Alles wat ik aan je liefhad

Oxymoron #3

by Tamara Postma

Alles wat ik aan je liefhad is het derde deel in de romantische serie Oxymoron van auteur Tamara Postma.

Zij en ik. Wij zijn een oxymoron. Twee begrippen die op het eerste gezicht niet samen lijken te gaan, maar elkaar versterken als ze gecombineerd worden. Twee mensen die niet meer van elkaar kunnen verschillen. We zijn zo anders dat we op geen enkele manier bij elkaar passen. Maar als we samen zijn… écht samen, dan versterken we elkaar en vallen de verschillen weg.

Hoe vaak moet je alles kwijtraken, voor je écht gelukkig kunt worden? Jamie dacht de juiste keuze te maken toen hij voor de liefde ging, maar als hij terugkeert naar Nederland raakt hij alles kwijt. Hij stort zichzelf in de afgrond, sluit iedereen buiten en doet niets anders dan zwelgen in zelfmedelijden. Wanneer zijn ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt, krijgt hij ineens hulp uit onverwachte hoek.

Als Hazel terugkomt uit Parijs, wordt ze meteen van haar roze wolk af gegooid. Ze krijgt schokkende informatie over haar verleden en krijgt geen kans om dat te verwerken, omdat de volgende nachtmerrie zich al aandient. Ze stort zich volledig op het helpen van anderen en lijkt te vergeten wie ze ooit was en wat haar zo gelukkig maakte.

Weet Hazel uit haar diepe dal te kruipen? Zal Jamie ooit leren wat belangrijk is in het leven? En vinden Jamie en Hazel elkaar weer terug, of zijn hun verschillen te groot?

Genres: Ebooks

358 pages, Paperback

Published August 27, 2024

Reviews

[Demi Stein · Rating 4 out of 5]

Fijne afsluiting van deze serie :)

[Lindsay Op Den Camp · Rating 2 out of 5]

Het leek beter te beginnen, maar het einde was weer even dramatisch als deel 1 en 2. Als je iemand dit gedrag vergeeft, ben je in mijn ogen niet helemaal goed. Bizar verhaal.

[Milou · Rating 4 out of 5]

WTF JAMIE!

[Kim Coenen · Rating 5 out of 5]

Na het lezen van Alles wat ik aan je haatte en Alles wat ik aan je miste is het eindelijk tijd voor het derde en laatste deel van deze serie. En wat kijk ik hier ontzettend naar uit. Aangezien deel twee afsloot met een mega cliffhanger, wil ik weten hoe het verhaal verder gaat en eindigt. Van LS Uitgeverij ontving ik ook van dit derde deel een recensie-exemplaar. MEGA bedankt.


Jamie en Hazel lijken elkaar te zijn kwijtgeraakt. In Parijs dacht Jamie de juiste keuze te maken, maar nu hij is teruggekeerd naar Nederland is hij alles kwijt. Hij stort zichzelf compleet in de afgrond, hij sluit zich van iedereen af en zwelgt in zelfmedelijden. Dan wordt zijn grootste nachtmerrie werkelijkheid. Toch krijgt hij hulp uit onverwachte hoek. Als Hazel terug komt uit Parijs, wordt ze ook direct van haar roze wolk geblazen. Ze ontvangt schokkende informatie over haar verleden en krijgt geen kans dit een plekje te geven, omdat de volgende nachtmerrie zich aandient. Hazel twijfelt geen moment en stort zich volledig op het helpen en ondersteunen van anderen, hierbij vergeet ze zichzelf volkomen. Kan ook Hazel uit het diepe dal kruipen? Zal Jamie inzien wat écht belangrijk is in het leven? Zullen Jamie en Hazel elkaar weer terug vinden?


GRANDIOOS!! Wat een heerlijke, mooie, pakkende en prachtige feelgood serie die je een rollercoaster aan emoties laat ervaren. Waarbij dit deel echt de klapper van een sluiter van de serie maakt. Tamara Postma heeft een levendige, vlotte en vrij krachtige schrijfstijl en ontzettend scherpe en leuke humor. Het is echt een serie waarbij je de wereld om je heen vergeet en compleet opgaat in het verhaal.

