Zes weken moet de 12-jarige Puca zien te overbruggen. Zes weken voor ze naar de middelbare mag. Het lijkt wel een eeuwigheid te duren. Hoe zorgt ze ervoor dat de tijd sneller gaat? En kan dat eigenlijk wel?
Maar tijd krijgt een heel andere betekenis als Puca Rover ontmoet. Opeens mogen die zes weken zo lang mogelijk duren. Vooral omdat ze niet weten hoeveel tijd hij nog heeft…
De zomer die alles was is het ontroerende verhaal van de eigenzinnige Puca. Een verhaal over volwassen worden en afscheid nemen, maar vooral een verhaal over het leven, en alles wat het zo bijzonder maakt.
Een heel bijzonder, lief en breekbaar verhaal. Over het relatieve van tijd, vriendschap en verlies. Maar ook over leven. Een volwassen themaboek bestemd voor kinderen. Prachtig.
"Opeens weet ze dat een hart echt kan breken, niet alleen in verhalen. In ontelbaar veel stukjes. En dat je het best kan lijmen, maar de barstjes blijf je altijd zien. Ze ziet de barstjes bij Rovers ouders."
2025 Vorig jaar in de zomervakantie las ik dit verhaal voor de eerste keer, het was toen mijn favoriete boek van de 15 boeken die ik in die twee weken vakantie las. Ik las het verhaal over Puca en Rover en hun strijd tegen de tijd - ieder op hun eigen manier - toen in één dag uit, nu deed ik nagenoeg hetzelfde. De zomer die alles was is een boek van uitersten: verschrikkelijk moeilijk en verdrietig maar ook verschrikkelijk mooi en de moeite waard.
- - - 2024 De zomer die alles was is het mooiste boek dat ik deze vakantie las.
Een verhaal rondom de thematiek van tijd; omdat tijd iets heel raars is, omdat dezelfde zes weken soms verschrikkelijk traag kunnen aanvoelen en dan opeens vernietigend snel. Een verhaal over vriendschap, liefde, gezien worden – maar vooral een verhaal over Puca en Rover en hoe hun verhaal alles overstijgt, zelfs de tijd. Echt goed geschreven, ontroerend mooi.
Qua onderwerpen mocht er wat mij betreft meer 'less is more' worden toegepast. Daarnaast voelde de schrijfstijl voor mij te 'gemaakt mooi' helaas en Puca soms erg selectief wijs. Wat maakt overigens dat dit verhaal in 1995 afspeelt/dat uiteindelijk toch benoemd werd? Het stoorde niet, maar toen het zo benoemd werd vroeg ik het me toch af. Verklaarde wel het gebruik van een discman bijvoorbeeld. Ik voel me ongevoelig, dat ik niet voel wat anderen voelen bij dit verhaal en dat ik het droog heb gehouden op het einde.
Het begrip tijd wordt trouwens op een interessante en begrijpelijke wijze verwerkt/uitgelegd, want wat is tijd nu eigenlijk?
Sommige kinderboeken zijn ontzettend volwassen. Dit is er zo een. Wat een dijk van een boek, door de ogen van Puca die een zomer meemaakt tussen de basisschool en het voortgezet onderwijs. Het is een prachtboek waar de rijke, kinderlijke wereld, waarin verwondering frequent de kop op steekt. Dit is de enscenering voor een mooi en teder verhaal over liefde en dood.
In de verwondering is de ontdekkende en verkennende belevingswereld van kinderen prachtig gevangen. Je zou willen dat je zo'n nieuwsgierige houding voor altijd zou behouden. Maar de verwondering zit ook in de filosofisch aandoende verhandelingen over tijd: hoe lang het duurt, of het snel of langzaam gaat, of het stil kan staan. En die vraag is in dit boek reuze relevant, omdat de naderende dood van Rover voor haast zorgt.
In het boek zitten heel veel prachtige zinnen verstopt. Veel zinnen over 'tijd', wat een heel duidelijk thema in het boek is, maar wat dacht je van:
'We redden het wel', fluistert ze (mama) in Puca's oor. Puca weet dat ze dit vooral tegen zichzelf zegt. Dat is niet erg. Soms heb je anderen nodig om iets tegen jezelf te zeggen.
Echt een aanbeveling, zowel voor kinderen als voor volwassenen. Het is een heel eerlijk, nuchter en toch ook wel emotioneel boek. Absoluut het lezen waard. Vijf sterren.
‘De zomer die alles was’ is een onwijs mooi jeugdboek over vriendschap, verlies en omgaan met de tijd. Het thema ‘tijd’ is door de schrijfster knap verweven door het gehele boek. Het zit vol prachtige, maar ook grappige zinnen (zie enkele quotes hieronder) en het boek is bovenal lieflijk ontroerend. Een aanrader voor jong èn oud!
