What do you think?
Rate this book
De torens van februari
Een (vooralsnog) anoniem dagboek
Luxe nieuwe uitgave van klassieker van Tonke Dragt.
Ik vroeg: ‘Welke dag is het vandaag?’
‘Dertig februari,’ zei de oude man.
Plotseling zag ik de zee... Zee, strand, schelpen, voetsporen in het zand... Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Ik weet niet wie ik ben...
Dit zijn regels uit een dagboek. De schrijver ervan is zijn geheugen kwijtgeraakt, al roepen enkele dingen vage herinneringen op: Ik zag de torens, grote blokken... bijna lichtend tegen de sombere lucht. Ik ken die torens, ik ken ze. Maar alleen één woord kwam in me op en dat woord hoorde bij de torens: februari.
De jongen die dit dagboek bijhoudt, gaat op zoek naar zijn vergeten verleden. Een ontdekkingsreis in een vreemde wereld waar alles nieuw is. Of lijkt dat maar zo? Wie kan hij vertrouwen? En zal hij vinden wat hij zoekt?
De torens van februari is al vijftig jaar omgeven door mysterie. Raad jij het woord waarmee je − alleen tijdens een schrikkeljaar − naar een andere parallelle werkelijkheid kunt reizen?
Luxe nieuwe uitgave van klassieker van Tonke Dragt.
Ik vroeg: ‘Welke dag is het vandaag?’
‘Dertig februari,’ zei de oude man.
Plotseling zag ik de zee... Zee, strand, schelpen, voetsporen in het zand... Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Ik weet niet wie ik ben...
Dit zijn regels uit een dagboek. De schrijver ervan is zijn geheugen kwijtgeraakt, al roepen enkele dingen vage herinneringen op: Ik zag de torens, grote blokken... bijna lichtend tegen de sombere lucht. Ik ken die torens, ik ken ze. Maar alleen één woord kwam in me op en dat woord hoorde bij de torens: februari.
De jongen die dit dagboek bijhoudt, gaat op zoek naar zijn vergeten verleden. Een ontdekkingsreis in een vreemde wereld waar alles nieuw is. Of lijkt dat maar zo? Wie kan hij vertrouwen? En zal hij vinden wat hij zoekt?
De torens van februari is al vijftig jaar omgeven door mysterie. Raad jij het woord waarmee je − alleen tijdens een schrikkeljaar − naar een andere parallelle werkelijkheid kunt reizen?
208 pages, Hardcover
First published January 1, 1973
10 people are currently reading
587 people want to read
About the author
Tonke Dragt
52 books271 followersTonke Dragt werd in 1930 geboren in Nederlands-Indië, en heeft daar het grootste deel van haar jeugd doorgebracht. In 1942 kwam ze met haar moeder en twee zusjes terecht in een Jappenkamp, en daar heeft ze ontdekt dat ze ze kon ‘ontsnappen’ door verhalen te verzinnen. Ze schreef en tekende in eerder gebruikte uitgegumde schriftjes en zelfs op wc-papier, want er was bijna niets. Samen met een vriendinnetje maakte ze het ‘boek’ De jacht op de Touwkleurige.
Na de oorlog kwam het gezin naar Nederland. Tonke deed hier haar eindexamen van de middelbare school en ging naar de academie voor beeldende kunsten. Ze werd tekenlerares. Als de orde in haar klas verstoord dreigde te raken, begon ze altijd een verhaal te vertellen. En dan werd het muisstil. Ze organiseerde op school ook een spookverhalenschrijversclub, waar de meest griezelige dingen gebeurden!
In 1956 werd voor het eerst een verhaal van Tonke gepubliceerd, en daarna werden er steeds meer gevraagd. Ze kreeg het druk: overdag lesgeven en ’s avonds en vooral ’s nachts schrijven. In 1961 verscheen haar eerste boek: Verhalen van de tweelingbroers.
Een jaar later kwam De brief voor de koning, dat werd bekroond met de prijs voor het beste kinderboek van het jaar, een voorloper van de Gouden Griffel. Het kreeg ook een vervolg: Geheimen van het Wilde Woud.
De meeste kinderboekenschrijvers schreven in die tijd realistische verhalen, maar Tonke creëerde haar eigen werelden, zoals de Rijken van Dagonaut en Unauwen.
Het thema ‘tijd’ speelt vaak een rol in haar boeken. De hoofdpersoon van De torens van februari kan eens in de vier jaar, op schrikkeldag, naar een andere wereld reizen, en Torenhoog en mijlen breed speelt zich af in de toekomst. Het geheim van de klokkenmaker gaat over een tijdmachine – en vooral over de vraag wat er gebeurt als je daar niet heel voorzichtig mee omgaat…
Tonke houdt van poezen. Die geven haar de mogelijkheid een tijger te aaien. En tijgers intrigeren haar: Ogen van tijgers is niet voor niets geschreven!
