What do you think?
Rate this book
Η ζωγράφος
Η Άννα γεννιέται με ένα ξεχωριστό ταλέντο. Μόλις στα τρία της χρόνια ξεκινάει να ζωγραφίζει καλύτερα και από τους πιο διάσημους ζωγράφους. Ζωντανά σχέδια, πίνακες που χάνεσαι μέσα τους, είναι η πρώτη γεύση από αυτό το ταλέντο.
Για να ανακαλύψει το χάρισμά της, πρέπει να μείνει μόνη της κάπου μέσα στα στενά του Παρισιού. Να γνωρίσει τον εαυτό της και να κοιτάξει κατάματα το όνειρο. Μέσα από έναν έρωτα που θα της γκρεμίσει τα όνειρα, πρέπει να καταφέρει να σταθεί στα πόδια της για να ανακαλύψει τον λόγο που γεννήθηκε, τον λόγο της τέχνης που έγινε σκοπός της ζωής της. Σχέδια που δείχνουν το μέλλον, πίνακες που μπαίνει μέσα τους για να ζήσει το παρελθόν από κοντά, μια τραγική ιστορία που συνδέεται με το δικό της μέλλον, ξετυλίγεται στον πύργο των ντε Γκωλ.
Λίγο πιο μακριά από το Παρίσι, σε ένα χωριό της Γαλλίας, βρίσκει τον τόπο που ανήκει. Ανεξήγητα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν πριν αιώνες βγαίνουν στο φως και η Άννα είναι εκεί για να φωτίσει τα πιο σκοτεινά σημεία του 1800 μ.Χ.
Μπορεί η αγάπη να νικήσει το μίσος; Μήπως το μίσος να ξεκινάει από την αγάπη που δεν πήρες; Μίσος και αγάπη χωρίζονται από μια λεπτή γραμμή, αν την περάσεις, τότε μόνο θα δεις την αλήθεια. Αν μείνεις στο μίσος, μόνο ένας είναι ο δρόμος, η κόλαση.
Για να ανακαλύψει το χάρισμά της, πρέπει να μείνει μόνη της κάπου μέσα στα στενά του Παρισιού. Να γνωρίσει τον εαυτό της και να κοιτάξει κατάματα το όνειρο. Μέσα από έναν έρωτα που θα της γκρεμίσει τα όνειρα, πρέπει να καταφέρει να σταθεί στα πόδια της για να ανακαλύψει τον λόγο που γεννήθηκε, τον λόγο της τέχνης που έγινε σκοπός της ζωής της. Σχέδια που δείχνουν το μέλλον, πίνακες που μπαίνει μέσα τους για να ζήσει το παρελθόν από κοντά, μια τραγική ιστορία που συνδέεται με το δικό της μέλλον, ξετυλίγεται στον πύργο των ντε Γκωλ.
Λίγο πιο μακριά από το Παρίσι, σε ένα χωριό της Γαλλίας, βρίσκει τον τόπο που ανήκει. Ανεξήγητα γεγονότα που εκτυλίχτηκαν πριν αιώνες βγαίνουν στο φως και η Άννα είναι εκεί για να φωτίσει τα πιο σκοτεινά σημεία του 1800 μ.Χ.
Μπορεί η αγάπη να νικήσει το μίσος; Μήπως το μίσος να ξεκινάει από την αγάπη που δεν πήρες; Μίσος και αγάπη χωρίζονται από μια λεπτή γραμμή, αν την περάσεις, τότε μόνο θα δεις την αλήθεια. Αν μείνεις στο μίσος, μόνο ένας είναι ο δρόμος, η κόλαση.
308 pages, Paperback
Published February 14, 2024
9 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 13 of 13 reviews
August 19, 2024
Η ζωγραφική όπως και η συγγραφή είναι μια μορφή τέχνης για να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας. Έτσι και η Άννα η ηρωίδα μας, γεννιέται με ένα χάρισμα να δημιουργεί πίνακες παραστατικούς που χάνεσαι κυριολεκτικά μέσα τους. Τα βήματα της θα την οδηγήσουν στο Παρίσι και στη γαλλική επαρχία και τα χρώματα θα πάρουν ζωή φέρνοντας την σε επαφή με μια ιστορία από το παρελθόν. Θα ηρεμήσουν το τότε και το τώρα; Μια ιστορία που με ταξίδεψε σε χρώματα, πινέλα, αρώματα, τοπία και φυσικά καμβάδες και η συγγραφέας δημιούργησε μια μοναδική ατμόσφαιρα που ακροβατεί στο χθες και στο σήμερα. Υ.Γ: επίσης πολλά μπράβο για την ακρίβεια στις περιγραφές του 1800 που δείχνουν την έρευνα που έχει κάνει πάνω στην εποχή ΥΓ2: ταξίδεψα σε μια εποχή που ζωγράφιζα και εγώ κάποτε και σε ευχαριστώ, Άνδρεα για αυτό!
March 5, 2024
Η Άνδρεα Αρβανιτίδου στο νέο της βιβλίο Η ζωγράφος θυμίζει πολύ τις πετυχημένες και γνωστές σε όλους μας σύγχρονες Ελληνίδες συγγραφείς. Κι αυτό σημαίνει ότι αφενός η πένα της είναι ώριμη και το ύφος της γραφής της πολύ καλό και αφετέρου ότι πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο το οποίο μπορεί να διαβαστεί ευχάριστα από όλους.
Εγώ προσωπικά είχα πολύ καιρό να πιάσω στα χέρια μου ένα μυθιστόρημα και να μη θέλω να το αφήσω, να ολοκληρώσω την ανάγνωσή του μέσα σε μόλις δύο μέρες και να μην κουραστώ καθόλου. Αυτό, φυσικά, οφείλεται στη στρωτή γραφή της συγγραφέως και στην ιδιαίτερη πλοκή που σκαρφίστηκε, η οποία σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις τη συνέχεια για να μάθεις τι ακριβώς συμβαίνει στην Άννα, την ηρωίδα, η οποία γεννιέται με ένα χάρισμα στη ζωγραφική το οποίο θα την κάνει να χάνεται κυριολεκτικά και μεταφορικά μέσα στους καμβάδες της και να μεταφέρεται σε τοπία που δεν έχει αντικρίσει ποτέ της, τουλάχιστον σε αυτήν τη ζωή. Όταν επιστρέφει στην πραγματικότητα, έχει κενά μνήμης, αλλά από ένα σημείο και έπειτα θα αρχίσει να ενώνει τα κομμάτια του παζλ, αφού παρελθόν και μέλλον θα συναντηθούν στο παρόν.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα έχει χαρακτηριστεί αισθηματικό μυστηρίου, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να αναγνωριστεί ότι εμπεριέχει και στοιχεία τρόμου, φαντασίας, εγκλήματος και μεταφυσικού, χωρίς βεβαίως να γίνεται τρομακτικό. Επίσης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κοινωνικό με κάποια στοιχεία ιστορίας, καθώς δίνονται πληροφορίες και το πλαίσιο του γαλλικού τρόπου ζωής τον 19ο αιώνα.
Η ζωγράφος μάς ταξιδεύει από την παιδική της ηλικία και τα πρώτα της ξεχωριστά σκίτσα στην Ελλάδα, στη φοιτητική της ζωή στη σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, όπου εκεί, ζώντας το όνειρό της χάρη στη βοήθεια της σπάνιας δασκάλας της, θα συναντήσει και τον πρώτο της έρωτα, ο οποίος παρόλο που είναι αρκετά φλογερός, έχει κάποια σκοτεινά σημεία. Την αγαπάει πραγματικά ο Πιερ ή θέλει να την εκμεταλλευτεί και μόλις πάρει αυτό που θέλει, θα την παρατήσει στα κρύα του λουτρού;
Επίσης, η ζωγράφος μάς ταξιδεύει σε έναν πύργο με ιστορία από το 1800, στο οποίο θα εργαστεί κάνοντας τοιχογραφίες. Μήπως αυτό το κάστρο είναι στοιχειωμένο; Μήπως τα άτομα που έζησαν στο παρελθόν εκεί συνδέονται με την ίδια και το περίεργο χάρισμα που έχει; Κινδυνεύει; Πρέπει να απομακρυνθεί από εκεί το συντομότερο δυνατόν ή πρέπει να βουτήξει στο παρελθόν; Θα φανεί θαρραλέα η Άννα ή θα δειλιάσει μπροστά σε όσα πρωτοφανή και ανεξήγητα συμβούν; Σε τι μονοπάτια οδηγεί το μίσος και η εκδίκηση; Η δικαίωση έρχεται; Αν ναι, πώς; Μήπως η αγάπη, τελικά, είναι το μυστικό της ευτυχίας και της γαλήνης;
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο αναγνώστης ζει τα πάντα μαζί με την Άννα, αφού η συγγραφέας καταφέρνει να τον βάλει μέσα στην ιστορία της πολύ αβίαστα, χωρίς καν να χρησιμοποιεί πρωτοπρόσωπη αφήγηση αλλά τριτοπρόσωπη. Τα φώτα του Παρισιού που αντανακλώνται στο παράθυρο του διαμερίσματος της Άννας, το παιδικό της δωμάτιο, η επιβλητική έπαυλη των ντε Γκωλ, τα χρώματα και το άρωμα της μπογιάς από τα σωληνάρια είναι μόνο μερικές από τις εικόνες που θα δει και τα αρώματα που θα μυρίσει. Ένα όνειρο που έχει αντίπαλό του τον βιοπορισμό, μια φιλία που δοκιμάζεται, ένας έρωτας που βιάζει την ψυχή, ένας άλλος έρωτας που λήγει άδοξα και παράδοξα, ένας άλλος έρωτας που γεννιέται δειλά δειλά, ένας άλλος έρωτας που είναι εκ φύσεως αδύνατον να διαρκέσει και ένας σκοτεινός κίνδυνος που ελλοχεύει είναι μόνο μερικά από όσα θα βιώσει μαζί με την Άννα…
*Μου άρεσε πολύ που το κάθε κεφάλαιο είχε και από έναν τίτλο και δεν ήταν απλά αριθμημένο.
*Μου άρεσαν πολύ οι τέσσερις έγχρωμες εικόνες που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο, κάτι σπάνιο για τα μυθιστορήματα, όπως και η ζωγραφιά του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου.
