Wanneer Lucas Kathleen achterlaat op het huwelijksfeest van haar beste vriendin Liesbeth, slaat de twijfel ongenadig toe. Had ze Lucas mogen laten vertrekken nadat hij zo duidelijk zijn liefde voor haar had verklaard? Of liet ze hem gaan omdat ze bang was dat ze hem opnieuw kwijt zou raken? Kathleen komt vrij snel tot inkeer en reist Lucas achterna naar het zuiden van Frankrijk, maar daar verdwijnt haar laatste restje hoop op een toekomst samen. Totaal ontredderd keert ze terug naar huis.
Enkele dagen later wordt Lucas vermist. Al snel blijkt dat Kathleen de laatste is die hem gezien heeft. Alle ogen zijn op haar gericht wanneer er bewijzen worden teruggevonden van een gevecht in zijn huis in Frankrijk. Wanneer ze zelf ook nog bloed op haar kleren ontdekt en daar geen sluitende antwoorden op heeft, weet ze dat haar niets rest dan zelf op zoek te gaan naar de waarheid, voordat de politie dat doet.
Maar durft Kathleen het wel aan zichzelf in de ogen te kijken en te aanvaarden dat ze tot meer in staat is dan ze zelf ooit voor mogelijk had gehouden?
Anja Feliers is geboren op 31 augustus 1971 in Bilzen (Limburg). Ze groeide op in het dorpje Rekem (Lanaken). Daar woonde ze samen met haar vader en haar moeder, haar zes jaar oudere broer en met haar bomma en bompa.
Als kind vond je Anja meestal spelend op straat terug. Samen met haar vrienden bouwde ze hutten, speelde ze voetbal, zocht ze naar salamanders, raapte ze kastanjes... Als ze maar buiten kon zijn!
Op zevenjarige leeftijd ontdekte Anja de magie van boeken. Tijdens een week ziek-zijn bracht haar broer voor haar een stapel boeken mee uit de bib. Een wereld ging open. Sindsdien bezocht ze de bib wanneer die maar open was om haar portie leesvoer op peil te houden. Toen Anja elf werd stierf haar moeder aan een gemene ziekte. Een periode van grote eenzaamheid was het gevolg. Anja maakte een belofte aan zichzelf dat ze ooit een boek zou schrijven over het verlies van haar moeder.
Op eenentwintigjarige leeftijd vond Anja dat het tijd was om de belofte die ze gedaan had, waar te maken.
Ze schreef een boek over het verlies van haar moeder dat bestemd was voor de kinderen die zij ooit nog zou hebben. Het boek belandde in de kast waar het jarenlang zou blijven liggen.
Op een dag vertelde Anja aan een vriendin over het bewuste boek. Nadat deze vriendin het boek gelezen had, opperde ze het idee het eens op te sturen naar een uitgeverij. Dat zag Anja wel zitten, er was alleen één grote 'maar'. Het boek was té persoonlijk om zo te laten uitgeven.
Anja ging opnieuw aan het werk en maakte van het boek een fictief verhaal.
In maart 2004 debuteerde Anja met het herschreven boek dat jullie nu kennen onder de titel 'Donkere kamers'.
Anja woont nog steeds in Eigenbilzen. Boven de keuken, op haar schrijfzoldertje blijft ze schrijven.
Heb ik al gezegd dat ik hou van deze serie? Het is spannend en sexy!
In dit nieuwe verhaal van Kathleen Verlinden, waarbij wat voorkennis over haar verleden zeker een plus is, heeft ze het lastig. Ook met Mathijs is het misgelopen omdat ze teveel aan Lucas dacht. Als Kathleen op de bruiloft van haar beste vriendin Lucas weer tegen het lijf loopt, gaat ze hem achterna naar Frankrijk. Enkele dagen later komt ze helemaal in de war en met een hersenschudding weer thuis. Wat er precies gebeurd is weet ze niet meer maar als Lucas later als vermist wordt opgegeven, begint Kathleen zich wel af te vragen wat er aan de hand is. Ze vertrekt hals over kop weer naar Frankrijk om te onderzoeken wat er precies gebeurd is.
