What do you think?
Rate this book
Najskrytsze miejsca duszy
Kiedy po zdaniu wszystkich egzaminów w sesji Hiacynta wraz z przyjaciółmi postanawia wyjechać nad morze, nie wie jak tragiczne w skutkach będą to wakacje. Dziewczyna wraca odmieniona, a jej życie rozpada się niczym domek z kart.
Rok później Hiacynta wciąż nie może się otrząsnąć z traumatycznych wydarzeń. Rzuca studia, wraca do rodzinnego domu i zrywa wszelkie kontakty ze znajomymi. Zrozpaczeni rodzice wysyłają dziewczynę na Mazury, do przyjaciela, który prowadzi ośrodek dla młodzieży z trudną przeszłością.
Tam Hiacynta poznaje Teodora, chłopaka z alkoholowej rodziny, którego głównym celem jest walka o najbliższych.
Czy to spotkanie jest w stanie uleczyć dwie poranione dusze?
Czy pozwoli im odkryć w sobie nadzieję?
Najskrytsze miejsca duszy to historia o stracie i walce o lepsze jutro.
To lekcja wybaczania samemu sobie.
Rok później Hiacynta wciąż nie może się otrząsnąć z traumatycznych wydarzeń. Rzuca studia, wraca do rodzinnego domu i zrywa wszelkie kontakty ze znajomymi. Zrozpaczeni rodzice wysyłają dziewczynę na Mazury, do przyjaciela, który prowadzi ośrodek dla młodzieży z trudną przeszłością.
Tam Hiacynta poznaje Teodora, chłopaka z alkoholowej rodziny, którego głównym celem jest walka o najbliższych.
Czy to spotkanie jest w stanie uleczyć dwie poranione dusze?
Czy pozwoli im odkryć w sobie nadzieję?
Najskrytsze miejsca duszy to historia o stracie i walce o lepsze jutro.
To lekcja wybaczania samemu sobie.
336 pages, Paperback
Published May 10, 2024
4 people are currently reading
12 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 10 of 10 reviews
May 5, 2024
Wybierając do przeczytania powieść „Najskrytsze miejsca duszy” wiedziałam, że nie będzie to łatwa lektura. Jednak nie spodziewałam się tego co dostałam! Sięgnęłam po nią ze względu na na interesujący opis, ale i przepiękną okładkę!
Hiacynta miała udane życie. Kochających rodziców, przyjaciół, studiowała pielęgniarstwo. Nigdy nie pomyślałaby, że jeden dzień może totalnie to zmienić. Tragiczny wypadek jej przyjaciółki sprawia, że dziewczyna przekreśla wszystko. Zmaga się z ciężką depresją, zapomina o swoich planach i marzeniach. Czy wyjazd do Mikołajek to zmieni?
Teodor to mężczyzna, który w życiu wycierpiał wiele. Rodzice alkoholicy nie dbający o rodzinę i nie interesujący się dziećmi. Chłopak jednak postanawia wyjść na prostą i zmienić swoje życie. Dzięki pomocy Kamila i Dagmary mu się to udaje.
Wow! Po lekturze ciężko mi wyrazić słowami to co czuję. „Najskrytsze miejsca duszy” to książka, którą rozwaliła mnie emocjonalnie. Od pierwszej aż do ostatniej strony w oczach miałam łzy. Karolina Klimkiewicz napisała historię przepełnioną bólem i cierpieniem. Ta powieść to istny rollercoaster emocjonalny! Smutek, złość, cierpienie miesza się momentami szczęścia i nadziei.
Hiacynta to dziewczyna na której piętno odcisnął jeden dzień. Dzień wypadku sprawił, że nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Poznajemy ją rok po tym zdarzeniu jednak jej życie niewiele się zmienia. Ona nie żyje, ona wegetuje. Niejednokrotnie chciałam ją po prostu przytulić i wesprzeć.
Teodor to chłopak DDA. Poznając go od razu zapałałam do niego sympatią. Jednak poznając bliżej jego historię zaczęłam mu współczuć. Tak jak Hiacyntę i jego nie raz chciałam pocieszyć i przytulić.
