Jump to ratings and reviews
Rate this book

Пісні життя та надії

Rate this book
«Пісні життя та надії» нікарагуанського модерніста Рубена Даріо – це пошуки вишуканої естетики, звернення до античної міфології, “рух свободи”. Кожен вірш збірки про досконалість поетичної форми та про бурхливість, комплексність життя. Ця книга – особлива, це – уособлення мрії.

Збірка вперше перекладена і видана українською мовою.

217 pages, Paperback

First published January 1, 1905

61 people are currently reading
409 people want to read

About the author

Rubén Darío

771 books263 followers
Nicaraguan poet Félix Rubén García Sarmiento initiated and epitomizes Spanish literary modernism. Dario is in all possibility the poet who has had the greatest and most lasting influence in twentieth century Spanish literature. He has been praised as the prince of Castilian letters.

Ratings & Reviews

What do you think?
Rate this book

Friends & Following

Create a free account to discover what your friends think of this book!

Community Reviews

5 stars
153 (33%)
4 stars
156 (33%)
3 stars
123 (26%)
2 stars
25 (5%)
1 star
2 (<1%)
Displaying 1 - 30 of 60 reviews
Profile Image for David.
1,682 reviews
June 12, 2019
Along time ago when I was just learning to read Spanish, I had an opportunity to buy a Rubén Darío book but bought a Carlos Fuentes novela instead. The novela was great. A couple of months ago I read Sergio Ramírez’ award winning novel, Margarita, está linda la mar, and loved this tale about Ruben Darío. So when I came across a copy of “Songs of life and hope” in a Mexican bookstore, I knew it was time to read it.

Considered his masterpiece and written in 1905, the book established him as the leader of Spanish modernism on both sides of the ocean. Written in Europe, Dario feared the growth of American imperialism, especially in his native Nicaragua (notes from Britannica.com).

Darío opens his collection with a preface paying his respect for the history of Spain, of Quevedo and Góngora, Italy (Carducci) and England (Longfellow) but insists that he “is a poet for the masses” made with an intense love for beauty. The book is divided into three sections, Cantos de vida y Esperanza, Los cisnes (The Swans) and Otros poemas (Other Poems).

He uses a variety of metrics to emphasize his poems. However, he does not work in free form that we are more familiar with today but one must remember that he was writing over a century ago. This is early modernism.

What I found interesting is that he uses a lot of classical imagery, based on Greek mythology. However his integration of modern references brings it full circle. “Cantos” is a stellar work of art. Cyrano en España is a brilliant comparison of French literature to Spanish. “A Roosevelt” firmly squares the coming of American imperialism as the new power in Latin America. His words are visual fireworks, “un gran vuelo de cuervos mancha el azul celeste (A grand flight of crows stain the celestial blue).

After being impressed with the central poem, there were some real gems in Otros poemas like “Thanatos” a paean to death or “A Goya” which paints a realistic impression of the master, flaws and all, or “El soneto de trece versos (The sonnet in 13 versos) that plays off 1,001 Nights. So one can see a master at play and I can understand its importance to Latin American poetry.

My only qualm is with the publisher. This small edition (2,000 copies) printed in Mexico has several blank pages interspersed amongst the poems. Obviously a printing error but only a minor drawback.

So I am very glad to have finally read Ruben Darío.
Profile Image for Anton.
56 reviews47 followers
June 23, 2024
Я в захваті від того, що Compas зробили це видання! Воно дуже красиве й білінгвальне. І, що не менш важливо – що це не вибране Даріо, а повністю перекладена збірка (тобто, цілісний твір).

Однак тут потрібно поставити неочікуваний тріґер ворнінг: у короткій передмові автор каже: "Якщо в цих піснях є політика, то це тому, що вона є всюди".

Так ось, збірку відкриває однойменний до назви книжки розділ, в якому 14 віршів, серед яких багато "політичних". І що мене дуже здивувало, що одна із найсильніших емоцій у ній – ресентимент за втраченою могутністю Іспанії.

Ось приклад: увесь вірш "Король Оскар" побудований на емоціях поета від того, що король Швеції "респектнув" Іспанії як класній країні під час візиту. І з цього приводу Даріо виголошує довгу тираду про вдячність "за Анди й Піренеї", а також "Кортеса міць, Колумба каравели", яку завершує рядками "Допоки (...) Америка чекає відкриття / Еспаніє, ти маєш майбуття!" А у вірші перед тим нікараґський поет закличує до єднання двох континентів, які "мова поєднала", бо Іспанія не є "слабосилою", поки вона має за Атлантикою "нащадків дужих і кремезних".