Het deel gaat direct door op de cliffhanger waarmee het vorige deel afsloot en het blijkt niet zomaar iets te zijn, want nu duidelijk wordt wat er aan de hand was aan het einde van deel twee, staat het kippenvel je op je armen. Ondanks dat het verhaal weer draait in de hoofdlijn om Hazel en Jamie, lezen we vanuit meerdere personages het perspectief. Zo lezen we naast Hazel en Jamie ook het perspectief van Fauve, Willem, waardoor de kijk op de gebeurtenissen wat breder wordt.

Naast de verhaallijn van Hazel en Jamie zelf speelt er in dit deel een andere grote en heftige gebeurtenis een grote rol. Hierdoor is het een aangrijpend, heftig en verdrietig derde deel. Toch weet Tamara Postma het verhaal niet te zwaar te maken, maar weet ze het op de juiste momenten te doseren met humor of juist ontroerende en mooie momenten. Dit deel is echt een rollercoaster aan emoties en ik heb het gevoel dat je in dit deel werkelijk alle kanten op geschud wordt, daarbij zitten er een paar onverwachte twisten in de verhaallijn die het verhaal verrassende wendingen geven. Tamara Postma weet het verhaal tot een mooi, krachtig en verpletterend einde te brengen waardoor ze deze mooie serie op grandioze wijze afsluit.

Alles wat ik aan je liefhad is het derde en laatste deel van een grandioos mooie, aangrijpende en prachtige serie. Tamara Postma heeft een levendige, vlotte en luchtige schrijfstijl, al is dit laatste deel wel een aangrijpend en hartverscheurend deel. Toch weet Tamara Postma op fantastische wijze deze onwijs mooie en indrukwekkende serie af te sluiten.

[Silke Wittockx · Rating 5 out of 5]

~ Hij brak mijn hart. Hij rukte het eruit, stampte erop, stak het in brand en scheurde de nasmeulende restjes in kleine stukjes voor hij het terugstopte. ~

In het laatste deel van de oxymoron-serie gaan we verder met het einde van boek 2. Zowel Hazel als Jamie kregen in het vorige deel slecht nieuws te horen. We lezen hier hoe ze dit verwerken, elk op hun dingen manier maar zonder elkaar. De liefde die tussen hun twee hing is volledig verloren. Erger nog… Het lijkt zelfs alsof het niet meer goed zal komen tussen hen. Jamie raakt door bepaalde beslissingen iedereen kwijt en lijkt helemaal te ontsporen. Hazel probeert ondertussen te doen wat ze altijd deed, er voor anderen zijn en zichzelf wegcijferen. Plots krijgen ze elk een mooie kans. Een kans om opnieuw iets van hun leven te maken. Maar komen ze elkaar in dat nieuwe leven nog wel eens tegen? Of is het een nieuwe start zonder elkaar?

Wat ben ik droevig… Het laatste deel van deze geweldige serie. Ik ga Hazel en Jamie echt missen. Dit boek is een rollercoaster van emoties: liefde, haat, gemis, hoop, … Het verhaal werd echt geweldig goed neergepend door Tamara Postma. Stiekem verlang ik naar nog een vervolg maar op het einde van het boek liet Tamara weten dat we nu echt afscheid moeten nemen van de personages. De Oxymoron-serie staat echt bij mijn favorieten. Wil je een feelgood serie die vlot leest, veel gevoelens losmaakt en je meeneemt van begin tot einde? Dan is dit echt de serie die je zoekt!

[Karin Nuis · Rating 5 out of 5]

Echt een super goed verhaal! Met een lach en een traan gelezen! Fantastisch!

[Esmee Van der hoorn · Rating 5 out of 5]

Wat een heerlijke serie. Huilen, lachen, schaamte, alle emoties zitten erin.

[Anne-Fleur Scheffer · Rating 4 out of 5]

Met een lach, een traan, frustratie en (on) begrip gelezen. Ik ga Jamie en Hazel enorm missen, stiekem hoop ik dat ze nog is een keer terugkomen in een boek. De Oxymoron boeken zijn zeker aan te raden!

