تاريخ إيران الحديثة

by Ervand Abrahamian, مجدي صبحي (Translator)

يعد هذا الكتاب مقدمة في تاريخ ايران كتبت أساسا للقارئ غير المتخصص، ويغطى هذا الكتاب ما يطلق علية القرن العشرون الطويل في ايران، أي بدءا من أصول الثورة الدستورية في نهاية تسعينيات القرن التاسع عشر، حتى توطيد دعائم الجمهورية الإسلامية في بدايات القرن الحادي والعشرين.
لقد دخلت ايران الى القرن العشرين بالثور والمحراث الخشبي، بينما أنهت هذا القرن بمعامل للصلب، وواحد من اعلى معدلات حوادث السيارات في العالم، وببرنامج نووي يثير الذعر للكثيرين، يحكى هذا الكتاب التحول الدراماتيكي الذى حدث في ايران القرن العشرين. وأطروحة الكتاب الرئيسية هي ان المحرك الأساس لهذا التحول هو الحكومة المركزية، لذا يركز على الدولة، كيف تم خلقها وكيف حدث توسعها، وكيف كان لتوسعها هذا عواقب الأثر ليس فقط في السياسة والاقتصاد، ولكن أيضا في البيئة، والثقافة، والأكثر أهمية من كل ذلك في المجتمع الواسع. ففي بداية القرن العشرين، كانت الدولة تتكون فقط من الشاه وحاشيته الشخصية، وكان يحكم البلاد من خلال الوجهاء المحليين مثل رؤساء القبائل، وملاك الأراضي، وكبار رجال الدين والتجار الأثرياء، وليس من خلال بيروقراطية وجيش دائم. ولكن عند نهاية القرن، كانت الدولة تتخلل كل طبقة وإقليم في البلاد، ومن بين الوجهاء الذين ساعدوا في حكم المقاطعات لقرون، لم يبق سوى رجال الدين.
حمل القرن العشرون كذلك تغييرات عميقة في المخاوف اليومية لدى الإيرانيين. فعند بداية القرن، كانت المخاطر الدائمة لدى الرجل العادي تتمثل في السرقات على طرق السفر، وقطاع الطرق القبليين، والحيوانات البرية والأرواح، وعين الحسود، والقطط السوداء التي تعبر امام أي شخص، والمجاعة، ووباء الطاعون والامراض، خاصة الملاريا، الدفتريا، الدوسنتاريا، الدرن، الجدري، والكوليرا، بينما استبدلت بهذه المخاوف عند نهاية القرن مخاوف أخرى مثل البطالة، معاشات التقاعد، الإسكان، العجز عند الكبر، والتنافس من اجل الالتحاق بالجامعات. لقد دخلت ايران حقا العالم الحديث.

Genres: History, Iran, Middle East, Nonfiction, Politics, Historical, Sociology

314 pages, Paperback

First published July 1, 2008

About the author

Ervand Abrahamian (B.A., M.A., Oxford University; Ph.D. Columbia University), an Armenian born in Iran and raised in England, is well qualified by education and experience to teach world and Middle East history. He has published Iran Between Two Revolutions, The Iranian Mojahedin, Khomeinism, Tortured Confessions, and Inventing the Axis of Evil. He teaches at the CUNY Graduate Center, and has taught at Princeton, New York University, and Oxford University. He is currently working on two books: one is The CIA Coup in Iran; and another, A History of Modern Iran, for Cambridge University Press.

یرواند آبراهامیان (متولد ۱۳۱۹ در تهران) تاریخ‌نگار ارمنی ایرانی است. او در سال ۱۳۲۹ به بریتانیا مهاجرت نمود و به سال ۱۳۴۲ درجهٔ کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. آبراهامیان پس از مهاجرت به آمریکا موفق به گرفتن دکترای خود، در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه کلمبیا شد.
وی در دانشگاه‌های پرینستون و آکسفورد به تدریس «تاریخ ایران» پرداخ] و هم‌اکنون در کالج باروک دانشگاه شهر نیویورک (CUNY) به تدریس تاریخ جهان و خاورمیانه مشغول است. آبراهامیان در مقوله «تاریخ ایران معاصر»، از برجسته‌ترین تاریخ‌نگاران محسوب می‌شود.

Reviews

[Maziyar Yf · Rating 3 out of 5]

تاریخ ایران مدرن کتاب نه چندان جالبی ایست که به بررسی بسیار خلاصه تاریخ و جامعه و اقتصاد ایران از زمان ناصرالدین شاه تا زمان کنونی پرداخته . کتاب زمانی که زندگی ایرانیان را در دوران قاجار بیان می کند در اوج جذابیت و زمان انقلاب و روزگار فعلی به کتابی تکراری و خسته کننده تبدیل میشود .
در زمان قاجار، تاریخی که من فکر میکردم هیج گونه نظمی در ایران و در شیوه حکمرانی قاجارها وجود ندارد ، کتاب ثابت می کند که در اوج بی نظمی ، نظم و قانون یا چیزی شبیه به آن وجود داشته و در اصل خواننده را با ریزه کاری های پادشاهان قاجار ، روابط خارجی آنها ، نحوه زندگی مردم در شهرها و روستاها ، نقش کدخدا در روستا و وظایف پیچیده آنها ، و عناصری که تا حدی رابطه بسیار پیچیده مدرنسیم با ارتجاع و واپس گرایی را متعادل می کند آشنا میکند . همین طور تحلیل های جالبی در مورد مشروطه و افراد موثر بر آن ، چگونگی پیروز شدن مشروطه و شکست خوردن آن و تاحدی دیدگاه های آنان ارائه می دهد .
کتاب هم چنین دیدگاه نسبتا بی طرفانه و تا اندازه ای مثبت به رضاشاه و خدمات او و در راس آن متحد کردن ایران پس از شکست مطلق مشروطه خواهان و البته دیدگاه انتقادی هم نسبت به حکومت دیکتاتوری او و عطش بسیار رضا شاه به ثروت اندوزی و به خصوص علاقه بسیار زیاد او به داشتن زمین های مرغوب کشاورزی (10% از زمین های کشاورزی ایران متعلق به رضا شاه بود ) دارد.با نزدیک شدن به زمان شاه و دوران فعلی کتاب کاملا به تکرار مکررات می افتد و مطلب جدید و نا گفته ای برای خواننده ندارد ، مثلا خواننده متوجه نمی شود ملتی که در دوران مشروطه خواهان حکومتی به سبک غرب بودند چگونه در 50 سال بعد اندیشه های آنان عوض شد و خواهان دولتی کاملا متضاد با غرب شدند ؟
در کل برای تاریخ معاصر یا مدرن ایران این کتاب بسیار خلاصه بود

[Haniye safarpour · Rating 4 out of 5]

هر خط از کتاب پر از اطلاعاته، اینکه یکم خوندنش طولانی شد فقط به خاطر اینه که زیاد به خوندن کتاب تاریخی عادت ندارم و قبلا خیلی علاقه هم نداشتم.
که البته علاقمند شدم :)

[sadra jan · Rating 5 out of 5]

