What do you think?
Rate this book
Destiny #2
If Only We Could
Nigdy mu się do tego nie przyznam, ale najbardziej żałowałam tego, że zmarnowałam tyle czasu na tę bezsensowną walkę. A moglibyśmy teraz być razem i cieszyć się swoją obecnością. I żadne z nas nie byłoby już samotne.
Layli w końcu udaje się wygrać z nałogiem, chociaż dziewczyna doskonale wie, że to pozostanie jej problemem już do końca życia. Młoda kobieta wychodzi z odwyku i zamieszkuje z matką na malowniczej norweskiej wyspie Nesøya. Ma nadzieję, że to jej nowy początek.
Jednak są ludzie, którzy przyciągają kłopoty jak magnes, i niestety Layla do nich należy. Już pierwszego wieczoru w miasteczku poznaje młodego mężczyznę mającego wobec niej ukryte zamiary.
W dodatku na jej drodze staje siedemnastoletnia Rosalie Hayes. Styl życia nowej znajomej przypomina ten, od którego uciekła Layla, i teraz dziewczynie grozi powrót na mroczną stronę.
I w tym wszystkim nie ma przy Layli jedynej osoby, na której jej najbardziej zależało.
Layli w końcu udaje się wygrać z nałogiem, chociaż dziewczyna doskonale wie, że to pozostanie jej problemem już do końca życia. Młoda kobieta wychodzi z odwyku i zamieszkuje z matką na malowniczej norweskiej wyspie Nesøya. Ma nadzieję, że to jej nowy początek.
Jednak są ludzie, którzy przyciągają kłopoty jak magnes, i niestety Layla do nich należy. Już pierwszego wieczoru w miasteczku poznaje młodego mężczyznę mającego wobec niej ukryte zamiary.
W dodatku na jej drodze staje siedemnastoletnia Rosalie Hayes. Styl życia nowej znajomej przypomina ten, od którego uciekła Layla, i teraz dziewczynie grozi powrót na mroczną stronę.
I w tym wszystkim nie ma przy Layli jedynej osoby, na której jej najbardziej zależało.
378 pages, Paperback
First published April 24, 2024
4 people are currently reading
92 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 28 of 28 reviews
August 30, 2024
Nie wiem dlaczego zwlekałam z przeczytaniem drugiej części tak długo
May 5, 2024
To było C U D O W N E
Kocham to, podobało mi się jeszcze bardziej niż AVV, potrzebuję kolejną część na wczoraj
Kocham to, podobało mi się jeszcze bardziej niż AVV, potrzebuję kolejną część na wczoraj
February 8, 2025
bozeee co tu się stało🫣😭
April 24, 2024
✩ | 𝐖𝐒𝐏𝐎̄𝐋𝐏𝐑𝐀𝐂𝐀 𝐑𝐄𝐊𝐋𝐀𝐌𝐎𝐖𝐀 @wydawnictwoniezwykle
•
•
∞/10
✩ | Dziś przychodzę do was z recenzją drugiego tomu trylogii Destiny autorstwa Agaty Moore. Na wstępie chce bardzo podziękować Agacie za możliwość współpracy. Ostrzegam, że recenzja zawiera spoilery, więc jeśli ktoś ma zamiar czytać to zalecam pominąć.
✩ | Przypomnę tylko, że w pierwszej części Layla po stracie babci wyprowadziła się do Miami do domu, który otrzymała w spadku. Jej rodzice w ogóle się nią nie interesują - ojciec to szef mafii, a matka jest tak pochłonięta pracą, że nie ma czasu dla swojej jedynej córki. Pewnego dnia udaje się w miejsce, do którego przychodziła z babcią i tam poznaje chłopaka, który jest jej p r z e z n a c z e n i e m. Ich relacja jest jedną z najbardziej toksycznych jakie udało mi się przeczytać. Layla ma problemy z alkoholem i narkotykami. Uważa, że nie potrzebuje pomocy, a jak ktoś jej ją proponuję ona mówi, że sama da sobie radę, ale czy na pewno?
✩ | W tym tomie również się dużo zadziało. Layla w końcu udała się na odwyk, by przezwyciężyć swoje uzależnienia. Rok zdala od swoich przyjaciół po ciężkim przeżyciu, które nią wstrząsnęło dużo ją nauczył. Layla wpo odwyku wyprowadza się ze swoją matką na wyspę Nesøya w Norwegii, żeby dziewczyna odpoczęła, jednak ta nie chce tam jechać, bo tęskni za swoimi przyjaciółmi i za n i m. Z czasem zaczęła sobie mówić, że to nowy początek, że tu jej nikt nie zna i będzie jej łatwiej, jednak Layla to magnes, który przyciąga kłopoty. Poznaje pewnego mężczyznę, starego znajomego z dawnych lat, który ma wobec niej ukryte zamiary. Pomimo wielu rzeczy, które się wydarzyły w jej życiu jej ciągle brakuje pewnego chłopaka, który tego jednego pamiętnego dnia określił się jako jej przeznaczenie.
✩ | Ten tom zdecydowanie był lepszy od poprzedniego. Być może troszkę się rozpędziłam dając And Vice Versa ∞/10, bo ta książka właśnie na tyle zasługuje. Tak bardzo mnie zaciekawiła, że przeczytałam ją w jeden dzień, ale oczywiście Agata nie byłaby sobą, gdyby nie rozwaliła nas na kawałki swoją książką. Otóż If Only We Could jest naprawdę smutną historią dwójki zagubionych ludzi.
✩ | Styl pisania Agaty jest świetny, uwielbiam wykreowanych przez nią bohaterów, to jak opisana jest relacja Layli z przyjaciółmi, rodziną, czy Alexandrem... to jest coś pięknego. Pokochałam tą historię i tych bohaterów i nie chce się z nimi żegnać.
✩ | Jeżeli się zastanawiacie nad przeczytaniem tej książki, to zdecydowanie polecam, jednak pamiętajcie, że są tu ciężkie tematy, a historia ma kategorię wiekową 16+.
•
•
∞/10
✩ | Dziś przychodzę do was z recenzją drugiego tomu trylogii Destiny autorstwa Agaty Moore. Na wstępie chce bardzo podziękować Agacie za możliwość współpracy. Ostrzegam, że recenzja zawiera spoilery, więc jeśli ktoś ma zamiar czytać to zalecam pominąć.
✩ | Przypomnę tylko, że w pierwszej części Layla po stracie babci wyprowadziła się do Miami do domu, który otrzymała w spadku. Jej rodzice w ogóle się nią nie interesują - ojciec to szef mafii, a matka jest tak pochłonięta pracą, że nie ma czasu dla swojej jedynej córki. Pewnego dnia udaje się w miejsce, do którego przychodziła z babcią i tam poznaje chłopaka, który jest jej p r z e z n a c z e n i e m. Ich relacja jest jedną z najbardziej toksycznych jakie udało mi się przeczytać. Layla ma problemy z alkoholem i narkotykami. Uważa, że nie potrzebuje pomocy, a jak ktoś jej ją proponuję ona mówi, że sama da sobie radę, ale czy na pewno?
✩ | W tym tomie również się dużo zadziało. Layla w końcu udała się na odwyk, by przezwyciężyć swoje uzależnienia. Rok zdala od swoich przyjaciół po ciężkim przeżyciu, które nią wstrząsnęło dużo ją nauczył. Layla wpo odwyku wyprowadza się ze swoją matką na wyspę Nesøya w Norwegii, żeby dziewczyna odpoczęła, jednak ta nie chce tam jechać, bo tęskni za swoimi przyjaciółmi i za n i m. Z czasem zaczęła sobie mówić, że to nowy początek, że tu jej nikt nie zna i będzie jej łatwiej, jednak Layla to magnes, który przyciąga kłopoty. Poznaje pewnego mężczyznę, starego znajomego z dawnych lat, który ma wobec niej ukryte zamiary. Pomimo wielu rzeczy, które się wydarzyły w jej życiu jej ciągle brakuje pewnego chłopaka, który tego jednego pamiętnego dnia określił się jako jej przeznaczenie.
✩ | Ten tom zdecydowanie był lepszy od poprzedniego. Być może troszkę się rozpędziłam dając And Vice Versa ∞/10, bo ta książka właśnie na tyle zasługuje. Tak bardzo mnie zaciekawiła, że przeczytałam ją w jeden dzień, ale oczywiście Agata nie byłaby sobą, gdyby nie rozwaliła nas na kawałki swoją książką. Otóż If Only We Could jest naprawdę smutną historią dwójki zagubionych ludzi.
✩ | Styl pisania Agaty jest świetny, uwielbiam wykreowanych przez nią bohaterów, to jak opisana jest relacja Layli z przyjaciółmi, rodziną, czy Alexandrem... to jest coś pięknego. Pokochałam tą historię i tych bohaterów i nie chce się z nimi żegnać.
✩ | Jeżeli się zastanawiacie nad przeczytaniem tej książki, to zdecydowanie polecam, jednak pamiętajcie, że są tu ciężkie tematy, a historia ma kategorię wiekową 16+.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 3, 2024
BOŻE PADAM PADAM PADAM CZYTAJCIE TO!!!!!
Po Agacie by się tego nie spodziewała, stała się moja praktycznie na pierwszym miejscu ulubioną autorką za tą całą twórczość 🥹
Twórczość Agaty to jest po prostu padnięcie na kolana🫶🏼
Jedna rzecz mnie wkurzała. A tą rzeczą było że bardzo mi brakowało więcej rozmów między postaciami bo moim zdaniem rozmowy między główną bohaterką a chłopakiem według Agaty jest cudeńko Agata potrafi tak ślicznie i super napisac dialogi że chce się czytać i potrzebowałbym tego więcej i więcej ;(
Ale nie odejmuje tu mojej oceny 6/5!
Myślę że jeśli podobal wam się pierwsza część to sięgnięcie z wielką chęcią po tą i się nie źle zaskoczycie że warto czytać książki Agaty!
Pozdrawiam i polecam 🎀
Po Agacie by się tego nie spodziewała, stała się moja praktycznie na pierwszym miejscu ulubioną autorką za tą całą twórczość 🥹
Twórczość Agaty to jest po prostu padnięcie na kolana🫶🏼
Jedna rzecz mnie wkurzała. A tą rzeczą było że bardzo mi brakowało więcej rozmów między postaciami bo moim zdaniem rozmowy między główną bohaterką a chłopakiem według Agaty jest cudeńko Agata potrafi tak ślicznie i super napisac dialogi że chce się czytać i potrzebowałbym tego więcej i więcej ;(
Ale nie odejmuje tu mojej oceny 6/5!
Myślę że jeśli podobal wam się pierwsza część to sięgnięcie z wielką chęcią po tą i się nie źle zaskoczycie że warto czytać książki Agaty!
Pozdrawiam i polecam 🎀
May 19, 2024
tęskniłam za nimi🥹❤️🩹
May 5, 2024
„If only we could”, Agata Moore.
współpraca reklamowa @wydawnictwoniezwykle
Choć upłynęło trochę czasu od AVV, to emocje pozostały takie same, jak przy czytaniu pierwszego tomu.
W ogóle chciałabym powiedzieć, że okładka i wklejka w tej książce jest przepiękna. Bardzo dobrze nawiązuje do treści książki.
Tutaj autorka skupiła się zdecydowanie na Layli i jej powrocie do zdrowia. Dziewczyna po powrocie z odwyku zaczyna zupełnie nowe życie z dala od Miami. Na domiar tego wszystkiego jej matka chce zacząć brać czynny udział w jej życiu, co bohaterce nie za bardzo się podoba.
