Mooie Jo

by Kristien de Wolf

Een portret in proza van andersgeaard zijn in de seventies

Jo is een notoir mooie jongen, die dat zelf ook wel weet. Na een turbulente, bij tijden erg wrange jeugd, beslist hij om in een kloosterorde in te treden, waar hij in een dubieuze relatie met een priester verstrengeld raakt. Die leert Jo drinken, schenkt hem een wagen en neemt hem mee op plezierreisjes.
Net voor zijn eigen wijding treedt Jo alsnog uit en verhuist naar de grootstad. Hij stort zich in het bruisende uitgaansleven van de jaren 70 en leert zijn seksualiteit te omarmen. Hij ontmoet er ook Felix, met wie hij een tragikomisch leven zal leiden, een leven dat ze decennialang met elkaar delen, ook al blijft de priester uit Jo’s verleden in de relatie van het koppel rondwaren.
Mooie Jo is een biografische roman die een sprankelende tijd en een immens taboe naar voren schuift, een verkenning van vele soorten liefde en verraad.

Genres: Roman

408 pages, Paperback

First published February 29, 2024

Reviews

[Selien · Rating 5 out of 5]

lees ‘Mooie Jo’ ipv ‘A Little Life’. Een prachtig en realistisch boek met een doordachte schrijfstijl. De personages zijn boeiend en goed uitgewerkt. Het is humoristisch maar ook tragisch. Leest heel vlot en er is een specifieke spotifylijst gemaakt voor dit boek! Het eerste boek waarvan ik in het begin al wist dat ik het vijf sterren ging geven, and it did not disappoint

‘Het brak mijn hart om te zien dat zijn hart er niet bij was, maar is er een ander recept om te leven dan leven?’

[looneybooks79 · Rating 5 out of 5]

https://looneybooks79.blog/2024/04/19...

Deze roman toont aan hoe complex het leven kan zijn en dat niet alles gaat volgens het voor jezelf opgestelde plan. Was het niet Bredero die ooit zei: “Het kan verkeren!”?

Dit boek begint met een oudere Felix die de overpeinzingen van zijn leven maakt, vooral het leven dat hij met de eeuwig mooie Jo mocht leven. Hoe hij hem voor de eerste keer zag in de cinema Astra, tijdens een voorstelling van Papillon, met Steve McQueen tot hoe hij uiteindelijk zijn lief en lees zal delen en welke mensen invloed hebben gehad op hun relatie en hun leven. Maar Felix blijkt eigenlijk maar een nevenpersonage in het hele verhaal te zijn.

Want het boek keert al snel terug in de tijd naar de jeugd van Jo die twijfelt over wat hij met zijn leven wil doen. Maar op aanraden van zijn vader wil hij de top van de berg bereiken en gaat hij voor het priesterschap en wil hij later huizen en scholen bouwen in Afrika. Tijdens het seminarie leert Jo ook Augustinus kennen, een priester die hem leert drinken, roken en houden van! Er is een wederzijdse verstandhouding tussen beide mannen zonder dat er een verhouding aan vasthangt. Hoewel pater Augustinus met al zijn lichaam en ziel zou willen, blijft Jo die onbereikbare! Maar door een oud jeugdtrauma, een dubieuze relatie met een priester en omdat Jo sowieso een rusteloze ziel geeft hij het seminarie op en verliest zichzelf in een toxische relatie met Rudi.

En op dat moment leert hij ook Felix en diens partner Armando kennen. En als Armando en Rudi zich storten in een nieuwe relatie blijven Jo en Felix achter maar zij blijven niet bij de pakken zitten en starten hun eigen nieuwe leven, samen! Zij zullen vele decennia samen leven en lief en leed delen. Ontmoetingen met andere mannen, familieleden die hen al dan niet aanvaarden, etentjes met vrienden en exen die langskomen, zelfs die ene vriendin die denkt dat ze Jo zomaar eens kan bekeren tot hetero blijft altijd in hun leven rondwaren.

