Hoe herken ik een fascist

by Umberto Eco

Umberto Eco was een Europeaan in hart en nieren. De oorlog in Oekraïne en het steeds verder naar een totalitaire staat afglijdende Rusland zou hij met pijn in het hart hebben aanschouwd. Maar hij zou waarschijnlijk ook op alle mogelijke manieren van zich hebben laten horen en zich volop hebben ingezet voor vrede.
In Hoe herken ik een fascist, een selectie van drie belangrijke essays, weerklinkt Eco’s immer kritische stem. Het is een stem waarnaar we moeten luisteren, want sluipend fascisme (‘Het eeuwige fascisme’) en zelfopgelegde censuur (‘Censuur en stilte’) vormen een steeds grotere bedreiging voor de Europese vrede. Zijn oproep om tot nieuwe Europese afspraken te komen (‘Een nieuw verdrag van Nijmegen’) is dan ook bijna profetisch te noemen.

Umberto Eco (1932-2016) was een van de grootste en succesvolste schrijvers van Europa. Hij werd beroemd met zijn historische roman De naam van de roos, waarna romans volgden als De slinger van Foucault, Het eiland van de vorige dag, De begraafplaats van Praag en Het nulnummer. Ook geldt hij als een van de invloedrijkste essayisten van zijn tijd.

Genres: Nonfiction, Politics, History, Philosophy, Essays, Italy, Italian Literature

80 pages, ebook

First published November 24, 2020

About the author

Umberto Eco was an Italian medievalist, philosopher, semiotician, novelist, cultural critic, and political and social commentator. In English, he is best known for his popular 1980 novel The Name of the Rose, a historical mystery combining semiotics in fiction with biblical analysis, medieval studies and literary theory, as well as Foucault's Pendulum, his 1988 novel which touches on similar themes.

Eco wrote prolifically throughout his life, with his output including children's books, translations from French and English, in addition to a twice-monthly newspaper column "La Bustina di Minerva" (Minerva's Matchbook) in the magazine L'Espresso beginning in 1985, with his last column (a critical appraisal of the Romantic paintings of Francesco Hayez) appearing 27 January 2016. At the time of his death, he was an Emeritus professor at the University of Bologna, where he taught for much of his life. In the 21st century, he has continued to gain recognition for his 1995 essay "Ur-Fascism", where Eco lists fourteen general properties he believes comprise fascist ideologies.

Reviews

[Cristian Fassi · Rating 5 out of 5]

Da leggere a voce alta a Matteo Salvini che dice di non essere fascista, ha ragione lui! non è un fascista, è un Ur-fascista!

Umberto Eco è un maestro della saggistica: il suo stile chiaro e ironico è impareggiabile.

"Il fascismo eterno" è un vera e propria guida di buonsenso, che illustra un concetto importante: il fascismo non è solo camicia nera e manganello, e il fascismo non è morto e sepolto solo perché i suoi protagonisti del passato non ci sono più. Il fascismo, come il nazismo, è fatto di comportamenti, mentalità, pregiudizi, abitudini persino, che esistono ancora, sopiti, nelle società, e possono essere risvegliati, purtroppo, senza troppe difficoltà. Questo testo mostra come riconoscere correnti sociali, movimenti politici, leader dalle tendenze fasciste, nella speranza che di generazione in generazione si ricordi che la resistenza non deve mai avere fine.

Questo testo è più attuale oggi di 25 anni fa quando è stato scritto, e la sua lettura dovrebbe essere obbligatoria come educazione civile.
--
Link Babelezon
Link Amazon

[Roman Clodia · Rating 4 out of 5]

These three brief essays may not be Eco at his most brilliant and incisive, but they are timely and accessible. His iconic 'How to Spot a Fascist' has all kinds of resonances with US and UK Brexit politics ('the voice of the people' trope that was everywhere from Leavers); and the related 'We are European' is both a rallying cry against racism (which the first essay called out as a defining indicator of fascism) and a plea against intolerance.

It's interesting to recall that Eco grew up under Mussolini and so has first-hand knowledge of a Fascist regime. He also pinpoints accurately the way 'suspicion of intellectual life has always been a symptom of Ur-Fascism' - recalling the rejection of experts and so-called intellectual elites in both the Trump and Brexit campaigns. These are short but give a taster of Eco's humanistic politics and breadth of interests.

Thanks to Random House, Vintage for an ARC via NetGalley

[Seyed Hashemi · Rating 4 out of 5]

فاشیسم چیست و فاشیست کیست؟
بحثی در یک ناسزای سیاسی فراگیر!

0- مختصر خواهم نوشت. نشد :)))


1- امروزه یک گذر به جناح راست سیاسی را در جهان شاهد هستیم و در کشورهای مختلف، از آمریکا گرفته تا اروپا، دولت‌های محافظه‌کار و راست مختلف سیاسی درحال قبضه کردن هستند. یکی از مسائل به‌روز و مهم علوم سیاسی فهم همین گذر به راست در اروپا و آمریکاست که مباحث مربوط به مهاجرت، تکانهٔ کرونا، پیر شدن جمعیت، کند شدن موتور رشد اقتصادی اروپا، جنگ‌های تجاری، مسئله امنیت غذایی (گندم)، امینت انرژی و پایداری انرژی، بسط فضای مجازی و... از موضوعات جذاب و مهمی است که محل بحث بسیار است.

امروزه مباحث ذیل سیاست هویت، مسئله هویت، اقتصاد سیاسی هویت و مثل آن نیز در علوم سیاسی و اقتصاد جزو پژوهش‌های مرز علم و کاربردی است.

بیشتر از این نمی‌خوام از این حرف بزنم، ولی باید حواسمون باشه این کتاب امبرتو اکو هرچقدر که خوب است (که حقیقتا هست) نباید بیشتر از چیزی که هست به عنوان یک متن علمی ارج و قرب بگیرد.


