στον κόσμο;”
«Εφορμώντας από την παγκόσμια αναγνωστική έλξη προς το νουάρ της Σκανδιναβίας, πλέον δύναται και η Ελλάδα να προσφέρει στον εαυτό της την πολυτέλεια να διαθέτει έναν πρωτοκλασάτο συγγραφέα του είδους με προοπτικές διεθνούς καριέρας. Στην πρόζα του […] το αστυνομικό μυθιστόρημα μετατρέπεται σε κοινωνιολογικό εγχειρίδιο, λειτουργεί σαν παγωμένο νυστέρι που βυθίζεται στο υπογάστριο της σουηδικής κοινωνίας, στριφογυρίζοντας την κόψη του στις ρωγμές του κράτους πρόνοιας και της κίβδηλης βορειοευρωπαϊκής ευημερίας που κυοφορεί ηθική κατάπτωση και σειριακές δολοφονίες.
Αστείρευτα γλαφυρός, με κάθε του σκηνή να θυμίζει σεκάνς ταινίας, από το στήσιμο του αφηγηματικού καμβά μέχρι τη σκηνική ακριβολογία, τoυς αδρογραμμένους χαρακτήρες και τους νευρώδεις διαλόγους, και με τις απροσδόκητες παγίδες στην πλοκή να διαδέχονται η μια την άλλη, ο συγγραφέας θα συνεπάρει τους αναγνώστες του Jo Nesbo και του Henning Mankell, ενώ στο πρόσωπο του επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη μας παραδίδει έναν από τους εμβληματικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου αστυνομικού. Εντρυφήστε».
Δημήτρης Καραθάνος, Δημοσιογράφος Athens Voice, SOUL
“Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης αισθάνθηκε την κούραση να επιστρέφει ξανά και να καταβάλλει το σώμα του. Ξάπλωσε στο πάτωμα και έκλεισε τα μάτια του. Τρεις γυναίκες δολοφονήθηκαν από έναν άγνωστο, μια σκιά. Ένας μαθητής δολοφονήθηκε από τον Γιόχαν Λινέ, ενώ ο μόνος ζωντανός μάρτυρας που μπορεί να τον καταδικάσει φοβάται να καταθέσει. Ένας μεθυσμένος καρφώνει ένα σπασμένο μπουκάλι στην καρωτίδα μιας γυναίκας για μερικές κορόνες και στη συνέχεια κόβει το μισό αυτί ενός ανθρώπου που βρέθηκε στο λάθος μέρος τη λάθος ώρα. Ένας αστυνομικός εξαφανίζεται από προσώπου γης χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν. Τι σκατά συμβαίνει στον κόσμο;”
«Εφορμώντας από την παγκόσμια αναγνωστική έλξη προς το νουάρ της Σκανδιναβίας, πλέον δύναται και η Ελλάδα να προσφέρει στον εαυτό της την πολυτέλεια να διαθέτει έναν πρωτοκλασάτο συγγραφέα του είδους με προοπτικές διεθνούς καριέρας. Στην πρόζα του […] το αστυνομικό μυθιστόρημα μετατρέπεται σε κοινωνιολογικό εγχειρίδιο, λειτουργεί σαν παγωμένο νυστέρι που βυθίζεται στο υπογάστριο της σουηδικής κοινωνίας, στριφογυρίζοντας την κόψη του στις ρωγμές του κράτους πρόνοιας και της κίβδηλης βορειοευρωπαϊκής ευημερίας που κυοφορεί ηθική κατάπτωση και σειριακές δολοφονίες.
Αστείρευτα γλαφυρός, με κάθε του σκηνή να θυμίζει σεκάνς ταινίας, από το στήσιμο του αφηγηματικού καμβά μέχρι τη σκηνική ακριβολογία, τoυς αδρογραμμένους χαρακτήρες και τους νευρώδεις διαλόγους, και με τις απροσδόκητες παγίδες στην πλοκή να διαδέχονται η μια την άλλη, ο συγγραφέας θα συνεπάρει τους αναγνώστες του Jo Nesbo και του Henning Mankell, ενώ στο πρόσωπο του επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη μας παραδίδει έναν από τους εμβληματικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου αστυνομικού. Εντρυφήστε».
Δημήτρης Καραθάνος, Δημοσιογράφος Athens Voice, SOUL
464 pages, Paperback
First published February 12, 2014
9 people are currently reading
426 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 140 reviews
April 16, 2019
3.5 αστερια
Ενα πραγματικα απολαυστικο αστυνομικο μυθιστορημα που δεν εχει να ζηλεψει πολλα απο αντιστοιχα ξενα του ειδους.πολυ ενδιαφερουσα πλοκη, ανατριχιαστικες περιγραφες φονων, σασπενς, ενας ολοκληρωμενος πρωταγωνιστης, ενα μυθιστορημα που αιτιολογει 100% τον τιτλο του μιας και ολα γινονται με πυρηνα το ανθρωπινο μισος.ολα αυτα στα θετικα στοιχεια.στα αρνητικα θα παραθεσω τα αααααααπειρα και πανδυσκολα σουηδικα ονοματα χαρακτηρων που και οι μισοι να ελειπαν νομιζω δεν θα ειχε αφαιρεσει κατι απο την πλοκη.αντιθετως η δυσκολια να τα συγκρατησω και να συνδεσω ποιος εκανε τι, με πεταγε συχνα εκτος ατμοσφαιρας.επισης θα ηθελα ο δολοφονος να ειχε ενα πιο ολοκληρωμενο προφιλ και να εχουμε διεισδυσει λιγο παραπανω στην ψυχολογια του πριν γινει η τελικη αποκαλυψη.παρ'ολα αυτα , οπως ειπα, απολαυσα το βιβλιο και θα ηθελα πολυ να διαβασω και τις επομενες περιπετειες του επιθεωρητη Αντερς Οικονομιδη.
Ενα πραγματικα απολαυστικο αστυνομικο μυθιστορημα που δεν εχει να ζηλεψει πολλα απο αντιστοιχα ξενα του ειδους.πολυ ενδιαφερουσα πλοκη, ανατριχιαστικες περιγραφες φονων, σασπενς, ενας ολοκληρωμενος πρωταγωνιστης, ενα μυθιστορημα που αιτιολογει 100% τον τιτλο του μιας και ολα γινονται με πυρηνα το ανθρωπινο μισος.ολα αυτα στα θετικα στοιχεια.στα αρνητικα θα παραθεσω τα αααααααπειρα και πανδυσκολα σουηδικα ονοματα χαρακτηρων που και οι μισοι να ελειπαν νομιζω δεν θα ειχε αφαιρεσει κατι απο την πλοκη.αντιθετως η δυσκολια να τα συγκρατησω και να συνδεσω ποιος εκανε τι, με πεταγε συχνα εκτος ατμοσφαιρας.επισης θα ηθελα ο δολοφονος να ειχε ενα πιο ολοκληρωμενο προφιλ και να εχουμε διεισδυσει λιγο παραπανω στην ψυχολογια του πριν γινει η τελικη αποκαλυψη.παρ'ολα αυτα , οπως ειπα, απολαυσα το βιβλιο και θα ηθελα πολυ να διαβασω και τις επομενες περιπετειες του επιθεωρητη Αντερς Οικονομιδη.
August 9, 2017
3.75/5
Ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από γνωστά διεθνή μυθιστορήματα και μάλιστα διαδραματιζόμενο στον σκανδιναβικό χώρο που έχει γίνει πολύ γνωστός για το είδος τα τελευταία χρόνια. Παρά τα ανοίκεια στοιχεία του περιβάλλοντος και των συνηθειών, τα ανθρώπινα πάθη παραμένουν τα ίδια και κατατρέχουν όλες τις φυλές και όλες τις εποχές και το παρελθόν βρίσκει την έκφρασή του στο μέλλον. Και το στοιχείο του μίσους είναι έντονο, διαποτίζει θα έλεγα, όλο το βιβλίο.
Όπως συνηθίζεται στα σύγχρονα αστυνομικά φωτίζονται έντονα οι σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας κάνοντας τον αναγνώστη να προβληματιστεί πάνω στα κοινωνικά ζητήματα αλλά και τα προβλήματα και η ανθρώπινη πλευρά των χαρακτήρων, που είναι “τσαλακωμένοι” αλλά χωρίς αυτό να μονοπωλεί την αφήγηση σε κανένα σημείο.
Η βασική, όμως, αρετή του βιβλίου είναι ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό αστυνομικό με βαθιά και πολυδιάστατη πλοκή που κρατάει τον αναγνώστη και με μια εμπνευσμένη ανατροπή στο τέλος. Δεν θα πω περισσότερα καθώς δεν θέλω να στερήσω κατά λάθος την απόλαυση της ανακάλυψης που έχει ιδιαίτερη σημασία για τα αστυνομικά.
Προσεγμένη και η έκδοση και είναι σίγουρο ότι θα αναζητήσω και θα διαβάσω και τα επόμενα βιβλία της σειράς.
Ένα άρτιο αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από γνωστά διεθνή μυθιστορήματα και μάλιστα διαδραματιζόμενο στον σκανδιναβικό χώρο που έχει γίνει πολύ γνωστός για το είδος τα τελευταία χρόνια. Παρά τα ανοίκεια στοιχεία του περιβάλλοντος και των συνηθειών, τα ανθρώπινα πάθη παραμένουν τα ίδια και κατατρέχουν όλες τις φυλές και όλες τις εποχές και το παρελθόν βρίσκει την έκφρασή του στο μέλλον. Και το στοιχείο του μίσους είναι έντονο, διαποτίζει θα έλεγα, όλο το βιβλίο.
