What do you think?
Rate this book
The Man Who Died [Jan 01, 2004] Lawrence, D. H.
One of d. H. Lawrence's last novels, the man who died (1929) originally published as the escaped cock, is the story of the death and resurrection of christ and the agonizing journey he must make to return from death to life. A work of passion and intensity, it mingles the sacred and the profane, travelling far beyond the traditional christian interpretation of christ's life and death. It is a novel that demonstrates, above all, the extraordinary vision of lawrence and his fear for mankind.
84 pages, Paperback
First published January 1, 1929
56 people are currently reading
1247 people want to read
About the author
D.H. Lawrence
2,086 books4,155 followersDavid Herbert Richards Lawrence was an English writer of the 20th century, whose prolific and diverse output included novels, short stories, poems, plays, essays, travel books, paintings, translations, literary criticism, and personal letters. His collected works represent an extended reflection upon the dehumanizing effects of modernity and industrialisation. In them, Lawrence confronts issues relating to emotional health and vitality, spontaneity, human sexuality and instinct.
Lawrence's opinions earned him many enemies and he endured official persecution, censorship, and misrepresentation of his creative work throughout the second half of his life, much of which he spent in a voluntary exile he called his "savage pilgrimage." At the time of his death, his public reputation was that of a pornographer who had wasted his considerable talents. E. M. Forster, in an obituary notice, challenged this widely held view, describing him as "the greatest imaginative novelist of our generation." Later, the influential Cambridge critic F. R. Leavis championed both his artistic integrity and his moral seriousness, placing much of Lawrence's fiction within the canonical "great tradition" of the English novel. He is now generally valued as a visionary thinker and a significant representative of modernism in English literature.
http://en.wikipedia.org/wiki/D.H._Law...
Lawrence's opinions earned him many enemies and he endured official persecution, censorship, and misrepresentation of his creative work throughout the second half of his life, much of which he spent in a voluntary exile he called his "savage pilgrimage." At the time of his death, his public reputation was that of a pornographer who had wasted his considerable talents. E. M. Forster, in an obituary notice, challenged this widely held view, describing him as "the greatest imaginative novelist of our generation." Later, the influential Cambridge critic F. R. Leavis championed both his artistic integrity and his moral seriousness, placing much of Lawrence's fiction within the canonical "great tradition" of the English novel. He is now generally valued as a visionary thinker and a significant representative of modernism in English literature.
http://en.wikipedia.org/wiki/D.H._Law...
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 121 reviews
October 2, 2021
The Escaped Cock can be easily named The Gospel According to David Herbert Lawrence… It is outright apocryphal and fabulous.
Near Jerusalem a poor peasant keeps a fine cockerel captive… But the young cock feels his power… He wants to be free and he wants a harem of hens…
And somewhere, out of death straight into life the man awakes…
He awakes to the springtime… He sees florescence of spring… He sees the nature revive… He doesn’t wish to serve death anymore… He wants to serve life and love… He is free now and soon he meets a priestess of Isis…
In the garden of earthly delights nature always wins over divinity.
Near Jerusalem a poor peasant keeps a fine cockerel captive… But the young cock feels his power… He wants to be free and he wants a harem of hens…
So one morning, just before the light of dawn, rousing from his slumbers with a sudden wave of strength, he leaped forward on his wings, and the string snapped. He gave a wild, strange squawk, rose in one lift to the top of the wall, and there he crowed a loud and splitting crow.
And somewhere, out of death straight into life the man awakes…
At the same time, at the same hour before dawn, on the same morning, a man awoke from a long sleep in which he was tied up. He woke numb and cold, inside a carved hole in the rock. Through all the long sleep his body had been full of hurt, and it was still full of hurt. He did not open his eyes. Yet he knew that he was awake, and numb, and cold, and rigid, and full of hurt, and tied up. His face was banded with cold bands, his legs were bandaged together. Only his hands were loose.
He awakes to the springtime… He sees florescence of spring… He sees the nature revive… He doesn’t wish to serve death anymore… He wants to serve life and love… He is free now and soon he meets a priestess of Isis…
For she was Isis of the subtle lotus, the womb which waits submerged and in bud, waits for the touch of that other inward sun that streams its rays from the loins of the male Osiris.
In the garden of earthly delights nature always wins over divinity.
September 26, 2023
4.5
He was alone; and having died, was even beyond loneliness.
The Man who Died is the story of the resurrection of Christ, according to D. H. Lawrence.
He went on, on scarred feet, neither of this world nor of the next. Neither here nor there, neither seeing nor yet sightless...
The book is divided in two parts.
The story begins as Christ returns from the dead and finds himself in the cave. His body is all wounds and hurt. His mission is over and he is supposed to join his Father in heaven.
But was it all worth it?
No man can save the earth from tillage.
He was alone; and having died, was even beyond loneliness.
The Man who Died is the story of the resurrection of Christ, according to D. H. Lawrence.
He went on, on scarred feet, neither of this world nor of the next. Neither here nor there, neither seeing nor yet sightless...
The book is divided in two parts.
The story begins as Christ returns from the dead and finds himself in the cave. His body is all wounds and hurt. His mission is over and he is supposed to join his Father in heaven.
But was it all worth it?
No man can save the earth from tillage.
December 22, 2018
An interesting concept - Jesus rises and looks for his LIFE.
But, the execution is rife with subtleties and one might miss the track. In fact,, I am not sure I have understood it all. There were passages which remained completely out of my ordinary understanding. Even when I tried to focus, I could perceive a meaning of which I am not sure. But that is the beauty of literature. My complaint is purely subjective. I missed the point here and there in the novel.