دیگر راهی برایم نمانده بود. خودم را انداختم جلوی ماشین ها، وسط خیابان. یا من را زیر میگرفتند و دیه به خانواده ام میرسید. گشایشی ایجاد میشد در زندگیمان🤷‍♂️ یا اینکه راننده ترمز میکرد و من را میرساند. خوشبختانه جواب داد و راننده پژو من را رساند. دو ساعتی بود که کنار خیابان ایستاده بودم و فقط به خاطر اینکه یک زن جوان نبودم💃، هیچ حیوان ناطقی حاضر نبود من را برساند. البته جوان که هستم اما زن نیستم. تازه اگر به جای همین پژو یک هیوندا یا تویاتا بود، با کمال بیخیالی من را زیر میکرد و امکان نداشت راننده مغرورش من را برساند.🚘
از خیابان ها میگذشتیم و به پاستور رسیدیم.
هعیییی
مسئولین! هیئت دولت! رئیسی!👳‍♂️
آره بابا! به خدا به ما ناهار دادن. میخواستم بگم اگه میدونستی چه ها شده که تو الان اینجا باشی، اصلا ناهار یادت میرفت.😅
کتاب تاریخ مدرن ایرانو از طاقچه گوش دادم. دمشون گرم که کتاب صوتی ها رو هم به بی نهایت اضافه کردن. یه ده ساعتی بود کتابش ولی شدیدا با ارزش بود.🥲
<نثر روان، مطالب مفید و به دردبخور، تا حدودی تحلیلی و بی طرفانه بود.>
ما را در منجلاب اطلاعات به دردنخور تاریخی نگه نمیداشت و به مطالب ضروری با نگاهی جامع میپرداخت.
به نظرم هر کسی که میخواهد درکی از جامعه موجود و جامعه مطلوب ایران را داشته باشد باید با تاریخ مدرن ایران آشنا باشد و این کتاب دقیقا، نه کمتر و نه بیشتر راست همین کار است.
<از ناصر الدین شاه قاجار تا احمدی نژاد بهار>
حالا یه سری تحلیل و اطلاعات تاریخی پشم ریزون بهتون بدم تا لذت ببرین.🙄
اول اینکه ناصر الدین شاه اسمش بد در رفته که زیاد زن داشت. بیچاره به بیست و پنج تا قانع بود.🤗 در حالی که احمدشاه کبیر صد و پنجاه تا زن داشت. یه بارم که زن دم دستش نبود یه حمله کرد طرف عرب ها تا خود ریاض رفت. <یعنی جنم و ببین. جون بابا!>😝
چرا شیخ فضل الله-به قول قمی ها_اینطکی کرد؟ چرا اون وسط مشروطه میری طرف سلطنتو میگیری؟ دموکراسی غربیه؟ خب باشه! پادشاهی جر داده مملکتو. یه ذره از آخوندای الان یادبگیر که مخ زن شدن میگن مردم سالاری دینی! والا!🤕
قاجارها دست به خشتک ترین حکومت تاریخ ایران بودن که یک تنه نصف رشد جمعیت کشورو بر عهده داشتن و حال و حوصله هیچ کاری جز تولید مثل نداشتن برای همین امور کشور رو با قراردادهای تخمی تخیلی به غربی های خاک بر سر واگذار میکردن.🤰🤰🤰🤰🤰
غربی ها که از سندروم خشتک بی قرار قاجارها رنج میبردند، کلا زدند بر خشتک شاه قاجار و رضاخان را آوردند.
در مورد رضاخان به نظرم نه قابل تحسین است و نه ملعون. بلکه جزو قابل درک ترین شخصیت های تاریخ است. ساز و کار اداری و کشور داری ایران به قبل و بعد از او تقسیم میشود و نظام اداری فعلی ایران همان نظام رضاشاه است به اضافه بسم الله.
مهلک ترین فرد برای تمدن ایران رضاشاه بود که هویت تمدنی نمی فهمید. ☠البته از یک بیسواد چه توقعی میرفت؟ اینکه بفهمد تمدن چیست؟ لباس ملی را حذف کرد. همین یک دنیا حماقت بود. الباقی بماند.
محمدرضا چاپلوس دوروبرش زیاد بود. البته چاپلوس پرور هم بود. خیلی از کسی که واقعیت بگوید خوشش نمی آمد. همین خودبزرگ پنداری و توهم قدرت هم در ماجرای مصدق و انقلاب ترتیبش را داد.
مصدق بزرگ مردی بود که هم تمدن میفهمید و هم سیاست فقط یک چیز را نفهمید که در ایران مدرن، نهضت مردمی جدای از روحانیت شکل نمیگیرد. نمیخواهم بگویم این خوب است یا بد اما واقعیتیست که باید پذیرفت. کاشانی را نباید دور می انداخت. بابا کاشانی اونقدرم به درد نخور نبود.😭😭😭😭
آبراهامیان ارادت عجیبی به شریعتی دارد که تعبیر جدیدی از اسلام ارائه کرد و چه تعریف ها که البته تا حدودی صحیح اما به آیت الله خمینی که میرسد او را صرفا یک مرجع تقلید سنت گرا و قدرت طلب معرفی میکند.🤯
بدون شک تاثیرگذارترین و مهم ترین شخصیت تاریخ مدرن ایران، آیت الله خمینی است که این کتاب او را خوب نفهمیده. شاید هم نخواسته بفهمد.
مرجع تقلید باشی دیگر شجاعت، زکاوت و محبوبیت هم به آن اضافه کنی رهبر بلامنازع ایرانی.😎
او تمدن میفهمید. ایران و مناسباتش را خوب میشناخت و با تصمیمات هوشمندانه و شجاعانه اش ورق تاریخ کشور را از پادشاهی به جمهوری برگرداند.
بعد از انقلاب دوگانه بازرگان-خمینی انتخاب بین دموکراسی غربی و ولایت فقیه بود. دیگر سگ حوصله پادشاهی نداشت اما همان که گفتم. در ایران از روحانیت جدا شوی، فرقی ندارد مصدق باشی یا بازرگان، محکوم به شکستی.
جمهوری اسلامی برخلاف پهلوی که از تمدن سازی دور شد، به سمت آن رفت.
پاس کاری آیت الله خامنه ای در مقام رهبری و هاشمی رفسنجانی به عنوان رئیس جمهور بعد از جنگ بسیار خوب کشور را جلو برد.🤺
خاتمی افراطی گری های زیادی را تعدیل کرد اما حواسش به کارخانه نبود و احمدی نژادی که تحلیل ناپذیر و مریخیست ظاهرا.👽
<اصل کلام را بخواهم بگویم تحلیل اصلی من این است که اصل هدف یک حکومت تمدن سازی است. اگر تمدن را براساس کشور خودت و اقتضائاتش بفهمی، پیشرفت و توسعه هم دنبالش می آید. تمدن یعنی هویت و هویت امری وام گرفتنی نیست که ببینی او چه کرده تا تو هم همان کار را بکنی و بگویی پیشرفت میکنم. حالا تحولات بین الملل و قحطی و جنگ می آید و میرود اما تمدن میماند که اگر ریشه ات محکم باشد از همه ی اینها به سلامت عبور میکنی.>
یکی آهنگ وطنم ای شکوه پا برجا سالار عقیلیو پخش کنه🤣
تا چه پیش آید زین پس🙆‍♂️
اتمام 11/2/1401

[Hamidreza Hosseini · Rating 2 out of 5]

هدف اصلی کتاب تحلیل و معرفی طبقات و قبایل و طوایف و گروههاییه که از زمان قاجار تا به امروز در ایران به قدرت رسیده اند یا تلاش کرده اند که به قدرت برسند و دادن یه دید کلی از وضعیت تاریخ معاصر ایران

کتاب شروع خوبی داشت. درباره ی دوران قاجار مواردی رو مطرح کرده بود که جالب بود.
به زمان رضاشاه هم که رسید، هنوز به نظرم خوب بود.
به زمان محمدرضا شاه که رسید، خصوصا در قضیه ی نفت، یه مقدار آشفتگی وجود داشت و به نظر میرسید که اطلاعاتی که کتاب به دست میده، داره نادقیق میشه. این رو با توجه به چیزهایی میگم که اتفاقا این روزها دارم میخونم. روایت هایی درباره ی نفت از زبون آدمهای مختلف با دیدگاه ها و سوابق و وابستگی های سیاسی و اقتصادی مختلف. اینها رو هم باز به حساب یه روایت سریعی از قضیه ی نفت خوندم و رد شدم.

