What do you think?
Rate this book
Mileva Einstein, teoría de la tristeza
Mileva Einstein no sólo fue el primer amor, la esposa y la madre de los hijos de Albert Einstein, sino también una de las primeras mujeres europeas en estudiar física. Como científica colaboró en los descubrimientos de su marido principalmente en el campo de las matemáticas, donde sus conocimientos superaban a los de él.
Con esta novela basada en hechos reales, Slavenka Drakulic´ traza el sobrecogedor retrato de una mujer que luchó contra sus carencias físicas, que nunca se rindió, pero que no pudo tener una carrera brillante como matemática, aunque sin duda era un talento excepcional. Mileva Einstein, que llegó a Suiza para estudiar ciencias desde el campo, que tenía apoyo entre los científicos, renunció a su carrera por su famoso marido y, más tarde, por sus hijos.
La novela sobre Mileva Einstein es una novela de dolor, de cómo afrontar las desgracias de la vida, cómo vivir y sobrevivir, cómo ser mujer y no perder la cordura. Mileva Einstein: Una teoría del dolor es una novela en la que la autora sumerge brillantemente al lector en la vida de la protagonista, para identificarnos con sus problemas, sus luchas, sus penas y alegrías.
Con esta novela basada en hechos reales, Slavenka Drakulic´ traza el sobrecogedor retrato de una mujer que luchó contra sus carencias físicas, que nunca se rindió, pero que no pudo tener una carrera brillante como matemática, aunque sin duda era un talento excepcional. Mileva Einstein, que llegó a Suiza para estudiar ciencias desde el campo, que tenía apoyo entre los científicos, renunció a su carrera por su famoso marido y, más tarde, por sus hijos.
La novela sobre Mileva Einstein es una novela de dolor, de cómo afrontar las desgracias de la vida, cómo vivir y sobrevivir, cómo ser mujer y no perder la cordura. Mileva Einstein: Una teoría del dolor es una novela en la que la autora sumerge brillantemente al lector en la vida de la protagonista, para identificarnos con sus problemas, sus luchas, sus penas y alegrías.
200 pages, Paperback
First published November 1, 2016
27 people are currently reading
852 people want to read
About the author
Slavenka Drakulić
32 books691 followersSlavenka Drakulić (1949) is a noted Croatian writer and publicist, whose books have been translated into many languages.
In her fiction Drakulić has touched on a variety of topics, such as dealing with illness and fear of death in Holograms of fear; the destructive power of sexual desire in Marble skin; an unconventional relationship in The taste of a man; cruelty of war and rape victims in S. A Novel About the Balkans (made into a feature film As If I Am Not There, directed by Juanita Wilson); a fictionalized life of Frida Kahlo in Frida's bed. In her novel Optužena (English translation forthcoming), Drakulić writes about the not often addressed topic of child abuse by her own mother. In her novel Dora i Minotaur Drakulic writes about Dora Maar and her turbulent relationship to Pablo Picasso, and how it affected Dora's intellectual identity. In her last novel Mileva Einstein, teorija tuge she writes about Einstein's wife Mileva Maric. The novel is written from Mileva's point of view, especially describing how motherhood and financial and emotional dependence on Einstein took her away from science and professional life.
Drakulić has also published eight non-fiction books. Her main interests in non-fiction include the political and ideological situation in post-communist countries, war crimes, nationalism, feminist issues, illness, and the female body. In How We Survived Communism; Balkan Express; Café Europa she deals with everyday life in communist and post-communist countries. In 2021, Drakulic wrote a sequel to Café Europa, Café Europa Revisited: How to Survive Post-Communism. Drakulic wrote the history of communism through the perspective of animals in A Guided Tour Through the Museum of Communism. She explores evil in ordinary people and choices they make in They Would Never Hurt a Fly War Criminals On Trial In The Hague, about the people who committed crimes during the Croatian Homeland war. On the other side, in Flesh of her flesh (available in English only as an e-book) Drakulić writes about the ultimate good – people who decide to donate their own kidney to a person they have never met. Her first book, Deadly sins of feminism (1984) is available in Croatian only: Smrtni grijesi feminizma.
Drakulić is a contributing editor in The Nation (USA) and a freelance author whose essays have appeared in The New Republic, The New York Times Magazine and The New York Review Of Books. She contributes to Süddeutsche Zeitung (Germany), Internazionale (Italy), Dagens Nyheter (Sweden), The Guardian (UK), Eurozine and other newspapers and magazines.
Slavenka Drakulić is the recipient of the 2004 Leipzig Book-fair ”Award for European Understanding.” At the Gathering of International Writers in Prague in 2010 she was proclaimed as one of the most influential European writers of our time.
In her fiction Drakulić has touched on a variety of topics, such as dealing with illness and fear of death in Holograms of fear; the destructive power of sexual desire in Marble skin; an unconventional relationship in The taste of a man; cruelty of war and rape victims in S. A Novel About the Balkans (made into a feature film As If I Am Not There, directed by Juanita Wilson); a fictionalized life of Frida Kahlo in Frida's bed. In her novel Optužena (English translation forthcoming), Drakulić writes about the not often addressed topic of child abuse by her own mother. In her novel Dora i Minotaur Drakulic writes about Dora Maar and her turbulent relationship to Pablo Picasso, and how it affected Dora's intellectual identity. In her last novel Mileva Einstein, teorija tuge she writes about Einstein's wife Mileva Maric. The novel is written from Mileva's point of view, especially describing how motherhood and financial and emotional dependence on Einstein took her away from science and professional life.
Drakulić has also published eight non-fiction books. Her main interests in non-fiction include the political and ideological situation in post-communist countries, war crimes, nationalism, feminist issues, illness, and the female body. In How We Survived Communism; Balkan Express; Café Europa she deals with everyday life in communist and post-communist countries. In 2021, Drakulic wrote a sequel to Café Europa, Café Europa Revisited: How to Survive Post-Communism. Drakulic wrote the history of communism through the perspective of animals in A Guided Tour Through the Museum of Communism. She explores evil in ordinary people and choices they make in They Would Never Hurt a Fly War Criminals On Trial In The Hague, about the people who committed crimes during the Croatian Homeland war. On the other side, in Flesh of her flesh (available in English only as an e-book) Drakulić writes about the ultimate good – people who decide to donate their own kidney to a person they have never met. Her first book, Deadly sins of feminism (1984) is available in Croatian only: Smrtni grijesi feminizma.
Drakulić is a contributing editor in The Nation (USA) and a freelance author whose essays have appeared in The New Republic, The New York Times Magazine and The New York Review Of Books. She contributes to Süddeutsche Zeitung (Germany), Internazionale (Italy), Dagens Nyheter (Sweden), The Guardian (UK), Eurozine and other newspapers and magazines.
Slavenka Drakulić is the recipient of the 2004 Leipzig Book-fair ”Award for European Understanding.” At the Gathering of International Writers in Prague in 2010 she was proclaimed as one of the most influential European writers of our time.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 123 reviews
November 22, 2016
Sve je kako treba, a opet mi fali ona jedna tocka na i da bude odlicno.
July 10, 2017
Mileva Ajnštajn, rođena Marić, je do skoro bila poznata samo kao prva supruga poznatog fizičara Alberta Ajnštajna. Tek ove decenije saznajemo kolike su njene zasluge i ona polako izlazi iz sjene svoga supruga. Pre nekoliko godina sam se zainteresovala za život ove izuzetne žene, fizičarke i matematičarke, kad sam saznala da su u javnosti dospela Albertova pisma koja su se čuvala u hebrejskom univerzitetu u Jerusalimu i da su do 2006 godine zahvaljujući izvršiocima Ajnštajnovog testamenta bila stopirana za publikovanje. Na osnovu njih je poznata istoričarka d-r Radmila Milentijević napisala knjigu „Pravo lice Mileve Ajnštajn“ i može se zaključiti da je Mileva Ajnštajn imala ključnu ulogu u matematičkom dokazivanju njegovih teorija i da bi bez toga on i dalje bio samo eksentrični naučnik. U ovoj knjizi se kroz haotične misli Milevine ispreda skoro čitav njen život. Radnja knjige je odmah nakon što je Albert započeo vezu sa svojom sestrom od ujaka Elzom i uručuje Milevi Uvjete koje bi morala ispuniti da bi ostali zajedno zbog sinova, čime je ponižava do dna:
A. Ti ćeš se pobrinuti:
1. za čistoću moje odjeće, rublja i posteljine
2. da redovno dobivam tri obroka u svoju sobu
3. da moja spavaća i radna soba budu čiste, a posebno da samo ja koristim svoj stol
B. Odreći ćeš se svih osobnih odnosa sa mnom, sve dok nisu nužni zbog društvenih razloga. Posebno ćeš se suzdržavati od:
1. mog druženja s tobom kod kuće
2. zajedničkih putovanja
C. U odnosima sa mnom poštovat ćeš sljedeća pravila:
1. od mene nećeš očekivati intimnosti niti ćeš mi prigovarati na bilo koji način
2. prestat ćeš mi se obraćati ukoliko ja to zatražim
3. napustit ćeš moju spavaću ili radnu sobu odmah i bez protesta ako ja to zatražim
