Το δαχτυλίδι

by Γιώργος Παπαδόπουλος - Κυπραίος, Πόπη Μουπαγιατζή (Επιμέλεια)

Έξι γενιές Ελλήνων διασχίζουν ενάμιση αιώνα ιστορίας. Ένα δαχτυλίδι συμβολίζει την αγάπη, τη θυσία και την πίστη.
Ενάντια στη μοίρα και συχνά ενάντια στη λογική, Το Δαχτυλίδι ξετυλίγει μέσα στις γεμάτες αλήθεια σελίδες του μια συγκινητική ιστορία για την αγάπη, την αξιοπρέπεια και την πατρίδα.
Ξεκινώντας πριν από δύο αιώνες στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί, την Κύπρο, έξι γενιές ανθρώπων αγωνίζονται για να αλλάξουν τα σχέδια της μοίρας, της δικής τους και του τόπου τους.Το Δαχτυλίδι σφραγίζει τις ζωές απλών, καθημερινών ανθρώπων, που γίνονται ήρωες. Έρωτες, φιλίες, όνειρα, ιδέες και αγαθά που δεν μετριούνται με το ζύγι, συνθέτουν μια αληθινή ιστορία που όμοιά της δεν έχει ξαναγραφτεί ποτέ.
ΤΟ ΔΑXΤΥΛΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

400 pages, Paperback

First published January 1, 2013

About the author

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος - Κυπραίος γεννήθηκε στην Ακρούντα της Κύπρου τον Μάιο του 1941. Σε ηλικία 15 ετών ορκίστηκε μέλος της ΕΟΚΑ στον αγώνα της εναντίον των Άγγλων, για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Σπούδασε Ηλεκτρονικά στην Αθήνα με υποτροφία και εργάστηκε στην Αρχή Τηλεπικοινωνιών Κύπρου (CYTA). Τον Δεκέμβριο του 1966 μετανάστευσε στο Τορόντο του Καναδά, όπου εργάστηκε ως ηλεκτρονικός. Φοίτησε στο College of Education του Πανεπιστημίου του Τορόντο και διορίστηκε καθηγητής ηλεκτρονικών στο Danforth Technical School. Στην Αθήνα εγκαταστάθηκε τον Φεβρουάριο του 1974 και φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άσκησε τη δικηγορία ως τον Μάρτιο του 1985. Το 1978 ίδρυσε τον εκδοτικό οίκο Διόπτρα, του οποίου ανέλαβε τη διεύθυνση από το 1985.

Reviews

[Πάνος Τουρλής · Rating 4 out of 5]

Εκπληκτικό βιβλίο! Η ιστορία μιας οικογένειας Κυπρίων και η συμμετοχή τους στους αγώνες απελευθέρωσης και αντίστασης της Ελλάδας από το 1821 έως τη δεκαετία του 1960. Αυτό που με κέρδισε και με κράτησε είναι ότι ο συγγραφέας έμεινε από την αρχή πιστός στο στόχο του βιβλίου: να γράψει την (άγνωστη;) ιστορία της συμμετοχής των Κυπρίων και όχι να καταγράψει άλλη μια οικογενειακή Βίβλο, με ατέλειωτες παραθέσεις ονομάτων και των δραστηριοτήτων των απογόνων και να μπλεχτούμε όλοι μαζί. Όχι, καμία σχέση! Αυτό που εκτίμησα λοιπόν είναι το γεγονός ότι διακριτικά και με σέβας απέναντι στο βάρος του ονόματος κάποιων μελών της οικογένειας στο ζύγι της Ιστορίας, ο συγγραφέας απλώς φωτίζει τα πιο χαρακτηριστιά περιστατικά της οικογένειας και με συνοπτικές φράσεις μας συνδέει με την επόμενη γενιά της οικογένειας. Τότε έγινε αυτό, αυτός παντρεύτηκε εκείνη και κάναν τα παιδιά, ένα εκ των οποίων έκανε αυτό. Απλά, καθαρά και ξάστερα. Και ειλικρινά δεν ήξερα ότι οι Κύπριοι δε χάναν ευκαιρία να πολεμήσουν μαζί με τους Έλληνες κατά του κοινού εχθρού, είτε αυτός ήταν Τούρκος είτε Γερμανοϊταλός!

