What do you think?
Rate this book
Υποξία
Τέσσερις υποθέσεις αναδύονται από τη δολοφονία που καλείται να διαλευκάνει ο αστυνόμος Παβέρης ένα βροχερό βράδυ στον δρόμο Φάραγγα-Παροικιάς. Τέσσερις ιστορίες στριφογυρνούν σε δίνη στο κεφάλι του. Μόνο μία είναι παράταιρη· αυτή που κρύβει πίσω της τη λύση. Ένας, δύο, τρεις φόνοι. Θα προλάβει να αποτρέψει τον τέταρτο;
«Η γραφή της Τέσης Παπαθανασίου είναι έντονη, συναρπαστική, πυκνή και ποιητική. Η Υποξία είναι ένα πραγματικά αιχμηρό και κοινωνικά επικριτικό αστυνομικό μυθιστόρημα».
Arne Dahl, συγγραφέας
«Ανάμεσα στην Αθήνα και στην Πάρο, σε ιατρεία, ιδιωτικά νοσοκομεία, χειρουργεία, σε κόζυ μπαράκια στα σύνορα των Εξαρχείων με το Κολωνάκι, σε ωραίες νησιώτικες βίλες και σπίτια στα προάστια, η ιστορία που κεντάει η Τέση Παπαθανασίου ξετυλίγεται γρήγορα, μπαμ-μπαμ, και με πολύ σασπένς. Στην πραγματικότητα είναι πολλές ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων που μπλέκονται μεταξύ τους και ξεμπλέκονται σιγά σιγά, τόσο οι άνθρωποι όσο και οι ιστορίες ‒όχι χωρίς θυσίες, όχι χωρίς να χυθεί αίμα. Ο Παύλος Παβέρης, ο πιο ανθρώπινος, συμπαθητικός ντετέκτιβ στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, θα κάνει άραγε το θαύμα του; Το “ποιος είναι ο δολοφόνος” υποχωρεί μπροστά στο “ποιος φταίει στην ουσία”, και οι απαντήσεις είναι εξίσου ικανοποιητικές με την αφήγηση...»
Μανίνα Ζουμπουλάκη, συγγραφέας
«Όταν η γιατρός Γεωργία Αντωνοπούλου βρίσκεται νεκρή στο αυτοκίνητό της σε μια ερημιά στην Πάρο, ο αστυνόμος Παύλος Παβέρης υποψιάζεται ότι ο θάνατός της οφείλεται σε φόνο. Με την εμμονή και το πάθος που τον διέκρινε και στη Λουκουμόσκονη, την πρώτη περιπέτειά του, θα έρθει αρχικά σε αντίθεση και τελικά σε ανοιχτή ρήξη με τους ανωτέρους του, προσπαθώντας να βρει τα κίνητρα του φόνου της γιατρού. Από την Πάρο στην Αθή-να, θα γνωρίσει τους άντρες που περιτριγύριζαν τη γιατρό και όλοι κάτι επιδίωκαν από αυτή. Αλλά ποια σχέση μπορεί να έχει το Κολωνάκι και το Ψυχικό, όπου κινείται η γιατρός, με το φτωχικό σπίτι του ψυχαναγκαστικού άγνωστου που της ταχυδρομεί απειλητικές επιστολές; Θα προλάβει ο Παβέρης να εξιχνιάσει το κουβάρι των στοιχείων και να συλλάβει τον ένοχο πριν χάσουν τη ζωή τους κι άλλοι αθώοι;
Αγωνιώδες αστυνομικό μυθιστόρημα που θίγει με καίριο τρόπο τα αμαρτήματα του ιατρικού επαγγέλματος».
Χίλντα Παπαδημητρίου, συγγραφέας
«Η γραφή της Τέσης Παπαθανασίου είναι έντονη, συναρπαστική, πυκνή και ποιητική. Η Υποξία είναι ένα πραγματικά αιχμηρό και κοινωνικά επικριτικό αστυνομικό μυθιστόρημα».
Arne Dahl, συγγραφέας
«Ανάμεσα στην Αθήνα και στην Πάρο, σε ιατρεία, ιδιωτικά νοσοκομεία, χειρουργεία, σε κόζυ μπαράκια στα σύνορα των Εξαρχείων με το Κολωνάκι, σε ωραίες νησιώτικες βίλες και σπίτια στα προάστια, η ιστορία που κεντάει η Τέση Παπαθανασίου ξετυλίγεται γρήγορα, μπαμ-μπαμ, και με πολύ σασπένς. Στην πραγματικότητα είναι πολλές ιστορίες διαφορετικών ανθρώπων που μπλέκονται μεταξύ τους και ξεμπλέκονται σιγά σιγά, τόσο οι άνθρωποι όσο και οι ιστορίες ‒όχι χωρίς θυσίες, όχι χωρίς να χυθεί αίμα. Ο Παύλος Παβέρης, ο πιο ανθρώπινος, συμπαθητικός ντετέκτιβ στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, θα κάνει άραγε το θαύμα του; Το “ποιος είναι ο δολοφόνος” υποχωρεί μπροστά στο “ποιος φταίει στην ουσία”, και οι απαντήσεις είναι εξίσου ικανοποιητικές με την αφήγηση...»
Μανίνα Ζουμπουλάκη, συγγραφέας
«Όταν η γιατρός Γεωργία Αντωνοπούλου βρίσκεται νεκρή στο αυτοκίνητό της σε μια ερημιά στην Πάρο, ο αστυνόμος Παύλος Παβέρης υποψιάζεται ότι ο θάνατός της οφείλεται σε φόνο. Με την εμμονή και το πάθος που τον διέκρινε και στη Λουκουμόσκονη, την πρώτη περιπέτειά του, θα έρθει αρχικά σε αντίθεση και τελικά σε ανοιχτή ρήξη με τους ανωτέρους του, προσπαθώντας να βρει τα κίνητρα του φόνου της γιατρού. Από την Πάρο στην Αθή-να, θα γνωρίσει τους άντρες που περιτριγύριζαν τη γιατρό και όλοι κάτι επιδίωκαν από αυτή. Αλλά ποια σχέση μπορεί να έχει το Κολωνάκι και το Ψυχικό, όπου κινείται η γιατρός, με το φτωχικό σπίτι του ψυχαναγκαστικού άγνωστου που της ταχυδρομεί απειλητικές επιστολές; Θα προλάβει ο Παβέρης να εξιχνιάσει το κουβάρι των στοιχείων και να συλλάβει τον ένοχο πριν χάσουν τη ζωή τους κι άλλοι αθώοι;
Αγωνιώδες αστυνομικό μυθιστόρημα που θίγει με καίριο τρόπο τα αμαρτήματα του ιατρικού επαγγέλματος».
Χίλντα Παπαδημητρίου, συγγραφέας
- GenresCrime
378 pages, Paperback
Published May 13, 2024
19 people want to read
About the author
Τέση Παπαθανασίου
3 books13 followersΗ Τέση Παπαθανασίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα με καταγωγή από Μαγνησία, Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη. Σπούδασε Γεωλογία στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε για αρκετά χρόνια στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Επιταχυντικών Συστημάτων και Εφαρμογών.
Ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της και τις δύο κόρες τους. Μεγάλες της αγάπες, εκτός από την οικογένειά της, είναι τα Μαθηματικά, η Μουσική και τα Μυστήρια.
Η "Λουκουμόσκονη" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της και τις δύο κόρες τους. Μεγάλες της αγάπες, εκτός από την οικογένειά της, είναι τα Μαθηματικά, η Μουσική και τα Μυστήρια.
Η "Λουκουμόσκονη" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
August 5, 2024
Ξέρεις ότι πρέπει να διαβάσεις την Υποξία αν:
1ον:θες να διαβάσεις για πανάκριβα φουλάρια που στοιχειώνουν ζωές και μυρίζουν θάνατο
2ον:θες να ρίξεις μια ματιά στις δαιδαλώδεις σχέσεις που δημιουργούνται όταν αυτές ποτίζονται με αίμα και χρήμα
3ον:θες να μπεις στα παρασκήνια του ιατρικού επαγγέλματος και του τρόπου που ασκείται όσο ο περισσότερος κόσμος το θεωρεί λειτούργημα
4ον:θες να μπεις στα παπούτσια ενός νεαρού που λίγο λίγο η ζωή του μετατρέπεται σε εφιάλτη
5ον:θες να δεις πώς θα καταφέρει ο αστυνόμος Παβέρης να βγάλει άκρη με τις 4 υποθέσεις που στροβιλίζονται στο μυαλό του και γίνονται μία,και,τέλος
6ον:θες να βρεθείς αντιμέτωπος-για λίγο-με την αλαζονεία εκείνων που,θεοί στην θέση του Θεού, παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων που τους εμπιστεύονται ό,τι πολυτιμότερο έχουν.