About the plot: IT CONTAINS SPOILERS. Jesus rises (?) from the dead and looks for his life. He has died but he had not lived. He searches for life. He regrets that he had not lived his life as a man before death. He lived his life as a saviour and a teacher. But as a man - No. Now that he wants to live a life of a man. But then, his death is strong in him and no one could arouse life in him. As he wanders the world, he finds a pagan priestess who is able to arouse life in him. And it is in the physical union with her he finds the fullness of his life. The priestess on the other hand is the one who is in search of the right man. So, D. H. Lawrence seems to say that only in man and woman coming together, one achieves one's fullness. The man by sowing his seed and woman by bearing the fruit of that seed.
Interesting concept. Is it not?
But, the execution is rife with subtleties and one might miss the track. In fact,, I am not sure I have understood it all. There were passages which remained completely out of my ordinary understanding. Even when I tried to focus, I could perceive a meaning of which I am not sure. But that is the beauty of literature. My complaint is purely subjective. I missed the point here and there in the novel.
About the plot: IT CONTAINS SPOILERS. Jesus rises (?) from the dead and looks for his life. He has died but he had not lived. He searches for life. He regrets that he had not lived his life as a man before death. He lived his life as a saviour and a teacher. But as a man - No. Now that he wants to live a life of a man. But then, his death is strong in him and no one could arouse life in him. As he wanders the world, he finds a pagan priestess who is able to arouse life in him. And it is in the physical union with her he finds the fullness of his life. The priestess on the other hand is the one who is in search of the right man. So, D. H. Lawrence seems to say that only in man and woman coming together, one achieves one's fullness. The man by sowing his seed and woman by bearing the fruit of that seed.
Interesting concept. Is it not?
May 1, 2024
Due to its brevity, “The Escaped Cock” could be considered a short story. But it is more than that: a philosophical tale, a fable.
The text consists of two parts. The first presents us with a reborn but somewhat disillusioned Christ, a Christ that we will find in the second part, perfecting his resurrection in the experience of sex and paternity. This text mixes biblical and pagan themes under the regenerating action of the sun and the Mediterranean. Better, in a style that borders on poetry.
The text consists of two parts. The first presents us with a reborn but somewhat disillusioned Christ, a Christ that we will find in the second part, perfecting his resurrection in the experience of sex and paternity. This text mixes biblical and pagan themes under the regenerating action of the sun and the Mediterranean. Better, in a style that borders on poetry.
August 15, 2019
U Britaniji je društvena klasa jedina prava religija. Kada je D. H. Lorens napisao roman „Ljubavnik Ledi Četerli”, u kome drvoseča povali damu iz visokog društva, nastao je neviđen skandal i sudski proces za širenje nemorala, par godina kasnije isti Lorens napiše roman „Čovek koji je umro” o seksualno aktivnom Isusu i niko nije zainteresovan ni da pročita knjigu, a kamoli da se skandalizuje.
Prvi deo romana je neuporedivo bolji. Mogao je da funkcioniše kao remek-delo od pripovetke, ali je Lorens dopisao i drugi deo gde je njegova pagansko-propovednička faza „samo nas seks može spasiti” doživela vrhunac.
Lorens se ovim romanom oprostio od sveta (pošto je sledeće godine umro), očigledno ne očekujujući da ga sa druge strane očekuje bilo šta što može da se meri sa telesnim svetom koji napušta. Meni je ta vrsta životne zadovoljnosti dirljiva.
Prvi deo romana je neuporedivo bolji. Mogao je da funkcioniše kao remek-delo od pripovetke, ali je Lorens dopisao i drugi deo gde je njegova pagansko-propovednička faza „samo nas seks može spasiti” doživela vrhunac.
Lorens se ovim romanom oprostio od sveta (pošto je sledeće godine umro), očigledno ne očekujujući da ga sa druge strane očekuje bilo šta što može da se meri sa telesnim svetom koji napušta. Meni je ta vrsta životne zadovoljnosti dirljiva.
July 3, 2009
This is one of those genius stories where you can't even say the subject without spoiling the plot.
I am officially a woman in love.
I am officially a woman in love.
March 23, 2016
"Söz, akşam üstleri insanı ısıran tatarcıktan başka bir şey değildir. Sözler insana, tatarcıklar gibi eziyet eder, mezarına değin kovalarlar onu ama mezardan da öteye gidemezler... Şimdi, sözlerin insanı artık ısıramayacağı yeri geçtim, hava duru, söylenecek bir söz yok, kendi derimin içinde yapayalnızım; kendi derimin içinde, yani olanca mülkümün sınırları arasında..."
Kitap iki ayrı bölümden -iki ayrı uzun hikaye- oluşuyor; 1. bölüm Hristiyan Mehdi inancındaki dirimi, 2. bölüm ise Mısır Mitolojisi'ndeki Osiris'in dirimi.
Dirim, hiçlik ve ölüm kavramları din, yaratım, inanç ve tanrılık kavramları ile iç içe bir kurgu oluştururken kitap boyunca diğerlerinden herhangi bir üstünlüğü bulunmayan rütbesiz ve ayrıcalıksız bireyin bu kavramlarla giriştiği bilinç çatışmasının kısa ve güzel anlatımını okuyacaksınız. -hem de Bilge Karasu'nun incelikli Öz Türkçesi ile.
İsa ve Osiris yeni dirimleri ile eskisinden tamamen farklı yeni bi' yaşamı arzularken eski yaşantılarının bilinçlerinde ve vücutlarında bıraktığı kalıntıları da bi' bulantı gibi taşımaktadırlar.
Aslında, kendilerini eskisinden ne daha iyi ne de daha kötü hissederler. Hissettikleri, yeni dirimlerinin kemiklerini sızlatan sancısı ve ölümlerinden önceki eski duyguların bütünüdür.
Kitap, Bilge Karasu tarafından çevrilmiş. TDK da Öz Türkçe ile süper çevrilmiş bu kitap için Bilge Karasu'ya çeviri ödülü vermiş.