Tu, podobnie jak w pierwszej części, pojawiają się intrygi, słowa pełne bólu i dużo przemyśleń. Jednak według mnie druga część zdecydowanie lepiej oddaje wszystkie wydarzenia, a i emocje spisane są w bardzo dobry sposób. Ta książka jest przesiąknięta bólem i nadzieją. Bardzo podoba mi się to połączenie, ja lubię, kiedy wszystko jest nieoczywiste, a z Laylą i jej życiem takie to właśnie jest.
Mamy nawet trochę Alexandra, pojawia się dosyć epizodycznie, ale jest idealnym dopełnieniem fabuły.
Warto wspomnieć o dziewczynie, która jest odbiciem lustrzanym naszej głównej bohaterki, z pierwszej części. Młoda, uzależniona i z mnóstwem problemów.
Całość wypadła naprawdę dobrze i widać zdecydowany progres, jeśli chodzi o pisanie. Layla zmieniła się po części i wyszło to na dobre. Nie mamy tu cukierkowego romansu, więc nawet nie spodziewajcie się go, ale jest coś więcej. Są prawdziwe emocje, które Agata przelała na papier i stworzyła książkę, którą czyta się przez jeden wieczór. Nie zabraknie również sytuacji, w których bohaterka musi dokonać wyboru.
Zdecydowanie polecam sięgnięcie po oba tomu, a tymczasem ja z niecierpliwością oczekuję na trzeci.
współpraca reklamowa @wydawnictwoniezwykle
Choć upłynęło trochę czasu od AVV, to emocje pozostały takie same, jak przy czytaniu pierwszego tomu.
W ogóle chciałabym powiedzieć, że okładka i wklejka w tej książce jest przepiękna. Bardzo dobrze nawiązuje do treści książki.
Tutaj autorka skupiła się zdecydowanie na Layli i jej powrocie do zdrowia. Dziewczyna po powrocie z odwyku zaczyna zupełnie nowe życie z dala od Miami. Na domiar tego wszystkiego jej matka chce zacząć brać czynny udział w jej życiu, co bohaterce nie za bardzo się podoba.
Tu, podobnie jak w pierwszej części, pojawiają się intrygi, słowa pełne bólu i dużo przemyśleń. Jednak według mnie druga część zdecydowanie lepiej oddaje wszystkie wydarzenia, a i emocje spisane są w bardzo dobry sposób. Ta książka jest przesiąknięta bólem i nadzieją. Bardzo podoba mi się to połączenie, ja lubię, kiedy wszystko jest nieoczywiste, a z Laylą i jej życiem takie to właśnie jest.
Mamy nawet trochę Alexandra, pojawia się dosyć epizodycznie, ale jest idealnym dopełnieniem fabuły.
Warto wspomnieć o dziewczynie, która jest odbiciem lustrzanym naszej głównej bohaterki, z pierwszej części. Młoda, uzależniona i z mnóstwem problemów.
Całość wypadła naprawdę dobrze i widać zdecydowany progres, jeśli chodzi o pisanie. Layla zmieniła się po części i wyszło to na dobre. Nie mamy tu cukierkowego romansu, więc nawet nie spodziewajcie się go, ale jest coś więcej. Są prawdziwe emocje, które Agata przelała na papier i stworzyła książkę, którą czyta się przez jeden wieczór. Nie zabraknie również sytuacji, w których bohaterka musi dokonać wyboru.
Zdecydowanie polecam sięgnięcie po oba tomu, a tymczasem ja z niecierpliwością oczekuję na trzeci.
July 23, 2024
{współpraca reklamowa}
Zaczynając przygodę z dalszymi losami Layli i Alexandra, nie spodziewałam się, że ten tom aż tak mi się spodoba. Jestem zachwycona tym, jak pięknie jest tutaj opisana relacja tej dwójki. Nastolatkowie, który są zniszczeni przez świat, zostali zmuszeni do podejmowania decyzji, z którymi nawet dorośli mają problem. Przez ich życie przetacza się wiele sprzeczności i niedomówień. Ta dwójka nie potrafiła ze sobą porozmawiać, a tym bardziej sie dogadać...𝐋𝐚𝐲𝐥𝐚 po pobycie w szpitalu staje się kompletnie inną osobą. O wiele bardziej podoba mi się ta wersja dziewczyny. Czytając tę pozycję, mogłam zauważyć jej ogromną zmianę. Stała się niesamowicie silna, mimo swojej sytuacji. Została odcięta od wszystkich swoich bliskich, a jedyna osoba z którą mogła mieć jakąkolwiek relacje była jej własna matka, której nie obchodziło życie córki. Jednak Layla myślała, że ona również się zmieniła.
Była w ogromnym błędzie. 𝐀𝐥𝐞𝐱𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫, którego nie mogłam się doczekać, czytając tę książkę, za każdym razem powodował, że piszczałam jak dziecko, kiedy tylko się odezwał. Uwielbiam to, jak wykreowana jest jego osoba. Również zraniony przez życie, musi przejść przez masę bólu i cierpienia. Z samego początku myślałam, że będę się lekko nudzić, czytając chwile kiedy główna bohaterka wyjechała do Norwegii, ale o m g ile tutaj się wydarzyło rzeczy!! Chyba najbardziej w tej historii podobał mi się wątek z Rosalie, której jak z resztą innych - życie nie oszczędziło. Na końcu dowiadujemy się rzeczy, której kompletnie się nie spodziewałam i bardzo mnie zaskoczyła. Książkę czytało mi się naprawdę baardzo szybko i przyjemnie, a co najważniejsze - nie nudziłam się!! Więc jeśli zastanawiacie się czy sięgnąć po tę pozycję, to zdecydowanie polecam każdemu!
Zaczynając przygodę z dalszymi losami Layli i Alexandra, nie spodziewałam się, że ten tom aż tak mi się spodoba. Jestem zachwycona tym, jak pięknie jest tutaj opisana relacja tej dwójki. Nastolatkowie, który są zniszczeni przez świat, zostali zmuszeni do podejmowania decyzji, z którymi nawet dorośli mają problem. Przez ich życie przetacza się wiele sprzeczności i niedomówień. Ta dwójka nie potrafiła ze sobą porozmawiać, a tym bardziej sie dogadać...𝐋𝐚𝐲𝐥𝐚 po pobycie w szpitalu staje się kompletnie inną osobą. O wiele bardziej podoba mi się ta wersja dziewczyny. Czytając tę pozycję, mogłam zauważyć jej ogromną zmianę. Stała się niesamowicie silna, mimo swojej sytuacji. Została odcięta od wszystkich swoich bliskich, a jedyna osoba z którą mogła mieć jakąkolwiek relacje była jej własna matka, której nie obchodziło życie córki. Jednak Layla myślała, że ona również się zmieniła.
Była w ogromnym błędzie. 𝐀𝐥𝐞𝐱𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫, którego nie mogłam się doczekać, czytając tę książkę, za każdym razem powodował, że piszczałam jak dziecko, kiedy tylko się odezwał. Uwielbiam to, jak wykreowana jest jego osoba. Również zraniony przez życie, musi przejść przez masę bólu i cierpienia. Z samego początku myślałam, że będę się lekko nudzić, czytając chwile kiedy główna bohaterka wyjechała do Norwegii, ale o m g ile tutaj się wydarzyło rzeczy!! Chyba najbardziej w tej historii podobał mi się wątek z Rosalie, której jak z resztą innych - życie nie oszczędziło. Na końcu dowiadujemy się rzeczy, której kompletnie się nie spodziewałam i bardzo mnie zaskoczyła. Książkę czytało mi się naprawdę baardzo szybko i przyjemnie, a co najważniejsze - nie nudziłam się!! Więc jeśli zastanawiacie się czy sięgnąć po tę pozycję, to zdecydowanie polecam każdemu!
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 12, 2024
[Współpraca reklamowa, reklama]
„Nie lubiłam go, tak bardzo nie lubiłam… A jednocześnie chciałabym, aby tu był i mnie przytulił. Tak po prostu. Tylko tego potrzebowałam. I jego wybaczenia. Alexander wiedział o mnie wszystko, naprawdę wszystko.”
Sięgając po trylogię destiny nie spodziewałam się że ta książka tak bardzo pochłonie moje serce. Nie ukrywam że pierwszy tom wzbudził we mnie dość mieszane uczucia. Mimo to postanowiłam dać szansę drugiemu tomowi i bezpowrotnie się w nim zatraciłam.
„To była moja decyzja, miałam więc nadzieję, że przynajmniej nikt się o to nie obwiniał.”
Chyba najbardziej urzekło mnie w nim to jak bardzo zmieniła się główna bohaterka. Po tym co przeszła w pierwszym tomie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać drugiej części.
Layla z początku była postacią, która trochę mnie denerwowała jednak im dalej wdrażałam się w jej historię tym bardziej ją polubiłam. W tej części mamy okazję poznać ją taką jaką ona jest naprawdę.
„Pozbywałam się negatywnych emocji i obaw, a kiedy skończyłam, chłopak podał mi papierosa.
– Wiem, że ten dzień nie zaczął się najlepiej, ale mam nadzieję, że będziesz zadowolona chociaż z jego zakończenia.”
Pojawiają się tutaj tak że nowi bohaterowie.
Siedemnastoletnia Rosalie jest dziewczyną w której Layla dostrzega młodszą wersję siebie.
Ale to nie jedyna nowa postać w tej historii. Ponieważ mamy okazję także poznać dawnego przyjaciela Layli. Patrick Wood jest postacią która już na samym początku wzbudziła moje zainteresowanie. Ale o nim za dużo rozpisywać się nie będę i zostawię was z takim ziarenkiem niepewności kim ona w zasadzie jest. Możecie mi wierzyć na słowo że jego postać zmieni w tej historii naprawdę wiele.
„Nie chciałam go urazić, ale Patrick zdecydowanie nie był osobą, która mogła mi być przeznaczona. A wiedziałam to z jednego, prostego względu. Na całym świecie żył tylko jeden chłopak, na którego widok wstrzymywałam oddech. Czułam trzepoczące motylki w brzuchu. Denerwowałam się i stresowałam. Na którego widok serce zaczynało galopować jak oszalałe, a krew buzo wała w żyłach, wypełniając je adrenaliną w oczekiwaniu na to, co zrobi, co powie. Z nikim nie łączyło mnie tak dziwne i skomplikowane uczucie i z nikim innym, tylko z nim, pragnęłam uciec
na koniec świata, zostawiając za nami całą przeszłość. Zacząć od nowa, żyć pełną parą i cieszyć się z każdej sekundy, którą spędzimy razem.”
Jeśli natomiast pierwszy tom „And Vice Versa” nie wpadł w wasze gusta czytelnicze nie zniechęcajcie się za szybko ponieważ drugi tam ma w zanadrzu naprawdę wiele niespodzianek.
Ja sama bardzo was zachęcam do sięgnięcia po drugie tom i jestem w stanie zagwarantować wam, że w nim nie ma czasu na nudę.
„Alexandrze Sherwoodzie… Co ty ze mną zrobiłeś?”
„Nie lubiłam go, tak bardzo nie lubiłam… A jednocześnie chciałabym, aby tu był i mnie przytulił. Tak po prostu. Tylko tego potrzebowałam. I jego wybaczenia. Alexander wiedział o mnie wszystko, naprawdę wszystko.”
Sięgając po trylogię destiny nie spodziewałam się że ta książka tak bardzo pochłonie moje serce. Nie ukrywam że pierwszy tom wzbudził we mnie dość mieszane uczucia. Mimo to postanowiłam dać szansę drugiemu tomowi i bezpowrotnie się w nim zatraciłam.
„To była moja decyzja, miałam więc nadzieję, że przynajmniej nikt się o to nie obwiniał.”