5/5⭐️
1ον:θες να διαβάσεις για πανάκριβα φουλάρια που στοιχειώνουν ζωές και μυρίζουν θάνατο
2ον:θες να ρίξεις μια ματιά στις δαιδαλώδεις σχέσεις που δημιουργούνται όταν αυτές ποτίζονται με αίμα και χρήμα
3ον:θες να μπεις στα παρασκήνια του ιατρικού επαγγέλματος και του τρόπου που ασκείται όσο ο περισσότερος κόσμος το θεωρεί λειτούργημα
4ον:θες να μπεις στα παπούτσια ενός νεαρού που λίγο λίγο η ζωή του μετατρέπεται σε εφιάλτη
5ον:θες να δεις πώς θα καταφέρει ο αστυνόμος Παβέρης να βγάλει άκρη με τις 4 υποθέσεις που στροβιλίζονται στο μυαλό του και γίνονται μία,και,τέλος
6ον:θες να βρεθείς αντιμέτωπος-για λίγο-με την αλαζονεία εκείνων που,θεοί στην θέση του Θεού, παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων που τους εμπιστεύονται ό,τι πολυτιμότερο έχουν.
5/5⭐️
July 4, 2024
Ο καλός συγγραφέας δεν φαίνεται από το πρώτο του βιβλίο, αλλά από το δεύτερο και από κάθε επόμενο. Αυτό είναι μια αλήθεια που κάθε φανατικός αναγνώστης το γνωρίζει πολύ καλά. Η Τέση Παπαθανασίου λοιπόν είναι μια καλή συγγραφέας κι αυτό το αποδεικνύει περίτρανα με αυτό το δεύτερο βιβλίο της που μας κόβει κυριολεκτικά την ανάσα! «ΥΠΟΞΙΑ» λοιπόν, όπου σύμφωνα με το λεξικό είναι μια κατάσταση κατά την οποία η πίεση του οξυγόνου στο αρτηριακό αίμα είναι αφύσικα χαμηλή. Ένας τίτλος που όταν διαβάσετε το βιβλίο -αν δεν το έχετε κάνει ήδη πολύ κακώς θα μου επιτρέψετε να πω- θα καταλάβετε ότι όχι μόνο είναι απόλυτα εύστοχος αλλά δεν θα του ταίριαζε και κανένας άλλος.
Αν ήθελα να αγγίξω επιφανειακά το βιβλίο θα σας έλεγα ότι είναι το απόλυτο page turner, βουτήξτε το και αφεθείτε να χαθείτε στις σελίδες του. Θα το διαβάσετε απνευστί. Και πιστέψτε με ότι δεν θα σας έλεγα ψέματα. Είναι έτσι ακριβώς. Ωστόσο η «ΥποΞία» της Τέσης, με Ξ κεφαλαίο – όπως της ίδιας της αρέσει να το γράφει- δεν είναι ένα βιβλίο που μπορείς ή επιτρέπεται να το αγγίξεις επιφανειακά. Είναι ένα βιβλίο που πάει σε βάθος. Σε βάθος χρόνων, σε βάθος ψυχής, σε βάθος διερεύνησης, σε βάθος αμέτρητο. Γιατί μιλάει για ένα θέμα που ταλανίζει κάθε ασθενή και τους συγγενείς του -όχι μονάχα στην χώρα μας, είναι παγκόσμιο το φαινόμενο πιστεύω- την ιατρική αμέλεια. Τα «ανθρώπινα» ή μη λάθη και τη διαφθορά εκεί όπου ο Όρκος του Ιπποκράτη φαίνεται να μην έχει καμιά αΞία.
Κοινωνικό το πλαίσιο λοιπόν αλλά αστυνομική η πλοκή σε ένα μεσογειακό νουάρ μυθιστόρημα που προσωπικά απόλαυσα σε κάθε γύρισμα της σελίδας. Αυτή τη φορά η ιστορία εκτυλίσσεται μεταξύ Πάρου και Αθήνας, με τον αστυνόμο Παβέρη ακάματο πάντα, να ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος στα μπαρ και στα νοσοκομεία -όχι, δεν μεθοκόπησε μέχρι λιποθυμίας- . Βασικό στοιχείο του μυθιστορήματος είναι ο ρεαλισμός. Διαβάζοντάς το, καθένας από εμάς που έχει περάσει έστω και για μια φορά από ένα δημόσιο νοσοκομείο, θα αναγνωρίσει τον εαυτό του. Η αληθοφάνεια συνεπώς του βιβλίου καθιστά πάρα πολύ εύκολη για τον αναγνώστη την ταύτισή του με τους ήρωες. Η ροή τώρα του κειμένου είναι γρήγορη. Να αναφέρω εδώ ότι έχουμε τέσσερις διαφορετικές κι άκρως ανατριχιαστικές ιστορίες, που τρέχουν παράλληλα και που όπως καταλαβαίνετε, συναντώνται κάποια στιγμή στο τέλος. Οι πλοκές αυτές έχουν και οι τέσσερις την ίδια ροή. Την ίδια ταχύτητα. Δε μένει καμία πίσω αποτελώντας τροχοπέδη για τις υπόλοιπες. Κάτι που για μένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για το συνολικό «δέσιμο» της ιστορίας. Και εδώ έχουμε μια σφιχτοδεμένη πλοκή σε όλες της τις εκφάνσεις. Η γραφή της Τέσης σε αυτό το δεύτερο βιβλίο της έχει επίσης εξελιχθεί. Εξακολουθεί και είναι απλή, χωρίς λογοτεχνικές φιοριτούρες, ωστόσο νομίζω ότι διακρίνω περισσότερη άνεση πίσω από τις λέξεις τις. Σα να είναι πιο σίγουρα τα πατήματά της. Θα περιμένω να μου απαντήσει στο ερώτημα η ίδια όταν διαβάσει την άποψή μου.
Δε μπορώ να μην αναφερθώ φυσικά και στους χαρακτήρες που έχει σκιαγραφήσει η Τέση. Για τον αστυνόμο Παβέρη είχα πει και στο πρώτο της, τη «Λουκουμόσκονη» ότι είναι ένας όμορφος και καλοσχεδιασμένος χαρακτήρας. Δεν είναι ο σούπερ ήρωας, δεν είναι όμορφος ή εντυπωσιακός, δεν είναι καμένο χαρτί, μέθυσος με χίλια δυο ψυχολογικά να τον τρώνε μέσα κι έξω. Είναι ο απλός καθημερινός άνθρωπος που τυχαίνει να είναι αστυνομικός στο επάγγελμα και προσπαθεί να κάνει σωστά και ευσυνείδητα τη δουλειά του. Την αγαπάει τη δουλειά του, έχει βαθιά ριζωμένο το αίσθημα του δικαίου και δεν το βάζει κάτω αν δεν βγάλει άκρη στα μυστήρια με τα οποία καταπιάνεται κάθε φορά. Υπέροχος χαρακτήρας ο Παβέρης, ωστόσο εκεί που έδωσε τα ρέστα της η Τέση αυτή τη φορά είναι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Είναι όλοι ένας κι ένας. Και αυτό είναι το σημαντικότερο γιατί τι να το κάνεις αν έχεις τον καταπληκτικότερο τραγουδιστή, αν δεν έχει ωραία μπάντα να τον υποστηρίξει;
Θέλω να πω ένα μπράβο στις εκδόσεις Νίκας για την επιλογή της φωτογραφίας του εξωφύλλου, την «κραυγή» της «ΥποΞίας». Τα λέει όλα! Επίσης να ζητήσω λίγο καλύτερη επιμέλεια την επόμενη φορά. Κρίμα σε ένα τόσο εΞαιρετικό βιβλίο να βρίσκουμε λάθη απροσεΞίας.
Σε εσάς αγαπημένα μου ΒΙΒΛΙΟγραφόπουλα, ένα έχω να πω… ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ! ΧΘΕΣ!
