Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο

by Ισίδωρος Ζουργός

Το μυθιστόρημα Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο είναι η ανοιχτή παλάμη ενός χεριού που ακουμπάει στον χάρτη της Ευρώπης του 17ου αιώνα ενώ κάθε δάχτυλο της αφήγησης δείχνει και σε διαφορετικό σημείο του ορίζοντα.

Η Αγγλία του Νεύτωνα και της Βασιλικής Εταιρείας, το ανεξίθρησκο Άμστερνταμ των εμπόρων, η παγωμένη Πετρούπολη του τσάρου μεταρρυθμιστή, η Βενετία της μάσκας. Ο καρπός του χεριού αγγίζει την οθωμανική απεραντοσύνη, τη Θεσσαλονίκη, την Κωνσταντινούπολη και τον Χάνδακα, τα όρια της Ευρώπης.

Ο Ματίας Αλμοσίνο, κρυπτοεβραίος στη Βασιλεία της Ελβετίας, διασχίζει από τρυφερή ηλικία τη Respublica Cristiana, τη χριστιανική επικράτεια, ορφανός με τον τρόπο του Ντίκενς και δέσμιος της θεοκρατικής καταδυνάστευσης της εποχής του. Κτίζει την ενηλικίωσή του μέσα από περιπέτειες καθώς αλλάζει μάσκες θρησκευτικής και φυλετικής ταυτότητας, διχασμένος σχεδόν ως το τέλος από το μέγα διακύβευμα που εγκαινιάζει ο αιώνας του: τη γέννηση του επιστημονικού λόγου και την ανάφλεξη του ορθολογισμού απέναντι στη νοσταλγία του θαύματος και στις πιο ακραίες μεσσιανικές προσδοκίες. Ο Σπινόζα και απέναντί του οι πιο μισαλλόδοξες συγκρούσεις, ο Ντεκάρτ και ο Σαμπετάι Σεβί, το σύμπαν με τα μάτια της νέας επιστήμης ως καλοκουρδισμένη μηχανή και αντίκρυ η αναμονή του τέλους του κόσμου στα 1666 μ.Χ.

Το μυθιστόρημα εξιστορεί τη ζωή ενός προικισμένου ανθρώπου, γιατρού και πολυπράγμονα στοχαστή, που δρασκελίζει χώρες, γλώσσες, πολιτισμούς, που περιπλανιέται σε ανθρώπους και ιδέες.

Ένα βιβλίο για την ιστορία της ιατρικής και της Ευρώπης, ένα χρονικό της νοσταλγίας του Θεού και της συνάντησης των θρησκειών, ένα οδοιπορικό στη μελαγχολία, στην αναζήτηση της φιλοσοφικής καταφυγής, στον άλλο άνθρωπο και στο πρόσωπό του.

Οι τόποι των ταξιδιών αλλάζουν ραγδαία σε μια πλούσια σκηνογραφία: μια διάβαση στις Άλπεις, η Βενετία της παροικίας των Εβραίων και των Γραικών, η Θεσσαλονίκη του Σαμπετάι Σεβί, η Πάντοβα και το φημισμένο της πανεπιστήμιο, το Τζάντε, η πτώση του Χάνδακα, η Κωνσταντινούπολη των θαυμάτων, το Λονδίνο της νέας επιστήμης, τόποι της Γερμανίας, οι ρουμανικές χώρες των ορθόδοξων ηγεμόνων, η επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου με τις στέπες και τα ξεχειλισμένα ποτάμια και, τέλος, ένα όρος που το είπανε άγιο.

Όλα είναι σκηνές από τη διάρκεια μιας ζωής σκηνές μόνο, γιατί ακόμη και το μυθιστόρημα αδυνατεί να αναπαραστήσει τον ανθρώπινο βίο στην ολότητά του.

Genres: Historical Fiction, Fiction, Historical, Literature, Drama, Novels, Unfinished

784 pages, Paperback

First published March 1, 2014

About the author

Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964. Σπούδασε Παιδαγωγικά και υπηρετεί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση ως δάσκαλος. Έχει δυο παιδιά και σήμερα εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με διάφορα περιοδικά δημοσιεύοντας ποίηση και πεζογραφία, καθώς και βιβλιογραφικά κριτικά σημειώματα. Έχει επίσης ασχοληθεί με θέματα διδασκαλίας της λογοτεχνίας στο δημοτικό σχολείο και ιστορίας της εκπαίδευσης. Το 1996 συμμετείχε στη συλλογική έκδοση κειμένων για την εκπαίδευση, με τον τίτλο Αναπνέοντας κιμωλία: Γραφές εκπαιδευτικών , από τις εκδόσεις Σαββάλα.

Reviews

[Το Άθχημο γατί του θενιόρ Γκουαναμίρου · Rating 1 out of 5]

Καλά εδώ πρόκειται για μεγάλο αίσχος. Προσπαθώ να θυμηθώ αν έχω ξαναδιαβάσει άλλο βιβλίο που να είναι τόσο άσχημα γραμμένο κι αν έχω ξαναδιαβάσει συγγραφέα που να βιάζει και να κακοποιεί με τον πιο κατάπτυστο τρόπο το έργο ενός άλλου συγγραφέα. Ήθελα να ήξερα, πώς μπόρεσε ο Ζουργός να το κάνει αυτό στον Διονύση Ρώμα που δεν βρίσκεται εδώ και χρόνια στην ζωή για να βγει, να διαμαρτυρηθεί, να υπερασπιστεί το έργο του, το έργο που έγραφε ενώ ήταν άρρωστος και ήξερε πως θα πεθάνει και που τόσο απαίσια διαστρέβλωσε ο Ζουργός σε σημείο που να μιλάμε όχι για πλαγιαρισμό αλλά για λογοτεχνική διαστρέβλωση.

Πρώτα από όλα, γιατί από πού να αρχίσω κι από πού να τελειώσω με αυτό το πράγμα, που δε θέλω να το πω βιβλίο και που ζυγιζει παρά κάτι ένα κιλό. Οι χαρακτήρες είναι επίπεδοι, οι διάλογοι είναι επιπέδου σαπουνόπερας, αν ξαναδιαβάσω άλλη μια φορά την φράση “ψαλιδισμένο γένι” θα παραφρονήσω. Οι αναφορές που γίνονται σε πνευματικούς ανθρώπους και γεγονότα της εποχής είναι επιδερμικές, απλές βιβλιογραφικές παραπομπές, χωρίς να μπαίνουν στην ουσία, χωρίς νόημα, χωρίς βάθος. Από πουθενά δεν φαίνεται η πολυθρύλητη σοφία και ιδιοφυία του Αλμοσίνο.
Ψιττακισμοί κατωτάτης υποστάθμης και αέρας κοπανιστός.

Αλλά καλά όλα τα άλλα. Εκείνον τον Διονύση Ρώμα, τον συγγραφέα του Περίπλου γιατί, γιατί, γιατί τον έπιασε στην αδέξια γραφίδα του ο Ζουργός; Γιατί; Τον Ρώμα τον λατρεύω, τα έργα του μου έχουν προσφέρει ώρες απίστευτης αναγνωστικής ευτυχίας. Έχω πλουτίσει τις γνώσεις μου χάρη σε αυτόν, έχω γελάσει, έχω κλάψει. Εκεί να δεις πλούτο γλωσσικό, βιβλιογραφικές παραπομπές και επίμετρα με σπάνιες πληροφορίες για τον 17ο αιώνα (και όχι μόνο). Δράση, περιπέτεια, πλοκή, χαρακτήρες με απίστευτο βάθος και ανατροπές που κόβουν την ανάσα. Ο Ζουργός λοιπόν παίρνει τους ήρωες και την υπόθεση του Ρώμα και τα κάνει έναν αχταρμά και το παρουσιάζει ως ξαναδουλεμένη δική του εκδοχή.

