Tego lata znów się pożegnamy

by Mariko Turk, Dorota Konowrocka-Sawa (Translator)

Wielowarstwowa magiczna opowieść o stracie, tęsknocie, szukaniu poczucia własnej wartości, przyjaźni i innych ważnych relacjach.

Natalie i Imogen od zawsze były nierozłączne. Różniły się tak samo mocno, jak bardzo się przyjaźniły. Imogen skromna, ambitna i bystra, a przebojowa Natalie kochała przygody i niebezpieczeństwa. Łączył je pociąg do zjawisk nadprzyrodzonych. Wszystko się zmieniło, gdy podczas wspólnych wakacji Imogen niespodziewanie umarła.

Po roku żałoby Natalie powraca do Hotelu Harlow, tego samego budynku, w którym przebywała z przyjaciółką na wakacjach, by realizować szkolny projekt. W czasie pobytu w miejscu słynącym z seansów spirytystycznych, pełnym opowieści o duchach Natalie zastanawia się, czy możliwy jest kontakt ze zmarłą rówieśniczką. Przy okazji konfrontuje się ze swoimi wspomnieniami i lękami, uczuciami i przekonaniami...

Genres: Young Adult, Romance, Contemporary, Mental Health, Grief, Horror, Realistic Fiction

304 pages, Paperback

First published April 30, 2024

About the author

Mariko Turk grew up in Pennsylvania and graduated from the University of Pittsburgh with a BA in creative writing. She received her PhD from the University of Florida with a concentration in children's literature. She currently lives with her husband and daughter in Colorado, where she enjoys tea, walks, and stories of all kinds. She is the author of The Other Side of Perfect (a 2022 YALSA best YA fiction pick) and I'll Be Waiting for You (coming April 30, 2024).

For updates, follow her on Instagram @marikoturk or sign up for her monthly newsletter here! https://www.marikoturk.com/

Reviews

[Mariana ✨ · Rating 3 out of 5]

This book was… fine. I don’t have many thoughts about it. For some reason, I just never fully connected with the characters, and the story never really grabbed my attention.

Natalie was a good MC. She seemed well rounded and flawed in a believable way. Seeing her deal with the grief of losing her best friend was definitely interesting.

I really liked Leander as a LI! He was smart and attentive, and his Truth Hurts articles seemed really interesting and well thought-out. I honestly would’ve liked to learn more about him.

I unfortunately didn’t like the romance. Natalie already knew of Leander before the book began, and, just like everyone at their school, she didn’t like him at all (because of his Truth Hurts articles). However, on their 1st interaction on page, Natalie immediately starts thinking about how he’s attractive. Even though she supposedly doesn’t like Leander, every single time Natalie sees him, she mentions how attractive he is, she keeps staring at him, etc etc. 🙄🙄🙄 The first time they have a positive-ish interaction, she’s already feeling “a bubbly rush of heat” on her body, simply because he laughed ONCE. 25% through and she had already accepted that she was attracted to that dude (who she ACTIVELY DISLIKED). 😑

I am so TIRED of authors not developing their romances properly!!! @ authors I SWEAR it’s better to *actually* develop your romances!!! God please free me from insta love, I’m begginggggg 😫😭. This romance would already be a bit of a hard sell, because a “rival-acquaintances to partners to friends to lovers” done in only 1 WEEK seems… too quick; I feel like it’d be hard to actually make this work in such a short period of time. But the author didn’t even TRY. 🫠 Which is a shame, because Natalie and Leander actually seemed cute together! I like the way they talked about their issues, and how they complemented each other, and worried about each other…! Overall, the characters seemed to fit well together, but I wish we’d seen more of their bond and friendship development, instead of the borderline insta-love.

The plot was… whatever. 😕 Natalie’s reasons for wanting to audition for Ghost Chasers (despite not believing in ghosts) were explained (and questioned) throughout the story, which I appreciated. Leander’s desire to expose Madame Althea (and mediums as a whole) made a lot of sense, too, and I was 100% on his side – I HATE people who take advantage of vulnerable people’s grief by selling lies. So Leander and Natalie’s partnership made sense. However, I just never fully invested in the story, you know? I was on their side (especially Leander’s), but I couldn’t bring myself to *care*. 🙁