Autorka ukazuje nam tutaj jak już wspomniałam ogrom bólu i cierpienia. Co bardzo doceniłam w tej historii to to, że jest ona napisana z perspektywy dwóch głównych bohaterów. Ponadto każdy narrator jest pierwszoosobowy, co sprawia, że dogłębnie skupiamy się na ich psychice. Poznajemy to co siedzi w nich głęboko, o czym myślą, marzą. Karolina Klimkiewicz po mistrzowsku podeszła do tego tematu. Każde myśli są tutaj dokładnie przedstawione, dzięki czemu czytelnik ma możliwość wejścia do głowy bohatera, co sprawia, że lepiej rozumie jego poczynania.
Karolina Klimkiewicz w powieści „Najskrytsze miejsca duszy” stawia na język prosty i zrozumiały. Sprawia to, że powieść staje się niezwykle realistyczna. Nie jest to kolejna banalna historia o miłości. To historia przepełniona bólem. Jednak to jest w niej na swój sposób piękne. Dzięki cudownej plastyczności języka bohaterki i skupieniu się na aspektach psychologicznych bohaterów razem z nimi przeżywamy wszystkie upadki i wzloty.
Reasumując „Najskrytsze miejsca duszy” to książka, w której nie znajdziemy prostej historii. Jest ona niezwykle prawdziwa i realna. Bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi demonami, aby odnaleźć szczęście. Jednak w całym tym cierpieniu odnajdujemy iskierkę nadziei na to, że nawet poranieni potrzebujemy miłości, wsparcia drugiej osoby. Szczerze polecam!
„Oboje jednak naznaczeni byliśmy bliznami, których nic i nigdy nie wymaże. Nie wiedziałam tylko, czy budowanie jakiejkolwiek relacji na cierpieniu jest słuszne”.
Hiacynta miała udane życie. Kochających rodziców, przyjaciół, studiowała pielęgniarstwo. Nigdy nie pomyślałaby, że jeden dzień może totalnie to zmienić. Tragiczny wypadek jej przyjaciółki sprawia, że dziewczyna przekreśla wszystko. Zmaga się z ciężką depresją, zapomina o swoich planach i marzeniach. Czy wyjazd do Mikołajek to zmieni?
Teodor to mężczyzna, który w życiu wycierpiał wiele. Rodzice alkoholicy nie dbający o rodzinę i nie interesujący się dziećmi. Chłopak jednak postanawia wyjść na prostą i zmienić swoje życie. Dzięki pomocy Kamila i Dagmary mu się to udaje.
Wow! Po lekturze ciężko mi wyrazić słowami to co czuję. „Najskrytsze miejsca duszy” to książka, którą rozwaliła mnie emocjonalnie. Od pierwszej aż do ostatniej strony w oczach miałam łzy. Karolina Klimkiewicz napisała historię przepełnioną bólem i cierpieniem. Ta powieść to istny rollercoaster emocjonalny! Smutek, złość, cierpienie miesza się momentami szczęścia i nadziei.
Hiacynta to dziewczyna na której piętno odcisnął jeden dzień. Dzień wypadku sprawił, że nie jest w stanie normalnie funkcjonować. Poznajemy ją rok po tym zdarzeniu jednak jej życie niewiele się zmienia. Ona nie żyje, ona wegetuje. Niejednokrotnie chciałam ją po prostu przytulić i wesprzeć.
Teodor to chłopak DDA. Poznając go od razu zapałałam do niego sympatią. Jednak poznając bliżej jego historię zaczęłam mu współczuć. Tak jak Hiacyntę i jego nie raz chciałam pocieszyć i przytulić.
Autorka ukazuje nam tutaj jak już wspomniałam ogrom bólu i cierpienia. Co bardzo doceniłam w tej historii to to, że jest ona napisana z perspektywy dwóch głównych bohaterów. Ponadto każdy narrator jest pierwszoosobowy, co sprawia, że dogłębnie skupiamy się na ich psychice. Poznajemy to co siedzi w nich głęboko, o czym myślą, marzą. Karolina Klimkiewicz po mistrzowsku podeszła do tego tematu. Każde myśli są tutaj dokładnie przedstawione, dzięki czemu czytelnik ma możliwość wejścia do głowy bohatera, co sprawia, że lepiej rozumie jego poczynania.
