Mein magischer Sommer mit Shakespeare

by Mónica Gutiérrez Artero

Ein paar Tage vor der Aufführung von Shakespeares Macbeth steht der renommierte Intendant Max Borges, der in Barcelona eine kleine exzentrische Theatergruppe leitet, kurz vor dem Zusammenbruch. Bei dem Stück, das sein größter Erfolg werden sollte, scheint alles schief zu gehen: Die Hexen sind zu schön oder wegen Schwangerschaft ausgefallen, König Duncans Krone ist zerbrochen, und sein Macbeth riecht verdächtig nach schottischem Whisky. Glücklicherweise gibt es Elsa, die Max in solchen Momenten – egal, was passiert – immer daran erinnert: The Show must go on. Seit die elfenhafte junge Frau mit den roten Haaren ihm einige Jahre zuvor an der Uni über den Weg gelaufen ist – am schwärzesten aller Tage, als seine Frau gerade mit dem Oberon aus dem Sommernachtstraum durchgebrannt war –, ist sie die Glücksfee des Theater-Ensembles und Max Borges‘ Assistentin. Doch mehr ist sie nicht. Oder doch? Als die Aufführung wider Erwarten ein voller Erfolg wird und Max und seine Truppe eine Einladung zum berühmten Edinburgh Fringe Festival erhalten, erwartet sie eine Stadt voller magischer Sommernächte, durch deren Gassen der Geist von Shakespeare zu wehen scheint. Doch am Abend der Premiere ist Elsa plötzlich verschwunden, und als der Vorhang fällt, werden Liebe und Freundschaft plötzlich zu den wahren Protagonisten der Geschichte …

Genres: Romance, Ebooks, Cozy, Contemporary, Spanish Literature, Literary Fiction

320 pages, Hardcover

First published January 1, 2021

About the author

Mónica Gutiérrez Artero nació y vive en Barcelona. Es licenciada en Periodismo por la UAB y en Historia por la UB. Su carrera profesional se ha desarrollado en el ámbito de la comunicación y la enseñanza.

Escribe novela, relatos y poesía. Debutó con "Cuéntame una noctalia"
"Un hotel en ninguna parte" es su segunda novela

Las buenas críticas y ventas de "Un hotel en ninguna parte" han mantenido a la autora durante medio año en el Top20 de los más vendidos de Amazon.

Reviews

[Vaso · Rating 3 out of 5]

Ο Μάξ, είναι θεατρικός συγγραφέας κι έχει αναλάβει να ανεβάσει Μάκβεθ του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Για τα περισσότερα από τα μέλη του θιάσου, θυμίζει ένα μουρτζούφλη γέρο ή ένα κακομαθημένο παιδί. Δεν συμβαίνει το ίδιο και για την Έλσα, τη βοηθό του, η οποία ίσως είναι η μόνη που ξέρει τι να του πει για να τον ηρεμήσει κι είναι ικανή να σβήσει κάθε φωτιά - κυριολεκτική και μεταφορική. Θα καταφέρει να ανέβει η παράσταση χωρίς απρόοπτα? Κι αν ναι, θα στεφθεί με επιτυχία?

Η συγγραφέας, μετά το Βιβλιοπωλείο των Μικρών Θαυμάτων, επανέρχεται με ένα βιβλίο που ανήκει στην ίδια κατηγορία, αυτή του feelgood. Είναι μια ιστορία, που διαβάζοντας τη, περνάς καλά, χωρίς περιττές και δυσοίωνες σκέψεις και που συνήθως έχει ευχάριστο τέλος. Έχω πει αρκετές φορές ότι δεν είναι σωστό να συγκρίνουμε βιβλία μεταξύ τους, αλλά δυστυχώς το έκανα. Μου άρεσαν οι αναφορές σε θεατρικά έργα και στον τρόπο λειτουργίας των παραστάσεων κι οι δυο ήρωες Μάξ και Έλσα μου ήταν συμπαθείς, η ανάγνωση του βιβλίου κύλησε πολύ γρήγορα, αλλά δεν μου δημιούργησε τα ίδια συναισθήματα με το προηγούμενο βιβλίο της. Βέβαια, αυτό οφείλεται μάλλον στο ότι ίσως ενδόμυχα περίμενα να νιώσω τα ίδια ακριβώς συναισθήματα

Είναι ένα γρήγορο, ανάλαφρο βιβλίο που μου κράτησε πολύ καλή παρέα και προτείνω να το διαβάσετε όταν θα θέλετε ένα ανάγνωσμα που θα σας κάνει να αισθανθείτε όμορφα.

[Abril Camino · Rating 4 out of 5]

Qué bien me lo paso leyendo a Mónica Gutiérrez. Es que no se me ocurre otra forma mejor de expresarlo: sus novelas son puro disfrute. Y también son una documentación impecable, personajes inolvidables y tramas que mantienen enganchada. Recomendada 100%.

[Fiebre Lectora · Rating 2 out of 5]

Max Borges, director de teatro barcelonés, dirige una pequeña y excéntrica compañía, y el día de la representación de Macbeth, como siempre, parece que todo va a salir mal en la función que debería ser su salto a la fama... pero, como le recuerda su estupenda asistente de dirección, Elsa Soler, el espectáculo debe continuar, ¡y todo resulta ser un éxito! Tanto es así, que son invitados a representar la obra en el festival Fringe de Edimburgo, el más importante del mundo, y será en ese escenario donde el amor y la amistad se conviertan en los verdaderos protagonistas de esta historia.

Cuando empecé esta novela estaba convencida que volvería a llegar al blog para contaros que había sido una maravilla, que me había encantado de principio a fin y que la autora me había vuelto a conquistar, pero resulta que no tengo tan buenas noticias en esta ocasión, y es que... este libro no ha sido para nada como lo esperaba.

Es cierto que La librería del señor Livingstone fue también una historia bastante sencilla, así que ese no ha sido el problema, porque a pesar de la aparente falta de giros o sorpresas, una historia puede estar llena de magia y sentimiento, pero eso es exactamente lo que le ha faltado a esta: me he encontrado con una lectura que, si bien tenía potencial por toda la ambientación del teatro, y después en Edimburgo, se me ha quedado muy plana, sus personajes no han logrado cautivarme ni tampoco transmitirme ninguna de sus emociones.

Reseña completa: http://fiebrelectora.blogspot.com/202...