2- در این گذار به راست در دنیا باید حواسمان باشد که گفتمان‌های سیاسی مختلف از "الفاظ" به مثابهٔ ابزار استفاده می‌کنند و برچسب "فاشیسم" از جملهٔ این لفاظی‌های مورد استفاده است. با حربهٔ فاشیسم‌خوانی رقیب سیاسیِ محافظه‌کار خود تلاش می‌کنند از رانهٔ ترس استفاده کنند تا در مبارزات سیاسی پیروز شوند. در این اتمسفر باید حواسمان باشد که بسیاری از این برچسب‌زنی‌ها بجای اینکه معرفت‌افزا باشد صرفا امر واقع سیاسی را زیر خرواری از برچسب دفن می‌کند.


3- بحث استفاده سیاسی از برچسب فاشیسم نباید خطر همیشگیِ "فاشیسمِ در کمین" را از ذهن ما دور کند. همواره باید در نظر داشت که خطر فاشیسم و قدرت‌ گرفتن فاشیسم‌ها از آنچه در مخیله خود فرض می‌کنید به واقعیت نزدیک‌تر است؛ مباحث اکو در این کتاب ذیل نیا-فاشیسم برای حساس بودن ذهن به فاشیسم قطعا مفید است. اندکی از آن خواهم گفت.


4- طبق ادعای اکو در این نوشتار، برخلاف نازیسم که یکتاست و همان و تنها همانی است که در آلمانِ حوالی جنگ جهانی دوم رخ داد، فاشیسم به لباس‌ها و اشکال مختلفی نمودار می‌شود. اکو از ایدهٔ "شباهت خانوادگیِ" ویتگنشتاین برای مفهوم‌پردازی حوالیِ فاشیسم استفاده می‌کند؛ یعنی رژیم‌ها و ساخت‌های سیاسی‌ای که اطلاق لفظ فاشیسم و صفت فاشیستی بودن بر آنها جایز است نوعی از شباهت‌های متقاطع را به هم دارد که در عناصری حامل تفاوت‌هایی با هم‌دیگر هستند. این شباهت‌ها و تفاوت‌ها همان‌گونه اند که شباهت‌ها و تفاوت‌های در یک خانواده است، علی‌رغم اینکه فردیت هرکدام از اعضای خانواده را تشخیص خواهیم داد، در عین حال تمام اعضای خانواده را به عنوان یک خانواده به رسمیت خواهیم شناخت.

در ادامه تنی‌چند از این عناصر تکرارشونده را که اکو نام برده است را مختصری شرح خواهم داد:

5.1- فاشیسم حامل نوعی از سنت‌پرستی است که در آن عناصر مدرنیته از حیث اندیشه نفی خواهد شد و باید از گذشتگان چیز بیاموزیم گویی که در تاریخ هیچ‌نحوی از پیشرفت حاصل نشده است.

5.2- این نحو از سنت‌گرایی به معنای نفی مدرن‌گرایی/مدرنیسم است. هردوی نازیسم و فاشیسم تکنولوژی و صنعت مدرن را قبول داشتند و چه بسا می‌پرستیدند لکن آن حیث از مدرنیته که به مفاهیم فلسفی و سیاسی ارجاع دارد، محل ستیز فاشیست‌هاست. به بیانی آنان ضد-روشنگری اند.
برای نمونه در کتاب مدرنیسم از باتلر، بحث ستیز فاشیست‌ها و مشخصا نازیست‌ها با هنر مدرن را شاهد بودیم.

5.3- عقل‌ستیزی از آن حیث که "عمل بر نظر ارجحیت دارد" در فاشیسم بسیار اساسی است. همواری بین نظر و عمل/تئوری و پرکتیس در سنت‌های اندیشه‌ای-سیاسی قرن بیست جدال مهمی بوده است. برای نمونه برای یک کمونیست فهم نظری تاریخ در بستر دیالکتیکِ ماتریالیستی مهم است اما نظرورزی خام و خالص وافی به مقصود نیست و باید علیه سامان استثمارگر سرمایه‌دارانه قد علم کرد. این رجحان عمل بر نظر در فاشیسم بسیار اساسی است، این رجحان به حدی بسط خواهد یافت که چه بسا در فاشیسم تنه به تنه عقل‌ستیزی بزند.


5.4- در فاشیسم هیچ‌ نوعی از باورآمیزی مورد پذیرش نیست. نظر مخالف داشتن در فاشیسم به عنوان خیانت دسته‌بندی می‌شود.

5.5- در فاشیسم تنوع به رسمیت شناخته نمی‌شود و به همین دلیل است که فاشیسم نوعی از نژادپرستی را در ذات خود دارد. همواره "دیگری" به عنوان غیر-از-ما شناسایی و غیریت‌سازی می‌شود.

5.6- نیا-فاشیسم از دل سرخوردگی و شکست اجتماعی سر بر می‌آورد. شاید همین گذر با راست در غرب که بعضا همان راست‌های افراطیِ شبه‌فاشیستی است از همین مسئله سرچشمه بگیرد، اروپایی‌هایی که به مرور زخم خورده اند شاید مستعد چنین چرخشی هستند. حال در فاشیسم قرن بیست این شکست طبقه کارگر و "پرولتاریا" بود که سوختِ قوه و جریان اجتماعی پشتیبان فاشیسم را تامین کرد. شاید بتوان گرایش طبقه متوسط شکست‌خوردهٔ آمریکایی که از سبد رای‌های مهم ترامپ است را نیز با همین منطق شرح داد.

5.7- بیگانه‌هراسی از عناصر اساسی فاشیسم است.


5.8- در دستکاری فکری‌ِ شهروندان، فاشیست‌ها و حاکمیت فاشیستی از دشمنان اهریمنانی قدرت‌مند می‌سازند البته این قدرت‌مندی به‌حدی نیست که دشمن شکست‌ناپذیر شود. صرفا باید دشمنِ قویِ شکست‌پذیر به واسطه تلاش/پرکتیس ملت برساخته شود.

5.9- به نظر نقل مستقیم این فراز از کتاب کفایت می‌کند: "در نیا-فاشیسم نبرد برای زندگی نداریم بلکه 'زندگی برای نبرد' داریم".