تا اینجای کار امتیازش رو با تخفیف میشد ۴ بدم. چون یه دید کلی از تاریخ ایران مدرن به دست میداد.

اما وقتی به روایتش از جمهوری اسلامی رسیدم، اونقدر اطلاعات نادرست و نادقیق توش وجود داشت که نه تنها تحلیلهاش درباره ی جمهوری اسلامی رو دوست نداشتم، که کلا تحلیلها و اطلاعات قبلیش در مورد قاجار و پهلوی هم برام زیر سوال رفت.

وقتی شما بر پایه ی یه سری اطلاعات و اشخاص و رفتارها و عملکردشون داری تحلیل میکنی، اگه اون اطلاعات نادرست باشه، ممکنه تحلیلت به خطا بره. البته همه ی تحلیلهاش در مورد جمهوری اسلامی خطا نبود، اما بهرحال اطلاعات غلط، آدم رو دچار تردید در تحلیل هم میکنه.

مواردی که یادمه اشتباه بود، ولی در تحلیل کلی تاثیری نمیذاره:
اولین موردی که خیلی توی ذوق میزد، تعداد زیاد تاریخهای اشتباهی بود که توی کتاب بود. مثلا حتی تاریخ کشته شدن دکتر بهشتی رو به جای ۱۳۶۰، گفته بود ۱۳۶۱.
یه مورد دیگه که مرتبط با تسلط بازار بر سیستم اقتصادی ج.ا.ا. نوشته بود (که البته اصل این تسلط درست بود)، این بود که نوشته بود حبیب الله عسگر اولادی رهبر موتلفه، برادر وزیر بازرگانی بود، درحالی که ایشون خودش وزیر بازرگانی بود.

موردی که اشتباه بود و در تحلیل رفتار دولت هاشمی ثبت شده بود، ادغام وزارتهای جهاد سازندگی و کشاورزی بود که این مورد در دولت خاتمی انجام شده بود و نه رفسنجانی.

موارد زیادی هم داشت که از تصویب مواردی برای زنان و برابری زنان و یه سری چیزای دیگه نوشته بود که واقعا نادرست بود.

در کل، فصلی که درباره ی جمهوری اسلامی نوشته بود اونقدر ایراد و اشتباهات پیش پا افتاده توش بود که نظرم رو درباره ی کل کتاب عوض کرد. به نظرم الان حداکثر امتیازی که بهش میتونم بدم، ۲ هست! اونهم با تخفیف


کاش مسئولین نشر وزین نی، قبل از انتشار این کتابها، یه بررسی خیلی خیلی ساده ی ویراستاری میکردند این کتاب رو

[إيمان · Rating 4 out of 5]

2014 سلسلة عالم المعرفة العدد 409 فبراير
"على المرء الا يقلل ابدا من دور الغباء في التاريخ"
ايران تلك الدولة المثيرة للجدل من منا يذكر مشاهدة نشرة اخبار واحدة خلال العقد الاخير لم تذكر فيها ايران من قريب او من بعيد؟ ومن منا لم يتساءل عن الثورة الاسلامية و اسبابها عن علي خامنئي ودوره السياسي؟ و عن ازمة الرهائن؟ وغيرها ...هذا الكتاب يجيب عن كل هذه الاسئلة ومضمون الاجابة سيعطيك فرصة النظر الى الصورة الكاملة وربما كما هو الحال مع سائر كتب التاريخ سيغير نظرتك للحاضر...
يتناول اروند ابراهيميان في ستة فصول تاريخ ايران خلال القرنين الماضيين بدءا بحكم القاجار وصولا الى فترة حكم الرئيس محمد احمدي نجاد.يتحدث الفصل الاول:"مستبدون ملكيون :الدولة والمجتمع تحت حكم القاجار"عن ابرز ملامح المجتمع الايراني او الفارسي كما يسمى انذاك خلال القرن التاسع عشر مركزا على ضعف الدولةالمركزية و المؤسات التابعة لها.ولان القرن العشرين كان حافلا بالاحداث السياسية في ايران على غرار غيرها من الدول(وان كان ذلك بدرجات متفاوتة)فمن الطبيعي ان تخصص بقية الفصول لسرد احداث ذلك القرن بدءا بالثورة الدستورية سنة 1906والانقلاب العسكري لرضا خان في يونيو 1908الذي شكل بداية حكم البهلويين وصولا الى الاطاحة به من خلال انقلاب دبرتة الاستخبارات المركزية الامريكية و تنصيب ابنه محمد رضا مكانه وانتهاء بالثوررة الاسلامية سنة 1979التي اطاحت باخر شاه لايران واسست الجمهورية الاسلامية الخاضعة لولاية الفقيه.وقد ركز الكاتب خلال حديثه عن هذه "الاحداث الكبرى "على اسباب وقوعها والتغيرات الاجتماعية التي مست مختلف الطبقات و خاصة طبقة الانتيليجنسيا بالاضافة الى موقف الدول الكبرى منها لكن بدون اثقال على القارىء وان كان تتبع الاسماء الفارسية مرهقا .

هذا الكتاب باختصار من نوع الكتب التي تضيف لقارئها الكثير...واستحضر هنا مقولة ابن خلدون :"إن التاريخ في ظاهره لا يزيد عن الإخبار ولكن في باطنه نظر وتحقيق"

[Brian Griffith · Rating 4 out of 5]

Abrahamian's presentation is rich in detail, but he has a way of summarizing shifts in social context with short bullet-like comparisons. He lavishes attention on the founding movements of the modern age in the late 1800s and the Constitutional Revolution. Then he seems to pick up pace over the decades, making the trends play out in a faster-forward motion. At every point he offers a balanced view. For example, he details the judicial abuses of the Revolutionary regime, then shows how the regime cut military spending from 17% of GDP under the shah to 2% (by the1990s) while boosting expenditure on things like education, health care, infrastructure or birth control. Almost every line is punchy and insightful.