Μόνο που τελικά δεν είναι εκδοχή. Περισσότερο μοιάζει με εκδορά. Κι αν κάποιος που έχει ήδη διαβάσει τον Αλμοσίνο θελήσει να διαβάσει τον “Θρήνο της Κάντιας” του Ρώμα θα ξέρει από πριν όλη την υποθεση και όλες τις ανατροπές ως το τέλος του βιβλίου, γιατί ο Ζουργός είχε την λαμπρή ιδέα να γράψει μέσα σε 20 σελίδες όλη την περίληψη ενός έργου που κανονικά εκτυλίσσεται μέσα σε δύο ολόκληρους τόμους! Και έχει και το θράσος μετά να λέει στο σημείωμα (στο τέλος του Αλμοσίνο) πως “ο κόσμος του Ρώμα μπολιάζεται και διαστέλλεται”, ενώ στην πραγματικότητα συρρικνώνται και παραχαράσσεται. Αίσχος. Αίσχος. Έλεος πια. Δεν απέμεινε λοιπόν καθόλου δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο;

Ειδικά στην σελίδα 375 που βάζει ο Ζουργός τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο να παρουσιάζει την Ρωξάνδρα Σκαρλάτου να κρύβει το υποτιθέμενο παραμορφωμένο της πρόσωπο για να εξαπατήσει τον μέλλοντα σύζυγό της, τί να πω; Βρε άνθρωπε, έχεις ξεπατικώσει ολόκληρο τον Ρώμα, κοίτα λίγο και στα παραρτήματα, έχει ολόκληρη μελέτη ο Ρώμας που εξηγεί πως αυτά είναι ανυπόστατοι ισχυρισμοί κάποιου Καντεμίρ στα πλαίσια μιας ορισμένης προπαγάνδας. (Βλέπε Διονύση Ρώμα, Ο Κόντες τόμος 1, εκδ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 2000, σελ. 468 – 469). Την ίδια γνώμη με τον Ρώμα έχει και ο Παπαρρηγόπουλος (περ Εστία 22 Φεβρουαρίου 1876, σελ. 117) και παραπέμπει και στον Καισάριο Δαπόντε. Γιατί βέβαια, το φτηνό δράμα, φαίνεται πως πουλάει καλύτερα από μια γερή και σωστά τεκμηριωμένη αλήθεια, όταν το ταλέντο είναι ανύπαρκτο.

Και για να επιστρέψω στους Νταβιτσέντσα. Δεν θεωρώ κακό να εμπνευστεί κάποιος νεότερος από την υποθεση και τους ήρωες ενός παλιού συγγραφέα. Αλλά αν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο, ας το κάνει με τρόπο που να προσφέρει κάτι στην μυθοπλασία. Ας γράψει κάτι με ουσία και νοήμα. Όχι να τσαλακώνει τον μόχθο και το όραμα ενός άλλου ανθρώπου για να φτιάξει καρικατούρες, νεκροζώντανα νευρόσπαστα εκεί όπου κάποτε υπήρχαν ήρωες που έσφυζαν από ζωή. Ποιος έχει ανάγκη από κάτι τέτοιο; Ποιον σκοπό εξυπηρετεί όλη αυτή η κακότεχνη αλλοίωση;

Ο Ζουργός δεν έχει καταφέρει να καταλάβει και να αποδώσει το ψυχισμό των ανθρώπων της εποχής που παρουσιάζει. Ήταν άλλο το πνεύμα εκείνης της εποχής, άλλες οι νοοτροπίες. Μου θύμισε κάτι παλιές ταινίες της τσινετσιτά που εμφανίζανε τον Ηρακλή με χλαμύδα και ρολογάκι στο χέρι.

Αλλά για να τα λέμε όλα. Ο Ζουργός, για όποιον θέλει να δει και στο οπισθόφυλλο του βιβλίου του, δεν υποστηρίζει πως αυτό που έγραψε είναι ιστορικό μυθιστόρημα. Όχι. Εκεί λέει ακριβώς τί είναι το έργο του Ζουργού:

“Το μυθιστόρημα “Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο” είναι η ανοιχτή παλάμη ενός χεριού που ακουμπάει στον χάρτη της Ευρώπης του 17ου αιώνα..”

Αυτά. Δεν έχω κάτι άλλο να πω. Κι όποιος θέλει να το ψάξει περισσότερο, ας το ψάξει.

[Maria Bikaki · Rating 5 out of 5]

Ένα βιβλίο για πραγματικά απαιτητικούς αναγνώστες. Ένα βιβλίο ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ακόμα ελπίδα για την ελληνική λογοτεχνία και τρανή απόδειξη ότι τελικά το όχι και τόσο προβεβλημένο κρύβει πολύ περισσότερους θησαυρούς για τους βιβλιόφιλους. Η ιστορία ενός πραγματικά χαρισματικού ήρωα στα χρόνια του Μεσαίωνα που πραγματικά σε σκλαβώνει και δε θες να τελειώσει. Ένα βιβλίο που ο αναγνώστης μπαίνει στην θέση του ταξιδευτή και αφήνεται να παρασυρθεί σε ένα πραγματικά υπέροχο και μαγικό ταξίδι γεμάτο εικόνες της Ευρώπης του 17ου αιώνα καθώς και ένα εσωτερικό ταξίδι του κεντρικού ήρωα μας γεμάτο συναισθήματα και συγκινήσεις . Πρώτο βιβλίο του κυρίου Ζουργού που διαβάζω και πραγματικά δηλώνω καταγοητευμένη και λαβωμένη από το βέλος της πένας του, την εξαντλητική του έρευνα και το μέγεθος των γνώσεων του, Στην εποχή που στο χώρο της ελληνικής έκδοσης κυριαρχεί η εύπεπτη λογοτεχνία ο Ισίδωρος Ζουργός στήνει τη δική του σχολή με ένα υπέροχο μωσαϊκό εικόνων και συναισθημάτων για έναν ήρωα που μάλλον είχε τελικά την τύχη που έχουν όλοι σχεδόν οι χαρισματικοί άνθρωποι , να πορεύονται δηλαδή στο ταξίδι της ζωής μοναχικά. Ένα βιβλίο ζωντανός θρύλος που αξίζει να ανακαλύψετε.

[Anna · Rating 5 out of 5]

Ψάχνοντας μετά το Confiteor ποιο θα ήταν το επόμενο αντίστοιχο βιβλίο που θα διαβάσω κατέληξα εδώ!

Εντάξει, η "μαγευτικότητα", η μοναδικότητα και η μεγαλειότητα του Confiteor δύσκολα φτάνονται, αλλά ο βίος του Ματίας Αλμοσίνο στάθηκε άνετα στο ύψος των περιστάσεων που οι προσδοκίες μου είχαν δημιουργήσει. Το γεγονός επίσης ότι ανήκει στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία με κάνει να είμαι λίγο πιο "χαλαρή" στην κριτική μου απέναντί του, καθώς πραγματικά θα ήθελα πολύ να γραφτούν και άλλα αντάξια βιβλία στην ελληνική γλώσσα (σου δίνει μια ελπίδα ρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε!)

Ο Ματίας Αλμοσίνο, λοιπόν, είναι ένας λόγιος του 17ου αιώνα, με τις ιδέες της Αναγέννησης να έχουν μπολιάσει στο κλίμα της εποχής, η επιστήμη να επικρατεί έναντι της θρησκείας και των δυσειδαιμονιών και ο κόσμος να προχωράει προς τα μπροστά. Μέσα από τις περιηγήσεις του Ματίας βλέπουμε την εξέλιξη των κοινωνιών κατά τη διάρκεια του χρόνου στη Δυτική Ευρώπη, στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά και στις ανατολικές χώρες, αλλά και τις διαφορές μεταξύ τους. Επίσης, Αναγέννηση δεν σημαίνει Τέχνη, αλλά ΕΠΙΣΤΗΜΗ, σημαίνει ΟΡΘΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ, ΔΙΑΔΟΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ, ΜΕΛΕΤΗ και ΑΝΤΑΛΛΑΓΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΑΠΟΨΕΩΝ. Χαίρομαι πάρα πολύ που αυτό τονίστηκε ιδιαίτερα στο βιβλίο.

