Een samengesteld gezin zet een koppel gemakkelijk onder druk. Ondanks de liefde en goede bedoelingen lopen spanningen tussen partners wel eens op en komen ze tegenover elkaar te staan.
Doen ouder en plusouder niet genoeg hun best? Vraagt een samengesteld gezin andere vaardigheden? Of is het gewoon te complex? Waarom wil de ene zo graag praten en kijkt de andere liever weg? Hoe kan het dat de liefde soms verdwenen lijkt als het gaat over het gezin of de kinderen? Bestaan er manieren om wel verbinding en harmonie te ervaren?
Dit boek geeft (plus)ouders inzicht in wat er speelt en wat hun rollen zijn. Het biedt concrete handvatten aan partners om steun en begrip te vinden bij elkaar. Zo kunnen emoties zakken en komt er een solide basis om met verschillen en uitdagingen om te gaan. Kinderen kunnen hierdoor gemakkelijker hun plek vinden. Aan de hand van vele voorbeelden toont dit boek hoe je door spanningen heen kunt groeien naar een nieuwe thuis.
Geïntrigeerd door de titel, ontleende ik dit boek in de bibliotheek. Het is erg vlot geschreven en vooral zeer concreet, to the point. De voorbeelden uit de therapiepraktijk van de auteur illustreren treffend het punt dat ze wil maken. Het boek vindt de juiste balans tussen denken en handelen, biedt concrete tips en zet aan tot reflectie (met op het eind van elk hoofdstuk enkele rake vragen). Een echt en herkenbaar hulpmiddel voor wie er nood aan heeft en ook goed voor wie vanop dichte of verre afstand kijkt naar samengestelde gezinnen. Het is uit liefde geschreven en met liefde bedoeld. Dat wie erin slaagt verbinding te creëren in een samengesteld gezin in zekere zin de overtreffende trap van liefde bereikt, is misschien een spoiler maar vooral heel waar.