Deepfake

by Μάκης Μαλαφέκας, Κώστας Σπαθαράκης (Editor), Εύα Πλιάκου (Editor)

Έπρεπε να γράψω ένα λάθος μυθιστόρημα. Ο αφηγητής παρασέρνει τον ήρωα σ’ όλα τα αδιέξοδα, σ’ όλα τα λάθη, τα περιγράφει και λάθος από πάνω, εκτιμά λάθος την εποχή του, τις καταστάσεις όλες, και στο τέλος ο ήρωας πεθαίνει γιατί δεν μπορεί να γίνει τίποτα άλλο. Και πεθαίνει κι ο αφηγητής. Όλοι. Πεθαίνουν όλοι με φριχτό τρόπο, το λάθος μυθιστόρημα ξεχνιέται, και μετά από χρόνια το βρίσκει σε καλάθι ένας άλλος αφηγητής. Κάνει πλέον μισό ευρώ, αλλά δεν το αγοράζει καν.

Genres: Fiction, Mystery, Noir, Greece, Literature

224 pages, Paperback

First published June 1, 2024

About the author

Ο Μάκης Μαλαφέκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Ασχολείται με τη λογοτεχνία και την ποίηση, το σχέδιο και τη ζωγραφική. Ζει και εργάζεται στο Παρίσι.

Reviews

[Χρυσόστομος Τσαπραΐλης · Rating 4 out of 5]

Θεσπέσιο page turner, αθηναϊκο (ως επί το πλείστον) καταιγιστικό νεονουαρ που καταπιάνεται με τρέχοντα θέματα (alt-right, μεταναστευτικό, gentrification), αλλά και με καταστάσεις και πρόσωπα που ακουμπάνε τη νεότητα των 35+ (ανάμεσα στα οποία και ο Φουσέκης!), με καμπόσα easter eggs που άπτονται της Αττικής γεωγραφίας. Μόνη μου ένσταση το κάπως φτωχό σε πληροφορία τέλος.

[Makis Dionis · Rating 4 out of 5]

Ο Μαλαφεκας καταθέτει την απογοήτευση του για ένα κόσμο που χάνεται. Έχει προλάβει την τελευταία ελεύθερη εποχή των σοβαρών ακουσμάτων κ διαβασματων, την εποχή που πήγαινες Κυκλάδες με 1500 δρχ εισιτήριο, την εποχή που έμοιαζε να έχει μέλλον που μας περίμενε όχι για την επιβίωση αλλά τη δημιουργία

Κ μετά ο ορυμαγδος του internet , των κινητών , του φαστ τρακ, παραδομένοι στην μοναξιά η/και στην εξουσία σ ένα κουλ γραφείο , μιας χώρας που ρημάζει, περιμένοντας τον αλγόριθμο να ορίσει του τι είναι κ τι δεν είναι . Deepfake κουλτούρας!

Τα Εξάρχεια του Κρόκου η απόδειξη, η αφετηρία στη διαδρομή της παράνοιας αλλά και η πηγή μιας κρυφής ελπίδας ότι δεν έχουν χαθεί όλα. Ακόμη.

[. . . _ _ _ . . . · Rating 3 out of 5]

Είχατε νουάρ και στο χωριό σας. Εξυπνακιστίκο, λίγο δήθεν, με σημαντική αναφορά για την πλοκή στον φαρσέρ Φουσέκη (!) - που αν και ίδιας ηλικίας με τον συγγραφέα τον ανακάλυψα μετά το ποντκαστ του Δημοκίδη-αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι υπάρχει ταλέντο εδώ και ενδιαφέρον στην πλοκή με urban αισθητική (με παράκαμψη στη Μεσσηνία). Εντάξει, οι χαρακτήρες δεν υπάρχουν (και όταν λέω "δεν υπάρχουν", εννοώ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, αλλά σε ποιο νουάρ υπάρχει αληθοφάνεια;) και γενικά η υπόθεση κλωτσάει από παντού, αλλά διάβασα κάτι με άποψη και αισθητική που σε κρατάει γερά ως το τέλος, έχοντας την εξυπνάδα να μην το ξεχειλώσει : σύντομο και παλπ, μακριά από τον κάθε "μπεσελερά" που νομίζει ότι πρέπει να γράψει 600 σελίδες για να κρατήσει το κοινό. Bonus point μια Εισαγγελέας Πρωτοδικών με κρυφές φαντασιώσεις (έπρεπε να φτάσω στο τέλος για να μάθω ποια ήταν η περίφημη φαντασιώση της Εισαγγελέως που "δεν είπε καν στον ψυχαναλυτή της". Σεξ πάνω σε δικογράφίες με έναν αστυνομικό διευθυντή; Όργια με τον συνήγορο υποστήριξης της κατηγορίας και υπεράσπισης ταυτοχρόνως;).
Τώρα βέβαια για το οι "χαρακτήρες δεν υπάρχουν" με ειδοποιούν από το κοντρόλ ότι Πατριαρχέας από τη Μεσσηνία με ξενοδοχεία υπάρχει στ' αλήθεια. Παραείναι σύμπτωση και πολύ θα ήθελα να το μάθει ο αληθινός Πατριαρχέας για να πάρω ποπκορν.
Ε ΡΕ ΚΑΤΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΣΟΥΝ

[Χρήστος Γιαννάκενας · Rating 5 out of 5]

Νουάρ παραλήρημα σε μορφή σάτιρας, όπως μόνο ο Μαλαφέκας ξέρει.

[Michael Kotsarinis]

Ένα πολύ σύγχρονο ελληνικό νουάρ με αρκετά κινηματογραφικά στοιχεία και πολλές αναφορές στην σύγχρονη κοινωνία με μια δόση σαρκασμού και αναζήτησης της γενιάς των χαμένων ευκαιριών.

Δείτε περισσότερα στο Ex Libris.

[Thanasis Stylianopoulos · Rating 5 out of 5]

"Νυχτερινή Αθήνα. Ένα τέρας που έζεχνε ηλεκτρική υγρασία και ψέματα μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι." (σ. 103)

Ένα πραγματικά πολύ καλό νουάρ για το σήμερα. Χωμένο βαθιά στον βούρκο της alt-right και της διαπλοκής της. Οι περιγραφές κοφτές και ρεαλιστικές. Νομίζεις ότι είσαι κι εσύ εκεί, στο κέντρο, στα Εξάρχεια, στην Καλλιθέα, στην Παραλιακή, στη Μεσσηνία, σε μια βίλα που (αρχικά) φαίνεται να έχει vibes "μεγάλου Γκάτσμπυ", απέναντι από μια γειτόνισσα που ερωτοτροπεί με μάσκα προστασίας, να ακούς ξανά τις φάρσες του Φουσέκη, να τρως στη μάπα τα fake news της Ακροδεξιάς, να πίνεις καφέ και να τρως ζελέ στον τελευταίο όροφο του Hondos στην Ομόνοια, να βλέπεις τα ΜΑΤ να κάνουν παρέλαση στα Εξάρχεια.

[Jordan Iordanis · Rating 4 out of 5]

Δεν ξέρω σε ποια κατηγορία εντάσσεται, noir, crime fiction, μάλλον το πρώτο, πάντως το βιβλίο ήταν εξαιρετικό. Ρυθμός που σε κρατάει, ωραίοι χαρακτήρες, ρεαλιστικοί διάλογοι, και δεμένη υπόθεση προσαρμοσμένη στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα - όπως κάνει εδώ και πολλά χρόνια ο Μάρκαρης. Θα ήθελα λίγο περισσότερες πληροφορίες στο τέλος, το οποίο αφήνεται (ελαφρώς) ανοιχτό, αλλά who cares? Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Απολαυστικότατο.

Βαθμολογία: 4.5/5.0

[Lazaros Karavasilis · Rating 5 out of 5]

Με το έργο του Μάκη Μαλαφέκα ήρθα σε επαφή πολύ πρόσφατα και μετά από μακρόχρονη παρότρυνση φίλου. Αναγνωστικά, με ελκύει το νουάρ, το νέο-νουάρ και το πόλαρ και δη το πιο πολιτικοποιημένο, αυτό που δεν επαφίεται αυστηρά στις κλασικές νόρμες της νουάρ λογοτεχνίας. Έτσι, η περσινή πρώτη μου επαφή με το ‘Μη Λες Κουβέντα’, συμπληρώθηκε από την φετινή ανάγνωση της χαλαρότερης ‘Μεσακτής’ και του πιο σοβαρού ‘Deepfake’, ολοκληρώνοντας την τριλογία με τον Μιχάλη Κρόκο, alter-ego του ίδιου του συγγραφέα.

Ήδη από τις πρώτες μέρες κυκλοφορίας του βιβλίου γνώριζα πως η θεματική του Deepfake θα είχε επίκεντρο την ακροδεξιά, την εναλλακτική δεξιά (alt-right) και τις σύγχρονες ελληνικές εκφάνσεις της, όχι ασύνδετες απο τις παγκόσμιες μεταμορφώσεις του συγκεκριμένου χώρου. Επαγγελματικά μιλώντας, αυτός ο χώρος βρίσκεται συνέχεια στο επίκεντρο μου, λογοτεχνικά μιλώντας, το νουάρ μ’αρέσει, πιστεύω πως ήταν θέμα χρόνου να εξερευνήσω τη νέα και σαφώς πιο επικίνδυνη περιπέτεια του Μιχάλη Κρόκου.