Η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά όχι συγκλονιστική. Από τους ήρωες, ο Ματίας ήταν ο κεντρικός ήρωας και όλοι οι υπόλοιποι ο κύκλος του. Κατά συνέπεια, μπορούμε να πούμε ότι ήταν ιδιαίτερα μονοδιάστατοι και ίσως η εξέλιξή τους κάποιες φορές να ήταν πολύ γρήγορη. Ο Ματίας, πάλι, ήταν ο άνθρωπος που είχε μεγάλη όρεξη για γνώση: ήθελε να μάθει νέες γλώσσες, νέες κουλτούρες, συμπεριφορές ανθρώπων, οπότε όλα αντιμετωπίζονται με το πρίσμα της περιέργειας ενός ανθρώπου που προσπαθεί να μάθει, είτε πρόκειται για μια νέα αρρώστια, μια νέα γλώσσα, μια νέα θρησκεία, είτε τη συμπεριφορά της γυναίκας που ερωτεύτηκε (τι παράξενα πλάσματα είναι αυτές οι γυναίκες!). Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό θα αρέσει σε όλους τους αναγνώστες, εγώ πάντως δεν είχα πρόβλημα. Επίσης, ο Ματίας ήταν ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος, με αποτέλεσμα να βουρκώνω κι εγώ αρκετές φορές με τις απώλειες που υπέστη στη ζωή του.

Επειδή επίσης μου αρέσουν κι εμένα οι αφορμές για νέες γνώσεις, νομίζω ότι το βιβλίο έδινε πολλές πληροφορίες που τις άφηνε ανολοκλήρωτες για περαιτέρω μελέτη από τον αναγνώστη, είτε πρόκειται για τη Θεσσαλονίκη του 17ου αιώνα, είτε για τους Ντονμέδες, είτε για τους Τατάρους, είτε για τις κατακτήσεις του Μεγάλου Πέτρου, είτε για τα μέλη της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου την περίοδο που ζούσε και ο Νεύτωνας. Πραγματικά είναι απίστευτο πόσα θέματα πιάνονται στις 777 σελίδες του βιβλίου και αφήνονται στη μέση (επίσης αυτό μπορεί να μην αρέσει σε όλους τους αναγνώστες, αλλά, αγαπητοί μου, ΔΡΑΣΤΕ! Αν κάτι σαν άρεσε γκουγκλάρετέ το! Θα προτιμούσατε να άρχιζε να παραθέτει γνώσεις και πληροφορίες για θέματα που σας φαίνονται αδιάφορα;)

Ένα θέμα που αρχικά δεν μου άρεσε, αλλά όσο το σκέφτομαι νομίζω ότι είχε τη σημασία του, είναι πως για κάποιους ήρωες δεν μαθαίνουμε τη μοίρα τους. Η απάντηση επίσης απλή: 17ος ΑΙΩΝΑΣ: Πολλοί συγγενείς χάνονταν μεταξύ τους και δεν μάθαιναν ποτέ αν ζούσε ή πέθαινε κάποιος δικός τους. Νομίζω πως αν μη τι άλλο η αίσθηση της εποχής είναι πολύ σωστά δομημένη.

Λεπτομέρειες που δεν μου άρεσαν θα μπορούσα να βρω και άλλες. Για παράδειγμα, σε ένα κεφάλαιο ο συγγραφέας δανείζεται ήρωες ενός άλλου έργου (του Διονυσίου Ρώμα στο έργο του "Περίπλους") όπου μάλιστα περιγράφει και το τέλος τους. Αυτό επίσης ίσως σε κάποιους αναγνώστες να μην αρέσει (διάβασα μάλιστα μια ανάλογη κριτική, η οποία είναι πλήρως κατανοητή). Εγώ δεν ήξερα καν το Ρώμα και χαίρομαι που αυτό το βιβλίο αποτέλεσε μια αφορμή να τον μάθω.

Εν γένει, νομίζω ότι πρόκειται για ένα διαμαντάκι της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας, που θα ήθελα να βρει μιμητές. Τέλος, ο συγγραφέας έκανε εκτεταμένη έρευνα και στο τέλος παραθέτει τις πηγές του, για όποιον ενδιαφέρεται!

Αναζητώντας λοιπόν τώρα το επόμενο τούβλο που θα διαβάσω!!!

[Nikoleta · Rating 5 out of 5]

Αυτό το βιβλίο μου φάνηκε τουλάχιστον άψογο. Ο ήρωας μας ξεναγεί στην Ευρώπη, από τα μέσα του 1600, μέχρι την αυγή του επόμενου αιώνα. Μας γνωρίζει μεγάλους δασκάλους, επιστήμονες, λαμπρά μυαλά και συνομιλεί μαζί τους σε όλες τις πιθανές γλώσσες. Η γοητεία που ασκεί στον αναγνώστη αυτό το βιβλίο είναι αμείλικτη. Για ακόμη μια φορά ο Ζουργός μας διηγείται μέρη της ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας, δημιουργώντας μέσα της ένα όμορφο παραμύθι.
Η αφήγηση είναι έργο ενός ακούραστου συγγραφέα. Έχει μελετήσει κάθε ήχο, κάθε φράση έτσι ώστε ο αναγνώστης να απολαμβάνει κάθε σημείο της σελίδας.
Οι γνώσεις του, εν τω μεταξύ, της επιστημονικής και θρησκευτικής γραμματείας της εποχής και πιο πίσω, και του λαϊκού βίου μου φάνηκαν απεριόριστες. Η εισαγωγή αυτής της γνώσης δε, στο μυθιστορηματικό του κόσμο ήταν άψογη.
Αυτό που μου άφησε όμως τις πιο όμορφες εντυπώσεις είναι το πάντρεμα του έργου του Διονύσιου Ρώμα, με το δικό του έργο, στο κεφάλαιο Βαρτάγγελος Νταβιτσέντσα. Ένα διακριτικό και σεμνό πάντρεμα, μια συνομιλία του καλλιτέχνη με το έργο ενός παλαιότερου καλλιτέχνη. Δεν είχε τύχει ποτέ να το συναντήσω αν και το επιθυμούσα, καθώς είχα ακούσει από έναν πολύ αγαπημένο μου δάσκαλο, τον Δημήτριο Δημηρούλη, να αναφέρεται σε τέτοιες συνομιλίες, μέσα σε έργα με πολύ θαυμασμό.
Ναι, ο Ζουργός ανανέωσε την αγάπη μου για την σύγχρονη ελληνική πεζογραφία, και το μόνο που έχω να πω είναι ότι όσο υπάρχουν τέτοιοι πεζογράφοι, να κινούνται στα χνάρια των παλιών και όχι μόνο, όσον αφορά την ανάγνωση θα είμαι ευτυχισμένη.

«Αν έχεις τόλμη, κοίταξε με, είμαι ο Βιργίλιος, είμαι η γριά Βεατρίκη, που θα σε πάρει απ’ το χέρι να σε οδηγήσει στον κάτω κόσμο. Αν πάλι φοβάσαι τις φωτιές και τις σπείρες της κόλασης, μείνε εδώ πάνω στον υποσελήνιο κόσμο, όμως ύψωσε το χέρι, κάνε μία χαρακιά στον ουρανό και δες. Εγώ θα σου το δώσω αυτό το μακρύ μαχαίρι.»
σελ. 400.

