What do you think?
Rate this book
Σκοτεινό
1958 μ.Χ.
Σκοτεινο Κρήτης
Ο Χρήστος, νεαρός φοιτητής της αρχαιολογίας, καταφτάνει από τη Γερμανία μαζί με την ομάδα του, προκειμένου να εξερευνήσουν το πανάρχαιο σπήλαιο του Σκοτεινού και το απόκοσμο ειδώλιο που στοιχειώνει τα βάθη του.
Δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου στέκεται σαν φύλακας το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.
Και ανάμεσα στους δύο κόσμους, αυτόν του φωτός και αυτόν του σκότους, η πραγματικότητα αρχίζει να αλλοιώνεται γύρω από τον Χρήστο καθώς γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να κατανοήσει, δυνάμεων που δεν είναι σίγουρος αν προέρχονται από κάποια ξεχασμένη κόλαση…
Ή από την ίδια του την ψυχή.
Σκοτεινο Κρήτης
Ο Χρήστος, νεαρός φοιτητής της αρχαιολογίας, καταφτάνει από τη Γερμανία μαζί με την ομάδα του, προκειμένου να εξερευνήσουν το πανάρχαιο σπήλαιο του Σκοτεινού και το απόκοσμο ειδώλιο που στοιχειώνει τα βάθη του.
Δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου στέκεται σαν φύλακας το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής.
Και ανάμεσα στους δύο κόσμους, αυτόν του φωτός και αυτόν του σκότους, η πραγματικότητα αρχίζει να αλλοιώνεται γύρω από τον Χρήστο καθώς γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να κατανοήσει, δυνάμεων που δεν είναι σίγουρος αν προέρχονται από κάποια ξεχασμένη κόλαση…
Ή από την ίδια του την ψυχή.
192 pages, Paperback
Published February 1, 2024
19 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
September 21, 2025
Ένα εσωτερικό ταξίδι, στα κρυφά, ερεβώδη και κολασμένα μονοπάτια του ανθρώπινου μυαλού. Μια μοναχική κατάβαση στο «Σκοτεινό» σπήλαιο της ανθρώπινης ψυχής, με μοναδικό όπλο, την πίστη στον Κύριο.
Ένα μικρό σε όγκο, ανατριχιαστικό, θρησκευτικό μυθιστόρημα που σε παρασέρνει με την ατμόσφαιρα και τη γραφή του.
Με εντυπωσίασε πολύ θετικά, η έρευνα του συγγραφέα τόσο στις χριστιανικές τελετές (ευχές, εξορκισμοί, κ.α.) όπως και σε εδάφια.
Προσωπικά να πω, πως δεν με ικανοποίησε το τέλος. Και αυτό γιατί ήθελα μια διαφορετική δικαίωση, μια διαφορετική λύτρωση τόσο για τον κεντρικό χαρακτήρα, όσο και για εμένα.
Κλείνοντας, δεν γίνεται να μην σταθώ στην εξαιρετική δουλειά στα εικαστικά, αλλά και στο εξώφυλλό του βιβλίου.
«1958 μ.Χ.
Σκοτεινό Κρήτης
Ο Χρήστος, νεαρός φοιτητής της αρχαιολογίας, καταφτάνει από τη Γερμανία μαζί με την ομάδα του, προκειμένου να εξερευνήσουν το πανάρχαιο σπήλαιο του Σκοτεινού και το απόκοσμο ειδώλιο που στοιχειώνει τα βάθη του. Δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου στέκεται σαν φύλακας το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Και ανάμεσα στους δύο κόσμους, αυτόν του φωτός και αυτόν του σκότους, η πραγματικότητα αρχίζει να αλλοιώνεται γύρω από τον Χρήστο καθώς γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να κατανοήσει, δυνάμεων που δεν είναι σίγουρος αν προέρχονται από κάποια ξεχασμένη κόλαση… Ή από την ίδια του την ψυχή.»
(Περίληψη οπισθόφυλλου)
Ένα μικρό σε όγκο, ανατριχιαστικό, θρησκευτικό μυθιστόρημα που σε παρασέρνει με την ατμόσφαιρα και τη γραφή του.
Με εντυπωσίασε πολύ θετικά, η έρευνα του συγγραφέα τόσο στις χριστιανικές τελετές (ευχές, εξορκισμοί, κ.α.) όπως και σε εδάφια.
Προσωπικά να πω, πως δεν με ικανοποίησε το τέλος. Και αυτό γιατί ήθελα μια διαφορετική δικαίωση, μια διαφορετική λύτρωση τόσο για τον κεντρικό χαρακτήρα, όσο και για εμένα.
Κλείνοντας, δεν γίνεται να μην σταθώ στην εξαιρετική δουλειά στα εικαστικά, αλλά και στο εξώφυλλό του βιβλίου.
«1958 μ.Χ.
Σκοτεινό Κρήτης
Ο Χρήστος, νεαρός φοιτητής της αρχαιολογίας, καταφτάνει από τη Γερμανία μαζί με την ομάδα του, προκειμένου να εξερευνήσουν το πανάρχαιο σπήλαιο του Σκοτεινού και το απόκοσμο ειδώλιο που στοιχειώνει τα βάθη του. Δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου στέκεται σαν φύλακας το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Και ανάμεσα στους δύο κόσμους, αυτόν του φωτός και αυτόν του σκότους, η πραγματικότητα αρχίζει να αλλοιώνεται γύρω από τον Χρήστο καθώς γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να κατανοήσει, δυνάμεων που δεν είναι σίγουρος αν προέρχονται από κάποια ξεχασμένη κόλαση… Ή από την ίδια του την ψυχή.»
(Περίληψη οπισθόφυλλου)
April 27, 2024
Δείτε επίσης και στο Chill and read
Βρισκόμαστε στο έτος 1958 και μεταφερόμαστε στο Σκοτεινό της Κρήτης, ένα χωριό, ή έναν οικισμό αν θέλετε, σχετικά απομονωμένο από τις πόλεις του νησιού. Εκεί γνωρίζουμε τον Χρήστο, έναν αρχαιολόγο που επισκέπτεται την περιοχή μαζί με έναν καθηγητή και τρεις συμφοιτητές του. Έχουν έρθει όλοι μαζί από τη Γερμανία για να ερευνήσουν το Σπήλαιο της Αγίας Παρασκευής, ένα από τα πιο παλιά γνωστά σπήλαια. Ο καθηγητής τους, κύριος Φορ, φαίνεται να γνωρίζει ήδη αρκετά για το σπήλαιο. Η παρέα τους είναι αρκετά δεμένη, αφού ουσιαστικά πρόκειται για δύο ζευγάρια. Το ένα είναι ο Χρήστος και η Τέα και το άλλο είναι ο Φάουστ και η Ασημίνα. Έτσι όταν φτάνουν στο χωριό, χωρίζονται σε τρία σπίτια για να είναι όλοι τους άνετα.
