What do you think?
Rate this book
Sayın Bay Rock Yıldızı
“İnsanın geçmişe ihtiyacı var. Kim olduğumuzu hatırlamak için. Daha doğrusu eskiden olduğumuz kişiyi hatırlamak için. Bir an içimde bir ağlama duygusu oluşuyor. Hıçkırarak. O yüzden şaka yapmaya başlıyorum. Berbat şakalar. Melankolimi yalnızlığıma saklayayım. Eve gidince yaşayayım.”
Timur, 46 yaşında neredeyse mizantrop bir rock yıldızı. Alkolle, hayatla, depresyonla, manasızlık hisleriyle, orta yaş ve yaratıcılık krizleriyle savaşırken, bir yandan da dört yaşındaki kızına baba, annesine oğul olmaya çalışıyor. En çok zorlandığı konuysa kendine katlanmak.
Yalnız, sürekli başka bir kişi olmaya zorlandığını düşünen, kim olduğunu artık bilemeyen, yaşadığı çağa ayak uyduramayan bir rock yıldızı. O sırada, kendini ikna etmekte zorlandığı bir gönül ilişkisini de yürütmeye çalışıyor. Tabii, yapabildiği kadar. Daha doğrusu yapamadığı kadar.
Teoman şarkı yazarlığı kadar romancılıkta da iddiasını ortaya koyuyor. Hem çok aşina hem çok yabancısı olduğumuz bir kahraman, hem çok acıklı hem çok eğlenceli hem de komik bir hayat…
Timur, 46 yaşında neredeyse mizantrop bir rock yıldızı. Alkolle, hayatla, depresyonla, manasızlık hisleriyle, orta yaş ve yaratıcılık krizleriyle savaşırken, bir yandan da dört yaşındaki kızına baba, annesine oğul olmaya çalışıyor. En çok zorlandığı konuysa kendine katlanmak.
Yalnız, sürekli başka bir kişi olmaya zorlandığını düşünen, kim olduğunu artık bilemeyen, yaşadığı çağa ayak uyduramayan bir rock yıldızı. O sırada, kendini ikna etmekte zorlandığı bir gönül ilişkisini de yürütmeye çalışıyor. Tabii, yapabildiği kadar. Daha doğrusu yapamadığı kadar.
Teoman şarkı yazarlığı kadar romancılıkta da iddiasını ortaya koyuyor. Hem çok aşina hem çok yabancısı olduğumuz bir kahraman, hem çok acıklı hem çok eğlenceli hem de komik bir hayat…
- GenresRoman
328 pages, Paperback
First published May 19, 2024
21 people are currently reading
81 people want to read
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 46 reviews
June 18, 2024
Teoman, ilk romanı “Sayın Bay Rock Yıldızı”nda (Doğan Kitap, Mayıs 2024)) bir rock yıldızının hayatını anlatıyor. Bu cümleyi okuduğunuzda ötesini düşünüp araştırmadan “Teoman hayat hikayesini yazmış” diye düşünürsünüz. En azından, “otobiyografik bir roman kaleme almış” dersiniz.
Teoman’ın edebiyata ilgisini biliyoruz. Yaşam öyküsünden parçaları, anılarını içeren “Fasa Fiso” (Hep Kitap, 2018) adlı bir kitabı yayınlanmıştı. Bir de “İnsanlık Halleri” (Bibliyon, 2016) adlı kitabı varmış, ben yeni öğrendim. Kitap “şiir” olarak kategorilendirilmiş ama şarkı sözlerini içeriyormuş. Demek ki şarkı sözlerini iki ayrı edisyon olarak yayınlamış, çünkü bir de “Söz ve Müzik Teoman” (Alfa yay. 2014) adlı bir kitabı var. Bu kitaplardan söz etmemin nedeni Teoman’ın diğer “rock yıldız”larından farkına dikkati çekmek. Onu Dünya’dan Bob Dylan, Tom Waits, Leonard Cohen gibi, Türkiye’den Fikret Kızılok, Bülent Ortaçgil gibi “ozan şarkıcılar”la birlikte anmak daha uygun görünüyor. Bence en yakın durduğu sanatçı Leonard Cohen. Teoman da Cohen gibi edebiyatla çok ilgili, yaşama bakışlarının, yaşam tarzlarının da benzer olduğunu düşünebiliriz. “Sayın Bay Rock Yıldızı”nı okurken hep Cohen’in otobiyografik romanlarını, örneğin “Görkemli Kaybedenler”i anımsadım. Üslup ve konuları benzemese de bakış benzerlikleri var. Teoman da Cohen gibi kendine iltimas geçmeyenlerden, ki bir starsanız bu kolay başarılacak şey değildir. Egonuzun büyüklüğüyle yerler gökler titrer, yani kendini dev aynasında görmeden, hatalarıyla da değerlendirebilmek hiç de kolay bir şey değildir.
Teoman, “Sayın Bay Rock Yıldızı”nda Timur adında bir rock yıldızını anlatıyor. Kitabın arka kapağına bakarsak “Timur, 46 yaşında neredeyse mizantrop bir rock yıldızı. Alkolle, hayatla, depresyonla, manasızlık hisleriyle, orta yaş ve yaratıcılık krizleriyle savaşırken, bir yandan da dört yaşındaki kızına baba, annesine oğul olmaya çalışıyor. En çok zorlandığı konuysa kendine katlanmak.”
Bu kısa tanıtımda bile Teoman’la Timur arasında birçok benzerlik bulabiliriz. , “Sayın Bay Rock Yıldızı”ndan bazı bölümler önce Kafa dergisinde tefrika olarak yayınlanmış, sonra tamamı kitaplaşmış. Bir de internette rastladığım ama kitapta yer almayan “Önsöz” başlıklı bir açıklama var. Kitabın kahramanının kendisi, yani Teoman değil Timur olduğunu, bir alter ego yaratmaya çalıştığını anlatıyor. “Bana benziyor, ama ben değil. Ben aslında sıkıcı biriyim. Romandaki kahraman gibi biri değilim” diyor. “Kendimden farklılaştırma amacım, şarkılarımdaki ‒ve bu romandaki─ kahramanlarımın daha enteresan olmasını istemem :)” diye devam ediyor.
Kitap hakkında yazacak benim gibilere iş bırakmamak için de ayrıntılı tarif ve yorumlara girişmiş. “Fragmantal bir roman bu. Bir komedi-dram romanı yazmaya çalıştım. Gece gündüz içen, ‒ben hiçbir zaman öyle biri olmadım‒, yaşlanırken yeni dünyaya adapte olamayan, eski dünyasının değişimiyle zeminini tamamen kaybetmiş, bunun yanında kendini de kaybetmiş bir karakter. Allak bullak bir herif :) Kafası sürekli iyi olduğu için, gerçeklerle de bağı kuramayan biri. Yalnızlıktan, sürekli başka bir kişi olmaya zorlandığını düşünen, kim olduğunu artık bilemeyen, yaşadığı çağa ayak uyduramayan bir rock yıldızı.”
Okumaya devam ederken hem “bu kadar açıklamaya neden gerek duydu” diye hem de “Teoman rock yıldızı olmasa iyi bir kitap eleştirmeni olabilirmiş” diye düşündüm. Roman hakkında açıklamalara şöyle devam ediyor; “Onu çok yalnız bir karakter yaptım. Kendi kendine yaşayan biri. Sadece tek arkadaşı var. Bu kişi, rock yıldızı olmayabilirdi. Herhangi bir meslekte de bu duygular hissedilebilirdi ama rock yıldızlığının sahte-balon tarafını da kullanmak işime geldi. O dünyayı iyi biliyorum diye. Batı’da değil de Türkiye’de bir rock yıldızı olmak, kendi başına bir komedi unsuru katsın da istediğim için, böyle bir roman yazdım. Aynı zamanda depresyondan çok çeken biri Timur. Çağımızın neredeyse tüm bireyleri gibi. Can sıkıntısı, anlamsızlık üzerine, onun depresyonunu sürekli artırmaya, majör depresyona doğru götürmeye çalıştım romanımda. Kendi hayatımdan bilirim o tarafları :) Can sıkıntısı, anlamsızlık, depresyon yan yana gider bende :) Mizahla üstesinden gelirim hayattaki dertlerimin. Bu romanı da o hislerle yazdım :)”. (Teoman'ın romanı yolda: 'Sayın Bay Rock Yıldızı' (artigercek.com).
Teoman’ın bu metni kahramanının kendisi olmadığını yani otobiyografik bir roman yazmadığını anlatmak, inandırmak ihtiyacı ile kaleme aldığı anlaşılıyor. Bunu ne kadar başarır, okurlarını bu kahramanının kendi olmadığına ne kadar inandırır bilemem ama romanın kitaplaşmış haline bu metnin önsöz olarak konmamış olması iyi olmuş. Çünkü okuru etkileyen, romanı nasıl anlaması gerektiğini söyleyen bir metin yani derdimi anlatacağım derken olumsuz etki yaratabilir. Bence roman bir sanat eseriyse tek anlamı yoktur, yazarın nasıl anlaşılmasını arzu etmesi önemli değildir, herkes kendine göre anlamlandırır.
