Wat is vrolijkheid eigenlijk? En hoe slaag je erin om het leven niet alleen kleur te geven door middel van boeken, films en muziek, maar lichtheid uit jezelf te halen? In tijden waarin wereldwijde crises zich opstapelen is het antwoord op deze vraag niet vanzelfsprekend.
In Over vrolijkheid in donkere tijden gaat Axel Hacke op zoek naar een bijna vergeten gemoedstoestand, en ontdekt dat vrolijkheid niets minder is dan een levensfilosofie. Hacke legt uit wat blijdschap onderscheidt van humor en geluk, en waarom licht leven niet vanzelf gaat maar je er soms hard voor moet werken. In dit scherpzinnige, persoonlijke en vooral broodnodige pleidooi tegen moedeloosheid laat Hacke zien hoe je vrolijkheid kunt omarmen, niet door de moeilijke dingen te negeren, maar door ze om te zetten in iets lichts.
Axel Hacke lebt als Schriftsteller und Kolumnist des Süddeutsche Zeitung Magazins in München. Berühmt ist seine Kolumne „Das Beste aus aller Welt", die er seit Jahrzehnten jede Woche darin veröffentlicht. Er gehört zu den bekanntesten Autoren Deutschlands, seine Bücher wurden in zahlreiche Sprachen übersetzt. Seine Arbeit wurde unter anderem mit dem Joseph-Roth-Preis, zwei Egon-Erwin-Kisch-Preisen, dem Theodor-Wolff-Preis und zuletzt dem Ben Witter-Preis 2019 ausgezeichnet.
Hoe kunnen we vrolijk zijn in donkere tijden? Mogen we dat? In zijn zoektocht neemt Axel Hacke de lezer mee over de aard van de lach naar de grap, over lachyoga naar de Griekse filosofen. Dat lijkt niet alleen een grote spreidstand, dat is het ook. Mooie poging om de vrolijkheid filosofisch te onderzoeken, maar wat mij betreft niet altijd relevant en te onsamenhangend.
Dit boek bracht een glimlach door de grappige anekdotes, maar ook door de beschrijving van het leven. Er werden wel veel referenties gemaakt naar Duitse toneelstukjes, fabels en liedjes. Dit omdat de schrijver Duits is. Ik kende niet veel en hierdoor begreep ik het minder of vond het lastiger door die passage heen te komen. Wanneer het door een Nederlandse was geschreven had ik het denk ik meer gewaardeerd, maar dat kan je nou eenmaal niet eisen. Het boek liet me inzien hoe erg we nu in extremen denken en bij vrolijkheid daar ook een hele voorstelling van maken. Maar misschien zit de vrolijkheid wel in de glimlach. In het niet zo serieus nemen van het leven. En in het mogen lachen om jezelf. Niet kwaadaardig, maar gemoedelijk. Misschien word je zo wel een vrolijker mens. Daarbij doe ik graag een verzoek om een Nederlands woord te vinden voor Heiterkeit, zodat we dit zelf ook zo kunnen gaan ervaren. (ipv vrolijkheid wat meteen zo veel druk geeft)