Ο Χρήστος είναι ένας άνθρωπος που υποφέρει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, όμως είναι και ένας άνθρωπος που βρίσκεται κοντά στο Θεό λόγω της πίστης του. Του αρέσει να παρακολουθεί την καθημερινή λειτουργία στο ναό της Αγίας Παρασκευής. Κάποια στιγμή μάλιστα θα αναλάβει και το ρόλο του ψάλτη. Όταν όμως κατεβαίνει στο σπήλαιο, τουλάχιστον μέχρι εκεί όπου μπορεί να φτάσει, αρχίζει να μπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία. Τα όσα βλέπει εκεί δεν μπορεί να υπάρχουν, αφού είναι ο μόνος από την παρέα τους που τα βλέπει. Η σχέση του με την Τέα και τους φίλους του κλονίζεται όταν η συμπεριφορά του αρχίζει να γίνεται πολύ πιο περίεργη από αυτό που είχαν συνηθίσει. Όμως ο Χρήστος ξέρει ότι όλα αυτά δεν είναι παραισθήσεις. Ξέρει ότι όλα αυτά τα δύσμορφα πλάσματα είναι οι δαίμονες που συνεχίζουν το έργο τους στη γη και τρέφονται από τους ανθρώπους που αποπλανούν. Το κακό έχει διεισδύσει πολύ βαθιά και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξεριζωθεί.
Ο συγγραφέας καταπιάνεται με την πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, την αιώνια διαμάχη και τα θολά της όρια. Το πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος απέναντι στις ανώτερες δυνάμεις και πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να παρασυρθεί από το κακό. Μέσα μας υπάρχει και καλό και κακό και το θέμα είναι πιο από τα δύο θα υπερισχύσει, προς τα που θα γείρει η πλάστιγγα. Ποια επιλογή θα κάνουμε. Η ζωή μας άλλωστε, το ποιοι είμαστε είναι το σύνολο των επιλογών μας. Και νομίζω ότι ουσιαστικά αυτό ήθελε και ο συγγραφέας να μας πει.
Ενδιαφέρον είχε και η προσέγγιση του συγγραφέα απέναντι στην εκκλησία και τους «εκπροσώπους του Θεού στη γη», θέλοντας έτσι να μας δείξει ότι κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο, ότι όλους μας ορίζει η πίστη μας και η επιλογή μας να παραμείνουμε πιστοί σε αυτή ή να αφεθούμε στην ευκολία που μας παρουσιάζει το κακό. Εκτός από την πίστη, ο συγγραφέας μιλάει και για το όπλο του κακού, που δεν είναι άλλο από τον φόβο. Όσοι πιστεύουν και δεν φοβούνται το κακό, δεν κινδυνεύουν να παρασυρθούν.
Μέσα από αυτό το σκοτεινό θρησκευτικό μυθιστόρημα, ο αναγνώστης θα βυθιστεί στα κατάβαθα της ψυχής τους πρωταγωνιστή, ίσως και της δικής του. Θα χαθεί ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, τον πειρασμό και την πίστη και θα μάθει τη δύναμη και τη σημασία της συγχώρησης.
Πολλά τα θέματα προς συζήτηση που προκύπτουν από ένα τόσο μικρό βιβλίο. Θολά τα όρια της πραγματικότητας και της υπόστασης που σκιαγραφεί ο συγγραφέας βάζοντάς μας στη διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης των δικών μας ορίων. Πόσα θα δεχόμαστε. Πόσα θα συγχωρούσαμε.
Βρισκόμαστε στο έτος 1958 και μεταφερόμαστε στο Σκοτεινό της Κρήτης, ένα χωριό, ή έναν οικισμό αν θέλετε, σχετικά απομονωμένο από τις πόλεις του νησιού. Εκεί γνωρίζουμε τον Χρήστο, έναν αρχαιολόγο που επισκέπτεται την περιοχή μαζί με έναν καθηγητή και τρεις συμφοιτητές του. Έχουν έρθει όλοι μαζί από τη Γερμανία για να ερευνήσουν το Σπήλαιο της Αγίας Παρασκευής, ένα από τα πιο παλιά γνωστά σπήλαια. Ο καθηγητής τους, κύριος Φορ, φαίνεται να γνωρίζει ήδη αρκετά για το σπήλαιο. Η παρέα τους είναι αρκετά δεμένη, αφού ουσιαστικά πρόκειται για δύο ζευγάρια. Το ένα είναι ο Χρήστος και η Τέα και το άλλο είναι ο Φάουστ και η Ασημίνα. Έτσι όταν φτάνουν στο χωριό, χωρίζονται σε τρία σπίτια για να είναι όλοι τους άνετα.
Ο Χρήστος είναι ένας άνθρωπος που υποφέρει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, όμως είναι και ένας άνθρωπος που βρίσκεται κοντά στο Θεό λόγω της πίστης του. Του αρέσει να παρακολουθεί την καθημερινή λειτουργία στο ναό της Αγίας Παρασκευής. Κάποια στιγμή μάλιστα θα αναλάβει και το ρόλο του ψάλτη. Όταν όμως κατεβαίνει στο σπήλαιο, τουλάχιστον μέχρι εκεί όπου μπορεί να φτάσει, αρχίζει να μπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία. Τα όσα βλέπει εκεί δεν μπορεί να υπάρχουν, αφού είναι ο μόνος από την παρέα τους που τα βλέπει. Η σχέση του με την Τέα και τους φίλους του κλονίζεται όταν η συμπεριφορά του αρχίζει να γίνεται πολύ πιο περίεργη από αυτό που είχαν συνηθίσει. Όμως ο Χρήστος ξέρει ότι όλα αυτά δεν είναι παραισθήσεις. Ξέρει ότι όλα αυτά τα δύσμορφα πλάσματα είναι οι δαίμονες που συνεχίζουν το έργο τους στη γη και τρέφονται από τους ανθρώπους που αποπλανούν. Το κακό έχει διεισδύσει πολύ βαθιά και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξεριζωθεί.
Ο συγγραφέας καταπιάνεται με την πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, την αιώνια διαμάχη και τα θολά της όρια. Το πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος απέναντι στις ανώτερες δυνάμεις και πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να παρασυρθεί από το κακό. Μέσα μας υπάρχει και καλό και κακό και το θέμα είναι πιο από τα δύο θα υπερισχύσει, προς τα που θα γείρει η πλάστιγγα. Ποια επιλογή θα κάνουμε. Η ζωή μας άλλωστε, το ποιοι είμαστε είναι το σύνολο των επιλογών μας. Και νομίζω ότι ουσιαστικά αυτό ήθελε και ο συγγραφέας να μας πει.