Karolina Klimkiewicz w powieści „Najskrytsze miejsca duszy” stawia na język prosty i zrozumiały. Sprawia to, że powieść staje się niezwykle realistyczna. Nie jest to kolejna banalna historia o miłości. To historia przepełniona bólem. Jednak to jest w niej na swój sposób piękne. Dzięki cudownej plastyczności języka bohaterki i skupieniu się na aspektach psychologicznych bohaterów razem z nimi przeżywamy wszystkie upadki i wzloty.
Reasumując „Najskrytsze miejsca duszy” to książka, w której nie znajdziemy prostej historii. Jest ona niezwykle prawdziwa i realna. Bohaterowie muszą zmierzyć się z własnymi demonami, aby odnaleźć szczęście. Jednak w całym tym cierpieniu odnajdujemy iskierkę nadziei na to, że nawet poranieni potrzebujemy miłości, wsparcia drugiej osoby. Szczerze polecam!
„Oboje jednak naznaczeni byliśmy bliznami, których nic i nigdy nie wymaże. Nie wiedziałam tylko, czy budowanie jakiejkolwiek relacji na cierpieniu jest słuszne”.
May 21, 2024
🌿 „𝓝𝓪𝓳𝓼𝓴𝓻𝔂𝓽𝓼𝔃𝓮 𝓶𝓲𝓮𝓳𝓼𝓬𝓪 𝓭𝓾𝓼𝔃𝔂” 𝓚𝓪𝓻𝓸𝓵𝓲𝓷𝓪 𝓚𝓵𝓲𝓶𝓴𝓲𝓮𝔀𝓲𝓬𝔃🌿
▪️𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪️
Początkowo ciężko mi było wgryźć się w tę książkę, ponieważ miałam wrażenie, że będzie to bardzo schematyczna i dość pospolita historia. Jednak wraz z zagłębianiem się w lekturę zdałam sobie sprawę, że "Najskrytsze miejsca duszy" skrywa bardzo emocjonalną historie, a dalsze czytanie jej to niemały rollercoaster emocji.
Hiacynta doświadczyła najbardziej bolesną stratę w swoim życiu. To przełożyło się na jej zdrowie psychiczne, wywołując u niej depresje. Od tego czasu nie może się pozbierać. Zrozpaczeni rodzice wysyłają ją na Mazury do swojego dawnego przyjaciela, który prowadzi ośrodek dla młodzieży z trudną przeszłością. Tam Hiacynta poznaje Teo - chłopaka, który również zmaga się z demonami przeszłości. Czy to spotkanie jest w stanie uleczyć dwie poranione dusze ? 💘
„Najskrytsze miejsca duszy” to bardzo emocjonalna historia, która niesie ze sobą wiele cierpienia. Główni bohaterowie w chwili poznania byli w złej sytuacji życiowej i psychicznej. Oboje powinni na początek uporządkować swoje życie, swoje uczucia i poukładać sobie pewne rzeczy w głowie. Jednak oni zamiast rozsądku wybrali uczucie.
To tak emocjonalnie napisana powieść, że nie sposób odłożyć jej na bok, dopóki nie pozna się zakończenia. Postaci wykreowane przez autorkę byli niezwykle, co się rzadko zdarza - realni, więc czytelnik z łatwością może się z nimi zaprzyjaźnić. Śledzimy całą ich ścieżkę, ich zmagania z trudnymi sytuacjami. Przez cały ten czas mocno im kibicowałam, a i zdarzały się takie momenty, że kompletnie nie potrafiłam zrozumieć ich zachowania. Często ich zachowanie było irracjonalne i bezmyślne, ale autorka chciała pokazać, że właśnie tacy jesteśmy i często działamy bez zastanowienia.
Ta stosunkowo cieniutka książka zawiera mocną historie, która rozczuli każde serce. Podczas lektury chciałam po prostu przytulić Hiacynte i Teo, by choć trochę ulżyć im w cierpieniu. Musieli oni stanąć do walki o siebie.
