«Το όνομά μου είναι Αυγή. Αυγή, σκέτο. Γεννήθηκα στις 25 Νοέμβρη του 1931 στα περίχωρα της Λαμίας. Βρίσκομαι στο Παλαιό Τρίκερι περίπου έναν χρόνο. Με έφεραν εδώ τον Ιούνιο του 1949 μαζί με άλλες γυναίκες. Το Τρίκερι όμως δεν είναι τόπος εξορίας. Είναι η ίδια η κόλαση πάνω στη γη. Όχι το νησί ασφαλώς, αλλά εκείνοι που κρατάνε τις τύχες μας στα χέρια τους. Οι δεσμοφύλακές μας. Αυτοί είναι η κόλασή μας».
Η γυναικεία φύση μοιάζει με τον αέρα: είναι αόρατη, αλλά και πανίσχυρη.
Ανακαλύπτοντας ένα παλιό τετράδιο, η Αναστασία ταξιδεύει στο ολέθριο παρελθόν. Όταν οι δύο πλευρές βρίσκονται εβδομήντα χρόνια μετά μπροστά σε έναν καθρέφτη, μύθοι και πραγματικότητες έχουν μόνο μία όψη. Την αλήθεια.
Ο Σπύρος Πετρουλάκης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα, έχοντας ζήσει επίσης στο Ρέθυμνο και στα Χανιά από όπου και κατάγεται. Έχει δύο παιδιά, την Ειρήνη και τον Κωνσταντίνο. Είναι συνθέτης και στιχουργός. Τραγούδια του περιλαμβάνονται σε CD πολλών γνωστών καλλιτεχνών, ενώ έχει γράψει μουσική και τραγούδια για ντοκιμαντέρ και θεατρικές παραστάσεις. Παράλληλα, είναι ραδιοφωνικός παραγωγός στο Δίκτυο FM. Ασχολείται με τη φωτογραφία (φωτογραφίες του έχουν βραβευτεί και δημοσιευτεί σε ευρωπαϊκά περιοδικά), είναι αφηγητής παραμυθιών, προπονητής και Πανελληνιονίκης στο άθλημα του Taekwondo και έχει ως χόμπι την αναρρίχηση και τις καταδύσεις. Από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά του Το παράθυρο της Νεφέλης (2014), Η εξομολόγηση (2015), H Παναγιά της φωτιάς (2016), Το τελευταίο δαχτυλίδι (2017), Αμαλία (2018), Σασμός (2019), Η νύχτα της αλήθειας (2020), καθώς και τα βιβλία του για παιδιά Στα χνάρια του κουρσάρου Μπαρμπαρόσα (2014), Ο θησαυρός του Κυβερνήτη (2015), Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας (2016), Η συνταγή της ευτυχίας (2016), Το αθάνατο νερό (2019) και Ο δράκος Μπουρμπουλήθρας σώζει την Πρωτοχρονιά (2020).
Ο Σπύρος Πετρουλάκης έχει ένα μοναδικό τρόπο να επικοινωνεί αυτό που θέλει να πει στους αναγνώστες του. Έχει καταλάβει πολύ καλά ότι δημιουργώντας τους πολύ έντονη συναισθηματική έκκληση θα τους κρατήσει «δέσμιους» στις πολύ όμορφες ιστορίες που πλάθει με την πένα του. Το νέο του βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας με τον τίτλο «Αυγή – Το θαμμένο τετράδιο» δεν αποτελεί εξαίρεση φυσικά. Μάλιστα θα έλεγα ότι μετά τον αριστουργηματικό για μένα Ιωάννη (δε θα κουραστώ ποτέ να το λέω) ήταν ίσως το βιβλίο που με άγγιξε περισσότερο από όλα τα υπόλοιπα βιβλία του.