Volgens mij is dit het eerste deel waarin er geen bijpersonages op Kathleen haar expertise als psychologe willen beroep doen. Het hele boek draait om Kathleen zelf en Lucas uiteraard. Het is een boek waarin ik zelf ook al begon te twijfelen aan de onschuld van Kathleen. De auteur slaagt erin om je te laten meedenken over de verdwijning van Lucas en wat er gebeurd is met Kathleen waardoor ze zo verward was als ze hem de laatste keer gezien heeft. Maar ook andere personages zijn verdacht. Het verhaal is meeslepend en heftig als je net als ik meeleeft met het doen en laten van Kathleen.
Het is een boek waarin je als lezer van de hele reeks wel heen en weer geslingerd werd tussen Kathleen haar obsessie met Lucas en de hoop om hem snel terug te vinden.
Ik vond het boek helemaal anders dan de voorgaande en miste hier wel een beetje de psycholoog Kathleen. Ze loopt zichzelf helemaal voorbij omdat Lucas haar gedachten zo beheerst. Het einde van het boek slaat wel in als een bom. Ik vraag me echt af hoe het nu verder gaat.
Het boek heeft me zeker weer enkele uren leesplezier bezorgd. Ik hoop Kathleen terug te mogen zien nadat ze haar leven weer een beetje op orde heeft.
Het begint sterk met iemand met een hersenschudding annex gedeeltelijk geheugenverlies, onder het bloed en op de vlucht. Dan krijgen we een heel groot stuk navelstaarderij met stilaan stukjes geheugen die terugkomen en dan een zwakke climax die eerder een anti-climax blijkt en een stukje keukenmeidenroman om af te sluiten.
Het boek bestaat uit 3 delen (netjes Deel 1, 2 en 3 genoemd) waarbij Deel 3 slects enkele pagina’s behelst. Elk deel bevat enkele pagina’s vanuit het perspektief van de stalker/aanvaller. Die zijn duidelijk te herkennen aan het italic lettertype. De rest is vanuit het perspektief van hoofdpersonage Kathleen. Daar wordt aanvankelijk afgewisseld tussen passages uit het heden en – met een duidelijk aanduiding – het recente verleden. Daartussen ligt een zwart gat en dat zal al heel spoedig het cruciale moment blijken te zijn wanneer er iets vreselijks gebeurd is, wat Kathleen maar niet kan herinneren. Al is dat wel belangrijk voor haar om te weten of ze slachtoffer of moordenaar is. Het verhaal verloopt chronologisch na het zwarte gat en vanuit het heden en dan verder; en omgekeerd chronologisch van 10 dagen in het verleden naar het zwarte gat toe. Op een bepaald ogenblik ontmoeten die verhaallijnen mekaar, krijgt Kathleen haar geheugen terug en weet bijgevolg wat er echt gebeurd is. Tussenin zijn er korte flashbacks om haar seksrelaties in volgorde te kunnen plaatsen en een aantal andere aspekten uit de achtergrond van het verhaal te verduidelijken. Nadien komt er een grote scène waar Anja Feliers een stukje psychopatische thriller-spanning opvoert. Maar die resulteert dan al heel gauw in een tragische anti-climax.
Met iets minder drama-gehalte is een het een keukenmeidenromance van dertien in een dozijn. Maar als thriller ben ik dit - gelukkig – nog niet tegengekomen. Uniek dus.
Telkens er een verschillende (ex-)bedparter wordt geïntroduceerd verandert de plot. Kathleen zelf blijft door haar geheugenverlies en het indirect bewijs steeds een verdachte, haast alle andere medespelers die de reveu passeren lijken op een bepaald moment ook verdacht. Al weten we heel erg lang niet waarvan. Er is immers geen lijk. Maar doordat de pagina’s in italic lijken te komen van een ander persoon krijgen de plotwendingen weinig verdere aandacht.
Liebeth en Lennert lijken normale mensen die het beste voorhebben met hun vrienden. Al de anderen, inclusief Kathleen, die dan nog wel zelf psychologe is, lijken wel in meer of mindere mate psychisch labiel te zijn. De schrijfster besteedt hier heel wat aandacht aan – het is zelf essenstieel om er dit boekje mee te vullen – maar legt nooit echt het waarom uit. Wie de karakters apart bekijkt lijkt wel een inzicht te krijgen in de kaartenbak bij pscyholoog of psychiater. Maar door de fixatie op de kenmerken maar niet het waarom blijft ook dit erg oppervlakkig. Er is geen ontwikkeling en heel weinig diepgang. De abnormaliteit is een gegeven. Daar volgen logischerwijs gebeurtenissen uit maar daar blijft het ook bij. Erg oppervlakkig.