Απόσπασμα:
Το ατελιέ της Άννας στο Παρίσι ήταν ακατάστατο. Στο πάτωμα βρίσκονταν πεταμένα πινέλα, τα σωληνάρια ήταν ανοιχτά και τα χρώματα είχαν λερώσει το χαλί. Στο καβαλέτο ήταν στηριγμένος ένας ολόλευκος καμβάς. Η Άννα, όμως, δεν ήταν πουθενά. Κανένα ίχνος της… Η ατμόσφαιρα είχε μια περίεργη ενέργεια που κάλυπτε όλο τον χώρο.
Το δωμάτιο έμοιαζε εγκαταλελειμμένο, δεν υπήρχε ίχνος ζωής, μόνο αυτή η έντονη μυρωδιά της μπογιάς. Ο ήλιος έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρό, ήταν το μόνο που δήλωνε ότι η Άννα ήταν εκεί πριν λίγο. Ήταν το μόνο σημάδι ότι κάτι περίεργο συνέβαινε, κάτι που ούτε η λογική δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Η Νάντια δεν ήξερε τι να υποθέσει και πού να την ψάξει. Το δωμάτιο ήταν άδειο, αλλά έμοιαζε σαν κάποιος να βρισκόταν ακόμα εκεί. Ανατρίχιασε με αυτό το αίσθημα, ένα κρύο αεράκι διαπέρασε το κορμί της. Από το παράθυρο έμπαινε παγωμένος αέρας. Πήγε να το κλείσει και έμεινε για λίγα λεπτά να κοιτάει τον λευκό καμβά.
«Μα πού να πήγε αυτό το κορίτσι πάλι; Θα με πεθάνει από την αγωνία!»
Μιλούσε μόνη της. Αποφάσισε να πάει έξω να την ψάξει, σε μέρη που ήξερε ότι μπορούσε να τη βρει.
Πέντε η ώρα το απόγευμα και η Άννα ήταν κουλουριασμένη στο πάτωμα. Άνοιξε τα μάτια της, ήταν και πάλι στο ατελιέ. Το κεφάλι της ήταν ζαλισμένο, αισθανόταν περίεργα, δεν ήξερε αν κοιμόταν ή αν όλα αυτά ήταν απλώς στη φαντασία της. Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο. Έπρεπε επειγόντως να μπει κάτω από το ντους, έπρεπε να ξυπνήσει και να καταλάβει τι γινόταν μεσά στο μυαλό της.
Μόλις βγήκε, έτρεξε να δει τι ώρα ήταν. Τα έχασε όταν διαπίστωσε ότι ήταν απόγευμα και ότι για άλλη μια φορά έχασε το μάθημα. Δεν ήξερε τι έγινε, είχε ένα κενό μνήμης. Δε θυμόταν τίποτα, ήταν όλα θολά στο κεφάλι της. Έπιασε το κινητό στα χέρια της και με έκπληξη είδε ότι ήταν κλειστό. Η Άννα δεν έκλεινε ποτέ και για κανέναν λόγο το τηλέφωνό της.
«Μάλλον τελείωσε η μπαταριά», σκέφτηκε φωναχτά.
Μόλις το άνοιξε, προς έκπληξή της, είδε ότι η μπαταρία ήταν γεμάτη.
«Μα τι στο διάολο έγινε εδώ, γιατί δεν θυμάμαι τίποτα;»
Είδε τις αμέτρητες αναπάντητες από τη Νάντια και την πήρε αμέσως τηλέφωνο.
«Έλα, φιλενάδα, με πήρες τηλέφωνο;»
«Πού είσαι, Άννα; Σε ψάχνω από το μεσημέρι».
«Στο σπίτι είμαι, δεν βγήκα καθόλου. Μάλλον με πήρε ο ύπνος».
«Θέλεις να με τρελάνεις; Το μεσημέρι ήμουν εκεί και δεν σε είδα πουθενά. Με κοροϊδεύεις;»
«Ηρέμησε, σου λέω την αλήθεια. Εχθές το βράδυ έμεινα στο ατελιέ για να σχεδιάσω έναν πίνακα και μάλλον με πήρε ο ύπνος».
Η Νάντια είχε θυμώσει, γιατί να της πει ψέματα, πάντα ήταν ειλικρινής μαζί της.
«Ήρθα και βρήκα την πόρτα ανοιχτή και σε έψαξα παντού! Γατί λες ψέματα; Αν δε θέλεις να μου πεις, θα το δεχτώ, αλλά μη με κοροϊδεύεις, σε παρακαλώ. Τρόμαξα τόσο πολύ που δε σε έβρισκα πουθενά».
«Ήμουν στο ατελιέ, σ’ το ορκίζομαι», φώναξε θυμωμένα και της έκλεισε το τηλέφωνο.
Εγώ προσωπικά είχα πολύ καιρό να πιάσω στα χέρια μου ένα μυθιστόρημα και να μη θέλω να το αφήσω, να ολοκληρώσω την ανάγνωσή του μέσα σε μόλις δύο μέρες και να μην κουραστώ καθόλου. Αυτό, φυσικά, οφείλεται στη στρωτή γραφή της συγγραφέως και στην ιδιαίτερη πλοκή που σκαρφίστηκε, η οποία σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις τη συνέχεια για να μάθεις τι ακριβώς συμβαίνει στην Άννα, την ηρωίδα, η οποία γεννιέται με ένα χάρισμα στη ζωγραφική το οποίο θα την κάνει να χάνεται κυριολεκτικά και μεταφορικά μέσα στους καμβάδες της και να μεταφέρεται σε τοπία που δεν έχει αντικρίσει ποτέ της, τουλάχιστον σε αυτήν τη ζωή. Όταν επιστρέφει στην πραγματικότητα, έχει κενά μνήμης, αλλά από ένα σημείο και έπειτα θα αρχίσει να ενώνει τα κομμάτια του παζλ, αφού παρελθόν και μέλλον θα συναντηθούν στο παρόν.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα έχει χαρακτηριστεί αισθηματικό μυστηρίου, αλλά οπωσδήποτε πρέπει να αναγνωριστεί ότι εμπεριέχει και στοιχεία τρόμου, φαντασίας, εγκλήματος και μεταφυσικού, χωρίς βεβαίως να γίνεται τρομακτικό. Επίσης, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και κοινωνικό με κάποια στοιχεία ιστορίας, καθώς δίνονται πληροφορίες και το πλαίσιο του γαλλικού τρόπου ζωής τον 19ο αιώνα.
Η ζωγράφος μάς ταξιδεύει από την παιδική της ηλικία και τα πρώτα της ξεχωριστά σκίτσα στην Ελλάδα, στη φοιτητική της ζωή στη σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού, όπου εκεί, ζώντας το όνειρό της χάρη στη βοήθεια της σπάνιας δασκάλας της, θα συναντήσει και τον πρώτο της έρωτα, ο οποίος παρόλο που είναι αρκετά φλογερός, έχει κάποια σκοτεινά σημεία. Την αγαπάει πραγματικά ο Πιερ ή θέλει να την εκμεταλλευτεί και μόλις πάρει αυτό που θέλει, θα την παρατήσει στα κρύα του λουτρού;
Επίσης, η ζωγράφος μάς ταξιδεύει σε έναν πύργο με ιστορία από το 1800, στο οποίο θα εργαστεί κάνοντας τοιχογραφίες. Μήπως αυτό το κάστρο είναι στοιχειωμένο; Μήπως τα άτομα που έζησαν στο παρελθόν εκεί συνδέονται με την ίδια και το περίεργο χάρισμα που έχει; Κινδυνεύει; Πρέπει να απομακρυνθεί από εκεί το συντομότερο δυνατόν ή πρέπει να βουτήξει στο παρελθόν; Θα φανεί θαρραλέα η Άννα ή θα δειλιάσει μπροστά σε όσα πρωτοφανή και ανεξήγητα συμβούν; Σε τι μονοπάτια οδηγεί το μίσος και η εκδίκηση; Η δικαίωση έρχεται; Αν ναι, πώς; Μήπως η αγάπη, τελικά, είναι το μυστικό της ευτυχίας και της γαλήνης;
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο αναγνώστης ζει τα πάντα μαζί με την Άννα, αφού η συγγραφέας καταφέρνει να τον βάλει μέσα στην ιστορία της πολύ αβίαστα, χωρίς καν να χρησιμοποιεί πρωτοπρόσωπη αφήγηση αλλά τριτοπρόσωπη. Τα φώτα του Παρισιού που αντανακλώνται στο παράθυρο του διαμερίσματος της Άννας, το παιδικό της δωμάτιο, η επιβλητική έπαυλη των ντε Γκωλ, τα χρώματα και το άρωμα της μπογιάς από τα σωληνάρια είναι μόνο μερικές από τις εικόνες που θα δει και τα αρώματα που θα μυρίσει. Ένα όνειρο που έχει αντίπαλό του τον βιοπορισμό, μια φιλία που δοκιμάζεται, ένας έρωτας που βιάζει την ψυχή, ένας άλλος έρωτας που λήγει άδοξα και παράδοξα, ένας άλλος έρωτας που γεννιέται δειλά δειλά, ένας άλλος έρωτας που είναι εκ φύσεως αδύνατον να διαρκέσει και ένας σκοτεινός κίνδυνος που ελλοχεύει είναι μόνο μερικά από όσα θα βιώσει μαζί με την Άννα…
*Μου άρεσε πολύ που το κάθε κεφάλαιο είχε και από έναν τίτλο και δεν ήταν απλά αριθμημένο.
*Μου άρεσαν πολύ οι τέσσερις έγχρωμες εικόνες που υπάρχουν μέσα στο βιβλίο, κάτι σπάνιο για τα μυθιστορήματα, όπως και η ζωγραφιά του εξώφυλλου και του οπισθόφυλλου.
Απόσπασμα:
Το ατελιέ της Άννας στο Παρίσι ήταν ακατάστατο. Στο πάτωμα βρίσκονταν πεταμένα πινέλα, τα σωληνάρια ήταν ανοιχτά και τα χρώματα είχαν λερώσει το χαλί. Στο καβαλέτο ήταν στηριγμένος ένας ολόλευκος καμβάς. Η Άννα, όμως, δεν ήταν πουθενά. Κανένα ίχνος της… Η ατμόσφαιρα είχε μια περίεργη ενέργεια που κάλυπτε όλο τον χώρο.
Το δωμάτιο έμοιαζε εγκαταλελειμμένο, δεν υπήρχε ίχνος ζωής, μόνο αυτή η έντονη μυρωδιά της μπογιάς. Ο ήλιος έμπαινε από το ανοιχτό παράθυρό, ήταν το μόνο που δήλωνε ότι η Άννα ήταν εκεί πριν λίγο. Ήταν το μόνο σημάδι ότι κάτι περίεργο συνέβαινε, κάτι που ούτε η λογική δεν μπορούσε να εξηγήσει.