[Mary Eleftheriadou · Rating 5 out of 5]

Ένα τρυφερό βιβλίο που μας ξετυλίγει τον κόσμο του θεάτρου. Με όμορφες εικόνες που σε ταξιδεύουν, αστείες ατάκες και ξεχωριστούς ήρωες ένιωσα ότι βρισκόμουν στα παρασκήνια ενός θίασου που ετοιμαζόταν πυρετωδώς για την επίσημη πρεμιέρα του στο όμορφο Εδιμβούργο. Μου άρεσε πολύ και η σχέση της ηρωίδας με τους γονείς της καθώς μου θύμησε τους δικούς μου. Συγκράτησα πολλά όμορφα αποσπάσματα με κορυφαία τη φράση "hic sunt dracones" φράση που χρησιμοποιούσαν σε αχαρτογράφητες περιοχές κάποτε. Υ.Γ1: θα μου άρεσε να δω την ιστορία της ντίβας Μάργκο σε μια ξεχωριστή ιστορία. Υ.Γ2: όσοι αγαπάτε το θέατρο, θα το λατρέψετε, πίαστε θέση οι κουρτίνες μόλις άνοιξαν!

[Book2chance · Rating 3 out of 5]

Ένα feelgood μυθιστόρημα
οπου το πρώτο μισό του βιβλίου διαδραματίζεται στην Βαρκελώνη ενώ το δεύτερο μέρος του διαδραματίζεται στο Εδιμβούργο.
Σαιξπηρικά αποφθέγματα ,ήρωες βγαλμένοι από θεατρικά μονόπρακτα, θεατρικά κουστούμια και σκηνικά θα συνθέσουν ένα όμορφο πλαίσιο κ ειδικά αν είστε λάτρεις του θεάτρου τότε το συγκεκριμένο θα γίνει σίγουρα ένα από τα ομορφότερα και πιο γλυκά βιβλίο που διαβάσατε τελευταία.

Από τη μία έχουμε τον Μαξ Μπόρχες έναν θεατρικό σκηνοθέτη εκκεντρικό με μπόλικο ταλέντο κ από την άλλη έχουμε την βοηθό του την Έλσα που είναι το δεξί του χέρι κ η απαραίτητη συντονίστρια ώστε να δημιουργηθεί το απαιτούμενο αποτέλεσμα.

Ένα βιβλίο που κύλησε γρήγορα κ ευχάριστα χωρίς να έχει κάτι να μου δώσει σε βάθος ή να απασχολήσει το μυαλό μου περαιτέρω.Ενα βιβλίο που παρότι ξέρεις που θα καταλήξει ,θέλεις να φτάσεις ως εκεί γιατί οι ήρωες είναι οι προσιτές φιγούρες της διπλανής πόρτας που δεν θέλεις να αποχωριστείς.

Το απόσπασμα που ξεχώρισα
"Δεν έχουν όλες οι ιστορίες αίσιο τέλος, αν και μερικές φορές στο τέλος δεν έχει τόση σημασία, πιο σημαντική είναι η διαδρομή που σε οδήγησε εκεί"

[Gloria · Rating 4 out of 5]

Una historia bonita y sencilla que me ha hecho pasar una tarde estupenda. Me ha encantado la ambientación, tanto del mundo del teatro como de Escocia.
El único "pero" que le pongo es que la pareja protagonista queda un poco deslucida si se les compara con los secundarios, quedan casi a la misma altura. No sé si era lo que la autora pretendía, pero a mí personalmente me gusta conocer mejor a los personajes principales.

[Georgia · Rating 5 out of 5]

Δείτε επίσης και στο Chill and read

Πέρυσι διάβασα και αγάπησα το «Το βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων», ένα μικρό βιβλίο που όμως μου προκάλεσε τόσα πολλά συναισθήματα! Φέτος ήταν η σειρά του «Η σκηνή των μεγάλων ονείρων» ένα επίσης μικρό βιβλίο που και πάλι ζέστανε την ψυχή μου και με έκανε να χαμογελάω! Γιατί κάποιες φορές, η φιλία, η αγάπη, η ευτυχία, αυτό που ψάχνουμε διακαώς, είναι εκεί μπροστά μας και το μόνο που μένει είναι να ανοίξουμε τα μάτια μας και να το δούμε, να το αγκαλιάσουμε και να το τολμήσουμε.

Αυτή τη φορά δεν διαβάζουμε ένα βιβλίο για τα βιβλία, αλλά ένα βιβλίο για το θέατρο. Ο Μαξ Μπόρχες, καταξιωμένος θεατρικός σκηνοθέτης στη Βαρκελώνη και η βοηθός σκηνοθέτη Έλσα Σολέρ είναι οι βασικοί ήρωες αυτού του βιβλίου και μας μυούν στον Σαίξπηρ. Ο γνωστός συγγραφέας πρόκειται να ανεβάσει μια παράσταση τόσο στην πόλη του τη Βαρκελώνη, όσο και σε ένα φεστιβάλ στο Εδιμβούργο. Αυτό σημαίνει πως η παράσταση και άρα και οι συντελεστές της, θα είναι δίγλωσση. Όλο αυτό προσθέτει μια κάποια παραπάνω δυσκολία στον εκκεντρικό θίασο που διευθύνει ο Μπόρχες. Ας είναι καλά η Έλσα, η βοηθός σκηνοθέτη, που με την ψυχραιμία που τη διακρίνει, καταφέρνει να σβήσει κάθε φλόγα πριν μετατραπεί σε φωτιά και κάνει το θίασο παρανάλωμα του πυρός.

Ο Μπόρχες εμπιστεύεται την κρίση της Έλσας από τη μέρα που τη γνώριζε. Επρόκειτο να δώσει μια διάλεξη στο Πανεπιστήμιο και ενώ ο κοσμήτορας και το κοινό του τον περίμεναν επί είκοσι λεπτά, ο Μαξ ήταν κρυμμένος στην καφετέρια του Πανεπιστημίου. Η Έλσα, που έκανε το μεταπτυχιακό της εκείνο το διάστημα, τον αναγνώρισε με το που μπήκε. Η εφημερίδα που κρατούσε αλλά δε διάβαζε ο Μπόρχες δεν κατάφερε να τον κρύψει από τα μάτια της. Έτσι, εκείνη τη μέρα ο κοσμήτορας και οι λοιποί καθηγητές και φοιτητές απόλαυσαν τη διάλεξη του γνωστού σκηνοθέτη, ο Μαξ Μπόρχες βρήκε νέα βοηθό σκηνοθέτη, η προηγούμενη τον είχε εγκαταλείψει, και η Έλσα βρήκε μια δουλειά που αγάπησε.