I did like the way things wrapped up in the end! Leander’s mum explaining to him the reasons why she speaks to Madame Althea made a lot of sense. Once again, I really liked Leander and his story. Natalie coming to terms with the fact that she might not be over Imogen’s death was really interesting, and her arc was nicely woven into the story – from not believing in ghosts, to believing Madame Althea can actually speak to the dead and is communicating with Imogen, to her realizing that’s just all bullshit and Imogen is truly gone, but then accepting that the memories and impact Imogen left behind will always be there… 🥺🤧 I was actually a little emotional at the end, when Natalie thought: “I wonder if she really had been planning to stand up to her parents. Maybe she was finally going to insist that she wasn’t going to piano camp. I like thinking that she spent her last night knowing she was going to stand up for herself. It’s hard to believe, but it’s possible. And right now, that’s enough to make me smile.”. I actually almost TEARED UP when Natalie said “I believe Imogen climbed up Agnes Tree even though it scared her. I believe I can find a way to heal from Imogen’s death, to be honest about how much I’ll miss her for the rest of my life, even though that scares me. I believe I can do all the awesome, important, world-changing things I didn’t think I could.”. It was just so beautiful, and such a nice way to show someone dealing with grief. 🥺🥺🥺

Overall, while this book didn’t fully work for me, I’d still recommend it, if it seems like something you’d enjoy. I genuinely don’t think it’s bad; it just wasn’t for me.

[Erin · Rating 4 out of 5]

4.5 Stars

This book was lovely. Natalie is such a strong character. Her voice, her dreams--those she speaks and those she doesn't dare to say out loud--and her sense of identity make her stand out. She feels very self-actualized in a way that characters so rarely do, especially in this younger market. This book feels very atmospheric, too, full of ghosts and grief and doubts and hopes. My one little qualm would be some of the later pacing, but the only difference that makes comes down to calling this book "almost perfect" instead of "perfect."

Anyway, I've got more to say, and that will all be included in my full review, coming April 26, 2024 at Gateway Reviews. Stop by and check it out if you get the chance!

Note: I was provided with an ARC by the publisher through Netgalley in exchange for an honest review. All opinions here are my own.

[Mewa · Rating 3 out of 5]

Podobał mi się wydźwięk powieści i wątek romantyczny, który nie bagatelizował głównych problemów bohaterów, ale sam warsztat pisarski autorki określiłabym jako przeciętny.

[hannah! (lowkey gone) · Rating 3 out of 5]

it got confusing at the end but was pretty good

[Aleksandra Gratka · Rating 4 out of 5]

Hotele miewają w sobie coś upiornego. Hotel Panorama, czyli Overlook z "Lśnienia", Bates Motel z "Psychozy" - na samą myśl mam ciarki. W powieści Mariko Turk miejscem zdarzeń jest hotel Harlow, założony przez spirytystów, będący kiedyś ośrodkiem zjawisk paranormalnych. Był on ważny dla dwóch przyjaciółek, Natalie i Imogen, fanek horrorów, a poza tym różniących się wszystkim. Gdy jedna z nich nagle umiera, drugą przygniata ciężar żałoby. Po roku wraca do hotelu Harlow, by zrobić szkolny projekt związany z tym miejscem i - siłą rzeczy - z duchami. Chęć udziału w programie "Łowcy duchów" to jedno, a drugie - ważniejsze - to próba odkrycia, czy faktycznie można porozumiewać się ze zmarłymi, czy raczej "tymi, którzy odeszli".
Tak naprawdę ta historia o duchach jest opowieścią o stracie, o tym, że "zapominanie jest przereklamowane", że brak tego, kto był bardzo bliski, może paraliżować. Tęsknota bywa tak dojmująca, że można uwierzyć we wszystko, w to, że ta, która odeszła, jest nadal gdzieś obok, czuwa, dopinguje, nie chce odejść tak całkowicie, bo przecież i ona straciła wszystko, co kochała, ona też tęskni.
Myślę, że to dobrze, że powstają takie niegłupie młodzieżówki, bo dla tych, którzy ze stratą się nie zmierzyli, ta powieść będzie po prostu historią o przyjaźni i rodzącym się uczuciu (bo wątek romantyczny też tu jest), a dla tych, którzy kogoś stracili, może będzie lekturą lekko terapeutyczną. Parę razy się popłakałam.
Czy wierzę w duchy? Nie wiem. Niby nie, ale czasem myślę sobie - a jeśli?

Polecam tę trochę smutną powieść, w której jednak są pokłady nadziei.

[Emma-Leigh · Rating 4 out of 5]

The only thing that took away from this book for me was the narrator. The characters sounded like they were either way too young or cartoon characters or both 😂

I really wasn’t expecting this book to be as heartfelt or tear-jerking as it was. The commentary on grief and loss felt really well done and relatable.

[kaitlyns_library · Rating 3 out of 5]

I loved the idea of this book and was drawn into parts of it. This does so well at exploring grief and friendship, but I feel as if the book was missing the depth I wanted. I did forget parts of it because I wasn’t fully hooked.

