What do you think?
Rate this book
Czartoryska. Historia o marzycielce
Porywająca i pełna mrocznych sekretów opowieść o Izabeli Czartoryskiej
Oto historia jednego z najbardziej tajemniczych polskich rodów opowiedziana z kobiecej perspektywy i kobiecym głosem. To opowieść nie tylko o ówczesnych realiach, lecz także o tajemnicach, które nigdy nie miały wyjść na jaw, i o rozrywających serce dramatach.
***
Miała zaledwie piętnaście lat, gdy została zmuszona do poślubienia swojego wuja. Była zdradzana przez małżonka przez cały czas trwania ich związku. Kilkukrotnie otarła się o śmierć. Straciła czworo dzieci, a jednak zwyciężyła w niej wielka wola życia.
***
Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych magnatek w polskiej historii. Co wiemy o niej naprawdę? Niewiele. Ukazywana jest zazwyczaj jako ekscentryczna dama o bujnym życiu uczuciowym, która bez oporów spełniała swoje marzenia i zachcianki. Dziś zapewne uznano by jąza celebrytkę.
Prawda o Izabeli jest jednak inna. Nie była drapieżną lwicą salonową, nie szukała przygód w ramionach kolejnych kochanków. Ówcześni pamiętnikarze wspominają ją jako kobietę ciepłą, wrażliwą i życzliwą. Wiemy, ze cierpiała na nawracającą depresję, do której skłonność odziedziczyły jej dzieci – Adam i Cecylia.
***
Zbeletryzowana biografia arystokratki, która przy bliższym poznaniu, okazuje się być jedną z nas. Zadziwiające, ile jest podobieństw, zmienił się tylko kostium historyczny…
Oto historia jednego z najbardziej tajemniczych polskich rodów opowiedziana z kobiecej perspektywy i kobiecym głosem. To opowieść nie tylko o ówczesnych realiach, lecz także o tajemnicach, które nigdy nie miały wyjść na jaw, i o rozrywających serce dramatach.
***
Miała zaledwie piętnaście lat, gdy została zmuszona do poślubienia swojego wuja. Była zdradzana przez małżonka przez cały czas trwania ich związku. Kilkukrotnie otarła się o śmierć. Straciła czworo dzieci, a jednak zwyciężyła w niej wielka wola życia.
***
Jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych magnatek w polskiej historii. Co wiemy o niej naprawdę? Niewiele. Ukazywana jest zazwyczaj jako ekscentryczna dama o bujnym życiu uczuciowym, która bez oporów spełniała swoje marzenia i zachcianki. Dziś zapewne uznano by jąza celebrytkę.
Prawda o Izabeli jest jednak inna. Nie była drapieżną lwicą salonową, nie szukała przygód w ramionach kolejnych kochanków. Ówcześni pamiętnikarze wspominają ją jako kobietę ciepłą, wrażliwą i życzliwą. Wiemy, ze cierpiała na nawracającą depresję, do której skłonność odziedziczyły jej dzieci – Adam i Cecylia.
***
Zbeletryzowana biografia arystokratki, która przy bliższym poznaniu, okazuje się być jedną z nas. Zadziwiające, ile jest podobieństw, zmienił się tylko kostium historyczny…
512 pages, Paperback
First published May 29, 2025
2 people are currently reading
66 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 18 of 18 reviews
November 6, 2024
Książki o wyjątkowych i silnych kobietach są dla mnie niesamowicie inspirujące, a jedną z takich kobiet jest bez wątpienia księżna Izabela Czartoryska, o której fantastycznie pisze w powieści „Czartoryska. Historia o marzycielce” Monika Raspen. I spieszę z opinią, zanim pojawi się kolejna powieść Autorki „Wnuczka Fabergé. Kobiety Romanowów”. Widzieliście jak będzie pięknie wydana? Ja już się zakochałam w jej pięknym wydaniu.
"Mężczyznę się rozgrzesza, kobietę się rozlicza"
XVIII wiek nie jest okresem łatwym dla kobiet, szczególnie dla silnych, ambitnych i nieustępliwych. Również rolą przewidzianą dla Izabeli jest małżeństwo, którego celem jest utrzymanie majątku w rodzinie i rodzenie dzieci. Jednak los, który ją czeka, okazuje się o wiele bardziej skomplikowany.
Autorka opowiada fascynującą historię kobiety, której życie naznaczone jest zarówno bolesnymi stratami, jak i wielkimi triumfami. Marzenia o szczęśliwym macierzyństwie i życiu małżeńskim szybko się rozwiewają. Główna bohaterka za sprawą bolesnej rzeczywistości przechodzi znaczącą przemianę. Od naiwnych początków, po kobiecość pełną siły, ambicji i niepokornego ducha. Staje się kobietą, która nie boi się mówić, co myśli, i walczyć o siebie nie tracąc nadziei i marzeń o lepszym świecie.
Autorka z olbrzymią wiarygodnością roztacza przed nami ówczesne życie wyższych sfer obfitujące w intrygi, romanse i polityczne układy. Izabela nie jest jego biernym uczestnikiem, a wytrawnym graczem potrafiącym wykorzystać swoją inteligencję, charyzmę i znajomość ludzkich emocji, by realizować własne cele i zdobywać wpływy stając się jedną z najważniejszych postaci na europejskich dworach. Czy to jednak wystarczy, by wygrać w odwiecznym sporze z jej bezwzględną szwagierką Elżbietą Lubomirską?
To fascynująca i inspirująca opowieść, napisana szalenie wciągająco i z rozmachem. Nie brak w niej sławnych postaci znanych z kart historii i klimatu XVIII-wiecznej Europy. Właśnie dzięki powieściom takim jak ta pokochałam historię i z przyjemnością przenoszę się na ich kartach w dawne czasy. Bo „Czartoryska. Historia o marzycielce” jest nie tylko bogatym źródłem informacji, ale przede wszystkim emocji zrodzonych z rodzinnych dramatów i tajemnic wyłaniających się stopniowo z ukrycia.
Bardzo polubiłam też piękny styl Autorki, jej dbałość o wierne oddanie realiów historycznych i emocji bohaterów i już cieszę się na kolejne nasze spotkanie literackie w styczniu. Was również zachęcam do zarezerwowania sobie czasu dla powieści Moniki Raspen, gwarantuję, że umilą Wam jesienne i zimowe wieczory.
"Mężczyznę się rozgrzesza, kobietę się rozlicza"
XVIII wiek nie jest okresem łatwym dla kobiet, szczególnie dla silnych, ambitnych i nieustępliwych. Również rolą przewidzianą dla Izabeli jest małżeństwo, którego celem jest utrzymanie majątku w rodzinie i rodzenie dzieci. Jednak los, który ją czeka, okazuje się o wiele bardziej skomplikowany.
Autorka opowiada fascynującą historię kobiety, której życie naznaczone jest zarówno bolesnymi stratami, jak i wielkimi triumfami. Marzenia o szczęśliwym macierzyństwie i życiu małżeńskim szybko się rozwiewają. Główna bohaterka za sprawą bolesnej rzeczywistości przechodzi znaczącą przemianę. Od naiwnych początków, po kobiecość pełną siły, ambicji i niepokornego ducha. Staje się kobietą, która nie boi się mówić, co myśli, i walczyć o siebie nie tracąc nadziei i marzeń o lepszym świecie.
Autorka z olbrzymią wiarygodnością roztacza przed nami ówczesne życie wyższych sfer obfitujące w intrygi, romanse i polityczne układy. Izabela nie jest jego biernym uczestnikiem, a wytrawnym graczem potrafiącym wykorzystać swoją inteligencję, charyzmę i znajomość ludzkich emocji, by realizować własne cele i zdobywać wpływy stając się jedną z najważniejszych postaci na europejskich dworach. Czy to jednak wystarczy, by wygrać w odwiecznym sporze z jej bezwzględną szwagierką Elżbietą Lubomirską?
To fascynująca i inspirująca opowieść, napisana szalenie wciągająco i z rozmachem. Nie brak w niej sławnych postaci znanych z kart historii i klimatu XVIII-wiecznej Europy. Właśnie dzięki powieściom takim jak ta pokochałam historię i z przyjemnością przenoszę się na ich kartach w dawne czasy. Bo „Czartoryska. Historia o marzycielce” jest nie tylko bogatym źródłem informacji, ale przede wszystkim emocji zrodzonych z rodzinnych dramatów i tajemnic wyłaniających się stopniowo z ukrycia.
Bardzo polubiłam też piękny styl Autorki, jej dbałość o wierne oddanie realiów historycznych i emocji bohaterów i już cieszę się na kolejne nasze spotkanie literackie w styczniu. Was również zachęcam do zarezerwowania sobie czasu dla powieści Moniki Raspen, gwarantuję, że umilą Wam jesienne i zimowe wieczory.
June 25, 2024
Świetnie się czyta, historia wciąga, toczy się wartko. Dodatkowym plusem jest skupienie się na postaciach kobiecych. Czasami jednak nienaturalnie wypada postrzeganie wszystkiego z bardzo współczesnej perspektywy.
June 10, 2024
Uwielbiam powieści historyczne, które zabierają mnie do czasów jakże innych od tych w których żyjemy obecnie.
W powieści "Czartoryska" przeczytamy o losach Izabeli Czartoryskiej, kobiecie mimo życiowych tragedii, która nosi w sobie wielkie pokłady siły do dalszego życia. Jako piętnastolatka poślubiła wuja aby zatrzymać w rodzinie majątek. Jest Arystokratką noszącą w sercu wiele tajemnic i sekretów o których raczej żeby się nikt nie dowiedział. Izabela nie miała szczęścia w miłości i jej życie nie było jej marzeniem lecz jako kobieta była życzliwa, ciepła i dobra. Nie poddawała się i miała wiele zachcianek, które jak najbardziej starała się zaspakajać.