Συνεπαρμένος απο τη ροή της γραφής, όπως άλλωστε οφείλει να είναι ένα σωστό page-turner, έδωσα έμφαση στην ίδια την αφήγηση και στην επίλυση ενός άλλου μυστηρίου, με εξαφανίσεις, femme fatales, και τα λοιπά γνωστά στοιχεία του νουάρ. Στη πορεία όμως συνειδητοποίησα τον εργαλειακό τρόπο με τον οποίο επιστρατεύεται η συγκεκριμένη λογοτεχνική δομή για να μιλήσει για κάτι πολύ βαθύτερο: την μορφή της εκσυγχρονισμένης alt-right στην Ελλάδα σήμερα. Θα πει κανείς πως αυτό ήταν ήδη γνωστό από την περιγραφή του βιβλίου. Αυτό όμως που δεν ήταν γνωστό, είναι η υπόγεια διαβρωτική δικτύωση της alt-right και ο αντίκτυπος της στο συνολικό πολιτικό σώμα, δηλαδή την ίδια την κοινωνία.

Το Deepfake έρχεται να δείξει αυτή τη νέα συνθήκη που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια στα καθ’ημάς και σχηματίζει και μια ακούσια (ίσως) αντιπαραβολή με τη σχετικά πρόσφατη ακροδεξιά παρουσία στην Ελλάδα. Οι μέρες όπου οργανωμένα γκρουπούσκουλα της Χρυσής Αυγής τρομοκρατούσαν με ωμή βία τους δρόμους της χώρας, φαίνεται να ανήκουν σε ένα αρχαϊκό παρελθόν και έχουν δώσει τη θέση τους σε μια ακροδεξιά με φιλικό πρόσωπο, κουστουμαρισμένη, και με λάπτοπ στο χέρι αντι για ρόπαλο. Οι φωνές και τα συνθήματα έχουν αντικατασταθεί απο την εργαλειοποίηση της κολτούρας των memes (meme culture), απο την υπεροπλία που μπορεί να παρέχει το ίντερνετ και οι διαδικτυακοί μικρόκοσμοι για τη διάχυση της ρητορικής του μίσους, ενώ η βία έχει γίνει πιο στοχευμένη. Με λίγα λόγια, η ακροδεξιά έχει γίνει πιο στρατηγική, πιο έξυπνη και σαφώς πιο επικίνδυνη.

Καθώς ο Μιχάλης Κρόκος βυθίζεται όλο και περισσότερο σε αυτό το κόσμο, γίνεται όλο και πιο φανερή η σύζευξη μεταξύ σύγχρονης alt-right και θεμελιακών στοιχείων της ελληνικής ακροδεξιάς, μια ανίερη συμμαχία μεταξύ των νέων μεθόδων και μιας παλαιακής αντίληψης για το έθνος. Εκεί, όπου ο νέος κόσμος μιλάει για την ακροδεξιά επιτάχυνση της καταστροφής του ανθρώπινου πολιτισμού (far-right accelerationism), οι παλαιοί καταφεύγουν στις αρχές της πατριδοκαπηλίας με την μακραίωνη ιστορία τους. Σε ένα χαρακτηριστικό σημείο του βιβλίου, το κεφάλι της alt-right οργάνωσης δηλώνει πως θέλει να πουλήσει πίνακες με αρχαιοελληνικό θέμα, ζωγραφισμένους με κάρβουνο, απο τα αποκαϊδια όλων των κτηρίων που έγιναν στάχτη τη περίοδο 2008-2012, απο τις ‘θλιβερές μειοψηφίες και τα μπάχαλα’. Η οδύνη γίνεται ευκαιρία, ένα προϊόν στα χέρια αυτών ��ου πουλάνε πατρίδα, για να καταλήξει ένα vintage σουβενίρ, μασκαρεμένο ως σοφιστικέ τέχνη. Τα αρχαία αντικαθίστανται από τα νέα, αλλά η ακροδεξιά έχει σταθερή προσήλωση στην εκμετάλλευση του πόνου, του έθνους, και όλων των άλλων χαρακτηριστικών στοιχείων της. Εκεί που οι νεότεροι χειρίζονται τη νέα τεχνολογία πιο έξυπνα και με μεγαλύτερο αποτέλεσμα, οι παλαιοί καταφεύγουν σε ψηφιακά επεξεργασμένους σκανδαλοτραφείς εκβιασμούς. Αυτή η συνεργασία όμως επιτρέπει την μεγαλύτερη διεύρυνση της ακροδεξιάς στο μεγαλύτερο δυνατό ακροατήριο.