Ενδιαφέρον είχε και η προσέγγιση του συγγραφέα απέναντι στην εκκλησία και τους «εκπροσώπους του Θεού στη γη», θέλοντας έτσι να μας δείξει ότι κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο, ότι όλους μας ορίζει η πίστη μας και η επιλογή μας να παραμείνουμε πιστοί σε αυτή ή να αφεθούμε στην ευκολία που μας παρουσιάζει το κακό. Εκτός από την πίστη, ο συγγραφέας μιλάει και για το όπλο του κακού, που δεν είναι άλλο από τον φόβο. Όσοι πιστεύουν και δεν φοβούνται το κακό, δεν κινδυνεύουν να παρασυρθούν.
Μέσα από αυτό το σκοτεινό θρησκευτικό μυθιστόρημα, ο αναγνώστης θα βυθιστεί στα κατάβαθα της ψυχής τους πρωταγωνιστή, ίσως και της δικής του. Θα χαθεί ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, τον πειρασμό και την πίστη και θα μάθει τη δύναμη και τη σημασία της συγχώρησης.
Πολλά τα θέματα προς συζήτηση που προκύπτουν από ένα τόσο μικρό βιβλίο. Θολά τα όρια της πραγματικότητας και της υπόστασης που σκιαγραφεί ο συγγραφέας βάζοντάς μας στη διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης των δικών μας ορίων. Πόσα θα δεχόμαστε. Πόσα θα συγχωρούσαμε.
August 9, 2025
Όπως αναγράφεται και στο οπισθόφυλλο, η πραγματικότητα αρχίζει να αλλοιώνεται γύρω από τον Χρήστο καθώς γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να κατανοήσει, δυνάμεων που δεν είναι σίγουρος αν προέρχονται από κάποια ξεχασμένη κόλαση ή από την ίδια του την ψυχή. Ο συγγραφέας πετυχαίνει στο μέγιστο αυτόν τον στόχο, αλλά ίσως σε κάποιους αναγνώστες αυτό ακριβώς να φανεί εκνευριστικό, αφού πολλές φορές ενδέχεται να μην καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει, γεγονός που δυστυχώς απομακρύνει από την ιστορία.
Ωστόσο, οι αρκετά σκοτεινές περιγραφές του, η εύστοχη χρήση θρησκευτικών κειμένων, ο ξεκούραστος τρόπος γραφής και το εξαιρετικό τελευταίο κεφάλαιο (ανατρεπτικό έως συγκλονιστικό) κάνουν την ανάγνωση αυτού του βιβλίου να αξίζει. Και ίσως απλά να είναι πιο κατάλληλο για τους λάτρεις του τρόμου.
Ωστόσο, οι αρκετά σκοτεινές περιγραφές του, η εύστοχη χρήση θρησκευτικών κειμένων, ο ξεκούραστος τρόπος γραφής και το εξαιρετικό τελευταίο κεφάλαιο (ανατρεπτικό έως συγκλονιστικό) κάνουν την ανάγνωση αυτού του βιβλίου να αξίζει. Και ίσως απλά να είναι πιο κατάλληλο για τους λάτρεις του τρόμου.
April 5, 2024
Βαθμολογία 3.5/5
Πρώτη δημοσίευση εδώ: https://www.dominicamat.gr/2024/04/bl...
Άραγε, εμείς, οι άνθρωποι, γεννιόμαστε τόσο αγνοί όσο θέλουμε να πιστεύουμε;
Ή μήπως όλο αυτό είναι ένα έντεχνο πρόσχημα που κρύβει την πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής μας;
Θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πως η ανθρώπινη φύση μοιάζει σαν τον θεό Ιανό, όπου από την μία μεριά το πρόσωπό της κοιτάζει προς το φως καί από την άλλη έχει στραμμένο το βλέμμα της προς το κακό... Το ποιο από τα δύο θα υπερτερήσει έναντι του άλλου, είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων κι αυτό διότι πολλοί παράγοντες καθορίζουν τον τρόπο σκέψης καί πορείας της ζωής ενός ανθρώπου...
Αέναη η μάχη μεταξύ του καλού καί του κακού, που άλλοτε φαίνεται ότι αυτά τα δύο παίρνουν αγγελικές καί δαιμονικές μορφές αντίστοιχα καί άλλοτε σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος καί μας επιβάλλουν να διαλέξουμε σε ποιου το πλάι θα παραταχθούμε σαν άλλοι/ες πιστοί/ες υποστηρικτές/τριες...
Μίλησα για μάχη καί δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας πως αυτή η μάχη (εντός κι εκτός εισαγωγικών) έχει νικητές καί ηττημένους, όχι απαραιτήτως σε σωματικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε ψυχικό... Καθότι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου καί ουδείς/ουδεμία δύναται να πει με βεβαιότητα το τι μπορεί να ''κατοικεί'' μέσα σε αυτήν, τι συναισθήματα καί ποιες σκέψεις μπορεί να την συντροφεύουν...
Μπορεί οι άγγελοι καί οι δαίμονες να μην είναι πλάσματα της φαντασίας;
Είναι οι άγγελοι, πιθανώς, ένας παραλληλισμός με εκείνους τους ανθρώπους που θα μας βοηθήσουν για να διώξουμε μακρυά ό,τι μας πονά καί προβληματίζει;
Καί οι δαίμονες μπορεί να είναι οι φόβοι καί οι σκέψεις που μας τυραννούν σε συναισθηματικό καί ψυχικό επίπεδο;
Καί κάπου εκεί έρχεται καί το ζήτημα της πίστης. Κάτι πολύ προσωπικό, που χρειάζεται σεβασμό καί λεπτούς χειρισμούς από όλους κι όλες, ανεξαρτήτως των όποιων πεποιθήσεών μας.
Καί να σου το ερώτημα που μας προβληματίζει, ανά τους αιώνες, ως ανθρωπότητα...
Μπορεί η πίστη -καί όση δύναμη κρύβει εκείνη- να σταθεί αρωγός μας, ώστε να ξεφύγουμε από το σκοτάδι καί να έρθουμε στο φως;
Δεν είχα σκοπό να προβώ σε μία τόσο μεγάλη εισαγωγή, μα παρασύρθηκα από τις σκέψεις μου καί δεν γινόταν να τις αγνοήσω... Ο λόγος, λοιπόν, για το νέο (το δεύτερο κατά σειρά έκδοσης) μυθιστόρημα του συγγραφέα Χρήστου Μαργέτα, με τίτλο ''Σκοτεινό'', το οποίο δεν έχει παρά μερικές εβδομάδες που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος. Ένα αλλιώτικο θρίλερ, με θρησκευτικό υπόβαθρο, που μιλά για τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, που τρομάζουν καί καθηλώνουν...