🌼
Autorka w piękny sposób napisała powieść w której przedstawiła nam osobę Izabeli, kobiety takiej samej jak każda z nas.
Jest to powieść, w której poznamy obraz całego rodu Czartoryskiego, pełnych sekretów skrywanych na dnie serca.
🌼
Cieszę się że mogłam przeczytać tak piękną powieść historyczną pełną intryg, zagadek, bólu i dramatów, które momentami rozrywają serca.
Poznajemy wielu bohaterów, o których z pewnością będziemy pamiętać. Niebawem z pewnością ukaże się druga część i poznamy ich dalsze losy.
Książka bardzo mi się podobała i polecam ją każdemu bo jest warta przeczytania.
Bardzo polecam!!!
W powieści "Czartoryska" przeczytamy o losach Izabeli Czartoryskiej, kobiecie mimo życiowych tragedii, która nosi w sobie wielkie pokłady siły do dalszego życia. Jako piętnastolatka poślubiła wuja aby zatrzymać w rodzinie majątek. Jest Arystokratką noszącą w sercu wiele tajemnic i sekretów o których raczej żeby się nikt nie dowiedział. Izabela nie miała szczęścia w miłości i jej życie nie było jej marzeniem lecz jako kobieta była życzliwa, ciepła i dobra. Nie poddawała się i miała wiele zachcianek, które jak najbardziej starała się zaspakajać.
🌼
Autorka w piękny sposób napisała powieść w której przedstawiła nam osobę Izabeli, kobiety takiej samej jak każda z nas.
Jest to powieść, w której poznamy obraz całego rodu Czartoryskiego, pełnych sekretów skrywanych na dnie serca.
🌼
Cieszę się że mogłam przeczytać tak piękną powieść historyczną pełną intryg, zagadek, bólu i dramatów, które momentami rozrywają serca.
Poznajemy wielu bohaterów, o których z pewnością będziemy pamiętać. Niebawem z pewnością ukaże się druga część i poznamy ich dalsze losy.
Książka bardzo mi się podobała i polecam ją każdemu bo jest warta przeczytania.
Bardzo polecam!!!
January 27, 2025
Polska księżna jedną z największych skandalistek wśród arystokracji – „Czartoryska. Historia o marzycielce” recenzja
Co jest potrzebne do szczęścia? Izabela Czartoryska ma wszystko: majątek, koneksje rodzinne, piękne posiadłości i przystojnego męża. Mimo to kobieta czuje się uwięziona
w swoim związku.
Monika Raspen w książce „Czartoryska. Historia o marzycielce”, rozprawia się
z narastającymi przez lata mitami i plotkami na temat Izabeli. Historia zapamiętała ją jako skandalistkę, kochankę króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz królową arystokratycznych salonów. Raspen pokazuje nam inne oblicze księżnej. Izabelę poznajemy jako piętnastoletnią dziewczynkę, która jest zmuszona do poślubienia swojego wuja. Wszystko po to, by nie dzielić rodzinnego majątku. Bycie Czartoryską już zawsze będzie największym przekleństwem Izabeli. Kobieta podejmując decyzje musi kierować się interesami swojej rodziny. Nie ważne, czego sama pragnie, nie ważne kogo kocha, nie ważne, czy to co zrobi będzie korzystne dla niej. Liczy się tylko to, czy w ostatecznym rozrachunku Familia Czartoryskich zyska, czy straci.
W swojej książce Monika Raspen zwraca uwagę na dwa aspekty. Pierwszym z nich jest wykształcenie. Akcja książki przenosi nas do XVIII wieku. Kobiety nie mają żadnych praw. Nikt też specjalnie nie troszczy się o ich wykształcenie. Panny z dobrych domów mają znać języki oraz przestrzegać zasad etykiety. Tuż po swoim zamążpójściu, Izabela w bolesny sposób przekonuje się, że luki w wykształceniu narażają ją na drwiny i manipulacje, ze strony innych członków warszawskiej socjety. Z pomocą przyjaciółek stara się nadrobić braki w edukacji. Dzięki temu zyskuje pewność siebie. Coraz większa wiedza sprawia, że kobieta zaczyna wierzyć w siebie, dążyć do niezależności. Izabela stopniowo dzięki zdobywaniu wiedzy oraz wsparciu mądrych osób odzyskuje panowanie nad własnym życiem. Zaczyna mówić swoim głosem, walczy o swoje wybory i coraz częściej sprzeciwia się Familii.
Drugi aspekt to dyskryminacja kobiet. Mężczyzna jest panem i władcą. Nieposłuszną żonę może bić, głodzić, zamknąć w zakonie lub zakładzie dla obłąkanych. Zarówno wspólnoty modlitewne, jak też szpitale psychiatryczne to tak naprawdę więzienia bez wyjścia, w których nieposłuszne kobiety czeka przemoc, głodowanie i praca ponad siły. Raspen boleśnie uwypukla, fakt, że panie nie są solidarne. Często znajdują dziką przyjemność w dręczeniu i torturowaniu innych kobiet. Brak praw politycznych, ekonomicznych oraz odpowiedniej edukacji, daje mężczyznom władzę absolutną. Kobieta jest jedną z części inwentarza, której wartość określa się liczbą urodzonych dzieci, najlepiej synów rzecz jasna.
Jeżeli lubisz powieści historyczne, jeżeli szukasz książek, w które skłaniają do refleksji, koniecznie przeczytaj „Czartoryską. Historię o marzycielce” Moniki Raspen.
Co jest potrzebne do szczęścia? Izabela Czartoryska ma wszystko: majątek, koneksje rodzinne, piękne posiadłości i przystojnego męża. Mimo to kobieta czuje się uwięziona
w swoim związku.
Monika Raspen w książce „Czartoryska. Historia o marzycielce”, rozprawia się
z narastającymi przez lata mitami i plotkami na temat Izabeli. Historia zapamiętała ją jako skandalistkę, kochankę króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz królową arystokratycznych salonów. Raspen pokazuje nam inne oblicze księżnej. Izabelę poznajemy jako piętnastoletnią dziewczynkę, która jest zmuszona do poślubienia swojego wuja. Wszystko po to, by nie dzielić rodzinnego majątku. Bycie Czartoryską już zawsze będzie największym przekleństwem Izabeli. Kobieta podejmując decyzje musi kierować się interesami swojej rodziny. Nie ważne, czego sama pragnie, nie ważne kogo kocha, nie ważne, czy to co zrobi będzie korzystne dla niej. Liczy się tylko to, czy w ostatecznym rozrachunku Familia Czartoryskich zyska, czy straci.
W swojej książce Monika Raspen zwraca uwagę na dwa aspekty. Pierwszym z nich jest wykształcenie. Akcja książki przenosi nas do XVIII wieku. Kobiety nie mają żadnych praw. Nikt też specjalnie nie troszczy się o ich wykształcenie. Panny z dobrych domów mają znać języki oraz przestrzegać zasad etykiety. Tuż po swoim zamążpójściu, Izabela w bolesny sposób przekonuje się, że luki w wykształceniu narażają ją na drwiny i manipulacje, ze strony innych członków warszawskiej socjety. Z pomocą przyjaciółek stara się nadrobić braki w edukacji. Dzięki temu zyskuje pewność siebie. Coraz większa wiedza sprawia, że kobieta zaczyna wierzyć w siebie, dążyć do niezależności. Izabela stopniowo dzięki zdobywaniu wiedzy oraz wsparciu mądrych osób odzyskuje panowanie nad własnym życiem. Zaczyna mówić swoim głosem, walczy o swoje wybory i coraz częściej sprzeciwia się Familii.
Drugi aspekt to dyskryminacja kobiet. Mężczyzna jest panem i władcą. Nieposłuszną żonę może bić, głodzić, zamknąć w zakonie lub zakładzie dla obłąkanych. Zarówno wspólnoty modlitewne, jak też szpitale psychiatryczne to tak naprawdę więzienia bez wyjścia, w których nieposłuszne kobiety czeka przemoc, głodowanie i praca ponad siły. Raspen boleśnie uwypukla, fakt, że panie nie są solidarne. Często znajdują dziką przyjemność w dręczeniu i torturowaniu innych kobiet. Brak praw politycznych, ekonomicznych oraz odpowiedniej edukacji, daje mężczyznom władzę absolutną. Kobieta jest jedną z części inwentarza, której wartość określa się liczbą urodzonych dzieci, najlepiej synów rzecz jasna.
Jeżeli lubisz powieści historyczne, jeżeli szukasz książek, w które skłaniają do refleksji, koniecznie przeczytaj „Czartoryską. Historię o marzycielce” Moniki Raspen.
June 22, 2025
„Czartoryska. Historia o marzycielce” Moniki Raspen to powieść historyczna, osnuta wokół życia Izabeli z Flemingów Czartoryskiej – arystokratki, pisarki, mecenaski i kolekcjonerki, której biografia staje się tu kanwą opowieści o pamięci, stereotypach epoki, sile rodzinnych powiązań, obowiązku oraz kobiecej sprawczości i tożsamości. Autorka nie proponuje jednak klasycznej biografii ani faktograficznego ujęcia dziejów. To literacka rekonstrukcja emocji, intencji i marzeń oraz najskrytszych pragnień – subtelna, refleksyjna, niekiedy wręcz poetycka.
Narracja została rozdzielona pomiędzy kilka głosów, co czyni tekst wielowarstwowym i wielogłosowym – zarówno w wymiarze literackim, jak i społecznym. Choć Izabela z Flemingów Czartoryska stanowi bezdyskusyjne centrum opowieści, nie jest jej jedyną narratorką. Raspen oddaje głos także innym postaciom – zarówno bliskim Izabeli, jak i tym, których losy splatają się z jej życiem w sposób bardziej pośredni. Dzięki temu portret bohaterki nabiera głębi, a wydarzenia zyskują nowe perspektywy. Podobnie dzieje się z przedstawionymi w powieści realiami Rzeczpospolitej.
