What do you think?
Rate this book
La sangre de la aurora
Ganadora del Premio Las Américas de novela 2014. En 'La sangre de la aurora' los destinos de tres mujeres se entrelazan y se desgarran durante lo que los peruanos recordamos como "el tiempo del miedo". La novela de Claudia Salazar Jiménez reinscribe la memoria del conflicto armado interno en el terreno de subjetividades femeninas en las que la política, el deseo y el dolor se mezclan con una lucidez lírica y descarnada a la vez. Con gran destreza narrativa Salazar activa nuestras memorias entretejiendo referencias visuales y discursivas que nos golpean al ser presentadas desde la experiencia individual de estas mujeres. Al hacerlo nos recuerda, además, que el trauma social por el que pasó el país está lleno de tragedias personales. Los personajes de Salazar podrán ser ficticios, pero el dolor que experimentan es real. 'La sangre de la aurora' es un hermoso trabajo literario y es, al mismo tiempo, un ejemplo de las formas en las que el arte nos interpela y nos llama a no olvidar. (Margarita Saona)
112 pages, Paperback
First published July 21, 2013
39 people are currently reading
2425 people want to read
About the author
Claudia Salazar Jiménez
22 books40 followersEscritora nacida en Perú aunque residente en Nueva York, dónde ejerce como profesora en el Sarah Lawrence College. Es doctora en Literatura Latinoamericana por la Universidad de Nueva York (NYU). Dirigió la revista literaria Fuegos de Arena.
Su primera novela, La sangre de la Aurora, publicada en el sello independiente Animal de Invierno, obtuvo el Premio de las Américas en el año 2014.
Su primera novela, La sangre de la Aurora, publicada en el sello independiente Animal de Invierno, obtuvo el Premio de las Américas en el año 2014.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 227 reviews
May 4, 2017
Blood of the Dawn is the debut novella by Peruvian literary critic Claudia Salazar Jimenez. I read an English translation by Elizabeth Bryer, available through Deep Vellum, a non profit organization which translates books by people around the globe into English. In Blood of the Dawn, Salazar describes the 1980s Shining Path insurgency through the eyes of three diverse women. In these voices, readers will see the violence of peasant, communist uprising brought to light.
Before the fall of the Soviet Union, the Cold War infiltrated the Western Hemisphere. Hoping for a foothold to challenge United States supremacy in the region, the Soviets armed and funded guerilla groups in many Central and South American countries. One of these such groups was the Shining Path in Peru, a militant group responsible for massacres and violence throughout the countryside during the 1980s and early 1990s. Massacring native groups and any peasant thought to support the bourgeoisie, the Shining Path dominance is an era that Peruvians desired to forget.
Salazar Jimenez gave voice to women who fought valiantly during the insurrection. In this novella, she creates three women from diverse walks of life who played a role during the fighting. Melanie is a photographer from the capital who desires to capture the fighting and bring it to the attention of the world. She ventures into the mountains and is abused by guerrillas but not before witnessing and filming the violence occurring in villages throughout the countryside. Modesta is a native Quechua who sees her entire family murdered, is raped by soldiers, and gives birth to a daughter of the fighting, who she does not love with her whole heart. Finally, Comrade Marta nee Marcela joins Shining Path and rises in its ranks after seeing her sister killed in an accident. From the propaganda, she believes it is her duty to start a revolution in order to bring basic rights to peasants.
The story of these three women is crammed into a small space, each section with a distinct prose style, with enough information in the novella to fill a full length novel. It made for tough reading at times, so even though the novella is less than one hundred pages, it could not be read in one sitting. Peruvians would rather not remember the era of Shining Path domination, so, perhaps, the short length of the story was all most people could stomach. It was brutal at times reading about the soldiers' killing babies, raping innocent women, and killing entire families, and not a story that everyone can handle, yet a necessary read to learn about human rights' abuses.
Claudia Salazar Jimenez has won awards for her writing and is considered the foremost Peruvian author today. I would not have considered this novella if it was not a group read in one of the groups I am in because the subject matter is out of my comfort zone. Yet, I am left satisfied that this brutal epoch is not forgotten lest history repeat itself. I also laud Deep Vellum books for publishing stories of minority groups from around the world and look forward to reading more of the translations available. Blood of the Dawn was the first of which I have read, which I rate 3.75 stars.
Before the fall of the Soviet Union, the Cold War infiltrated the Western Hemisphere. Hoping for a foothold to challenge United States supremacy in the region, the Soviets armed and funded guerilla groups in many Central and South American countries. One of these such groups was the Shining Path in Peru, a militant group responsible for massacres and violence throughout the countryside during the 1980s and early 1990s. Massacring native groups and any peasant thought to support the bourgeoisie, the Shining Path dominance is an era that Peruvians desired to forget.
Salazar Jimenez gave voice to women who fought valiantly during the insurrection. In this novella, she creates three women from diverse walks of life who played a role during the fighting. Melanie is a photographer from the capital who desires to capture the fighting and bring it to the attention of the world. She ventures into the mountains and is abused by guerrillas but not before witnessing and filming the violence occurring in villages throughout the countryside. Modesta is a native Quechua who sees her entire family murdered, is raped by soldiers, and gives birth to a daughter of the fighting, who she does not love with her whole heart. Finally, Comrade Marta nee Marcela joins Shining Path and rises in its ranks after seeing her sister killed in an accident. From the propaganda, she believes it is her duty to start a revolution in order to bring basic rights to peasants.