Σε αυτό το μυθιστόρημα ο συγγραφέας καταπιάνεται με μια μαύρη σελίδα της ιστορία μας, που σε εμένα τουλάχιστον δεν ήταν καθόλου γνωστή. Πάνω από πέντε χιλιάδες γυναίκες εξορίστηκαν στο Παλαιό Τρίκερι, ένα νησάκι στη Μαγνησία, κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου (1948 – 1953). Οι συνθήκες κράτησης και διαβίωσης των γυναικών στο νησί ήταν φρικτές και απάνθρωπες. Ζούσαν σε ξεχαρβαλωμένα αντίσκηνα, εκτεθειμένα στα στοιχεία και τα πλάσματα της φύσης. Δεν είχαν καν τις στοιχειώδης παροχές υγιεινής, υποσιτίζονταν σε βαθμό λιμοκτονίας, έπιναν νερό από βρωμερές νερολακούβες, βιάζονταν, κακοποιούνταν και εν τέλει, πολλές φορές εκτελούνταν από τους δεσμοφύλακές τους.
Η εισαγωγή στην ιστορία γίνεται με την εύρεση του χαμένου ημερολογίου μιας αριστερής αντάρτισσας, με το κωδικό όνομα «Αυγή», από μια έφηβη κοπέλα, την Αναστασία. Η Αναστασία ιντριγκάρεται από την εξιστόρηση της Αυγής και μαζί με τον πατέρα της αποφασίζουν να μπουν βαθιά στην έρευνα των γεγονότων, ανακαλύπτοντας πράγματα που δεν θα αφήσουν κανέναν αλώβητο.
Οι αναφορές στα ιστορικά γεγονότα είναι ανατριχιαστικές το λιγότερο. Δε γίνεται να είσαι γυναίκα καν να μην πονέσει η ύπαρξή σου ολόκληρη στη σκέψη και μόνο του τι πέρασαν αυτά τα πλάσματα αυτά, στα πέτρινα χρόνια του εγκλεισμού τους. Και δε γίνεται να είσαι άντρας και να μην αγανακτήσεις με κάποιους του ίδιου σου φύλου. Να μην σιχαθείς τον τρόπο που σκέφτονται κι ακόμα περισσότερο τον τρόπο που πράττουν.
Στο κομμάτι της έρευνάς του ο συγγραφέας έχει κάνει εξαιρετική δουλειά. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ! Εννοείται πως μια τέτοια ιστορία σε αφήνει με πολλά ερωτηματικά κι απορίες, έτσι άφησε κι εμένα και μπήκα στη διαδικασία να την ψάξω στο ίντερνετ. Όλα όσα γράφει στο βιβλίο ο κος Πετρουλάκης επιβεβαιώνονται στο ακέραιο. Και η ιστορία για το Σανατόριο στο Πήλιο και τον ιατρό Καραμάνη, ο οποίος έσωσε κόσμο και κοσμάκη, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Ένας Γιατρός που σεβάστηκε τον όρκο του και που στο τέλος πέθανε «στην ψάθα» αφού όλα τα χρόνια συντηρούσε το σανατόριο με ιδίους πόρους και συνεισφορές φίλων. Το κράτος για μια ακόμη φορά ήταν ο Μεγάλος Απών.
Διαβάζοντας την ιστορία της Αυγής μέσα από το χαμένο της ημερολόγιο, συναντάμε μερικούς υπέροχα σχεδιασμένους ήρωες. Άρτια πλασμένους, ρεαλιστικούς και ολοζώντανους. Σα να ήταν πραγματικά πρόσωπα, τα οποία έζησαν τον ζόφο του Παλιού Τρικερίου. Οι διάλογοί μα και οι σκέψεις τους κρύβουν δύναμη, τσαγανό, πόνο, πίκρα κι εν τέλει αποφασιστικότητα για επιβίωση.
Σε αντίθεση με τα προαναφερόμενα, που όπως είπα τα βρήκα εξαιρετικά, έρχονται τα κεφάλαια της Αναστασίας με τους γονείς της, τα οποία τα βρήκα φλύαρα και πολύ πιο υποτονικά γραμμένα. Οι διάλογοι ήταν άνευροι και κάποιες φορές ένοιωσα σα να απευθύνονταν σε παιδί και όχι σε ενήλικες. Ήταν σα να τα είχε γράψει άλλος άνθρωπος τολμώ να πω. Καταλαβαίνω πως τα κεφάλαια αυτά ήταν απλά το «όχημα» για να ειπωθεί η ιστορία της Αυγής και του Παλαιού Τρικερίου αλλά γνωρίζοντας τη δυναμική του συγγραφέα θα ήθελα κάτι περισσότερο. Για το λόγο αυτό αφαίρεσα το ένα αστεράκι από τη βαθμολογία μου στο Goodreads.