[Andżelika · Rating 2 out of 5]

2.5

[phoenix_of_culture · Rating 3 out of 5]

3,25/5

[Tom The Great · Rating 3 out of 5]

Piękna książka na wielu płaszczyznach

[Jillian · Rating 4 out of 5]

“…Nothing is truly lost.” - Imogen

I’ll be waiting for you follows Natalie as she returns, a year after her best friend Imogen’s untimely death, to one of the most important places to their friendship - a haunted hotel. Instead of working on her senior project with her best friend, she recruits the help of a boy who no one likes because he speaks the truth through the school paper. Together, Natalie and Leander explore the hotel, learning the stories of the guests, both breathing and dead, for the good of their projects. However, when a medium on the hotel’s payroll tells Natalie that Imogen is reaching out from the other side, will Natalie be able to stand on her beliefs that ghosts aren’t real, that her best friend is truly gone? And will she be able to hide any of her other feelings for Leander, besides disdain?

I thoroughly enjoyed reading this, reading majority of it in a single sitting. My only qualm is that it felt like it wasn’t finished. The last chapter didn’t really hold that sense of finality. Thus, when I turned the page, and found the authors note, I was saddened and slightly confused. Perhaps that was the point because it was supposed to mirror Imogen’s death and the shock that Natalie felt, but if that was it, it didn’t do a very good job. Everything else was literally perfect. 4.5 ⭐️’s

Thank you to NetGalley, Little Brown Books for Young Readers, and, of course, Mariko Turk for sending me a copy of this beautiful book in exchange for an honest review.

[och.czytanie · Rating 4 out of 5]

„Tego lata znów się pożegnamy” to przede wszystkim opowieść o żałobie, więc dla osób, które w swoim życiu mierzyły się ze stratą, może być to trudna lektura. Dla mnie taka była i choć nie uroniłam na niej łez, tak momentami musiałam odłożyć ją na bok i wziąć kilka głębokich wdechów.

Żałobę trudno jest opisać, ale Mariko Turk poradziła sobie z tym fenomenalnie. Czytając niektóre myśli Natalie, miałam ochotę powiedzieć: „właśnie tak jest”. To niesamowite, jak uderzyły we mnie fragmenty tej książki.

Podczas lektury towarzyszyło mi mnóstwo emocji. Nie obyło się bez kilku zaskoczeń. Myślałam, że wiem, jak skończy się ta książka, jednak pod koniec akcja skręciła w kierunku, którego nawet nie rozważałam. Najbardziej spodobało mi się to, że autorka niejako zostawiła osobie czytającej otwartą furtkę.

Mimo że „Tego lata znów się pożegnamy” jest świetną książką, niestety ma też parę słabszych ogniw. Jedno z nich to dla mnie wątek romantyczny. Mam wobec niego mieszane uczucia, choć jednocześnie nie wyobrażam sobie powieści bez tego wątku. Były po prostu takie momenty, że mi przeszkadzał, bo gryzł się zresztą.

Ostatecznie polecam „Tego lata znów się pożegnamy”. Tę książkę czytało mi się trudno, ale doceniam czas, który z nią spędziłam. Ta opowieść o przyjaźni, stracie i radzeniu sobie z przeszłością bardzo do mnie trafiła. Chciałabym, żeby na rynku było więcej takich młodzieżówek.

[współpraca reklamowa]

[Diana]

[ współpraca reklamowa neonywab]

Tego lata znów się pożegnamy utrzymana jest w lekkiej tonacji a mimo wszystko opowiada o żałobie, dotyka lekko realizmu magicznego i próbuje pokazać nam dwie strony istnienia duchów. Najlepiej czyta się na raty, szczególnie że niektóre fragmenty bardzo mocno działają na wyobraźnię. Zagorzali fani serii Lux docenią to gdzie przenosi się akcja.

Co znajdziemy w środku;
✻ przyjaźń, która przetrwa wszystko;
☾ nawiedzony hotel oraz piękną scenerię do której aż chce się przenieść;
✻ dwie ścieżki czasowe teraz i przeszłość;
☾ wydarzenia opisane od strony Natalie w 1 osobie;
✻ cienką granicę między kłamstwem a nadzieją:
☾ bardzo ciekawie wykreowanych bohaterów, którzy dają nam do myślenia;
✻ różne relacje rodzinne i to jaki mają one wpływ na dzieci;
☾wplecenie w fabułę show o poszukiwaniu duchów.