[Shaghayegh · Rating 4 out of 5]

این کتاب از قاجاریه تقریبن شروع میشه و تا انتخاب احمدی‌نژاد به عنوان رییس‌جمهور ادامه پیدا می‌کنه.
میگه هر سلسله و هر پادشاه چه دستاوردایی داشته، چه اقداماتی کرده، چه تاثیرای مثبت و چه تاثیرای منفی‌ای به جا گذاشته. از فرهنگ مردم میگه که چطوری بوده و چطوری شده. ار ارتباط بین اتفاقای مختلف میگه. البته اینا همش خیلی خلاصه‌ست بدیهتن.
مثلن میگه اینکه ما یهو از یه سلسله پادشاهی و سلطنتی رسیدیم به حکومت اسلامی و آخوندی چه دلایلی داشته و تحت‌تاثیر چه مسائلی بوده. یک سری جدول و آمار در مورد چیزای مختلف تو کتاب هست از مقایسه زمان های مختلف با معیارهای مختلف.
کتاب هم پر از رفرنس و پاورقیه مخصوصن اوایلش و رفرنس داده شده به منابع دیگه. ترجمه هم خیلی خوبه. من حس نکردم که دارم تاریخ کشور خودم رو ترجمه میخونم و یک غیر فارسی زبان نوشتتش. :)))
کتاب خوبیه در کل به نظرم. واسه کسی مثل من که هیچ چیزی مطلقن از تاریخ نمیدونه شروع خوبیه و یه دید کلی میده به آدم. و در کل قطعن خوندنش بهتر از نخوندنشه.
مشخصن هرچی تاریخ اومده جلوتر حالا یا کمتر و غیر واضح تر نوشته شده یا سانسور شده.

[Zahraa زهراء · Rating 4 out of 5]

القرن العشرون كان حافلا بالاضطراب بالنسبة لمعظم الدول؛ بسبب اكتشاف النفط، والحربين العالميتين، وازدياد الوعي الجماهيري، وظهور فلسفات سياسية متعددة، ونهاية عصر الاستعمار.
إيران شهدت تحولا راديكاليا غير مسبوق في تاريخها خلاله.

في هذا الكتاب يناقش اروند إبراهيميان، المؤرخ المتخصص في الشأن الإيراني، تاريخ إيران منذ أفول سلالة القاجار، حتى الثورة الإسلامية، لينتهي بحكومة محمود أحمدي نجاد.
في ستة فصول: الدولة والمجتمع تحت حكم القاجار، الحرب الكبرى والثورة الدستورية، الشاه رضا، فترة خلو العرش الملكية، الشاه محمد رضا والثورة البيضاء، الجمهورية الإسلامية.

إرجاع عقارب الساعة يساعدنا على فهم مقدمات الثورة الإسلامية، نفهم أما ولدها هو الوعي الديني الخالص، أم خلو الساحة للمتدينين؟ هل وفت الثورة بما وعدت به؟ نرى في أي ظروف عاش الإيراينيون وكيف كان اقتصادهم وعلاقتهم بالحكومة في التاريخ الحديث. تحليل إبراهيميان حاذق وواقعي، محايد في ما أرى، لا يعمم ولا يطلق الأحكام؛ مثلا الشاه رضا والشاه محمد رضا كان لهما دور كبير جدا في النهوض بإيران- كما كان لماو دور هائل في نهوض الصين، رغم بوليسية حكمومتهما ورعبها. الثورة الإسلامية كذلك، ساعدت في تقوية إيران لكن لها ويلاتها. كنت أفضل لو خصص للثورة الإسلامية مساحة أكبر في الكتاب لما لها من أهمية في إيران المعاصرة.

دخلت إيران إلى القرن العشرين بالثور والمحراث الخشبي، وخرجت منه بمعامل الصلب، وبواحد من أعلى معدلات حوادث السيارات في العالم، وببرنامج نووي يثير ذعر الكثيرين.

تحولت إيران من زراعية إقطاعية إلى دولة صناعية، مع قوة عسكرية لافتة للانتباه. خرجت من بؤس العالم الثالث.

سافرت لإيران مرات متعددة، تبهرني كل مرة، تسبقنا بأشواط في الحقيقة، ثقافة المجتمع وتنظيمه، البنى التحتية، مستوى رفاهية الفرد. غير أني ما إن خرجت من المدن الرئيسية حتى ظهر وجه آخر، لم تشمل الدولة جميع المدن بالعناية نفسها للأسف. لكني أرى أيضا شمولية الدولة في كل مكان، الأخ الأكبر، غسيل الأدمغة وتكميم الأفواه، ثقافة الحزب الواحد إن صح التعبير.

وفي النهاية

على المرء أن لا يقلل أبدا من دور الغباء في التاريخ

[Peyman · Rating 3 out of 5]

وقتی این کتاب رو میخوندم باز هم برام این موضوع تکرار شد که ما دو بار فرصت داشتیم که طعم آزادی و دموکراسی رو بچشیم اولین بار در دوران نخست وزیری مصدق و رفتن شاه به ایتالیا که متاسفانه آمریکایی ها اجازه ندادند و دومین بار در سال ۵۷ در دوره مهندس بازرگان با ایده ایشون ولی متاسفانه این بار هم بی سوادی مردم اجازه نداد.. در هر حال تاریخ ما پر از حماقت بوده که باعث وضع و روزگار الان ما شده ... افسوس

کتاب خیلی خوب شروع میشه با اطلاعات گسترده در مورد دوران قاجار اما به مرور زمان دچار افت میشه جوری که انقد اطلاعات در مورد جمهوری اسلامی اندک بود که من فکر کردم کتاب سانسور شده و شروع کردم به خوندن نسخه اصلی ولی تفاوتی نداشت و به جز یک عکس جایی از کتاب تغییر زیادی نکرده بود و متاسفانه قسمت جمهوری اسلامی بسیار سطحی و گذرا مطرح شده

[Mohamed Shady · Rating 4 out of 5]

كتاب لطيف، أول جزء منه كان صعب إلى حد ما، أسماء كتير وألقاب أكتر، وتاريخ لم نسمع به من قبل، لكن الأجزاء التالية ليه كانت لطيفة جدًا ومفصلّة
الجزء الخاص بانتفاضة "مصدّق" اتكروت سريعًا، لكني مش حزين جدًا لأني قريته مفصّل في كتاب آخر ف ده أفضل عشان الكلام ميتكررش.

[Alireza · Rating 3 out of 5]

کتاب تاریخ ایران مدرن حدود صد سال از تاریخ معاصر ایران رو به طور خیلی خیلی خلاصه و سریع مرور میکنه
بخش قاجار و آماری که ارائه میکنه برای من جالب بود و به خصوص اطلاعاتی که در خصوص ایلات و عشایر میده
به نظر من هرچی میریم جلو و به تاریخ فعلی نزدیک میشیم کتاب ضعیف‌تر میشه و به یه سری امور کم‌اهمیت توجه میکنه و حوادث مهمی رو از قلم می‌اندازه.
کتاب بیشتر حالت روایت و گزارش رو داره و نویسنده خیلی کم نظرات و تحلیل‌های خودش رو ذکر میکنه. البته همون چند مورد هم برای من جالب توجه و قابل تامل بود.
در کل برای کسی که بخواد به صورت کنکوری و سریع با تاریخ معاصر ایران آشنا بشه، شروع خوبی میتونه باشه.