Al haar poezen (en ze heeft er vele gehad) zijn op een bijzondere manier bij haar gekomen: aanloopkatten, eenzame katten als het baasje was overleden… Ze krijgen allemaal een naam die met een W begint. Wapperstaart, Woesti en Wicci de Winterpoes zijn de meest recente.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 83 reviews
November 17, 2014
I actually tried to find the other world....I had a notebook full of analyses and deductions. ;p
Read
November 17, 2023Voor het eerst in meer dat tien jaar liet Tonke Dragt zich op 22 januari 2020 uitgebreid voor de radio interviewen! In de 23ste aflevering van De Grote Vriendelijke Podcast vertelt ze over haar toekomstromans 'Torenhoog en mijlenbreed' en 'Ogen van tijgers' en haar klassieker 'De brief voor de koning'. Andere titels die zijdelings langskomen: 'De zevensprong', 'De torens van februari' en 'Aan de andere kant van de deur'. Luister nu naar ons gesprek, dat in twee (!) delen online staat, via Spotify, iTunes, TuneIn, je podcast-app of
DEEL 1:
http://www.degrotevriendelijkepodcast...
en
DEEL 2:
http://www.degrotevriendelijkepodcast...
DEEL 1:
http://www.degrotevriendelijkepodcast...
en
DEEL 2:
http://www.degrotevriendelijkepodcast...
Read
March 18, 2023Deze komt sowieso in mijn eindejaarslijstje, wat een geweldig boek
March 4, 2023
Een jongen bevindt zich op een strand. Hoe hij er is gekomen weet hij niet. Hoe hij heet evenmin. Hij is zijn geheugen kwijt. Maar er zijn meer gekke dingen: zijn schoenen zitten aan de verkeerde voet en hij heeft een dagboekje bij zich met een onleesbare tekst.
Een vreemdeling vertelt hem dat het 30 februari is en dat hij alles op moet schrijven wat hij beleeft, denkt, droomt en fantaseert. De vreemdeling, Avla, noemt de jongen Tim en neemt hem in bescherming. Dit boek bestaat uit de dagboekaantekeningen van Tim, die op zoek gaat naar zijn verleden. Het heeft dan ook als ondertitel Een (vooralsnog) anoniem dagboek, van leestekens en voetnoten voorzien door Tonke Dragt.
Avla zegt dat hij heel voorzichtig moet zijn.
Avla is torenwachter van de twee torens die in de duinen staan. Het lijken flatgebouwen, maar ze zijn onbewoond. Ze vallen heel erg uit de toon in het landschap. Tim heeft het gevoel dat hij de torens kent en dat hij er iets mee te maken heeft.
Tim leert duinwachter Jan Davit en zijn dochter Téja kennen. Jan heeft ook een hond die Téja heet. Zijn het meisje en de hond één en dezelfde?
Lees verder op mijn site
Een vreemdeling vertelt hem dat het 30 februari is en dat hij alles op moet schrijven wat hij beleeft, denkt, droomt en fantaseert. De vreemdeling, Avla, noemt de jongen Tim en neemt hem in bescherming. Dit boek bestaat uit de dagboekaantekeningen van Tim, die op zoek gaat naar zijn verleden. Het heeft dan ook als ondertitel Een (vooralsnog) anoniem dagboek, van leestekens en voetnoten voorzien door Tonke Dragt.
Avla zegt dat hij heel voorzichtig moet zijn.
‘Het is hier streng verboden om geen geheugen te hebben. Wie zijn geheugen verliest loopt gevaar, wordt vervolgd en gevangen. Maar wees niet bang; een naam heb je nu en herinneringen verzinnen we wel, tot die van jezelf terugkomen.’
Avla is torenwachter van de twee torens die in de duinen staan. Het lijken flatgebouwen, maar ze zijn onbewoond. Ze vallen heel erg uit de toon in het landschap. Tim heeft het gevoel dat hij de torens kent en dat hij er iets mee te maken heeft.
Tim leert duinwachter Jan Davit en zijn dochter Téja kennen. Jan heeft ook een hond die Téja heet. Zijn het meisje en de hond één en dezelfde?
Lees verder op mijn site
July 12, 2018
Interessant boek over de mogelijkheid van het bestaan van parallelle werelden, leuk en heel boeiend om te lezen en vooral over na te denken. Het karakter van de personages werd verder niet uitgediept, waardoor het boek me niet werkelijk raakte, ik miste dat echt, voor mijn gevoel had er meer in gezeten. Wat dat betreft heel anders dan Brief voor de koning of De zevensprong, beide favoriete boeken van mij.
November 18, 2020
Ik zou tien sterren willen geven. Dit boek is briljant. Het verhaal, de indeling, de sfeer: alles.
