Ik kus uw handen duizendmaal

by Nicolien Mizee

In dit nieuwe deel 'faxen aan Ger' is het debuut van Nicolien Mizee net ze is nu echt schrijver en maakt kennis met het circus rond zo'n debuut, de radio- en kranteninterviews. Mizee begint meteen aan een tweede boek, dat een grote 'echte roman' moet worden en reist naar Brazilië. Hoe te leven, tussen grootse plannen door? Het zijn vooral de kleine, alledaagse beslommeringen die ook dit deel van de serie onweglegbaar maken.

Mizee lezen is een stoomcursus in aandachtig leven, met oog voor het absurde én het ontroerende.

386 pages, Kindle Edition

First published May 25, 2024

About the author

Nicolien Mizee (1965) is schrijver en schrijfdocent. In NRC Handelsblad schreef ze een veelgelezen column over haar ervaringen als docent. Haar roman Toen kwam moeder met een mes (2003) werd genomineerd voor de Libris Literatuurprijs en ook haar laatste roman De halfbroer (2015) werd zeer goed ontvangen door de pers. De kennismaking. Faxen aan Ger (2017), de eerste bundeling van de faxen aan Ger en De porseleinkast (2018), de tweede bundeling van de faxen aan Ger, werden zeer goed ontvangen door de pers. In 2019 verscheen bij Nijgh & Van Ditmar de roman Moord op de moestuin, dat inmiddels al vele malen herdrukt is.

Reviews

[Merel · Rating 5 out of 5]

Dit zijn mijn bijbelboeken

[Reyer · Rating 4 out of 5]

Het beste is altijd maar om met een lang, volstrekt onbenullig verhaal te beginnen, zodat beide partijen tijd hebben om te acclimatiseren.

Na vijf delen ben ik nog steeds geboeid door de reeks vrijwel onbewerkte faxberichten die Nicolien Mizee (1965) rond de eeuwwisseling schreef over haar dagelijkse wel en wee. Het zesde deel beslaat de periode van augustus 2000 tot en met februari 2001. De debuterende schrijver neemt de nieuwe wasmachine uit Een licht bewoond eiland in gebruik en ervaart het succes van haar eerste roman, waarmee ze druk was sinds Hoog en laag springen . Waar de media-aandacht haar aanvankelijk al snel teveel is, ontwikkelt Mizee zich tot iemand die met haar angsten leert omgaan en in haar omgeving naar inspiratie zoekt.

Ik geloof dat al mijn vrienden er inmiddels aan gewend zijn dat ze een dubbelganger hebben die figureert in mijn verhalen. In het begin is dat voor de meesten vreemd omdat ze, terwijl ze iets aan me zitten te vertellen, ineens aan die blik van mij zien dat de schrijfster in mij ‘aanslaat’.

Dat dit niet altijd goed zou gaan, blijkt uit de rechtszaak die haar moeder Clara Mizee-Andriessen in 2018 aanspande om publicatie van De porseleinkast te voorkomen. Zoals vaker stelde de rechter de schrijver in het gelijk met een beroep op de vrijheid van meningsuiting.

‘Wat zei ze?’
‘Ze zei, even denken, ze zei: “Je bent een laffe, slechte, gemene vrouw en ik wens je een hele prettige zondag.” Toen gooide ze de hoorn op de haak. Is er soms iets voorgevallen?’
‘Geen idee. An heeft haar voor het kerstdiner uitgenodigd.’
‘En wat is daarmee?’
‘[…] Dat is een enorme belediging! Dat wij denken dat we het allemaal weer goed kunnen maken door een kerstdiner! Na álles wat we haar hebben aangedaan!’

De faxberichten zijn zodoende te zien als aantekeningen om de schrijver ‘af te leiden’ en voor te bereiden op nieuwe romans. Uit de berichten in dit deel blijkt dat Ger, de allesverpletterende bedding van haar ziel en muze in het daglicht, af en toe wel degelijk antwoordde. Ik heb wederom intens veel plezier gehad van de eigenzinnige, geestige en openhartige toon die Mizee zo kenmerkt. Ontdaan van enige vorm van intellectualisme formuleert zij vragen die haarzelf en de lezer op weg helpen. Daarbij geeft ze terloops kijktips, zoals de film And The Band Played On. Meer dan bij andere schrijvers realiseerde ik me tijdens het lezen overigens hoezeer het leven veranderd is sinds de komst van internet en smartphones.

[Bram · Rating 5 out of 5]

Met veel plezier gelezen. Mijn enthousiasme voor de faxboeken van Mizee is ook na dit zesde deel onverminderd groot.

