What do you think?
Rate this book
Mondes parallèles, une histoire d'amour
Takashi et Tomohiko travaillent au sein d’une entreprise spécialisée dans la réalité virtuelle et mènent des recherches sur le cerveau et la mémoire. Un jour, Tomohiko présente à Takashi sa petite amie, Mayuko. Takashi est abasourdi : lorsqu’il était étudiant, il apercevait Mayuko tous les jours à la gare, dans le train d’en face. Sous le charme, il n’avait pourtant jamais pu l’aborder.
Des années plus tard, la voilà donc à nouveau devant lui, en couple avec son meilleur ami. Le trouble de Takashi redouble le lendemain, lorsqu’à son réveil, Mayuko s’affaire à préparer son petit-déjeuner et semble partager avec lui une évidente intimité. Comme s’il vivait dans deux réalités parallèles…
Pouvons-nous nous fier à nos souvenirs ? Et que sommes-nous sans eux ? Au croisement de la romance et de la littérature spéculative, Keigo Higashino nous livre une love story d’un genre unique.
Des années plus tard, la voilà donc à nouveau devant lui, en couple avec son meilleur ami. Le trouble de Takashi redouble le lendemain, lorsqu’à son réveil, Mayuko s’affaire à préparer son petit-déjeuner et semble partager avec lui une évidente intimité. Comme s’il vivait dans deux réalités parallèles…
Pouvons-nous nous fier à nos souvenirs ? Et que sommes-nous sans eux ? Au croisement de la romance et de la littérature spéculative, Keigo Higashino nous livre une love story d’un genre unique.
336 pages, Kindle Edition
First published January 1, 1995
187 people are currently reading
390 people want to read
About the author
Keigo Higashino
191 books8,207 followersAssociated Names:
* Keigo Higashino
* 東野 圭吾 (Japanese)
* 東野圭吾 (Traditional Chinese)
* ฮิงาชิโนะ เคโงะ (Thai)
Keigo Higashino (東野 圭吾) is one of the most popular and biggest selling fiction authors in Japan—as well known as James Patterson, Dean Koontz or Tom Clancy are in the USA.
Born in Osaka, he started writing novels while still working as an engineer at Nippon Denso Co. (presently DENSO). He won the Edogawa Rampo Prize, which is awarded annually to the finest mystery work, in 1985 for the novel Hōkago (After School) at age 27. Subsequently, he quit his job and started a career as a writer in Tokyo.
In 1999, he won the Mystery Writers of Japan Inc award for the novel Himitsu (The Secret), which was translated into English by Kerim Yasar and published by Vertical under the title of Naoko in 2004. In 2006, he won the 134th Naoki Prize for Yōgisha X no Kenshin. His novels had been nominated five times before winning with this novel.
The Devotion of Suspect X was the second highest selling book in all of Japan— fiction or nonfiction—the year it was published, with over 800,000 copies sold. It won the prestigious Naoki Prize for Best Novel— the Japanese equivalent of the National Book Award and the Man Booker Prize. Made into a motion picture in Japan, The Devotion of Suspect X spent 4 weeks at the top of the box office and was the third highest‐grossing film of the year.
Higashino’s novels have more movie and TV series adaptations than Tom Clancy or Robert Ludlum, and as many as Michael Crichton.
* Keigo Higashino
* 東野 圭吾 (Japanese)
* 東野圭吾 (Traditional Chinese)
* ฮิงาชิโนะ เคโงะ (Thai)
Keigo Higashino (東野 圭吾) is one of the most popular and biggest selling fiction authors in Japan—as well known as James Patterson, Dean Koontz or Tom Clancy are in the USA.
Born in Osaka, he started writing novels while still working as an engineer at Nippon Denso Co. (presently DENSO). He won the Edogawa Rampo Prize, which is awarded annually to the finest mystery work, in 1985 for the novel Hōkago (After School) at age 27. Subsequently, he quit his job and started a career as a writer in Tokyo.
In 1999, he won the Mystery Writers of Japan Inc award for the novel Himitsu (The Secret), which was translated into English by Kerim Yasar and published by Vertical under the title of Naoko in 2004. In 2006, he won the 134th Naoki Prize for Yōgisha X no Kenshin. His novels had been nominated five times before winning with this novel.
The Devotion of Suspect X was the second highest selling book in all of Japan— fiction or nonfiction—the year it was published, with over 800,000 copies sold. It won the prestigious Naoki Prize for Best Novel— the Japanese equivalent of the National Book Award and the Man Booker Prize. Made into a motion picture in Japan, The Devotion of Suspect X spent 4 weeks at the top of the box office and was the third highest‐grossing film of the year.
Higashino’s novels have more movie and TV series adaptations than Tom Clancy or Robert Ludlum, and as many as Michael Crichton.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 89 reviews
July 23, 2025
Cảm giác của mình với quyển này không khác gì một vài quyển cùng chủ đề mà mình đã đọc của tác giả này, một câu chuyện tâm lý thêm yếu tố Mystery và Sci-fi, nhưng 平行世界爱情故事 lại có những chi tiết khoa học có hơi phức tạp, và mình thấy nó khá cảm động.
Takashi Tsuruga và Miwa Tomohiko là đồng nghiệp trong công việc nghiên cứu Khoa học, hơn cả thế, Takashi và Tomohiko còn là bạn bè thân thiết từ lâu. Rồi một ngày nọ, Tomohiko giới thiệu người bạn gái của anh ta - Mayuko Tsuno, với Takashi, nhưng ngạc nhiên thay khi Mayuko lại là người con gái mà Takashi đã yêu thầm từ trước đó. Từ đó Takashi bắt đầu bị mắc kẹt giữa những mâ thuẫn về tình yêu và tình bạn.
Diễn biến truyện là "thế giới song song". Xen kẽ với tâm lý đầy mâu thuẫn của Takashi là một Takashi "khác", nhưng Takashi "khác" kia lại có cuộc sống với người yêu là Mayuko; liệu đó có phải là một thế giới bình đẳng với Takashi?
Mình thấy bình thường với "câu chuyện tình" của ba người. Phần này chỉ đơn giản là câu chuyện tâm lí, rằng Takashi mâu thuẫn với hai người quan trọng với anh ta. Đối với mình nó như mấy truyện drama bình thường. Với mình dù là Takeshi ở thế giới nào thì trông cũng thất bại và đáng thương lẫn đáng khinh hết :)))
Nó không phải thuần trinh thám mà chỉ thêm thắt yếu tố mystery thôi, rằng có điều gì đó kỳ lạ với trong cuộc sống của hai Takashi, mọi người xung quanh Takashi "khác" thì cứ như đang biến mất. Yếu tố sci-fi chỉ đơn giản đưa ra câu hỏi "nếu như" sẽ ra sao các kiểu nhưng mình không thấy bất ngờ, mình đã đoán ra sự thật về cả hai yếu tố của truyện nên không thấy ngạc nhiên mấy.
Theo dõi một câu chuyện dễ đoán và có phần cơ bản này khiến mình chán, bù lại là mình thích ý nghĩa ở phần cuối truyện vì nó khá cảm động. Được xuất bản lần đầu năm 1995 nhưng quyển này cũng khá sáng tạo rồi, thông qua yếu tố Sci-fi lột tả tâm lý con người, sự quan trọng và mạnh mẽ của ký ức, chỉ tội là cốt truyện cơ bản là nhạt.
Takashi Tsuruga và Miwa Tomohiko là đồng nghiệp trong công việc nghiên cứu Khoa học, hơn cả thế, Takashi và Tomohiko còn là bạn bè thân thiết từ lâu. Rồi một ngày nọ, Tomohiko giới thiệu người bạn gái của anh ta - Mayuko Tsuno, với Takashi, nhưng ngạc nhiên thay khi Mayuko lại là người con gái mà Takashi đã yêu thầm từ trước đó. Từ đó Takashi bắt đầu bị mắc kẹt giữa những mâ thuẫn về tình yêu và tình bạn.
Diễn biến truyện là "thế giới song song". Xen kẽ với tâm lý đầy mâu thuẫn của Takashi là một Takashi "khác", nhưng Takashi "khác" kia lại có cuộc sống với người yêu là Mayuko; liệu đó có phải là một thế giới bình đẳng với Takashi?
Mình thấy bình thường với "câu chuyện tình" của ba người. Phần này chỉ đơn giản là câu chuyện tâm lí, rằng Takashi mâu thuẫn với hai người quan trọng với anh ta. Đối với mình nó như mấy truyện drama bình thường. Với mình dù là Takeshi ở thế giới nào thì trông cũng thất bại và đáng thương lẫn đáng khinh hết :)))
Nó không phải thuần trinh thám mà chỉ thêm thắt yếu tố mystery thôi, rằng có điều gì đó kỳ lạ với trong cuộc sống của hai Takashi, mọi người xung quanh Takashi "khác" thì cứ như đang biến mất. Yếu tố sci-fi chỉ đơn giản đưa ra câu hỏi "nếu như" sẽ ra sao các kiểu nhưng mình không thấy bất ngờ, mình đã đoán ra sự thật về cả hai yếu tố của truyện nên không thấy ngạc nhiên mấy.
Theo dõi một câu chuyện dễ đoán và có phần cơ bản này khiến mình chán, bù lại là mình thích ý nghĩa ở phần cuối truyện vì nó khá cảm động. Được xuất bản lần đầu năm 1995 nhưng quyển này cũng khá sáng tạo rồi, thông qua yếu tố Sci-fi lột tả tâm lý con người, sự quan trọng và mạnh mẽ của ký ức, chỉ tội là cốt truyện cơ bản là nhạt.
October 8, 2015
เรื่องนี้ได้เรารับรสความแปลกใหม่จากเคโงะ ตรงที่ได้ความเป็นวิทยาศาสตร์ไซไฟจ๋ามากๆ ถึงคำแปลในส่วนนั้นจะตรงทื่อไปบ้าง แต่คำแปลในส่วนอื่นไม่ได้เป็นปัญหาอะไร พล็อตเรื่องต่างหากที่ดึงความสนใจเราไปได้มากกว่า แม้จะไม่ใช่นิยายฆาตกรรมอำพราง เคโงะก็ยังคงไม่ทิ้งลายของความลึกลับ ซับซ้อน และให้กลิ่นสืบสวนชวนให้ค้นหา...
รักในโลกพิศวง เป็นงานไซไฟที่พูดถึงการสร้าง..โลกเสมือนจริง.. ที่ชวนค้นหาว่าแล้วโลกไหนละ คือโลกจริง??
เมื่อโลกหนึ่งพระเอกรับรู้ว่าเขาแอบหลงรักแฟนเพื่อน ส่วนอีกโลกหนึ่งหญิงสาวคนนั้นเป็นแฟนของเขาเองต่างหาก...
เรื่องนี้ไม่ได้จบแบบหักมุมให้เหนือคาดอะไรนัก แต่ที่เราจะได้มากกว่านั้น คือการได้เสพความลึกของพล็อตที่ผู้เขียนจะมีให้เราเสมอ และมากขึ้นไปอีกคือชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง การแบ่งพาร์ทเล่าสลับกันระหว่าง 2 ไทม์ไลน์ นอกจากจะให้เห็นการดำเนินไปของความสัมพันธ์ของตัวละคร ยังเป็นการให้คำตอบในข้อสงสัยระหว่างกันได้อย่างลื่นไหล ตั้งแต่เริ่มต้นจนย้อนมาเจอกันในตอนจบ และยังมีบางช่วงบางตอนที่เอา point of view มาเล่นซ้อนลึกลงไปอีกชั้น เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นวิธีเล่าที่มีชั้นเชิงขนาดนั้น...
สิ่งที่ชอบมากที่สุดคือด้านจิตวิทยา ชอบแม้เพียงกระทำเล็กๆน้อยๆ ก็ยังสามารถบ่งบอกถึงความสับสน ความกังขา ความอิจฉาริษยาที่เกิดขึ้นได้ในเวลาเดียวกับมิตรภาพ เราจะรู้สึกได้เลยว่ามันเป็นความนึกคิดตามพื้นฐานของมนุษย์ เคโงะยังคงสร้างความลึกซึ้งให้เราเข้าถึงสัญชาตญาณของความเป็นมนุษย์ได้อย่างดี...
รักในโลกพิศวง เป็นงานไซไฟที่พูดถึงการสร้าง..โลกเสมือนจริง.. ที่ชวนค้นหาว่าแล้วโลกไหนละ คือโลกจริง??