July 19, 2023
Langzaam aan ben ik allemaal klassiekers voor de jeugd aan het lezen die ik vroeger nooit gelezen heb. De torens van Februari behoren daar ook toe en dus heb ik die deze keer opgepakt. Helaas vond ik dit boek minder leuk om te lezen. Ik begrijp dat het voor de tijd waarin het is uitgebracht best een origineel verhaal is en ik vind ook dat Tonke Dragt zelf op een leuke originele wijze met dit boek om is gegaan. Het is dan ook zeker niet slecht. Maar om er echt plezier aan te beleven vond ik het te vlak. Het was een opeenstapeling van herhalingen, weinig diepgang, zeker geen verdieping in de personages en de wereld waarin zich dit allemaal afspeelde en ik merkte aan mezelf dat ik eigenlijk daardoor toch een beetje de interesse in het verhaal verloor. En dat vond ik jammer. Dus 3 sterren, want dat is het zeker wel waard, maar mijn leeservaring was lager dan dat. Toch leuk om ook deze van mijn lijst af te kunnen strepen.
May 10, 2010
I read this in something like 6th grade - and spent the rest of my life trying to find it again. With the advent of Amazon's used marketplace, I was able to find it - and relived the joy that is this book.
The mysteries are just as compelling, the love just as earnest, and the book just as wonderful as I remember.
The mysteries are just as compelling, the love just as earnest, and the book just as wonderful as I remember.
October 4, 2024
Echt een heel slim boek!!
Read
November 5, 2025#Leeskringboek
(ja ik weet dat het geen februari is)
(ja ik weet dat het geen februari is)
September 5, 2025
maar wat is het woord dan
March 22, 2023
Dit geheimzinnige verhaal vraagt wat geduld. Pas halverwege wordt duidelijk wat er aan de hand is.
Binnen een paar dagen heb ik dit mysterieuze boek uitgelezen.
Tonke Dragt geeft me altijd een beetje nostalgisch gevoel, maar haar schrijfstijl doet niet ouderwets aan. Ze neemt je mee in een wereld waar iets vreemds mee is.
https://lalageleest.nl/2023/03/22/de-...
Binnen een paar dagen heb ik dit mysterieuze boek uitgelezen.
Tonke Dragt geeft me altijd een beetje nostalgisch gevoel, maar haar schrijfstijl doet niet ouderwets aan. Ze neemt je mee in een wereld waar iets vreemds mee is.
https://lalageleest.nl/2023/03/22/de-...
January 22, 2022
Das Buch war bei mir ein auf und ab der Gefühle. Das hat aber in dem Fall nichts mit der besonderen Emotionalität dieses Buches zu tun, sondern eher mit der Hass-Liebe, die ich bei dieser Geschichte empfinde. Einerseits fand ich sie eher flach und war mehrmals kurz davor mit dem Lesen aufzuhören, andererseits ist die Idee und die Art, wie das Buch mit der Realität verflochten ist, so genial wie ich es bisher nicht gelesen habe.
Es handelt sich um ein Tagebuch, dass mit nachträglichen Ergänzungen, durchgestrichenen Zeilen, unterbrochenen Sätzen und so weiter dargestellt wird. Außerdem schreibt nicht nur der Protagonist in diesem, sondern einzelne Einträge sind auch von anderen Charakteren vorgenommen worden. Teilweise macht es das, auch, weil es einige kleinere Zeitsprünge gibt und die Einträge teilweise verworren geschrieben sind, schwer, ganz mitzukommen mit den Ereignissen und oft musste ich Seiten oder Einträge zweimal lesen, um sie zu verstehen. Dass das nicht gerade zu einem angenehmen Leseerlebnis, im Gegenteil, zu einem sehr anstrengendem, führt, dürfte klar sein.
Auch in der Geschichte an sich taten sich für mich große Fragezeichen auf, da Handlungsstränge nur kurz angeschnitten und nie weitergeführt wurden. Plötzlich tauchte auch noch eine Liebesgeschichte auf, ohne die geringste Ankündigung und so ausgeführt, als ob die Liebe über Nacht entstanden wäre.
Allerdings handelt es sich natürlich, wie schon gesagt, um ein Tagebuch und keine Erzählung, was diese Kritikpunkte zum großen Teil erklärt. Trotzdem hätte ich mir zumindest ein paar Details mehr gewünscht.
Besonders gut fand ich aber die Einbettung in die Realität, was tatsächlich bei mir dazu geführt hat, zu hinterfragen, ob an der ganzen Geschichte doch etwas Wahres dran ist. Das liegt vor Allem am Vor- und Nachwort vom Autor, der darin erklärt, er hätte das Tagebuch selbst zugeschickt bekommen und nur Dinge wie Rechtschreibfehler daran verändert. Auch die doch für einen 14-jährigen realistische Art ein Tagebuch zu führen, der Protagonist ist in diesem Alter, lässt die ganze Geschichte auf eine fast unheimliche Art sehr echt und realitätsnah erscheinen.