Kitap iki ayrı bölümden -iki ayrı uzun hikaye- oluşuyor; 1. bölüm Hristiyan Mehdi inancındaki dirimi, 2. bölüm ise Mısır Mitolojisi'ndeki Osiris'in dirimi.
Dirim, hiçlik ve ölüm kavramları din, yaratım, inanç ve tanrılık kavramları ile iç içe bir kurgu oluştururken kitap boyunca diğerlerinden herhangi bir üstünlüğü bulunmayan rütbesiz ve ayrıcalıksız bireyin bu kavramlarla giriştiği bilinç çatışmasının kısa ve güzel anlatımını okuyacaksınız. -hem de Bilge Karasu'nun incelikli Öz Türkçesi ile.
İsa ve Osiris yeni dirimleri ile eskisinden tamamen farklı yeni bi' yaşamı arzularken eski yaşantılarının bilinçlerinde ve vücutlarında bıraktığı kalıntıları da bi' bulantı gibi taşımaktadırlar.
Aslında, kendilerini eskisinden ne daha iyi ne de daha kötü hissederler. Hissettikleri, yeni dirimlerinin kemiklerini sızlatan sancısı ve ölümlerinden önceki eski duyguların bütünüdür.
Kitap, Bilge Karasu tarafından çevrilmiş. TDK da Öz Türkçe ile süper çevrilmiş bu kitap için Bilge Karasu'ya çeviri ödülü vermiş.
April 23, 2020
"Korkuydu, ötesiz ölüm korkusuydu insanları çıldırtan. Bunun için durmadan, konmadan gitmeliydi; çünkü durduğu anda, insanoğulları korkularıyla zorbalıklarının boğuntusunu onun çevresinde örüyorlardı. Dokunabileceği bir şey yoktu, çünkü hepsi, çılgın bir benliğini-berkitme tutkusu içinde, onu bir yüküm altında bırakarak, onun temel yalnızlığını bozmak istiyordu. Bir insanı, bütün insanları bir yüküm altında bırakmak, şehirlerin, toplumların, ev sahiplerinin huyuydu. Çünkü erkekler olsun, kadınlar olsun kendi hiçliklerinin bencil korkusu ile çılgındılar. (...) Eski yarasının gönül bulantısı yeniden başladı; adam dünyaya yeniden tiksintiyle, aşağılık değinişlerinden korkarak baktı." (s.41)
3/5
3/5
March 4, 2020
"...kendi derimin içinde yapayalnızım; kendi derimin içinde, yani olanca mülkümün sınırları arasında...”
bana kalırsa aşırı sarsıcı bir fikir; zayıf bir kurgu.
dayatıldığı için mi bilmiyorum yoksa müslümanlık daha rivayet ve yüceltme ve korku ve bağışlama üzerineyken hristiyanlığın daha çok hikayeleştirme ve yerme ve dehşet ve affedilme üzerine oluşundan mı bilmiyorum- hristiyanlığa dair her şey bana roman hissi verir özellikle incil okuduğum zaman. dayatıldı deme sebebim fazla 'american' kaynaklardan beslenen biriyim, bir din olarak hristiyanlığa dair engin bilgim yok ancak klasik-popüler sanatta o kadar çok maruz kalıyorum yahut kendimi bıraktırıyorum ki her şeyi biliyor ama hiçbir şey bilmiyorum. kitabın 20yy başlarında yazıldığı düşünülürse çok uçamazdı tabii ki herkes Kanye West değil, üf neyse boş yaptım.
demeye çalıştığım şey o dönemde dahi olsa daha sağlam bir kurgu olabilirdi, çünkü söz konusu dirilen isa ve bana kalırsa isayı müslümanlar bile daha çok yüceltiyor, o yüzden deli bir metin çıkabilirdi. isa her şekle girebilir, her hikayeye baş kahraman edilebilir gibime geliyor. ya mesela muhammed'den muhammed diye bile bahsedemem yani soyutlayamıyorum kendimi (bu inancım olduğu için de sebep oluyor) ama isa, isa işte. hoş lawrence'ın din ile alakası nedir bir bilgim de yok.
canım benim bilge karasu'm şahane bir çevirmen notu yazmış başta. o yüzden kitapta 'kim ulan bu' diye sürekli bölmek zorunda kalmıyorsunuz. zaten şahane bir çeviri o yüzden karasu'ya olan sevgimi içimden yaşıcam.
kurguya niye küstüm; genç isa acılar içinde dirilir, 'ölmüş olduğu için de yalnızlığın dahi ötesinde'dir; der ki isa "içimdeki öğretmen de öldü, kurtarıcı da; şimdi kendi işime bakabilir, kendi tek yaşamımı yaşayabilirim." uyandığı dünyaya bulantı ile bakar, kurtarıcısı olduğu insanlardan ayrı bir dünyadadır o artık.
"Garip dünya, garip doğrusu; hem kirli hem de temiz. Ben de öyleyim. Ama ben ayrı da duruyorum!"
tabii kitap bizi zincire vurulamayan bir horoz ile karşılıyor ve isimsiz isis rahibesinin isa'dan olma çocuğu haberi ile sona eriyor, hoş rahibe isa'yı osiris sanıyor o başka, bu duruma güldüm hatta ben. tüm bu arada da bana kalırsa görev, yaşam, ölüm ve bağlılık nedir onu sorguluyor.
iki bölümden oluşan kitapta bence ilk bölüm şahaneydi, ikinci bölümdeki osiris miti, ya yeterince birleştirilmediği için zayıf kaldı ya da gerekmediği için emin değilim. lawrence'ın ölümünden önce yazdığı son eser(miş) olduğunu gerçeği de var tabii.
ayrıca travmam olmamasına rağmen benim için üreme, cinsellik, seks adına ne diyorsanız çok önemli olmuştur sanatta. bu yüzden 'daha tanrıya ağmadığı için kendine dokundurtmayan' isanın, yaralarına merhem sürüp iyileştiren rahibe ile birlikte olunca 'dirildim!' demesi ve 'erkeğim artık' diye düşünmesi ve 'bunu benden niye sakladın' diye babasına/Tanrıya sitem etmesi de bilmiyorum size nasıl geliyor.