[Stella · Rating 5 out of 5]

Ο Ιανουάριος ήταν ο μήνας του Ματίας. Το διάβασα αργά γιατί δεν ήθελα να τελειώσει. Αυτό το βιβλίο το νιώθω σαν ένα δώρο ανεκτίμητης αξίας. Γιατί πώς αλλιώς θα μπορούσα να ταξιδέψω στο χρόνο, πίσω στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, να περιηγηθώ σε τόσες πόλεις και να μάθω τόσα πράγματα, αν όχι με τον Ματίας; Πραγματικά πολύτιμο βιβλίο, τόσο λόγω του απολαυστικού τρόπου γραφής του Ζουργού, όσο και λόγω όλων αυτών των γνώσεων και «εμπειριών» που αποκομίζεις!

Ο Ισίδωρος Ζουργός είναι άξιος θαυμασμού και συγχαρητηρίων για τον άθλο που πέτυχε. Χρειάζεται σίγουρα πολλή μελέτη για να περιγράψεις την Ευρώπη εκείνης της εποχής με αυτόν τον τρόπο και αυτό φαίνεται και από τις πολυάριθμες πηγές που παραθέτει ο συγγραφέας στις τελευταίες σελίδες.

Στο βιβλίο γίνονται αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα, γεγονότα, πόλεις, στις πολιτικές συνθήκες και στον τρόπο ζωής που υπάρχουν σε κάθε μια από αυτές τις πόλεις (ορισμένες φορές μάλιστα είναι σαν να βρίσκεσαι κι εσύ εκεί και με μεγάλη μου χαρά μεταφέρθηκα στη Θεσσαλονίκη, την πόλη μου, τόσους αιώνες πριν) , στις θρησκείες της εποχής , σε ιατρικές γνώσεις, ακόμα και στα μουσικά όργανα της εποχής. Γενικώς, ένας πολύ μεγάλος όγκος γνώσης έχει ενσωματωθεί τελείως φυσικά και αβίαστα στην αφήγηση της ιστορίας.

Έχω διαβάσει παλιότερα το «Στη σκιά της πεταλούδας» το οποίο μου άρεσε πολύ αλλά με αυτό το βιβλίο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο συγγραφέας έχει ωριμάσει και έχει ανέβει πολλά σκαλιά συγγραφικής ικανότητας. Να τι γίνεται όταν το χάρισμα στη συγγραφή συνδυάζεται με σκληρή δουλειά. Τα πέντε αστεράκια είναι λίγα.

[Ilias Bourdalas · Rating 5 out of 5]

Μόλις τελείωσα το ταξίδι μου με τον αλμοσίνο και έχω μια γλυκιά θλίψη. Από τις πρώτες σελίδες αυτού του βιβλίου είχα καταλάβει ότι είχα μπροστά μου κάτι σπάνιο. Έτσι προσπάθησα να το διαβάσω αργά για να διαρκέσει αυτό το ταξίδι λίγο παραπάνω...Βασιλεία, Βενετία, Θεσσαλονίκη, Παντοβα, Τζάντε, Κωνσταντινούπολη, Λονδίνο...το βιβλίο ήταν αριστούργημα, ο Ισιδώρος Ζούργος γράφει καταπληκτικά και εξελίσσεται σε κάτι πολύ μεγάλο...Ματίας Αλμοσινο, Ματθαίος Μελισηνος, Ματέο Γκρέκο...γιός, φίλος,γιατρος, σύντροφος,σύζυγος, πατέρας, αδελφός...θα μου λείψεις γιατρέ μου...

[Vicky Ziliaskopoulou · Rating 4 out of 5]

Είναι ένα οδοιπορικό στην Ευρώπη (συμπεριλαμβανομένης της Κωνσταντινούπολης) του 17ου- 18ου αιώνα. Μέσα από την περιγραφή της ζωής του Ματίας Αλμοσίνο ο συγγραφέας μας γνωρίζει τον τρόπο ζωής των ανθρώπων της εποχής. Στοιχεία της ιατρικής, των ταξιδιών, των συνηθειών (που διέφεραν από περιοχή σε περιοχή) και ιστορικά στοιχεία υπάρχουν παντού μέσα στο κείμενο, δεμένα πανέμορφα με το μυθιστορηματικό στοιχείο της προσωπικής ζωής του Ματίας.
Μου άρεσε πολύ τόσο ως ιστορικό βιβλίο (υπάρχει τεράστιος αριθμός πληροφοριών και γνώσεων που δίνονται) όσο και ως μυθιστόρημα, αφού η ανάλυση των βασικών χαρακτήρων είναι σωστή και επαρκής.
Η μόνη ένσταση που έχω είναι στο μέγεθός του, ήταν πολύ βαρύ το βιβλίο (μιλάω για γραμμάρια) και κουραζόμουν να το κρατάω.

Για περισσότερα βιβλία αν θέλετε επισκεφτείτε και το blog μου
http://kiallovivlio.blogspot.gr/

[Dimitris Ligoxigakis · Rating 5 out of 5]

Ο Ισίδωρος Ζουργός ανέβηκε με σταθερά βήματα του βουνό της καταξίωσης. Είχα την εντύπωση ότι με τα ανεμώλια είχε πατήσει τις κορυφές του και θα πάρει την κατηφόρα. Όμως αυτός με τις Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλµοσίνο , έβγαλε φτερά και πέταξε.
Οι Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλµοσίνο είναι ένα ατελείωτο ταξίδι σε χώρες , φυλές και θρησκείες. Ένα ταξίδι παρέα με παρομοιώσεις και ζωντανούς διαλόγους με αποφθέγματα. Ένα ταξίδι με συνεχείς ανατροπές που κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον. Κυρίως είναι ένα ταξίδι στην ανθρώπινή ψυχή με οδηγό έναν ήρωα , τον Ματίας , που μέσα από το επάγγελμα του, χαρίζει ζωή και παίρνει θάνατο ,του αρέσει να ταξιδεύει και εισπράττει μοναξιά. Ζωή - Θάνατος , Ταξίδι - Μοναξιά.
Οφείλω να ομολογήσω ότι 800 σελίδες του ήταν αποτρεπτικές στο να το αγοράσω. Αλλά η τύχη και μία καλή μου φίλη, μου χάρισαν ένα μυθιστόρημα το οποίο με έκανε να ξανασκεφτώ αρκετά 5άρια που έχω βάλει εδώ μέσα, ένα μυθιστόρημα που από την Βενετία..μπήκε στα αγαπημένα μου.
Καθώς έφτασα στη τελευταία σελίδα, μου ήρθε αβίαστα η σκέψη, τι τύχη για όλους μας που ο Ζουργός γεννήθηκε στην Ελλάδα και τι ατυχία για την συγγραφική του καριέρα . Κατά την γνώμη είναι ένας από τους μεγαλύτερους εν ζωή Έλληνες λογοτέχνες από αυτούς που γνωρίζω.

[Stratos · Rating 5 out of 5]

Αριστούργημα! Ενα από τα βιβλία που τα ευχαριστήθηκα, ....έτρεχα μαζί τον Ματία στην Ευρώπη της εποχής αυτής, προσπαθώντας κι εγώ να βρω το νήμα και το νόημα της ζωής.

[Georgina Koutrouditsou · Rating 5 out of 5]

Το βιβλίο του τελευταίου μήνα του καλοκαιριού.
Αύγουστος,μπάνια,άμμος,μυρωδιές,ταξίδια με πλοίο,κτελ,αμάξι:όλα αυτά τα κουβαλάει αυτό το βιβλίο!
Ο Ματίας χρειάζονταν και άξιζε τον δικό του μήνα...τον κατάλληλο μήνα.
Ήταν ένα εκπληκτικό ανάγνωσμα!