Ανεξάρτητα όμως από αυτό που κατά την προσωπική μου άποψη έκρινα ως αρνητικό στοιχείο, το βιβλίο είναι σημαντικό να διαβαστεί, γιατί μιλάει για ένα θέμα το οποίο δεν είναι γνωστό και πρέπει να γίνει. Πρέπει να τιμήσουμε αυτές τις γυναίκες έστω μαθαίνοντας την ιστορία τους. Δε μπορεί και δεν πρέπει τα βάσανά και ο θάνατός τους να πάνε άδικα. Σας το προτείνω το βιβλίο. Διαβάστε το!
Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία του Σπύρου Πετρουλακη μπορώ να πω πως η Αυγή ανήκει στα καλύτερα του... το βάζω αντάξιο του Σασμου και του παραθύρου της Νεφελης. Οταν το ξεκινησεις δεν θέλεις να το αφήσεις από τ χέρια σου και ρουφας κάθε σελίδα του. Παρόλο που το θέμα του βιβλιου αφορά τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας μας, οι πληροφορίες δίνονται με τέτοιο τρόπο χωρίς να μεροληπτει ο συγγραφέας υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Τελος, όσο ξεδιπλώνεται η ιστορία της ηρωιδας τόσο δένεσαι με το χαρακτήρα της και τις τραγικές της στιγμές. Αξίζει να το διαβάσετε.
Μου άρεσε πάρα πολύ συνολικά το βιβλίο . Γνώση , ανατροπές , συναισθήματα παρήλασαν στις σελίδες του . Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν οι διάλογοι του σήμερα ανάμεσα στην Αναστασία και τους γονείς της . Διέκρινα αφέλεια και ελαφρότητα
Κάποιο καλοκαίρι, μια έφηβη θα ανακαλύψει τυχαία σε μια κουφάλα δέντρου ένα τετράδιο και κάπως έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στο παρελθόν που θα αποκαλύψει καλά κρυμμένα μυστικά. Η 16χρονη Αναστασία βρίσκεται για διακοπές με τους γονείς της στο Παλαιό Τρίκερι, το καταπράσινο νησάκι στο νότιο Πήλιο. Μία μέρα θα ανακαλύψει ένα ημερολόγιο που γράφτηκε το 1950 και ανήκε στην Αυγή. Ένα ημερολόγιο που περιγράφει τα βασανιστήρια που έζησε μαζί με τις συγκρατούμενές τις σε εκείνο το κολαστήριο που βρέθηκε εξόριστη λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Πείνα, δίψα, αρρώστιες, εξαθλίωση, βιασμοί είναι λίγα από όσα αναγκάστηκαν να υπομένουν αυτές οι γυναίκες. Το ημερολόγιο θα γίνει ο σύντροφός της, ο εξομολογητής της. Εκεί θα καταγράψει όσα κρύβει στη ψυχή της και όσα μαρτύρια βίωσε. Η Αναστασία θα μιλήσει στους γονείς για το εύρημα της και μαζί θα ξεκινήσουν τις έρευνες προκειμένου να βρούνε την μυστηριώδη ιδιοκτήτρια του τετραδίου και να της το παραδώσουν. Θα καταφέρουν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους; Και πώς η αποκάλυψη της ιστορίας μιας άγνωστης γυναίκας θα επηρεάσει τις δικές τους ζωές; Πρόκειται για ένα βιβλίο που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και αφορά στα βασανιστήρια που υπέστησαν οι εξόριστες γυναίκες κατά την περίοδο του Εμφυλίου. Η ηρωίδα του, η Αυγή, ήταν μια νέα γυναίκα γεμάτη θάρρος και τόλμη και δεν δείλιασε ακόμα και όταν χωρίστηκε από τον μεγάλο της έρωτα. Δεν μπορείς παρά να την συμπονέσεις διαβάζοντας όσα πέρασε. Νομίζω ότι ο συγγραφέας μέσω αυτού του βιβλίου απέτισε φόρο τιμής σε όλες εκείνες τις γυναίκες που βασανίστηκαν και κακοποιήθηκαν. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που περιγράφει σκληρές αλήθειες, αφήνει όμως ένα αισιόδοξο μήνυμα στο τέλος.