"Metaforyczne duchy mogą okazać się bardziej przerażające niż horrory, bo nie trzymają reguł gatunku. Nie sposób ich odesłać starożytnym zaklęciem ani potężnym artefaktem. Mogą Cię nawiedzać do końca życia. Ale może to dobrze. Bo takie nawiedzenie nie musi być przerażające. To może być ciepłe, znajome uczucie. Czyjąś obecność lub głos, które przywołują wspomnienia, pobudzają do śmiechu i każą mocniej uwierzyć w siebie".

Jakakolwiek strata nigdy nie jest łatwa, a sam proces uzdrawiania jest różny, wcale nie szybki i jednorazowy. Autorka w bardzo ciekawy sposób opisuje jak żyć bez najlepszej przyjaciółki. W pewnym momencie duchy wydają się prawdziwe a w kolejnej czujemy, że daliśmy się nabrać, ale wciąż mamy nadzieję przez opisy jakie pojawiają się po pewnych ważnych scenach. Książka w jakimś stopniu zapada w pamięć, możemy z niej wycisnąć bardzo dużo dla siebie samych.

Opis książki bardzo mnie zauroczył, bo dzięki Lockwood i spółka nie potrafię przejść obojętnie koło żadnej książki o duchach. Proces żałoby jest bardzo dobrze opisany. Sam pomysł bardzo mi się spodobał. Nie jest to łatwa książka, ale warto po nią sięgnąć i poczuć jak niewiele trzeba by uwierzyć w siebie.

Polecam ❤

[Claire · Rating 3 out of 5]

With such an interesting and cool concept I just couldn’t help but wish there was more /atmosphere/. Like marry this book with Libba Bray or maybe that’s just because I love The Diviners and maybe I should re-read it.

Beyond that, this is a very touching and moving story about grief and friendship and why we believe the things we do, the power and comfort beliefs can provide even if we know they aren’t real - for a moment they can give one permission to release.

Pretty simple in prose and the page itself felt bare, but worth a read anyway because that story of grief and belief was very very good.

[K. · Rating 4 out of 5]

Content warnings: death of a loved one, grief, mental health, exploitation of the bereaved??

I picked this up for two reasons:
1. I adored the author's first book; and
2. One of my closest friends nearly died of an undiagnosed heart condition when we were 25, so the premise hit kind of close to home.

This was a fantastic YA contemporary - heartfelt and compelling. The jumps between the past and the present worked effectively to flesh out the relationship between the protagonist and her best friend, and the writing was lovely. The way the story included grief and mediums was well done, and all in all, I really enjoyed this story and the way it played out.

[Sol · Rating 3 out of 5]

Krótko, zwięźle i na temat: GIVE ME MORE BOOKS LIKE THIS!!!
To jak bardzo potrzebowałom czegoś co w dobry i sensowny sposób przedstawia żałobę bohaterów i to jak bardzo dobrze ta książka przdstawiła te tematy jest niezwykłe. Mam do tej książki jedno spore zastrzeżenie, ale o nim wspomnę dopiero w pełnej recenzji.
Nad oceną jeszcze się wacham, ale myślę, że 3.75 lub 4 będzie dla tej książki w sam raz✨

[Papa Carozeria · Rating 4 out of 5]

4.25 stars 🌟🌟🌟🌟✨

I can’t believe I ignored this book for so long! First let’s have some appreciation for the beautiful art on the cover…. Okay let’s continue

This book was so beautiful, I feel like mixing supernatural/paranormal elements and the emotions of grief can be done so well and Ms Turk definitely delivered.

The character development was also 🤌 AND DONT GET ME STARTED ON NATALIE AND LEANDER 😫😫😫

This book was so fun and really heart touching, this book needs to be more popular!!

I’ll (definitely) be waiting for (this book to get the hype it deserves)!!!

[Błękitny Kruk Czyta · Rating 4 out of 5]

To bardzo delikatna historia, która pięknie spaja żałobę po stracie przyjaciółki i obawę przed śmiercią w ogóle w jedno większe rozważanie. Bardzo lekki styl, a jednocześnie poetyczny – prosto przyjąć tę historię do serca i uwierzy w to, co czasem zdaje się nam niemożliwe: w siebie🫶🏻

[Wendy MacArthur · Rating 4 out of 5]

Great book about grief. Do ghosts exists? Finding your truth.
HORRIBLE cover that doesn't reflect the book. Don't judge this book by it's cover!!!

[PErvOL Books · Rating 3 out of 5]

3,25⭐️

[Sarah Ressler Wright · Rating 5 out of 5]

Excellent book, terrible cover. Loss of best friend and quest to uncover a ghost story-thoughtful and keeps you thinking and questioning. Really liked both plot and characters and satisfying ending.

