What do you think?
Rate this book
Wyszło jak zwykle... Rozbrajająca historia Polski
Jeśli myślicie, że tylko w piłce nożnej przydaje się okrzyk „Polacy, nic się nie stało”, to jesteście w wieeeelkim błędzie! Jak by tego było mało, od zarania dziejów mamy pecha! Choćby to, że leżymy pomiędzy Rosją a Niemcami, wiele mówi o naszym szczęściu. Często też chcieliśmy dobrze, a wychodziło… jak zwykle!
Oto historia Polski w anegdotycznej formie. Wszystko oparte na faktach, choć momentami trudno w to uwierzyć. Sam Stanisław Bareja by tego nie wymyślił! Będzie zatem o królu, który gdy tylko zobaczył kandydatkę na żonę, uciekł, gdzie pieprz rośnie. Zajrzymy do królewskiej sypialni, w której od miłosnych igraszek zawaliła się podłoga. Opowiemy, jak polscy władcy i ich najbliżsi odchodzili z tego świata w stylu „laureatów” nagrody Darwina (no bo kto podcina gałąź, na której siedzi, albo dławi się ogórkiem kiszonym?!). Przeczytacie również o najgłupszym pomyśle w dziejach Polski oraz o rodaku sławnym na cały świat, który w liście do kobiety napisał: „…Wole? nic nie tworzyć´, byle się? z Toba? położyć´, ja, zawsze najwierniejszy Fryc, co mocno tęskni do Twych cudnych cyc”! Zainteresowani?
Oto historia Polski w anegdotycznej formie. Wszystko oparte na faktach, choć momentami trudno w to uwierzyć. Sam Stanisław Bareja by tego nie wymyślił! Będzie zatem o królu, który gdy tylko zobaczył kandydatkę na żonę, uciekł, gdzie pieprz rośnie. Zajrzymy do królewskiej sypialni, w której od miłosnych igraszek zawaliła się podłoga. Opowiemy, jak polscy władcy i ich najbliżsi odchodzili z tego świata w stylu „laureatów” nagrody Darwina (no bo kto podcina gałąź, na której siedzi, albo dławi się ogórkiem kiszonym?!). Przeczytacie również o najgłupszym pomyśle w dziejach Polski oraz o rodaku sławnym na cały świat, który w liście do kobiety napisał: „…Wole? nic nie tworzyć´, byle się? z Toba? położyć´, ja, zawsze najwierniejszy Fryc, co mocno tęskni do Twych cudnych cyc”! Zainteresowani?
280 pages, Paperback
First published April 24, 2024
14 people are currently reading
78 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 30 reviews
May 3, 2024
Jak nie pisać książek - prosta instrukcja w kilku krokach:
1. Wymyśl książkę. I to nawet z potencjałem.
2. Zbierz mnóstwo historycznych ciekawostek - średnio znanych, a z pewnością pomijanych na lekcjach historii.
3. Zacznij pisać.
4. Stwierdź, że wybornym pomysłem będzie przaśny humor.
5. Staraj się być zabawny na siłę.
6. Stosuj dygresje całkowicie odklejone.
7. Wydaj książkę.
8. Pozostaw czytelników z wrażeniem zmarnowanego potencjału.
1. Wymyśl książkę. I to nawet z potencjałem.
2. Zbierz mnóstwo historycznych ciekawostek - średnio znanych, a z pewnością pomijanych na lekcjach historii.
3. Zacznij pisać.
4. Stwierdź, że wybornym pomysłem będzie przaśny humor.
5. Staraj się być zabawny na siłę.
6. Stosuj dygresje całkowicie odklejone.
7. Wydaj książkę.
8. Pozostaw czytelników z wrażeniem zmarnowanego potencjału.
May 16, 2024
Wszystko sprowadza się do seksu, gwałtu i wyśmiewania.
Spodziewałam się książki z dobrym humorem. Dostałam książkę z żenującymi tekstami.
Spodziewałam się książki z dobrym humorem. Dostałam książkę z żenującymi tekstami.
May 16, 2024
Często mówi się o ułańskiej fantazji Polaków, czy zawadiackim polskim duchu, który tyle razy przysporzył nam kłopotów indywidualnie i jako narodowi. Gdyby ktoś miał jakiekolwiek wątpliwości, czy to jedynie zwykłe docinki zazdrośników lub wyolbrzymione stereotypy powinien przeczytać najnowszą książkę Krzysztofa Pyzi „Wyszło jak zwykle… Rozbrajająca historia Polski”.
Wzbogacona ilustracjami i zdjęciami książka zawiera historie z przeszłości Polski, te niezbyt chwalebne, często zabawne i pikantne, ale najczęściej pokryte kurzem i nieznane. Okazuje się, że podręczniki szkolne zatajają wstydliwe momenty z życia naszych władców czy znanych postaci przedstawiając ich niemal w samych superlatywach.
A przecież, jak powiedział Churchil „Niewiele jest zalet, których Polacy by nie mieli, i niewiele jest też wad, których umieliby się ustrzec”. I przecież rządzący, czy sławni nie są tu żadnym wyjątkiem. Autor pisze więc o tych, którzy chcieli dobrze, a wyszło jak zwykle, aż chciałoby się krzyknąć „nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało”. A okrzyk ten mógłby z powodzeniem funkcjonować od czasów ślubu Mieszka I z Dobrawą.
Rozpatrujemy zabawne sytuacje i wpadki znanych osób z dalszej i bliższej przeszłości, nie tylko władców, z których każdy kolejny okazywał się mieć większą fantazję od poprzedniego (albo jej brak),ale również polityków, naukowców, pisarzy czy sportowców. Poznajemy też genezę wielu sławnych powiedzeń, których źródeł należy szukać w przeszłości naszego kraju, jak choćby „odszczekać coś” lub „stracić dla niej głowę” i zupełnie nieznane dzieła sławnych pisarzy, o których w szkołach uczyć się nie powinno.