Όπως συνηθίζεται στα σύγχρονα αστυνομικά φωτίζονται έντονα οι σκοτεινές πτυχές της κοινωνίας κάνοντας τον αναγνώστη να προβληματιστεί πάνω στα κοινωνικά ζητήματα αλλά και τα προβλήματα και η ανθρώπινη πλευρά των χαρακτήρων, που είναι “τσαλακωμένοι” αλλά χωρίς αυτό να μονοπωλεί την αφήγηση σε κανένα σημείο.
Η βασική, όμως, αρετή του βιβλίου είναι ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό αστυνομικό με βαθιά και πολυδιάστατη πλοκή που κρατάει τον αναγνώστη και με μια εμπνευσμένη ανατροπή στο τέλος. Δεν θα πω περισσότερα καθώς δεν θέλω να στερήσω κατά λάθος την απόλαυση της ανακάλυψης που έχει ιδιαίτερη σημασία για τα αστυνομικά.
Προσεγμένη και η έκδοση και είναι σίγουρο ότι θα αναζητήσω και θα διαβάσω και τα επόμενα βιβλία της σειράς.
August 25, 2017
Η αστυνομική λογοτεχνία είναι από τα αγαπημένα μου είδη. Αποζητώ πλέον καλή γραφή, δυναμική πλοκή, δομημένο στήσιμο χαρακτήρων, ανατροπές και εκπλήξεις. Όχι και τόσα πολλά, ε;
Για την ανάγνωση του συγκεκριμένου, άκουσα τα καλύτερα από φίλους συναναγνώστες, αλλά και πάλι το καθυστέρησα όσο μπορούσα περισσότερο. Χαίρομαι που η αναμονή αυτή στέφθηκε με επιτυχία!! Η ιστορία που έχει χτίσει ο συγγραφέας είναι πολύ καλά δομημένη, με πρωτεύοντες και δευτερεύοντες χαρακτήρες στημένους σωστά και φυσικά ανατροπές. Το σίγουρο είναι ότι δεν βρίσκεις το δολοφόνο παρά μόνο όταν αποκαλύπτεται στις τελευταίες σελίδες. Όσο για τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη, περιμένω να δω την εξέλιξή του.
Ο Vagelis Giannisis κάνει ένα εξαιρετικό ντεμπούτο στην αστυνομική λογοτεχνία αντάξιο των σκανδιναβών ομότεχνών του.
Θερμά συγχαρητήρια!!!!
4,5 αστέρια
Για την ανάγνωση του συγκεκριμένου, άκουσα τα καλύτερα από φίλους συναναγνώστες, αλλά και πάλι το καθυστέρησα όσο μπορούσα περισσότερο. Χαίρομαι που η αναμονή αυτή στέφθηκε με επιτυχία!! Η ιστορία που έχει χτίσει ο συγγραφέας είναι πολύ καλά δομημένη, με πρωτεύοντες και δευτερεύοντες χαρακτήρες στημένους σωστά και φυσικά ανατροπές. Το σίγουρο είναι ότι δεν βρίσκεις το δολοφόνο παρά μόνο όταν αποκαλύπτεται στις τελευταίες σελίδες. Όσο για τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη, περιμένω να δω την εξέλιξή του.
Ο Vagelis Giannisis κάνει ένα εξαιρετικό ντεμπούτο στην αστυνομική λογοτεχνία αντάξιο των σκανδιναβών ομότεχνών του.
Θερμά συγχαρητήρια!!!!
4,5 αστέρια
August 14, 2017
Αστυνομικό μυθιστόρημα με μεγάλη δόση τρόμου, δυνατή πλοκή που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα και ένα τέλος αρκετά ικανοποιητικό. Το μοναδικό μου παράπονο είναι ότι γίνεται ένας υπερβολικός χαμός από δευτερεύοντες χαρακτήρες και θύματα, για πρωτόλειο έργο θα έπρεπε να είναι λίγο απλούστερο. Επίσης στην αρχή είχα ένα-δυο θεματάκια με τη γραφή του Γιαννίση, αλλά συγχωρέθηκαν μόλις άρχισε να εκτυλίσσεται η πλοκή. Αν σας αρέσουν τα αστυνομικά, διαβάστε το!
October 7, 2019
Τον Σεπτέμβριο καταπιάστηκα αποκλειστικά με βιβλία Ελλήνων συγγραφέων και χάρηκα που γνώρισα τόσες ελληνικές πένες. Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω για την πρώτη μου επαφή με τον Βαγγέλη Γιαννίση, πιο συγκεκριμένα με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Έναν επιθεωρητή ελληνικής καταγωγής της σουηδικής αστυνομίας που αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά τελετουργικών φόνων. Όλα ξεκινούν όταν ανακαλύπτεται ένα κομμένο κεφάλι γυναίκας που βρισκόταν θαμμένο στο χιόνι επί μέρες. Μία προτομή μίσους.
Την υπόλοιπη κριτική μπορείτε να τη διαβάσετε στο One girl, one pen!
Την υπόλοιπη κριτική μπορείτε να τη διαβάσετε στο One girl, one pen!
July 30, 2018
Την κριτική μπορείτε να τη διαβάσετε και στο Agapi Reads.
Δεν ξέρω εάν σας έχει τύχει ποτέ να είστε το outsider σε μία συζήτηση που όλοι έχουν άποψη κι εσείς δεν έχετε την παραμικρή ιδέα για τι πράγμα μιλάνε. Κάπως έτσι ένιωθαν όσοι δεν είχαν ξεκινήσει το Game of Thrones από την αρχή και ακριβώς έτσι ένιωθα κι εγώ όταν έμπαινα στο bookstagram και σε βιβλιοφιλικές ομάδες στο facebook κι έβλεπα φωτογραφίες και σχόλια για τα βιβλία του Βαγγέλη Γιαννίση.
Ως εδώ ήταν λοιπόν, γιατί αποφάσισα να μη μείνω έξω απ’ τον χορό και πριν λίγο καιρό ξεκίνησε η γνωριμία μου με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Το “Μίσος” αποτελεί το πολύ δυναμικό ντεμπούτο του συγγραφέα Βαγγέλη Γιαννίση και την αρχή της σειράς των βιβλίων με τον επιθεωρητή Άντερς (ακολουθούν άλλα τρία).
Το αν θα σου αρέσει ένα βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας -και κάθε άλλου είδους βέβαια- εξαρτάται πάρα πολύ από το τι περιμένεις απ’ αυτό. Όταν αγόρασα το Μίσος περίμενα να διαβάσω ένα καλό αστυνομικό που να ανταποκρίνεται στα θετικά σχόλια που είχα διαβάσει. Κι έτσι ακριβώς έγινε.
Στα θετικά πρώτα. Απουσιάζει αυτό που φοβάμαι πάντα όταν πιάνω ένα βιβλίο Έλληνα συγγραφέα στα χέρια μου: οι διάλογοι απογευματινής σειράς. Τι είναι αυτό; Εάν ζείτε στην Ελλάδα και κάποια στιγμή στη ζωή σας ανοίξατε τηλεόραση μεταξύ 5 και 8 το απόγευμα, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω. Είναι εκείνες οι δραματικές στιχομυθίες που κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί – ευτυχώς. Ε, αυτό το χαρακτηριστικό δυστυχώς έχει μεταφερθεί πολλές φορές και στα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων. Κάποιοι μπορεί να μη δίνουν καθόλου σημασία στους διαλόγους, αλλά για μένα ο διάλογος μπορεί άνετα να καταστρέψει μια κατά τ’ άλλα καλή υπόθεση. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Ίσως έχει να κάνει με το ότι ο συγγραφέας ζει στο εξωτερικό και οι διάλογοι που περιγράφει στην πραγματικότητα θα ήταν στα σουηδικά, πάντως ανακουφίστηκα πάρα πολύ όταν διάβασα ρεαλιστικούς διαλόγους και εσωτερικές σκέψεις.
Σε ό,τι αφορά την υπόθεση τώρα, δε μπορώ να βρω κάποιο ψεγάδι. Ίσως σε δεύτερη ανάγνωση να εντόπιζα κάτι, αλλά με μια πρώτη ματιά φαίνεται πάρα πολύ καλά δομημένη. Το κομμάτι της έρευνας ήταν άκρως αναλυτικό και περιγραφικό, με λογική αλληλουχία, χωρίς ξαφνικές κι αδικαιολόγητες επιφοιτήσεις ιδεών και χωρίς οι ήρωες να γίνονται Τσακ Νόρις όποτε βολεύει τον συγγραφέα για να λυθεί η υπόθεση. Με λίγα λόγια, πίστεψα κάθε λέξη που διάβασα.
Το παράπονό μου είναι η ψυχογράφηση του επιθεωρητή Άντερς, για τον οποίο μαθαίνουμε λίγα και βασικά. Αντιλαμβάνομαι φυσικά πως σε μια αστυνομική σειρά ο συγγραφέας δε μπορεί να δείξει όλα τα χαρτιά του ήρωά του από το πρώτο βιβλίο. Ίσως όμως υπήρχαν κάποια περιθώρια να εμβαθύνει λίγο παραπάνω στην περιγραφή του χαρακτήρα του και στο πώς διαμορφώθηκε από το παρελθόν του. Κάτι μου λέει βέβαια πως αυτό θα συμβεί σταδιακά στα επόμενα βιβλία και θα τον γνωρίσω καλύτερα. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι κι αυτοί μελετημένοι και καλοδουλεμένοι, χωρίς υπερβολές και χωρίς στερεοτυπικά στοιχεία.
Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η αστυνομική λογοτεχνία είναι ζαχαροπλαστική, ο Γιαννίσης στο “Μίσος” εκτελεί την συνταγή ενός καλού σουφλέ σοκολάτας. Φαίνεται να το έχει μελετήσει πάρα πολύ πριν το σερβίρει, ώστε να μην υπάρχει καμία ανισορροπία στη γεύση και την υφή και ταυτόχρονα να μην είναι κάτι “by the book” και βαρετό. Είναι αυτονόητο ότι αυτ�� το σουφλέ δεν θα αρέσει σε όλους, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που αγαπούν τα γλυκά θα το εκτιμήσει βαθύτατα. (Δεν έπρεπε να δω τόσο Master Chef φέτος.) Επομένως, αν απολαμβάνετε τα αστυνομικά μυθιστορήματα, είμαι 99% σίγουρη ότι θα αγαπήσετε τον Άντερς.
Συγκρατούμαι λιγάκι στη βαθμολογία, γιατί υποψιάζομαι ότι θα δώσω 5άρι σε κάποια από τα επόμενα βιβλία της σειράς.
Βαθμολογία: ★★★★☆ (4/5)
Δεν ξέρω εάν σας έχει τύχει ποτέ να είστε το outsider σε μία συζήτηση που όλοι έχουν άποψη κι εσείς δεν έχετε την παραμικρή ιδέα για τι πράγμα μιλάνε. Κάπως έτσι ένιωθαν όσοι δεν είχαν ξεκινήσει το Game of Thrones από την αρχή και ακριβώς έτσι ένιωθα κι εγώ όταν έμπαινα στο bookstagram και σε βιβλιοφιλικές ομάδες στο facebook κι έβλεπα φωτογραφίες και σχόλια για τα βιβλία του Βαγγέλη Γιαννίση.
Ως εδώ ήταν λοιπόν, γιατί αποφάσισα να μη μείνω έξω απ’ τον χορό και πριν λίγο καιρό ξεκίνησε η γνωριμία μου με τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Το “Μίσος” αποτελεί το πολύ δυναμικό ντεμπούτο του συγγραφέα Βαγγέλη Γιαννίση και την αρχή της σειράς των βιβλίων με τον επιθεωρητή Άντερς (ακολουθούν άλλα τρία).
Το αν θα σου αρέσει ένα βιβλίο αστυνομικής λογοτεχνίας -και κάθε άλλου είδους βέβαια- εξαρτάται πάρα πολύ από το τι περιμένεις απ’ αυτό. Όταν αγόρασα το Μίσος περίμενα να διαβάσω ένα καλό αστυνομικό που να ανταποκρίνεται στα θετικά σχόλια που είχα διαβάσει. Κι έτσι ακριβώς έγινε.
Στα θετικά πρώτα. Απουσιάζει αυτό που φοβάμαι πάντα όταν πιάνω ένα βιβλίο Έλληνα συγγραφέα στα χέρια μου: οι διάλογοι απογευματινής σειράς. Τι είναι αυτό; Εάν ζείτε στην Ελλάδα και κάποια στιγμή στη ζωή σας ανοίξατε τηλεόραση μεταξύ 5 και 8 το απόγευμα, γνωρίζετε πάρα πολύ καλά για τι πράγμα μιλάω. Είναι εκείνες οι δραματικές στιχομυθίες που κανένας νορμάλ άνθρωπος δεν χρησιμοποιεί – ευτυχώς. Ε, αυτό το χαρακτηριστικό δυστυχώς έχει μεταφερθεί πολλές φορές και στα βιβλία Ελλήνων συγγραφέων. Κάποιοι μπορεί να μη δίνουν καθόλου σημασία στους διαλόγους, αλλά για μένα ο διάλογος μπορεί άνετα να καταστρέψει μια κατά τ’ άλλα καλή υπόθεση. Στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Ίσως έχει να κάνει με το ότι ο συγγραφέας ζει στο εξωτερικό και οι διάλογοι που περιγράφει στην πραγματικότητα θα ήταν στα σουηδικά, πάντως ανακουφίστηκα πάρα πολύ όταν διάβασα ρεαλιστικούς διαλόγους και εσωτερικές σκέψεις.
Σε ό,τι αφορά την υπόθεση τώρα, δε μπορώ να βρω κάποιο ψεγάδι. Ίσως σε δεύτερη ανάγνωση να εντόπιζα κάτι, αλλά με μια πρώτη ματιά φαίνεται πάρα πολύ καλά δομημένη. Το κομμάτι της έρευνας ήταν άκρως αναλυτικό και περιγραφικό, με λογική αλληλουχία, χωρίς ξαφνικές κι αδικαιολόγητες επιφοιτήσεις ιδεών και χωρίς οι ήρωες να γίνονται Τσακ Νόρις όποτε βολεύει τον συγγραφέα για να λυθεί η υπόθεση. Με λίγα λόγια, πίστεψα κάθε λέξη που διάβασα.
Το παράπονό μου είναι η ψυχογράφηση του επιθεωρητή Άντερς, για τον οποίο μαθαίνουμε λίγα και βασικά. Αντιλαμβάνομαι φυσικά πως σε μια αστυνομική σειρά ο συγγραφέας δε μπορεί να δείξει όλα τα χαρτιά του ήρωά του από το πρώτο βιβλίο. Ίσως όμως υπήρχαν κάποια περιθώρια να εμβαθύνει λίγο παραπάνω στην περιγραφή του χαρακτήρα του και στο πώς διαμορφώθηκε από το παρελθόν του. Κάτι μου λέει βέβαια πως αυτό θα συμβεί σταδιακά στα επόμενα βιβλία και θα τον γνωρίσω καλύτερα. Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι κι αυτοί μελετημένοι και καλοδουλεμένοι, χωρίς υπερβολές και χωρίς στερεοτυπικά στοιχεία.
Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι η αστυνομική λογοτεχνία είναι ζαχαροπλαστική, ο Γιαννίσης στο “Μίσος” εκτελεί την συνταγή ενός καλού σουφλέ σοκολάτας. Φαίνεται να το έχει μελετήσει πάρα πολύ πριν το σερβίρει, ώστε να μην υπάρχει καμία ανισορροπία στη γεύση και την υφή και ταυτόχρονα να μην είναι κάτι “by the book” και βαρετό. Είναι αυτονόητο ότι αυτ�� το σουφλέ δεν θα αρέσει σε όλους, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που αγαπούν τα γλυκά θα το εκτιμήσει βαθύτατα. (Δεν έπρεπε να δω τόσο Master Chef φέτος.) Επομένως, αν απολαμβάνετε τα αστυνομικά μυθιστορήματα, είμαι 99% σίγουρη ότι θα αγαπήσετε τον Άντερς.
Συγκρατούμαι λιγάκι στη βαθμολογία, γιατί υποψιάζομαι ότι θα δώσω 5άρι σε κάποια από τα επόμενα βιβλία της σειράς.
Βαθμολογία: ★★★★☆ (4/5)
October 8, 2015
**Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το βιβλίο ΔΕΝ συνοδεύεται από εγγύηση επιστροφής χρημάτων! Απλά οι εκδόσεις Διόπτρα δίνουν την δυνατότητα στους αναγνώστες που δεν ικανοποιήθηκαν, να το ανταλλάξουν με κάποιο από μια λίστα 5-6 συγκεκριμένων βιβλίων που με μια πρώτη ματιά δεν φαίνεται να είναι κανένα κάτι αξιόλογο (με εξαίρεση ίσως το "Σε κώμα" που φαίνεται ενδιαφέρον). Συνεπώς πρόκειται ξεκάθαρα για τέχνασμα μάρκετινγκ για ενίσχυση των πιθανοτήτων πώλησης.**
Το σίγουρο είναι ότι ο Βαγγέλης Γιαννίσης ήταν καλά διαβασμένος στο συγγραφικό ντεμπούτο του. Δεν δίστασε να βουτήξει στα βαθειά. Με αυτό εννοώ ότι δεν αρκέστηκε να γράψει την ιστορία του απλοϊκά, αλλά προτίμησε να φτιάξει πολλούς χαρακτήρες, να δώσει βάθος στους περισσότερους (περισσότερα για αυτό σε λίγο) και να περιπλέξει το νήμα της υποθέσης αρκετά πριν το ξεμπλέξει. Τα έκανε όλα αυτά επιτυχώς. Δεν έσκισε. Απλά επιτυχώς. Τα σέβη μου λοιπόν που αποφάσισε να τεστάρει τον εαυτό του και βγήκε ζωντανός!
Ανέφερα πιο πάνω το βάθος των χαρακτήρων. Ναι μεν ισχύει ότι μπήκε μέσα στους χαρακτήρες του, αλλά σε κανέναν όσο θα έπρεπε. Δηλαδή μπήκε λίγο στους δευτερεύοντες και λίγο στους πρωταγωνιστές. Για παράδειγμα, ενώ μας περιγράφει κάποιες στιγμές του Οικονομίδη με την οικογένειά του, το κάνει λίγο ψυχρά. Δεν φαίνονται ευαισθησίες. Η σχέση του με την γυναίκα του παρουσιάζεται τουλάχιστον τυπική και δεν φαίνεται να υπάρχουν προβλήματα μεταξύ τους που θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο. Επίσης δίνει σε μεγάλο βαθμό φωνή στις σκέψεις των χαρακτήρων, όμως η φωνή αυτή μοιάζει ρομποτική. Το ίδιο και η αφήγηση των πράξεών τους η οποία είναι υπερβολική για μένα.