Życie pisze różne scenariusze, a tą historią autorka uświadamia nas, jak takie zmiany kształtują naszą osobowość. Czasem jednak potrzeba drugiej osoby, która wskaże drogę i pomoże dostrzec prawdę.
▪️𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪️
Początkowo ciężko mi było wgryźć się w tę książkę, ponieważ miałam wrażenie, że będzie to bardzo schematyczna i dość pospolita historia. Jednak wraz z zagłębianiem się w lekturę zdałam sobie sprawę, że "Najskrytsze miejsca duszy" skrywa bardzo emocjonalną historie, a dalsze czytanie jej to niemały rollercoaster emocji.
Hiacynta doświadczyła najbardziej bolesną stratę w swoim życiu. To przełożyło się na jej zdrowie psychiczne, wywołując u niej depresje. Od tego czasu nie może się pozbierać. Zrozpaczeni rodzice wysyłają ją na Mazury do swojego dawnego przyjaciela, który prowadzi ośrodek dla młodzieży z trudną przeszłością. Tam Hiacynta poznaje Teo - chłopaka, który również zmaga się z demonami przeszłości. Czy to spotkanie jest w stanie uleczyć dwie poranione dusze ? 💘
„Najskrytsze miejsca duszy” to bardzo emocjonalna historia, która niesie ze sobą wiele cierpienia. Główni bohaterowie w chwili poznania byli w złej sytuacji życiowej i psychicznej. Oboje powinni na początek uporządkować swoje życie, swoje uczucia i poukładać sobie pewne rzeczy w głowie. Jednak oni zamiast rozsądku wybrali uczucie.
To tak emocjonalnie napisana powieść, że nie sposób odłożyć jej na bok, dopóki nie pozna się zakończenia. Postaci wykreowane przez autorkę byli niezwykle, co się rzadko zdarza - realni, więc czytelnik z łatwością może się z nimi zaprzyjaźnić. Śledzimy całą ich ścieżkę, ich zmagania z trudnymi sytuacjami. Przez cały ten czas mocno im kibicowałam, a i zdarzały się takie momenty, że kompletnie nie potrafiłam zrozumieć ich zachowania. Często ich zachowanie było irracjonalne i bezmyślne, ale autorka chciała pokazać, że właśnie tacy jesteśmy i często działamy bez zastanowienia.
Ta stosunkowo cieniutka książka zawiera mocną historie, która rozczuli każde serce. Podczas lektury chciałam po prostu przytulić Hiacynte i Teo, by choć trochę ulżyć im w cierpieniu. Musieli oni stanąć do walki o siebie.
Życie pisze różne scenariusze, a tą historią autorka uświadamia nas, jak takie zmiany kształtują naszą osobowość. Czasem jednak potrzeba drugiej osoby, która wskaże drogę i pomoże dostrzec prawdę.
May 27, 2024
Hiacynta studiowała pielęgniarstwo. Wypad nad morze ze znajomymi w ramach przerwy wakacyjnej miał dać jej wytchnienie po trudnych egzaminach. Przyniósł jednak tragedię, po której dziewczyna nie potrafi się otrząsnąć. Za namową rodziców wyjeżdża na Mazury do ośrodka dla trudnej młodzieży, prowadzonego przez znajomego jej ojca. Hiacynta poznaje tam Teodora, chłopaka, wychowanego w rodzinie, w której alko*ol dyktował główne warunki. Chłopak ma bardzo ciężkie życie. Codziennie walczy o siebie i los kogoś dla siebie bardzo bliskiego.
“Najskrytsze miejsca duszy” nie jest książką, która idealizuje problemy społeczne, choroby, czy uzale*nienia. To historia dwóch osób, z których jedna pragnie zniknąć z tego świata, a druga walczy o życie.
Cała fabuła oparta jest w dużej mierze na problemach i przeżyciach głównych bohaterów. Mimo początkowej niechęci i rozbieżności problemów, które noszą na swoich barkach, w pewnym momencie znajdują wspólny punkt, który jest iskierką nadziei na lepsze jutro dla każdego z nich. Wątek rozwijającego się uczucia pokazany został, jako rodzaj spoiwa między postaciami, a nie leku na wszystkie problemy. Zdarzało mi się wracać do niektórych fragmentów, ponieważ nie do końca mogłam zrozumieć motywy, którymi się kierowali i postępowanie — pozornie mające przynieść dobry skutek. Ale czy w życiu zawsze postępujemy właściwie?