Een greep uit de mooie quotes: ‘Zolang het niet zeker is, kan het zo zijn’ ‘Wachten is best leuk als dat waarop je wacht leuk is’ ‘Ze weet alleen dat ze in een seconde duizend dingen voelt die normaal gesproken niet in een seconde passen.’
Een heel geestig, verrassend én mooi verhaal over de 12-jarige Puca. Puca wordt op school vreemd aangekeken, omdat ze gekke dingen doet. Haar thuissituatie is moeilijk, met een broertje dat in het speciaal onderwijs zit, en haar vader die agressief en tiranniek handelt. Puca ontmoet Rover, een jongen die terminaal ziek is, en tussen hen ontluikt een bijzondere vriendschap. Ondanks dat het einde van Rovers jonge leven steeds dichterbij komt, is Puca vastbesloten om nog iets moois en leuks te kunnen betekenen voor Rover. De zomer die alles was is het verrassende en aangrijpende kinderboekendebuut van Mariska Overman, dat overtuigt zonder melodramatisch te zijn.
Wauw. Ik ben er even stil van. Een heel mooi boek over vriendschap en verlies dat aan je lijf blijft plakken. Welverdiende vijf sterren. Zeer aangrijpend.
Dit is ZO’N MOOI jeugdboek! Wauw. Ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen. Ik struikelde alleen hier en daar over ouderwets taalgebruik, maar verder heb ik niks slechts over dit boek te zeggen. Dit boek heeft terecht een plekje verdiend in ‘De grote vriendelijke 100’ van 2024! (Namelijk plek 12)
Mijn keel doet nu pijn van ingehouden tranen, maar een boek lezen terwijl je keihard huilt is gewoon onpraktisch. Nu ga ik dit verhaal even verwerken. Wát een prachtig jeugdboek is dit.
Om de een of andere reden vinden volwassenen opruimen iets anders dan spul uit het zicht halen. En ze weet zeker dat ze vooral graag opruimen om de zooi in hun hoofd te verbergen.
Hakuna patata...wat een mooi verhaal. Bij het lezen van de achterkant dacht ik gelijk, dit boek wil ik niet lezen. Ziek zijn, dood vind ik geen fijne onderwerpen om over te lezen. Maar dit boek is zoveel meer dan deze onderwerpen. Het leest erg fijn en het ontroerde me.
Puca is een nieuwsgierig meisje dat zich in de zomervakantie tussen groep 8 en de brugklas bevindt. Ze is heel gevoelig, begraaft dode diertjes in het bos en worstelt met een chaotische thuissituatie. Ze maakt zich veel zorgen. Over wormpjes krijgen van vieze nagels, gemene jongens in de buurt, dingen die ze “voor de zekerheid” moet regelen, ontploffende ouders en de dood. Ze raakt bevriend met haar nieuwe buurjongen, die kanker heeft en stervende is.
Ik vond het best wel een zwaar verhaal voor een kinderboek. Natuurlijk wil je kinderen en tieners leren dat er ook minder leuke kanten aan het leven zitten waar je mee om moet leren gaan, maar toen ik die leeftijd was las ik veel liever boeken die wat vrolijker waren en die je even lieten ontsnappen aan de werkelijkheid. Mijn oudste dochter laat ik dit ook nog maar even niet lezen. Er zitten al zorgen genoeg in dat koppie.
Puca vond ik wel een mooi personage. Ze heeft de last van de wereld op haar schouders, maar vindt toch op geheel eigen wijze haar weg.
Ook vond ik het heel leuk dat dit verhaal zich afspeelde tijdens mijn jeugd, in 1995. Discman, Hitkrant, Oasis, Hakuna Matata…allemaal van die herkenbare, nostalgische dingen.
Het was mooi geschreven. Dit stukje sprong er voor mij uit:
“Overal verdwijnt Rover steeds een beetje meer. Als of hij uitgegumd wordt, net als een tekening. Er is alleen nog een vage schaduw zichtbaar op het papier. Je moet verrekte goed kijken om te zien wat er eerst stond. Zo is Rover nu.”
Ik ben erg nieuwsgierig naar deze nieuwe en veelbelovende jeugdroman van Mariska Overman. Van Uitgeverij Kluitman ontving ik een recensie-exemplaar, dank je wel. Op de cover is een verdrietig jong meisje bij een boom in het gras te zien met daarnaast een silhouet van een jonge jongen. Ik verwacht daardoor een ontroerend en indrukwekkend verhaal.
