Jezelf kwijt zijn. Dat klinkt meteen alsof het enkel hoort bij de grote trauma’s in het leven. Die ongewone, ongelofelijk pijnlijke en hartverscheurende situaties die de blauwdruk vormen van ons bestaan. Maar het gaat evengoed over talloze kleine momenten van desoriëntatie. Momenten waarbij je het gevoel krijgt dat je enkele seconden lang wordt weggeknipt uit je eigen bestaan. In dit boek neem ik je mee naar de grote én de kleine momenten van vervreemding. Het zijn mijn persoonlijke ervaringen. Het is niet de waarheid, noch een absoluut weten, maar wel een poging om mijn verhaal te delen, in de hoop dat anderen het hunne erin herkennen.
Ik heb het gelezen omdat een dierbare het me cadeau gedaan had. Ik ga het aan niemand aanraden. Het is duidelijk dat Eva al heel veel gelezen heeft, al heel veel therapieën en sessies gevolgd heeft en bij al heel veel mentors in gesprek gegaan is. Blijkbaar heeft ze een manier van leven gevonden die voor haar past . Het is één lange monoloog , die vaak van hak op tak springt en voor mij is het niet duidelijk wat de pointe is. Het staat ook zover van mijn bed dat het niet inspireert. Het roept alleen maar vragen op. Waarom denken mensen als ze iets moeilijk meegemaakt hebben dat ze dan andere mensen kunnen coachen? En daar geld voor vragen. Waarom zijn mensen die in dat soort sessies geloven op een oneindige zoektocht? Steeds enthousiast over wat de sessie hen als ervaring gaf maar nooit is het genoeg?
Het boek gaf me verhelderende inzichten en zette me aan het denken. Wat mij betreft een enorme aanrader voor zoekende twintigers/dertigers. Eva's aangename, prachtige schrijfstijl is daarbij een driedubbel pluspunt.
Toen ik de cover - titel én flaptekst van dit boek voor het eerst zag was er een instant aantrekkingskracht, een soort 'good vibes only-gevoel', vooral die 4 woordjes 'Over jezelf steeds terugvinden' geven hoop aan eenieder die ooit zichzelf kwijtgeraakt is.
Dit boek is een heerlijke cocktail van persoonlijke ervaringen, humoristische zinnen, prachtige quotes, verschillende wake up-calls, diepe inzichten en vooral een pleidooi voor mildheid naar jezelf toe. Daar waar Eva zelf al jaren mensen begeleidt op hun zoektocht naar geluk en daarbij vooral focust op zelfzorg, intuïtie en de innerlijke stem, stortte zij zelf ook in een depressie. Dit boek is in de eerste plaats een jaarverslag van haar transformatie, haar belevenissen, haar worstelingen, haar 'verrijzenis' uit de diepe put. Ook al spreken paddenstoelceremonies, vrouwencirkels , yoga of verschillende therapieën je zelf minder aan, toch kaart Daeleman met dit boek een universeel thema aan: want hoeveel mensen zouden zich ooit al eens eenzaam hebben gevoeld te midden van een grote mensenmassa? Wie heeft nog nooit het gevoel in zijn of haar lijf aan de kant geschoven om toch maar te passen in onze snelle en prestatiegerichte maatschappij? Wie is als mens écht nog nooit het noorden kwijtgeraakt? Als lezer vlieg je gewoon door het boek heen. Enerzijds komt dit door de humoristische schrijfstijl van Daeleman waardoor het thema op geen enkel moment in het boek te zwaarmoedig wordt en het verhaal steeds een bepaalde luchtigheid behoudt ondanks de diepgang. Zo herkende ik mijn hoogsensitieve zelf volledig in de volgende beschrijving : ' Mijn avontuurlijke ziel is eigenlijk gewoon een huismus met een parka aan'. Anderzijds spat de de authenticiteit van de schrijfster volledig van de tekst af, het is overduidelijk dat zij alles in haar leven onderneemt 'from the heart'.