[☆ Iga ☆ · Rating 3 out of 5]

Gdy sięgałxm po tę książkę, wiedziałxm o niej tyle: strata przyjaciółki, duchy. Nic więcej. Zastanawiałxm się, jak zostanie to ograne i czy będzie tu jakiś wątek nadnaturalny. Ostatecznie sprawa przedstawia się tak – Natalie po roku od śmierci przyjaciółki wraca na miejsce, gdzie od lat spędzały razem wakacje, żeby zająć się projektem szkolnym poświęconym zjawiskom nadprzyrodzonym. W czasie pobytu w Hotelu Harlow będzie się zastanawiać, czy Imogen próbuje się z nią skontaktować i mierzyć ze swoimi uczuciami, wspomnieniami i emocjami. Szczególnie, że u jej boku będzie pewien chłopak, który ma swój ukryty cel związany z seansami spirytystycznymi i pewną kobietą.
Ogromnie podobał mi się wątek romantyczny, który nie jest najważniejszy, ale dał mi mnóstwo przyjemnych uczuć. Ale najmocniejszym punktem książki jest wątek "kontaktu" z Imogen. To, że razem z nią łączymy elementy przeszłości z teraźniejszością, próbujemy się dowiedzieć, o co tak naprawdę chodzi, czy tyle przypadków jest możliwych i czy ktoś specjalnie kłamie? Byłxm tak wciągnięta, że nie chciałxm przestać jej czytać, ale potem przyszło zakończenie... i wszystko siadło. Nie wiem, czego to kwestia, ale straciłxm zainteresowanie. W ogólnym rozrachunku to jest dobra, momentami bardzo dobra, książka, ale czegoś jej brakło, żeby podbić moje serce. Może podbije wasze?








Cytaty:

Jest taka teoria, że duchy nawiedzają miejsca, w których zaznały bólu, przeżyły jakąś tragedię albo doświadczyły rażącej niesprawiedliwości. Jestem przekonana, że w niektórych przypadkach tak naprawdę jest, ale z mojego doświadczenia wynika, że równie często nawiedzają miejsca, w których były najszczęśliwsze.

Gdy kogoś kochamy, związane z nim przedmioty traktujemy tak, jakby nosiły na sobie jego ślady.

Może tak właśnie jest po śmierci. Przepadasz, ale jakś część ciebie, jakaś esencja zabarwia wszystko wokół.

Nieodparcie nasuwa mi się myśl, że gdyby słyszenie głosów tych, którzy odeszli, uznano za coś nornalnego, ludzie chętniej nadstawialiby uszu.

(...) dojście do prawdy może wydawać się niemożliwe, lecz to nie oznacza jeszcze, że prawda nie istnieje. Nie powinniśmy ustawać w jej poszukiwaniach, bo prawda się liczy. Zawsze.

Trudno się rozstać z dawnymi przekonaniami, choćby pojawiły się nowe, które każą je podważyć.

Przekonania nie są jak wiatr, który zmienia kierunek szybko i bez wysiłku. Przekonania są jak domy – potrzeba czasu, cierpliwości i wielu drobnych elementów, które do siebie pasują, żeby zbudować nowy, w którym da się żyć.

Ludzi nie da się wskrzesić, ale uczucia już tak. Wspomnienia. Ból. Choćbyś sądził, że zostawiłeś je za sobą, to nieprawda. Zawsze będą czaić się w cieniu i wielokrotnie rozchlastają cię równie boleśnie jak za pierwszym razem.

Że duchy to idee, które puszczasz w świat, a ludzie je podchwytują i rozwijają nawet wówczas, gdy ciebie już nie ma.

[Rebecca Upjohn · Rating 5 out of 5]

Natalie and Imogen are best friends, making plans for their futures the summer before their junior year of high school, when Imogen dies suddenly. A year later, Natalie embarks on a film project about fake ghost encounters for her upcoming Senior year, that takes her back to The Harlow Hotel in Estes Park, Colorado, where she and Imogen spent two weeks every summer together, and the place where Imogen died.

When she arrives, Natalie encounters Leander, a despised classmate, also working on his senior project focused on debunking the local medium who claims to speak to ghosts.
I'll Be Waiting for You is a story about coming to terms with loss and grief. But it is also a celebration of friendship, love, family and learning to see the strengths in ourselves and each other where we hadn't seen those possibilities before.

Written after reading an ARC

[Allison B · Rating 5 out of 5]

THIS WAS SO GOOOD!!! <3
love Natalie and Imogen!!! It's so sad and sweeping and gorgeous and haunting and funny.
One of my favorite YA's of the year so far FOR SURE! <3

Everyone should read, you will totally fall in love with Natalie and her dealing with the grief of losing Imogen. And of course, LEANDERRRR!