І нарешті, мій улюблений політичний вірш, де політичний ресентимент підзвучує поетичний вислів у стилі Маяковського – "До Рузвельта". В ньому Даріо називає США "загарбником наївної Америки, індіанки по крові, що молиться Ісусові й розмовляє еспанською". А далі поет контрпанчить імперіалізм США тим, що взагалі-то Америка як континент має давню історію – Монтесуму, інків, поета-державця Нетцауалькойотля, — і що ця Америка насправді належить [духовно] Іспанії, бо її відкрив Колумб, і що США не вдасться скорити цю "католицьку" Америку.

Як відомо, на початку 20 століття США "віджали" у Іспанії Філіпіни, чим остаточно похитнули її могутність. Але в цьому потоці політики мене найбільше вразило, що Даріо, схоже, мислить себе іспанцем, а не нікараґуанцем (гадки не маю, як можна одночасно вважати своїми і Кортеса, і Монтесуму); це дало для мене гарну подиву для рісьорчу щодо іспанської культури початку століття (знов-таки, завдяки рішенню видати збірку повністю, бо ці "політичні" вірші не є вершинними в доробку Даріо).

Цю частину збірки він "закриває" гарним з поетичної точки зору прийомом – натяком на те, що Іспанія – це сонце її Золотого Віку, і що поет бачить, як це сонце знову сходить (хоча при цьому його дуже часто заносить в якусь мілітаристичну героїку). Але це – усього третина збірки.

***

Ще 45 її віршів – це власне той Даріо, якого цікаво обговорити. Якщо коротко, то можна констатувати, що його поезія виказує знання і символістів, і парнасців, при чому до останніх його душа лежить більше. Тут досить багато сонетів та інших "правильних" форм, які лише зрідка перериваються "спалахами" символістських ламаних рядків і мелізмів aka "Воронний і Чупринка".

З тематичного – Даріо, подібно до українських неокласиків, веде діалог з іспанською культурою минулого, присвячуючи вірші Сервантесу, Гойї, а також – своїм кєнтам-сучасникам на зразок Хіменеса. Також тут є цікавий уявний (скоріш за все) епістолярний діалог між головним художником іспанського бароко Васкесом і загадковим поетом тієї доби Ґонґорою. І, звісно, багато Саломей, Мінерв, Афродіт, Панів і всяких інших античних відсилок.

Але є ще одна сторона Даріо – сорокарічної людини, яка вже відчуває на собі карб меланхолії усіх, хто перетнув середину життя. У багатьох віршах є "спомини любови" (з дещо крінжовим пієтетом до жіночої цноти), або песимістичні думки про те, що людина в принципі не може бути щасливою ("За досконалість боротьба даремна"). Саме на цих двох настроях — радісні трапунки + спомини та песемізм щодо неможливості всеохопного щастя – і стоїть "аполітична" частина "Пісень життя та Надії".

Тут буде доречно сказати, чому я поставив цій збірці лише ⭐️⭐️⭐️, але перед тим варто сказати щось про переклади і перекладача. На жаль, я не володію іспанською, тож не можу дати навіть поверхової критики перекладу. Загалом, Борищевський вправно тримає "неокласичний" стрій у своєму тексті, з "правильними" римами на зразок "могилі / умілі", "платана / зарано" тощо. При чому, перекладач намагається не втратити жоден образ, який є у Даріо, зафіксувавши не лише найважливіший (стрижневий), а ще й донести додаткові, другорядні (вільно, але не свавільно пересуваючи їх в межах чотиривірша). Єдине що, окремі "символічні" (музичні) шматки, можливо, звучать не настільки переконливо, як це робили українські поети початку століття. І ще в окремих місцях мені дещо забагато "переносів" завершеної думки з кінця на середину наступного рядочка (хоча і сам Даріо цей прийом також вживає).