D. Nećeš me omalovažavati pred našom djecom, bilo riječima bilo ponašanjem.
Ali Mileva živi u prošlosti i sjeća se kako je bilo živjeti s njim, koliko tuge, patnje i neostvarenih snova i planova je košta ta njena ljubav. Iskreno, nervirali su me i Albert koji je bio takav idiot, i Mileva koja je ćutke trpela i nije izborila svoje mesto pod suncem. I Slavenka je malo preterala u ponavljanju, mada kad malo razmislim, realno je da se Mileva onakva kakva je opisana, kontinuirano i pomalo mazohistički navraća na određena bolna razdoblja svog života. Naslov knjige je do bola pogođen. U stvari, najveća bol koja ona osjeća je bol što je kod svojih roditelja ostavila svoju tek rođenu ćerku Lieserl (Ljubica) i što je njeno postojanje zbog Alberta krila od svih, da bi saznala da je umrla. Mnogo se toga otkriva u knjizi, ali jedno je sigurno: ova žena zaslužuje mnogo,mnogo više nego što je za života i nekoliko decenija posle smrti dobila.
A. Ti ćeš se pobrinuti:
1. za čistoću moje odjeće, rublja i posteljine
2. da redovno dobivam tri obroka u svoju sobu
3. da moja spavaća i radna soba budu čiste, a posebno da samo ja koristim svoj stol
B. Odreći ćeš se svih osobnih odnosa sa mnom, sve dok nisu nužni zbog društvenih razloga. Posebno ćeš se suzdržavati od:
1. mog druženja s tobom kod kuće
2. zajedničkih putovanja
C. U odnosima sa mnom poštovat ćeš sljedeća pravila:
1. od mene nećeš očekivati intimnosti niti ćeš mi prigovarati na bilo koji način
2. prestat ćeš mi se obraćati ukoliko ja to zatražim
3. napustit ćeš moju spavaću ili radnu sobu odmah i bez protesta ako ja to zatražim
D. Nećeš me omalovažavati pred našom djecom, bilo riječima bilo ponašanjem.
Ali Mileva živi u prošlosti i sjeća se kako je bilo živjeti s njim, koliko tuge, patnje i neostvarenih snova i planova je košta ta njena ljubav. Iskreno, nervirali su me i Albert koji je bio takav idiot, i Mileva koja je ćutke trpela i nije izborila svoje mesto pod suncem. I Slavenka je malo preterala u ponavljanju, mada kad malo razmislim, realno je da se Mileva onakva kakva je opisana, kontinuirano i pomalo mazohistički navraća na određena bolna razdoblja svog života. Naslov knjige je do bola pogođen. U stvari, najveća bol koja ona osjeća je bol što je kod svojih roditelja ostavila svoju tek rođenu ćerku Lieserl (Ljubica) i što je njeno postojanje zbog Alberta krila od svih, da bi saznala da je umrla. Mnogo se toga otkriva u knjizi, ali jedno je sigurno: ova žena zaslužuje mnogo,mnogo više nego što je za života i nekoliko decenija posle smrti dobila.
December 18, 2016
Tuga, velika tuga koju je ta žena osjecala, živjela i doživjela. Odlično pogođen naslov!
On je genijalni gad od covjeka i oca...razocarao me i ne bih ga žalila da je završio u nekom konc.logoru....
Od svog muža Mileva dobiva izričite upute za ponašanje i zahtjeve koje mora ispuniti ako želi da ostanu u braku i koji je spuštaju na razinu služavke:
"Ti ćeš se pobrinuti:
Za čistoću moje odjeće, rublja i posteljineDa redovno dobivam tri obroka u svoju sobuDa moja spavaća i radna soba budu čiste, a posebno da samo ja koristim svoj stol
Odreći ćeš se svih osobnih odnosa sa mnom, sve dok nisu nužni zbog društvenih razloga. Posebno ćeš se suzdržavati od:
Mog druženja s tobom kod kućeZajedničkih putovanja
U odnosima sa mnom poštovat ćeš sljedeća pravila:
Od mene nećeš očekivati intimnosti niti ćeš mi prigovarati na bilo koji načinPrestat ćeš mi se obraćati ukoliko ja to zatražim
Nećeš me omalovažavati pred našom djecom, bilo riječima bilo ponašanjem."
On je genijalni gad od covjeka i oca...razocarao me i ne bih ga žalila da je završio u nekom konc.logoru....
Od svog muža Mileva dobiva izričite upute za ponašanje i zahtjeve koje mora ispuniti ako želi da ostanu u braku i koji je spuštaju na razinu služavke:
"Ti ćeš se pobrinuti:
Za čistoću moje odjeće, rublja i posteljineDa redovno dobivam tri obroka u svoju sobuDa moja spavaća i radna soba budu čiste, a posebno da samo ja koristim svoj stol
Odreći ćeš se svih osobnih odnosa sa mnom, sve dok nisu nužni zbog društvenih razloga. Posebno ćeš se suzdržavati od:
Mog druženja s tobom kod kućeZajedničkih putovanja
U odnosima sa mnom poštovat ćeš sljedeća pravila:
Od mene nećeš očekivati intimnosti niti ćeš mi prigovarati na bilo koji načinPrestat ćeš mi se obraćati ukoliko ja to zatražim
Nećeš me omalovažavati pred našom djecom, bilo riječima bilo ponašanjem."
August 19, 2017
Kako je jedna tako pametna i obrazovana žena mogla završiti tako kako je završila? Sve te odluke koje je donijela i kako se na kraju podredila, postala sijena od osobe i ništa više??
Albert je zaista bio svinja od čovjeka, loš suprug i otac, ali ona je dozvolila da je tretira kao ništa i to je na kraju za njega i postala.
S jedne strane je žalim, s druge ne mogu shvatiti. Bila su drugačija vremena, možda je i u tome stvar, ali ipak, opet ponavljam, bila je toliko pametna , obrazovana, a opet za neke stvari nevjerojatno glupa.
Albert je zaista bio svinja od čovjeka, loš suprug i otac, ali ona je dozvolila da je tretira kao ništa i to je na kraju za njega i postala.
S jedne strane je žalim, s druge ne mogu shvatiti. Bila su drugačija vremena, možda je i u tome stvar, ali ipak, opet ponavljam, bila je toliko pametna , obrazovana, a opet za neke stvari nevjerojatno glupa.
February 4, 2025
He sido de alguna manera, estudiosa de la vida y el drama de Mileva Marič, primera esposa de Albert Einstein; he dado algunas charlas en mi ciudad sobre ella, su vida y la invisibilidad que tuvo y sigue teniendo en la historia de la ciencia del S. XX. e incluso del S. XXI
También he hablado de todo el protagonismo que se llevó Albert Einstein como si hubiera trabajado, en los años más productivos de su vida, completamente sólo, flotando en el vacío, y cómo, ese imaginario, nos ha llevado a creer en el genio, el sabio, que se hace a sí mismo y sin ayuda porque es tan brillante y potente, que todo lo puede.
Cómo verán los 2 o 3 que me lean por acá, ya aquí senté mi posición con respecto a Mileva y a su tormentosa relación con Einstein. Entonces me cayó por casualidad esta novela que agrego a otra maravillosa, El Otro Einstein de Marie Benedict y que refuerza mi postura con respecto a la que fue una de las parejas científicas más fascinantes de finales del S. XIX y la primera década del S. XX.
Este libro nos cuenta en 4 escenarios, La Cocina, El Tren, El Hospital y El Sanatorio, los pensamientos de Mileva y las circunstancias que la están atravesando en esos momentos. Por ejemplo, mientras se hace un café en casa de una pareja amiga, los Haber, luego de que su “queridísimo” esposo Albert decidiera que ya no viviría más en el apartamento que ocupa con sus pequeños hijos Hans Albert y Eduard en Berlín y así presionarla para que le dé la libertad que necesita para hacer su vida con su nueva mujer, la prima Elsa.