''1958 μ.Χ.
Σκοτεινό Κρήτης
Ο Χρήστος, νεαρός φοιτητής της αρχαιολογίας, καταφτάνει από τη Γερμανία μαζί με την ομάδα του, προκειμένου να εξερευνήσουν το πανάρχαιο σπήλαιο του Σκοτεινού και το απόκοσμ�� ειδώλιο που στοιχειώνει τα βάθη του. Δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου στέκεται σαν φύλακας το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Και ανάμεσα στους δύο κόσμους, αυτόν του φωτός και αυτόν του σκότους, η πραγματικότητα αρχίζει να αλλοιώνεται γύρω από τον Χρήστο καθώς γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να κατανοήσει, δυνάμεων που δεν είναι σίγουρος αν προέρχονται από κάποια ξεχασμένη κόλαση… Ή από την ίδια του την ψυχή." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία του συγκεκριμένου είδους που έχω διαβάσει έως σήμερα, το ''Σκοτεινό'' με οδήγησε σε άγνωστα μονοπάτια, προκαλώντας μου μία συναισθηματική ταραχή κι όλα αυτά χάρη στον πειστικό λόγο του συγγραφέα που δύναται να ισορροπεί μεταξύ της αλήθειας καί της φαντασίας, που ενισχύεται από γλαφυρές περιγραφές εικόνων, ρεαλιστικούς διαλόγους, ακατάπαυστη ροή καί εύστοχη χρήση αποσπασμάτων από θρησκευτικά κείμενα, με σκοπό να τονίσουν τόσο τα λεγόμενα του συγγραφέα, όσο καί την συνολική υπόσταση του κεντρικού πρωταγωνιστή μέσα στο κείμενο. Όμως, δεν θα σας αποκαλύψω περισσότερα. Κλείνοντας, κάπου εδώ, τις σκέψεις μου θα σας προτρέψω να το αναζητήσετε κι εσείς.
Καλή ανάγνωση.
https://vivliovamon.blogspot.com/2024...
Πρώτη δημοσίευση εδώ: https://www.dominicamat.gr/2024/04/bl...
Άραγε, εμείς, οι άνθρωποι, γεννιόμαστε τόσο αγνοί όσο θέλουμε να πιστεύουμε;
Ή μήπως όλο αυτό είναι ένα έντεχνο πρόσχημα που κρύβει την πιο σκοτεινή πλευρά της ψυχής μας;
Θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πως η ανθρώπινη φύση μοιάζει σαν τον θεό Ιανό, όπου από την μία μεριά το πρόσωπό της κοιτάζει προς το φως καί από την άλλη έχει στραμμένο το βλέμμα της προς το κακό... Το ποιο από τα δύο θα υπερτερήσει έναντι του άλλου, είναι κάτι που δεν γνωρίζουμε εκ των προτέρων κι αυτό διότι πολλοί παράγοντες καθορίζουν τον τρόπο σκέψης καί πορείας της ζωής ενός ανθρώπου...
Αέναη η μάχη μεταξύ του καλού καί του κακού, που άλλοτε φαίνεται ότι αυτά τα δύο παίρνουν αγγελικές καί δαιμονικές μορφές αντίστοιχα καί άλλοτε σαν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος καί μας επιβάλλουν να διαλέξουμε σε ποιου το πλάι θα παραταχθούμε σαν άλλοι/ες πιστοί/ες υποστηρικτές/τριες...
Μίλησα για μάχη καί δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας πως αυτή η μάχη (εντός κι εκτός εισαγωγικών) έχει νικητές καί ηττημένους, όχι απαραιτήτως σε σωματικό επίπεδο, αλλά κυρίως σε ψυχικό... Καθότι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου καί ουδείς/ουδεμία δύναται να πει με βεβαιότητα το τι μπορεί να ''κατοικεί'' μέσα σε αυτήν, τι συναισθήματα καί ποιες σκέψεις μπορεί να την συντροφεύουν...
Μπορεί οι άγγελοι καί οι δαίμονες να μην είναι πλάσματα της φαντασίας;
Είναι οι άγγελοι, πιθανώς, ένας παραλληλισμός με εκείνους τους ανθρώπους που θα μας βοηθήσουν για να διώξουμε μακρυά ό,τι μας πονά καί προβληματίζει;
Καί οι δαίμονες μπορεί να είναι οι φόβοι καί οι σκέψεις που μας τυραννούν σε συναισθηματικό καί ψυχικό επίπεδο;
Καί κάπου εκεί έρχεται καί το ζήτημα της πίστης. Κάτι πολύ προσωπικό, που χρειάζεται σεβασμό καί λεπτούς χειρισμούς από όλους κι όλες, ανεξαρτήτως των όποιων πεποιθήσεών μας.
Καί να σου το ερώτημα που μας προβληματίζει, ανά τους αιώνες, ως ανθρωπότητα...
Μπορεί η πίστη -καί όση δύναμη κρύβει εκείνη- να σταθεί αρωγός μας, ώστε να ξεφύγουμε από το σκοτάδι καί να έρθουμε στο φως;
Δεν είχα σκοπό να προβώ σε μία τόσο μεγάλη εισαγωγή, μα παρασύρθηκα από τις σκέψεις μου καί δεν γινόταν να τις αγνοήσω... Ο λόγος, λοιπόν, για το νέο (το δεύτερο κατά σειρά έκδοσης) μυθιστόρημα του συγγραφέα Χρήστου Μαργέτα, με τίτλο ''Σκοτεινό'', το οποίο δεν έχει παρά μερικές εβδομάδες που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος. Ένα αλλιώτικο θρίλερ, με θρησκευτικό υπόβαθρο, που μιλά για τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής, που τρομάζουν καί καθηλώνουν...
''1958 μ.Χ.