Ось декілька шматочків "на пробу":

Сервантес однорукий і збіднілий
Шекспір (/) перечекати мусять час
Таємної вечері, знавіснілий
рев юрмищ. Апокаліпсис: Пегас
ло них вже мчиться прутконогий, білий (Вірш ХІ, Mientras tenéis, oh negros corazones!, c. 61)

Жіноче тіло – ліра
але й троянда; в ньому
і гармонійна міра,
і дух, і сенс огрому
речей у світі цьому (Вірш XVII, Carne, celeste de ja mujer!, c. 141)

Той погубить навіки-віків свою долю,
хто розпитує Сфінкса в собі без пуття,
той, хто "Еврики!" жде від утіхи чи болю.
Є лиш двоє богів: Незнання й Забуття (Вірш XXII, Ay, triste del que un dia, с. 155)

Зрозуміло, що протягом усієї збірки є не одне чудове перекладацьке рішення. На жаль, я не завжди зазирав у оригінал, тож, можливо, мої компліменти перекладачеві недостатні.

***
І нарешті – чому всього три зірочки? По-перше, мене збила "політична" частина збірки й інтенції, які просував Даріо. А по-друге — я не дуже люблю "неокласичну" поезію, і скоріше ціную дослідження якоїсь межовості, на яку здатні людські чуття в певні миті.

А таких митей у Даріо не так багато; він не той поет-"модерніст", що цілеспрямовано намагається зазирнути в невідоме/несвідоме, й видобути звідти щось, неприступне людині-не-поету. В нього досить багато риторичних фігур, багато посилань на культурні коди Іспанії чи античності, є гарні філософські медитації, але є й щось від тих поетів, які можуть фіксувати абсолютно будь-яку мить життя (розмову з сільським хлопчиком, згадку про друга під час подорожі тощо). Тож я би не сказав, що ця збірка складена з всуціль досконало відібраних і відшліфованих текстів. Хоча вона і вважається найкращою в доробку Даріо.

І тут є ще одна нагода похвалити видавництво, адже Compas записав коротке інтерв'ю з письменником із Нікараґуа про Даріо. Мене вразило у ньому, що для нікараґців цей поет – "наше все", якого вивчають у школах напам'ять. А ще – що Даріо неймовірно музичний поет, що дуже важко передати в перекладах.

Тож, напевно, за масштабом цю фігуру можна було б порівняти із Шевченком (і я вже уявив, як певний іспаномовний читач ставить "Кобзарю" три зірочки, бо він не шарить історичне підґрунтя й переклад не зміг передати, наскільки речі типу "За байраком байрак" на особистому рівні промовляють до нас). І навіть, якщо ми, не включені в іспаномовну культуру читачі, не зможемо вповні прошарити цю збірку Даріо, вона справді може бути своєрідним місточком між культурами (в чому я переконався на власному досвіді).

Одним словом, купіть цю фенсі-книжку з чудовим акварельним оформленням! Бо коли ще в нас виходитиме така перекладна поезія 🌎
Profile Image for Raquel.
76 reviews57 followers
August 3, 2016
Este poemario, estructurado en tres partes (poesía épica, los cisnes, poesía miscelánea), contiene un total de 41 poemas. Publicado en 1905, constituye una interesante transición poética entre los siglos XIX y XX. Destacaría su carácter experimental, la belleza de sus imágenes y rimas, así como la heterogeneidad (y profundidad) de su temática.

La primera parte de Cantos es, sin duda, la que menos me agrada. Una vez más, la belleza y perfección estilística de Ruben Darío me parecen intachables y su profundo conocimiento de la mitología clásica resulta admirable. No obstante, no se trata de una temática con la que me sienta particularmente cómoda. Destaca el enaltecimiento de lo épico y lo bélico, de la conquista española de América, y en general, una defensa a ultranza del hispanismo, todo ello ligado a la exaltación de la cultura y las artes. Un claro ejemplo de esta poesía en tono heroico sería "Marcha triunfal" (poema XIV). En palabras del propio Darío: "Hay, como he dicho, mucho hispanismo en este libro mío. Ya haga su salutación el optimista, ya me dirija al rey Óscar de Suecia, o celebre la aparición de Cyrano en España, o me dirija al presidente Roosevelt, o evoque anónimas figuras de pasadas centurias" (Historia de mis libros).

No obstante, también se podría argumentar que se trata más bien de una defensa de la identidad propia frente al imperialismo de Estados Unidos, que ya se perfilaba entonces como gran potencial mundial y ponía en el punto de mira a los países hispanoamericanos (véase el poema VIII, "A Roosevelt"). Por otro lado, también llama la atención la afluencia de poesía religiosa entrelazada en este apartado.