"Adam da kadını bir sevecelik tutkusu ile yakıp bitirici bir istekle göğsüne doğru çekti, son olarak düşündü: "Saatim gelip buldu beni, baskına uğruyorum...""
kitaptan alacağımı aldım diye düşündüğüm ve bi ahmak olduğum için üzerine okuma yapmadım. ya da ben acılar içindeki bakir isanın -bir de dirilmiş ve görevinden vazgeçip erkekliği ve yaşamının peşine düşmüş haline- hastasıyım. o yüzden horoz imini, osiris mitini deşmeye çok hacet yok, ortada olan.
lawrance, kitabın adını 'kaçmış horoz' olarak tercih ediyor başta, sonradan 'ölen adam' adını alıyor. buradan bakınca aslında ölmüş ya da dirilmiş bir isadan çok kaçan bir isa var hakikaten.
ayrıca kitap için şunu demiş: "I wrote a story of the Resurrection, where Jesus gets up and feels very sick about everything, and can't stand the old crowd any more - so cuts out - and as he heals up, he begins to find what an astonishing place the phenomenal world is, far more marvellous than any salvation or heaven - and thanks his stars he needn't have a 'mission' any more."
işin tuhafı aralığın son günlerinde okudum kitabı ve FKA twigs'in mary magdalena şarkısını da loopa adım neredeyse. bilinçdışı xmas şakası oldu.
yine de kitabı bitirdiğimde bana 'yani?' dedirtmesin isterdim. kafa yordukça daha çok yerleşiyor ve soru dağılıyor ama işte, bilemedim.
inancı yaymakla görevli isanın kendini osiris sanan rahibeyi düzeltmeyip onun 'inancından faydalanması' başka bir tartışma konusu
xoxoxo
iko
April 21, 2014
Jesus Christ rises from the dead. Or so it seems. He does not, however, ascend into heaven. He has decided to be among men. Among men, and women, with his cock, his cock which "gleams with bright aloneness." To his former life, before he died, he looks back with regret:
"Strange is the phenomenal world, dirty and clean together! And I am the same. Yet I am apart! And life bubbles variously. Why should I have wanted it to bubble all alike? What a pity I preached to them! A sermon is so much more likely to cake into mud, and to close the fountains, than is a psalm or a song. I made a mistake. I understand that they executed me for preaching to them. Yet they could not finally execute me, for now I am risen in my own aloneness, and inherit the earth, since I lay no claim on it. And I will be alone in the seethe of all things; first and foremost, forever, I shall be alone..."
So he goes, determined to toss his cock "into the seethe of phenomena, for he must ride his wave (and he is ) hot...with life!"
He whom many think has gone to the Heavenly Father then wanders on until he reaches Egypt. Here, in the temple of an Egyptian goddess, he meets a beautiful priestess who mistakes him for Osiris, another deity. She massages him, his unhealed wounds, with fragrant oil. He feels "the blaze of his manhood and his power rise up in his loins, magnificent." He exclaims:
"I am risen!"
He strips her of her garment. He sees the "white glow of her white-gold breasts." He exclaims:
"Father! Why did you hide this from me!"
He touches her "with the poignancy of wonder and the marvellous piercing transcendence of desire." He exclaims:
"Lo! This is beyond prayer!"
"Strange is the phenomenal world, dirty and clean together! And I am the same. Yet I am apart! And life bubbles variously. Why should I have wanted it to bubble all alike? What a pity I preached to them! A sermon is so much more likely to cake into mud, and to close the fountains, than is a psalm or a song. I made a mistake. I understand that they executed me for preaching to them. Yet they could not finally execute me, for now I am risen in my own aloneness, and inherit the earth, since I lay no claim on it. And I will be alone in the seethe of all things; first and foremost, forever, I shall be alone..."
So he goes, determined to toss his cock "into the seethe of phenomena, for he must ride his wave (and he is ) hot...with life!"
He whom many think has gone to the Heavenly Father then wanders on until he reaches Egypt. Here, in the temple of an Egyptian goddess, he meets a beautiful priestess who mistakes him for Osiris, another deity. She massages him, his unhealed wounds, with fragrant oil. He feels "the blaze of his manhood and his power rise up in his loins, magnificent." He exclaims:
"I am risen!"
He strips her of her garment. He sees the "white glow of her white-gold breasts." He exclaims:
"Father! Why did you hide this from me!"
He touches her "with the poignancy of wonder and the marvellous piercing transcendence of desire." He exclaims:
"Lo! This is beyond prayer!"
June 2, 2015
I purchased and read this edition at Grinnell College, impressed by its cover and interested in its topic. Rather than 'The Man Who Died' this has the original title, too profanely suggestive for publication, namely 'The Escaped Cock'. A novella, it might be compared to Kazanzatkis' long novel as representative of Jesus as a human being with his own, inner life. Here, Jesus survives and escapes--to Egypt where he hooks up with a priestess of Isis, Queen Mother of Heaven.
Lawrence likely had an agenda with this, his last work. It may be read as a critique of the paternalistic one-sidedness of the Judeo-Christian faiths and a defense of the spiritual significance of sexuality--quite in keeping with his other, mature writings.
Lawrence likely had an agenda with this, his last work. It may be read as a critique of the paternalistic one-sidedness of the Judeo-Christian faiths and a defense of the spiritual significance of sexuality--quite in keeping with his other, mature writings.