Allí recibe Mileva incrédula, la famosa carta de manos de Fritz en la que Albert le comunica las miserables condiciones para que, si ella desea seguir viviendo con él, debe acatar como si fuera simplemente una criada a su servicio, olvidando por completo lo que ambos eran (o que habían sido), colegas científicos, amantes, marido y mujer y padres de sus dos hijos.
La pérdida de la primera hija de ambos Liesierl, será algo que recorre todo el libro y toda la vida de Mileva, como una marca que le recordará dolorosamente que ella prefirió a Albert por encima de su hija al tener que abandonarla con sus padres en su país natal y desapareciendo luego ésta, circunstancia trágica que la vida le cobrará con crueldad.
Mientras toma el tren de regreso a Zurich, acompañada de sus pequeños, derrotada, sin su esposo, sin trabajo y con un futuro incierto, la hace imaginarse cómo habría sido su vida sin un Albert, tal vez licenciada y regresando a Novi Sad (Serbia), la ciudad que la vio crecer, ejerciendo su profesión quizá dando clases de física y matemáticas en alguna institución secundaria, feliz y tranquila.
En el hospital mientras enfrenta en carne propia a un cuerpo que le grita todo el dolor que también es el dolor del alma. Y finalmente en el sanatorio donde tiene que llevar repetidamente (y al final de manera definitiva) a su adorado Eduard (Tete) porque esa horrible enfermedad mental llamada esquizofrenia llegó hasta lo más amado y que la seguía y acompañaba desde su propia familia con su propia hermana y otros antepasados.
Este es un libro triste, como lo dice su título y es al mismo tiempo paradójico porque la ciencia, tan prístina ella, tan elevada, tan profunda y reveladora, lleva a veces a quienes van tras ella, como en una trampa, a esconderse de sus propias vidas, a hacer sufrir a las personas que aman llevándolas finalmente a la teoría de la tristeza.
También he hablado de todo el protagonismo que se llevó Albert Einstein como si hubiera trabajado, en los años más productivos de su vida, completamente sólo, flotando en el vacío, y cómo, ese imaginario, nos ha llevado a creer en el genio, el sabio, que se hace a sí mismo y sin ayuda porque es tan brillante y potente, que todo lo puede.
Cómo verán los 2 o 3 que me lean por acá, ya aquí senté mi posición con respecto a Mileva y a su tormentosa relación con Einstein. Entonces me cayó por casualidad esta novela que agrego a otra maravillosa, El Otro Einstein de Marie Benedict y que refuerza mi postura con respecto a la que fue una de las parejas científicas más fascinantes de finales del S. XIX y la primera década del S. XX.
Este libro nos cuenta en 4 escenarios, La Cocina, El Tren, El Hospital y El Sanatorio, los pensamientos de Mileva y las circunstancias que la están atravesando en esos momentos. Por ejemplo, mientras se hace un café en casa de una pareja amiga, los Haber, luego de que su “queridísimo” esposo Albert decidiera que ya no viviría más en el apartamento que ocupa con sus pequeños hijos Hans Albert y Eduard en Berlín y así presionarla para que le dé la libertad que necesita para hacer su vida con su nueva mujer, la prima Elsa.
Allí recibe Mileva incrédula, la famosa carta de manos de Fritz en la que Albert le comunica las miserables condiciones para que, si ella desea seguir viviendo con él, debe acatar como si fuera simplemente una criada a su servicio, olvidando por completo lo que ambos eran (o que habían sido), colegas científicos, amantes, marido y mujer y padres de sus dos hijos.
La pérdida de la primera hija de ambos Liesierl, será algo que recorre todo el libro y toda la vida de Mileva, como una marca que le recordará dolorosamente que ella prefirió a Albert por encima de su hija al tener que abandonarla con sus padres en su país natal y desapareciendo luego ésta, circunstancia trágica que la vida le cobrará con crueldad.
Mientras toma el tren de regreso a Zurich, acompañada de sus pequeños, derrotada, sin su esposo, sin trabajo y con un futuro incierto, la hace imaginarse cómo habría sido su vida sin un Albert, tal vez licenciada y regresando a Novi Sad (Serbia), la ciudad que la vio crecer, ejerciendo su profesión quizá dando clases de física y matemáticas en alguna institución secundaria, feliz y tranquila.
En el hospital mientras enfrenta en carne propia a un cuerpo que le grita todo el dolor que también es el dolor del alma. Y finalmente en el sanatorio donde tiene que llevar repetidamente (y al final de manera definitiva) a su adorado Eduard (Tete) porque esa horrible enfermedad mental llamada esquizofrenia llegó hasta lo más amado y que la seguía y acompañaba desde su propia familia con su propia hermana y otros antepasados.
Este es un libro triste, como lo dice su título y es al mismo tiempo paradójico porque la ciencia, tan prístina ella, tan elevada, tan profunda y reveladora, lleva a veces a quienes van tras ella, como en una trampa, a esconderse de sus propias vidas, a hacer sufrir a las personas que aman llevándolas finalmente a la teoría de la tristeza.
September 17, 2023
Svakome bih preporučila da pročita knjigu o životu Mileve Marić. Nažalost velika većina ljudi u našoj zemlji je jako malo upoznata njenim životom i radom.
Moj utisak je da bi ona sama bila priznata u naučnoj zajednici a njen doprinos nauci u svetu mnogo, mnogo veći da nije upoznala Ajnštajna.
Pored ove postoji još jedna, romansirana biografija koju je pisala Vojislava Latković. Knjigu Drugi Ajnštajn preskočite jer je u dobroj meri plod fikcije.
Moj utisak je da bi ona sama bila priznata u naučnoj zajednici a njen doprinos nauci u svetu mnogo, mnogo veći da nije upoznala Ajnštajna.
Pored ove postoji još jedna, romansirana biografija koju je pisala Vojislava Latković. Knjigu Drugi Ajnštajn preskočite jer je u dobroj meri plod fikcije.
March 13, 2021
Priča o ženi tragične sudbine. Bila je inteligentna i talentovana, ali se žrtvovala za voljenog muškarca i ostala bez željene diplome. U knjizi su opisane borbe s mentalnim bolestima, gubitak djeteta, ponižavanje od strane muža, teret roditeljstva i ogromna tuga koja ju je pratila kroz život.
November 11, 2018
„Zaista, zašto kao žena ne bih mogla postići sve što i muškarac?“
Zaista, zašto? Slavenka Drakulić se upravo tim pitanjem bavi u svojoj knjizi Mileva Einstein, teorija tuge. Mileva Einstein, rođena Marić koja je imala potpuno podršku svoje obitelji u svojem školovanju. Mileva Einsten, koja je bila jedina ženska osoba koja je u Zagrebu dobila dozvolu ministarstva za pohađanje satova fizike. Mileva Marić, koja je studirala na politehničkom fakultetu na Sveučilištu u Zurichu, gdje je bila jedna od rijetkih žena. Mileva Marić, genijalna matematičarka.
Zašto je onda Mileva Marić ostala zaboravljena?
Dogodio joj se Albert Einstein. Albert Einstein, onaj najveći. Onaj koga svi znamo, koji je postavio teoriju relativnosti. Čovjek koji je pridonio čovječanstvu na brojne načine. Čovjek kojega nikada nećemo zaboraviti i čovjek o kojem ćemo uvijek učiti.
Ima li Albert opravdanje? Možemo li mu oprostiti što je svojim znanstvenim radom doveo do napretka, a istovremeno zanemario svoju obitelj?
Jesu li Mileva, Hans Albert i Eduard uopće žrtve, kad im je otac i muž vjerojatno jedan (ako ne i najveći) od najvećih znanstvenika svih vremena?
Ako je čovječanstvo oprostilo njemu, koji je zbog svoj izuzetnog rada zapostavio svoju djecu, da li bi čovječanstvo moglo oprostiti da se radilo identičnim uspjesima, a da ih je napravila Mileva?
Što se zapravo dogodilo Milevi? Prije svega, Mileva je bila žena. Žena koja je od malih nogu bila drukčija. Žena koja je povjerovala da će uz Alberta imati sve ono o čemu je sanjala, da će to što je drukčija biti nešto lijepo i nešto pozitivno. Na kraju, Mileva je postala obična. Jer je izgubila sve, a na tom putu je izgubila sebe.