La segunda parte esta compuesta por 4 poemas, bajo el motivo del cisne. El cisne simboliza lo divino y lo desconocido, lo misterioso ("la interrogación de tu cuello divino"; "pero vosotros sois los divinos príncipes"). Pese a ello, resulta curioso que en el primero de estos poemas, nos volvamos a topar con esa defensa del hispanismo frente a lo "yanqui":

"Nos predican la guerra con águilas feroces,
gerifaltes de antaño revienen a los puños,
mas no brillan las glorias de las antiguas hoces,
ni hay Rodrigos ni Jaimes, ni hay Alfonsos ni Nuños."

"¿Seremos entregados a los bárbaros fieros?
¿Tantos millones de hombres hablaremos inglés?"


Finalmente, es en la tercera parte (titulada "otros poemas") donde he podido encontrar verdaderas joyas (y es el motivo de su puntuación). Ahora, un tono de desesperanza impregna la mayoría de los poemas, junto con un afán de cuestionarlo todo, incluso la vida misma, lo que contrasta poderosamente con el título ("Cantos de vida y esperanza").

Acerca de mi poema favorito, "Lo fatal", Rubén Darío manifestaba lo siguiente: "en "lo fatal", contra mi arraigada religiosidad, y a pesar mío, se levanta como una sombra tenebrosa un fantasma de desolación y de duda" (Historia de mis libros). En segundo lugar se encuentra "Amo, Amas", seguido de "Melancolía".

Como conclusión, creo que el talento de Rubén Darío plasmado en esta obra resulta irrefutable, y su estilo, intachable, si bien, como consecuencia de preferencias personales, nos decantaremos más por una temática que por otra. El grave problema de alcoholismo de este personaje (como curiosidad, se rumoreaba que escribió algunos de estos poemas estando totalmente alcoholizado) hacen aún más increíble su destreza con los versos.

Lo fatal

Dichoso el árbol, que es apenas sensitivo,
y más la piedra dura porque esa ya no siente,
pues no hay dolor más grande que el dolor de ser vivo,
ni mayor pesadumbre que la vida consciente.

Ser y no saber nada, y ser sin rumbo cierto,
y el temor de haber sido y un futuro terror...
Y el espanto seguro de estar mañana muerto,
y sufrir por la vida y por la sombra y por

lo que no conocemos y apenas sospechamos,
y la carne que tienta con sus frescos racimos,
y la tumba que aguarda con sus fúnebres ramos,

¡y no saber adónde vamos,
ni de dónde venimos!...



Amo, Amas

Amar, amar, amar, amar siempre, con todo
el ser y con la tierra y con el cielo,
con lo claro del sol y lo obscuro del lodo.
Amar por toda ciencia y amar por todo anhelo.

Y cuando la montaña de la vida
nos sea dura y larga y alta y llena de abismos,
amar la inmensidad que es de amor encendida
¡y arder en la fusión de nuestros pechos mismos!



Melancolía

Hermano, tú que tienes la luz, dame la mía.
Soy como un ciego. Voy sin rumbo y ando a tientas.
Voy bajo tempestades y tormentas
ciego de ensueño y loco de armonía.

Ese es mi mal. Soñar. La poesía
es la camisa férrea de mil puertas cruentas
que llevo sobre el alma. Las espinas sangrientas
dejan caer las gotas de mi melancolía.

Profile Image for Ana Enriques.
259 reviews13 followers
August 27, 2021
Considerando que en este poemario se encuentra "Lo fatal", que es uno de mis poemas favoritos (no solo de Rubén Darío, sino en general), creí que iba a disfrutarlo mucho más. Es una colección de temas muy variados. Coincido con quienes han dicho que es una buena síntesis del estilo y los intereses del poeta. Reaparecen algunos de los temas presentes en Prosas profanas (lo exótico, la mitología grecolatina) y se añaden otros de orden religioso o político. Si bien me pareció interesante el poema dedicado "A Roosevelt" por sus planteos antiimperialistas, no simpatizo demasiado con su visión de América Latina como "mil cachorros sueltos del León Español". En sí me resultó llamativa su constante exaltación de la gloria española.

Los poemas que más me gustaron fueron aquellos de tono más intimista, existenciales si se quiere (XXV, el XXXII, XXXVI y XLI), y aquellos en los que rememora o defiende su su camino poético, como el I "Yo soy aquel que ayer no más decía..." o el XXVII, titulado "De otoño", que cito:

Yo sé que hay quienes dicen: ¿Por qué no canta ahora
con aquella locura armoniosa de antaño?
Esos no ven la obra profunda de la hora,
la labor del minuto y el prodigio del año.