เมื่อโลกหนึ่งพระเอกรับรู้ว่าเขาแอบหลงรักแฟนเพื่อน ส่วนอีกโลกหนึ่งหญิงสาวคนนั้นเป็นแฟนของเขาเองต่างหาก...
เรื่องนี้ไม่ได้จบแบบหักมุมให้เหนือคาดอะไรนัก แต่ที่เราจะได้มากกว่านั้น คือการได้เสพความลึกของพล็อตที่ผู้เขียนจะมีให้เราเสมอ และมากขึ้นไปอีกคือชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง การแบ่งพาร์ทเล่าสลับกันระหว่าง 2 ไทม์ไลน์ นอกจากจะให้เห็นการดำเนินไปของความสัมพันธ์ของตัวละคร ยังเป็นการให้คำตอบในข้อสงสัยระหว่างกันได้อย่างลื่นไหล ตั้งแต่เริ่มต้นจนย้อนมาเจอกันในตอนจบ และยังมีบางช่วงบางตอนที่เอา point of view มาเล่นซ้อนลึกลงไปอีกชั้น เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นวิธีเล่าที่มีชั้นเชิงขนาดนั้น...
สิ่งที่ชอบมากที่สุดคือด้านจิตวิทยา ชอบแม้เพียงกระทำเล็กๆน้อยๆ ก็ยังสามารถบ่งบอกถึงความสับสน ความกังขา ความอิจฉาริษยาที่เกิดขึ้นได้ในเวลาเดียวกับมิตรภาพ เราจะรู้สึกได้เลยว่ามันเป็นความนึกคิดตามพื้นฐานของมนุษย์ เคโงะยังคงสร้างความลึกซึ้งให้เราเข้าถึงสัญชาตญาณของความเป็นมนุษย์ได้อย่างดี...
June 14, 2020
“การแก้ไขความเจ็บป่วยที่เกิดจากประสบการณ์เลวร้าย ความเศร้าโศกและความทุกข์ทรมานด้วยวิธีลืมทุกสิ่งให้หมดสิ้นมันดีแล้วหรือ คิดอีกแง่หนึ่ง คนเราควรจะแบกรับความเจ็บปวดเหล่านี้ไว้กับตัวเองตลอดไปไม่ใช่หรือ”
สนุกตราตรึง ราวกับ The Inception เวอร์ชั่น Keigo
นิยายสืบสวนสอบสวนที่มีส่วนผสมอันลงตัวมากๆ ของดราม่าและ sci-fi ตามแบบฉบับมหาเทพ Keigo เล่มนี้สนุกจริงๆ
เรื่องราวความรัก ดราม่าความผูกพัน และมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่เข้นข้นของนักวิจัยหนุ่มผู้ศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการทำงานของสมองและจินตนาการ
โดยเล่าเรื่องผ่านความทรงจำที่เป็นคู่ขนาน
ในโลกหนึ่ง เขากำลังจะแย่งคนรักจากเพื่อนสนิท เพราะเธอคือรักแรกพบ ที่เขายอมที่จะทำทุกสิ่งอย่าง แม้กระทั่งทำลายมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่รักกันมากลงได้
ในอีกโลกหนึ่ง เขากำลังมีความสุขกับคนรักคนเดียวกันที่เพื่อนสนิทคนนั้นเป็นผู้แนะนำให้รู้จัก แต่เพื่อนคนนั้นกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่รู้สภาพว่าเป็นตายร้ายดียังไง
โลกไหนคือโลกความจริง?
มันสนุกชวนติดตามมากKeigo เขียนเล่มนี้ในปี 1998 แต่ใส่พลังจินตนาการเรื่องวิทยาศาสตร์ของความทรงจำไว้เต็มเปี่ยม
เราจะสามารถเปลี่ยนความทรงจำได้หรือ และปัญหาของความทรงจำอื่นๆ ที่ขัดแย้งกับความทรงจำที่ปลูกเข้าไปใหม่ล่ะจะแก้ได้ยังไง
พล็อตเรื่องนี่ sci-fi มาก แต่กลับเอาดราม่าความสัมพันธ์ที่งวดข้นเอามาใส่ได้อย่างลงตัว ปรุงแต่งด้วยกลิ่นอายของการสืบสวนสอบสวนจนออกมายอดเยี่ยม
Keigo ทำการบ้านเรื่องความทรงจำได้ดีมาก ที่ชอบเลย คือการอธิบายให้เข้าใจถึงประกฏการณ์หลงผิด สร้างความทรงจำขึ้นมาใหม่ของคนเราได้ด้วยภาษาไม่ซับซ้อน เห็นภาพเลยว่าความทรงจำแบบหลงผิดของคนเรานั้นมันเกิดขึ้นได้โดยที่ผู้ที่หลงผิดเชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจได้จริงๆ
นอกจากนี้ เช่นเคย Keigo ยังคงความเทพในเรื่องของดราม่าความสัมพันธ์ ที่เขียนขึ้นมาให้บีบคั้นมโนธรรมสำนึกของคนอ่านได้ดีมาก
ท้ายที่สุด ยังทิ้งคำถามไว้ให้กับคนอ่านมากมาย รวมทั้งประเด็นอันละเอียดอ่อนอย่างการลบทิ้งความทรงจำอันขมขื่น
แน่นอนว่ามันน่าจะมีประโยชน์กับหลายกรณี
แต่ความทรงจำก็เป็นทั้ง property และ identity ของคนมิใช่หรือ
เมื่อลบหรือเปลี่ยนไป เราจะยังเป็นคนเดิมอยู่อีกหรือเปล่า?
สนุกตราตรึง ราวกับ The Inception เวอร์ชั่น Keigo
นิยายสืบสวนสอบสวนที่มีส่วนผสมอันลงตัวมากๆ ของดราม่าและ sci-fi ตามแบบฉบับมหาเทพ Keigo เล่มนี้สนุกจริงๆ
เรื่องราวความรัก ดราม่าความผูกพัน และมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่เข้นข้นของนักวิจัยหนุ่มผู้ศึกษาวิจัยเกี่ยวกับการทำงานของสมองและจินตนาการ
โดยเล่าเรื่องผ่านความทรงจำที่เป็นคู่ขนาน
ในโลกหนึ่ง เขากำลังจะแย่งคนรักจากเพื่อนสนิท เพราะเธอคือรักแรกพบ ที่เขายอมที่จะทำทุกสิ่งอย่าง แม้กระทั่งทำลายมิตรภาพระหว่างเพื่อนที่รักกันมากลงได้
ในอีกโลกหนึ่ง เขากำลังมีความสุขกับคนรักคนเดียวกันที่เพื่อนสนิทคนนั้นเป็นผู้แนะนำให้รู้จัก แต่เพื่อนคนนั้นกลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย ไม่รู้สภาพว่าเป็นตายร้ายดียังไง
โลกไหนคือโลกความจริง?
มันสนุกชวนติดตามมากKeigo เขียนเล่มนี้ในปี 1998 แต่ใส่พลังจินตนาการเรื่องวิทยาศาสตร์ของความทรงจำไว้เต็มเปี่ยม
เราจะสามารถเปลี่ยนความทรงจำได้หรือ และปัญหาของความทรงจำอื่นๆ ที่ขัดแย้งกับความทรงจำที่ปลูกเข้าไปใหม่ล่ะจะแก้ได้ยังไง
พล็อตเรื่องนี่ sci-fi มาก แต่กลับเอาดราม่าความสัมพันธ์ที่งวดข้นเอามาใส่ได้อย่างลงตัว ปรุงแต่งด้วยกลิ่นอายของการสืบสวนสอบสวนจนออกมายอดเยี่ยม
Keigo ทำการบ้านเรื่องความทรงจำได้ดีมาก ที่ชอบเลย คือการอธิบายให้เข้าใจถึงประกฏการณ์หลงผิด สร้างความทรงจำขึ้นมาใหม่ของคนเราได้ด้วยภาษาไม่ซับซ้อน เห็นภาพเลยว่าความทรงจำแบบหลงผิดของคนเรานั้นมันเกิดขึ้นได้โดยที่ผู้ที่หลงผิดเชื่ออย่างบริสุทธิ์ใจได้จริงๆ
นอกจากนี้ เช่นเคย Keigo ยังคงความเทพในเรื่องของดราม่าความสัมพันธ์ ที่เขียนขึ้นมาให้บีบคั้นมโนธรรมสำนึกของคนอ่านได้ดีมาก
ท้ายที่สุด ยังทิ้งคำถามไว้ให้กับคนอ่านมากมาย รวมทั้งประเด็นอันละเอียดอ่อนอย่างการลบทิ้งความทรงจำอันขมขื่น
แน่นอนว่ามันน่าจะมีประโยชน์กับหลายกรณี
แต่ความทรงจำก็เป็นทั้ง property และ identity ของคนมิใช่หรือ
เมื่อลบหรือเปลี่ยนไป เราจะยังเป็นคนเดิมอยู่อีกหรือเปล่า?