Historia opisana w książce opiera się na autentycznych wydarzeniach i tym bardziej po jej zakończeniu, na sercu robi się ciężej, a do głowy zaczyna docierać wymiar trudnych doświadczeń Hiacynty i Teodora.
To trudna, smutna i przejmująca książka. I zdecydowanie nie jest to lektura dla każdego, o czym traktuje załączony na początku trigger warning.
Każda kolejna strona przynosi więcej emocji, więcej bólu, więcej niepoukładanych spraw. Mamy tu postaci z kiepską kondycją psychiczną, które doświadczyły w życiu za wiele, jak na swój młody wiek.
Autorka w niezwykle namacalny sposób “zrzuciła” na czytelnika emocje i stany, które zakorzeniły się w psychice i czynach postaci. Tę książkę się przeżywa, o tej książce się myśli, ta książka wżera się w serce i już w nim zostaje.
“Najskrytsze miejsca duszy” nie jest książką, która idealizuje problemy społeczne, choroby, czy uzale*nienia. To historia dwóch osób, z których jedna pragnie zniknąć z tego świata, a druga walczy o życie.
Cała fabuła oparta jest w dużej mierze na problemach i przeżyciach głównych bohaterów. Mimo początkowej niechęci i rozbieżności problemów, które noszą na swoich barkach, w pewnym momencie znajdują wspólny punkt, który jest iskierką nadziei na lepsze jutro dla każdego z nich. Wątek rozwijającego się uczucia pokazany został, jako rodzaj spoiwa między postaciami, a nie leku na wszystkie problemy. Zdarzało mi się wracać do niektórych fragmentów, ponieważ nie do końca mogłam zrozumieć motywy, którymi się kierowali i postępowanie — pozornie mające przynieść dobry skutek. Ale czy w życiu zawsze postępujemy właściwie?
Historia opisana w książce opiera się na autentycznych wydarzeniach i tym bardziej po jej zakończeniu, na sercu robi się ciężej, a do głowy zaczyna docierać wymiar trudnych doświadczeń Hiacynty i Teodora.
To trudna, smutna i przejmująca książka. I zdecydowanie nie jest to lektura dla każdego, o czym traktuje załączony na początku trigger warning.
Każda kolejna strona przynosi więcej emocji, więcej bólu, więcej niepoukładanych spraw. Mamy tu postaci z kiepską kondycją psychiczną, które doświadczyły w życiu za wiele, jak na swój młody wiek.
Autorka w niezwykle namacalny sposób “zrzuciła” na czytelnika emocje i stany, które zakorzeniły się w psychice i czynach postaci. Tę książkę się przeżywa, o tej książce się myśli, ta książka wżera się w serce i już w nim zostaje.
May 24, 2024
Książka, którą dziś dla Was mam, zajmie szczególne miejsce w moim sercu. Na długo o ile nie na zawsze. Niesamowicie emocjonalna, rozdzierająca serce, utrzymująca myśl o niesprawiedliwości tego świata.
Ona po próbie samobójczej wyjeżdża do ośrodka dla młodzieży. On by ratować siostrę posuwa się do nielegalnych rozwiązań. Każde z nich walczy z własnymi demonami. Spotykają się w miejscu, które ma im pomóc ale czy tak się właśnie stanie?
Hiacynta przed rokiem przeżyła okropny wstrząs. W strasznych okolicznościach straciła bliską osobę i cały czas myśli, że to przez nią, że to jej wina. Bo gdyby była cicho... To może do niczego by nie doszło. Teraz wciąż nie może się pozbierać, próbowała odpuścić i zniknąć ale nic z tego nie wyszło. Rodzice nie mając już pomysłu jak jej pomóc, wysyłają dziewczynę do swojego znajomego, który prowadzi na Mazurach ośrodek dla młodzieży z trudną przeszłością. Tam Hiacynta poznaje Teodora. Na początku jest między nimi nijako lecz z czasem wzajemnie zaczynają się przed sobą otwierać aż w końcu obdarzają się zaufaniem. Zwierzają się sobie. Rodzi się między nimi cudowna więź. Jeden drugiemu chce pomóc. Teodor nie miał łatwo, bo pochodzi z alkoholowej rodziny. To dość skomplikowana sytuacja i nie chce wchodzić w szczegóły. Lepiej, żebyście sami przeczytali całość.