W stylu autora czuć ten zawadiacki polski duch i nieraz śmiałam się w głos z kolejnych absurdalnych ciekawostek i smaczków. Niektóre historie wydają się tak nieprawdopodobne, że nie ma opcji, muszą być prawdziwe, bo to życie pisze najbardziej zaskakujące scenariusze.
Jeśli chcecie się dobrze bawić, poznać tę mniej znaną historię Polski i zyskać cały wachlarz anegdot, którymi możecie zabłysnąć przed znajomymi, to to opracowanie spełnia każde z oczekiwań. Dowiecie się między innymi kto był pierwszym rogaczem Rzeczypospolitej, jak naprawdę wyglądały czwartkowe obiadki u króla Stanisława, który sportowiec zapłacił złotym medalem olimpijskim taksówkarzowi, którego z władców do grobu wpędziły kobiety, a którego polowania, kto był pierwszym moherowym beretem Polski i w końcu, który władca zdobyłby nagrodę Darwina za najgłupszą śmierć.
Mogłabym tak wymieniać (niemal) w nieskończoność, bo to dość obszerna i merytoryczna pozycja, ale to po prostu trzeba przeczytać!
Wzbogacona ilustracjami i zdjęciami książka zawiera historie z przeszłości Polski, te niezbyt chwalebne, często zabawne i pikantne, ale najczęściej pokryte kurzem i nieznane. Okazuje się, że podręczniki szkolne zatajają wstydliwe momenty z życia naszych władców czy znanych postaci przedstawiając ich niemal w samych superlatywach.
A przecież, jak powiedział Churchil „Niewiele jest zalet, których Polacy by nie mieli, i niewiele jest też wad, których umieliby się ustrzec”. I przecież rządzący, czy sławni nie są tu żadnym wyjątkiem. Autor pisze więc o tych, którzy chcieli dobrze, a wyszło jak zwykle, aż chciałoby się krzyknąć „nic się nie stało, Polacy, nic się nie stało”. A okrzyk ten mógłby z powodzeniem funkcjonować od czasów ślubu Mieszka I z Dobrawą.
Rozpatrujemy zabawne sytuacje i wpadki znanych osób z dalszej i bliższej przeszłości, nie tylko władców, z których każdy kolejny okazywał się mieć większą fantazję od poprzedniego (albo jej brak),ale również polityków, naukowców, pisarzy czy sportowców. Poznajemy też genezę wielu sławnych powiedzeń, których źródeł należy szukać w przeszłości naszego kraju, jak choćby „odszczekać coś” lub „stracić dla niej głowę” i zupełnie nieznane dzieła sławnych pisarzy, o których w szkołach uczyć się nie powinno.
W stylu autora czuć ten zawadiacki polski duch i nieraz śmiałam się w głos z kolejnych absurdalnych ciekawostek i smaczków. Niektóre historie wydają się tak nieprawdopodobne, że nie ma opcji, muszą być prawdziwe, bo to życie pisze najbardziej zaskakujące scenariusze.
Jeśli chcecie się dobrze bawić, poznać tę mniej znaną historię Polski i zyskać cały wachlarz anegdot, którymi możecie zabłysnąć przed znajomymi, to to opracowanie spełnia każde z oczekiwań. Dowiecie się między innymi kto był pierwszym rogaczem Rzeczypospolitej, jak naprawdę wyglądały czwartkowe obiadki u króla Stanisława, który sportowiec zapłacił złotym medalem olimpijskim taksówkarzowi, którego z władców do grobu wpędziły kobiety, a którego polowania, kto był pierwszym moherowym beretem Polski i w końcu, który władca zdobyłby nagrodę Darwina za najgłupszą śmierć.
Mogłabym tak wymieniać (niemal) w nieskończoność, bo to dość obszerna i merytoryczna pozycja, ale to po prostu trzeba przeczytać!
December 30, 2024
Anegdoty zawarte w tej książce sa całkiem ciekawe, ale to naprawdę jedyny plus tej książki.
Styl pisania jest co najmniej infantylny, męczący, sprawia, że człowiek zastanawia się, czemu to sobie robi. Autor próbował być zabawny, niestety z marnym skutkiem. Nie mam pojęcia jak można połączyć polskich królów z Facebookiem, co więcej autorowi się to również nie udało, choć usilnie próbował przez całą część o monarchii. Historie się dublują, jakby opisanie ich w jednym rozdziale to było za mało dla wytrwałości czytelnika. Dodatkowo mam wrażenie, że nikt tego nie czytał przed wydaniem, ponieważ jest mnóstwo błędów czy zjedzonych słów.
Nie polecam. Wystawienie na ciężką próbę podejścia "daję szansę książce do końca".
Styl pisania jest co najmniej infantylny, męczący, sprawia, że człowiek zastanawia się, czemu to sobie robi. Autor próbował być zabawny, niestety z marnym skutkiem. Nie mam pojęcia jak można połączyć polskich królów z Facebookiem, co więcej autorowi się to również nie udało, choć usilnie próbował przez całą część o monarchii. Historie się dublują, jakby opisanie ich w jednym rozdziale to było za mało dla wytrwałości czytelnika. Dodatkowo mam wrażenie, że nikt tego nie czytał przed wydaniem, ponieważ jest mnóstwo błędów czy zjedzonych słów.
Nie polecam. Wystawienie na ciężką próbę podejścia "daję szansę książce do końca".
