Η ιστορία που θα διηγηθώ είναι αληθινή. Συνέβη σ' εμένα τον ίδιο, πρόπερσι το καλοκαίρι. Αλλιώς παραδέχομαι ότι δεν θα την πίστευα. Θα έλεγα ότι, αν δεν είναι εντελώς πλαστή, γεννήθηκε στο μυαλό κάποιου που η μνήμη του, με την υπόγεια λογική του ονείρου, σύνδεσε δύο εντελώς άσχετα μεταξύ τους πράγματα, κάτι που έζησε αυτός ο άνθρωπος με κάτι που διάβασε ή άκουσε κάποια άλλη χρονική στιγμή και υπό διαφορετικές συνθήκες. Εδώ όμως αποκλείεται να έγινε κάτι τέτοιο.
Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ είναι Έλληνας συγγραφέας, κριτικός λογοτεχνίας και ανθρωπολόγος.
Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 15 Ιουλίου 1948. Σπούδασε βιολογία στην Αθήνα, με μεταπτυχιακό στη Δυτική Γερμανία, και αργότερα ειδικεύθηκε στην ανθρωπολογία. Έλαβε διδακτορικό δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Βρότσλαβ της Πολωνίας το 1986, με διατριβή γύρω από την εξέλιξη της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.
Έχει εξασκήσει διάφορα επαγγέλματα όπως νυχτοφύλακας, καθηγητής πανεπιστημίου, μεταφραστής, κριτικός λογοτεχνίας και κινηματογράφου. Την περίοδο 1973-'75, στη Δυτική Γερμανία, υπήρξε συνιδρυτής, σκηνοθέτης και ηθοποιός της «Ελληνικής Εργατικής Σκηνής Στουτγάρδης». Τις περιόδους 1990-91 και 1994-95 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης ιστορία της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, σεξουαλική σημειολογία στην τέχνη και ψυχολογία των ζώων. Ως το 2017 εργαζόταν ως δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας στην εφημερίδα Τα Νέα.
Έχει εκδώσει 21 βιβλία (μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια, κριτικές, αφορισμούς, λεξικά, επιστημονικές διατριβές και εγχειρίδια). Επίσης, έχει μεταφράσει 63 βιβλία από 8 ξένες γλώσσες (αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, φινλανδικά, σουηδικά, δανικά και νορβηγικά). Μυθιστορήματα και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά, σουηδικά, δανικά, τσεχικά, ρουμανικά, σερβικά, βουλγαρικά, εβραϊκά και πολωνικά.
Δύο σύντομα διηγήματα που διαβάζονται απνευστί καθώς έχουν γρήγορη πλοκή και εξέλιξη μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου. "Το άλλο μονοπάτι" και η "Φυσαλία η καλλιαύχην" διατηρούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο, με πολλά κρυμμένα μηνύματα, δεύτερες αναγνώσεις και κλιμακωτή εξέλιξη. Στο τέλος ζητά κανείς να έιχε κι άλλες τέτοιες ιστορίες να διαβάσει...
Εκείνες τις μέρες έβρεχε. Έψαχνα δώρα στην κατάμεστη αγορά της Θεσσαλονίκης, γιατί πλησίαζαν τα Χριστούγεννα και μου κακοφαίνεται πολύ να μην έχει, το χριστουγεννιάτικο δέντρο, δώρα, δίπλα στην φάτνη. Μετά από ώρα, κατέληξα στα Public και περιφερόμουν για ώρα στα ράφια του. Το αποτέλεσμα ήταν να αποκτήσω το «Παγανιστικές Δοξασίες της Θεσσαλικής Επαρχίας» του Τσαπραΐλη Χρυσόστομου. Απέφυγα, εσκεμμένα, την Αριστοτέλους για να μην συγχρωτιστώ με το πλήθος και διάλεξα την Ερμού. Περπάτησα για κάποια λεπτά μέχρι να βγω στην Εγνατία και να ανέβω την Αντιγονιδών. Δεν είχαμε ραντεβού με τους πρώην εργοδότες μου αλλά τους είχα πει πως θα περάσω να τους δω. Ήταν εκεί οι δύο από τους τρεις. Ήπια ένα κρασί. «Ανέβασα» μια φωτογραφία των «Παγανιστικών Δοξασιών της Θεσσαλικής Επαρχίας» στα κοινωνικά μου δίκτυα και ο τρίτος μου απάντησε, στην, εν λόγω, δημοσίευση, πως με περιμένει την επόμενη μέρα για να μου δώσει ένα δώρο. Το ανέλπιστο δώρο του Βασίλη ήταν «Το Άλλο Μονοπάτι» του Δημοσθένη Κούρτοβικ. Παρότι το συγκεκριμένο βιβλίο έχει μικρή έκταση, το απόλαυσα όσο λίγα. Το, εν λόγω, πόνημα αποτελείται από δύο ιστορίες, οι οποίες, κατά την γνώμη μου, εμπίπτουν σε πολλές κατηγορίες. Η πρώτη ιστορία – η οποία έχει και τον ομώνυμο τίτλο με το βιβλίο – αγγίζει τις παρυφές της σφαίρας του υπερφυσικού, μιας και αναφέρεται στην εμπειρία ενός ζευγαριού, το οποίο βίωνε ένα εφήμερο – ή και όχι – καλοκαιρίνο έρωτα. Το ζευγάρι, περνώντας όμορφα, έχασε την αίσθηση του χρόνου και η νύχτα τους βρήκε, πριν γυρίσουν στο ξενοδοχείο, που τους φιλοξενούσε. Οι ίδιοι κίνησαν να γυρίσουν στο ξενοδοχείο, πριν το σκοτάδι να γίνει πυκνό, και έπειτα από αρκετή περιπλάνηση, θεωρούσαν πως διανύουν το ίδιο, μοναδικό μονοπάτι που οδηγούσε στο ξενοδοχείο. Γυρνώντας εκεί, βρίσκουν τον ιδιοκτήτη και του εξηγούν πως το μονοπάτι είχε κάποιες διαφορές στο σκοτάδι. Αυτός παγώνει, ωστόσο δεν αποκαλύπτει τίποτα στο ζευγάρι, μέχρι την στιγμή που η κυρία αποσύρεται στα ιδιαίτερα της. Τότε αυτός αποκαλύπτει στον κύριο έναν τοπικό μύθο για το άλλο μονοπάτι. […]