Mileva nije bila lijepa. Imala je jednu nogu kraću od druge, te je zbog toga uvijek šepala. Bila je najpametnija u razredu. Ali su joj se djeca rugala samo zato što je šepala. Nijedan ju dječak ni muškarac nije htio pogledati zbog njezinog hendikepa.
Ona nije bila predodređena da se uda i rađa djecu. Jer ona nije imala samopouzdanja. Navikla je da ju drugi ne gledaju kao ženu, kao buduću majku. Roditelji su u njoj prepoznali potencijal i poslali ju da postigne nešto o čemu će ostale žene samo moći sanjati, ako im se uopće dozvoli da imaju snove.
I bila je tako briljantna! Dokazala je da vrijedi i da može, iako je žena. Dokazala je da je žena više od vanjskog izgleda. Zato se i Albert zaljubio u nju!
Ostala je trudna. U to je vrijeme bila sramota izvanbračna trudnoća, pa se Mileva morala vratiti u svoje rodno mjesto kako ne bi navukla sramotu na Alberta. Da se saznalo da je ona trudna, Albert vjerojatno ne bi nigdje dobio posao.
Također, za vrijeme njene trudnoće, trebala je položiti završni ispit i diplomirati. Dva je puta pokušala i nije uspjela. Njezin je život znanstvenice bio gotov i prije nego je započeo.
Koliko je žena postalo uspješno bez obzira na težak život i trudnoću? Puno. Zašto onda Mileva nije uspjela? Iako s Albertom, ona je stalno bila sama. Njezina bol nije bila dostojna. Njezina tuga nije bila bitna.
Čak i nakon što je rodila dvojicu sinova, njezina je tuga prema kćeri koja je ostala ovijena velom tajne postala preteška. Nikada nije ni bila cjelovita osoba, ni u čemu. Tijelo joj nije bilo skladno, um obavijen melankolijom, podbacila je kao majka, razvela se od muža, nije dobila diplomu. Ni u jednom segmentu života nije uspjela.
Bez obzira na brak i na djecu, Albertu je uvijek na prvom mjestu bila znanost. Međuljudski odnosi nikada nisu bili bitni. Gubitak s kojim su se trebali oboje nositi, prebacio je na Milevu. Nije vidio Milevu kao osobu s osjećajima. Odrastanje sinova bilo mu je beznačajno u usporedbi s istraživanjima. No, Mileva mu je u jednom periodu života, bila ključna osoba. Ona je bila jednaka njemu. „Ona jest i zauvijek će ostati amputirani dio mene.“
I dan danas se raspravlja da li je Mileva uopće dala ikakav doprinos Albertovom radu. Dok jedni pokušavaju dokazati kako je upravo ona bila ključ svih Albertovih otkrića, kako bez nje vjerojatno ne bismo bili upoznati s većinom onoga što je Albert ostvario. Drugi, ipak, smatraju kako Mileva nije bila zaslužna ni za što. To još uvijek ostaje predmet rasprave.
Fascinantno je, međutim, kako papir puno znači. Da je imala papir na kojemu piše diploma, njezino bi ime bilo uključeno u radove, te se njezin doprinos ne bi osporavao. Iako se svi slažu da je bila izuzetno pametna i nadarena, sve je to otišlo u vjetar zato što nije dobila papir na kojemu piše da je pametna i nadarena.
Ovo je priča o ženi koja je morala ostati malena da bi netko drugi postao najveći. Ženi koja je morala umanjiti svoje postojanje kako bi netko drugi dobio priznanje. Ženi koja je morala postati obična, kako bi netko drugi bio izuzetan. Ženi koju je trebao upamtiti svijet, a na kraju su ju svi zaboravili.
https://knjigozderonja.wixsite.com/kn...
Zaista, zašto? Slavenka Drakulić se upravo tim pitanjem bavi u svojoj knjizi Mileva Einstein, teorija tuge. Mileva Einstein, rođena Marić koja je imala potpuno podršku svoje obitelji u svojem školovanju. Mileva Einsten, koja je bila jedina ženska osoba koja je u Zagrebu dobila dozvolu ministarstva za pohađanje satova fizike. Mileva Marić, koja je studirala na politehničkom fakultetu na Sveučilištu u Zurichu, gdje je bila jedna od rijetkih žena. Mileva Marić, genijalna matematičarka.
Zašto je onda Mileva Marić ostala zaboravljena?
Dogodio joj se Albert Einstein. Albert Einstein, onaj najveći. Onaj koga svi znamo, koji je postavio teoriju relativnosti. Čovjek koji je pridonio čovječanstvu na brojne načine. Čovjek kojega nikada nećemo zaboraviti i čovjek o kojem ćemo uvijek učiti.
Ima li Albert opravdanje? Možemo li mu oprostiti što je svojim znanstvenim radom doveo do napretka, a istovremeno zanemario svoju obitelj?
Jesu li Mileva, Hans Albert i Eduard uopće žrtve, kad im je otac i muž vjerojatno jedan (ako ne i najveći) od najvećih znanstvenika svih vremena?
Ako je čovječanstvo oprostilo njemu, koji je zbog svoj izuzetnog rada zapostavio svoju djecu, da li bi čovječanstvo moglo oprostiti da se radilo identičnim uspjesima, a da ih je napravila Mileva?
Što se zapravo dogodilo Milevi? Prije svega, Mileva je bila žena. Žena koja je od malih nogu bila drukčija. Žena koja je povjerovala da će uz Alberta imati sve ono o čemu je sanjala, da će to što je drukčija biti nešto lijepo i nešto pozitivno. Na kraju, Mileva je postala obična. Jer je izgubila sve, a na tom putu je izgubila sebe.
Mileva nije bila lijepa. Imala je jednu nogu kraću od druge, te je zbog toga uvijek šepala. Bila je najpametnija u razredu. Ali su joj se djeca rugala samo zato što je šepala. Nijedan ju dječak ni muškarac nije htio pogledati zbog njezinog hendikepa.
Ona nije bila predodređena da se uda i rađa djecu. Jer ona nije imala samopouzdanja. Navikla je da ju drugi ne gledaju kao ženu, kao buduću majku. Roditelji su u njoj prepoznali potencijal i poslali ju da postigne nešto o čemu će ostale žene samo moći sanjati, ako im se uopće dozvoli da imaju snove.
I bila je tako briljantna! Dokazala je da vrijedi i da može, iako je žena. Dokazala je da je žena više od vanjskog izgleda. Zato se i Albert zaljubio u nju!
Ostala je trudna. U to je vrijeme bila sramota izvanbračna trudnoća, pa se Mileva morala vratiti u svoje rodno mjesto kako ne bi navukla sramotu na Alberta. Da se saznalo da je ona trudna, Albert vjerojatno ne bi nigdje dobio posao.
Također, za vrijeme njene trudnoće, trebala je položiti završni ispit i diplomirati. Dva je puta pokušala i nije uspjela. Njezin je život znanstvenice bio gotov i prije nego je započeo.
Koliko je žena postalo uspješno bez obzira na težak život i trudnoću? Puno. Zašto onda Mileva nije uspjela? Iako s Albertom, ona je stalno bila sama. Njezina bol nije bila dostojna. Njezina tuga nije bila bitna.
Čak i nakon što je rodila dvojicu sinova, njezina je tuga prema kćeri koja je ostala ovijena velom tajne postala preteška. Nikada nije ni bila cjelovita osoba, ni u čemu. Tijelo joj nije bilo skladno, um obavijen melankolijom, podbacila je kao majka, razvela se od muža, nije dobila diplomu. Ni u jednom segmentu života nije uspjela.
Bez obzira na brak i na djecu, Albertu je uvijek na prvom mjestu bila znanost. Međuljudski odnosi nikada nisu bili bitni. Gubitak s kojim su se trebali oboje nositi, prebacio je na Milevu. Nije vidio Milevu kao osobu s osjećajima. Odrastanje sinova bilo mu je beznačajno u usporedbi s istraživanjima. No, Mileva mu je u jednom periodu života, bila ključna osoba. Ona je bila jednaka njemu. „Ona jest i zauvijek će ostati amputirani dio mene.“
I dan danas se raspravlja da li je Mileva uopće dala ikakav doprinos Albertovom radu. Dok jedni pokušavaju dokazati kako je upravo ona bila ključ svih Albertovih otkrića, kako bez nje vjerojatno ne bismo bili upoznati s većinom onoga što je Albert ostvario. Drugi, ipak, smatraju kako Mileva nije bila zaslužna ni za što. To još uvijek ostaje predmet rasprave.
