Miss yellow hair, hello! gaat over reizen. Écht reizen. Het zijn de rauwe, geestige en absurde avonturen van reisjournalist en wereldreizigster Iris Hannema. Allesbehalve verhalen waarbij je verlekkerd kunt wegdromen naar exotische vakantiebestemmingen.
Is dit een reisboek, of juist een anti-reisboek?
Want ziek word je toch wel, kamperen doe je in Togo óp de auto, aan corrupte politie in Colombia ontkom je niet, de tijdelijke liefde bedrijf je in het regenwoud van Peru, goden vereren met sambaballen is op Cuba heel gewoon en gebruik je kartonnen plastuitjes in Benin niet per ongeluk als ontbijtbordje. En wat doe je als er een stomdronken Iraniër ongevraagd in je bed opduikt?
Als je niet van plan bent zelf op reis te gaan, geeft dit boek alle reden om thuis te blijven.
4* voor leesvermaak, 3* voor de rest. het is echt wel een reisboek, maar ik las vooral over Iris haar drugsgebruik, seksavonturen en over de vieze en irritante gewoonten van de locals. Ik wilde er vooral door thuisblijven of voor altijd naar Landal :)
ik heb echt enorm genoten van dit verhaal, ze is zo grappig en dapper en eigenwijs, echt wel een heldin, niks van wat hier beschreven staat, zou ik durven. als ik haar ooit zou ontmoeten, zou ik me verstoppen onder tafel, omdat ik 100% suf ben vergeleken met Iris Hannema !
Grappig boek, snel geschreven. Vooral vermakelijk en herkenbaar voor wie er ook is geweest (met geel haar of niet) zijn de tips. Beetje jammer dat per land het wel vooral feesten, kotsen en scoren van vriendjes zijn die beschreven worden. Na vier landen had ik dat wel ongeveer gehad en wilde ik vooral meer lezen over haar contacten met de bevolking die er ongetwijfeld ook zijn geweest naast de graaierige handen en afzettende taxichauffeurs.
Ik heb mijn reisbijbel gevonden hoor! Mijn absolute reisbijbel 🙌🏻 Ik ga nu met nog meer enthousiasme en vertrouwen dankzij de tips van Hannema (hoe koop je een douanebeambte in het Midden-Oosten om? Eet gewoon alles, ziek word je toch wel. En draag in een doodnormale plastic tas al je belangrijke voorwerpen, niemand die zal denken dat er een fortuin in zit) mijn reis tegemoet. Ik ga deze reis killen, want dankzij deze tips voel ik me al praktisch een professionele backpacker.
Hannema kan geweldig schrijven. Het voelde alsof je zelf in de backpack van Hannema zat en op dezelfde plek was zonder dat je uit je stoel hoefde te komen. Ik vond alles geweldig.
2.5 stars I hear this book is often described as a very honest account of traveling. To me it felt more as if the writer was being unnecessarily crude. When you travel a lot you will, off course, find yourself in some pesky situations, but this entire book felt like one big traveling disaster combined with partying and getting very drunk. Although some of the anecdotes in here were very funny, overall this isn't my cup of tea.
Iris Hannema doet generaliserende uitspraken over bevolkingsgroepen. Ik mis verdieping in de mensen en cultuur in de landen. Ze klaagt over de ongemakken die ze daar vindt, zonder zich erin te verdiepen hoe het voor de plaatselijke (arme) bevolking is. Een stel Indiase mannen worden beschreven als 'rollades met kleine ratachtige gezichten'. De schrijfster lijkt trots op het feit dat ze bevolking in het midden-oosten uitscheldt bij het onderhandelen. Ze heeft kritiek op de bevolking in Syrië maar er wordt niet echt geschreven over de onderdrukking en oorlog die daar plaatsvindt. Mijn laatste kritiekpunt is de gedetailleerde informatie over haar ontlasting, dat had wat mij betreft weggelaten mogen worden. Aangezien ik na een aantal hoofdstukken gestopt ben met lezen kan ik niets zeggen over de rest van het boek.
"Is dit een reisboek, of juist een anti-reisboek?" Precies dat! Heerlijk geschreven, lekker eerlijk en moest af en toe echt hardop lachen om de bizarre situaties. Vooral leuk om te lezen over de plekken waar ik (hopelijk) over een paar maanden naartoe ga!
Net als lezen van de waarbenjij.nu van je gekke nichtje, maar dan leuker. Niet altijd politiek correct, iets te veel nadruk op ‘wat ben ik wild met mannen en drugs’, maar lekker leesvoer voor in de trein.
