H Ασημίνα μοιάζει αλλά δεν είναι ένα ευάλωτο κορίτσι στα 1956. Η δύναμή της αποκαλύπτεται όταν αποφασίζει να τυλίξει στα δίχτυα της τον εύελπι Επαμεινώνδα Αγαπητό.
Από την άλλη, ο Επαμεινώνδας Αγαπητός μοιάζει αλλά δεν είναι ένα άκακο, άβουλο πλάσμα. Θα ανακαλύψει το σκοτάδι του όταν διαλέξει την εκδίκηση απ’ τη συγχώρεση.
Και η μητέρα του η Μέλπω μοιάζει αλλά δεν είναι μια κλασική Ελληνίδα πεθερά. Ξεπερνά τον εαυτό της όταν έρχεται αντιμέτωπη με ένα ασυγχώρητο λάθος της νύφης της.
Καταλύτες για την αυτογνωσία όλων τους είναι ένα ψαροκόκαλο που καθορίζει τη ροή της ιστορίας και ο Βαλάντης Αλεξίου, ο άσπονδος φίλος του Επαμεινώνδα.
Τι θα συμβεί όταν οι ήρωες θα υποκύψουν στα πάθη τους και ποιες θα είναι οι συνέπειες για τη Ρωξάνη και την Αλεξάνδρα, τις δύο κόρες του ζεύγους Αγαπητού;
Και ο εγγονός της Ασημίνας, ο Βαρδής, θύμα επίσης ξένων αμαρτιών, πρέπει να εκδικηθεί ή να συγχωρέσει;
Μια ιστορία για το αιώνιο δίλημμα της ελεύθερης βούλησης, τη θεία δίκη και τις αδιόρατες ποινές του σύμπαντος. Ένα βιβλίο που αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι απλώς Εκείνος που μετράει τις μάρκες όταν τελειώνει το παιχνίδι της ζωής επιβραβεύοντας τον έντιμο και τιμωρώντας όποιον παίζει με χαρτιά σημαδεμένα.
Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Μέχρι τα δεκαοκτώ της έζησε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Το 1988 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου σπούδασε ελληνική κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή. Τότε έκανε και τις πρώτες συγγραφικές της απόπειρες με μικρά διηγήματα που εκδόθηκαν σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας. Ασχολείται με τη μουσική και τη ζωγραφική και ταξιδεύει συχνά. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία τα οκτώ μυθιστορήματά της: ΜΕ ΜΠΑΛΑΝΤΕΡ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ, ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ, Η ΜΑΤΖΙΚΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΟ ΣΥΡΤΑΡΙ, ΦΤΕΡΑ ΑΠΟ ΜΕΤΑΞΙ, το οποίο ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών 2008,ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦΑΡΟΥ και ΤΑ ΡΟΔΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ, καθώς και το δοκίμιο ΟΙ ΕΡΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ.
Αν και επιλεγω πάντα τη συγγραφέα γιατί μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζει τις γυναίκες,αυτό το βιβλιο από ένα σημείο κ έπειτα με κούρασε και το βρήκα παρατραβήγμενο
Την δεκαετία του 50 τα ήθη και τα έθιμα της εποχής ήταν συντηρητικά καθώς οι γυναίκες είχαν υποχρέωση να έχουν προίκα και οι συγγενείς να έχουν καθαρό μητρώο καθώς η ύπαρξη Αριστερού οδηγούσε την σχέση σε διάλυση. Σε αυτό το ομιχλώδες τοπίο γνωρίζουμε την Ασημίνα που αρνείται να υποταχθεί στο αναγκαστικό δεσμό με έναν μεγαλύτερο της άντρα και αποφασίζει να ρίξει τα δίχτυα της σε έναν νεαρό αξιωματικό που πληροί τις προϋποθέσεις σε πολλούς τομείς.
H Πασχαλία Τραυλού στο νέο της μυθιστόρημα θέτει πολλά ερωτήματα όπως το τι ρόλο παίζουν οι τιμωρίες στη ζωή μας και αν κατά πόσο έχουμε ευθύνη μόνο εμείς ή οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί από τον περίγυρο μας. Παρατηρούμε στο ανάγνωσμα με τι πρότυπα έχουν γαλουχηθεί οι χαρακτήρες και πως αντίστοιχα δρουν για να καταφέρουν τον σκοπό τους. Η εκδίκηση είναι ο τρόπος για να επιβληθούν και ο εγωισμός τους οδηγεί σε σκοτεινά μονοπάτια.