Fascinantno je, međutim, kako papir puno znači. Da je imala papir na kojemu piše diploma, njezino bi ime bilo uključeno u radove, te se njezin doprinos ne bi osporavao. Iako se svi slažu da je bila izuzetno pametna i nadarena, sve je to otišlo u vjetar zato što nije dobila papir na kojemu piše da je pametna i nadarena.
Ovo je priča o ženi koja je morala ostati malena da bi netko drugi postao najveći. Ženi koja je morala umanjiti svoje postojanje kako bi netko drugi dobio priznanje. Ženi koja je morala postati obična, kako bi netko drugi bio izuzetan. Ženi koju je trebao upamtiti svijet, a na kraju su ju svi zaboravili.
https://knjigozderonja.wixsite.com/kn...
September 9, 2023
Brilantne napísaný príbeh geniálnej, osamelej, zradenej a zneuznanej fyzičky Milevy Marić, ktorá bude navždy pre svet iba manželkou Alberta Einsteina a matkou jeho detí.
Nikdy nie fyzičkou, nikdy nie spoluautorkou Teórie relativity.
Vždy ženou, s ktorú Albert Einstein opustil, rozviedol sa s ňou a ktorá sa starala o jeho dvoch preživších synov, najmä ťažko chorého Eduarda. Ženou, ktorá pripravovala podklady prednášok, spisovala teórie a merania, ale vedkyňou sa nikdy nastala. Bola ženou v domácnosti, matkou, manželkou a človekom, od ktorého sa čakalo iba submisívne správanie, pokora a vďačnosť.
Slavenka Drakulić napísala knihu v dvoch formách rozprávačstva. Autorským, aj priamym.
Ako na obálke knihy napísala Zuska Kepplová: " ..aký relatívny je príbeh, ktorý zmenil fyziku!".
Nikdy nie fyzičkou, nikdy nie spoluautorkou Teórie relativity.
Vždy ženou, s ktorú Albert Einstein opustil, rozviedol sa s ňou a ktorá sa starala o jeho dvoch preživších synov, najmä ťažko chorého Eduarda. Ženou, ktorá pripravovala podklady prednášok, spisovala teórie a merania, ale vedkyňou sa nikdy nastala. Bola ženou v domácnosti, matkou, manželkou a človekom, od ktorého sa čakalo iba submisívne správanie, pokora a vďačnosť.
Slavenka Drakulić napísala knihu v dvoch formách rozprávačstva. Autorským, aj priamym.
Ako na obálke knihy napísala Zuska Kepplová: " ..aký relatívny je príbeh, ktorý zmenil fyziku!".
October 6, 2018
Vrlo dobra, realna, knjiga o ženi koja se bori u muškom svijetu, koja pokušava živjeti s odlukama koje donose muškarci oko nje, ali i ona sama, pokušava živjeti s teretom bolesti, svoje i svojih bližnjih. Figura slavnog nobelovca nimalo joj ne olakšava sve to.
Svakako preporučam, kako čitateljicama tako i čitateljima. Zaista mi se dopao stil pisanja, iako introspektivna, knjiga nije ni naporna ni zamorna, ni depresivna. Možda jedino ipak nije štivo za plažu 😉
Svakako preporučam, kako čitateljicama tako i čitateljima. Zaista mi se dopao stil pisanja, iako introspektivna, knjiga nije ni naporna ni zamorna, ni depresivna. Možda jedino ipak nije štivo za plažu 😉
April 12, 2022
Veľmi zaujímavá knižka a aj krásne graficky spracovaná.
Spočiatku som sa nevedela stotožniť so štýlom autorky, ale potom som si zvykla a bolo to lepšie.
Spočiatku som sa nevedela stotožniť so štýlom autorky, ale potom som si zvykla a bolo to lepšie.
December 18, 2025
Malá tenučká kniha o toľkej duševnej ťažobe, až ma z toho bude ešte chvíľu ťažiť....
Veľmi smutný pohľad do duše matky, ktorá sama trpí duševnou chorobou a aj napriek tomu sa snaží zrekapitulovať svoj život.
Veľmi smutný pohľad do duše matky, ktorá sama trpí duševnou chorobou a aj napriek tomu sa snaží zrekapitulovať svoj život.
May 11, 2022
Vždy som rada čítala o známych ľuďoch a dozvedala sa detaily o ich životoch. Kedysi to boli súčasné celebrity, dnes siahnem skôr po informáciách o ľuďoch, ktorí ovplyvnili svet... Či sem-tam o ich rodine, ako v prípade Milevy (ok, občas sa aj tie celebrity pritrafia).
Táto kniha poskytuje náhľad do života prvej manželky jedného z najvýznamnejších mužov minulého človeka. Zaujímalo vás niekedy aké to je byť v tieni génia? Aké je to prispieť k niečomu, čo zmenilo svet? Mileva sa rada podelí o svoje skúsenosti. A bolo to v teórii veľmi zaujímavé.
V praxi miestami už menej. Teória smútku je veľmi výstižný názov, no smútok sa dá zmeniť aj za depresiu či rezignáciu.
Sama mám skúsenosť s depresiou a psychickými problémami. Vtedy sa človek sústreďuje na všetko negatívne v živote, prehráva si v hlave všetko zlé, čo sa mu stalo, prple sa v tom a je tam priveľa overthinkingu. Rozumiem tomu a je to výstižné.
Ale otázne je, či ako čitateľ chcete čítať 200 strán plných utrpenia, strán, kde nie je jediná pozitívna vec a prehrávania všetkého zlého, čo sa jej v živote stalo stále dookola. Ja rada siahnem po knihách týkajúcich sa ťažších tém, no táto sa napriek krátkemu rozsahu čítala pomaly a bola nesmierne únavná a repetatívna.
Knižku hodnotím ako priemernú. Boli tam viaceré zaujímavé časti, spoznala som ženu, ktorá prispela k veľkému fyzikálnemu objavu, ženu, o ktorej sa bežne nehovorí. No mnohé časti boli zdĺhavé a vyčerpávajúce tým, ako ich rozpitvávala znovu a znovu. Navyše som si k nej nevytvorila žiaden vzťah a hoci s ňou súcitim, autorka ju podľa mňa nespravila veľmi sympatickou.
Vlastne, najsympatickejší bol asi prvý syn, ktorého mi bolo aj najviac ľúto.
Táto kniha poskytuje náhľad do života prvej manželky jedného z najvýznamnejších mužov minulého človeka. Zaujímalo vás niekedy aké to je byť v tieni génia? Aké je to prispieť k niečomu, čo zmenilo svet? Mileva sa rada podelí o svoje skúsenosti. A bolo to v teórii veľmi zaujímavé.
V praxi miestami už menej. Teória smútku je veľmi výstižný názov, no smútok sa dá zmeniť aj za depresiu či rezignáciu.
Sama mám skúsenosť s depresiou a psychickými problémami. Vtedy sa človek sústreďuje na všetko negatívne v živote, prehráva si v hlave všetko zlé, čo sa mu stalo, prple sa v tom a je tam priveľa overthinkingu. Rozumiem tomu a je to výstižné.
Ale otázne je, či ako čitateľ chcete čítať 200 strán plných utrpenia, strán, kde nie je jediná pozitívna vec a prehrávania všetkého zlého, čo sa jej v živote stalo stále dookola. Ja rada siahnem po knihách týkajúcich sa ťažších tém, no táto sa napriek krátkemu rozsahu čítala pomaly a bola nesmierne únavná a repetatívna.
Knižku hodnotím ako priemernú. Boli tam viaceré zaujímavé časti, spoznala som ženu, ktorá prispela k veľkému fyzikálnemu objavu, ženu, o ktorej sa bežne nehovorí. No mnohé časti boli zdĺhavé a vyčerpávajúce tým, ako ich rozpitvávala znovu a znovu. Navyše som si k nej nevytvorila žiaden vzťah a hoci s ňou súcitim, autorka ju podľa mňa nespravila veľmi sympatickou.
Vlastne, najsympatickejší bol asi prvý syn, ktorého mi bolo aj najviac ľúto.
May 6, 2024
Buena reivindicación de la figura de Mileva Einstein, en el sentido de recuperar los logros académicos que esta mujer decidió poner al servicio de un joven Albert Einstein al que prácticamente nadie tomaba en cuenta. Según la documentación manejada, sería gracias a Mileva que el famoso físico llegó a sus más celebradas teorías y al Premio Nobel. Y realmente, en el acuerdo de divorcio que firmó él, le otorga a ella y a sus hijos el importe económico del premio como parte de su manutención, condición que se mantuvo en el testamento, por lo que algo se verdad tendrá la teoría.