Puca is twaalf jaar en zit het liefst onder de grijparmboom. Dit heeft ze gedoopt tot dierenbegraafplaats in het bos. Ze vraagt zich af hoe ze ervoor kan zorgen dat de tijd sneller gaat, het is immers nog maar zes weken voordat ze naar de middelbare school mag. Alleen de zomervakantie lijkt eindeloos lang te duren. Dan zit er op een dag een jongen bij haar boom. Hij heet Rover. Hij wil niets liever dan zich vervelen, hij wil de tijd rekken als elastiek. Puca snapt niks van hem, tot ze Rovers verdrietige geheim ontdekt. Hierdoor raakt Puca in verwarring. Ze moet een besluit nemen, gaat ze Rover helpen de tijd te vertragen?
Wat een onwijs mooie, tranentrekkende en indrukwekkende jeugdroman. Mariska Overman heeft een hele levendige, vlotte schrijfstijl en weet in dit verhaal ook enorm veel sfeer, emotie en gevoel te stoppen. Daarbij heeft ze goed rekening gehouden met de jonge lezer, waardoor ook voor hen het boek qua inhoud en verhaal goed te volgen is.
We volgen het verhaal van de twaalfjarige Puca, die anders is dan de meeste andere kinderen. Puca denkt erg over het leven en dingen na. Daarbij is het een erg gevoelig meisje met een groot hart. Je kan als lezer niets anders dan dit kleine meisje direct in je hart sluiten. Dan is er ook haar kleine broertje Toff en de lieve jongen Rover met een groot geheim. Ik vind het sterk hoe Mariska Overman voor drie hele unieke, verschillende en uitgesproken personages heeft gekozen. Dit maakt het direct een sterk en bijzonder verhaal.
Het verhaal kent een mooie opbouw. Mariska Overman begint het verhaal met het hoofdpersonage Puca en haar leefomgeving goed neer te zetten, vanuit daar ontvouwt zich het verhaal en doet Rover zijn intrede. Er zitten een hoop bijzondere, heftige, ontroerende en mooie wendingen en gebeurtenissen in het verhaal. Mariska Overman weet de thema's vriendschap en verlies op krachtige en indrukwekkende wijze in het verhaal te verwerken, waardoor het een verhaal is dat je raakt. Met name het plot vond ik hartverscheurend. Wel heeft het boek een mooi einde.
De zomer die alles was is een mooie, indrukwekkende en ontroerende jeugdroman. Mariska Overman weet in een prachtige verhaallijn de thema's vriendschap en verlies bij je binnen te laten komen. De unieke en bijzondere personages sluit je al snel in je hart. Ik ben diep onder de indruk en dit boek zal me zeker bijblijven.
Na het lezen van dit boek wilde ik Puca graag omhelzen 🫂
Puca wil graag dat de zomer heel snel voorbij gaat, maar ze wordt vrienden met Rover en hij wil juist dat de tijd heel langzaam gaat. Samen gaan ze op onderzoek uit, hoe ze dit probleem moeten aanpakken. Ondertussen ontdek je als lezer waarom Puca graag naar de middelbare wil en waarom Rover wil dat de tijd stil staat.
De zomer die alles was is een prachtig boek, over vriendschap, over wat belangrijk is in het leven, over leven in het nu en over vooruitkijken (of juist niet).
Zeker een aanrader als je genoten hebt van Briefjes voor Pelle of Films die nergens draaien ❤️
Lees dit boek.
Het is mogelijk dat je een traantje wegpinkt aan het einde...
Herlezen op 21July2025 voor boekenclub. Blijf zo ontzettend prachtig en rakend en ontroerend 🥺
Wel goed om TWs over het boek op te zoeken!
WAUW!
2 quotes uit het boek die mij echt echt raakte.
Opeens weet ze dat een hart echt kan breken, niet alleen in verhalen. In ontelbaar veel stukjes. En dat je wel kan lijmen, maar de barstjes blijf je altijd zien.
—
Soms heb je anderen nodig om iets tegen jezelf te zeggen.
Zo langzamerhand word ik steeds meer fan van kinderboeken. De onbevangenheid waarmee een kind de wereld beschouwt , vaak onbedoeld zo diepgaand en door de eenvoudige taal zo raak. Dan krijg je prachtige vondsten zoals de lucht lezen, zwembad ogen, dingen uitspreken voelt als een opluchting maar meer als het inluchten van mijn buik. En ga zo maar door. Een lief boek met een zwaar en verdrietig thema wat zo draagbaar werd door de eenvoud van het kinderlijk perspectief. De herhaling van het taalspel was prachtig. Flonkerende ogen, schittering van het water, knetterende harten en de filosofische beschouwing van tijd prachtig in taal vervat. Van het begin tot het einde genoten. Een parel!