Bence anlatılan Teoman’ın öyküsü olmasa da ona çok benzer bir rock yıldızının hayatı. Teoman Timur’u alterego’m diye tanımlıyor ki bu bence haklı. “Alter ego, bir kişinin ikinci benliği veya farklı bir yönünü temsil eden bir karakteri ifade eder. Genellikle, kişinin gerçek karakterinden farklı özellikler gösteren veya kişinin bastırdığı yönlerini dışa vuran bir yan karakter olarak düşünülür” diye tanımlanmış internette.
Teoman, Timur karakteriyle kendisi ve benzeri rock yıldızlarını karikatürize edip yerden yere vuruyor. Timur’un sevilecek hiçbir yanı yok. Teoman’ın dediğinin aksine de oldukça sıkıcı bir tip. Dövülmelik. Dövülüyor da… Hayranlarının da onu kişi olarak neden sevdiklerini anlamak mümkün değil. Kadınlarınsa onca çekilmezliğine rağmen yanında durması, yatağında uyanmasının sebebi ise “yıldız” olması. O da kendisinin gerçekten sevecek kadını anlayabilecek durumda değil. Çünkü kimseyi dinlemiyor, anlamıyor, iletişime kapalı. Kendi kendine söyleniyor, eleştiriyor, kızıyor.
Burada mizantrop tanımlaması önemli, “Mizantrop, insanlardan hoşlanmayan, insanlara karşı genellikle güvensizlik ve nefret gibi olumsuz duygular besleyen bir kişiyi tanımlamak için kullanılan bir terimdir” diyor internet. Timur insanları hiç sevmiyor, olabildiğince az ilişki kurmak istiyor ama her gece barlara gitmekten ve eve körkütük sarhoş bir halde, adını öğrenmek lütfunu bile göstermediği bir kadınla dönmekten vazgeçemiyor. Neden bir mizantropken böyle davrandığının cevabı yarattığı star imajının bunu gerektirmesi.
Timur’un kitap okumak, dışarıdaki zamanının önemli bir kısmını kitapçılarda geçirmek, iyi filmler seyretmek, dünyanın halini düşünmekle kalmayıp araştırmak gibi entelektüel nitelikleri olmasa onu sıradan bir star gibi değerlendirebiliriz. Bir starın günün nasıl geçirdiği de merak edilebilir. Gerçek starların Timur’unki kadar bol ve boş zamanları olduğunu sanmıyorum. Ama Timur gibi günleri bomboş geçen eskimiş starlar olduğunu düşünebiliriz. Çünkü o 46 yaşında, yeni şarkılar üretemiyor, eskileri ile idare ediyor ve şöhretinin günler geçtikçe azaldığının da bilincinde. Depresyonunun, kendini alkole vurmasının, sürekli içmesinin bir nedeni buysa diğeri bunca yıl emek verdikten sonra geriye bir şeyin kalmayacağını fark etmek olsa gerek. “Pop” kolay tüketilen demek. Pop şarkılar yapıp yıllarca zirvede kalmak her babayiğidin harcı değil. Timur’u bilmem ama Teoman 90’lardan beri şarkılarını yeni nesillere dinleterek sürekli zirvede kaldı. Bu kolay bir şey değil. Timur kısmen bunu başarmış ama kendinden çok şey kaybetmiş. Yapayalnız bir hayatı var. Kızı ile ilişkileri iyi değil. Sadece bir arkadaşı var ve tek gecelik ilişkilerden sürdürebileceği bir aşk ilişkisi çıkaramıyor. Yalnız öleceğinin farkında.
Trajikomik bir roman “Sayın Bay Rock Yıldızı”. Esas olarak da üzücü. Teoman’ın rahat, akıcı ve kara mizah diye tanımlayabileceğimiz bir anlatımı var. Timur’da bir antikahraman yaratmış. Adamın sevilebilecek tek yanı kitap merakı. Teoman, John Fante’nin “1933 Berbat Bir Yıldı”sına atıfla “1994 Berbat Bir Yıldı” diye Timur’un gençlik yıllarını tanımlasa da anlatım rahatlığı ve fütursuzluğuyla daha çok Charles Bukowski’ye yakın. Bukowski de romanlarında kendi yaşamını anlatıyormuş gibi yapar. Timur’la Bukowski’nin kahramanlarının farkı baştan kaybetmiş olmalarıdır. Dibin dibinde yaşarlar ve hayatlarına giren kadınların adlarını asla unutmazlar. O kadar büyük lüksleri yoktur, çünkü kadınlar hayatlarına çok fazla girmez. Timur zirvede ve tüm ilişkilerinin sahte olduğunu, star olduğu için insanların kendisiyle birlikte olduklarını, aslında başka bir önemi olmadığını biliyor. Bu yok sayılmayı da tek gecelik ilişkileri yaşadığı kadınların adını bilmiyormuş gibi yaparak aşmaya çalışıyor. Yoksa Zeynep gibi adlarını asla unutmadığı ilişkileri de var.
Teoman’ın edebiyata ilgisini biliyoruz. Yaşam öyküsünden parçaları, anılarını içeren “Fasa Fiso” (Hep Kitap, 2018) adlı bir kitabı yayınlanmıştı. Bir de “İnsanlık Halleri” (Bibliyon, 2016) adlı kitabı varmış, ben yeni öğrendim. Kitap “şiir” olarak kategorilendirilmiş ama şarkı sözlerini içeriyormuş. Demek ki şarkı sözlerini iki ayrı edisyon olarak yayınlamış, çünkü bir de “Söz ve Müzik Teoman” (Alfa yay. 2014) adlı bir kitabı var. Bu kitaplardan söz etmemin nedeni Teoman’ın diğer “rock yıldız”larından farkına dikkati çekmek. Onu Dünya’dan Bob Dylan, Tom Waits, Leonard Cohen gibi, Türkiye’den Fikret Kızılok, Bülent Ortaçgil gibi “ozan şarkıcılar”la birlikte anmak daha uygun görünüyor. Bence en yakın durduğu sanatçı Leonard Cohen. Teoman da Cohen gibi edebiyatla çok ilgili, yaşama bakışlarının, yaşam tarzlarının da benzer olduğunu düşünebiliriz. “Sayın Bay Rock Yıldızı”nı okurken hep Cohen’in otobiyografik romanlarını, örneğin “Görkemli Kaybedenler”i anımsadım. Üslup ve konuları benzemese de bakış benzerlikleri var. Teoman da Cohen gibi kendine iltimas geçmeyenlerden, ki bir starsanız bu kolay başarılacak şey değildir. Egonuzun büyüklüğüyle yerler gökler titrer, yani kendini dev aynasında görmeden, hatalarıyla da değerlendirebilmek hiç de kolay bir şey değildir.
Teoman, “Sayın Bay Rock Yıldızı”nda Timur adında bir rock yıldızını anlatıyor. Kitabın arka kapağına bakarsak “Timur, 46 yaşında neredeyse mizantrop bir rock yıldızı. Alkolle, hayatla, depresyonla, manasızlık hisleriyle, orta yaş ve yaratıcılık krizleriyle savaşırken, bir yandan da dört yaşındaki kızına baba, annesine oğul olmaya çalışıyor. En çok zorlandığı konuysa kendine katlanmak.”
Bu kısa tanıtımda bile Teoman’la Timur arasında birçok benzerlik bulabiliriz. , “Sayın Bay Rock Yıldızı”ndan bazı bölümler önce Kafa dergisinde tefrika olarak yayınlanmış, sonra tamamı kitaplaşmış. Bir de internette rastladığım ama kitapta yer almayan “Önsöz” başlıklı bir açıklama var. Kitabın kahramanının kendisi, yani Teoman değil Timur olduğunu, bir alter ego yaratmaya çalıştığını anlatıyor. “Bana benziyor, ama ben değil. Ben aslında sıkıcı biriyim. Romandaki kahraman gibi biri değilim” diyor. “Kendimden farklılaştırma amacım, şarkılarımdaki ‒ve bu romandaki─ kahramanlarımın daha enteresan olmasını istemem :)” diye devam ediyor.
Kitap hakkında yazacak benim gibilere iş bırakmamak için de ayrıntılı tarif ve yorumlara girişmiş. “Fragmantal bir roman bu. Bir komedi-dram romanı yazmaya çalıştım. Gece gündüz içen, ‒ben hiçbir zaman öyle biri olmadım‒, yaşlanırken yeni dünyaya adapte olamayan, eski dünyasının değişimiyle zeminini tamamen kaybetmiş, bunun yanında kendini de kaybetmiş bir karakter. Allak bullak bir herif :) Kafası sürekli iyi olduğu için, gerçeklerle de bağı kuramayan biri. Yalnızlıktan, sürekli başka bir kişi olmaya zorlandığını düşünen, kim olduğunu artık bilemeyen, yaşadığı çağa ayak uyduramayan bir rock yıldızı.”