November 11, 2017
This novella was published posthumously under a different title than that preferred by the author. The original title was "The Escaped Cock".
Lawrence himself summarized "The Escaped Cock" in a letter to Earl Henry Brewster (1878–1957) [an American painter, writer, and scholar; and Lawrence's close friend]:
"I wrote a story of the Resurrection, where Jesus gets up and feels very sick about everything, and can't stand the old crowd any more - so cuts out - and as he heals up, he begins to find what an astonishing place the phenomenal world is, far more marvelous than any salvation or heaven - and thanks his stars he needn't have a mission any more."
source: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Esc...
Lawrence himself summarized "The Escaped Cock" in a letter to Earl Henry Brewster (1878–1957) [an American painter, writer, and scholar; and Lawrence's close friend]:
"I wrote a story of the Resurrection, where Jesus gets up and feels very sick about everything, and can't stand the old crowd any more - so cuts out - and as he heals up, he begins to find what an astonishing place the phenomenal world is, far more marvelous than any salvation or heaven - and thanks his stars he needn't have a mission any more."
source: https://en.wikipedia.org/wiki/The_Esc...
January 3, 2024
"Ansızın içine doğdu, bir güneş gibi; Hepsinden bana aşklarının cesedini ile kulluk etmelerini istemiştim. Sonunda da onlara ancak kendi aşkımın cesedini verebildim. Bu bedenimdir dedim -alın, yiyin- cesedim."
June 19, 2020
I am mystified. What will it be like to look at life after we die, or perhaps almost die and then be given extra days? The Christian Jesus thinks,"Now I can live without striving to sway others any more." Given this is the last work published by the author before his death, has Lawrence decided to just chill out, write no more, and take lots of naps? I don't know. I liked very much the originality of this, and the prose is often beautiful, but I gotta read it again. Maybe Lawrence has a premonition of his death and his own afterlife? Like I said, I don't know. I'll put this on my 'to read again' shelves.
September 22, 2015
Pela qualidade da prosa de D. H. Lawrence, esse conto até mereceria mais estrelas. Mas sua pretensão de teologia é tão reles, as "doutrinas" que ele busca aplicar nessa história para supostamente reanimar o cristianismo (que ele parece supor morto) são tão bobas que, na verdade, duas estrelas já são até demais. É lamentável que um escritor com tamanho talento e capacidade perscrutadora da natureza humana resolva envolver-se numa experiência tão infeliz, na tentativa de justificar seu próprio conflito com a religião de sua civilização. Melhor esquecer que Lawrence escreveu isso.
September 16, 2016
"Garip dünya, garip doğrusu; hem kirli hem de temiz. Ben de öyleyim işte...
her şeyin kaynaşması içinde de yalnız kalacağım. Hep yalnız, her şeyden çok, yalnız..."
(39/78)
Ölen , sonra dirilen, dünyada kefenini sürüye sürüye dolaşmaya başlayan bir adam...
Peki bir fark var mıydı ?Kendinde ya da yaşayanlarda...
Kısa , metaforlu bir hikaye... Bazen okurken dağıldım bazen geri döndüm hikayeye.
Sonuç ölsek ve geri dönsek bu dünyaya, biz yine o bildik biz olurduk her halde, günahımızla,
sevabımızla,
saçmalıklarımızla
ve
zalimliklerimizle!!!
her şeyin kaynaşması içinde de yalnız kalacağım. Hep yalnız, her şeyden çok, yalnız..."
(39/78)
Ölen , sonra dirilen, dünyada kefenini sürüye sürüye dolaşmaya başlayan bir adam...
Peki bir fark var mıydı ?Kendinde ya da yaşayanlarda...
Kısa , metaforlu bir hikaye... Bazen okurken dağıldım bazen geri döndüm hikayeye.
Sonuç ölsek ve geri dönsek bu dünyaya, biz yine o bildik biz olurduk her halde, günahımızla,
sevabımızla,
saçmalıklarımızla
ve
zalimliklerimizle!!!
January 13, 2019
Bilge Karasu çevirisiyle okuduğum en etkileyici kitaplardan biri. Ölüm, dirim, yeniden diriliş üzerine yazılmış kısa ve etkili bir vuruş.
December 27, 2020
Kitaba yorum yapabilmek için, referans verdiği anlatıların incelenmesi, kitabın bu çerçevede gözden geçirilmesi ve yorumlanması gerekiyor.
Bunu şu an için yapamayacağımdan, ufuk açması için kitabın bana çağrıştırdığı bir başka pasajı paylaşıyorum:
Emil M. Cioran, Çürümenin Kitabı , bölüm Anti-Peygamber...
"Vaktiyle bir "benliğim" vardı; artık sadece bir nesneyim... Yalnızlığın bütün uyuşturucularını tıka basa alıyorum; dünyanın uyuşturucuları bana benliğimi unutturamayacak kadar hafiftiler. İçimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanlar arasında hâlâ bir yerim olabilir ki?"
Kaynak: https://www.metiskitap.com/catalog/te...
Not: Türkçe çeviri de kullanılan "unanmak, balkırmak, artağanlık, dirim" vb. sözcükler okumayı güçleştirdi diyebilirim.
Bunu şu an için yapamayacağımdan, ufuk açması için kitabın bana çağrıştırdığı bir başka pasajı paylaşıyorum:
Emil M. Cioran, Çürümenin Kitabı , bölüm Anti-Peygamber...
"Vaktiyle bir "benliğim" vardı; artık sadece bir nesneyim... Yalnızlığın bütün uyuşturucularını tıka basa alıyorum; dünyanın uyuşturucuları bana benliğimi unutturamayacak kadar hafiftiler. İçimdeki peygamberi öldürmüş olduğuma göre, nasıl olur da insanlar arasında hâlâ bir yerim olabilir ki?"