Yo, pobre árbol, produje, el amor de la brisa,
cuando empecé a crecer, un vago y dulce son.
Pasó ya el tiempo de la juvenil sonrisa:
¡dejad al huracán mover mi corazón!
Profile Image for Dihia .
140 reviews49 followers
October 21, 2020
Cantos de vida y esperanza es un libro de poemas escrito por el representante del movimiento literario modernista de la lengua hispanoamericana Rubén Darío publicado por primera vez en España en 1905.

"Al escribir Cantos de vida y esperanza yo había explorado no solamente el campo de poéticas extranjeras, sino también los cancioneros antiguos, la obra ya completa, ya fragmentaria de los primitivos de la poesía española, en los cuales encontré riqueza de expresión … A todo esto agregad un espíritu de modernidad con el cual me compenetraba en mis incursiones poliglóticas y cosmopolitas." Darío, Rubén (2007). La vida de Rubén Darío escrita por él mismo e historia de mis libros. Madrid: Artemisa. p. 226.
8 reviews
May 8, 2023
Leer poesía siempre me costó. Y más en español. Aunque no pretendo asumir que entendí todas las poemas del libro, en su sutileza, sí se me hizo evidente que Rubén Darío es uno de los mejores poetas que he leído, por su habilidad de evocar emociones muy profundas, sea por sus temas o la belleza lírica. Si nomás quieren leer uno de sus poemes, les recomiendo "A Roosevelt":

"Mas la América nuestra, que tenía poetas,
desde los viejos tiempos de Netzahualcoyotl,
que ha guardado las huellas de los pies del gran Baco,
que el alfabeto pánico en un tiempo arendió;
...
"Yo no estoy en un lecho de rosas"; esa América,
que tiembla de huarances y que vive el amor.,
hombres de ojos sajones y alma bárbara, vive
Y sueña. Y ama, y vibra; y es la hija del Sol."
Profile Image for Carlos Antonio.
81 reviews7 followers
May 21, 2022
Jamás he sido de leer poesía y quise darle una oportunidad ahora que me tocaba explicarla en 1.º de la ESO. Rubén Darío me ha sorprendido con varios de sus poemas y me ha enganchado a ir leyéndolo poco a poco, experimentando su angustia existencial y su impotencia política en ciertas composiciones.
Recomendado para quien duda de este género.
Profile Image for Oleksandr Fediienko.
655 reviews76 followers
August 19, 2025
Рубен Даріо – батько іспаноамериканського модернізму. Цю течію не слід плутати зі вже знайомим нам модернізмом, розвивалися вони окремо і звернені до різних речей. Іспаноамериканський – це суміш романтизму, символізму і парнаської школи. У Даріо це виливається в зверненні до класичних форм, скажімо, сонетів; використанні античної мітології (велика кількість приміток – саме про це); гордість за свій народ чи радше своє іберійське коріння.
Збірка Рубена Даріо – двомовна, подано оригінал іспанською мовою і переклад українською на протилежній сторінці. Книжка оздоблена мінімалістичними акварельними ілюстраціями і містить дві вклейки, виготовлені з напівпрозорого синтетичного паперу, на якому теж надруковані вірші.
Profile Image for Liván.
283 reviews70 followers
December 28, 2023
Un día viendo libros en una feria, me encontré con este libro de Rubén Darío y me vino una sonrisa al rostro, pues me recordó a una retroalimentación que me hizo mi profesor favorito de la universidad <: Decidí aventurarme a leer su poesía y, debo decir, estoy súper maravillado.
Considero que soy una persona sumamente ignorante cuando se trata de poesía y aún más de un movimiento como el modernismo, pero haber comenzado con este libro ha sido un gusto muy dulce. Me enamoraron múltiples poemas y me han invitado mucho a indagar tanto en la importancia cultural de este movimiento, como en el trasfondo de los versos.
Los múltiples honores a la vida, a la infancia, a la belleza... a Don Quijote ?·")·=$, todo me pareció muy muy hermoso y muy muy cercano al corazón de alguna manera peculiar. Me entusiasma mucho seguir el hilo al que me invitó esta lectura así que <: eso.