Zabieg narracyjny, oparty na polifonii, pozwala czytelnikowi nie tylko wejść w świat Izabeli, ale także spojrzeć na nią z zewnątrz – oczami męża, Adama Kazimierza; przyjaciółki, Księżnej Jabłonowskiej; ojca, służek oraz wrogów, w tym Elżbiety Lubomirskiej. Autorka dodatkowo wprowadza perspektywę zarówno rzeczywistych postaci historycznych, jak Królowa Maria Leszczyńska, jak i fikcyjnych, takich jak Amelia – siostra Izabeli. Każda z tych postaci niesie własny ładunek emocjonalny, własne spojrzenie na czasy, w których przyszło żyć głównej bohaterce, obowiązki, historię i marzenia. Raspen wykorzystuje te głosy, by zderzyć różne wizje życia, odpowiedzialności, poprawności i sposoby myślenia. Co istotne, nie hierarchizuje ich – każdy głos jest pełnoprawny, a ich współistnienie stanowi fundament kompozycyjny powieści.
Struktura utworu opiera się na sekwencji narracji, momentami przybierających charakter monologów wewnętrznych. Przeszłość i teraźniejszość przenikają się – nie w formie retrospekcji, ale wspomnień relacjonowanych w ramach bieżącej narracji. Jedyna niekonsekwencja chronologiczna pojawia się w końcówce powieści – tam autorka zdecydowanie wyprzedza bieżącą narrację i przewiduje przyszłe wydarzenia.
Prowadzona w ten sposób narracja umożliwia wielopłaszczyznową analizę wydarzeń – mniej może samego upadku Rzeczypospolitej, a zdecydowanie bardziej stworzenia muzeum w Puławach, działalności patriotycznej Izabeli – i pozwala na zachowanie literackiej spójności opowieści.
Choć język powieści jest stylizowany, to nie staje się nieczytelny, gdyż autorka nie sili się na jego archaizację. Często wręcz w zabawny sposób przemyca znane nam powiedzenia i bon moty. Raspen posługuje się bogatym językiem, jej styl narracji jest płynny, pomimo czerpania garściami z tradycji epistolarnej i pamiętnikarskiej. O jakości jej pióra świadczy fakt, że pomimo mnogości nazwisk, miejscowości oraz postaci historycznych, o których wspomina, styl pozostaje przystępny.
Dzięki melodyjnemu rytmowi i obrazowemu słownictwu rozbudowane zdania nie męczą – przeciwnie, nadają narracji lekkość i tempo. Lekkości narracji zdecydowanie dodają trafne riposty, często prezentowane przez autorkę w dialogach głównych postaci – tutaj celuje księżna Jabłonowska, która w toku historii wyrosła na moją ulubienicę. Autorka unika skrótów myślowych, konstruując frazy z wyczuciem dla czytelnika, który nie musi przecież znać historii i emocjonalnego tła przedstawianych wydarzeń. Ten język nie służy wyłącznie rekonstrukcji epoki – buduje również atmosferę niepokoju, tęsknoty i nieustannego balansowania między miłością do samej siebie a miłością do bliskich, z którymi mierzy się główna bohaterka.
Okres historyczny prezentowany w powieści obejmuje drugą połowę XVIII wieku i pierwsze dekady XIX stulecia – od młodości Izabeli do jej decyzji o przeprowadzce do Puław i dbaniu o spadek po teściowej. To czas, w którym kobieta mogła kochać i wpływać, ale rzadko mogła decydować. Raspen pokazuje, że Izabela łamała tę zasadę – i budziła tym jednocześnie podziw, niezrozumienie i opór.
Portrety postaci są psychologicznie pogłębione. Adam Kazimierz nie jest tu wyłącznie partnerem, lecz mężczyzną rozdwojonym między swoimi potrzebami a obowiązkiem i szacunkiem, jaki budzi w nim żona. Jednocześnie relacje Izabeli z Adamem wpisują się w szerszy kontekst epoki, ale mają też charakter głęboko osobisty – nasycony sprzecznościami, emocjonalnymi stratami i niedopowiedzeniami. Poza nim autorka umiejętnie kreśli portrety towarzystwa Izabeli i fikcyjnej postaci jej siostry, która w powieści odpowiada za stworzenie zrębów tak podziwianej na świecie kolekcji Czartoryskich.
„Czartoryska” to powieść niejednoznaczna – równie mocno opowiada o konkretnej postaci historycznej, co o mechanizmach pamięci i kobiecym głosie w realiach, które deprecjonowały jej prawa. Konstrukcja wielogłosowa, styl nasycony uczuciem i obrazowością, a także silna obecność tematów tożsamości, dziedzictwa i obowiązku czynią z niej książkę, która przekracza ramy literatury historycznej i staje się refleksją nad kondycją człowieka i kobiety w świecie.
Swoje intencje w posłowiu pięknie opisuje sama autorka. Jej świadomość historyczna i pewność celu, który chce osiągnąć, imponują. Jednak, zachowując całkowity obiektywizm, nie sposób nie wspomnieć o rozwiniętych w powieści wątkach paranormalnych. Jestem świadoma, iż towarzystwo dworskie, pomimo światłości, którą się chwaliło, wciąż żyło w przekonaniu o istotnym wpływie sił wyższych na życie każdego człowieka. Tę skłonność Monika Raspen wykorzystuje, aby w treści książki zbudować dodatkową, jakby boczną narrację – opowiadającą właśnie o wpływie profetyzmu i czarnej wręcz magii na życie arystokracji. To jedyne, co w powieści mi przeszkadzało. Bujna historia Czartoryskich nie wymagała moim zdaniem takiego zabiegu, choć nie deprecjonuje wartości przedstawienia przez autorkę tej strony życia teoretycznie wierzącej i nieustępującej w wierze arystokracji.
To, co cenię w beletrystyce historycznej, to zdecydowanie obiektywizm. Czy w „Czartoryska. Historia o marzycielce” znajdziecie takie podejście? Myślę, że jednak zdecydowanie nie. Autorka nie kryje się ze swoimi sympatiami i animozjami, jednocześnie w tej części opowiadanej historii uciekając także od kwestii politycznych. Kto szuka opowieści o Izabeli Czartoryskiej – twórczyni pierwszego polskiego muzeum, piewczyni polskiej państwowości – ten srodze się zawiedzie. To książka o kobiecie z krwi i kości, która w pierwszych rozdziałach książki sama przyznaje, że po polsku mówi gorzej niż po francusku. To historia dojrzewającej dopiero kobiety, która nagina się do oczekiwań Familii i epoki, a która w końcu ponosi konsekwencje każdej swojej decyzji – niejednokrotnie tragiczne.
Mnie powieść wciągnęła i z niecierpliwością czekam na lekturę kolejnej odsłony historii rodu Czartoryskich. Jestem jednak pewna, że przynajmniej część z jej elementów może razić czytelników poszukujących faktów i obiektywnej narracji. Mimo wszystko warto odkryć tę ciemniejszą stronę idealizowanej często epoki schyłku Rzeczpospolitej. To, co jest wielkim atutem Moniki Raspen, to pobrzmiewający w jej słowach kunszt historyka – mimowolnie przemyca czytelnikowi niuanse polskich koligacji rodzinnych oraz warszawskiego życia towarzyskiego i nie tylko. Z książki dowiecie się chociażby, jaka jest historia Powązek oraz Mokotowa.
Narracja została rozdzielona pomiędzy kilka głosów, co czyni tekst wielowarstwowym i wielogłosowym – zarówno w wymiarze literackim, jak i społecznym. Choć Izabela z Flemingów Czartoryska stanowi bezdyskusyjne centrum opowieści, nie jest jej jedyną narratorką. Raspen oddaje głos także innym postaciom – zarówno bliskim Izabeli, jak i tym, których losy splatają się z jej życiem w sposób bardziej pośredni. Dzięki temu portret bohaterki nabiera głębi, a wydarzenia zyskują nowe perspektywy. Podobnie dzieje się z przedstawionymi w powieści realiami Rzeczpospolitej.
Zabieg narracyjny, oparty na polifonii, pozwala czytelnikowi nie tylko wejść w świat Izabeli, ale także spojrzeć na nią z zewnątrz – oczami męża, Adama Kazimierza; przyjaciółki, Księżnej Jabłonowskiej; ojca, służek oraz wrogów, w tym Elżbiety Lubomirskiej. Autorka dodatkowo wprowadza perspektywę zarówno rzeczywistych postaci historycznych, jak Królowa Maria Leszczyńska, jak i fikcyjnych, takich jak Amelia – siostra Izabeli. Każda z tych postaci niesie własny ładunek emocjonalny, własne spojrzenie na czasy, w których przyszło żyć głównej bohaterce, obowiązki, historię i marzenia. Raspen wykorzystuje te głosy, by zderzyć różne wizje życia, odpowiedzialności, poprawności i sposoby myślenia. Co istotne, nie hierarchizuje ich – każdy głos jest pełnoprawny, a ich współistnienie stanowi fundament kompozycyjny powieści.
Struktura utworu opiera się na sekwencji narracji, momentami przybierających charakter monologów wewnętrznych. Przeszłość i teraźniejszość przenikają się – nie w formie retrospekcji, ale wspomnień relacjonowanych w ramach bieżącej narracji. Jedyna niekonsekwencja chronologiczna pojawia się w końcówce powieści – tam autorka zdecydowanie wyprzedza bieżącą narrację i przewiduje przyszłe wydarzenia.
Prowadzona w ten sposób narracja umożliwia wielopłaszczyznową analizę wydarzeń – mniej może samego upadku Rzeczypospolitej, a zdecydowanie bardziej stworzenia muzeum w Puławach, działalności patriotycznej Izabeli – i pozwala na zachowanie literackiej spójności opowieści.