The story of these three women is crammed into a small space, each section with a distinct prose style, with enough information in the novella to fill a full length novel. It made for tough reading at times, so even though the novella is less than one hundred pages, it could not be read in one sitting. Peruvians would rather not remember the era of Shining Path domination, so, perhaps, the short length of the story was all most people could stomach. It was brutal at times reading about the soldiers' killing babies, raping innocent women, and killing entire families, and not a story that everyone can handle, yet a necessary read to learn about human rights' abuses.
Claudia Salazar Jimenez has won awards for her writing and is considered the foremost Peruvian author today. I would not have considered this novella if it was not a group read in one of the groups I am in because the subject matter is out of my comfort zone. Yet, I am left satisfied that this brutal epoch is not forgotten lest history repeat itself. I also laud Deep Vellum books for publishing stories of minority groups from around the world and look forward to reading more of the translations available. Blood of the Dawn was the first of which I have read, which I rate 3.75 stars.
April 8, 2017
This novel isn't for everyone.
It won't be a 4-star read for everyone.
It was for me.
It asks only a couple of hours of time. It forces the reader to acknowledge what women experienced during the Shining Path insurrection in Peru between 1983 and 1992. If your first response to the preceding sentence is, " the what?" you may be a reader this novel touches deeply, and teaches much. Know that the violence is detailed, horrifying, inescapable, unforgettable and necessary.
It won't be a 4-star read for everyone.
It was for me.
It asks only a couple of hours of time. It forces the reader to acknowledge what women experienced during the Shining Path insurrection in Peru between 1983 and 1992. If your first response to the preceding sentence is, " the what?" you may be a reader this novel touches deeply, and teaches much. Know that the violence is detailed, horrifying, inescapable, unforgettable and necessary.
January 30, 2019
I've read of political violence and state terrorism before, but not from within such a female perspective. Early on a woman leaves her family to become a resistance fighter and it occurred to me while reading it that I had read so many times of a man going off to war while the woman stays home with the children, a trope so often repeated that it feels natural, and yet here the woman goes, and she is so much a mother, and her choice feels wrenching and unnatural, part of the terror of the times. All of the violence written here is projected through women's bodies, and women's thoughts, and the violences wreaked upon these women are connected, in their thoughts, with their families, and their children--and this depiction of violence through a woman's perspective again feels different from descriptions of men subject to violent acts, in other books, where the violence often seems to be directed against a single individual at a time, not a family; not a net of relationships. The women here are always thinking of their relationships with others, even in the most extreme circumstances. Moving, disturbing, and fragmentary.
February 11, 2023
Bardzo dosadna, pełna „mięsa” proza na temat roli kobiet i kobiecości w czasie rewolucji oraz konfliktu zbrojnego. Dużo brutalności, często ukazanej w dość nietypowej, eksperymentalnej formie, bez zbędnych wstępów czy wyjaśnień. Autorka na niewielu stronach pokazuje ogrom bólu i cierpienia na wielu płaszczyznach. Trudna w odbiorze książka, nie dla każdego, ale do mnie przemówiła.
February 16, 2023
Zaskakujące jest to, że ta niewielka objętościowo książeczka jest naszpikowana soczystą treścią.
Wstrząsająca opowieść o przeplatających się losach trzech kobiet w Peru, ogarniętym w latach 80 i 90-tych krwawą rewolucją. Ból, cierpienie, niewyobrażalne okrucieństwo, ale też nadzieja, ideały, miłość i pożądanie, a wszystko to podane w eksperymentalnej formie, która początkowo może nastręczać problemów we wbiciu się w narrację, lecz efekt warty jest cierpliwości.
Więcej nie trzeba dodawać.
„Kobiecość jest źródłem wszystkiego. Kobiecość to ferment, magma, oczyszczanie i tworzenie. Świt, który wstanie, kiedy dokona się rewolucja”
Wstrząsająca opowieść o przeplatających się losach trzech kobiet w Peru, ogarniętym w latach 80 i 90-tych krwawą rewolucją. Ból, cierpienie, niewyobrażalne okrucieństwo, ale też nadzieja, ideały, miłość i pożądanie, a wszystko to podane w eksperymentalnej formie, która początkowo może nastręczać problemów we wbiciu się w narrację, lecz efekt warty jest cierpliwości.
Więcej nie trzeba dodawać.
„Kobiecość jest źródłem wszystkiego. Kobiecość to ferment, magma, oczyszczanie i tworzenie. Świt, który wstanie, kiedy dokona się rewolucja”
September 23, 2025
Con una mirada concisa, Claudia Salazar Jiménez nos muestra un poco de lo que se le llamó la "Época del terrorismo en el Perú", un periodo que comprendió entre 1980 y los casi dos miles iniciado por el partido político Sendero Luminoso, sin embargo, la autora decide hacerlo desde la mirada de las mujeres: quienes fueron parte del partido, quienes lo cubrieron periodísticamente, quienes fueron víctimas de dos fuerzas de poder comandadas por hombres. Estas miradas las encontramos en breves capítulos donde poco a poco vamos conociendo su experiencia, siempre violenta, en un momento histórico del Perú que sigue sin ser claro. Aunque corto, "La sangre de la aurora" es un libro difícil pero necesario que recoge un pedacito de algo que debe seguir siendo cuestionado.