Chyba najbardziej urzekło mnie w nim to jak bardzo zmieniła się główna bohaterka. Po tym co przeszła w pierwszym tomie nie wiedziałam czego mogę się spodziewać drugiej części.
Layla z początku była postacią, która trochę mnie denerwowała jednak im dalej wdrażałam się w jej historię tym bardziej ją polubiłam. W tej części mamy okazję poznać ją taką jaką ona jest naprawdę.
„Pozbywałam się negatywnych emocji i obaw, a kiedy skończyłam, chłopak podał mi papierosa.
– Wiem, że ten dzień nie zaczął się najlepiej, ale mam nadzieję, że będziesz zadowolona chociaż z jego zakończenia.”
Pojawiają się tutaj tak że nowi bohaterowie.
Siedemnastoletnia Rosalie jest dziewczyną w której Layla dostrzega młodszą wersję siebie.
Ale to nie jedyna nowa postać w tej historii. Ponieważ mamy okazję także poznać dawnego przyjaciela Layli. Patrick Wood jest postacią która już na samym początku wzbudziła moje zainteresowanie. Ale o nim za dużo rozpisywać się nie będę i zostawię was z takim ziarenkiem niepewności kim ona w zasadzie jest. Możecie mi wierzyć na słowo że jego postać zmieni w tej historii naprawdę wiele.
„Nie chciałam go urazić, ale Patrick zdecydowanie nie był osobą, która mogła mi być przeznaczona. A wiedziałam to z jednego, prostego względu. Na całym świecie żył tylko jeden chłopak, na którego widok wstrzymywałam oddech. Czułam trzepoczące motylki w brzuchu. Denerwowałam się i stresowałam. Na którego widok serce zaczynało galopować jak oszalałe, a krew buzo wała w żyłach, wypełniając je adrenaliną w oczekiwaniu na to, co zrobi, co powie. Z nikim nie łączyło mnie tak dziwne i skomplikowane uczucie i z nikim innym, tylko z nim, pragnęłam uciec
na koniec świata, zostawiając za nami całą przeszłość. Zacząć od nowa, żyć pełną parą i cieszyć się z każdej sekundy, którą spędzimy razem.”
Jeśli natomiast pierwszy tom „And Vice Versa” nie wpadł w wasze gusta czytelnicze nie zniechęcajcie się za szybko ponieważ drugi tam ma w zanadrzu naprawdę wiele niespodzianek.
Ja sama bardzo was zachęcam do sięgnięcia po drugie tom i jestem w stanie zagwarantować wam, że w nim nie ma czasu na nudę.
„Alexandrze Sherwoodzie… Co ty ze mną zrobiłeś?”
This entire review has been hidden because of spoilers.
April 29, 2024
꧁ ⓇⒺⒸⒺⓃⓏⒿⒶ
ᴛʏᴛᴜᴌ: ɪꜰ ᴏɴʟʏ ᴡᴇ ᴄᴏᴜʟᴅ
ᴀᴜᴛᴏʀ: ᴀɢᴀᴛᴀ ᴍᴏᴏʀᴇ
ᴡʏᴅᴀᴡɴɪᴄᴛᴡᴏ: ɴɪᴇᴢᴡʏᴋᴌᴇ
ᴏᴄᴇɴᴀ: ∞
,,If Only We Could”, druga część trylogii Destiny, druga książka Agaty, która zawładnęła moim sercem, druga część historii Layli, którą pokochałam całym sercem.
Jak mówi tytuł.. Gdybyśmy tylko mogli…
- bylibyśmy szczęśliwi?
- bylibyśmy razem?
- wszystko byłoby inaczej?
Po ostrym zakończeniu poprzedniej części Layla trafia do szpitala, w końcu również decyduje się na odwyk. Udaje jej się wygrać z nałogiem i wychodzi ze szpitala wcześniej niż miała to zrobić.
Odbiera ją matka uświadamiająca ją, że jadą do Norwegii, bo kupiła im tam dom. Mimo wszystko Layla ma dobre nastawienie i ma nadzieję, że odpocznie i dojdzie tam całkowicie do siebie.
Na Norweskiej wyspie poznaje starego znajomego Patricka, który okazuje się dużym wsparciem dla niej. Jednak czy napewno ma dobre zamiary?
Dziewczyna musi chodzić również na terapię grupową gdzie poznaje Rose, która jest taka sama jaka ona była przed odwykiem. Czy ona sprowadzi ją na złą drogę?
Layla bardzo tęskni za przyjaciółmi i tym jednym chłopakiem, któremu tak bardzo chciałaby wpaść w ramiona. Chce dla nich się zmienić, nie chce żeby musieli przechodzić przez to samo drugi raz.
Jak powiedzie się jej historia?
Czy dziewczynie uda się pożegnać
z nałogiem na zawsze?
Jakie plot twisty przygotowała dla nas Agata?
Bardzo lubię styl pisania Agaty, czuję się
w nim cudownie, otula mnie jak ciepły kocyk. Autorka perfekcyjnie potrafi wprowadzić nastrój w utworze i sprawić, abyśmy poczuli to samo co czuje dany bohater.
Bardzo zżyłam się z bohaterami tej powieści, spodobał mi się zabieg jakiego użyła autorka abyśmy nie zapomnieli
o przyjaciołach Layli z 1 tomu. Czułam się jakbym wiedziała co się dzieje w życiu ich wszystkich.
Uwielbiam Laylę, bardzo się ucieszyłam, że tak mocno walczyła o siebie w tym tomie. Mocno jej też kibicowałam, chciałam żeby osiągnęła wszystkie swoje cele.
❗️uwaga spojlery❗️
Wow, to ile Agata przygotowała dla nas plot twistów jest genialne.
Ten list od Ojca Layli rozwalił mi głowę, boże jestem przerażona tym co wydarzy się
w finałowym tomie. Nienawidzę tego człowieka, jak można tak traktować swoje dziecko…
Podziwiam Laylę za to jaka jest silna i nie poddaje się, wiem że mocno walczy i nie podda się tak łatwo Ojcu. Da radę… musi…
Jestem bardzo bardzo ciekawa, co wydarzy się w 3 tomie. Agata zbudowała takie napięcie, że już pragnę to przeczytać.
❗️koniec spojlerów❗️
Serdecznie polecam sięgnąć po ten tytuł!
Jeśli jeszcze nie czytaliście pierwszej części koniecznie biegnijcie ją kupić, jednakże miejcie na uwadze, że książka jest 16+ oraz zapoznajcie się z ostrzeżeniem na początku książki.
ᴛʏᴛᴜᴌ: ɪꜰ ᴏɴʟʏ ᴡᴇ ᴄᴏᴜʟᴅ
ᴀᴜᴛᴏʀ: ᴀɢᴀᴛᴀ ᴍᴏᴏʀᴇ
ᴡʏᴅᴀᴡɴɪᴄᴛᴡᴏ: ɴɪᴇᴢᴡʏᴋᴌᴇ
ᴏᴄᴇɴᴀ: ∞
,,If Only We Could”, druga część trylogii Destiny, druga książka Agaty, która zawładnęła moim sercem, druga część historii Layli, którą pokochałam całym sercem.
Jak mówi tytuł.. Gdybyśmy tylko mogli…
- bylibyśmy szczęśliwi?
- bylibyśmy razem?
- wszystko byłoby inaczej?
Po ostrym zakończeniu poprzedniej części Layla trafia do szpitala, w końcu również decyduje się na odwyk. Udaje jej się wygrać z nałogiem i wychodzi ze szpitala wcześniej niż miała to zrobić.
Odbiera ją matka uświadamiająca ją, że jadą do Norwegii, bo kupiła im tam dom. Mimo wszystko Layla ma dobre nastawienie i ma nadzieję, że odpocznie i dojdzie tam całkowicie do siebie.
Na Norweskiej wyspie poznaje starego znajomego Patricka, który okazuje się dużym wsparciem dla niej. Jednak czy napewno ma dobre zamiary?
Dziewczyna musi chodzić również na terapię grupową gdzie poznaje Rose, która jest taka sama jaka ona była przed odwykiem. Czy ona sprowadzi ją na złą drogę?
Layla bardzo tęskni za przyjaciółmi i tym jednym chłopakiem, któremu tak bardzo chciałaby wpaść w ramiona. Chce dla nich się zmienić, nie chce żeby musieli przechodzić przez to samo drugi raz.
Jak powiedzie się jej historia?
Czy dziewczynie uda się pożegnać
z nałogiem na zawsze?
Jakie plot twisty przygotowała dla nas Agata?
Bardzo lubię styl pisania Agaty, czuję się
w nim cudownie, otula mnie jak ciepły kocyk. Autorka perfekcyjnie potrafi wprowadzić nastrój w utworze i sprawić, abyśmy poczuli to samo co czuje dany bohater.
Bardzo zżyłam się z bohaterami tej powieści, spodobał mi się zabieg jakiego użyła autorka abyśmy nie zapomnieli
o przyjaciołach Layli z 1 tomu. Czułam się jakbym wiedziała co się dzieje w życiu ich wszystkich.
Uwielbiam Laylę, bardzo się ucieszyłam, że tak mocno walczyła o siebie w tym tomie. Mocno jej też kibicowałam, chciałam żeby osiągnęła wszystkie swoje cele.
❗️uwaga spojlery❗️
Wow, to ile Agata przygotowała dla nas plot twistów jest genialne.
Ten list od Ojca Layli rozwalił mi głowę, boże jestem przerażona tym co wydarzy się
w finałowym tomie. Nienawidzę tego człowieka, jak można tak traktować swoje dziecko…
Podziwiam Laylę za to jaka jest silna i nie poddaje się, wiem że mocno walczy i nie podda się tak łatwo Ojcu. Da radę… musi…
Jestem bardzo bardzo ciekawa, co wydarzy się w 3 tomie. Agata zbudowała takie napięcie, że już pragnę to przeczytać.
❗️koniec spojlerów❗️
Serdecznie polecam sięgnąć po ten tytuł!
Jeśli jeszcze nie czytaliście pierwszej części koniecznie biegnijcie ją kupić, jednakże miejcie na uwadze, że książka jest 16+ oraz zapoznajcie się z ostrzeżeniem na początku książki.
April 26, 2024
[Współpraca reklamowa @wydawnictwoniezwykle @agata__moore ]
☆ Po zakończeniu pierwszego tomu lekko bałam się sięgnąć po tę część, mimo, że chciałam wiedzieć jak się potoczą dalsze losy bohaterów, a głównie głównej bohaterki. Gdy tylko dotarła do mnie książka natychmiast wzięłam się za czytanie jej, ponieważ moja ciekawość sięgała zenitu.
☆ Layla trafia na roczny odwyk, aby w końcu pokonać swoje uzależnienie, które ją wyniszczy, i który sprawił, że dziewczyna targnęła się na swoje życie. Muszę przyznać, że wszystkie pożegnania i życzenia dziewczynie szybkiego powrotu rozbrajały mnie. Łzy lały się ze mnie litrami, ale nie tylko ze smutku, ale i z dumy, że w końcu Layla dostanie zasłużoną pomoc.
☆ Po roku dziewczyna w końcu wychodzi z odwyku pełna szczęścia i nadziei, że wszystko się ułoży. Jednak jej plany zostają pokrzyżowane przez jej matkę, która postanawia ją zabrać ze sobą do Norwegii, nie dając jej szansy na chociażby przywitanie się ze swoimi przyjaciółmi po roku nieobecności. I właśnie ta sytuacja ogromnie mnie zdenerwowała, bo bez pytania kogokolwiek o zdanie zmusiła córkę do wyjazdu. Mogła chociażby pozwolić się jej pożegnać, pokazać swoim znajomym, że jej się udało i wyszła z tego całego świństwa.