May 25, 2024
Nie będę się wysilać i szukać pozytywów tego pseudo-tekstu, którego nie nazwę książką, gdyż byłaby to obraza dla książek. Żenujące żarty, których nawet prowadzący "Familiadę" by się wstydził. Kompletny brak korekty, co jest o tyle zabawne, że w jednym z rozdziałów autor naśmiewa się z błędów językowych polskich polityków, przy okazji nie widząc własnych. Do tego lektor (słuchałam w audio) również owych błędów nie dostrzega, czytając tak, jak zostało napisane.
Jeśli chodzi o wartość faktograficzną i historyczną, żadna rewelacja. Wszystko już było w innych tego typu książkach, ale w zdecydowanie lepszym wydaniu.
Rozumiem zamysł tej książki: porzućmy patos i pompatyczne opisy i porozmawiajmy o historii na wesoło. Niestety to też trzeba umieć, inaczej wychodzi jak w tym przypadku: żenująco, infantylnie, prostacko i wulgarnie..... Odbrązawiając nasze dzieje w ten sposób, popadamy ze skrajności w skrajność zakładając, że czytelnik to bezmózgi prostak.
Nie lubię lekceważenia czytelnika, prostackich żartów, pretensjonalnego stylu i dygresji na siłę, które mają sugerować, że autor jest oczytany i obeznany w różnych tematach, a ostatecznie czynią go przemądrzałym arogantem, który zjadł wszystkie rozumy, dlatego szczerze nie polecam "tego czegoś". Szkoda czasu i nerwów.
Jeśli chodzi o wartość faktograficzną i historyczną, żadna rewelacja. Wszystko już było w innych tego typu książkach, ale w zdecydowanie lepszym wydaniu.
Rozumiem zamysł tej książki: porzućmy patos i pompatyczne opisy i porozmawiajmy o historii na wesoło. Niestety to też trzeba umieć, inaczej wychodzi jak w tym przypadku: żenująco, infantylnie, prostacko i wulgarnie..... Odbrązawiając nasze dzieje w ten sposób, popadamy ze skrajności w skrajność zakładając, że czytelnik to bezmózgi prostak.
Nie lubię lekceważenia czytelnika, prostackich żartów, pretensjonalnego stylu i dygresji na siłę, które mają sugerować, że autor jest oczytany i obeznany w różnych tematach, a ostatecznie czynią go przemądrzałym arogantem, który zjadł wszystkie rozumy, dlatego szczerze nie polecam "tego czegoś". Szkoda czasu i nerwów.
June 10, 2024
Właściwie nie wiem czemu doczytałam tę książkę do końca, ponieważ im dalej był to coraz większy festiwal cringe'u i tłumaczenia żartów, które na tym polegają, że mają bawić inteligentniejszego człowieka. Gdyby nie to, ze co 3 strony była mowa o seksie, to pomyślałabym, że ksiażka kierowana jest do dzieci - język, żarty, styl - słowo "proste" nie oddaje w pełni ich poziomu. Na dodatek książka jest okropnie chaotyczna, autor skacze między wątkami znajdując tylko sobie znane odniesienia, więc czyta się nieprzyjemnie. Nie polecam nikomu.
May 5, 2024
Zmarnowany potencjał ciekawych anegdot. Uczniowie w liceum piszą wypracowania z lepszym humorem i polotem (przynajmniej w moim pisali). Stylistycznie nie do obrony, dygresje od czapy, wypełnianie miejsca niepotrzebnymi definicjami (a riksza to ....), powtórzenia tych samych słów (a nawiasem mówiąc), czy całych wątków (jak już wcześniej pisałem...). Przebrnąłem przez audiobooka tylko dlatego, że słuchałem w drodze i nie miałem nic lepszego do roboty.
August 29, 2024
1.5
Kurde a mogła być taka dobra…
Większość książki opiera się na seksie, gwałtach i dramach małżeńskich. Oczywiście nie obyło się bez żartów typu „No młodsze pokolenie pewnie już dostaje drgawek na myśl o braku internetu”.
Samo poczucie humoru autora było tak tragiczne, że myślałam, że wyjdę z siebie.
Jeszcze jeden aspekt do którego oczywiście muszę się przyczepić to fakt mówienia o Stanisławie Walasiewicz i wspominając,że ma narządy męskie i żeńskie a zamiast wspomnieć o tym że istnieje coś takiego jak interpłciowość autor postanawia zrobić serię żarcików w stylu „hahh to pewnie chłop przebrany za babę”, „To może nie Stanisława a Stanisław” albo „Czy JEGO mąż nie zauważył czegoś nie tak w sypialni…”. Pomińmy nawet fakt, że zaczął pisać o Stanisławie jako „jej/jego” w sensie dosłownie
„Jej/jego śmierć była…”
Kurde a mogła być taka dobra…
Większość książki opiera się na seksie, gwałtach i dramach małżeńskich. Oczywiście nie obyło się bez żartów typu „No młodsze pokolenie pewnie już dostaje drgawek na myśl o braku internetu”.
Samo poczucie humoru autora było tak tragiczne, że myślałam, że wyjdę z siebie.
Jeszcze jeden aspekt do którego oczywiście muszę się przyczepić to fakt mówienia o Stanisławie Walasiewicz i wspominając,że ma narządy męskie i żeńskie a zamiast wspomnieć o tym że istnieje coś takiego jak interpłciowość autor postanawia zrobić serię żarcików w stylu „hahh to pewnie chłop przebrany za babę”, „To może nie Stanisława a Stanisław” albo „Czy JEGO mąż nie zauważył czegoś nie tak w sypialni…”. Pomińmy nawet fakt, że zaczął pisać o Stanisławie jako „jej/jego” w sensie dosłownie
„Jej/jego śmierć była…”
May 29, 2024
2,5/5⭐
Szczerze to nie wiem czego się spodziewałem po tej książce. lubię czytać takie książki w których można się dowiedzieć czegoś co normalnie na lekcji historii jest pomijane jednak trochę się tutaj zawiodłem. Pierwsza część książki opiera się głównie na seksie i gwałcie, druga jest natomiast trochę lepsza. ogólnie to zgadzam się że powinno się mówić o takich rzeczach no ale bez przesady. poza tym autor pokazuje tak słabe poczucie humoru (które czasami faktycznie jest dosyć śmieszne) i rzuca dziwne żarciki.