Το πρώτο βιβλίο του Πετρουλάκη που διαβάζω και με πόνεσε..
Έχει υπέροχη γραφή, καταπληκτικούς και σύνθετους χαρακτήρες, και καταφέρνει να σε βάλει μέσα στο σκηνικό που παρουσιάζει, είτε αυτό είναι στο τώρα, είτε στο τότε.
Στο τώρα, ακολουθούμε την Αναστασία, μια έφηβη, η οποία πάει διακοπές με τους γονείς της, και στην προσπάθεια της να κρύψει κάτι από εκείνους, βρίσκει ένα τετράδιο, που κάποιος είχε προσπαθήσει να κρύψει πριν από πάρα πολλά χρόνια.
Στο τότε, ακολουθούμε μια νεαρή αντάρτισσα με το όνομα Αυγή, την εποχή του εμφυλίου, όπου αδερφός κατέδειδε αδερφό για να μην πειράξουν την δική του οικογένεια. Η Αυγή καταλήγει σε ένα από τους τόπους εξορίας, όπου οι συνθήκες ζωής τόσο για τους άντρες, αλλά και για τις γυναίκες, ήταν άθλιες.
Ο Πετρουλάκης έχει έναν μοναδικό τρόπο να σε κάνει να νιώθεις λες και είσαι και τρενάκι του Λουκά Παρκ. Σε μια σελίδα χαμογελάς με τον έρωτα και την τύχη των πρωταγωνιστών και ξαφνικά σε ρίχνει στην άβυσσο, χωρίς τρόποι επιστροφής.
Ένα βιβλίο, που ενώ διαδραματίζεται σε μια από τις πιο σκοτεινές εποχές της Ελλάδας, εμφανίζει φωτεινούς χαρακτήρες που σε οδηγούν στην αλήθεια, αλλά έχει κι εκείνους τους άψυχους, που θα κάνουν τα πάντα για να σβήσουν το χαμόγελο α��ό το την ψυχή σου.
Με πέθανε ψυχολογικά; Ναι. Το λάτρεψα; Ναι. Το προτείνω; Εννοείται!
Ένα ευχαριστώ στις εκδόσεις Μίνωας για το αντίτυπο ❣️
Εσυ την ιστορία για το παλιό Τρικέρι την ήξερες ; Εγώ όχι για αυτό διαβάζοντας το βιβλίο έψαξα και έμαθα για τις 5000 γυναικες που εξόρισαν εκεί κατά την διάρκεια του εμφυλίου. Ο συγγραφεας προσεγγισε με σεβασμό το θέμα του εμφυλίου χωρίς να κλίνει υπέρ ή κατά προς γεγονότα και πρόσωπα.Πηρε στοιχεία από αληθινά γεγονότα και δημιούργησε περίτεχνα τους ηρωες του βιβλίου . Πρωταγωνίστρια είναι η Αυγή,μια γυναίκα η οποία τάχθηκε στους ανταρτες για αυτό την εξόρισαν και πέρασε όλα αυτά τα μαρτυρία . Έχουμε όμως κ την Αναστασία την εφηβη που βρήκε το θαμενο τετράδιο-ημερολογιο και έτσι ξεκινάει να ξετυλίγεται η ιστορία μεταφέροντας μας μια στο παρελθόν και μια στο σήμερα. Οι περιγραφες τα βασανιστήρια και κυρίως η ψυχική κατάσταση των εξόριστων είναι τοσο ρεαλιστικές που πολλές φορές δακρυσα. Δεν είναι όμως όλα βαρια και μαύρα σ’αυτη την ιστορία αλλά δεν ξέρω πως και τι να πω ώστε να μην αποκαλύψω σημαντικά κομμάτια. Η αναφορά στο Σανατόριο και στον γιατρό Καραμάνη μας δείχνει την εκτενής έρευνα που έκανε ο συγγραφεας,αλλωστε μας το αναφέρει στο σημείωμα του στο τέλος. Είναι ένα βιβλίο που μας μιλάει για την μετάνοια,την συγχώρεση και την ψυχική δύναμη και στο συστήνω αν σου αρέσει το είδος.