Lo que no creo que sea buena idea es la utilización de la primera persona en este caso, pues considero bastante complicado meterse en la cabeza de una brillante científica que deja todo su futuro por una persona que la abandona a los pocos años. Sí que se pueden saber muchas cosa de la relación de la pareja, de su vida en común y por separado gracias a cartas, testimonios de amigos y familia, etc., pero esto acaba siendo un monólogo aburrido sobre el tema del enamoramiento de Mileva, sus defectos físicos/psíquicos y sus frustraciones y caída en depresiones cada vez más profundas.
No sé, me han sobrado bastantes páginas y muchas interpretaciones de la vida de la protagonista como hija, enamorada y madre. Y ese centrarse tanto en la pérdida de su primera hija como trauma definitorio de su vida no acabo de verlo muy claro, la verdad.
Lo que no creo que sea buena idea es la utilización de la primera persona en este caso, pues considero bastante complicado meterse en la cabeza de una brillante científica que deja todo su futuro por una persona que la abandona a los pocos años. Sí que se pueden saber muchas cosa de la relación de la pareja, de su vida en común y por separado gracias a cartas, testimonios de amigos y familia, etc., pero esto acaba siendo un monólogo aburrido sobre el tema del enamoramiento de Mileva, sus defectos físicos/psíquicos y sus frustraciones y caída en depresiones cada vez más profundas.
No sé, me han sobrado bastantes páginas y muchas interpretaciones de la vida de la protagonista como hija, enamorada y madre. Y ese centrarse tanto en la pérdida de su primera hija como trauma definitorio de su vida no acabo de verlo muy claro, la verdad.
November 20, 2023
Pomerne dlho mi trvalo túto útlu knižku prečítať a pomerne ťažko som sa ňou prehrýzala.
Ale keďže sa až s odstupom mesiaca dostávam k tomu, aby som si sem poznačila dojmy, uvedomujem si, ako veľmi sa mi napriek tomu - práve preto? - dostala pod kožu. Ako detailne si pamätám jednotlivosti, pocity, ktoré autorka pripísala Mileve a ktorým som čitateľsky - a ľudsky uverila bezozvyšku (hoci nie vždy som s nimi bola stotožnená). Kniha náročnejšia, než sa tvári, ale aj trvácnejšia, než vyzerá.
Ale keďže sa až s odstupom mesiaca dostávam k tomu, aby som si sem poznačila dojmy, uvedomujem si, ako veľmi sa mi napriek tomu - práve preto? - dostala pod kožu. Ako detailne si pamätám jednotlivosti, pocity, ktoré autorka pripísala Mileve a ktorým som čitateľsky - a ľudsky uverila bezozvyšku (hoci nie vždy som s nimi bola stotožnená). Kniha náročnejšia, než sa tvári, ale aj trvácnejšia, než vyzerá.
June 23, 2025
Izuzetno zanimljiva knjiga, o nedaćama Mileve Ajnštajn, koja me je, kao čitaoca, ostavila, - bez daha!
May 4, 2024
Sin duda este libro refleja lo que su nombre indica, la inmensa tristeza de Mileva Einstein. De la vida de Mileva y Albert Einstein existe material directo de sus protagonistas (la biografia de Walter Isaacson describe muy bien esta primera etapa de la que además se hizo una serie, Genius, donde se cuenta la historia de Mileva también) puesto que la mayor parte de su relación fue epistolar, casi todos los momentos trancendentales de su vida se plasmaban blanco sobre negro. Esta biografia de Mileva para mi gusto está en demasía novelada (este problema lo tengo con casi todas las biografias sobre todo de científicos) además de bastante repetitiva, ya que de por sí su situación personal y sus cartas son suficientemente esclarecedoras de su drama. Sin duda Albert Einstein no podría haber trabajado y desarrollado sus ideas sin la fundamental ayuda de Mileva y tambien amigos que pese a todo siempre le apoyaron. Por cierto, ya como en los tiempos actuales, todo el eco mediático creó un "personaje" de Einstein fuera de la realidad y del mundo científico
March 7, 2024
Дуже показово, що я закінчила читати цю книгу напередодні 8 березня. Бо від страшного (направду) листа Альберта Айнштайна до своєї дружини Мілеви минуло більше 100 років.
«Берлін, 18 липня 1914 р.
Умови:
А. Ти дбатимеш:
1) про чистоту мого одягу, білизни та постільної білизни;
2) щоб я регулярно отримував триразове харчування в свою кімнату;
3) щоб моя спальня і кабінет були чистими, а особливо щоб тільки я користувався своїм столом.
Б. Ти відмовишся від усіх особистих стосунків зі мною, якщо вони не є необхідними із суспільних причин. Зокрема, утримуватимешся від:
1) спілкування зі мною вдома;
2) спільних поїздок.
В. У стосунках зі мною дотримуватимешся таких правил:
1) не очікуватимеш від мене інтимної близькості й не дорікатимеш мені жодним чином;
2) припиниш до мене звертатись, якщо я цього зажадаю;
3) покинеш мою спальню або кабінет негайно, не протестуючи, якщо я зажадаю.
Г. Не принижуватимеш мене перед нашими дітьми ні словами, ні поведінкою».
Ось шлях, який пройшли суфражистки і феміністки за ці 100 років.
Мілева Айнштайн, у дівоцтві Марич, з дитинства некрасива і кульгава, була єдиною жінкою, яка вчилась на політехніці Цюрихського університету, могла б стати вченою та винахідницею — але на превеликий жаль зустріла на своєму шляху генія. А далі одні лише втрати: втрата першої дитини (Альберт тоді ще не перебував у шлюбі з Мілевою, тому народження позашлюбної дитини було вкрай небажаним, тож він наполіг аби дівчинку відправили у прийомну родину; за півтора роки вона померла від скарлатини), втрата можливості отримати диплом про завершення освіти; втрата себе як вченої (дуже багато праць та винаходів Айнштайн робив у співавторстві із своєю дружиною, проте жодного разу не згадав її як автора); втрата себе як дружини (Айнштайн її зрештою кинув заради нової коханки, двоюрідної сестри Ельзи, яка потім стала його другою дружиною і одразу прийняла його, айнштайнові, правила гри); втрата себе як особистості (залишивсь сама у Цюриху з двома дітьми на руках, Мілева змушена була виживати і просити грошей у Альберта, при цьому ще й даючи уроки музики та математики); втрата себе як матері (молодшому синові у віці 20 років було поставлено діагноз "шизофренія", і весь залишок свого життя Мілева присвятила догляду за ним, старший же син натомість був недолюбленою і малопоміченою дитиною). Ось вона, формула теорії туги.
Не очікувала від Дракуліч чогось неперевершеного, але їй вдалось. Трохи є питання до темпу оповіді, "зависання" в моменті, але це питання смаку. І дуже хотілося б, щоб цю книгу читали чоловіки. Особливо чоловіки...
«Берлін, 18 липня 1914 р.
Умови:
А. Ти дбатимеш:
1) про чистоту мого одягу, білизни та постільної білизни;
2) щоб я регулярно отримував триразове харчування в свою кімнату;
3) щоб моя спальня і кабінет були чистими, а особливо щоб тільки я користувався своїм столом.
Б. Ти відмовишся від усіх особистих стосунків зі мною, якщо вони не є необхідними із суспільних причин. Зокрема, утримуватимешся від:
1) спілкування зі мною вдома;
2) спільних поїздок.
В. У стосунках зі мною дотримуватимешся таких правил:
1) не очікуватимеш від мене інтимної близькості й не дорікатимеш мені жодним чином;
2) припиниш до мене звертатись, якщо я цього зажадаю;
3) покинеш мою спальню або кабінет негайно, не протестуючи, якщо я зажадаю.
Г. Не принижуватимеш мене перед нашими дітьми ні словами, ні поведінкою».
Ось шлях, який пройшли суфражистки і феміністки за ці 100 років.