Szczerze to nie wiem czego się spodziewałem po tej książce. lubię czytać takie książki w których można się dowiedzieć czegoś co normalnie na lekcji historii jest pomijane jednak trochę się tutaj zawiodłem. Pierwsza część książki opiera się głównie na seksie i gwałcie, druga jest natomiast trochę lepsza. ogólnie to zgadzam się że powinno się mówić o takich rzeczach no ale bez przesady. poza tym autor pokazuje tak słabe poczucie humoru (które czasami faktycznie jest dosyć śmieszne) i rzuca dziwne żarciki.
This entire review has been hidden because of spoilers.
May 18, 2024
Pomysł cudny, anegdotki naprawdę ciekawe, ale wykonanie marne. Męczące są te suche żarty i zwracanie się wprost do czytelnika. Można to było napisać o wiele lepiej.
August 31, 2024
To miało potencjał, ale...
No właśnie, ale. Myślałam, że dostanę naprawdę dobre i zabawne ciekawostki z historii. Co dostałam? Pełno seksu (niepotrzebnie ciągle wertowanego), dziwnych "zabawnych" współczesnych wstawek (bardziej mnie cringowały niż bawiły) i bezsensowne, chaotyczne ciekawostki.
No właśnie, ale. Myślałam, że dostanę naprawdę dobre i zabawne ciekawostki z historii. Co dostałam? Pełno seksu (niepotrzebnie ciągle wertowanego), dziwnych "zabawnych" współczesnych wstawek (bardziej mnie cringowały niż bawiły) i bezsensowne, chaotyczne ciekawostki.
May 17, 2024
Książka była lekką i przyjemną odskocznią, naładowaną ciekawostkami, którymi można się dzielić z innymi. Cieszę się, jednak że przesłuchałam jej jako audiobooka, bo byłoby mi trochę żal pieniędzy, za książkę, która nadaje się na jednorazową przygodę.
Autor ma tendencję do powtarzania pewnych żartów po sto razy, przez co pod koniec książki bardziej już wywracałam oczami na te jego "dowcipne" uwagi. Jego największe grzechy? (przynajmniej w mojej opinii):
1. Określenie osoby zdradzanej jako "rogacza". Może raz bym na to przymknęła oko, ale to określenie powtórzone kilkunastokrotnie zaczęło mnie irytować
2. Żarty z Niemców i tego, że nie można im ufać. Tak samo jak w pierwszym przypadku- ile można! Rozumiem, że autor może mieć takie poglądy, ale ciągle docinki w stronę tej narodowości też były po prostu męczące
3. Czasami w książce pojawiały się zdania "jakby to powiedziała młodzież..." i problem w tym, że po tym początku pojawiało się zazwyczaj określenie, które nie jest używane już od kilku dobrych lat (jak nie kilkunastu), więc nie panie Krzysztofie, młodzież by tak nie powiedziała
Tak jak jednak wspominałam, książkę można traktować jako quilty pleasure i jako taka nie sprawdza się fatalnie. Autor parę razy mnie rozbawił, parę razy zaciekawił i koniec końców, gdyby napisał coś nowego w podobnym klimacie, dałabym temu szansę.
Autor ma tendencję do powtarzania pewnych żartów po sto razy, przez co pod koniec książki bardziej już wywracałam oczami na te jego "dowcipne" uwagi. Jego największe grzechy? (przynajmniej w mojej opinii):
1. Określenie osoby zdradzanej jako "rogacza". Może raz bym na to przymknęła oko, ale to określenie powtórzone kilkunastokrotnie zaczęło mnie irytować
2. Żarty z Niemców i tego, że nie można im ufać. Tak samo jak w pierwszym przypadku- ile można! Rozumiem, że autor może mieć takie poglądy, ale ciągle docinki w stronę tej narodowości też były po prostu męczące
3. Czasami w książce pojawiały się zdania "jakby to powiedziała młodzież..." i problem w tym, że po tym początku pojawiało się zazwyczaj określenie, które nie jest używane już od kilku dobrych lat (jak nie kilkunastu), więc nie panie Krzysztofie, młodzież by tak nie powiedziała
Tak jak jednak wspominałam, książkę można traktować jako quilty pleasure i jako taka nie sprawdza się fatalnie. Autor parę razy mnie rozbawił, parę razy zaciekawił i koniec końców, gdyby napisał coś nowego w podobnym klimacie, dałabym temu szansę.
September 19, 2024
Szczerze, zawiodłam się formą, za dużo wątków, które są powrzucane bezcelowo. Autor chciał dobrze, ale imo mocno mu nie wyszło.
May 15, 2024
Na pewno nie raz słyszeliście rozbrajające przyśpiewki „Nic się nie stało, Polacy nic się nie stało!” a czy wiedzieliście, że równie dobrze jak naszym piłkarzom moglibyśmy śpiewać to politykom, generałom, magnatom i niegdysiejszym królom? Wyszło jak zwykle… to fascynujący zbiór opowieści o tym, jak wielcy tego świata dawali d…. no, ogólnie nie spełniali pokładanych w nich nadziei!