Καλές αναγνώσεις!
https://vivliografika.blogspot.com/
Αν ήθελα να αγγίξω επιφανειακά το βιβλίο θα σας έλεγα ότι είναι το απόλυτο page turner, βουτήξτε το και αφεθείτε να χαθείτε στις σελίδες του. Θα το διαβάσετε απνευστί. Και πιστέψτε με ότι δεν θα σας έλεγα ψέματα. Είναι έτσι ακριβώς. Ωστόσο η «ΥποΞία» της Τέσης, με Ξ κεφαλαίο – όπως της ίδιας της αρέσει να το γράφει- δεν είναι ένα βιβλίο που μπορείς ή επιτρέπεται να το αγγίξεις επιφανειακά. Είναι ένα βιβλίο που πάει σε βάθος. Σε βάθος χρόνων, σε βάθος ψυχής, σε βάθος διερεύνησης, σε βάθος αμέτρητο. Γιατί μιλάει για ένα θέμα που ταλανίζει κάθε ασθενή και τους συγγενείς του -όχι μονάχα στην χώρα μας, είναι παγκόσμιο το φαινόμενο πιστεύω- την ιατρική αμέλεια. Τα «ανθρώπινα» ή μη λάθη και τη διαφθορά εκεί όπου ο Όρκος του Ιπποκράτη φαίνεται να μην έχει καμιά αΞία.
Κοινωνικό το πλαίσιο λοιπόν αλλά αστυνομική η πλοκή σε ένα μεσογειακό νουάρ μυθιστόρημα που προσωπικά απόλαυσα σε κάθε γύρισμα της σελίδας. Αυτή τη φορά η ιστορία εκτυλίσσεται μεταξύ Πάρου και Αθήνας, με τον αστυνόμο Παβέρη ακάματο πάντα, να ψάχνει να βρει την άκρη του νήματος στα μπαρ και στα νοσοκομεία -όχι, δεν μεθοκόπησε μέχρι λιποθυμίας- . Βασικό στοιχείο του μυθιστορήματος είναι ο ρεαλισμός. Διαβάζοντάς το, καθένας από εμάς που έχει περάσει έστω και για μια φορά από ένα δημόσιο νοσοκομείο, θα αναγνωρίσει τον εαυτό του. Η αληθοφάνεια συνεπώς του βιβλίου καθιστά πάρα πολύ εύκολη για τον αναγνώστη την ταύτισή του με τους ήρωες. Η ροή τώρα του κειμένου είναι γρήγορη. Να αναφέρω εδώ ότι έχουμε τέσσερις διαφορετικές κι άκρως ανατριχιαστικές ιστορίες, που τρέχουν παράλληλα και που όπως καταλαβαίνετε, συναντώνται κάποια στιγμή στο τέλος. Οι πλοκές αυτές έχουν και οι τέσσερις την ίδια ροή. Την ίδια ταχύτητα. Δε μένει καμία πίσω αποτελώντας τροχοπέδη για τις υπόλοιπες. Κάτι που για μένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για το συνολικό «δέσιμο» της ιστορίας. Και εδώ έχουμε μια σφιχτοδεμένη πλοκή σε όλες της τις εκφάνσεις. Η γραφή της Τέσης σε αυτό το δεύτερο βιβλίο της έχει επίσης εξελιχθεί. Εξακολουθεί και είναι απλή, χωρίς λογοτεχνικές φιοριτούρες, ωστόσο νομίζω ότι διακρίνω περισσότερη άνεση πίσω από τις λέξεις τις. Σα να είναι πιο σίγουρα τα πατήματά της. Θα περιμένω να μου απαντήσει στο ερώτημα η ίδια όταν διαβάσει την άποψή μου.
Δε μπορώ να μην αναφερθώ φυσικά και στους χαρακτήρες που έχει σκιαγραφήσει η Τέση. Για τον αστυνόμο Παβέρη είχα πει και στο πρώτο της, τη «Λουκουμόσκονη» ότι είναι ένας όμορφος και καλοσχεδιασμένος χαρακτήρας. Δεν είναι ο σούπερ ήρωας, δεν είναι όμορφος ή εντυπωσιακός, δεν είναι καμένο χαρτί, μέθυσος με χίλια δυο ψυχολογικά να τον τρώνε μέσα κι έξω. Είναι ο απλός καθημερινός άνθρωπος που τυχαίνει να είναι αστυνομικός στο επάγγελμα και προσπαθεί να κάνει σωστά και ευσυνείδητα τη δουλειά του. Την αγαπάει τη δουλειά του, έχει βαθιά ριζωμένο το αίσθημα του δικαίου και δεν το βάζει κάτω αν δεν βγάλει άκρη στα μυστήρια με τα οποία καταπιάνεται κάθε φορά. Υπέροχος χαρακτήρας ο Παβέρης, ωστόσο εκεί που έδωσε τα ρέστα της η Τέση αυτή τη φορά είναι οι δευτερεύοντες χαρακτήρες. Είναι όλοι ένας κι ένας. Και αυτό είναι το σημαντικότερο γιατί τι να το κάνεις αν έχεις τον καταπληκτικότερο τραγουδιστή, αν δεν έχει ωραία μπάντα να τον υποστηρίξει;
Θέλω να πω ένα μπράβο στις εκδόσεις Νίκας για την επιλογή της φωτογραφίας του εξωφύλλου, την «κραυγή» της «ΥποΞίας». Τα λέει όλα! Επίσης να ζητήσω λίγο καλύτερη επιμέλεια την επόμενη φορά. Κρίμα σε ένα τόσο εΞαιρετικό βιβλίο να βρίσκουμε λάθη απροσεΞίας.
Σε εσάς αγαπημένα μου ΒΙΒΛΙΟγραφόπουλα, ένα έχω να πω… ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ! ΧΘΕΣ!
Καλές αναγνώσεις!
https://vivliografika.blogspot.com/
July 22, 2024
«Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Ένα, δύο, τρία… Ακόμη ένα. Έψαξε ανάμεσα στις εφημερίδες να βρει το κατάλληλο. Κάποιο με μεγάλα, διακριτά γράμματα. »
«Ένα Πι, τρία Ρο. Το λιγοστό φως κρυμμένο πίσω από το γαλαζοπράσινο φυσητό γυαλί, του έφτανε. Τρία Σίγμα, δύο Χι. Από παιδί προτιμούσε το ημίφως. Οι φωτεινές δεσμίδες ήταν ένας άχρηστος περισπασμός. Ένα Ταυ. Ωραία και τώρα τα φωνήεντα. Η μουσική πλημμύριζε τις αισθήσεις του ανεμπόδιστα. Δύο Όμικρον. Το τέμπο του υπαγόρευε τις κινήσεις. Πέντε Έψιλον.
Ένα απεγνωσμένο μουγκρητό από το διπλανό δωμάτιο διέκοψε τη μελωδία και το μέτρημά του.»
📚
Η γιατρός Γεωργία Αντωνοπούλου- παραμονές μιας δίκης όπου πολλά διακυβεύονταν - καταφεύγει στο σπίτι της στο νησί. Θέλει να σκεφτεί και να πάρει τις αποφάσεις της. Κάποιοι όμως τη θέλουν νεκρή. Ένα φουλάρι είναι το εργαλείο του εγκλήματος. Ο αστυνόμος Παβέρης αναλαμβάνει τη διαλεύκανση του εγκλήματος μόνο που οι εξελίξεις τον προλαβαίνουν και αναγκάζεται να προχωρήσει μόνος. Ή σχεδόν μόνος γιατί στο πλευρό του συντάσσεται η υπαστυνόμος Μαρίνα. Παράλληλα δύο θάνατοι στο διπλανό νησί δεν φαίνονται να συνδέονται με τον φόνο της γιατρού. Δεν φαίνονται! Στην αρχή. Γιατί, μετά όλα είναι αλλιώς!
Θα φτάσει ο αστυνόμος Παβέρης στο τέλος του νήματος; Ή αυτό θα κοπεί μετά από παρεμβάσεις και εμπόδια που μπαίνουν στον δρόμο του;
📚
Μικρά κεφάλαια ζουμερά, με τίτλους άμεσα συνδεόμενους μεταξύ τους αλλά και δεμένους άρρηκτα με την ροή της ιστορίας, δείχνουν πως τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη από τη συγγραφέα.