Σκοτεινό Κρήτης
Ο Χρήστος, νεαρός φοιτητής της αρχαιολογίας, καταφτάνει από τη Γερμανία μαζί με την ομάδα του, προκειμένου να εξερευνήσουν το πανάρχαιο σπήλαιο του Σκοτεινού και το απόκοσμ�� ειδώλιο που στοιχειώνει τα βάθη του. Δίπλα στην είσοδο του σπηλαίου στέκεται σαν φύλακας το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής. Και ανάμεσα στους δύο κόσμους, αυτόν του φωτός και αυτόν του σκότους, η πραγματικότητα αρχίζει να αλλοιώνεται γύρω από τον Χρήστο καθώς γίνεται έρμαιο δυνάμεων που δεν μπορεί να κατανοήσει, δυνάμεων που δεν είναι σίγουρος αν προέρχονται από κάποια ξεχασμένη κόλαση… Ή από την ίδια του την ψυχή." (Περίληψη οπισθοφύλλου)
Ένα από τα πιο ιδιαίτερα βιβλία του συγκεκριμένου είδους που έχω διαβάσει έως σήμερα, το ''Σκοτεινό'' με οδήγησε σε άγνωστα μονοπάτια, προκαλώντας μου μία συναισθηματική ταραχή κι όλα αυτά χάρη στον πειστικό λόγο του συγγραφέα που δύναται να ισορροπεί μεταξύ της αλήθειας καί της φαντασίας, που ενισχύεται από γλαφυρές περιγραφές εικόνων, ρεαλιστικούς διαλόγους, ακατάπαυστη ροή καί εύστοχη χρήση αποσπασμάτων από θρησκευτικά κείμενα, με σκοπό να τονίσουν τόσο τα λεγόμενα του συγγραφέα, όσο καί την συνολική υπόσταση του κεντρικού πρωταγωνιστή μέσα στο κείμενο. Όμως, δεν θα σας αποκαλύψω περισσότερα. Κλείνοντας, κάπου εδώ, τις σκέψεις μου θα σας προτρέψω να το αναζητήσετε κι εσείς.
Καλή ανάγνωση.
https://vivliovamon.blogspot.com/2024...
May 6, 2024
https://aisthisis.gr/vivlioaisthiseis...
Όσοι με παρακολουθείτε καιρό γνωρίζετε πως δεν τα πάω καλά με τα βιβλία που έχουν μια νότα τρόμου, που σου σηκώνουν την τρίχα κάγκελο κτλ, κτλ. Αλλά το μυθιστόρημα του Χρήστου Μαργέτα, «Σκοτεινό» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος, έπρεπε να πέσει στα χέρια μου! Κι έτσι έγινε.
Η ιστορία του Χρήστου μας μεταφέρει στο 1958 σε ένα χωριό της Κρήτης, με το όνομα Σκοτεινό. Εκεί, ένας νεαρός φοιτητής, ο Χρήστος, θα φτάσει μαζί με την ομάδα αρχαιολογίας του, για να εξερευνήσουν, το σπήλαιο που βρίσκεται στο μικρό χωριό και να ανακαλύψουν τα μυστικά του. Ωστόσο με την άφιξη αυτής της μικρής ομάδας, κάτι αρχέγονο και δαιμονικό κάνει την εμφάνιση του, θέτοντας σε τροχιά, γρανάζια, που θα παρασύρουν τους πάντες στο διάβα τους και κυρίως τον Χρήστο.
Για αρχή να ξεκαθαρίσω πως όταν είδα το βιβλίο δεν διάβασα καν την περίληψη. Δεν ήξερα για τι μιλάει, ούτε το θέμα του. Μου άρεσε το απόκοσμο εξώφυλλο (ναι είμαι από αυτές) και ήξερα πως έπρεπε να το αποκτήσω. Παρόλο που γνώριζα πως ο συγγραφέας έχει καταγωγή από την Κρήτη, εξεπλάγην όταν διάβασα στο οπισθόφυλλο, που ακριβώς είχε τοποθετηθεί η βάση για την ιστορία του. Γιατί το Σκοτεινό όσοι το έχετε επισκεφτεί είναι ένα όμορφο, μικρό γραφικό χωριό που ναι μεν ξεχωρίζει για το διάσημο σπήλαιο του, αλλά καθόλου Σκοτεινό δεν είναι. Ωστόσο ο Χρήστος Μαργέτας και η πένα του, το βούτηξαν στο σκοτάδι και τον όλεθρο.
Το «Σκοτεινό» είναι ένα μικρό σε όγκο μυθιστόρημα, που σε γενικές γραμμές, κυλάει αρκετά γρήγορα και παρασέρνει τον αναγνώστη. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες θα νιώσετε πως κάτι απειλητικό υποβόσκει στην ατμόσφαιρα και περιμένει να ελευθερωθεί. Και γίνεται σχετικά γρήγορα.
Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το πόσο ταραγμένο μυαλό, είχε ο πρωταγωνιστής, σε σημείο να μην καταλαβαίνει που πατάει και που βρίσκεται. Και όλο αυτό το κουβάρι που επικρατεί στο μυαλό του, ο συγγραφέας το αποτυπώνει άριστα στο χαρτί. Από ένα σημείο του βιβλίου και μετά, άρχισα να αναρωτιέμαι αν έχω σώας τας φρένας κι εγώ. Παρόλο που ο πρωταγωνιστής, δημιουργεί στον αναγνώστη μια συμπάθεια προς το πρόσωπο του, συνεχώς μετέβαλε τα συναισθήματα μου. Δεν ήξερα αν ήθελα να τον λυπηθώ, να οργιστώ μαζί του, να τον ταρακουνήσω μήπως και ξυπνήσει, να του φωνάξω πως τίποτα δεν πάει καλά μέσα και έξω του.
Μου άρεσε η αναφορά στην θρησκεία και το πως κατακρίνονται τα εκτελεστικά όργανα της. Το ότι κάποιος κουβαλάει πάνω του την ιεροσύνη, δεν σημαίνει πως την αντιπροσωπεύει απόλυτα. Επίσης, η πάλη του καλού και του κακού, που μένετε στον εσωτερικό κόσμο του πρωταγωνιστή και το πως αυτή περιγράφεται μέσα στο βιβλίο, είναι κι αυτό ένα από τα στοιχεία που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Αλλά…παρόλο που μου άρεσε πολύ η γραφή του Χρήστου Μαργέτα και ΣΙΓΟΥΡΑ θα διαβάσω κι όσα έργα του ακολουθήσουν στο μέλλον, έχω ένα μικρό παράπονο. Ορισμένες φορές, από την σύγχυση που επικρατούσε στο μυαλό του Χρήστου, αδυνατούσα να καταλάβω το τι συνέβαινε στην ιστορία, με αποτέλεσμα κάποια κομμάτια να τα διαβάζω δύο και τρεις φορές για να σιγουρευτώ πως τα είχα εμπεδώσει. Ίσως βέβαια και αυτή να ήταν η πρόθεση του συγγραφέα, να τρελάνει κι εμάς μαζί με τον Χρήστο, ωστόσο σε κάποια σημεία η αφήγηση ξέφευγε από το ένα γεγονός για να πεταχτεί απότομα στο επόμενο.