5.13- در نیا-فاشیسم "مردم" به عنوان یک کلِ همبسته، همگن و یکسان در نظر گرفته می‌شوند و فردیت افراد در کلیتی بنام "ملت" و "ارادهٔ ملی" مستحیل می‌شود.

5.14- در نیا-فاشیسم از "نوگفتار/Newspeak" استفاده می‌شود. مثال معروف این نوگفتار همانطور که اکو اشاره می‌کند، همان چیزی است که اورول در آثارش نشان داده است، زبانی که از بسیاری از دقایق و ظرائف تهی شده است. البته دقیق‌تر شویم و بیشتر از اکو دقت کنیم، در ریشه‌های آثار اورول مانند "ما" از یوگنی زامیاتین یا آثار مانند اورول مثلِ "سرود" از آین رند یا آثار از فعالان و سیاسی‌نویسانی مثل "نامه‌اداری" از واتسلاو هاول نیز این بازی با زبان را شاهد خواهیم بود. زبان را می‌شود به عنوان عنصری سیاسی مورد واکاوی قرار داد، احتمالا فعالیتی اصیل و قابل دفاع است.


6- در بخشی دیگر از کتاب اکو از سانسور و سرکوب می‌گوید که یکی از ایده‌های مهم آن "سروصدا به عنوان بازار سانسور" است. همواره با اعمال سرکوب و سکوت است که با فرض سرکوب داریم، اما در بسیاری از حکومت‌های فاشیستی و چه بسا در همین سیاست مدرن دموکراتیک غربی نیز دولت‌ها و سیاستمداران از حربه شلوغ‌بازی استفاده می‌کنند تا مباحث مهم به زیر فرش بروند و توجه نگیرند. در این شرایط باید به سکوت‌ها و امور مسکوت توجه کنیم. چه بسا همواره باید به امور مسکوت نگاه کنیم. انقدر می‌تونم از اهمیت این مورد بگم که حد یقف نداره!


7- یه هشدار بدم. این گزیده‌ای از مباحث این جستارهای "فاشیسم‌شناسنهٔ" اکو که داشتم باید این نکته را گوشه ذهن داشته باشیم که:
قرار نیست هر حاکمیتی فاشیستی‌ای تمام این عناصر را داشته باشد (شباهت خانوادگی همین است، قرار نیست تمام عناصر بصری/اخلاقی/رفتاری اعضای خانواده هم کف هم باشد) و از آن سمت وقتی حاکمیت/حزبی چند عدد از این موارد را داشت اطلاق لفظ فاشیسم به آن نشانهٔ بی‌مبالاتی شماست. در این زمانه لفظ فاشیسم کثیف شده است.

در کنار این مورد باید در نظر داشت تمام مفاهیم بالا به صورت مدرج و تشکیکی معنادار است، یعنی چه؟ برای نمونه ستیز با مدرنیته در یک پیوستار از "ضدیت محض" تا "استحالهٔ محض" معنی‌دار است یا بیگانه‌هراسی و نژادپرستی نیز ایضا؛ شاید به‌سان نازیست‌ها ایده‌های به‌نژادی نداشته باشیم، اما شاید به وقتش به نسبت خودمان، خلاف‌آمدِ وجدان و خلاق از برچسب‌های نژادی استفاده کنیم.





خلاصه ایناست :)))

[AiK · Rating 5 out of 5]

Умберто Эко - не просто мыслитель, философ, историк, публицист, он ещё и человек, живший при фашизме, помнивший людей и настрое��ия и, более того, пусть и в юном возрасте, но бывший приверженцем Муссолини, но впоследствии осознавший преступность и зло фашизма и изменивший свою позицию.
Именно личные переживания и последующее осознание смысла и ужасающих масштабов причиненного зла, страданий миллионов ни в чем не повинных людей, и более глубинное понимание сути вещей при философском осмыслении, это короткое эссе имеет особое значение.
Умберто Эко приводит 14 типических характеристик фашизма и подробно разбирает их, при этом он обращает внимание, что "достаточно наличия даже одной из них, чтобы начинала конденсироваться фашистская туманность".
Я рекомендую это очень короткое эссе всем, потому что очень важно знать признаки фашизма, поскольку человечество вновь становится свидетелем роста фашистских идей во всем мире. Знание очень важно.

[Dagio_maya · Rating 5 out of 5]

... ecco come un discorso presentato a degli studenti statunitensi del dipartimenti d’italiano e francese della Columbia University, il 25 aprile 1995, per celebrare la liberazione dell’Europa, a distanza di quasi trent'anni non fa una piega..

Eco, ci spiega, in 14 punti come individuare l'Ur-Fascismo, cioè il fascismo strisciante ( e quindi sempre tra noi) che si ripropone di continuo anche in contesti che all’apparenza ne sono privi.


"L’Ur-Fascismo è ancora intorno a noi, talvolta in abiti civili.
(...)
Ahimè, la vita non è così facile. L’Ur-Fascismo può ancora tornare sotto le spoglie più innocenti.
Il nostro dovere è di smascherarlo e di puntare l’indice su ognuna delle sue nuove forme – ogni giorno, in ogni parte del mondo."

[Pavel Nedelcu · Rating 4 out of 5]

Solo questo dirò, prima di essere crocifisso: Questo saggio è così attuale!!!

[Saman · Rating 4 out of 5]

3.75

کتاب از سه جستار تشکیل شده..جستار نخست تحت عنوان " نیا-فاشیسم" به چهارده ویژگی فاشیسم می‌پردازه و توضیح میده چه ویژگی‌هایی داره.

جستار دوم تحت عنوان "سانسور و سکوت" از نقش سر و صدا در سانسور حرف می‌زنه و معتقده یکی از روش‌های سانسور اینه که یک موضوع غیرمهم بولد میشه و کلی مطلب در موردش گفته میشه و این باعث میشه واقعیت های مهم از چشم ما دور بمونه..اینجاست که اکو از اهمیت سکوت در انتقال اطلاعات صحبت می‌کنه و در واقع معتقده مشافهه( صحبت کردن رو در رو) نقش به غایت مهم و اساسی در شکستن سد سانسور و تبادل اطلاعات داره. او نقش همین مشافهه رو حتی در مطرح شدن یک کتاب بیشتر و بهتر از ریویوها میدونه.