Ο Μαλαφέκας καταφέρνει με αυτό το τρόπο να παρουσιάσει μια σύγχρονη ακτινογραφία της ελληνικής alt-right, ενός κράματος μεταξύ τοπικών ιδιαιτεροτήτων και διεθνών τάσεων που δεν παύει να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Το Deepfake δεν είναι ένα απλό tech-noir, αλλά μια σήμανση κινδύνου για τον ακροδεξιό χώρο που παρεισφρέει δίπλα μας, στις χαραμάδες της ίδιας της κοινωνικής ζωής, χωρίς να γίνεται καν αντιληπτός. Αυτή ίσως να είναι και μια απο τις μεγαλύτερες σύγχρονες επιτυχίες του.

[Κρίτων Γρηγοράκης · Rating 3 out of 5]

(+)
Ενδιαφέρουσα γραφή, πλούσια, ξεχωριστή.
Ενδιαφέροντες ήρωες, ωραία ανεπτυγμένοι.
Αγωνία και δυνατή "δραματουργική εξέλιξη" μέχρι τέλους.
Ενδιαφέρον νουάρ / αστυνομικό / κοινωνικό

(-)
Κλείνει συνωμοτικά το μάτι σε πολύ συγκεκριμένο κοινό, συγκεκριμένες γενιές με πολύ συγκεκριμένα ερεθίσματα. (π.χ. όντας ελαφρώς μεγαλύτερη γενιά από τον συγγραφέα - τον Φουσέκη, που παίζει "κεντρικό ρόλο" στην πλοκή, από σπόντα και μόλις προσφάτως τον γνώρισα. Το τι ήταν και οι φάρσες του ήταν το inside joke μια γενιάς και μόνο αυτής).
Έχει αρκετά εξυπνακίστικο χιούμορ.
Κάπου γίνεται χαοτικός και κουραστικός στο να καταλάβεις τι γίνεται - και αν το χάος είναι στο κεφάλι του ήρωα (σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση) - ο αναγνώστης δεν φταίει να το υποστεί σε βαθμό τέτοιο. Κουράζει με αναφορές σε πρόσωπα / πράγματα / καταστάσεις άγνωστα - χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις - που σε μπερδεύουν και ψάχνεις να βγάλεις άκρη.

[Nikos Tsentemeidis · Rating 5 out of 5]

Ελληνικό noir

[Nikos Gian · Rating 5 out of 5]

Ατμοσφαιρικό, σκοτεινό στους δρόμους της Αθήνας. Διαβάζεται απνευστί.

«Εντός του αντεστραμμένου κόσμου, η αλήθεια είναι μια στιγμή ψεύδους».

[Sevi Salagianni · Rating 2 out of 5]

Γιατί πάτε και κάνετε hype στα social με τέτοια βιβλία και την πατάμε εμείς;

[Xenia Germeni · Rating 4 out of 5]

"Κοιμήσου τώρα", είπε κι ακούμπησε το χέρι της στο μέτωπο μου. "Κοιμήσου, Κροκετ. Κοιμήσου". Το τελευταίο δεν μπορεί να το είχε πει η Ρεβέκκα. Δεν μπορεί". -Μάκης Μαλαφεκας, Deepfake, αντίποδες, 2024....ΥΓ για όσα συμβαίνουν στα παιδιά που γεννήθηκαν το 73, 74, 75 και σήμερα ζουν το συλλογικό και ατομικο Deepfake που τα εθρεψε...Χθες βράδυ περπατούσα στα αυγουστιατικα Εξάρχεια και κάθε φορά σκεφτόμουν πόσο φάση έχει όλο αυτό που συντρέχει. Το άκυρο. Ο Κρόκος από την άλλη ζει όπως οι περισσότεροι αρσενικοί με λίγο μυαλό αλλά καμένα γκάζια σαν το Ίμπιζα. Λάτρεψα τα βιβλία του αλλά πιο πολύ ζήλεψα που είχε μια φίλη. Τη Ρεβέκκα. Για μένα η Ρεβέκκα είναι όλα όσα ονειρεύονται οι μοναχικοί και ρομαντικοί και καμμένα να βρεθεί στο δρόμο τους και να τους δωσει τρυφερότητα, φροντίδα και αγάπη αλλά δεν τολμούν. Όσο για μένα θα συνεχίζω τις διαδρομές του βιβλίου που γίνονται πλέον ρουτίνα και κρυψώνα και εύχομαι να βρω μια Ρεβέκκα να με φιλήσει και να μου κεράσει πρωινό στο Chancellor χωρίς να είναι Deepfake όλο αυτό.