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη, το ένα στη Βαρκελώνη και το άλλο στο Εδιμβούργο. Βρισκόμαστε δύο μήνες πριν την πρεμιέρα του έργου στη Βαρκελώνη και τίποτα δεν πάει καλά! Οι μάγισσες είναι πολύ όμορφες για μάγισσες. Οι προηγούμενες ήταν πιο κατάλληλες όμως με δύο εγκύους, η τρίτη απλά το έσκασε. Ο Μαξ ήθελε να ανεβάσει Άμλετ, αλλά αφού τον επέλεξε ο αιώνιος εχθρός του για να σηκώσει την αυλαία στο ίδιο Φεστιβάλ, αναγκάστηκε να επιλέξει κάποιο άλλο έργο. Ο «Μάκβεθ» ήταν η καλύτερη επιλογή, δεδομένου του ότι θα ανέβαινε στη Σκωτία. Με τέτοια αρχή, δε θα μπορούσαν να μη στραβώσουν κι άλλο τα πράγματα. Ο απρόσιτος σκηνοθέτης που σε όλους απαντάει με ένα μουγκρητό, εκτός από τη βοηθό του, βλέπει τα σημάδια που προσπαθεί τόσο καλά ο κάθε ηθοποιός να κρύψει. Ξέρει όμως ότι δε θα του μιλήσει κανένας τους αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Θα ��ιλήσουν όμως στην Έλσα γι’ αυτό και την επιστρατεύει. Μπορεί να φαίνεται λιγάκι μουντρούχος, όμως αγαπάει το θίασό του και την τέχνη του και θέλει μόνο το καλό τους.

Η περιγραφή της Βαρκελώνης ��α μας κάνει να θέλουμε να ταξιδέψουμε στην Καταλονία και να βρεθούμε σε όσα περισσότερα από τα μέρη περιγράφει η συγγραφέας. Όταν όμως η δράση μεταφερθεί στο Εδιμβούργο, η Σκωτία με τις ομίχλες της, τις λίμνες της, τα καταπράσινα και βραχώδη Χάιλαντς και τους ψηλούς πύργους θα μπουν στην καρδιά μας και θα σχηματιστούν στο νου μας λες και βρισκόμαστε κι εμείς εκεί! Αγάπησα το Φλοτιγκάρι και ενθουσιάστηκα διαβάζοντας για το Καταφύγιο της Φλόρα Μαγκντόναλντ! Έχοντας διαβάσει για τη μάχη του Κάλοντεν το 1746 αλλά και για τον «ωραίο πρίγκηπα Τσάρλι» ή Bonnie Prince Charlie όπως τον αποκαλούν οι Σκοτσέζοι, δέθηκα ακόμα περισσότερο με το συγκεκριμένο μέρος!

«Η σκηνή των μεγάλων ονείρων» είναι ένα βιβλίο για τη φιλία, την αγάπη για το θέατρο αλλά και την αγάπη γενικότερα.

 

[Αντιόπη Κουφού · Rating 4 out of 5]

Είμαι πραγματικά σούπερ ενθουσιασμένη γι' αυτό το βιβλίο, γιατί το Βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων της ίδιας συγγραφέως που κυκλοφόρησε πέρυσι ήταν μία πολύ όμορφη ανακάλυψη για μένα. Το είδος των feelgood δεν το γνώριζα όμως με αυτό το βιβλίο το αγάπησα!
>< <> ><

...φέτος σειρά πήρε «Η σκηνή των μεγάλων ονείρων». Με έκανε άραγε να ονειρευτώ;

Πάμε να δούμε!

books_harbor

[Sil · Rating 2 out of 5]

“No te lamentes porque tu vida no sea perfecta…, porque eso no existe. En un platillo de la balanza siempre tendrás problemas y tristezas; en el otro, péquelas alegrías cotidianas. La felicidad consiste en que esos detalles y momentos felices pesen más y desequilibren la balanza”

𝙿𝚄𝙽𝚃𝚄𝙰𝙲𝙸𝙾́𝙽
★★, 𝟻 / 𝟻

🌸 ¡Hola lectores! (●’◡’●)ﾉ
Hoy les traigo una nueva reseña. Se trata de “Sueño de una noche de teatro” por Mónica Gutiérrez.

¿Lo han leído? ¿Lo conocen?

𝐋𝐨 𝐪𝐮𝐞 𝐩𝐨𝐝𝐫𝐚́𝐬 𝐞𝐧𝐜𝐨𝐧𝐭𝐫𝐚𝐫𝐭𝐞
🔹 Novela feel-good
🔹 Una pizca de romance
🔹 Una obra de teatro
🔹 Referencias teatrales y literarias
🔹 Shakespeare
🔹 Reflexivo
🔹 No hay drama
🔹 Varios puntos de vista
🔹 Narrado en tercera persona

𝐎𝐩𝐢𝐧𝐢𝐨́𝐧 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐨𝐧𝐚𝐥
He tenido la oportunidad de leer dos libros de esta autora, que me gustaron un montón: La librería del Señor Livingstone y Club de lectura para corazones despistados, sin embargo este no ha sido del todo para mí.

“𝘏𝘦 𝘷𝘪𝘷𝘪𝘥𝘰 𝘦𝘯 𝘵𝘢𝘯𝘵𝘰𝘴 𝘭𝘶𝘨𝘢𝘳𝘦𝘴 𝘲𝘶𝘦 𝘯𝘰 𝘮𝘦 𝘩𝘢 𝘲𝘶𝘦𝘥𝘢𝘥𝘰 𝘮á𝘴 𝘳𝘦𝘮𝘦𝘥𝘪𝘰 𝘲𝘶𝘦 𝘰𝘣𝘴𝘦𝘳𝘷𝘢𝘳 𝘲𝘶𝘦 𝘭𝘢 𝘧𝘦𝘭𝘪𝘤𝘪𝘥𝘢𝘥 𝘯𝘰 𝘦𝘴𝘵𝘢𝘣𝘢 𝘦𝘯 𝘯𝘪𝘯𝘨𝘶𝘯𝘰 𝘥𝘦 𝘦𝘭𝘭𝘰𝘴, 𝘴𝘪𝘯𝘰 𝘦𝘯 𝘮𝘪 𝘱𝘳𝘰𝘱𝘪𝘢 𝘷𝘰𝘭𝘶𝘯𝘵𝘢𝘥”

Me costó mucho engancharme. Fue después de la segunda mitad del libro cuando empecé a disfrutarlo un poco.
No me gustó la forma en la que está escrito, algo así como si estuviera leyendo algo de Shakespeare. Me costó mucho poder entender algunas cosas por lo que tuve que volver a leer.