Είχα,ομολογώ, διαβάσει απλά τα καλύτερα και τώρα μπορώ να το επιβεβαιώσω.
Δεν με τρόμαξε το μέγεθος του βιβλίου,άξιζε κάθε του σελίδα.Βέβαια,οφείλει ο σκεπτόμενος αναγνώστης,αν θέλει να απολαύσει την ανάγνωση,να είναι ξεκούραστος πριν ξεκινήσει το πυκνό ταξίδι των 774 σελίδων.

Ο εξαιρετικός (για μια ακόμη φορά) κ.Ζουργός πλάθει μια υπέροχη ιστορία,με έναν μοναδικό ήρωα:ουμανιστή πριν από την εποχή του Ουμανισμού!
Περιγραφές μοναδικές!
Διασχίζεις σχεδόν όλη την Ευρώπη του 17ου αιώνα μαθαίνοντας τόσα όσα δεν φανταζόσουν ότι θα μάθεις ή θα ανακαλύψεις.Πλουτίζεις τις σκέψεις και τα όνειρά σου από την ζωή του ήρωα.Ταξιδεύεις όχι μόνο σε τόπους,αλλά σε σκέψεις,ιδέες,αξίες,θρησκείες και ό,τι άλλο εκπροσωπούσε ο ήρωας.

Τελειώνοντας,ξεχωρίζω δύο στοιχεία,που αξίζει να αναφερθούν:την βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου και την τελευταία παράγραφο από το σημείωμα του συγγραφέα "Έγραψα τελικά τις μέρες και τις νύχτες του Ματίας Αλμοσίνο αναζητώντας επίμονα μια ένσαρκη παρουσία ανθρωπινότητας,εναγώνια,που φλέγεται να αναπληρώσει τη μεγάλη Απουσία."

Ένα βαθιά θρησκευτικό(παρουσιάζονται σχεδόν όλες οι θρησκείες και τα Πιστεύω τους) και φιλοσοφικό βιβλίο.
Αν αγαπάτε τον Ουμπέρτο Έκο (όπως εγώ) και αν λατρέψατε το τελευταίο βιβλίου του Λ.Παδούρα("Αιρετικοί")(όπως εγώ-και πάλι)αξίζει να το διαβάσετε!

[Alexandra Ameladioti · Rating 5 out of 5]

Υπέροχο και απολαυστικό. Παρόλες τις πολλές σελίδες του δεν ήθελα να έρθει η στιγμή που η ανάγνωσή του θα τελείωνε. Το ταξίδι στο Χρόνο και στο Χώρο, σε εποχές που φαίνονται μακρινές αλλά στην παρούσα ιστορική στιγμή της νέας επιδημίας μας δίνουν τις λύσεις στις δικές τους πανδημίας, ενός χαρισματικού ανθρώπου.

[Zaphirenia · Rating 4 out of 5]

Σε κάποιο σημείο του βιβλίου ο Ματίας αναρωτιέται γιατί ο άνθρωπος δεν νοιάζεται καθόλου για τους θανάτους που δεν τον αφορούν, ακόμα κι αν πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι, αλλά υποφέρει και μόνο στη σκέψη ότι θα πάθει κάτι κάποιος δικός του, κοντινός του άνθρωπος. Την απάντηση στην ερώτηση αυτή την είχε δώσει με μεγάλη επιτυχία ο Καμύ στο αγαπημένο μου απόσπασμα από την "Πανούκλα":

"Προσπαθούσε να συγκεντρώσει στο μυαλό του όσα γνώριζε γι' αυτήν την αρρώστια. Αριθμοί τριγύριζαν στη μνήμη του και σκεφτόταν ότι οι τριάντα περίπου μεγάλες επιδημίες πανούκλας που γνώρισε η ιστορία είχαν στοιχίσει στο ανθρώπινο γένος γύρω στα εκατό εκατομμύρια νεκρούς. Αλλά τι είναι εκατό εκατομμύρια νεκροί; Όταν έχεις πολεμήσει, είναι ζήτημα αν ξέρεις τι σημαίνει ένας νεκρός. Κι αφού ένας νεκρός δεν σημαίνει τίποτα αν δεν τον έχεις δει με τα μάτια σου, εκατό εκατομμύρια πτώματα σπαρμένα στο διάβα της ιστορίας δεν είναι παρά καπνός στα μάτια της φαντασίας."

Στα του βιβλίου, μάλλον είχα πολύ υψηλές προσδοκίες από τον Ζουργό, πράγμα άδικο. Το βιβλίο ήταν πολύ καλό, με ενδιαφέρουσα πλοκή και ωραίο γράψιμο. Έλειπε όμως κάτι, εκείνο το κάτι που σε κάνει να λες "Μα είναι εξαιρετικό!", εκείνο το κάτι που είχε η "Αηδονόπιτα" και οπωσδήποτε τα "Ανεμώλια". Μάλλον μου έλειψε η μαγική γραφή, η υπέροχη χρήση της γλώσσας, ο λυρισμός. Αυτό το βιβλίο ήταν πιο λιτό, πιο "δωρικό". Ναι, η ιστορία ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά όχι καθηλωτική και, πού και πού, κάπως προβλέψιμη.

Κάτι άλλο που ίσως ήταν η ιδέα μου, είναι ότι ο Ζουργός προσπάθησε να γράψει ένα έπος. Ο Ματίας Αλμοσίνο, Οδυσσέας χωρίς Ιθάκη, περιπλανιέται σε όλον τον γνωστό κόσμο του 17ου αιώνα. Πάρα πολλές αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα και τοπικές διαλέκτους που δείχνουν βέβαια ότι ο συγγραφέας έχει κάνει την έρευνά του, αλλά σε κάποια σημεία κουράζουν.

Ταλαντεύτηκα ανάμεσα στα 3 και τα 4 αστέρια. Τέσσερα αστεράκια τελικά γιατί είναι λογικό όταν διαμορφώνεις με συγκεκριμένο τρόπο τις προσδοκίες σου να απογοητεύεσαι λίγο εάν δεν το βιβλίο δεν αποδειχτεί όπως το είχες φανταστεί. Με τον κύριο Ζουργό θα ξανασυναντηθούμε οπωσδήποτε, πιθανότατα στη "σκιά της πεταλούδας". Ανυπομονώ.

[Thodoris Fotoglou · Rating 5 out of 5]

Δεν ξέρω αν με το Ζουργό μπορώ να είμαι αντικειμενικός.Αγαπώ και εκτιμώ απεριόριστα τη συγγραφική δουλειά του και συνήθως όταν τελειώνω τα βιβλία του μια πληθώρα θετικών συναισθημάτων με κατακλύζουν.Το νέο του βιβλιο δε ξέρω αν μετά από χρόνια συγκαταλέγεται στα αριστουργήματα της Ελληνικής λογοτεχνίας αλλά ενα εχω να πω:ότι πρόκειται για ενα σπουδαίο βιβλιο.Ο Ζουργός κάνει μια επίπονη τριετή έρευνα πριν το γράψει και αποθησαυριζει πάνω από 60 βιβλία για να καταλήξει να ζωντανεύει ενα αιώνα όχι τόσο γνωστό σε μας.Μια αναπαράσταση της Ευρώπης του 17 και αρχές 18αι. Ο πρωταγωνιστής ειναι ένας ικανότατος άνθρωπος πάνω απ´ολα ουμανιστής επιστήμονας που με συνείδηση υπηρετεί τον άνθρωπο,ανοιχτόμυαλος και πάντα μπροστά από την εποχή του.Ενα ιδιαίτερο λογοτεχνικό κόσμο πλάθει ο Ζουργός όπου πρωταγωνιστούν πολλές ευρωπαϊκές πόλεις:Κωσταντινουπολη,Βενετία,Άμστερνταμ και φυσικά τη Θεσσσαλονικη να μη λείπει απο την απεικόνιση της Ευρώπης του 17 αιώνα.Και η αξιόλογη προσωπικότητα του Ματίας πάντα παρούσα σε μια εποχή που η επιστήμη και η γνώση μπαίνουν σε πρώτη τροχιά και αφήνουν τη Θρησκεία σε δεύτερη μοίρα.Ογκοδέστατο το νέο βιβλιο(κοντά 800 σελίδες)και θα περίμενε κανείς να έχανε κάποιες στιγμές στην αλληλουχία των γεγονότων και στην έκφραση της γλώσσας.Και όμως ο Ζουργός πουθενά δε ξεφεύγει με εξαιρετική γλώσσα και έντονη κορύφωση των γεγονότων.Και αυτό δείχνει άνθρωπο με σπάνιο συγγραφικό ταλέντο.Συμφωνω με την κριτική του φίλου Δημήτρη ότι είμαστε τυχεροί ως αναγνώστες και λάτρεις του καλού βιβλίου που ο Ζουργός γεννήθηκε στην Ελλάδα.Και είναι μόλις 50 χρ.που αυτό σημαίνει ότι εχει να δώσει ακόμη πολλά και αξιόλογα στα λογοτεχνικά δρώμενα.