-
Diciembre 2023
Supremo. Una corona de la poesía y la literatura. Querría leerlo en bucle.
Profile Image for click__derecho.
46 reviews
Read
October 12, 2024
El estilo de Rubén Darío no es lo que más me enloquece, pero haber podido leer este poemario me amplió la perspectiva sobre todo lo que tiene por ofrecer. Los primeros poemas se me hacían difíciles de procesar y con mucha referencia clasicista, lo que hacía que seguirlo fuera complicado. Ya en la segunda mitad se deja de lado un poco la aspiración hispanista y la epicidad y se trabajan temas más personales y sinceros. Es aquí donde siento la mayor belleza alcanzada por el escritor con poemas como Ay, triste del que un día... y Amo, amas, por no mencionar el genial Lo fatal. Irónicamente son los más desesperanzadores los que mejor funcionan a mi gusto.

Dejaré otro que me gustó mucho para tenerlo de recuerdo.

XXVII
DE OTOÑO


Yo sé que hay quienes dicen: ¿Por qué no canta ahora
con aquella locura armoniosa de antaño?
Esos no ven la obra profunda de la hora,
la labor del minuto y el prodigio del año.

Yo, pobre árbol, produje, al amor de la brisa,
cuando empecé a crecer, un vago y dulce son.
Pasó ya el tiempo de la juvenil sonrisa:
¡Dejad al huracán mover mi corazón!
Profile Image for Derian .
348 reviews8 followers
May 8, 2020
Uno de los primeros poetas con los que flashié en la adolescencia. Quince años después, certifico mi amor incondicional a Rubén Darío.
Profile Image for ☆Lau☆.
272 reviews51 followers
October 11, 2025
La verdad, Rubén Darío es extremadamente talentoso y tiene una manera de usar el lenguaje que... wow.

Es más político de lo que esperaba, la verdad. Me gustó mucho el poema a Roosevelt, aunque me choca un poco lo chupamedias que es con España (no solo en ese, sino en varios poemas). Pero hey, apoyo el rechazo a Estados Unidos.
Profile Image for Elizabeth.
4 reviews2 followers
May 10, 2023
Some are so traditional and predictable it hurts to read, the good ones are so interesting and captivating that it makes up for the rest of them.

The ones that have the more traditional feel are really public poems, dedicated to public figures and I guess friends and lovers. The only ones that feel fresh and truly transcend their particular context are the ones dedicated to Don Quixote, Phocas his "son", and the Margarita, está linda la mar y el viento one. Perhaps because they don't feel like sucking up but they evoke true and understandable feelings. Aside from it, I think the sucking up feels like sucking up precisely because of the ornate language which makes it all feel too formal and constrained.

The good ones are genius because while not being super introspective poetry, they reveal with each line his particular point of view regarding everything. And they're the ones that feel truly modern... Conjuring up abstract feelings and ideas through beautifully crafted images using simple and plain language. I also enjoyed the ones that read like fables.

My favorite ones so I don't forget them...

Cantos de vida y esperanza
I (Yo soy aquel que ayer no más decía...),
IX (¡Torres de Dios! ¡Poetas!),
XI (Mientras tenéis, ¡oh negros corazones!),
XIII (SPES),

Otros Poemas
V (Nocturno),
VI (Canción de Otoño en Primavera),
IX (No obstante...),
X (Libranos, Señor),
XI (Filosofía),
XIII (Divina Psiquis),
XV (¡Oh, miseria de toda lucha por lo finito!),
XVI (A Phocas el campesino),
XXII (Ay, triste del que un día...),
XXIV (Augurios),
XXV (Melancolía),
XXVII (Otoño),
XXX (Amo, amas),
XXXII (Nocturno),
XXXIV (Programa Matinal),
XXXIX (Letanía de nuestro señor Don Quijote),
XLI (Lo fatal).

Poemas del otoño
II (Intermezzo Tropical; III Canción Otoñal; V Canción), VII (A Margarita Debayle)

Otros poemas
I (La Cartuja),
IV (Los motivos del lobo).