Krzysztof Pyzia z rozbrajającą szczerością opisuje porażki i wpadki polskich królów, książąt i oficjeli. Nie szczędząc drobnych złośliwości, w tonie pikantnych ploteczek zdradza, który król był otyły, który lubił pofolgować sobie w sypialni, a który był władcą tylko z nazwy.
Z Wyszło jak zwykle… dowiecie się również skąd wzięło się nasze polskie „postaw się a zastaw się”, kto wymyślił strajki czy jak wyglądały listy miłosne Chopina, poznacie kilka brzydkich sekretów wieszczy narodowych i nieobyczajne ploteczki dotyczące życia prywatnego polskich poetów i uczonych…
Ja byłam zachwycona. Ta książka to dla mnie absolutne 10/10. Czytając obśmiałam się jak norka i gdyby tylko był tom II sięgnęłabym po niego bez zawahania. Dawno nie miałam już okazji, by przyswoić sobie nie tylko ważne historyczne wydarzenia ale i poznać je od zupełnie innej strony.
Eh, królowie nie wiedzieli nawet jakie mieli szczęście,
że w ich czasach nie było Internetu.
Dziś żaden przypał nie zostałby zapomniany ;D
Krzysztof Pyzia choć w swojej książce zebrał tylko te najciekawsze wpadki, o których świadectwa nie zostały zatarte, pokazuje nam dzieje naszych przodków z zupełnie innej strony. Dlatego ludzie, nie wierzcie historykom! Historia Polski wcale nie była tak patetyczna i dumna jak lubią nam wmawiać.
Tak oto od królów, przez książęta, mnichów i szlachetne damy aż do Bolesława Wałęsy i Edyty Górniak – największe wtopy, najgłośniejsze przypały, które dziś trafiłyby na pierwsze strony serwisów pudlopodobnych.
Szczerze polecam!
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Bellona
#współpracarecenzencka
#współpracabarterowa
#współpracareklamowa
Krzysztof Pyzia z rozbrajającą szczerością opisuje porażki i wpadki polskich królów, książąt i oficjeli. Nie szczędząc drobnych złośliwości, w tonie pikantnych ploteczek zdradza, który król był otyły, który lubił pofolgować sobie w sypialni, a który był władcą tylko z nazwy.
Z Wyszło jak zwykle… dowiecie się również skąd wzięło się nasze polskie „postaw się a zastaw się”, kto wymyślił strajki czy jak wyglądały listy miłosne Chopina, poznacie kilka brzydkich sekretów wieszczy narodowych i nieobyczajne ploteczki dotyczące życia prywatnego polskich poetów i uczonych…
Ja byłam zachwycona. Ta książka to dla mnie absolutne 10/10. Czytając obśmiałam się jak norka i gdyby tylko był tom II sięgnęłabym po niego bez zawahania. Dawno nie miałam już okazji, by przyswoić sobie nie tylko ważne historyczne wydarzenia ale i poznać je od zupełnie innej strony.
Eh, królowie nie wiedzieli nawet jakie mieli szczęście,
że w ich czasach nie było Internetu.
Dziś żaden przypał nie zostałby zapomniany ;D
Krzysztof Pyzia choć w swojej książce zebrał tylko te najciekawsze wpadki, o których świadectwa nie zostały zatarte, pokazuje nam dzieje naszych przodków z zupełnie innej strony. Dlatego ludzie, nie wierzcie historykom! Historia Polski wcale nie była tak patetyczna i dumna jak lubią nam wmawiać.
Tak oto od królów, przez książęta, mnichów i szlachetne damy aż do Bolesława Wałęsy i Edyty Górniak – największe wtopy, najgłośniejsze przypały, które dziś trafiłyby na pierwsze strony serwisów pudlopodobnych.
Szczerze polecam!
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Bellona
#współpracarecenzencka
#współpracabarterowa
#współpracareklamowa
July 16, 2024
Jako wielbicielka historii, postanowiłam sięgnąć po tę interesującą pozycję autorstwa Krzysztofa Pyzi. Ale czy na pewno jest warta przeczytania?
Czym Polacy popisali się na przestrzeni lat? Jak autor przedstawił te ciekawostki?
Ile wiedzy można pozyskać z tej książki?
Jestem zwolenniczką niepopularnych ciekawostek ze świata i z historii, a tutaj mamy interesujące opowieści o wielkiej i oczywiście potężnej Polsce. Krzysztof Pyzia opisuje głupoty, jakie zdarzyło się popełnić samym władcom naszego kraju. Z pewnością nie było się czym chwalić. Zaczynając od roku 966, a kończąc na 2022, uzyskamy wiedzę na temat faktów, które być może wcale nie są takie oczywiste. Nasz naród lubi popełniać błędy.
Spodobała mi się legenda (historycy nadal spierają się co do niej) o Szczerbcu, szczęśliwym mieczu Bolesława Chrobrego. Stał się on insygnium królewskim… aż go nie zgubiono. No cóż, jest, jak jest.
Historie poparto źródłami zawartymi w przypisach, więc nie są to rzeczy wyssane z palca. Przynajmniej nie przez autora książki.
Krzysztof Pyzia postanowił opowiedzieć nam wszystko w dosyć humorystyczny sposób. Tylko że humor bywa różny. Nie należy też z nim przesadzać. Przyznam szczerze, iż nie śmiałam się tak często, jak zapewne oczekiwał autor. Owszem, parę razy udało mu się mnie rozbawić. „Zabawne” wstawki czasem przytłaczały główny temat lektury. Tekst chwilami przypominał mi jakiś stand-up, czy coś takiego. Same żarty również nie należały do tych górnolotnych. Pojawiły się momenty, w których coś wewnętrznie mnie wykręciło z zażenowania.