Maar doorheen al deze jaren heen zien we ook hoe de geschiedenis zelf zijn rol speelt. Kindermisbruik, alcoholisme, de AIDS-crisis die uitbreekt en natuurlijk de katholieke gezinnetjes die niet open staan voor relaties tussen twee mannen, het komt allemaal aan bod. En toch zien we niet de algemeen van leer trekkende priester die tegen gay relaties zijn noch zien we onbegrip en ongenoegen. De wereld is in Kristien De Wolfs boek meer klaar voor twee mannen die samenleven dan het beeld dat we nu hebben!

Kristien De Wolf schetst hier in 'Mooie Jo' een aangrijpend, ontroerend en vooral met momenten ook héél herkenbaar beeld van hoe liefde en vriendschap over de jaren/decennia heen kan evolueren. Van heftige verliefdheid tot eeuwige liefde! Van trekken en sleuren! Van leven en laten leven! Kristien raakt alle thema's aan die héél veel homomannen zullen herkennen en zeker mannen die de geschiedenis mee beleefden zoals in dit boek beschreven. Van de vrije liefde tot de angst om dood te gaan aan de liefde en seks!

Ik heb bij dit boek gevloekt, tranen gelaten, gelachen, gemijmerd en herinnerd... Wat een mooi tijdsbeeld is dit geworden!

Ik wil er natuurlijk ook zeker bij zeggen dat dit boek een heel literair werk is. Ik weet dat er wel wat mensen zijn die zich daarvan miscchien zullen laten afschrikken, want Kristien schrijft met haar beeldende taal een heel ingetogen boek dat vergelijkbaar is met boeken van Tom Lanoye, maar dan met meer positievere personages dan bij Lanoye (die vaker zijn personages hun slechtere kanten laat overheersen!)

Jo is mooi en zal altijd mooi zijn maar Felix is de trouwe hond die van zodra hij zijn oog liet vallen op Jo voor altijd was gevallen... Iedereen verdient een Felix en/of een Jo in zijn leven!

Ik ben heel verrast door het boek dat ondanks de heel zware thema’s er een zekere lichtheid is waarmee het is geschreven. Er zit ook onderhuidse humor in. En het is herkenbaar… niet alleen bij mezelf maar ook bij vrienden en vooral oudere kennissen van me. En ik ben ook heel blij om twee redenen: homo zijn is nooit een echt issue in het boek en het is geen ‘godvergeten 2’ geworden (waar ik voordien een beetje schrik voor had). Ik vroeg ook aan de auteur of dit boek gebaseerd was op waargebeurde feiten want het voelt zo ‘echt’ aan dit verhaal… en ja, hoor… het is gebaseerd op het leven van haar oom en zijn vriend. Hartverwarmend!

[Morgane Bras · Rating 3 out of 5]

Prachtig geschreven, hoewel met momenten ook te bombastisch. Heb mezelf wel moeten overtuigen om verder te lezen.

[Boeken_Lief · Rating 4 out of 5]

“Is er een ander recept om te leven dan leven?”

De uitzonderlijk mooie Jo treedt af en keert de kerk en een leven als priester de rug toe. Hij leert Felix kennen in het bruisende uitgaansleven van de jaren ’70 en raakt bevangen door het kleurrijke en levendige van de “De Bond”, de homogemeenschap. Wat volgt is een tragikomisch leven en verkenning van vele soorten liefde en verraad. Jo en Felix zijn tegenpolen, ze zijn niet elkaars eerste of grote liefde. Een verhaal over mannen die van mannen houden. Over broeders die van jongentjes houden, en moeders die te veel van God houden.

“Het was gewoon mijn verhaal. Alles had met alles te maken, het was moeilijk om er een lijn in te brengen. Het ging om koude koffie, wijn en wodka, moeders en vaders, God en de pierewaaiers, liftkokers, ladders, paters en onbevlekte jongens, buizen om in te wonen, winkels, kastelen en onbestaande villa’s, jungles en moestuinen, oude familieverhalen, die van hem, die van mij en hoe het allemaal zover gekomen was, goede klanten en slechte bankiers, heiligenverhalen, Anita Muldermans, De Pikker, de vrouw met de etalagebenen en Papillon.”