It was a lot better when the poems didn't try to fit into a theme, the ones under Otros poemas didn't feel as heavy as the rest of them.
Profile Image for Mike.
1,429 reviews55 followers
March 8, 2024
While I certainly appreciate Darío’s position as the progenitor of Hispanic modernism, I found this collection to be far too derivative of European poetic tropes. Despite the “modernismo” moniker, which the Introduction to the collection rightly points out is much different than the transatlantic modernism of the early twentieth century, this poetry is pure Romanticism. Darío almost seems to fetishize European verse in all his allusions, much like a college student discovering a certain theoretical view for the first time and then featuring it in every essay for the next several semesters. I guess this is understandable, since there was no real poetic tradition in Latin America before this moment, but the irony of Darío first giving voice to Hispanic letters in the Americas that he is so caught up in European influences that the poetry seems both dated and distant from the social and political movements happening in Latin America at the time, even when he directly address such issues as in “To Roosevelt,” which is about poetry as much as politics.

Of his poetic lineage, Darío writes: “I have no literature that is ‘mine’ … my literature is mine in me.” And so his verse is personal, almost “art for art’s sake,” with the constant allusions to other poets. The extensive Introduction to the collection tries to emphasize that he was the “high point” of Hispanic verse, but I am left wondering if being the first necessarily makes him the best, no matter how influential he was to later Hispanic poets.
Profile Image for Mara.
106 reviews26 followers
October 19, 2020
[He leído otra edición que no está en Goodreads].

2.5 estrellas?
Me gusta mucho la musicalidad de los poemas de Rubén Darío, y entiendo algunas de sus referencias mitológicas y literarias, pero no sigo muchas y tampoco soy demasiado fan de recargar los poemas con referencias y cultismos.

Hay poemas, estrofas y versos que me han gustado muchísimo y con los que he podido conectar, y con algún otro me he reído por la forma de hacer referencia a algo sexual "sutilmente". Aún así, los poemas que glorifican España y aquellos dedicados a diversos artistas, escritores, personajes, etc. no acaban de convencerme.
Profile Image for Paola.
213 reviews14 followers
October 11, 2015
Es increíble como situaciones cotidianas se pueden representar de forma tan bella mediante versos. Además Rubén Darío utiliza un estilo de redacción armoniosa logrando que, mientras el lees, cada frase es música para tus oídos.
Debo reconocer que no fue una lectura ligera. Desde ahora cuando alguien me diga que lee poesía lo miraré con admiración porque no es una tarea fácil.
67 reviews
August 26, 2013
Beautiful poetry of the heart, expressed by means of irresistibly lush imagery. That Dario isn't known as one of the world's greatest poets is shameful.
Profile Image for pauli picatto.
76 reviews7 followers
February 28, 2025
Después de cuarenta poemas en los que se pretende reivindicar la posición de latinoamérica en el mundo, pero que en realidad lo único que hacen es conmover para no mover (no producen un quiebre con el status quo puesto que la denuncia se limita al enunciado y de esa forma la productividad del texto termina siendo favorecedora para la hegemonía). Después de todo eso, de hablar de hadas y de actualizar la dependencia epistemica de latinoamerica con europa, Darío corona con uno de los poemas mas hermosos que lei en mi vida: “Lo fatal”:

Dichoso el árbol que es apenas sensitivo,
y más la piedra dura pues esta ya no siente,
pues no hay dolor mas grande que el dolor de ser vivo,
ni mayor pesadumbre que la vida consciente.

Ser, y no saber nada, y ser sin rumbo cierto,
y el temor de haber sido y un futuro terror…
Y el espanto seguro de estar mañana muerto,
y sufrir por la vida y por la sombra y por

lo que no conocemos y apenas sospechamos,
y la carne que tienta con sus frescos racimos,
y la tumba que aguarda con sus fúnebres ramos,
¡y no saber adónde vamos,
ni de dónde venimos!

🫡por esto estudio letras hermanas, yo se que pensar que este poema habla de algo universal demuestra lo colonizado que esta mi cerebro ya que interpreta lo occidental (la muerte como algo malo) como universal (cuando no es en todas las culturas así). Pero no sé, aún cuando el poema actualice la dominación epistémica occidental, no deja de fascinarme la capacidad de la literatura de materializar en signos esa cosa rara que es la incertidumbre sobre estar vivo.
Profile Image for Sergio Cresta.
290 reviews1 follower
September 18, 2022
En Cantos de vida y esperanza, Darío comparte sus confesiones “lanzado a la conquista de una felicidad esquiva”. Aparecidos originalmente en diarios hispanoamericanos entre 1892 y 1905, los poemas de Cantos de vida y esperanza suponen una nueva etapa en la decisiva contribución de Rubén Darío a la poesía en lengua española.
Este poemario muestra como el poeta ya ha madurado a través de los años, aquí ya deja el abordamiento a los temas exóticos y se enfoca más en la realidad latinoamericana y lo que el futuro le depara a esta, también se observa un temor por la muerte, que cada vez la siente más y más próxima, la búsqueda de la fe, etc.
Se manifiesta una preferencia por el tema americano, se observa la preocupación humana, a veces en el aspecto social. Y en este libro se observa un gran cambio psicológico, si antes su preocupación era el hedonismo, ahora por primera vez mira hacia adentro, se preocupa por el destino personal y por el significado de la existencia, es decir lo metafísico.