Ich bin also sehr hin und her gerissen und werde das Buch sicherlich auch irgendwann noch ein zweites Mal lesen, da das Vorwissen zu deutlich weniger Verwirrung führen kann und mir eventuell dann auch deutlich besser gefällt. Wer allerdings auf ein entspanntes und chronologisches Leseerlebnis hofft, sollte von diesem Buch die Finger lassen, es ist wirklich das Gegenteil davon. Trotzdem wird mir die Geschichte lange im Gedächtnis bleiben und wer weiß, auf was er sich einlässt, wird sicher nicht enttäuscht.
Es handelt sich um ein Tagebuch, dass mit nachträglichen Ergänzungen, durchgestrichenen Zeilen, unterbrochenen Sätzen und so weiter dargestellt wird. Außerdem schreibt nicht nur der Protagonist in diesem, sondern einzelne Einträge sind auch von anderen Charakteren vorgenommen worden. Teilweise macht es das, auch, weil es einige kleinere Zeitsprünge gibt und die Einträge teilweise verworren geschrieben sind, schwer, ganz mitzukommen mit den Ereignissen und oft musste ich Seiten oder Einträge zweimal lesen, um sie zu verstehen. Dass das nicht gerade zu einem angenehmen Leseerlebnis, im Gegenteil, zu einem sehr anstrengendem, führt, dürfte klar sein.
Auch in der Geschichte an sich taten sich für mich große Fragezeichen auf, da Handlungsstränge nur kurz angeschnitten und nie weitergeführt wurden. Plötzlich tauchte auch noch eine Liebesgeschichte auf, ohne die geringste Ankündigung und so ausgeführt, als ob die Liebe über Nacht entstanden wäre.
Allerdings handelt es sich natürlich, wie schon gesagt, um ein Tagebuch und keine Erzählung, was diese Kritikpunkte zum großen Teil erklärt. Trotzdem hätte ich mir zumindest ein paar Details mehr gewünscht.
Besonders gut fand ich aber die Einbettung in die Realität, was tatsächlich bei mir dazu geführt hat, zu hinterfragen, ob an der ganzen Geschichte doch etwas Wahres dran ist. Das liegt vor Allem am Vor- und Nachwort vom Autor, der darin erklärt, er hätte das Tagebuch selbst zugeschickt bekommen und nur Dinge wie Rechtschreibfehler daran verändert. Auch die doch für einen 14-jährigen realistische Art ein Tagebuch zu führen, der Protagonist ist in diesem Alter, lässt die ganze Geschichte auf eine fast unheimliche Art sehr echt und realitätsnah erscheinen.
Ich bin also sehr hin und her gerissen und werde das Buch sicherlich auch irgendwann noch ein zweites Mal lesen, da das Vorwissen zu deutlich weniger Verwirrung führen kann und mir eventuell dann auch deutlich besser gefällt. Wer allerdings auf ein entspanntes und chronologisches Leseerlebnis hofft, sollte von diesem Buch die Finger lassen, es ist wirklich das Gegenteil davon. Trotzdem wird mir die Geschichte lange im Gedächtnis bleiben und wer weiß, auf was er sich einlässt, wird sicher nicht enttäuscht.
April 19, 2024
Een figuur op een strand met twee vaag aangeduide torens in de verte. Samen met de titel, de torens van februari geeft dat een indicatie van de plot.
De hoofdpersoon ontwaakt in een vreemde en toch bekende wereld. Hij heeft geheugenverlies maar niet op alle vlakken. In het grootste deel van het boek probeert hij zijn geheugen terug te vinden. Daarbij doet hij heel wat ontdekkingen en ontmoet een variatie aan mensen die het soms goed met hem lijken voor te hebben en dan weer niet. Pas in het laaste derde deel van het verhaal wordt er enige vooruitgang geboekt en het duurt tot de laatste bladzijden om dan plots heel snel tot een einde te komen. Tonke Dragt heeft er dan bij een zoveelste druk nog een nawoord aan toegevoegd omdat ze van lezer heel veel niet te beantwoorden vragen kreeg.
Het boek wekt de nieuwsgierigheid, heeft best een unieke en interessante plot maar er gebeurt eigenlijk heel weinig. Het lijkt of Tim heel snel ter plaatste trappelt en bladzijde na bladzijde van steeds hetzelfde begint al snel te vervelen. Tonke Dragt speelt met het idee van parallelle dimensies/werelden en tijdparadox maar dat levert veel vragen en bitter weinig antwoorden op.
Ze is een goede schrijfster en houdt toch de aandacht voldoende vast zodat je het boek uitleest, maar het gaat niet echt vlot en zeker niet van harte.