[Annders De Haes · Rating 5 out of 5]

Ondanks mijn poging het boek ingehouden te verslinden, is het uit. Wanneer komt de volgende?

[Tim Weemhoff · Rating 4 out of 5]

Het is altijd lastig om de Faxen van Mizee in een paar regels samen te vatten en dat is positief bedoeld. Deel zes loopt van augustus 2000 tot februari 2001.

Nicoliens debuutroman is inmiddels uit en wordt goed ontvangen, maar het zorgt ook voor onzekerheid, waarbij de faxen aan Ger een welkome en onthaastende afleiding zijn. Haar zus An en zij hebben daarnaast onverminderd heftige aanvaringen met hun hysterische moeder.

De Faxen zijn openhartiger dan je lief is met een onverbiddelijk observatievermogen. Een lawine aan anekdotes en herkenbare situaties uit het dagelijks leven, waaronder een prachtige introductiecursus internet. En de reis naar Brazilië met jongere zus Lot grenst aan het kolderieke. En passant weer een boel lees- en kijktips zonder dat het belerend overkomt. Integendeel.

Op naar het zevende en voorlopig laatste deel dat onlangs verschenen is.

[Hester]

Hoewel ook in dit deel weer hilarische en ontroerende passages zaten, kon ik wat minder goed meeleven doordat dit deel naar mijn idee rommeliger in elkaar zat en en door sommige woordkeuzes. Het einde, met een nachtmerrieachtige reis naar Brazilië sprak wel weer erg tot de verbeelding.

[Simone Bais · Rating 5 out of 5]

Weer verder met de 6e keer Nicolien en haar faxen aan Ger. Tot hoever in de 21e eeuw bleef men trouwens faxen? Het was weer ouderwets genieten. Ik houd van haar rake observaties, haar verbazing over zaken die voor de meesten zo normaal lijken, haar droge humor en vooral haar lef om helemaal volledig jezelf proberen te zijn. Durfden we dat allemaal maar!

[Mirjam · Rating 5 out of 5]

En nu de tijd zien te overbruggen tot deel 7. Gelukkig liggen er wel meer dan 400 nieuwe pagina's Detlev van Heest op mij te wachten, dat scheelt.

[Loes · Rating 5 out of 5]

Gewoon genieten weer, ik kan niet anders zeggen

[Anke VdWater · Rating 5 out of 5]

Oh nee, alle faxen uit, wat te doen?! Help.

[Suzanne Brink · Rating 5 out of 5]

Hongerig uitgelezen, ouderwets hongerig zoals ik deed als kind. Ik wil deze persoon beter leren kennen, horen wat zij uitspreekt en wat anderen niet eens durven denken. Lezen hoe ze haar moeder ontrafelt en tactieken bedenkt hoe ze met haar om kan gaan, soms met meer, soms met minder succes. En haar stukken over gevoelens van jaloezie en miskend zijn. Zoals in dit fragment: ‘Fijn dat ik een dag eerder mag komen eten. Ik hoor je al jaren over de eetclub, en dan word ik meteen zenuwachtig omdat ik denk dat andere mensen wel bij jullie mogen komen eten en ik niet. Dat ik alleen even tussendoor mag. Dat er iets ráárs met mij aan de hand is, waardoor ik niet voor gewóne dingen wordt gevraagd. Wat de gewone dingen zijn, weet ik niet precies want die zijn er alleen als ik er niet bij ben, zoals je begrijpt.’ Ergens anders nog zo'n fragment: ‘Wij kregen altijd te horen hoe bevoorrecht we waren, in tegenstelling tot allerlei zielige kinderen die uit werken gestuurd werden, maar mij leek het leven in vroeger tijden veel prettiger. Het had allemaal zoiets overzichtelijks: meisjes die een dienstje hadden bij rijke Amsterdamse gezinnen bijvoorbeeld. Vroeg op, fris schort voor, koper poetsen, alles op vaste tijden en een fijn kamertje op zolder. Als je niks verkeerd deed, kon er niks fout gaan.
Alles wat ik hoorde en las over kinderen in vroeger tijden of andere landen leek me beter en echter dan mijn eigen leven.
Ik had niet het gevoel dat ik een kind was. Ik had niet het gevoel dat ik een jeugd had, het enige wat ik ervan merkte was dat er nooit naar mij geluisterd werd en ik behandeld werd als een halve debiel.’
(...)
‘Ik wist zeker dat iedereen beter af was dan ik. Misschien ook, bedenk ik me nu, omdat degene die beschreven wordt altijd de hoofdpersoon is, altijd gezien wordt, medelijden krijgt, aandacht, en ik eraan kapot ging dat ik nooit aandacht kreeg, dat nooit eens iemand naar me keek.
Terugkijkend denk ik dat ik nooit medelijden heb kunnen hebben met iets anders dan de onbegrepen eenling. Zelfs al word je gevankelijk afgevoerd - als je nou maar niet alleen bent, als er nou maar iemand is die aan je dénkt, nou, daar zou ik graag voor hebben gecrepeerd in de gevangenis. Mijn gevangenis was onzichtbaar. Ik denk dat ik altijd wilde schrijven om hem zichtbaar te maken.’