[Chantal · Rating 4 out of 5]

Ik denk niet dat ik Jamie had kunnen vergeven voor wat er bij die uitvaart gebeurde/gezegd is…. Zo heftig

[Denise · Rating 4 out of 5]

4.5*
Jamie en Hazel zijn twee uitersten. Hij is zwart-wit, zij is kleur. Al hun hele leven kennen ze elkaar, hun moeders zijn beste vriendinnen en ze zijn op dezelfde dag geboren. Ze kunnen niet meer van elkaar verschillen, maar zoals yin en yang bij elkaar passen, zo passen Hazel en Jamie ook bij elkaar als ze samen zijn. Jamie dacht een goede keuze te maken en voor de liefde te kiezen, maar dat is het moment waarop hij alles kwijtraakt. Hij komt in de afgrond terecht en verdrinkt zichzelf in zelfmedelijden. Dan wordt ook nog eens zijn nachtmerrie werkelijkheid... Hazel krijgt bij haar terugkomst in Nederland bericht uit onverwachte hoek. Tijd om daar bij stil te staan krijgt ze niet, want haar wereld wordt op de kop gezet. Ze zet zichzelf opzij en richt zich op het helpen van anderen. Hazel en Jamie lijken verder van zichzelf en elkaar verwijderd te zijn. Vinden ze zichzelf en elkaar nog terug?
 
Alles wat ik aan je liefhad is het laatste deel in de Oxymoron serie. In dit deel volgen we Jamie en Hazel na de terugkomst uit Parijs. Niets in het leven van Jamie en Hazel lijkt vanzelfsprekend te lopen, en dit blijkt ook al snel na de start van dit boek. Jamie raakt alles wat hij had kwijt en stort zich in de alcohol. Hazel krijgt bij terugkomst een brief van haar al 25 jaar onbekende vader en ze weet niet wat ze ermee aan moet. Veel kans om dit te verwerken krijgen de twee niet, want al snel vindt er een gebeurtenis plaats wat hun wereld op zijn kop zet. Beide gaan ze er op een andere manier mee om en beide raken ze steeds verder van zichzelf verwijderd.

Op een beeldende manier wordt de lezer meegenomen in het leven van Jamie en Hazel en alles wat ze meemaken. Dit is op een realistische manier geschreven. Zelf heb ik het niet droog gehouden en heb ik het boek ook een paar dagen naast me neergelegd omdat een bepaalde gebeurtenis in het boek te dichtbij kwam. Erg knap hoe Tamara Postma dit zo realistisch heeft neer weten te zetten. Ondanks de zware onderwerpen zit er ook humor in het boek verwerkt, wat ervoor zorgde dat ik ook bij de emotionele en zwaardere stukken regelmatig met een lach op mijn gezicht zat.
 
Alles wat ik aan je liefhad is net als de voorgaande delen alles wat ik aan je haatte en alles wat ik aan je miste geschreven door middel van korte hoofdstukken waarin we afwisselend lezen vanuit Jamie en Hazel. Sporadisch komt er een hoofdstuk vanuit een ander personage voor. Dat je de perspectieven van zowel Jamie en Hazel meekrijgt is een meerwaarde aan het boek, juist omdat ze zoveel van elkaar verschillen, als een echte oxymoron. Alles wat ik aan je liefhad is een boek waarin liefde, verlies, rouw en het terugvinden van je identiteit centraal staan. Met een lach heb ik het boek dichtgeslagen en ik zal Jamie en Hazel en de chemie tussen beiden toch wel een beetje missen.

[marleen persoons · Rating 5 out of 5]