Απειλή, προσωπείο, απόστημα, παραισθήσεις, ανεπάρκεια, νυστέρι, εμβολή, ηλεκτρολύτες, μετάγγιση, placebo, χειρουργική τομή, ανοσία, επαναφορά, τραύμα, σήψη, υποτροπή, καταστολή είναι μερικοί από τους τίτλους που κλείνουν με την αποθεραπεία – την κάθαρση που τόσο απαραίτητη είναι για κάθε αφήγημα.
📚
Ανάμεσά τους κοφτές ανάσες, μικρές δόσεις σασπένς τόσο όσο, πολλές αλήθειες που σου αφήνουν μια πίκρα – τίποτε δεν άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων, γιατί άραγε; -, πολλά ερωτηματικά, προσπάθειες συγκάλυψης, κατάχρηση εξουσίας, διαφθορά και κυκλώματα δίνουν το τέμπο της αναμέτρησης του δίκαιου με το άδικο, του έντιμου με το άνομο, σε ένα μυθιστόρημα άκρως ρεαλιστικό που κινείται καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα του χώρου της υγείας, την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και την απαξίωση της ζωής μέσα από μια πολύ σφιχτή δομή, δυνατή πλοκή και γρήγορη ροή.
Στην κορυφή του κινείται ο αστυνόμος Παβέρης, γήινος, απλός, επίμονος και μεθοδικός. Γύρω του απλώνονται οι υπόλοιποι χαρακτήρες του βιβλίου το ίδιο προσεκτικά δουλεμένοι ώστε να μη χαθεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη ούτε λεπτό!
📚
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ στο καταπληκτικό εξώφυλλο του εκδοτικού οίκου Νίκας και φυσικά στον τίτλο δίνοντας τη δική μου μετάφραση- εκδοχή.
📌ΥποΞία στέρηση του σώματος από επαρκή οξυγόνωση – στέρηση του ιατρικού λειτουργήματος από τις αρχές της Ιπποκρατικής ιατρικής.
«Ένα Πι, τρία Ρο. Το λιγοστό φως κρυμμένο πίσω από το γαλαζοπράσινο φυσητό γυαλί, του έφτανε. Τρία Σίγμα, δύο Χι. Από παιδί προτιμούσε το ημίφως. Οι φωτεινές δεσμίδες ήταν ένας άχρηστος περισπασμός. Ένα Ταυ. Ωραία και τώρα τα φωνήεντα. Η μουσική πλημμύριζε τις αισθήσεις του ανεμπόδιστα. Δύο Όμικρον. Το τέμπο του υπαγόρευε τις κινήσεις. Πέντε Έψιλον.
Ένα απεγνωσμένο μουγκρητό από το διπλανό δωμάτιο διέκοψε τη μελωδία και το μέτρημά του.»
📚
Η γιατρός Γεωργία Αντωνοπούλου- παραμονές μιας δίκης όπου πολλά διακυβεύονταν - καταφεύγει στο σπίτι της στο νησί. Θέλει να σκεφτεί και να πάρει τις αποφάσεις της. Κάποιοι όμως τη θέλουν νεκρή. Ένα φουλάρι είναι το εργαλείο του εγκλήματος. Ο αστυνόμος Παβέρης αναλαμβάνει τη διαλεύκανση του εγκλήματος μόνο που οι εξελίξεις τον προλαβαίνουν και αναγκάζεται να προχωρήσει μόνος. Ή σχεδόν μόνος γιατί στο πλευρό του συντάσσεται η υπαστυνόμος Μαρίνα. Παράλληλα δύο θάνατοι στο διπλανό νησί δεν φαίνονται να συνδέονται με τον φόνο της γιατρού. Δεν φαίνονται! Στην αρχή. Γιατί, μετά όλα είναι αλλιώς!
Θα φτάσει ο αστυνόμος Παβέρης στο τέλος του νήματος; Ή αυτό θα κοπεί μετά από παρεμβάσεις και εμπόδια που μπαίνουν στον δρόμο του;
📚
Μικρά κεφάλαια ζουμερά, με τίτλους άμεσα συνδεόμενους μεταξύ τους αλλά και δεμένους άρρηκτα με την ροή της ιστορίας, δείχνουν πως τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη από τη συγγραφέα.
Απειλή, προσωπείο, απόστημα, παραισθήσεις, ανεπάρκεια, νυστέρι, εμβολή, ηλεκτρολύτες, μετάγγιση, placebo, χειρουργική τομή, ανοσία, επαναφορά, τραύμα, σήψη, υποτροπή, καταστολή είναι μερικοί από τους τίτλους που κλείνουν με την αποθεραπεία – την κάθαρση που τόσο απαραίτητη είναι για κάθε αφήγημα.
📚
Ανάμεσά τους κοφτές ανάσες, μικρές δόσεις σασπένς τόσο όσο, πολλές αλήθειες που σου αφήνουν μια πίκρα – τίποτε δεν άλλαξε με το πέρασμα των χρόνων, γιατί άραγε; -, πολλά ερωτηματικά, προσπάθειες συγκάλυψης, κατάχρηση εξουσίας, διαφθορά και κυκλώματα δίνουν το τέμπο της αναμέτρησης του δίκαιου με το άδικο, του έντιμου με το άνομο, σε ένα μυθιστόρημα άκρως ρεαλιστικό που κινείται καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα του χώρου της υγείας, την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και την απαξίωση της ζωής μέσα από μια πολύ σφιχτή δομή, δυνατή πλοκή και γρήγορη ροή.
Στην κορυφή του κινείται ο αστυνόμος Παβέρης, γήινος, απλός, επίμονος και μεθοδικός. Γύρω του απλώνονται οι υπόλοιποι χαρακτήρες του βιβλίου το ίδιο προσεκτικά δουλεμένοι ώστε να μη χαθεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη ούτε λεπτό!
📚
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ στο καταπληκτικό εξώφυλλο του εκδοτικού οίκου Νίκας και φυσικά στον τίτλο δίνοντας τη δική μου μετάφραση- εκδοχή.
📌ΥποΞία στέρηση του σώματος από επαρκή οξυγόνωση – στέρηση του ιατρικού λειτουργήματος από τις αρχές της Ιπποκρατικής ιατρικής.
Read
June 20, 2024Υποξία είναι όταν το οξυγόνο σου έχει πέσει κατακόρυφα, σε επικίνδυνο βαθμό.
Ή αυτό που προσπαθεί ν�� μας κάνει η Τέση διαβάζοντας το βιβλίο της. Με κομμένη την ανάσα.
Δεν είναι μια, δεν είναι δύο, ούτε τρεις. Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους, φαινομενικά ασύνδετα. Μέχρι να μπουν όλα τα κομμάτια στην θέση τους.
Η ιατρική αμέλεια ή παρ-αμέλεια, είναι ένα θέμα που πονάει. Ίσως επειδή ο ανθρώπινος πόνος πουλάει και ουκ ολίγες φορές έχουμε δει να καταπατείται ο όρκος του Ιπποκράτη μπροστά στον βωμό του χρήματος. Ένα δύσκολο θέμα, που όλοι έχουμε βιώσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Σε μας ή στους γύρω μας.
Τα μικρά κεφάλαια είναι page turner και το βιβλίο διαβάζεται απνευστί.
Κάποιες γραμματικές και συντακτικές αστοχίες μόνο να μην είχαν ξεφύγει από την επιμέλεια.
Ή αυτό που προσπαθεί ν�� μας κάνει η Τέση διαβάζοντας το βιβλίο της. Με κομμένη την ανάσα.
Δεν είναι μια, δεν είναι δύο, ούτε τρεις. Τέσσερις διαφορετικές ιστορίες μπλέκονται μεταξύ τους, φαινομενικά ασύνδετα. Μέχρι να μπουν όλα τα κομμάτια στην θέση τους.
Η ιατρική αμέλεια ή παρ-αμέλεια, είναι ένα θέμα που πονάει. Ίσως επειδή ο ανθρώπινος πόνος πουλάει και ουκ ολίγες φορές έχουμε δει να καταπατείται ο όρκος του Ιπποκράτη μπροστά στον βωμό του χρήματος. Ένα δύσκολο θέμα, που όλοι έχουμε βιώσει σε μικρό ή μεγάλο βαθμό. Σε μας ή στους γύρω μας.