Kaynak: https://www.metiskitap.com/catalog/te...
Not: Türkçe çeviri de kullanılan "unanmak, balkırmak, artağanlık, dirim" vb. sözcükler okumayı güçleştirdi diyebilirim.
January 5, 2023
Jesus reading #1
Isa'nin carmiha gerildigi yasa gelmisken maksat tematik okuma olsun diye kendisinin dahil edildigi eserlere yumulayim dedim.
Roman iki bolumden olusuyor. Ilk bolumde Isa diriliyor ama goge yukselmektense insanlarin arasina karisip kaybolmayi tercih ediyor. Gayet erotik horoz tasvirleri ise her seyin onune geciyor, ki o sirada kitabin yayincilar tarafindan tercih edilmeyen orijinal isminin "the escaped cock" oldugunu bilmiyordum. Lawrence cift anlam kasmadigini soylemis :) Biraz zorlayici ikinci bolumde ise konu Misir tanrilari Osiris ve Isis'e baglaniyor ve tam da tahmin ettigim gibi Isa'nin "i will yes" yaklasimi hikayenin devamini getiriyor. Bilge Karasu'nun onsozunun degeri de bu bolumde ortaya cikiyor.
Minik bir not: Normalde Karasu'nun kelime tercihlerine bayilmiyorum ama bu kitabin cevirisine cok yakismis. Mesela, dirilmekle ayni kokten gelen "dirim"in haricinde bir kelime muhtemelen romani katledecekti.
Saramago ve Kazancakis'in dahil oldugu dikkate deger uc bes yazar daha konuyu Isa'ya getirmis; yil icinde hepsine aganta diyorum.
Isa'nin carmiha gerildigi yasa gelmisken maksat tematik okuma olsun diye kendisinin dahil edildigi eserlere yumulayim dedim.
Roman iki bolumden olusuyor. Ilk bolumde Isa diriliyor ama goge yukselmektense insanlarin arasina karisip kaybolmayi tercih ediyor. Gayet erotik horoz tasvirleri ise her seyin onune geciyor, ki o sirada kitabin yayincilar tarafindan tercih edilmeyen orijinal isminin "the escaped cock" oldugunu bilmiyordum. Lawrence cift anlam kasmadigini soylemis :) Biraz zorlayici ikinci bolumde ise konu Misir tanrilari Osiris ve Isis'e baglaniyor ve tam da tahmin ettigim gibi Isa'nin "i will yes" yaklasimi hikayenin devamini getiriyor. Bilge Karasu'nun onsozunun degeri de bu bolumde ortaya cikiyor.
Minik bir not: Normalde Karasu'nun kelime tercihlerine bayilmiyorum ama bu kitabin cevirisine cok yakismis. Mesela, dirilmekle ayni kokten gelen "dirim"in haricinde bir kelime muhtemelen romani katledecekti.
Saramago ve Kazancakis'in dahil oldugu dikkate deger uc bes yazar daha konuyu Isa'ya getirmis; yil icinde hepsine aganta diyorum.
July 31, 2025
D.H. Lawrence tells a brilliant short story of Jesus' return to life, in his own conceptual way. I found this quite raw, quite humourous and generously spiced with realism.
Not a bad word to say.
"I will wander the earth, and say nothing. For nothing is so marvellous as to be alone in the phenomenal world, which is raging, yet apart."
Not a bad word to say.
"I will wander the earth, and say nothing. For nothing is so marvellous as to be alone in the phenomenal world, which is raging, yet apart."
Read
August 20, 2012A very short book that is more of a novela. As historians often say that students of American history "must get right with Lincoln," so to must participants in Western culture "get right with Jesus." As a man, little is known of Jesus. Of the 1800 or so sayings attributed to Jesus in the Bible, biblical scholars have whittled that number down to less than 100 sayings that they believe to actually be his. As such, the man is cloaked almost completely in the legend that has been built on his name. This book explores that moment when those two identities crossed--Jesus's resurrection from the dead. Tackled in Lawrence's distinctive style, "The Man Who Died" is far more provocative than works such as Mailer's "The Gospel According to the Sun" and is reminiscent of Scorsese's "The Last Temptation of Christ." It confronts the received biblical narrative and shatters the narrow existential walls that limit the spiritual exploration that Jesus's life story demands.
It is not just a must read, it is a must own. You will want to go back to this often, because it's never the same book twice.
It is not just a must read, it is a must own. You will want to go back to this often, because it's never the same book twice.
Read
August 11, 2017D H Lawrence isn't known as one of the most controversial authors of his time for nothing. This book, for a lack of better words, was weird.
Honestly, I can't rate this book, I just can't, because I don't know where I stand. Did I like it? I genuinely don't know.
The story has two parts, and though never explicitly mentioned, at least not in name, it features Jesus as the protagonist. The first part dealt with themes of resurrection and breaking the shackles of humanity which made for an interesting read. I think I liked it.
And then came the second part, which involved the sexual awakening of Jesus. The part of me which is the daughter of a convent-educated woman was scandalised– a voice somewhere was hissing blasphemy...
But all said and done, I strongly believe in literary freedom, and I also knew what I was getting into – what I didn't expect was the way it was.
Let's just say D H Lawrence was lucky the Pope doesn't issue fatwas.
Honestly, I can't rate this book, I just can't, because I don't know where I stand. Did I like it? I genuinely don't know.
The story has two parts, and though never explicitly mentioned, at least not in name, it features Jesus as the protagonist. The first part dealt with themes of resurrection and breaking the shackles of humanity which made for an interesting read. I think I liked it.
And then came the second part, which involved the sexual awakening of Jesus. The part of me which is the daughter of a convent-educated woman was scandalised– a voice somewhere was hissing blasphemy...