جستار سوم تحت عنوان "ما اروپایی هستیم " یه جور هشدار اکو به مردمان قاره اروپاست که مجددا در دامن فاشیسم نیفتند ولی دو جا سه نقطه گذاشته شده بود در متن که البته مترجم در پانویس ذکر کرده بود در متن اصلی هم به همین شکل بوده و اینکه خیلی مختصر بود و در حد جستار به نظرم میتونست بیشتر توضیح بده مخصوصا که در مورد جنگ علیه تعصب حرف میزنه که به نظرم پتانسیل داشت بیشتر بهش می‌پرداخت. برای من این جستار مثل یک میوه‌ی کال بود.

جستار اول و دوم عالی و جستار سوم به نظرم معمولی بود.من کتاب رو با چاپ انتشارات مان کتاب خریدم که ترجمه خوب بود و مترجم و ویراستار کتاب پانویس های زیادی آورده بودند که لازم هم بود .

[Ely Gocce di Rugiada · Rating 5 out of 5]

Uno dei quei libri da leggere almeno una volta nella vita, per non fare gli stessi errori.

[nazanin · Rating 3 out of 5]

من کتاب سیاسی خیلی کم خوندم و میفهمم.
این کتاب بنظرم ادبیات ساده‌ای داره.
هرچند محور اروپاس اما تمرین خوبیه برای عادی نشدن روزمرگی زندگی در ناف حکومت توتالیتر.
تو این کتاب مثلا برام جالب بود که افراد سالمند اروپایی هنوز به دلیل ترد راحت و بی‌دردسر بین مرزهای اروپا به وجد میان اما تفکر جنگ بین ایتالیا/اسپانیا/فرانسه و... برای نسل جوان احمقانه و خارج از انتظاره. و همچنین صحبت از حضور نفرت و لایه‌های عمیق فاشیستی که هنوز در اروپا وجود داره و انکار میشه.

[Carmine R. · Rating 4 out of 5]

Non dimenticare (unico dogma accettabile)

"Per l’Ur-Fascismo gli individui in quanto individui non hanno diritti, e il “popolo” è concepito come una qualità, un’entità monolitica che esprime la “volontà comune”. Dal momento che nessuna quantità di esseri umani può possedere una volontà comune, il leader pretende di essere il loro interprete. Avendo perduto il loro potere di delega, i cittadini non agiscono, sono solo chiamati pars pro toto a giocare il ruolo del popolo. Il popolo è così solo una finzione teatrale. Per avere un buon esempio di populismo qualitativo, non abbiamo più bisogno di Piazza Venezia o dello stadio di Norimberga. Nel nostro futuro si profila un populismo qualitativo TV o Internet, in cui la risposta emotiva di un gruppo selezionato di cittadini può venire presentata e accettata come la “voce del popolo”. A ragione del suo populismo qualitativo, l’Ur-Fascismo deve opporsi ai “putridi” governi parlamentari.
Ogni qual volta un politico getta dubbi sulla legittimità del parlamento perché non rappresenta più la “voce del popolo”, possiamo sentire l’odore di Ur-Fascismo."

Discorso di Eco nella Columbia University all'indomani della tragedia di Oklahoma (19 aprile 1995).
Al netto di una semplificazione di fondo, sicuramente costretta dal pubblico d'eccezione e le circostanze tragiche (da qui si sottrae una stella, mio capriccio), l'analisi di Eco resta una fotografia lucida e spietata di tutte quelle peculiarità intrinseche al sistema totalitario.
I tempi che corrono attualmente sono più che impietosi nel sottolineare quanto l'Italia sia un paese che dimentica.
Disse Indro Montanelli in un'intervista: "un paese che ignora il proprio ieri, di cui non sa assolutamente nulla e non si cura di sapere nulla, non può avere un domani".

[Jonfaith · Rating 4 out of 5]

Since sex is also a difficult game to play, the Ur-Fascist hero plays with weapons, which are his ersatz penis: his war games are due to a permanent state of penis envy.

The only joy I felt yesterday afternoon was reading this. My typical bruised bleakness has been replaced by a profound sadness. I am grateful for the abstracted sense of community on this site.

[Daniel · Rating 5 out of 5]

Totalitarianism and fascist ideology are making a comeback--like a phantom lurking in a dark, forgotten chamber waiting to reemerge. In his essay, Ur-Fascism, Eco lays out 14 characteristics that define the contradictory, cancerous nature of what he calls Ur-Fascism--the primordial strain from which various oppressive regimes have sprung: Italian Fascism, German Nazism, Spanish Falangism, the Yugoslav Ustashe, and others. He argues that even a single one of these aspects is enough to set Ur-Fascism in motion.

Unlike Nazism or Stalinist Marxism, Italian Fascism was ideologically weak and was inherently contradictory--yet it worked because people simply accepted this doctrine. Despite this weakness, it was the first modern dictatorship in Europe, setting the template for stronger, more monolithic totalitarian movements elsewhere. "The term 'Fascism' fits everything because it is possible to eliminate one or more aspects from a Fascist regime and it will always be recognizably Fascist." Eco warns that Ur-Fascism is still alive today: "Our duty is to unmask it and to point the finger at each of its new forms--every day, in every part of the world."

One of Eco's key insights is that the Second World War is often framed as a straightforward battle between the liberal Resistance and the Fascist Axis, but this oversimplifies history. Totalitarianism is a broad phenomenon that spanned multiple regimes before and after the war: Italian Fascism, German Nazism, Salazar's dictatorship in Portugal, Tito's dictatorship in Yugoslavia, Stalinist repression in the USSR, from Argentina's Peronism to Cambodia's Khmer Rouge. Eco also highlights how communist factions piggybacked the Resistance, using the war as a stepping stone to seize power and further their own oppressive rule.