Η Νάντια δεν ήξερε τι να υποθέσει και πού να την ψάξει. Το δωμάτιο ήταν άδειο, αλλά έμοιαζε σαν κάποιος να βρισκόταν ακόμα εκεί. Ανατρίχιασε με αυτό το αίσθημα, ένα κρύο αεράκι διαπέρασε το κορμί της. Από το παράθυρο έμπαινε παγωμένος αέρας. Πήγε να το κλείσει και έμεινε για λίγα λεπτά να κοιτάει τον λευκό καμβά.
«Μα πού να πήγε αυτό το κορίτσι πάλι; Θα με πεθάνει από την αγωνία!»
Μιλούσε μόνη της. Αποφάσισε να πάει έξω να την ψάξει, σε μέρη που ήξερε ότι μπορούσε να τη βρει.
Πέντε η ώρα το απόγευμα και η Άννα ήταν κουλουριασμένη στο πάτωμα. Άνοιξε τα μάτια της, ήταν και πάλι στο ατελιέ. Το κεφάλι της ήταν ζαλισμένο, αισθανόταν περίεργα, δεν ήξερε αν κοιμόταν ή αν όλα αυτά ήταν απλώς στη φαντασία της. Σηκώθηκε και πήγε στο μπάνιο. Έπρεπε επειγόντως να μπει κάτω από το ντους, έπρεπε να ξυπνήσει και να καταλάβει τι γινόταν μεσά στο μυαλό της.
Μόλις βγήκε, έτρεξε να δει τι ώρα ήταν. Τα έχασε όταν διαπίστωσε ότι ήταν απόγευμα και ότι για άλλη μια φορά έχασε το μάθημα. Δεν ήξερε τι έγινε, είχε ένα κενό μνήμης. Δε θυμόταν τίποτα, ήταν όλα θολά στο κεφάλι της. Έπιασε το κινητό στα χέρια της και με έκπληξη είδε ότι ήταν κλειστό. Η Άννα δεν έκλεινε ποτέ και για κανέναν λόγο το τηλέφωνό της.
«Μάλλον τελείωσε η μπαταριά», σκέφτηκε φωναχτά.
Μόλις το άνοιξε, προς έκπληξή της, είδε ότι η μπαταρία ήταν γεμάτη.
«Μα τι στο διάολο έγινε εδώ, γιατί δεν θυμάμαι τίποτα;»
Είδε τις αμέτρητες αναπάντητες από τη Νάντια και την πήρε αμέσως τηλέφωνο.
«Έλα, φιλενάδα, με πήρες τηλέφωνο;»
«Πού είσαι, Άννα; Σε ψάχνω από το μεσημέρι».
«Στο σπίτι είμαι, δεν βγήκα καθόλου. Μάλλον με πήρε ο ύπνος».
«Θέλεις να με τρελάνεις; Το μεσημέρι ήμουν εκεί και δεν σε είδα πουθενά. Με κοροϊδεύεις;»
«Ηρέμησε, σου λέω την αλήθεια. Εχθές το βράδυ έμεινα στο ατελιέ για να σχεδιάσω έναν πίνακα και μάλλον με πήρε ο ύπνος».
Η Νάντια είχε θυμώσει, γιατί να της πει ψέματα, πάντα ήταν ειλικρινής μαζί της.
«Ήρθα και βρήκα την πόρτα ανοιχτή και σε έψαξα παντού! Γατί λες ψέματα; Αν δε θέλεις να μου πεις, θα το δεχτώ, αλλά μη με κοροϊδεύεις, σε παρακαλώ. Τρόμαξα τόσο πολύ που δε σε έβρισκα πουθενά».
«Ήμουν στο ατελιέ, σ’ το ορκίζομαι», φώναξε θυμωμένα και της έκλεισε το τηλέφωνο.
April 11, 2024
"Η ζωγράφος", το δεύτερο μυθιστόρημα της Άνδρεας Αρβανιτίδου, έρχεται να συνεχίσει και να εξελίξει την πεζογραφική πένα της συγγραφέως, την οποία είχαμε γνωρίσει στο προηγούμενο μυθιστόρημά της με τίτλο "Όσα χρόνια κι αν περάσουν". Στο νέο της μυθιστόρημα το βασικό θέμα παραμένει η αγάπη. Η αγάπη που συγκρούεται με το σκοτάδι, το μίσος, το ψέμα, την υποκρισία, τη δολιότητα και στο τέλος βγαίνει νικήτρια. Στο μυθιστόρημα η πραγματικότητα διαπλέκεται με τη φαντασία, η λογική με το παράλογο, το όνειρο με τον εφιάλτη, ο έρωτας με το μίσος.
Η ηρωίδα, η Άννα, γεννιέται με ένα μοναδικό χάρισμα. Από τα πρώτα της χρόνια ζωγραφίζει εξαιρετικά αλλά όχι μόνον αυτό. Έχει την ικανότητα να ζωγραφίζει πίνακες από μέρη υπαρκτά, χωρίς να τα έχει δει, χωρίς να τα έχει επισκεφθεί ποτέ. Παρακολουθούμε την πορεία της από τα σχολικά της χρόνια μέχρι και τα εικοστά της γενέθλια γραμμικά. Μια πορεία που εξελίσσεται ιδανικά για εκείνη, καθώς χάρη στη στήριξη της οικογένειάς της και της πρώτης δασκάλας της, σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών και συνεχίζει με μεταπτυ��ιακό στο Παρίσι, την πόλη του φωτός.
Εκεί στο Παρίσι εκτός από καλούς φίλους, φίλους ζωής, γνωρίζει τον πρώτο της έρωτα. Και από το σημείο αυτό ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η γραμμικότητα της αφήγησης θα ανατραπεί χάρη στις υπαινικτικές και αμφίρροπες αναφορές της συγγραφέως. Αυτός ο πρώτος έρωτας της Άννας καταλήγει να εκπροσωπεί την εξαπάτηση και την εκμετάλλευση της ηρωίδας και του ταλέντου της.
Η έντονη συναισθηματική απογοήτευση θα οδηγήσει την Άννα να αποδεχτεί εργασία σε ένα μικρό χωριό της Γαλλίας, προκειμένου να ζωγραφίσει το εσωτερικό ενός κάστρου και να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα και την ανόθευτη αγάπη. Από εκεί και μετά η αφήγηση βουτά στα άδυτα του παρελθόντος, για να ενωθεί με το παρόν και να δώσει απαντήσεις.
Είναι το κάστρο αυτό το σημείο αναφοράς για την ηρωίδα. Λες και όλη της η προηγούμενη ζωή να την προετοίμαζε να βρεθεί εκεί. Είναι η μοίρα της. Είναι ο τόπος που το παρελθόν - σκοτεινό και δύσβατο - μπλέκεται με το παρόν που μοιάζει λυτρωτικό και σωτήριο όχι μόνο για την ηρωίδα αλλά και για όλα τα πρόσωπα που συνιστούν την ιστορία αυτού του κάστρου. Η Άνδρεα Αρβανιτίδου μπολιάζει την αφήγησή της αφενός με διαλόγους ζωντανούς και αφετέρου με περιγραφές που αποτυπώνουν τόσο τον συναισθηματικό ψυχισμό των ηρώων όσο και το πλαίσιο γύρω από το οποίο οι τελευταίοι δρουν. Θα έλεγε κανείς ότι οι ήρωες μοιάζουν με καλοκουρδισμένες μαριονέτες σε μια παρτίδα που δεν έχει λήξει μέσα στους αιώνες. Σε μια παρτίδα που δεν έχει ανακηρύξει ακόμη νικητή.
Η νίκη έρχεται προοδευτικά και μετ' εμποδίων, ενώ το άλογο στοιχείο, το εξωπραγματικό ενισχύει τη μυθική υπόσταση του έργου προκαλώντας έκπληξη και περιέργεια στον αναγνώστη.
Το μυθιστόρημα της Άνδρεας Αρβανιτίδου αποτίει φόρο τιμής στην αλήθεια. Στην αλήθεια που ξεσκεπάζει το ψέμα και φέρει τη λύτρωση στις περιπλανώμενες ψυχές. Η αληθινή αγάπη βρίσκει πάντα μια διέξοδο, προκειμένου να φτάσει στο φως. Ακόμα και αν τα εμπόδια και οι νάρκες την παρακωλύουν, εκείνη δεν χάνει ποτέ τον προορισμό της.
"Η αλήθεια πάντα λυτρώνει την ψυχή και αυτό ήταν το έργο και ο σκοπός της ζωής της, μέσα από το μοναδικό της ταλέντο. Να λυτρώσει μια ψυχή, που για αιώνες υπέφερε και ζούσε μαζί με τα φαντάσματα του παρελθόντος." (σελ. 273)
*
"Κατάλαβε ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο, ότι ακόμα και τα άσχημα έχουν λόγο ύπαρξης στη ζωή μας. Μας δίνουν μαθήματα και μας σπρώχνουν να κάνουμε την υπέρβαση για να πάμε παρακάτω. Να δούμε με μια άλλη ματιά, πιο καθαρή, αυτό που δεν μπορούσαμε." (σελ. 286)
[...]
"Η Άννα κατάφερε αυτό που κανείς δεν θα μπορούσε, ένωσε τα σκοτεινά σημεία με το φως. Έντονα χρώματα, φύση και λουλούδια, έδιναν την αίσθηση ότι είσαι μέσα σε ένα παραμύθι πραγματικότητας." (σελ. 289)
Το παράδειγμα της ζωγράφου ας γίνει η αφορμή να αναθεωρήσουμε τη στάση μας και να συλλογιστούμε όσα έχουν πραγματική αξία στη ζωή και να μη χάνουμε ποτέ την πίστη στην ελπίδα, την αγάπη, το όνειρο.
Η συγγραφέας με το έργο της δίνει δύναμη και κουράγιο στους συνοδοιπόρους της στο συγγραφικό ταξίδι αλλά και στο ταξίδι της ζωής και αφειδώλευτα μάς χαρίζει στιγμές συναισθηματικής έντασης και συγκίνησης πασπαλίζοντάς τες με τη χρυσόσκονη της μαγείας ή καλύτερα με πινελιές παραμυθένιες και φωτεινές.