De hoofdpersoon ontwaakt in een vreemde en toch bekende wereld. Hij heeft geheugenverlies maar niet op alle vlakken. In het grootste deel van het boek probeert hij zijn geheugen terug te vinden. Daarbij doet hij heel wat ontdekkingen en ontmoet een variatie aan mensen die het soms goed met hem lijken voor te hebben en dan weer niet. Pas in het laaste derde deel van het verhaal wordt er enige vooruitgang geboekt en het duurt tot de laatste bladzijden om dan plots heel snel tot een einde te komen. Tonke Dragt heeft er dan bij een zoveelste druk nog een nawoord aan toegevoegd omdat ze van lezer heel veel niet te beantwoorden vragen kreeg.
Het boek wekt de nieuwsgierigheid, heeft best een unieke en interessante plot maar er gebeurt eigenlijk heel weinig. Het lijkt of Tim heel snel ter plaatste trappelt en bladzijde na bladzijde van steeds hetzelfde begint al snel te vervelen. Tonke Dragt speelt met het idee van parallelle dimensies/werelden en tijdparadox maar dat levert veel vragen en bitter weinig antwoorden op.
Ze is een goede schrijfster en houdt toch de aandacht voldoende vast zodat je het boek uitleest, maar het gaat niet echt vlot en zeker niet van harte.
April 3, 2014
This is what we would call a 'young adult' book these days. It's Dutch and quite old, it was first published in 1973. I read it when I was a teenager, that is, more than 25 years ago. Recently I ordered a stack of books that have impressed me in my youth, this is obviously one of them. I actually do not know if it has been translated into English, but it has been translated into German and well received.
I view it now with much older eyes and can see things in the book that I didn't notice before, like a quite idealistic left-ish world view. But without going into too many details about the plot, I have to say the magic is still there. The notion of a confused teenager waking up in a seemingly very ordinary yet different world, and without his memory, still tickles my imagination. The book is very dreamlike and written as if it is a true story pieced together from notes and diary fragments. Like.
I view it now with much older eyes and can see things in the book that I didn't notice before, like a quite idealistic left-ish world view. But without going into too many details about the plot, I have to say the magic is still there. The notion of a confused teenager waking up in a seemingly very ordinary yet different world, and without his memory, still tickles my imagination. The book is very dreamlike and written as if it is a true story pieced together from notes and diary fragments. Like.
June 17, 2017
Raadselachtig kinderboek in de vorm van dagboekfragmenten van een jongen van veertien. Hij bevindt zich op het strand, zonder geheugen, zonder te weten waar hij is en waarom hij daar is. Langzaam komt hij erachter dat hij in een andere wereld is, eentje die sprekend op de onze lijkt, maar vager is, dromeriger en waar hij een mooi meisje tegenkomt, Téja.
Door de korte, heldere zinnen is 'De torens van februari' een echt kinderboek, maar de constructie is modern en laat veel te raden aan de lezer over. Zelden was een boek over parallele werelden zo mysterieus, zo on-science fiction- of fantasy-achtig.
Door de korte, heldere zinnen is 'De torens van februari' een echt kinderboek, maar de constructie is modern en laat veel te raden aan de lezer over. Zelden was een boek over parallele werelden zo mysterieus, zo on-science fiction- of fantasy-achtig.
January 16, 2010
I read this in 6th grade, i think, and it stuck with me as one of those 'fantasy' that really pulled me into believing. Anyhow, I found a cheap copy of it (its been out of print for ages) and it stands up still. My wife read it and said something to the effect of "Wow, I'm beginning to understand how you ended up the way you did"
December 29, 2013
Wederom een heerlijk Tonke Dragt boek. Twee werelden. Tim of Tom komt op de een of andere manier in de andere wereld terecht en weet daarbij niks meer van de wereld waar hij vandaan komt. Hij gaat op zoek naar het verloren deel van zijn geheugen en of hij het ooit terugvindt is maar de vraag. Heerlijk boek met een fijn open einde.
July 14, 2017
ZO INTRIGEREND! maar echt. Een boek dat de grenzen van mijn denken een beetje verlegde.
March 22, 2021
Herlezen uit pure nostalgie. Tonke Dragt is de auteur die mij als kind het plezier van het lezen deed ontdekken.
September 10, 2022
Mysterieus. Tof concept, waarin onze wereld de wereld van het verhaal raakt (ik ♥ ervan als dat gebeurt). Een puzzel en een boek in één, want... wat is het woord?
February 9, 2025
In tijden niet zo'n saai en oninteressant boek gelezen dat aan elkaar hangt van 'en toen en dan'. In het spectrum van leesboeken dat er in de jaren zestig/zeventig bestond, was dit ongetwijfeld enorm hitsig en spannend, waarvoor chapeau, maar het hangt net als 'De Zevensprong' aan elkaar van vergezochte raadsels die met rookgordijnen worden gebracht en ouwelijke, stijve personages.