Eerlijk is eerlijk: de eerste 100 bladzijden, de start van het verhaal vanuit Felix’ perspectief, waren doorzetten voor mij. Het waren de beloftes van de achterflap over wat nog komen zou, die me verder deden lezen. En van dat doorzetten kreeg ik alles behalve spijt. Daarna wisselde het vertelperspectief tussen Felix, Jo en “de Pater”. Vooral het perspectief van die laatste was zeer vernieuwend en geslaagd! Kristien De Wolf slaagt erin elk vertelperspectief eigenheid en diepgang te geven. Het wisselen tussen heden en verleden vond ik dan weer minder geslaagd en miste vaak wat extra verfijning, naar mijn gevoel.
Hoe dan ook, ik genoot van dit boek, van de mooie Jo die vorm kreeg in mijn gedachten (halleluja). De liefde in al zijn vormen, het verdriet in al haar kleuren. Een opmerkelijk boek, te meer in deze tijden.

[Bart Vanvaerenbergh · Rating 4 out of 5]

Beetje getwijfeld : een grote 3 of een kleine 4 ... en uiteindelijk Mooie Jo toch maar het voordeel van de twijfel gegeven.
Ik kwam een beetje moeilijk in het boek : het was even wennen aan de schrijfstijl. Deel één heeft best wel wat poëtische en "filosofische" passages en het duurde even voor ik ook goed mee had wie wie was. Kan ook helemaal aan mij (of aan het warme weer ?) liggen.
Pas vanaf het tweede deel kon het mij echt boeien.
Het leven van Jo loopt niet over rozenblaadjes ... maar bij wie is dat wel zo ?!?!?
Het deel rond de jaren 1980 greep mij wel bij de keel omdat het zo erkenbaar was : jong en gay zijn in die periode was niet simpel.

[Annelies Van Oost · Rating 5 out of 5]

Prachtig.

[Karel Van Assche · Rating 4 out of 5]

Nu de review online staat: https://www.dereactor.org/teksten/moo...

[Inno van Lieshout · Rating 5 out of 5]

Prachtig biografisch verhaal met in de hoofdrollen Jo, zijn grote liefde Felix (de kleine sjeik) en de pater, een andere grote liefde, die hem sinds zijn aankomst op het seminarie nooit meer heeft losgelaten.
Een liefdesroman van jewelste. Bijzonder mooi geschreven door de Belgische auteur.

[Andy Bulteryst · Rating 4 out of 5]

Mooie Jo vertelt het verhaal van Jo, een man met een niet onknap uiterlijk. Hij valt in de smaak bij vrouwen, mannen en zelfs paters.

Op jonge leeftijd weet Jo wat hij wil. Priester worden. Hij gaat in het klooster en komt tot de ontdekking dat hij geïnteresseerd is in missionaris worden. De broeders in het klooster merken al snel dat Jo uitzonderlijk knap is, en doen er alles aan om hem dicht bij hen te houden.

In een bioscoopzaaltje vangt Felix een glimp op van de knappe Jo en er groeit een uitzonderlijke relatie tussen deze twee mannen. De relatie verloopt niet zonder de gebruikelijke ups and downs, maar dat weerhoudt beiden er niet van om de woelige wateren te doorstaan.

Kristien De Wolf heeft alles uit de kast gehaald om dit verhaal op een sterke manier neer te zetten. Door de hoofdpersonages elk een eigen stem te geven, tilt ze deze tragische roman naar een hoger niveau. Je leeft diep mee met de hoofdpersonages en begrijpt ze elk op hun manier (behalve voor de pater).

Thema’s zoals alcoholverslaving, misbruik in de kerk, de aidscrisis etc. worden niet geschuwd. De Wolf schetst deze op een serene manier.

Als je Een Klein Leven van Hanya Yanagihara goed vindt, is dit boek zeker een aanrader (al is dit boek iets luchtiger).

[Willem Pije · Rating 4 out of 5]

Is me erg goed bevallen. Strak gecontroleerde, barokke Vlaamse taal, zeer vlot verteld, over het leven van Jo, die mooi is, door paters is bezoedeld (en ietwat geheeld), die zo goed kon werken met zijn handen, en vele jaren samen doorbracht met Felix, die inmiddels oud en alleen en zonder een bepaald talent voor het leven verloren te hebben, op de bank over hem ligt na te denken. Verlangen als corruptie, als aanbidding van het Schone, als ingepast in het dagelijks leven, omringd door sigarettenrook, al omeletten bakkend. Een mooi tijdsbeeld van een naoorlogs katholiek Vlaanderen net voor de sloopkogel van het concilie en de jaren zestig, en van een ontluikende emancipatiebeweging. Een schrijfster die haar vak goed beheerst, ambachtelijk en daarmee soms ietsiepietsie tam. Desalniettemin, zeer geslaagd.