Okumaya devam ederken hem “bu kadar açıklamaya neden gerek duydu” diye hem de “Teoman rock yıldızı olmasa iyi bir kitap eleştirmeni olabilirmiş” diye düşündüm. Roman hakkında açıklamalara şöyle devam ediyor; “Onu çok yalnız bir karakter yaptım. Kendi kendine yaşayan biri. Sadece tek arkadaşı var. Bu kişi, rock yıldızı olmayabilirdi. Herhangi bir meslekte de bu duygular hissedilebilirdi ama rock yıldızlığının sahte-balon tarafını da kullanmak işime geldi. O dünyayı iyi biliyorum diye. Batı’da değil de Türkiye’de bir rock yıldızı olmak, kendi başına bir komedi unsuru katsın da istediğim için, böyle bir roman yazdım. Aynı zamanda depresyondan çok çeken biri Timur. Çağımızın neredeyse tüm bireyleri gibi. Can sıkıntısı, anlamsızlık üzerine, onun depresyonunu sürekli artırmaya, majör depresyona doğru götürmeye çalıştım romanımda. Kendi hayatımdan bilirim o tarafları :) Can sıkıntısı, anlamsızlık, depresyon yan yana gider bende :) Mizahla üstesinden gelirim hayattaki dertlerimin. Bu romanı da o hislerle yazdım :)”. (Teoman'ın romanı yolda: 'Sayın Bay Rock Yıldızı' (artigercek.com).
Teoman’ın bu metni kahramanının kendisi olmadığını yani otobiyografik bir roman yazmadığını anlatmak, inandırmak ihtiyacı ile kaleme aldığı anlaşılıyor. Bunu ne kadar başarır, okurlarını bu kahramanının kendi olmadığına ne kadar inandırır bilemem ama romanın kitaplaşmış haline bu metnin önsöz olarak konmamış olması iyi olmuş. Çünkü okuru etkileyen, romanı nasıl anlaması gerektiğini söyleyen bir metin yani derdimi anlatacağım derken olumsuz etki yaratabilir. Bence roman bir sanat eseriyse tek anlamı yoktur, yazarın nasıl anlaşılmasını arzu etmesi önemli değildir, herkes kendine göre anlamlandırır.
Bence anlatılan Teoman’ın öyküsü olmasa da ona çok benzer bir rock yıldızının hayatı. Teoman Timur’u alterego’m diye tanımlıyor ki bu bence haklı. “Alter ego, bir kişinin ikinci benliği veya farklı bir yönünü temsil eden bir karakteri ifade eder. Genellikle, kişinin gerçek karakterinden farklı özellikler gösteren veya kişinin bastırdığı yönlerini dışa vuran bir yan karakter olarak düşünülür” diye tanımlanmış internette.
Teoman, Timur karakteriyle kendisi ve benzeri rock yıldızlarını karikatürize edip yerden yere vuruyor. Timur’un sevilecek hiçbir yanı yok. Teoman’ın dediğinin aksine de oldukça sıkıcı bir tip. Dövülmelik. Dövülüyor da… Hayranlarının da onu kişi olarak neden sevdiklerini anlamak mümkün değil. Kadınlarınsa onca çekilmezliğine rağmen yanında durması, yatağında uyanmasının sebebi ise “yıldız” olması. O da kendisinin gerçekten sevecek kadını anlayabilecek durumda değil. Çünkü kimseyi dinlemiyor, anlamıyor, iletişime kapalı. Kendi kendine söyleniyor, eleştiriyor, kızıyor.
Burada mizantrop tanımlaması önemli, “Mizantrop, insanlardan hoşlanmayan, insanlara karşı genellikle güvensizlik ve nefret gibi olumsuz duygular besleyen bir kişiyi tanımlamak için kullanılan bir terimdir” diyor internet. Timur insanları hiç sevmiyor, olabildiğince az ilişki kurmak istiyor ama her gece barlara gitmekten ve eve körkütük sarhoş bir halde, adını öğrenmek lütfunu bile göstermediği bir kadınla dönmekten vazgeçemiyor. Neden bir mizantropken böyle davrandığının cevabı yarattığı star imajının bunu gerektirmesi.
Timur’un kitap okumak, dışarıdaki zamanının önemli bir kısmını kitapçılarda geçirmek, iyi filmler seyretmek, dünyanın halini düşünmekle kalmayıp araştırmak gibi entelektüel nitelikleri olmasa onu sıradan bir star gibi değerlendirebiliriz. Bir starın günün nasıl geçirdiği de merak edilebilir. Gerçek starların Timur’unki kadar bol ve boş zamanları olduğunu sanmıyorum. Ama Timur gibi günleri bomboş geçen eskimiş starlar olduğunu düşünebiliriz. Çünkü o 46 yaşında, yeni şarkılar üretemiyor, eskileri ile idare ediyor ve şöhretinin günler geçtikçe azaldığının da bilincinde. Depresyonunun, kendini alkole vurmasının, sürekli içmesinin bir nedeni buysa diğeri bunca yıl emek verdikten sonra geriye bir şeyin kalmayacağını fark etmek olsa gerek. “Pop” kolay tüketilen demek. Pop şarkılar yapıp yıllarca zirvede kalmak her babayiğidin harcı değil. Timur’u bilmem ama Teoman 90’lardan beri şarkılarını yeni nesillere dinleterek sürekli zirvede kaldı. Bu kolay bir şey değil. Timur kısmen bunu başarmış ama kendinden çok şey kaybetmiş. Yapayalnız bir hayatı var. Kızı ile ilişkileri iyi değil. Sadece bir arkadaşı var ve tek gecelik ilişkilerden sürdürebileceği bir aşk ilişkisi çıkaramıyor. Yalnız öleceğinin farkında.
Trajikomik bir roman “Sayın Bay Rock Yıldızı”. Esas olarak da üzücü. Teoman’ın rahat, akıcı ve kara mizah diye tanımlayabileceğimiz bir anlatımı var. Timur’da bir antikahraman yaratmış. Adamın sevilebilecek tek yanı kitap merakı. Teoman, John Fante’nin “1933 Berbat Bir Yıldı”sına atıfla “1994 Berbat Bir Yıldı” diye Timur’un gençlik yıllarını tanımlasa da anlatım rahatlığı ve fütursuzluğuyla daha çok Charles Bukowski’ye yakın. Bukowski de romanlarında kendi yaşamını anlatıyormuş gibi yapar. Timur’la Bukowski’nin kahramanlarının farkı baştan kaybetmiş olmalarıdır. Dibin dibinde yaşarlar ve hayatlarına giren kadınların adlarını asla unutmazlar. O kadar büyük lüksleri yoktur, çünkü kadınlar hayatlarına çok fazla girmez. Timur zirvede ve tüm ilişkilerinin sahte olduğunu, star olduğu için insanların kendisiyle birlikte olduklarını, aslında başka bir önemi olmadığını biliyor. Bu yok sayılmayı da tek gecelik ilişkileri yaşadığı kadınların adını bilmiyormuş gibi yaparak aşmaya çalışıyor. Yoksa Zeynep gibi adlarını asla unutmadığı ilişkileri de var.
December 16, 2024
Öfff…çok küfürlü…çok ölme istekli…bolca kadın saygısızlığı ve seksizim…
Dag Solstad’tan ve başka yazarlardan, kitapçılardan, ressam ve yönetmenlerden bahsettiği yerlerin hatrına iki yıldız.
İlk kitabı Fasa Fiso’yu çok sevmiştim oysa..
Dag Solstad’tan ve başka yazarlardan, kitapçılardan, ressam ve yönetmenlerden bahsettiği yerlerin hatrına iki yıldız.
İlk kitabı Fasa Fiso’yu çok sevmiştim oysa..
May 24, 2025
Alkol, alkol, kadınlar, alkol, kadınlar, seks, seks, müzik, kadınlar, alkol, seks, alkol, kitap, seks, seks, alkol, kadınlar, film, alkol, alkol, kadınlar, kadınlar, seks, alkol, seks.. Baydı değil mi?
Teoman bu romanında Timur diye bir rock yıldızının bomboş hayatını yazmış. Ne kadar inkar etse de kendi hayatını ve düşüncelerini kaleme dökmüş aslında. Timur tıpatıp Teoman.
Kitap boyunca Timur’un zihninden rastgele geçen bütün düşünceleri okuyoruz. Zengin, her şeye sahip ama mutsuz birisi Timur. Sürekli bir sıkılma, bir üfleme püfleme, her şeye lanet etme halinde. Sonsuz tatminsizlik yaşıyor, hiçbir şeyden memnun olmuyor. İçindeki boşluğu hiçbir şeyle dolduramıyor. Muhtemelen bu yüzden de alkol ve seks bağımlısı. Okuması çok bayan bir karakter. O kadar sıktı ki.. Çekilmez birisi gerçekten. Kitapta pek bir olay olmadığını da hesaba katarsak okuyucu olarak kitap boyunca Timur’un beynine hapsolmuş durumda kalıyoruz. İmdat!
Kitabın itici noktalarından bir tanesi Timur’un sürekli küfretmesi. Hani abartmadan, arada bir sokak dili kullansa bu kadar batmaz ama sürekli argo konuşuyor. Roman olsun, başka bir şey olsun; edebiyatın hiçbir alanına küfrü yakıştırmıyorum. Eserin değerini çok düşürüyor gözümde. Bu roman hakkında en rahatsız edici bulduğum şey ise Timur’un kadınlara olan bakış açısı. Kadınları asla insan olarak görmüyor. Hepsi birer obje onun için. Genç ve güzel olmaları yeterli. Gözlerimi devire devire okudum.. İki cümlesinden birisi kadınlar hakkında olduğu için bütün kitabı gözlerimi devirerek okudum diyebiliriz.