De wereld waar Tim/Tom terechtkomt zou zo zachtaardig en vriendelijk zijn (op school volg je gewoon een les die je wilt leren is een voorbeeld), maar zit voor hem vol dreiging van niet mogen blijven en personages die zijn dagboek willen vernietigen. Ik bedoel, waar zit de aantrekking..?
En over aantrekking gesproken, de amoureuze trope tussen de veertienjarige en de vage dochter die dezelfde naam heeft als het teefje is nog platter dan twee erwten op een plank - 'we houden van elkaar' sums it up pretty accurate. Dude, je bent veertien en hebt geen persoonlijkheid.
Ik zit er nu oprecht over te denken dan ook 'Brief voor de Koning' maar aan te pakken, puur om de mogelijkheid tot rant.
---
Voor het lezen
Zo keihard geen fan van de boeken van Dragt. Ik heb ze als kind dat oprecht de dorpsbieb uit had en ging rondstruinen naar wat er nog meer te lezen was veel te jong gelezen en snapte er geen snars van.
Met elk boek dat ik op volwassen leeftijd opnieuw lees denk ik: what's the fucking fuzz? Pure nostalgie dat mensen dit nog steeds hysterisch ophemelen (en overlijdensregisters in boekwinkels neerlegden - like wtf). Ze kan schrijven, absoluut. Maar het is echt niet zo dat er sindsdien niemand is gekomen die dat minstens ook kan, mensen.
Het zijn bovendien absoluut geen kinderboeken: het gaat over 14-jarigen of zelfs volwassenen. 'Ogen van Tijgers' bijvoorbeeld heeft een absoluut grotemensenperspectief en 'De Zevensprong' gaat over een jongvolwassen man die bij zijn hospita woont en op tijd terug moet zijn voor het souper - zijn leerlingen spelen slechts een klein bijrolletje. Om over de afgrijselijke patriarchische insteek van de roman nog maar te zwijgen (wanneer een tienjarige zegt dat die man toch ook wel eens kan afwassen in plaats van dat de zweverige dame met de moestuin de hele tijd de boys moet verzorgen weet je wel hoe laat het is).
Okay, waarom dan toch 'De Torens van Februari' willen lezen hoor ik je hierbij denken als je tot het einde van deze rant hebt gelezen? Rob van Essen made me want to read it met zijn 'Februari' (pagina 57). Not promising anything, maar als er een maand geschikt is voor de allerlaatste keer een Dragt te her-proberen, dan is het deze schrikkelmaand wel. Let's go (maybe).
De wereld waar Tim/Tom terechtkomt zou zo zachtaardig en vriendelijk zijn (op school volg je gewoon een les die je wilt leren is een voorbeeld), maar zit voor hem vol dreiging van niet mogen blijven en personages die zijn dagboek willen vernietigen. Ik bedoel, waar zit de aantrekking..?
En over aantrekking gesproken, de amoureuze trope tussen de veertienjarige en de vage dochter die dezelfde naam heeft als het teefje is nog platter dan twee erwten op een plank - 'we houden van elkaar' sums it up pretty accurate. Dude, je bent veertien en hebt geen persoonlijkheid.
Ik zit er nu oprecht over te denken dan ook 'Brief voor de Koning' maar aan te pakken, puur om de mogelijkheid tot rant.
---
Voor het lezen
Zo keihard geen fan van de boeken van Dragt. Ik heb ze als kind dat oprecht de dorpsbieb uit had en ging rondstruinen naar wat er nog meer te lezen was veel te jong gelezen en snapte er geen snars van.
Met elk boek dat ik op volwassen leeftijd opnieuw lees denk ik: what's the fucking fuzz? Pure nostalgie dat mensen dit nog steeds hysterisch ophemelen (en overlijdensregisters in boekwinkels neerlegden - like wtf). Ze kan schrijven, absoluut. Maar het is echt niet zo dat er sindsdien niemand is gekomen die dat minstens ook kan, mensen.
Het zijn bovendien absoluut geen kinderboeken: het gaat over 14-jarigen of zelfs volwassenen. 'Ogen van Tijgers' bijvoorbeeld heeft een absoluut grotemensenperspectief en 'De Zevensprong' gaat over een jongvolwassen man die bij zijn hospita woont en op tijd terug moet zijn voor het souper - zijn leerlingen spelen slechts een klein bijrolletje. Om over de afgrijselijke patriarchische insteek van de roman nog maar te zwijgen (wanneer een tienjarige zegt dat die man toch ook wel eens kan afwassen in plaats van dat de zweverige dame met de moestuin de hele tijd de boys moet verzorgen weet je wel hoe laat het is).