Μια πτυχή της Ελληνικής ιστορίας που έχει κρυφτεί κάτω απ'το χαλί. Το σκοτάδι που επικρατούσε έχει επισκιαστεί για τα καλά απ'το ηλιόφως. Ο κόσμος δεν ξέρει, δεν γνωρίζει. Όμως, βαθιά μέσα μας υποφέρουμε! Έτσι, μέσα απ'τα βιβλια και ιδιαίτερα μέσα από αυτό για το οποίο μιλάμε, ερχόμαστε αντιμέτωποι με την αλήθεια!
Αυγή ή Κατερίνα. Χωρίς επίθετο, δίχως καλα καλά όνομα. Ένα κορίτσι που κουβαλά στις πλάτες της, τον κόσμο. Το βουνό, σπίτι της , και το Τρίκερι, κόλαση της. Η Μαρία, η λύτρωση της. Ενώ η Μαργαρίτα, ένας απομηχανης θεός. Έπειτα, ο γιατρός καραμάνης, ένα πρόσωπο υπαρκτό!
Ένα κορίτσι η Αναστασία. Αναστασία Θεογιάννη. Μένεται να έρθει αντιμέτωποι με το παρελθόν. Σε αυτό το εξαιρετικό μυθιστόρημα, και ιδιαίτερα αν είσαι λίγο παραπάνω ευαίσθητος, θα χρειαστούν πολλα χαρτομάντηλα!
This entire review has been hidden because of spoilers.
Είχα διαβάσει ήδη Το Ναυάγιο και έκλαψα πολύ, το Σασμό που με συγκλόνισε, μιας που δεν προσπάθησα καν να δω τα 1000 επεισόδια της σειράς στην τηλεόραση και με έκανε να θέλω να γυρίσω γρήγορα στην Κρήτη από την ξενιτιά όπου βρίσκομαι τώρα. Είχα διαβάσει και το κατά Ιωάννη, ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο. Με απογοήτευσε όμως η Αυγή. Φυσικά ήταν σημαντική η ιστορία του, αφού δεν είχα ιδέα για το συγκεκριμένο τόπο εξορίας. Αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζεται η 16χρονη κόρη και οι διάλογοι με τους γονείς της, μου φάνηκαν πολύ "παιδιάστικοι". Είμαι σίγουρος ότι μπορεί ο συγγραφέας να γράψει πλέον, μετά από όλα τα άλλα του βιβλία, λίγο πιο "σοβαρά". Εκτός αν το κοινό στο οποίο απευθυνόταν ήταν οι αυτό των νέων μεταξύ 15-18 ετών.
Audiobook Εξαιρετική ιστορία με ιστορικό ενδιαφέρον και με περιγραφές, αναφορές κι αλήθειες που σ’ αγγίζουν και σε μεταφέρουν σε μια τραυματική περίοδο για τη χώρα μας. Το ότι εξελίσσεται στην περιοχή του Πηλίου και σε γεγονότα που δεν γνώριζα με έκανε να θέλω να μάθω περισσότερα για την εποχή εκείνη. Έχει καλή ροή και ο αναγνώστης (ακροατής) θέλει να μάθει την εξέλιξη όσο πιο γρήγορα μπορεί!