[Courtney · Rating 4 out of 5]

This is the best book I've read thus far this year. I don't appreciate the marketing on it though. The marketing focuses on the romance aspect of the book but I really think that is a tertiary storyline to her friendship and her grief. I loved the setting, I loved her journey, I really loved this book.

[whatbooknext · Rating 4 out of 5]

Do you believe in ghosts? Natalie has been asked this question before and is in the 'definitely not' camp of thinking. She does however, love anything scary, and she and her bestie Imogen, live for watching horror movies and sharing thoughts about them. Besides school, Natalie doesn't see much of Imogen, except for two weeks in the summer holidays. Both girl's families book out cabins next door to one another on the grounds of the Harlow Hotel.

The Harlow is famous for Spiritualists gathering there in the past to study and discuss all facets of the supernatural, and Natalie and Imogen are no different. They make the most of their short holiday time together, as Imogen' parents are strict with her time, always pushing her to achieve in music, academic studies and gain extra credits to attend a top university.

Natalie believes her friend to be the brainbox and she to be the brave one, and together they have great adventures in the grounds of the Harlow. But this special place and time is also the place where Natalie passes away from an undiagnosed medical condition, rocking Natalie's world off its axis.

One year later and in the summer before college, Natalie believes with the help of her therapist, loving mum and time passing, that she has recovered from the shock of losing Imogen.

Still a huge fan of horror movies and particularly a popular Ghost Hunting show, Natalie grabs an opportunity to complete a senior project over the summer back at Harlow Hotel. She wants to film her audition to appear on her favourite show with the handsome host.

She's not long there when she learns a guy from her school is also there for his senior project - researching the woman who died trying to prove ghosts are real. Leander is annoying, way too serious and full of opposite opinions about everything Natalie enjoys. His regular column at school gets more anger than readers, and she vows to avoid him.

But soon, they both realise they can help each other with their projects and other ideas the Harlow management doesn't know they're planning. Natalie's strong disbelief in ghosts begins to waver when she meets a woman Leander says is a fraud. Is she? Isn't she? Natalie's mental health begins to waver when event after event seems to prove that she was wrong all along. Is Imogen trying to connect with her from the other side?


I'll Be Waiting for You begins with besties, Natalie and Imogen, and I thought they were freshman (early high school) at first. They are in fact nearer the end of high school, and this begins to be clearer very quickly. The friendship between them is something special and very real, making the loss of Imogen all the more shocking.

We are back with Natalie a year after losing her friend, knowing that it was a year of terrible grief, and much therapy - to get Natalie in a better place. A place where she believes she is okay.

But this isn't the only belief that is shaken in Natalie's world. There's a guy she dislikes, a disbelief in ghosts and the surety that she'll be fine returning to the special places she shared with Imogen, and the place she passed away. All of these are tossed around in her mind as she swings from believing in the supernatural, to not believing and back again.

Written brilliantly, it made me swing with her. Is Imogen really with her? Is the psychic a fraud? Is she telling the truth? Is Imogen putting words in people's mouths from the grave?

Whether you believe in the supernatural or not, I'll Be Waiting for You is a beautiful novel of love, loss, grief and rebuilding. It's about finding the belief in yourself that others express, and moving on through grief, with a little romance in there too.

Loved it.

Thanks Allen & Unwin for the ARC of this novel.

Age - 12+

[Nicole Austin · Rating 5 out of 5]

Thank you Netgalley and Little Brown Books for Young Readers for the ARC in exchange for an honest review!

"I'll Be Waiting for You" by Mariko Turk is a YA exploration of grief, friendship, and the complexities of belief, wrapped in a story that alternates between heart-wrenching and hopeful. If you are a fan of gorgeous YA contemporaries centered around overcoming grief and the power of belief and love, then you will absolutely adore this book.

The story revolves around Natalie and Imogen, best friends who share a passion for the paranormal. Their annual summer trips to the haunted Harlow Hotel in Estes Park, Colorado, were a cherished tradition until tragedy strikes and Imogen dies suddenly. A year later, Natalie finds herself back at the hotel for her senior project, grappling with her grief and the memories of her lost friend. The story focuses on Natalie figuring out that she isn’t as “moved on” as she thought.

Turk skillfully captures the nuances of grief, portraying Natalie's journey towards acceptance and healing with sensitivity and authenticity. Through Natalie's senior project on paranormal activity, you will witness her struggle to reconcile her beliefs with the harsh reality of loss. The portrayal of grief is both beautiful and profound, offering you a deeply emotional experience without feeling overwhelming. There was a concept explored in the book about “metaphorical ghosts,” and I absolutely loved this idea. This idea helps you think of “ghosts” in a new way with how even when those you love are gone, they can still “haunt” you and be a part of your life, which is such a beautiful idea.