W książce poruszonych zostało wiele trudnych tematów jak alkohol, narkotyki, uzależnienie, przemoc czy próba samobójcza. Nie jest to książka dla każdego. Dodatkowo pojawiają się sceny erotyczne. Niech każdy zdecyduje, czy ma siłę by przejść przez tę historię. Myślę, że warto bo jest o wybaczaniu samemu sobie. O walce o lepsze jutro. O stracie. Tak głosi okładka i ja się zgadzam. Z tymi słowami.
Ona po próbie samobójczej wyjeżdża do ośrodka dla młodzieży. On by ratować siostrę posuwa się do nielegalnych rozwiązań. Każde z nich walczy z własnymi demonami. Spotykają się w miejscu, które ma im pomóc ale czy tak się właśnie stanie?
Hiacynta przed rokiem przeżyła okropny wstrząs. W strasznych okolicznościach straciła bliską osobę i cały czas myśli, że to przez nią, że to jej wina. Bo gdyby była cicho... To może do niczego by nie doszło. Teraz wciąż nie może się pozbierać, próbowała odpuścić i zniknąć ale nic z tego nie wyszło. Rodzice nie mając już pomysłu jak jej pomóc, wysyłają dziewczynę do swojego znajomego, który prowadzi na Mazurach ośrodek dla młodzieży z trudną przeszłością. Tam Hiacynta poznaje Teodora. Na początku jest między nimi nijako lecz z czasem wzajemnie zaczynają się przed sobą otwierać aż w końcu obdarzają się zaufaniem. Zwierzają się sobie. Rodzi się między nimi cudowna więź. Jeden drugiemu chce pomóc. Teodor nie miał łatwo, bo pochodzi z alkoholowej rodziny. To dość skomplikowana sytuacja i nie chce wchodzić w szczegóły. Lepiej, żebyście sami przeczytali całość.
W książce poruszonych zostało wiele trudnych tematów jak alkohol, narkotyki, uzależnienie, przemoc czy próba samobójcza. Nie jest to książka dla każdego. Dodatkowo pojawiają się sceny erotyczne. Niech każdy zdecyduje, czy ma siłę by przejść przez tę historię. Myślę, że warto bo jest o wybaczaniu samemu sobie. O walce o lepsze jutro. O stracie. Tak głosi okładka i ja się zgadzam. Z tymi słowami.
May 10, 2024
„Najskrytsze miejsca duszy”. To nie ja pochłonęłam tę książkę w jeden wieczór, to ona pochłonęła mnie. Zanurzyłam się w tej historii absolutnie od początku do samego końca i zakochałam się w jej wrażliwości. Nie mam pojęcia jak opisać to co działo się w moim wnętrzu gdy mierzyłam się z tą opowieścią. To jedna z tych historii, która absolutnie przytłacza swoją tematyką, ale z drugiej strony jest jednym z piękniejszych doświadczeń literackich. Dla mnie nie była to łatwa lektura, mocno przeżywałam to co działo się z bohaterami. Kibicowałam i wręcz czułam jak trzymam ich za rękę. Bez dwóch zdań była to jedna z piękniejszych opowieści miłosnych jakie czytałam w ostatnim czasie. Miłość trudna, taka która uskrzydla, powoli dojrzewająca i niezwykle wartościowa, taka na całe życie, bo daje nam wszystko to co najpiękniejsze i najbardziej kruche. Już sam tytuł mnie rozbraja, do tego to wydanie, a opowieść Karoliny Klimkiewicz jest tylko dopełnieniem całości… To absolutnie wyjątkowa i cudowna lektura. Książka, która długo pozostanie w mojej pamięci. Sposób w jaki autorka opisuje depresję sprawi że zupełnie inaczej spojrzycie na ten problem. To zdecydowanie mój ulubiony tytuł jeśli chodzi o to wydawnictwo. Dajcie się jej zachwycić, nie pożałujecie.