[Mahdi · Rating 4 out of 5]

یک ضرب‌المثل معروف می‌گوید که «تاریخ را فاتحین نوشته‌اند» اما بررسی شرایطی که امروز در جهان وجود دارد و ابررسانه‌های اینترنتی نظیر دایره‌المعارف آنلاین «ویکی پدیا»، نشان می‌دهد دیگر این گزاره صحیح نیست و باید گفت که «تاریخ را مستکبرین نگارش می‌کنند.» قطعا کودکان نسل ��ینده برای تحقیق درباره دیکتاتورهای پهلوی، سراغ گوگل می‌روند و با سرچ نام‌های «محمدرضا پهلوی» و «رضاشاه» به صفحه این افراد در ویکی‌پدیا منتقل می‌شوند؛ صفحاتی که اطلاعات مندرج در آن‌ها ربطی به واقعیت ندارد و کاملا برنامه‌ریزی شده و هدفمند تهیه شده است.

در میان این حجم از اطلاعات نادرست و مغشوش، پیدا کردن کتابی که تاریخ معاصر ایران را با نثری گیرا و خواندنی و محتوایی به دور از غرض‌ورزی و بی‌انصافی روایت کرده باشد، حکم یافتن کیمیا را دارد؛ کتابی که بتواند به عنوان مرجع محققین و پژوهشگران جوان قرار بگیرد و اطلاعات مناسبی را در اختیار آنان قرار دهد.

کتاب «تاریح ایران مدرن» را باید‌‌ همان کیمیایی دانست که در این دوران به آن احتیاج داریم؛ کتابی کوچک، خواندنی، تا حد زیادی منصفانه و به دور از حواشی بیهوده که خواننده را از‌‌ همان ابتدای کتاب می‌خکوب می‌کند و تا انت‌ها با خود همراه می‌کند. پروفسور «یرواند ابراهامیان» که از چهره‌های شناخته شده در زمینه مطالعه تاریخ معاصر ایران است، هر چند به دلیل سکونت در ایالات متحده آمریکا و تدریس در دانشگاه‌های خارجی، اطلاعات دقیقی از شرایط امروز ایران ندارد و گاهی دچار اشتباه در تحلیل وقایع سیاسی کشورمان می‌شود اما دامنه مطالعات و گسترده پژوهش‌های او درباره دوره‌های قاجار، پهلوی و اوایل پیروزی انقلاب اسلامی سبب شده تا این کتاب از فنای بی‌نظیری برخودار باشد.

آبراهامیان در ارزیابی ریشه‌ای تاریخ معاصر ایران مدرن، افزون بر بررسی جامع سده بیستم، موضوعاتی نظیر اکتشاف نفت، دخالت‌های خارجی، نقش دودمان پهلوی و همچنین انقلاب ۱۳۵۷ و زایش جمهوری اسلامی را مورد واکاوی دوباره قرار داده است. ایران در این بین تجربیات دیگری را نیز از سر گذرانده است که از جمله می‌بایست به جنگ خانمان‌سوز عراق، دگرگونی‌های جامعه در سه دههٔ اخیر و از همه تازه‌تر، توسعه و گسترش دولت و مبارزه برای قدرت در میان نخبگان قدیمی، روشنفکران و طبقه متوسط تجاری اشاره کرد.

نگاه دقیق به خیانت‌های سلسله قاجار به منافع ملی و اقدامات آنان در زمینه تاراج ایران به اروپایی‌ها، بررسی رویکرد دیکتاتورمآبانه پهلوی اول در تقلید محض از غرب و اقدامات او علیه مذهب مردم ایران، بررسی نحوه بر سرکار آمدن محمدرضا پهلوی و ماجرای کودتای ۲۸ مرداد، نگاهی به وقایع و رویدادهای منتهی به پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ماه سال ۵۷ و نگاهی اجمالی به دولت‌های بعد از انقلاب تا سال ۸۴ و روی کار آمدن دولت نهم، از جمله محورهای اصلی و خواندنی این کتاب است که حاوی نکات جدید و منتشر نشده در هر بخش نیز هست.

نویسنده که یکی از ممتاز‌ترین تاریخ‌نویسان ایران کنونی به‌شمار می‌رود، در این اثر همزمان با بررسی فراز و نشیب‌های سیاست‌های بین‌المللی و منطقه‌ای کشور، با چیرگی هرچه تمام‌تر مردم ایران را در کانون توجه‌اش قرار داده است. مردمی که طی یک سده تحمل جنگ و انقلاب همچنان به بقای خود ادامه داده‌اند. این کتاب در واقع به این مردم و نیز انعطاف‌پذیری آنان همزمان با ظهور ایران به‌مثابه یکی از توانمند‌ترین قدرت‌های خاورمیانه، تقدیم شده است.

تاریخ ایران مدرن هرچند کتابی علمی و پر از عدد و رقم از تاریخ معاصر ایران است اما در عین حال یک کتاب سهل‌خوان و عامه‌پسند هم هست. یرواند آبراهامیان در این کتاب روند تبدیل شدن دولت ایران از یک دولت غیرمتمرکز ضعیف و پیشامدرن به یک دولت متمرکز مدرن را بررسی می‌کند، بدون اینکه مطلقاً گرفتار نظریه‌های دیالکتیک طبقاتی شود و روند دگرگونی ساختار اجتماعی و اقتصادی ایران را در سدهٔ گذشته بررسی می‌کند.

نگاه واقع‌بینانه آبراهامیان به عصر معاصر سبب شده تا او برخلاف برخی از مورخین غربی، نگاه حقیقی به وضعیت فعلی ایران داشته باشد و بر همین اساس، در صفحات پایانی کتاب خود، ایران فعلی را اینگونه توصیف کند: «ایران امروزه یکی از کشورهای موثر و قدرتمند خاورمیانه است که نمی‌توان نقش این کشور را با سایر کشورهای منطقه مقایسه کرد. ایران به مدد جمعیت بالا، منابع غنی نفت و گاز و همچنین توانایی در برقراری یک جمهوری واقعی در خاورمیانه که تقریبا مشابهی در کشورهای اسلامی و عربی ندارد، به بازیگر نخست سیاست بین‌الملل در این منطقه بدل شده است.»

در عین حال این کتاب خالی از اشکال هم نیست. جزئیات غلط در بخش‌های مختلف این کتاب از دیدگاه نویسنده و مترجم دور مانده است؛ هرچند تعداد این جزئیات زیاد نیست. اشتباهاتی مانند اشاره به کمک روزنامهٔ زن به انتخاب سیدمحمد خاتمی در انتخابات ۱۳۷۶ (روزنامهٔ زن یک سال بعد از این انتخابات منتشر شد) تا اشتباه گرفتن سردار اسعد سوم با سردار ظفر بختیاری از جمله نکات کوچکی هستند که در این کتاب به اشتباه ذکر شده‌اند که حتی مترجم هم هنگام ترجمه توجهی به اصلاح آن‌ها نکرده است.

به طور کلی باید اصلیترین ویژگی «تاریخ ایران مدرن» را باید مختصر بودن آن دانست؛ چرا که معمولا کتاب‌های تاریخی قطور هستند و فقط پژوهشگران و محققان توانایی و فرصت و انگیزه کافی و لازم برای خواندن آن‌ها را دارند اما این کتاب با وجود اینکه مطالب فراوانی را در خود جا داده است و حقیقتا یک دایره‌المعارف فوق‌العاده برای تاریخ سیاسی معاصر ایران به شمار می‌آید، حجم بسیار کمی دارد که براحتی و با توجه به نثر شیرین و روانش، می‌توان آن را در کمتر از دو یا سه روز مطالعه کرد؛ ویژگی ممتازی که می‌تواند این کتاب را به یک طلای کمیاب برای دانشجویان و علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران بدل کند.