I also really enjoyed Natalie’s characterization. Throughout the book, she deals with her grief as well as her own inferiority complex where she doesn’t think she’s smart enough to pursue her own interests (acting) because she isn’t like her best friend. Imogen is smart in the “traditional” way and because Natalie perceives herself to be inferior to her best friend even though she is smart in more unconventional ways, she’s too scared to reach out and try something new. This really helped develop her character as she learns to both move on from her grief and to move on from her own inferiority complex. She felt extremely relatable, and if you are someone who has ever had the “smart” best friend, then you will definitely be able to connect to Natalie. I do wish that Imogen was developed a bit more, but the flashbacks definitely did help flesh her out more so she wasn’t as one-dimensional; I just wish we were able to experience her perspective.

The romance is sweet and developed nicely in the book. While not exactly enemies-to-lovers, it starts with feelings of annoyance that develop to friendship and romance. It was a bit fast though, but that is to be expected in a plot that takes place in just a few days. I really liked Leander’s backstory and the focus on when the power of belief can sometimes have consequences, like how some take advantage of others who just want to experience a feeling of hope and relief.

Overall, "I'll Be Waiting for You" is a touching and moving read that leaves a lasting impression, showing you the importance of holding onto hope, even in the darkest of times, and the power of moving on while still holding on to “metaphorical ghosts.” I absolutely loved this book, and I can’t wait for more from Turk.

[faythetraveler · Rating 4 out of 5]

„Tak na serio nie wierzę w żadne duchy. Byłoby super, gdybyśmy po śmierci stawali się przezroczystymi wersjami samych siebie, które mogą przechodzić przez ściany, wysyłać zaszyfrowane wiadomości i kończyć niedokończone sprawy. Po prostu nie sądzę, żeby to była prawda.”

🎶 Hugging You (Acoustic) - Tom Rosenthal, Billie Marten

gatunek: young adult, literatura obyczajowa
rekomendowany wiek: 12+

Natalie i Imogen są nierozłączne. Te dwie dziewczynki są tak różne, że perfekcyjnie uzupełniają się nawzajem. Mają pewne wspólne miejsce, w którym spędzają razem lato — nawiedzony hotel Harlow, raj dla spirytualistów. Sceptyczna Natalie jest zafascynowana tym, z jaką pasją Imogen opowiada o możliwych paranormalnych scenariuszach, a jej bujna wyobraźnia zawsze umila im wspólny czas. Kiedy niewiele ponad kilka godzin od ich ostatniej zabawy z planszą Ouija Imogen umiera, świat Natalie wywraca się do góry nogami. Po miesiącach żałoby i terapii dziewczyna staje na nogi i obiera za cel pewien projekt, który wymaga od niej powrotu do hotelu Harlow. Hotelu, w którym jej sceptycyzm zostaje wystawiony na próbę, kiedy lokalne medium zwraca się do niej przezwiskiem znanym tylko Imogen.

”Ale potem Madame Althea patrzy prosto na mnie, a jej bladobłękitne oczy lśnią, gdy mówi:
- Orzeszku.”

Tego lata znów się pożegnamy to przyjemna i lekka młodzieżówka, która opowiada o pięknej przyjaźni i stracie. Ta opowieść to nie tylko ciekawa fabuła pełna smaczków dla prawdziwych fanów zjawisk paranormalnych, ale także historia młodej dziewczyny, która boryka się z wątpliwościami co do własnej wartości. Jak na młodzieżówkę przystało, ta książka pełna jest morałów i pięknych prawd, a zwieńcza ją wzruszający moment, w którym bohatera znajduje w sobie dojrzałość do tego, by zrozumieć i uwierzyć, przede wszystkim w samą siebie.

Jedną gwiazdkę odejmuję za brak łez — mimo tego, że było pięknie, to jednak nie poruszyła mnie do głębi tak jak na przykład Eleonora & Park. Choć Tego lata znów się pożegnamy porównałabym raczej do Przewodnika po zbrodni niegrzecznej dziewczynki — mamy tutaj swego rodzaju misje i wspólnika, Leandra, który okazuje się zbawieniem dla naszej bohaterki i jej wrażliwego serca. Obojgu nie brakuje odwagi, a ich interakcje przepełnione są zarówno słodkimi jak i niezręcznym momentami. Brakowało mi jednak głębi tej więzi między nimi, czy zwrotów akcji, które uwydatniłyby piękno tych ostatnich momentów. Wiem, że ta opowieść miała za zadanie wzruszyć, a nie wzruszyła do łez, stąd gwiazdka mniej.