Η ηρωίδα, η Άννα, γεννιέται με ένα μοναδικό χάρισμα. Από τα πρώτα της χρόνια ζωγραφίζει εξαιρετικά αλλά όχι μόνον αυτό. Έχει την ικανότητα να ζωγραφίζει πίνακες από μέρη υπαρκτά, χωρίς να τα έχει δει, χωρίς να τα έχει επισκεφθεί ποτέ. Παρακολουθούμε την πορεία της από τα σχολικά της χρόνια μέχρι και τα εικοστά της γενέθλια γραμμικά. Μια πορεία που εξελίσσεται ιδανικά για εκείνη, καθώς χάρη στη στήριξη της οικογένειάς της και της πρώτης δασκάλας της, σπουδάζει στη Σχολή Καλών Τεχνών και συνεχίζει με μεταπτυ��ιακό στο Παρίσι, την πόλη του φωτός.
Εκεί στο Παρίσι εκτός από καλούς φίλους, φίλους ζωής, γνωρίζει τον πρώτο της έρωτα. Και από το σημείο αυτό ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η γραμμικότητα της αφήγησης θα ανατραπεί χάρη στις υπαινικτικές και αμφίρροπες αναφορές της συγγραφέως. Αυτός ο πρώτος έρωτας της Άννας καταλήγει να εκπροσωπεί την εξαπάτηση και την εκμετάλλευση της ηρωίδας και του ταλέντου της.
Η έντονη συναισθηματική απογοήτευση θα οδηγήσει την Άννα να αποδεχτεί εργασία σε ένα μικρό χωριό της Γαλλίας, προκειμένου να ζωγραφίσει το εσωτερικό ενός κάστρου και να γνωρίσει τον αληθινό έρωτα και την ανόθευτη αγάπη. Από εκεί και μετά η αφήγηση βουτά στα άδυτα του παρελθόντος, για να ενωθεί με το παρόν και να δώσει απαντήσεις.
Είναι το κάστρο αυτό το σημείο αναφοράς για την ηρωίδα. Λες και όλη της η προηγούμενη ζωή να την προετοίμαζε να βρεθεί εκεί. Είναι η μοίρα της. Είναι ο τόπος που το παρελθόν - σκοτεινό και δύσβατο - μπλέκεται με το παρόν που μοιάζει λυτρωτικό και σωτήριο όχι μόνο για την ηρωίδα αλλά και για όλα τα πρόσωπα που συνιστούν την ιστορία αυτού του κάστρου. Η Άνδρεα Αρβανιτίδου μπολιάζει την αφήγησή της αφενός με διαλόγους ζωντανούς και αφετέρου με περιγραφές που αποτυπώνουν τόσο τον συναισθηματικό ψυχισμό των ηρώων όσο και το πλαίσιο γύρω από το οποίο οι τελευταίοι δρουν. Θα έλεγε κανείς ότι οι ήρωες μοιάζουν με καλοκουρδισμένες μαριονέτες σε μια παρτίδα που δεν έχει λήξει μέσα στους αιώνες. Σε μια παρτίδα που δεν έχει ανακηρύξει ακόμη νικητή.
Η νίκη έρχεται προοδευτικά και μετ' εμποδίων, ενώ το άλογο στοιχείο, το εξωπραγματικό ενισχύει τη μυθική υπόσταση του έργου προκαλώντας έκπληξη και περιέργεια στον αναγνώστη.
Το μυθιστόρημα της Άνδρεας Αρβανιτίδου αποτίει φόρο τιμής στην αλήθεια. Στην αλήθεια που ξεσκεπάζει το ψέμα και φέρει τη λύτρωση στις περιπλανώμενες ψυχές. Η αληθινή αγάπη βρίσκει πάντα μια διέξοδο, προκειμένου να φτάσει στο φως. Ακόμα και αν τα εμπόδια και οι νάρκες την παρακωλύουν, εκείνη δεν χάνει ποτέ τον προορισμό της.
"Η αλήθεια πάντα λυτρώνει την ψυχή και αυτό ήταν το έργο και ο σκοπός της ζωής της, μέσα από το μοναδικό της ταλέντο. Να λυτρώσει μια ψυχή, που για αιώνες υπέφερε και ζούσε μαζί με τα φαντάσματα του παρελθόντος." (σελ. 273)
*
"Κατάλαβε ότι όλα γίνονται για κάποιον λόγο, ότι ακόμα και τα άσχημα έχουν λόγο ύπαρξης στη ζωή μας. Μας δίνουν μαθήματα και μας σπρώχνουν να κάνουμε την υπέρβαση για να πάμε παρακάτω. Να δούμε με μια άλλη ματιά, πιο καθαρή, αυτό που δεν μπορούσαμε." (σελ. 286)
[...]
"Η Άννα κατάφερε αυτό που κανείς δεν θα μπορούσε, ένωσε τα σκοτεινά σημεία με το φως. Έντονα χρώματα, φύση και λουλούδια, έδιναν την αίσθηση ότι είσαι μέσα σε ένα παραμύθι πραγματικότητας." (σελ. 289)
Το παράδειγμα της ζωγράφου ας γίνει η αφορμή να αναθεωρήσουμε τη στάση μας και να συλλογιστούμε όσα έχουν πραγματική αξία στη ζωή και να μη χάνουμε ποτέ την πίστη στην ελπίδα, την αγάπη, το όνειρο.
Η συγγραφέας με το έργο της δίνει δύναμη και κουράγιο στους συνοδοιπόρους της στο συγγραφικό ταξίδι αλλά και στο ταξίδι της ζωής και αφειδώλευτα μάς χαρίζει στιγμές συναισθηματικής έντασης και συγκίνησης πασπαλίζοντάς τες με τη χρυσόσκονη της μαγείας ή καλύτερα με πινελιές παραμυθένιες και φωτεινές.
May 29, 2024
Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο, όσο μας περιέγραφε την ιστορία της πρωταγωνιστριας τόσο πιο πολύ έμπαινες στην ροή αυτού του βιβλίου. Σε ταξιδεύει στο όμορφο Παρίσι. Σε ταξιδεύει πίσω στο χρόνο με μια πολύ ωραία ιστορία στο 2ο μέρος του βιβλίου. Αλλά το 3ο μέρος θα είναι το αγαπημένο, η σύνδεση με το παρελθόν, το κάστρο, ο έρωτας έκαναν έναν βιβλίο φωτιά. Καλοτάξιδο
March 6, 2024
Ποια είναι η πορεία της ζωής τελικά; Όσα συμβαίνουν στη ζωή μας είναι αποτέλεσμα τυχαίων συμπτώσεων ή μια διαδρομή προκαθορισμένη που θα μας οδηγήσει σε αυτό που αποκαλούμε πεπρωμένο;
Αυτό είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που θέτει το βιβλίο της Άνδρεας, ένα βιβλίο που από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα καλύπτεται από ένα μυστηριακό πέπλο.
Η ιστορία αφορά την Άννα, μια νεαρή κοπέλα με ένα ιδιαίτερο ταλέντο - χάρισμα στη ζωγραφική.
Πορευόμαστε μαζί της στο πρώτο μέρος του βιβλίου, από τα παιδικά της χρόνια έως το τέλος της εφηβείας της καθώς βυθίζεται στον κόσμο των χρωμάτων και οι λευκοί καμβάδες της γεμίζουν από εικόνες που μαρτυρούν το μέλλον ή το παρελθόν -χωρις εκείνη να το έχει αντιληφθεί φυσικά.
Ώσπου το ταλέντο της θα την οδηγήσει στο Παρίσι. Η πόλη του φωτός θα της χαρίσει όλα όσα έχει φανταστεί και πολλά περισσότερα• ρομαντισμό, φίλους, επιτυχία κι έναν παθιασμένο έρωτα.
Όμως η ανατροπή για μένα έρχεται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου χάρη στη συγγραφέα κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και στη γαλλική επαρχία. Νέα πρόσωπα μας συστήνονται και μια σκοτεινή ιστορία ξετυλίγεται σιγά σιγά. Κάθε λέξη, κάθε πρόταση, κάθε σελίδα εντείνουν την αγωνία και την ένταση στον αναγνώστη που προσπαθεί να βρει τη σύνδεση και να λύσει το μυστήριο.
Ώσπου έρχεται το τρίτο μέρος και όλα τα χρώματα ανακατεύονται, αποκαλύπτοντας μέσα από τη μίξη τους αρχοντικούς πύργους που στους διαδρόμους τους ακούγονται ψίθυροι, ονειρικά τοπία που κρύβουν καταιγίδες, πίνακες ζωγραφικής που σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο... Και στο κέντρο όλων αυτών, η Ζωγράφος, με το πινέλο ανα χείρας, προσπαθεί να επιλέξει το χρώμα που θα τη βοηθήσει να τελειοποιήσει τον πίνακα, να λύσει το μυστήριο και να σώσει τον εαυτό της.
Αυτό είναι ένα από τα πολλά ερωτήματα που θέτει το βιβλίο της Άνδρεας, ένα βιβλίο που από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα καλύπτεται από ένα μυστηριακό πέπλο.
Η ιστορία αφορά την Άννα, μια νεαρή κοπέλα με ένα ιδιαίτερο ταλέντο - χάρισμα στη ζωγραφική.
Πορευόμαστε μαζί της στο πρώτο μέρος του βιβλίου, από τα παιδικά της χρόνια έως το τέλος της εφηβείας της καθώς βυθίζεται στον κόσμο των χρωμάτων και οι λευκοί καμβάδες της γεμίζουν από εικόνες που μαρτυρούν το μέλλον ή το παρελθόν -χωρις εκείνη να το έχει αντιληφθεί φυσικά.
Ώσπου το ταλέντο της θα την οδηγήσει στο Παρίσι. Η πόλη του φωτός θα της χαρίσει όλα όσα έχει φανταστεί και πολλά περισσότερα• ρομαντισμό, φίλους, επιτυχία κι έναν παθιασμένο έρωτα.
Όμως η ανατροπή για μένα έρχεται στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, όπου χάρη στη συγγραφέα κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο και στη γαλλική επαρχία. Νέα πρόσωπα μας συστήνονται και μια σκοτεινή ιστορία ξετυλίγεται σιγά σιγά. Κάθε λέξη, κάθε πρόταση, κάθε σελίδα εντείνουν την αγωνία και την ένταση στον αναγνώστη που προσπαθεί να βρει τη σύνδεση και να λύσει το μυστήριο.