Choć język powieści jest stylizowany, to nie staje się nieczytelny, gdyż autorka nie sili się na jego archaizację. Często wręcz w zabawny sposób przemyca znane nam powiedzenia i bon moty. Raspen posługuje się bogatym językiem, jej styl narracji jest płynny, pomimo czerpania garściami z tradycji epistolarnej i pamiętnikarskiej. O jakości jej pióra świadczy fakt, że pomimo mnogości nazwisk, miejscowości oraz postaci historycznych, o których wspomina, styl pozostaje przystępny.
Dzięki melodyjnemu rytmowi i obrazowemu słownictwu rozbudowane zdania nie męczą – przeciwnie, nadają narracji lekkość i tempo. Lekkości narracji zdecydowanie dodają trafne riposty, często prezentowane przez autorkę w dialogach głównych postaci – tutaj celuje księżna Jabłonowska, która w toku historii wyrosła na moją ulubienicę. Autorka unika skrótów myślowych, konstruując frazy z wyczuciem dla czytelnika, który nie musi przecież znać historii i emocjonalnego tła przedstawianych wydarzeń. Ten język nie służy wyłącznie rekonstrukcji epoki – buduje również atmosferę niepokoju, tęsknoty i nieustannego balansowania między miłością do samej siebie a miłością do bliskich, z którymi mierzy się główna bohaterka.
Okres historyczny prezentowany w powieści obejmuje drugą połowę XVIII wieku i pierwsze dekady XIX stulecia – od młodości Izabeli do jej decyzji o przeprowadzce do Puław i dbaniu o spadek po teściowej. To czas, w którym kobieta mogła kochać i wpływać, ale rzadko mogła decydować. Raspen pokazuje, że Izabela łamała tę zasadę – i budziła tym jednocześnie podziw, niezrozumienie i opór.
Portrety postaci są psychologicznie pogłębione. Adam Kazimierz nie jest tu wyłącznie partnerem, lecz mężczyzną rozdwojonym między swoimi potrzebami a obowiązkiem i szacunkiem, jaki budzi w nim żona. Jednocześnie relacje Izabeli z Adamem wpisują się w szerszy kontekst epoki, ale mają też charakter głęboko osobisty – nasycony sprzecznościami, emocjonalnymi stratami i niedopowiedzeniami. Poza nim autorka umiejętnie kreśli portrety towarzystwa Izabeli i fikcyjnej postaci jej siostry, która w powieści odpowiada za stworzenie zrębów tak podziwianej na świecie kolekcji Czartoryskich.
„Czartoryska” to powieść niejednoznaczna – równie mocno opowiada o konkretnej postaci historycznej, co o mechanizmach pamięci i kobiecym głosie w realiach, które deprecjonowały jej prawa. Konstrukcja wielogłosowa, styl nasycony uczuciem i obrazowością, a także silna obecność tematów tożsamości, dziedzictwa i obowiązku czynią z niej książkę, która przekracza ramy literatury historycznej i staje się refleksją nad kondycją człowieka i kobiety w świecie.
Swoje intencje w posłowiu pięknie opisuje sama autorka. Jej świadomość historyczna i pewność celu, który chce osiągnąć, imponują. Jednak, zachowując całkowity obiektywizm, nie sposób nie wspomnieć o rozwiniętych w powieści wątkach paranormalnych. Jestem świadoma, iż towarzystwo dworskie, pomimo światłości, którą się chwaliło, wciąż żyło w przekonaniu o istotnym wpływie sił wyższych na życie każdego człowieka. Tę skłonność Monika Raspen wykorzystuje, aby w treści książki zbudować dodatkową, jakby boczną narrację – opowiadającą właśnie o wpływie profetyzmu i czarnej wręcz magii na życie arystokracji. To jedyne, co w powieści mi przeszkadzało. Bujna historia Czartoryskich nie wymagała moim zdaniem takiego zabiegu, choć nie deprecjonuje wartości przedstawienia przez autorkę tej strony życia teoretycznie wierzącej i nieustępującej w wierze arystokracji.
To, co cenię w beletrystyce historycznej, to zdecydowanie obiektywizm. Czy w „Czartoryska. Historia o marzycielce” znajdziecie takie podejście? Myślę, że jednak zdecydowanie nie. Autorka nie kryje się ze swoimi sympatiami i animozjami, jednocześnie w tej części opowiadanej historii uciekając także od kwestii politycznych. Kto szuka opowieści o Izabeli Czartoryskiej – twórczyni pierwszego polskiego muzeum, piewczyni polskiej państwowości – ten srodze się zawiedzie. To książka o kobiecie z krwi i kości, która w pierwszych rozdziałach książki sama przyznaje, że po polsku mówi gorzej niż po francusku. To historia dojrzewającej dopiero kobiety, która nagina się do oczekiwań Familii i epoki, a która w końcu ponosi konsekwencje każdej swojej decyzji – niejednokrotnie tragiczne.
Mnie powieść wciągnęła i z niecierpliwością czekam na lekturę kolejnej odsłony historii rodu Czartoryskich. Jestem jednak pewna, że przynajmniej część z jej elementów może razić czytelników poszukujących faktów i obiektywnej narracji. Mimo wszystko warto odkryć tę ciemniejszą stronę idealizowanej często epoki schyłku Rzeczpospolitej. To, co jest wielkim atutem Moniki Raspen, to pobrzmiewający w jej słowach kunszt historyka – mimowolnie przemyca czytelnikowi niuanse polskich koligacji rodzinnych oraz warszawskiego życia towarzyskiego i nie tylko. Z książki dowiecie się chociażby, jaka jest historia Powązek oraz Mokotowa.
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 16, 2024
"Czartoryska. Historia o marzycielce" autorstwa Pani Moniki Raspen to powieść, która przenosi nas w głąb polskiej historii, otwierając drzwi do intymnego świata jednej z najbardziej fascynujących postaci tamtych czasów. Raspen z precyzją chirurga i sercem poety maluje portret Izabeli z Flemingów, przedstawiając ją jako kobietę niezwykle silną i pełną życia, mimo przeciwności losu, które napotykała od najmłodszych lat.
Izabela, mając zaledwie piętnaście lat, została zmuszona do poślubienia swojego wuja, Adama Czartoryskiego. Pani Monika nie oszczędza czytelników, opisując brutalne realia, w których dorastała. Po przejściu ospy, oszpecona i łysa, była przedmiotem drwin i złośliwości. Jednak to właśnie ta Izabela, mimo wszelkich przeszkód, staje się bohaterką naszej opowieści – jej historia nie jest tylko o tragediach, ale o triumfie ludzkiego ducha.
Autorka ukazuje nam księżną jako postać wielowymiarową. To nie tylko kobieta zdradzana przez męża, która kilkakrotnie ociera się o śmierć i traci czworo dzieci. To także osoba, która walczy o swoje miejsce w świecie, zmagając się z nawracającą depresją i bólem po stracie. Ale to, co najbardziej przyciąga do tej postaci, to jej niezłomna wola życia. Izabela Czartoryska, znana z historii jako ekscentryczna dama, w tej książce staje się symbolem odwagi i determinacji.
Monika Raspen stworzyła nie tylko zbeletryzowaną biografię, ale także emocjonalną podróż przez życie kobiety, która mogłaby być jedną z nas. Izabela, z jej słabościami i siłą, staje się bliska czytelnikowi, przypominając, że za każdym wielkim nazwiskiem kryje się człowiek z krwi i kości, z marzeniami i lękami.
"Czartoryska. Historia o marzycielce" to książka, która wciąga od pierwszych stron, nie pozwalając się oderwać aż do samego końca. To nie tylko lektura dla miłośników historii, ale także dla tych, którzy szukają w literaturze głębszych emocji i refleksji nad ludzkim losem.
Pani Raspen swoim piórem udowadnia, że prawdziwa historia często skrywa więcej tajemnic niż najlepsze powieści fabularne. Każda strona tej książki to dowód na to, że życie Izabeli Czartoryskiej było pełne dramatów i triumfów, które zasługują na pamięć i ogromny podziw.
Jeśli jeszcze nie mieliście okazji sięgnąć po tę książkę, zróbcie to jak najszybciej. Monika Raspen przypomina nam, że za każdym wielkim rodem stoi człowiek, którego historia warta jest opowiedzenia. Opowieść o Izabeli to nie tylko lekcja historii, ale przede wszystkim źródło inspiracji dla każdego z nas. Jej niezłomna wola życia, odwaga i determinacja pokazują, że nawet w obliczu największych trudności możemy odnaleźć siłę, aby się podnieść i walczyć o swoje marzenia. Ta książka pozostanie w sercu i umyśle każdego czytelnika na długo, przypominając, że prawdziwe bohaterstwo tkwi w codziennej walce o lepsze jutro.
Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Postać Izabeli Czartoryskiej stała się mi niezwykle bliska, jej życie i osiągnięcia poruszyły najgłębsze struny mojej duszy. Każda strona tej lektury wypełniona była inspirującą historią, która na długo pozostanie w moim sercu.
#CzartoryskaHistoriaOMarzycielce #MonikaRaspen #PolskaHistoria #Biografia #KobietyHistorii #IzabelaCzartoryska #BookstagramPolska #CzytamBoLubie #KsiążkowePerełki #LiteraturaPolska
Izabela, mając zaledwie piętnaście lat, została zmuszona do poślubienia swojego wuja, Adama Czartoryskiego. Pani Monika nie oszczędza czytelników, opisując brutalne realia, w których dorastała. Po przejściu ospy, oszpecona i łysa, była przedmiotem drwin i złośliwości. Jednak to właśnie ta Izabela, mimo wszelkich przeszkód, staje się bohaterką naszej opowieści – jej historia nie jest tylko o tragediach, ale o triumfie ludzkiego ducha.