W tekście autor zastosował sporo powtórzeń, które czasem kuły mnie w oczy. Chwilami zabrakło poprawnej interpunkcji.
Same historie uważam za dosyć ciekawe. Niektóre okazały się bardziej popularne, inne mniej.
Więcej na CzasoStrefa
Czym Polacy popisali się na przestrzeni lat? Jak autor przedstawił te ciekawostki?
Ile wiedzy można pozyskać z tej książki?
Jestem zwolenniczką niepopularnych ciekawostek ze świata i z historii, a tutaj mamy interesujące opowieści o wielkiej i oczywiście potężnej Polsce. Krzysztof Pyzia opisuje głupoty, jakie zdarzyło się popełnić samym władcom naszego kraju. Z pewnością nie było się czym chwalić. Zaczynając od roku 966, a kończąc na 2022, uzyskamy wiedzę na temat faktów, które być może wcale nie są takie oczywiste. Nasz naród lubi popełniać błędy.
Spodobała mi się legenda (historycy nadal spierają się co do niej) o Szczerbcu, szczęśliwym mieczu Bolesława Chrobrego. Stał się on insygnium królewskim… aż go nie zgubiono. No cóż, jest, jak jest.
Historie poparto źródłami zawartymi w przypisach, więc nie są to rzeczy wyssane z palca. Przynajmniej nie przez autora książki.
Krzysztof Pyzia postanowił opowiedzieć nam wszystko w dosyć humorystyczny sposób. Tylko że humor bywa różny. Nie należy też z nim przesadzać. Przyznam szczerze, iż nie śmiałam się tak często, jak zapewne oczekiwał autor. Owszem, parę razy udało mu się mnie rozbawić. „Zabawne” wstawki czasem przytłaczały główny temat lektury. Tekst chwilami przypominał mi jakiś stand-up, czy coś takiego. Same żarty również nie należały do tych górnolotnych. Pojawiły się momenty, w których coś wewnętrznie mnie wykręciło z zażenowania.
W tekście autor zastosował sporo powtórzeń, które czasem kuły mnie w oczy. Chwilami zabrakło poprawnej interpunkcji.
Same historie uważam za dosyć ciekawe. Niektóre okazały się bardziej popularne, inne mniej.
Więcej na CzasoStrefa
May 2, 2024
"Wyszło jak zwykle" to historyczna podróż przez dzieje Polski z przymrużeniem oka. W formie anegdot śledzimy rozbrajające, zabawne, pechowe i tragikomiczne sytuacje z udziałem znanych Polaków i ich większy lub mniejszy pływ na dalsze losy naszego kraju.
Muszę przyznać, że zawsze z lekkim dystansem podchodzę do podobnych publikacji z obawy przed zbytnio naukowym podejściem, gdy nie jestem specjalistką dziedziny lub wprost przeciwnie - zbyt infantylnym. Na szczęście książka pana Pyzi była dla mnie przemiłym zaskoczeniem. Autor doskonale zbalansował historyczne fakty i źródła z niezwykle sympatycznym poczuciem humoru, tworząc niezwykle przystępną i miłą w odbiorze publikację.
Szczególne nastawienie jest tu na gafy naszych dawnych władców i królów, choć i o czasach bliższych współczesności znajdzie się sporo opowiastek. Autor uchyla rąbka tajemnicy, przedstawiając największe wpadki i wymysły wielkich Polaków w sypialni, zarysowuje tragiczne wtopy związkowe, zaprasza z władcami do uginających się od jadła stołu na potężne uczty, niekiedy kończące się śmiercią, przedstawia wpadki związane z polityką i codziennymi zainteresowaniami czy osobowościami różnych postaci historycznych. Wszystko napisane lekkim piórem, opatrzone wstawkami z cynicznymi komentarzami autorami, które dodatkowo ubarwiają już i tak przezabawne scenki :)
Świetnym dodatkiem są również grafiki i zdjęcia przywołujące opisywanych delikwentów, a czasem nawet obrazujące konkretne sytuacje, co dodatkowo pobudzało wyobraźnię ;)
Czytałam z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem i polecam każdemu - świetna opcja na relaksującą lekturę :)
Muszę przyznać, że zawsze z lekkim dystansem podchodzę do podobnych publikacji z obawy przed zbytnio naukowym podejściem, gdy nie jestem specjalistką dziedziny lub wprost przeciwnie - zbyt infantylnym. Na szczęście książka pana Pyzi była dla mnie przemiłym zaskoczeniem. Autor doskonale zbalansował historyczne fakty i źródła z niezwykle sympatycznym poczuciem humoru, tworząc niezwykle przystępną i miłą w odbiorze publikację.
Szczególne nastawienie jest tu na gafy naszych dawnych władców i królów, choć i o czasach bliższych współczesności znajdzie się sporo opowiastek. Autor uchyla rąbka tajemnicy, przedstawiając największe wpadki i wymysły wielkich Polaków w sypialni, zarysowuje tragiczne wtopy związkowe, zaprasza z władcami do uginających się od jadła stołu na potężne uczty, niekiedy kończące się śmiercią, przedstawia wpadki związane z polityką i codziennymi zainteresowaniami czy osobowościami różnych postaci historycznych. Wszystko napisane lekkim piórem, opatrzone wstawkami z cynicznymi komentarzami autorami, które dodatkowo ubarwiają już i tak przezabawne scenki :)
Świetnym dodatkiem są również grafiki i zdjęcia przywołujące opisywanych delikwentów, a czasem nawet obrazujące konkretne sytuacje, co dodatkowo pobudzało wyobraźnię ;)
Czytałam z ogromną przyjemnością i zainteresowaniem i polecam każdemu - świetna opcja na relaksującą lekturę :)
September 17, 2024
Książka o dużym potencjale, jednak sposób w jaki została napisana daje wiele do życzenia. Autor na siłę wtrąca zdecydowanie zbyt wiele swoich komentarzy, które w przytaczanej historii jedynie przeszkadzają, a czasem nawet nie mają istotnego związku z treścią, do której miały nawiązywać.