☆ Bardzo cieszyła mnie widoczna zmiana u głównej bohaterki. Było widać, że Layla zrozumiała swój błąd, z całych sił stara się nie wrócić do nałogu i wyjść na prostą. Byłam ogromnie z niej dumna, gdy na imprezach nie tykała żadnych narkotyków czy alkoholu, a do tego zaczęła chodzić na terapię i spotkania grupowe. Czułam się wtedy jak dumna mama.
☆ Przez cały pobyt w Norwegii Layla miała kontakt z osobami z Miami i było widać, że na nią czekają, więc ogromnie cieszyło mnie to, że jednak nie zapomnieli o sobie. Jednak przez odległość między bohaterami było bardzo mało wspominek o nich i raczej były to tylko rozmowy telefoniczne, co delikatnie łamało mi serce, bo zdążyłam ich wszystkich polubić, ale wiadomo odległość robi swoje. Do tego okazuje się, że u znajomych w Miami nie jest już tak kolorowo. To powoduje, że Nathaniel odwiedza Layle, dzięki czemu mamy okazję poznać go od innej strony.
☆ Relacja Layli i Alexandra jest pełna wzlotów i upadków, odpychania i przyciągania, bólu i cierpienia. Jednak widać, że bohaterowie chcą to zmienić, ale czy potrafią? Czy dadzą radę przestać być dla siebie toksyczni i raz się przyciągać, by później się znowu odepchną? Tego się dowiecie tylko i wyłącznie sięgając po tę trylogię.
☆ Styl pisania Agatki jest cudowny. Autorka świetnie potrafi przeprowadzić fabułę, że nawet na chwilę nie ma się ochoty odłożyć książki. Każdy bohater jest inny, barwny i ma w sobie coś przyciągającego. Mimo ciężkiej tematyki tej pozycji czyta się ją szybko z ciągłym zainteresowaniem, co zaraz się wydarzy. Z całego serca polecam zapoznać się z twórczością Agaty.
☆ Po zakończeniu pierwszego tomu lekko bałam się sięgnąć po tę część, mimo, że chciałam wiedzieć jak się potoczą dalsze losy bohaterów, a głównie głównej bohaterki. Gdy tylko dotarła do mnie książka natychmiast wzięłam się za czytanie jej, ponieważ moja ciekawość sięgała zenitu.
☆ Layla trafia na roczny odwyk, aby w końcu pokonać swoje uzależnienie, które ją wyniszczy, i który sprawił, że dziewczyna targnęła się na swoje życie. Muszę przyznać, że wszystkie pożegnania i życzenia dziewczynie szybkiego powrotu rozbrajały mnie. Łzy lały się ze mnie litrami, ale nie tylko ze smutku, ale i z dumy, że w końcu Layla dostanie zasłużoną pomoc.
☆ Po roku dziewczyna w końcu wychodzi z odwyku pełna szczęścia i nadziei, że wszystko się ułoży. Jednak jej plany zostają pokrzyżowane przez jej matkę, która postanawia ją zabrać ze sobą do Norwegii, nie dając jej szansy na chociażby przywitanie się ze swoimi przyjaciółmi po roku nieobecności. I właśnie ta sytuacja ogromnie mnie zdenerwowała, bo bez pytania kogokolwiek o zdanie zmusiła córkę do wyjazdu. Mogła chociażby pozwolić się jej pożegnać, pokazać swoim znajomym, że jej się udało i wyszła z tego całego świństwa.
☆ Bardzo cieszyła mnie widoczna zmiana u głównej bohaterki. Było widać, że Layla zrozumiała swój błąd, z całych sił stara się nie wrócić do nałogu i wyjść na prostą. Byłam ogromnie z niej dumna, gdy na imprezach nie tykała żadnych narkotyków czy alkoholu, a do tego zaczęła chodzić na terapię i spotkania grupowe. Czułam się wtedy jak dumna mama.
☆ Przez cały pobyt w Norwegii Layla miała kontakt z osobami z Miami i było widać, że na nią czekają, więc ogromnie cieszyło mnie to, że jednak nie zapomnieli o sobie. Jednak przez odległość między bohaterami było bardzo mało wspominek o nich i raczej były to tylko rozmowy telefoniczne, co delikatnie łamało mi serce, bo zdążyłam ich wszystkich polubić, ale wiadomo odległość robi swoje. Do tego okazuje się, że u znajomych w Miami nie jest już tak kolorowo. To powoduje, że Nathaniel odwiedza Layle, dzięki czemu mamy okazję poznać go od innej strony.
☆ Relacja Layli i Alexandra jest pełna wzlotów i upadków, odpychania i przyciągania, bólu i cierpienia. Jednak widać, że bohaterowie chcą to zmienić, ale czy potrafią? Czy dadzą radę przestać być dla siebie toksyczni i raz się przyciągać, by później się znowu odepchną? Tego się dowiecie tylko i wyłącznie sięgając po tę trylogię.
☆ Styl pisania Agatki jest cudowny. Autorka świetnie potrafi przeprowadzić fabułę, że nawet na chwilę nie ma się ochoty odłożyć książki. Każdy bohater jest inny, barwny i ma w sobie coś przyciągającego. Mimo ciężkiej tematyki tej pozycji czyta się ją szybko z ciągłym zainteresowaniem, co zaraz się wydarzy. Z całego serca polecam zapoznać się z twórczością Agaty.
April 24, 2024
Jeśli jesteście ze mną od dawna to wiecie jaką darzę miłością całą trylogię destiny i że jest moim domem. Z tego miejsca chciałabym podziękować Agacie, że dała mi szansę patronować historie Layli i Alexandra. Bardzo dziękuję za możliwość patronowania twojej książki, sięgaj gwiazd!!!
Jeśli myślicie, że będzie to słodki romans, który chwyci was za serce, to zdecydowanie się zdziwicie. “If Only we could” to wspaniała, ale zaraz trudna i smutna historia, pokazująca prawdziwe realia walki z uzależnieniem i życie jakie następuje po nim. Nie zliczę ile razy płakałam na tej książce, a każdy jej kolejny reread łamie mi serce jeszcze bardziej. Więc zanim sięgnięcie po książkę sprawdźcie jej tw! Książka nie będzie odpowiednia dla wszystkich❕❕❕
Całą historię layli i Alexandra miałam okazję czytać ponad rok temu na wattpadzie i od razu dla niej przepadłam. Styl autorki, pomimo że jest dość ciężki, to bardzo wciąga, jak już zaczniesz to nie ma szansy żeby ją odłożyć. I wiem że dużo osobą nie podpasował styl pisania Agaty, mówiąc że jest bardzo ciężki, ale do tej historii nie pasuje żaden inny. Agata bardzo dobrze wciąga nas w mroczny klimat historii, idealnie opisuje emocje i przeżycia głównych bohaterów.
Co do bohaterów to nie mam żadnych zastrzeżeń. Layla przeszła w swoim życiu tak wiele, że jak czytam jej historię to mam ochotę ją ożywić i ją mocno przytulić, a co najważniejsze pogratulować, że pomimo tego co przeżyła robiła wszystko co w swojej mocy aby się nie poddać i naprawić wszystkie swoje błędy z przeszłości. Co do Alexandra, też nie mam żadnych zaostrzeń. Pomimo tego, że nie popieram jego każdego zachowania, to i tak dla Layli był wstanie zrobić wszystko i za to zdobył część mojego serca. Tak ich relacja jest toksyczna, nawet bardzo, pomimo swoich uczuć do siebie, co chwilę stawiali sobie kłody pod nogi, ale uważam, że inne okoliczności ich ,,związku’’ totalnie nie wpasowały by się w klimat tej historii. Jedyne co mogę powiedzieć o ich relacji to, to że są sobie przeznaczeni i że zasługują na swoje szczęśliwe zakończenie.
“If only we could” to nie tylko historia o walce z demonami przeszłości, ale także o odnalezieniu siły w sobie i odwadze, by zmierzyć się z własnymi słabościami. Mam nadzieję że dzięki tej historii, znajdziecie siłę aby się nie poddawać nie ważne co <3.
April 27, 2024
🤍Hej hej dzisiaj recenzja "If only we could" czyli druga części trylogi destiny, która dosłownie zawładnęła moim sercem.
🤍Czy jest to łatwa książka? Zdecydowanie nie. Moim zdaniem najlepsze książki, to są te, które sprawiają nam ból. Te poruszające ciężkie tematy, przez które książka nie chce wyjść z naszej głowy i na samą myśl o niej mamy łzy w oczach. Trylogia destniy się do nich zalicza.
🤍Tak jak w pierwszym tomie "And Vice Versa" mieliśmy okazję zobaczyć jak wygląda życie osoby uzależnionej od różnego rodzaju używek, tak w "If only we could" czytamy jak wygląda to życie głównej bohaterki kiedy walczy ze swoim uzależnieniem. Przeczytałam naprawdę ogromną ilość książek, w których był poruszany wątek narkotyków czy alkoholu, jednak w żadnej z tych książek nie zostało to przedstawione tak dobrze jak właśnie w tej. Autorka po prostu napisała tę książkę w taki sposób, że zostaje ona w naszych myślach na długo, a przedewszytskim pokazuje jak nie raz okrutny może być świat.
🤍Jestem niesamowicie dumna z Layli. Wiedząc co przeszła i patrząc na to jak próbuję się podnieść z samego dna naprawdę rozpiera mnie duma. Jest ona chyba jedną z silniejszych bohaterek jakie dane było mi do tej pory poznać. Podczas całego swojego pobytu w Norwegii była mnóstwo razy wystawiana na próbę, czy nie ulegnie pokusie i wróci do starych nawyków, a ona cały czas tak bardzo walczyła.
🤍Jednak muszę przyznać, że jedne z moich ulubionych momentów są wizyty u psychologa. Z jednej wizyty na drugą możemy zobaczyć jak duży bohaterka robi progres. Cała relacja Layli z Robertem w ogóle mi się bardzo podobała. Kiedy czytałam sceny z tą dwójką czułam naprawdę ogromny komfort.
🤍Nie zapomnijmy jeszcze o relacji Alexandra i Layli. Pomimo tego, że chłopak pojawiał się mniej niż w pierwszym tomie, to zdecydowanie skradł moją sympatię. Tak naprawdę każda jego rozmowa z dziewczyną to był krok do przodu do naprawienia ich relacji. Jeśli miałabym wybrać moją ulubioną ich scenę to byłaby to rozmowa w parku albo moment kiedy bohaterka nie mogła zasnąć, więc on przez całą noc był z nią na kamerce🥹🫠
🤍Przyrzekam z ręką na sercu i ma mojego psa (to już poważna obietnica), że ta książka jest niesamowita pod każdym względem i mam nadzieję, że po nią sięgnięcie by poznać historię Layli, i Alexandra🤍 A mi nie zostało już nic innego jak czekać na finałowy tom🥹
🤍Czy jest to łatwa książka? Zdecydowanie nie. Moim zdaniem najlepsze książki, to są te, które sprawiają nam ból. Te poruszające ciężkie tematy, przez które książka nie chce wyjść z naszej głowy i na samą myśl o niej mamy łzy w oczach. Trylogia destniy się do nich zalicza.
🤍Tak jak w pierwszym tomie "And Vice Versa" mieliśmy okazję zobaczyć jak wygląda życie osoby uzależnionej od różnego rodzaju używek, tak w "If only we could" czytamy jak wygląda to życie głównej bohaterki kiedy walczy ze swoim uzależnieniem. Przeczytałam naprawdę ogromną ilość książek, w których był poruszany wątek narkotyków czy alkoholu, jednak w żadnej z tych książek nie zostało to przedstawione tak dobrze jak właśnie w tej. Autorka po prostu napisała tę książkę w taki sposób, że zostaje ona w naszych myślach na długo, a przedewszytskim pokazuje jak nie raz okrutny może być świat.
