Steeds meer mensen willen geen kinderen: uit klimaatoverwegingen, ongelijkheid of gewoon vanwege een ander levensplan. Ondertussen zijn vrouwen pilmoe en heeft de man nauwelijks opties. Maar als zij hun arts om sterilisatie vragen, wordt hun verzoek vaak afgewezen. Wie een persoonlijke beslissing wil nemen over kinderen krijgen, loopt tegen politieke vraagstukken aan: wie mogen er kinderen krijgen? Wie moeten er kinderen krijgen? En wie vooral niet? Met De politiek van vruchtbaarheid nodigt Suzanne Roes uit tot een eerlijk gesprek over machtsverhoudingen, autonomie en ouderschap. Ze pleit voor een grotere onafhankelijkheid van de medische wereld en een sterker bewustzijn van de politiek en de oordelen van de mensen om je heen. Zodat we eindelijk baas in eigen buik én bal kunnen worden.
Dit boek gekocht na de lezing van Radboud Reflects waarbij Suzanne Roes praatte over de filosofie en geschiedenis van vruchtbaarheid en de rol die de techniek, overheid en medische wereld hierin hebben gespeeld. Veel nieuwe dingen geleerd!
Interessante inzichten: - Dat nieuwe technologie zorgt voor meer keuzevrijheid maar tegelijkertijd voor ethische dilemma's en nieuwe keuzes (zoals onderzoek bij baby's op ziekten) - Ik ga kinderloosheid voortaan kindervrijheid noemen :) - Dat de techniek die beschikbaar is niet onbevooroordeeld of neutraal is (zoals het feit dat de pil voor de man nog steeds niet op de markt is) - Dat bij omgaan met sterilisatie bij een vrouw het vermijden van spijt voorop staat in de medische wereld, terwijl dit bij een man meeer gericht is op of er sprake is van vrijwillige keuze. Terwijl de focus op spijt bij mannen misschien logischer zou zijn, want vrouwen hebben doorgaans beter en langer nagedacht over deze keuze. - Dat meer autonomie voor vrouwen door de jaren heen meer verantwoordelijk heeft gegeven, wat vervelend is voor vrouwen maar ook voor mannen: die hebben een stuk minder autonomie. Ze hebben slechts twee opties: een onveilige optie of een definitieve optie. - Natalisme zorgt voor de focus op sterilisatiespijt, maar er is geen aandacht voor kinderspijt, dus de andere richting op
Dit boek roept bij mij wel de vraag op of er iets is als te veel inclusiviteit in een boek. Alle sterretjes en vergezochte uitstapjes naar de toeslagenaffaire en heel veel words of affirmation doen af aan de leesbaarheid en zorgen voor een verlies van focus en rode draad. Dit had misschien slimmer kunnen worden opgelost, met een soort algemeen raamwerk als start of algemene notities/disclaimer. Verder had ik had fijn gevonden als er toch ook een eindnoot zou zijn over een verwacht of gewenst toekomstbeeld na alle benoemde problematiek van het verleden en heden. Maar over het algemeen een interessant boek dat uitnodigt meer over dit onderwerp te lezen.
enorm toegankelijke overdenkingen over sterilisatie (en anticonceptie in het algemeen). hoe beïnvloedt beleid vruchtbaarheid? erg inclusief en genuanceerd.
soms is het net iets te herhalend en worden iets te snelle conclusies getrokken, maar dat is misschien ook omdat ik al best wat over het thema weet.