February 8, 2023
Maleńka książeczka z olbrzymią siłą rażenia. Zastanawiało mnie dlaczego wszystkie jej recenzje, które napotykam, są bardzo oszczędne w słowach i już rozumiem. Intensywność i potworność opisywanych wydarzeń po prostu zatyka i zabiera wszelkie słowa. Najpierw trzeba zmierzyć się z opowieścią Jimenez i spróbować ją przetrawić w sobie, żeby móc w ogóle pochylić się nad formą. Bestialstwo, którego doświadczają bohaterki „Krwi o świecie” to kolejny literacki dowód na to, że na wojnie największymi przegranymi są zawsze kobiety. Niezależnie od tego jakie przywileje posiadają, po której są stronie, kto za nimi stoi, jaką zajmują pozycję, czy w ogóle sytuacja ich dotyczy, będą cierpieć. Niezależnie od ideałów, za którymi podążają, zawsze będą stać niżej od mężczyzn, a ich ciało nigdy nie będzie należało tylko do nich. Mężczyźni wywołują wojny, które ich dehumanizują, sprowadzając ich wrażliwość do najprostszych instynktów, aby odebrać człowieczeństwo kobietom. Zamienić je w mięso, pojemnik, trofeum. Naprawdę, wzdryga mnie, kiedy myślę o tym z czym zderzyłam się przy tej lekturze.
Mam jeszcze taką refleksję, że prawdziwa rewolucja nigdy się nie zdarzy i świat się nie zmieni, dopóki kobiety i mężczyźni rzeczywiście nie staną się równi i równowartościowi.
Uważam, że sposób, w jaki autorka zdecydowała się opowiedzieć o tych doświadczeniach jest doskonały. Bardzo oszczędne zdania, wręcz reporterska forma opisów wydarzeń, trochę przywodząca na myśl styl Hanny Krall, połączona z osobistą relacją, która pomaga poznać i zrozumieć bohaterki, zobaczyć je jako osoby, nie ofiary, sprawia, że nie patrzymy na to co je spotkało tylko jak paparazzi żądni szokujących scen, ale naprawdę możemy z nimi empatyzować i poczuć co zostało im odebrane. Poszarpana narracja dobrze moim zdaniem oddaje wojenny chaos, a zakończenie świetnie ją uzasadnia, Wielki (nieustanny zresztą) szacunek dla Tomasza Pindla, któremu udało się zachować odrębny głos każdej z bohaterek, bez narażania którejkolwiek z nich na śmieszność.
Jest to książka straszna i strasznie dobra. Obowiązkowa.
Mam jeszcze taką refleksję, że prawdziwa rewolucja nigdy się nie zdarzy i świat się nie zmieni, dopóki kobiety i mężczyźni rzeczywiście nie staną się równi i równowartościowi.
Uważam, że sposób, w jaki autorka zdecydowała się opowiedzieć o tych doświadczeniach jest doskonały. Bardzo oszczędne zdania, wręcz reporterska forma opisów wydarzeń, trochę przywodząca na myśl styl Hanny Krall, połączona z osobistą relacją, która pomaga poznać i zrozumieć bohaterki, zobaczyć je jako osoby, nie ofiary, sprawia, że nie patrzymy na to co je spotkało tylko jak paparazzi żądni szokujących scen, ale naprawdę możemy z nimi empatyzować i poczuć co zostało im odebrane. Poszarpana narracja dobrze moim zdaniem oddaje wojenny chaos, a zakończenie świetnie ją uzasadnia, Wielki (nieustanny zresztą) szacunek dla Tomasza Pindla, któremu udało się zachować odrębny głos każdej z bohaterek, bez narażania którejkolwiek z nich na śmieszność.
Jest to książka straszna i strasznie dobra. Obowiązkowa.
March 6, 2021
A novella that really punches your face. It's about the dark and quite recent history of Peru. I didn't know that in the 1980s, an extreme Communist group called "Sendero Luminoso" (translated Shining Path) formed in the mountains of Peru and led a war against the Peruvian government. They were inspired by the thoughts of Marxism-Leninism-Maoism and wanted to bring down bourgeois democracy in favor of a "dictatorship of the proletariat". They terrorized the Peruvian state, but most of their victims were in fact poor and indigenous farmers in the mountains.
Claudia Salazar Jimenez penned a really short novel, but its impact is huge. Normally I'm not too keen on a stream of consciousness type of narration, but this novel was concise and clear. There are three narrative voices - Marcella aka Comrade Marta, a former social worker, who leaves her husband, daughter and job and joins the Shining Path because she lost hope in the Peruvian government; Modesta, an indigenous peasant woman, whose hamlet is visited by the Shining Path; and Melanie, a white photographer from Lima, who is clearly from the upper class and wants to find out what is going on in the mountains.
Even though these three women are from three different social classes, they all become victims of the revolution and patriarchy. Each of their story was painful to read, but probably I empathized the most with Modesta because she didn't have a choice. There are several literary devices that the author uses to bring forth the senseless violence and destruction. A few passages were just an alignment of words that don't make any sense grammatically - does violence ever make sense? The author also wrote this novel down because it seems that most of Peru's society wants to skip this topic and forget about it. It's a taboo subject. But how can a society move on if they never deal with the past? It was a short novel but it will definitely stay with me. Heart-breaking.