The second essay, Censorship and Silence, centers on a type of censorship that often goes unnoticed--censorship through noise. Traditional censorship through silence--like Tito's Goli Otok and Stalin's purges--is fairly straightforward. In contrast, there's a subtler form where an overwhelming flood of irrelevant information censors the true message. It is difficult to dispose of a true but irrelevant story because it creates suspicion, whereas a relevant fact can be challenged. Advertisers use this strategy, creating noise to make a product unforgettable because it is virtually indistinguishable from the competition--like detergents, fabric softeners, and air fresheners. Eco argues we need to go back to silence: "It is in silence alone that the only truly powerful means of information becomes effective--word of mouth."

In the third and final essay, We Are European, Eco argues for a shared European identity that the pan-European project--the European Union--was meant to solidify, in hopes of ending the cycles of conflict that have plagued Europe throughout history. Yet, Eco is realistic: despite these ideals, wars, hatred, and intolerance still persist within Europe's borders. Recent conflicts, such as Catalan separatism and the Ukraine-Russia war, prove he was right.

Additionally, there's a new kind of warfare against people who live in Europe, but are treated as non-EU nationals which implies the EU is inherently xenophobic. The enlargement fatigue regarding the Western Balkans and Eastern Europe only highlights the project's fragility as it stubbornly refuses to define Europe's geographic borders within the Union and prevent further conflicts.

Still, Eco makes an important distinction: "Fighting against our own intolerance does not mean having to accept every world view or make ethical relativism the new European religion." We must be both tolerant and prudent--distinguishing what is acceptable from what is intolerable--and preserve the best values of our European heritage. Rather than offering a fixed solution, Eco acknowledges that we face a different kind of war now and that, as Europeans, we need to develop a new model of peace. This discussion also ties into the fifth characteristic of Ur-Fascism--the natural fear of difference--which manifests as racism and anti-Semitism--hatred based on phenotype--against foreigners and immigrants.

[Robert Khorsand · Rating 4 out of 5]

درس فاشیست شناسی با استاد اومبرتو اکو.
جنس، ساختار و محتوای کتاب به من می‌گفت که استاد این کتاب را به ج��ت پیشنهاد به دانشجویانش نوشته. این استاد فرهیخته در ابتدا به این می‌پردازد که سخنش از روی شنیده‌ و خوانده‌ها نیست، بلکه خود فاشیست را به گونه‌ای که روایت می‌کند، زندگی کرده است.
استاد اکو پیش از معرفی مصادیق فاشیست، به بررسی رابطه‌ی فاشیست و حکومت‌های تمامیت‌خواه می‌پردازد و به سوالاتی همچون سوالات زیر پاسخ می‌دهد:
آیا فاشیست از دل حکومت‌های تمامیت‌خواه به وجود می‌آید؟
آیا فاشیست تکمیل‌ کننده‌ی حکومیت‌های تمامیت‌خواه است؟
استاد فرهیخته در ادامه‌ی این کتاب چهارده مورد از مصادیق شناخت فاشیست را برمی‌شماردو سپس آن‌ها را تعریف و به جهت آشنایی بیشتر خواننده مثال‌های حقیقی از نقاط مختلف دنیا به خصوص کشور خودش ایتالیا معرفی می‌نماید.
برای شخص من ده مورد از چهارده مصداق کتاب، رنگ و بوی آشنایی داشت که در اینجا به خلاصه‌نویسی آن‌ها می‌��ردازم:
سنت‌گرایی
در حکومت‌های فاشیستی، قدرت حاکم مردم را تبلیغ و ملزم به انجام اجباری کارهایی می‌نماید که سنت انجام آن به صدها و یا هزاران سال قبل برمی‌گردد و در صورت عدم رعایت آن توسط مردم، آن‌ها را به شدت مجازات می‌کند.
تقابل سنت و مدرنیته
حکومت‌های فاشیستی با تمام سنت‌گرایی‌شان، مشکل ساختاری با فناوری‌های نوظهور ندارند اما تا زمانی که آن فناوری به جهت افزایش روزافزون قدرت آن‌ها باشد.
برای مثال: در چنین حکومت‌های فناوری فقط در جایی نیاز است که قدرت نظامی آن‌ها را افزایش دهد و اگر این فناوری در جای دیگری توسط مردم برای رشد و آگاهی‌های فردی استفاده شود، حاکمیت با بازوی آهنین خود وارد میدان شده و مردم خود را به خاک و خون می‌کشد.
خردگرایی اجباری
حکومت‌های فاشیستی، تفکر را برای مردم لازم می‌دانند اما نه هر تفکری، بلکه تنها تفکری که حاکم اعلام می‌کند و هر گونه دیدگاه انتقادی که باب میل حاکم نباشد، بار دیگر با مشت آهنین حاکم سرکوب می‌شود.
ممنوعیت عقاید ترکیبی و تکمیلی
حکومت‌های فاشیستی، اعتقادات خود را به مردم تحمیل می‌کنند و مردم نیز باید آن را به رسمیت شناخته و به اجبار بپذیرند. در این حکومت‌ها، هر آن‌ زمان که مردم حتی تغییر کوچکی به سبب ارتقای کیفیت سبک زندگی خود در اعتقادات نیروی حاکم درخواست کنند، با مخالفت صریح و بار دیگر با مشت آهنین و سرکوب سنگین حاکمیت روبرو می‌شوند.
به قدرت رسیدن اقلیتی سرخورده و تحقیر شده
هر آن زمان که در کشوری، اقلیتی توسط نیروی حاکم وقت در تنگدستی و انزوا زیسته و تحقیر شده باشد، بوی فاشیسم به مشام می‌رسد و در صورتی که این عده روزی به قدرت برسند، حکومت آن‌ها فاشیستی خواهد بود.
دشمن هراسی
حکومت‌های فاشیستی، هر روز در بلندگوهای خود برای مردم فریاد می‌کشند: دشمن، دشمن، و باز هم دشمن. هیچ حرفی برای زدن ندارند جز آنکه مردم را از یک لولوی ناشناخته بترسانند و تمامی ناکارآمدی‌ها، ضعف‌ها و فساد درونی حاکمیت خود را به عامل خارجی مرتبط کرده و خود را پاک و بی‌گناه جلوه دهند.
شهادت طلبی
حکومت‌های فاشیستی زندگی را برای مرگ نمی‌خواهند بلکه برعکس آن، مردم را به مرگ برای زندگی تشویق می‌کند. در چنین حکومت‌‌هایی نیروی حاکم، جنگیدن و مرگ را یک ارزش تلقی و ذهن و روح مردم را برای مرگ آماده می‌کند و به آن‌ها وعده‌ی نسیه‌ی دنیای زیبای پس از مرگ می‌دهد.
نخبه گرایی تحمیلی
حکومت‌های فاشیستی، از اشخاصی باب میل خود ابرقهرمان‌هایی می‌سازند و در تمام رسانه‌های خود آن‌ها را نزد مردم تبلیغ و مردم را به ستایش آن‌ها وا می‌دارد. حال آنکه در واقعیت آن شخصی که ابرقهرمان معرفی شده، در واقعیت کاری جز کمر همت بستن به نابودی مردم و خاک کشورش انجام نداده باشد و اعمال و کردارش دقیقا نقطه‌ی مقابل خواست قلبی و فکری اکثریت مردم کشورش باشد.
تحقیر زنان
از آن‌جایی که در حکومت‌های فاشیستی، جنگ با دشمن فرضی امری پایان ناپذیر است و تا زمانی که یک فاشیست بر صندلی قدرت نشسته باشد، دشمن خیالی نیز وجود دارد، زن باید در خانه بماند و هیچ‌کاری جز ارائه خدمات جنسی به جهت فرزندآوری و ساخت نیروی جوان برای جنگ در‌ آینده انجام ندهد.
پوپولیسم
در حکومت‌های فاشیستی شهروندان به ظاهر دارای حقوق شهروندی هستند. آن‌ها باید همانند گله‌ی گوسفند به موقع در صف رای ایستاده و یا به تشخیص حاکم راهپیمایی کنند. آن‌ها حق هیچ‌گونه اظهار نظر و انتقادی در مسائل خرد و کلان سیاست کشور ندارند چون از نگاه حاکم، آن‌ها اصلا توان تحلیل مسائل را ندارند که بخواهند نقدی داشته باشند. به معنی واقعی کلمه: مردم وجود دارند، فقط برای آنکه استادیوم آن‌ کشور خالی نباشد.