[Peter · Rating 4 out of 5]

Een prachtig en authentiek (familie)portret met geloofwaardige personages. Aangrijpend, stilistisch sterk en spannend en gelaagd opgebouwd. Herkenbaar ook voor oudere generaties, daarbij tijdloos door het intieme verhaal en daardoor ook aansprekend voor jongere generaties.

[Isabelle Poppe · Rating 5 out of 5]

Een boek dat je pas weg legt als het uit is. Heerlijk boek.

[Lut Vael · Rating 5 out of 5]

Een boek dat leest als een trein, een leven dat in je poriën dringt, een stad mij zo goed bekend, een schrijfster totaal nieuw voor mij.
Ik ben overweldigd. Wat een leeservaring.

[Caroline De peuter · Rating 5 out of 5]

Op deze druilerige zondagochtend in juni lees ik de laatste bladzijden van Mooie Jo. Met de bijhorende playlist op de achtergrond laat ik alles bezinken en binnenkomen. Het voelt als de voorbereiding van de begrafenis van een dierbare vriend. Jo toch, wat een leven.

Onze kennismaking begon begin maart, op de boeklancering in de Hotsy Totsy club in Gent, die de precieze toon zette. Althans voor het ‘red velvet’ deel van het verhaal, de exuberante kant van de semi-clandestiene homowereld van de vorige eeuw. Sinds die avond dook ik regelmatig in het universum dat Kristien oproept, in kleine stukjes waarin de hoofdpersonages in het leven van Jo, en Jo zelf, aan het woord komen.

Ergens verwachtte ik me aan een verhaal van misbruik in de katholieke kerk, en dat komt ook aan bod - als de schets van een tijdperk, waarin jonge mensen ‘en masse’ werden gerekruteerd, voor een machtig en hypocriet instituut - maar het verhaal van Pater Augustinus en Jo is ‘hors categorie’. Fucked up, maar veellagig, en in seksueel opzicht ‘zuiver’.

Als Jo naar het klooster gaat, voor een priesteropleiding, vallen de geestelijken ‘en masse’ voor die mooie jongen. Ook ‘De Pater’ smacht naar de mooie Jo, geeft hem een voorkeursbehandeling, als zijn persoonlijke chauffeur, en sleurt hem door de leerstof om Jo - meer een doener dan een intellectueel - te laten slagen. Maar uit eigenbelang fnuikt hij ook Jo's brandend verlangen om als missionaris naar Afrika te gaan, omdat hij hem niet wil ‘verliezen’. Het mislopen van zijn levensmissie wordt voor Jo een levenslange frustratie, een pijn die vooral met drank gedempt wordt. Maar de Pater blijft aanwezig in zijn leven, als een satelliet, een platonische, diepe liefde, die door Jo's partner Felix verplicht te aanvaarden is.

Het levensverhaal van Jo is ook het verhaal van ‘zo zijn’ in het Vlaanderen van niet zo heel lang geleden. Met als decor de ‘grote stad’ Antwerpen en de zich ontwikkelende ‘provinciestad’ Sint-Niklaas, schetst het boek de mannelijke homowereld, van de jaren 40 tot nu. De stilzwijgende aanvaarding door de familie, als Jo met een gecultiveerde en charmante man op de proppen komt. De getrouwde homo die het als laatste wist, en die daarna (naast het leiden van een liederlijk homoleven) samen met zijn vrouw de zaak en hun gezinsleven voortzette. De faghag die Jo niet kan loslaten. De vrije liefde in de jaren ‘ 60/’70 en de angst tijdens de aids-epidemie in de jaren ‘80. De ‘normalisering’ van homoparen, ondanks het overeind blijven van veel clichés en (voor)oordelen.