Από την άλλη, δεν έχουμε μια ξερή παράθεση γεγονότων, ούτε ένα βιβλίο Ιστορίας γραμμένο στρυφνά και δασκαλίστικα. Ο συγγραφέας έχει μια ωραία πένα, ένα τρυφερό στυλ, ένα στρωτό και δυτνατό γράψιμο και στολίζει τις ιστορίες που έχει να μας διηγηθεί με την καθημερινότητα των Κυπρίων, τα ήθη και τα έθιμα, τις νοοτροπίες και ακόμη τις επιδράσεις των ιστορικών γεγονότων σε μια απλή, καθημερινή οικογένεια. Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, Αγγλοκρατία, ΕΟΚΑ, Μακάριος στήνουν ένα γαϊτανάκι εξελίξεων στο οποίο χορεύουν οι ήρωες του μυθιστορήματος αλλά όχι τυφλά και υπάκουα, έχουν τσαγανό, έχουν δύναμη και αγωνίζονται για την απελευθέρωση της πατρίδας τους και για την πολυπόθητη Ένωση με την Ελλάδα. Καημένοι Κύπριοι, πιόνια σε μια σκακιέρα διπλωματίας, τίγκα στα ψέματα από τους μεγάλους και τους ισχυρούς του μάταιου τούτου κόσμου, άραγε πόσα ψέματα ήσαστε διατεθειμένοι να αντέξετε αρκεί να πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο όραμα, να αδελφωθείτε με τη χαμένη σας πατρίδα, την Ελλάδα; Πατριωτικά αλλά όχι εθνικιστικά μηνύματα ποτίζουν κάθε σελίδα σαν το αίμα των χιλιάδων γνωστών και αγνώστων μαρτύρων.

Το βιβλίο κλείνει τη δκεαετία του 1960 όπου η οικογένεια ενώνεται με τα χαμένα μέλη της μέσα από μια απίστευτη σύμπτωση! Ακριβώς αυτό μου έκανε εντύπωση, το σημείο όπου τελείωσε το μυθιστόρημα. Οπότε ή ο συγγραφέας ολοκλήρωσε ό,τι είχε να πει και κάθε άλλη αναφορά απλώς θα τραβούσε σε μάκρος ή η κατάληψη της Κύπρους από τους Τούρκους είναι μια χαίνουσα πληγή που είναι νωρίς ακόμη (;) να φωτιστεί κατάλληλα και άπλετα. Σε κάθε περίπτωση, το φινάλε έιναι καριβώς εκεί που πρέπει. Ένα μικρό βιβλίο για έναν μεγάλο λαό. Πρέπει να το διαβάσετε!

[Evdoxia · Rating 5 out of 5]

Ενα από τα καλύτερα, ιστορικά μυθιστορήματα που διάβασα τον τελευταίο καιρό. Το «Δαχτυλίδι» του Γιώργου Παπαδόπουλου – Κυπραίου, εξελίσσεται από τις απαρχές της ελληνικής επανάστασης έως τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κυπρίων, όπως κορυφώθηκε τη δεκαετία του 1950, συνδυάζοντας αριστοτεχνικά, την αφήγηση της ιστορίας μίας οικογένειας, που συμμετέχει ενεργά, με ανιδιοτέλεια και πίστη σε υψηλά ιδανικά, στους εθνικούς αγώνες της Κύπρου και της Ελλάδας, με την αληθινή ιστορία. Πολλά από τα ιστορικά γεγονότα που παρατίθενται, και αφορούν την Κύπρο, τους αγώνες του λαού της για ελευθερία, ανεξαρτησία, αποτίναξη του τουρκικού αλλά και του αγγλικού «ζυγού», δεν τα γνώριζα και χάρηκα που μου δόθηκε η ευκαιρία να μάθω, έστω και ελάχιστα, αφού ήταν και είναι σημαίνουσας σημασίας, για τον ηρωικό αυτό λαό, που πάντα προσδοκούσε την ένωση με την Ελλάδα, όχι μόνο στο χώρο του «ιδεατού» και του «ιδανικού», αλλά με πράξεις και ενέργειες που κατέτειναν στο στόχο αυτό, παρά τις δυσκολίες, τις αντιξοότητες και την αντίδραση που αντιμετώπισαν. Εύστοχος, ο τίτλος του βιβλίου, όπως αποδεικνύεται κατά την εξέλιξη της ιστορίας, αφού ένα δαχτυλίδι, που συμβολίζει την αγάπη για την πατρίδα και την οικογένεια, την αγνή πίστη στην ελευθερία και το μεγαλείο της θυσίας, είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ παρελθόντος και παρόντος, των παλαιότερων και των νεότερων γενεών, που αγωνίσθηκαν, η κάθε μία με τον τρόπο της και ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες, με θάρρος και γενναιότητα, υπέρ «βωμών και εστιών». Ένα άρτιο μυθιστόρημα, που κυριαρχούν, με μέτρο και σεβασμό στην ιστορική μνήμη, η αγάπη και η διάθεση των απλών ανθρώπων, για προσφορά στην πατρίδα, η αυτοθυσία, η δύναμη της ανθρώπινης ψυχής και οι συνεχείς αγώνες για την ελευθερία και την ενίσχυση της εθνικής συνείδησης.