[Marilou K. · Rating 5 out of 5]

Ένα διαμάντι της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας!! Ο Ισίδωρος Ζουργός παρουσιάζει την περιπλάνηση του Ματίας του σε όλη την Ευρώπη μέσα από διαφορετικές αφηγηματικές τεχνικές, που μόνο ζωντάνια μπορούν να δώσουν!!Αφήγηση, περιγραφή, συχνός διάλογος, ημερολόγιο, επιστολές....

Η αφήγηση ξεκινάει απ'την παιδική του ηλικία και φτάνει αποσπασματικά μέχρι τα γεράματα...Μοναχικός, λαμπρός γιατρός και στερημένος από όλα τα αγαπημένα του πρόσωπα. Απ' το θάνατο κανένας δε ξεφεύγει, και ως προς αυτό ο Ματίας στάθηκε πολύ άτυχος. Είναι εξάλλου ο κεντρικός άξονας της διαδρομής του και ο συγγραφέας βρίσκει πάντα έναν όμορφο εκφραστικό τρόπο για να τον παρουσιάσει (λάτρεψα τη μεταφορά του θανάτου ως κουβέρτα που σκέπασε τους αρρώστους-απόσπασμα δε βάζω γιατί δε θυμάμαι σελίδα να το βρω!!). Έτσι ο Ματίας βρήκε την παρηγοριά στα βιβλία του και στη μόρφωση, γνωρίζοντας ότι αυτά δε θα τον εγκαταλείψουν ποτέ. Τραγικός ήρωας, αξιοπρεπής, αγαπητός απ' όλους, σοφός και ανιδιοτελής.Είναι από τα λίγα βιβλία που μπορώ να πω ότι δε βαρέθηκα ούτε σε μια σελίδα! Επίσης είναι η πρώτη φορά που αναλογίστηκα πώς να είναι τα γεράματα και φοβήθηκα με την αγωνία του ηλικιωμένου που γνωρίζει ότι πλησιάζει το τέλος του.

Όσον αφορά στους χαρακτήρες που έχει "δανειστεί" απ΄τον Ρώμα, το θεωρώ υπέροχη ιδέα. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει τον "Περίπλου" για να κρίνω πώς παρουσίασε συγκριτικά του ήρωες, όμως ως χαρακτήρες με "έπεισαν".

Αν έχω ένα παράπονο απ' τον Ζουργό, αυτό είναι ότι δεν μάθαμε ποτέ την τύχη του Τομπίας-θεωρώ ότι κόβεται απότομα ο ρόλος του.
Αυτά!!! 4,5*

[Sotiris Karaiskos · Rating 4 out of 5]

Ο Ισίδωρος Ζουργός είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους καλύτερους σύγχρονους έλληνες συγγραφείς και φυσικά κάτι που κάνει έναν εξαιρετικό συγγραφέας να ξεχωρίζει είναι η τόλμη να δοκιμάζει καινούρια και πιο δύσκολα πράγματα. Κάτι τέτοιο κάνει σε αυτό εδώ το βιβλίο τολμώντας να εξερευνήσει λογοτεχνικά μία πολύ σημαντική εποχή, τον 17ο αιώνα, που παρήγαγε τόση πολλή σκέψη που άλλαξε την πορεία της ανθρωπότητας. Ο ήρωας του βιβλίου που σκηνες απο τον βίο που παρακολουθούμε είναι ένας γιατρός που μέσα από τις σπουδές του και την επαγγελματική του πορεία στη συνέχεια έρχεται σε επαφή με όλη αυτή την πνευματική αν��στάτωση, όλη αυτή τη σκέψη που χαρακτήρισε αυτή την εποχή, παίρνει θέση, συνθέτει τις δικές του αντιλήψεις και με βάση αυτές ταξιδεύει ανά την Ευρώπη και συναντάει σημαντικές και όχι τόσο σημαντικές προσωπικότητες.

Όλα αυτά μας τα δίνει ο συγγραφέας με την χαρακτηριστική του "υπερφορτωμένη" γραφή, τη γεμάτη με περίπλοκα λογοτεχνικά σχήματα και τον ανεξάντλητο γλωσσικό πλούτο. Καταλαβαίνω ότι για πολλούς αυτός ο τρόπος γραφής που προσθέτει ποιητικότητα Ακόμα και στις λιγότερο ποιητικές στιγμές - για να το πω ευγενικά - είναι υπερβολικός και κουραστικός αλλά εγώ συνηθίζω να τον απολαμβάνω σε κάθε του βιβλίο. Φυσικά δεν υπάρχει μόνο αυτό που να δείχνει την πολύ καλή δουλειά που κάνει ο συγγραφέας σε αυτό το βιβλίο, επειδή φέτος διάβασα πολλά πράγματα για τον 17ο αιώνα σας διαβεβαιώνω ότι η περιγραφή της εποχής που κάνει είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, παρά το γεγονός ότι οι διάλογοι ακολουθώντας την γραφή του συγγραφέα εχουν την ίδια ποιητικότητα. Ο συγγραφέας, όμως, πηγαίνει και ένα βήμα παραπάνω μεταφέροντας με μοναδικό τρόπο το κλίμα της εποχής, συνδυάζοντας ευθείες αναφορές με συμβολισμούς, για να μας δείξει όλη αυτή την ιδεολογική σύγκρουση μιας εποχής οπου συνυπήρχε η θρησκευτική σκέψη με την επιστημονική θεώρηση, το παλιό συγκρούονταν το νέο και ένας νέος κόσμος ανέτειλε.