🤍Jestem niesamowicie dumna z Layli. Wiedząc co przeszła i patrząc na to jak próbuję się podnieść z samego dna naprawdę rozpiera mnie duma. Jest ona chyba jedną z silniejszych bohaterek jakie dane było mi do tej pory poznać. Podczas całego swojego pobytu w Norwegii była mnóstwo razy wystawiana na próbę, czy nie ulegnie pokusie i wróci do starych nawyków, a ona cały czas tak bardzo walczyła.
🤍Jednak muszę przyznać, że jedne z moich ulubionych momentów są wizyty u psychologa. Z jednej wizyty na drugą możemy zobaczyć jak duży bohaterka robi progres. Cała relacja Layli z Robertem w ogóle mi się bardzo podobała. Kiedy czytałam sceny z tą dwójką czułam naprawdę ogromny komfort.
🤍Nie zapomnijmy jeszcze o relacji Alexandra i Layli. Pomimo tego, że chłopak pojawiał się mniej niż w pierwszym tomie, to zdecydowanie skradł moją sympatię. Tak naprawdę każda jego rozmowa z dziewczyną to był krok do przodu do naprawienia ich relacji. Jeśli miałabym wybrać moją ulubioną ich scenę to byłaby to rozmowa w parku albo moment kiedy bohaterka nie mogła zasnąć, więc on przez całą noc był z nią na kamerce🥹🫠
🤍Przyrzekam z ręką na sercu i ma mojego psa (to już poważna obietnica), że ta książka jest niesamowita pod każdym względem i mam nadzieję, że po nią sięgnięcie by poznać historię Layli, i Alexandra🤍 A mi nie zostało już nic innego jak czekać na finałowy tom🥹
May 2, 2024
📚If only we could📚
Od @agata__moore 🥰
[współpraca reklamowa] @wydawnictwoniezwykle ✨
„Więc znalezienie prawdziwej miłości nie jest dla ciebie warte zaryzykowania?”
🌸”If only we could” to kontynuacja historii o losach Layli Halton. Dziewczyna po tragicznym wydarzeniu w końcu próbuje odzyskać siebie i wyjść na prostą drogę. Motywacja jest ogromna, ale czy wszystko jest takie łatwe? Co może się jeszcze złego wydarzyć?
Co do pierwszej części „And Vice Versa” miałam sporo minusów, tu też ich kilka mam, ale zdecydowanie kontynuacja jest lepsza.
Zacznę od tego, że widać progres w stylu pisania autorki. Jest znacznie przyjemniejszy i bardziej zrozumiały. Zdecydowanie zmiana na plus. Sprawiło to, że książkę czytało się lepiej.
Layla zmienia otoczenie, wraz z matką wyprowadza się do Norwegii. Zdaje się, że po wyjściu z odwyku już wszystko będzie dobrze, ale czy na pewno? Layla w dalszym ciągu jest bezczelna i wyniosła. Lecz zauważyłam zmianę w tym, że zaczęła liczyć się ze swoimi przyjaciółmi. Samolubność poszła w odstawkę.
Alexandra w tym tomie dostajemy trochę mniej. Jego życie wciąż nie jest kolorowe, ale nie dostaniemy zbytnio większego rozwinięcia, a nie ukrywam, brakowało mi tego. Wiemy, że coś jest nie tak, ale to tylko tyle.
W dalszym ciągu relacja tej dwójki dla mnie jest lekko dziwna. Utrzymują kontakt telefoniczny ze względu na odległość, ale to tylko tyle. Niby się kochają, choć wzajemnie odtrącają z powodu niebezpieczeństw. Mam wrażenie, że kręcą się w kolko. Nie wyczuwam od nich żadnej chemii i przyciągania. Dla mnie ich relacja jest nijaka.
Plot twisty były zaskakujące, ale jednocześnie wykonanie ich niewyobrażalne, zbyt niemożliwe.
Ogromnie irytowała mnie matka Layli. Dorosła kobieta, która osiągnęła wiele sukcesów i nie widzi nic poza czubkiem własnego nosa. Jak można być tak wielką ignorantką?
„If only we could” pozwoli bardziej zrozumieć nam bohaterów. Poniekąd uczą się na własnych błędach i próbują prowadzić lepsze życie.
Moja relacja z tą historią jest zawirowana. Odczuwalne emocje są znikome. Książka zbytnio nie przypadła mi do gustu, ale mimo wszystko ma w sobie coś, co nas intryguje. Chętnie dowiem się jak potoczą się dalsze losy bohaterów, pomimo tego, że nie powaliła mnie na kolana. 🌸
📚3/5
Od @agata__moore 🥰
[współpraca reklamowa] @wydawnictwoniezwykle ✨
„Więc znalezienie prawdziwej miłości nie jest dla ciebie warte zaryzykowania?”
🌸”If only we could” to kontynuacja historii o losach Layli Halton. Dziewczyna po tragicznym wydarzeniu w końcu próbuje odzyskać siebie i wyjść na prostą drogę. Motywacja jest ogromna, ale czy wszystko jest takie łatwe? Co może się jeszcze złego wydarzyć?
Co do pierwszej części „And Vice Versa” miałam sporo minusów, tu też ich kilka mam, ale zdecydowanie kontynuacja jest lepsza.
Zacznę od tego, że widać progres w stylu pisania autorki. Jest znacznie przyjemniejszy i bardziej zrozumiały. Zdecydowanie zmiana na plus. Sprawiło to, że książkę czytało się lepiej.
Layla zmienia otoczenie, wraz z matką wyprowadza się do Norwegii. Zdaje się, że po wyjściu z odwyku już wszystko będzie dobrze, ale czy na pewno? Layla w dalszym ciągu jest bezczelna i wyniosła. Lecz zauważyłam zmianę w tym, że zaczęła liczyć się ze swoimi przyjaciółmi. Samolubność poszła w odstawkę.
Alexandra w tym tomie dostajemy trochę mniej. Jego życie wciąż nie jest kolorowe, ale nie dostaniemy zbytnio większego rozwinięcia, a nie ukrywam, brakowało mi tego. Wiemy, że coś jest nie tak, ale to tylko tyle.
W dalszym ciągu relacja tej dwójki dla mnie jest lekko dziwna. Utrzymują kontakt telefoniczny ze względu na odległość, ale to tylko tyle. Niby się kochają, choć wzajemnie odtrącają z powodu niebezpieczeństw. Mam wrażenie, że kręcą się w kolko. Nie wyczuwam od nich żadnej chemii i przyciągania. Dla mnie ich relacja jest nijaka.
Plot twisty były zaskakujące, ale jednocześnie wykonanie ich niewyobrażalne, zbyt niemożliwe.
Ogromnie irytowała mnie matka Layli. Dorosła kobieta, która osiągnęła wiele sukcesów i nie widzi nic poza czubkiem własnego nosa. Jak można być tak wielką ignorantką?
„If only we could” pozwoli bardziej zrozumieć nam bohaterów. Poniekąd uczą się na własnych błędach i próbują prowadzić lepsze życie.
Moja relacja z tą historią jest zawirowana. Odczuwalne emocje są znikome. Książka zbytnio nie przypadła mi do gustu, ale mimo wszystko ma w sobie coś, co nas intryguje. Chętnie dowiem się jak potoczą się dalsze losy bohaterów, pomimo tego, że nie powaliła mnie na kolana. 🌸
📚3/5
November 24, 2024
Choć moje emocje po przeczytaniu pierwszej części jeszcze nie opadły, to już sięgnęłam po drugą, bo byłam ciekawa co dalej i jak to wszystko dalej się potoczy.
Ta książka to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z poprzedniej książki. Layla w końcu sięgnęła dna, Dziewczyna pod naporem wydarzeń i matki zgłasza się na roczny odwyk, jednak wychodzi z niego wcześniej niż powinna. Młoda kobieta w końcu zrozumiała, że może żyć bez nałogów, jednak nie wraca do starego życia. Matka wywozi ją do Norwegi, żeby odizolować ją od miejsca, w którym przechodziła ciężkie chwile i od starych znajomych.
Layla uczy się żyć od nowa, spotyka starego znajomego, który wkrótce staje się jej bliski, jednak ona wciąż wzdycha do Alexandra. Dziewczyna zmuszona przez matkę spotyka się z terapeutą jak i uczęszcza na zajęcia grupy wsparcia, gdzie poznaje nową przyjaciółkę, w której dostrzega starą siebie.
Ta książka zrobiła na mnie równie potężne wrażenie co poprzednia. Tutaj Layla uczy się na nowo żyć, popełnia błędy, jednak jest świadoma swoich czynów, nie poddaje się pokusom, na które wystawia ją los. Dziewczyna ma dylemat związany ze swoimi nowymi znajomymi, którzy siebie nienawidzą, a ona podobnie jak i czytelnik nie do końca wie o co w ogóle chodzi.
Historia jest ciężka i trudna, mamy w pewnym sensie pokazany proces wychodzenia na prostą po traumatycznych przeżyciach, nasza bohaterka w końcu dojrzewa i zaczyna dostrzegać swoje błędy, sytuacja z nową znajomą stawia ją w miejscu jej przyjaciół sprzed roku, kiedy to ona miała problemy i nie chciała pomocy.
Książka ma w sobie sporo wątków związanych z tajemnicami, manipulacją, ponownie skupia się na problemach uzależnień, traum i próby ratowania czyjegoś życia. W tej historii znajdziemy także mistrzowską grę pozorów, a osoby które wydawały się nieskazitelne okazują się nieźle pokręcone delikatnie mówiąc. Znajdzie się także wątek kryminalny ze względu na ojca Layli, który znów próbuje wkroczyć w życie dziewczyny i sporo w nim namiesza.
Książkę czytał mi się dobrze, w moim odczuciu nie jest tak przytłaczająca jak pierwsza część, historia jest ciekawa, potrafi zaskoczyć i trzyma w napięciu niemal do końca. Zakończenie daje nadzieję, że kolejny tom będzie bardzo ciekawy.
Ta książka to bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z poprzedniej książki. Layla w końcu sięgnęła dna, Dziewczyna pod naporem wydarzeń i matki zgłasza się na roczny odwyk, jednak wychodzi z niego wcześniej niż powinna. Młoda kobieta w końcu zrozumiała, że może żyć bez nałogów, jednak nie wraca do starego życia. Matka wywozi ją do Norwegi, żeby odizolować ją od miejsca, w którym przechodziła ciężkie chwile i od starych znajomych.
Layla uczy się żyć od nowa, spotyka starego znajomego, który wkrótce staje się jej bliski, jednak ona wciąż wzdycha do Alexandra. Dziewczyna zmuszona przez matkę spotyka się z terapeutą jak i uczęszcza na zajęcia grupy wsparcia, gdzie poznaje nową przyjaciółkę, w której dostrzega starą siebie.
Ta książka zrobiła na mnie równie potężne wrażenie co poprzednia. Tutaj Layla uczy się na nowo żyć, popełnia błędy, jednak jest świadoma swoich czynów, nie poddaje się pokusom, na które wystawia ją los. Dziewczyna ma dylemat związany ze swoimi nowymi znajomymi, którzy siebie nienawidzą, a ona podobnie jak i czytelnik nie do końca wie o co w ogóle chodzi.