October 17, 2018
อ่านผลงานของฮิงาชิโนะ เคโงะมาหลายเรื่องแล้ว
เรายังไม่เคยเดาทิศทางเรื่องราวของเขาได้เลย
พล็อตของเขาเด่นจริงๆ แต่เราก็ยังไม่ถูกจริตกับวิธีเล่าของเขาเท่าไร
มันเนิบๆ ไปหน่อย
สำหรับเรื่องนี้ เราชอบบทนำนะ
มันชวนให้คิดว่าเรื่องต่อจากนี้จะเป็นแบบไหน
แต่พออ่านเรื่องจริงๆ ไม่เป็นอย่างที่คิด ก็ออกจะผิดหวังนิดหน่อย
ยังสนุกอยู่ แต่รู้สึกไม่สุดค่ะ
โดยเฉพาะตอนจบ มันทำให้กลายเป็นว่าเรื่องทั้งหมดมันลงล็อกเกินไป
มันง่ายจนเกินพื้นฐานความจริง ทำให้เชื่อยาก อินยากไปหน่อย
เรายังไม่เคยเดาทิศทางเรื่องราวของเขาได้เลย
พล็อตของเขาเด่นจริงๆ แต่เราก็ยังไม่ถูกจริตกับวิธีเล่าของเขาเท่าไร
มันเนิบๆ ไปหน่อย
สำหรับเรื่องนี้ เราชอบบทนำนะ
มันชวนให้คิดว่าเรื่องต่อจากนี้จะเป็นแบบไหน
แต่พออ่านเรื่องจริงๆ ไม่เป็นอย่างที่คิด ก็ออกจะผิดหวังนิดหน่อย
ยังสนุกอยู่ แต่รู้สึกไม่สุดค่ะ
โดยเฉพาะตอนจบ มันทำให้กลายเป็นว่าเรื่องทั้งหมดมันลงล็อกเกินไป
มันง่ายจนเกินพื้นฐานความจริง ทำให้เชื่อยาก อินยากไปหน่อย
August 26, 2019
ชอบพล็อตเรื่องมาก จากเท่าที่อ่านมาสองสามเล่ม งานเขียนของเคย์โงะจะเนิบ ค่อยเป็นค่อยไป แล้วพากันเดือดตอนท้าย (ไม่นับกลลวงซ่อนตาย) แต่เล่มนี้คือจบบทแรกก็อิหยังวะเลยจ่ะ มีแต่เรื่องน่าสงสัยเต็มไปหมด แม้สุดท้ายเฉลยจะไม่ห่างจากที่คาด แต่พอได้มาบวกกับความเข้มข้นทางความสัมพันธ์และความรัก (ของถนัดผู้เขียน) มันเลยทำให้เรื่องสนุกขึ้นมาก น่าติดตามว่าความดราม่ายุ่งๆ นี้จะลงเอยยังไง แล้วอะไรที่ผู้เขียนปิดบังตัวละครไว้
ความดีงามของเคย์โงะอีกอย่างคือการสร้างคาแรคเตอร์ ความเป็นธรรมชาติของตัวละคร หลายครั้งที่เราก็เผลอเอาใจช่วยฆาตกร เหมือนที่พูดกันว่า "นายมันตัวร้ายนะฮันนิน แต่ฉันเกลียดนายไม่ลงว่ะ" เรื่องนี้ผมก็เกลียดเจ้าทากาชิไม่ลง แม้จะรู้ว่าหมอนี่ทำอะไรกับความไว้วางใจที่เพื่อนมีให้บ้าง เพื่อนไปหาปรึกษาถึงห้อง พูดให้ฟังดีๆ ก็แล้ว มันยังมีหน้าดอดไปบอกแฟนเค้า "รู้ไหมผมคิดอะไรอยู่ / ยิ้ม ผมอยากให้ความรักของพวกคุณพังทลายลง .. ผมเป็นผู้ชายแบบนี้แหละ" ดูเผินๆ ทากาชิเป็นคนน่ารังเกียจ มันก็รู้ และมันก็เกลียดตัวเอง แต่อ่านแล้วก็เข้าใจมันนะ เข้าใจมากด้วย เป็นเล่มที่ความคิดของตัวละครทำเราหยุดชะงักเหมือนกัน
เสียดายแค่ตอนท้าย ที่เรื่องรวบรัดไปมาก จากที่บิ้วกันมาแต่ต้นเลยดูอ่อนไป แต่อย่างไรก็ตาม ยังเป็นเล่มที่อ่านสนุกมาก และเปลี่ยนอารมณ์จากงานฆาตกรรมอำพรางมาเป็นตามไขปริศนาได้ไม่เลวเลยทีเดียว ถ้ามีโอกาสก็ลองอ่านดูนะครับ
ความดีงามของเคย์โงะอีกอย่างคือการสร้างคาแรคเตอร์ ความเป็นธรรมชาติของตัวละคร หลายครั้งที่เราก็เผลอเอาใจช่วยฆาตกร เหมือนที่พูดกันว่า "นายมันตัวร้ายนะฮันนิน แต่ฉันเกลียดนายไม่ลงว่ะ" เรื่องนี้ผมก็เกลียดเจ้าทากาชิไม่ลง แม้จะรู้ว่าหมอนี่ทำอะไรกับความไว้วางใจที่เพื่อนมีให้บ้าง เพื่อนไปหาปรึกษาถึงห้อง พูดให้ฟังดีๆ ก็แล้ว มันยังมีหน้าดอดไปบอกแฟนเค้า "รู้ไหมผมคิดอะไรอยู่ / ยิ้ม ผมอยากให้ความรักของพวกคุณพังทลายลง .. ผมเป็นผู้ชายแบบนี้แหละ" ดูเผินๆ ทากาชิเป็นคนน่ารังเกียจ มันก็รู้ และมันก็เกลียดตัวเอง แต่อ่านแล้วก็เข้าใจมันนะ เข้าใจมากด้วย เป็นเล่มที่ความคิดของตัวละครทำเราหยุดชะงักเหมือนกัน
เสียดายแค่ตอนท้าย ที่เรื่องรวบรัดไปมาก จากที่บิ้วกันมาแต่ต้นเลยดูอ่อนไป แต่อย่างไรก็ตาม ยังเป็นเล่มที่อ่านสนุกมาก และเปลี่ยนอารมณ์จากงานฆาตกรรมอำพรางมาเป็นตามไขปริศนาได้ไม่เลวเลยทีเดียว ถ้ามีโอกาสก็ลองอ่านดูนะครับ
December 8, 2019
ทิ้งไว้นานไม่กล้าอ่านกลัวจะเป็นเรื่องน่าเบื่อ ปรากฏว่าชอบ สนุก ดราม่า น้ำตาซึม ครบเลย เรื่องเหมือนจะเดินไปเรื่อยๆแต่วางไม่ลงแฮะ เอาใจช่วยกับปัญหารักสามเส้า เราสามคน ไหนจะมิตรภาพระหว่างเพื่อนอีก สุดท้ายแล้วมิตรภาพสำคัญที่สุดจริงๆ ซึ้งงงงงง
แต่เรื่องนี้ตัดจบห้วนไปหน่อย อยากให้มีอะไรอีกซักนิดนึง
———spoil————-
ทากาชิแอบรักหญิงสาวคนหนึ่งบนรถไฟมาตลอดสองปี แต่ไม่เคยไปทำความรู้จัก จนวันหนึ่งเพื่อนรักโทโมฮิโกะพาแฟนชื่อมายุโกะมาแนะนำให้รู้จัก จึงได้พบว่าคือคนเดียวกับที่ทากาชิหลงรักนั่นเอง
ทั้งสามคนทำงานวิจัยเกี่ยวกับวิศวกรรมโลกเสมือนจริง งานวิจัยดำเนินควบคู่ไปกับปัญหารักสามเส้า ทากาชิไม่สามารถตัดใจจากมายุโกะได้ แต่ก็ไม่กล้าหักหลังเพื่อนเช่นกัน แม้มายุโกะจะเริ่มมีใจเอนเอียงมาทางทากาชิแต่มายุโกะก็ไม่อยากเป็นคนทำลายมิตรภาพของทั้งคู่
จนวันหนึ่ง อยู่ๆโทโมฮิโกะหายไป ทากาชิกลายเป็นแฟนกับมายุโกะแทน เหมือนจะจบลงด้วยดี แต่ทากาชิรู้สึกว่าความทรงจำบางอย่างผิดเพี้ยนไป เค้าจึงเริ่มค้นหาความจริง ความทรงจำค่อยๆกลับมาพร้อมกับความจริงที่แสนเศร้า โทโมฮิโกะตัดสินใจฆ่าตัวตายด้วยอุปกรณ์ที่เค้าสร้างเพราะไม่สามารถทนการสูญเสียมายุโกะได้ ส่วนทากาชิไม่สามารถทนรับความเจ็บปวดจากการเสียเพื่อนได้จึงเลือกที่จะลบความทรงจำบางส่วนออกไป สุดท้ายไม่ว่าใครก็หนีความจริงไม่พ้น T_T
แต่เรื่องนี้ตัดจบห้วนไปหน่อย อยากให้มีอะไรอีกซักนิดนึง
———spoil————-
ทากาชิแอบรักหญิงสาวคนหนึ่งบนรถไฟมาตลอดสองปี แต่ไม่เคยไปทำความรู้จัก จนวันหนึ่งเพื่อนรักโทโมฮิโกะพาแฟนชื่อมายุโกะมาแนะนำให้รู้จัก จึงได้พบว่าคือคนเดียวกับที่ทากาชิหลงรักนั่นเอง
ทั้งสามคนทำงานวิจัยเกี่ยวกับวิศวกรรมโลกเสมือนจริง งานวิจัยดำเนินควบคู่ไปกับปัญหารักสามเส้า ทากาชิไม่สามารถตัดใจจากมายุโกะได้ แต่ก็ไม่กล้าหักหลังเพื่อนเช่นกัน แม้มายุโกะจะเริ่มมีใจเอนเอียงมาทางทากาชิแต่มายุโกะก็ไม่อยากเป็นคนทำลายมิตรภาพของทั้งคู่
จนวันหนึ่ง อยู่ๆโทโมฮิโกะหายไป ทากาชิกลายเป็นแฟนกับมายุโกะแทน เหมือนจะจบลงด้วยดี แต่ทากาชิรู้สึกว่าความทรงจำบางอย่างผิดเพี้ยนไป เค้าจึงเริ่มค้นหาความจริง ความทรงจำค่อยๆกลับมาพร้อมกับความจริงที่แสนเศร้า โทโมฮิโกะตัดสินใจฆ่าตัวตายด้วยอุปกรณ์ที่เค้าสร้างเพราะไม่สามารถทนการสูญเสียมายุโกะได้ ส่วนทากาชิไม่สามารถทนรับความเจ็บปวดจากการเสียเพื่อนได้จึงเลือกที่จะลบความทรงจำบางส่วนออกไป สุดท้ายไม่ว่าใครก็หนีความจริงไม่พ้น T_T
This entire review has been hidden because of spoilers.
June 16, 2024
Je suis perplexe face à ce roman. C'était vraiment étrange à lire.
On suit deux meilleurs amis qui se retrouvent dans un café, l'un veut présenter sa petite amie à l'autre pour avoir son avis (ce qui est déjà très étrange). Problème : Takashi a déjà rencontré Mayuko, ils s'observaient tous les mardis à la même heure dans deux trains différents qui roulaient à la même allure, mais ne sont jamais adressés la parole. Takashi fait le choix de ne pas parler de ce détail à Tomohiko pour ne pas le froisser. En revanche, cela ne parviendra pas à faire taire les sentiments que Takashi éprouvait déjà pour cette femme.
A la suite de ça, on va avoir des narrations différentes, l'une dans un point de vue plutôt externe qu'omniscient et l'autre dans un point de vue interne. Les deux suivent la vie de Takashi dont les souvenirs sont confus et dont la réalité semble modifiée.
Il y a des scènes qui m'ont mise mal à l'aise : la scène de la rencontre en particulier, mais aussi la scène du baiser parce que celui-ci me semble clairement forcé.
De plus, tous les détails scientifiques m'ont un peu perdu (maybe il faut faire S pour tout comprendre).
On suit deux meilleurs amis qui se retrouvent dans un café, l'un veut présenter sa petite amie à l'autre pour avoir son avis (ce qui est déjà très étrange). Problème : Takashi a déjà rencontré Mayuko, ils s'observaient tous les mardis à la même heure dans deux trains différents qui roulaient à la même allure, mais ne sont jamais adressés la parole. Takashi fait le choix de ne pas parler de ce détail à Tomohiko pour ne pas le froisser. En revanche, cela ne parviendra pas à faire taire les sentiments que Takashi éprouvait déjà pour cette femme.
A la suite de ça, on va avoir des narrations différentes, l'une dans un point de vue plutôt externe qu'omniscient et l'autre dans un point de vue interne. Les deux suivent la vie de Takashi dont les souvenirs sont confus et dont la réalité semble modifiée.
Il y a des scènes qui m'ont mise mal à l'aise : la scène de la rencontre en particulier, mais aussi la scène du baiser parce que celui-ci me semble clairement forcé.
De plus, tous les détails scientifiques m'ont un peu perdu (maybe il faut faire S pour tout comprendre).