Το μυστικό που καλούνται να ανακαλύψουν είναι ότι πρέπει πρώτα να συγχωρέσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους για τα λάθη τους και να τα αποδεχτούν. Τότε αυτόματα ανοίγει ο δρόμος που οδηγεί στην Αγάπη. Αυτό προσπαθεί να περάσει η Πασχαλία μέσα από το ανάγνωσμα που μας χαρίζει και μας καλεί να αφουγκραστούμε κάθε πτυχή των πιο σκοτεινών σκέψεων των προσώπων και να βρούμε το τι κρύβεται πίσω από τις πράξεις τους.
Τα ερωτικά τρίγωνα και οι οικογενειακές σχέσεις στήνουν τον καμβά αυτής της συναρπαστικής ιστορίας που συνέχεια παίζει με το πόσο τυχαία ή όχι είναι τα γεγονότα που ζούμε και αν είναι εύκολο εμείς να ξεφύγουμε από αυτά.
Ελάχιστες φορές έχω βάλει 1 αστέρι σε βιβλίο. Επισης, έχω διαβάσει πολλά βιβλία της Τραυλού και πραγματικά αυτό είναι το μόνο που με απογοήτευσε. Πέρα από τις πολλές συμπτώσεις του βιβλίου, με χάλασε απίστευτα το τέλος. Πρώτον το ότι ανέφερε ένα ατύχημα που παραπέμπει ξεκάθαρα στα Τέμπη και γράφτηκε μόλις λίγους μήνες μετά το ατύχημα, με όλη τη δυστυχία που αυτό έφερε σε ανθρώπους, είναι λυπηρό. Και μέσα σε όλα αυτά, τα δύο παιδιά που υποτίθεται χάθηκαν στο ατύχημα, εν τέλει είναι ζωντάνα και πήραν την απόφαση να τους θεωρούν οι γονείς τους νεκρούς. Όλες τις αποφάσεις των ηρώων, της Ασημίνας, της Μέλπως, της Ρωξάνης, της Αλεξάνδρας, του Παύλου, του Επαμεινώνδα, δεν τις επικροτώ, αλλά τις καταλαβαίνω. Αυτό που αποφάσισε ο Βαρδής και η Μελπινα είναι "άρρωστο". Αφήνουν τους γονείς τους που τους αγάπησαν, να τους θεωρούν νεκρούς. Αυτό εν τέλει είναι το μόνο ασυγχώρητο σε όλο το βιβλίο.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Θαυμαζω απεριοριστα την κυρια Τραυλου, εχω διαβασει σχεδον ολα της τα βιβλια. Στο συγκεκριμενο θεωρω οτι υπηρχε η υπερβολη στο μεγαλειο της! Η ιστορια ηταν τραβηγμενη οσο δεν παει, μπλεκονται παρα πολλα μυστικα μεταξυ τους, υπαρχει ενας ανεμοστροβιλος πληροφοριων και εξελιξεων, που δυσκολευτηκα να παρκολουθησω. Δε μπορεσα να ταυτιστω με κανενα προσωπο ουτε να καταλαβω τους ανθρωπους της ιστοριας. Αντιθετα, μ εκνευρισαν πολυ σε διαφορα σημεια του βιβλιου.
Βαζω 2,5 ⭐ γιατι κυλα γρηγορα και σου εξαπτει την περιεργεια και γιατι η συγγραφεας χρησιμοποιει εξαιρετικο λεξιλογιο. Κατα τ' αλλα ενιωσα λιγο σα να βλεπω τη Λαμψη!
Ένα συγκλονιστικό βιβλίο, διαδραματίζεται την περίοδο μετά τον εμφύλιο κι όλα βγάζουν νόημα!
Μου αρέσει ο τρόπος που γράφει, ο τρόπος που μας δίνει τους χαρακτήρες, το παρελθόν τους, το παρόν τους, τις αποφάσεις τους. Κι εμείς ως αναγνώστες, προσπαθούμε να επιλέξουμε με ποιανού το μέρος είμαστε. Αν όλο αυτό το χάος ήταν η δική μας οικογένεια, θα παίρναμε το μέρος της Ασημίνας; Της Μέλπως; Μήπως του Επαμεινώνδα ή του Βαλάντη; Η ανατροπή πάνω στην ανατροπή, κι όμως δεν τις περίμενες και το βιβλίο σε κρατάει μέχρι και το τέλος.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις για το αντίτυπο.
Χείμαρρος και σε αυτό το βιβλίο η συγγραφέας.Διαβαζεται απνευστι.Ομως σε σύγκριση με άλλα βιβλία της Τραυλου που έχω διαβάσει ή ακούσει δεν με ικανοποίησε τόσο. Θεωρώ ότι έχουν μπερδευτεί σε αυτό πολλά θέματα σε σημείο να μην μπορεί να φαίνεται αληθοφανής ή ιστορία.