Lastimosamente, no conecté con ninguno de los personajes, no me transmitieron nada. Me parecieron muy planos y con cero profundidad, sobre todo siendo este libro de género feel-good que se enfoca mucho en la evolución de los personajes, más que todo en los protagonistas, pero en este libro no lo he sentido así.

El mundo del teatro, el ambiente escocés y las reflexiones en general, me parecieron bien, incluso el concepto de la trama pero la forma en la que se desarrolló y cómo está escrito no fue para mí.
La historia en sí no logró transmitirme nada con excepción de una que otra frase que me gustó.

Igualmente los invito a leerlo y formar su propia opinión si están interesados en el libro, porque he leído reseñas de otras personas que si lo disfrutaron.

“𝘏𝘦 𝘷𝘪𝘷𝘪𝘥𝘰 𝘦𝘯 𝘵𝘢𝘯𝘵𝘰𝘴 𝘭𝘶𝘨𝘢𝘳𝘦𝘴 𝘲𝘶𝘦 𝘯𝘰 𝘮𝘦 𝘩𝘢 𝘲𝘶𝘦𝘥𝘢𝘥𝘰 𝘮á𝘴 𝘳𝘦𝘮𝘦𝘥𝘪𝘰 𝘲𝘶𝘦 𝘰𝘣𝘴𝘦𝘳𝘷𝘢𝘳 𝘲𝘶𝘦 𝘭𝘢 𝘧𝘦𝘭𝘪𝘤𝘪𝘥𝘢𝘥 𝘯𝘰 𝘦𝘴𝘵𝘢𝘣𝘢 𝘦𝘯 𝘯𝘪𝘯𝘨𝘶𝘯𝘰 𝘥𝘦 𝘦𝘭𝘭𝘰𝘴, 𝘴𝘪𝘯𝘰 𝘦𝘯 𝘮𝘪 𝘱𝘳𝘰𝘱𝘪𝘢 𝘷𝘰𝘭𝘶𝘯𝘵𝘢𝘥”

“𝘌𝘭 𝘩𝘰𝘨𝘢𝘳 𝘦𝘴 𝘢𝘭𝘭í 𝘥𝘰𝘯𝘥𝘦 𝘳𝘦𝘴𝘪𝘥𝘦 𝘯𝘶𝘦𝘴𝘵𝘳𝘰 𝘤𝘰𝘳𝘢𝘻ó𝘯”

“𝘕𝘰 𝘴𝘦 𝘢𝘤𝘢𝘣𝘢 𝘦𝘭 𝘮𝘶𝘯𝘥𝘰 𝘤𝘶𝘢𝘯𝘥𝘰 𝘴𝘢𝘣𝘦𝘴 𝘲𝘶𝘦 𝘱𝘶𝘦𝘥𝘦𝘴 𝘴𝘦𝘨𝘶𝘪𝘳 𝘭𝘶𝘤𝘩𝘢𝘯𝘥𝘰 𝘱𝘰𝘳 𝘢𝘲𝘶𝘦𝘭𝘭𝘰 𝘦𝘯 𝘭𝘰 𝘲𝘶𝘦 𝘤𝘳𝘦𝘦𝘴”

¿Lo leerían?

[Anabel Samani · Rating 4 out of 5]

Mónica vuelve a traer una novela cálida y deliciosa, aunque de una manera bastante curiosa si pensamos en que Sueño de una noche de teatro es, en parte, un homenaje a la obra más oscura de Shakespeare, Macbeth: desde que sea esta la obra que Max y su compañía van a representar en Edimburgo hasta las citas que encabezan los capítulos.

Pero no son estas citas las únicas referencias literarias de la novela, ya que abundan los guiños a Shakespeare (empezando por el título) y a otros autores como Esquilo, Sófocles, Molière o Víctor Hugo; incluso, la autora ha insertado autoguiños a varios de sus libros (como La librería del señor Livingstone). Por otro lado, también vamos a encontrar alusiones a obras del séptimo arte, como a Drácula o El halcón maltés.

He disfrutado de los personajes, del humor elegante de Mónica y de algo que no me esperaba, y que quizá no todos los lectores compartan: un cierto tono melancólico que se filtra sutilmente por la novela (por ejemplo, en esa diva que percibe los dientes de lo efímero y el mordisco de la enfermedad).

"Pero aquel que tiene pesadillas es porque sabe soñar."

Una obra feelgood para disfrutar tranquilamente y que nos dejará con ganas de conocer la tierra de los kilts y de leer Macbeth.

[Lucía Cafeína · Rating 2 out of 5]

Me da mucha rabia y pena ponerle esta nota porque La librería del señor Livingstone es uno de mis libros favoritos y esperaba que este lo siguiera… pero me he encontrado con una historia que no ha logrado llegarme al alma, ni emocionarme, y con unos personajes que tenían potencial pero que no pasan de ahí. El mundo del teatro y la ambientación han sido geniales, eso sí.
En fin, ha sido mala suerte, pero sigo queriendo leer más de la autora <3

[Mundo Gamusino · Rating 2 out of 5]

Después de haber leído "La librería del señor Livingstone, de la misma autora, no hemos dudado un segundo en lanzarnos a por su nueva historia. Además, lo hemos leído con Alicia, de la cuenta de Instagram El baúl de las certezas. 


Aunque el anterior libro nos ha parecido entrañable y nos ha gustado, este no ha conseguido engancharnos en absoluto. La historia nos ha parecido un tanto fría y falta de sentimiento. 


Por otra parte, nos ha dado la impresión de que los personajes no tienen profundidad y van un poco al "tún-tún". Incluso Elsa, que es con quien más deberíamos haber conectado, nos ha resultado muy distante y complicado llegar a ella. 