Η πλοκή μάλλον στερείται κλιμάκωσης. Γενικά μου άφησε την αίσθηση ότι ήταν αρκετά επίπεδη. Χωρίς ένταση. Πράγμα που είναι λίγο κουραστικό όταν πρόκειται για ένα βιβλίο 450 σελίδων. Το τέλος απλά ήρθε. Στη μια σελίδα τα πράγματα είναι όπως ήταν στη μέση και στην επόμενη βρίσκουν τον δολοφόνο. Από την άλλη μεριά η όλη ιδέα ήταν αρκετά καλή και πρωτότυπη, αν και δεν έλειπαν τα επιμέρους κλισέ. Η αποκάλυψη αρκετά απρόβλεπτη χωρίς όμως να έχει χτιστεί το απαραίτητο υπόβαθρο πιο πριν.
Συνοψίζοντας, είναι μια πολύ φιλότιμη προσπάθεια που παρ' όλες τις αδυναμίες, στέκεται αξιοπρεπώς δίπλα σε άλλα του είδους. Αξίζει θεωρώ να μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες. Εχουν γίνει διεθνή best seller πολύ χειρότερα βιβλία από αυτό. Σίγουρα θα διαβάσω το επόμενο που, αν ο συγγραφέας διορθώσει τα θεματάκια που ανέφερα, έχει όλα τα φόντα να είναι καταπληκτικό.
(Bonus points για τις αναφορές σε classic rock ύμνους! \m/)
Το σίγουρο είναι ότι ο Βαγγέλης Γιαννίσης ήταν καλά διαβασμένος στο συγγραφικό ντεμπούτο του. Δεν δίστασε να βουτήξει στα βαθειά. Με αυτό εννοώ ότι δεν αρκέστηκε να γράψει την ιστορία του απλοϊκά, αλλά προτίμησε να φτιάξει πολλούς χαρακτήρες, να δώσει βάθος στους περισσότερους (περισσότερα για αυτό σε λίγο) και να περιπλέξει το νήμα της υποθέσης αρκετά πριν το ξεμπλέξει. Τα έκανε όλα αυτά επιτυχώς. Δεν έσκισε. Απλά επιτυχώς. Τα σέβη μου λοιπόν που αποφάσισε να τεστάρει τον εαυτό του και βγήκε ζωντανός!
Ανέφερα πιο πάνω το βάθος των χαρακτήρων. Ναι μεν ισχύει ότι μπήκε μέσα στους χαρακτήρες του, αλλά σε κανέναν όσο θα έπρεπε. Δηλαδή μπήκε λίγο στους δευτερεύοντες και λίγο στους πρωταγωνιστές. Για παράδειγμα, ενώ μας περιγράφει κάποιες στιγμές του Οικονομίδη με την οικογένειά του, το κάνει λίγο ψυχρά. Δεν φαίνονται ευαισθησίες. Η σχέση του με την γυναίκα του παρουσιάζεται τουλάχιστον τυπική και δεν φαίνεται να υπάρχουν προβλήματα μεταξύ τους που θα δικαιολογούσε κάτι τέτοιο. Επίσης δίνει σε μεγάλο βαθμό φωνή στις σκέψεις των χαρακτήρων, όμως η φωνή αυτή μοιάζει ρομποτική. Το ίδιο και η αφήγηση των πράξεών τους η οποία είναι υπερβολική για μένα.
Η πλοκή μάλλον στερείται κλιμάκωσης. Γενικά μου άφησε την αίσθηση ότι ήταν αρκετά επίπεδη. Χωρίς ένταση. Πράγμα που είναι λίγο κουραστικό όταν πρόκειται για ένα βιβλίο 450 σελίδων. Το τέλος απλά ήρθε. Στη μια σελίδα τα πράγματα είναι όπως ήταν στη μέση και στην επόμενη βρίσκουν τον δολοφόνο. Από την άλλη μεριά η όλη ιδέα ήταν αρκετά καλή και πρωτότυπη, αν και δεν έλειπαν τα επιμέρους κλισέ. Η αποκάλυψη αρκετά απρόβλεπτη χωρίς όμως να έχει χτιστεί το απαραίτητο υπόβαθρο πιο πριν.
Συνοψίζοντας, είναι μια πολύ φιλότιμη προσπάθεια που παρ' όλες τις αδυναμίες, στέκεται αξιοπρεπώς δίπλα σε άλλα του είδους. Αξίζει θεωρώ να μεταφραστεί και σε άλλες γλώσσες. Εχουν γίνει διεθνή best seller πολύ χειρότερα βιβλία από αυτό. Σίγουρα θα διαβάσω το επόμενο που, αν ο συγγραφέας διορθώσει τα θεματάκια που ανέφερα, έχει όλα τα φόντα να είναι καταπληκτικό.
(Bonus points για τις αναφορές σε classic rock ύμνους! \m/)
September 11, 2017
Για την ακίβεια 3 1/2. Κλασσικό αστυνομικό πολύ καλή η κύρια πλοκή με ενδιαφέρον τέλος χωρίς να χρειάζεται να καλύψει 40 ανοίγματα με οτιδήποτε του κατέβει στο κεφάλι. Βιβλίο που διαβάζεται εύκολα κ γρήγορα. Παρόλ'αυτα δεν λείπουν κλισε κ κλασσικές εκφράσεις που ίσως κουράζουν λίγο αλλά θα συγχωρήσω καθώς είναι το πρωτόλειο και θα συνεχίσω κατευθείαν στο δεύτερο. Αν βελτιωθεί η γραφή και παραμείνει η έξυπνη σκέψη θα γίνω φαν!
August 16, 2018
Ωραία γραφή και συμπαθητικός πρωταγωνιστής. Ένα αστυνομικό που σέβεται όμως τον αναγνώστη οφείλει να παρουσιάζει και να σκιαγραφει τον δολοφόνο...Αλλιως δεν εχει νοημα για τον αναγνωστη!Αισθάνομαι εξαπατημενη 😣
July 11, 2021
Το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και σίγουρα όχι το τελευταίο! Έχει πιάσει εξαιρετικά το feeling των σκανδιναβικών noir και δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από αυτά. Η υπόθεση πολύ ενδιαφέρουσα, το ίδιο και οι παράπλευρες υποθέσεις με τις οποίες ασχολούνται οι υπόλοιποι στο τμήμα. Πολύ συμπαθής επιθεωρητής ο Άντερς Οικονομίδης, όπως και κάποιοι ακόμα από το τμήμα - και ίσως έχουμε βρει τη νέμεσή τους για τα επόμενα; Πολύ ενδιαφέρον και το θέμα του βιβλίου, το μίσος για τους μετανάστες, το οποίο είναι ένα πραγματικό ζήτημα για τη σουηδική κοινωνία, που τα τελευταία χρόνια μετανάστευσαν αρκετοί από Νότια Ευρώπη, μεταξύ αυτών και Έλληνες, όπου από γνωστούς μου δεν έχω ακούσει πάντως να έχουν βιώσει περιστατικά ρατσισμού.
Το βιβλίο διαβάζεται πολύ γρήγορα (εντάξει, εγώ έμπλεξα πάλι με δουλειές) και μου άρεσε που ο δολοφόνος αποκαλύπτεται στις τελευταίες σελίδες. Αν μπορούσα να βρω κάτι αρνητικό, θα ήταν ότι θα ήθελα να μας είχε δώσει λίγο περισσότερα στοιχεία για το δολοφόνο και να δικαιολογούσε λίγο καλύτερα την επιλογή ορισμένων θυμάτων.
Το βιβλίο διαβάζεται πολύ γρήγορα (εντάξει, εγώ έμπλεξα πάλι με δουλειές) και μου άρεσε που ο δολοφόνος αποκαλύπτεται στις τελευταίες σελίδες. Αν μπορούσα να βρω κάτι αρνητικό, θα ήταν ότι θα ήθελα να μας είχε δώσει λίγο περισσότερα στοιχεία για το δολοφόνο και να δικαιολογούσε λίγο καλύτερα την επιλογή ορισμένων θυμάτων.
December 26, 2016
Το ντεμπούτο του συγγραφέα με άφησε φανερά ικανοποιημένη, μιας και μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο ανέπτυξε πρώτους και δεύτερους χαρακτήρες για να μας ξεδιπλώσει σιγά σιγά την πλοκή και να έρθει η λύση φυσικά. Θα ήθελα να μάθω όμως παραπάνω για την σχέση του καθηγητή με τον Σιμπέλιους και το πώς αυτή επηρέασε τελικά τον τρόπο σκέψης του πρώτου. Πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα για την τόση λεπτοδουλειά συνολικά.
August 17, 2018
3,5/5
Το κεφάλι μιας νεαρής γυναίκας αποκαλύπτεται όταν λιώνουν τα χιόνια σε ένα πάρκο του Έρεμπρο της Σουηδίας. Ο Άντερς Οικονομίδης καλείται να λύσει το μυστήριο του φόνου της και βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά ρατσιστικών δολοφονιών. Πως συνδέονται με το φόνο μιας βαρόνης του 19ου αιώνα;
Ένα καλογραμμένο βιβλίο που εξάπτει την περιέργεια και κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Ο ρυθμός του δεν είναι καταιγιστικός, όμως υπάρχει διαρκής εξέλιξη που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Ο Άντερς είναι ο πρώτος αστυνομικός που διαβάζω ο οποίος δεν έχει κατεστραμμένη προσωπική ζωή και δεν είναι αυτοκαταστροφικός! Ο Κρίστερ είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον χαρακτήρας ο οποίος άνετα θα μπορούσε να έχει τη δική του σειρά βιβλίων. Ελπίζω να τον δω και στα επόμενα βιβλία της σειράς και να τον γνωρίσω καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι η λύση του μυστηρίου δεν με ικανοποίησε, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική προτίμηση. Σίγουρα πάντως μου άνοιξε η όρεξη για Σουηδικό φαγητό.