[Els · Rating 5 out of 5]

Ik kus uw handen duizendmaal. Door: Nicolien Mizee.

Mijn liefde voor Nicolien begon met De grote wil; instant verliefd. Daarna volgden (voor mij): haar kleurboek en vogelboek en Dwaalgast. Aan de faxboeken waagde ik me niet, tot nu.

Als grote fan van Nikki Dekker heb ik ingetekend om een jaar lang haar Brieven aan Nicolien te ontvangen. En jawel: het gaat om brieven aan Nicolien Mizee! Nikki schrijft aan Nicolien zoals Nicolien faxen schrijft aan Ger. Die brieven zijn zo goed, zo ‘Nikki’ dat ik toch overstag gegaan ben voor de faxboeken.

Ik heb net Ik kus uw handen duizendmaal uit; het zesde deel in de reeks faxboeken. Ditmaal dateren de faxen uit 2000 maar ze sprankelen alsof ze gisteren pas uit het apparaat zijn gerold. Ik heb nu ook een onweerstaanbare drang om de vorige vijf delen te gaan lezen!

Dé Nicolien-blik, die in alles doorsijpelt, zelfs in haar tekeningen kleurt ook dit boek. Ofwel is die blik voor jou als lezer herkenbaar en geniet je er daarom van, is er geen herkenbaarheid dan opent het je ogen voor een heel andere kijk op de wereld en schenkt net dat je leesgenot. Genieten, smullen, doe je sowieso.

Ik heb bijna een week over dit boek gedaan, wat voor mij héél traag is, en niet omdat het niet goed is maar wel omdat het gigantisch goed is. Ik hou nu nog meer van Mizee dan ik al deed. Elk idee, elk woord, iedere letter wou ik bewust en ten volle tot mij nemen. Normaal onderlijn ik veel, hier onderlijnde ik niets omdat ik dan quasi het ganse boek had moeten onderstrepen. Nicolien is ‘opwijkend’ (positief afwijkend) en daar hou ik van!

Ik kus uw handen duizendmaal lezen is ook een beetje in therapie gaan: ik leerde best veel bij over mijzelf, mijn ouders en mijn relatie tot/met hen.

Laat je onderdompelen in de wereld van Nicolien Mizee, en word ook fan, pas op: verslavingsgevaar!

[David Rozema · Rating 5 out of 5]

Wat valt er bij een zesde deel nog aan superlatieven te plakken op een nieuwe faxenbundel? Het blijft een unieke mix tussen een dagboek en brievenboek, schijnbaar moeiteloos achter elkaar gezet. Beste vervolgreeks uit onze literatuur sinds het Bureau. Als er de komende 25 jaar jaarlijks een nieuwe faxenbundel komt ben ik een gelukkig mens.

[Jan-Willem · Rating 3 out of 5]

Er valt weer veel te genieten maar op sommige momenten is de toverspreuk voor mij een beetje uitgewerkt.

[Agnes · Rating 4 out of 5]

Ik geniet van haar boeken.

[Lieke · Rating 5 out of 5]

de eerste die ik uit de serie heb gelezen, maar oh boy wat smaakt dit naar meer.

[Maaikies · Rating 5 out of 5]

Wat kan ik zeggen, ik ben fan
Geestig, met mooie observaties

[Hedwig · Rating 3 out of 5]

Best wel lang over gedaan dit boek uit te lezen…. Ik kwam er gewoon niet goed in. Het relaas over de vakantie in Brazilië was hilarisch en weer helemaal Mizee

[Laurian · Rating 4 out of 5]

blijft me verbazen dat ik zo obsessed ben met deze boeken maar ook van deze heb ik weer enorm genoten

[Funs · Rating 4 out of 5]

Weer enorm genoten!

[Menno Spiro · Rating 4 out of 5]

prachtig. geweldige dialogen. deelgenoot worden op hoog literair niveau... https://mennospiro.blogspot.com/2024/...

[Eva136246 · Rating 4 out of 5]

i <3 nicolien mizee