Επίσης, δεν συμφωνώ καθόλου μα καθόλου με το τέλος. Όσοι δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο, παρακαλώ πολύ, προς αποφυγή σπόιλερς μην προχωρήσετε παρακάτω. Σαν άνθρωπος πιστεύω στην δεύτερη ευκαιρία και στην λύτρωση. Όμως, όταν έχεις κάνει τόσα φρικιαστικά εγκλήματα, όταν το ίδιο σου το μυαλό δεν μπορεί να διαχειριστεί το πόσο τρελός, το πόσο αιμοδιψής είσαι, δεν σου αξίζει κανένα από τα δύο. Ίσως και να το σκέφτομαι λάθος και θα χαρώ να ακούσω και τις απόψεις σας. Αν και ο Χρήστος είχε πολλές φορές την ευκαιρία να δει την αλήθεια, να εξιλεωθεί για τα κρίματα του, δεν το έκανε. Αντιθέτως συνέχιζε τα στυγερά εγκλήματα ακάθεκτος, αλλάζοντας συνεχώς ταυτότητα για να τα καλύψει. Ακόμα κι όταν εμφανίστηκαν οι δύο αστυνομικοί, που υποθέτω πως ήταν στην πραγματικότητα άγγελοι και του δίνουν ακόμα μια ευκαιρία, δεν την αρπάζει. Μπορεί στο τέλος να νίκησε τον δαίμονα του, αλλά αυτή η θέση στον Παράδεισο δεν του άξιζε.
Όσοι με παρακολουθείτε καιρό γνωρίζετε πως δεν τα πάω καλά με τα βιβλία που έχουν μια νότα τρόμου, που σου σηκώνουν την τρίχα κάγκελο κτλ, κτλ. Αλλά το μυθιστόρημα του Χρήστου Μαργέτα, «Σκοτεινό» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κάκτος, έπρεπε να πέσει στα χέρια μου! Κι έτσι έγινε.
Η ιστορία του Χρήστου μας μεταφέρει στο 1958 σε ένα χωριό της Κρήτης, με το όνομα Σκοτεινό. Εκεί, ένας νεαρός φοιτητής, ο Χρήστος, θα φτάσει μαζί με την ομάδα αρχαιολογίας του, για να εξερευνήσουν, το σπήλαιο που βρίσκεται στο μικρό χωριό και να ανακαλύψουν τα μυστικά του. Ωστόσο με την άφιξη αυτής της μικρής ομάδας, κάτι αρχέγονο και δαιμονικό κάνει την εμφάνιση του, θέτοντας σε τροχιά, γρανάζια, που θα παρασύρουν τους πάντες στο διάβα τους και κυρίως τον Χρήστο.
Για αρχή να ξεκαθαρίσω πως όταν είδα το βιβλίο δεν διάβασα καν την περίληψη. Δεν ήξερα για τι μιλάει, ούτε το θέμα του. Μου άρεσε το απόκοσμο εξώφυλλο (ναι είμαι από αυτές) και ήξερα πως έπρεπε να το αποκτήσω. Παρόλο που γνώριζα πως ο συγγραφέας έχει καταγωγή από την Κρήτη, εξεπλάγην όταν διάβασα στο οπισθόφυλλο, που ακριβώς είχε τοποθετηθεί η βάση για την ιστορία του. Γιατί το Σκοτεινό όσοι το έχετε επισκεφτεί είναι ένα όμορφο, μικρό γραφικό χωριό που ναι μεν ξεχωρίζει για το διάσημο σπήλαιο του, αλλά καθόλου Σκοτεινό δεν είναι. Ωστόσο ο Χρήστος Μαργέτας και η πένα του, το βούτηξαν στο σκοτάδι και τον όλεθρο.
Το «Σκοτεινό» είναι ένα μικρό σε όγκο μυθιστόρημα, που σε γενικές γραμμές, κυλάει αρκετά γρήγορα και παρασέρνει τον αναγνώστη. Από τις πρώτες κιόλας σελίδες θα νιώσετε πως κάτι απειλητικό υποβόσκει στην ατμόσφαιρα και περιμένει να ελευθερωθεί. Και γίνεται σχετικά γρήγορα.
Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το πόσο ταραγμένο μυαλό, είχε ο πρωταγωνιστής, σε σημείο να μην καταλαβαίνει που πατάει και που βρίσκεται. Και όλο αυτό το κουβάρι που επικρατεί στο μυαλό του, ο συγγραφέας το αποτυπώνει άριστα στο χαρτί. Από ένα σημείο του βιβλίου και μετά, άρχισα να αναρωτιέμαι αν έχω σώας τας φρένας κι εγώ. Παρόλο που ο πρωταγωνιστής, δημιουργεί στον αναγνώστη μια συμπάθεια προς το πρόσωπο του, συνεχώς μετέβαλε τα συναισθήματα μου. Δεν ήξερα αν ήθελα να τον λυπηθώ, να οργιστώ μαζί του, να τον ταρακουνήσω μήπως και ξυπνήσει, να του φωνάξω πως τίποτα δεν πάει καλά μέσα και έξω του.
Μου άρεσε η αναφορά στην θρησκεία και το πως κατακρίνονται τα εκτελεστικά όργανα της. Το ότι κάποιος κουβαλάει πάνω του την ιεροσύνη, δεν σημαίνει πως την αντιπροσωπεύει απόλυτα. Επίσης, η πάλη του καλού και του κακού, που μένετε στον εσωτερικό κόσμο του πρωταγωνιστή και το πως αυτή περιγράφεται μέσα στο βιβλίο, είναι κι αυτό ένα από τα στοιχεία που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον.
Αλλά…παρόλο που μου άρεσε πολύ η γραφή του Χρήστου Μαργέτα και ΣΙΓΟΥΡΑ θα διαβάσω κι όσα έργα του ακολουθήσουν στο μέλλον, έχω ένα μικρό παράπονο. Ορισμένες φορές, από την σύγχυση που επικρατούσε στο μυαλό του Χρήστου, αδυνατούσα να καταλάβω το τι συνέβαινε στην ιστορία, με αποτέλεσμα κάποια κομμάτια να τα διαβάζω δύο και τρεις φορές για να σιγουρευτώ πως τα είχα εμπεδώσει. Ίσως βέβαια και αυτή να ήταν η πρόθεση του συγγραφέα, να τρελάνει κι εμάς μαζί με τον Χρήστο, ωστόσο σε κάποια σημεία η αφήγηση ξέφευγε από το ένα γεγονός για να πεταχτεί απότομα στο επόμενο.