[Maria Ch · Rating 2 out of 5]

Ενδιαφέρον βιβλίο που αξίζει κανείς να διαβάσει. Το δυνατό σημείο του συγγραφέα είναι σίγουρα το ιστορικό κομμάτι της αφήγησης και όχι το μυθιστορηματικό όπου διέκρινα κάποιες αδυναμίες στη μορφή φλυαρίας και μη ρεαλιστικών διαλόγων που τους χαρακτήριζε μια αφέλεια σε σημεία.

[Nelly · Rating 4 out of 5]

Καλογραμμένο, κρατάει το ενδιαφέρον από την πρώτη σελίδα. Μέσα από την πλοκή έμαθα πολλά ιστορικά γεγονότα και συγκινήθηκα με τον πατριωτισμό των Κυπριων.

[Maria Kouzapa · Rating 5 out of 5]

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος είναι Κύπριος και υπήρξε αγωνιστής στον αγώνα της ΕΟΚΑ για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού. Έγραψε το βιβλίο αυτό για τους εξής λόγους, σύμφωνα με τον ίδιο:

1ον Επειδή από μικρή ηλικία είχε το ψώνιο της συγγραφής και βλέποντας τόσους συγγραφείς να περνούν από τον εκδοτικό του, ήταν καιρός να το κάνει κι αυτός.
2ον Γιατί ήθελε να δώσει μια απάντηση σ' αυτούς που τον ρωτούν "τί έκαναν επιτέλους οι Κύπριοι για την Ελλάδα" και τα θέλουν όλα...
3ον Ήθελε να δείξει ότι και η Κύπρος είναι ελληνική. Ένωση δεν είναι μόνο η πολιτική και γεωγραφική αλλά η ένωση στις ψυχές, στα συναισθήματα, στον τρόπο που σκεφτόμαστε. Έχουμε ίδια γλώσσα, ίδια θρησκεία και ίδια ιδεώδη.

Το εξώφυλλο απεικονίζει ένα δαχτυλίδι που μέσα στο εσωτερικό του υπάρχει χαραγμένη η φράση Εθνικός Αγώνας 1940. Το 1940, οι Κύπριοι που τότε δεν αριθμούσαν περισσότερο από 300,000 κατοίκους στο νησί, έδωσαν τα χρυσαφικά τους και 500,000 χρυσές λίρες! για τον εθνικό αγώνα των Ελλήνων και ως «αντιπαροχή» τους είχαν δοθεί τότε τσίγκινα δαχτυλίδια.