Τα μικρά κεφάλαια είναι page turner και το βιβλίο διαβάζεται απνευστί.
Κάποιες γραμματικές και συντακτικές αστοχίες μόνο να μην είχαν ξεφύγει από την επιμέλεια.
October 8, 2025
Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι από τον Καναδά επιστρέφει για καλοκαιρινές διακοπές στην πατρίδα του. Ένας πρώην καλαθοσφαιριστής συναντάει μια γοητευτική γυναίκα στο αγαπημένο του μπαράκι στην Πατριάρχου Ιωακείμ. Ένας άντρας με ψυχολογικά προβλήματα ετοιμάζει ένα απειλητικό γράμμα. Ποιος από αυτούς θα υποστεί υποξία και υπό ποιες συνθήκες;
Η Τέση Παπαθανασίου έγραψε ένα συναρπαστικό, πλούσιο σε δράση και πλοκή αστυνομικό μυθιστόρημα, γεμάτο κινηματογραφικές σκηνές, απανωτές ανατροπές, πολλά ερωτηματικά κι ένα δυνατό τέλος. Πρωταγωνιστεί ο αστυνόμος Παύλος Παβέρης, τον οποίο γνωρίσαμε στη «Λουκουμόσκονη» κι ο οποίος τώρα έχει μετατεθεί στην Πάρο. Η δολοφονία μιας χειρουργού λίγες μέρες πριν τη δίκη για τον θάνατο ενός ασθενούς της και δύο ηλικιωμένων ανθρώπων που ήρθαν στην Αντίπαρο για καλοκαιρινές διακοπές κινούν τα γρανάζια μιας σκοτεινής μηχανής που θα φέρει τον αστυνόμο μπροστά σε σπαζοκεφαλιές, πολλούς υπόπτους και καλά δικτυωμένους ενόχους. Παιχνίδια που παίζονται πίσω από τις πλάτες ασθενών από γιατρούς που έχουν μεγαλοπιαστεί, συζυγικές απάτες, ζήλια και προδοσίες δημιουργούν ένα σφιχτοδεμένο κουβάρι που με ξενύχτησε.
Η Γεωργία Αντωνοπούλου είναι χειρουργός κι έχει ανάγκη να καταφύγει για δύο εβδομάδες στο εξοχικό της στην Πάρο. Τι έχει συμβεί στη ζωή της για το οποίο αρχίζει να μετανιώνει και γιατί ο εραστής της και βοηθός της στις επεμβάσεις, Βασίλης Οικονόμου, προσπαθεί να την κάνει ν’ αλλάξει γνώμη πριν τη δίκη; Ακόμη και ο πρώην σύζυγός της, Αργύρης Καλλέργης, προσπαθεί να τη μεταπείσει κι αυτό τη θυμώνει γιατί βλέπει πως κανείς τους δε νοιάζεται για τα δικά της αισθήματα, τους δικούς της φόβους, τα δικά της «θέλω». Απλώς δε θέλουν να καταστραφεί η καριέρα της, από την οποία κάτι κερδίζουν: χρήμα, δόξα, δουλειά. Έτσι σχεδιάζει να τα τινάξει όλα στον αέρα: «Ο κύκλος της ζωής. Όπως ορμητικά άρπαξε τη ζωή όταν ήταν νέα και προσπάθησε να φτάσει ψηλά, με την ίδια φόρα την πέταγε τώρα έξω η φυγόκεντρος. Ίσως όχι άδικα, πιθανόν να ήρθε η ώρα να κλείσει αυτός ο κύκλος» (σελ. 77).
Την ίδια στιγμή μια σειρά από ανώνυμες απειλητικές επιστολές («Πρόσεχε, έρχεται η σειρά σου») πληθαίνουν σταδιακά και φοβίζουν τη γιατρό. Ποιος είναι ο ανώνυμος αποστολέας και γιατί την έβαλε στο μάτι; Τι του αρέσει στα ανώνυμα τηλεφωνήματα που κάνει και τι έχει βιώσει στην παιδική του ηλικία; Η συγγραφέας μας δίνει με τον καλύτερο τρόπο μια μοναχική, εσωστρεφή φιγούρα που έχει βιώσει κακοποίηση στην παιδική του ηλικία από τη μητέρα του. Είναι ανατριχιαστικές και σοκαριστικές οι σκηνές που αναβιώνουν το παρελθόν του, ειδικά με το ξύλο που τρώει με τη ζώνη της («Το καλύτερο πράγμα που μου άφησε ο πατέρας σας», όπως έλεγε χαρακτηριστικά), το πώς αυτοτιμωρείται και γιατί βρίσκει ανακούφιση κλεισμένος σε μια ντουλάπα. Ποιος όμως δολοφόνησε τη χειρουργό, εμποδίζοντάς τον να εκδικηθεί; Τι σκοπεύει τώρα να κάνει και εναντίον ποιανού θα στραφεί;
Ο Αντώνης και η Καίτη Μεταξά, που ζουν μόνιμα στον Καναδά, επιστρέφουν στην πατρίδα τους, την Αντίπαρο και ξανανιώνουν: «Ολόκληρη η Χώρα σαν ένα απέραντο γιορτινό τραπέζι όπου ξαναβρίσκεται η οικογένεια μετά από πολύ καιρό» (σελ. 104). Γιατί όμως τους αναστατώνει η δολοφονία στην Πάρο; Πώς κατέληξαν στο Τορόντο; Τι δουλειά έκαναν πριν συνταξιοδοτηθούν; Ταυτόχρονα, ο πρώην καλαθοσφαιριστής Αργύρης Καλλέργης γοητεύεται από τη μυστηριώδη Ρόζα και μπλέκεται μαζί της σε μια περιπέτεια γεμάτη πρωτόγνωρο πάθος ενώ ο δημοσιογράφος Σωτήρης Σπάθας, στην προσπάθειά του να βγάλει λαβράκι από την υπόθεση, κάνει μια σειρά από απανωτά λάθη που θα πυροδοτήσουν τις εξελίξεις. Κυνηγάει την είδηση με πάθος αλλά όχι με θεμιτά μέσα, δημιουργώντας έτσι μια ιδιότυπη σχέση με τον Παβέρη, ο οποίος δεν τον βλέπει με καλό μάτι.
Ο αστυνόμος Παύλος Παβέρης που αναλαμβάνει την υπόθεση είναι ένας ιδεαλιστής και ονειροπόλος άνθρωπος που, μόλις αρχίζει να υποψιάζεται συγκάλυψη στην ιστορία, κάνει τα δικά του, πιστός στην απόδοση της δικαιοσύνης και στην κυριαρχία του δίκιου. Ερευνά, ανακρίνει, ψάχνει, παρατηρεί, αγνοεί αρκετές φορές τις προειδοποιήσεις του ανωτέρου του, δημιουργεί προβλήματα στην Αθήνα, μόνο και μόνο γιατί θέλει να φτάσει στην αλήθεια. Είναι αξιέπαινη μάλιστα η επιλογή της συγγραφέως να συνδέσει την ιστορία με την υπόθεση της «Λουκουμόσκονης» όχι αποκαλύπτοντας στοιχεία της πλοκής (το μυθιστόρημα μπορεί να διαβαστεί και αυτόνομα) αλλά παρουσιάζοντας έναν διαφορετικό Παβέρη που έχει επηρεαστεί από τις εξελίξεις στη Σύρο, έχει αλλάξει σε κάποια σημεία, δεν παύει όμως να πιστεύει στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη, όσο κι αν κάποιοι τα καταπατούν όλα αυτά. Στο πλάι του βρίσκεται η υπαστυνόμος Μαρίνα Νικολαΐδου, πολύτιμη βοηθός και πανέξυπνη γοητευτική γυναίκα, με ψύχραιμη και λογική ματιά που βοηθάει το μυαλό (και όχι μόνο) του αστυνόμου να καθαρίσει.