Hiacynta byłam świadkiem tragicznego wydarzenia. Od tego czasu nie potrafi się pozbierać. Na pomoc przychodzą jej rodzice i wysyłają ją na Mazury, do swojego dawnego przyjaciela. Wierzą, że tam dziewczyna odzyska spokój duszy. Wtedy poznaje Theo, który bezgłośnie wola o pomoc.
Hiacynta byłam świadkiem tragicznego wydarzenia. Od tego czasu nie potrafi się pozbierać. Na pomoc przychodzą jej rodzice i wysyłają ją na Mazury, do swojego dawnego przyjaciela. Wierzą, że tam dziewczyna odzyska spokój duszy. Wtedy poznaje Theo, który bezgłośnie wola o pomoc.
May 19, 2024
4,5/5⭐️
[Współpraca reklamowa]
"Najskrytsze miejsca duszy" to książka o losach Hiacynty zmagającej się z depresją, wynikającej ze straty bliskiej osoby - (heh nie powiem) oraz Teodora, który pochodzi z ************* rodziny (również nie powiem jakej 😉).
Rodzice wysłali dziewczynę do ośrodka, w którym miała pracować, pomagając przy różnych drobnostkach. W tym samym ośrodku pojawia się Teodor. Bohaterowie poznają się, a chłopak próbuje zmienić światopogląd bohaterki.
Zapoznając się z fabułą wielokrotnie musiałam robić sobie przerwy, aby popatrzeć w ścianę i przemyśleć to, co przeczytałam. Znajdziemy tam dużo dobrych opisów psychologicznych dotyczących depresji oraz wpływu dzieciństwa na ukształtowanie nas w dorosłym życiu.
Według mnie książka ta jest połączeniem młodzieżówki i książki psychologicznej, co jest dla mnie genialnym mixem. Przyjemna forma daje możliwość czerpania wiedzy na temat relanych zaburzeń. Razem z tym świetnie komponuje się bardzo łatwy do przyswojenia styl pisania autorki.
Uważam, że warto przeczytać tę książkę, ponieważ zawiera wszytko, czego możemy szukać: humor, wiedzę i dobry romans.
A kłótnie tej dwójki to inny wymiar 🫣
[Współpraca reklamowa]
"Najskrytsze miejsca duszy" to książka o losach Hiacynty zmagającej się z depresją, wynikającej ze straty bliskiej osoby - (heh nie powiem) oraz Teodora, który pochodzi z ************* rodziny (również nie powiem jakej 😉).
Rodzice wysłali dziewczynę do ośrodka, w którym miała pracować, pomagając przy różnych drobnostkach. W tym samym ośrodku pojawia się Teodor. Bohaterowie poznają się, a chłopak próbuje zmienić światopogląd bohaterki.
Zapoznając się z fabułą wielokrotnie musiałam robić sobie przerwy, aby popatrzeć w ścianę i przemyśleć to, co przeczytałam. Znajdziemy tam dużo dobrych opisów psychologicznych dotyczących depresji oraz wpływu dzieciństwa na ukształtowanie nas w dorosłym życiu.
Według mnie książka ta jest połączeniem młodzieżówki i książki psychologicznej, co jest dla mnie genialnym mixem. Przyjemna forma daje możliwość czerpania wiedzy na temat relanych zaburzeń. Razem z tym świetnie komponuje się bardzo łatwy do przyswojenia styl pisania autorki.
Uważam, że warto przeczytać tę książkę, ponieważ zawiera wszytko, czego możemy szukać: humor, wiedzę i dobry romans.
A kłótnie tej dwójki to inny wymiar 🫣
June 11, 2025
Jestem świeżo po lekturze, właśnie przed chwilą ją skończyłam i muszę przyznać, że brak mi słów.
Książka naprawdę trudna, poruszająca okropnie trudne tematy, widać jednak, że autorka zrobiła porządny research i rozeznanie i wie o czym pisze i jak pisać.
Styl pisania, mimo tematyki, bardzo przyjemny i sprawił, że przez książkę przepłynęłam.
Jak zaczęłam ją czytać to nie mogłam się oderwać.