Το πρόβλημά μου ή, μάλλον, το ερώτημά μου για αυτό το βιβλίο είναι "προς τι όλα αυτά;". Είναι φυσικά ενδιαφέρουσα αυτή η περιπλάνηση στον 17ο αιώνα και ιδιαίτερα διαφωτιστική αλλά επειδή πρόκειται για ένα μυθιστόρημα αυτό το πράγμα θα έπρεπε να εντάσσεται αρμονικά μέσα σε μία ιστορία, έτσι ώστε αυτή η ιστορία να μην είναι απλά η δικαιολογία για να γίνει μία αναφορά σε ιστορικά ζητήματα. Μέχρι τα μέσα του βιβλίου αυτό μπορώ να πω ότι γίνεται καθώς σιγά-σιγά ακολουθούμε τον ήρωα μας μέσα στις περιπέτειές του και σε όλα αυτά που διδάσκεται στο δρόμο που ακολουθεί, καταλαβαίνουμε την ψυχοσύνθεσή του και γνωρίζουμε τους ανθρώπους τους οποίους συναναστρέφεται και βλέπουμε την αλληλεπίδραση που έχει μαζί τους, στη συνέχεια, όμως, αδικαιολόγητα ο ρυθμός επιταχύνεται, ο χρόνος τρέχει, τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο, οι περιγραφές γίνονται πιο βιαστικές και έτσι στο τέλος καταλήγουμε στην περιορισμένη αφήγηση μιας περιπλάνησης από μέρος σε μέρος που κυριαρχείται από συναντήσεις με διάφορα πραγματικά και φανταστικά πρόσωπα που ο συγγραφέας δεν τις περιγράφει με το ίδιο βάθος όπως στο πρώτο μισό του βιβλίου. Για αυτό οι εντυπώσεις μου είναι λίγο αλληλοσυγκρουόμενες, το πρώτο μισό το λάτρεψα, το άλλο μισό δεν το συμπάθησα ιδιαίτερα, ως ένα βιβλίο για τον 17ο αιώνα το βρίσκω εξαιρετικό, ως μυθιστόρημα βρίσκω ότι ξεκινάει υπέροχα αλλά κάπου χάνει το δρόμο. Οπότε αναμενόμενα φτάνω σε αυτή τη βαθμολογία.

[Vaso · Rating 5 out of 5]

Ταξιδεύουμε μαζί με τον ήρωα στην Ευρώπη του 17ου αιώνα, διασχίζουμε πόλεις και χώρες και συγχρόνως μας δίνονται τόσες πολλές πληροφορίες για τον τρόπο ζωής των κατοίκων τους, και πολλών σπουδαίων ανθρώπων της τότε εποχής.
Δεν με κούρασε καθόλου και κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο παρά τον όγκο του.

Το καλύτερο βιβλίου του κυρίου Ζουργού που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής

[roz_anthi · Rating 4 out of 5]

Ένα πλούσιο, πολύ ζωντανό βιβλίο, μια μεσαινωική περιδιάβαση που δύσκολα συναντούμε στα ελληνικά γράμματα. Κάποιες πτυχές του ήταν πολύ δυνατές, κάποιες άλλες έπασχαν. Πάντως σκοπεύω να γράψω περισσότερα σύντομα. :)

[Alexandra · Rating 1 out of 5]

Ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι τον λόγο που έγινε τόσος ντόρος για αυτό το βιβλίο. Απελπιστικά αναλυτικές περιγραφές χωρίς ουσία, ένα συνεχές πηγαινέλα από τόπο σε τόπο που κουράζει γιατί ουσιαστικά δεν αλλάζει κάτι παρά μόνο η τοποθεσία, ίδιες κουβέντες παντού, επανάληψη ξανά και ξανά των ίδιων πραγμάτων. Πομπώδεις εκφράσεις, επίπεδοι χαρακτήρες, περιττοί διάλογοι χωρίς νόημα και εντέλει μια ακατάσχετη φλυαρία επί 700 τόσες σελίδες χωρίς να καταφέρνει να περάσει το πνεύμα της εποχής. Απογοήτευση. Η μόνη λέξη που μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό το "ιστορικό μυθιστόρημα": επιτηδευμένο.

[Vasileios · Rating 5 out of 5]

https://www.vintagestories.gr/skines-...

Το Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο του Ισίδωρου Ζουργού (εκδόσεις Πατάκη, 2014) είναι ένα βιβλίο που μαζί του μπορείς να ταξιδέψεις στην Ευρώπη του 17ου αιώνα και μάλιστα με την καλύτερη παρέα, γιατί ο Ματίας Αλμοσίνο μπορεί να γίνει πραγματικός σου φίλος.

Ξεκίνησα την ανάγνωσή του με πολλές προσδοκίες, ήδη είχε περάσει ένας χρόνος από την κυκλοφορία του και οι αναγνώστες μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια γι΄αυτό. Έτσι μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να το διαβάσω το συντομότερο δυνατό. Το μεγάλο του μέγεθος μπορώ να πω πως με έκανε να μην το τελειώσω όσο σύντομα θα ήθελα, μου έδωσε όμως τη δυνατότητα να το απολαύσω λίγο λίγο.

Δεν έχω διαβάσει άλλα βιβλία του συγγραφέα για να μπορώ να έχω μια πιο καθαρή εικόνα του έργου του. Μετά την ανάγνωση αυτού του βιβλίου η αίσθηση που μου έμεινε είναι αυτή των βιβλίων του Καρόλου Ντίκενς: ήρωες που τους γνωρίζεις από μικρούς και τους βλέπεις να μεγαλώνουν, να ωριμάζουν. Γνωρίζουμε τον Ματίας Αλμοσίνο παιδάκι και τον αφήνουμε ολοκληρωμένο άνδρα πια, δημιουργημένο που πήρε τη ζωή στα χέρια του και ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη.

Ο 10χρονος κρυπτοεβραίος Ματίας με τη συνοδεία του θείου του και του πατέρα του φεύγουν για τη Βενετία όπου ο μικρός στη συνέχεια θα σπουδάζει Ιατρική ώστε να δώσει λύση σε κάθε ασθένεια που υπάρχει, προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις εκεί που δεν μπορεί να τις δώσει η θρησκεία.

Βασιλεία, Πάδοβα, Βενετία, Θεσσαλονίκη, Λονδίνο, Βαυαρία και Άγιο Όρος είναι λίγες μόνο από τις περιοχές που εγκαθίσταται ο Ματίας και μαζί του κι εμείς. Παρακολουθούμε αποσπασματικές σκηνές μιας ζωής που προσπαθεί να νικήσει προκαταλήψεις για τη ζωή και όλα αυτά που φέρνουν οι νέες επιστήμες τον 17ο αιώνα. Όσο ταξιδεύει γίνεται και περισσότερο σοφός και πιο ισχυρός.

Συνέχεια στο > https://www.vintagestories.gr/skines-...

[Infada Spain · Rating 5 out of 5]

Το πιο ταξιδιάρικο βιβλίο Έλληνα συγγραφέα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια!
Μόνο μια λέξη μπορεί να περιγράψει το νέο βιβλίο του Ισίδωρου Ζουργού...
κορυφαίο!!!

[Calypso · Rating 1 out of 5]

DNF περίπου στις 220 σελ.

Λίγες φορές έχω βαρεθεί τόσο ένα βιβλίο.

Είχα ακούσει τόσα για το Ζουργό, είχα μόλις διαβάσει και τα Ανεμώλια αμέσως πριν το οποίο μου άρεσε, κι έτσι έπιασα με αδημονία το Βίο του Ματία Αλμοσίνο, μόνο και μόνο για να απογοητευθώ από τις πρώτες σελίδες. Μέσα στο μήνα που το είχα από τη βιβλιοθήκη, με το ζόρι και με διαγώνια ανάγνωση από ένα σημείο και ύστερα έφτασα στις 220 σελίδες, όπου και το παράτησα.

Ο κυριότερος λόγος είναι ότι την υπόθεση τη βαρέθηκα και οι ατέλειωτες περιγραφές με κούρασαν. Οταν είχα φτάσει στις 200 περίπου σελίδες, το μόνο που είχε γίνει είναι ότι ο Ματία έχασε τη μάνα του κι έφυγε από το σπίτι του. ΑΥΤΟ.