[Sadra Kharrazi · Rating 4 out of 5]

این کتاب تاثیر عجیبی در من گذاشت. به شدت حالم رو آشفته کرد و افکارم رو به هم ریخت
باعث شد نظرم نسبت به خیلی چیزا تغییر کنه؛ نسبت به برخی مسائل متعادل تر بشم و در عوض نسبت به خیلی افراد و خیلی چیزها تنفر پیدا کنم؛ باعث شد لعنت بفرستم به سیاست و این همه کثافت و پیچیدگی. لعنت بفرستم به این همه خائن و دزد و خودخواه و دروغگو و مال مردم خور

از طرفی دوست دارم در مورد بعضی مسائل ساعت ها با یک فردی که قبولش داشته باشم و من رو دلزده نکنه صحبت و گفتگو کنم و خودم رو از شر بعضی افکار ضد و نقیض نجات بدم. از طرفی از اونجایی که هرگز چنین فردی رو تو زندگیم پیدا نکردم، دوست دارم بیشتر سکوت کنم؛ از بحث پرهیز کنم و بیشتر نگاه کنم. آدم ها رو از دور ببینم؛ در مواردی از قضاوت پرهیز کنم؛ در مواردی دل بسوزونم و در مواردی هم تنفر بورزم؛ به خاطر حماقت ها؛ بی سوادی ها؛ بدون اطلاع حرف زدن ها

و همه این ها بیش از پیش باعث ناامیدیم شده. نه! ایران درست نمیشه! چون ما درست نمیشیم ... این ژن از پایه و اساس مشکل داره. ملغمه ای از خون عرب و مغول و ترک و هندی و افغانی و ... هست که شده این. دزدی و دروغ تو این ژن نهادینه شده. گول زدن و خدعه کردن و سوء استفاده از موقعیت همیشه تو این ژن بوده و احتمالا خواهد بود

نه ایران درست نمیشه

[Mohamed · Rating 4 out of 5]

الكتاب جيد للغاية كملخص للتاريخ السياسي والاجتماعي والاقتصادي لايران في فترة ما قبل الثورة الاسلامية وقدم بشكل جميل ومبسط فكرة عامة وافية كمقدمة لايران تحت حكم السلاسة القاجرية ومن ثم انقلاب رضا بهلوي عليها ومن ثم كيف ادت الأحداث والتدخل الاجنبي لعزله وتبديله بابنه محمد الذي سيظل يحكم حتي تطيح به الثورة الاسلامية.

مشكلة الكتاب انه عندما أتت الثورة تشعر أن الكاتب قد استنفذ قدرته وبدأ في الاستعجال وقدم صورة مختزلة للغاية بل وتشعر أن هناك قفزات طويلة غير منطقية وهذا ما يعيب الكتاب. فأزمة الرهائن مثلا وحرب العراق مع ما لهما من أهمية. كبيرة للغاية في موضوعنا هنا فانه لم يذكرها الا بشكل عابر وغير مباشر.
عدا ذلك العيب فالكتاب جيد، ايران ما قبل الخميني.

[Negar Ghadimi · Rating 3 out of 5]

شیخ فضل الله نوری ... فتوای مهمی را در محکومیتِ لیبرال‌ها بابتِ گشودنِ دروازه‌ها بر آنارشیسم، نیهیلیسم، سوسیالیسم و مادی‌گرایی صادر کرد. وی هم چنین بابی‌ها، بهایی‌ها و ارامنه را نیز به دلیلِ توطئه برای نابودیِ اسلام از طریقِ نوآوری‌های بدعت آمیز از جمله پارلمان‌های انتخابی، قوانینِ سکولار و از همه بدتر برابریِ دینی، به شدت محکوم کرد.
——————————————
وی (محمدرضا شاه) حتی غرب را بابتِ عدمِ کار و تلاشِ کافی، خریدِ نفت به قیمتِ‌ ارزان، صرفه‌ جویی نکردن در ذخایرِ ارزشمند، عدمِ آموزشِ مزایای مسئولیتِ اجتماعی و منضبط نبودنِ نوجوانان، تولیدِ شیاطینِ انسانی نظیرِ شخصیت‌هایی که در فیلمِ پرتقال کوکی به نمایش درآمده بود، موردِ نکوهش قرار داد.
——————————————
با کاهشِ مداومِ جمعیتِ ایلی و کوچ‌نشین، گروه‌های کوچکِ ایلی که به ایران شکلِ نوعی موزائیکِ اجتماعی می‌داد، در فضای بی خبری و فراموشی ناپدید شدند. اصطلاحاتی مانندِ تیره، طایفه، ایل خان، ایل بگ کاملاً منسوخ شد و دیگر یادآورِ تصاویری مبهم از یک عصرِ رازآلودِ قدیمی بود.
——————————————
بازرگان می‌خواست گزینه‌ی سومی مبنی بر یک جمهوریِ اسلامیِ دموکراتیک نیز در همه‌پرسی وارد شود اما خمینی با این دیدگاه مخالفت کرد: آن چه ملت بدان نیاز دارد یک جمهوریِ اسلامی است، نه جمهوریِ دموکراتیک یا یک جمهوریِ دموکراتیکِ اسلامی. از کلمه ی غربیِ دموکراتیک استفاده نکنید. کسانی که خواهانِ چنین چیزی هستند، از اسلام چیزی نمی‌دانند.
——————————————
بازرگان و هفت تن از اعضای دولتِ‌ موقت در نامه‌ای به خمینی از وی خواستند مجلسِ خبرگان را به دلیلِ تدوینِ یک قانونِ اساسیِ ناقضِ حاکمیتِ ملی، فاقدِ اجماعِ لازم، به مخاطره انداختنِ ملت به واسطه‌ی سلطه‌ی روحانیون، ارتقای جایگاهِ علما به طبقه‌ی حاکم، و هم چنین تضعیفِ دین از این نظر که نسل‌های آینده همه‌ی کمبودها را به حسابِ اسلام خواهند گذاشت، منحل کند.

[Arash · Rating 5 out of 5]

خواندن این کتاب را برای درک بهتری از تاریخ دویست سال اخیر ایران بسیار توصیه می کنم. کتابهای زیادی درباره تاریخ معاصر خوانده ام و بی تردید این یکی از بهترین هاست. قضاوتها و تحلیلها تقریبا همیشه عمیق هستند. وقایع از نگاهی در سطح بالاتر و دور از نکات هیجان انگیز بررسی شده اند. خواننده ممکن است برای بعضی از اتفاقهایی که بسیار گفته شده اند انتظاری بیش از این داشته باشد، اما به نظر من این نوع نگرش به وقایع یکی از نقاط مثبت اثر است. و فرصتی را برای نویسنده ایجاد کرده که بسیاری مسایل دیگر را که به آنها خیلی پرداخته نشده در کتاب باز کند.
دو مورد به نکاتی برخوردم که از نظر تاریخی غلط بودند (جزییات) که یکی را مترجم اصلاح کرده بود. اما چنین نکاتی از ارزش این کتاب کم نمی کند. ارزش بازخواندن هم دارد که در فرصتی دوباره انجام خواهم داد

[Felix · Rating 4 out of 5]

Erudite yet brief, Abrahamian's A History of Modern Iran recounts the broad strokes of Iranian history from the turn of the twentieth century, through to the fall of the reformist Khatami administration and the rise of the conservative Ahmadinejad administration.