De locaties staan er letterlijk in en het verhaal zou nergens anders kunnen spelen zonder zijn context te verliezen. Het moet wel in deze tijd spelen door de afhankelijkheid van mobiele telefoons. En het moet zich wel afspelen bij de linkse deugdpronkers, niet enke gebaseerd op de vertolkte standpunten, maar wie anders zou de tijd en het geld hebben om op die manier schimmen na te jagen. Het is op die manier wel geloofwaardig.
Er zitten heel wat spannende elementen in. Het begint al met Kathleen die gewond, onder het bloed, vanuit Frankrijk naar Nederland moet bellen om te vragen om haar te komen halen en zo snel mogelijk de grens over te brengen. De teksten in italic van de moordenaar brengen telkens de spanning terug in het verhaal. De stukjes geheugen die terugkomen vullen telkens een ontbrekend stukje van de puzzel in en beperken het aantal verdachten (al is lang niet duidelijk waarvan ze verdacht worden). De romantische spanning ivm de volgende labiele sekspartner kan niet boeien in een thriller. Er wordt in de loop van het verhaal heel wat spanning gesuggereerd. Maar naargelang Kathleen haar geheugen terugkeert verdwijnt de spanning om niet meer echt terug te komen. Behalve uiteraard hetgevecht op leven en dood tussen de twee vrouwen die Luc als hun enige liefde beschouwen en daarvoor elke rivale willen doden.
Een boek van 300 bladzijden lijkt veel maar het blijkt wel heel erg veel blanco bladzijden te bevatten. En ook nog een heel groot lettertype te gebruiken met ook nog veel wit per bladzijde. Dat maakt het eigenlijk tot een pocket van minder dan 200 bladzijn en een bepaald niet erg klein lettertype. Kathleen is een pscyhologe, het verhaal speelt zich grotendeels in haar hoofd af, het taalgebraak is daarmee in overeenstemming. Net zoals de donkere, onduidelijke cover niet aanspreekt, is de rest van het verhaal ook nogal vlak en nietszeggend. Te veel aandacht gaat naar het rugzakje van Kathleen en blijkbaar iedereen in haar omgeving en te weinig naar de feiten. Welke vrouw blijkt dan ook telkens – uit grote liefde dan nog wel – terugkeren naar de man die haar dochter wou verkrachten?
Heel erg groot lettertype en veel wit – dus het las makkelijker en sneller dan ik vreesde. Er zat niks in dat mijn aandacht kon vasthouden, blij dat het uit was. Enorm teleurgesteld ivm de aankondiging op de achterflap “meest succesvolle vrouwelijk thrillerauteur van Vlaanderen”. Arm Vlaanderen.
Wauw! Eventjes een verkeerd spoor gevolgd maar dan … Fieuw. Vol spanning gelezen maar ook zoveel emoties van verdriet en kwaadheid heb ik gevoeld. Mooi pareltje alweer Anja!!
Boek op 3 dagen uitgelezen, leest ontzettend vlot. Korte hoofdstukken waardoor je steeds verder wil lezen. Heel leuk hoe het ‘nu’ en ‘10 dagen eerder’ dichter bij elkaar komen, dat zorgde voor speculaties en spanning!
Dit jaar viert Anja Feliers haar 20-jarig jubileum. Op haar palmares staan ondertussen 12 delen in de Kathleen Verlinden-reeks, 4 delen in de Caro Westerhof-reeks en 3 in de Dirty Little Secrets-trilogie. Dat maakt in totaal 19 boeken in bijna evenveel jaar.
Op het trouwfeest van Liesbeth en Lennert - Kathleens beste vriendin - duikt Lucas op. Hij laat Kathleen duidelijk weten dat hij nog steeds verliefd op haar is. En ook zij voelt dat hij nog steeds die gevoelens bij haar wakker maakt. Tot ze beseft dat ze het niet kan. Dat ze dit niet wilt!
Als Lucas de volgende ochtend vroeger dan verwacht vertrokken is naar zijn huis in Frankrijk, laat hij Kathleen ontredderd achter. In de knoop met zichzelf en de onverwachte reactie van Mathijs - haar ex-vriend - brengen haar van haar stuk.