Το κεφάλι μιας νεαρής γυναίκας αποκαλύπτεται όταν λιώνουν τα χιόνια σε ένα πάρκο του Έρεμπρο της Σουηδίας. Ο Άντερς Οικονομίδης καλείται να λύσει το μυστήριο του φόνου της και βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σειρά ρατσιστικών δολοφονιών. Πως συνδέονται με το φόνο μιας βαρόνης του 19ου αιώνα;
Ένα καλογραμμένο βιβλίο που εξάπτει την περιέργεια και κρατάει τον αναγνώστη σε εγρήγορση. Ο ρυθμός του δεν είναι καταιγιστικός, όμως υπάρχει διαρκής εξέλιξη που κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Ο Άντερς είναι ο πρώτος αστυνομικός που διαβάζω ο οποίος δεν έχει κατεστραμμένη προσωπική ζωή και δεν είναι αυτοκαταστροφικός! Ο Κρίστερ είναι ένας εξαιρετικά ενδιαφέρον χαρακτήρας ο οποίος άνετα θα μπορούσε να έχει τη δική του σειρά βιβλίων. Ελπίζω να τον δω και στα επόμενα βιβλία της σειράς και να τον γνωρίσω καλύτερα. Η αλήθεια είναι ότι η λύση του μυστηρίου δεν με ικανοποίησε, αλλά αυτό είναι καθαρά προσωπική προτίμηση. Σίγουρα πάντως μου άνοιξε η όρεξη για Σουηδικό φαγητό.
February 5, 2017
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης, που ζει στη Σουηδία, στο πρώτο του αστυνομικό μυθιστόρημα δημιουργεί έναν Ελληνοσουηδό επιθεωρητή με έντονο χαρακτηρα και δυναμική προσωπικότητα χωρίς πάθη. Η ιστορία είναι ενδιαφέρουσα, δεδομένου ότι ο επιθεωρητής καλείται να λύσει ένα πρόβλημα ρατσισμού, σε μία Σουηδία που η κοινωνία της έχει επηρεαστεί πολύ από την μετανάστευση των « μαυροκέφαλων». Ακολουθόντας τα χνάρια του Henning Mankell, αναφέρεται στα προβλήματα της σουηδικής κοινωνίας γράφοντας ταυτόχρονα ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα’ αντίστοιχα της σουηδικής αστυνομικής λογοτεχνίας.
January 26, 2021
Κάτω του μετρίου για 'μένα.
3 Facts:
1. Λατρεύω αστυνομική λογοτεχνία και διαβάζω αρκετά συχνά (τουλάχιστον 1-2 τον μήνα).
2. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως μέσα στο 2021 θα διαβάσω περισσότερο Έλληνες συγγραφείς αφού μετά από χρόνια που είχα απογοητευτεί, διάβασα ένα βιβλίο του Γιάννης Ξανθούλης κι ένα της Μαρία Α. Γεωργοπούλου τα οποία μου άρεσαν.
3. Το μίσος το διάβασα γρήγορα
4 Αρνητικά του βιβλίου:
❎1. Πολλαπλά point of views. Από τους επιθεωρητές, τον δολοφόνο, αυτόν που ετοιμάζεται να δολοφονηθεί, τον άστεγο που ανακαλύπτει το πτώμα.
❎2. Καθ' όλη τη διάρκεια υπήρχε ένα αίσθημα σεξισμού. Αρχικά καταλαβαίνεις πως το έχει γράψει άντρας, κάνει αρκετά σχόλια για τις γυναίκες, γενικολογίες του τύπου οι γυναίκες είναι έτσι, είναι καλή παρά που είναι γυναίκα κλπ. Εμένα αυτά τα πράγματα μου χτυπάνε κόκκινα λαμπάκια. Και θα μου πεις, ίσως ήθελε να σκιαγραφήσει τον ήρωα. Ναι, τότε θα ήταν αποδεκτό, αλλά εδώ μιλάμε για κάθε άνθρωπο στο κεφάλι του οποίου βρισκόμασταν και τις σκέψεις του οποίου ακούγαμε.
❎3. Ορισμένα μεγάλα φάουλς στην σκιαγράφηση ηρώων. Ο πρωταγωνιστής μας, ο Άντερς Οικονομίδης, παρουσιάζεται ως λίγο πονεμένη ψυχή που έχει περάσει πολλά με την εμπειρία του και ίσως κινδυνεύει και λόγω κούρασης να πέσει πάλι σε πανικό. Και σκέφτεται στον εαυτό του: "συγκεντρώσου, δεν είναι ώρα για κρίσεις πανικού". Ωραία θα ήταν να ελέγχαμε τις κρίσεις πανικού έτσι. Ωραία θα ήταν.
❎4. Μου άρεσε το κυρίως κοινωνικό θέμα που πραγματεύεται αλλά δεν το αναλύει, το προσπερνάει. Αντιθέτως, σπαταλάει πάρα πολύ χρόνο σε σκηνές που δεν εξυπηρετούν την πλοκή, σαν side quests για άλλες υποθέσεις, για ατυχίες που συνέβησαν στους πρωταγωνιστές μας και καταλάθος χτύπησαν, αρρώστησαν κλπ. Λες κάπως θα τα ενώσει. Αλλά δεν το κάνει.
Δεν μου αρέσει που κάνω αρνητική κυρίως κριτική. Στα θετικά πως όντως ήταν ανατρεπτικό και πως υπήρχε ένας αξιαγάπητος κι ενδιαφέρον χαρακτήρας (δεν ήταν ο Άντερς Οικονομίδης)
3 Facts:
1. Λατρεύω αστυνομική λογοτεχνία και διαβάζω αρκετά συχνά (τουλάχιστον 1-2 τον μήνα).
2. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως μέσα στο 2021 θα διαβάσω περισσότερο Έλληνες συγγραφείς αφού μετά από χρόνια που είχα απογοητευτεί, διάβασα ένα βιβλίο του Γιάννης Ξανθούλης κι ένα της Μαρία Α. Γεωργοπούλου τα οποία μου άρεσαν.
3. Το μίσος το διάβασα γρήγορα
4 Αρνητικά του βιβλίου:
❎1. Πολλαπλά point of views. Από τους επιθεωρητές, τον δολοφόνο, αυτόν που ετοιμάζεται να δολοφονηθεί, τον άστεγο που ανακαλύπτει το πτώμα.
❎2. Καθ' όλη τη διάρκεια υπήρχε ένα αίσθημα σεξισμού. Αρχικά καταλαβαίνεις πως το έχει γράψει άντρας, κάνει αρκετά σχόλια για τις γυναίκες, γενικολογίες του τύπου οι γυναίκες είναι έτσι, είναι καλή παρά που είναι γυναίκα κλπ. Εμένα αυτά τα πράγματα μου χτυπάνε κόκκινα λαμπάκια. Και θα μου πεις, ίσως ήθελε να σκιαγραφήσει τον ήρωα. Ναι, τότε θα ήταν αποδεκτό, αλλά εδώ μιλάμε για κάθε άνθρωπο στο κεφάλι του οποίου βρισκόμασταν και τις σκέψεις του οποίου ακούγαμε.
❎3. Ορισμένα μεγάλα φάουλς στην σκιαγράφηση ηρώων. Ο πρωταγωνιστής μας, ο Άντερς Οικονομίδης, παρουσιάζεται ως λίγο πονεμένη ψυχή που έχει περάσει πολλά με την εμπειρία του και ίσως κινδυνεύει και λόγω κούρασης να πέσει πάλι σε πανικό. Και σκέφτεται στον εαυτό του: "συγκεντρώσου, δεν είναι ώρα για κρίσεις πανικού". Ωραία θα ήταν να ελέγχαμε τις κρίσεις πανικού έτσι. Ωραία θα ήταν.
❎4. Μου άρεσε το κυρίως κοινωνικό θέμα που πραγματεύεται αλλά δεν το αναλύει, το προσπερνάει. Αντιθέτως, σπαταλάει πάρα πολύ χρόνο σε σκηνές που δεν εξυπηρετούν την πλοκή, σαν side quests για άλλες υποθέσεις, για ατυχίες που συνέβησαν στους πρωταγωνιστές μας και καταλάθος χτύπησαν, αρρώστησαν κλπ. Λες κάπως θα τα ενώσει. Αλλά δεν το κάνει.
Δεν μου αρέσει που κάνω αρνητική κυρίως κριτική. Στα θετικά πως όντως ήταν ανατρεπτικό και πως υπήρχε ένας αξιαγάπητος κι ενδιαφέρον χαρακτήρας (δεν ήταν ο Άντερς Οικονομίδης)
March 10, 2016
Επιτέλους ένα αστυνομικό μυθιστόρημα από έναν Έλληνα συγγραφέα που αξίζει τον κόπο! Το πρώτο εγχείρημα του Βαγγέλη Γιαννίση μου φάνηκε αρκετά καλό. Μια ιστορία που είχε αρκετά από τα στοιχεία του καλού αστυνομικού μυθιστορήματος. Ο επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης είναι ένας ολοκληρωμένος και ενδιαφέρων χαρακτήρας. Θεωρώ ότι ο συγγραφέας θα μπορούσε να γράψει μια σειρά βιβλίων που επίκεντρο θα είχε αυτόν τον χαρακτήρα. Το τέλος ήταν απρόβλεπτο και η πλοκή παρουσίαζε ενδιαφέρον. Θεωρώ πως ο τρόπος του συγγραφέα πρέπει να βελτιωθεί, αλλά για πρώτο εγχείρημα το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι εξαιρετικό. Φυσικά και θα διάβαζα και άλλο μυθιστόρημα του συγκεκριμένου συγγραφέα, καθώς θεωρώ πως τα επόμενα θα είναι ακόμα καλύτερα!!