Στο μυθιστόρημα ξεχώρισα από την αρχή τις γλαφυρές περιγραφές, όπου σε κάθε κεφάλαιο στήνεται κι ένα διαφορετικό σκηνικό, φαινομενικά άσχετο με τα επόμενα. Στιγμιότυπα που λες και τα παρακολουθείς από κοντά θυμίζουν κινηματογραφικές σεκάνς, με τους διαλόγους να έχουν τη σωστή δομή και έκταση, αφήνοντας έτσι χώρο στην καθαυτή δράση. Στην αρχή έχουμε ελάχιστες πληροφορίες για τα πρόσωπα, σταδιακά όμως η πλοκή γίνεται πιο σφιχτή και αρχίζουν τα πράγματα να μπαίνουν σε μια σειρά. Λιτά μα δυνατά καλολογικά στοιχεία ζωντανεύουν τα χρώματα και τα αρώματα της φύσης στην Πάρο («Θαύμαζαν τα χρώματα, το δυνατό μπλε των παραθύρων και το μοβ της βουκαμβίλιας», σελ. 103) και στην Αντίπαρο, όπου εκεί οι προτάσεις είναι η μία καλύτερη από την άλλη: «…ένα κοχύλι που άνοιγε και από μέσα του ξεχυνόταν παντού η λάμψη του κατάλευκο μαργαριταριού» (σελ. 103), «μια νησίδα… του ήλιου, της πέτρας και του ανεξάντλητου μπλε» (σελ. 128), «μια μικρή καφετιά πινελιά ανάμεσα στο μπλε» (σελ. 168). Αξέχαστες θα μου μείνουν κάποιες σκηνές γεμάτες ένταση, όπως αυτή με την καταρρακτώδη βροχή στις στροφές του δρόμου μεταξύ Αλυκής-Φάραγγα, όπου διαπράττεται ο πρώτος φόνος.
Σε κάποια σημεία η Τέση Παπαθανασίου παρατηρεί και σχολιάζει με ευχέρεια και διακριτικότητα: «Η άνοιξη ήταν εποχή ντεμί-σεζόν. Άλλες φορές ο ήλιος τους έκανε τη χάρη να λάμπει συνεχόμενα από τον Μάρτιο… κι άλλες τους έπαιζε παιχνίδια κι εναλλασσόταν με ψυχρές νύχτες κι απότομες μπόρες…» (σελ. 80). Εξίσου ρεαλιστικά όμως περιγράφονται το Ψυχικό, η περιοχή του Λυκαβηττού και όλο το κέντρο της Αθήνας, από Ακαδημίας μέχρι Μοναστηράκι, με τα μαγαζιά τους, τους δρόμους, τις πλατείες, τον κόσμο που συχνάζει ή μένει εκεί, κάτι που δημιουργεί μια ιδιόμορφη ισορροπία στο κείμενο ανάμεσα στο ρομαντικό του νησιού και στο σκληρό της πόλης. Μία και μόνη πρόταση τα λέει όλα: «…οι δρόμοι της πόλης ένα κουβανέζικο χάος…»! Κι όλα αυτά χωρισμένα σε κεφάλαια που έχουν για τίτλους ιατρική ορολογία (εμβολή, φωτοϋποδοχείς, ενέσιμο ύδωρ, υποξία κ. ά.), με αποτέλεσμα να στήνεται μια υποβλητική ατμόσφαιρα φόβου, παρόμοια με αυτήν που βιώνουμε όταν αναγκαζόμαστε να νοσηλευτούμε.
Η «Υποξία» είναι ένα καλογραμμένο, γρήγορο και ανατρεπτικό αστυνομικό μυθιστόρημα που μας βυθίζει στον σκοτεινό κόσμο της χειρουργικής και μας συστήνει τους επηρμένους, καυχησιάρηδες γιατρούς που παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές και ξεγλιστρούν αλλά και τους ιδεολόγους που αγωνίζονται χωρίς να περιμένουν ανταμοιβή. Φως και σκοτάδι παλεύουν την ώρα που ο ασθενής δίνει τη δική του μάχη, μικρές επιμέρους ιστορίες φέρνουν δάκρυα στα μάτια κι όσο προχωράμε βαθύτερα στην καθαυτή υπόθεση τόσο αυξάνονται τα διλήμματα και οι προβληματισμοί. Πόσο άσχημες συνέπειες έχει ένα ιατρικό λάθος στη ζωή του ασθενή και κυρίως των γύρω του; Πόσο αποφασισμένος είναι κάποιος να πραγματοποιήσει τα σκοτεινά του σχέδια; Τι συνδέει τους δύο φόνους με τον μυστηριώδη αποστολέα των απειλητικών επιστολών; Τι θα διακυβευτεί στη δίκη που δεν πρέπει να βγει στο φως; Και τελικά ποιος κρύβεται πίσω απ’ όλ’ αυτά;
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Ποια δύναμη έκανε άραγε τους ανθρώπους να δρουν ανεξέλεγκτα; Η ατιμωρησία. Ή η αίσθηση υπεροχής. Προσωπική ή της αγέλης, δεν έχει σημασία. Τι τους έσπρωχνε πέρα από τα όρια; Εμμονές. Τι τους ωθού��ε στο κακό; Μια σειρά από αιτίες. Εγωισμός. Χρήμα. Εξουσία κι επιβολή. Ζήλια. Τρέλα. Εκδίκηση» (σελ. 235). «Άραγε, οι σκιές νικούν πάντα;» Όμως «Το φως είναι που γεννά τις σκιές, χωρίς αυτό δεν υπάρχουν» (σελ. 124).
«Το σύμπαν και η τέχνη, τα μόνα δύο πράγματα που η αναμέτρηση μαζί τους οδηγεί πάντοτε σε μια νίκη της ταπεινότητας. Μια νίκη της ψυχής» (σελ. 156).
«Η αλήθεια. Άτιμο πράγμα. Δεν είναι ξεκάθαρος ο πόνος που επιφέρει… Καλύτερα να ζεις λαβωμένος παρά σε πλάνη. Χωρίς αλήθεια δεν υπάρχει δικαιοσύνη» (σελ. 321).
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: https://www.vivliokritikes.com/%CF%85...
Η Τέση Παπαθανασίου έγραψε ένα συναρπαστικό, πλούσιο σε δράση και πλοκή αστυνομικό μυθιστόρημα, γεμάτο κινηματογραφικές σκηνές, απανωτές ανατροπές, πολλά ερωτηματικά κι ένα δυνατό τέλος. Πρωταγωνιστεί ο αστυνόμος Παύλος Παβέρης, τον οποίο γνωρίσαμε στη «Λουκουμόσκονη» κι ο οποίος τώρα έχει μετατεθεί στην Πάρο. Η δολοφονία μιας χειρουργού λίγες μέρες πριν τη δίκη για τον θάνατο ενός ασθενούς της και δύο ηλικιωμένων ανθρώπων που ήρθαν στην Αντίπαρο για καλοκαιρινές διακοπές κινούν τα γρανάζια μιας σκοτεινής μηχανής που θα φέρει τον αστυνόμο μπροστά σε σπαζοκεφαλιές, πολλούς υπόπτους και καλά δικτυωμένους ενόχους. Παιχνίδια που παίζονται πίσω από τις πλάτες ασθενών από γιατρούς που έχουν μεγαλοπιαστεί, συζυγικές απάτες, ζήλια και προδοσίες δημιουργούν ένα σφιχτοδεμένο κουβάρι που με ξενύχτησε.
Η Γεωργία Αντωνοπούλου είναι χειρουργός κι έχει ανάγκη να καταφύγει για δύο εβδομάδες στο εξοχικό της στην Πάρο. Τι έχει συμβεί στη ζωή της για το οποίο αρχίζει να μετανιώνει και γιατί ο εραστής της και βοηθός της στις επεμβάσεις, Βασίλης Οικονόμου, προσπαθεί να την κάνει ν’ αλλάξει γνώμη πριν τη δίκη; Ακόμη και ο πρώην σύζυγός της, Αργύρης Καλλέργης, προσπαθεί να τη μεταπείσει κι αυτό τη θυμώνει γιατί βλέπει πως κανείς τους δε νοιάζεται για τα δικά της αισθήματα, τους δικούς της φόβους, τα δικά της «θέλω». Απλώς δε θέλουν να καταστραφεί η καριέρα της, από την οποία κάτι κερδίζουν: χρήμα, δόξα, δουλειά. Έτσι σχεδιάζει να τα τινάξει όλα στον αέρα: «Ο κύκλος της ζωής. Όπως ορμητικά άρπαξε τη ζωή όταν ήταν νέα και προσπάθησε να φτάσει ψηλά, με την ίδια φόρα την πέταγε τώρα έξω η φυγόκεντρος. Ίσως όχι άδικα, πιθανόν να ήρθε η ώρα να κλείσει αυτός ο κύκλος» (σελ. 77).