But all said and done, I strongly believe in literary freedom, and I also knew what I was getting into – what I didn't expect was the way it was.
Let's just say D H Lawrence was lucky the Pope doesn't issue fatwas.
November 19, 2019
Sublime and beyond genuine critique. This is Lawrence at his most reverent, and it seems to me that this is his worthy final remark on a life fast running out. It is the story of the resurrection of Christ and how the pressures of his mission are gone from him and how he discovers a new freedom to enjoy the sensual and 'phenomenal' world now that he has once left it. Is Lawrence presaging his own death here? His tuberculosis had become increasingly burdensome by this time, echoing bouts of ill health throughout his short life. After the bitter passages of Chatterley, this final riposte is a thing of absolute beauty and perfection. It is as though he has got past the tiredness of having to live, increasingly outcast, in a world that did not want him, and he could write with acceptance of his place in it at last.
Beautiful, austere, sensual, this is the masterwork of a genius.
Beautiful, austere, sensual, this is the masterwork of a genius.
February 5, 2022
Intense writer that he was, this is one of the most intense tales that Lawrence wrought—all the fire and passion of the one dancing on the precipice of life and death for a long time—are crafted into this one final combat with the passive, surrender energy of the Christ consciousness. Of course, Lawrence would not have been the fierce, intense Lawrence if he didn't, through the 'man who died' supplicated Himself– Lawrence the prince of the life-affirming energy (as opposed to the old Christ of the submissive age of Piscea...). And thus forth...
April 9, 2023
رواية كتبها و هو يحتضر كأنه مجرداً من كل شئ مثلما جاء يوما من رحم أمه
ما علينا رواية سيئة وليست بالمستوي المشهور به دافيد هربرت لورانس
أتفق معا الأستاذ(مترجم الرواية) رمسيس عوض رحمه الله فكون لورانس عبقري ولكنه بيخرف !(من المقدمة) صفحة 10 طبعة دار الهلال1997
ما علينا رواية سيئة وليست بالمستوي المشهور به دافيد هربرت لورانس
أتفق معا الأستاذ(مترجم الرواية) رمسيس عوض رحمه الله فكون لورانس عبقري ولكنه بيخرف !(من المقدمة) صفحة 10 طبعة دار الهلال1997
August 15, 2007
As strange a novel as I've ever read. Having read it twice now, I'm still not sure what to think of it intellectually or spiritually, but it awes me on a visceral level.
November 13, 2021
3 3/4 stars
April 19, 2022
Do not read if you take your Jesus sans humanity
March 1, 2019
I liked Lawrence's prose, the novel was better than I was expecting. The Man Who Died made me view Christ in a different light; if I were to wake up in the tomb what would I do next? While interesting, I do not think I fully grasped Lawrence's deeper philosophical meaning in the Christian and pagan elements. John Fowles' afterword has made me want to seek out another late Lawrence work, Apocalypse.
"He had risen without desire, without even the desire to live, empty save for the all-overwhelming disillusion that lay like nausea where his life had been. Yet perhaps, deeper even than disillusion, was a desireless resoluteness, deeper even than consciousness." (pg. 12).
"For in the tomb he had left his striving self, which cares and asserts itself... he smiled to himself with pure aloneness, which is one sort of immortality." (pg. 33).
"But, a true priestess, she saw the other kind of beauty in it, the sheer stillness of the deeper life." (pg. 55).
"The woman came into the dark inner doorway of the temple, from the shrine, and stood there, hesitating. She could see the dark figure of the man, sitting in that terrible stillness that was portentous to her, had something almost menacing in its patience." (pg. 57).
"He had risen without desire, without even the desire to live, empty save for the all-overwhelming disillusion that lay like nausea where his life had been. Yet perhaps, deeper even than disillusion, was a desireless resoluteness, deeper even than consciousness." (pg. 12).
"For in the tomb he had left his striving self, which cares and asserts itself... he smiled to himself with pure aloneness, which is one sort of immortality." (pg. 33).
"But, a true priestess, she saw the other kind of beauty in it, the sheer stillness of the deeper life." (pg. 55).
"The woman came into the dark inner doorway of the temple, from the shrine, and stood there, hesitating. She could see the dark figure of the man, sitting in that terrible stillness that was portentous to her, had something almost menacing in its patience." (pg. 57).
July 30, 2010
“Escrevi uma história da Ressurreição onde Jesus se levanta a braços com uma grande náusea perante tudo, deixa de suportar a velha multidão, e mais – corta com ela – e enquanto se vai restabelecendo começa a perceber quão espantoso e prodigioso o mundo é, bem mais maravilhoso do que qualquer salvação ou céu – e agradece às suas estrelas por não ter, nunca mais, necessidade de cumprir uma “missão”.”
D.H. Lawrence, em carta a Achsah Brewster
Publicado no ano anterior à sua morte, em O Homem que Morreu, Lawrence apresenta-nos uma diferente perspectiva da Ressurreição, em que, contrariamente à ascensão aos céus apontada pela religião, Jesus abraça uma nova vida, após emergir dolorosamente da morte. Este esforço para ultrapassar a dor é, de resto, um tema recorrente na sua obra.
A novela divide-se em duas partes. A primeira descreve-nos o regresso de Jesus (embora nunca identificado como tal) à vida, e a extrema solidão que este sentiu ao acordar.
“Estava sozinho; e, por ter morrido, muito para lá da solidão.”
Claramente desorientado, sai do seu túmulo e, enquanto caminhava, encontra um galo em fuga. Acaba por o apanhar e devolvê-lo ao dono, que assente em permitir que ele fique em sua casa por uns tempos. É durante esse período que, progressivamente, começa a compreender a sua experiência passada, assim como a sua vida presente, demonstrando uma maior abertura ao mundo que o rodeia.