Wzbudziła we mnie skrajne emocje, poprzez radość do złości czy irytacji czytając o niektórych zachowaniach bohaterów. A także ulga.
Jedyne co to z jednej strony mam pewne ale do tego zakończenia, pomimo tego, że nie wyobrażam sobie, że mogłoby być inne.
Książka trudna, bolesna, ale jaka bolesna.
Polecam ją z całego serca, jednak sprawdźcie najpierw jej trigger warningi zanim się za nią zabierzecie czy na pewno wam będzie odpowiadać i czy jesteście na nią gotowi.
Książka naprawdę trudna, poruszająca okropnie trudne tematy, widać jednak, że autorka zrobiła porządny research i rozeznanie i wie o czym pisze i jak pisać.
Styl pisania, mimo tematyki, bardzo przyjemny i sprawił, że przez książkę przepłynęłam.
Jak zaczęłam ją czytać to nie mogłam się oderwać.
Wzbudziła we mnie skrajne emocje, poprzez radość do złości czy irytacji czytając o niektórych zachowaniach bohaterów. A także ulga.
Jedyne co to z jednej strony mam pewne ale do tego zakończenia, pomimo tego, że nie wyobrażam sobie, że mogłoby być inne.
Książka trudna, bolesna, ale jaka bolesna.
Polecam ją z całego serca, jednak sprawdźcie najpierw jej trigger warningi zanim się za nią zabierzecie czy na pewno wam będzie odpowiadać i czy jesteście na nią gotowi.
June 13, 2024
Książka całkiem fajna. Szybko się czytało, choć czegoś mi tu brakowało. Było ok, dobrze się bawiłam, ale nie było to nie wiadomo co.
June 13, 2024
Wspaniała, wartościowa książka - proszka trudna tematykę, więc nie jest to książka do połknięcia na raz. Bardzo potrzebna w dzisiejszych czasach. Poruszyła mnie i do tej pory o niej myślę.
June 3, 2024
3,5/5
Bardzo szybko się czytało, przyjemne i krótkie rozdziały. Książka została przepięknie wydana, ta okładka i barwione brzegi — CUDOWNE. Byłam zdziwiona, że nie płakałam, bo ich historia była smutna i po prostu trudna, pełna bólu, niesprawiedliwości i walki o lepsze jutro. Wątek myśli samobójczych był dla mnie trudny, czytanie o tym, że nie chciała żyć i czuła się obciążeniem dla innych, było przykre. Jednak mam wrażenie, że postawiłam sobie zbyt wygórowane oczekiwania i nie do końca wszystkie zostały spełnione. Myślę, że trochę ciężko czytało mi się przez pryzmat tego, że akcja toczyła się w Polsce, zdecydowanie muszę się przestawić i częściej czytać takie książki. Końcówkę musiałam przesłuchać w formie audiobooka, ponieważ już się lekko męczyłam.
Jeśli chcecie poczytać o dwóch zbłąkanych duszach, walce z traumą i przekornym losie to historia Teodora i Hiacynty będzie dla was idealna.
Bardzo szybko się czytało, przyjemne i krótkie rozdziały. Książka została przepięknie wydana, ta okładka i barwione brzegi — CUDOWNE. Byłam zdziwiona, że nie płakałam, bo ich historia była smutna i po prostu trudna, pełna bólu, niesprawiedliwości i walki o lepsze jutro. Wątek myśli samobójczych był dla mnie trudny, czytanie o tym, że nie chciała żyć i czuła się obciążeniem dla innych, było przykre. Jednak mam wrażenie, że postawiłam sobie zbyt wygórowane oczekiwania i nie do końca wszystkie zostały spełnione. Myślę, że trochę ciężko czytało mi się przez pryzmat tego, że akcja toczyła się w Polsce, zdecydowanie muszę się przestawić i częściej czytać takie książki. Końcówkę musiałam przesłuchać w formie audiobooka, ponieważ już się lekko męczyłam.
Jeśli chcecie poczytać o dwóch zbłąkanych duszach, walce z traumą i przekornym losie to historia Teodora i Hiacynty będzie dla was idealna.
Displaying 1 - 10 of 10 reviews