Rechttoe rechtaan, maar met veel empathie schrijft Kristien het tragische levensverhaal van de mooie Jo, gebaseerd op heel wat research. Het werd een knap, ontroerend en meeslepend boek, dat alle aandacht verdient.

De soundtrack bij het boek (spotify/Mooie Jo) is een ontroerende manier om nog even te vertoeven in het Jo-universum dat Kristien ons geschonken heeft.

[Inigo's Library · Rating 4 out of 5]

It was with a scared heart that I started this third novel by Kristien de Wolf. Given the themes, I assumed it would be an intense book. Although it is written in depth and beautifully literary, it isn't hard to digest. Still, it took a while before I was fully immersed in the story, which may be due to a reading slump. The book is divided into 7 parts. We first get to know the titular character through the eyes of Felix. Then Jo himself, Father Augustine and Felix speak alternately. However, the abuse that took place in Jo's youth - by another Father - leaves its mark, how could it be any other way... We're following these characters since the 1950s. We see economic setbacks, relationships falling apart, sexual freedom, sadness, love, etc. passing by. In the 1980s, the group of friends is affected by AIDS. In short, taken from that period from real life. Kristien lets you sympathize with the characters and their complex feelings. Moved, you eventually turn the last page to conclude that love, in all its forms, is the most important thing. Not a scared heart anymore, but a fulfilled one.
My rating: 4.5 out of 5 stars
---
Met een bang hartje begon ik aan deze derde roman van Kristien de Wolf. Gezien de thematiek ging ik ervan uit dat het een heftig boek ging zijn. Hoewel het diepgaand en mooi literair geschreven is, blijft het niet zwaar op de maag liggen. Toch duurde het even voordat ik volledig in het verhaal zat, wat wellicht eerder aan een leesdipje ligt. Het boek is opgedeeld in 7 delen. We leren het titulaire personage eerst kennen door de ogen van Felix. Daarna komen Jo zelf, pater Augustinus en Felix afwisselend aan het woord. Het misbruik dat echter in de jeugd van Jo plaatsvindt - door een andere pater - laat zijn sporen na, hoe kan het ook anders... Vanaf de jaren '50 volgen we deze personages. We zien economische tegenslag, relaties die op de klippen lopen, seksuele vrijheid, verdriet, liefde, enz. passeren. In de jaren '80 wordt de vriendengroep getroffen door aids. Kortom, uit die periode uit het leven gegrepen. Kristien laat je meeleven met de personages en hun complexe gevoelens. Ontroerd sla je uiteindelijk de laatste pagina om om te concluderen dat liefde, in al zijn vormen, het belangrijkste is. Geen bang hartje meer, maar een hartje vervuld.
Mijn rating: 4.5 op 5 sterren

[Mark · Rating 3 out of 5]

Goed dat ik ergens las dat ‘Mooie Jo’ (2024) na honderd bladzijden beter wordt, want ik heb me door het eerste deel moeten worstelen. Ik wilde het lijvige boek graag lezen omdat Kristien De Wolf met haar derde roman een blik werpt in het Vlaamse homoleven van de jaren ’60, met Jo, zijn man Felix en hun vrienden. Die tijd, waarin de Kerk nog steeds het laatste woord had in alle beslissingen (en nog recht had op een hoofdletter) komt weinig aan bod in de Vlaamse literatuur. Met haar oom Jo had De Wolf mooi materiaal in huis. Jo was een mooi kind en een knappe volwassene, die de aandacht van anderen trok, priesters en paters voorop. Zij leidden Jo in de richting van een wijding, maar wanneer Congo verdwijnt als toekomstpiste, treedt Jo uit. Hij stapt in het familiebedrijf in het Waasland en samen met Felix leeft hij groots in een kleine stad. Die leefstijl kenmerkt zich door uitbundige kleurencombinaties in huis, excentrieke vriendschappen en relaties, uitstappen in binnen- en buitenland en vooral met veel drank. In deel 5, het sterke slot van de roman, wisselen de buitensporige jaren ’70 helaas voor de kille jaren ’80 met economische crisis en aids als terugslag. ‘Mooie Jo’ speelt in een tijd waarin homomannen per definitie ‘niet normaal’ waren. Dat kan je nemen met een bluts en een buil, want dit oordeel maakt dat alle keuzes voor homo’s open bleven, er was geen patroon dat gevolgd kon worden, dus alles kon, tot en met als trio leven. Met de normaliteit en de vermeerdering, volgde ook de beperking.
De protserige en potsierlijke taal waarmee De Wolf haar roman opent (“De avond takelde langzaam het licht weg en goot zachte schemer in de kamer uit.”), ergerde mij. Zij matigt zich verderop in de roman, maar wanneer zij De Pater aan het woord laat, zitten we weer kniediep in de gezwollen woorden, die barsten van gelijk te hebben, altijd. Die weergave kan je duiden als een verdienste van De Wolf, maar ik vond het een minder dan twijfelachtig genoegen om er doorheen te waden. Ook de voortdurende wissels van perspectief tussen Jo, Felix en De Pater dragen niet bij tot het leesplezier (vooral omdat de lezer geen inzicht krijgt in De Pater). Maar deel 5, ‘Papillon’, maakt veel goed.

