In ‘Noem mijn naam’ van Monica Nieuwenhuijse houdt Firas als de burgeroorlog uitbreekt in Syrië zijn gezin zo ver mogelijk bij het geweld vandaan. Zijn weigering om te vechten leidt echter tot een onverwachte confrontatie met zijn beste vriend Omar. Ooit speelden ze samen, studeerden ze samen en waren ze verliefd op hetzelfde meisje, maar nu zet het geweld hen tegenover elkaar.
Getraumatiseerd en onder het verstikkende gewicht van een geheim, legt Firas zijn leven in de handen van mensensmokkelaars en vlucht hij naar Nederland. Hij krijgt de kans een nieuw leven op te bouwen, onder een valse naam. Maar hoe moet hij rust vinden als het verleden hem letterlijk en figuurlijk achtervolgt?
Een prachtige roman die de vloer aanveegt met vooroordelen over migranten. Firas' hartverscheurende verhaal is representatief voor zovelen. De schrijfster neemt je mee in zijn belevingswereld, laat je voelen hoe dr wanhoop en angts een steeds groter deel van zijn leven worden. Op de achtergrond steeds de vragen; waar ben ik veilig, wie kan ik vertrouwen, houdt je nog steeds van mij als ik laat zien wie ik echt ben?
Voor de christenen en alle anderen onder ons die hun literatuur graag fatsoenlijk houden: ten zeerste aangeraden!
Indrukwekkend boek. Een kijkje in de gevaarlijke wereld van iemand die vluchten moet vanwege een voorval waarin hij buiten zijn toedoen is terecht gekomen. En vervolgens ontdekken dat er geen veilige plek meer op aarde is om te kunnen schuilen. Je blijft er over nadenken.
In "Noem mijn naam", neemt de Nederlandse schrijfster Monica Nieuwenhuijse de lezer mee op een aangrijpende reis van de Syrische vluchteling Firas, die geconfronteerd wordt met de verschrikkingen van oorlog en de onmogelijke keuzes die daarmee gepaard gaan. Het verhaal vangt aan met de krachtige openingszin: "Ik ga dood als ik blijf", een uitspraak die meteen de toon zet voor de rest van het boek. Vanaf dat moment wordt duidelijk dat de auteur een indringend en eerlijk beeld schetst van de complexe realiteit van vluchten uit een verscheurd land.
Firas verlaat zijn geliefde vrouw Lalya, hun twee kinderen, en zijn vaderland, niet omdat hij wil, maar omdat hij moet als hij zelf deze oorlog wil overleven. De keuze om te vluchten is geen eenvoudige, maar een overlevingsmechanisme. Monica Nieuwenhuijse portretteert de schuld en de last die Firas met zich meedraagt op een genuanceerde manier. De keuze om te vluchten, hoe noodzakelijk ook, voelt voor hem als verraad aan degenen die hij achterlaat. Maar vanaf het begin is het duidelijk dat hij nog om een andere reden met een enorm schuldgevoel torst.
De structuur van het verhaal schakelt vakkundig tussen heden en verleden, waarbij we niet alleen Firas' hachelijke vluchtpogingen volgen, maar ook de cruciale momenten in zijn leven die hem hebben gevormd en geleid tot de onvermijdelijke beslissing om Syrië te ontvluchten. Deze flashbacks bieden de lezer inzicht in de diepte van zijn wanhoop en de dilemma's waarmee hij worstelt, zoals het moment waarop hij alles achter zich laat en vertrouwt op smokkelaars, die geen geweten lijken te hebben.
De auteur legt genadeloos bloot hoe smokkelaars misbruik maken van de wanhoop van vluchtelingen. Firas en vele anderen betalen enorme bedragen om uiteindelijk in overvolle, onveilige rubberbootjes te worden gepropt, waarna ze vaak aan hun lot worden overgelaten op zee. Deze schrijnende scènes roepen de immense kwetsbaarheid op van mensen die, met al hun hoop gevestigd op een onzekere toekomst, worden uitgebuit door degenen die hen zouden moeten helpen. Hoewel "Noem mijn naam" de vlucht en de gevaren daarvan uitvoerig beschrijft, is het boek veel meer dan een verslag van gebeurtenissen. Het biedt een diepgaande, persoonlijke blik op de verwoestende impact van oorlog op een individu en zijn identiteit. Het verhaal is zowel hartverscheurend als verhelderend en werpt licht op de veerkracht die nodig is om te overleven in de meest onmenselijke omstandigheden.
Waar velen de oorlog als een verre realiteit beschouwen, dwingt de auteur de lezer om die afstand te overbruggen en de harde waarheid van het vluchtelingenbestaan onder ogen te zien. Dit boek laat ons niet alleen nadenken over de wereldwijde vluchtelingencrisis, maar geeft ook een gezicht aan de miljoenen mensen die, zoals Firas, op zoek zijn naar veiligheid en een nieuwe identiteit in een onbekend land.
"Noem mijn naam" is een krachtig, ontroerend en onthullend werk dat de lezer diep zal raken en een blijvende indruk achterlaat. Het verhaal van Firas is er één van lijden, maar ook van hoop, veerkracht en de menselijke strijd om te overleven, zelfs in de donkerste tijden.
Het boek Noem mijn naam is ongelooflijk indringend en het verhaal zal mij dan ook nog lange tijd bijblijven. Het 'in medias res' begin van het boek alsmede het heen en weer bewegen tussen verschillende momenten van tijd geven het boek een gefragmenteerde structuur en zorgden er tevens voor dat ik vanaf het allereerste moment werd meegezogen in het verhaal. De metaforische schrijfwijze van de auteur zorgt ervoor dat je als lezer een topje van de ijsberg van wanhoop, woede, trauma & onrecht zelf haast ervaart en dat maakte dat ik het boek niet kon wegleggen.
Dit verhaal is zo goed geschreven. Toen ik eenmaal begon met het boek had ik het idee dat ik als buitenstaander dit verhaal meemaakte.
Het verhaal van Firas raakt je- zijn reis naar een hoopvolle toekomst. Je krijgt gewoon meer beeld wat het is om te vluchten. En oprecht dit is niet wat je wilt…
Tijdens het lezen van het boek moest ik denken aan de plekken waar vluchtelingen komen, wat ze meemaken en hebben gezien. Je krijgt door dit boek meer begrip voor deze mensen.
‘Een vriend heeft lief, liefhebben is meer lief dan hebben.’