[Zozetta · Rating 4 out of 5]

*3,5

[Booklists_ Catherine · Rating 4 out of 5]

Για να σας ξεκινήσω από τον τίτλο του βιβλίου, Deepfakes είναι εικόνες, βίντεο ή ήχοι που έχουν επεξεργαστεί ή δημιουργηθεί χρησιμοποιώντας τεχνητή νοημοσύνη, εργαλεία που βασίζονται σε AI ή λογισμικό επεξεργασίας ήχου-βίντεο. Ο συγγραφέας με πολύ ωραία γραφή και έξυπνη πλοκή αναλύει ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, μια κυβέρνηση συμφερόντων και πελατειακων σχέσεων. Στα μάτια μου ένα έξυπνο πολιτικό μυθιστόρημα που για όσους έχουν διάθεση ,αναλύει πολύ εύστοχα όσα ζούμε εμφανίζοντας τα από μια πιο εσωτερική σκοπιά. Μου άρεσε πολύ. Από εμένα είναι ναι.

[Sofia · Rating 3 out of 5]

Λατρεύω να διαβάζω την Αθήνα και την σύγχρονη Ελλάδα μέσα από τις περιγραφές στις ιστορίες του Μαλαφέκα.
Περνάω σούπερ διαβάζοντας αλλά η πλοκή δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα.

[Torteleni · Rating 4 out of 5]

4.5 ⭐

Ένα ιδιαίτερα σύγχρονο βιβλίο που δημιουργεί μεν μια αμφιβολία για την διαχρονικότητα του, και δεν προσπαθεί να σε βάλει μέσα στο περιβάλλον του, αφού βρίσκεσαι ήδη. Περιγραφές και σχόλια που καθένας μας αναγνωρίζει για τα Εξάρχεια και την κουλτούρα τους μέσα από μία πολύ απλή και εύκολη γραφή. Το τέλος του βιβλίου δεν με ευχαρίστησε καθόλου κυρίως γιατί σε όλο το εύρος του ο Μαλαφέκας, και κατά συνέπεια ο μάλλον-αρκετά-όμοιος πρωταγωνιστής Μιχάλης Κρόκος, δηλώνει την δυσανασχέτιση του για την εποχή που ζούμε και τον τρόπο λειτουργίας τόσων πραγμάτων. Δεν χρειάζεται όλες οι ιστορίες να έχουν happy ending ή να λύνονται όλα τα προβλήματα. Για εμένα ήταν απαραίτητη μια κάποια πίκρα στο τέλος και όχι η μορφή ενός ξελαφρωμένου "ήρωα".

Παρά ταύτα ο Μαλαφέκας τα κατάφερε, με κέρδισε, πέρασα πολύ καλά και σίγουρα θα διαβάσω κι άλλα μυθιστορήματα του.

[chillyayaka · Rating 5 out of 5]

Είπα επιτέλους να διαβάσω κάτι από Έλληνα συγγραφέα. Και ήμουν τυχερό. Εντάξει με εκδόσεις αντίποδες δεν χάνεις βέβαια, δεν ρίσκαρα πολύ. Πολύ σύγχρονο, πολύ γρήγορο βιβλίο. Ένα σημείο που με ξένισε το σώσε, το καράσωσε. Όποτε γενικά ναι, από εμένα είναι ναι, φύγαμε.

Θα τολμήσω να πω και το εξής. Για όσες ρομαντικές ψυχές έχετε διαβάσει Μπαρρό θα τολμήσω να κάνω την αναλογία ότι ο Μαλαφέκας γράφει σε ελληνικό και αστυνομικό πλαίσιο με τον τρόπο που γράφει ο Μπαρρό στο γαλλικό και ρομαντικό. Να το το είπα, σταυρώστε με.

[Leonidas Moumouris · Rating 4 out of 5]

Στο τρίτο βιβλίο με ήρωα τον Μιχάλη Κρόκο, βρίσκω τον ήρωα λίγο κουρασμένο. Σαν να έχει κατεβάσει ταχύτητα. Η απογοήτευση για το παρόν, για το ποιοι κινούν τα νήματα στο παρασκήνιο, για τη γενιά του και την εξέλιξη της είναι εμφανής. Δεν ξέρω αν είναι εσκεμμένο αλλά ο Κρόκος εδώ φαίνεται να χάνει ορμή και ο ίδιος ο Μαλαφέκας γράφει παραληρηματικά με συνέπεια όποιος δεν είναι κάποιας ηλικίας ή υποψιασμένος τέλος πάντων να τον χάνει.
Όπως και να έχει το Deepfake είναι το λιγότερο fun βιβλίο της τριλογίας . Γέλασα λιγότερο αλλά αυτό μπορεί και να συνέβη γιατί αυτός ήταν ο στόχος.