Para nosotros, esta novela solo se salva por un breve momento hacia la mitad del libro en el que la autora consigue sacarnos una carcajada. Pero ha sido un momento muy corto y cuyo protagonista no ha vuelto a salir en el libro. 


Otro detalle que incluso creemos que no hacía falta en absoluto es meter a David Cameron en la historia cuando esta ni lo pide ni viene a cuenta, ya que no es algo en absoluto relevante para la trama. 


Así que, en definitiva, nos quedamos con un buen recuerdo de "La librería del señor Livingstone", ya que "Sueño de una noche de teatro" no estará mucho tiempo en nuestra memoria. 

[Estíbaliz Montero Iniesta · Rating 3 out of 5]

«Sueño de una noche de teatro» ha sido mi primer contacto con la autora. Y debo decir que su estilo me ha gustado mucho. Es bastante sencillo y directo, pero tiene unas cuantas frases que invitan a reflexionar sobre la vida y que me han gustado mucho.

No obstante, a pesar de que la ambientación escocesa y teatral me ha encandilado y que los personajes son peculiares y bastante entrañables, me ha faltado algo. Es una novela que se clasifica como «feelgood» y en eso estoy totalmente de acuerdo. Es una historia que te hace sentir bien en todo momento mientras la estás leyendo y a mí sinceramente de vez en cuando me gusta saber sin lugar a dudas que todo va a acabar bien. Sin embargo, como decía, creo que en el libro hay un pelín de exceso de «feelgood». El conflicto de la trama parece demasiado light, está ahí, pero es como si no calara. Da la sensación de que se pasa de puntillas sobre el «problema», y me habría gustado un poco más de profundidad.

Por otro lado, también me ha faltado un «algo» en el final que no sabría definiros mejor, y hay una aparición de un miembro del gobierno británico que, la verdad, me sobra totalmente.

[Margarita Gautier · Rating 3 out of 5]

3 estrellas y media

[Mina Tsiknaki · Rating 3 out of 5]

3/5🌟🌟🌟
Ένα ανάλαφρο, ευχάριστο βιβλίο που διαβάζεται γρήγορα και περνάς καλά. Καλογραμμένο χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις. Ένα τικ πιο κάτω από το Βιβλιοπωλείο της ίδιας αλλά αυτό οφείλεται ίσως στη δική μου σχέση με τα βιβλία και όχι με το θέατρο 😉

[Portela · Rating 2 out of 5]

Historia narrada al estilo maravilloso de la autora y cambia una librería por una obra de teatro. Pero esta vez no he conectado con nada, ni personajes, aunque eran bien interesantes, ni con la historia.

[Cristina · Rating 3 out of 5]

Pese a todas las referencias teatrales y literarias (algo que normalmente me suele encantar y es una debilidad en mi), esta vez la autora no ha conseguido conquistarme como con la novela anterior.

Cierto que tiene escenas encantadoras, personales con chispa y un final con cierto puntito. Pero esta vez no me ha llegado.

Espero la próxima con ganas. Se que pese a todo, podría ser una lectura agradable.

[Chrysa Pouloutidou therestrictedsection_books · Rating 4 out of 5]

Γλυκό, τρυφερό, αστείο και ατμοσφαιρικό. Διαβάστηκε σχεδόν χωρίς διάλειμμα και με μετέφερε επιτυχώς στους δρόμους και τα μικρά καφέ της Βαρκελώνης, στο σκοτεινό Εδιμβούργο και το απόκοσμα όμορφο νησί του Σκάι. Αγάπησα τους δύο πρωταγωνιστές και ζήλεψα τη σχέση του Ένζο με την Έλσα ενώ ο Μαξ, ο σκληρός, λιγομίλητος, γοητευτικός σκηνοθέτης με τη βαθιά φωνή είναι πλέον το πρότυπο μου.( Υ.Γ. νομίζω πώς ο Μαξ είναι ίδιος ο Κωνσταντίνος Μαρκοράς από τους δύο ξένους 😅). Τέλος θα ήθελα σίγουρα γονείς σαν της Έλσας! Ήταν ότι καλύτερο!

[Rosana Adler · Rating 2 out of 5]

Da la impresión de que la autora cuenta, en cada capítulo, la "ficha" de los personajes: cómo son, su historia hasta ese momento, pero nada más, no resultan interesantes, no aportan nada diferente.

Tampoco hay conflicto, ni lucha para conseguir algo, ni dudas sobre lo que va a pasar. En ningún momento se muestran dificultades reales para conseguir algo, siendo la "huida" de Elsa especialmente absurda y carente de sentido. ¿Cómo puede creer lo que cree? ¿Por qué no pregunta si es así?

Los capítulos que relatan lo que hace Elsa, tanto en el lugar a donde va como el encuentro que protagoniza, parecen de relleno, incluso como si fueran parte de otra historia: no aportan nada.

Los personajes principales no evolucionan, los secundarios no tienen rol, se les podría eliminar sin que afectase a lo poco que se relata en una obra que resulta eterna para lo que aporta.

La sensación final es de superficialidad, de falta de conexión y de desarrollo, de que se trata de una obra fallida que en principio parecía tener mucho potencial.

[Stamatoula · Rating 4 out of 5]

✨Η σκηνη των μεγάλων ονείρων✨ 4/5


Λοιπόν, έχοντας γνωρίσει την κυρία Γκουτιέρες, έναν πολύ γλυκό άνθρωπο και έχοντας ακούσει την παρουσίαση για το βιβλίο της, δεν θα μπορούσα να είμαι αντικειμενική
Αλλά θα το κάνω! Για τους πιστούς θαυμαστές αυτής της βιβλιοπαρεας που έχουμε, δηλαδή εμένα -που διαβάζω τις κριτικές μου ξανά και ξανα- , τις αδελφές μου, 2-3 φίλους μου και κάποιος που έπεσε κατά τύχη εδώ!
Λόγω του ότι θέλω όλοι να μπορούν να την διαβάσουν, η κριτική θα μείνει χωρίς σποιλ - μπορεί να μου ξεφύγει κάνα έμμεσο, αλλά θα είναι έμμεσο, αν δεν το έχεις διαβάσει, δεν θα το καταλάβεις. Στο τέλος της κριτικής, μετά από προειδοποίηση θα γράψω ένα σποιλ, όπως έκανα και στην αδελφότητα της Βιέννης (υπέροχο βιβλίο<3)