Την ίδια στιγμή μια σειρά από ανώνυμες απειλητικές επιστολές («Πρόσεχε, έρχεται η σειρά σου») πληθαίνουν σταδιακά και φοβίζουν τη γιατρό. Ποιος είναι ο ανώνυμος αποστολέας και γιατί την έβαλε στο μάτι; Τι του αρέσει στα ανώνυμα τηλεφωνήματα που κάνει και τι έχει βιώσει στην παιδική του ηλικία; Η συγγραφέας μας δίνει με τον καλύτερο τρόπο μια μοναχική, εσωστρεφή φιγούρα που έχει βιώσει κακοποίηση στην παιδική του ηλικία από τη μητέρα του. Είναι ανατριχιαστικές και σοκαριστικές οι σκηνές που αναβιώνουν το παρελθόν του, ειδικά με το ξύλο που τρώει με τη ζώνη της («Το καλύτερο πράγμα που μου άφησε ο πατέρας σας», όπως έλεγε χαρακτηριστικά), το πώς αυτοτιμωρείται και γιατί βρίσκει ανακούφιση κλεισμένος σε μια ντουλάπα. Ποιος όμως δολοφόνησε τη χειρουργό, εμποδίζοντάς τον να εκδικηθεί; Τι σκοπεύει τώρα να κάνει και εναντίον ποιανού θα στραφεί;
Ο Αντώνης και η Καίτη Μεταξά, που ζουν μόνιμα στον Καναδά, επιστρέφουν στην πατρίδα τους, την Αντίπαρο και ξανανιώνουν: «Ολόκληρη η Χώρα σαν ένα απέραντο γιορτινό τραπέζι όπου ξαναβρίσκεται η οικογένεια μετά από πολύ καιρό» (σελ. 104). Γιατί όμως τους αναστατώνει η δολοφονία στην Πάρο; Πώς κατέληξαν στο Τορόντο; Τι δουλειά έκαναν πριν συνταξιοδοτηθούν; Ταυτόχρονα, ο πρώην καλαθοσφαιριστής Αργύρης Καλλέργης γοητεύεται από τη μυστηριώδη Ρόζα και μπλέκεται μαζί της σε μια περιπέτεια γεμάτη πρωτόγνωρο πάθος ενώ ο δημοσιογράφος Σωτήρης Σπάθας, στην προσπάθειά του να βγάλει λαβράκι από την υπόθεση, κάνει μια σειρά από απανωτά λάθη που θα πυροδοτήσουν τις εξελίξεις. Κυνηγάει την είδηση με πάθος αλλά όχι με θεμιτά μέσα, δημιουργώντας έτσι μια ιδιότυπη σχέση με τον Παβέρη, ο οποίος δεν τον βλέπει με καλό μάτι.
Ο αστυνόμος Παύλος Παβέρης που αναλαμβάνει την υπόθεση είναι ένας ιδεαλιστής και ονειροπόλος άνθρωπος που, μόλις αρχίζει να υποψιάζεται συγκάλυψη στην ιστορία, κάνει τα δικά του, πιστός στην απόδοση της δικαιοσύνης και στην κυριαρχία του δίκιου. Ερευνά, ανακρίνει, ψάχνει, παρατηρεί, αγνοεί αρκετές φορές τις προειδοποιήσεις του ανωτέρου του, δημιουργεί προβλήματα στην Αθήνα, μόνο και μόνο γιατί θέλει να φτάσει στην αλήθεια. Είναι αξιέπαινη μάλιστα η επιλογή της συγγραφέως να συνδέσει την ιστορία με την υπόθεση της «Λουκουμόσκονης» όχι αποκαλύπτοντας στοιχεία της πλοκής (το μυθιστόρημα μπορεί να διαβαστεί και αυτόνομα) αλλά παρουσιάζοντας έναν διαφορετικό Παβέρη που έχει επηρεαστεί από τις εξελίξεις στη Σύρο, έχει αλλάξει σε κάποια σημεία, δεν παύει όμως να πιστεύει στην αλήθεια και στη δικαιοσύνη, όσο κι αν κάποιοι τα καταπατούν όλα αυτά. Στο πλάι του βρίσκεται η υπαστυνόμος Μαρίνα Νικολαΐδου, πολύτιμη βοηθός και πανέξυπνη γοητευτική γυναίκα, με ψύχραιμη και λογική ματιά που βοηθάει το μυαλό (και όχι μόνο) του αστυνόμου να καθαρίσει.
Στο μυθιστόρημα ξεχώρισα από την αρχή τις γλαφυρές περιγραφές, όπου σε κάθε κεφάλαιο στήνεται κι ένα διαφορετικό σκηνικό, φαινομενικά άσχετο με τα επόμενα. Στιγμιότυπα που λες και τα παρακολουθείς από κοντά θυμίζουν κινηματογραφικές σεκάνς, με τους διαλόγους να έχουν τη σωστή δομή και έκταση, αφήνοντας έτσι χώρο στην καθαυτή δράση. Στην αρχή έχουμε ελάχιστες πληροφορίες για τα πρόσωπα, σταδιακά όμως η πλοκή γίνεται πιο σφιχτή και αρχίζουν τα πράγματα να μπαίνουν σε μια σειρά. Λιτά μα δυνατά καλολογικά στοιχεία ζωντανεύουν τα χρώματα και τα αρώματα της φύσης στην Πάρο («Θαύμαζαν τα χρώματα, το δυνατό μπλε των παραθύρων και το μοβ της βουκαμβίλιας», σελ. 103) και στην Αντίπαρο, όπου εκεί οι προτάσεις είναι η μία καλύτερη από την άλλη: «…ένα κοχύλι που άνοιγε και από μέσα του ξεχυνόταν παντού η λάμψη του κατάλευκο μαργαριταριού» (σελ. 103), «μια νησίδα… του ήλιου, της πέτρας και του ανεξάντλητου μπλε» (σελ. 128), «μια μικρή καφετιά πινελιά ανάμεσα στο μπλε» (σελ. 168). Αξέχαστες θα μου μείνουν κάποιες σκηνές γεμάτες ένταση, όπως αυτή με την καταρρακτώδη βροχή στις στροφές του δρόμου μεταξύ Αλυκής-Φάραγγα, όπου διαπράττεται ο πρώτος φόνος.
Σε κάποια σημεία η Τέση Παπαθανασίου παρατηρεί και σχολιάζει με ευχέρεια και διακριτικότητα: «Η άνοιξη ήταν εποχή ντεμί-σεζόν. Άλλες φορές ο ήλιος τους έκανε τη χάρη να λάμπει συνεχόμενα από τον Μάρτιο… κι άλλες τους έπαιζε παιχνίδια κι εναλλασσόταν με ψυχρές νύχτες κι απότομες μπόρες…» (σελ. 80). Εξίσου ρεαλιστικά όμως περιγράφονται το Ψυχικό, η περιοχή του Λυκαβηττού και όλο το κέντρο της Αθήνας, από Ακαδημίας μέχρι Μοναστηράκι, με τα μαγαζιά τους, τους δρόμους, τις πλατείες, τον κόσμο που συχνάζει ή μένει εκεί, κάτι που δημιουργεί μια ιδιόμορφη ισορροπία στο κείμενο ανάμεσα στο ρομαντικό του νησιού και στο σκληρό της πόλης. Μία και μόνη πρόταση τα λέει όλα: «…οι δρόμοι της πόλης ένα κουβανέζικο χάος…»! Κι όλα αυτά χωρισμένα σε κεφάλαια που έχουν για τίτλους ιατρική ορολογία (εμβολή, φωτοϋποδοχείς, ενέσιμο ύδωρ, υποξία κ. ά.), με αποτέλεσμα να στήνεται μια υποβλητική ατμόσφαιρα φόβου, παρόμοια με αυτήν που βιώνουμε όταν αναγκαζόμαστε να νοσηλευτούμε.