Haar twijfels om Lucas achterna te reizen verdwijnen al snel in de prullenmand en ze rijdt richting Frankrijk. Ze moet en zal weten of er nog een toekomst is weggelegd voor hun twee. Alles loopt echter anders dan ze ook maar had kunnen vermoeden. Compleet van de kaart rijdt ze terug naar België.
Als daarna blijkt dat Lucas vermist is wijzen alle pijlen naar haar. Zij zag hem als laatste, maar door een black-out herinnert ze zich niets meer. Veel vragen en geen antwoorden. Ze moet zelf op onderzoek om te weten te komen wat er precies is gebeurd. Vindt ze zichzelf? Vindt ze Lucas?
Het verhaal is opgedeeld in cursief gedrukte hersenspinsels, een tegenwoordige tijd en flashbacks tot tien dagen terug. Dit zorgt ervoor dat je verder wilt lezen. Wie zit er achter de hersenspinsels, wat is er gebeurd met Kathleen en waar is Lucas?
Vanaf pagina één zit je in het verhaal. Het leven van Kathleen staat op zijn kop. Zijzelf moet uit te vissen hoe alles zo ver is kunnen komen. Als lezer blijf je een hele tijd in het ongewisse hoe de vork in de steel zit, maar de flashbacks zijn hier zeker een welkome meerwaarde.
Het verteltempo zit goed. Door de toegankelijke schrijfstijl leest dit boek vlotjes weg. De personages zijn herkenbaar neergezet en kunnen zo bij jou in het dorp wonen. Daarnaast schrijft de auteur filmisch. Je ziet moeiteloos elke ‘scene’ op je netvlies.
Feliers heeft een goed verhaal neergezet. Aan alles merk je dat zij een bedreven auteur is. Toch had ik deze keer geen klik met de personages. Voor mij was er te weinig diepgang in hun karakters en blijft het allemaal wat te oppervlakkig.
Desondanks kent deze auteur de kunst om de onderhuidse spanning die er is, gestaag op te drijven. Je wilt verder lezen. Bovendien durft Feliers het aan om op een tweesprong rechtdoor te gaan. De plot tart dan ook elke verbeelding !
VLUCHT heeft mij ettelijke, zinderende leesuurtjes bezorgd. Ik ben heel benieuwd naar het volgende deel in deze serie. Hoe gaat het verder met Kathleen Verlinden?
Wanneer Lucas opnieuw bij Kathleen is weggegaan, begint ze te twijfelen. Haar bindingsangst staat haar al heel lang in de weg en misschien is het tijd om de volgende stap te zetten. Ze gaat Lucas achterna naar Frankrijk, maar daar verloopt alles anders dan verwacht. Totaal verward keert Kathleen huiswaarts. Enkele dagen later blijkt Lucas vermist te zijn en is Kathleen de laatste die hem heeft gezien. Wanneer de politie sporen van geweld ontdekt, komt Kathleen in de kijker te staan. Ze heeft op veel vragen echter geen antwoord en er is maar één manier om de waarheid te achterhalen: terug naar Frankrijk en de confrontatie aangaan. De cover van Vlucht past heel goed bij de voorgaande boeken uit de blauwe reeks en ook de titel is treffend gekozen. Het boek heeft verschillende delen en start met cursief gedrukte tekst die iemands’ gedachten verwoorden, zonder dat de lezer weet wie de persoon in kwestie is. Dit brengt meteen wat onderhuidse spanning met zich mee. Daarna neemt Anja Feliers de lezer mee naar het heden, waarin hoofdpersonage Kathleen Verlinden, verwoord in de ik-vorm, totaal ontredderd met de wagen onderweg is. Een goed begin, want dit roept meteen vragen op, waarop de antwoorden niet meteen worden gegeven. Vervolgens wordt in het verleden gedoken, naar het moment waarop het vorige boek is geëindigd. De verdere uitwerking van de plot verloopt door wissels tussen deze drie situaties: heden, verleden en af en toe de gedachtegang van de nog onbekende persoon. Anja Feliers weet als geen ander hoe ze de psyche van haar hoofdpersonage dient neer te zetten: haar denken, haar gevoel en haar handelen. De lezer leert Kathleen Verlinden vanbinnen en vanbuiten kennen. De focus ligt ook echt op karakterontwikkeling. Waar in de voorgaande boeken er steeds een tweede verhaallijn was over één van de cliënten van Kathleen, richt de auteur deze keer alle aandacht op Kathleen Verlinden zelf. Dat maakt dit dit boek moeilijk apart te lezen is. Er is in deze serie al teveel gebeurd om bij dit verhaal te kunnen inpikken. De typische schrijfstijl van Anja Feliers kenmerkt ook dit twaalfde deel weer. Haar verwoordingen zijn uniek in de literatuur. Er zit ook een mooie plottwist in het verhaal verwerkt en dat is ook de aanloop naar de spanning die de verdere afloop zal bepalen. Zoals altijd blijft er ruimte voor een vervolg. Vlucht, net zoals de voorgaande boeken uit deze blauwe reeks, is een aanrader voor de fans van vrouwenthrillers en psychologische thrillers. Feliers lezen kruipt onder je huid! Bedankt, uitgeverij Pelckmans en Anja Feliers, voor het gesigneerde boek!