İki yıldız vermemin tek sebebi Timur’un inanılmaz bir psikolojik vaka olması. Psikolojiye ilgisi olan biri olarak kendisini ilgi çekici buldum. Kitaptaki karakterlerden Zeynep’in de dediği gibi narsisizm, psikopati, aşağılık kompleksi, anne sorunları.. Ne ararsan var Timur’da. Kendi içinde çok acı çektiği bariz ortada ama etrafına verdiği zararla kıyaslanamaz bile. Muhatap olduğu her insan ondan bıkmış vaziyette.
Teoman bu romanıyla ne anlatmak, ne başarmak istemiş tam anlamış değilim açıkçası. İflah olmaz, onca şikayet etmesine ve etrafındaki insanları yıldırmasına rağmen zerre değişmeyen, kibirli, bencil ve psikolojik sorunları olan birisini anlatmayı amaçlamış ise iyi bir iş çıkarmış diyebilirim sanırım; çünkü Timur gerçekten illallah dedirtti.
Teoman bu romanında Timur diye bir rock yıldızının bomboş hayatını yazmış. Ne kadar inkar etse de kendi hayatını ve düşüncelerini kaleme dökmüş aslında. Timur tıpatıp Teoman.
Kitap boyunca Timur’un zihninden rastgele geçen bütün düşünceleri okuyoruz. Zengin, her şeye sahip ama mutsuz birisi Timur. Sürekli bir sıkılma, bir üfleme püfleme, her şeye lanet etme halinde. Sonsuz tatminsizlik yaşıyor, hiçbir şeyden memnun olmuyor. İçindeki boşluğu hiçbir şeyle dolduramıyor. Muhtemelen bu yüzden de alkol ve seks bağımlısı. Okuması çok bayan bir karakter. O kadar sıktı ki.. Çekilmez birisi gerçekten. Kitapta pek bir olay olmadığını da hesaba katarsak okuyucu olarak kitap boyunca Timur’un beynine hapsolmuş durumda kalıyoruz. İmdat!
Kitabın itici noktalarından bir tanesi Timur’un sürekli küfretmesi. Hani abartmadan, arada bir sokak dili kullansa bu kadar batmaz ama sürekli argo konuşuyor. Roman olsun, başka bir şey olsun; edebiyatın hiçbir alanına küfrü yakıştırmıyorum. Eserin değerini çok düşürüyor gözümde. Bu roman hakkında en rahatsız edici bulduğum şey ise Timur’un kadınlara olan bakış açısı. Kadınları asla insan olarak görmüyor. Hepsi birer obje onun için. Genç ve güzel olmaları yeterli. Gözlerimi devire devire okudum.. İki cümlesinden birisi kadınlar hakkında olduğu için bütün kitabı gözlerimi devirerek okudum diyebiliriz.
İki yıldız vermemin tek sebebi Timur’un inanılmaz bir psikolojik vaka olması. Psikolojiye ilgisi olan biri olarak kendisini ilgi çekici buldum. Kitaptaki karakterlerden Zeynep’in de dediği gibi narsisizm, psikopati, aşağılık kompleksi, anne sorunları.. Ne ararsan var Timur’da. Kendi içinde çok acı çektiği bariz ortada ama etrafına verdiği zararla kıyaslanamaz bile. Muhatap olduğu her insan ondan bıkmış vaziyette.
Teoman bu romanıyla ne anlatmak, ne başarmak istemiş tam anlamış değilim açıkçası. İflah olmaz, onca şikayet etmesine ve etrafındaki insanları yıldırmasına rağmen zerre değişmeyen, kibirli, bencil ve psikolojik sorunları olan birisini anlatmayı amaçlamış ise iyi bir iş çıkarmış diyebilirim sanırım; çünkü Timur gerçekten illallah dedirtti.
September 6, 2024
3.5/5
Beklediğimden iyiydi. Teoman Bukowski'ye özenmekten ziyade, o çok sevdiği Holden'ın büyümüş ( ya da büyüyememiş) halini yazmak istemiş gibi hissettim.
Beklediğimden iyiydi. Teoman Bukowski'ye özenmekten ziyade, o çok sevdiği Holden'ın büyümüş ( ya da büyüyememiş) halini yazmak istemiş gibi hissettim.
May 12, 2025
yerli bret easton ellis
February 5, 2025
Çok beğendim yapmaya çalıştığı şeyi. Geri dönüp tekrar okumak isteyeceğim bir sürü yer oldu bu kitapta. Timur mu teoman mı ikircikliğini bence şahane kurgulamış. Keyifle okudum
July 24, 2024
Teoman 🤍👌🏻
June 15, 2024
Wowowow
Read
December 30, 2024Ben bilhassa cinsiyetçi erkek fikri ve beyni hiç merak etmiyormışum ya
Kendinin de dediği gibi kitaptaki Timur karakteri genel olarak yarrak gibi bir kafada
Seks ve alkol bağımlılığı sürekli karanlık düşünceler…
Kendinin de dediği gibi kitaptaki Timur karakteri genel olarak yarrak gibi bir kafada
Seks ve alkol bağımlılığı sürekli karanlık düşünceler…
October 10, 2024
teoman bunaltıcı düşlerinden uyandığında kendini viski döküp sevişelim diyen devcileyin bir mizantropa dönüşmüş olarak buldu.
aslında ben iki yıldızı zaman kaybı olarak gördüğüm kitaplara veriyorum, bu kitap zaman geçirmek için iyi ama edebi olarak kötü. teoman'ın kendini anlattığı eser hakkında uzun uzun yorum yapmaya gerek yok.
mesnevi'den kundera'ya, dylan'dan bergman'a ne ararsan var. içini dökmüş rahatlamış diye düşünüyorum. keşke sahilde okusaydım.
aslında ben iki yıldızı zaman kaybı olarak gördüğüm kitaplara veriyorum, bu kitap zaman geçirmek için iyi ama edebi olarak kötü. teoman'ın kendini anlattığı eser hakkında uzun uzun yorum yapmaya gerek yok.
mesnevi'den kundera'ya, dylan'dan bergman'a ne ararsan var. içini dökmüş rahatlamış diye düşünüyorum. keşke sahilde okusaydım.
January 1, 2025
“Sayın Bay Rock Yıldızı”, Teoman’ın edebiyatla müziği buluşturduğu ilginç bir deneme olmuş.
Ancak en baştaki bölümlerde her iki cümlenin argo / küfürle dolu olması, hikâyeye bir samimiyet katmak yerine, bir süre sonra yorucu bir hale geliyor.
Bununla birlikte, klasik müzik üzerine olan bölüm (kızının ders alarken ki) gerçekten dikkat çekiciydi
Ancak en baştaki bölümlerde her iki cümlenin argo / küfürle dolu olması, hikâyeye bir samimiyet katmak yerine, bir süre sonra yorucu bir hale geliyor.
Bununla birlikte, klasik müzik üzerine olan bölüm (kızının ders alarken ki) gerçekten dikkat çekiciydi
January 8, 2025
Fasa Fiso’ya bayılmıştım. Hatta o kitaptan sonra Teoman‘ı sevmeye başlamıştım. Keşke hiç roman yazmaya kalkışmasaymış. Ben boş adam değilim, kültürlüyüm zekiyim demeye çalışmış sanki sadece. Hiçbir yere varmayan, tekrarlarla ve gereksiz küfürlerle bezeli, maalesef çok kötü bir kitap. Birkaç güzel tespit, gerisi fasa fiso
August 23, 2024
"Mutsuz değil, dudakları öyle."
March 23, 2025
içimi kararttın be adam. fasa fiso’yu çok beğenmiştim, bunu da bir o kadar beğenmedim. ne yapmaya çalıştığını anladım ve gerçekten iyi fikir ama çok küfürlü, çok ölümle ilgili ve ölme istekli, ve Timur. Timur’u terk eden bütün kadınları tebrik etmek istiyorum.. ne kadar dayanılmaz bir adam, kitapta öyle olması gerektiğini de anladım ama yine de nefret ettim
Not: Kundera hateri olarak Timur’un Kundera hayranı olmasına hiç şaşırmadım, o kadar çok şey açıklıyor ki
Not: Kundera hateri olarak Timur’un Kundera hayranı olmasına hiç şaşırmadım, o kadar çok şey açıklıyor ki
May 2, 2025
bitti diye üzüldüm galiba. sevdim kitabı. bir aralar çok iyi geldi bana, bende çok siyah, kasvetli ve depresif günlerdeydim Timur gibi. İstanbul'u özledim galiba...
June 23, 2024
Çok beğendiğim bir kitap oldu, Timur’un psikolojisinin derinlerine inemeyişi yazarın bilinçli seçimimi bilemiyorum ama zaten mesele burada gizli, gerçekte de olan budur, kaçma refleksi ile debelenip durur çoğu insan, kurgu da olsa gerçek duygulara temas ediyor, bu daha başlangıç.
January 12, 2025
Sanatın ve edebiyatın her türündeki yaratıcılık süreci her zaman ilgimi çekmiştir. Dinlediğim şarkılarda, okuduğum kitaplarda aklımın bir köşesinde “arka planda neler yaşandığının” düşüncesi döner durur. Ne hissetti de bu şarkıyı yazdı, o anda nasıl bir yerdeydi, ne yapıyordu… Nasıl bir bilinç seviyesine ulaştı da karakterin duygusunu bu kadar hissettirebildi… En tuhafı ise hiç kimselere diyemediğim içimdeki duygularımı bir şarkıda, bir roman karakterinde beni bana anlatanlar. Nasıl olabilir, nasıl aynı duyguları yaşamış olabiliriz. Ünlü filozofumuzun dediği gibi “Aynı yoldan yürümemiş, aynı yollardan geçmemiştik”. Jung’un “kollektif bilinç” diye bahsettiği ortak duygular, korkular, ortak ruh hali doğru muydu yoksa.