De reisverhalen van wereldreizigster Iris Hannema; het leest lekker vlot weg, maar op meerdere vlakken mis ik een zekere diepgang. Het draait uiteindelijk allemaal weer om hetzelfde: feesten en romances. Ze vertelt het verhaal van een backpacker, níet het verhaal van een reisjournalist die zich heeft ingelezen met meer dan de lonely planet. De cultuur en omgeving van de plekken die ze bezoekt blijven ons helaas verschuldigd. Het maakt het ironisch dat op de achterflap staat dat dit een boek is over ‘echt reizen’. Wanneer je dan het boek bekijkt vanuit het perspectief van persoonlijke ervaringen of autobiografische elementen, ontbreekt het opnieuw aan (emotionele) diepgang. Wat deden deze reiservaringen écht met Iris? Hoe hebben ze haar geraakt of veranderd? Het boek blijft steken in anekdotes over wat er is gebeurd, zonder ons een blik te geven op haar innerlijke wereld. In mijn ervaring past dit overigens wel bij de moraal van veel backpackers: veel doen, veel mensen ontmoeten, maar alles blijft aan de oppervlakte. De essentie, de diepgang, ontbreekt. Misschien is dat ook waarom ik me zelf tijdens het reizen soms eenzaam voelde. Toch eindig ik graag met een positieve noot: het boek biedt praktische en handige tips voor reizigers.
Vlot geschreven en op sommige stukken akelig herkenbaar, vooral de omschrijvingen van backpackers uit verschillende landen. Ik kreeg ontzettend bewondering voor haar en haar reislustige leven. En oké, ook best een beetje jaloers, ondanks de gruwelen die ze af en toe meemaakt (mede-toeristen en ziek zijn op reis). Je leest zo door dit boek heen, echte aanrader voor iedereen die van plan is te gaan backpacken!
Als je van reizen houdt dan is dit boek een aanrader! Heel tof hoe Iris haar gekke avonturen in een leuk jasje weet te gieten. Kan niet missen dat je na dit boek heel veel zin hebt om zelf ook een ticket naar een ongewone bestemming te boeken!
Dit boek heb ik geluisterd als audioboek. De voorlezer weet de toon van de schrijfstijl goed weer te geven: met een vleugje cynisme, chagrijn, humor en kapsones. Ik vond de reisavonturen van de schrijfster erg vermakelijk,
Leuk vlot boek, ik kwam het boek tegen tijdens mijn reis door azie. Ik herkende sommige dingen en was ook heel blij dat ik veel dingen niet zelf heb meegemaakt.
Sjonge, wat een wildebras, denk ik, als ik het boek lees. Je denkt te maken te hebben met een dame op leeftijd die haar memoires schrijft, maar niets is minder waar. Iris is pas in de dertig (nu). Ze is in elk geval iemand die de uitdrukking 'live life to the max' ter harte neemt. Ik lees van haar reizen in allerlei landen. En dan niet de suffe landen waar ik heen ga in Europa, maar naar de landen waar je opgelucht adem haalt als je weer een dag gehaald heb. Ze maakt, als reisjournaliste, van alles mee. In de hoofdstukken, die meestal over één land gaan, zet ze wat tips hoe hoe je dingen daar wel en niet moet doen. Erg hulpvaardig. Toch gaat het boek minder over de landen die ze bezoekt, als wel haar eigen leven. En de boventoon van het boek is wel, 'Party like it is 1999', waar je ook bent. Al met al luchtige 'literatuur' die gemakkelijk weg leest en telkens een mengeling van jaloezie en opluchting achter laat. Jaloezie omdat je het enerzijds ook wel zou willen meemaken en opluchting dat je het niet mee hoeft te maken.
Dit was gewoon niet mijn ding. Ik vond het vermakelijk en soms grappig, maar Iris en ik reizen totaal anders. Ik vond het niet zo nodig dat het voortdurend ging over haar drugsgebruik en veel drinken. Het gaf me vooral het gevoel dat dat de manier is waarop je reist, want anders is het niks. Hoewel dat ongetwijfeld niet de bedoeling is van Iris, voelde het wel zo. Ik vond de anekdotes over gekke ervaringen tussen de locals een stuk leuker. Kortom: het moet je ding zijn, want schrijven kan ze zeker.
Iris does what we all want to do: travel around the world and enjoying life. The book is written with a good sense of humour and invites you to take the first plane to any kind of country she describes. Her website www.missyellowhairhello.nl is stuffed with beautiful pictures and videos of her trips around the globe.
Iris is grappig en kordaat en maakt de reizen die ik als doorgewinterd reiziger toch liever aan mij voorbij laat gaan. Zeer onderhoudend met af en toe Silvia Witteman-achtige trekjes. Ook geschikt voor niet-reizigers.
Geinig boekje, met leuke reisverhalen. Het leest snel en plezierig weg. Sommige verhalen of tips zijn echt heel leuk, maar het is vooral heel veel van hetzelfde. Kortom, een prima tussendoorboekje.