Autorka ukazuje nam księżną jako postać wielowymiarową. To nie tylko kobieta zdradzana przez męża, która kilkakrotnie ociera się o śmierć i traci czworo dzieci. To także osoba, która walczy o swoje miejsce w świecie, zmagając się z nawracającą depresją i bólem po stracie. Ale to, co najbardziej przyciąga do tej postaci, to jej niezłomna wola życia. Izabela Czartoryska, znana z historii jako ekscentryczna dama, w tej książce staje się symbolem odwagi i determinacji.
Monika Raspen stworzyła nie tylko zbeletryzowaną biografię, ale także emocjonalną podróż przez życie kobiety, która mogłaby być jedną z nas. Izabela, z jej słabościami i siłą, staje się bliska czytelnikowi, przypominając, że za każdym wielkim nazwiskiem kryje się człowiek z krwi i kości, z marzeniami i lękami.
"Czartoryska. Historia o marzycielce" to książka, która wciąga od pierwszych stron, nie pozwalając się oderwać aż do samego końca. To nie tylko lektura dla miłośników historii, ale także dla tych, którzy szukają w literaturze głębszych emocji i refleksji nad ludzkim losem.
Pani Raspen swoim piórem udowadnia, że prawdziwa historia często skrywa więcej tajemnic niż najlepsze powieści fabularne. Każda strona tej książki to dowód na to, że życie Izabeli Czartoryskiej było pełne dramatów i triumfów, które zasługują na pamięć i ogromny podziw.
Jeśli jeszcze nie mieliście okazji sięgnąć po tę książkę, zróbcie to jak najszybciej. Monika Raspen przypomina nam, że za każdym wielkim rodem stoi człowiek, którego historia warta jest opowiedzenia. Opowieść o Izabeli to nie tylko lekcja historii, ale przede wszystkim źródło inspiracji dla każdego z nas. Jej niezłomna wola życia, odwaga i determinacja pokazują, że nawet w obliczu największych trudności możemy odnaleźć siłę, aby się podnieść i walczyć o swoje marzenia. Ta książka pozostanie w sercu i umyśle każdego czytelnika na długo, przypominając, że prawdziwe bohaterstwo tkwi w codziennej walce o lepsze jutro.
Książka wywarła na mnie ogromne wrażenie. Postać Izabeli Czartoryskiej stała się mi niezwykle bliska, jej życie i osiągnięcia poruszyły najgłębsze struny mojej duszy. Każda strona tej lektury wypełniona była inspirującą historią, która na długo pozostanie w moim sercu.
#CzartoryskaHistoriaOMarzycielce #MonikaRaspen #PolskaHistoria #Biografia #KobietyHistorii #IzabelaCzartoryska #BookstagramPolska #CzytamBoLubie #KsiążkowePerełki #LiteraturaPolska
June 8, 2024
“Czartoryska. Historia o marzycielce” to literacki debiut Moniki Raspen, który ostatnio mnie zachwycił 🤩. Jest to zbeletryzowana biografia arystokratki Izabeli Czartoryskiej, jednej z najbardziej rozpoznawalnych magnatek w polskiej historii, pełna mrocznych sekretów i ciekawych faktów, które w tamtych czasach, nie mogły wyjść na jaw.
Monika Raspen przedstawia w swojej biografii Izabelę Czartoryską nie tylko jako skandalistki, kochanki króla i arystokratycznej salonistki, ale jako osobę złożoną, która pomimo depresji, nie zrezygnowała ze swoich marzeń i zachcianek. Jako piętnastoletnią dziewczynkę, która kierując się interesami swojej rodziny, została zmuszona do poślubienia wuja, aby nie dzielić rodzinnego majątku, pomimo że kontrastowało to z jej własnymi życiowymi pragnieniami. Jako kobietę, która pomimo tych wszystkich niedogodności pozostała ciepłą, wrażliwą i życzliwą osobą o głębokim duchu i wielu marzeniach.
Autorka maluje przed nami niezwykle bogaty i głęboki portret, który ukazuje złożoność arystokratki. Smuci on dyskryminacją i uprzedmiotawianiem kobiet, które często były uznawane jako jedna z części inwentarzu i których to wartość mierzona była liczbą urodzonych dzieci. Ale i również inspiruje i napawa nadzieją, że z pomocą wiedzy i wsparcia mądrych osób oraz z determinacją, można spełniać swoje marzenia nawet w niesprzyjających warunkach.
“Czartoryska” to porywająca historia, o kobiecie, która mimo, że żyła w XIV I XIX wieku, przy bliższym poznaniu, okazuje się nam niezwykle bliska. Jest to poruszający portret całego rodu Czartoryskich, który jak każda rodzina miał swoje blaski i cienie. Wreszcie to angażująca i wspaniała zbeletryzowana biografia, którą czytało mi się z ogromną przyjemnością, a na jej okładkę nie mogę się napatrzeć 🤩. Musicie ją przeczytać!
Autorce @monika_raspen_z_sudetow gratuluję wspaniałego debiutu i czekam z niecierpliwością na kolejne książki 👏🏻🩷
Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @wydawnictwomuza (współpraca reklamowa)🩷.
Monika Raspen przedstawia w swojej biografii Izabelę Czartoryską nie tylko jako skandalistki, kochanki króla i arystokratycznej salonistki, ale jako osobę złożoną, która pomimo depresji, nie zrezygnowała ze swoich marzeń i zachcianek. Jako piętnastoletnią dziewczynkę, która kierując się interesami swojej rodziny, została zmuszona do poślubienia wuja, aby nie dzielić rodzinnego majątku, pomimo że kontrastowało to z jej własnymi życiowymi pragnieniami. Jako kobietę, która pomimo tych wszystkich niedogodności pozostała ciepłą, wrażliwą i życzliwą osobą o głębokim duchu i wielu marzeniach.
Autorka maluje przed nami niezwykle bogaty i głęboki portret, który ukazuje złożoność arystokratki. Smuci on dyskryminacją i uprzedmiotawianiem kobiet, które często były uznawane jako jedna z części inwentarzu i których to wartość mierzona była liczbą urodzonych dzieci. Ale i również inspiruje i napawa nadzieją, że z pomocą wiedzy i wsparcia mądrych osób oraz z determinacją, można spełniać swoje marzenia nawet w niesprzyjających warunkach.
“Czartoryska” to porywająca historia, o kobiecie, która mimo, że żyła w XIV I XIX wieku, przy bliższym poznaniu, okazuje się nam niezwykle bliska. Jest to poruszający portret całego rodu Czartoryskich, który jak każda rodzina miał swoje blaski i cienie. Wreszcie to angażująca i wspaniała zbeletryzowana biografia, którą czytało mi się z ogromną przyjemnością, a na jej okładkę nie mogę się napatrzeć 🤩. Musicie ją przeczytać!
Autorce @monika_raspen_z_sudetow gratuluję wspaniałego debiutu i czekam z niecierpliwością na kolejne książki 👏🏻🩷
Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @wydawnictwomuza (współpraca reklamowa)🩷.
July 28, 2025
"Czartoryska. Historia o marzycielce" to zbeletryzowana biografia Izabeli Czartoryskiej, jednej z najbardziej znanych polskich arystokratek doby oświecenia. Nie sądziłam, że historia tej kobiety jest tak niesłychanie fascynująca!
Sama Izabela była kobietą niezwykle interesującą, mocną pod względem charakteru, walki o siebie, swoje prawa i przekonania. Pech chciał, że urodziła się w zacofanych czasach, a w dodatku w rodzinie arystokratycznej więc pomimo chęci nie mogła decydować o swoim losie.
Autorka kładzie spory nacisk na traktowanie kobiet w ówczesnych czasach. Niejednokrotnie poniżane, bite, wykorzystywane czy traktowane jak klacze rozpłodowe. Czy mogły odmienić swoje przeznaczenie?
Samoświadomość kobiet w ówczesnych czasach dopiero raczkowała, ale autorka zdecydowała się podsunąć nieco feministycznych poglądów bohaterom powieści. To wszystko miało na celu uzmysłowienie nam jak ciężko było być kobietą w dobie oświecenia oraz jak wiele z niegdysiejszych problemów jest aktualnych po dzień dzisiejszy.
Postać tytułowej marzycielki Czartoryskiej to nadzwyczajny hołd skierowany w stronę kobiet, cichych bohaterek, ale i głośnych intrygantek.
To opowieść o potrzebie miłości, bolesnych zdradach, o brudach zamiatanych pod dywan oraz o nienawiści i podłości, które otoczone zostały całą siecią intryg i kłamstw.
Powieść ta to prawdziwe oblicze polskiej arystokracji, zepsutej gromady ludzi, przesiąkniętej obłudą, manipulacjami, okrucieństwem, nieodpartym wrażeniem, że za pieniądze można było kupić wszystko i uciszyć tych, którzy krzyczą najgłośniej.
Pióro Moniki Raspen charakteryzuje się niezwykłą lekkością, dzięki czemu Autorka potrafi trudniejszą tematykę podać w bardziej przystępny sposób. Brawa za przygotowanie treści i przedstawienie faktów historycznych z wnikliwością i naciskiem na ich autentyczność.
To lektura z realiami odwzorowanymi po mistrzowsku, pełna smaczków i ciekawostek historycznych. Świetnie się czytało! Niezmiernie się cieszę, że ta książka powstała! Polecam!
Sama Izabela była kobietą niezwykle interesującą, mocną pod względem charakteru, walki o siebie, swoje prawa i przekonania. Pech chciał, że urodziła się w zacofanych czasach, a w dodatku w rodzinie arystokratycznej więc pomimo chęci nie mogła decydować o swoim losie.
Autorka kładzie spory nacisk na traktowanie kobiet w ówczesnych czasach. Niejednokrotnie poniżane, bite, wykorzystywane czy traktowane jak klacze rozpłodowe. Czy mogły odmienić swoje przeznaczenie?