Historia jest ciężka i trudna, mamy w pewnym sensie pokazany proces wychodzenia na prostą po traumatycznych przeżyciach, nasza bohaterka w końcu dojrzewa i zaczyna dostrzegać swoje błędy, sytuacja z nową znajomą stawia ją w miejscu jej przyjaciół sprzed roku, kiedy to ona miała problemy i nie chciała pomocy.
Książka ma w sobie sporo wątków związanych z tajemnicami, manipulacją, ponownie skupia się na problemach uzależnień, traum i próby ratowania czyjegoś życia. W tej historii znajdziemy także mistrzowską grę pozorów, a osoby które wydawały się nieskazitelne okazują się nieźle pokręcone delikatnie mówiąc. Znajdzie się także wątek kryminalny ze względu na ojca Layli, który znów próbuje wkroczyć w życie dziewczyny i sporo w nim namiesza.
Książkę czytał mi się dobrze, w moim odczuciu nie jest tak przytłaczająca jak pierwsza część, historia jest ciekawa, potrafi zaskoczyć i trzyma w napięciu niemal do końca. Zakończenie daje nadzieję, że kolejny tom będzie bardzo ciekawy.
May 5, 2024
If Only We Could
Agata Moore
[współpraca reklamowa @wydniewz]
Opis okładkowy w komentarzu.
R e c e n z j a
Zdecydowanie nie mogłam się doczekać aż przeczytać ten tom, ponieważ pierwsza część zostawiła mnie w takim zdezorientowaniu i zaskoczeniu, że nie wiedziałam co ze sobą zrobić.
Jestem bardzo zaskoczona ile tu się działo!
Jestem niesamowicie zadowolona jak autorka poprowadziła w tej części problemy Layli, to jak skupiła się na niej i jak to było dobrze ukazane dla czytelnika - zdecydowanie na plus.
Dziewczyna próbuje się odnaleźć i wreszcie wyjść na prostą, po tylu problemach z którymi się zmagała, jestem niesamowicie z niej dumna, ponieważ widać było jak się stara.
Jeśli chodzi o Alexandra to w tej części jest go trutka troszeczkę mniej, ponieważ autorka skupiła się bardziej na życiu Layli, co szczerze? Totalnie mi nie przeszkadza, ponieważ brakowało mi tego by bardziej się zżyć z bohaterką.
Jeśli chodzi o akcje to akcja jest dynamiczna i towarzyszył mi zwykle istny rollercoaster i trzymanie w napięciu + nie wiedziałam czego się spodziewać po Agacie 😅.
Cieszy mnie to, że autorka przemyślała wszystko i powoli wprowadzała różne informacje przez co nie wyglądało to chaotycznie.
Layla zmienia otoczenie po odwyku, i po pobyciu w szpitalu staje się inna osobą, jak już pisałam jestem strasznie z niej dumna, ponieważ podobała mi się jej odsłona.
Jest silna, mimo tego co przeszła.
Przeprowadza się z matką do Norwegii, do nowego otoczenia.
Aleksander oczywiście jak zwykle skradła moje serce i chce go więcej i więcej.
Nie zapomnijmy również że on też odniósł w życiu więcej cierpienia i bólu, przez co mam wrażenie, że razem z Layla się uzupełniają ❤️🩹 (mimo kłótni okej¿) Ps. Jest cudowny…
Jeśli chodzi o pismo autorki jak zwykle mi się podobało, jest cudowne i czytając książkę nie można się oderwać, książka mi się bardzo podobała i nie mogę się doczekać aż sięgnę po 3 tom.
Agata zrobiłaś bardzo dobrą robotę i gratuluje Ci, że wydałaś kolejną książkę 🩷 buziaki 💋
5/5⭐️
[slow burn, walka z uzależnieniem, wyjazd, drugi tom, trudna przeszłość, scars, toxic mom, tajemnice]
Agata Moore
[współpraca reklamowa @wydniewz]
Opis okładkowy w komentarzu.
R e c e n z j a
Zdecydowanie nie mogłam się doczekać aż przeczytać ten tom, ponieważ pierwsza część zostawiła mnie w takim zdezorientowaniu i zaskoczeniu, że nie wiedziałam co ze sobą zrobić.
Jestem bardzo zaskoczona ile tu się działo!
Jestem niesamowicie zadowolona jak autorka poprowadziła w tej części problemy Layli, to jak skupiła się na niej i jak to było dobrze ukazane dla czytelnika - zdecydowanie na plus.
Dziewczyna próbuje się odnaleźć i wreszcie wyjść na prostą, po tylu problemach z którymi się zmagała, jestem niesamowicie z niej dumna, ponieważ widać było jak się stara.
Jeśli chodzi o Alexandra to w tej części jest go trutka troszeczkę mniej, ponieważ autorka skupiła się bardziej na życiu Layli, co szczerze? Totalnie mi nie przeszkadza, ponieważ brakowało mi tego by bardziej się zżyć z bohaterką.
Jeśli chodzi o akcje to akcja jest dynamiczna i towarzyszył mi zwykle istny rollercoaster i trzymanie w napięciu + nie wiedziałam czego się spodziewać po Agacie 😅.
Cieszy mnie to, że autorka przemyślała wszystko i powoli wprowadzała różne informacje przez co nie wyglądało to chaotycznie.
Layla zmienia otoczenie po odwyku, i po pobyciu w szpitalu staje się inna osobą, jak już pisałam jestem strasznie z niej dumna, ponieważ podobała mi się jej odsłona.
Jest silna, mimo tego co przeszła.
Przeprowadza się z matką do Norwegii, do nowego otoczenia.
Aleksander oczywiście jak zwykle skradła moje serce i chce go więcej i więcej.
Nie zapomnijmy również że on też odniósł w życiu więcej cierpienia i bólu, przez co mam wrażenie, że razem z Layla się uzupełniają ❤️🩹 (mimo kłótni okej¿) Ps. Jest cudowny…
Jeśli chodzi o pismo autorki jak zwykle mi się podobało, jest cudowne i czytając książkę nie można się oderwać, książka mi się bardzo podobała i nie mogę się doczekać aż sięgnę po 3 tom.
Agata zrobiłaś bardzo dobrą robotę i gratuluje Ci, że wydałaś kolejną książkę 🩷 buziaki 💋
5/5⭐️
[slow burn, walka z uzależnieniem, wyjazd, drugi tom, trudna przeszłość, scars, toxic mom, tajemnice]
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 4, 2024
▪️▪️▪️
▪️Tytuł: If Only We Could. Tom 2
▪️Seria: Destiny
▪️Autor: Agata Moore
▪️Wydawnictwo: NieZwykłe
▪️Premiera: 24.04.2024 r.
▪️▪️▪️
"If Only We Could" czyli drugi tom serii Destiny i zarazem kontynuacja historii bohaterów powieści And Vice Versa 💚
Jeżeli czytaliście pierwszy tom to wiecie, że nasza bohaterka miała ogromny problem z używkami ale również i z depresją. Niestety w pewnym momencie doprowadziło to do tragedii i tego, że jej życie wisiało na włosku... Dosłownie... Na szczęście będąc na odwyku Layli udaje się wygrać z nałogiem choć dziewczyna ma świadomość, że będzie to jej wieczną słabością. Wraz z matką ma rozpocząć nowe życie na norweskiej wyspie Nesøya. Tylko czy to wystarczy aby uciec i uchronić się od wszelkich pokus oraz szemranego towarzystwa, które zwiastuje kłopoty...?
Myśląc o powyższej książce pierwsze co nam się nasuwa to "Layla, po drugiej stronie lustra". W naszym odczuciu autorka dołożyła tu wszelkich starań aby odzwierciedlić to jak ciężkie jest wyjście z nałogu ale co ważniejsze jak ciężkie jest zachowanie czystości umysłu i zdawanie sobie sprawy z tego jak ogromny problem się ma oraz z jakimi konsekwencjami on się wiąże.
Obserwując poczynania Layli, widzimy, że niejednokrotnie będzie ona toczyła sama ze sobą silną walkę o to aby nie ulec pokusom jakie będą ją otaczać i nie wrócić do dawnego życia a mówiąc szczerze to miałyśmy wrażenie, że ta walka jest znacznie cięższa niż samo odstawienie używek gdyż ją człowiek toczy codziennie w tak naprawdę każdej sekundzie swojego życia.
W tym tomie momentami pojawiać się będą wzmianki na temat postaci, które poznaliśmy już w pierwszym tomie ale i w życiu Layli zawitają nowe osoby, które względem dziewczyny będą miały pewne zamiary. Oczywiście tego co to będzie zdradzić nie możemy ale jesteśmy przekonane, że nudzić się nie będziecie 😉
"If Only We Could" to książka, która naszym zdaniem bardzo dobitnie potrafi pokazać co z życiem człowieka potrafią zrobić narkotyki i alkohol i do jakiego jego upadku mogą one doprowadzić. Z pewnością daje do myślenia i głęboko wierzymy w to, że niejedną osobę od takiego losu historia ta będzie w stanie uchronić.
▪️Tytuł: If Only We Could. Tom 2
▪️Seria: Destiny
▪️Autor: Agata Moore
▪️Wydawnictwo: NieZwykłe
▪️Premiera: 24.04.2024 r.
▪️▪️▪️
"If Only We Could" czyli drugi tom serii Destiny i zarazem kontynuacja historii bohaterów powieści And Vice Versa 💚
Jeżeli czytaliście pierwszy tom to wiecie, że nasza bohaterka miała ogromny problem z używkami ale również i z depresją. Niestety w pewnym momencie doprowadziło to do tragedii i tego, że jej życie wisiało na włosku... Dosłownie... Na szczęście będąc na odwyku Layli udaje się wygrać z nałogiem choć dziewczyna ma świadomość, że będzie to jej wieczną słabością. Wraz z matką ma rozpocząć nowe życie na norweskiej wyspie Nesøya. Tylko czy to wystarczy aby uciec i uchronić się od wszelkich pokus oraz szemranego towarzystwa, które zwiastuje kłopoty...?
Myśląc o powyższej książce pierwsze co nam się nasuwa to "Layla, po drugiej stronie lustra". W naszym odczuciu autorka dołożyła tu wszelkich starań aby odzwierciedlić to jak ciężkie jest wyjście z nałogu ale co ważniejsze jak ciężkie jest zachowanie czystości umysłu i zdawanie sobie sprawy z tego jak ogromny problem się ma oraz z jakimi konsekwencjami on się wiąże.
Obserwując poczynania Layli, widzimy, że niejednokrotnie będzie ona toczyła sama ze sobą silną walkę o to aby nie ulec pokusom jakie będą ją otaczać i nie wrócić do dawnego życia a mówiąc szczerze to miałyśmy wrażenie, że ta walka jest znacznie cięższa niż samo odstawienie używek gdyż ją człowiek toczy codziennie w tak naprawdę każdej sekundzie swojego życia.
W tym tomie momentami pojawiać się będą wzmianki na temat postaci, które poznaliśmy już w pierwszym tomie ale i w życiu Layli zawitają nowe osoby, które względem dziewczyny będą miały pewne zamiary. Oczywiście tego co to będzie zdradzić nie możemy ale jesteśmy przekonane, że nudzić się nie będziecie 😉
"If Only We Could" to książka, która naszym zdaniem bardzo dobitnie potrafi pokazać co z życiem człowieka potrafią zrobić narkotyki i alkohol i do jakiego jego upadku mogą one doprowadzić. Z pewnością daje do myślenia i głęboko wierzymy w to, że niejedną osobę od takiego losu historia ta będzie w stanie uchronić.
April 28, 2024
𝑅𝑒𝑐𝑒𝑛𝑧𝑗𝑎 "𝐼𝑓 𝑜𝑛𝑙𝑦 𝑤𝑒 𝑐𝑜𝑢𝑙𝑑" .・❀.・
• współpraca reklamowa •
Spoilery!
