What do you think?
Rate this book
Der verborgene Türkis.
Munpa, discepolo e servitore di un santo eremita, trova il suo Maestro assassinato. Pieno di dolore e di rabbia si mette sulle tracce dell'omicida. I mille sviluppi della sua indagine lo porteranno dal Tibet in Cina, dalla prigione a un monastero, da una zuffa al letto di una locandiera. Un detective improvvisato alle prese con un misto di superstizione e logica, di ingenuità e furbizia. Scritto da Alexandra David-Néel e dal figlio adottivo, il Lama Yongden, il romanzo è ricco di colpi di scena e pervaso di filosofia orientale.
Paperback
First published January 1, 1954
2 people are currently reading
263 people want to read
About the author
Alexandra David-Néel
122 books245 followersAlexandra David-Néel was an explorer, anarchist, spiritualist, Buddhist and writer. She is most known for her visit to the forbidden (to foreigners) city of Lhasa, capital of Tibet (1924). She was born in Paris, France and died in Digne, Alpes-de-Haute-Provence. She wrote more than 30 books, about Eastern religion, philosophy, and her travels. Her well-documented teachings influenced the beat writers Jack Kerouac and Allen Ginsberg, and philosopher Alan Watts.
Her real name was Louise Eugenie Alexandrine Marie David. During her childhood she had a strong desire for freedom and spirituality. At the age of 18, she had already visited England, Switzerland and Spain on her own, and she was studying in Madame Blavatsky's Theosophical Society.
In 1890 and 1891, she traveled through India, returning only when running out of money. In Tunis she met the railroad engineer Philippe Néel, whom she married in 1904.
In 1911 Alexandra traveled for the second time to India, to further her study of Buddhism. She was invited to the royal monastery of Sikkim, where she met Maharaj Kumar (crown prince) Sidkeon Tulku. She became Sidkeong's "confidante and spiritual sister" (according to Ruth Middleton), perhaps his lover (Foster & Foster). She also met the thirteenth Dalai Lama twice in 1912, and had the opportunity to ask him many questions about Buddhism—a feat unprecedented for a European woman at that time.
In the period 1914-1916 she lived in a cave in Sikkim, near the Tibetan border, learning spirituality, together with the Tibetan monk Aphur Yongden, who became her lifelong traveling companion, and whom she would adopt later. From there they trespassed into Tibetan territory, meeting the Panchen Lama in Shigatse (August 1916). When the British authorities learned about this—Sikkim was then a British protectorate—Alexandra and Yongden had to leave the country, and, unable to return to Europe in the middle of World War I, they traveled to Japan.
There Alexandra met Ekai Kawaguchi, who had visited Lhasa in 1901 disguised as a Chinese doctor, and this inspired her to visit Lhasa disguised as pilgrims. After traversing China from east to west, they reached Lhasa in 1924, and spent 2 months there.
In 1928 Alexandra separated from Philippe. Later they would reconcile, and Philippe kept supporting her till his death in 1941. Alexandra settled in Digne, and during the next 10 years she wrote books.
In 1937, Yongden and Alexandra went to China, traveling there during the second World War, returning to France only in 1946. She was then 78 years old.
In 1955 Yongden died. Alexandra continued to study and write till her death at age 100.
Her real name was Louise Eugenie Alexandrine Marie David. During her childhood she had a strong desire for freedom and spirituality. At the age of 18, she had already visited England, Switzerland and Spain on her own, and she was studying in Madame Blavatsky's Theosophical Society.
In 1890 and 1891, she traveled through India, returning only when running out of money. In Tunis she met the railroad engineer Philippe Néel, whom she married in 1904.
In 1911 Alexandra traveled for the second time to India, to further her study of Buddhism. She was invited to the royal monastery of Sikkim, where she met Maharaj Kumar (crown prince) Sidkeon Tulku. She became Sidkeong's "confidante and spiritual sister" (according to Ruth Middleton), perhaps his lover (Foster & Foster). She also met the thirteenth Dalai Lama twice in 1912, and had the opportunity to ask him many questions about Buddhism—a feat unprecedented for a European woman at that time.
In the period 1914-1916 she lived in a cave in Sikkim, near the Tibetan border, learning spirituality, together with the Tibetan monk Aphur Yongden, who became her lifelong traveling companion, and whom she would adopt later. From there they trespassed into Tibetan territory, meeting the Panchen Lama in Shigatse (August 1916). When the British authorities learned about this—Sikkim was then a British protectorate—Alexandra and Yongden had to leave the country, and, unable to return to Europe in the middle of World War I, they traveled to Japan.
There Alexandra met Ekai Kawaguchi, who had visited Lhasa in 1901 disguised as a Chinese doctor, and this inspired her to visit Lhasa disguised as pilgrims. After traversing China from east to west, they reached Lhasa in 1924, and spent 2 months there.
In 1928 Alexandra separated from Philippe. Later they would reconcile, and Philippe kept supporting her till his death in 1941. Alexandra settled in Digne, and during the next 10 years she wrote books.