Samoświadomość kobiet w ówczesnych czasach dopiero raczkowała, ale autorka zdecydowała się podsunąć nieco feministycznych poglądów bohaterom powieści. To wszystko miało na celu uzmysłowienie nam jak ciężko było być kobietą w dobie oświecenia oraz jak wiele z niegdysiejszych problemów jest aktualnych po dzień dzisiejszy.
Postać tytułowej marzycielki Czartoryskiej to nadzwyczajny hołd skierowany w stronę kobiet, cichych bohaterek, ale i głośnych intrygantek.
To opowieść o potrzebie miłości, bolesnych zdradach, o brudach zamiatanych pod dywan oraz o nienawiści i podłości, które otoczone zostały całą siecią intryg i kłamstw.
Powieść ta to prawdziwe oblicze polskiej arystokracji, zepsutej gromady ludzi, przesiąkniętej obłudą, manipulacjami, okrucieństwem, nieodpartym wrażeniem, że za pieniądze można było kupić wszystko i uciszyć tych, którzy krzyczą najgłośniej.
Pióro Moniki Raspen charakteryzuje się niezwykłą lekkością, dzięki czemu Autorka potrafi trudniejszą tematykę podać w bardziej przystępny sposób. Brawa za przygotowanie treści i przedstawienie faktów historycznych z wnikliwością i naciskiem na ich autentyczność.
To lektura z realiami odwzorowanymi po mistrzowsku, pełna smaczków i ciekawostek historycznych. Świetnie się czytało! Niezmiernie się cieszę, że ta książka powstała! Polecam!
August 29, 2024
Nigdy nie byłam dobra z historii. Lekcji w szkole nie wspominam zbyt dobrze. Miałam problem z zapamiętywaniem dat i łączeniem różnych historycznych faktów. Dlatego bardzo cieszę się, że powstają książki opisujące życie ważnych lub mniej ważnych postaci historycznych w zbeletryzowany sposób.
Dzięki temu zabiegowi w sposób przystępny, a jednocześnie niezwykłe ciekawy osoby oporne, jak ja mogą dowiedzieć się czegoś wartościowego o realiach życia w dawnych czasach.
Izabela Czartoryska – bohaterka książki „Czartoryska. Historia o marzycielce” to arystokratka, o której tak naprawdę niewiele wiemy. Uchodziła za ekscentryczną damę, o bujnym życiu uczuciowym, żyjącą według własnych zasad. Tymczasem za jej postacią kryje się znacznie więcej.
Niespełna piętnastoletnia Elżbieta (nazywana Izabelą) zmuszona została do poślubienia swojego, sporo starszego, wuja. Nikt nie przejmował się uczuciami dziewczyny ani tym, że ledwie co uszła śmierci, przechodząc bardzo ciężko ospę, która pozostawiła na jej twarzy nieestetyczne blizny. Najważniejsze było dobro rodziny.
Młoda kobieta na początku uchodziła za niezbyt mądrą i nieobytą towarzysko. Była zdradzana przez męża przez cały czas trwania małżeństwa, urodziła gromadkę dzieci, ale sporo z nich straciła. Kilkakrotnie otarła się o śmierć.
Po latach życia przy boku męża nauczyła się funkcjonować w socjecie. Miała bujne życie uczuciowe, przez jej łoże przewinęło się wielu kochanków, których akceptował Książę.
Ponadto była pisarką, patriotką, mecenaską sztuki i kolekcjonerką pamiątek historycznych, które gromadziła. Utworzyła pierwsze polskie muzeum w Świątyni Sybilli w Puławach.
Książka Moniki Respen zawiera w sobie mnóstwo faktów historycznych i przybliża postać magnatki. Autorka ukazuje, że dawniej kobiety nie miały łatwego życia, niezależnie od tego, czy urodziły się w rodzinie chłopskiej, czy arystokratycznej. Choć ich losy znacznie się różniły ani jedne, ani drugie nie były szczęśliwe. Świat funkcjonował na zupełnie innych zasadach.
Bardzo cieszę się, że poznałam historię Izabeli, a książka została napisana z kobiecej perspektywy. Autorka zawarła w niej wszystko, czego czytelnik oczekuje od dobrej lektury: miłość, zdrady, intrygi, kłamstwa, jednocześnie przekazując ogromną porcję wiedzy historycznej.
Dzięki niej przeniosłam się do osiemnastowiecznej Polski. Mogłam obserwować realia życia w arystokratycznej rodzinie pełne niuansów, smaczków i zakłamania ówczesnego społeczeństwa.
Książka mnie zachwyciła i porwała już od pierwszych stron. Mogłabym napisać o niej jeszcze wiele dobrego, ale najlepiej będzie, jeśli przekonacie się na własnej skórze. Tym bardziej że jest szansa na drugi tom!
Dzięki temu zabiegowi w sposób przystępny, a jednocześnie niezwykłe ciekawy osoby oporne, jak ja mogą dowiedzieć się czegoś wartościowego o realiach życia w dawnych czasach.
Izabela Czartoryska – bohaterka książki „Czartoryska. Historia o marzycielce” to arystokratka, o której tak naprawdę niewiele wiemy. Uchodziła za ekscentryczną damę, o bujnym życiu uczuciowym, żyjącą według własnych zasad. Tymczasem za jej postacią kryje się znacznie więcej.
Niespełna piętnastoletnia Elżbieta (nazywana Izabelą) zmuszona została do poślubienia swojego, sporo starszego, wuja. Nikt nie przejmował się uczuciami dziewczyny ani tym, że ledwie co uszła śmierci, przechodząc bardzo ciężko ospę, która pozostawiła na jej twarzy nieestetyczne blizny. Najważniejsze było dobro rodziny.
Młoda kobieta na początku uchodziła za niezbyt mądrą i nieobytą towarzysko. Była zdradzana przez męża przez cały czas trwania małżeństwa, urodziła gromadkę dzieci, ale sporo z nich straciła. Kilkakrotnie otarła się o śmierć.
Po latach życia przy boku męża nauczyła się funkcjonować w socjecie. Miała bujne życie uczuciowe, przez jej łoże przewinęło się wielu kochanków, których akceptował Książę.
Ponadto była pisarką, patriotką, mecenaską sztuki i kolekcjonerką pamiątek historycznych, które gromadziła. Utworzyła pierwsze polskie muzeum w Świątyni Sybilli w Puławach.
Książka Moniki Respen zawiera w sobie mnóstwo faktów historycznych i przybliża postać magnatki. Autorka ukazuje, że dawniej kobiety nie miały łatwego życia, niezależnie od tego, czy urodziły się w rodzinie chłopskiej, czy arystokratycznej. Choć ich losy znacznie się różniły ani jedne, ani drugie nie były szczęśliwe. Świat funkcjonował na zupełnie innych zasadach.
Bardzo cieszę się, że poznałam historię Izabeli, a książka została napisana z kobiecej perspektywy. Autorka zawarła w niej wszystko, czego czytelnik oczekuje od dobrej lektury: miłość, zdrady, intrygi, kłamstwa, jednocześnie przekazując ogromną porcję wiedzy historycznej.
Dzięki niej przeniosłam się do osiemnastowiecznej Polski. Mogłam obserwować realia życia w arystokratycznej rodzinie pełne niuansów, smaczków i zakłamania ówczesnego społeczeństwa.
Książka mnie zachwyciła i porwała już od pierwszych stron. Mogłabym napisać o niej jeszcze wiele dobrego, ale najlepiej będzie, jeśli przekonacie się na własnej skórze. Tym bardziej że jest szansa na drugi tom!
July 8, 2024
Nie wiem, czy znajdzie się chociaż jedna dorosła osoba, która nie znałaby nazwiska Czartoryska, Lubomirska czy Potocka.
Pani Monika Raspen podjęła się przybliżenia nam czytelnikom postaci Izabeli Czartoryskiej. Kobiety niezwykłej. Kobiety, która używała swojego mózgu do nauki, przemyśleń i analizy. Kobiety, która nie kroczyła za modą jak piesek na łańcuchu ale która wyznaczała trendy w modzie. Jednak zanim do tego doszło musiała dorosnąć.
Czytelnik poznaje ją jako piętnastolatkę, która jeszcze nie wydobrzała po ciężkiej chorobie jaką była ospa i ledwo trzymająca się na nogach musiała stanąć na ślubnym kobiercu aby poślubić starszego od siebie wuja Adama Czartoryskiego. Żadnemu z nich ten mariaż nie był w smak ale to ich bliscy o tym zdecydowali, żeby posag pozostał w rodzinie.
Znienawidzona od samego początku przez swoją szwagierkę Elżbietę Lubomirską. Była przez nią szykanowana i upokarzana publicznie. Izabela także twierdzi i prawdopodobnie słusznie, że dwójka jej pierwszych dzieci zmarła również przez nią, gdyż je zaraziła choróbskiem. Niemniej jednak miała przy sobie dobrą duszę jaką była Anna Jabłonowska. Traktowała młodziutką Izabelę jak przyjaciółkę i po troszę jak córkę, której się nie doczekała.
Na drodze Izabeli stanęło wiele dobrych ludzi, którzy ją cenili. Pokazali jaką jest wartościową osobą i jak wiele może zdziałać. I tak, od rodziny zbierała same „baty”, bo na dodatek przez samego męża została zmuszona do odgrywania roli kochanki a z kolei obcy ludzie doceniali ją samą co w pewien sposób koiło gorycz „pitą” przy rodzinnym stole.
Powieść czyta się niczym najprzedniejszą baśń. Jest mrocznie, rzewnie, czasami cukierkowo. Trudno się od niej oderwać. Napisana jest prostym ale pięknym językiem i długo pozostaje w pamięci czytelnika. Dodatkowo przepiękna okładka przyciąga wzrok i bibliofil naprawdę musi się natrudzić aby po nią nie sięgnąć i nie ściągnąć ze sklepowej półki.