Polecam, jeśli kochasz motywy:
• nastoletniej, silnej przyjaźni
• duchów i spirytualizmu
• straty i żaloby
• poszukiwaniu życiowego celu
• projektu szkolnego
• pierwszej miłości
• nawiedzonego hotelu

Dziękuję wydawnictwu WAB serii Neony za egzemplarz w ramach współpracy reklamowej. Ściskam!

[Addy McGarr · Rating 5 out of 5]

Books rarely make me emotional. I feel that I'm a bit of a hardened veteran when it comes to emotional trauma (I read The Bell Jar when I was 12) and can sometimes be a little desensitized to the suffering of fictional characters. That said, this book made my heart hurt.

I'll Be Waiting for You opens on a fairly normal scene - two young girls having a blast at a hotel in the summer. This pair are inseparable and are not looking forward to one of them leaving for piano camp the next day. As Imogen and Natalie walk back to their respective cabins after their last night together, they wish each other goodnight and make small talk about the rest of the summer. They have no idea that this will be their last night together.

One year later, Natalie returns to the Harlow Hotel to complete her senior project and submit her audition tape to the TV show Ghost Chasers. She might have to live with an annoying boy from her grade, but she won't let that stop her from putting together a great tape of some fake ghosts to get on that TV show. And ghosts definitely are fake...right?

I have never lost a best friend. Okay, well, I definitely have, but we were separated by silly arguments, never by death. The specific pain that Natalie suffers after losing Imogen is not one that I am familiar with, thankfully, but I have definitely lost those that I love before, and Natalie's grief feels familiar is a horrible yet comforting way. One of the strongest points of this book, for me, was the depiction of grief and how it can completely change a person practically overnight. Seeing Natalie work through her grief a full year after her best friend's death was very relatable and felt like one of the more accurate depictions of grief I've read in awhile.

The other major strength that this book has is the relationship between Natalie and Leander. The two definitely start out as enemies and rivals, but the development of their relationship is slow, careful, and realistic. You'll find no insta-love here, nor will you get the usual teen angst or toxic nonsense that marks a lot of YA fiction. Leander and Natalie have numerous healthy, respectful conversations that warmed my heart completely. Natalie's other relationships, like the one she has with her mom, also shine because of the ways that they talk and support each other. Not every character is healthy and perfect, but they all feel real, which can sometimes be a challenge in this genre.

If you enjoyed If I Promise You Wings, you will love this title. Natalie and Leander occupy a very soft space in my heart, and so does this book.

[Belle · Rating 5 out of 5]

I received this book as a free ARC from theNOVL and Little, Brown, and although it was published in April, I only just finished it—completely in one day! I'll Be Waiting for You was such a compelling read, perfect for spooky season.

The story follows Natalie and Imogen, best friends who love all things supernatural, though in different ways. Imogen truly believes in the supernatural, while Natalie just enjoys the thrill of a good scare. But when Imogen dies during the last night of their summer stay at a haunted resort, Natalie returns the following year and starts experiencing supernatural occurrences herself—or so it seems. On top of that, there’s a new, condescending guy at school who seems to be everywhere, and maybe Natalie kind of likes him?

I was immediately pulled in by the setting of Estes Park, Colorado, a place I visited as a child, so the atmosphere felt familiar and nostalgic to me. But the story also surprised me. I didn’t read the synopsis too closely before starting, so the way chapter one ends took me by surprise—it starts with a bang! The cover had me expecting something more rom-com-like with its pink background and hummingbirds, but this book is so much more than that. While there is romance, the tone is much spookier and more emotional than the cover suggests.

This is the perfect book for October. It’s not a full-on horror story, but it’s subtly spooky, with ghosts and hauntings that are more about emotions and memories than jump scares. The story is told through flashbacks, giving us a window into both the "before" and "after" of Natalie and Imogen’s friendship.

One thing I found really unique is the way the book distinguishes between "fun scary" and "sad scary." Natalie loves the thrill of jump scares and scary movies, but when it comes to things like people speaking to their dead relatives, that crosses into "sad scary" for her. It’s an interesting distinction that I hadn’t thought about before, and it added a lot of depth to Natalie’s character.

What I loved most about this book is how it tackles grief. It likens grief to being haunted—not by literal ghosts, but by memories and the things people leave behind. And instead of framing this as something negative, the book suggests that this haunting can be good, a way to honor those we've lost and keep them with us in a positive way. It’s a beautiful take on the idea of being "haunted" by someone.

If you’re looking for a thoughtful, emotional book with just the right amount of spookiness, I highly recommend reading this one in October. It may not be a typical ghost story, but it will definitely leave an impression.