Con toda la parafernalia estilística grandilocuente, sugestiva, mítica y desmesuradamente pasional de este gran poeta. Un libro para leer una y más veces.
Profile Image for Polly C.
9 reviews
February 18, 2019
Más allá de la opinión que pueda tener respecto a los poemas de Darío, si tomo el libro como un todo (poemas, anotaciones y agregados) me gustó, mas no me encantó.
Las anotaciones me parecieron pertinentes en la mayoría de las ocasiones y bastante útiles para entender y analizar en cierta medida el trabajo del autor.
Este libro hace un buen trabajo al introducirte en el mundo dariano y el universo en el que el mismo se encuentra inscrito. Sin embargo, no descarto que es necesario tener una base en literatura para entender algunas figuras retóricas que no son explicadas en profundidad y también sería conveniente tener un cierto nivel de cultura general para disfrutar por completo de este poemario-libro-análisis.
Profile Image for Carlos Sarabia.
11 reviews
February 5, 2019
2.3 out of 5

HONESTLY, this was a painful experience. Especially because I borrowed it from the library so I had to hurry to read it. Cultural and mythology inspired poems made me research way more than I ever had for school. And that's not a bad thing, since it is something I enjoy doing. The thing is: I had no time, I've been feeling a bit down and Darío's writing isn't exactly my cup of tea, which was not exactly a good mix. I did enjoy some of the “Otros poemas" section but overall I didn't really enjoy it.
Profile Image for María López Moreno.
78 reviews3 followers
May 29, 2024
Poemario de Rubén Darío adulto. En sus propias palabras: "Si Azul… simboliza el comienzo de mi primavera, y Prosas profanas mi primavera plena, Cantos de vida y esperanza encierra las esencias y sabias de mi otoño."

Me ha gustado mucho esta lectura, los poemas sobre figuras históricas (Góngora, Cervantes, Goya, Velázquez) y sobre la hermandad entre España y Hispanoamérica. La maestría y el manejo de tantas formas poéticas hacen de Rubén Darío un exponente esencial de la literatura en español de inicios del s.XX.
Profile Image for Gonzalo Martínez.
185 reviews5 followers
August 11, 2022
4,5

La poesía de Rubén Darío me ha sorprendido muy favorablemente. Aunque ya sabía que su obra iba mucho más allá del estereotipo de poesía empalagosa, la verdad es que no me esperaba poemas tan buenos, algunos de los mejores que he leído nunca. Ahora comprendo por qué tan grandes autores rendían su homenaje a este poeta nicaragüense, de vida atormentada, que supuso un antes y un después en la poesía en español.
Profile Image for Juan Arias.
Author 1 book3 followers
April 5, 2025
Este último poemario de Rubén Darío quizá sea el que más profundamente de llega. El motivo es que está lleno de belleza musical y los símbolos que utiliza no sean tan difíciles como en "Azul" o "Prosas profanas". Desde mi punto de vista es el canto de cisne de la poesía dariana. Y todo el mundo sabe que el canto de cisne es bello.
70 reviews31 followers
March 19, 2023
Leí una versión que no está en Goodreads.

Rubén Darío es un genio al escribir. Hay muchos poemas que adore, y algunos que no entendí completamente ya que no entiendo todas las referencias. Aún así estoy maravillada por la genialidad del príncipe de las letras castellanas.
Profile Image for Abel Rodriguez.
17 reviews49 followers
April 8, 2024
A classic poet

Ruben Dario has been one of my favorite poets of the romantic Era. This book of poems is a perfect example of his prose and intellectual knowledge of emotions. His poems transport you to a simpler literary time in Hispanic poetry.
Profile Image for Aleja.
60 reviews9 followers
July 21, 2022
le daría 5 estrellas sino fuera por el viva españa
Displaying 1 - 30 of 60 reviews

Can't find what you're looking for?

Get help and learn more about the design.