Claudia Salazar Jimenez penned a really short novel, but its impact is huge. Normally I'm not too keen on a stream of consciousness type of narration, but this novel was concise and clear. There are three narrative voices - Marcella aka Comrade Marta, a former social worker, who leaves her husband, daughter and job and joins the Shining Path because she lost hope in the Peruvian government; Modesta, an indigenous peasant woman, whose hamlet is visited by the Shining Path; and Melanie, a white photographer from Lima, who is clearly from the upper class and wants to find out what is going on in the mountains.
Even though these three women are from three different social classes, they all become victims of the revolution and patriarchy. Each of their story was painful to read, but probably I empathized the most with Modesta because she didn't have a choice. There are several literary devices that the author uses to bring forth the senseless violence and destruction. A few passages were just an alignment of words that don't make any sense grammatically - does violence ever make sense? The author also wrote this novel down because it seems that most of Peru's society wants to skip this topic and forget about it. It's a taboo subject. But how can a society move on if they never deal with the past? It was a short novel but it will definitely stay with me. Heart-breaking.
January 30, 2023
To wybitnie napisana książka i jednocześnie bardzo straszna. Mimo że krótka, nie wyobrażam sobie przeczytać jej za jednym posiedzeniem.
August 7, 2021
4.5
Un libro cortito, pero muy bien escrito y realmente original. La autora acierta completamente al presentarnos la historia reciente de Perú entrecruzando las experiencias de tres mujeres muy diferentes y de extractos sociales distintos.
Y a pesar de que lo hace sin separaciones de ningún tipo, la historia resulta muy dinámica y no permite que te pierdas en ningún momento.
En ella, una fotoperiodista, una educadora social de clase media reconvertida en guerrillera y una campesina, parten de situaciones y vidas muy distanciadas entre si para concluir las tres en un mismo pueblo, una misma situación trágica y unos mismos sucesos. Están predestinadas a sufrir un mismo destino sólo por el hecho de ser mujeres.
La historia acontece en los años 80/90 del pasado siglo, bajo la sombra de la actividad violenta del grupo guerrillero comunista Sendero Luminoso, que marco a la sociedad peruana, y acabó con la vida de muchos de sus ciudadanos. Esta actividad paramilitar, tuvo a la vez su reflejo en la fuerza ejercida por el gobierno y el ejército a su mando sobre el pueblo peruano.
Me ha parecido un libro muy revelador, y que me ha permitido conocer más de lo acontecido en esos años en el país andino.
Un libro cortito, pero muy bien escrito y realmente original. La autora acierta completamente al presentarnos la historia reciente de Perú entrecruzando las experiencias de tres mujeres muy diferentes y de extractos sociales distintos.
Y a pesar de que lo hace sin separaciones de ningún tipo, la historia resulta muy dinámica y no permite que te pierdas en ningún momento.
En ella, una fotoperiodista, una educadora social de clase media reconvertida en guerrillera y una campesina, parten de situaciones y vidas muy distanciadas entre si para concluir las tres en un mismo pueblo, una misma situación trágica y unos mismos sucesos. Están predestinadas a sufrir un mismo destino sólo por el hecho de ser mujeres.
La historia acontece en los años 80/90 del pasado siglo, bajo la sombra de la actividad violenta del grupo guerrillero comunista Sendero Luminoso, que marco a la sociedad peruana, y acabó con la vida de muchos de sus ciudadanos. Esta actividad paramilitar, tuvo a la vez su reflejo en la fuerza ejercida por el gobierno y el ejército a su mando sobre el pueblo peruano.
Me ha parecido un libro muy revelador, y que me ha permitido conocer más de lo acontecido en esos años en el país andino.
December 29, 2023
Chyba najlepsza zagraniczna proza współczesna, jaką czytałam w tym roku. Porażająca.
January 30, 2021
4.25.
J💎yita.
Maravillosa novela de óptica femenina y feminista, forma experimental y marcada conciencia de clase. Buena literatura con altas dosis de creatividad, un gran ejemplo de esa crudeza, esa pasión y esa poética de la violencia que tan bien dominan lxs latinoamericanxs.
De esos libros que lees y relees despacio para maravillarte del poder de las palabras.
Lo primero que leo del catálogo de Malas Tierras, para nada lo último.
J💎yita.
Maravillosa novela de óptica femenina y feminista, forma experimental y marcada conciencia de clase. Buena literatura con altas dosis de creatividad, un gran ejemplo de esa crudeza, esa pasión y esa poética de la violencia que tan bien dominan lxs latinoamericanxs.
De esos libros que lees y relees despacio para maravillarte del poder de las palabras.
Lo primero que leo del catálogo de Malas Tierras, para nada lo último.
March 22, 2025
Quina brutalitat!
M'ha costat una mica entrar a la història i fer-me amb l'estil de l'autora, però poc abans de la meitat m'hi he ficat de ple i m'he capbussat en aquests fragments de vida i mort, portats amb mestria i fent ús de bons recursos literaris. Tota una troballa, que ara exigeix reflexionar-hi.
M'ha costat una mica entrar a la història i fer-me amb l'estil de l'autora, però poc abans de la meitat m'hi he ficat de ple i m'he capbussat en aquests fragments de vida i mort, portats amb mestria i fent ús de bons recursos literaris. Tota una troballa, que ara exigeix reflexionar-hi.
January 24, 2023
Krótka, ale bardzo ciężka książka.