[Georgina Koutrouditsou · Rating 3 out of 5]

Πριν την ανάγνωση του βιβλίου είχα ακούσει και διαβάσει διάφορες συνεντεύξεις του συγγραφέα.Νομίζω ότι τον λάτρεψα τόσο πολύ,που όταν διάβασα τελικά το 3ο του βιβλίο,αντί για το πρώτο,λίγο έμεινα άφωνη...γιατί δεν περίμενα έναν παραληρηματικό λόγο με ακραίες εικόνες και καταστάσεις,με μια έντονη προφορικότητα του γραπτού λόγου και τελικά με ένα συμπέρασμα ότι τι;!

Τελικά στη Λογοτεχνία αναμετριόμαστε με τον αληθινό εαυτό μας,που λέει και ο Κούρτοβικ!

Ωστόσο,έχω σκοπό να διαβάσω και τα 2 προηγούμενα έργα του,γιατί δεν μπορεί να έπεσα τόσο έξω με τον συγγραφέα και να με "παρέσυρε" το εκπληκτικό υφάκι/λεξιλόγιο του που είχε στις συνεντεύξεις!

[Vasilis Kalandaridis · Rating 5 out of 5]

Πάει και η τριλογ��α του Μιχάλη Κρόκου που με κράτησε παρέα για όλο τον Αύγουστο.Κάπου έμαθα ότι ο Μαλαφέκας θα την σταματήσει εδώ την ιστορία και στενοχωρήθηκα

[christina · Rating 2 out of 5]

*2.5
Ίσως δεν ήμουν εγώ το target demographic για αυτό το βιβλίο όμως πραγματικά με άφησε με ένα ερωτηματικό...

Η πλοκή είχε τη δυνατότητα να είναι πολύ ενδιαφέρουσα, και το βιβλιο πραγματευτηκε ενδιαφέροντα θέματα ,για τα οποία ίσως δεν θα ειχα ευκαιρία να διαβάσω αλλιώς, όμως νιώθω ότι χάθηκε το potential.. Διαβάζοντας αρκετές φορές χανόμουν και χρειαζόταν να ανατρέξω και να ξαναδιαβάζω κάποια σκηνή πράγμα που κατάντησε κουραστικό -- ειδικά όταν επρόκειτο για βασικούς χαρακτήρες (μπορεί εγώ να είμαι τρελή αλλά ακόμα δεν είμαι σίγουρη ποιος είναι ο Φουσέκης..) Γενικότερα ο τρόπος που μίλαγαν οι χαρακτήρες θα έλεγα φαινόταν αφύσικος-προσποιητός. Το "αποκορύφωμα" ήταν το τέλος... αλήθεια εκνευριστηκα πολύ ένιωσα ότι...τίποτα.. δεν είχε κάποια κορύφωση - ή έστω εγώ δε το έπιασα.

[Γιώργος Μαντάς · Rating 5 out of 5]

Ο ορισμός του απολαυστικού μυθιστορήματος.
Από τη μία με εκνευρίζει επειδή ξέρω ότι όλα αυτά συμβαίνουν γύρω μας, όλοι αυτοί οι ισχυροί και διεφθαρμένοι ήρωες του Μαλαφέκα υπάρχουν στ' αλήθεια, όλη αυτή η ακροδεξιά σαπίλα ζει και βασιλέυει δυστυχώς κι αποκτάει όλο και περισσότερη δύναμη, από την άλλη όμως ο Μάκης Μαλαφέκας γράφει με τόσο ξέφρενο τρόπο, τόσο διασκεδαστικά, με πικρό χιούμορ, ωραίες περιγραφές της Αθήνας μας, βάζει έξυπνες και αμφίσημες ατάκες στο στόμα των ηρώων του και το βιβλίο γίνεται ένα άψογο απολαυστικότατο ανάγνωσμα.
Πραγματικά ενθουσιάστηκα.
Επίσης το βιβλίο δείχνει πόσο στημένες είναι οι ειδήσεις που διακινούνται στα social, πώς παίζεται όλο αυτό το παιχνίδι.
Άκουσα σε μια συνέντευξη που είπε ο συγγραφέας ότι ολοκληρώνοντας το μυθιστόρημα το διάβασε δυνατά μαζί με τον εκδότη του ώστε να γίνει η επιμέλεια.
Πραγματικά είναι ένα βιβλίο με έντονη προφορικότητα, άνετα γίνεται ταινία μεγάλου μήκους, παράλληλα όμως δεν χάνει και την λογοτεχνικότητά του το κείμενο, είναι προορισμένο για να διαβάζεται αλλά έχει έναν δικό του ρυθμό.
Ο τρόπος γραφής του κειμένου επιβάλλει στον αναγνώστη συγκεκριμένο τονισμό των λέξεων κι ειδικά στα σημεία των διαλόγων ο αναγνώστης πρέπει να τους διαβάζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να τονίζεται η οργή, η χαλαρότητα ή ακόμα και η ανεπαίσθητη (ή και η έντονη) ειρωνεία που υπάρχει πολλές φορές στις ατάκες.
Αυτό είναι πολύ διασκεδαστικό για μένα παρόλο το πικρό θέμα του βιβλίου.
Ωραίος τύπος ο κεντρικός ήρωας Μιχάλης Κρόκος, δεν έχω διαβάσει τα δύο βιβλία που προηγήθηκαν με τις περιπέτειές του αλλά τον συμπάθησα ήδη αρκετά.
Τέλειο βιβλίο. Θα το ξαναδιαβάσω άνετα και με μεγάλη χαρά.