Dlatego też osoby lubiące czytać powieści historyczne powinny być w pełni usatysfakcjonowane po zapoznaniu się z ową pozycją.
Ja czekam na kontynuację.
Współpraca barterowa z Wydawnictwem Muza.
Pani Monika Raspen podjęła się przybliżenia nam czytelnikom postaci Izabeli Czartoryskiej. Kobiety niezwykłej. Kobiety, która używała swojego mózgu do nauki, przemyśleń i analizy. Kobiety, która nie kroczyła za modą jak piesek na łańcuchu ale która wyznaczała trendy w modzie. Jednak zanim do tego doszło musiała dorosnąć.
Czytelnik poznaje ją jako piętnastolatkę, która jeszcze nie wydobrzała po ciężkiej chorobie jaką była ospa i ledwo trzymająca się na nogach musiała stanąć na ślubnym kobiercu aby poślubić starszego od siebie wuja Adama Czartoryskiego. Żadnemu z nich ten mariaż nie był w smak ale to ich bliscy o tym zdecydowali, żeby posag pozostał w rodzinie.
Znienawidzona od samego początku przez swoją szwagierkę Elżbietę Lubomirską. Była przez nią szykanowana i upokarzana publicznie. Izabela także twierdzi i prawdopodobnie słusznie, że dwójka jej pierwszych dzieci zmarła również przez nią, gdyż je zaraziła choróbskiem. Niemniej jednak miała przy sobie dobrą duszę jaką była Anna Jabłonowska. Traktowała młodziutką Izabelę jak przyjaciółkę i po troszę jak córkę, której się nie doczekała.
Na drodze Izabeli stanęło wiele dobrych ludzi, którzy ją cenili. Pokazali jaką jest wartościową osobą i jak wiele może zdziałać. I tak, od rodziny zbierała same „baty”, bo na dodatek przez samego męża została zmuszona do odgrywania roli kochanki a z kolei obcy ludzie doceniali ją samą co w pewien sposób koiło gorycz „pitą” przy rodzinnym stole.
Powieść czyta się niczym najprzedniejszą baśń. Jest mrocznie, rzewnie, czasami cukierkowo. Trudno się od niej oderwać. Napisana jest prostym ale pięknym językiem i długo pozostaje w pamięci czytelnika. Dodatkowo przepiękna okładka przyciąga wzrok i bibliofil naprawdę musi się natrudzić aby po nią nie sięgnąć i nie ściągnąć ze sklepowej półki.
Dlatego też osoby lubiące czytać powieści historyczne powinny być w pełni usatysfakcjonowane po zapoznaniu się z ową pozycją.
Ja czekam na kontynuację.
Współpraca barterowa z Wydawnictwem Muza.
July 2, 2024
"Czartoryska. Historia o marzycielce" to zbeletryzowana biografia i debiut literacki Moniki Raspen.
Zmuszona do małżeństwa z własnym wujem w piętnastej wiośnie swojego życia, zdradzana i poniżana, straciła czwórkę dzieci, niejednokrotnie ocierając się o śmierć.
Jak wygląda prawda o najbardziej rozpoznawalnej "celebrytce" swoich czasów — Izabeli Czartoryskiej?
Wiek oświecenia zwany też epoką rozumu daleki był od doskonałości, a zabobony i gusła miały się w najlepsze w kraju nad Wisłą. "Suka nie da, pies nie weźmie" czy "Jak chłop baby nie bije, to mu wątroba gnije" to jedne z wielu panujących wtedy przekonań. Autorka bez ogródek mówi o tym, że mężczyznom było wolno wszystko. "Kobiety oceniano, mężczyzn rozgrzeszano".
Czasy, w których przyszło żyć Czartoryskiej, nie sprzyjały ani kobietom, ani marzycielom. Ona pragnęła czegoś więcej, niż małżeństwa będącego swoistym kontraktem korzystnym dla obu stron, i nie ustawała w działaniach na rzecz społeczności, w których przyszło jej funkcjonować.
Nie jest to tylko i wyłącznie powieść o Izabeli, jest ona jedną z wielu cichych bohaterek, którym przyszło żyć w tych podłych dla kobiet czasach. Niektóre z nich nie pozostawiały rzeczy swojemu biegowi, lecz brały sprawy w swoje ręce. Nie licząc na sądy czy Boga, same wymierzały sprawiedliwość.
Ta historia wciąga niczym najlepsza powieść. Zmyślnie usnuta fabuła sprawia, że czytasz niemalże bez tchu, a język i styl zasługują na wyrazy najwyższego uznania. Pani Moniko — czekam na więcej!
Zmuszona do małżeństwa z własnym wujem w piętnastej wiośnie swojego życia, zdradzana i poniżana, straciła czwórkę dzieci, niejednokrotnie ocierając się o śmierć.
Jak wygląda prawda o najbardziej rozpoznawalnej "celebrytce" swoich czasów — Izabeli Czartoryskiej?
Wiek oświecenia zwany też epoką rozumu daleki był od doskonałości, a zabobony i gusła miały się w najlepsze w kraju nad Wisłą. "Suka nie da, pies nie weźmie" czy "Jak chłop baby nie bije, to mu wątroba gnije" to jedne z wielu panujących wtedy przekonań. Autorka bez ogródek mówi o tym, że mężczyznom było wolno wszystko. "Kobiety oceniano, mężczyzn rozgrzeszano".
Czasy, w których przyszło żyć Czartoryskiej, nie sprzyjały ani kobietom, ani marzycielom. Ona pragnęła czegoś więcej, niż małżeństwa będącego swoistym kontraktem korzystnym dla obu stron, i nie ustawała w działaniach na rzecz społeczności, w których przyszło jej funkcjonować.
Nie jest to tylko i wyłącznie powieść o Izabeli, jest ona jedną z wielu cichych bohaterek, którym przyszło żyć w tych podłych dla kobiet czasach. Niektóre z nich nie pozostawiały rzeczy swojemu biegowi, lecz brały sprawy w swoje ręce. Nie licząc na sądy czy Boga, same wymierzały sprawiedliwość.
Ta historia wciąga niczym najlepsza powieść. Zmyślnie usnuta fabuła sprawia, że czytasz niemalże bez tchu, a język i styl zasługują na wyrazy najwyższego uznania. Pani Moniko — czekam na więcej!
June 10, 2024
Nie przepadam za biografiami, szczerze to omijam je zazwyczaj szerokim łukiem, jednak w tym wypadku jestem zachwycona. Pomysł na napisanie tej biografii w sfabularyzowany sposób, w formie opowiadania jest genialny.
Historia Izabeli Czartoryskiej i połączonych z nią osób wciągnęła mnie bez reszty, jest pełna bólu, rozterek, opisów tamtych czasów i mentalności społecznej, czytając czułam jak bym była światkiem tamtych zdarzeń. Bardzo przejęły mnie losy tej niesamowicie silnej kobiety, to jak wiele musiała w swoim życiu przejść i z jaką godnością sobie z tym radziła jest niesamowite. Czasy w których żula były bardzo trudne, społeczeństwo nie traktowało sprawiedliwie ludzi, duże znaczenie miała warstwa społeczna w której się człowiek urodził, a jeśli był kobietą to już w ogóle miał pod górkę i był surowiej oceniany. W tej książce zostają wyciągnięte na jaw różne smaczki i tajemnice z życia Czartoryskich, które nie miały ujrzeć światła dziennego, zdrady, brudne sekteciki i manipulacje.
Książkę czytałam z zapartym tchem i naprawdę ciężko było mi się od niej oderwać, więc bardzo polecam, a ja już czekam na kolejny tom i kolejne sekrety.
Historia Izabeli Czartoryskiej i połączonych z nią osób wciągnęła mnie bez reszty, jest pełna bólu, rozterek, opisów tamtych czasów i mentalności społecznej, czytając czułam jak bym była światkiem tamtych zdarzeń. Bardzo przejęły mnie losy tej niesamowicie silnej kobiety, to jak wiele musiała w swoim życiu przejść i z jaką godnością sobie z tym radziła jest niesamowite. Czasy w których żula były bardzo trudne, społeczeństwo nie traktowało sprawiedliwie ludzi, duże znaczenie miała warstwa społeczna w której się człowiek urodził, a jeśli był kobietą to już w ogóle miał pod górkę i był surowiej oceniany. W tej książce zostają wyciągnięte na jaw różne smaczki i tajemnice z życia Czartoryskich, które nie miały ujrzeć światła dziennego, zdrady, brudne sekteciki i manipulacje.
Książkę czytałam z zapartym tchem i naprawdę ciężko było mi się od niej oderwać, więc bardzo polecam, a ja już czekam na kolejny tom i kolejne sekrety.
July 26, 2024
Co mnie urzekło w tej książce? Dzięki autorce mogliśmy zajrzeć nieco „za kulisy” życia dworskiego w XVII wieku. Powieści historyczne zawsze budzą moją ciekawość bo uchylają rąbka tajemnicy, jak się wtedy żyło. I prawda jest taka, że dokładnie tak jak dzisiaj, adekwatnie do czasów.
Problemy ludzkie są wciąż te same. Sposoby radzenia sobie z nimi są tylko różne.
Zakończenie mnie rozczarowało. Tak jakby autorka nie miała na nie pomysłu. A do tego cały urok książki zepsuł epilog autorki. Po jego przeczytaniu już wiem, że więcej po jej książki nie sięgnę. Miałam nadzieję na kolejną „cherezinską powieści historycznych”, ale pani Raspen do pięt nie sięga pani Elżbiecie.
Problemy ludzkie są wciąż te same. Sposoby radzenia sobie z nimi są tylko różne.