March 26, 2017
Αν μπορούσα να περιγράψω την εμπειρία μου ως αναγνώστρια του "μίσους", θα αρκούσε μια και μόνο λέξη, έκπληξη! Είμαι χρόνια λάτρης της αστυνομικής λογοτεχνίας και αρκετά δύσπιστη όσον αφορά τους Έλληνες συγγραφείς του είδους . Όταν, λοιπόν το "μίσος" έπεσε μετά από μια σειρά γεγονότων στα χέρια μου δεν ήξερα τι να περιμένω. Παρόλα αυτά το απόλαυσα μέχρι την τελευταία λέξη. Μου άρεσε το όλο στήσιμο του σκηνικού καθώς και οι χαρακτήρες. Θεωρώ πως ο συγγραφέας μπήκε όσο βαθιά πρέπει στον καθένα και περιμένω να τους γνωρίσω καλύτερα στα επόμενα βιβλία. Η γραφή του είναι στιβαρή και αρκετά λιτή και δεν κουράζει. + στις αναφορές σε μουσική και ταινίες, μικρές πινελιές που κάνουν τη διαφορά. Τέλος, θεωρώ μεγάλο προσόν το γεγονός ότι ο Γιαννίσης αγγίζει και θίγει κάποια θέματα , χωρίς ωστόσο να "επιβάλλεται" μέσα από το βιβλίο του.
Τα 4 αστεράκια τα βάζω απλά γιατί θέλω να καταστησω σαφες πώς περιμένω πολλά από τα επόμενα βιβλία!
Τα 4 αστεράκια τα βάζω απλά γιατί θέλω να καταστησω σαφες πώς περιμένω πολλά από τα επόμενα βιβλία!
July 17, 2014
Πάρα πολύ καλή πρώτη συγγραφική προσπάθεια! Είναι στιγμές που κοιτάς ξανά το εξώφυλλο για να βεβαιωθείς πως ο συγγραφέας είναι Έλληνας. Περιμένω με ανυπομονησία να δω τι άλλο μας ετοιμάζει ο κύριος Γιαννίσης! Κάτι μου λέει πως όσο πάει θα γίνεται και καλύτερος!
June 20, 2016
βάζω 4 γιατί είναι το πρώτο του βιβλίο λαό εκατό σίγουρος ότι το επόμενο θα είναι καλύτερο.... πραγματικά πολύ καλό....
February 9, 2024
Συγκλονιστικό και ενδιαφέρον σε κάθε σελίδα <3
Χανει λίγο απο καποια τυπογραφικα της έκδοσης.
Χανει λίγο απο καποια τυπογραφικα της έκδοσης.
March 21, 2019
Αρχικά σκεφτόμουν να βάλω 4(4,5) αστεράκια, λόγω του ότι είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα και έχω ακούσει ότι τα επόμενα γίνονται όλο και καλύτερα, οπότε θα κρατούσα το 5αρι για αυτά. Από την άλλη ακριβώς το γεγονός ότι πρόκειται για το ντεμπούτο του συγγραφέα και με ενθουσίασε τόσο με κάνει να πιστεύω πως όντως αξίζει 5. Έκανα συνειδητή προσπάθεια να κλείσω το βιβλίο και να μην το τελειώσω σε μία δόση διαβάσματος. Συνεπώς, ακολουθώ το ένστικτό μου και δίνω 5 αστεράκια στρογγυλά στρογγυλά.
Ξεκινάμε λοιπόν απο τα θετικά του βιβλίου:
1)Ο πρωταγωνιστής. Ο Άντερς Οικονομίδης είναι εξαιρετικά συμπαθής, ευφυέστατος, έντιμος και αποτελεσματικός στη δουλειά του. Ξεφεύγει εντελώς από το κλισέ του μάτσο,σκληροτράχηλου, κατεστραμμένου ψυχολογικά, ψιλοχοντρο -αλκοολικού αστυνομικού,ο οποίος όμως κατά βάθος (πολύ) είναι "καλό παιδί" και "ευαίσθητη ψυχή" και λύνει όοοοολες τις υποθέσεις του παρόλο που έχει κάνει το μυαλό του πουρέ απο τα ουίσκια, πράγμα εξαιρετικά αναζωογονητικό για μένα.
2)Η υπόθεση και το κοινωνικό ζήτημα στο οποίο βασίστηκε. Πρόκειται για ένα θέμα που μας απασχολεί, ή θα έπρεπε να μας απασχολεί, όλους και που ο Γιαννίσης καταφέρνει να θίξει με πολύ σωστό τρόπο. Δεν δίνει στον αναγνώστη μασημένη τροφή αλλά τον αφήνει να βγάλει δικά του συμπεράσματα, να σκεφτεί και να προβληματιστεί. Δεν θα αναφέρω άλλα για να αποφύγω τα spoiler.
3)O τρόπος που λύθηκε η υπόθεση και η ερευνητική διαδικασία. Ρεαλιστική προσέγγιση (όσο μπορεί να είναι στα πλαίσια της λογοτεχνίας πάντα) που, πάλι, ξεφεύγει και αυτή από τα κλισέ του υπεράνθρωπου αστυνομικού που λύνει πολύπλοκες υποθέσεις λόγω ικανοτήτων που θυμίζουν περισσότερο μέντιουμ παρά φυσιολογικό θνητό.
4)Η ελληνική ματιά στον σουηδικό τρόπο ζωής και στον σκανδιναβικό τρόπο γραφής. Ο Β. Γιαννίσης φαίνεται να συνδυάζει τις δύο κουλτούρες και να παίρνει τα καλύτερα και από τις δύο.
Αρνητικά δεν θα έλεγα ότι έχω,τουλάχιστον όχι σημαντικά. Στην αρχή ίσως με είχαν ξενίσει οι πολλές λεπτομέρειες που ανέφερε για φαινομενικά ασήμαντα πράγματα, αλλά μετά από ελάχιστες σελίδες είχα συνηθίσει και δεν με ενοχλούσαν καθόλου. Επίσης δεν μαθαίνουμε πάρα πολλά για τον πρωταγωνιστή μας, κάτι που περιμένεις από το πρώτο βιβλίο μιας σειράς, αφού είναι αυτό που σε εισάγει στο εκάστοτε λογοτεχνικό σύμπαν. Βέβαια αφήνονται μικρά στοιχεία από 'δω κι από ΄κει, π.χ. όσον αφορά τη σχέση του με την οικογένεια του και κυρίως τη μητέρα του, αλλά παραμένουν απλές αναφορές και τίποτα παραπάνω. Υποθέτω όμως πως θα αναλυθούν περαιτέρω σε επόμενα βιβλία.
Εν ολίγοις, το Μίσος είναι εξαιρετικό, αξίζει να διαβαστεί για πολλούς λόγους και ο Βαγγέλης Γιαννίσης φαίνεται πολλά υποσχόμενος συγγραφέας, αντάξιος των μετρ του είδους. Ανυπομονώ να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του πολύ σύντομα. Επίσης όσοι τον ακολουθούν σε instagram/facebook ξέρουν πως είναι και γατομπαμπάς, so bonus points for that!
Ξεκινάμε λοιπόν απο τα θετικά του βιβλίου:
1)Ο πρωταγωνιστής. Ο Άντερς Οικονομίδης είναι εξαιρετικά συμπαθής, ευφυέστατος, έντιμος και αποτελεσματικός στη δουλειά του. Ξεφεύγει εντελώς από το κλισέ του μάτσο,σκληροτράχηλου, κατεστραμμένου ψυχολογικά, ψιλο
2)Η υπόθεση και το κοινωνικό ζήτημα στο οποίο βασίστηκε. Πρόκειται για ένα θέμα που μας απασχολεί, ή θα έπρεπε να μας απασχολεί, όλους και που ο Γιαννίσης καταφέρνει να θίξει με πολύ σωστό τρόπο. Δεν δίνει στον αναγνώστη μασημένη τροφή αλλά τον αφήνει να βγάλει δικά του συμπεράσματα, να σκεφτεί και να προβληματιστεί. Δεν θα αναφέρω άλλα για να αποφύγω τα spoiler.
3)O τρόπος που λύθηκε η υπόθεση και η ερευνητική διαδικασία. Ρεαλιστική προσέγγιση (όσο μπορεί να είναι στα πλαίσια της λογοτεχνίας πάντα) που, πάλι, ξεφεύγει και αυτή από τα κλισέ του υπεράνθρωπου αστυνομικού που λύνει πολύπλοκες υποθέσεις λόγω ικανοτήτων που θυμίζουν περισσότερο μέντιουμ παρά φυσιολογικό θνητό.
4)Η ελληνική ματιά στον σουηδικό τρόπο ζωής και στον σκανδιναβικό τρόπο γραφής. Ο Β. Γιαννίσης φαίνεται να συνδυάζει τις δύο κουλτούρες και να παίρνει τα καλύτερα και από τις δύο.
Αρνητικά δεν θα έλεγα ότι έχω,τουλάχιστον όχι σημαντικά. Στην αρχή ίσως με είχαν ξενίσει οι πολλές λεπτομέρειες που ανέφερε για φαινομενικά ασήμαντα πράγματα, αλλά μετά από ελάχιστες σελίδες είχα συνηθίσει και δεν με ενοχλούσαν καθόλου. Επίσης δεν μαθαίνουμε πάρα πολλά για τον πρωταγωνιστή μας, κάτι που περιμένεις από το πρώτο βιβλίο μιας σειράς, αφού είναι αυτό που σε εισάγει στο εκάστοτε λογοτεχνικό σύμπαν. Βέβαια αφήνονται μικρά στοιχεία από 'δω κι από ΄κει, π.χ. όσον αφορά τη σχέση του με την οικογένεια του και κυρίως τη μητέρα του, αλλά παραμένουν απλές αναφορές και τίποτα παραπάνω. Υποθέτω όμως πως θα αναλυθούν περαιτέρω σε επόμενα βιβλία.
