This is the place John Cale escaped in the early Sixties, on his way to reinventing the decade, though one wonders what kind of launch pad would be needed today. Not only is the past always a different country, but they did things differently there.
Ik mag gerust zeggen dat The Velvet Underground een van mijn lievelingsbands is en een groep waar voor mij veel mee begonnen is. Ze waren een soort van basis voor een zoektocht naar een diepere beleving van muziek. En die beleving van muziek is tot op de dag van vandaag nooit weggegaan. Loaded vertelt het verhaal van The Velvet Underground aan de hand van interviews die Dylan Jones met een hele resem aan mensen heeft gehad. Maar ook uit bronmateriaal zoals interviews en gesprekken met overleden sleutelfiguren in het grotere verhaal. Ik heb hem serieus door het boek moeten worstelen omdat het in het begin niet altijd zo grijpbaar was. Maar van zodra ik in het boek zat wou ik er ook niet meer uit. De geschiedenis van The Velvet Underground wordt van zoveel kanten belicht dat het erg interessante perspectieven belicht. Maar het boek stopt niet alleen bij het verhaal van The Velvet Underground maar het gaat ook verder bij wat de rest van de band nog deed na het einde van de band. Want The Velvet Underground heeft niet lang bestaan maar ze hadden wel een enorme impact met hun repertoire en het solowerk van onder meer Lou Reed, Nico en John Cale. Ook een sleutelfiguur als Andy Warhol wordt uitgebreid besproken en krijgt zijn plek in de geschiedenis van de iconische groep met als bekendste feit vooral de legendarische hoes met de banaan. Een erg sterk boek waar je wel je tijd voor moet nemen maar dat je wel gegarandeerd iets bijbrengt.
While at times reading can feel a bit clunky (largely due to the book being made almost entirely from excerpts of different interviews) LOADED opened my eyes to a lot more than I was expecting - and that’s something I’m very pleased about. 6/10
i only skim-read this book, but of course i had to log it anyway. being caught up in the midst of my velvet underground phase, i thought this would be interesting but it ended up just being a weirdly bitter and unpleasant read. it's understandable that everyone was on drugs or had personality problems but can't we transcend that for a bit, for the sake of the music?
anyway, my wishful naivety couldn't deal with actually knowing anything about this band. i'll just forget everything i read here and go back to reading liner notes.