In 1937, Yongden and Alexandra went to China, traveling there during the second World War, returning to France only in 1946. She was then 78 years old.
In 1955 Yongden died. Alexandra continued to study and write till her death at age 100.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 9 of 9 reviews
March 27, 2025
"All this activity caused by nothingness, by the power of that-which-is-empty."
Read
November 10, 2025"De zon verzonk achter de bergen en een laatste straal bescheen de verraderlijke discipel die zijn hand naar de deurknop uitstak. Lobsang sloop naar binnen en strekte zich eerbiedig uit, om de concentratie van de kluizenaar te testen.
Als Odzer iets tegen hem zou zeggen of zijn groet beantwoordde kon hij òf vertrekken òf blijven als de meester hem dat gebood. Hij wist dat hij zijn leraar nog steeds respecteerde, uit gewoonte misschien, en dat hij bang voor hem was. Hij zou Odzer zeker beroven, maar niettemin...
Tegengestelde gedachten vochten in zijn geest terwijl hij opstond en om zich heen keek. Het was donker in de grot, maar hij zag het zittende lichaam van de kluizenaar bij het licht van een lampje dat op het altaar flikkerde. Odzer's grote gestalte, in een donkerrode pij gekleed, bewoog zich niet. Lobsang schuifelde naar voren en raakte het tafeltje aan dat voor Odzer's zetel stond en waarop de heremiet een schaal met Tsampa en een grote bronzen theepot had neergezet.
Odzer's half gesloten ogen schenen niets te zien. Hij moest zich wel in zijn meditaties verdiept hebben - zijn geest zou duizenden mijlen verwijderd zijn. Lobsang boog en staarde de meester aan. Nee, de oogleden trilden niet eens. Zijn eigen lichaam zou onzichtbaar zijn, was onzichtbaar.
Lobsang deed nog een stapje naar voren en stond tussen de zetel en het tafeltje. Hij was het liefst zo blijven staan, proberend zijn trillende hand te beheersen, maar hij overwon zijn angst en reikte verder, voelde het harde metaal van het relikwie-doosje, sloot zijn vinger om het dunne koord waar het doosje aan hing en hoorde zichzelf schreeuwen.
Gyalwai Odzer's ogen sperden zich open, fixeerden de trillende hand, schenen als gloeiende kolen waaruit flitsende vuurstralen bliksemden."
----
Goodreads schrijft dit boek toe aan Alexandra David-Neel, een illustere Franse avonturier en feminist, die in de tweede helft van de 19e eeuw en de eerste helft van de 20e eeuw leefde. Dit klopt niet helemaal. Het verhaal komt in feite van Lama Yongden, haar goede Tibetaanse vriend, die ze op één van haar reizen naar Tibet leerde kennen en meenam naar Frankrijk. Lama Yongden bedacht dit markante Tibetaanse verhaal en Alexandra David-Neel verwerkte het tot een voor Fransen toegankelijk boek.
Ik was onder de indruk van hoe vermakelijk en toegankelijk deze innemende Tibetaanse detective is. Het verhaal volgt de monnik Moenpa die de dief en moordenaar Lobsang door de meest desolate gebieden van Tibet en China achtervolgt. Op zijn speurtocht verzeilt Moenpa in allerlei situaties die hem dwingen om van koers te veranderen - zowel in de fysieke wereld als in de geestelijke. Daarmee is het boek niet enkel een thriller, maar ook een spirituele zoektocht in de Tibetaanse-boeddhistische traditie. Een terugkerend thema is dat het leven - realiteit - niet meer dan een weerspiegeling is van onze eigen projecties, dat onze gedachten schilderingen zijn op het doek van het grote lege niets en dat alle realiteit uiteindelijk vanuit het niets ontspringt. Hoewel dit misschien nihilistisch klinkt weet het verhaal dit, door de interacties van Moenpa met de buitenwereld, juist betekenis en kleur te geven. De vele interacties die Moenpa heeft met handelaren, monniken, herders, minnaars, bandieten, elementen en de natuur zijn de kracht van dit boek. Elke interactie is een verhaaltje op zichzelf en bevat een boeddhistische levensles. Daarnaast leert het de lezer ook over de Tibetaanse leefwereld van weleer.
Dit boek was, kort, toegankelijk en vermakelijk. Ik heb het met erg veel plezier gelezen. Meer dan ik vooraf had gedacht.
Als Odzer iets tegen hem zou zeggen of zijn groet beantwoordde kon hij òf vertrekken òf blijven als de meester hem dat gebood. Hij wist dat hij zijn leraar nog steeds respecteerde, uit gewoonte misschien, en dat hij bang voor hem was. Hij zou Odzer zeker beroven, maar niettemin...