“Ressuscitado de entre os mortos, acabava de compreender que também havia no corpo a maior vida, para além da pequena vida. Era virgem para evitar a vida pequena. A vida cúpida do corpo. Mas ficava agora a saber que a virgindade é uma forma de cupidez; e quando o corpo volta a levantar-se, fá-lo para dar e obter, obter e dar sem cupidez.”
Esse caminho de ressurreição corporal, ao invés de espiritual, encontra-o quando repara na incessante luta do galo com a corda que o separa da liberdade – um símbolo de vitalidade, em oposição à inércia que o preenchia. As suas feridas começam a sarar, e este novo caminho, acaba por o levar a sair da casa dos camponeses que o acolheram.
“Tinha curado as feridas, e desfrutava da imortalidade de estar vivo sem impaciência.”
Na segunda parte, Jesus encontra um templo de uma religião pagã, ao cuidado de uma sacerdotisa virgem, figura que acaba por ter um papel preponderante na história, dado que será ela a acordar Jesus para a sexualidade. Lawrence considerava a civilização ocidental demasiado fechada, em que cada pessoa se isolava no seu próprio mundo, sendo bastante aversas ao risco de se revelarem aos outros. Assim, a sexualidade, como algo íntimo, é um dos caminhos para essa abertura, uma manifestação de que o medo da intimidade foi superado. No fundo, uma forma de afirmação do desejo de viver, aspecto da experiência humana que o Cristianismo procurara suprimir.
Esta experiência leva a uma total renúncia do papel de salvador por parte de Jesus, que aspira apenas a viver para si mesmo, evitando assim a traição de que tinha já sido vítima.
“De repente caiu em si. «A todos pedi que me servissem com o cadáver do meu amor. E acabei por oferecer-lhes só o cadáver do meu amor. Isso é o meu corpo... tomai e comei... o meu cadáver...»”
O Homem que Morreu trata-se, apesar de tudo, de um exemplo em que a escrita não está totalmente à altura das ideias que o texto comporta, mas que não deixa de suscitar uma reflexão sobre o Cristianismo.
“Aquilo que o homem mais apaixonadamente quer é a sua totalidade viva e a sua harmonia viva, não a isolada salvação da “alma”. Acima de tudo, o homem quer a sua consumação física porque agora está, por uma vez, por uma única vez, em estado de carne e de força.”
em Apocalipse
D.H. Lawrence, em carta a Achsah Brewster
Publicado no ano anterior à sua morte, em O Homem que Morreu, Lawrence apresenta-nos uma diferente perspectiva da Ressurreição, em que, contrariamente à ascensão aos céus apontada pela religião, Jesus abraça uma nova vida, após emergir dolorosamente da morte. Este esforço para ultrapassar a dor é, de resto, um tema recorrente na sua obra.
A novela divide-se em duas partes. A primeira descreve-nos o regresso de Jesus (embora nunca identificado como tal) à vida, e a extrema solidão que este sentiu ao acordar.
“Estava sozinho; e, por ter morrido, muito para lá da solidão.”
Claramente desorientado, sai do seu túmulo e, enquanto caminhava, encontra um galo em fuga. Acaba por o apanhar e devolvê-lo ao dono, que assente em permitir que ele fique em sua casa por uns tempos. É durante esse período que, progressivamente, começa a compreender a sua experiência passada, assim como a sua vida presente, demonstrando uma maior abertura ao mundo que o rodeia.
“Ressuscitado de entre os mortos, acabava de compreender que também havia no corpo a maior vida, para além da pequena vida. Era virgem para evitar a vida pequena. A vida cúpida do corpo. Mas ficava agora a saber que a virgindade é uma forma de cupidez; e quando o corpo volta a levantar-se, fá-lo para dar e obter, obter e dar sem cupidez.”
Esse caminho de ressurreição corporal, ao invés de espiritual, encontra-o quando repara na incessante luta do galo com a corda que o separa da liberdade – um símbolo de vitalidade, em oposição à inércia que o preenchia. As suas feridas começam a sarar, e este novo caminho, acaba por o levar a sair da casa dos camponeses que o acolheram.
“Tinha curado as feridas, e desfrutava da imortalidade de estar vivo sem impaciência.”
Na segunda parte, Jesus encontra um templo de uma religião pagã, ao cuidado de uma sacerdotisa virgem, figura que acaba por ter um papel preponderante na história, dado que será ela a acordar Jesus para a sexualidade. Lawrence considerava a civilização ocidental demasiado fechada, em que cada pessoa se isolava no seu próprio mundo, sendo bastante aversas ao risco de se revelarem aos outros. Assim, a sexualidade, como algo íntimo, é um dos caminhos para essa abertura, uma manifestação de que o medo da intimidade foi superado. No fundo, uma forma de afirmação do desejo de viver, aspecto da experiência humana que o Cristianismo procurara suprimir.
Esta experiência leva a uma total renúncia do papel de salvador por parte de Jesus, que aspira apenas a viver para si mesmo, evitando assim a traição de que tinha já sido vítima.
“De repente caiu em si. «A todos pedi que me servissem com o cadáver do meu amor. E acabei por oferecer-lhes só o cadáver do meu amor. Isso é o meu corpo... tomai e comei... o meu cadáver...»”
O Homem que Morreu trata-se, apesar de tudo, de um exemplo em que a escrita não está totalmente à altura das ideias que o texto comporta, mas que não deixa de suscitar uma reflexão sobre o Cristianismo.
“Aquilo que o homem mais apaixonadamente quer é a sua totalidade viva e a sua harmonia viva, não a isolada salvação da “alma”. Acima de tudo, o homem quer a sua consumação física porque agora está, por uma vez, por uma única vez, em estado de carne e de força.”
em Apocalipse
Displaying 1 - 30 of 121 reviews