June 27, 2021
"บางครั้งความทรงจำก็พันธนาการคนเราไว้ ความทรงจำทำให้ฉันทุกข์ทรมาน ฉันอยากจะกำจัดมันออกไป" (หน้า 343)
'ทากาชิ' หลงรักหญิงสาวคนหนึ่ง เธอเป็นผู้โดยสารรถไฟสายคู่ขนานกับสายที่เขาขึ้นเป็นประจำ แต่เขาเพิ่งมารู้ในภายหลังว่าหญิงคนนั้นคือ 'มายุโกะ' แฟนสาวของ 'โทโมฮิโกะ' เพื่อนคนสนิทของเขาเอง ทว่าวันหนึ่ง ทากาชิลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง กลับพบว่า มายุโกะเป็นคนรักของเขา ส่วนโทโมฮิโกะก็ย้ายไปทำงานต่อที่ต่างประเทศแทน สถานการณ์ทุกอย่างเหมือนจะไม่มีอะไร แต่มันผิดปกติ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการค้นหาความจริงของทากาชิ
เราชอบพล็อตเรื่องแนวนี้ แนวที่เล่นกับความทรงจำของคน แนวที่ไม่รู้ว่าอะไรคือความจริงกันแน่ มันชวนสับสนชวนวุ่นวาย แลดูลุ้นๆ แบบงงๆ ดี 5555
ถ้าจะพูดว่ามันคือ Inception เวอร์ชั่นโรมานซ์ ก็ไม่ผิดทีเดียวหรอก เป็นแนวโรมานซ์ไซไฟ มีความเป็นวิทยาศาสตร์มากกว่าแฟนตาซี มีกลิ่นอายความลึบลับสืบสวนอยู่ประปราย
มีหลายจุดในเรื่องที่เรารู้สึกว่า ถ้าสะกิดใจ ถ้าเอะใจสักนิด นั่นคือเราเดินมาถึงจุดเฉลยเรื่องได้แล้ว ขาดแต่เพียงมูลเหตุจูงใจ หรือจิ๊กซอว์เหตุการณ์บางส่วนที่ทำให้เหตุและผลของการกระทำตัวละครมาบรรจบกันพอดีอย่างสมบูรณ์แบบ
ตอนแรกที่อ่านคำนำของผู้แปล ผู้แปลบอกว่า มีหลายคนอ่านเรื่องนี้แล้วสับสน เราก็ชักหวั่นๆ ว่า เรื่องนี้จะสับสนเกินกว่าจะเข้าใจรึเปล่า แต่ผู้แปลก็บอกทริคเล็กๆ ในการอ่านเล่มนี้ไว้ คือ แยกเหตุการณ์ใน 'บทที่' และ 'ฉากที่' ออกจากกัน แค่นั้นก็คลายความสับสนในโลกผ่านมุมมองของทากาชิไประดับหนึ่งเลย 5555
สรุปคือ ชอบค่ะ ปวดใจในความสัมพันธ์รักสามเศร้าของสามตัวละครหลักดี เนื้อเรื่องก็ดูลึกลับน่าค้นหา แต่เพราะเราชอบแนวนี้และตามเสพมาหลายงานที่พล็อตทำนองนี้ล่ะมั้ง ความตื่นเต้นในการค้นหาความจริงเลยแผ่วๆ ลง แต่ไปมุ่งเน้นที่ความรู้สึกของทากาชิเสียมากกว่าว่าจะไปจบที่ตรงไหน
'ทากาชิ' หลงรักหญิงสาวคนหนึ่ง เธอเป็นผู้โดยสารรถไฟสายคู่ขนานกับสายที่เขาขึ้นเป็นประจำ แต่เขาเพิ่งมารู้ในภายหลังว่าหญิงคนนั้นคือ 'มายุโกะ' แฟนสาวของ 'โทโมฮิโกะ' เพื่อนคนสนิทของเขาเอง ทว่าวันหนึ่ง ทากาชิลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง กลับพบว่า มายุโกะเป็นคนรักของเขา ส่วนโทโมฮิโกะก็ย้ายไปทำงานต่อที่ต่างประเทศแทน สถานการณ์ทุกอย่างเหมือนจะไม่มีอะไร แต่มันผิดปกติ และนั่นคือจุดเริ่มต้นของการค้นหาความจริงของทากาชิ
เราชอบพล็อตเรื่องแนวนี้ แนวที่เล่นกับความทรงจำของคน แนวที่ไม่รู้ว่าอะไรคือความจริงกันแน่ มันชวนสับสนชวนวุ่นวาย แลดูลุ้นๆ แบบงงๆ ดี 5555
ถ้าจะพูดว่ามันคือ Inception เวอร์ชั่นโรมานซ์ ก็ไม่ผิดทีเดียวหรอก เป็นแนวโรมานซ์ไซไฟ มีความเป็นวิทยาศาสตร์มากกว่าแฟนตาซี มีกลิ่นอายความลึบลับสืบสวนอยู่ประปราย
มีหลายจุดในเรื่องที่เรารู้สึกว่า ถ้าสะกิดใจ ถ้าเอะใจสักนิด นั่นคือเราเดินมาถึงจุดเฉลยเรื่องได้แล้ว ขาดแต่เพียงมูลเหตุจูงใจ หรือจิ๊กซอว์เหตุการณ์บางส่วนที่ทำให้เหตุและผลของการกระทำตัวละครมาบรรจบกันพอดีอย่างสมบูรณ์แบบ
ตอนแรกที่อ่านคำนำของผู้แปล ผู้แปลบอกว่า มีหลายคนอ่านเรื่องนี้แล้วสับสน เราก็ชักหวั่นๆ ว่า เรื่องนี้จะสับสนเกินกว่าจะเข้าใจรึเปล่า แต่ผู้แปลก็บอกทริคเล็กๆ ในการอ่านเล่มนี้ไว้ คือ แยกเหตุการณ์ใน 'บทที่' และ 'ฉากที่' ออกจากกัน แค่นั้นก็คลายความสับสนในโลกผ่านมุมมองของทากาชิไประดับหนึ่งเลย 5555
สรุปคือ ชอบค่ะ ปวดใจในความสัมพันธ์รักสามเศร้าของสามตัวละครหลักดี เนื้อเรื่องก็ดูลึกลับน่าค้นหา แต่เพราะเราชอบแนวนี้และตามเสพมาหลายงานที่พล็อตทำนองนี้ล่ะมั้ง ความตื่นเต้นในการค้นหาความจริงเลยแผ่วๆ ลง แต่ไปมุ่งเน้นที่ความรู้สึกของทากาชิเสียมากกว่าว่าจะไปจบที่ตรงไหน
July 26, 2022
เราชอบวิธีการเล่าเรื่องของเล่มนี้นะ ตามหาความจริง พร้อมกับค่อยๆรื้อฟื้นความทรงจำไปพร้อมกับตัวเอก แบ่งเป็นช่วงชัดเจนอ่านสนุกชวนติดตาม แถมเนื้อเรื่องอ่านตอนนี้ก็ยังไม่รู้สึกว่าเก่า
July 11, 2025
It was completely different from what I expected to read based on the title (I thought it was some science fiction or fantasy), and I loved it!
December 19, 2025
2,5 🌟
potentiel gâché par un V banalisé
potentiel gâché par un V banalisé
June 14, 2024
Pour un roman paru au Japon en 1995, il ne fait franchement pas son âge (et je ne dis pas ça parce que je suis +/- de la même époque ^^”). Sans compter que lire un tel roman à une époque où l'IA - Intelligence Artificielle - fait pas mal parler d’elle a une saveur particulière.
👥Les personnages sont très touchants, très humains. J’ai reconnu en eux les forces et les travers de l’humanité. Je ne suis pas habituée à ce genre de romance, deux individus amoureux de la même personne. La convoitise, de ce son ami a, m’a un peu mise mal à l’aise au début. Finalement, j’ai rapidement partagé la perplexité du personnage principal ; ce qui a rendu son côté envieux secondaire. D’autant plus que cela alimentait mes suspicions envers les deux “réalités”. Ces personnages auraient pu être réels même si leur histoire relève de la science-fiction.
📖J’ai trouvé l’intrigue captivante. J'ai été surprise de découvrir que l'auteur était connu pour des romans policiers alors que le résumé de celui-ci mentionne une “love story”. Désormais, je comprends. Le suspense est tout aussi présent que la romance. Voire même davantage. La relation semble n'être que le théâtre du mystère qui se joue.
Je n’ai cessé de tenter de former des hypothèses. Mes suppositions se sont emmêlées. Je réalise que, comme le personnage principal, j'avais compris que quelque chose clochait mais je n'arrivais pas à rassembler les pièces du puzzles pour deviner la vérité.
🏞️L’univers m’a paru authentique. Plusieurs marqueurs de la culture japonaise auxquelles je me suis vite habituée. Notamment l'usage quasi systématique du prénom et du nom dans la narration. C’est une culture que je connais assez peu mais j’ai apprécié y passer un moment en immersion.
Le côté légèrement technique de la réalité virtuelle est un peu vulgarisé. Ainsi, ça reste accessible.
✒️L’une des particularité de ce roman c’est qu’il y a deux narrations distinctes. La première à la troisième personne, la seconde à la première personne. Les deux sont le point de vue unique de Takashi, l’un externe, l’autre interne. Cette distinction m’a été agréable. Cela m’a permis d’avoir conscience à chaque instant de la réalité dans laquelle j’étais.
🗒️Une lecture vraiment géniale. La conclusion est non seulement bien ficelée mais poignante. Seul bémol, j'aurais eu besoin d’un épilogue. En effet, si le mystère est résolu, on ne nous dit pas ce que deviennent les relations que nous avons suivies tout au long de l'histoire. Cela me laisse avec une véritable frustration.
En somme, une lecture qui vaut le coup ! Que ce soit pour son suspense, ses personnages ou pour tout ce que j’ai pu imaginé autour de la réalité virtuelle et ses applications à cause de ce récit. Un roman à découvrir qu’on soit amateur.ice de romance, de thriller ou simplement de technologie futuriste.
👥Les personnages sont très touchants, très humains. J’ai reconnu en eux les forces et les travers de l’humanité. Je ne suis pas habituée à ce genre de romance, deux individus amoureux de la même personne. La convoitise, de ce son ami a, m’a un peu mise mal à l’aise au début. Finalement, j’ai rapidement partagé la perplexité du personnage principal ; ce qui a rendu son côté envieux secondaire. D’autant plus que cela alimentait mes suspicions envers les deux “réalités”. Ces personnages auraient pu être réels même si leur histoire relève de la science-fiction.
📖J’ai trouvé l’intrigue captivante. J'ai été surprise de découvrir que l'auteur était connu pour des romans policiers alors que le résumé de celui-ci mentionne une “love story”. Désormais, je comprends. Le suspense est tout aussi présent que la romance. Voire même davantage. La relation semble n'être que le théâtre du mystère qui se joue.
Je n’ai cessé de tenter de former des hypothèses. Mes suppositions se sont emmêlées. Je réalise que, comme le personnage principal, j'avais compris que quelque chose clochait mais je n'arrivais pas à rassembler les pièces du puzzles pour deviner la vérité.
🏞️L’univers m’a paru authentique. Plusieurs marqueurs de la culture japonaise auxquelles je me suis vite habituée. Notamment l'usage quasi systématique du prénom et du nom dans la narration. C’est une culture que je connais assez peu mais j’ai apprécié y passer un moment en immersion.
Le côté légèrement technique de la réalité virtuelle est un peu vulgarisé. Ainsi, ça reste accessible.
✒️L’une des particularité de ce roman c’est qu’il y a deux narrations distinctes. La première à la troisième personne, la seconde à la première personne. Les deux sont le point de vue unique de Takashi, l’un externe, l’autre interne. Cette distinction m’a été agréable. Cela m’a permis d’avoir conscience à chaque instant de la réalité dans laquelle j’étais.
🗒️Une lecture vraiment géniale. La conclusion est non seulement bien ficelée mais poignante. Seul bémol, j'aurais eu besoin d’un épilogue. En effet, si le mystère est résolu, on ne nous dit pas ce que deviennent les relations que nous avons suivies tout au long de l'histoire. Cela me laisse avec une véritable frustration.
En somme, une lecture qui vaut le coup ! Que ce soit pour son suspense, ses personnages ou pour tout ce que j’ai pu imaginé autour de la réalité virtuelle et ses applications à cause de ce récit. Un roman à découvrir qu’on soit amateur.ice de romance, de thriller ou simplement de technologie futuriste.
June 7, 2024
J'ai beaucoup aimé ce roman, vraiment original et j'adore quand l'intrigue nous fait hésiter sur ce qui est réel et ce qui ne l'est pas.
Ce roman suit deux "vies" parallèles d'un jeune homme, étudiant chercheur puis employé d'une entreprise qui travaille sur la réalité virtuelle.
Dans la première vie, il rencontre la petite amie de son meilleur ami et collègue, et c'est le choc : c'est la femme qu'il voyait tous les mardis dans le train en face et dont il va tomber amoureux. Sauf qu'elle sort avec son meilleur ami, et qu'elle va aussi intégrer l'entreprise, ce qui rend les sentiments du héros difficiles à gérer, entre jalousie et culpabilité.
Dans la seconde vie (mais est-elle la vie parallèle ou la vérité ?), il se réveille avec cette femme à ses côtés, ils semblent être ensemble et son meilleur ami/rival a disparu de l'entreprise...
L'intrigue est prenante, on alterne les points de vue selon ces deux lignes temporelles, et on comprend qu'il y a un problème de souvenirs, plongeant le héros dans une enquête passionnante : que s'est-il passé ? Qu'est-ce qui est vrai ? Qu'est-ce qui ne l'est pas ? Le tout traversé par ses sentiments complexes : il aime la petite amie de son meilleur ami, il s'en veut, il assume, il le hait, il le soutient, il ne sait plus comment gérer ces deux relations.
Je peux comprendre que l'ensemble perturbe, il faut s'accrocher un peu pour comprendre quel chapitre appartient à quelle "vie", mais c'est plein de suspense, j'avais vraiment envie de comprendre aussi, je faisais des hypothèses... C'est passionnant ces questions de réalité virtuelle et de mémoire ! Mon seul regret est cette distance émotionnelle que je retrouve dans beaucoup de romans japonais, les dialogues semblent parfois un peu surjoués ou manquant d'émotions.
Ce roman suit deux "vies" parallèles d'un jeune homme, étudiant chercheur puis employé d'une entreprise qui travaille sur la réalité virtuelle.
Dans la première vie, il rencontre la petite amie de son meilleur ami et collègue, et c'est le choc : c'est la femme qu'il voyait tous les mardis dans le train en face et dont il va tomber amoureux. Sauf qu'elle sort avec son meilleur ami, et qu'elle va aussi intégrer l'entreprise, ce qui rend les sentiments du héros difficiles à gérer, entre jalousie et culpabilité.