استاد والامقام در انتهای برشمردن و تعریف مصادیق فاشیست، نگرانی عمیق خود را برای اروپا و به خصوص کشورش ابراز می‌کند. ایشان به عنوان استاد علم نشانه‌شناسی معتقد است که باید تمام مردم آگاه باشند و درست در زمانی که کوچکترین نشانه‌هایی از به قدرت رسیدن فاشیست احساس کردند با تمام قدرت آماده‌ی جنگ با آن شوند.
البته احزاب راست افراطی در کشورهای زیادی هم‌اکنون فعالیت حزبی دارند و به صورت سازمان‌یافته در حال فعالیت هستند اما فعالیت آن‌ها به صورت کار حزبی با به قدرت رسیدن آن‌ها و سازمان‌دهی چند ملیتی آن‌ها در قالب یک هدف چند ملیتی امری‌ست خطرناک که باید جلوی آن ایستاد.
شخصا معتقدم مطالعه نه تنها در مورد فاشیست و موردی دیگری از سیاست، بلکه در مورد هر چیزی با خواندن یک کتاب، آگاهی را برای ما به ارمغان نمی‌آورد، اما این کتاب یا بهتر است بگویم کتابچه فارغ از آن‌که خلقتش را یک نوع جزوه‌‌ی آموزشی برای شاگردانش بدانم و یا نوعی خطابه‌ از ایشان در یک سخنرانی یا محفل، شناخت خوبی از فاشیست به خواننده می‌دهد.
خواننده‌ی آگاه، خواننده‌ای‌ست که با خواندن یک کتاب به خود مغرور نشود و تازه اشتهایش برای فرار از جهالت به کار افتد. به همین منظور این کتاب را شروعی خوب می‌دانم و با ذکر این موضوع که اطلاعی ندارم که ترجمه‌ای از این کتاب در ایران وجود دارد یا خیر، دوستان علاقه‌مند خود را دعوت به مطالعه‌‌ی این اثر می‌نمایم.
به عنوان حرف آخر
ذکر این نکته الزامی‌ست که برخلاف قلم پیچیده و سخت استاد اکو، متن این کتاب فاقد هرگونه پیچیدگی ادبی‌ست و در صورتی که به زبان انگلیسی تا حدی که بتوانید یک رمان ساده را بخوانید، تسلط داشته باشید، خواندنش به زبان انگلیسی برایتان میسر خواهد بود.

بیست و چهارم خردادماه یک‌هزار و چهارصد و دو

[leti lo yeti · Rating 5 out of 5]

Importante (e attuale) testo di saggistica, da leggere e rileggere per essere preparati ai pericoli insidiosi del fascismo.

[Frau Becker · Rating 4 out of 5]

Der Band enthält neben Ecos Aufsatz zum Faschismus noch weiter Texte zu verwandten Themen. Der Faschismus-Aufsatz ist deswegen maßgeblich, weil er weniger von den vorhandenen historischen Beispielen deduziert als vielmehr von einem moralischen Universalismus ausgeht, zu dem der Faschismus die Gegenfolie bildet. Er steht damit in einer Reihe mit Timothy Snyders "On tyranny". Auch die anderen Texte sind getragen von einer Grundhaltung der kulturellen und ideologischen Offenheit. Insofern muss man Roberto Saviano in seinem Fazit des Vorworts zustimmen: Intellektuelle vom Format Ecos fehlen uns heute.