[Annelies leest · Rating 3 out of 5]

Jo is een knappe jongen die een turbulente, moeilijke jeugd doormaakte. Door deze traumatische gebeurtenissen uit het verleden besluit hij in een kloosterorde te treden. Hier krijgt hij een twijfelachtige relatie met een priester die hem in sneltempo naar de volwassenheid leidt. Net voordat Jo zelf tot priester gewijd wordt, besluit hij het klooster te verlaten. Hij verhuist naar de grootstad en stort zich in het woelige uitgaansleven. Hij omarmt zijn seksualiteit, zijn keuzes en zijn leven. Het is daar dat hij Felix ontmoet. Felix ontwikkeld al snel een verslavende verliefdheid voor Jo en wordt afhankelijk van Jo's liefde. Ondanks de oprechte liefde tussen de twee mannen is de priester uit Jo's verleden nog steeds sterk aanwezig en kan Felix niet anders dan ook deze man te omarmen.

In Mooie Jo kijken we afwisselend door de ogen van Felix en Jo terug naar het verleden. Naar hoe het allemaal begon, hoe hun liefde ontsproten is, maar ook hun verleden voor ze elkaar leerden kennen.

Door alle lovende reviews die Mooie Jo eerder al kreeg, lag mijn lat automatisch al wat hoger. Dat kan de dooddoener geweest zijn, waardoor ik toch niet helemaal mijn weg wist te vinden in Mooie Jo.

Ondanks de verhaallijn me wel helemaal lag, kon ik me toch moeilijker laten meeslepen tijdens het grootste deel van het boek. Sommige passage lazen als een trein, waar ik bij andere weer wat moest wroeten om erdoor te raken. Ik kan er ook niet precies de vinger opleggen waarom dit zo was.

Jo is niet echt een personage dat me goed ligt. Ik kon me eerder verplaatsen in Felix, die naar mijn gevoel teveel van zichzelf gaf, teveel van zijn liefde aan Jo, die dan weer te weinig leek terug te geven. Soms voelde ik ergernis opborrelen en wilde ik het liefst van al Felix een hart onder de riem steken.

Ondanks mijn struggles met Mooie Jo kan ik toch wel zeggen dat het een bijzonder, puur en complex verhaal is over liefde in al zijn soorten en maten. Over genegenheid, zoeken naar identiteit en het graag zien van jezelf.

[André · Rating 5 out of 5]

https://www.kristiendewolf.com/single...