Εν ολίγοις, το Μίσος είναι εξαιρετικό, αξίζει να διαβαστεί για πολλούς λόγους και ο Βαγγέλης Γιαννίσης φαίνεται πολλά υποσχόμενος συγγραφέας, αντάξιος των μετρ του είδους. Ανυπομονώ να διαβάσω και τα υπόλοιπα βιβλία του πολύ σύντομα. Επίσης όσοι τον ακολουθούν σε instagram/facebook ξέρουν πως είναι και γατομπαμπάς, so bonus points for that!
October 4, 2023
Όταν ένας λάτρης της αστυνομικής λογοτεχνίας αποφασίζει να κάνει την δίκη του απόπειρα . Αυτός είναι ο τίτλος για αυτό που διάβασα . Δεν με κέρδισε . Φανερή η επιρροή από Nesbo και Christie λίγο πιο μετριασμένη όμως με βαση το γούστο του συγγραφέα αλλά αυτό δεν αποτελεί ταυτότητα στα ματια μου . Με έχασε γιατί ενώ θίγει θέματα όπως ρατσισμό , μετανάστευση , ζήλεια δεν παίρνει κάποια θέση και δεν βάζει έστω και μια πρόταση με πολιτική χροιά πάνω σε αυτά . Χρησιμοποιεί απλά αυτά που του ίντριγκαρουν τον εγκέφαλο . Μέτρια μελέτη σε καταστάσεις για να γίνει η συγγραφή και πολλές ατυχείς επιλογές για αλήθεια που ένας έμπειρος συγγραφέας θα απέφευγε . Παρολαυτα του δίνω ένα δεύτερο αστέρι γιατί δεν βαρέθηκα και το διάβασα αρκετά ευχάριστα .
December 5, 2017
Να μου το θυμηθείτε, ο Γιαννίσης θα μεταφραστεί κάποια μέρα και θα τον γυρεύουμε στα εξωτερικά.
November 22, 2018
Εξαιρετική αστυνομική λογοτεχνία από Έλληνα συγγραφέα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τους αντίστοιχους ξένους συναδέλφους του! Μπράβο και ανυπομονώ για το δεύτερο βιβλίο του! Δεν υποψιάστηκα ούτε για μια στιγμή (δε θέλω να κάνω σπόιλερ) το τέλος
October 12, 2014
Ένα καθηλωτικό βιβλίο, έξυπνο, καλογραμμένο, με πολύ ωραία γλώσσα, με έξυπνους παραλληλισμούς και παρομοιώσεις.
Η πλοκή καλοστημένη και ευρηματική, σε κρατάει μέχρι την τελευταία σελίδα, όπου μόνο τότε και μόνο ανακαλύπτεις τον δολοφόνο.
Παρ'όλο που είναι γραμμένο πάνω στο στερεότυπο των αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τον δαιμόνιο επιθεωρητή, που λειτουργεί περισσότερο με το ένστικτο και την διαίσθηση, δεν είναι "κολλημένο" στο κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα με την σκληρή και ωμή γλώσσα.
Βιβλίο έκπληξη από έναν Έλληνα συγγραφέα του εξωτερικού. Εύχομαι να πιάσει την κορυφή, γιατί αξίζει.
Η πλοκή καλοστημένη και ευρηματική, σε κρατάει μέχρι την τελευταία σελίδα, όπου μόνο τότε και μόνο ανακαλύπτεις τον δολοφόνο.
Παρ'όλο που είναι γραμμένο πάνω στο στερεότυπο των αστυνομικών μυθιστορημάτων, με τον δαιμόνιο επιθεωρητή, που λειτουργεί περισσότερο με το ένστικτο και την διαίσθηση, δεν είναι "κολλημένο" στο κλασικό αστυνομικό μυθιστόρημα με την σκληρή και ωμή γλώσσα.
Βιβλίο έκπληξη από έναν Έλληνα συγγραφέα του εξωτερικού. Εύχομαι να πιάσει την κορυφή, γιατί αξίζει.
February 17, 2014
Διαβάζω αστυνομικά βιβλία αρκετά χρόνια και σπάνια πέφτει στα χέρια μου ένα τόσο ξεχωριστό μυθιστόρημα όσο το σκανδιναβικό Μίσος του Βαγγέλη Γιαννίση. Σας το προτείνω με το χέρι στη φωτιά, όχι μόνο γιατί είναι από τα πιο αξιόλογα βιβλία που θα έχετε την τύχη να διαβάσετε, αλλά και γιατί η αγορά του συνοδεύεται από εγγύηση επιστροφής χρημάτων.
Η υπόθεση σύμφωνα με τη δική μου ανάγνωση (και εννοείται χωρίς spoilers): Η φαινομενική ηρεμία στη μικρή σουηδική πόλη του Έρεμπρο διαταράσσεται όταν σε ένα πάρκο ανακαλύπτεται το κομμένο κεφάλι μιας μετανάστριας. Ο ελληνικής καταγωγής επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης αναλαμβάνει την υπόθεση και σύντομα έρχεται αντιμέτωπος με μια αλυσίδα φρικτών εγκλημάτων. Οι υποψίες στρέφονται προς μια ακραία ρατσιστική οργάνωση που δρα στην περιοχή, αλλά υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο αποπροσανατολίζει τις έρευνες και συνδέει το θύμα με μια ανεξήγητη υπόθεση από τον 19ο αιώνα. Καθώς ο Άντερς Οικονομίδης προσπαθεί να λύσει τους γρίφους, οι εξελίξεις γίνονται καταιγιστικές και απρόβλεπτες.
Ξεκινάμε με τα γενικά: Έχουμε ένα πολύ καλό βιβλίο που διαβάζεται με αγωνία και υπηρετεί πιστά το είδος του σκανδιναβικού αστυνομικού. Επιθεωρητής αστυνομίας που ερευνά την υπόθεση ενός δολοφόνου, παράλληλες πλοκές, εξαπάτηση του αναγνώστη σχετικά με τους προφανείς ενόχους, σασπένς και ανατροπές, όλα τοποθετημένα στην παγωμένη ατμόσφαιρα των βόρειων χωρών.
Μου προκάλεσε έκπληξη το ότι ο Γιαννίσης επιδεικνύει αξιοπρόσεχτες λογοτεχνικές αρετές και καταφέρνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τα συνηθισμένα ελληνικά αστυνομικά μυθιστορήματα υπολείπονται πολύ σε σχέση με τα αντίστοιχα ξένα, κάτι που δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Υπάρχουν, δε, ορισμένα ασυνήθιστα στοιχεία της υπόθεσης τα οποία κάνουν το βιβλίο να ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα του είδους (δεν αποκαλύπτω).
Πέρα από τις δεδομένες αρετές του έργου, ο συγγραφέας διαμένει στη Σουηδία και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις καταστάσεις τις οποίες περιγράφει. (Σε κάθε άλλη περίπτωση πιστεύω θα ήταν αδύνατον για Έλληνα να γράψει σκανδιναβικό αστυνομικό.)
Τέλος, ένα νήμα της υπόθεσης σχετίζεται με ρατσιστικές επιθέσεις και διαπραγματεύεται ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα που συνδέεται άμεσα και με τα τεκταινόμενα στη χώρα μας.
Ας προχωρήσουμε και στα ειδικά: Ο συγγραφέας είναι πρωτοεμφανιζόμενος. Το λιτό βιογραφικό του αναφέρει: "Ο Βαγγέλης Γιαννίσης ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Ταξιδεύοντας με το τρένο από το Έρεμπρο προς τη Στοκχόλμη, συνάντησε τυχαία τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αποφάσισε να αφηγείται τις ιστορίες του."
Συνοψίζοντας, πιστεύω ότι το Μίσος έχει τη δυναμική να κυριαρχήσει τους επόμενους μήνες στα βιβλιοπωλεία και θα πρότεινα να είστε από τους πρώτους που θα το ανακαλύψετε.
Η υπόθεση σύμφωνα με τη δική μου ανάγνωση (και εννοείται χωρίς spoilers): Η φαινομενική ηρεμία στη μικρή σουηδική πόλη του Έρεμπρο διαταράσσεται όταν σε ένα πάρκο ανακαλύπτεται το κομμένο κεφάλι μιας μετανάστριας. Ο ελληνικής καταγωγής επιθεωρητής Άντερς Οικονομίδης αναλαμβάνει την υπόθεση και σύντομα έρχεται αντιμέτωπος με μια αλυσίδα φρικτών εγκλημάτων. Οι υποψίες στρέφονται προς μια ακραία ρατσιστική οργάνωση που δρα στην περιοχή, αλλά υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο αποπροσανατολίζει τις έρευνες και συνδέει το θύμα με μια ανεξήγητη υπόθεση από τον 19ο αιώνα. Καθώς ο Άντερς Οικονομίδης προσπαθεί να λύσει τους γρίφους, οι εξελίξεις γίνονται καταιγιστικές και απρόβλεπτες.