"Αυγή" του Σπύρου Πετρουλάκη, ταξίδι σε μια εποχή που όλοι μας δυσκολευόμαστε να κάνουμε... Η ιστορία αρχίζει να ξετυλίγεται όταν μια έφηβη κατά τη διάρκεια των διακοπών της στο Παλιό Τρικερι, ανακαλύπτει ένα κρυμμένο ημερολόγιο. Αυτό το ήρεμο ,ειδυλλιακό μέρος, ήταν τόπος εξορίας στα χρόνια του εμφυλίου και η εποχή εκείνη αναβιώνει μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου που είχε γράψει και κρύψει μία κρατούμενη με το όνομα Αυγή. Το βιβλίο είναι μια χρονομηχανή που μας μεταφέρει στην περίοδο του εμφυλίου, περιγράφοντας όλη την σκληρότητα των ανθρώπων. Ο συγγραφέας καταφέρνει να μένει μακριά από την παγίδα της ιδεολογικής τοποθέτησης. Δίνει τα ιστορικά στοιχεία χρησιμοποιώντας τους ήρωες του, κρατώντας ισορροπίες με τρόπο αξιοθαύμαστο. Η ιστορία του εμφυλίου δουλεύεται ταυτόχρονα μαζί με την ιστορία στο παρόν. Όσο ο αναγνώστης μαθαίνει για τα χρόνια του εμφυλίου, τόσο η οικογένεια της έφηβης κάνει τα δικά της βήματα. Εξελίσσεται κι αυτή ενώ μερικά μυστικά έρχονται σταδιακά στην επιφάνεια. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του βιβλίου είναι κατά τη γνώμη μου το συνολικό στήσιμο των "κακών" της ιστορίας. Η στάση κι ο χαρακτήρας τους, όπως τον πλάθει ο συγγραφέας, προσδίδουν μια ιδιαίτερη γοητεία στο κείμενο, ενώ βοηθάνε τον αναγνώστη να έρθει πιο γρήγορα κοντά στους βασικούς ήρωες και να συναισθανθεί τις κακουχίες τους. Η ροή του βιβλίου και στα δύο κομμάτια της ιστορίας είναι γρήγορη. Μερικές φορές υπερβολικά γρήγορη μπορώ να πω, που σε συνδυασμό με την κλιμακούμενη αγωνία δημιουργεί τον ορισμό του page turner. Ο αναγνώστης θέλει να μάθει την εξέλιξη των χαρακτήρων, είτε κακών, είτε καλών όσο πιο γρήγορα μπορεί! Συνολικά το βιβλίο μπορεί και παντρεύει το συναίσθημα με την υπεύθυνη ιστορική γνώση, τις αλήθειες για το παρελθόν μας με το ξεγυμνωμα των ποικίλων ανθρώπινων δράσεων και σκέψεων.
Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του συγγραφέα, δεν έχω δει καν στην τηλεόραση τις σειρές "Σασμός" και "Ναυάγιο". Έχω διαβάσει το βιβλίο της Βικτώριας Θεοδώρου "Στρατόπεδα Γυναικών-Εννέα θαμμένα τετράδια με αφηγήσεις κρατουμένων γυναικών" και της Μαρίας Καραγιώργη "Περιμένοντας την Ειρήνη..." όπου αφιερώνει δύο κεφάλαια στο Τρίκερι μια και ¨φιλοξενήθηκε¨ δύο φορές εκεί. Εύλογα λοιπόν ήθελα να δω πώς χειρίζεται ο συγγραφέας το θέμα. Στην αρχή δεν με κέρδισε, μου έδωσε την εντύπωση ότι ήθελε να "κάνει" λογοτεχνία. Μετά, όταν μπαίνει στο κυρίως θέμα, γίνεται συναρπαστικό. Τα βάσανα και τα βασανιστήρια της πρωταγωνίστριας και των συνεξορίστων της σου σφίγγουν την καρδιά και περιμένεις πότε θα τελειώσει το μαρτύριο. Πολλές περιγραφές είναι παρόμοιες με αυτές των δύο βιβλίων, η αυθεντικότητα και ο ρεαλισμός σε συναρπάζουν. Το τρίτο μέρος του βιβλίου, αφότου η Αυγή αφέθηκε ελεύθερη, γίνεται αρκετά φλύαρο και τείνει προς το μελό. Με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι δεν με πείραξε καθόλου. Είχα ταυτιστεί τόσο πολύ με την ηρωίδα και βασανιστεί μαζί της ώστε ήθελα να εξελιχθεί η υπόθεση ΑΚΡΙΒΩΣ όπως είδα να το κάνει ο συγγραφέας. Μεγάλη ανακούφιση. Αξιέπαινη η προσπάθεια του συγγραφέα να κρατήσει τις ισορροπίες. Ούτε όλοι οι εξόριστοι ήταν άγγελοι (πόσο μάλλον ήρωες) ούτε όλοι οι ¨εθνικόφρονες¨ τέρατα. Υπήρχαν σαδιστές βασανιστές, κάθε λογιών αποβράσματα, υπήρχαν και ¨κανονικοί¨ άνθρωποι, πολλοί μάλιστα πολύ αξιόλογοι. Πολύ καλή η εκτενής αναφορά στο Σανατόριο του γιατρού Καραμάνη στο Πήλιο. Ο Άγιος αυτός Άνθρωπος έσωσε πολύ κόσμο, πολλές φορές πληρώνοντας ο ίδιος τα έξοδα. Οι παλιοί ορκίζονταν στο όνομά του ανεξάρτητα απ' τις ιδεολογικές τους αποχρώσεις.