Kristien De Wolf (Sint-Niklaas, 1969) debuteerde in 2017 in de Extazereeks met Rotgeluk, een bundel eigenzinnige verhalen waarin haar groot talent in elk opzicht tot wasdom komt. In haar volgende werken: Ava Miller en Regensoldaten wist ze met haar enorme taal-en stijlvaardigheid hoge toppen te scheren. Haar nieuwe roman Mooie Jo heb ik met stijgende bewondering gelezen. De personages zijn zo sterk dat ze stuk voor stuk een stevige greep op het niet alledaagse verhaal hebben.
Het hoofdpersonage Jo is een bijzonder knappe jongen. Hij weet dat trouwens zelf en is daar niet altijd even gelukkig mee. Tijdens zijn jeugdjaren voelt hij zich niet zo goed in zijn vel en op zoek naar het hogere besluit hij om in een kloosterorde in te treden, waar hij in een bijzondere wederzijdse fascinatie met een priester, de overste nog wel, verstrikt raakt. Die priester tracht zich op lichamelijk vlak te beheersen maart leert Jo drinken, schenkt hem een wagen en neemt hem mee als reisgezel en als chauffeur naar congressen en contacten met andere kloostergemeenschappen.
Net voor zijn priesterwijding treedt een gefrustreerde Jo alsnog uit en stort zich als ‘bijna priester’ in het bruisende uitgaansleven van de jaren 70 vorige eeuw en leert omgaan met zijn homoseksualiteit. Hij ontmoet er ook Felix, met wie hij een innige relatie aangaat die levenslang zal duren. Tussen alle ups en downs trachten ze in harmonie samen te leven ook al blijft de priester uit Jo’s verleden in hun relatie rondwaren.
Mooie Jo is een zeer rijke roman met een verhaal over onbegrip, liefde en zoeken naar een eigen leven in een wereld vol taboes in een tijd , de jaren zeventig, waarin velen verlangden naar vrijheid.
Mooie Jo is mij door zijn geniale opbouw onder mijn huid gekropen en zal daar nog lang nazinderen. Tevens ben ik wat blij dat ik moeders mooiste niet ben…

[Filip Cauwer · Rating 5 out of 5]

Ik ben een fan van Regensoldaten. Een verhaal over echte mensen van vlees en bloed, een levensverhaal dat prachtig en aangrijpend is in al zijn eenvoud, zonder spectaculaire plotwendingen en dergelijke. Dit boek was voor mij een verademing in de hedendaagse, Nederlandstalige literatuur waar elk bejubeld boek blijkbaar verplicht de nodige dosis geweld, incest en verknipte personages moet hebben… Toen ik Mooie Jo ter hand nam en de kaft las: "dubieuze relatie", "priester"..., vreesde ik even dat het boek in de richting ging gaan van die heersende trend in de hedendaagse, Nederlandse literatuur. Mijn vrees was gelukkig ongegrond... Mooie Jo is een prachtig boek dat aantoont dat er veel tragiek, maar ook veel schoonheid ligt in het leven van op het eerste zicht "gewone mensen"... Heel aangrijpend en werkelijk verbluffend hoe de schrijfster op zeer geloofwaardige wijze in de huid van haar personages kruipt. Ook qua taal en ritme is het boek in mijn ogen heel goed geschreven. Ik hoop dat Kristien De Wolf met dit boek eindelijk de aandacht krijgt die ze verdient.

[Marnix Verplancke · Rating 4 out of 5]

‘We zijn elkaars grote liefde niet, ik weet het,’ bedenkt Felix nadat hij en Jo, allebei in de steek gelaten door hun geliefde, troost vinden bij elkaar, ‘We zijn elkaars reddingsboei, elkaars wrakhout, elkaars onbewoond eiland op zijn best, het warme zand na de koude oceaan.’ In Mooie Jo volgt Kristien De Wolf Felix en Jo vanaf de jaren vijftig. Beiden kregen als kind te maken met misbruik, maar waar Felix daar vrij makkelijk overheen kwam, bleef het Jo achtervolgen. Mooie Jo dus, die als Sint-Sebastiaan de extase zocht in de combinatie van het hoogste genot en de diepste pijn en als een Papillion aan het leven probeerde te ontsnappen. Aids maaide hun vrienden en de economische crisissen hun inkomen weg, maar Jo hield lang vol, gesteund door de geestelijke liefde van pater Augustinus die hij ontmoette tijdens zijn afgebroken priesteropleiding.

[Natacha Glautier · Rating 3 out of 5]

Jo, Felix en de pater zijn de 3 hoofdpersonages van dit boek. Elk hoofdstuk wordt telkens door één van hen verteld. 'Mooie Jo' zou je een liefdesverhaal kunnen noemen. Complexiteit van graag zien en genegenheid voelen, het proces van het aanvaarden van jezelf en de ander, liefde delen en liefdes verliezen. Tegen de achtergrond de kerkelijkheid in Vlaanderen, het aanzien van paters in families, misbruik en vertrouwen, homofilie en de start van de aidsepidemie en de economische recessie van de jaren 80.