Zakończenie mnie rozczarowało. Tak jakby autorka nie miała na nie pomysłu. A do tego cały urok książki zepsuł epilog autorki. Po jego przeczytaniu już wiem, że więcej po jej książki nie sięgnę. Miałam nadzieję na kolejną „cherezinską powieści historycznych”, ale pani Raspen do pięt nie sięga pani Elżbiecie.
December 15, 2024
Podobają mi się zbeletryzowane biografie. Dużo ciekawiej w takiej formie można poznać historię danej osoby. Historia Izabeli Czartoryskiej jest również bardzo zajmująca. Do tego dostajemy też głębszy wgląd w życie osób z otoczenia magnatki. Nie czytało mi się tego jednak lekko. Autorka ukazała dużo prawd, a to spowodowało, że dużo tu niesprawiedliwości i cierpienia, które te kobiety muszą znosić.
Dobrze, że takie książki powstają, ukazując je w prawdziwszym świetle, bo jakoś nikt nie opisuje Czartoryskiego, czy Poniatowskiego jako rozwiązłych...
Dobrze, że takie książki powstają, ukazując je w prawdziwszym świetle, bo jakoś nikt nie opisuje Czartoryskiego, czy Poniatowskiego jako rozwiązłych...
May 20, 2025
Oznaczam jako przeczytana, mimo że zostało mi 25% książki do skończenia, ale się poddałam. Może to ze względu na format (ebook) ale miałam wrażenie, że panuje tam kompletny chaos. Było dla mnie niejasne czyja to opowieść, ile czasu minęło od ostatniego rozdziału (a czasem wrecz akapitu) I jak poszczególne historie się łącza. Wielka szkoda, bo historia zapowiadała się obiecująco I była pięknie wydana.
January 30, 2025
„Czartoryska. Historia o marzycielce” to zbelteryzowana biografia magnatki i tu wielki ukłon dla autorki za świetny research i przygotowanie do tematu, bo nie byłbym sobą gdybym w trakcie czytania nie googlowała pewnych faktów w celu sprawdzenia ich autentyczności i pani Monika wykonała ogrom pracy przygotowując się do napisania historii o tej interesującej kobiecie jak i całego rodu Czartoryskich, a nie byli oni nudną rodziną, oprócz tego mamy sporą dawkę ciekawostek historycznych umiejętnie wplecionych w fabułę.
Muszę przyznać, że na samym początku gubiłam się trochę ze względu na mnogość postaci, a sprawy nie ułatwiał na pewno fakt, że w tamtych czasach była moda na imię Elżbieta 😂, jednak im dalej w las tym łatwiej. Jednak uważam, że w tego typu książkach powinno się dodawać drzewo genealogiczne, coby ułatwić trochę czytelnikowi życie i fajnie byłoby gdyby pojawiło się ono w kolejnych częściach.
Ponadto to Izabela Czartoryska to mocna postać kobieca i w zasadzie w tej powieści próżno szukać słabych bohaterek, każda inna jednak wszystkie z wewnętrzną siłą i wolą walki o siebie.
Co więcej sporo autorka przemyciła treści zwracających uwagę na nierówne traktowanie kobiet i mężczyzn, które kiedyś było uznawane za „normalne” natomiast aktualnie niby jest lepiej ale niestety ta kwestia nadal kuleje.
Reasumując „Czartoryska. Historia o marzycielce” to wspaniała dawka historii zaserwowana w sposób prosty przyswajalny i przyjemny, ukazuje bulwersujące i dziwne realia jakim były czasy na przełomie XVIII i XIX wieku i myślę, że znajdzie fanów nie tylko wśród miłośników powieści historycznych.
Muszę przyznać, że na samym początku gubiłam się trochę ze względu na mnogość postaci, a sprawy nie ułatwiał na pewno fakt, że w tamtych czasach była moda na imię Elżbieta 😂, jednak im dalej w las tym łatwiej. Jednak uważam, że w tego typu książkach powinno się dodawać drzewo genealogiczne, coby ułatwić trochę czytelnikowi życie i fajnie byłoby gdyby pojawiło się ono w kolejnych częściach.
Ponadto to Izabela Czartoryska to mocna postać kobieca i w zasadzie w tej powieści próżno szukać słabych bohaterek, każda inna jednak wszystkie z wewnętrzną siłą i wolą walki o siebie.
Co więcej sporo autorka przemyciła treści zwracających uwagę na nierówne traktowanie kobiet i mężczyzn, które kiedyś było uznawane za „normalne” natomiast aktualnie niby jest lepiej ale niestety ta kwestia nadal kuleje.
Reasumując „Czartoryska. Historia o marzycielce” to wspaniała dawka historii zaserwowana w sposób prosty przyswajalny i przyjemny, ukazuje bulwersujące i dziwne realia jakim były czasy na przełomie XVIII i XIX wieku i myślę, że znajdzie fanów nie tylko wśród miłośników powieści historycznych.
September 28, 2025
Dnf str 146
Kobiece czytadło. Saga rodzinna. Postacie przerysowane, posiadające jedną cechę. Księżna Lubomirska wredna do granic absurdu, księżna Czartoryska pierdoła do granic absurdu.
Kobiece czytadło. Saga rodzinna. Postacie przerysowane, posiadające jedną cechę. Księżna Lubomirska wredna do granic absurdu, księżna Czartoryska pierdoła do granic absurdu.
June 30, 2024
Izabela Czartoryska jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych magnatek w polskiej historii. Co wiemy o niej naprawdę? Niewiele. Tej prawdy poszukuje Monika Raspen.
Izabela zachorowała na ospę w wieku 15 lat – ledwo przeżyła, a już wydali ją za mąż, za wuja, bo przecież majątek musiał zostać w rodzinie. Wiele lat miała kompleksy związane ze swoim wyglądem, a szwagierka Elżbieta, wyjątkowo nienawistna i podła kobieta, niezwykle utrudniała jej życie. Izabela straciła dwoje dzieci (w wieku zaledwie 17 lat!), ale okrzepła i dzięki pomocy przyjaciółek i radom Królowej Francji i Madame Pompidou stała się z czasem samodzielną, pewną siebie kobietą, mecenaską i kolekcjonerką sztuki. Ukazywana jest zazwyczaj jako ekscentryczna dama o bujnym życiu uczuciowym, która bez oporów spełniała swoje marzenia i zachcianki. Dziś zapewne uznano by ją za celebrytkę. Ale czy naprawdę była drapieżną lwicą salonową? Ówcześni pamiętnikarze wspominają ją jako kobietę ciepłą, wrażliwą i życzliwą. I taki jej obraz stworzyła autorka.
Książkę czytałam z wypiekami na twarzy. Przepiękny język, dbałość o szczegóły sprawiają, że zanurzamy się w historii XVIII wieku i chłoniemy ten klimat, zapachy (fuj!), smaki, upokorzenia kobiet i ich nieśmiałą walkę o samodzielność.
Monika Raspen zaprasza nas do świata arystokracji, którym rządzą intrygi, zawiść, ogromne pieniądze i polityka, popychająca kobiety do łóżek przydatnych kochanków. Razem z Izabelą przeżywamy jej wzloty i upadki, śmierć dzieci, narodziny kolejnych, zdrady kochanków i niewiernego męża, zawiść szwagierki. Przyglądamy się pięknym sukniom i wspaniałym ogrodom.
Może odrobinę za dużo było w tej książce emancypacji – ale czy wiemy, jak naprawdę to wyglądało? A może właśnie te kobiety, które rządziły nie tylko rodziną Czartoryskich, ale i całą Rzeczpospolitą, naprawdę miały takie postępowe poglądy?
Ja byłam zauroczona tą książką i z niecierpliwością czekam na jej kontynuację. Monice dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji.
Izabela zachorowała na ospę w wieku 15 lat – ledwo przeżyła, a już wydali ją za mąż, za wuja, bo przecież majątek musiał zostać w rodzinie. Wiele lat miała kompleksy związane ze swoim wyglądem, a szwagierka Elżbieta, wyjątkowo nienawistna i podła kobieta, niezwykle utrudniała jej życie. Izabela straciła dwoje dzieci (w wieku zaledwie 17 lat!), ale okrzepła i dzięki pomocy przyjaciółek i radom Królowej Francji i Madame Pompidou stała się z czasem samodzielną, pewną siebie kobietą, mecenaską i kolekcjonerką sztuki. Ukazywana jest zazwyczaj jako ekscentryczna dama o bujnym życiu uczuciowym, która bez oporów spełniała swoje marzenia i zachcianki. Dziś zapewne uznano by ją za celebrytkę. Ale czy naprawdę była drapieżną lwicą salonową? Ówcześni pamiętnikarze wspominają ją jako kobietę ciepłą, wrażliwą i życzliwą. I taki jej obraz stworzyła autorka.
Książkę czytałam z wypiekami na twarzy. Przepiękny język, dbałość o szczegóły sprawiają, że zanurzamy się w historii XVIII wieku i chłoniemy ten klimat, zapachy (fuj!), smaki, upokorzenia kobiet i ich nieśmiałą walkę o samodzielność.
Monika Raspen zaprasza nas do świata arystokracji, którym rządzą intrygi, zawiść, ogromne pieniądze i polityka, popychająca kobiety do łóżek przydatnych kochanków. Razem z Izabelą przeżywamy jej wzloty i upadki, śmierć dzieci, narodziny kolejnych, zdrady kochanków i niewiernego męża, zawiść szwagierki. Przyglądamy się pięknym sukniom i wspaniałym ogrodom.
Może odrobinę za dużo było w tej książce emancypacji – ale czy wiemy, jak naprawdę to wyglądało? A może właśnie te kobiety, które rządziły nie tylko rodziną Czartoryskich, ale i całą Rzeczpospolitą, naprawdę miały takie postępowe poglądy?
Ja byłam zauroczona tą książką i z niecierpliwością czekam na jej kontynuację. Monice dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji.
Displaying 1 - 18 of 18 reviews