Πολύ μακρυγορώ, ας αρχίσουμε!
Το βιβλίο ανήκει στην κατηγορία feelgood, σε κάνει να νιώθεις όμορφα, να βλέπεις την θετική πλευρά των πραγμάτων, όσο χάλια να πάνε!
Και ως απαισιόδοξος άνθρωπος -δηλαδη περίπου ως ένας Μαξ, απλά χωρίς την εμμονή με τον Σαίξπηρ(που θα ήθελα να έχω), αλλά με μια τεράστια αγάπη στα μιούζικαλ- ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΏΣ!
Όσες δυσκολίες και αν έρθουν, όσες φορές και αν περπατάς μόνος στην βροχή, πάντα θα βγαίνει ένα φως από τα σύννεφα για να σου δείξει πως όλα καλά θα πάνε. Είχα καιρό να γελάσω με ένα βιβλίο τόσο πολύ, ο τρόπος που αντιμετώπιζαν τα αρνητικά, ο καθένας με κάποιον μοναδικά δικό του, με έκανε, δεν περιγράφεται!
Επίσης ταυτίστηκα με όλους, με την Έλσα, τον Μαξ, τον Ενζο, την Μαργκό Ντεγκάρ, ακόμη και με τον κύριο Ντεγκάρ, η επιτομή του side character , που μας δείχνει γιατί είναι σημαντικό και καλό που και που να είσαι ένας side character και να κρύβεσαι πίσω από όλα!
Με τον μόνο που δεν ταυτίστηκα είναι ο Ραμόν και χαίρομαι για κάθε misspelling στο όνομα του, αυτό του αξίζει!

Στη συνέχεια είναι αξιοσημείωτο να πούμε πως αυτό το αριστούργημα τσέπης είναι 237 σελίδες, άνετα είναι βιβλίο του ενός καθίσματος (το διαβάζεις μονοκοπανια στην εκλαϊκευμένη), αλλά εγώ επέλεξα να το κάνω σε 2-3, διότι δεν ήθελα να τελειώσει. Το κουβαλάς παντού μαζί σου, για τις στιγμές στο μέτρο που έχουν χαλάσει τα ακουστικά σου. Βέβαια αν είσαι αναγνώστης που κλείνεις το βιβλίο και κάνεις επιφωνήματα, δεν θα το συνιστούσα, θα σε κοιτάνε περίεργα όλοι (εκτός από τα άτομα που θα έχουν διαβάσει το βιβλίο, αυτοί ξέρουν)
Μου άρεσαν πολύ οι συχνές αναφορές στον Σαίξπηρ, αλλά και στα άλλα θεατρικά έργα, οι παρομοιώσεις, σε ΟΛΑ, εμφανίσεις, σε χαρακτήρες, το αγάπησα!
Η ροή είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ ΓΡΗΓΟΡΗ, ελάχιστες έως μηδαμινές επαναλήψεις, αλλά πρέπει να θυμάσαι κάποια πραγματακια, που στα πετάει εδώ και εκεί.
Και να μην τα θυμάσαι όμως, δεν χαλάει την μαγεία, εδώ δεν διαβάζουμε αστυνομικό (ναι, κάνω shameless promotion στην κριτική για την αδελφότητα της Βιέννης, πήγαινε 🏃🏻‍♀️)

Έχω δηλώσει στο παρελθόν, πως είμαι φρικτή αναγνώστης από την πλευρά μνήμης ονομάτων, οπότε ο κατάλογος με τα ονόματα στην αρχή (όπως υπάρχει στο πρόγραμμα ενός θεατρικού έργου *screams*) είναι πολύ βοηθητικό. Και το γεγονός ότι τους βάζει με σειρά εμφάνισης, -εκτός από ένα όνομα που το βάζει στο τέλος, διότι εμφανίζονται δύο φορες, so no γάτα, no ζημιά :)- το θεωρώ ως υπέρτατο δώρο και το εκτιμώ!
Τώρα που ξαναδιαβάζω την κριτική, δεν ξέρω γιατί του έβαλα 4 και όχι 5 αστέρια, αυτό το βιβλίο είναι ένα αριστούργημα!
Δεν θεωρώ πως έχει περιθώρια βελτίωσης, είναι ένα υπέρτατο βιβλίο, στέκεται μόνο του, σου δίνει ένα ικανοποιητικό τέλος που θα έπρεπε να έχει κάθε feelgood βιβλίο και είναι ένας καλογραμμένος κόσμος. Διαδραματίζεται σε αληθινά μέρη, αλλά έχει την μαγεία ενός βιβλίου, που σαν δίδαγμα σου λέει πως αυτή η μαγεία τελικά, δεν υπάρχει και μόνο στα βιβλία ;)



ΑΠΟ ΕΔΏ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΘΑ ΈΧΕΙ ΣΠΟΙΛΕΡΣ, ΜΗ ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ!!!



Ε ΣΤΟΠ!



Αφού έφτασες ως εδώ, αν δεν το έχεις διαβάσει, είσαι άξιος της μοίρας σου!
1. Το γεγονός ότι συνέδεσε τον Μαξ από αυτό το βιβλίο με τον Έντουαρντ απο το προηγούμενο βιβλίο της, βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων, μπορεί να μην το έχω διαβάσει, αλλά με συγκίνησε, από τα αγαπημένα που κεφαλαιακια!
2. Έκανε να χιονίσει στην έβδομη σκηνή της πέμπτης πράξης για εκείνη 🥺
(Και εκείνη δεν το είδε ποτέ στο Εδιμβούργο 🥺🥺🥺)

[Bemele32 · Rating 5 out of 5]

Pensándolo bien, leer, tiene que ser algo parecido a cuando vas al teatro. Se abre el telón y empieza la auténtica magia… Pero muy pocos son conscientes del caos que puede haber en vestuarios en ese momento, de los cambios de guion y atrezo que se han realizado a última hora o de los problemas personales a los que se enfrenta cualquier actor fuera del escenario. Para ellos, el mundo empieza a detenerse justo en el momento exacto en el que se anuncia que faltan cinco minutos para que empiece la actuación y que, por favor, apaguen sus teléfonos móviles… A partir de ese momento, solo importa lo que tienes en frente, justo como cuando abres un libro por primera vez.