Miałam nadzieję, że po przeczytaniu tej lektury będę bogatsza o różnorakie ciekawostki, jednak ku mojemu niezadowoleniu autor skupił się niemalże jedynie na życiu seksualnym naszych władców.
Końcową część książki uważam za dosyć chaotyczną za sprawą nieumiejętnego przechodzenia z jednej tematyki w drugą. Z jednej strony wydarzenia poszczególnych rozdziałów występują w kolejności chronologicznej, z drugiej strony jednak, brak im ciągłości, która nadałaby utworowi miano książki, a nie byłby to tylko zbiór losowych historii na przestrzeni dziejów.
Miałam nadzieję, że po przeczytaniu tej lektury będę bogatsza o różnorakie ciekawostki, jednak ku mojemu niezadowoleniu autor skupił się niemalże jedynie na życiu seksualnym naszych władców.
Końcową część książki uważam za dosyć chaotyczną za sprawą nieumiejętnego przechodzenia z jednej tematyki w drugą. Z jednej strony wydarzenia poszczególnych rozdziałów występują w kolejności chronologicznej, z drugiej strony jednak, brak im ciągłości, która nadałaby utworowi miano książki, a nie byłby to tylko zbiór losowych historii na przestrzeni dziejów.
September 5, 2025
Książka, w której “żarty” powtarzają się nagminnie, nie trzymająca się chronologii, nawiązująca wciąż do tego samego. Z historii o królach nagle przeskakuje na kilka stron do historii bardziej współczesnej, żeby za chwilę znowu zarzucić czytelnika słabymi żartami o… królach. Dokończyłam tylko dlatego, że nie lubię zostawiać niedoczytanych książek. Po 30 stronach miałam dosyć, jednak liczyłam, że może coś z tego będzie. Zawiodłam się.
November 26, 2024
książka jest spoko ale nie dla wszystkich bo humor czasami jest na siłę. pozatym koleś co czytał książkę u zrobił audiobook (tak słuchałam) czyta jak za karę i czasami dodaje swoje zdania. nawet jest fragment gdzie w jednym momencie się przejęzyczył i przerwał by potem od nowa czytać zdanie. nie można było tego wytnąć?
December 30, 2024
Książka ma potencjał, można znaleźć w niej sporo ciekawostek, ale sposób w jaki jest napisana to była dla mnie udręka. Na siłę ma być śmiesznie, autor tłumaczy swoje żarty więc automatycznie są one nieśmieszne. Tego humoru jest aż nadto, mnóstwo anegdotek przez które autor skacze po tematach, dodatkowo sporo błędów językowych.
May 29, 2024
ciekawe historie, ale te żarty wciśnięte zupełnie na siłę i często na granicy jakiejkolwiek poprawności sprawiają, że nie czyta się tego, aż tak dobrze jakby mogło.
July 12, 2024
Dużo świetnych ciekawostek, niestety nie mój klimat jeśli chodzi o humor i język.
August 6, 2024
Książka wciągającą z wątkami historyczno-erotycznymi.
October 17, 2024
Zabawna, z czarnym humorem i dozą ciekawostek
November 6, 2024
Czytanie tej książki to jakby utknąć na bardzo nie śmiesznym stand upie. Redakcja chyba też do końca nie dała rady, bo było kilka powtórzeń. Szkoda, bo opis książki mnie zaciekawił.
November 12, 2024
Jak już człowiek przyzwyczai się do narracji to całkiem ciekawa treść ❤️
May 27, 2025
Śmieszna, humorystyczna opowieść o nieudolności naszych królów, szlachty etc. Lekka, szybko się czyta 😀
October 17, 2024
Female rage, zapraszam
Najgorsza książka jaką przeczytałam. Już od początku byłam źle nastawiona przez tę okładkę. Ale dobra, nie powinno się przecież oceniać książki po okładce, tylko że książka w tym wypadku była tak samo zła, o ile nie gorsza. Ledwo przez nią przebrnęłam, a niektóre rozdziały na końcu pominęłam, bo już nie byłam w stanie się tyle męczyć. Masochistką nie jestem.
Zacznijmy może od tego, że książka od samej strony wydawniczej już jest straszna. Korekta chyba nie jest w słowniku tego wydawnictwa, bo to ile ja się tam literówek i błędów składni dopatrzyłam, to moje.
Sam styl autora jest tragiczny. Cały czas te same żarty, pełno powtórzeń. A najgorsze jest to, ze on te żarty tłumaczył. TŁUMACZYŁ. Pyzia czytelnika traktuje, albo jak jakiegoś prostaka, co się będzie śmiał z tych jego podłych żartów, albo debila, który ich nie rozumie, więc musi je wytłumaczyć. Ciagle się do nas zwraca, żeby, nie wiem, zbliżyć nas do siebie? Jednak ma to odwrotny efekt od zamierzonego. Moje zażenowanie tylko wzrastało.
W książce panuje ogólny chaos, niby są rozdziały, ale ta historia i tak jest tak poskakana, bez żadnego ładu i składu. To wyglądało, jakby autor zebrał losowe fakty, co mu się przypomniały i jakoś je poukładał w książkę. Np. Pisał o śmierci i nagle wcisnął porwanie poniatowskiego, po czym zaczął się rozpisywać o tym wydarzeniu. O, albo najlepsze, nagle zaczął pisać o jakimś angliku, żeby pokazać, że nie tylko te Poloczki, mieli źle.