Melankolik ruh halimi yansıtan ve delikanlılık dönemlerime denk gelen Teoman şarkıları kişisel tarihimde önemli bir yere oturur. Akranlarımın büyük bir çoğunluğu hissediyorum ki aynı duyguları taşıyordur. Aşklara, ayrılıklara, çatışmalarımıza eşlik eden bir Teoman şarkısı mutlaka olmuştur. Adam, hayat filmimizin fon müziklerini yapmış meğer. Bu nedenle içinde Teoman geçen herhangi bir şey özel bir dikkatimi çeker. Sevgili rock yıldızımız bu defa bir roman ile karşımızda. Rock yıldızımızın ilk romanı, yazımı 3.5 yıl sürmüş.
Kitabı okumadaki tek motivasyonum Teoman’ın ruh haline ilişkin ipuçları bulabilmek. Kafamdaki “Nasıl olabilir” sorusuna cevap bulmak. Ama bu niyetimi Teoman en başta bloke ediyor. Bu kitabın bir otobiyografi olmadığını, anlatılanların tamamen kurgu olduğunun altını çiziyor. Kültürümün bana vermiş olduğu yetkiye dayanarak “Sen onu külahıma anlat” diyorum. Az buçuk yazan çizen birisi olarak her metnin biraz otobiyografik olduğunu düşünüyorum.
Jung, otobiyografi kitabı olan “Anılar, Düşler, Düşünceler” kitabına “Yaşamım, bilinçdışının kendini gerçekleştirdiği öykülerden biridir.” diyerek başlar. Her yaşam öyle değil mi! Bu kitapta da Teoman’ın bilinçdışını yansıtan bir öykü bence. Aradığımda zaten bu. Yoksa günlük yapıp ettiklerinden bana ne!
Kitap ile ilgili notlarımı yazmadan önce okuma niyetinde olanlara önemli bir uyarı yapmalıyım. Kitapta çok fazla küfür var. Sexist bir kitap olduğunu söylemeliyim. Timurun “bardan kaldırdığı kadınlar” ve onlarla yaşadıklarını detaylı anlattığı bölümlere cömertçe yer verilmiş. Bu bölümler rahatsız edici olabilir. Yeterli altlığı yaptığımıza göre romana geçebiliriz.
Kitabı Teoman şarkıları üzerinden anlatmak mümkün bence. Yazarımızda öyle yapmış, Timurun ağzından şarkı sözlerini duyuyoruz çokça. Kitabı bir şarkı ile özetleyecek olursam “Serseri” şarkısı olurdu.
*“Bunlar güzel günlerimiz, Daha beter olcak her şey.”* Romandaki akışta böyle. Güzel başlayan günler, giderek beterleşiyor. Ama öyle sürpriz sonla değil, daha beter olacağını en başta vaat ediyor. Şarkıdaki gibi, şaşırtmıyor okuyucusunu. Kahramanımız Timur şarkı da söylendiği gibi serseri doğuyor ve serseri olarak roman boyunca hayatına devam ediyor. Dünyayı sevmiyor, insanları sevmiyor, kendisi de bu sevgisizlikten nasibini alıyor. Kendisini de sevmiyor. Roman boyunca ara karakterler gelip gitse de *tek tabanca* takılıyor. Şarkıdaki gibi…
Romanın ana karakterleri, 46 yaşındaki Timur, 4 yaşındaki kızı Ayşe ve yaşlı hasta Annesi. Eski eşi ve sevgilisi Zeynep ikinci halkada sayabileceğimiz diğer kahramanlar.
İnsan sevmeyen ama onlarsız yapamayan, ilk yudumda alkole teslim olmak isteyen, her şeyden sıkılmış, her şeyden nefret eden, aşağılayan Timurun iç sesleri, hesaplaşmaları, serbest çağrışımları romanın tamamına hakim. İç konuşmalarını susturmak, dünyaya tahammül edebilmek için kaçış yolu içki ve kadınlar oluyor. Ayık kalması gerektiğinde bunun için özel çaba harcaması gerekiyor.
Sıkı bir okuyucu olduğunu bildiğimiz Teoman, küçük bir çocuğun marifetlerini büyüklerine göstermesi gibi kitaplar ve yazarlarla ilgili bilgilerini sergiliyor. Timur da iyi bir okuyucu ve kitapçılar uğrak yerlerinden. Okuyucuyu edebiyat, sosyoloji, felsefe, psikoloji, sanat olmak üzere farklı alanlardaki kitaplar ve yazarlarla tanıştırıyor. Herkesle kavga ettiği gibi, yazarlarla, kitaplarla da kavga edip onları değersizleştiriyor anlamsızlaştırıyor. Tüm görüşlere, ideolojilere toptan bir reddiye dinliyoruz Timurun ağzında. Hiç kimseye saygısı yok, kendisine bile.
Bu kadar hayatı boş vermiş, günlük yaşayan, sürekli anlam arayışı içinde olan, hiçbir şeyden zevk almayan, depresyon ilaçlarını şekerleme niyetine yutan Timur, ufak bir hastalık ihtimalinden çok korkuyor, ölmek istemiyor. Bu ne yaman çelişki. Ölesiye dayak yediği bir anda İtalyan kumaşından takım diktirmek geliyor aklına. Son ana kadar yaşamak istiyor hayatı aslında.
Merdiven altı psikolojik analizim Timur’un yapıp ettiklerinin önemli bir bölümü “ölüm” anksiyetesi ile başa çıkma çabaları olduğu yönünde. İstediğim her şeyi yapıyorum ama hayatta kalabiliyorum. Ölüme karşı bende güçlüyüm, bir şey olmuyor işte…
Baba figürü neredeyse hiç yok. Romanın sonlarına doğru babadan gıyaben bahsediliyor. Baba, Timur’un yüzleşmek istemediği gölge yanı.
Roman pat diye bitiyor, aniden… Timur akşam için planı yaparken bitiyor, sonraki gün giyeceği kıyafeti düşünürken bitiveriyor, hayat gibi…
Yukarıda bahsettiğim uyarıları göz ardı edersek, bir rock yıldızının ruh dünyasına yolculuk etme imkanını sunuyor. İtiraf etmeliyim ki karanlık ve dayanılmaz bir zihin yapısı. Yaratıcılığın, şarkıların beslendiği bu dünyanın bedeli de bu olsa gerek.
Melankolik ruh halimi yansıtan ve delikanlılık dönemlerime denk gelen Teoman şarkıları kişisel tarihimde önemli bir yere oturur. Akranlarımın büyük bir çoğunluğu hissediyorum ki aynı duyguları taşıyordur. Aşklara, ayrılıklara, çatışmalarımıza eşlik eden bir Teoman şarkısı mutlaka olmuştur. Adam, hayat filmimizin fon müziklerini yapmış meğer. Bu nedenle içinde Teoman geçen herhangi bir şey özel bir dikkatimi çeker. Sevgili rock yıldızımız bu defa bir roman ile karşımızda. Rock yıldızımızın ilk romanı, yazımı 3.5 yıl sürmüş.
Kitabı okumadaki tek motivasyonum Teoman’ın ruh haline ilişkin ipuçları bulabilmek. Kafamdaki “Nasıl olabilir” sorusuna cevap bulmak. Ama bu niyetimi Teoman en başta bloke ediyor. Bu kitabın bir otobiyografi olmadığını, anlatılanların tamamen kurgu olduğunun altını çiziyor. Kültürümün bana vermiş olduğu yetkiye dayanarak “Sen onu külahıma anlat” diyorum. Az buçuk yazan çizen birisi olarak her metnin biraz otobiyografik olduğunu düşünüyorum.
Jung, otobiyografi kitabı olan “Anılar, Düşler, Düşünceler” kitabına “Yaşamım, bilinçdışının kendini gerçekleştirdiği öykülerden biridir.” diyerek başlar. Her yaşam öyle değil mi! Bu kitapta da Teoman’ın bilinçdışını yansıtan bir öykü bence. Aradığımda zaten bu. Yoksa günlük yapıp ettiklerinden bana ne!
Kitap ile ilgili notlarımı yazmadan önce okuma niyetinde olanlara önemli bir uyarı yapmalıyım. Kitapta çok fazla küfür var. Sexist bir kitap olduğunu söylemeliyim. Timurun “bardan kaldırdığı kadınlar” ve onlarla yaşadıklarını detaylı anlattığı bölümlere cömertçe yer verilmiş. Bu bölümler rahatsız edici olabilir. Yeterli altlığı yaptığımıza göre romana geçebiliriz.
Kitabı Teoman şarkıları üzerinden anlatmak mümkün bence. Yazarımızda öyle yapmış, Timurun ağzından şarkı sözlerini duyuyoruz çokça. Kitabı bir şarkı ile özetleyecek olursam “Serseri” şarkısı olurdu.