Elsa Soler, es la asistenta de dirección de uno de los directores más queridos de Barcelona, Max Borges. Ambos, junto a su grupo creativo, empezarán a ensayar, “Macbeth”, la obra de teatro más oscura de Shakespeare, con el único objetivo de que Max Borges alcance el éxito internacional que se merece. Pero a veces, soñar con los ojos abiertos puede tener consecuencias…

En este libro encontramos una primera parte, ambientada en Barcelona, en la que la autora nos narra las peculiaridades de todos los personajes de esta novela, nos habla también del porqué la obra escogida para representar es “Macbeth” y no “Hamlet” y nos cuenta, sobre todo, como este grupo de personas tan dispares acabó formando parte de la misma compañía teatral. En contraste, la segunda parte de este libro está ambientada en Escocia y entre estrenos, fantasmas y bastones de caramelo nuestros protagonistas empezarán a entender que no hay cosa que dé más miedo que los “cambios”.

Como no podría ser de otra forma, viniendo de Mónica Gutiérrez, a este libro no le falta ningún detalle. Se nota que la autora se ha documentado muy bien para crear esta novela y se puede palpar su amor propio por; Shakespeare, Barcelona y las Highlands. De hecho, me he visto aprendiendo cosas de lo más interesantes sobre todo tipo de lugares, obras teatrales o leyendas llenas de encanto.

Y bueno, no voy a mentiros, nada más leer el título de esta novela supe que este, se iba a convertir en uno de mis libros favoritos de la escritora y desde luego, que no me equivoqué, porque si hay algo que me gusta tanto como leer es el mundo del espectáculo y para desgracia de Max Borges, los musicales son mi género favorito. Así que no os podéis ni imaginar lo bien que me lo he pasado entre bambalinas. Podría deciros incluso que de todos los libros que he leído de esta autora, este, para mí, es el más divertido, ya que me he visto atrapada por un humor exquisito y por unos diálogos la mar de ingeniosos. Aunque, no puedo olvidarme de mencionar, la historia de amor que encontramos en su interior, el romance que se va cociendo a fuego lento desde el principio, porque sin duda, ha sido otro de los ingredientes que han logrado dibujarme una sonrisa de oreja a oreja.

Mónica Gutiérrez no solo me ha hecho sentir como un personaje más dentro de todo ese grupo de actores y técnicos, sino que también ha conseguido emocionarme y hacer que esta historia se vaya directa a mi corazón. De hecho, me ha costado MUCHO despedirme de cada personaje porque es que cada uno de ellos se hace de querer, incluso con sus rarezas. Un dramaturgo obsesionado con Shakespeare, un actor con problemas de alcoholismo, una catedrática medievalista, el primer ministro del Reino Unido, la diva de los escenarios y hasta el recepcionista del hotel… Y de verdad, gracias a sus reflexiones y a su forma de ver la vida me he sentido arropada y comprendida. Me he sentido en casa.

En otro orden de cosas, el marcapáginas que usé mientras leía este libro decía la siguiente frase; “No sirve de nada preocuparse. Lo que venga vendrá, y le plantaremos cara”. No fue a caso hecho, lo prometo, pero creo que resume muy bien la esencia de este libro, ya que al final, vemos como cada uno de los personajes le planta cara a los diferentes problemas que van surgiendo dentro y fuera de los escenarios y nos hacen darnos cuenta, a los espectadores, de lo verdaderamente importante de la vida. De ahí, que tantas frases se hayan quedado conmigo con el paso de las páginas.

Desde luego que Mónica Gutiérrez es de esas personas que no necesitan de trucos para hacer magia y “Sueño de una noche de teatro” es la prueba de ello. Una historia dulce, amable y muy, MUY divertida. Un lugar al que acudir en los días grises y unos amigos a los que visitar cuando necesites un poco de locura y buen humor. Sin duda, una obra maestra que pondrá a todo el público en pie en cuanto se cierre el telón.

[Daniela G. · Rating 3 out of 5]

3.9 estrellas. ⭐

Me ha gustado mucho, debo aclarar. Sin embargo, no ha estado a la altura de "La librería del Señor Livingstone".
Recuerdo que este último me mantenía con una sonrisa pegada a la boca cada vez que retomaba el libro para continuar con la lectura, porque todo el tiempo había frases profundas, referencias a otros libros y chistes super simples, que aún así me tenían riendo. Esos momentos me hacían sentir super conectada a la historia y a los personajes, y aquí tardé más en sentirlo. Y creo que además se nos quedó debiendo un poco con el final.

A pesar de ello, desde antes de empezar este libro ya me hacía mucha ilusión, porque, a pesar de que sé que no puedo considerarme ni de lejos una gran conocedora del teatro, en los últimos años he ido aprendiendo a disfrutarlo y valorarlo cada vez más. Por eso, y ya que incluso el título de este libro es una referencia a uno de Shakespeare -dramaturgo que ya he leído y disfruto- sabía que no me decepcionaría. De nuevo, estamos ante una historia , con personajes excéntricos que te conquistan y que a mi parecer son un buen complemento para los protagonistas. Y aunque no tuvo en mí el mismo gran impacto que su antecesora, fue una lectura muy amena y perfecta para estas fechas.




(26/12/2021)

[Marialena {bookfoxy} · Rating 3 out of 5]

Ένα χαλαρό και ευχάριστο βιβλίο που αν είστε λάτρεις του θεάτρου και του Σαίξπηρ, θα το αγαπήσετε.

Ανήκει στην κατηγορία Feelgood και είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω, μετά το Βιβλιοπωλείο των μικρών θαυμάτων, που ομολογώ μου άρεσε λίγο περισσότερο. Καθότι, προσωπικά δεν είμαι και τόσο φαν του θεάτρου δεν το απόλαυσα τόσο γιατί δεν αντιλαμβανόμουν τα references, αν και υπήρχαν επεξηγήσεις στο κάτω μέρος των σελίδων. Βέβαια το ευχαριστήθηκα και μου κράτησε όμορφη συντροφιά. Διαβάζεται αρκετά εύκολα και γρήγορα.

Πολύ ωραία γραφή, εξαιρετικές περιγραφές και υπέροχοι χαρακτήρες, που δεν μπορείς να μην συμπαθήσεις.

Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο μέρη, Το πρώτο διαδραματίζεται στην Βαρκελώνη και το δεύτερο στο Εδιμβούργο, που η αλήθεια είναι απόλαυσα λίγο περισσότερο γιατί η συγγραφέας με τις περιγραφές της με ταξίδεψε στην μαγευτική Σκοτία και ένιωθα σαν να ήμουν εκεί.

Το προτείνω!!

🦊

Ολοκληρωμένη παρουσίαση στο blog μου: www.bookfoxy.wordpress.com

[Takoneando entre libros · Rating 2 out of 5]

Siento mucho que esta vaya a ser mi última lectura del año y tener que ponerle tan mala valoración.
He leído casi todos los libros de la autora y este es el primero que me ha dejado fría.
Los personajes me han parecido sin profundidad, no hay trama como tal que los una, los secundarios perfectamente podrían haber estado sin aparecer y no se habría notado.
Si bien tiene algunos pasajes simpáticos, tampoco me ha hecho sonreír como el resto de sus libros.
Y he notado que es un refrito de otros libros suyos, hay un cameo sobre Edward Livingstone que me ha gustado, pero veo reminiscencias de El noviembre de Kate en la descripción de un jardín interior, en los dichosos zapatos de hada (que hartura) y el pelo rojo de la protagonista. También las alusiones al cuadro de Millais que retrata a Ofelia, si no recuerdo mal es el tercer libro que leo de la autora en el que nombra esta pintura.
También tenemos un fantasma de castillo, como en otro de sus libros más recientes y hasta podría decir que también me ha recordado con ese hotel escondido a Un hotel en ninguna parte.
En fin, que ha sido agradable pero poco más y mira que me fastidia decirlo.

[Manuela · Rating 4 out of 5]

Ha sido una delicia de lectura.
Continuas referencias a obras teatrales, descubrir los entresijos de una representación y toques de humor cálidos.

Dividido en dos partes, la primera nos transporta al mundo del teatro y la segunda a Edimburgo y ya sabemos que Edimburgo siempre es un buen plan.

[Covadonga Diaz · Rating 3 out of 5]

Otro libro de la autora, en su línea, agradable, culto, entretenido.

[Gorgowood · Rating 3 out of 5]

Ha sido una delicia colarme en los entresijos de esta pequeña obra, disfrutar entre tramoyas de sus idas y venidas, sus personajes tan característicos y entrañables.

Es una historia en la que importa el cómo y el dónde más que el qué y el quién y eso, entre lecturas, se agradece.

Y Edimburgo siempre es un plus.

[Chara Chatzikonstantinou · Rating 4 out of 5]

Σχετικά καλό βιβλίο, απλή και ανάλαφρη πλοκή, πολύ επιφανειακό το character development των πρωταγωνιστών και κουραστικό το ύφος γραφής σε ορισμένα σημεία.

[Juan Carlos · Rating 4 out of 5]

Es un libro alegre y desenfadado en la más pura línea Serendipia, o sea, Mónica Gutiérrez Artero, mujer a la que tengo un aprecio literario bárbaro y de la que disfruto mucho sus novelas. Con ésta me he divertido un montón. Mónica sabe unir en una misma historia humor, amor, literatura, disfrute de la vida, alegría..., en definitiva feel good en estado puro.
Recomiendo esta lectura a todos aquellos que amen el teatro, conozcan y amen a Shakespeare, y quieran darse un amable paseo por Barcelona y por Edimburgo de la mano de esta autora que ama los libros, le gusta escribir novelas habitadas por libros y que hablan de libros y en esta ocasión también, claro, de teatro con T mayúscula. Al centrarse la novela en la representación de una tragedia shakespeariana -Macbeth concretamente- el Cine tiene asimismo su cuota en esta amable y muy entretenida novela que sin ninguna duda me atrevo a recomendar a cualquiera que desee pasar dos tardes divertidas, entretenidas e instructivas.

[Matina Kyriazopoulou · Rating 3 out of 5]

"Δεν έχουν όλες οι ιστορίες αίσιο τέλος, αν και μερικές φορές στο τέλος δεν έχει τόση σημασία, πιο σημαντική είναι η διαδρομή που σε οδήγησε εκεί".

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η ανάγνωση έχει πολλά κοινά στοιχεία με το να παρακολουθείς μια θεατρική παράσταση. Ανοίγει η αυλαία και η πραγματική μαγεία αρχίζει...
Αλλά πολύ λίγοι από εμάς έχουμε αναλογιστεί το χάος που μπορεί να επικρατεί στα παρασκήνια, στα καμαρίνια, τις ξαφνικές αλλαγές στο σενάριο ή τα προσωπικά προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζει κάποιος από τους ηθοποιούς. Για μας ως θεατές όλα ξεκινούν όταν ο έξω κόσμος παύει να υπάρχει και μας ανακοινώνεται ότι "απομένουν πέντε λεπτά για να ξεκινήσει η παράσταση και γι' αυτό σας παρακαλώ να απενεργοποιήσετε τα κινητά σας". Από εκείνη τη στιγμή το μόνο που έχει σημασία είναι αυτό που βλέπεις μπροστά σου, όπως όταν βυθίζεσαι σε ένα πραγματικά καλό μυθιστόρημα.

Η Έλσα Σόλερ, είναι βοηθός σκηνοθέτη ενός από τους πιο γνωστούς σκηνοθέτες της Βαρκελώνης, του Μαξ Μπόρχες. Με την ομάδα τους θα ανεβάσουν το πιο σκοτεινό έργο του Σαίξπηρ, τον Μακβέθ, με σκοπό να αναγνωριστεί επιτέλους το ταλέντο του Μαξ διεθνώς. Αλλά μερικές φορές, το να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά μπορεί να έχει περίεργες συνέπειες...

Πρόκειται για μια απλή, αλλά χαριτωμένη ιστορία, με χαρακτήρες που δεν θέλεις να τους πεις αντίο, γιατί φτάνεις να αγαπάς τον καθένα τους ακόμα και με τις παραξενιές και τις ιδιοτροπίες του. Είναι η επιτομή του feel good μυθιστορήματος: περνάς ευχάριστα τον χρόνο σου, αποφορτίζεσαι, σου προκαλεί όμορφα συναισθήματα, όχι δύσκολες σκέψεις και προβληματισμούς, και παρότι σύντομα θα ξεχάσεις το στόρυ θα το θυμάσαι ως ένα γλυκό ανάγνωσμα.