Tegengestelde gedachten vochten in zijn geest terwijl hij opstond en om zich heen keek. Het was donker in de grot, maar hij zag het zittende lichaam van de kluizenaar bij het licht van een lampje dat op het altaar flikkerde. Odzer's grote gestalte, in een donkerrode pij gekleed, bewoog zich niet. Lobsang schuifelde naar voren en raakte het tafeltje aan dat voor Odzer's zetel stond en waarop de heremiet een schaal met Tsampa en een grote bronzen theepot had neergezet.
Odzer's half gesloten ogen schenen niets te zien. Hij moest zich wel in zijn meditaties verdiept hebben - zijn geest zou duizenden mijlen verwijderd zijn. Lobsang boog en staarde de meester aan. Nee, de oogleden trilden niet eens. Zijn eigen lichaam zou onzichtbaar zijn, was onzichtbaar.
Lobsang deed nog een stapje naar voren en stond tussen de zetel en het tafeltje. Hij was het liefst zo blijven staan, proberend zijn trillende hand te beheersen, maar hij overwon zijn angst en reikte verder, voelde het harde metaal van het relikwie-doosje, sloot zijn vinger om het dunne koord waar het doosje aan hing en hoorde zichzelf schreeuwen.
Gyalwai Odzer's ogen sperden zich open, fixeerden de trillende hand, schenen als gloeiende kolen waaruit flitsende vuurstralen bliksemden."
----
Goodreads schrijft dit boek toe aan Alexandra David-Neel, een illustere Franse avonturier en feminist, die in de tweede helft van de 19e eeuw en de eerste helft van de 20e eeuw leefde. Dit klopt niet helemaal. Het verhaal komt in feite van Lama Yongden, haar goede Tibetaanse vriend, die ze op één van haar reizen naar Tibet leerde kennen en meenam naar Frankrijk. Lama Yongden bedacht dit markante Tibetaanse verhaal en Alexandra David-Neel verwerkte het tot een voor Fransen toegankelijk boek.
Ik was onder de indruk van hoe vermakelijk en toegankelijk deze innemende Tibetaanse detective is. Het verhaal volgt de monnik Moenpa die de dief en moordenaar Lobsang door de meest desolate gebieden van Tibet en China achtervolgt. Op zijn speurtocht verzeilt Moenpa in allerlei situaties die hem dwingen om van koers te veranderen - zowel in de fysieke wereld als in de geestelijke. Daarmee is het boek niet enkel een thriller, maar ook een spirituele zoektocht in de Tibetaanse-boeddhistische traditie. Een terugkerend thema is dat het leven - realiteit - niet meer dan een weerspiegeling is van onze eigen projecties, dat onze gedachten schilderingen zijn op het doek van het grote lege niets en dat alle realiteit uiteindelijk vanuit het niets ontspringt. Hoewel dit misschien nihilistisch klinkt weet het verhaal dit, door de interacties van Moenpa met de buitenwereld, juist betekenis en kleur te geven. De vele interacties die Moenpa heeft met handelaren, monniken, herders, minnaars, bandieten, elementen en de natuur zijn de kracht van dit boek. Elke interactie is een verhaaltje op zichzelf en bevat een boeddhistische levensles. Daarnaast leert het de lezer ook over de Tibetaanse leefwereld van weleer.
Dit boek was, kort, toegankelijk en vermakelijk. Ik heb het met erg veel plezier gelezen. Meer dan ik vooraf had gedacht.
This entire review has been hidden because of spoilers.
January 15, 2020
"Светът не е нищо друго, освен игра на образи, изникващи от нашето съзнание, което ги поражда и поглъща отново."
"Те от ума изникват.
И пак в ума потъват."
Миларепа
"Навън в пустата шир, покрита от мантията на мрака, цареше тишина. Неизразим покой обгръщаше безстрастната земя, величествено безразлична към суетенето на създанията, произлезли от нея, които след няколко напразни усилия щяха отново да потънат, да се разтворят в нея."
"Те от ума изникват.
И пак в ума потъват."
Миларепа
"Навън в пустата шир, покрита от мантията на мрака, цареше тишина. Неизразим покой обгръщаше безстрастната земя, величествено безразлична към суетенето на създанията, произлезли от нея, които след няколко напразни усилия щяха отново да потънат, да се разтворят в нея."
July 7, 2020
Je n'étais pas convaincue en commençant le livre, mais j'ai vraiment beaucoup aimé et j'ai apprécié le fait d'en apprendre plus sur les coutumes Tibétaine et Chinoise à travers ce livre.
June 24, 2021
Nice read, especially regarding cultural and historical references.
June 21, 2024
Un roman qui fait voyager au pays des neiges et réfléchir sur la source et la portée de nos actions.
April 12, 2025
Such a fun tale. Reminded me in some ways of Siddhartha, but from a Tibetan perspective.
May 29, 2014
Written by the first westerner to get into Tibet, and her Tibetan companion. Nice page turner adventure, fascinating real world detail of life in that place and time, and enough little nuggets of Tibetan Buddhist references to please a practitioner but not at all bother a non practitioner.
March 24, 2012
Very interesting read. Indeed.
Displaying 1 - 9 of 9 reviews