*“Bunlar güzel günlerimiz, Daha beter olcak her şey.”* Romandaki akışta böyle. Güzel başlayan günler, giderek beterleşiyor. Ama öyle sürpriz sonla değil, daha beter olacağını en başta vaat ediyor. Şarkıdaki gibi, şaşırtmıyor okuyucusunu. Kahramanımız Timur şarkı da söylendiği gibi serseri doğuyor ve serseri olarak roman boyunca hayatına devam ediyor. Dünyayı sevmiyor, insanları sevmiyor, kendisi de bu sevgisizlikten nasibini alıyor. Kendisini de sevmiyor. Roman boyunca ara karakterler gelip gitse de *tek tabanca* takılıyor. Şarkıdaki gibi…
Romanın ana karakterleri, 46 yaşındaki Timur, 4 yaşındaki kızı Ayşe ve yaşlı hasta Annesi. Eski eşi ve sevgilisi Zeynep ikinci halkada sayabileceğimiz diğer kahramanlar.
İnsan sevmeyen ama onlarsız yapamayan, ilk yudumda alkole teslim olmak isteyen, her şeyden sıkılmış, her şeyden nefret eden, aşağılayan Timurun iç sesleri, hesaplaşmaları, serbest çağrışımları romanın tamamına hakim. İç konuşmalarını susturmak, dünyaya tahammül edebilmek için kaçış yolu içki ve kadınlar oluyor. Ayık kalması gerektiğinde bunun için özel çaba harcaması gerekiyor.
Sıkı bir okuyucu olduğunu bildiğimiz Teoman, küçük bir çocuğun marifetlerini büyüklerine göstermesi gibi kitaplar ve yazarlarla ilgili bilgilerini sergiliyor. Timur da iyi bir okuyucu ve kitapçılar uğrak yerlerinden. Okuyucuyu edebiyat, sosyoloji, felsefe, psikoloji, sanat olmak üzere farklı alanlardaki kitaplar ve yazarlarla tanıştırıyor. Herkesle kavga ettiği gibi, yazarlarla, kitaplarla da kavga edip onları değersizleştiriyor anlamsızlaştırıyor. Tüm görüşlere, ideolojilere toptan bir reddiye dinliyoruz Timurun ağzında. Hiç kimseye saygısı yok, kendisine bile.
Bu kadar hayatı boş vermiş, günlük yaşayan, sürekli anlam arayışı içinde olan, hiçbir şeyden zevk almayan, depresyon ilaçlarını şekerleme niyetine yutan Timur, ufak bir hastalık ihtimalinden çok korkuyor, ölmek istemiyor. Bu ne yaman çelişki. Ölesiye dayak yediği bir anda İtalyan kumaşından takım diktirmek geliyor aklına. Son ana kadar yaşamak istiyor hayatı aslında.
Merdiven altı psikolojik analizim Timur’un yapıp ettiklerinin önemli bir bölümü “ölüm” anksiyetesi ile başa çıkma çabaları olduğu yönünde. İstediğim her şeyi yapıyorum ama hayatta kalabiliyorum. Ölüme karşı bende güçlüyüm, bir şey olmuyor işte…
Baba figürü neredeyse hiç yok. Romanın sonlarına doğru babadan gıyaben bahsediliyor. Baba, Timur’un yüzleşmek istemediği gölge yanı.
Roman pat diye bitiyor, aniden… Timur akşam için planı yaparken bitiyor, sonraki gün giyeceği kıyafeti düşünürken bitiveriyor, hayat gibi…
Yukarıda bahsettiğim uyarıları göz ardı edersek, bir rock yıldızının ruh dünyasına yolculuk etme imkanını sunuyor. İtiraf etmeliyim ki karanlık ve dayanılmaz bir zihin yapısı. Yaratıcılığın, şarkıların beslendiği bu dünyanın bedeli de bu olsa gerek.
June 4, 2025
Müzik kariyeriyle ilgili kararlarının çok değişken olmasını anlıyorum ama bence Teoman yazmaya devam etmeli. yazmaya devam ettikçe daha leziz şeyler oluşturacağına inanıyorum.
Hakan Günday'ın Piç isimli romanıyla çok benzeştirdim ( ki benim favori kitaplarımdan biridir). Bitirdiğimde içinde buruk bir tat bırakmıştı, bunda da öyle oldu. " harcanmış potansiyeller " Son derece depresif ve aşağı çeken bir hikayesi var. yaşattığı tüm iç sıkıntılarına, bıktıran alkol / seks hikayelerine rağmen kahramanın zihninde dolaşıyor olmak kitabı kolay takip etmemi sağladı. Başka bir dünyada bu iki romanın kahramanlarının karşılaşmış olduğuna adım gibi eminim.
Özellikle ilk gençlik yıllarımda ( 2000lerin başları ve her yer Teoman diye yıkılırken ) Teoman'ın hayranı ya da konserlerini takip eden biri olmadım hiç, hatta kendisine karşı da zaman zaman antipati duyduğumu söyleyebilirim.
Ancak son zamanlara çeşitli youtube kanallarında karşıma çıktı bir kaçını da izledim, üzerine de denk gelince NeoSkola'da Yaratıcılık ve Yaratma Süreci eğitimini aldım, müthiş bir yaratıcı zekaya sahip, kendini çok iyi tanıyor, dünyayı tanıyor, okuduğu kitaplar , takip ettiği yönetmenler benim de zevkle okuduğum ya da izlediğim eserlere imza atmışlar. Bu benim için şaşırtıcıydı.
Romanı okurken satır aralarında bahsettiği ( ve benden başka kim ilgileniyor bunlarla dediğim kitapların) , filmlerin ve kuramcıların karşıma çıkmasına da ayrıca mutlu oldum .Bir rock starı ile ortak noktamın olmasını keşfetmekten dolayı tanıdık birilerine rastlamış hissini çok defa yaşadım.
Kendisine olan ön yargılarımı da böylece sonlandırmış oldum.
Hakan Günday'ın Piç isimli romanıyla çok benzeştirdim ( ki benim favori kitaplarımdan biridir). Bitirdiğimde içinde buruk bir tat bırakmıştı, bunda da öyle oldu. " harcanmış potansiyeller " Son derece depresif ve aşağı çeken bir hikayesi var. yaşattığı tüm iç sıkıntılarına, bıktıran alkol / seks hikayelerine rağmen kahramanın zihninde dolaşıyor olmak kitabı kolay takip etmemi sağladı. Başka bir dünyada bu iki romanın kahramanlarının karşılaşmış olduğuna adım gibi eminim.
Özellikle ilk gençlik yıllarımda ( 2000lerin başları ve her yer Teoman diye yıkılırken ) Teoman'ın hayranı ya da konserlerini takip eden biri olmadım hiç, hatta kendisine karşı da zaman zaman antipati duyduğumu söyleyebilirim.
Ancak son zamanlara çeşitli youtube kanallarında karşıma çıktı bir kaçını da izledim, üzerine de denk gelince NeoSkola'da Yaratıcılık ve Yaratma Süreci eğitimini aldım, müthiş bir yaratıcı zekaya sahip, kendini çok iyi tanıyor, dünyayı tanıyor, okuduğu kitaplar , takip ettiği yönetmenler benim de zevkle okuduğum ya da izlediğim eserlere imza atmışlar. Bu benim için şaşırtıcıydı.
Romanı okurken satır aralarında bahsettiği ( ve benden başka kim ilgileniyor bunlarla dediğim kitapların) , filmlerin ve kuramcıların karşıma çıkmasına da ayrıca mutlu oldum .Bir rock starı ile ortak noktamın olmasını keşfetmekten dolayı tanıdık birilerine rastlamış hissini çok defa yaşadım.
Kendisine olan ön yargılarımı da böylece sonlandırmış oldum.
July 14, 2024
Hızlı bir yaşam süren, istediği her kıyafete, kadına ve hakka sahip bir rock starın tükenmişliği, yalnızlığı ve acınasılığı.
Kitap hakkında ne yazabilirim bilmiyorum. İlginçti, dolu ama boştu. (Bence) ağır depresyon geçiren bir rock yıldızının hayatına bir bakıştı. Üzücüydü, depresifti, tek düzeydi ve beklentilerimin üstündeydi. Teoman gerçekten iyi bir iş çıkarmış.
Kitap okuduğumda bana bir şey katmasını beklerim çoğu zaman. Bu kitabın bir mesajı, aktarmak istediği bir fikir yoktu. İçinden ne alabiliyosan senindir, alamıyosan da alma zaten. Teoman’ın böyle bir derdi yok gibiydi. Açıkçası bu hoşuma gitti, kendimi hayatımda hiç görmediğim ve büyük ihtimal göremeyeceğim bir kişinin ruh dünyasında buldum, ve onun o günlük düşüncelerini okumak ordaymışım gibi hissettirdi, kitaptan kopmadım.
Teoman gerçekten böyle zamanlardan geçtiyse ki bu kadar yoğun yaşamadı belki ama kesinlikle buna benzer zamanlardan geçmiş olmalı çünkü kitaptaki duygular çok grafikti, yazık ona. Gerçekten bazen düşünürüm, çok zengin olsam, ünlü olsam nasıl hissederim diye. İlk başta güzel gelir, sonra bunla başa çıkamayacağımı hissederim, boşluk hissederim. Bilmiyorum züğürt tesellisi mi ama öyle olduğunu sanmıyorum. Timur karakterinin hayatı da bu düşüncelerimi doğrular nitelikteydi.