Dans la seconde vie (mais est-elle la vie parallèle ou la vérité ?), il se réveille avec cette femme à ses côtés, ils semblent être ensemble et son meilleur ami/rival a disparu de l'entreprise...
L'intrigue est prenante, on alterne les points de vue selon ces deux lignes temporelles, et on comprend qu'il y a un problème de souvenirs, plongeant le héros dans une enquête passionnante : que s'est-il passé ? Qu'est-ce qui est vrai ? Qu'est-ce qui ne l'est pas ? Le tout traversé par ses sentiments complexes : il aime la petite amie de son meilleur ami, il s'en veut, il assume, il le hait, il le soutient, il ne sait plus comment gérer ces deux relations.
Je peux comprendre que l'ensemble perturbe, il faut s'accrocher un peu pour comprendre quel chapitre appartient à quelle "vie", mais c'est plein de suspense, j'avais vraiment envie de comprendre aussi, je faisais des hypothèses... C'est passionnant ces questions de réalité virtuelle et de mémoire ! Mon seul regret est cette distance émotionnelle que je retrouve dans beaucoup de romans japonais, les dialogues semblent parfois un peu surjoués ou manquant d'émotions.
May 2, 2018
到結尾的時候，我邊看邊喘着氣。結尾和我想像的不一樣，你以為看了一系列東野圭吾的書，就開始掌握他腦袋向什麼方向走，他卻像頂了一個全新的腦袋，告訴你這次你又差一點點了。
這不是一本懸疑小說，這是一本愛情推理，九五年他寫的時候AR/VR還很前衞，今天二零一八年看仍然沒有過時，到第六章，我才發現作者刻意為讀者區分兩個平行時空而稍稍改變的寫法，細心而有意義，每看一本，我又喜歡這個多作者多一點點，不因為多產而降低質量，每每讓我又吃驚好幾天。
這不是一本懸疑小說，這是一本愛情推理，九五年他寫的時候AR/VR還很前衞，今天二零一八年看仍然沒有過時，到第六章，我才發現作者刻意為讀者區分兩個平行時空而稍稍改變的寫法，細心而有意義，每看一本，我又喜歡這個多作者多一點點，不因為多產而降低質量，每每讓我又吃驚好幾天。
February 9, 2021
บันทึก 38/2021 (159)
รักในโลกพิศวง
แปลจากหนังสือ: パラレルワールド・ラブストーリー
ผู้เขียน: Higashino Keigo
ผู้แปล: บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์
ออกแบบปก: กานดา ตั้งตรงจิตร
สำนักพิมพ์: Maxx Publishing
จำนวนหน้า: 368 หน้า ปกอ่อน
พิมพ์ครั้งที่ 1 — ตุลาคม 2562
.
.
เรื่องนี้ ส่วนผสมของความไซไฟ และ รักสามเศร้า
ส่วนตัวคิดว่า ฝั่งไซไฟ ของเล่มนี้ สำหรับคนอ่าน แนวไซไฟ เพียวๆ มาเยอะ อาจจะไม่ถูกใจมากนัก แต่กลับกลายเป็นว่า พาร์ท ที่ Higashino Keigo ทำได้ดี(อีกแล้ว)คือพาร์ทสำรวจลึกไปถึงข้างในจิตใจ ของตัวละครเช่นเคย
ถึงแม้ว่าตอนนี้ มันจะรวบรัด ให้พระเอก ชอบหญิงสาว เร็วไปหน่อย เหตุผลน้อยไปนิดสำหรับผม
.
.
เรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของ พระเอก ‘ทากาชิ’ ที่แอบหลงรัก ‘มายุโกะ’ หญูิงสาวผู้โดยสารรถไฟสายคู่ขนานกับที่เขาขึ้นเป็นประจำแต่อยู่มาวันหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้กลับกลายมาเป็นแฟนสาวกับเพื่อนสนิทของเขา ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีกำลังก้าวไกลขึ้นเรื่อยๆ
.
.
พลอตน่าสนใจมากๆ และ คำอธิบายประกอบฝั่งไซไฟ จะอิง จากตัวละครและงานวิจัย ของบริษัทที่ตัวเอกทั้ง 3 ทำงานอยู่ คืองานด้าน วิจัยสมอง การปลูกฝังความทรงจำ neuroscience ต่างๆ
.
.
ด้วยความที่เป็นเรื่องเล่าของคนที่ความทรงจำค่อนข้างจะสับสน จึงต้องตั้งใจ อ่าน เรียง timeline ดีๆ
.
.
ความรู้สึก
- เหมือนเดิมตามสไตล์ ที่ในเรื่องจะ ไม่มีใครดีไม่มีใครเลว และทุกอย่างจะเฉลยตอนจบ ว่าสุดท้ายแล้วมันยังไงกันแน่
- โทนเรื่อง ราบๆเรียบๆ ไปเรื่อยๆ นะเรื่องนี้ แต่โดยรวมสนุก
8/10
รักในโลกพิศวง
แปลจากหนังสือ: パラレルワールド・ラブストーリー
ผู้เขียน: Higashino Keigo
ผู้แปล: บัณฑิต ประดิษฐานุวงษ์
ออกแบบปก: กานดา ตั้งตรงจิตร
สำนักพิมพ์: Maxx Publishing
จำนวนหน้า: 368 หน้า ปกอ่อน
พิมพ์ครั้งที่ 1 — ตุลาคม 2562
.
.
เรื่องนี้ ส่วนผสมของความไซไฟ และ รักสามเศร้า
ส่วนตัวคิดว่า ฝั่งไซไฟ ของเล่มนี้ สำหรับคนอ่าน แนวไซไฟ เพียวๆ มาเยอะ อาจจะไม่ถูกใจมากนัก แต่กลับกลายเป็นว่า พาร์ท ที่ Higashino Keigo ทำได้ดี(อีกแล้ว)คือพาร์ทสำรวจลึกไปถึงข้างในจิตใจ ของตัวละครเช่นเคย
ถึงแม้ว่าตอนนี้ มันจะรวบรัด ให้พระเอก ชอบหญิงสาว เร็วไปหน่อย เหตุผลน้อยไปนิดสำหรับผม
.
.
เรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของ พระเอก ‘ทากาชิ’ ที่แอบหลงรัก ‘มายุโกะ’ หญูิงสาวผู้โดยสารรถไฟสายคู่ขนานกับที่เขาขึ้นเป็นประจำแต่อยู่มาวันหนึ่ง ผู้หญิงคนนี้กลับกลายมาเป็นแฟนสาวกับเพื่อนสนิทของเขา ในยุคสมัยที่เทคโนโลยีกำลังก้าวไกลขึ้นเรื่อยๆ
.
.
พลอตน่าสนใจมากๆ และ คำอธิบายประกอบฝั่งไซไฟ จะอิง จากตัวละครและงานวิจัย ของบริษัทที่ตัวเอกทั้ง 3 ทำงานอยู่ คืองานด้าน วิจัยสมอง การปลูกฝังความทรงจำ neuroscience ต่างๆ
.
.
ด้วยความที่เป็นเรื่องเล่าของคนที่ความทรงจำค่อนข้างจะสับสน จึงต้องตั้งใจ อ่าน เรียง timeline ดีๆ
.
.
ความรู้สึก
- เหมือนเดิมตามสไตล์ ที่ในเรื่องจะ ไม่มีใครดีไม่มีใครเลว และทุกอย่างจะเฉลยตอนจบ ว่าสุดท้ายแล้วมันยังไงกันแน่
- โทนเรื่อง ราบๆเรียบๆ ไปเรื่อยๆ นะเรื่องนี้ แต่โดยรวมสนุก
8/10
July 27, 2024
C'est dans le train l'amenant à son école que Takashi a le coup de foudre pour une femme qu'il ne reverra jamais. Pourtant, lorsque son meilleur ami lui présente sa nouvelle copine, cette dernière ne semble pas être une inconnue, mais pas du tout.
Avez-vous déjà eu ces sensations de déjà-vu ? C'est autour de cette question même que Keigo Higashino a construit ce récit. D'une grande justesse, c'est sans nul doute une histoire d'amour qui ne ressemble à aucune autre.
Avez-vous déjà eu ces sensations de déjà-vu ? C'est autour de cette question même que Keigo Higashino a construit ce récit. D'une grande justesse, c'est sans nul doute une histoire d'amour qui ne ressemble à aucune autre.
April 14, 2023
เล่มนี้ออกไปทางตามหา ตามเฉลยความจริงมากกว่า อาจจะเป็นเป็นเรื่องที่แต่งไว้นานแล้ว เลยยังไม่ค่อยมีเรื่องเกี่ยวกับติดใจ จิตวิญญาณของตัวละครเยอะเหมือนเล่มหลังๆ
ตัวเรื่องอ่านสักพักมันก็พอเดาได้ว่าน่าจะอะไรเป็นอะไร เหลือแค่เฉลยตอนจบว่าทำยังงัย
May 29, 2024
Quelques vibes de Philip K. Dick et de La fin des temps de Haruki Murakami.
C'est plaisant à lire même si ça ne réinvente pas la SF (en même temps, le roman date de 1995). Par contre, décalage culturel oblige, le triangle amoureux est assez cringe 😬
C'est plaisant à lire même si ça ne réinvente pas la SF (en même temps, le roman date de 1995). Par contre, décalage culturel oblige, le triangle amoureux est assez cringe 😬
October 13, 2020
ผมมองเห็นเธอทุกวันอังคารความประทับใจในเวลานั้นติดตรึงใจ
วันหนึ่งได้เจออีกครั้ง เธอกลับเป็นแฟนเพื่อนสนิท
ผมทำทุกอย่างให้เธอมารักแม้จะต้องเสียเพื่อน
แต่เมื่อตื่นเรื่องเหล่านั้นเป็นเพียงฝัน เธอคนนั้นเป็นแฟนผม
วันหนึ่งได้เจออีกครั้ง เธอกลับเป็นแฟนเพื่อนสนิท
ผมทำทุกอย่างให้เธอมารักแม้จะต้องเสียเพื่อน
แต่เมื่อตื่นเรื่องเหล่านั้นเป็นเพียงฝัน เธอคนนั้นเป็นแฟนผม
December 5, 2025
les japonais et les histoires d'amour. . . /neg mais si on fait abstraction de cet aspect très bonne lecture malgré tout
May 19, 2024
Mondes parallèles, une histoire d’amour est un roman déroutant qui mêle les genres et les propos pour une intrigue SF autour d’une love story dans une ambiance de thriller psychologique. Bien que j’ai eu un peu de mal à accrocher au personnage principal (principalement à cause de différences culturelles sur la notion de relation amoureuse je pense), j’ai été bien emportée par cette histoire joliment construite et aux révélations très intéressantes.
Critique complète sur yuyine.be!
Critique complète sur yuyine.be!
August 12, 2019
เอาจริงๆ เรื่องนี้สนุกนะ มีดำเนินเรื่องช้าบ้างนิดหน่อย แต่กำลังคิดว่าที่เรามีปัญหาคือ 'ความเป็นญี่ปุ่น' ที่มันครอบงำอยู่ ทำให้พอมันคลี่คลายตอนจบแล้วเรารู้สึกเสียดายกับตัวพล็อตแบบนี้
June 29, 2021
อ่านนิยายของฮิงาชิโนะ เคโงะ แล้วไม่ผิดหวังอีกเช่นเคย พล็อตเรื่องดี คาดเดาอะไรไม่ได้ตามสไตล์เขาเลย เล่มนี้เป็นเรื่องราวที่แสดงถึงมิตรภาพระหว่างเพื่อนและคนรัก พร้อมใส่วิทยาศาสตร์ และเงื่อนงำให้ตัวเอกต้องตามหา เล่มนี้ต่างจากเล่มอื่น ๆ ของนักเขียนคนนี้ตรงที่ว่า เล่มนี้เนื้อเรื่องถือว่าไม่เฉื่อย น่าอ่าน น่าติดตามทุกบท ทุกฉาก เพราะแต่ละฉากคือจะค่อย ๆ เฉลย/บอกใบ้ออกมา ส่วนการเรียบเรียงก็จัดสลับฉาก���ด้งงน้อยที่สุดจากบรรดาเล่มอื่นที่เคยอ่านมา โดยรวมเล่มนี้เลยชอบมาก ๆ ให้ 5 ดาวเลยค่าาา
August 10, 2025
Que faire quand on est amoureux d'une personne que l'on croise pendant plus d'un an dans une station, mais que deux wagons allant dans des directions opposées nous sépare? Que faire quand on découvre que cette personne que l'on aime est en couple avec notre meilleur ami et travaille en sa compagnie dans la même entreprise? Que faire quand on travaille dans cette même entreprise et que l'on est sensé jouer une comédie devant son ami et sa compagne; une femme qui sait qu'on l'aime et qu'on sait très bien qu'elle nous aime, mais refuse de l'avouer? Que faire devant ce dilemme qui nous hante et qui peut mettre en danger notre carrière, mais aussi notre amitié avec cet individu qui s'avère être notre meilleur ami depuis l'adolescence?