Ale to jeszcze nic, najgorsza była tematyka. Myślałam na początku, że dobra, może przynajmniej będą jakieś śmieszne anegdoty o królach, którymi się tak interesuję, ale otwieram książkę, a pierwszy rozdział ma nazwę „Seksu nie będzie” i autor opowiada tylko o tym, jak to Mieszko chciał Dobrawe tylko dlatego, żeby się z nią przespać. Dosłownie połowa książki była o seksie i ja naprawdę nie przesadzam. Autor wszystko sprowadzał do erotyki (żarty też, obleśne tak na marginesie). Jeszcze bardziej wściekłam się czytając o Zygmuncie Auguście i Barbarze Radziwiłłównie. Bo wg Pyzi, to seks był najważniejszy w tej relacji, ale chwila, dodał jedno zdanie na końcu, że jednak ta miłość była między nimi, to już wszystko git, to nieważne. (Nie)
A Poniatowski? Rozjuszyło mnie to tym bardziej, że jest to jedna z moich ulubionych postaci w historii Polski, przez to, że on właśnie jest taki niejednoznaczny i można o nim dyskutować, a co zrobił Pyzia? Zrównał go z błotem, oczywiście wspominając o jego romansie z Katarzyną, bo przecież tylko tego dokonał w całym swoim życiu. Aha, no i oczywiście nie mogło zabraknąć żartu o rozebraniu Poniatowskiego i kraju przez Katarzynę 🤣🤣🤣🤣 boki zrywać. No i przecież ich relacja polegała tylko na… uwaga uwaga… seksie. Czytałam fragmenty pamiętników Poniatowskiego i można stwierdzić po samym sposobie opisana Katarzyny, że, przynajmniej z jego strony, nie chodziło tylko o to.
A ocena Poniatowskiego przez autora? Kompletnie bezpodstawna i zwyczajnie głupia.
Podsumowując, jak już wcześniej wspomniałam - najgorsza książka jaka przeczytałam.
Najgorsza książka jaką przeczytałam. Już od początku byłam źle nastawiona przez tę okładkę. Ale dobra, nie powinno się przecież oceniać książki po okładce, tylko że książka w tym wypadku była tak samo zła, o ile nie gorsza. Ledwo przez nią przebrnęłam, a niektóre rozdziały na końcu pominęłam, bo już nie byłam w stanie się tyle męczyć. Masochistką nie jestem.
Zacznijmy może od tego, że książka od samej strony wydawniczej już jest straszna. Korekta chyba nie jest w słowniku tego wydawnictwa, bo to ile ja się tam literówek i błędów składni dopatrzyłam, to moje.
Sam styl autora jest tragiczny. Cały czas te same żarty, pełno powtórzeń. A najgorsze jest to, ze on te żarty tłumaczył. TŁUMACZYŁ. Pyzia czytelnika traktuje, albo jak jakiegoś prostaka, co się będzie śmiał z tych jego podłych żartów, albo debila, który ich nie rozumie, więc musi je wytłumaczyć. Ciagle się do nas zwraca, żeby, nie wiem, zbliżyć nas do siebie? Jednak ma to odwrotny efekt od zamierzonego. Moje zażenowanie tylko wzrastało.
W książce panuje ogólny chaos, niby są rozdziały, ale ta historia i tak jest tak poskakana, bez żadnego ładu i składu. To wyglądało, jakby autor zebrał losowe fakty, co mu się przypomniały i jakoś je poukładał w książkę. Np. Pisał o śmierci i nagle wcisnął porwanie poniatowskiego, po czym zaczął się rozpisywać o tym wydarzeniu. O, albo najlepsze, nagle zaczął pisać o jakimś angliku, żeby pokazać, że nie tylko te Poloczki, mieli źle.
Ale to jeszcze nic, najgorsza była tematyka. Myślałam na początku, że dobra, może przynajmniej będą jakieś śmieszne anegdoty o królach, którymi się tak interesuję, ale otwieram książkę, a pierwszy rozdział ma nazwę „Seksu nie będzie” i autor opowiada tylko o tym, jak to Mieszko chciał Dobrawe tylko dlatego, żeby się z nią przespać. Dosłownie połowa książki była o seksie i ja naprawdę nie przesadzam. Autor wszystko sprowadzał do erotyki (żarty też, obleśne tak na marginesie). Jeszcze bardziej wściekłam się czytając o Zygmuncie Auguście i Barbarze Radziwiłłównie. Bo wg Pyzi, to seks był najważniejszy w tej relacji, ale chwila, dodał jedno zdanie na końcu, że jednak ta miłość była między nimi, to już wszystko git, to nieważne. (Nie)
A Poniatowski? Rozjuszyło mnie to tym bardziej, że jest to jedna z moich ulubionych postaci w historii Polski, przez to, że on właśnie jest taki niejednoznaczny i można o nim dyskutować, a co zrobił Pyzia? Zrównał go z błotem, oczywiście wspominając o jego romansie z Katarzyną, bo przecież tylko tego dokonał w całym swoim życiu. Aha, no i oczywiście nie mogło zabraknąć żartu o rozebraniu Poniatowskiego i kraju przez Katarzynę 🤣🤣🤣🤣 boki zrywać. No i przecież ich relacja polegała tylko na… uwaga uwaga… seksie. Czytałam fragmenty pamiętników Poniatowskiego i można stwierdzić po samym sposobie opisana Katarzyny, że, przynajmniej z jego strony, nie chodziło tylko o to.
A ocena Poniatowskiego przez autora? Kompletnie bezpodstawna i zwyczajnie głupia.
Podsumowując, jak już wcześniej wspomniałam - najgorsza książka jaka przeczytałam.
Displaying 1 - 30 of 30 reviews