[Maximos Giannis · Rating 3 out of 5]

The story flows like water. I would say the style of writing is the book equivalent of a ‘one take’ movie. From beginning to end, the writer made me feel like I was the main character in the book, going through the storyline like playing a first-person video game. All that is evidenced by the fact that it took me two days to finish the book, while normally I take weeks or even months to complete a regular book.

Coming from Athens, Greece but having lived most of my life abroad, I appreciated the colourful but realistic descriptions of Athens’ different neighbourhoods, from the hectic traffic and heat in the center to the craziness of the seaside and the various graphic cafes, bars, and hotels all over.

Until about halfway, I was equally captivated by the storyline. However, it does become too much at some point, and although in the end the author attempts to tie everything back together, I feel like he opened the story up too much to be able to conclude in only 200 pages.

I finished the book with questions like “so what happened to him” and “what about that”, and I hate when books/movies do that, which is why I deducted two stars, but other than that a great book.

[George Makridakis · Rating 3 out of 5]

Νέο-νουάρ στην Αθήνα του covid, αυτή τη φορά με πυρήνα την παραπληροφόρηση στα social, την alt-right και την κουλτούρα των incels. Ενδιαφέρουσες όλες οι θεματικές, ο γνωστός γρήγορος αλλά σταθερός ρυθμός του Μαλαφέκα, page turner σε κάποια σημεία.
Μου άρεσε αρκετά μέχρι τα 2/3, στη συνέχεια βρήκα μελό και αταίριαστη την ιστορία της Καλλίστα, και εντελώς αχρείαστη τη σύνδεση με το Φουσέκη.

Οι cultural αναφορές είναι πολύ συγκεκριμένες, κι έτσι λειτουργούν και προς τις δύο κατευθύνσεις:
από τη μία φτιάχνουν ένα κάποιου είδους χρονογράφημα της Αθήνας του 2022, των Εξαρχείων, της κουλτούρας των 40+, από την άλλη όμως τέτοιου είδους αναφορές έχουν πάντα το πρόβλημα ότι στενεύουν τα όρια του βιβλίου, τόσο χρονικά όσο και χωρικά, το κάνουν πολύ εφήμερο.
Συγκεκριμένα κομμάτια είναι εντελώς irrelevant για όσους δεν έχουν επαφή με τα Εξάρχεια, ή για όσους δεν μεγάλωσαν με τις φάρσες του Φουσέκη.

[Kostantis Papadakis · Rating 4 out of 5]

Το Deepfake του Μάκη Μαλαφέκα είναι ένα νουάρ με κοφτές φράσεις, έντονο ρυθμό και μια πίεση που σε σπρώχνει να γυρίζεις σελίδες. Σκληρό, σκοτεινό, με την αίσθηση ότι η ίδια η αφήγηση σε κυνηγά.

Η Ελλάδα του 21ου αιώνα παρουσιάζεται σαν μια σκηνή όπου κυριαρχούν δίκτυα εξουσίας, παρακρατικοί μηχανισμοί, τεχνητή νοημοσύνη και fake news. Ο ήρωας, ο συγγραφέας-αντιήρωας Μιχάλης Κρόκος, μπλέκει σε ένα παιχνίδι εξαπάτησης, όπου τα deepfakes και η παραπληροφόρηση γίνονται όπλα χειραγώγησης. Συναντάς όλες τις κλασικές φιγούρες του νουάρ – μοιραία γυναίκα, κυνικούς διαλόγους, υπόκοσμο..

Ο Μαλαφέκας καταφέρνει να φτιάξει ατμόσφαιρα ζωντανή και σκοτεινή, να περάσει πολιτικά και κοινωνικά σχόλια για τη σημερινή Ελλάδα, χωρίς να χάνει την αίσθηση του ρυθμού.

Ακροβατεί μεταξύ του θρίλερ και του πολιτικού δράματος.