Ik sta altijd heel wantrouwend tegenover auteurs die een filosofisch kinderboek geschreven hebben. Het gebeurt mij namelijk te vaak dat deze auteurs het boek hebben geschreven met een Gouden Griffel in gedachten en niet met kinderen in gedachten. Mariska Overman past voor mij in het rijtje Annet Schaap, Tjibbe Veldkamp, Marjolijn Hof en Yorick Goldewijk. Dit boek is ècht geschreven voor kinderen. "De zomer die alles was" is een prachtig filosofisch geschreven verhaal over het begrip tijd. En, inderdaad, het is ook hartverscheurend zielig. Ik heb zitten janken. Net als Odette zal ik dit boek nog vele malen herlezen en waarschijnlijk met een marker en een stapel post-its in mijn hand om alle mooie zinnen te markeren.
Wat een prachtig en ontroerend boek! We lezen over Puca, die wil dat de tijd zo snel mogelijk gaat, zodat ze naar de middelbare kan. Maar dan ontmoet ze Rover, hij wil juist dat de tijd vertraagd. Samen spenderen ze de zomervakantie om te onderzoeken hoe ze dit voor elkaar kunnen krijgen. Het boek bespreekt meerdere serieuze onderwerpen, maar Mariska Overman doet dit op een hele mooie manier. Ik kan iedereen dit boek aanraden!
Verlies, vriendschap, scheiding. Mooie rijke teksten met tussendoor prachtige bijna filosofische zinnen. Leest fijn weg waardoor je al snel helemaal in het verhaal zit. Bovenbouw
Prachtig boek over de tijd, anders zijn en afscheid nemen. Ontroerend.
Je merkt aan de filosofische inslag van dit boek dat het is geschreven door een docent filosofie en levensbeschouwing. En dat bedoel ik als compliment.
- Rovers vader schuift een stoel bij en legt zijn hand op Rovers arm en fluistert tegen Puca: 'De dokter zegt dat het niet lang meer duurt.' Niet lang. Hoe lang is 'niet lang'? 'Niet lang' kan ook weken zijn, toch? Toen de zomer begon, zei haar moeder dat het niet lang meer zou duren voor de middelbare zou beginnen. En dat waren toen nog wel zes hele weken. 6 weken de afgelopen 6 weken zijn voorbij gevlogen. 'Niet lang' voelde achteraf als heel kort. En wie weet bedoelde dokter met 'niet lang' wel iets anders. Een week. Een dag. Een uur. Ze kijkt naar Rover. Zijn borstkas gaat snel op en neer onder de deken. Als hij nou langzamer ademt, dan heeft hij misschien meer lucht over. En dan duurt het langer. Iets langer niet lang. Puca slikt een miljoen keer achter elkaar, maar het helpt niks. De tranen zijn super eigenwijs en springen uit haar ogen. Rovers vader slaat een arm om haar heen. Zo zitten ze een tijdje heel lang en helemaal niet lang tegelijk.-
- Rover is voor altijd een beetje bij haar. In haar gedachten. Precies daar waar zij de baas is over de tijd.-
Enige punt van kritiek is dat Rover en Puca op een gegeven moment gaan glaasje draaien. Ik denk dan, breng kinderen niet op een idee.
This entire review has been hidden because of spoilers.
3,75 sterren. Dit boek staat in de Grote Vriendelijke 100. Ik vind hem er ook echt prachtig uitzien, dus ik ben erin begonnen. Poeh, er gebeurt veel in dit verhaal en toch voelde het alsof er niet zoveel gebeurt. Slechte vader, adhd broertje, kanker, de dood, pesten, verliefdheid en van alles over de tijd. Dat is best veel voor een boek van 189 bladzijdes. Toch vond ik het wel mooi. De quotes in dit boek zijn werkelijk prachtig. Ik heb vaak de neiging gehad om bepaalde zinnen op te schrijven. Het is een boek dat je tot nadenken zet. Ik denk ook dat kinderen dit boek heel anders gaan zien dan volwassen en daarom zou dit perfect zijn als voorleesboek. Het einde is emotioneel, maar ik heb de tranen binnen kunnen laten. Ik vond het een mooi verhaal, maar er hadden wel wat minder thema's in gemogen.
De zomer die alles was is een warm en ontroerend verhaal waarin tijd een bijzondere rol speelt. De zomer voelt eindeloos, maar onder de oppervlakte schuurt verandering. Herinneringen, verlies en groei lopen naadloos in elkaar over.
De schrijfstijl is dromerig en beeldend, en past perfect bij de nostalgische sfeer. Je voelt hoe deze zomer een kantelpunt is voor de personages – een moment dat alles verandert.
Een prachtig verhaal dat laat zien hoe tijd ons vormt, vaak juist in de stilste momenten.