Ta książka to nie tylko kilka przypadkowych słów na papierze. To coś więcej. Sposób w jaki autorka opisała główną bohaterkę, jej zmagania się z depresją, wyjście z nałogu z silną potrzebą by ponownie ulec jest niezaprzeczalnie fascynująca. Poradziła sobie z tym zadaniem na medal.
Czytając naprawdę można wczuć się w cierpienie bohatera. Z tego względu na początku ciężko było mi przejść przez fabułę i ponownie wrócić do ich świata. Styl pisania Agaty to coś co powinniście poznać. Te dialogi czy opisy są wręcz "nie do opisania". Ma się ochotę czytać i czytać, a przede wszystkim nie kończyć.
𝑳𝒂𝒚𝒍𝒂 przeszła ogromną zmianę, zwłaszcza tą przemianę wewnętrzną. Wyjazd z mamą do Norwegi wiele jej pomógł. Widać, że naprawdę stara się wyjść z tego i zapomnieć o bolesnej przeszłości, która notorycznie ją gnębi i do niej wraca.
𝑨𝒍𝒆𝒙𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓 chociaż w pierwszym tomie był złośliwy wobec Layli, tak w tej części poznajemy go z zupełnie innej strony. Możemy również przeczytać jeden rozdział z jego perspektywy i decyzję jakie musiał podjąć i dobry Boże.. ten rozdział był naprawdę potrzebny, by móc poczuć lepiej fabułę.
Jeśli chodzi o relacje tej dwójki to jest coś co naprawdę mnie irytowało i chciałam być im taką dobrą wróżką, która ich nakieruje na siebie, bez zbędnego pi€rdol€nia. By się przestali kłócić i odnaleźli siebie.
W tej części także poznajemy bliżej przyjaciół głównej bohaterki. Oni także mają swoje trudności, które pokonują, a nawet takie których nie sposób przeskoczyć.
Bolesne były sceny walki Layli z nałogiem czy także jej relacja z mamą. Choć z początku piękna i kiełkującą w miłości matki do córki.. tak z czasem jak owoc, zgniła i do wyrzucenia. Ojciec również nie był jej dłuży, jestem zaintrygowana dlaczego chce zniszczyć życie własnej córce i mam nadziej ze wszystkie odpowiedzi otrzymam w ostatnim tomie.
𝐷𝑙𝑎 𝑚𝑛𝑖𝑒 𝑘𝑠𝑖ąż𝑘𝑎 𝑜𝑡𝑟𝑧𝑦𝑚𝑢𝑗𝑒 5/5 ✩
𝑤𝑎𝑠𝑧𝑎 "𝑝ół𝑘𝑎 𝑛𝑎 𝑘𝑠𝑖ąż𝑘𝑖" .・❀.・
• współpraca reklamowa •
Spoilery!
Ta książka to nie tylko kilka przypadkowych słów na papierze. To coś więcej. Sposób w jaki autorka opisała główną bohaterkę, jej zmagania się z depresją, wyjście z nałogu z silną potrzebą by ponownie ulec jest niezaprzeczalnie fascynująca. Poradziła sobie z tym zadaniem na medal.
Czytając naprawdę można wczuć się w cierpienie bohatera. Z tego względu na początku ciężko było mi przejść przez fabułę i ponownie wrócić do ich świata. Styl pisania Agaty to coś co powinniście poznać. Te dialogi czy opisy są wręcz "nie do opisania". Ma się ochotę czytać i czytać, a przede wszystkim nie kończyć.
𝑳𝒂𝒚𝒍𝒂 przeszła ogromną zmianę, zwłaszcza tą przemianę wewnętrzną. Wyjazd z mamą do Norwegi wiele jej pomógł. Widać, że naprawdę stara się wyjść z tego i zapomnieć o bolesnej przeszłości, która notorycznie ją gnębi i do niej wraca.
𝑨𝒍𝒆𝒙𝒂𝒏𝒅𝒆𝒓 chociaż w pierwszym tomie był złośliwy wobec Layli, tak w tej części poznajemy go z zupełnie innej strony. Możemy również przeczytać jeden rozdział z jego perspektywy i decyzję jakie musiał podjąć i dobry Boże.. ten rozdział był naprawdę potrzebny, by móc poczuć lepiej fabułę.
Jeśli chodzi o relacje tej dwójki to jest coś co naprawdę mnie irytowało i chciałam być im taką dobrą wróżką, która ich nakieruje na siebie, bez zbędnego pi€rdol€nia. By się przestali kłócić i odnaleźli siebie.
W tej części także poznajemy bliżej przyjaciół głównej bohaterki. Oni także mają swoje trudności, które pokonują, a nawet takie których nie sposób przeskoczyć.
Bolesne były sceny walki Layli z nałogiem czy także jej relacja z mamą. Choć z początku piękna i kiełkującą w miłości matki do córki.. tak z czasem jak owoc, zgniła i do wyrzucenia. Ojciec również nie był jej dłuży, jestem zaintrygowana dlaczego chce zniszczyć życie własnej córce i mam nadziej ze wszystkie odpowiedzi otrzymam w ostatnim tomie.
𝐷𝑙𝑎 𝑚𝑛𝑖𝑒 𝑘𝑠𝑖ąż𝑘𝑎 𝑜𝑡𝑟𝑧𝑦𝑚𝑢𝑗𝑒 5/5 ✩
𝑤𝑎𝑠𝑧𝑎 "𝑝ół𝑘𝑎 𝑛𝑎 𝑘𝑠𝑖ąż𝑘𝑖" .・❀.・
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 12, 2024
[współpraca reklamowa]
„If Only We Could” to drugi tom trylogii destiny. Książka porusza ciężką tematykę uzależnień które w tych czasach są coraz częstsze i uważam że to taka książka którą powinni przeczytać wszyscy bo może uświadomić sporo faktów. Oczywiście trzeba być świadomym że książka może mieć za trudną tematykę dla niektórych czytelników i trzeba mieć to na uwadze. W pierwszym tomie pokazuje punkt widzenia osoby uzależnionej, w drugiej zaś jest perspektywa dziewczyny która walczy z nałogiem mimo trudności i próbuje pomóc uzależnionej znajomej.
Layla nasza żabka która przeszła w życiu piekło i nadal walczy. Przeszłość w Las Vegas, Alkohol, imprezy, narkotyki, samookaleczenie, próba samobójcza, odwyk, morderstwa, brak zainteresowania rodziców. Nastolatka która wycierpiała zbyt dużo jak na swój młody wiek. Dziewczyna która po prostu chciała być wreszcie szczęśliwa jednak nie jest dane jej tego zaznać.
Alexander. Tak boli mnie ich historia. Jedno nie umie żyć bez drugiego mimo to Layla wypiera się uczuć by Alex mógł zacząć nowe życie na jakie zasługuje. W momentach gdy rozmawiali przez telefon serce mi się łamało, tak bardzo zasługują na happy End.
jezuuu te ostatnie 100 stron! Co to było?! Tak się zestresowałam, głowa mi wyłączyła myślenie i ostatnie strony pochłaniałam jedna po drugiej nie kontaktując z rzeczywistością. Oba tomy strasznie szybko i przyjemnie mi się czytało, jednak jestem większą fanką drugiego tomu który jeszcze bardziej mnie pochłonął.
Rozdziały są dosyć długie co mi osobiście nie przeszkadza .
Okładka jest śliczna! Tak samo jak wklejka, rysunek i rozpoczęcia rozdziału, wszystko zostało starannie zrobione.
„If Only We Could” to drugi tom trylogii destiny. Książka porusza ciężką tematykę uzależnień które w tych czasach są coraz częstsze i uważam że to taka książka którą powinni przeczytać wszyscy bo może uświadomić sporo faktów. Oczywiście trzeba być świadomym że książka może mieć za trudną tematykę dla niektórych czytelników i trzeba mieć to na uwadze. W pierwszym tomie pokazuje punkt widzenia osoby uzależnionej, w drugiej zaś jest perspektywa dziewczyny która walczy z nałogiem mimo trudności i próbuje pomóc uzależnionej znajomej.
Layla nasza żabka która przeszła w życiu piekło i nadal walczy. Przeszłość w Las Vegas, Alkohol, imprezy, narkotyki, samookaleczenie, próba samobójcza, odwyk, morderstwa, brak zainteresowania rodziców. Nastolatka która wycierpiała zbyt dużo jak na swój młody wiek. Dziewczyna która po prostu chciała być wreszcie szczęśliwa jednak nie jest dane jej tego zaznać.
Alexander. Tak boli mnie ich historia. Jedno nie umie żyć bez drugiego mimo to Layla wypiera się uczuć by Alex mógł zacząć nowe życie na jakie zasługuje. W momentach gdy rozmawiali przez telefon serce mi się łamało, tak bardzo zasługują na happy End.
jezuuu te ostatnie 100 stron! Co to było?! Tak się zestresowałam, głowa mi wyłączyła myślenie i ostatnie strony pochłaniałam jedna po drugiej nie kontaktując z rzeczywistością. Oba tomy strasznie szybko i przyjemnie mi się czytało, jednak jestem większą fanką drugiego tomu który jeszcze bardziej mnie pochłonął.
Rozdziały są dosyć długie co mi osobiście nie przeszkadza .
Okładka jest śliczna! Tak samo jak wklejka, rysunek i rozpoczęcia rozdziału, wszystko zostało starannie zrobione.
May 1, 2024
[współpraca reklamowa]
W momencie, w którym skończyłam tom 1 nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Tak bardzo pragnęłam przeczytać już drugi tom, a jak dowiedziałam się, że będę go recenzować to przysięgam prawie się popłakałam ze szczęścia. I dziękuję ci Aga za zaufanie. Styl pisania jest tak samo dobry jak w „And vice versa”. Kocham to jak autorka buduje cały świat i to w jaki sposób przedstawia dalsze losy naszych bohaterów. Książkę przeczytałam naprawdę szybko, a to dlatego że totalnie nie mogłam się od niej oderwać. Akcja jest dynamiczna, nie nudziłam się podczas czytania. Wszystko jest totalnie przemyślane. Z każdą stroną dowiadujemy się więcej i więcej. Autorka stopniowo wprowadza nowe informacje, które tylko wprawiają książkę w mroczny nastrój. Zapewniam was, że do ostatniej strony będzie trzymać was w napięciu i będziecie wyczekiwać tego jak potoczy się akcja. Także fabuła książki naprawdę się wyróżnia i jest niesamowita. Bohaterowie - cóż, poznajemy tutaj dalsze losy Layli, która wyszła z odwyku. Dziewczyna radzi sobie świetnie mimo przeróżnych pokus. Jest tutaj mało Alexandra, ale i tak jest on wplątany w fabułę i ja nie mogłam się doczekać aż będzie jakakolwiek wzmianka o tym bohaterze. Uwielbiam tego człowieka🥹 Występuje tutaj za to jedna postać, która już od początku mi się nie podobała a mianowicie Patrick… jak ja go nie lubię!!! Był on irytujący i zaborczy wobec naszej Layli, ale potrzebny w całej fabule, ponieważ naprawdę czułam napięcie w momentach, w których pojawiał się bohater. Poza tym ogólnie mówiąc postacie zostali świetnie wykreowani.