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα στον οποίο είναι φανερή η έρευνα του συγγραφέα σε μια τραυματική περίοδο για τη χώρα μας, την περίοδο του Εμφυλίου. Προσπαθεί, και πιστεύω τα καταφέρνει, να παρουσιάσει τα ιστορικά γεγονότα χωρίς να τα χρωματίσει πολιτικά. Όλα εκτυλίσσονται γύρω από την ανεύρεση ενός ημερολογίου μιας αντάρτισσας την εποχή που ήταν εξόριστη στο νησάκι Παλαιό Τρίκερι, στον κόπλο της Μαγνησίας. Η ιστορία είναι ρεαλιστικά δοσμένη και σε κρατάει, απλώς το τέλος του βιβλίου είναι υπερβολικά μελό για μένα. Επίσης, φλύαρα και με αρκετή δόση διδακτισμού ήταν τα κομμάτια του βιβλίου που αναφέρονταν στη 16χρονη Αναστασία -η οποία ανακαλύπτει το ημερολόγιο, στη σημερινή εποχή- και τους γονείς της. Ωστόσο, είναι ένα βιβλίο που αξίζει κανείς να διαβάσει.
Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν το 2ο που διάβασα από τη βιβλιογραφία του συγκεκριμένου συγγραφέα. Είχε προηγηθεί το Ναυάγιο, το οποίο μου άρεσε περισσότερο. Ίσως να φταίει η συγκεκριμένη θεματολογία, μέρος της ιστορίας είχα βιώσει ως τηλεθεάτρια βλέποντας τις Ψυχοκόρες. Νιώθω ότι διαβάζω άλλη μία ιστορία που είναι κατασκευασμένη για να συγκινήσει με εύκολα μυθοπλαστικά ευρήματα, τα οποία ευφραίνουν την ψυχή του αναγνώστη. Σαφώς είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται εύκολα και θες να το πας παρακάτω, αλλά δεν είδα κάτι που να με άφησε θετικά έκπληκτη αναλογικά με τις προσδοκίες που φέρει το όνομα του εν λόγω συγγραφέα.
Αυτό ήταν το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα και σίγουρα θα ακολουθήσουν κ αλλά. Χωρίς να είμαι γνωστής των τηλεοπτικών του επιτυχιών καθώς δεν έχω παρακολουθήσει καμία το βιβλίο του με κέρδισε . Έμαθα πράγματα για τη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας που λίγο είναι γνωστά . Μου άρεσε η ηρωίδα του και όλες οι περιγραφές γεγονότων τόπων ανθρώπων . Το ένα αστέρι το αφαιρώ γιατί δε θα ήθελα τόσες πολλές συμπτώσεις της μοίρας μεταξύ των πρωταγωνιστών του τότε και του σήμερα . Αυτό αντι να προσδίδει στο βιβλίο του αφαιρούσε από τη μοναδικότητα των γεγονότων που διαβάζαμε .
Μια τρομερά απίστευτη ιστορία που αναπτύσσεται στο παλαιό τρικερι με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης για την Αυγή. Η μοίρα της Αυγής της επιφύλασσε μια ζωή γεμάτη πόνο και δυσκολίες. εξορία θανάτους ασθένειες αλλά και ένα μεγάλο ερωτα..
Νομίζω ότι πολλές από τις σκέψεις που δημιουργούνται διαβάζοντας το βιβλίο, της συνοψίζει ο ίδιος ο συγγραφέας στο σημείωμά του. Μια ιστορία που άξιζε να ειπωθεί, να διαδοθεί κ να γνωρίσει το αναγνωστικό κοινό, με τον μοναδικό τρόπο που η πένα του συγγραφέα ξερει να το κάνει.
Εκπληκτικό ιστορικό μυθιστόρημα που σε ταξιδεύει σε εκείνη την εποχή κ στις συνθήκες που επικρατούσαν!! Με φοβερές ανατροπές!!! Κ ένα τέλος που χρειάζεται πολλά χαρτομάντιλα!!!