Ξεκινάμε με τα γενικά: Έχουμε ένα πολύ καλό βιβλίο που διαβάζεται με αγωνία και υπηρετεί πιστά το είδος του σκανδιναβικού αστυνομικού. Επιθεωρητής αστυνομίας που ερευνά την υπόθεση ενός δολοφόνου, παράλληλες πλοκές, εξαπάτηση του αναγνώστη σχετικά με τους προφανείς ενόχους, σασπένς και ανατροπές, όλα τοποθετημένα στην παγωμένη ατμόσφαιρα των βόρειων χωρών.
Μου προκάλεσε έκπληξη το ότι ο Γιαννίσης επιδεικνύει αξιοπρόσεχτες λογοτεχνικές αρετές και καταφέρνει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τα συνηθισμένα ελληνικά αστυνομικά μυθιστορήματα υπολείπονται πολύ σε σχέση με τα αντίστοιχα ξένα, κάτι που δεν συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Υπάρχουν, δε, ορισμένα ασυνήθιστα στοιχεία της υπόθεσης τα οποία κάνουν το βιβλίο να ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα του είδους (δεν αποκαλύπτω).
Πέρα από τις δεδομένες αρετές του έργου, ο συγγραφέας διαμένει στη Σουηδία και γνωρίζει από πρώτο χέρι τις καταστάσεις τις οποίες περιγράφει. (Σε κάθε άλλη περίπτωση πιστεύω θα ήταν αδύνατον για Έλληνα να γράψει σκανδιναβικό αστυνομικό.)
Τέλος, ένα νήμα της υπόθεσης σχετίζεται με ρατσιστικές επιθέσεις και διαπραγματεύεται ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα που συνδέεται άμεσα και με τα τεκταινόμενα στη χώρα μας.
Ας προχωρήσουμε και στα ειδικά: Ο συγγραφέας είναι πρωτοεμφανιζόμενος. Το λιτό βιογραφικό του αναφέρει: "Ο Βαγγέλης Γιαννίσης ζει και εργάζεται στη Σουηδία. Ταξιδεύοντας με το τρένο από το Έρεμπρο προς τη Στοκχόλμη, συνάντησε τυχαία τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αποφάσισε να αφηγείται τις ιστορίες του."
Συνοψίζοντας, πιστεύω ότι το Μίσος έχει τη δυναμική να κυριαρχήσει τους επόμενους μήνες στα βιβλιοπωλεία και θα πρότεινα να είστε από τους πρώτους που θα το ανακαλύψετε.
May 10, 2019
Δε θα μπω στη διαδικασία της σύγκρισης αυτού του βιβλίου ή των υπολοίπων της σειράς με αντίστοιχα της ξένης και ειδικότερα της σουηδικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Θα πω μόνο ότι ο Γιαννίσης αποτελεί μια πολύ ευχάριστη έκπληξη σε αυτή την πρώτη του εμφάνιση στα ράφια της βιβλιοθήκης μου.
Μεστό, με εμφανή δυναμική, ζωντανές περιγραφές που ωστόσο δεν γίνονται κουραστικές, ενδιαφέροντες και γερά δομημένους χαρακτήρες που σήκωναν λίγη παραπάνω ενσυναίσθηση, γίνεται ένα βιβλίο που σου προσφέρει κορυφώσεις αγωνίας και σε κρατάει κοντά του, αποδεικνύοντας ότι ο συγγραφέας έχει κάνει τα μαθήματά του πριν βάλει στα χέρια μας την ιστορία του. Όντας μάλιστα ένα άτομο τόσο Έλληνας ώστε ο Άντερς να γίνεται δικός μας άνθρωπος και άλλο τόσο κάποιος που ζει στη Σουηδία, ανοίγοντάς μας την πόρτα σε ίδια αλλά και τόσο διαφορετικά δεδομένα σε ό,τι έχει να κάνει με την καθημερινότητα, τη ρουτίνα, τις αντιδράσεις των χαρακτήρων. Gratis το άκρως ανατρεπτικό φινάλε τινάζοντας στον αέρα την πεποίθησή μου ότι θα βρω τον δολοφόνο πριν η ιστορία μπει στη ρότα της για να μας οδηγήσει εκεί.
Ο Άντερς είναι ωραίος τυπάς. Ένας ευφυής αστυνομικός και ένας εντάξει άνθρωπος με εξαιρετικό μουσικό γούστο (να τα λέμε κι αυτά). Κι ο Γιαννίσης είναι ωραίος τυπάς. Δεν είναι να απορείς πώς αυτοί οι δυο βρέθηκαν στο ίδιο τρένο να διηγούνται ιστορίες ο ένας στον άλλο.
Μεστό, με εμφανή δυναμική, ζωντανές περιγραφές που ωστόσο δεν γίνονται κουραστικές, ενδιαφέροντες και γερά δομημένους χαρακτήρες που σήκωναν λίγη παραπάνω ενσυναίσθηση, γίνεται ένα βιβλίο που σου προσφέρει κορυφώσεις αγωνίας και σε κρατάει κοντά του, αποδεικνύοντας ότι ο συγγραφέας έχει κάνει τα μαθήματά του πριν βάλει στα χέρια μας την ιστορία του. Όντας μάλιστα ένα άτομο τόσο Έλληνας ώστε ο Άντερς να γίνεται δικός μας άνθρωπος και άλλο τόσο κάποιος που ζει στη Σουηδία, ανοίγοντάς μας την πόρτα σε ίδια αλλά και τόσο διαφορετικά δεδομένα σε ό,τι έχει να κάνει με την καθημερινότητα, τη ρουτίνα, τις αντιδράσεις των χαρακτήρων. Gratis το άκρως ανατρεπτικό φινάλε τινάζοντας στον αέρα την πεποίθησή μου ότι θα βρω τον δολοφόνο πριν η ιστορία μπει στη ρότα της για να μας οδηγήσει εκεί.
Ο Άντερς είναι ωραίος τυπάς. Ένας ευφυής αστυνομικός και ένας εντάξει άνθρωπος με εξαιρετικό μουσικό γούστο (να τα λέμε κι αυτά). Κι ο Γιαννίσης είναι ωραίος τυπάς. Δεν είναι να απορείς πώς αυτοί οι δυο βρέθηκαν στο ίδιο τρένο να διηγούνται ιστορίες ο ένας στον άλλο.
August 15, 2018
Ωραία πλοκή. Κάπου στη μέση του βιβλίου νομίζω πως έκανε κοιλιά, αλλά στις τελευταίες σελίδες ήρθε η κορύφωση. Ο Άντερς είναι ένας από τους πιο συμπαθείς αστυνομικούς και η Φρεντρικσεν η καλύτερη βοηθός. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως άφησε αναπάντητα κάποια ερωτήματα για τη συμπεριφορά του δράστη και τις κινήσεις του πάνω στα θύματα.
March 23, 2016
Αυτό το βιβλίο ήταν μια ευχάριστη εκπληξη! Ανυπομονώ να διαβάσω το Κάστρο!!
September 5, 2020
Ένα σκανδιναβικό αστυνομικό μυθιστόρημα διά χειρός Έλληνα συγγραφέα, που θυμίζει μεν γνωστά ονόματα του είδους αλλά διαφέρει αρκετά. Με γλώσσα απλή, μεστές περιγραφές και εικόνες άμεσες ο Βαγγέλης Γιαννίσης μας συστήνει τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη και την ομάδα του, μέσα από μια πολύ ελκυστική πρώτη περιπέτεια που, παρά την καθαρά εγκληματολογική της φυσιογνωμία, θίγει οπισθοδρομικά κοινωνικά ζητήματα που μαστίζουν ακόμη τις χώρες του Βορρά.
Το ύφος μιμείται αρκετά μεγάλα ονόματα της κατηγορίας –ιδίως τον Γιου Νέσμπε, μάλιστα σε πολλά σημεία–, και σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως λόγω μεγάλων επαναλήψεων λέξεων και γεγονότων αλλά και της μάλλον ιδιαίτερης παρεμβολής αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο στην μέση κεφαλαίων που αποδίδονται σε τρίτο, μοιάζει σ’ εμένα κάπως ερασιτεχνικό· ωστόσο η ιδέα και η γραφή, που είναι λιτή μεν αλλά ικανή να πλάσει εικόνες με τις πιο απλές λέξεις, υπόσχονται μια εντυπωσιακή εξέλιξη που θα οδηγήσει σε πολλές ακόμη δελεαστικές ιστορίες.
Το ύφος μιμείται αρκετά μεγάλα ονόματα της κατηγορίας –ιδίως τον Γιου Νέσμπε, μάλιστα σε πολλά σημεία–, και σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως λόγω μεγάλων επαναλήψεων λέξεων και γεγονότων αλλά και της μάλλον ιδιαίτερης παρεμβολής αφήγησης σε πρώτο πρόσωπο στην μέση κεφαλαίων που αποδίδονται σε τρίτο, μοιάζει σ’ εμένα κάπως ερασιτεχνικό· ωστόσο η ιδέα και η γραφή, που είναι λιτή μεν αλλά ικανή να πλάσει εικόνες με τις πιο απλές λέξεις, υπόσχονται μια εντυπωσιακή εξέλιξη που θα οδηγήσει σε πολλές ακόμη δελεαστικές ιστορίες.
March 18, 2018
Το βιβλίο αυτό, αν και γραμμένο από Έλληνα συγγραφέα, θυμίζει απόλυτα τα σουηδικά αστυνομικά βιβλία. Ωραία πλοκή, ανατροπές και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Υπάρχει αρκετός ρεαλισμός στις περιγραφές της καθημερινότητας, χαρακτηριστικό των σκανδιναβικών αστυνομικών. Η ροή είναι γρήγορη και έτσι ο αναγνώστης δεν κουράζεται. Πολύ καλή αρχή για μία αστυνομική σειρά.
Displaying 1 - 30 of 140 reviews