De lezer van dit boek kan diepgaande inzichten verwerven via originele vergelijkingen, zoals 1 van mijn favoriete passages over de ezel. Ik ben zelf altijd al dol geweest op ezels maar wellicht kijk ik dankzij Daeleman vanaf nu nog positiever naar hen : 'Ezels staan voor intelligentie, nederigheid, wijsheid, zachtheid, soberheid, kracht, geduld, en eenvoud. Ze weerspiegelen je zachtheid en kracht . Iedereen die in contact komt met een ezel reageert bijna altijd met liefde en enthousiasme. Ezels zijn ware meesters van onvoorwaardelijke liefde. Ze helpen je bij het genezen van alles wat nog geen liefde is. Wanneer je met ze omgaat vanuit je ego-denken en je ze wilt dwingen, dan zijn ze het symbool van onze (koppige en eigenwijze) ratio. Echter, wanneer we ons op ons zielenpad bevinden en ons laten leiden door ons instinct,is de ezel onze trouwe metgezel.'
Het boek is verrijkt met prachtige quotes zoals 1 van mijn favorieten 'You being you is medicine for those around you ' (Nathalie Brite), zo staat verbinding met anderen centraal in dit prachtige boek. Sterke aanrader !
Eva Daeleman roept in mij iets dubbel op: ze trekt me aan qua woorden en wijsheid maar niet qua imago. Niets mis met haar uiterlijk ofzo maar ze beantwoordt (in mijn ogen) vaak aan het perfecte plaatje en daar reageer ik slecht op. Helemaal mijn probleem, I know.
Ik las al een paar van haar vorige boeken, woonde in een bib al één van haar lezingen bij en was telkens overdonderd door hoeveel ik me in haar herkende én van haar leerde. Maar toen ze mama werd ben ik (als bewust kindvrij) afgehaakt.
Tot nu, met Kwijt. Wat een boek: moedig, wijs, eerlijk en wederom herkenbaar. Niet veel mensen in Eva’s positie (auteur, coach en ondernemer) zouden durven toegeven dat ze even de pedalen kwijt zijn geraakt. Toch doet zij dat: met Kwijt toont ze ons hoe ze ondanks de vele tools die ze tot haar beschikking heeft toch valt maar ook hoe ze weer is opgestaan.
Dat vallen maakt haar voor mij extra geloofwaardig. Dit is in mijn ogen ook haar meest sobere boek: geen flitsend zelfportret op de (trouwens super mooie) cover, een sobere layout, bescheiden omvang, saai lettertype,… maar des te meer inhoud.
Hopelijk luidt dit boek het begin in van een hele reeks parels bij haar nieuwe uitgeverij Borgerhoff & Lamberigts. In die boeken zou ik dan graag achteraan een lees-/kijk-/luisterlijst terugvinden met daarin de besproken werken.
Een boek met de meest prachtige woorden en zinnen. Eva neemt je mee in haar afgelopen jaar en inspireert je op de meest zachte manier. Een boek voor mij die opnieuw verbinding creëert met de buitenwereld. Op een moment dat ik even de weg zoek. Bang om de weg kwijt te zijn. Vind ik dit boek en schijnt het een lichtje. Dank Eva
Een eerlijk boek, geschreven vanuit het hart, dat voel je. Geen zelfhulpboek met adviezen, maar een mooie spiegel die wordt voorgehouden. Eentje die de hoogtes en laagtes in het leven aanraakt, en vooral de dingen die er toe doen.
Het leest als een trein. Eva is een krak in het spelen met woorden en uitdrukkingen. Het is een boek dat ik eigenlijk meteen opnieuw zou willen lezen.
Het boek moet precies nog even landen. Het leest heel vlot, brengt hoop en lichtpuntjes, maar is bij momenten ook wat chaotisch. Ik denk dat dit een boek is dat ik af en toe nog eens ter hand ga nemen en herlezen, zeker in de donkere maanden.
Ondanks de vlotte schrijfstijl kon het boek me niet echt boeien. Het was erg onsamenhangend, van de hak op de tak en niet erg duidelijk welk punt de schrijver juist wilt maken. Ik heb erg genoten van haar oudere boek, woman up, maar dit boek is me toch iets té zweverig.