Η «Υποξία» είναι ένα καλογραμμένο, γρήγορο και ανατρεπτικό αστυνομικό μυθιστόρημα που μας βυθίζει στον σκοτεινό κόσμο της χειρουργικής και μας συστήνει τους επηρμένους, καυχησιάρηδες γιατρούς που παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές και ξεγλιστρούν αλλά και τους ιδεολόγους που αγωνίζονται χωρίς να περιμένουν ανταμοιβή. Φως και σκοτάδι παλεύουν την ώρα που ο ασθενής δίνει τη δική του μάχη, μικρές επιμέρους ιστορίες φέρνουν δάκρυα στα μάτια κι όσο προχωράμε βαθύτερα στην καθαυτή υπόθεση τόσο αυξάνονται τα διλήμματα και οι προβληματισμοί. Πόσο άσχημες συνέπειες έχει ένα ιατρικό λάθος στη ζωή του ασθενή και κυρίως των γύρω του; Πόσο αποφασισμένος είναι κάποιος να πραγματοποιήσει τα σκοτεινά του σχέδια; Τι συνδέει τους δύο φόνους με τον μυστηριώδη αποστολέα των απειλητικών επιστολών; Τι θα διακυβευτεί στη δίκη που δεν πρέπει να βγει στο φως; Και τελικά ποιος κρύβεται πίσω απ’ όλ’ αυτά;
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
«Ποια δύναμη έκανε άραγε τους ανθρώπους να δρουν ανεξέλεγκτα; Η ατιμωρησία. Ή η αίσθηση υπεροχής. Προσωπική ή της αγέλης, δεν έχει σημασία. Τι τους έσπρωχνε πέρα από τα όρια; Εμμονές. Τι τους ωθού��ε στο κακό; Μια σειρά από αιτίες. Εγωισμός. Χρήμα. Εξουσία κι επιβολή. Ζήλια. Τρέλα. Εκδίκηση» (σελ. 235). «Άραγε, οι σκιές νικούν πάντα;» Όμως «Το φως είναι που γεννά τις σκιές, χωρίς αυτό δεν υπάρχουν» (σελ. 124).
«Το σύμπαν και η τέχνη, τα μόνα δύο πράγματα που η αναμέτρηση μαζί τους οδηγεί πάντοτε σε μια νίκη της ταπεινότητας. Μια νίκη της ψυχής» (σελ. 156).
«Η αλήθεια. Άτιμο πράγμα. Δεν είναι ξεκάθαρος ο πόνος που επιφέρει… Καλύτερα να ζεις λαβωμένος παρά σε πλάνη. Χωρίς αλήθεια δεν υπάρχει δικαιοσύνη» (σελ. 321).
Πρώτη δημοσίευση στο site μου: https://www.vivliokritikes.com/%CF%85...
June 16, 2024
Το δεύτερο βιβλίο της Τέση Παπαθανασίου ξεπέρασε κατά πολύ,το πολύ καλό πρώτο της βιβλίο την Λουκουμόσκονη και άγγιξε την τελειότητα.Η πλοκή είναι εξαιρετική,όσο διαβάζεις και περιμένεις να ξετυλιχτεί το κουβάρι και να μάθεις τι έχει γίνει,τόσο νέα στοιχεία βγαίνουν στο φως και περιπλέκουν την κατάσταση .Οι ύποπτοι είναι πολλοί και το σασπένς πολύ μεγάλο,ο αστυνόμος Παβέρης τρέχει από την Πάρο στην Αθήνα,στα νοσοκομεία ,στα μπαράκια και σε παλιές πολυκατοικίες και μαζεύει στοιχεία. Το βιβλίο αυτό μου θύμισε αστυνομική λογοτεχνία Σκανδιναβίας όπου είναι σύνηθες σε μικρά κεφάλαια να έχουμε κομμάτια της ιστορίας διαφορετικών ηρώων που ενώ αρχικά φαίνονται άσχετα στην πορεία περιπλέκονται, φαίνονται ότι σχετίζονται μεταξύ τους και στο τέλος ξεμπλέκεται το νήμα.Ο Αστυνόμος Παβέρης εργατικός, ακούραστος,τίμιος , υπεύθυνος και πολύ συμπαθής χαίρεσαι να τον βλέπεις να εργάζεται στην υπόθεση. Στο βιβλίο αυτό θίγεται το θέμα των ιατρικών λαθών και της διαφθοράς των γιατρών μαθαίνουμε ότι υποξία είναι η στιγμιαία έλλειψη οξυγόνου που μπορεί να επιφέρει σοβαρές μόνιμες βλάβες στον άνθρωπο .Πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο και αγωνιώδες βιβλίο που σε κρατάει ως το τέλος με κομμένη την ανάσα.Επίσης πόσο ωραία και συγκινητική η τελευταία σκηνή!
October 13, 2024
Και ποιος δεν έχει χάσει δικό του άνθρωπο από παραλείψεις, από λάθη ή την αδηφαγία κάποιων ανθρώπων για το χρήμα... Και πόσο απάνθρωπο είναι το γεγονός να συμβαίνει από επιστήμονες, από άτομα στα οποία βασιζεις κάθε σου ελπίδα για ζωή.
Η Τεση Παπαθανασίου καταδεικνύει ένα δύσκολο θέμα μέσα από το αστυνομικό μυθιστόρημα με τον έξυπνο τίτλο "Υποξία" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ Ο αστυνόμος Παβερης δεν ικανοποιείται στην χλιαρή έρευνα των συναδέλφων του. Πεισματάρης και οξυδερκής, διακινδυνεύει τη θέση του και μας περιφέρει μεταξύ των κυκλαδίτικων νησιών του Αιγαίου και της γκριζας τσιμεντουπολης των Αθηνών. Η πλοκή της ιστορίας χαρακτηρίζεται από τη συναρπαστική γραφή της Τεσης και τον έντονο συναισθηματισμό που σου προκαλεί η ιστορία των θυμάτων.
Αναζητήσετε το ...
Η Τεση Παπαθανασίου καταδεικνύει ένα δύσκολο θέμα μέσα από το αστυνομικό μυθιστόρημα με τον έξυπνο τίτλο "Υποξία" που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΝΙΚΑΣ Ο αστυνόμος Παβερης δεν ικανοποιείται στην χλιαρή έρευνα των συναδέλφων του. Πεισματάρης και οξυδερκής, διακινδυνεύει τη θέση του και μας περιφέρει μεταξύ των κυκλαδίτικων νησιών του Αιγαίου και της γκριζας τσιμεντουπολης των Αθηνών. Η πλοκή της ιστορίας χαρακτηρίζεται από τη συναρπαστική γραφή της Τεσης και τον έντονο συναισθηματισμό που σου προκαλεί η ιστορία των θυμάτων.
Αναζητήσετε το ...
June 10, 2024
Η Τέση Παπαθανασίου στο δεύτερο βιβλίο της προσπαθεί να επιτύχει κάτι πολύ δύσκολο. Δεν έχει ως βάση της μία ιστορία γύρω από ένα έγκλημα. Αντίθετα, στήνει ένα νησιώτικο χορό εγκλημάτων, τα οποία σε μία πρώτη ανάγνωση δείχνουν ανεξάρτητα μεταξύ τους. Και μετά αρχίζουν οι ομοιότητες. Περισσότερο. Εμφανίζουν μία συγγένεια. Και σαν σε ένα ψηφιδωτό, οι φολίδες καταλήγουν να ενωθούν μεταξύ τους και να εμφανισθεί το μεγαλόπνοο παζλ.
Έξυπνο, ρεαλιστικό, αγωνιώδες.
Έξυπνο, ρεαλιστικό, αγωνιώδες.
May 2, 2025
Ένα βιβλίο που διαβάζεται πάρα πολύ γρήγορα παρά τον όγκο του, καλογραμμένο, αγωνιώδες, αιχμηρό και καταγγελτικό απέναντι στα κακώς κείμενα του ιατρικού επαγγέλματος. Κυρίως ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος για τη συγγραφέα Τέση Παπαθανασίου που αφήνει πίσω της το καλό αλλά πιο απλό και εύκολο πρώτο της βιβλίο για να βουτήξει σε βαθιά νερά και να τα καταφέρει περίφημα.
August 2, 2024
4++ αστεράκια. Page turner
June 4, 2025
μία πραγματική υποξία σου συμβαίνει αν αναλογιστής το πολύ σκληρό θέμα που φύγει αυτό το βιβλίο με άψογη αστυνομική πλοκή και αξιοπρόσεκτη εν συναίσθηση
Displaying 1 - 11 of 11 reviews