Το Δαχτυλίδι είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα βασισμένο σε πραγματικά περιστατικά και αυτό το κάνει ακόμα πιο πολύ ενδιαφέρον. Έξι γενιές ανθρώπων αγωνίζονται για να αλλάξουν τα σχέδια της μοίρας, της δικής τους και του τόπου τους. Κύπριοι και Ελλαδίτες κυρίως Κρητικοί, που μπλέκονται στον αγώνα για εθνική επιβίωση. Συμπτώσεις δεν υπάρχουν! Ποια όμως είναι η σχέση της Ζηνοβίας Αντωνακάκη και της Ζηνοβίας Αντωνίου;

Επί τουρκοκρατίας, όταν ο πασάς της περιοχής οδεύει με τη συνοδεία τού ευνούχου του προς το χωριό όπου επρόκειτο να γίνει γάμος την επομένη, για να ξεπαρθενέψει τη μέλλουσα νύφη (τουρκικό φιρμάνι της εποχής), του στήνουν καρτέρι τα αδέλφια της και τον σκοτώνουν για να γλυτώσουν την αδελφή τους, αλλά και όλες τις κοπέλες του χωριού. (Σημ. δεν ακολουθούσαν όλοι οι πασάδες την εντολή αυτή). Για να σωθούν λοιπόν, φεύγει όλη η οικογένεια κρυφά και σκορπίζεται σε διάφορα χωριά της Κύπρου, για να χάσουν κάθε ίχνος τους οι τούρκοι. Θα καταφέρουν άραγε κάποτε να ξανασμίξει η οικογένεια; Ένα οδοιπορικό επιβίωσης μέσα στα χρόνια και τις επανειλημμένες συμφορές που έπληξε το νησί μας.

Το βιβλίο περιέχει πολλές συγκινητικές σκηνές που σίγουρα δεν θα αφήσει ασυγκίνητο κανένα αναγνώστη. Μια απ' αυτές είναι η σκηνή του Κύπριου και του Κρητικού που έγιναν αδελφοποιτοί χαράσσοντας τις φλέβες τους πάνω στο καράβι, λίγο πριν το θάνατο του ενός. Γνωρίζοντας ότι τα γεγονότα είναι αληθινά χαίρουν ακόμα περισσότερης εκτίμησης και ενδιαφέροντος. Διαβάζοντάς το έχω μάθει αλήθειες και ιστορικά γεγονότα για την Κύπρο που δεν τα ήξερα. Με τον τρόπο που παρουσιάζονται από τον συγγραφέα, που ουδεμία σχέση έχει με μια απλή ιστορική μελέτη, έχω μάθει πολλά που δύσκολα θα ξεχάσω!!

[Χρυσή-Σίσυ Αγγελίδου · Rating 5 out of 5]

Βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, Το Δαχτυλίδι εξιστορεί την ζωή της οικογένειας του Χριστόδουλου από τον αγώνα της απελευθέρωσης το 1821 έως το 1960 και τους αγώνες του ΕΟΚΑ. Η ιστορία και ο μύθος «παντρεύονται» άψογα, η ένωσή τους είναι αρμονική, και ο αναγνώστης απολαμβάνει μία αφήγηση ιστορικών γεγονότων και μυθιστορήματος. Με μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι οι γνώσεις μου για την ιστορία της Κύπρου ήταν όχι απλά λανθασμένες, αλλά και ελλειπείς. Και αυτό γιατί ποτέ δεν διδαχθήκαμε την ιστορία της Κύπρου αναλυτικά στο σχολείο, ώστε να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να τη μελετήσω μόνη μου. Κατά καιρούς τα ιστορικά βιβλία που διάβαζα, απλά με κούραζαν με λεπτομέρειες, όπως ημερομηνίες Συνθηκών, συναντήσεων πολιτικών αρχηγών, και άλλων πληροφοριών, που μόνο το τοπίο δεν ξεκαθάριζαν. «Το Δαχτυλίδι» μου πρόσφερε ιστορικές γνώσεις μέσα από τους ήρωές του, τις οποίες ποτέ κανένας δεν κατάφερε να μου δώσει.
Αναλυτικά η άποψή μου ...
http://aisthisis.gr/vivlioaisthiseis/...

[Infada Spain · Rating 4 out of 5]

πολύ διαφωτιστικές όλες οι πληροφορίες για την ιστορία της Κύπρου και δοσμένες με αρκετά απλό τρόπο...θα ήθελα,όμως,μια καλύτερη συνοχή στην πλοκη του βιβλίου,η οποία από τη μέση περίπου και κάτω ρέει πιο ομαλά και αβίαστα απ' ότι στο ξεκίνημά του...γενικά,συστήνεται σε όποιον αγαπά το ιστορικό-χωρίς-πολλές-απαιτήσεις-μυθιστόρημα και ιδίως την Κύπρο!