January 22, 2023
Rewolucja jest kobietą, czyli tym razem wydawnictwo ArtRage publikuje DOSKONAŁE tłumaczenie (w tej roli niezastąpiony Tomasz Pindel) książki opartej na faktach opowiadającej o rewolucji/terroryzmie (zależy, z której strony barykady się patrzy) w Peru w latach 80. (Nie martwcie się, ja też nie wiedziałam, że w Peru była jakakolwiek rewolucja, ale zmieniło się to dzięki nocie Tłumacza zamieszczonej na końcu książki, którą bardzo doceniam).
Ta krótka opowieść składa się z drobnych, ale przerażających scen opowiadanych z co najmniej kilku punktów widzenia. Narracja niby jest w miarę linearna, ale każdy segment tak mocno różni się stylistycznie i treściowo, że na początku nieco trudno się połapać. Co ciekawe, gdy już załapiemy, co się tutaj właściwie dzieje, zaczynamy się zastanawiać, czy "zlewająca się" relacja nie jest tutaj uzasadniona - bo w ten sposób Autorka jest w stanie przedstawić kolektywne doświadczenie zawierające różne perspektywy składające się na bezkształtną masę terroru.
To nie jest książka dla osób, które nie chcą czytać rzeczy brutalnych - są tutaj dokładne opisy zabójstw, tortur (również na dzieciach), krajobrazu "po bitwie" (tzn. po zakończonej pożodze), a także wielokrotnych brutalnych gwałtów. I choć nie każdy fragment od razu będzie jasny, to finalny obraz okaże się bardzo klarowny. Być może nawet za bardzo - bo chyba lepiej byłoby żyć w świecie, w którym taka książka nie miałaby żadnego powodu, by w ogóle powstać.
Pisałam już wczoraj, że jestem fanką wydawnictwa ArtRage, i nadal to podtrzymuję - bo ich proza, mimo że czasem wzbudza totalny, wszechogarniający i pozytywny zachwyt (Juan Emar "Wczoraj"), zachwyt z porządną domieszką goryczy (Charles Yu "Ucieczka z Chinatown"), irytację pomieszaną z olśnieniem (Linn Stromsborg "Nigdy nigdy nigdy") albo wręcz obrzydzenie na przemian z niechęcią do dalszego czytania, złością na patriarchat i niezrozumienie historii (niniejsza "Krew o świcie"), ZAWSZE wywołuje "coś" i sprawia, że na chwilę się zatrzymuję i pogrążam w tym, co Autor czy Autorka chcą powiedzieć. I to chyba cenię najbardziej.
Kolejna książka do dodania do Waszej półki w Legimi.
PS Ta okładka jest WYBITNA.
Ta krótka opowieść składa się z drobnych, ale przerażających scen opowiadanych z co najmniej kilku punktów widzenia. Narracja niby jest w miarę linearna, ale każdy segment tak mocno różni się stylistycznie i treściowo, że na początku nieco trudno się połapać. Co ciekawe, gdy już załapiemy, co się tutaj właściwie dzieje, zaczynamy się zastanawiać, czy "zlewająca się" relacja nie jest tutaj uzasadniona - bo w ten sposób Autorka jest w stanie przedstawić kolektywne doświadczenie zawierające różne perspektywy składające się na bezkształtną masę terroru.
To nie jest książka dla osób, które nie chcą czytać rzeczy brutalnych - są tutaj dokładne opisy zabójstw, tortur (również na dzieciach), krajobrazu "po bitwie" (tzn. po zakończonej pożodze), a także wielokrotnych brutalnych gwałtów. I choć nie każdy fragment od razu będzie jasny, to finalny obraz okaże się bardzo klarowny. Być może nawet za bardzo - bo chyba lepiej byłoby żyć w świecie, w którym taka książka nie miałaby żadnego powodu, by w ogóle powstać.
Pisałam już wczoraj, że jestem fanką wydawnictwa ArtRage, i nadal to podtrzymuję - bo ich proza, mimo że czasem wzbudza totalny, wszechogarniający i pozytywny zachwyt (Juan Emar "Wczoraj"), zachwyt z porządną domieszką goryczy (Charles Yu "Ucieczka z Chinatown"), irytację pomieszaną z olśnieniem (Linn Stromsborg "Nigdy nigdy nigdy") albo wręcz obrzydzenie na przemian z niechęcią do dalszego czytania, złością na patriarchat i niezrozumienie historii (niniejsza "Krew o świcie"), ZAWSZE wywołuje "coś" i sprawia, że na chwilę się zatrzymuję i pogrążam w tym, co Autor czy Autorka chcą powiedzieć. I to chyba cenię najbardziej.
Kolejna książka do dodania do Waszej półki w Legimi.
PS Ta okładka jest WYBITNA.
March 28, 2024
Powieść Claudii Salazar Jiménez to pełna emocji rzecz o partyzanckiej wojnie w Peru w czasach działań Świetlistego Szlaku. Autorka opisuje te tragiczne chwile z kobiecej perspektywy, kreując trzy bohaterki – członkinię partyzantki, która poświęciła zawód, męża i dziecko dla walki o lepszą przyszłość, rdzenną mieszkankę wysokogórskich terenów w Andach, która w wyniku działań straciła rodzinę oraz dziennikarkę, która podczas przeprowadzania wywiadów i robienia zdjęć na obszarach objętych działaniami wojennymi doświadcza podobnego losu jak ofiary wojny.