Ce sont ces questions que pose Keigo Higashino dans son roman Mondes Parallèles: Une histoire d'amour; un roman publié au Japon en 1995 mais tout récemment publié dans les pays francophones par les éditions Actes Sud en 2024. Une histoire d'amour entre un triangle amoureux incluant Takashi Tsuruga, Tomohiko Miwa et Mayuko Tsuno. Trois individus travaillant dans une compagnie portant sur la réalité virtuelle et la mémoire. Détail crucial pour Takashi puisque soudainement, au cours du livre, on retrouve Takashi et Mayuko en couple, sans la moindre trace de Tomohiko, qui semble avoir disparu du paysage. Selon la compagnie et sa famille, il est parti aux États-Unis pour son travail. Mais des troubles de mémoire chez Takashi le font douter de cette explication. Avec des crises de souvenirs et de mémoire affectant sa perception sur sa première rencontre avec Mayuko; dans laquelle son cerveau semble lui faire croire une réalité alors que le doute lui laisse présager une autre vérité. Ainsi, cette histoire d'amour devient un thriller haletant qui questionne le mystère derrière l'absence de Tomohiko et la source de ces conflits de mémoire qui cacheraient une autre vérité sur son ami et sur la disparition abrupte de Mayuko alors qu'il enquête sur son ami.
Dans ce roman, l'auteur présente un récit aux genres multiples: amour, drame, science-fiction par le récit de spéculation, mais aussi le thriller et le roman policier. Ce qui est tout à fait logique puisque monsieur Keigo Higashino a fait carrière avec de nombreux romans policiers et en est devenu une figure importante du genre dans son pays; ayant vendu plus de cent millions d'exemplaires au Japon. Et bien que ce livre n'est pas un roman policier, il en présente néanmoins des thématiques et une progression narrative apparente à ce type de récit. Présentant une atmosphère de mystère assez poignante et un dénouement qui déstabilise les conventions d'un roman d'amour classique.
C'est une intrigue haletante que j'ai lu en moins d'une semaine; avec beaucoup d'intérêts pour les thématiques abordées dans ce livre, puisque comme l'auteur a fait des études et une carrière en ingénierie, cela démontre chez lui une connaissance du milieu scientifique qui enrichit et accentue la précision dans son livre. Et pour ceux qui apprécie la science-fiction, le récit de spéculation, le jargon scientifique et les questions portant sur la mémoire, ce livre leur fera passer un bon moment de lecture. Néanmoins, ceux qui auraient une difficulté avec des récits ayant un discours et jargon scientifique pourraient avoir soit besoin de ralentir leur rythme de lecture pour bien comprendre tous les termes et réflexions abordés, soit même de relire le livre une deuxième fois. Ce que je prévois faire car bien que j'ai compris toute l'intrigue, je veux explorer comme il faut les passages scientifiques pour mieux comprendre certains détails techniques qui méritent une lecture plus attentive.
Dans sa narration, le roman est présenté dans deux styles littéraires différents. Pour chaque chapitre, la première moitié est rédigée à la troisième personne; dans le point de vue d'un narrateur omniscient qui étudie les faits de Takashi de la même manière qu'un scientifique étudie son spécimen de recherche. Une observation assez clinique qui met une certaine tension dans cette histoire. Quant à la deuxième partie de chaque chapitre, celle-ci présente le point de vue Takashi, sous forme de scènes. Des scènes qui plongent dans le coeur des émotions et dilemmes du protagoniste; nous faisant percevoir toutes les émotions et déchirements qu'il traverse dans son histoire d'amour et ses souvenirs conflictuels.
Quant à la traduction, les éditions Actes Sud ont fait un bon travail qui se lit bien et qui n'est pas lourd comme d'autres traductions que j'ai lu dans d'autres livres; comme la première traduction en anglais du roman Battle Royale de Koushun Takami que j'ai trouvé pénible. Par contre, une grosse coquille est présente à la page 169. En effet, la page présente la phrase suivante qui est: ''Demain, il appwellerait Mayuko chez MAC, même s'il devinait que ça ne servirait à rien.''
Concernant cette coquille effarante pour le mot appellerait, je crois qu'une faute de frappe a eu lieu dans la retranscription de la traduction. En tout cas, j'espère que les lecteurs auront informé la maison d'édition de cette coquille avant qu'ils sortent une édition de poche ou une seconde édition avec la même erreur. Quoiqu'il en soit, j'enverrai malgré tout un message à Actes Sud, juste pour être sûir qu'ils soit au courant du problème.
Mis à part cela, j'ai beaucoup adoré Mondes Parallèles: Une histoire d'amour. L'histoire qui se déroule dans cet univers parallèle est bien présentée, les protagonistes m'ont plu et on éprouve de l'empathie pour chacun des trois membres de ce triangle amoureux et leurs circonstances de jeunesse ou dans leur vie d'adulte. Dès le premier chapitre, nous plongeons dans l'action du texte qui présente bien l'atmosphère et les dilemmes du protagoniste. Le tout dans un conflit psychologique qui ravira les fans de Hitchcock, mais aussi de films tels que Abre los Ojos d'Alejandro Amenebar, film sorti dans les années 2000 que je recommande vivement pour ses thématiques de science-fiction et du jeu de la mémoire.
D'ailleurs, sachant qu'un film a été tiré de ce roman, j'espère que celui ci aura une présentation internationale (salles de cinéma, DVDS/Blu-Rays, service de streaming). À ce moment là, je le regarderai pour voir comment les événements du livre sont dépeints dans ce film, si celui-ci retranscrit bien l'histoire de Takashi, Tomohiko et de Mayuko et du drame qui en résulte de leur triangle amoureux et des questions scientifiques abordant leur métier.
Ainsi, Mondes Parallèles: Une histoire d'amour est un livre que je recommande fortement à tous ceux et celles qui souhaitent explorer la science-fiction, le récit de spéculation, et une histoire d'amour à teinte de thriller et de mystère.
Ce sont ces questions que pose Keigo Higashino dans son roman Mondes Parallèles: Une histoire d'amour; un roman publié au Japon en 1995 mais tout récemment publié dans les pays francophones par les éditions Actes Sud en 2024. Une histoire d'amour entre un triangle amoureux incluant Takashi Tsuruga, Tomohiko Miwa et Mayuko Tsuno. Trois individus travaillant dans une compagnie portant sur la réalité virtuelle et la mémoire. Détail crucial pour Takashi puisque soudainement, au cours du livre, on retrouve Takashi et Mayuko en couple, sans la moindre trace de Tomohiko, qui semble avoir disparu du paysage. Selon la compagnie et sa famille, il est parti aux États-Unis pour son travail. Mais des troubles de mémoire chez Takashi le font douter de cette explication. Avec des crises de souvenirs et de mémoire affectant sa perception sur sa première rencontre avec Mayuko; dans laquelle son cerveau semble lui faire croire une réalité alors que le doute lui laisse présager une autre vérité. Ainsi, cette histoire d'amour devient un thriller haletant qui questionne le mystère derrière l'absence de Tomohiko et la source de ces conflits de mémoire qui cacheraient une autre vérité sur son ami et sur la disparition abrupte de Mayuko alors qu'il enquête sur son ami.
Dans ce roman, l'auteur présente un récit aux genres multiples: amour, drame, science-fiction par le récit de spéculation, mais aussi le thriller et le roman policier. Ce qui est tout à fait logique puisque monsieur Keigo Higashino a fait carrière avec de nombreux romans policiers et en est devenu une figure importante du genre dans son pays; ayant vendu plus de cent millions d'exemplaires au Japon. Et bien que ce livre n'est pas un roman policier, il en présente néanmoins des thématiques et une progression narrative apparente à ce type de récit. Présentant une atmosphère de mystère assez poignante et un dénouement qui déstabilise les conventions d'un roman d'amour classique.
C'est une intrigue haletante que j'ai lu en moins d'une semaine; avec beaucoup d'intérêts pour les thématiques abordées dans ce livre, puisque comme l'auteur a fait des études et une carrière en ingénierie, cela démontre chez lui une connaissance du milieu scientifique qui enrichit et accentue la précision dans son livre. Et pour ceux qui apprécie la science-fiction, le récit de spéculation, le jargon scientifique et les questions portant sur la mémoire, ce livre leur fera passer un bon moment de lecture. Néanmoins, ceux qui auraient une difficulté avec des récits ayant un discours et jargon scientifique pourraient avoir soit besoin de ralentir leur rythme de lecture pour bien comprendre tous les termes et réflexions abordés, soit même de relire le livre une deuxième fois. Ce que je prévois faire car bien que j'ai compris toute l'intrigue, je veux explorer comme il faut les passages scientifiques pour mieux comprendre certains détails techniques qui méritent une lecture plus attentive.
Dans sa narration, le roman est présenté dans deux styles littéraires différents. Pour chaque chapitre, la première moitié est rédigée à la troisième personne; dans le point de vue d'un narrateur omniscient qui étudie les faits de Takashi de la même manière qu'un scientifique étudie son spécimen de recherche. Une observation assez clinique qui met une certaine tension dans cette histoire. Quant à la deuxième partie de chaque chapitre, celle-ci présente le point de vue Takashi, sous forme de scènes. Des scènes qui plongent dans le coeur des émotions et dilemmes du protagoniste; nous faisant percevoir toutes les émotions et déchirements qu'il traverse dans son histoire d'amour et ses souvenirs conflictuels.
Quant à la traduction, les éditions Actes Sud ont fait un bon travail qui se lit bien et qui n'est pas lourd comme d'autres traductions que j'ai lu dans d'autres livres; comme la première traduction en anglais du roman Battle Royale de Koushun Takami que j'ai trouvé pénible. Par contre, une grosse coquille est présente à la page 169. En effet, la page présente la phrase suivante qui est: ''Demain, il appwellerait Mayuko chez MAC, même s'il devinait que ça ne servirait à rien.''
Concernant cette coquille effarante pour le mot appellerait, je crois qu'une faute de frappe a eu lieu dans la retranscription de la traduction. En tout cas, j'espère que les lecteurs auront informé la maison d'édition de cette coquille avant qu'ils sortent une édition de poche ou une seconde édition avec la même erreur. Quoiqu'il en soit, j'enverrai malgré tout un message à Actes Sud, juste pour être sûir qu'ils soit au courant du problème.
Mis à part cela, j'ai beaucoup adoré Mondes Parallèles: Une histoire d'amour. L'histoire qui se déroule dans cet univers parallèle est bien présentée, les protagonistes m'ont plu et on éprouve de l'empathie pour chacun des trois membres de ce triangle amoureux et leurs circonstances de jeunesse ou dans leur vie d'adulte. Dès le premier chapitre, nous plongeons dans l'action du texte qui présente bien l'atmosphère et les dilemmes du protagoniste. Le tout dans un conflit psychologique qui ravira les fans de Hitchcock, mais aussi de films tels que Abre los Ojos d'Alejandro Amenebar, film sorti dans les années 2000 que je recommande vivement pour ses thématiques de science-fiction et du jeu de la mémoire.
D'ailleurs, sachant qu'un film a été tiré de ce roman, j'espère que celui ci aura une présentation internationale (salles de cinéma, DVDS/Blu-Rays, service de streaming). À ce moment là, je le regarderai pour voir comment les événements du livre sont dépeints dans ce film, si celui-ci retranscrit bien l'histoire de Takashi, Tomohiko et de Mayuko et du drame qui en résulte de leur triangle amoureux et des questions scientifiques abordant leur métier.
Ainsi, Mondes Parallèles: Une histoire d'amour est un livre que je recommande fortement à tous ceux et celles qui souhaitent explorer la science-fiction, le récit de spéculation, et une histoire d'amour à teinte de thriller et de mystère.