This is not a history told through personalities and emotions, nor is it colorfully written for a popular audience. It's easy to get bogged down in the long lists of names and figures in this book, but that isn't so much due to it dumping too much information, but rather the speed at which it moves through the narrative. Abrahamian covers a great deal of history in only ~200 pages, but he doesn't waste words. Huge figures like Mohammad Mosaddegh and Ali Shariati come and go in a matter of pages, but the concise detail provided is more than enough to guide the reader towards further texts.

One thing which did surprise me was the relatively scant coverage of the Iran-Iraq war, which is of course mentioned, but is not examined in depth. I suppose it is best to define this history as primarily political and social, rather than military. Factors contributing to, and the executions of, Iran's many twentieth century revolutions and upheavals, are examined closely.

With all of the media hullabaloo about Iran going on at present, this calm and collected history is a great antidote to the modern polarizing discussion. Iran does not come out of this book looking evil nor virtuous. It does not attempt to celebrate nor condemn, nor does it come down for or against any side in the debate.

[Mohamed · Rating 4 out of 5]

فارس ايران تتعدد الاسماء لبلاد الاساطير
تظل الجمهورية الاسلامية كما تسمى حالياً نقطة صراع ملتهبة غامضة
الكتاب رائع منظم
يتناول التاريخ الايراني من الدولة القاجرية و البهلوية و ختاماً بالثورة الايرانية الكبري
القمع لا يولد الا مزيد من القهر الذي حين ينفجر لن يستطيع احد مواجهته
تظل الثورة المصرية حاضر في الذهن رغم كل الاجواء المحبطة لابد من نهاية و من معركة حاسمة
حتى ذالك الوقت لابد من الاعداد ستكون المعرفة هي اقوى سلاح للمواجهة
شريعتي العزيز المؤسس المعرفي للثورة الايراني نحتاج لمثله اليوم
معرفة تسبق ثورة و ليس العكس
الكتاب اكثر من رائع كمرجع لقارئ مبتدئ
:)

[Foad Ansari · Rating 2 out of 5]

کتاب تا انقلاب 57 روند منطقی داشت ، شرح تمام خاندان های سلطنتی و ایلات ایران خواندنی و جالب بود. اما فصل آخر کتاب که مربوط به جمهوری اسلامی بود انگار از زیر شکنجه واواک بیرون آمده بود ،رنگ پریده بی رمق و پر از دروغ و پروپاگاندا. نمی دانم نویسنده از تیغ سانسور و تحریف کتاب باخبر بوده یا نه در هرحال ما داریم به صورت زنده این فضاحت رو میبینیم و نیازی به لاف پوشانی نیست.

[امیرمحمد حیدری · Rating 1 out of 5]

چنین کتاب‌هایی (از دیدگاه شخصی بنده) هیچ سندیتی ندارند. کسی که در مکان جغرافیایی خاصی زندگی نکرده باشد، به‌هیچ‌وجه قادر به بررسی اوضاع یا سیر تاریخی یک مملکت نیست.

[Foroogh · Rating 3 out of 5]

نویسنده کتاب سوسیالیست (چپگرا) هستند و همین موضوع روی بازتاب وقایع از زبان ایشان تاثیر به سزایی گذاشته است.
اگرچه کتاب ارزشمندی است اما باید برای دست یافتن به دید همه جانبه تر کتاب های دیگری هم خواند. اما متاسفانه این کتاب به دلیل رویکرد منفی به دوره پهلوی در ایران مجوز چاپ دارد و خب جزو معدود کتابهای تاریخی معتبر مجوزدار آن دوره هم هست و در کنار کتاب دیگر ایشان بیش از حد معروف شده است.

[Ahmed Oraby]

to be read very soon.
links :
http://www.4shared.com/office/uqzggf3...
or
http://www.mediafire.com/download/8a0...

[Mahmoud · Rating 4 out of 5]

به نظرم کتاب جامعی است. استفاده از منابع متعدد کار را متقنتر می نماید.
بخشی از کتاب:
پادشاهی‌هایی که در تاریخ از آن‌ها یاد شده بر دو گونه اداره می‌شوند: یا به دست پادشاهی که مردم همه بندگان اویند و وزیرانش در سایه مرحمت او در اداره پادشاهی شرکت دارند، یا به دست شهریار و بزرگ زادگانی اداره می‌شود که جایگاه والای خویش را نه در سایه شهریار به‌دست آورده‌اند که از نیاکان‌شان به ارث برده‌اند. این بزرگ زادگان از خود ملک و رعیت دارند و رعایا ایشان خداوندگار خود می‌شناسند و به طبع به ایشان مهر می‌ورزند. اما در کشورهایی که به دست یک شهریار و بندگانش اداره می‌شود، شهریار را اقتدار بیشتری است، زیرا که در تمامی کشور همه سر سپرده اویند و دیگران را مردم به نام وزیر و دبیر می‌شناسند و مهری به ایشان ندارند. نمونه این دو‌گونه حکومت در روزگار ما پادشاهی ترک و پادشاهی فرانسه است. «نیکولو دی ماکیاولی، شهریار»

دولت قاجار
اروپاییان سده نوزدهم عموما پادشاهان قاجار را به چشم نمونه کاملی از «مستبد شرقی» می‌دیدند. اما اقتدار بی‌چون و چرای پادشاهان امری ظاهری بیش نبود. در سخن، شاه مدعی انحصار بر ابزارهای اعمال زور، اداری و دیوانی، مالیه و قضایی بود. کلام او قانونی تلقی می‌شد. عزل و نصب مقامات - اعم از وزرای دربار، حاکمان ولایات، روسای قبایل، روستاها و مناصب پایین‌تر – و همچنین واگذاری یا پس‌گیری سمت‌ها، اعطا یا بازپس‌گیری امتیازات و افتخارات و القاب ویژه در اختیار وی بود. شاه تمام کشور را ملک شخصی خود می‌دانست و می‌توانست مدعی همه اموال و املاک شود. لرد کرزن پس از سفر به مناطق مختلف ایران و با بهره‌گیری فراوان از آرشیو اداره هند (در وزارت امور خارجه بریتانیا)، در نتیجه‌گیری اثر تاریخی‌اش ایران و مسئله ایران، ادعای اغراق‌آمیزی را مطرح می‌کند که شاه عملا «محور گردش تمام کارهای ملک» است و تمام کارهای «قضایی، اجرایی و قانون‌گذاری دولت» را یک‌جا در دست دارد.