Kitabı okurken yönetmenler, kitaplar, markalardan bahsedilmesi hoşuma gitti. Güncel şeylerden bahsedilmesi ilgimi kabarttı.
3.5/5 veriyorum. ilginç bir deneyim, okunabilir.
Kitap hakkında ne yazabilirim bilmiyorum. İlginçti, dolu ama boştu. (Bence) ağır depresyon geçiren bir rock yıldızının hayatına bir bakıştı. Üzücüydü, depresifti, tek düzeydi ve beklentilerimin üstündeydi. Teoman gerçekten iyi bir iş çıkarmış.
Kitap okuduğumda bana bir şey katmasını beklerim çoğu zaman. Bu kitabın bir mesajı, aktarmak istediği bir fikir yoktu. İçinden ne alabiliyosan senindir, alamıyosan da alma zaten. Teoman’ın böyle bir derdi yok gibiydi. Açıkçası bu hoşuma gitti, kendimi hayatımda hiç görmediğim ve büyük ihtimal göremeyeceğim bir kişinin ruh dünyasında buldum, ve onun o günlük düşüncelerini okumak ordaymışım gibi hissettirdi, kitaptan kopmadım.
Teoman gerçekten böyle zamanlardan geçtiyse ki bu kadar yoğun yaşamadı belki ama kesinlikle buna benzer zamanlardan geçmiş olmalı çünkü kitaptaki duygular çok grafikti, yazık ona. Gerçekten bazen düşünürüm, çok zengin olsam, ünlü olsam nasıl hissederim diye. İlk başta güzel gelir, sonra bunla başa çıkamayacağımı hissederim, boşluk hissederim. Bilmiyorum züğürt tesellisi mi ama öyle olduğunu sanmıyorum. Timur karakterinin hayatı da bu düşüncelerimi doğrular nitelikteydi.
Kitabı okurken yönetmenler, kitaplar, markalardan bahsedilmesi hoşuma gitti. Güncel şeylerden bahsedilmesi ilgimi kabarttı.
3.5/5 veriyorum. ilginç bir deneyim, okunabilir.
September 15, 2024
Teoman’ın her şeyden, manasızca ne kadar sıkıldığını anlattığı, anlatırken de okuyanı sıktığı kitabı.
Söyleyecekleri, hakikaten güzel tespitleri, çok güzel cümleleri var. Ama onları art arda söyleyemeyeceğinden etrafına da bir şeyler yazmak gerekmiş ve sonuç hayal kırıklığı. Hayatta her şeye sahip olabilecek/olmuş insanların tatminsizliği 327 sf boyunca defaten yinelenerek, rutinler tekrarlanarak anlatılıyor. Yazındaki bu tekrarların da, kitabın esas konusu olan can sıkıntısını, Godot’yu bekleyişi vurgulamak gibi bir amaca hizmet etmekten çok uzak, yüzeysel bir işlevi olduğu gözden kaçmıyor. İyi bir kariyer, aile hayatı, anlamlı bir birliktelik, ün, yetenek, karizma vs her şeye sahipken bunları elinin tersiyle, “her şey çok boş” gibi dünyanın en banal bahanesiyle bir kenara iten bir adamın hayattan çocukça şikayetlerinin özeti. Timur’a göre kitapta bahsi geçen herkes salak, her şey değersiz.
Derinlikten yoksun, cümleleri olan ama anlatısı olmayan, adeta bir ergen bunalımı havasında, heyecansız bir orta yaş krizi hikayesi. Teoman şarkı yapsın, röportaj yapsın, konuşsun, biz hep dinleyelim, hak verelim, iyi ki var diyelim, hayranlığımız artsın. Ama böyle kitap yazmasın.
August 6, 2024
Sayın bay rock yıldız’ı bu Türk rock müziğini seven herkesin alıp okuyacağı bir roman. Romanın baş karakteri her ne kadar kurgu olsa da, bu iç sesi Teoman’ın iç sesinden okumamız romanın otobiyografik tarafını açık ediyor. Özellikle gençliğinde Taksim’in çeşitli mekanlarında Taoman’ı canlı dinlemiş, şarkılarıyla vakit geçirmiş 40lı şarlardakiler o yıllara dönecek.2000lerin rock şarkıcısı karizmasını sürdüren Teoman’ı zevkle okuyacak.Edebi açıdan janrının özelliklerini taşıdığı için eleştirilecek bir yanını görmüyorum.Anlatım tarzı ve romanın atmosferi açısından Leonard Cohen’e benzetebiliriz.
Keith Richards’ın Hayat, David Grohl’un Hikayeci gibi biyografik kitaplarının muadillerini Türk müzisyenlerinden de yazılması gerekiyor.Sadece kendi kalemlerinden ve hayalet yazarsız yazılacak her otobiyografinin büyük ilgi göreceğini düşünüyorum. Teoman da kendi iç sesini samimiyetle okuyucuya ulaştırıyor.
Keith Richards’ın Hayat, David Grohl’un Hikayeci gibi biyografik kitaplarının muadillerini Türk müzisyenlerinden de yazılması gerekiyor.Sadece kendi kalemlerinden ve hayalet yazarsız yazılacak her otobiyografinin büyük ilgi göreceğini düşünüyorum. Teoman da kendi iç sesini samimiyetle okuyucuya ulaştırıyor.
January 7, 2025
Teoman'ın müziklerini severim ama bu kitap ile resmen iğrendim ondan.
İçerik olarak şunları sıralayabiliriz: 1 kadınları aşağılamak, 2 penis, 3 küfür, 4 karamsarlık ve bunlar gibi daha başka başlıklar içeriyor, dizelge bu şekilde daha da uzayabilir. 3,5 sene de yazmış kitabı, 3,5 saatte yazılmış gibi, belki de daha az - kapak resmine daha fazla zaman harcanmıştır.
Kitap size hiç birşey kazandırmıyor ve hiç bir şekilde bir amacı yok, tamamen boş bir çalışma. Okumayın derim berbattı resmen, boş yere o kadar vaktimi harcadım. Acaba kitabı nasıl kurtaracak diye sonuna kadar zorlaya zorlaya okudum ve sonuç olarak kurtarmıyor hatta denemiyor bile.... Teoman lütfen kitap yazma, kitap yazmak sana göre değil.
Fasa fiso anı kitabını boş bulmuştum ama yinede okunabilecek bir kitaptı. Bu roman kitabının tanıtımları sebebiyle beklentim daha yüksekte idi, meğer tanıtım çalışmaları kitabın kendinden daha başarılıymış.
İçerik olarak şunları sıralayabiliriz: 1 kadınları aşağılamak, 2 penis, 3 küfür, 4 karamsarlık ve bunlar gibi daha başka başlıklar içeriyor, dizelge bu şekilde daha da uzayabilir. 3,5 sene de yazmış kitabı, 3,5 saatte yazılmış gibi, belki de daha az - kapak resmine daha fazla zaman harcanmıştır.
Kitap size hiç birşey kazandırmıyor ve hiç bir şekilde bir amacı yok, tamamen boş bir çalışma. Okumayın derim berbattı resmen, boş yere o kadar vaktimi harcadım. Acaba kitabı nasıl kurtaracak diye sonuna kadar zorlaya zorlaya okudum ve sonuç olarak kurtarmıyor hatta denemiyor bile.... Teoman lütfen kitap yazma, kitap yazmak sana göre değil.
Fasa fiso anı kitabını boş bulmuştum ama yinede okunabilecek bir kitaptı. Bu roman kitabının tanıtımları sebebiyle beklentim daha yüksekte idi, meğer tanıtım çalışmaları kitabın kendinden daha başarılıymış.
July 28, 2025
fasa fisoyu okudugumda baslayan teoman obsesyonumu bu aptal kitapla noktalıyorum teşekkürler.
cihangirde teomanı kovalayıp "niye yazdın ki bu kitabı, bi değişik tespit mi verdin, bi olay örgüsü mü verdin, bi karakter gelişimi mi verdin naptın" diye bağırmak istiyorum.
timur'un hayata dair nefretini justifike etme sebepleri gerçekten 18 yas seviyesinde ve kitabın yazılma şekli asırı gelişigüzel olmuş.
hayattaki tek arkadası volkanın bi anda ölmesi filan da ne alakaydı yani.
üstüne üstlük asırı klişe cheesy laflarla dolu. "bugün bu barın vestiyerine dertlerimi bıraktım"mış bi git ya.
sevgilisine "zaman geçmek bilmiyor" diyor, kızın cevabı:
"vakit bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyor dimi" hatta sonrasına bi tur daha böyle sarkı sözüyle muhabbet devam ediyo filan kafama sıkıcam
ayrıca kurgu olduguna da hiç inanmadım fasa fisodaki her seyle tutuyo :d
cihangirde teomanı kovalayıp "niye yazdın ki bu kitabı, bi değişik tespit mi verdin, bi olay örgüsü mü verdin, bi karakter gelişimi mi verdin naptın" diye bağırmak istiyorum.
timur'un hayata dair nefretini justifike etme sebepleri gerçekten 18 yas seviyesinde ve kitabın yazılma şekli asırı gelişigüzel olmuş.
hayattaki tek arkadası volkanın bi anda ölmesi filan da ne alakaydı yani.