Okay, waarom dan toch 'De Torens van Februari' willen lezen hoor ik je hierbij denken als je tot het einde van deze rant hebt gelezen? Rob van Essen made me want to read it met zijn 'Februari' (pagina 57). Not promising anything, maar als er een maand geschikt is voor de allerlaatste keer een Dragt te her-proberen, dan is het deze schrikkelmaand wel. Let's go (maybe).
March 3, 2019
De torens van februari is een heerlijk boek om te lezen, ik kon het niet wegleggen en heb het letterlijk in één dag uitgelezen. (voor wie het nog lezen wil let op: spoiler-alert!)
Het begint al goed, met de aankondiging dat het een dagboek betreft. Alles doet officieel aan, alsof de schrijver écht dit dagboekje in bezit heeft gekregen en heeft uitgegeven. Vervolgens ontmoeten we onze hoofdpersoon, die geen idee heeft waar hij is, waarom hij daar is en zelfs wat zijn naam is, is een raadsel. Daarna volgen we hem in zijn zoektocht naar antwoorden. Het wordt nooit echt spannend, maar er zijn diverse fascinerende mysteries in dit boek die je als lezer maar wat graag wilt ontrafelen. En het grootste mysterie van alles..... wat is 'het woord'??
Het is een typisch fantasieverhaal, omdat dit verhaal echt afwijkt van onze realiteit. Het valt volgens Coillie onder de derde groep fantasieverhalen, waarin hoofdpersonages uit de realiteit reizen naar een fantasiewereld.
De ontspannende functie spreekt voor zich, maar ook de emotieve functie is duidelijk terug te zien. Als lezer voel jij ook iets van de verwarring die de hoofdpersoon voelt, en ben jij ook aan het puzzelen naar 'het woord'. Als laatste zie ik de creatieve functie heel duidelijk terug. Je moet je fantasie écht aan het werk zetten om mee te kunnen gaan in het verhaal. Bovendien vond ik het verhaal echt verrassend en onverwacht, dingen die volgens Coillie duidelijk horen bij deze functie.
Kortom: de moeite waard om te lezen!
Het begint al goed, met de aankondiging dat het een dagboek betreft. Alles doet officieel aan, alsof de schrijver écht dit dagboekje in bezit heeft gekregen en heeft uitgegeven. Vervolgens ontmoeten we onze hoofdpersoon, die geen idee heeft waar hij is, waarom hij daar is en zelfs wat zijn naam is, is een raadsel. Daarna volgen we hem in zijn zoektocht naar antwoorden. Het wordt nooit echt spannend, maar er zijn diverse fascinerende mysteries in dit boek die je als lezer maar wat graag wilt ontrafelen. En het grootste mysterie van alles..... wat is 'het woord'??
Het is een typisch fantasieverhaal, omdat dit verhaal echt afwijkt van onze realiteit. Het valt volgens Coillie onder de derde groep fantasieverhalen, waarin hoofdpersonages uit de realiteit reizen naar een fantasiewereld.
De ontspannende functie spreekt voor zich, maar ook de emotieve functie is duidelijk terug te zien. Als lezer voel jij ook iets van de verwarring die de hoofdpersoon voelt, en ben jij ook aan het puzzelen naar 'het woord'. Als laatste zie ik de creatieve functie heel duidelijk terug. Je moet je fantasie écht aan het werk zetten om mee te kunnen gaan in het verhaal. Bovendien vond ik het verhaal echt verrassend en onverwacht, dingen die volgens Coillie duidelijk horen bij deze functie.
Kortom: de moeite waard om te lezen!
Read
February 29, 2024In dit schrikkeljaar 2024 is ‘De torens van februari’ in 11e druk verschenen. Een verhaal dat inmiddels 50 jaar oud is en nog steeds tot de verbeelding spreekt! Want wat is hier, wat is daar, waar is waar en vooral wat is hét woord? Twee parallelle werelden waarin wordt gespeeld met tijd, zijn en geheugen.
‘Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Mijn voeten doen pijn. Ik weet niet wie ik ben. Ik schrikte.’
Tom probeert de dingen die hij weet, wat hij heeft gedacht, gedroomd en gefantaseerd, op advies van de oude man op te schrijven. Te beginnen met de datum: 30 februari. Hij weet ineens wat een maand is en kan beginnen met zijn dagboek.
‘Alleen een woord kwam in me op en dat woord hoorde bij de torens: februari. – De torens van februari’
Het dagboek met achterin losse beschreven vellen, een schrijfstift als ook een gebroken spiegeltje en nog enkele dingen vond hij in zijn jaszak. Tom, zijn naam weet hij door de man die Avla heet, is van het strand via de duinen, het verboden pad bij de hut gekomen. Maar hoe kwam hij .... https://lezersgoud.nl/tonke-dragt-de-...
‘Hoe kom ik hier? Wat doe ik hier? Mijn voeten doen pijn. Ik weet niet wie ik ben. Ik schrikte.’