In dit 12 de deel van de Kathleen Verlinden reeks staat het verhaal totaal in het teken van Kathleen en Lucas. Wanneer Lucas tijdens het huwelijksfeest terug naar Frankrijk vertrekt omdat Kathleen nog steeds niet kan beslissen wat ze wil beseft Kathleen dat ze hun relatie toch nog een kans wil geven en reist hem na naar Frankrijk maar daar verloopt niet alles zoals ze gehoopt had. We lezen het verhaal met een tijdspanne van 10 dagen waarbij we een verwarde Kathleen met een hoofdwonde en totaal verward richting België zien rijden en anderzijds het verhaal vanaf het moment dat Lucas Kathleen alleen achterliet op het huwelijksfeest. Wat is er in die 10 dagen gebeurd en wanneer Lucas spoorloos blijkt te zijn wijzen alle vingers naar Kathleen want zij was de laatste persoon dat hem gezien heeft.
Ik las dit verhaal op vakantie en ik moet zeggen dat het boek redelijk rap uit was want het leest heel vlot en het einde liet mij een ogenblik lang als een versteend standbeeld zitten omdat ik van mijn melk was. Noem het maar een indigestie dat eventjes niet over ging en ik mij bleef afvragen of er nog een vervolg komt.
Ik vind het niet fijn om een boek in het reeks te lezen zonder dat op voorhand te weten. Niets op de achterflap wijst erop dat dit een tweede (?) boek is over Kathleen. Dit boek was zogezegd losstaand te lezen maar dat vind ik niet correct. Het gegoochel met personages, zonder diepgang, en abrupte verwijzingen naar eerder gebeurtenissen leverden een erg frustrerend gevoel op. Alsof je iets mist (wat dus gewoon ook het geval is). Bovendien geraakte ik niet in het verhaal. De schrijfstijl kon me niet beroeren.
Opnieuw een heel spannend boek, het leven van Kathleen blijft boeien en dit keer draaide het ook echt alleen om haar, er was geen patiënt met een verhaal. Ik heb genoten en benieuwd hoe het nu verder gaat...
Oh, wat was ik blij dat ik terug thuis kon komen bij de leuke personages uit de Kahtleen Verlinden-serie! Kathleen, Lucas, Julie, Liesbeth, Lennert, Matthijs... Ze zijn weer allemaal van de partij en deze keer wordt er in het boek volledig op Kathleen gefocust. In veel eerdere delen volgden we naast de verhaallijn van Kathleen ook nog een zaak, maar hier gaat de zaak over Kathleen. Dat maakt wel dat dit deel absoluut niet los te lezen is van de eerdere delen van de serie. Bij andere delen gaat dat wel, maar het lijkt me toch het leukste om bij het eerste deel te beginnen!
Verder vond ik Vlucht heel spannend geschreven, op een filmische manier en met korte hoofdstukken. Ik heb tijdens het lezen heel wat verschillende theorieën gehad, maar toch wist ik het einde niet te voorspellen! Ik vond dit twaalfde deel in de Kathleen Verlinden-serie erg tof, ik kijk al uit naar het volgende deel!
ik heb per ongeluk dit boek gelezen zonder te weten dat het deel 12 is van een serie. Dat verklaart voor een stuk waarom het in het begin heel erg moeilijk is met al die personages en hun onderlinge band.
Het verhaal zelf was ok, zonder meer. Ik heb al veel betere thrillers gelezen, maar ook slechtere.