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
Ciąg dalszy: https://przeczytalamksiazke.blogspot....
August 6, 2025
Leí este libro para mi diplomado y que bárbaro el contexto de la violencia de género en Perú que permea aún en tiempos contemporáneos.
February 6, 2023
تحكي الرواية عن تاريخ الصراح المسلح والدموي في البيرو بين الشيوعيين والموالين للدولة بأصوات 3 نساء.
قصة مؤلمة جداً، أجادت الكاتبة سردها.
...
قصة مؤلمة جداً، أجادت الكاتبة سردها.
...
February 2, 2025
cómo narrar el horror? una patada en la guata.
August 15, 2025
7.5/10
Obrazowa i dosadna.
"–Ile czego?
–Tak, dobrze usłyszałaś, Mel. Pytam, ile chcesz centymetrów rolki.
–Mam teraz mierzyć pracę w centymetrach?
–Takie są nowe zasady, nie ma pieniędzy na materiały z importu, wszystko jest
racjonowane.
Ile potrzeba centymetrów, żeby pokazać to wszystko? Czy jeden centymetr starczy na jedne zwłoki dorosłego? Pół, jeśli to będzie dziecko? A cała wioska? Okrucieństwo na centymetry."
Obrazowa i dosadna.
"–Ile czego?
–Tak, dobrze usłyszałaś, Mel. Pytam, ile chcesz centymetrów rolki.
–Mam teraz mierzyć pracę w centymetrach?
–Takie są nowe zasady, nie ma pieniędzy na materiały z importu, wszystko jest
racjonowane.
Ile potrzeba centymetrów, żeby pokazać to wszystko? Czy jeden centymetr starczy na jedne zwłoki dorosłego? Pół, jeśli to będzie dziecko? A cała wioska? Okrucieństwo na centymetry."
August 31, 2023
Una escritura magistral y seductora. Me da tanto placer leer propuestas estéticas que más encima abordan un conflicto complejo, cómo en este caso el Sendero Luminoso desde diversas aristas: políticas, de género, de clase.
Leería todo lo de ella.
Leería todo lo de ella.
February 20, 2025
Solo leo libros traumáticos (me gustó mucho la forma de la narración y las distintas protagonistas pero no me gusta nada la cantidad de violencia que soportamos las mujeres)
October 5, 2018
This was a very hard thing to read; in her quest for realism, the author abandoned any sugar coating and the voices of women recounting brutality come at you in a stream of consciousness style, so it seeps into your mind even more. If you're sensitive to being triggered by depictions of rape, torture, and murder, maybe it's best to stay away from it, I think maybe 70% of the book consists of those.
At the same time, it's not just gore delivered masterfully so you can feel its full horror. The book also manages to describe the motivations of women involved in the Shining Path insurrection movement, and how, in their naivety, they thought the communist ideals they were signing up for meant they could conquer the elusive gender equality once and for all. Of course, it turned out to be out of their grasp even after the movement asked so much sacrifice on their behalf. It was still women who got the raw deal out of it.
Some great excerpts (non-triggery):
"Power was what was real. Was that what shone in Fernanda’s eyes?
Applause announced the end and I dared to ask a question.
“Leaders of the group Red Nation say that we women will be in charge of feeding the troops.” A few laughs ricocheted around the hall. “What I want to know, professor, is this: What role in the revolution does your party offer us women?”
He raised an eyebrow and adjusted his glasses, fixed his gaze on me and cleared his throat. The incorporation of women into the production process, coupled with the deepening of the class struggle in this country, necessarily poses the central problem of the politicization of women as an integral part of the people’s war. The State, increasingly reactionary, denies women the future. The only possible path for professional women is taking up the role that history demands of them as intellectuals: participating in the revolution. I saw it all, as if a beaming light coming out of his throat had pierced the center of my chest and radiated within me to dispel any speck of darkness. His was the only path possible. His words could change the world, could write history. Women fully included in the revolution. Now I understood the sparkle in Fernanda’s eyes."
------------------------------------------------
“Lying in bed, I look at the ceiling of my cell and remember the day I got married. My husband. Our honeymoon, and his entering me. Right when he entered me, I saw it all. A complete scene. There would come children. A house. A kitchen. Work, too, but add onto it everything else. It jolted me. He jolted in me and thrust inside diapers, plates, kitchen, dress, makeup, over and over and on for evermore. Everything within. It cascaded over me like a landslide. A perfectly staged scene, laid out for me since birth. A path with no exit, the same one that’s laid for every woman for having been born thus. My time wrung dry, sand spent from the hourglass, a horse with its eyes blinkered. Keep on going, ask no questions. The only path available to you. I saw it all. Suffocated. I adapted, mounted him. I rode him but there were no reins. The countryside stretched on, could keep stretching on further. But he was still inside me, thrusting. I didn’t have the reins.”
At the same time, it's not just gore delivered masterfully so you can feel its full horror. The book also manages to describe the motivations of women involved in the Shining Path insurrection movement, and how, in their naivety, they thought the communist ideals they were signing up for meant they could conquer the elusive gender equality once and for all. Of course, it turned out to be out of their grasp even after the movement asked so much sacrifice on their behalf. It was still women who got the raw deal out of it.
Some great excerpts (non-triggery):
"Power was what was real. Was that what shone in Fernanda’s eyes?
Applause announced the end and I dared to ask a question.
