What do you think?
Rate this book


369 pages, Kindle Edition
First published March 6, 2014
Love had vexed his mind, making him irritable and irrational. There was something in human affection that was at odds with reason, he thought, like a kind of mild insanity.
That echo. It played in his head at unexpected moments, repeating certain sounds and making nonsense of them. But could you remember an echo? Memory itself was like another kind of echo, everything duplicating endlessly, in shadow versions of itself.
He didn’t believe – not really – in the supernatural. But he didn’t entirely disbelieve either. India scraped up to the surface a kind of buried animism in him, a propensity towards the mystical.
But the shame, he slowly realised, was part of the point. Degradation had its own sensual power, and no sooner was he hurrying away from one encounter than his mind was leaping ahead to the next one. In the morning when he woke up he was already breathless with anticipation and the hours passed with grinding slowness till the appointed time. But the idea was far more thrilling than the act, which was over almost as soon as it started.



"You see," he told Morgan. "It's as I said. Everything comes down to religion, and it's dull, dull, dull."
"Religion is perhaps not the only element at work here."
"What do you mean? Oh yes, I see.... but even that part of it is dull. A mixture of rapture and cowardice. No action, but all that quivering!"
As a writer he’d felt he had to provide answers, but India had reminded him that no answer would suffice. There had been so much he’d seen and heard in that country which had baffled him and which rational thinking couldn’t penetrate. Mystery was at the heart of things there and it would be at the heart of his novel too.
Είχα διαβάσει το βιβλίο «Η υπόσχεση» και μου είχε αρέσει πολύ η γραφή του Galgut, οπότε ήθελα, φυσικά, να διαβάσω και το «Αρκτικό καλοκαίρι». Χωρίς καλά καλά να έχω δει για τι πρόκειται, όμως με τέτοιο τίτλο και με αυτό το υπέροχο εξώφυλλο δεν άργησα να το προμηθευτώ. Και όπως γίνεται συνήθως, έμεινε στο ράφι μέχρι την κατάλληλη στιγμή.
Αυτή η στιγμή ήρθε μόλις έμαθα πως μια συνανάγνωση ήταν στα σκαριά για το συγκεκριμένο βιβλίο. Με τα συγκεκριμένα άτομα έχουμε διαβάσει αρκετά βιβλία, μόνο με τον Τάσο δεν είχαμε ξαναδιαβάσει παρέα, όμως τελικά πήγε εξαιρετικά για άλλη μια φορά. Το βιβλίο μας άρεσε πολύ και φυσικά ο σχολιασμός ήταν αυτός που έχουμε συνηθίσει!
Πρόκειται για μια μυθιστορηματική βιογραφία, όπως πολύ σωστά τη χαρακτήρισε η Αναστασία –η ειδική της παρέας. Ο Galgut γράφει για ένα πολύ γνωστό συγγραφέα, τον Έντουαρντ Μόργκαν Φόστερ. Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα και, αν και μπορεί να μην έχετε διαβάσει κάποιο βιβλίο του, σίγουρα θα έχετε ακουστά κάποιους τίτλους ή μπορεί και να έχετε δει ταινίες βασισμένες στα βιβλία του. Τα πιο γνωστά του πιστεύω πως είναι το «Δωμάτιο με θέα», «Το πέρασμα στην Ινδία» και το «Επιστροφή στο Χάουαρντς Εντ» που κάπου πήρε το μάτι μου μια ανάρτηση τελευταία!
Ο Galgut δεν μας μιλάει για ολόκληρη τη ζωή του Φόστερ, αλλά επικεντρώνεται σε δύο βασικά στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Το ένα είναι η συγγραφή και το άλλο, που κατά πως φαίνεται επηρέασε πολύ τη συγγραφική του πορεία και όλα όσα είχε να πει, είναι η σεξουαλική του προτίμηση στους άντρες. Ας μην ξεχνάμε πως ο Φόστερ γεννήθηκε το 1879 και πως έζησε δύο παγκόσμιους πολέμους. Εκείνη την εποχή, το να μη συμβαδίζεις με την ενδεδειγμένη συμπεριφορά, ήταν παραπάνω από πρόβλημα. Δεν ήταν ο μόνος βέβαια που είχε αυτές τις προτιμήσεις. Ευτυχώς για εκείνον, είχε αρκετούς φίλους με τους οποίους μπορούσε να είναι ο εαυτός του. Όμως αυτό δε σημαίνει πως έζησε μια ελεύθερη ζωή, ή πως πήρε όσα περισσότερα μπορούσε από τη ζωή του στην Αγγλία, την Ινδία, ή την Αίγυπτο.
Οι τρεις αυτές χώρες έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο στη ζωή του Φόστερ και διαμόρφωσαν το στυλ του στη συγγραφή. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αγγλία, έγραφε για τις καθωσπρέπει σχέσεις ανάμεσα σε ζευγάρια, χωρίς ο ίδιος να έχει ζήσει κάτι παρόμοιο, αλλά μόνο μέσα από τις συζητήσεις του με ανθρώπους που γνώριζε ή φίλους της μητέρας του. Θα δυσκολευτεί πολύ να εκφραστεί, αφενός γιατί δεν είναι «πρέπον» και αφετέρου γιατί όσο ο καιρός περνάει, τόσο πιο δύσκολο του είναι να πλησιάσει κάποιον.
Ο Φόστερ θα ερωτευτεί και θα απογοητευτεί. Θα ζήσει, θα ταξιδέψει, αλλά θα του λείψουν πολλά, όπως η συναισθηματική ανταπόδοση. Δεν ήταν άνθρωπος που υπέκυπτε εύκολα στον πόθο και τον πειρασμό, ή τουλάχιστον ο Galgut δεν μας τον παρουσιάζει έτσι, όμως μας δίνει και μια εικόνα του διαφορετική από ό,τι βλέπουμε στο υπόλοιπο βιβλίο. Γενικά, πρόκειται για έναν άνθρωπο που έχει ζήσει με συναισθηματικές στερήσεις, με τα πρέπει και τα μη της κοινωνίας και που περιορίστηκε αρκετά σε πολλούς τομείς. Για αρχή, δε θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα παρά μόνο μετά από το τρίτο του βιβλίο.
Διαβάζοντας το βιβλίο του Galgut για τον Φόστερ, δεν μπόρεσα να μην αναρωτηθώ πόσες από αυτές τις σκέψεις του ήρωα είναι και σκέψεις του συγγραφέα. Φοβάμαι πως αυτό είναι κάτι που δε θα μάθω ποτέ!
Κλείνοντας, θα πω ότι πρόκειται για ένα πολύ ωραίο βιβλίο. Ο Galgut μίλησε για ένα μεγάλο συγγραφέα με πολύ σεβασμό και ωραία γλώσσα, δείχνοντας να τον καταλαβαίνει ακόμα κι αν δεν έχουν μιλήσει ποτέ. Μου άρεσε πολύ και αυτό το βιβλίο του Galgut και θα συνεχίσω να διαβάζω ό,τι άλλο δικό του πέσει στα χέρια μου.
“From one level to the next, up and down the bewildering social staircase, Morgan passed. He was an outsider; he settled nowhere long enough to take a place. Yet he himself wasn’t free, either of his skin or the designation it bestowed on him. And he had a shadow in tow, to remind him of the depths underfoot.”
TO
Syed Ross Masood
AND TO THE SEVENTEEN YEARS OF OUR FRIENDSHIP