Επίσης, δεν συμφωνώ καθόλου μα καθόλου με το τέλος. Όσοι δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο, παρακαλώ πολύ, προς αποφυγή σπόιλερς μην προχωρήσετε παρακάτω. Σαν άνθρωπος πιστεύω στην δεύτερη ευκαιρία και στην λύτρωση. Όμως, όταν έχεις κάνει τόσα φρικιαστικά εγκλήματα, όταν το ίδιο σου το μυαλό δεν μπορεί να διαχειριστεί το πόσο τρελός, το πόσο αιμοδιψής είσαι, δεν σου αξίζει κανένα από τα δύο. Ίσως και να το σκέφτομαι λάθος και θα χαρώ να ακούσω και τις απόψεις σας. Αν και ο Χρήστος είχε πολλές φορές την ευκαιρία να δει την αλήθεια, να εξιλεωθεί για τα κρίματα του, δεν το έκανε. Αντιθέτως συνέχιζε τα στυγερά εγκλήματα ακάθεκτος, αλλάζοντας συνεχώς ταυτότητα για να τα καλύψει. Ακόμα κι όταν εμφανίστηκαν οι δύο αστυνομικοί, που υποθέτω πως ήταν στην πραγματικότητα άγγελοι και του δίνουν ακόμα μια ευκαιρία, δεν την αρπάζει. Μπορεί στο τέλος να νίκησε τον δαίμονα του, αλλά αυτή η θέση στον Παράδεισο δεν του άξιζε.
August 10, 2024
Το βιβλίο αυτό γινόταν πιο extreme με - κυριολεκτικά - κάθε καινούρια σελίδα που γυρνούσα. Ήταν ένα μεγάλο μπέρδεμα όμως η τεχνική της γραφής και το όλο μυστήριο της ιστορίας το έκανε απολαυστικό για μένα να ακολουθώ το νήμα που είχε αφήσει ο συγγραφέας, μέχρι την κορύφωση. Παρά το μικρό του μέγεθος, το βιβλίο κατάφερε να με βάλει μέσα σε πολλές ψυχολογικές καταστάσεις και να μου δώσει πολλές εικόνες.
Ως λάτρης της σκοτεινής φαντασίας, αυτό το βιβλίο ήταν ό,τι έπρεπε για μένα. Εξεπλάγην ευχάριστα όταν είδα πόσο σκοτεινές καταστάσεις υπήρχαν εκεί μέσα, αλλά και το πως ο πρωταγωνιστής πάλευε με αυτές. Υπήρχε ένα σουρεαλιστικό τρομακτικό ύφος στο βιβλίο καθώς αυτή ήταν και η εμπειρία του πρωταγωνιστή. Ήταν σαν να έβλεπα ταινία αλλά φτιαγμένη για βιβλίο. Τώρα ψάχνω απεγνωμένα το επόμενο βιβλίο που θα με κάνει να νίωσω αυτόν τον συνδυασμό σύγχυσης και τρόμου.
Αν και λιτές, οι περιγραφές ήταν αρκετά δυνατές. Για παράδειγμα βρήκα καταπληκτική την περιγραφή του βιώματος του δαιμονισμού από την οπτική του ίδου του δαιμονισμένου. Η ιστορία ήταν μια θολότητα απο εικονες - θρησκευτικές και ανιερες - αλλά πίσω από αυτή τη θολότητα ξεπροβάλλει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που αξίζει κανείς να την διαβάσει.
Κάτι ακόμα που μου άρεσε ήταν πως η ιστορία διαδραματιζόταν στην Ελλάδα, μιας και έχουμε ελάχιστα βιβλία που συνδυάζουν την σκοτεινή φαντασία με πραγματικά μέρη και έθιμα του τόπου μας.
Τέλος, το βιβλίο καταπιάνεται με τη θέαση υπερφυσικών πλασμάτων αλλά αναγνωρίζει και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και την αντιμετωπίζει σαν ξεχωριστό ζήτημα, και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα.
Ως λάτρης της σκοτεινής φαντασίας, αυτό το βιβλίο ήταν ό,τι έπρεπε για μένα. Εξεπλάγην ευχάριστα όταν είδα πόσο σκοτεινές καταστάσεις υπήρχαν εκεί μέσα, αλλά και το πως ο πρωταγωνιστής πάλευε με αυτές. Υπήρχε ένα σουρεαλιστικό τρομακτικό ύφος στο βιβλίο καθώς αυτή ήταν και η εμπειρία του πρωταγωνιστή. Ήταν σαν να έβλεπα ταινία αλλά φτιαγμένη για βιβλίο. Τώρα ψάχνω απεγνωμένα το επόμενο βιβλίο που θα με κάνει να νίωσω αυτόν τον συνδυασμό σύγχυσης και τρόμου.
Αν και λιτές, οι περιγραφές ήταν αρκετά δυνατές. Για παράδειγμα βρήκα καταπληκτική την περιγραφή του βιώματος του δαιμονισμού από την οπτική του ίδου του δαιμονισμένου. Η ιστορία ήταν μια θολότητα απο εικονες - θρησκευτικές και ανιερες - αλλά πίσω από αυτή τη θολότητα ξεπροβάλλει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που αξίζει κανείς να την διαβάσει.
Κάτι ακόμα που μου άρεσε ήταν πως η ιστορία διαδραματιζόταν στην Ελλάδα, μιας και έχουμε ελάχιστα βιβλία που συνδυάζουν την σκοτεινή φαντασία με πραγματικά μέρη και έθιμα του τόπου μας.
Τέλος, το βιβλίο καταπιάνεται με τη θέαση υπερφυσικών πλασμάτων αλλά αναγνωρίζει και την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και την αντιμετωπίζει σαν ξεχωριστό ζήτημα, και αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα.
June 8, 2024
3.5/5
Το βιβλίο «Σκοτείνο» αν και ένα μικρό σε όγκο μυθιστόρημα κατάφερε να με καθηλώσει. Για αρχή να πω πως γενικά δεν διαβάζω θρίλερ, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν να κάνουν με την θρησκεία διότι τρομάζω εύκολα και δεν κοιμάμαι τα βράδια, ούτε ταινίες δεν μπορώ να δω χωρίς να κρύβομαι πίσω από μία κουβέρτα.
Αυτό το βιβλίο όμως με εξέπληξε ευχάριστα. Αρχικά το Σκοτεινό αποτελεί πραγματική τοποθεσία στη Κρήτη, ο συγγραφέας μας μεταφέρει στο 1958. Το κλίμα άκρως ατμοσφαιρικό, με ζωντανές περιγραφές που σε κάνουν να ανατριχιάσεις. Το μυαλό του πρωταγωνιστή είναι τόσο διαταραγμένο που σε ορισμένα σημεία δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος τι κάνει.
Μου άρεσε η γραφή του Χρήστου και είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σε επαφή με έργο του, και σίγουρα θα διαβάσω και ότι θα γράψει στη συνέχεια. Το μόνο που θα ήθελα να ήταν λίγο διαφορετικό είναι οι μπερδεμένες-συγχυσμένες σκέψεις του πρωταγωνιστή, διότι σε κάποια σημεία χρειάστηκε να γυρίσω πίσω και να τα ξανά διαβάσω.