May 28, 2024
I like Keigo Higashino's detective novels and I wanted to get out of my comfort zone with this more science fiction novel.
I didn't think I would like my reading so much but from the first pages I was hooked by the plot which revolves around a love triangle (a fairly classic scenario) with a little touch of originality which includes virtual reality.
The construction of the novel is interesting: the past and the present alternate to meet again at the end when the plot is resolved. The ending is not as stunning as I expected, but we become aware of the depth of the novel, which is much more dramatic than I had first envisaged.
The characters are endearing, and each feeling is really well described: love, friendship, jealousy, doubt, confusion.
Finally, I am surprised to see that this novel was released at the end of the 90s but only translated into French in 2024…. Why so many years? In any case, the author has shown a lot of imagination and above all asks the right questions: Can we really modify our memories?
I didn't think I would like my reading so much but from the first pages I was hooked by the plot which revolves around a love triangle (a fairly classic scenario) with a little touch of originality which includes virtual reality.
The construction of the novel is interesting: the past and the present alternate to meet again at the end when the plot is resolved. The ending is not as stunning as I expected, but we become aware of the depth of the novel, which is much more dramatic than I had first envisaged.
The characters are endearing, and each feeling is really well described: love, friendship, jealousy, doubt, confusion.
Finally, I am surprised to see that this novel was released at the end of the 90s but only translated into French in 2024…. Why so many years? In any case, the author has shown a lot of imagination and above all asks the right questions: Can we really modify our memories?
June 22, 2022
มิตรภาพ ความรัก และการเปลี่ยนความทรงจำ ฮิงาชิโนะเคโงะผสมผสาน3เรื่องนี้ได้อย่างลงตัวในเรื่องนี้
February 2, 2021
不算很特別，劇情的大方向很容易就猜到了... ... 只是細節上有少少驚喜 >_<
但仍算是很有追看性的，很快就看完了～！
但仍算是很有追看性的，很快就看完了～！
July 26, 2024
« Je suis un être faible.»
oui Takashi, et je me permets d'ajouter que tu es un abruti égoïste, injuste et déloyal.
oui Takashi, et je me permets d'ajouter que tu es un abruti égoïste, injuste et déloyal.
March 28, 2022
#056 รักในโลกพิศวง
ถึง ชาวโลกคู่ขนานทุกท่าน
ครั้งแรกที่รู้จักหนังสือเล่มนี้ จากนักแสดงชายญี่ปุ่น ที่เราชื่นชอบ ชื่อ ยูตะ ทามาโมริ เล่นภาพยนตร์เรื่องนี้ และเราพบว่า เป็นการเล่นที่แตกต่างจากที่ยูตะเคยเล่นมาหลายเรื่อง และเรื่องนี้ ยิ่งดูยิ่งตื่นเต้น ระทึกขวัญ ดำดิ่งไปในโลกเทาๆสีหม่นๆและนักแสดงทุกคนเล่นเก่งมาก ทำให้เรามีแต่คำถามว่า "อะไร อะไร" จนกระทั่งดูจนจบ (ตอนจบของหนังไม่เหมือนในหนังสือ ตอนจบของหนังจะสุขนิยมกว่า แต่ตอนจบของหนังสือ ให้เราคิดเองต่อได้)
หลังดูจบ เราก็มาค้นหาจนเจอว่า มีหนังสือด้วย แถมคนเขียน คือ คนที่เราชอบสุดกระดิ่งแมว นั้นก็คือ ฮิงาชิโนะ เคโงะดังนั้น "อยากได้สุดๆขึ้นมา" เราไปบอกพี่สาว พี่สาวไปสั่งร้านนายอินทร์มาให้
แล้วเป็นหนังสือที่รอนานมากๆ รอตั้งสองอาทิตย์ หนังสือก็มาอยู่ในมือของเรา
เมื่อหนังสือมาอยู่ในมือเรา เราก็รู้แล้วว่า ความสนุก ตื่นเต้น ระทึกขวัญ โลกเทาๆ รอเราอยู่
เรื่องเริ่มในหนังสือกับในหนังเหมือกันหมด แต่การเล่าเรื่องในหนังสือ ทำให้เราจินตนการได้ไกลกว่าในหนัง แต่จุดต่างกันสุดๆ คือ ตอนจบ (มาเฉลยทีหลัง เรื่องนี้ขอเปิดเผยเนื้อหาสำคัญ)
ก่อนอ่านต้องบอกว่า เรื่องนี้สำคัญ เพราะหลายคนอ่านไม่รู้ พาลไม่ชอบหนังสือเล่มนี้ด้วย คือ ทุกคนต้องอ่านคำนำผู้แปลอย่างคุณบัณฑิต จะอ่านสนุกขึ้นและเข้าใจมากขึ้น ว่า เรากำลังอ่านส่วนไหนอยู่
เริ่มเรื่องว่า พระเอกของเรื่อง (ทากาชิ) ตกหลุมรัก นางเอก (มายุโกะ) ในขณะที่นั่งรถไฟสวนกัน ซึ่งขณะรถไฟสวนกันทากาชิจะเห็นมายุโกะ แล้ววันนึง ทากาชิตัดสินใจนั่งรถไฟขบวนของมายุโกะ พอรถไฟกำลังแล่นออกไป ทากาชิเห็นมายุโกะอยู่ในรถไฟขบวนที่ตัวเองโดยสารประจำ ทำให้ทากาชิลงรถไฟขบวนถัดไป และรีบไปค้นหามายุโกะแต่ไม่เจอและแล้ว ทากาชิมารู้ทีหลังว่า มายุโกะเป็นแฟนกับเพื่อนสนิท คือ โทโมฮิโกะ ทากาชิพยายามที่จะลืมมายุโกะ แต่ทำไม่สำเร็จ ดันพอเริ่มที่จะสนิทกับมา��ุโกะมากขึ้น ก็ทำให้ทากาชิอยากได้มายุโกะเป็นเจ้าของมากขึ้น
ทุกอย่างตัดไป
เมื่อทากาชิตื่นขึ้นมา ทากาชิเป็นแฟนกับมายุโกะ ส่วนโทโมฮิโกะหายไป ไปอเมริกาแทน
แต่เมื่อลืมตาอีกครั้ง
มายุโกะเป็นแฟนกับโทโมฮิโกะ และทากาชิเอ่ยรักมายุโกะต่อไป
เรื่องเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทุกครั้งที่ลืมตา จะเป็นอีกเหตุการณ์นึง แต่เมื่อลืมตาอีกครั้งก็จะเป็นอีกเหตุการณ์นึง
พอยิ่งค้นหาไปเรื่อยๆ ก็ได้เจอกับความมืดมิดที่ทากาชิทำผิดพลาดไปแล้ว ทากาชิลืมแม้กระทั่งความเป็นเพื่อนสนิทกับโทโมฮิโกะ มีแต่เพียงอย่างเดียวในใจตอนนี้คือ มายุโกะเท่านั้นที่ต้องเป็นของเขา
เรื่องก็ดำเนินมาถึง
โทโมฮิโกะตัดสินใจที่จะรักษามิตรภาพของทากาชิไว้ โดยการเสียสละมายุโกะให้ทากาชิตลอดไป
โลกคู่ขนานจึงเกิดขึ้น เพราะโครงการการปรับเปลี่ยนความคิด ทำให้ทากาชิมาอยู่ในโลกคู่ขนานที่คิดว่า มายุโกะเป็นแฟนกับทากาชิ เมื่อทากาชิรู้แล้ว ก็ดำเนินเรื่องมาถึงทางเลือก
ตอนจบของหนังสือ
ทากาชิตัดสินใจเข้าโครงการ เพื่อจะเปลี่ยนทุกอย่างให้ถูกต้อง พร้อมกับมายุโกะ และจะมีคำเขียนติดตาว่า
ทากาชิ: "ผมมันคนอ่อนเเอ"
มายุโกะ: "ฉันก็คนอ่อนแอเหมือนกัน"
*** ความคิดเห็นส่วนตัว คือ ทั้งคู่อ่อนแอจริงๆ โทโมฮิโกะก็อ่อนแอเหมือนกัน เพราะไม่รู้จะเลือกทางไหน นั้นก็เพื่อนสนิท นี่ก็คนที่เขารัก เขาควรทำไง คิดว่า ถ้าจบชีวิตตัวเองด้วยเพื่อนที่สนิทดีกว่า ***
ตอนจบของภาพยนตร์
ทากาชิตัดสินใจเข้าโครงการ เพื่อจะเปลี่ยนทุกอย่างให้ถูกต้อง พร้อมกับมายุโกะ และทากาชิช่วยโทโมฮิโกะสำเร็จโทโมฮิโกะไม่ได้เป็นเเฟนกับมายุโกะแล้ว โทโมฮิโกะกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนกัน สุดท้าย ทากาชิมาเจอมายุโกะ จบว่า มองตากันแล้วใจสื่อถึงความรักที่มีให้กัน
พระเอกและนางเอกของเคโงะจะเป็นคนเทา มีทั้งดีทั้งไม่ดี และเคโงะสามารถดำเนินเรื่องในหนังสือให้ถึงความจริงของมนุษย์ได้ (บางครั้ง เราอาจเคยอยากทำอะไรที่มันผิดพลาดได้ เรื่องสามัญสำนึกถึงสำคัญในการดำเนินชีวิต) โหดร้าย และตีแผ่จิตใจมนุษย์ในยามเลือกผิด ผ่านตัวหนังสือได้ดี
ส่วนด้านนักแสดง
1. ยูตะ ทามาโมริ เล่นเป็น ทากาชิ (สามารถเอาอยู่จริงๆ) พระเอกสีเทาๆ ที่ไม่ได้เป็นคนดีอะไร เป็นแต่คนที่จะเอาตัวเองเป็นหลัก แต่ก็ไม่คิดที่อยากจะทำร้ายให้โทโมฮิโกะหายไปจากโลกนี้
2. โชตะ โซเมะตานิ (พระเอกปรสิตเดรัจฉาน) เล่นเป็น โทโมฮิโกะ (เล่นเก่งมาก โดยเฉพาะจะต้องลากเท้า เหมือนคนที่ขามีปัญหาและสามารถเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดี) เป็นคนที่จิตใจหม่นๆ รักทั้งเพื่อนทั้งมายุโกะเลยคิดว่า ถ้าตัวเองหายไป น่าจะเป็นการแก้ปัญหาที่ถูกต้องสุด
3. ริโฮ โยชิโอกะ เล่นเป็น มายุโกะ (สามารถเล่นเข้าถึงอารมณ์ของความสับสนได้เป็นอย่างดี) เป็น นางเอกที่สับสนแต่ตั้งใจที่จะอยู่กับความถูกต้องที่สุด
*** หนังสือจบแต่เราต้องกลับมาคิดถึงมิตรภาพที่ดีต่อกันไว้ ***
"ความรักฉันท์หญิงชายก็สำคัญ
แต่กระนั้นมิตรภาพสำคัญกว่า
เราทุกคนควรที่จะโศกา
หากได้รักมาในทางที่ผิดเอย"
"มิตรภาพไม่ได้สร้างแค่วันเดียว"
-- Look a Breathe --
ถึง ชาวโลกคู่ขนานทุกท่าน
ครั้งแรกที่รู้จักหนังสือเล่มนี้ จากนักแสดงชายญี่ปุ่น ที่เราชื่นชอบ ชื่อ ยูตะ ทามาโมริ เล่นภาพยนตร์เรื่องนี้ และเราพบว่า เป็นการเล่นที่แตกต่างจากที่ยูตะเคยเล่นมาหลายเรื่อง และเรื่องนี้ ยิ่งดูยิ่งตื่นเต้น ระทึกขวัญ ดำดิ่งไปในโลกเทาๆสีหม่นๆและนักแสดงทุกคนเล่นเก่งมาก ทำให้เรามีแต่คำถามว่า "อะไร อะไร" จนกระทั่งดูจนจบ (ตอนจบของหนังไม่เหมือนในหนังสือ ตอนจบของหนังจะสุขนิยมกว่า แต่ตอนจบของหนังสือ ให้เราคิดเองต่อได้)
หลังดูจบ เราก็มาค้นหาจนเจอว่า มีหนังสือด้วย แถมคนเขียน คือ คนที่เราชอบสุดกระดิ่งแมว นั้นก็คือ ฮิงาชิโนะ เคโงะดังนั้น "อยากได้สุดๆขึ้นมา" เราไปบอกพี่สาว พี่สาวไปสั่งร้านนายอินทร์มาให้
แล้วเป็นหนังสือที่รอนานมากๆ รอตั้งสองอาทิตย์ หนังสือก็มาอยู่ในมือของเรา
เมื่อหนังสือมาอยู่ในมือเรา เราก็รู้แล้วว่า ความสนุก ตื่นเต้น ระทึกขวัญ โลกเทาๆ รอเราอยู่
เรื่องเริ่มในหนังสือกับในหนังเหมือกันหมด แต่การเล่าเรื่องในหนังสือ ทำให้เราจินตนการได้ไกลกว่าในหนัง แต่จุดต่างกันสุดๆ คือ ตอนจบ (มาเฉลยทีหลัง เรื่องนี้ขอเปิดเผยเนื้อหาสำคัญ)