[Mohsen Arabha · Rating 3 out of 5]

تاریخ ایران مدرن خلاصه ای از سیر اتفاقات قرن اخیر را به صورت اجمالی مرور میکند، از انقلاب مشروطه و اواخر حکومت قاجار تا پیروزی انقلاب 57 و روی کار آمدن جمهوری اسلامی. برای مطالعه تاریخ این دوره میتواند شروع خوبی باشد اما بسیاری از اتفاقات تنها به صورت مختصر شرح داده شده اند و جزئیات مورد اشاره قرار نمیگیرند. به دلیل حجم کم کتاب از بیان بخش مهمی از اتفاقات صرف نظر شده و تنها یک دورنما را برای شما تصویر میکند. اگر کتاب «ایران بین دو انقلاب» اثر همین نویسنده را خوانده باشید، این کتاب نکته ی جدیدی برای شما نخواهد داشت، غیر از 15-20 صفحه آخر که به حوادث بعد از انقلاب، روی کار آمدن بازرگان، جنگ، ریاست جمهوری هاشمی و خاتمی و در نهایت پیروزی احمدی نژاد پرداخته است.

[Hamid · Rating 5 out of 5]

تاریخ ایران مدرن شاید بشود گفت نسخه خلاصه ای از کتاب معروف و شاخص آبراهامیان "ایران بین دو انقلاب" باشه منهای بخشهای مربوط به تاریخ جمهوری اسلامی ایران که در تاریخ ایران مدرن گذرا اشاره ای به آن شده. این کتاب رو توصیه می کنم. بعد از خواندن این کتاب می شود خوب فهمید چرا از نظر بسیاری آبراهامیان ممتازترین مورخ تاریخ معاصر ایران است . برای خواندن ایران بین دو انقلاب و کتابهای دیگر این مورخ شاید این کتاب نقطه شروع خوبی باشه. به لحاظ کلی بودن، جامعیت و حجم کم و همچنین شناخت مشی تحقیقی و روشمندی تاریخ نگاری آبراهامیان

[Ahmed Salem · Rating 4 out of 5]

زرت ايران منذ عامين، وفعلا كنت اتمنى ان أكون قرأت هذا الكتاب قبل سفرى. هذا الكتاب مهم و بسيط فى نفس الوقت، كتب هذا الكتاب للقارئ غير المتخصص و باسلوب بسيط تجدك قد قرأت عن الشاه رضا بهلوى و ابنه محمد رضا بهلوى أخر شاةة ... ربما تجد جوانب خفية فى اقامة الجمهورية الاسلامية و تعرف جذور تلك الثورة التى لم تكن بالاساس اسلامية، حكاية هذا البلد الذى كان فى يوم من الايام مهرتأ متعدد القبائل و تسيطر عليه روح القبلية و كيف كانت الدولة المركزية هى محور اهتمام رضا بهلوى وو كيف انتهى حكم الشاهنشاه ...

[Bahman Bahman · Rating 2 out of 5]

خواستم بنشینم اشتباه های خنده دار آقای آبراهامیان رو بنویسم دیدم خودش یه کتاب می شه!واقعا بعضی از اشتباه های ایشون به جای تاسف بار بیشتر مضحک و خنده داره.اگر کتاب ارزشی داشته باشه به خاطر آمار و اطلاعاتی هست که از اسناد وزارت خارجه بریتانیا نقل می کنه.وگرنه پر از اشتباهات فاحشه و هیچ تحلیل عمیق و نو آورانه ای هم نداره

[Haitham fahmy · Rating 4 out of 5]

تاريخ ايران فى اخر مئتي عام ... هناك معلومات صدمتني ... ولكن الصدمه الاكبر هي تكرار نفس الاحداث فى البلاد الاسلاميه ولكن بتغير الاعوام واسماء الشخصيات .... وكأن العرب والمسلمين لا يريدون ان يتعلموا من التاريخ ومصممين ان يبدأوا الحياه منذ فجر التاريخ

[Katie · Rating 3 out of 5]

A decent attempt at conveying the basic, baseline narrative on the last 100 years of Iranian history. Rich on factual detail, but rarely penetrates the surface.

[Mohammad Sadegh Rasooli · Rating 4 out of 5]

https://delsharm.blog.ir/1402/08/10/t...

«با این همه، من چنین خطری را می‌پذیرم و بنا را بر این می‌گذارم که اگر اتفاق خارق‌العاده‌ای رخ ندهد، جمهوری اسلامی تا آینده‌ای معلوم دوام خواهد داشت؛ گیرم هیچ دولتی تا ابد پایدار نمی‌ماند.» (ص ۱۳)

این کتاب را آبراهامیان در اواسط دولت احمدی‌نژاد (سال ۲۰۰۸) نگاشته است و سعی بر آن داشته است که روند مدرن شدن دولت ایران را از یک ساختار کاملاً سنتی در زمان قاجار تا ساختاری کاملاً مدرن در جمهوری اسلامی تا آغاز دولت احمدی‌نژاد بررسی نماید. چیزی که از این کتاب برمی‌آید آن است که به تدریج ساختارهای دولت مدرن در ایران ریشه‌دارتر شده‌اند. جمهوری اسلامی نه تنها بوروکراسی موجود در دولت پهلوی را برنچید، بلکه به آن دامن زد و به همین خاطر در بسیاری از شاخص‌ها مانند نرخ سواد، نرخ مرگ نوزادان، نرخ تحصیلات تکمیلی و امثالهم در دنیا زبان‌زد شد. تمرکز این کتاب بیشتر بر شاخص‌های دولت مدرن است و کمتر به جزئیات حوادث و بررسی علت‌ها می‌پردازد ولی خواندن چند نکتهٔ چه بسا تکراری برای من شایان توجه بوده است. مثلاً این نکته که پهلوی در ایجاد عدالت اقتصادی چنان آسیبی رساند که با انقلاب سفید عملاً طبقهٔ طرفدار خود را هم از دست داد و با گسترش حاشیهٔ شهر عملاً بر مخالفانش افزود. حزب توده هم به خاطر نشانه‌های وابستگی‌اش به شوروی عملاً میدان را به ملی‌گراها داد. شکست ملی‌گراها میدان را به اسلام‌گراها داد و در عمل باعث انقلاب اسلامی شد. به نظر آبراهامیان، انقلاب اسلامی ادامهٔ طبیعی روند تاریخی نهضت ملی شدن نفت بوده است.

هنوز پرسشی بزرگ برای من مطرح است و آن ظهور تک‌چهره‌هایی در تاریخ معاصر است که کنش‌های آنان فراتر از پتانسیل زمانهٔ خودشان (حداقل در ظاهر) به نظر می‌آید. به نظرم نوع کنش‌های رضا پهلوی، مثلاً همراهی‌اش با روحانیت در آغاز و سپس کناز زدن آن‌ها، عملیات گستردهٔ عمرانی در کشور و سرعت عجیب و غریب مدرن‌سازی کشور از یک کهنه‌سرباز کم‌سواد (اگر نگوییم بی‌سواد) بسیار دور از ذهن می‌رسد. رضا پهلوی چه در حرکت‌های مثبتش مانند عملیات گستردهٔ عمرانی و گسترش سازمان‌های مدرن چه در حرکت‌های منفی‌اش مانند علاقهٔ عجیبش به زمین‌خواری یا حذف مخالفانش چنان چشمگیر عمل کرده است که پنداری مدت فعالیتش در رأس سیاست ایران دهه‌های طولانی بوده است اما خوب که می‌نگریم در خوش‌بینانه‌ترین حالت دو دهه در ایران نقش‌آفرینی کرده است.