Ώσπου έρχεται το τρίτο μέρος και όλα τα χρώματα ανακατεύονται, αποκαλύπτοντας μέσα από τη μίξη τους αρχοντικούς πύργους που στους διαδρόμους τους ακούγονται ψίθυροι, ονειρικά τοπία που κρύβουν καταιγίδες, πίνακες ζωγραφικής που σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο... Και στο κέντρο όλων αυτών, η Ζωγράφος, με το πινέλο ανα χείρας, προσπαθεί να επιλέξει το χρώμα που θα τη βοηθήσει να τελειοποιήσει τον πίνακα, να λύσει το μυστήριο και να σώσει τον εαυτό της.
July 1, 2024
Μυθιστόρημα: Η ζωγράφος
Συγγραφέας: Άνδρεα Αρβανιτιδου
Εκδόσεις: Διάνοια
"Η ζωγράφος" είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Ανδρεας. Έχω γνωρίσει την ίδια πριν την διαβάσω και την έχω εκτιμήσει και θαυμάσει πρώτα ως άνθρωπο και αφού διάβασα το πρώτο της μυθιστόρημα και ως συγγραφέα. Θα επικεντρωθώ όμως τώρα στο δεύτερο, " Η ζωγράφος".
Είναι ένα βιβλίο διαφορετικό, έχει κάτι που συναντάμε σπάνια σε μυθιστορήματα . Είναι εμπλουτισμένο με εικόνες - πίνακες που φιλοτεχνήθηκαν ειδικά για αυτό και ζωντανεύουν την ιστορία με αποτέλεσμα σαν να βλέπεις ταινία διαβάζοντας το. Πολύ συχνά, έχεις την αίσθηση πως αυτό το βιβλίο δεν γράφτηκε με πένα ούτε στο ψυχρό πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή. Είναι σαν η Άνδρεα να κρατούσε στο χέρι της λεπτό πινέλο και ζωγράφισε τις λέξεις μία μία, δίνοντας τους ζωή. Έτσι ακριβώς όπως η ηρωίδα της η Άννα, " είχε τα πινέλα και τα χρώματα, ζωγράφισε τον κόσμο της και μπήκε μέσα" . Πολύ αριστοτεχνικά η Άνδρεα χώρισε το βιβλίο της σε τρία μέρη .
Στο πρώτο μέρος γνωρίζουμε την Άννα στην παιδική της ηλικία ως τα είκοσι χρόνια της. Έχει γεννηθεί με ένα σπάνιο ταλέντο στη ζωγραφική που αργότερα θα ανακαλύψουμε την σπουδαιότητα και την έκταση του, ακολουθώντας την σ'ένα απολαυστικό ταξίδι από τα Πετράλωνα ως το Παρίσι και δίπλα στον Σηκουάνα, κι αργότερα στην γαλλική επαρχία. Η Άννα γνωρίζει ανθρώπους, κάνει φιλίες ανεκτίμητης αξίας, γνωρίζει όμως και τον πρώτο έρωτα στα μάτια του Πιερ, εκεί δίπλα στον Σηκουάνα πάντα. Έρωτας δυνατός, θυελλώδης σαν ανεμοστρόβιλος την στριφογυρνάει σαν άβουλο φυλλαράκι και χάνει τον προσανατολισμό της . Πάντα όμως, οι καμβάδες, τα πινέλα και τα χρώματα της, τής μιλάνε και τής δείχνουν τον δρόμο. Γεννήθηκε με αυτό το χάρισμα ή για αυτό γεννήθηκε;
Στο δεύτερο μέρος, μας μεταφέρει πίσω στον χρόνο, στην Γαλλία του 1800 με μια άλλη ιστορία κι εδώ παντρεύει όμορφα τα στοιχεία του ρομαντικού - αισθηματικού μυθιστορήματος και του φανταστικού και μεταφυσικού. Μια ιστορία άκρως ενδιαφέρουσα που πλημμυρίζει τον αναγνώστη με όλων των ειδών τα συναισθήματα. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τρίτο μέρος
Στο τρίτο μέρος, έχουμε επιστροφή στο παρόν για να ανακαλύψουμε πώς δένει το μακρινό παρελθόν με το παρόν και να φτάσουμε σ'ένα τέλος που μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι, μέσα σ'έναν πύργο που η ζωγράφος με τα πινέλα της του έδωσε ζωή ξανά !
Άνδρεα μου, συγχαρητήρια, να είναι καλοταξιδο το βιβλίο σου!! Ευχαριστώ για το απολαυστικό ταξίδι που μας χάρισες, και σου εύχομαι να μας χαρίσεις πολλά ακόμα! Τα περιμένω με πολλή αγάπη!
Συγγραφέας: Άνδρεα Αρβανιτιδου
Εκδόσεις: Διάνοια
"Η ζωγράφος" είναι το δεύτερο μυθιστόρημα της Ανδρεας. Έχω γνωρίσει την ίδια πριν την διαβάσω και την έχω εκτιμήσει και θαυμάσει πρώτα ως άνθρωπο και αφού διάβασα το πρώτο της μυθιστόρημα και ως συγγραφέα. Θα επικεντρωθώ όμως τώρα στο δεύτερο, " Η ζωγράφος".
Είναι ένα βιβλίο διαφορετικό, έχει κάτι που συναντάμε σπάνια σε μυθιστορήματα . Είναι εμπλουτισμένο με εικόνες - πίνακες που φιλοτεχνήθηκαν ειδικά για αυτό και ζωντανεύουν την ιστορία με αποτέλεσμα σαν να βλέπεις ταινία διαβάζοντας το. Πολύ συχνά, έχεις την αίσθηση πως αυτό το βιβλίο δεν γράφτηκε με πένα ούτε στο ψυχρό πληκτρολόγιο ενός υπολογιστή. Είναι σαν η Άνδρεα να κρατούσε στο χέρι της λεπτό πινέλο και ζωγράφισε τις λέξεις μία μία, δίνοντας τους ζωή. Έτσι ακριβώς όπως η ηρωίδα της η Άννα, " είχε τα πινέλα και τα χρώματα, ζωγράφισε τον κόσμο της και μπήκε μέσα" . Πολύ αριστοτεχνικά η Άνδρεα χώρισε το βιβλίο της σε τρία μέρη .
Στο πρώτο μέρος γνωρίζουμε την Άννα στην παιδική της ηλικία ως τα είκοσι χρόνια της. Έχει γεννηθεί με ένα σπάνιο ταλέντο στη ζωγραφική που αργότερα θα ανακαλύψουμε την σπουδαιότητα και την έκταση του, ακολουθώντας την σ'ένα απολαυστικό ταξίδι από τα Πετράλωνα ως το Παρίσι και δίπλα στον Σηκουάνα, κι αργότερα στην γαλλική επαρχία. Η Άννα γνωρίζει ανθρώπους, κάνει φιλίες ανεκτίμητης αξίας, γνωρίζει όμως και τον πρώτο έρωτα στα μάτια του Πιερ, εκεί δίπλα στον Σηκουάνα πάντα. Έρωτας δυνατός, θυελλώδης σαν ανεμοστρόβιλος την στριφογυρνάει σαν άβουλο φυλλαράκι και χάνει τον προσανατολισμό της . Πάντα όμως, οι καμβάδες, τα πινέλα και τα χρώματα της, τής μιλάνε και τής δείχνουν τον δρόμο. Γεννήθηκε με αυτό το χάρισμα ή για αυτό γεννήθηκε;
Στο δεύτερο μέρος, μας μεταφέρει πίσω στον χρόνο, στην Γαλλία του 1800 με μια άλλη ιστορία κι εδώ παντρεύει όμορφα τα στοιχεία του ρομαντικού - αισθηματικού μυθιστορήματος και του φανταστικού και μεταφυσικού. Μια ιστορία άκρως ενδιαφέρουσα που πλημμυρίζει τον αναγνώστη με όλων των ειδών τα συναισθήματα. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τρίτο μέρος
Στο τρίτο μέρος, έχουμε επιστροφή στο παρόν για να ανακαλύψουμε πώς δένει το μακρινό παρελθόν με το παρόν και να φτάσουμε σ'ένα τέλος που μοιάζει βγαλμένο από παραμύθι, μέσα σ'έναν πύργο που η ζωγράφος με τα πινέλα της του έδωσε ζωή ξανά !
Άνδρεα μου, συγχαρητήρια, να είναι καλοταξιδο το βιβλίο σου!! Ευχαριστώ για το απολαυστικό ταξίδι που μας χάρισες, και σου εύχομαι να μας χαρίσεις πολλά ακόμα! Τα περιμένω με πολλή αγάπη!
December 11, 2024
“Η Ζωγράφος” το νέο βιβλίο της Άνδρεας Αρβανιτίδου, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάνοια, είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω και και ειλικρινά δηλώνω εξ αρχής, ενθουσιασμένη. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα καλογραμμένο και με μια ιστορία που μπορεί άνετα εκτός από το να διαβαστεί, να θεαθεί, με τη μορφή μιας ταινίας μικρού μήκους, στη φαντασία του αναγνώστη, καθώς οι περιγραφές της συγγραφέως είναι τόσο παραστατικές που εύκολα γίνονται στιγμιότυπα ή κινηματογραφικές σκηνές. Ο αναγνώστης θα δακρύσει, θα θυμώσει, θα μυρίσει, θα γευτεί, θα νιώσει, θα ακούσει, θα απολαύσει, θα κατανοήσει, θα συμπονέσει, θα ξαφνιαστεί, θα γελάσει, θα θυμηθεί διαβάζοντας αυτή την ιστορία. Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα, θα μεταφερθεί αβίαστα στο χωροχρόνο του βιβλίου και θα ξεφύγει από την καθημερινότητα του και αυτό, σε καιρούς ανάλγητους όπως αυτούς που ζούμε, νομίζω πως είναι κάτι, που το έχουμε ανάγκη.
Η Άννα, η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, γεννιέται προικισμένη με ένα ξεχωριστό και σπάνιο ταλέντο στη ζωγραφική. Οι γονείς της και μια δασκάλα της θα τη βοηθήσουν να καλλιεργήσει αυτό το ταλέντο με τον καλύτερο τρόπο για εκείνη και έτσι, η Άννα μετά τη φοίτηση της στη χώρα μας, θα ταξιδέψει στο Παρίσι, όπου θα συνεχίσει τις σπουδές της πάνω στη ζωγραφική. Σύντομα οι ικανότητες της θα την κάνουν να ξεχωρίσει, αυτό θα προσελκύσει δίπλα της ανθρώπους που θα τη βοηθήσουν να ακολουθήσει τα όνειρα της, μα και κάποιους που θα ΄ναι τροχοπέδη και καταστροφή για εκείνη.