[ліда лісова · Rating 4 out of 5]

та шо ж таке, знову авангардистам прилетіло!
це шо виходить — для західних фашистів вони комуняки-дегенерати, а для комуняк-дегенератів — західні фашисти?

це запис лекції тож для знайомства з еко певно цього було замало. але сподобалося як він враховує до кого апелює (американських студентів) й використовує це для кращого розуміння слухачами

[Mark · Rating 4 out of 5]

This is a very slim volume but oh so pertinent, not just for those in the US but also unfortunately France, Germany, Italy and the UK. The section which I found most instructive was that which listed the common characteristics of Fascism - the US scores ‘well’.
Too many people I believe have a cartoonish idea of Fascism, thinking that if they don’t see their leaders walking around in military uniforms it can’t be Fascism, this will make them see their reality in a different light.
Though of course a serious topic, the main section is quite readable so many would get something from it, namely the threat of Fascism is real folks!

[Suni · Rating 5 out of 5]

«L’Ur-Fascismo scaturisce dalla frustrazione individuale o sociale. Il che spiega perché una delle caratteristiche tipiche dei fascismi storici è stato l’appello alle classi medie frustrate, a disagio per qualche crisi economica o umiliazione politica, spaventate dalla pressione dei gruppi sociali subalterni.»

«A coloro che sono privi di una qualunque identità sociale, l’Ur-Fascismo dice che il loro unico privilegio è il più comune di tutti, quello di essere nati nello stesso paese. È questa l’origine del “nazionalismo”. Inoltre, gli unici che possono fornire una identità alla nazione sono i nemici. Così, alla radice della psicologia Ur-Fascista vi è l’ossessione del complotto, possibilmente internazionale. I seguaci debbono sentirsi assediati. Il modo più facile per far emergere un complotto è quello di fare appello alla xenofobia.»

«Ogni qual volta un politico getta dubbi sulla legittimità  del parlamento perché non rappresenta più la “voce del popolo”, possiamo sentire l’odore di Ur-Fascismo.»

[Ilse]

Drie essays

Het eeuwige fascisme (1995)

Censuur en stilte (2009

Een nieuw verdrag van Nijmegen (2012)

[Scot Parker · Rating 5 out of 5]

This essay is incisive and quite relevant, particularly in the present day (2020) given the rise of fascism we are witnessing in numerous countries all over the globe, perhaps most notably in the United States. It's short and well worth a read; it's not too difficult to find it published online.

[Alan (on December semi-hiatus) Teder · Rating 5 out of 5]

14 Ways to Look at a Fascist
A review of the Harvill Sacker paperback (August 13, 2020) translated by (2) Richard Dixon & (1&3) Alastair McEwen from the Italian language original Il fascismo eterno (2018) collecting 3 essays published separately (1997, 2011, 2019).

These features cannot be organized into a system; many of them contradict each other, and are also typical of other kinds of despotism or fanaticism. But it is enough that one of them be present to allow fascism to coagulate around it.

I've run across Umberto Eco's (1932-2016) list of the 14 features of Eternal Fascism many times over the years, often summarized as bullet points or memes. This has particularly been the case during the rise of Trumpism in the USA. I had never read the original essay and wanted to amend that.

It makes for pretty chilling reading in the current climate where some of its features appear even in so-called "liberal democracies" these days. In Canada, under the so-called "Liberal" banner, the bank accounts of those donating to the anti-lockdown trucker convoy were frozen, First Nations environmental / land rights / climate change movements are suppressed in favour of corporate interests, cronyism scandals are covered up, etc. ·

Eco's essay doesn't provide a context for why he originally wrote it in 1997. We can only imagine whether it was inspired by the recurring Italian governments of Silvio Berlusconi. The essay itself is framed as if it was a memoir of the 12-year-old Eco's first becoming aware of the regime he had been living under when Italy was liberated by the Allies in 1944 during World War II.

The other 2 essays included are somewhat peripheral, but are understandably related. They are Censorship and Silence and We Are European.


A modernized list of 14 features. Image sourced from Elephant Journal.

An excellent bullet point summary of Eco's 14 features is quoted below, excerpted from an article at Open Culture from November 1, 2024.
1. The cult of tradition. “One has only to look at the syllabus of every fascist movement to find the major traditionalist thinkers. The Nazi gnosis was nourished by traditionalist, syncretistic, occult elements.”
2. The rejection of modernism. “The Enlightenment, the Age of Reason, is seen as the beginning of modern depravity. In this sense Ur-Fascism can be defined as irrationalism.”
3. The cult of action for action’s sake. “Action being beautiful in itself, it must be taken before, or without, any previous reflection. Thinking is a form of emasculation.”
4. Disagreement is treason. “The critical spirit makes distinctions, and to distinguish is a sign of modernism. In modern culture the scientific community praises disagreement as a way to improve knowledge.”
5. Fear of difference. “The first appeal of a fascist or prematurely fascist movement is an appeal against the intruders. Thus Ur-Fascism is racist by definition.”
6. Appeal to social frustration. “One of the most typical features of the historical fascism was the appeal to a frustrated middle class, a class suffering from an economic crisis or feelings of political humiliation, and frightened by the pressure of lower social groups.”
7. The obsession with a plot. “Thus at the root of the Ur-Fascist psychology there is the obsession with a plot, possibly an international one. The followers must feel besieged.”
8. The enemy is both strong and weak. “By a continuous shifting of rhetorical focus, the enemies are at the same time too strong and too weak.”
9. Pacifism is trafficking with the enemy. “For Ur-Fascism there is no struggle for life but, rather, life is lived for struggle.”
10. Contempt for the weak. “Elitism is a typical aspect of any reactionary ideology.”
11. Everybody is educated to become a hero. “In Ur-Fascist ideology, heroism is the norm. This cult of heroism is strictly linked with the cult of death.”
12. Machismo and weaponry. “Machismo implies both disdain for women and intolerance and condemnation of nonstandard sexual habits, from chastity to homosexuality.”
13. Selective populism. “There is in our future a TV or Internet populism, in which the emotional response of a selected group of citizens can be presented and accepted as the Voice of the People.”
14. Ur-Fascism speaks Newspeak. “All the Nazi or Fascist schoolbooks made use of an impoverished vocabulary, and an elementary syntax, in order to limit the instruments for complex and critical reasoning.”