Tom probeert de dingen die hij weet, wat hij heeft gedacht, gedroomd en gefantaseerd, op advies van de oude man op te schrijven. Te beginnen met de datum: 30 februari. Hij weet ineens wat een maand is en kan beginnen met zijn dagboek.
‘Alleen een woord kwam in me op en dat woord hoorde bij de torens: februari. – De torens van februari’
Het dagboek met achterin losse beschreven vellen, een schrijfstift als ook een gebroken spiegeltje en nog enkele dingen vond hij in zijn jaszak. Tom, zijn naam weet hij door de man die Avla heet, is van het strand via de duinen, het verboden pad bij de hut gekomen. Maar hoe kwam hij .... https://lezersgoud.nl/tonke-dragt-de-...
April 18, 2024
Interesting concept but unfortunately not as engaging as it could have been.
It's about a 15 year old boy who finds himself on a beach one day with no memories. Turns out he's in a parallel universe that you can only travel to and from on a leap year on 29th February and 1st April. The book is his "anonymous diary" which has been found and published.
It's hard to say what I didn't like. I liked the style, characters and storyline, the Dutch was pretty simple which I appreciated, but something was missing the whole time. I think it's because the story doesn't follow a normal arc, it just has lots of events after each other and you never quite know what to think or feel.
It's about a 15 year old boy who finds himself on a beach one day with no memories. Turns out he's in a parallel universe that you can only travel to and from on a leap year on 29th February and 1st April. The book is his "anonymous diary" which has been found and published.
It's hard to say what I didn't like. I liked the style, characters and storyline, the Dutch was pretty simple which I appreciated, but something was missing the whole time. I think it's because the story doesn't follow a normal arc, it just has lots of events after each other and you never quite know what to think or feel.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 28, 2024
Het onderwerp vond ik interessant en had heel spannend kunnen zijn. Ik kon me helaas niet hechten aan de karakters, ik leefde met niemand echt mee. Dat maakte het geheel wat mat voor mij. Maar in basis vond ik het een leuk verhaal en ik kan me voorstellen dat als je dit als kind leest of voorgelezen krijgt het wel indruk kan maken.
Citaat:
Daarom moet ik ophouden met dit dagboek. Want als ik er in schrijf, ben ik aan het zoeken, zeggen ze. Zoeken naar wie ik voor 30 februari was. Zoeken naar wat ik beter niet kan weten. Hoe komen ze daarbij?
Citaat:
Daarom moet ik ophouden met dit dagboek. Want als ik er in schrijf, ben ik aan het zoeken, zeggen ze. Zoeken naar wie ik voor 30 februari was. Zoeken naar wat ik beter niet kan weten. Hoe komen ze daarbij?
August 23, 2024
Met veel plezier herlezen, nu Tonke Dragt is overleden. De eerste keer was ik een tiener in de jaren 80. Ook nu nog een ontzettend sterk verhaal. De dagboekvorm is voor een jeugdboek heel bijzonder. Het verhaal is zeer goed uitgewerkt. Hoewel het al 50 jaar geleden en voor jeugd is geschreven, leest het nog heel vlot.
Pas nu zie ik ook de parallel met vreemdelingenhaat ('ga terug naar je eigen wereld!'). Tim-Tom zou zeggen dat dit een axioma is: de mens is bang voor vreemdelingen. Maar ook: de mens is van nature onderzoeker. Enorme aanrader voor jong en oud!
Pas nu zie ik ook de parallel met vreemdelingenhaat ('ga terug naar je eigen wereld!'). Tim-Tom zou zeggen dat dit een axioma is: de mens is bang voor vreemdelingen. Maar ook: de mens is van nature onderzoeker. Enorme aanrader voor jong en oud!
April 18, 2024
Toen ik ongeveer net zo oud was als de hoofdpersoon heb ik dit boek voor het eerst gelezen. Toen was ik erg onder de indruk en heb ik me nog lang afgevraagd wat het Woord zou kunnen zijn, en of ik het zou willen gebruiken...? Bijna elk schrikkeljaar dacht ik er weer even aan. Leuk dus, om het nu weer eens te lezen. Maar ik weet het Woord nog steeds niet…
November 12, 2025
Omdat 12 november dus is uitgeroepen tot Tonke Dragt dag, heb ik maar weer eens een boek van haar uit de kast getrokken.
En dit boek is zo goed. Een ya sciencefiction waarin je samen met de hoofdpersoon op zoek gaat naar de waarheid. Dingen worden beantwoord, maar het antwoord op de vraag wat nu het woord is, dat moet ik je helaas schuldig blijven
En dit boek is zo goed. Een ya sciencefiction waarin je samen met de hoofdpersoon op zoek gaat naar de waarheid. Dingen worden beantwoord, maar het antwoord op de vraag wat nu het woord is, dat moet ik je helaas schuldig blijven
Displaying 1 - 30 of 83 reviews