[Michael Sfakianos · Rating 3 out of 5]

Ένα νέο νουάρ, όπως το χαρακτήρισαν κι άλλοι, βιβλίο το οποίο διαβάζεται γρήγορα. Οι millennials, ειδικά οι μεγαλύτεροι, θα ταυτιστούν με τις αναφορές του συγγραφέα, ειδικά σε ό,τι αφορά την Αθήνα που αλλάζει. Χρησιμοποιεί στοιχεία της pop και της underground κουλτούρας, κάτι που προκαλεί την ταύτιση του αναγνώστη. Ευτυχώς για το βιβλίο, δεν το κάνει φτηνά αλλά πιστευτά.

Το πρόβλημα μου με τη συγκεκριμένη νουβέλα ήταν ότι δεν ήταν ιδιαίτερα πιστευτό το στόρυ: ο συγγραφέας το άνοιξε πολύ (alt-right οργανώσεις, αθηναική μαφία, επιχειρηματικά συμφέροντα, δικαστικό και εκβιασμοί) και το έκλεισε λίγο άτσαλα και όχι πολυ ρεαλιστικά.

Ενδιαφέρον ανάγνωσμα, φοβερή η αισθητική του βιβλίου από τις εκδόσεις Αντίποδες, αλλά σε γενικές γραμμές περίμενα κάτι πιο μεστό.

[AndreasRaptis · Rating 4 out of 5]

Ίσως είναι λάθος εκτίμηση τα 4* για το Μεγάλο Ελληνικό Μυθιστόρημα του 21ου αιώνα, όπως θα αποφανθεί η γκουντριντς ιντελιγκέντσια του 2070. Πέρα από τα προφανή - απίστευτη γλώσσα, τρομερή αθηνουρμπανίλα, ευφυής αφήγηση, φοβερή αποτύπωση του τσάιτγκαιστ - το εύθυμο νουάρ του ΜΜ έρχεται να συνδέσει με αυτή την αόρατη λογοτεχνική κλωστή το βακαλοπουλικο σύμπαν με το Τώρα. Η Υπόθεση Μπεστ Σέλλερ και οι Πτυχιούχοι το 2024, αυτό θα ήταν το ύφος. Ακόμα και οι βίοι των συγγραφέων έχουν την ίδια φόδρα - Νεάπολη Εξαρχείων, Παρίσι, βιβλιοφιλ και μουσικό χαρμάνι, στριτ μπιτ ποιητική, χαμένα κορμιά με οικονομική άνεση, ωραίοι και ανεξάρτητοι παρατηρητές της αθηναικης μεθορίου. Όχι, είναι για 5* - μάρτυς μου το μέλλον: word of mouth θρίαμβος και συνεχείς επανεκδόσεις

[Natasha Anastasiou · Rating 4 out of 5]

Δεν περίμενα ότι το Deepfake θα με απορροφήσει τόσο, αλλά από τις πρώτες σελίδες ένιωσα πως διάβαζα κάτι ζωντανό και επίκαιρο. Ο ρυθμός είναι καταιγιστικός, οι διάλογοι ρεαλιστικοί, και η ατμόσφαιρα της σύγχρονης Αθήνας αποτυπωμένη με τρόπο που σε βάζει κατευθείαν μέσα στις σκηνές. Μου άρεσε ιδιαίτερα το πώς ο Μαλαφέκας μπλέκει το νουάρ με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα χωρίς να χάνει την αφηγηματική του ένταση· διαβάζεται σαν κινηματογραφική εμπειρία. Αν και θα ήθελα κάπου κάπου λίγη περισσότερη «σαφήνεια» σε μερικά σημεία, αυτό δεν με ενόχλησε πραγματικά, γιατί η γραφή έχει τόση δύναμη που δεν σε αφήνει να το αφήσεις από τα χέρια σου. Συνολικά, ένα απολαυστικό και επίκαιρο ελληνικό νουάρ που θα το θυμάμαι για καιρό.

[Maria Sourlatzi · Rating 4 out of 5]

Λοιπόν. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα που διαβάζω του Μ.Μαλαφεκα και θα πω ότι με κερδισε.
Αθηναϊκό νουάρ της διπλανής πόρτας. Οχι της διπλανής. Της δικής μας. Ο ήρωας θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς. Εδώ, τώρα. Αυτό από μόνο του σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις το διάβασμα. Διαδραματίζεται στους δρόμους μας. Στο σήμερα.

Καταιγιστική γραφή. Καταπιάνεται με διάφορα σύγχρονα ζητήματα χωρίς να νοιώθεις ότι πηδάει από το ένα στο άλλο, τα συνδέει όμορφα.

Όσο αφορά το τέλος (δεν κάνω spoiler), ένοιωσα λίγο σαν στα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι που λες τώρα πως το σκέφτηκε αυτό, αλλά την λογική του την είχε.

Και να πω την αλήθεια χάρηκα πολύ -και ανακουφιστηκα- που επιτελους διάβαζα ένα συγχρονο ελληνικό βιβλιο με ποιότητα στην γραφή.