Απογοητευμένη και πληγωμένη από τις επιλογές της και την τύχη της στον έρωτα, από μια σύμπτωση, επιλέγει την απομόνωση από όλους και όλα και έτσι μετακομίζει στη γαλλική επαρχία και στον πύργο των Ντε Γκωλ. Αυτό που δεν θα αφήσει ποτέ πίσω της όμως είναι η ζωγραφική και το μέρος αυτό, προσφέρετε για δυνατές εμπνεύσεις και όχι μόνο.
Μια δυνατή ιστορία μυστηρίου την συνδέει με το παρελθόν και εκείνη αποφασίζει να δώσει απαντήσεις σε όλα και να λύσει κάθε πτυχή αυτού του μυστηρίου. Ξεκλειδώνει θαμμένα μυστικά, έρχεται αντιμέτωπη με ανείπωτες αλήθειες, κοιτάει κατάματα τον ίδιο τον τρόμο, μα δεν τα παρατάει ποτέ.. Η Άννα κάτι χάνει και κάτι κερδίζει, κάτι θυσιάζει, για να σώσει κάτι, αλλά περισσότερα δεν θα σας πω, εδώ είναι όλη η μαγεία της ιστορίας για μένα και δεν θέλω να σας στερήσω ούτε μια ρανίδα της. Όταν θα διαβάσετε το βιβλίο είμαι σίγουρη πως θα με δικαιώσετε για αυτό..
Η Άνδρεα Αρβανιτίδου, επιλέγει να αφηγηθεί την ιστορία της πάντοτε με έμφαση στα συναισθήματα και τον ψυχισμό των πρωταγωνιστών της, με απρόσμενες ανατροπές στην υπόθεση αλλά και με ρεαλισμό, τόσο ακραίο και ωμό που πολλές φορές σοκάρει τον αναγνώστη. Ο συναισθηματικός κόσμος ρέει σε όλο το βιβλίο σαν ποταμός, ώστε η λογική και η πραγματικότητα να ταξιδεύουν πότε στα ήρεμα και πότε στα ταραγμένα νερά του και μετά να ανακλώνται πίσω στην ατμόσφαιρα. Αυτό προκαλεί άμεση εν συναίσθηση στον αναγνώστη.
Η γραφή της Αρβανιτίδου έχει έναν χειμαρρώδη ρυθμό που σε καθηλώνει και κάνει την ανάγνωση συναρπαστική. Κάτω από την επιφάνεια αυτής της γρήγορης ροής βρίσκεται ένα πολύ καλά δομημένο αφήγημα με δύο στοιχεία που σε τέλεια ισορροπία, προσδίδουν τη δική τους γοητεία στο κείμενο. Την εναλλαγή των χρόνων από το παρελθόν στο παρόν και το μεταφυσικό στοιχείο, που δεν ξενίζουν και δεν προκαλούν δυσαρέσκεια στον αναγνώστη με την υπερβολή τους, αντιθέτως κάνουν την αφήγηση πιο ενδιαφέρουσα και συναρπαστική. Άλλωστε, ετούτη η ισορροπία είναι φανερό ότι αποτελεί και μια ξεχωριστή ικανότητα της συγγραφέως, η οποία με δεξιοτεχνία ζωντανεύει τις εικόνες και το κλίμα της εποχής με λιτότητα και διάκριση. Αξιοσημείωτη επίσης και η έρευνα που έκανε γύρω από την ιστορία του πύργο των Ντε Γκωλ, μια ιστορία τόσο σαγηνευτική που θα μπορούσε να γίνει και αυτόνομο μυθιστόρημα.
Τα μηνύματα του βιβλίου εξίσου σημαντικά. Η συγγραφέας προβάλλει τη δύναμη της ενωμένης και αγαπημένης οικογένειας, αυτής που στηρίζει το παιδί της ανιδιοτελώς και αγόγγυστα, της αληθινής φιλίας, αυτής που προσφέρει χωρίς να ζητά και γίνεται στήριγμα και παρηγοριά μα και της ουσιαστικής αγάπης ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που καταλαβαίνουν πως είναι πλασμένοι για να είναι μαζί και αυτό τους απελευθερώνει και τους κάνει να δέχονται ο ένας τον άλλο χωρίς υποδείξεις και διορθώσεις.
Μια ιστορία με πολλούς ακόμη πρωταγωνιστές εκτός από τους χάρτινους ήρωες της. Ψέματα και οδυνηρές αλήθειες κυριαρχούν, η επιτυχία και η ματαιοδοξία, ο θάνατος και ζωή, το όνειρο και ο εφιάλτης, η απώλεια και το μίσος, η πρώτη αγάπη, η φιλία, η προδοσία, η εκδίκηση. Η ζωή της Άννας γεμάτη αντιθέσεις και προκλήσεις που θα καθορίσουν την προσωπικότητα της και την πορεία της ζωής της, όλα μέσα στις σελίδες του βιβλίου πρωταγωνιστούν και χαρίζουν τη δική τους ιδιαίτερη πινελιά στον καμβά της ιστορίας της Άνδρεας Αρβανιτίδου με φόντο τις όχθες του Σηκουάνα και το μαγευτικό Παρίσι.
Όσο για το τέλος, έρχεται σαν πραγματική έκπληξη. Δεν θα προδώσω, όμως, ένα από τα ωραιότερα σημεία του βιβλίου. Θα πω μόνο πως η συγγραφέας κλείνει μ’ αυτόν τον τρόπο έναν κύκλο, παίζει με τα πρόσωπα και με τον χρόνο, οι φωνές και οι ήρωες μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι όπου καταφέρνουν τελικά να ξεδιπλώσουν αυτά που τους απασχολούν και συνδέει έτσι όλα όσα προηγουμένως έγραψε. Έχει ολοκληρώσει τον εξαιρετικό πίνακα της ιστορίας της και τον κρεμάει στο πιο κατάλληλο σημείο, στην καρδιά του αναγνώστη.
Διαβάστε το, δεν θα το χορταίνεται!
May 12, 2024
Η Άννα, η ηρωίδα του βιβλίου, είχε την τύχη να μεγαλώσει σε μία οικογένεια που την λάτρευε, αλλά αναρωτιέται κανείς αν αυτό είναι αρκετό για να κάνεις τα όνειρα σου πραγματικότητα. Οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε σε μία τέτοια οικογένεια. Η Άννα κέρδισε με την αξία της τον θαυμασμό όσων έρχονταν σε επαφή με την ζωγραφική της.
Στη ζωή την μπήκε η Έλλη. Ένα άτομο για το οποίο θα μπορούσε να γραφτεί ένα ξεχωριστό βιβλίο. Η Έλλη πιστεύει στις δυνατότητες της Άννας από την πρώτη στιγμή και εκείνη θα φροντίσει να φανεί αντάξια της εμπιστοσύνης της.
Θα φτάσει στην ευαίσθητη ηλικία των δεκαοκτώ να σπουδάζει στο Παρίσι έχοντας για εφόδια την αγάπη των δικών της, την εμπιστοσύνη των δασκάλων της και απεριόριστη θέα προς τον πύργο του Άιφελ. Η φαντασία της και τα πινέλα της αφήνουν το αποτύπωμά τους στον καμβά με τέτοιο τρόπο κάνοντας την ανάγνωση αυτό του βιβλίου ένα υπέροχο ταξίδι συναισθημάτων, με εικόνες από την πόλη του φωτός και μας κάνει να λατρέψουμε την τέχνη της ζωγραφικής.
Και ύστερα έρχεται ο έρωτας. Η Άντρεα δεν μας στερεί ούτε στο ελάχιστο την ικανοποίηση να διαβάσουμε αλλά και να φανταστούμε έναν έρωτα βγαλμένο μέσα από παραμύθι, έναν έρωτα όπως θα θέλαμε να είναι. Έναν έρωτα μέσα από τα μάτια μίας Ζωγράφου, Μίας καλλιτέχνιδας η οποία, αν μπορεί και ταξιδεύει μέσα από τους καμβάδες της, όταν ερωτεύεται πραγματικά πετάει.
Είναι όμως έτσι; Η Άννα θα παραπλανηθεί, και για πρώτη φορά θα γνωρίσει την σκληρή πλευρά της ζωής. Και εκεί έρχεται η Άντρεα να μας παρουσιάσει μία πτυχή της ζωής και του έρωτα την οποία προσωπικά λατρεύω. Ναι μπορεί να πληγωθείς, μπορεί να χάσεις την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, θα κλάψεις θα πονέσεις, αλλά κάπου εκεί θα μπει ένα τέλος. Θα πάρεις αποφάσεις, θα κάνεις αλλαγές στη ζωή σου. Θα σηκωθείς και θα κάνεις ένα βήμα τη φορά, αλλά ένα βήμα εμπρός. Άνθρωποι σαν την Άννα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Όταν κάποιος δεν έχει στερηθεί την αγάπη και την στοργή από τους δικούς του ανθρώπους τότε μόνο αισιόδοξα μπορεί να κοιτάζει τη ζωή. Ο έρωτας μπορεί να φέρει τις μεγαλύτερες αλλαγές στη ζωή μας. Έστω και αν δεν καρποφορήσει είναι αυτό που είναι. Ή Άννα θα το μάθει από την καλή και από την ανάποδη. Και θα βρει την λύτρωση μέσω της τέχνης που λατρεύει να υπηρετεί.
Κάπου εκεί έρχεται το τελευταίο μέρος του βιβλίου στο οποίο η Άντρεα μας εκπλήσσει και παίζει με την φαντασία μας. Η Άννα θα επιλέξει να απομονωθεί, για να ξεχάσει, για να ζωγραφίσει. Είναι ο τρόπος της να πάει παρακάτω. Ένα μεσαιωνικό κάστρο και ένας έρωτας βγαλμένος από την πιο σκοτεινή φαντασία ενός καλλιτέχνη θα βρεθεί στο επίκεντρο της ζωής της. Στο σημείο αυτό η Άντρεα μας δείχνει με τρόπο μοναδικό κάτι το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Αναφέρομαι στο πεπρωμένου του κάθε ανθρώπου. Νομίζω ότι μας συμβαίνουν πράγματα και καταστάσεις για τη μία και μοναδική φορά που θα βρεθούμε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να έχουμε πίστη και να ονειρευόμαστε. Πιστεύω στο πεπρωμένο κάθε ανθρώπου όπως πιστεύω ότι η Άννα μόνο τυχαία δεν βρέθηκε στο συγκεκριμένο κάστρο. Κι όπως μπορείτε να καταλάβετε… Δεν είναι μόνη… και δεν είναι αυτό που φαίνεται…
Η Ζωγράφος, της Άντρεα Αρβανιτίδου είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό βιβλίο. Είναι μία ιστορία βγαλμένη από την ζωή και με την βοήθεια της ζωγραφικής ζωντανεύει τις σελίδες με τρόπο μαγικό.