üstüne üstlük asırı klişe cheesy laflarla dolu. "bugün bu barın vestiyerine dertlerimi bıraktım"mış bi git ya.
sevgilisine "zaman geçmek bilmiyor" diyor, kızın cevabı:
"vakit bir türlü geçmezken yıllar hayatlar geçiyor dimi" hatta sonrasına bi tur daha böyle sarkı sözüyle muhabbet devam ediyo filan kafama sıkıcam
ayrıca kurgu olduguna da hiç inanmadım fasa fisodaki her seyle tutuyo :d
This entire review has been hidden because of spoilers.
July 20, 2024
Uzun zamandır roman okumuyordum. Bu romanı da çok sevdiğim yazlık komşumuz, okumalısın diye verdi.
Sonda söyleyeceğimi yine başta yazayım, OKUMAYIN.
Ben her kitabı okuyun derim, bunu değil.
Bir Bukowski tarzı var, ama sadece kötü tarafları, yoksa onun akıcılığı veya anlatımındaki duruluk, hisleri size geçirmedeki becerisi veya içe işlemesi yok.
Benim yada belki de hepimizin içindeki karanlık tarafı anlatıyor. İnsanlara, kendine değer vermeyen bir profil, çevresini üzen, yakıp, yıkan bir karakter. Kendini zeki, okuyan, zengin ve başarılı, sermaye düşmanı tanımlarken, nefret ettiği şeylerin hasına dönüşmüş bir klişe…
Kendimi kötü hissettirdi.
Kısa cümleler, bol tekrar, olmaması gereken, zararlı bir karakter tarifi.
İnşallah kendini birebir yazmamıştır 😅
Sonda söyleyeceğimi yine başta yazayım, OKUMAYIN.
Ben her kitabı okuyun derim, bunu değil.
Bir Bukowski tarzı var, ama sadece kötü tarafları, yoksa onun akıcılığı veya anlatımındaki duruluk, hisleri size geçirmedeki becerisi veya içe işlemesi yok.
Benim yada belki de hepimizin içindeki karanlık tarafı anlatıyor. İnsanlara, kendine değer vermeyen bir profil, çevresini üzen, yakıp, yıkan bir karakter. Kendini zeki, okuyan, zengin ve başarılı, sermaye düşmanı tanımlarken, nefret ettiği şeylerin hasına dönüşmüş bir klişe…
Kendimi kötü hissettirdi.
Kısa cümleler, bol tekrar, olmaması gereken, zararlı bir karakter tarifi.
İnşallah kendini birebir yazmamıştır 😅
July 16, 2024
Knausgard’ın kokusunu hatırlaran kahramanımız Timur gününün çoğunu içkisine meze yaptığı sızlanmalar/ mırıldanmalar/ sayıklamalarla geçiriyor. Bu, hem metnin güçlü tarafını oluşturuyor hem de tekrara düştükçe yorucu tarafı oluyor.
Dialog içinde geçen “Telesektere konuşamayanlardanım” gibi Teoman’ın ikonik şarkılarına yapılan atıflara kıkırdadım, tadı damağımda kaldı. İlgilisinin yaz mevsiminde eşlikçi olarak ele alacağını düşündüğüm kitapta okuyucuyu etkileyecek analizler de var.
Teoman, şarkıları ve tavrıyla hayatıma çok şey kattı, çok severim; yazdığı romanla vakit geçirmenin sadece fikri bile eğlenceliydi. Sonuçta Teoman efendim; dinleriz, izleriz, okuruz! 😁
Dialog içinde geçen “Telesektere konuşamayanlardanım” gibi Teoman’ın ikonik şarkılarına yapılan atıflara kıkırdadım, tadı damağımda kaldı. İlgilisinin yaz mevsiminde eşlikçi olarak ele alacağını düşündüğüm kitapta okuyucuyu etkileyecek analizler de var.
Teoman, şarkıları ve tavrıyla hayatıma çok şey kattı, çok severim; yazdığı romanla vakit geçirmenin sadece fikri bile eğlenceliydi. Sonuçta Teoman efendim; dinleriz, izleriz, okuruz! 😁
August 21, 2025
Sayın Bay Rock Yıldızı
Teoman (1967, 57y)
https://youtu.be/FhVkXaZwQRI?si=ZK_46...
Bu kitap gerçeğin kurgusallığından bahseden sorgulamalarla dolu varoluşçu bir kitap..
Kitaptan şu cümle özetliyor bunu ..’gerçek yoktur.. yıllardır bildiğim şey… ne yazık ki… her şeyin KURGU olduğunu bilmek… lanet gibi bir şey’..
Kitapta kültür dünyasına da, sanata da, hatta kendine de inanmayan bir kurgusal rock star karakterinin savruluşlarını okuyoruz.
bu inanç kaybına rağmen müziğe ve performans sürecine düşe kalka da olsa devam eden Timur.. kendini bir sahtekar gibi görüyor.. inançları sorgulamak için yaratılmış bir karakterle karşı karşıyayız..
Teoman (1967, 57y)
https://youtu.be/FhVkXaZwQRI?si=ZK_46...
Bu kitap gerçeğin kurgusallığından bahseden sorgulamalarla dolu varoluşçu bir kitap..
Kitaptan şu cümle özetliyor bunu ..’gerçek yoktur.. yıllardır bildiğim şey… ne yazık ki… her şeyin KURGU olduğunu bilmek… lanet gibi bir şey’..
Kitapta kültür dünyasına da, sanata da, hatta kendine de inanmayan bir kurgusal rock star karakterinin savruluşlarını okuyoruz.
bu inanç kaybına rağmen müziğe ve performans sürecine düşe kalka da olsa devam eden Timur.. kendini bir sahtekar gibi görüyor.. inançları sorgulamak için yaratılmış bir karakterle karşı karşıyayız..
January 29, 2025
En son Emrah Serbes’in erken kaybedenler’ini okudugumda boyle hissetmistim. Ne bos hayatlar, ben bunu niye okudum…
Teoman’in Fasa Fiso’sunu sevmistim, samimiydi, ama bu kitabi ben bu kadar saat niye dinledim?
Bir de benim hayatim degil, ‘Timur’ hayali bir kahraman demis. Degil Teoman, okuyucu bunu yemez. Bir onceki kitabinda zaten anlatmistin. Olaylar belki birebir ayni degil, ama ben bu kitapta Cihangir sokaklarindan bildigim Teoman’i Timur olarak okudum.
Neyse, Fasa Fiso samimiyeti bulur muyum diye okumustum. Bulamadim… baska da bir beklentim yoktu.
Teoman’in Fasa Fiso’sunu sevmistim, samimiydi, ama bu kitabi ben bu kadar saat niye dinledim?
Bir de benim hayatim degil, ‘Timur’ hayali bir kahraman demis. Degil Teoman, okuyucu bunu yemez. Bir onceki kitabinda zaten anlatmistin. Olaylar belki birebir ayni degil, ama ben bu kitapta Cihangir sokaklarindan bildigim Teoman’i Timur olarak okudum.
Neyse, Fasa Fiso samimiyeti bulur muyum diye okumustum. Bulamadim… baska da bir beklentim yoktu.
Read
September 28, 2024"Sanat denen şey ne acaba? Eğlence ve para için yapılmayacaksa bir şey, amacı saygınlıksa, başka bir şey yapmakta fayda var. Zirzoplukla saygınlık dilenmek çok saçma. Sanatmış! Eser yaratacağım diye acı çekiyorsan hemen bırak. Kimsenin senden böyle bir talebi yok. Bedel medel ödeme. Ödüyorsan da benden saygı bekleme. Salak!"
December 28, 2024
Faso fiso Teoman’a saygımın 10 kat arttığı, kendisinin iyi yanıysa, bu kurgu da kendisin bastırdığı kötü yanını süslediği, ne düşünsem bilemediğim bir kitap.
Zeynep’le son karşılaşması, kendisinin iyi ve kötü yanlarının çarpışması gibi, bu kitaba denk geldiğim zamanın benim de Marcus Aurelius ile bozmuş olduğum zamana rast gelmesi beni düşündürdü kendim için :)
Hoşçakal sayın bay rock yıldızı ⭐️
Zeynep’le son karşılaşması, kendisinin iyi ve kötü yanlarının çarpışması gibi, bu kitaba denk geldiğim zamanın benim de Marcus Aurelius ile bozmuş olduğum zamana rast gelmesi beni düşündürdü kendim için :)
Hoşçakal sayın bay rock yıldızı ⭐️
January 11, 2025
okumuş olduğum ilk fictional autobiography oldu. bir çeşit alternatif bir hayat hikayesi fikrini oluşturdu.
kitaptaki ana karakteri yani Timur'u doğu ve batı arasındaki şiddetli bir çalkantının kurbanı olarak okudum. geçmiş ve gelecek olarak da yok yorumlanabilir bu iki farklı persona birbirini tamamlamaya çalışıyor gibi hissettim
kitaptaki ana karakteri yani Timur'u doğu ve batı arasındaki şiddetli bir çalkantının kurbanı olarak okudum. geçmiş ve gelecek olarak da yok yorumlanabilir bu iki farklı persona birbirini tamamlamaya çalışıyor gibi hissettim
Displaying 1 - 30 of 46 reviews