ก่อนอ่านต้องบอกว่า เรื่องนี้สำคัญ เพราะหลายคนอ่านไม่รู้ พาลไม่ชอบหนังสือเล่มนี้ด้วย คือ ทุกคนต้องอ่านคำนำผู้แปลอย่างคุณบัณฑิต จะอ่านสนุกขึ้นและเข้าใจมากขึ้น ว่า เรากำลังอ่านส่วนไหนอยู่
เริ่มเรื่องว่า พระเอกของเรื่อง (ทากาชิ) ตกหลุมรัก นางเอก (มายุโกะ) ในขณะที่นั่งรถไฟสวนกัน ซึ่งขณะรถไฟสวนกันทากาชิจะเห็นมายุโกะ แล้ววันนึง ทากาชิตัดสินใจนั่งรถไฟขบวนของมายุโกะ พอรถไฟกำลังแล่นออกไป ทากาชิเห็นมายุโกะอยู่ในรถไฟขบวนที่ตัวเองโดยสารประจำ ทำให้ทากาชิลงรถไฟขบวนถัดไป และรีบไปค้นหามายุโกะแต่ไม่เจอและแล้ว ทากาชิมารู้ทีหลังว่า มายุโกะเป็นแฟนกับเพื่อนสนิท คือ โทโมฮิโกะ ทากาชิพยายามที่จะลืมมายุโกะ แต่ทำไม่สำเร็จ ดันพอเริ่มที่จะสนิทกับมา��ุโกะมากขึ้น ก็ทำให้ทากาชิอยากได้มายุโกะเป็นเจ้าของมากขึ้น
ทุกอย่างตัดไป
เมื่อทากาชิตื่นขึ้นมา ทากาชิเป็นแฟนกับมายุโกะ ส่วนโทโมฮิโกะหายไป ไปอเมริกาแทน
แต่เมื่อลืมตาอีกครั้ง
มายุโกะเป็นแฟนกับโทโมฮิโกะ และทากาชิเอ่ยรักมายุโกะต่อไป
เรื่องเริ่มแปลกขึ้นเรื่อยๆ เมื่อทุกครั้งที่ลืมตา จะเป็นอีกเหตุการณ์นึง แต่เมื่อลืมตาอีกครั้งก็จะเป็นอีกเหตุการณ์นึง
พอยิ่งค้นหาไปเรื่อยๆ ก็ได้เจอกับความมืดมิดที่ทากาชิทำผิดพลาดไปแล้ว ทากาชิลืมแม้กระทั่งความเป็นเพื่อนสนิทกับโทโมฮิโกะ มีแต่เพียงอย่างเดียวในใจตอนนี้คือ มายุโกะเท่านั้นที่ต้องเป็นของเขา
เรื่องก็ดำเนินมาถึง
โทโมฮิโกะตัดสินใจที่จะรักษามิตรภาพของทากาชิไว้ โดยการเสียสละมายุโกะให้ทากาชิตลอดไป
โลกคู่ขนานจึงเกิดขึ้น เพราะโครงการการปรับเปลี่ยนความคิด ทำให้ทากาชิมาอยู่ในโลกคู่ขนานที่คิดว่า มายุโกะเป็นแฟนกับทากาชิ เมื่อทากาชิรู้แล้ว ก็ดำเนินเรื่องมาถึงทางเลือก
ตอนจบของหนังสือ
ทากาชิตัดสินใจเข้าโครงการ เพื่อจะเปลี่ยนทุกอย่างให้ถูกต้อง พร้อมกับมายุโกะ และจะมีคำเขียนติดตาว่า
ทากาชิ: "ผมมันคนอ่อนเเอ"
มายุโกะ: "ฉันก็คนอ่อนแอเหมือนกัน"
*** ความคิดเห็นส่วนตัว คือ ทั้งคู่อ่อนแอจริงๆ โทโมฮิโกะก็อ่อนแอเหมือนกัน เพราะไม่รู้จะเลือกทางไหน นั้นก็เพื่อนสนิท นี่ก็คนที่เขารัก เขาควรทำไง คิดว่า ถ้าจบชีวิตตัวเองด้วยเพื่อนที่สนิทดีกว่า ***
ตอนจบของภาพยนตร์
ทากาชิตัดสินใจเข้าโครงการ เพื่อจะเปลี่ยนทุกอย่างให้ถูกต้อง พร้อมกับมายุโกะ และทากาชิช่วยโทโมฮิโกะสำเร็จโทโมฮิโกะไม่ได้เป็นเเฟนกับมายุโกะแล้ว โทโมฮิโกะกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนกัน สุดท้าย ทากาชิมาเจอมายุโกะ จบว่า มองตากันแล้วใจสื่อถึงความรักที่มีให้กัน
พระเอกและนางเอกของเคโงะจะเป็นคนเทา มีทั้งดีทั้งไม่ดี และเคโงะสามารถดำเนินเรื่องในหนังสือให้ถึงความจริงของมนุษย์ได้ (บางครั้ง เราอาจเคยอยากทำอะไรที่มันผิดพลาดได้ เรื่องสามัญสำนึกถึงสำคัญในการดำเนินชีวิต) โหดร้าย และตีแผ่จิตใจมนุษย์ในยามเลือกผิด ผ่านตัวหนังสือได้ดี
ส่วนด้านนักแสดง
1. ยูตะ ทามาโมริ เล่นเป็น ทากาชิ (สามารถเอาอยู่จริงๆ) พระเอกสีเทาๆ ที่ไม่ได้เป็นคนดีอะไร เป็นแต่คนที่จะเอาตัวเองเป็นหลัก แต่ก็ไม่คิดที่อยากจะทำร้ายให้โทโมฮิโกะหายไปจากโลกนี้
2. โชตะ โซเมะตานิ (พระเอกปรสิตเดรัจฉาน) เล่นเป็น โทโมฮิโกะ (เล่นเก่งมาก โดยเฉพาะจะต้องลากเท้า เหมือนคนที่ขามีปัญหาและสามารถเข้าถึงอารมณ์ของตัวละครได้ดี) เป็นคนที่จิตใจหม่นๆ รักทั้งเพื่อนทั้งมายุโกะเลยคิดว่า ถ้าตัวเองหายไป น่าจะเป็นการแก้ปัญหาที่ถูกต้องสุด
3. ริโฮ โยชิโอกะ เล่นเป็น มายุโกะ (สามารถเล่นเข้าถึงอารมณ์ของความสับสนได้เป็นอย่างดี) เป็น นางเอกที่สับสนแต่ตั้งใจที่จะอยู่กับความถูกต้องที่สุด
*** หนังสือจบแต่เราต้องกลับมาคิดถึงมิตรภาพที่ดีต่อกันไว้ ***
"ความรักฉันท์หญิงชายก็สำคัญ
แต่กระนั้นมิตรภาพสำคัญกว่า
เราทุกคนควรที่จะโศกา
หากได้รักมาในทางที่ผิดเอย"
"มิตรภาพไม่ได้สร้างแค่วันเดียว"
-- Look a Breathe --
This entire review has been hidden because of spoilers.
August 27, 2024
Si vous avez aimé Memento, il y a des chances que ce livre vous plaise. Enfin de ce que je sais du film, j'avoue ne l'avoir jamais vu.
J'ai beaucoup aimé l'histoire, c'était engageant et tout était parfaitement logique et bien emboîté, ce qui rend l'histoire facile à suivre malgré la confusion initiale dûe à la construction de l'œuvre en scènes et l'alternance entre la 3e et la 1e personne. Ce détail, déroutant au départ, prend son sens au fur et à mesure que se déroule la trame et soutiet l'histoire. La progression est donc très naturelle et réaliste.
Par contre c'est quoi le délire des auteurs japonais ? Ils ont un cahier des charges où il y a écrit "protagoniste masculin /!\ *doit être un connard*" ou c'est comment ? Ou alors est-ce une représentation tout à fait honnête et réaliste des hommes de leur société ? (Yikes) (Men are trash)
Je ne met que 4 étoiles car je n'ai pas été surprise plus que ça par le dénouement. Peut-être une conséquence du déroulement si progressif et réaliste ? Toujours est-il que même s'il est agréable de viser juste dans ses conjectures, le tout manquait parfois d'incertitudes et de mystère.
La traduction m'a aussi un peu gênée par moments, une surprise de la part des éditions Actes Sud. Les tournures de phrases étaient, surtout au début, très peu naturelles, ce qui pose particulièrement problème dans les dialogues. Je pense qu'il aurait fallu dans ce cas précis privilégier la compréhension dans la langue cible. Il y avait également quelques coquilles (fautes de frappe, oubli d'un mot dans une phase (1 fois) et apparition soudaine d'un personnage inconnu/inexistant dans un dialogue, à moins que ce doit ma compréhension qui soit nulle) qui parfois pouvaient me sortir de l'histoire.
Tldr; une histoire originale et engageante qui rentre dans la psychologie des personnages avec un déroulement très progressif et naturel qui peut rendre les choses un peu lentes et le dénouement sans grande surprise. C'est un bouquin que j'ai aimé lire, sans voir adoré. Je suis cependant contente de l'avoir lu, c'est différent de ce que j'ai pu lire jusqu'ici. Il n'a pas provoqué tant d'émotions mais plutôt fait appel à ma logique car la distance par rapport au personnage permet d'avoir du recul.
J'ai beaucoup aimé l'histoire, c'était engageant et tout était parfaitement logique et bien emboîté, ce qui rend l'histoire facile à suivre malgré la confusion initiale dûe à la construction de l'œuvre en scènes et l'alternance entre la 3e et la 1e personne. Ce détail, déroutant au départ, prend son sens au fur et à mesure que se déroule la trame et soutiet l'histoire. La progression est donc très naturelle et réaliste.
Par contre c'est quoi le délire des auteurs japonais ? Ils ont un cahier des charges où il y a écrit "protagoniste masculin /!\ *doit être un connard*" ou c'est comment ? Ou alors est-ce une représentation tout à fait honnête et réaliste des hommes de leur société ? (Yikes) (Men are trash)
Je ne met que 4 étoiles car je n'ai pas été surprise plus que ça par le dénouement. Peut-être une conséquence du déroulement si progressif et réaliste ? Toujours est-il que même s'il est agréable de viser juste dans ses conjectures, le tout manquait parfois d'incertitudes et de mystère.
La traduction m'a aussi un peu gênée par moments, une surprise de la part des éditions Actes Sud. Les tournures de phrases étaient, surtout au début, très peu naturelles, ce qui pose particulièrement problème dans les dialogues. Je pense qu'il aurait fallu dans ce cas précis privilégier la compréhension dans la langue cible. Il y avait également quelques coquilles (fautes de frappe, oubli d'un mot dans une phase (1 fois) et apparition soudaine d'un personnage inconnu/inexistant dans un dialogue, à moins que ce doit ma compréhension qui soit nulle) qui parfois pouvaient me sortir de l'histoire.
Tldr; une histoire originale et engageante qui rentre dans la psychologie des personnages avec un déroulement très progressif et naturel qui peut rendre les choses un peu lentes et le dénouement sans grande surprise. C'est un bouquin que j'ai aimé lire, sans voir adoré. Je suis cependant contente de l'avoir lu, c'est différent de ce que j'ai pu lire jusqu'ici. Il n'a pas provoqué tant d'émotions mais plutôt fait appel à ma logique car la distance par rapport au personnage permet d'avoir du recul.
Displaying 1 - 30 of 89 reviews