Στη ζωή την μπήκε η Έλλη. Ένα άτομο για το οποίο θα μπορούσε να γραφτεί ένα ξεχωριστό βιβλίο. Η Έλλη πιστεύει στις δυνατότητες της Άννας από την πρώτη στιγμή και εκείνη θα φροντίσει να φανεί αντάξια της εμπιστοσύνης της.
Θα φτάσει στην ευαίσθητη ηλικία των δεκαοκτώ να σπουδάζει στο Παρίσι έχοντας για εφόδια την αγάπη των δικών της, την εμπιστοσύνη των δασκάλων της και απεριόριστη θέα προς τον πύργο του Άιφελ. Η φαντασία της και τα πινέλα της αφήνουν το αποτύπωμά τους στον καμβά με τέτοιο τρόπο κάνοντας την ανάγνωση αυτό του βιβλίου ένα υπέροχο ταξίδι συναισθημάτων, με εικόνες από την πόλη του φωτός και μας κάνει να λατρέψουμε την τέχνη της ζωγραφικής.
Και ύστερα έρχεται ο έρωτας. Η Άντρεα δεν μας στερεί ούτε στο ελάχιστο την ικανοποίηση να διαβάσουμε αλλά και να φανταστούμε έναν έρωτα βγαλμένο μέσα από παραμύθι, έναν έρωτα όπως θα θέλαμε να είναι. Έναν έρωτα μέσα από τα μάτια μίας Ζωγράφου, Μίας καλλιτέχνιδας η οποία, αν μπορεί και ταξιδεύει μέσα από τους καμβάδες της, όταν ερωτεύεται πραγματικά πετάει.
Είναι όμως έτσι; Η Άννα θα παραπλανηθεί, και για πρώτη φορά θα γνωρίσει την σκληρή πλευρά της ζωής. Και εκεί έρχεται η Άντρεα να μας παρουσιάσει μία πτυχή της ζωής και του έρωτα την οποία προσωπικά λατρεύω. Ναι μπορεί να πληγωθείς, μπορεί να χάσεις την εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, θα κλάψεις θα πονέσεις, αλλά κάπου εκεί θα μπει ένα τέλος. Θα πάρεις αποφάσεις, θα κάνεις αλλαγές στη ζωή σου. Θα σηκωθείς και θα κάνεις ένα βήμα τη φορά, αλλά ένα βήμα εμπρός. Άνθρωποι σαν την Άννα δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Όταν κάποιος δεν έχει στερηθεί την αγάπη και την στοργή από τους δικούς του ανθρώπους τότε μόνο αισιόδοξα μπορεί να κοιτάζει τη ζωή. Ο έρωτας μπορεί να φέρει τις μεγαλύτερες αλλαγές στη ζωή μας. Έστω και αν δεν καρποφορήσει είναι αυτό που είναι. Ή Άννα θα το μάθει από την καλή και από την ανάποδη. Και θα βρει την λύτρωση μέσω της τέχνης που λατρεύει να υπηρετεί.
Κάπου εκεί έρχεται το τελευταίο μέρος του βιβλίου στο οποίο η Άντρεα μας εκπλήσσει και παίζει με την φαντασία μας. Η Άννα θα επιλέξει να απομονωθεί, για να ξεχάσει, για να ζωγραφίσει. Είναι ο τρόπος της να πάει παρακάτω. Ένα μεσαιωνικό κάστρο και ένας έρωτας βγαλμένος από την πιο σκοτεινή φαντασία ενός καλλιτέχνη θα βρεθεί στο επίκεντρο της ζωής της. Στο σημείο αυτό η Άντρεα μας δείχνει με τρόπο μοναδικό κάτι το οποίο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Αναφέρομαι στο πεπρωμένου του κάθε ανθρώπου. Νομίζω ότι μας συμβαίνουν πράγματα και καταστάσεις για τη μία και μοναδική φορά που θα βρεθούμε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να έχουμε πίστη και να ονειρευόμαστε. Πιστεύω στο πεπρωμένο κάθε ανθρώπου όπως πιστεύω ότι η Άννα μόνο τυχαία δεν βρέθηκε στο συγκεκριμένο κάστρο. Κι όπως μπορείτε να καταλάβετε… Δεν είναι μόνη… και δεν είναι αυτό που φαίνεται…
Η Ζωγράφος, της Άντρεα Αρβανιτίδου είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό βιβλίο. Είναι μία ιστορία βγαλμένη από την ζωή και με την βοήθεια της ζωγραφικής ζωντανεύει τις σελίδες με τρόπο μαγικό.
September 27, 2024
Πρώτη δημοσίευση εδώ: https://www.dominicamat.gr/2024/09/bl...
Το όνομα της συγγραφέως Άνδρεας Αρβανιτίδου είναι αλήθεια ότι ακούγεται πολύ συχνά στα ''πηγαδάκια'' μεταξύ των αναγνωστών/στριων. Οφείλω να ομολογήσω ότι μου είχε κινήσει και τη δική μου περιέργεια και την είχα τοποθετήσει στη λίστα με τους/τις δημιουργούς των οποίων ήθελα να διαβάσω κάποιο έργο, ώστε να διαπιστώσω το τί είναι αυτό που βρίσκουν τόσο ελκυστικό και πειστικό στην πένα της όλο και περισσότεροι/ες βιβλιόφιλοι/ες. Προσπαθώντας μία μέρα να βάλω για πολλοστή φορά σε τάξη τα βιβλία που έχω προς ανάγνωση, είδα ότι είχα ήδη στα χέρια μου όχι ένα, αλλά δύο δικά της βιβλία. Ε, ναι. Αυτό ήταν! Ήξερα ότι η αναμονή θα λάμβανε τέλος και τί καλύτερο από ένα συνοπτικό αφιέρωμα και στα δύο μαζί; Είστε έτοιμοι/ες να τα δούμε;
{...} Κι αφού είχα πάρει μία γερή δόση ρομαντισμού, στράφηκα προς το άλλο της έργο, με τίτλο ''Η ζωγράφος''. Εδώ η συγγραφέας παραμένει πιστή στο είδος της αισθηματικής λογοτεχνίας, μόνο που επιλέγει να ''ντύσει'' την ιστορία της με ένα πέπλο μυστηρίου και μεταφυσικών στοιχείων, που θα μου επιτρέψετε να θεωρώ ότι προσφέρουν αυτό το κάτι παραπάνω στο βιβλίο. Οι τέχνες της ζωγραφικής και της συγγραφής γίνονται ένα. Τα πινέλα ''ζωγραφίζουν'' και στολίζουν με χρώματα και εικόνες και η πένα γράφει δίνοντας το νόημα στις λέξεις και ζωή στις σκέψεις, με αποτέλεσμα να αποτυπώνουν πάνω στο χαρτί μία ακόμη πιο μεστή και γλαφυρή ιστορία που με έκανε να μην επιθυμώ να τελειώσει η ανάγνωση. Ειδικά, όταν είναι εμφανής και άκρως ικανοποιητική -για εμάς το αναγνωστικό κοινό- η εξέλιξη στην πένα της συγγραφέως. Ένα βιβλίο που πραγματικά απήλαυσα όσες στιγμές μου κράτησε συντροφιά.
https://vivliovamon.blogspot.com/2024...
Το όνομα της συγγραφέως Άνδρεας Αρβανιτίδου είναι αλήθεια ότι ακούγεται πολύ συχνά στα ''πηγαδάκια'' μεταξύ των αναγνωστών/στριων. Οφείλω να ομολογήσω ότι μου είχε κινήσει και τη δική μου περιέργεια και την είχα τοποθετήσει στη λίστα με τους/τις δημιουργούς των οποίων ήθελα να διαβάσω κάποιο έργο, ώστε να διαπιστώσω το τί είναι αυτό που βρίσκουν τόσο ελκυστικό και πειστικό στην πένα της όλο και περισσότεροι/ες βιβλιόφιλοι/ες. Προσπαθώντας μία μέρα να βάλω για πολλοστή φορά σε τάξη τα βιβλία που έχω προς ανάγνωση, είδα ότι είχα ήδη στα χέρια μου όχι ένα, αλλά δύο δικά της βιβλία. Ε, ναι. Αυτό ήταν! Ήξερα ότι η αναμονή θα λάμβανε τέλος και τί καλύτερο από ένα συνοπτικό αφιέρωμα και στα δύο μαζί; Είστε έτοιμοι/ες να τα δούμε;
{...} Κι αφού είχα πάρει μία γερή δόση ρομαντισμού, στράφηκα προς το άλλο της έργο, με τίτλο ''Η ζωγράφος''. Εδώ η συγγραφέας παραμένει πιστή στο είδος της αισθηματικής λογοτεχνίας, μόνο που επιλέγει να ''ντύσει'' την ιστορία της με ένα πέπλο μυστηρίου και μεταφυσικών στοιχείων, που θα μου επιτρέψετε να θεωρώ ότι προσφέρουν αυτό το κάτι παραπάνω στο βιβλίο. Οι τέχνες της ζωγραφικής και της συγγραφής γίνονται ένα. Τα πινέλα ''ζωγραφίζουν'' και στολίζουν με χρώματα και εικόνες και η πένα γράφει δίνοντας το νόημα στις λέξεις και ζωή στις σκέψεις, με αποτέλεσμα να αποτυπώνουν πάνω στο χαρτί μία ακόμη πιο μεστή και γλαφυρή ιστορία που με έκανε να μην επιθυμώ να τελειώσει η ανάγνωση. Ειδικά, όταν είναι εμφανής και άκρως ικανοποιητική -για εμάς το αναγνωστικό κοινό- η εξέλιξη στην πένα της συγγραφέως. Ένα βιβλίο που πραγματικά απήλαυσα όσες στιγμές μου κράτησε συντροφιά.
https://vivliovamon.blogspot.com/2024...
February 20, 2024
🎨Το συγκεκριμένο έργο μας μιλάει για την νεαρή Άννα που έχει ένα ιδιαίτερο ταλέντο να ζωγραφίζει. Τα έργα που ζωγραφίζει είναι μοναδικά, έχουν ψυχή και υπάρχουν φορές που η ίδια χάνεται μέσα σε αυτά.
🎨 Ακριβώς, τα έργα που δημιουργεί, έχουν ψυχή, μαγεία και το συναίσθημα που αφουγκραζεται το αποτυπώνει στον καμβά, δίνοντας του ζωή.