Mooiste scène voor mij is die waarin Jo en Felix de familie van Bas bij hen uitnodigen en hen met liefde willen overtuigen dat de homoseksualiteit van hun zoon en zijn relatie met twee oudere mannen ok is.

[Jelte Vangenechten · Rating 5 out of 5]

De Grote Liefde was een monster, beweerden Felix en ik nadien, een hongerige gier, een rat die na het baren direct haar eigen jongen begint op te vreten.

Het eerste boek dat ik in 2025 lees. En wat een voltreffer. De boeken die nog op me liggen te wachten zullen flink hun best mogen doen om hoger te scoren dan dit bitterzoete maar toch realistische verhaal dat verschillende vormen van vriendschap en liefde magnifiek schetst. Dat vriendschappen en liefdesverhalen niet altijd lopen zoals je wilt dat ze zouden lopen, maakt Kristien De Wolf op een pijnlijke manier duidelijk in het boek, maar altijd met een verzachtende literaire strik eromheen. Een dikke 11/10.

[Nick R · Rating 3 out of 5]

Fijn, een boek waarin homoseksualiteit niet een issue is.
Het verhaal is ‘gebaseerd’ op het leven van de oom en diens partner van de Schrijfster.
De vraag die wel regelmatig blijft steken is of het soms clichématig homoseksueel handelen van de characters van buitenaf opgelegd voelt?
Wisselende perspectieven van (mooie) Jo, (geliefde) Felix en de pater maken het lezen niet plezieriger. En de schrijfstijl met remmende korte zinnen en zinnen opgebroken in kleine stukjes, doen smachten naar vloeiende zinnen.
Een heel leven in een boek, waarvoor 399 pagina’s te vluchtig zijn.
Zonder ironie of humor.

[Dyane Defevere · Rating 4 out of 5]

Wel 4,5 sterren verdiend,
Wat een schitterende vertelling die heel wat jaren overbrugt, vooral de seventies lijken goed vertegenwoordigd,
De auteur schrijft in een knappe, rijke taal, soms heel subtiele bewoordingen, perfecte sfeerschepping.

Ze getuigt van een goed inlevingsvermogen, in de wereld van homofiele mannen en alle mogelijke gevoeligheden daaromtrent.

Voor mij een echte Page turner🤩

Interessant om lezen is het artikel dat de Boekenkrant hierover publiceerde.

https://boekenkrant.com/recensie/inte...

[Kirsten Oppalfens · Rating 4 out of 5]

Je kent wel die verhalen die zo levensecht geschreven zijn dat het voelt alsof je erbij was. Van die verhalen waarbij je van de personages gaat houden. Maar ook aan die mooie en hartverwarmende verhalen komt onverbiddelijk een einde en dan blijf je een klein beetje verweesd achter..
Dit is er zo eentje.
Mooi.

[Trui Dewaele · Rating 2 out of 5]

Moeilijk, duurt even om erin te komen, heel mooie thema's die aan bod komen maar ik mis iets. Blijft de schrijver iets te oppervlakkig? Wil er teveel geschreven worden in een toch al lang boek? Zou het misschien nog eens opnieuw moeten lezen.

[Veerle Maes · Rating 4 out of 5]

Toch graag gelezen.
Had wat last met de eerste 100 blz, de uitgesponnen taal zat voor mij wat in de weg van het verhaal. Daarna was het super.
Genoten van hoe de innerlijke ziel van de personages wordt vertolkt, vaak meesterlijk en aangrijpend.

[Lucas · Rating 2 out of 5]

Auteur heeft ‘show don’t tell’ niet altijd even goed begrepen. Daardoor voelde het soms ietwat oppervlakkig. Maar om een heel leven in minder dan 400 pagina’s te beschrijven is misschien dan ook wat te ambitieus.

[Carola Callebaut · Rating 5 out of 5]

Prachtig verhaal. Mooi verteld. Fijne taal.

[Frederik Deckx · Rating 5 out of 5]

... tot tranen toe bewogen