Мілева Айнштайн, у дівоцтві Марич, з дитинства некрасива і кульгава, була єдиною жінкою, яка вчилась на політехніці Цюрихського університету, могла б стати вченою та винахідницею — але на превеликий жаль зустріла на своєму шляху генія. А далі одні лише втрати: втрата першої дитини (Альберт тоді ще не перебував у шлюбі з Мілевою, тому народження позашлюбної дитини було вкрай небажаним, тож він наполіг аби дівчинку відправили у прийомну родину; за півтора роки вона померла від скарлатини), втрата можливості отримати диплом про завершення освіти; втрата себе як вченої (дуже багато праць та винаходів Айнштайн робив у співавторстві із своєю дружиною, проте жодного разу не згадав її як автора); втрата себе як дружини (Айнштайн її зрештою кинув заради нової коханки, двоюрідної сестри Ельзи, яка потім стала його другою дружиною і одразу прийняла його, айнштайнові, правила гри); втрата себе як особистості (залишивсь сама у Цюриху з двома дітьми на руках, Мілева змушена була виживати і просити грошей у Альберта, при цьому ще й даючи уроки музики та математики); втрата себе як матері (молодшому синові у віці 20 років було поставлено діагноз "шизофренія", і весь залишок свого життя Мілева присвятила догляду за ним, старший же син натомість був недолюбленою і малопоміченою дитиною). Ось вона, формула теорії туги.
Не очікувала від Дракуліч чогось неперевершеного, але їй вдалось. Трохи є питання до темпу оповіді, "зависання" в моменті, але це питання смаку. І дуже хотілося б, щоб цю книгу читали чоловіки. Особливо чоловіки...
August 1, 2023
Budući da mi se dopala Slavenkina zbirka "Nevidljiva žena i druge priče", a dodatno podstaknuta lepim utiscima ljudi koji su čitali ovu knjigu, odlučila sam da uronim u stranice u kojim se piše o Milevi Marić Ajnštajn.
Dok mi je zbirka priča bila zaista solidna, ovde sam, ipak, naišla na nešto znatno slabije.
Iako satkan od lepih rečenica, roman posvećen sudbini jedne genijalne ali nesrećne žene nije me obujmio kako sam verovala da bi mogao.
Bojim se, iskreno ću reći, da je utisak takav zato što sam gotovo deceniju ili više ranije pročitala dramu Vide Ognjenović koja se bavi upravo životom M.M.A. (te u naslovu nosi i njeno ime) koja me je dirnula duboko, rasplakala gorko i o kojoj sam mislila dugo pošto sam sklopila korice.
Štaviše, dosta je se živo sećam i sada - kao i svojih emocija tokom i nakon čitanja - pa verujem da je to uticalo da pisanje Slavenke Drakulić o biografiji jedne fascinantne žene doživim kao osrednje.
Dok mi je zbirka priča bila zaista solidna, ovde sam, ipak, naišla na nešto znatno slabije.
Iako satkan od lepih rečenica, roman posvećen sudbini jedne genijalne ali nesrećne žene nije me obujmio kako sam verovala da bi mogao.
Bojim se, iskreno ću reći, da je utisak takav zato što sam gotovo deceniju ili više ranije pročitala dramu Vide Ognjenović koja se bavi upravo životom M.M.A. (te u naslovu nosi i njeno ime) koja me je dirnula duboko, rasplakala gorko i o kojoj sam mislila dugo pošto sam sklopila korice.
Štaviše, dosta je se živo sećam i sada - kao i svojih emocija tokom i nakon čitanja - pa verujem da je to uticalo da pisanje Slavenke Drakulić o biografiji jedne fascinantne žene doživim kao osrednje.
October 9, 2025
4.75⭐️
Read
November 30, 2024Malo mi je previše drugačija od svega što inače čitam da bih joj dala dobro promišljenu ocjenu
April 18, 2022
Čas je relatívny. Aj po viac než 100 rokoch je svet stále plný smutných Milev, ktoré sa kvôli láske k mužovi vzdávajú svojich snov, túžob, cieľavedomosti, kariéry, dieťaťa. Ktoré stratia samé seba a zrazu si život neužívajú, len ho prežívajú. Súcitím s Milevou z najhlbších temnôt svojho srdca.
Vonku zúri prvá svetová vojna, zatiaľ čo Mileva vedie v súkromí osobnú vojnu s Albertom. Géniovia mávajú sklony k narcizmu, Einstein nebol výnimkou, čo potvrdzujú aj autentické úryvky z jeho korešpondencie. Avšak Mileva má aj mnoho vlastných démonov, s ktorými musí bojovať. Bojuje s vlastnou depresiou, s vlastnými neúspechmi, výčitkami svedomia. Bojuje s psychickými chorobami nielen vlastnými, no i u tých, ktorých miluje najviac na svete.
Je to sonda do rozpoltenej duše ženy, ktorá sa snaží byť dobrou dcérou, manželkou, matkou; ktorá túži po kariére v dobe, kedy sa na cieľavedomé ženy pozeralo cez prsty; ktorá sama bojuje s fyzickým hendikepom. Mrzáčka, ktorá chce dokázať svetu, že je hodná rešpektu, rovnosti, tolerancie, lásky.
Je to príbeh, ktorý by mohol byť pravdivý, no v konečnom dôsledku je úplne irelevatné, či aj naozaj je. Mileva totiž rozpráva univerzálny príbeh miliónov žien, ktoré nesú príliš veľké bremeno. Je to príbeh dôležitý, autentický, nadčasový, pretože mnohé sa nezmenilo. Stále je okolo nás priveľa Milev, ktoré sa trápia pod ťarchou smútku, nenaplnených snov, strácajú samé seba kvôli pocitom zlyhania, výčitkám a sklamaniu z nenaplnených očakávaní ľudí, ktorí by im mali byť oporou a chápať ich.
Mileva vám dovolí nazrieť do mysle človeka trpiaceho depresiou, samotou, nepochopením a pocitmi zlyhania. A nekonenčou osamelosťou. Je to silné, sugestívne a tak veľmi smutné, že i slnečný deň za oknom premení na upršané šero. Túto knihu si však dajte, pretože určite neoľutujete. Je to nabité emóciami, o ktorých sa treba baviť.
“Albert, som taká sama.”
Vonku zúri prvá svetová vojna, zatiaľ čo Mileva vedie v súkromí osobnú vojnu s Albertom. Géniovia mávajú sklony k narcizmu, Einstein nebol výnimkou, čo potvrdzujú aj autentické úryvky z jeho korešpondencie. Avšak Mileva má aj mnoho vlastných démonov, s ktorými musí bojovať. Bojuje s vlastnou depresiou, s vlastnými neúspechmi, výčitkami svedomia. Bojuje s psychickými chorobami nielen vlastnými, no i u tých, ktorých miluje najviac na svete.
Je to sonda do rozpoltenej duše ženy, ktorá sa snaží byť dobrou dcérou, manželkou, matkou; ktorá túži po kariére v dobe, kedy sa na cieľavedomé ženy pozeralo cez prsty; ktorá sama bojuje s fyzickým hendikepom. Mrzáčka, ktorá chce dokázať svetu, že je hodná rešpektu, rovnosti, tolerancie, lásky.
Je to príbeh, ktorý by mohol byť pravdivý, no v konečnom dôsledku je úplne irelevatné, či aj naozaj je. Mileva totiž rozpráva univerzálny príbeh miliónov žien, ktoré nesú príliš veľké bremeno. Je to príbeh dôležitý, autentický, nadčasový, pretože mnohé sa nezmenilo. Stále je okolo nás priveľa Milev, ktoré sa trápia pod ťarchou smútku, nenaplnených snov, strácajú samé seba kvôli pocitom zlyhania, výčitkám a sklamaniu z nenaplnených očakávaní ľudí, ktorí by im mali byť oporou a chápať ich.
Mileva vám dovolí nazrieť do mysle človeka trpiaceho depresiou, samotou, nepochopením a pocitmi zlyhania. A nekonenčou osamelosťou. Je to silné, sugestívne a tak veľmi smutné, že i slnečný deň za oknom premení na upršané šero. Túto knihu si však dajte, pretože určite neoľutujete. Je to nabité emóciami, o ktorých sa treba baviť.
“Albert, som taká sama.”
March 6, 2022
Možda nije najbolji izbor za #prerazmišljaton2022, ali takav je kakav je. U sto godina ljudski rod je od malog broja visokoobrazovanih žena, koje su rušile zidove i postavljale nove temelje, došao do njihove hiperprodukcije. Društvo se tome i dalje čudi, žene i dalje traže balans među svim ulogama koje im društvo nameće, a i one same sebi. Zdravlje i sreću im podređuju. Knjiga je opominjuća, a stilski katastrofalna.