Υπήρχαν όμως και κάποια θέματα που με ενόχλησαν, όχι απλώς δυσαρέστησαν:

Πρώτον, επιδερμική περιγραφή χαρακτήρων και έλλειψη γυναικείων ηρωίδων. Στα Ανεμώλια καταλαβαίνω ότι ήταν η συνθήκη του βιβλίου, η αντροπαρέα. Κι εδώ όμως τίποτα. Όσες δε γυναίκες εμφανίστηκαν - σε μικρό ρόλο, μην παίρνουμε και θάρρος - στις σελίδες που διάβασα, η περιγραφή τους αναλωνόταν στο "μητρική φιγούρα", "σνομπ αριστοκράτισα" κτλ. Καμία εμβάθυνση στην περιγραφή των γυναικ. χαρακτήρων, το οποίο δε θα 'πρεπε να μου κάνει και τόση εντύπωση γιατί ακόμη και οι βασικοί ήρωες ήταν σαν καρικατούρες (ο αιώνια στοργικός και λογικός Ισαάκ, ο φανατισμένος Τομπίας, ο σοφός γέροντας, ο πανέξυπνος καλοσυνάτος Ματία κτλ). Η μάνα του Ματία δε, μια ηρωίδα - διακοσμητικό μιας και δεν είχε καμία επίπτωση στην πλοκή, ευτυχώς ξεπαστρεύτηκε ώστε οι άντρες να ξεκινήσουν την περιπέτεια τους και τα ταξίδια τους. /sarcasm
Επισης, στις σελίδες που διάβασα, υπήρχε ένα γκέι αγόρι το οποίο παρουσιάστηκε ως predator. Αυτό με ενόχλησε πάρα πολύ.

Ο Ζουργός έχει πλούσιο λεξιλόγιο, καλή ροή λόγου και έχει προφανώς κάνει καλή έρευνα. Αλλά υστερεί απίστευτα στην σκιαγράφηση χαρακτήρων, αποτυγχάνει σε σημεία τεχνικής όπως το να κάνει σωστό foreshadowing μιας προσπάθειας φόνου ("Μα γιατί ο τάδε ήρωας κρατά ένα ψαλίδι;" αναρωτήθηκε το θύμα σε μια γέφυρα, βροντοφωνάζοντας αντί υπονοώντας την πρόθεση του συγγραφέα) και τέλος πνίγει το βιβλίο σε περιγραφές, θεωρώντας ότι ο ατέλειωτος βερμπαλισμός μπορεί να αντικαταστήσει μια σωστά δομημένη ιστορία. Οχι.

[Vasileios Diakovasilis · Rating 5 out of 5]

Ένα υπέροχο μυθιστόρημα του Ζουργού, στο οποίο θαυμάζεις την πιστή απεικόνιση της ιστορικής εποχής που διαδραματίζεται, συνέπεια της πολύ καλής ιστορικής έρευνας που προηγήθηκε. Επίσης η όλη μυθοπλασία είναι άψογη καθώς και η ροή της ιστορίας κυλά αβίαστα παρά τις πολλές σελίδες του (780). Ένα μυθιστόρημα που δύσκολα θα περίμενες από σύγχρονο Έλληνα συγγραφέα.

[Stavroula · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό βιβλίο. Είναι το πρώτο που διαβάζω από τον Ζουργό και έχω κατενθουσιαστεί! Τελειώνοντάς το συνειδητοποίησα ότι είχα πολύ καιρό να απολαύσω μυθιστόρημα! Η πλοκή, η γλώσσα, η αφήγηση... Όλα συντελούν στο να ειπωθεί μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία...

[Vasilis Kalandaridis · Rating 5 out of 5]

Δεν ξέρω τι πρέπει να γράψω και τι κρατήσω για μένα.Ο Ζουργός ξέρει να γράφει,ξέρει να αφηγείται,ξέρει να σε ταξιδεύει.Ο Ζουργός ξέρει.Ας είναι καλά ο άνθρωπος να έχει έμπνευση,ας είναι καλά να έχει τη δύναμη να κάνει τόση δουλειά και να γράφει τέτοια αριστουργήματα.Ολα ακόμα γυρνάνε στο μυαλό μου,Βενετία,Σαλονικη,Πόλη,Λονδίνο,μια βόλτα παντού στην Ευρώπη του 17ου αιώνα.Μια εποχή για την οποία γνωρίζουμε ελάχιστα.Το προτείνω σε όσους έχουν την ικανότητα της ανάγνωσης και την επιθυμία του ταξιδιού μέσα τους.Αυτά.

[Anastasia Kay · Rating 5 out of 5]

δεν εχω λόγια..κάθε φορά πού ξεκινώ το νέο βιβλίο του σκέφτομαι,αυτό αποκλείεται να το αγαπησω όπως τα προηγούμενα...και κάθε φορά διαψευδομαι~ευτυχώς! υπέροχο,απολαυστικό,το διάβασα,όπως πίνεις αργά, γουλιά γουλιά ,ένα καλό κρασί,για να το απολαύσεις...όχι δεν ήθελα να τελειώσει....ο Ζουργος είναι ο αγαπημένος μου σύγχρονος συγγραφέας, πέραν πάσης αμφιβολίας...

[Angel · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό...

[Roxani Spanou · Rating 5 out of 5]

Ο λόγος που μου αρέσει τόσο πολύ ο Ζουργός είναι επειδή τα βιβλία του δεν είναι απλά βιβλία,είναι ταξίδια και οι ήρωες του συντροφιά.
Εδώ, ο Ματίας Αλμοσίνο, κρυφοεβραίος, ορφανεύει (2 φορές!!) , γίνεται γιατρός, παλεύει μέσα του αλλά κυρίως έξω του με την επιστήμη και τη θρησκεία , τη γνώση και τις δεισιδαιμονίες.
Ένας Ζουργός στα καλύτερά του!

[Evita Ld · Rating 5 out of 5]

Ένα εξαιρετικό βιβλίο, από έναν εξαιρετικό συγγραφέα! Ξεκίνησα να το διαβάσω πριν από περίπου ένα μήνα όντας πολύ διστακτική στην αρχή. Έχοντας διαβάσει τα "Ανεμώλια" πίστευα πως δύσκολα θα έπεφτε ξανά στα χέρια μου κάτι τόσο όμορφο, αλλά πολύ σύντομα διαψεύστηκα. Κατά τη γνώμη μου ο Ζουργός με το τελευταίο του βιβλίο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο και κατάφερε να συγκαταλέγεται πλέον στους καλύτερους και πιο αξιόλογους Έλληνες συγγραφείς.
Ο ήρωας του μυθιστορήματος, ο Ματίας Αλμοσίνο περιπλανιέται στην Ευρώπη κατά τα τέλη του 17ου και τις αρχές του 18ου αιώνα, στην Ευρώπη των διαφόρων θρησκειών και της αμφισβήτησης, γνωρίζει ανθρώπους και προσωπικότητες της εποχής, προσφέρει απλόχερα τις γνώσεις του και τον εαυτό του ακόμα, και δείχνει πώς είναι να αφιερώνεται ο Άνθρωπος στον άνθρωπο. Και το πιο σημαντικό είναι ότι αυτή η προσφορά του στον συνάνθρωπο έχει σαν αντίτιμο τον πόνο, τη θλίψη και την απώλεια...
Η έκταση του βιβλίου είναι τεράστια, ωστόσο η αφήγηση είναι τόσο όμορφη που σε παρασύρει εύκολα στο ταξίδι. Πολλές φορές μάλιστα ταυτίζεσαι με τον ήρωα και βιώνεις έντονα συναισθήματα. Σε γοητεύει και σε καθηλώνει..Ας ελπίσουμε ο Ζουργός να μας κρατά συντροφιά και στο μέλλον και να ασυνεχίσει να μας γοητεύει με τα υπέροχα βιβλία του.

και μια παρατήρηση: διαφωνώ με την άποψη ότι τόσο το εν λόγω βιβλίο όσο και τα Ανεμώλια είναι βιβλία αντρικά...θεωρώ ότι είναι απλά ανθρώπινα!

[Μαρία · Rating 5 out of 5]

Αριστούργημα!

[Μαρία Γεωργοπούλου · Rating 5 out of 5]

Εξαιρετικό! Με ταξίδεψε με κάθε του λέξη...