Επίσης πέρα από το βιβλίο μου άρεσαν όλα τα εικαστικά και το εξώφυλλό είναι πανέμορφο.
Το βιβλίο «Σκοτείνο» αν και ένα μικρό σε όγκο μυθιστόρημα κατάφερε να με καθηλώσει. Για αρχή να πω πως γενικά δεν διαβάζω θρίλερ, ιδιαίτερα εκείνα που έχουν να κάνουν με την θρησκεία διότι τρομάζω εύκολα και δεν κοιμάμαι τα βράδια, ούτε ταινίες δεν μπορώ να δω χωρίς να κρύβομαι πίσω από μία κουβέρτα.
Αυτό το βιβλίο όμως με εξέπληξε ευχάριστα. Αρχικά το Σκοτεινό αποτελεί πραγματική τοποθεσία στη Κρήτη, ο συγγραφέας μας μεταφέρει στο 1958. Το κλίμα άκρως ατμοσφαιρικό, με ζωντανές περιγραφές που σε κάνουν να ανατριχιάσεις. Το μυαλό του πρωταγωνιστή είναι τόσο διαταραγμένο που σε ορισμένα σημεία δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος τι κάνει.
Μου άρεσε η γραφή του Χρήστου και είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι σε επαφή με έργο του, και σίγουρα θα διαβάσω και ότι θα γράψει στη συνέχεια. Το μόνο που θα ήθελα να ήταν λίγο διαφορετικό είναι οι μπερδεμένες-συγχυσμένες σκέψεις του πρωταγωνιστή, διότι σε κάποια σημεία χρειάστηκε να γυρίσω πίσω και να τα ξανά διαβάσω.
Επίσης πέρα από το βιβλίο μου άρεσαν όλα τα εικαστικά και το εξώφυλλό είναι πανέμορφο.
Read
June 24, 2024Ένα βιβλίο που ένιωσα πως ήταν η συνέχεια απο το Ημερολόγιο του Έντουαρντ Σπένσερ, αν και μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα το ένα απο το άλλο. Το Σκοτεινό θίγει θέματα που είναι ταμπού στην ελληνική και έχουν να κάνουν με την εκκλησία, και όχι με τη θρησκεία, μιας και θεωρώ πως αυτά τα δύο δεν συμπίπτουν πάντα, αφού πολλές φορές έχουμε δει αντικρουόμενες πράξεις της εκκλησίας. Θετικά στοιχεία είναι ο λόγος του κειμένου, οι περιγραφές και η πρωτότυπη ιδέα του. Ως αρνητικά βρήκα τις απότομες μεταβάσεις της ιστορίας, τις υπερβολικές, για μένα πάντα, παραθέσεις χριστιανικών κειμένων και το τέλος, που ενώ το περίμενα, ήθελα να δω κάτι διαφορετικό. Μια άλλη δικαίωση.
March 1, 2025
Το Το σκοτεινό είναι το δεύτερο βιβλίο του συγγραφέα.
Είχα το προνόμιο να το διαβάσω πριν ακόμα εκδοθεί. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο μιας και ο συγγραφέας καταπιάνεστε με το Θρησκευτικό κομμάτι.
Για μένα θέλει προσεκτική ανάγνωση και ανοιχτό μυαλο μιας και το θέμα θρησκεία είναι κάτι προσωπικό του καθενός.
Είχα το προνόμιο να το διαβάσω πριν ακόμα εκδοθεί. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο μιας και ο συγγραφέας καταπιάνεστε με το Θρησκευτικό κομμάτι.
Για μένα θέλει προσεκτική ανάγνωση και ανοιχτό μυαλο μιας και το θέμα θρησκεία είναι κάτι προσωπικό του καθενός.
May 2, 2024
✝️Η πλοκή του βιβλίου εχει να κάνει με τον νεαρό φοιτητή Χρήστο που καταφτάνει στην Κρήτη για να μελετήσει - μαζι με την ομάδα του- το σπήλαιο του Σκοτεινού
✝️ Σκοτεινό είναι ένα υπαρκτό χωριό στην Κρήτη, γεγονός που με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή και θα ήθελα να το επισκεφθώ
✝️Το σπήλαιο που μας περιγράφει ο συγγραφέας υπάρχει επίσης και είναι το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής
✝️Το έργο του βιβλίου διαδραματίζεται το 1958. Σε γυρίζει πίσω στον χρόνο και σου γεννά την επιθυμία να ανακαλύψεις εξίσου ότι υπάρχει εκείνη την εποχή
✝️Ο νεαρός φοιτητής αγγίζει την παράνοια μέσα από όλη αυτή την εξερεύνηση και την εκτενή ενασχόληση του, όσον αφορά το σπήλαιο κάτι που ως ένα βαθμό μπόρεσα και κατανόησα. Όμως, υπήρχαν και νοηματικά άλματα που με δυσκόλεψαν να κάνω την σύνδεση σε κάποια σημεία.
✝️ Έχει θρησκευτικό υπόβαθρο, επίκαιρο και ξεκάθαρη τοποθέτηση με τον Χριστιανισμό και ότι αυτό διέπει.
✝️Η γραφή του συγγραφέα είναι εκπληκτική καθώς οι περιγραφές του είναι πολύ παραστατικές
✝️ Σκοτεινό είναι ένα υπαρκτό χωριό στην Κρήτη, γεγονός που με γοήτευσε από την πρώτη στιγμή και θα ήθελα να το επισκεφθώ
✝️Το σπήλαιο που μας περιγράφει ο συγγραφέας υπάρχει επίσης και είναι το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής
✝️Το έργο του βιβλίου διαδραματίζεται το 1958. Σε γυρίζει πίσω στον χρόνο και σου γεννά την επιθυμία να ανακαλύψεις εξίσου ότι υπάρχει εκείνη την εποχή
✝️Ο νεαρός φοιτητής αγγίζει την παράνοια μέσα από όλη αυτή την εξερεύνηση και την εκτενή ενασχόληση του, όσον αφορά το σπήλαιο κάτι που ως ένα βαθμό μπόρεσα και κατανόησα. Όμως, υπήρχαν και νοηματικά άλματα που με δυσκόλεψαν να κάνω την σύνδεση σε κάποια σημεία.
✝️ Έχει θρησκευτικό υπόβαθρο, επίκαιρο και ξεκάθαρη τοποθέτηση με τον Χριστιανισμό και ότι αυτό διέπει.
✝️Η γραφή του συγγραφέα είναι εκπληκτική καθώς οι περιγραφές του είναι πολύ παραστατικές
Displaying 1 - 10 of 10 reviews