December 10, 2023
The plot: worst man known to mankind ruins a woman’s life.
Did I cry? Yes. Did I want to punch Albert Einstein even more than before? Also yes.
Slavenka writes beautifully and captures womanhood so well. She definitely did her homework, and it makes me happy that a brilliant scientist was captured in a novel written by a brilliant author.
Did I cry? Yes. Did I want to punch Albert Einstein even more than before? Also yes.
Slavenka writes beautifully and captures womanhood so well. She definitely did her homework, and it makes me happy that a brilliant scientist was captured in a novel written by a brilliant author.
May 17, 2024
*bookclub*
Ocjena: 4,5. Nedostajalo je ono nešto da bi bila čista petica, možda drugačiji kraj koji bi potpuno zaokružio priču o Milevi.
Sve u svemu, izvrsna knjiga i topla preporuka!
Također mi se jako svidjela autorica sa njezinim jednostavnim, ali značajnim stilom pisanja.
Nikada nisam ostavila toliko bilješki u knjizi kao u ovoj, tako da ne mogu izdvojiti pojedine dijelove - sve mi se generalno svidjelo.
Ovo je priča o snažnoj ženi koja se od malih nogu morala boriti kroz život. Bivša supruga slavnog Alberta Einsteina, koja je na kraju zaboravljena... a to nije zaslužila. Bila je vrijednija od svega što ju je okruživalo.
Ocjena: 4,5. Nedostajalo je ono nešto da bi bila čista petica, možda drugačiji kraj koji bi potpuno zaokružio priču o Milevi.
Sve u svemu, izvrsna knjiga i topla preporuka!
Također mi se jako svidjela autorica sa njezinim jednostavnim, ali značajnim stilom pisanja.
Nikada nisam ostavila toliko bilješki u knjizi kao u ovoj, tako da ne mogu izdvojiti pojedine dijelove - sve mi se generalno svidjelo.
Ovo je priča o snažnoj ženi koja se od malih nogu morala boriti kroz život. Bivša supruga slavnog Alberta Einsteina, koja je na kraju zaboravljena... a to nije zaslužila. Bila je vrijednija od svega što ju je okruživalo.
January 28, 2018
uffff... dugo sam se spremala nastaviti citati ovu knjigu nakon par uvodnih stranica procitanih krajem 2016... sva ta tuga koja se nazire...taj okrutan nacin na koji ju albert izbacuje iz zivota... izgledala mi je pretesko... a opet sad kad sam je procitala cijelu... puno je tu tuge i tuzna je to sudbina jedne zene ali nekako me nije dotakla kao sto je to bilo s Dorom i Fridom
April 1, 2025
Uff... ovo je bilo mucno.. Koliko je ova zena bila tuzna, ali i jaka.
September 7, 2017
Mileva Einstein sve više biva poznata kao osoba čije su ideje i pomoć nepovratno utjecale na rad Alberta Einstena. Gdje bi bio on da nije bilo nje je pitanje koji si mnogi postavljaju, pogotovo jer se otkriva njezin utjecaj na njegov početni rad.
Međutim, to nije pitanje koje si postavlja autorica kada piše o Milevi i njezinom životu. Rođena u obitelji koja je podupirala njezine akademske želje u doba gdje je to bilo nezamislivo, koja je otputovala u Švicarsku, upoznala Alberta i od tada moglo bi se reći da su stvari pošle svojim putem, ako ne i već po zlu.
Ovo je knjiga o patnjama koje je Mileva proživjela i njezinom životu, te manje njezinom odnosu s Albertom koliko o njezinoj odnosu prema njezinoj vezi s Albertom. Ukratko, on biva teškim šupkom. Prepričava Milevi što je sve ružno rekla njegova majka o njoj, odriče se postojanja njihove izvanbračne kćeri nakon što premine, daje uvjete njihovog budućeg života zbog čega bi neka druga žena se poslužila nožem...a nimalo sjajnije nije opisana niti njegova rođakinja Elsa s kojom se Albert spetlja.
Na kraju ne prestaje njezina patnja čak ni nakon razvoda. Njezin mlađi sin kao i njezina sestra boluje od šhizofrenije, dok odnos sa starijim sinom pati jer se ona brine o mlađem sinu. Ovo je priča o stvarnoj osobi i nema ono što bi se nazvalo sretnim krajem.
Za razliku od "Fride ili O boli" o kojoj još uvijek pričam kao jednoj od najboljih knjiga koje sam pročitala, ova mi nije bila toliko dobra. Bila mi je dosadna, pomalo naporna i nije me uspjela privući. Jednostavno mi nije sjela.
Međutim, to nije pitanje koje si postavlja autorica kada piše o Milevi i njezinom životu. Rođena u obitelji koja je podupirala njezine akademske želje u doba gdje je to bilo nezamislivo, koja je otputovala u Švicarsku, upoznala Alberta i od tada moglo bi se reći da su stvari pošle svojim putem, ako ne i već po zlu.
Ovo je knjiga o patnjama koje je Mileva proživjela i njezinom životu, te manje njezinom odnosu s Albertom koliko o njezinoj odnosu prema njezinoj vezi s Albertom. Ukratko, on biva teškim šupkom. Prepričava Milevi što je sve ružno rekla njegova majka o njoj, odriče se postojanja njihove izvanbračne kćeri nakon što premine, daje uvjete njihovog budućeg života zbog čega bi neka druga žena se poslužila nožem...a nimalo sjajnije nije opisana niti njegova rođakinja Elsa s kojom se Albert spetlja.
Na kraju ne prestaje njezina patnja čak ni nakon razvoda. Njezin mlađi sin kao i njezina sestra boluje od šhizofrenije, dok odnos sa starijim sinom pati jer se ona brine o mlađem sinu. Ovo je priča o stvarnoj osobi i nema ono što bi se nazvalo sretnim krajem.
Za razliku od "Fride ili O boli" o kojoj još uvijek pričam kao jednoj od najboljih knjiga koje sam pročitala, ova mi nije bila toliko dobra. Bila mi je dosadna, pomalo naporna i nije me uspjela privući. Jednostavno mi nije sjela.
October 23, 2019
3,5* Letto in italiano, "Mileva Einstein, Teoria sul dolore", è un romanzo costruito su alcuni dettagli biografici. L'autrice è stata molto brava a ricostruire i sentimenti e le emozioni di una donna scienziata vissuta in un mondo di scienziati uomini.
Tutta la sua vita ruota attorno ai sensi di colpa per non essere riuscita a fare ciò che lei stessa, la sua famiglia o la società aspettava da lei. La storia di una donna spezzata, di un dolore cronico.
Tutta la sua vita ruota attorno ai sensi di colpa per non essere riuscita a fare ciò che lei stessa, la sua famiglia o la società aspettava da lei. La storia di una donna spezzata, di un dolore cronico.
November 10, 2025
Un libro duro de leer porque así lo es la historia que narra. Muy valorable el trabajo de Drakulić al contar la biografía de Mileva Einstein en forma de novela, pero también al conectar sus muchas (muchísimas) desgracias con el contexto histórico de la época: la Primera Guerra Mundial, la posición de la mujer en la ciencia y la sociedad, la absoluta desprotección de las personas con problemas mentales y sus familias...
De este modo, uno puede acercarse a una figura interesante en si misma que, además, resulta ser parte de una de las caras más ocultas del celebérrimo Albert Einstein. En esto el libro no deja de ser la historia de Mileva, lo cual me parece otro punto a favor porque la fama de Einstein es tan abrumadora (y su impacto en la vida y desgracias de ella tan grande) que resultaría sencillo desviarse y acabar escribiendo sobre él. Humildemente, creo que la autora consigue navegar esa ola con maestría para representar adecuadamente la importancia y efectos en la vida de Mileva de su relación con el físico alemán sin desvíar el foco de ella.
De este modo, uno puede acercarse a una figura interesante en si misma que, además, resulta ser parte de una de las caras más ocultas del celebérrimo Albert Einstein. En esto el libro no deja de ser la historia de Mileva, lo cual me parece otro punto a favor porque la fama de Einstein es tan abrumadora (y su impacto en la vida y desgracias de ella tan grande) que resultaría sencillo desviarse y acabar escribiendo sobre él. Humildemente, creo que la autora consigue navegar esa ola con maestría para representar adecuadamente la importancia y efectos en la vida de Mileva de su relación con el físico alemán sin desvíar el foco de ella.
Displaying 1 - 30 of 123 reviews