Footnote

Image sourced from Wikipedia. Public Domain, Link.
The word fascism comes from the Latin fasces, which denotes a bundle of wooden rods that typically included a protruding axe blade. In ancient Rome, lictors (attendants to magistrates) would hold the fasces as a symbol of the penal power of their magistrate. The first European fascist, Benito Mussolini, adopted this symbol both to recall the greatness of the Roman Empire and to reinforce his authority as the eventual dictator of Italy. Fascist regimes like his required their citizens to be as unified as the tightly bound fasces. - Definition from Britannica.com.

[Giorgia · Rating 4 out of 5]

[Non gli do 5 stelle solo perché, ahimè, è troppo breve!]
Interessante leggere queste considerazioni sul fascismo, sulle sue origini e caratteristiche comuni in questo periodo storico, quando gruppi politici e personaggi degli stessi si avvicinano pericolosamente alla definizione che ne viene data da Eco.

[Grazia · Rating 4 out of 5]

"La libertà di parola significa libertà dalla retorica."

Scritto oltre venti anni fa ma con riflessioni ancora attuali.
(Consiglio di Andrea Pennacchi intervistato da Chiara Valerio - poadcast L'isola deserta su RaiPlay Sound )

[kpanic · Rating 5 out of 5]

Libricino da rileggere periodicamente per risintonizzare i nostri rilevatori di Fascismo. Nel caso fossero un po' arrugginiti.

[omi · Rating 5 out of 5]

Libertà e liberazione sono un compito che non finisce mai. Che questo sia il nostro motto: ”Non dimenticate”.

[Rudi · Rating 4 out of 5]

Dieser schmale Band vereint fünf Texte Umberto Ecos zu Themen, die mehr oder weniger eng mit dem Thema Faschismus in Beziehung stehen: Intoleranz, Rassismus und Antisemitismus. Es geht aber auch um das, was wir dagegen tun können: Durch Bildung, Erziehung und gegenseitiges Kennenlernen(wollen) der Angehörigen unterschiedlicher Kulturen. Auch wenn die Texte von unterschiedlicher Intensität sind, so haben sie mir dennoch alle Anstöße zu weiterem Nachdenken über unsere aktuellen Problemlagen gegeben.

[Agosto2010 fermare l'esecuzione di Ahmadreza Djala · Rating 5 out of 5]

Lettura indispensabile, discorso pronunciato nel 1995.
La disamina degli elementi caratterizzanti del Ur-ascismo si adatta perfettamente alla situazione attuale; manca solo il culto della buona morte ma nessuno è perfetto.
Leggete e meditate

[Dhanaraj Rajan · Rating 4 out of 5]

This is the book of the hour, I think.

There are three essays in this short collection:
1. Ur-Fascism.
2. Censorship and Silence.
3. We are European.

The first two essays are five star essays.
They deal with the issue of Fascism and how Fascist Regimes deal with the Press/Media.

Eco tells that the Fascism that we knew of is no more present in the same form. But it is present in some other forms. To spot such Fascism's Eco gives us some hints - these hints he calls as Fundamental aspects of Fascism. Eco gives 14 hints and they are very much interrelated. To name a few: Cult of Traditionalism, Abhorrence for any kind of Dissent, High and Unnecessary Exalted Sentiments of National Pride, Rhetoric and not a Philosophical Base, a Powerful Image built around a Strong (dominant) Leader, etc.

About the censorship of a Fascist Regime, Eco tells that either they engage in Censorship of Silence (they dictate what you should not talk about) and Censorship of Noise (they dictate what you should talk about).

A Little, but a Powerful Guide for the times.

[Siv30 · Rating 3 out of 5]

לא עפתי ולא התפעמתי ואני גם לא חושבת שזה ספר חובה. לצערי שוב התשבחות לא פרופורציונליות לתוכן.

אומברטו אקו במאמרו מנסה לעמוד על תופעת הפשיזם ומגיע למסקנה כי בניגוד לתופעות טוטאליטריות כמו הנאציזם או הקומוניזם, הפשיזם הוא רבגוני ולא ניתן לאפיין אותו בתכונה אחת חד משמעית. מעבר לכך הפשיזם גם יכול להיות גג לתופעות מנוגדות. ובכל זאת הוא מנסה לקבוע את התנאים המקדמיים לזיהוי מה שמאוחר יותר יתגבש לכדי פשיזם. התנאים המקדמיים מכונים בפיו טרום פשיזם.

אקו נותן סימנים בתופעות קדם פשיסטיות אבל גם כאן הוא מסייג ואין המשמעות שהתופעה תתפתח לכדי פשיזם.

אז נכון הוא שיש בינם מאפיינים שאנחנו לא רוצים לראות בחברה דמוקרטית, פלורליסטית הומניסטית אבל בינם ובין פאשיזם?

המסקנה שלי שהנזילות וההטרוגניות והרבגוניות של הרעיונות, המאפיינים וההתנהגויות לא מאפשרים להצביע ולקבוע "זה פאשיסט". או לחילופין כל אחד ואחת, כל התנהגות יכולה להיחשב כפשיסטית. ולכן אני לא יכולה לעוף מהספר הזה.

[Davide · Rating 4 out of 5]

“L'Ur-Fascismo è ancora intorno a noi, talvolta in abiti civili. Sarebbe così confortevole, per noi, se qualcuno si affacciasse sulla scena del mondo e dicesse: "Voglio riaprire Auschwitz, voglio che le camicie nere sfilino ancora in parata sulle piazze italiane!" Ahimè, la vita non è così facile. L'Ur-Fascismo può ancora tornare sotto le spoglie più innocenti. Il nostro dovere è di smascherarlo e di puntare l'indice su ognuna delle sue nuove forme -ogni giorno, in ogni parte del mondo.”