“Leaders of the group Red Nation say that we women will be in charge of feeding the troops.” A few laughs ricocheted around the hall. “What I want to know, professor, is this: What role in the revolution does your party offer us women?”
He raised an eyebrow and adjusted his glasses, fixed his gaze on me and cleared his throat. The incorporation of women into the production process, coupled with the deepening of the class struggle in this country, necessarily poses the central problem of the politicization of women as an integral part of the people’s war. The State, increasingly reactionary, denies women the future. The only possible path for professional women is taking up the role that history demands of them as intellectuals: participating in the revolution. I saw it all, as if a beaming light coming out of his throat had pierced the center of my chest and radiated within me to dispel any speck of darkness. His was the only path possible. His words could change the world, could write history. Women fully included in the revolution. Now I understood the sparkle in Fernanda’s eyes."
------------------------------------------------
“Lying in bed, I look at the ceiling of my cell and remember the day I got married. My husband. Our honeymoon, and his entering me. Right when he entered me, I saw it all. A complete scene. There would come children. A house. A kitchen. Work, too, but add onto it everything else. It jolted me. He jolted in me and thrust inside diapers, plates, kitchen, dress, makeup, over and over and on for evermore. Everything within. It cascaded over me like a landslide. A perfectly staged scene, laid out for me since birth. A path with no exit, the same one that’s laid for every woman for having been born thus. My time wrung dry, sand spent from the hourglass, a horse with its eyes blinkered. Keep on going, ask no questions. The only path available to you. I saw it all. Suffocated. I adapted, mounted him. I rode him but there were no reins. The countryside stretched on, could keep stretching on further. But he was still inside me, thrusting. I didn’t have the reins.”
February 27, 2023
Zastawiałam się czy kiedykolwiek wcześniej czytałam coś peruwiańskiego i tak dumałam i dumałam, aż w koncu zapaliła się nad moją głową żaróweczka, że przecież moja pierwsza literacka iberoamerykańska miłość sprzed lat to Mario Vargas Llosa. „Krew o świcie” Claudii Salazar Jimènez podobnie jak powieści Llosy jest zaangażowana społecznie i politycznie, tylko, że mam wrażenie, że u niej wszystko jest jeszcze bardziej uwydatnione. Jest napakowana okrucieństwem po brzegi, a tym bardziej na mnie oddziałowująca bo burzliwe lata 80-te i 90-te w Peru terroryzowanym przez marksistowsko-leninowsko-maoistyczną organizację Świetlisty Szlak przedstawione są z perspektywy kobiet. Konkretnie trzech kobiet. Jedna z nich jest lewicową aktywistką, która porzuca rodzinę i wstępuje w szeregi terrorystów. Druga to fotografka, która postawiła sobie za zadanie dokumentowanie zbrodni, by zwrócić na nie uwagę świata. I ostatnia zwykła rdzenna dziewczyna z andyjskiej wsi. Każda w inny sposób doświadcza rewolucji, ale każda jest ofiarą patriarchatu i wojny.
Książka nie ma nawet 100 stron, a nasycenie okrucieństwem spore przez co jest niezwykle gęsto i może właśnie w wyniku tej kondensacji uderza ze zdwojoną siłą. Ciekawym rozwiązaniem jest zmienna narracja, inna nie tylko ze względu na zmieniające sie bohaterki, ale też styl i formę przekazu. I choć przyznaję, że miejscami czułam sie przez to zagubiona, to finalnie takie (udane!) eksperymenty w literaturze są dla mnie wartością dodaną. Czy ta książka epatuje przemocą i cierpieniem, a ja musiałam ją co chwile odkładać by odsapnąć i nabrać na nowo powietrza? Tak, ale wydaje mi się, że to ten potrzebny rodzaj epatowania, by obrazy wżarły się w nasze myśli, ku przestrodze i pamięci. I tak, Peru jest na drugim końcu świata, a wydarzenia opisane w książce miały miejsce ponad 30 lat temu, ale przecież nie trzeba daleko szukać podobnych kobiecych historii rodem z najgorszego koszmaru.
Książka nie ma nawet 100 stron, a nasycenie okrucieństwem spore przez co jest niezwykle gęsto i może właśnie w wyniku tej kondensacji uderza ze zdwojoną siłą. Ciekawym rozwiązaniem jest zmienna narracja, inna nie tylko ze względu na zmieniające sie bohaterki, ale też styl i formę przekazu. I choć przyznaję, że miejscami czułam sie przez to zagubiona, to finalnie takie (udane!) eksperymenty w literaturze są dla mnie wartością dodaną. Czy ta książka epatuje przemocą i cierpieniem, a ja musiałam ją co chwile odkładać by odsapnąć i nabrać na nowo powietrza? Tak, ale wydaje mi się, że to ten potrzebny rodzaj epatowania, by obrazy wżarły się w nasze myśli, ku przestrodze i pamięci. I tak, Peru jest na drugim końcu świata, a wydarzenia opisane w książce miały miejsce ponad 30 lat temu, ale przecież nie trzeba daleko szukać podobnych kobiecych historii rodem z najgorszego koszmaru.
February 15, 2017
This slim novel (novella?) deals with the period of violence in Peru in the 1980s and 1990s from the perspective of three different women. In this respect, I think there is a difference whether you are a Peruvian reader or someone who has background knowledge about the period, or an English-speaking reader who might not be aware of what Peru went through at that time (a Communist insurgency brutally repressed by the State, with the indigenous population caught in the middle, and around 70,000 deaths). However, the translator's note at the end is very helpful for those looking to find out more. Others - don't worry, you don't have to be a South American historian to enjoy this, but be aware that all the bare bones of the story are based on fact!