🎨Η πλοκή του έργου διαδραματίζεται σε τρεις φάσεις, από όπου η συγγραφέας μας εξιστορεί για την ζωή της νεαρής Ζωγράφου, την ζωή της στην όμορφη πόλη της Ευρώπης το Παρίσι και για την μαγεία των χρωμάτων μέσα από τους αμέτρητους πίνακες που δημιούργησε.
🎨Η ιστορία έχει έρωτα, και δε θα μπορούσε να μην υπάρχει, όταν μιλάμε για το Παρίσι ❤️ . Οι εικόνες από την ζωή στην Γαλλία με ταξίδεψαν αρκετά και πέρα από την κομενη ανάσα που είχα όταν ξεφυλισσα την κάθε σελίδα, ήθελα εκείνο το ρόφημα σοκολάτας με το κέικ βανίλιας που λιμπιστικα σε κάποια σημεία της ιστορίας.
🎨 Ζήλεψα την στιγμή που η νεαρή Ζωγράφος καθόταν δίπλα στον ποταμό Σηκουάνα και ζωγράφιζε το τοπίο. Θα ήθελα να ήμουν εκεί και να θαυμάσω την τέχνη της που τόσο όμορφο μας εξιστόρησε η συγγραφέας.
🎨Το καλύτερο, όμως, το κράτησα για το τέλος, οταν η συγγραφέας μας αφήνει άναυδους, με την εξέλιξη της ιστορίας και το σημείο όπου το μυστήριο έχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πλοκή του έργου.
🎨Σε εκείνες τις σελίδες, η αγωνία με ρουφήξε, και οι σελίδες έφυγαν σε χρόνο Dt (Distance time)
🎨Το τέλος ανατρεπτικό, μοναδικό και ολοκληρώνοντας, είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει, ρομαντισμό, μυστήριο περιπέτεια και πολύ αγωνία ❤️
🎨 Εύχομαι να σας αρέσει και να το απολαύσετε το ίδιο εξίσου, όπως και εγώ..το αγαπώ και εύχομαι να είναι καλόταξιδο
🎨 Φυσικά το έχω ενυπόγραφο 🎨❤️
🎨 Ακριβώς, τα έργα που δημιουργεί, έχουν ψυχή, μαγεία και το συναίσθημα που αφουγκραζεται το αποτυπώνει στον καμβά, δίνοντας του ζωή.
🎨Η πλοκή του έργου διαδραματίζεται σε τρεις φάσεις, από όπου η συγγραφέας μας εξιστορεί για την ζωή της νεαρής Ζωγράφου, την ζωή της στην όμορφη πόλη της Ευρώπης το Παρίσι και για την μαγεία των χρωμάτων μέσα από τους αμέτρητους πίνακες που δημιούργησε.
🎨Η ιστορία έχει έρωτα, και δε θα μπορούσε να μην υπάρχει, όταν μιλάμε για το Παρίσι ❤️ . Οι εικόνες από την ζωή στην Γαλλία με ταξίδεψαν αρκετά και πέρα από την κομενη ανάσα που είχα όταν ξεφυλισσα την κάθε σελίδα, ήθελα εκείνο το ρόφημα σοκολάτας με το κέικ βανίλιας που λιμπιστικα σε κάποια σημεία της ιστορίας.
🎨 Ζήλεψα την στιγμή που η νεαρή Ζωγράφος καθόταν δίπλα στον ποταμό Σηκουάνα και ζωγράφιζε το τοπίο. Θα ήθελα να ήμουν εκεί και να θαυμάσω την τέχνη της που τόσο όμορφο μας εξιστόρησε η συγγραφέας.
🎨Το καλύτερο, όμως, το κράτησα για το τέλος, οταν η συγγραφέας μας αφήνει άναυδους, με την εξέλιξη της ιστορίας και το σημείο όπου το μυστήριο έχει πλέον πρωταγωνιστικό ρόλο στην πλοκή του έργου.
🎨Σε εκείνες τις σελίδες, η αγωνία με ρουφήξε, και οι σελίδες έφυγαν σε χρόνο Dt (Distance time)
🎨Το τέλος ανατρεπτικό, μοναδικό και ολοκληρώνοντας, είναι ένα βιβλίο που συνδυάζει, ρομαντισμό, μυστήριο περιπέτεια και πολύ αγωνία ❤️
🎨 Εύχομαι να σας αρέσει και να το απολαύσετε το ίδιο εξίσου, όπως και εγώ..το αγαπώ και εύχομαι να είναι καλόταξιδο
🎨 Φυσικά το έχω ενυπόγραφο 🎨❤️
May 10, 2024
Το πιο πρόσφατο έργο της Άνδρεας Αρβανιτίδου, "Η Ζωγράφος" ήρθε στα χέρια μου μία περίοδο της ζωής μου που έσπασα το πόδι μου κι ήμουν σε ακινησία για 5 εβδομάδες. Ήταν το ιδανικό "παραμύθι" ενηλίκων για να αποδράσω από τη δυσκολίες που περνούσα. Είναι μια ιστορία γεμάτη με αίσθημα, μυστήριο, και ενδιαφέρουσα πλοκή. Η συγγραφέας ξεχωρίζει και σε αυτό το βιβλίο για το δικό της ύφος γραφής.
Δημιούργησε έναν φανταστικό κόσμο γεμάτο ανατροπές, χωρίς όμως να αγγίζει τα όρια του τρόμου.
Μου άρεσε η πολυδιάστατη ανάπτυξη των χαρακτήρων, οι διάλογοι και οι ζωντανές περιγραφές από τις επιβλητικές τοποθεσίες.
Η προσθήκη έγχρωμων εικόνων στο βιβλίο δυναμώνει την εμπειρία ανάγνωσης, εμπλουτίζοντας την αφήγηση οπτικά. Ένα όμορφο και ξεχωριστό ανάγνωσμα που θα έλεγα πως μπορεί να διαβαστεί άνετα και από τα παιδιά της εφηβικής ηλικίας. Συγχαρητήρια
Δημιούργησε έναν φανταστικό κόσμο γεμάτο ανατροπές, χωρίς όμως να αγγίζει τα όρια του τρόμου.
Μου άρεσε η πολυδιάστατη ανάπτυξη των χαρακτήρων, οι διάλογοι και οι ζωντανές περιγραφές από τις επιβλητικές τοποθεσίες.
Η προσθήκη έγχρωμων εικόνων στο βιβλίο δυναμώνει την εμπειρία ανάγνωσης, εμπλουτίζοντας την αφήγηση οπτικά. Ένα όμορφο και ξεχωριστό ανάγνωσμα που θα έλεγα πως μπορεί να διαβαστεί άνετα και από τα παιδιά της εφηβικής ηλικίας. Συγχαρητήρια
June 23, 2024
Πάμπολλες φορές έχω αναφερθεί στο ταλέντο της συγγραφέως. Το συγκεκριμένο όμως έργο, για κάποιον ανεξήγητο λόγο έχει εντυπωθεί μέσα μου. Είναι τόσο ώριμη η γραφή του, ο τρόπος με τον οποίο πλέκει τις ιστορίες μέσα σε όλο αυτό το φαντασμαγορικό σκηνικό. Οι χαρακτήρες, με τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά βρίσκονται εκεί να σου υπενθυμίσουν δικά σου πάθη.
Ένα βιβλίο που δε με άφηνε να το αφήσω.
Ένα βιβλίο που δεν ήθελα να τελειώσει.
Ιδιαίτερη σημασία για εμένα έχει και το ήθος της συγγραφέως και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιαζει την εκάστοτε ιστορία. Η Άντρεα είναι απο τους λίγους συγγραφείς της νέας γενιάς που καταφέρνει με την πένα της να ζωγραφίσει τόσα πολλά συναισθήματα!
Σ’ αγαπώ πολύ και είμαι ευγνώμων που σε έχω στη ζωή μου ❤️
Ένα βιβλίο που δε με άφηνε να το αφήσω.
Ένα βιβλίο που δεν ήθελα να τελειώσει.
Ιδιαίτερη σημασία για εμένα έχει και το ήθος της συγγραφέως και ο τρόπος με τον οποίο παρουσιαζει την εκάστοτε ιστορία. Η Άντρεα είναι απο τους λίγους συγγραφείς της νέας γενιάς που καταφέρνει με την πένα της να ζωγραφίσει τόσα πολλά συναισθήματα!
Σ’ αγαπώ πολύ και είμαι ευγνώμων που σε έχω στη ζωή μου ❤️
June 28, 2024
Ένα μαγικό βιβλίο που ταξιδεύει τον αναγνώστη στο Παρίσι μαζί με την πρωταγωνίστριά του την Άννα. Το εξαιρετικό είναι ο απίστευτος συνδυασμός του ρομαντικού με το μεταφυσικό, στοιχεία που αυξάνουν την αγωνία για τον αναγνώστη, ο οποίος δικαιώνεται στο τέλος με το αποτέλεσμα.
Ζούμε μαζί με την Άννα, τον έρωτα, την αγάπη, τον πόνο μέχρι που έρχεται η λύτρωση και χαιρόμαστε για την κατάληξη αυτή. Η συγγραφέας ξετυλίγει το ταλέντο της με μοναδικές περιγραφές, σε ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα και πίνακες ζωγραφικής. Για τους λάτρεις του ρομαντικού αλλά και του μεταφυσικού ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Για όποιον δεν έχει ταξιδέψει στο Παρίσι, είναι μια ευκαρία να το ζήσει διαβάζοντας. Ευχαριστούμε την Άντρεα για το μοναδικό αυτό λογοτεχνικό ταξίδι που σημάδεψε τις καρδιές μας.
Ζούμε μαζί με την Άννα, τον έρωτα, την αγάπη, τον πόνο μέχρι που έρχεται η λύτρωση και χαιρόμαστε για την κατάληξη αυτή. Η συγγραφέας ξετυλίγει το ταλέντο της με μοναδικές περιγραφές, σε ένα βιβλίο γεμάτο συναισθήματα και πίνακες ζωγραφικής. Για τους λάτρεις του ρομαντικού αλλά και του μεταφυσικού ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί. Για όποιον δεν έχει ταξιδέψει στο Παρίσι, είναι μια ευκαρία να το ζήσει διαβάζοντας. Ευχαριστούμε την Άντρεα για το μοναδικό αυτό λογοτεχνικό ταξίδι που σημάδεψε τις καρδιές μας.
Displaying 1 - 13 of 13 reviews