W momencie, w którym skończyłam tom 1 nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić. Tak bardzo pragnęłam przeczytać już drugi tom, a jak dowiedziałam się, że będę go recenzować to przysięgam prawie się popłakałam ze szczęścia. I dziękuję ci Aga za zaufanie. Styl pisania jest tak samo dobry jak w „And vice versa”. Kocham to jak autorka buduje cały świat i to w jaki sposób przedstawia dalsze losy naszych bohaterów. Książkę przeczytałam naprawdę szybko, a to dlatego że totalnie nie mogłam się od niej oderwać. Akcja jest dynamiczna, nie nudziłam się podczas czytania. Wszystko jest totalnie przemyślane. Z każdą stroną dowiadujemy się więcej i więcej. Autorka stopniowo wprowadza nowe informacje, które tylko wprawiają książkę w mroczny nastrój. Zapewniam was, że do ostatniej strony będzie trzymać was w napięciu i będziecie wyczekiwać tego jak potoczy się akcja. Także fabuła książki naprawdę się wyróżnia i jest niesamowita. Bohaterowie - cóż, poznajemy tutaj dalsze losy Layli, która wyszła z odwyku. Dziewczyna radzi sobie świetnie mimo przeróżnych pokus. Jest tutaj mało Alexandra, ale i tak jest on wplątany w fabułę i ja nie mogłam się doczekać aż będzie jakakolwiek wzmianka o tym bohaterze. Uwielbiam tego człowieka🥹 Występuje tutaj za to jedna postać, która już od początku mi się nie podobała a mianowicie Patrick… jak ja go nie lubię!!! Był on irytujący i zaborczy wobec naszej Layli, ale potrzebny w całej fabule, ponieważ naprawdę czułam napięcie w momentach, w których pojawiał się bohater. Poza tym ogólnie mówiąc postacie zostali świetnie wykreowani.
May 2, 2024
„𝐈𝐟 𝐎𝐧𝐥𝐲 𝐖𝐞 𝐂𝐨𝐮𝐥𝐝” druga część trylogii 𝐃𝐞𝐬𝐭𝐢𝐧𝐲
To jak wciągnęłam się w tą książkę było niesamowite. Z każdym rozdziałem miałam ochotę czytaj więcej i więcej aż doszłam do końca i miałam takie „to już koniec? Jak to? Ja chcę więcej!”
To co działo się w tej części to był jeden wielki chaos, ale w domu tego słowa znaczeniu. Działo się dużo ale ja to lubię.
Historia opowiada o tych samych bohaterach co „𝐀𝐧𝐝 𝐕𝐢𝐜𝐞 𝐕𝐞𝐫𝐬𝐚” jednak w głównej mierze opiera się na historii 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢𝐢 oraz tego jak wygląda jej życie po wyjściu z nałogu.
𝐋𝐚𝐲𝐥𝐚 po wyjściu z nałogu zostaje zmuszona przez matkę do przeprowadzki do Norwegii gdzie poznaje 𝐑𝐨𝐬𝐚𝐥𝐢𝐞 𝐇𝐚𝐲𝐞𝐬 oraz pewnego mężczyznę - 𝐏𝐚𝐭𝐫𝐢𝐜𝐚. 𝐑𝐨𝐬𝐚𝐥𝐢𝐞 to siedemnastoletnia dziewczyna której życie wygląda podobnie do tego które kiedyś prowadziła 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐚. Natomiast 𝐏𝐚𝐭𝐫𝐢𝐜 od samego początku mnie hmm może nie tyle co oczarował ale wydawało mi się, że będzie naprawdę spoko chłopakiem, no cóż myliłam się.
Życie 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢𝐢 po przeprowadzce wcale nie jest takie usłane różami jak może się wydawać, dziewczyna dopiero co wyszła z jednym problemu i od razu wpakowała się w kolejne.
W tej książce działo się naprawdę dużo i jest to w sumie jedna z wielu rzeczy dlaczego tak bardzo polubiłam i 𝐈𝐎𝐖𝐂 i 𝐀𝐕𝐕, nie wiało tam nudą, ani trochę.
Pióro autorki porwało mnie już w 𝐲, a to co zrobiło ze mną w 𝐈𝐎𝐖𝐂 to była jakaś masakra. Zdecydowanie wydać wielki progres pisania pomiędzy tymi książkami, jednak wiem, że to właśnie 𝐀𝐕𝐕 zostanie na zawsze w moim sercu.
Sam pomysł na fabułę również był świetny, po mimo tego, że nie widujemy w tej książce za dużo 𝐀𝐥𝐞𝐱𝐚𝐧𝐝𝐫𝐚 oraz innych przyjaciół 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢 to nie zostało kompletnie osunięci na bok, zawsze przewijają się w jej życiu i zawsze dowiadujemy się co nie co na ich temat oraz wiemy co się u nich dzieje.
Książka mnie pochłonęła, chciałam napisać, że to ja ją pochłonęłam ale w całe tak nie było haha. Jeśli jesteście ciekawi jak wyglądało życie 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢 po pierwszym tomie to sięgajcie po 𝐈𝐎𝐖𝐂!
To jak wciągnęłam się w tą książkę było niesamowite. Z każdym rozdziałem miałam ochotę czytaj więcej i więcej aż doszłam do końca i miałam takie „to już koniec? Jak to? Ja chcę więcej!”
To co działo się w tej części to był jeden wielki chaos, ale w domu tego słowa znaczeniu. Działo się dużo ale ja to lubię.
Historia opowiada o tych samych bohaterach co „𝐀𝐧𝐝 𝐕𝐢𝐜𝐞 𝐕𝐞𝐫𝐬𝐚” jednak w głównej mierze opiera się na historii 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢𝐢 oraz tego jak wygląda jej życie po wyjściu z nałogu.
𝐋𝐚𝐲𝐥𝐚 po wyjściu z nałogu zostaje zmuszona przez matkę do przeprowadzki do Norwegii gdzie poznaje 𝐑𝐨𝐬𝐚𝐥𝐢𝐞 𝐇𝐚𝐲𝐞𝐬 oraz pewnego mężczyznę - 𝐏𝐚𝐭𝐫𝐢𝐜𝐚. 𝐑𝐨𝐬𝐚𝐥𝐢𝐞 to siedemnastoletnia dziewczyna której życie wygląda podobnie do tego które kiedyś prowadziła 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐚. Natomiast 𝐏𝐚𝐭𝐫𝐢𝐜 od samego początku mnie hmm może nie tyle co oczarował ale wydawało mi się, że będzie naprawdę spoko chłopakiem, no cóż myliłam się.
Życie 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢𝐢 po przeprowadzce wcale nie jest takie usłane różami jak może się wydawać, dziewczyna dopiero co wyszła z jednym problemu i od razu wpakowała się w kolejne.
W tej książce działo się naprawdę dużo i jest to w sumie jedna z wielu rzeczy dlaczego tak bardzo polubiłam i 𝐈𝐎𝐖𝐂 i 𝐀𝐕𝐕, nie wiało tam nudą, ani trochę.
Pióro autorki porwało mnie już w 𝐲, a to co zrobiło ze mną w 𝐈𝐎𝐖𝐂 to była jakaś masakra. Zdecydowanie wydać wielki progres pisania pomiędzy tymi książkami, jednak wiem, że to właśnie 𝐀𝐕𝐕 zostanie na zawsze w moim sercu.
Sam pomysł na fabułę również był świetny, po mimo tego, że nie widujemy w tej książce za dużo 𝐀𝐥𝐞𝐱𝐚𝐧𝐝𝐫𝐚 oraz innych przyjaciół 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢 to nie zostało kompletnie osunięci na bok, zawsze przewijają się w jej życiu i zawsze dowiadujemy się co nie co na ich temat oraz wiemy co się u nich dzieje.
Książka mnie pochłonęła, chciałam napisać, że to ja ją pochłonęłam ale w całe tak nie było haha. Jeśli jesteście ciekawi jak wyglądało życie 𝐋𝐚𝐲𝐥𝐢 po pierwszym tomie to sięgajcie po 𝐈𝐎𝐖𝐂!
June 13, 2024
Drugi tom trylogii Destiny… i myślę, że jest to ta lepsza część. Tak jak w przypadku „And vice versa”, książkę czytało mi się trudno. Jest to spowodowane trudnymi tematami i ciężkimi emocjami bohaterów (dlatego zapoznajcie się koniecznie z ostrzeżeniem jeśli macie w planach czytać tę trylogię!).
Na moje oko to zdecydowanie poprawił się styl pisania autorki, wcześniej nie był on dla mnie trudny, ale był dosyć specyficzny i mógł sprawiać niektórym osobom trudność. Uważam, że Agata poprawiła swoje pióro, poprowadzenie akcji już nie jest takie chaotyczne, bardzo dobrze potrafi też oddać uczucia bohaterów czytelnikowi. Znów takim mini minusikiem dla mnie są długie rozdziały - ale tak jak mówiłam kwestia indywidualna!
W KOŃCU Layla daje się lubić. Tak się ucieszyłam, gdy w końcu zaczęła podejmować chociaż trochę mądrzejsze decyzję i staje się coraz bardziej pewniejsza siebie. Alexa jak i innych przyjaciół mamy w tym tomie mniej, a mam nadzieję, że w finale trylogii będzie ich więcej - szczególnie Alexa, ponieważ jestem ciekawa jego postaci. To samo tyczy się relacji bohaterów i ich rozmów. Naprawdę tych dialogów między Laylą a Alexem jest znikoma ilość, mam nadzieję, że w ostatniej części ich znajomość wyjdzie na prostą i dostanę więcej ich wspólnych momentów 🫶🏻
Końcówka jest polsatem 🥸 Przez co nie mogę się doczekać rozwoju wydarzeń w „Cause I Love You”!!! 🖤
★★★★,5/5
Na moje oko to zdecydowanie poprawił się styl pisania autorki, wcześniej nie był on dla mnie trudny, ale był dosyć specyficzny i mógł sprawiać niektórym osobom trudność. Uważam, że Agata poprawiła swoje pióro, poprowadzenie akcji już nie jest takie chaotyczne, bardzo dobrze potrafi też oddać uczucia bohaterów czytelnikowi. Znów takim mini minusikiem dla mnie są długie rozdziały - ale tak jak mówiłam kwestia indywidualna!
W KOŃCU Layla daje się lubić. Tak się ucieszyłam, gdy w końcu zaczęła podejmować chociaż trochę mądrzejsze decyzję i staje się coraz bardziej pewniejsza siebie. Alexa jak i innych przyjaciół mamy w tym tomie mniej, a mam nadzieję, że w finale trylogii będzie ich więcej - szczególnie Alexa, ponieważ jestem ciekawa jego postaci. To samo tyczy się relacji bohaterów i ich rozmów. Naprawdę tych dialogów między Laylą a Alexem jest znikoma ilość, mam nadzieję, że w ostatniej części ich znajomość wyjdzie na prostą i dostanę więcej ich wspólnych momentów 🫶🏻
Końcówka jest polsatem 🥸 Przez co nie mogę się doczekać rozwoju wydarzeń w „Cause I Love You”!!! 🖤
★★★★,5/5
August 30, 2024
W porównaniu do pierwszego tomu, jestem pozytywnie zaskoczona. Mimo nudnego początku, po jakichś 100 stronach totalnie wkręciłam się w akcje książki i z całkiem dużym zainteresowaniem, wyczekiwałam kolejnych zwrotów akcji. Nie jest to książka, która jakoś bardzo zapadnie mi w pamięć, ale ta historia napewno należy do tych ciekawych. Chociaż uważam, że niektóre wątki powinny być lepiej rozwinięte albo całkowicie usunięte🫠
May 18, 2024
Co to jest za zakończenie kurwa
May 30, 2024
4,5/5⭐️ mega, coś czuje że 3 tom będzie jeszcze lepszy
January 20, 2025
Chyba 1 tom bardziej mi sie podobal (raczej mysle ze ze wzgledu na sentyment) ale ten tez byl dobry
Read
July 21, 2025Totalnie mój dnf
Displaying 1 - 28 of 28 reviews