The story is told alternately by a female guerrilla, a photojournalist from a wealth background, and an indigenous woman from a highland village. Their voices are very different, but their experiences ultimately overlap. The reader is taken through some of the key events of recent Peruvian history yet the focus is ultimately personal.
This book blew me away. It's poetic, it's violent (some parts distressingly so - be warned), it's amazing. Do yourself a favour and read it in one sitting if you can, or in a day (barely 100 pages). I'm delighted that Vellum press has brought this to an English-speaking audience and wholly recommend it.
The story is told alternately by a female guerrilla, a photojournalist from a wealth background, and an indigenous woman from a highland village. Their voices are very different, but their experiences ultimately overlap. The reader is taken through some of the key events of recent Peruvian history yet the focus is ultimately personal.
This book blew me away. It's poetic, it's violent (some parts distressingly so - be warned), it's amazing. Do yourself a favour and read it in one sitting if you can, or in a day (barely 100 pages). I'm delighted that Vellum press has brought this to an English-speaking audience and wholly recommend it.
February 27, 2023
3.5. Im dalej w las, tym robi się ciekawiej. Od początku nie potrafiłem się wciągnąć, ale po minięciu mniej więcej połowy książki nie potrafiłem się od niej oderwać. Trochę mnie wybijały te pozbawione wszelkiej interpunkcji i ładu bloki słów.
March 24, 2024
Era un bulto sobre el piso. Importaba poco el nombre que tuviera, lo que interesaba era los dos huecos que tenía. Puro vacío para ser llenado. Ella era sólo un bulto -(Melania/Marta / Modesta)- golpes en el rostro, en el abdomen, las piernas estiradas hasta el infinito -( blanquita vendepatria esto te pasa por burguesa/ terruca hija de puta, subversiva de mierda/ serrana hija de puta, india piojosa). ¿Cuánto tiempo más puede durar esto? Qué pare de una vez. Paren, paren, paren. Duele mucho, es demasiado.
Melania, Marta y modesta tres mujeres que se unen en una sola voz, la de la herida abierta, la del cuerpo roto y dolorido.
Una voz para contar la violencia, el abuso, la violación que sufren las mujeres.
Da igual si eres burguesa, india o revolucionaria
Cuándo un cuerpo se convierte en campo de batalla, ¿Cuánto dolor puede soportar, y hasta cuándo?.
Melania, Marta y modesta tres mujeres que se unen en una sola voz, la de la herida abierta, la del cuerpo roto y dolorido.
Una voz para contar la violencia, el abuso, la violación que sufren las mujeres.
Da igual si eres burguesa, india o revolucionaria
Cuándo un cuerpo se convierte en campo de batalla, ¿Cuánto dolor puede soportar, y hasta cuándo?.
August 30, 2018
Mixed feelings about this. Probably best read in one or two sittings, but it is pretty draining. A view of the Shining Path uprising in Peru through the lives of three women, it is a brutal, daring debut novel.
With a little time and writing about this novel, its strengths come through. My full review can be found here: https://roughghosts.com/2018/08/30/ci...
With a little time and writing about this novel, its strengths come through. My full review can be found here: https://roughghosts.com/2018/08/30/ci...
September 5, 2020
Con mucha admiración (ejem envidia), me quito el sombrero ante este libro y ante esta autora. No lo reelería ni lo recomendaría más allá de las cuestiones técnicas, pero es fundamental que exista y que ande por el mundo.
February 15, 2023
"twoje ciało zmienione w pole walki"
"Nie wiedzą, że kobiecość jest źródłem wszystkiego. Kobiecość to ferment, magma, oczyszczanie i tworzenie. Świt, który wstanie, kiedy dokona się rewolucja."
Doceniam książki, które w ciekawej, ale krótkiej formie są w stanie przekazać tyle emocji. Rewolucja ukazana oczami kobiet z całą brutalnością, bezsensownością przemocy, pokłosiu zła. Na plus jest tu narracja: przeplatanie perspektyw, fragmenty bez interpunkcji, szybkość, dynamika zdań naśladująca chaos jakim charakteryzuje się rewolta. Nigdy nie wiadomo jakie zło czeka ludzi uwikłanych w zmiany, wszystko dzieje się nagle, ciężko znaleźć w tym sens i "Krew o świcie" dokładnie to podkreśla.
"Nie wiedzą, że kobiecość jest źródłem wszystkiego. Kobiecość to ferment, magma, oczyszczanie i tworzenie. Świt, który wstanie, kiedy dokona się rewolucja."
Doceniam książki, które w ciekawej, ale krótkiej formie są w stanie przekazać tyle emocji. Rewolucja ukazana oczami kobiet z całą brutalnością, bezsensownością przemocy, pokłosiu zła. Na plus jest tu narracja: przeplatanie perspektyw, fragmenty bez interpunkcji, szybkość, dynamika zdań naśladująca chaos jakim charakteryzuje się rewolta. Nigdy nie wiadomo jakie zło czeka ludzi uwikłanych w zmiany, wszystko dzieje się nagle, ciężko znaleźć w tym sens i "Krew o świcie" dokładnie to podkreśla.
Displaying 1 - 30 of 227 reviews