Het nieuws van Fré slaagt in als een bom! Parijs wordt hierdoor wat opzij geschoven, maar zeker niet vergeten. Want kan je je hart dat gebroken is en ook de korte mooie en heftige herinneringen wel verdringen? Nee, wat Hazel ook probeert, ze krijgt Jamie niet uit haar systeem.
Jamie die vlucht, weg van alles en iedereen die om hem geven. Hij maakt zijn puinhoop nog groter en zichzelf nog het meeste!
Hazel ontdekt ook dingen over het verleden, maar of ze de verwachtingen in gaan lossen is een andere vraag.
Het laatste deel van oxymoron is een heftige!
Het laat alles zo kwetsbaar en definitief zien en zijn. Maar ook blijft er hoop voor iedereen hoe klein, teder, soms ongrijpbaar en onrealistisch, zolang die hoop er is, omarmen we deze. Dat beeld heeft Tamara Postma zo mooi weergegeven. Dat hoop hoe zwart, donker, onomkeerbaar en ongrijpbaar het ook is, er altijd iets is om aan vast te houden, om aan op te trekken of om te durven hopen & dromen.
De rollercoast van emoties was in de vorige delen in vergelijking met dit deel peanuts!! Hier zie je Tamara Postma op haar best, je voelt zo goed dat ze hier zelf diep is moeten gaan, ze schrijft uit die emoties die je als lezer ervaart en ondergaat! Beelden en gevoelens die op je netvlies blijven plakken en toch ook weer erg gaat koesteren!
Alles wat ik aan je liefhad had geen betere titel kunnen krijgen, hij geeft zoveel meer mee dan de liefde tussen Hazel en Jaimy.
Want als ik op de oxymoron reeks één quote mag toepassen is het “i love you”
(Ik hou van je) op al zijn personages, verhaallijn en jij Tamara Postma!

5 sterren

@missp_her_books_read

[Anouk · Rating 2 out of 5]

Het verhaal begint na de cliffhanger van deel 2. Jamie heeft alles verloren, zijn apartment, zijn baan, hij heeft ruim €20.000,- schuld en binnenkort verliest hij zijn moeder. Hazel heeft een brief van haar vader gekregen.
In plaats dat Jamie en Hazel hier samen doorheen kunnen gaan, besluit Jamie dat hij zijn doodzieke moeder niet meer wilt zien. Hij drinkt veel alcohol en slaapt in bed bij willekeurige meiden.

Hazel doet alles voor Frederique. Ze stellen een bucketlist op en laat Fre hele mooie momenten beleven.

OMG. Wat is Jamie een zak. Hij durft hij zo tegen Hazel te doen op zijn moeders begrafenis??? Hij kan niet Hazel de schuld geven dat zijn moeder dood is of dat Hazel bij zijn moeders laatste moment was. Ik vind het zielig dat niemand ingrijpt en iets zegt.
En tuurlijk ik snap dat het voor hem ook niet makkelijk is, maar hij gaat wel heel erg in de slachtofferrol.

Ik ben blij voor Hazel dat zij haar droom uit kan laten komen, een eigen kleding winkel. Het is goed dat Jamie in therapie gaat en zijn schuld af heeft betaald en dat hij met Lucie een eigen advocatenkantoor begint. Ook ben ik trots dat hij het bij legt met zijn vader.

Hiermee had het boek voor mij mogen eindigen. Jamie en Hazel niet bij elkaar, maar wel allebei gelukkig. Echter het echte einde van het boek… Ik snap dat Jamie verandering heeft door gemaakt enzo. Maar Hazel hoe vergeef je hem alle dingen die hij heeft gedaan??? Giiiiirl waar is je zelf respect?!

[Mignon Vlasblom · Rating 4 out of 5]

Ik vind de schrijfstijl van Tamara geweldig.
Het boek was echt heel sad! Ik vond Jamie zijn gedrag echt vreselijk en zat soms echt stomverbaasd voor me uit te kijken… ik had graag meer verhaal gezien omtrent het ‘goedmaken’ want wat hij deed, vind ik onvergeeflijk. Vanuit haar trauma’s, ivm haar moeder etc, snap ik dat ze hem weer vergeven heeft, maar ik had wel meer “effort” vanuit Jamie zijn kant willen zien. Ik vond het mooi hoe de band tussen Fauve en Hazel ontwikkelde.
Al met al wel het einde waar ik op hoopte, prachtig verhaal en geweldig geschreven.

[Ilse · Rating 4 out of 5]

wat een verhaal
niet alles gaat over rozengeur en maneschijn, maar het gaat over, harde, verdrietige, emotionele dingen

ik werd als lezer zelf mee boos, teleurgesteld, wat, hoe, waarom kan dit allemaal gebeuren

maar het einde is mooi en vredig (als je echt te kritisch bent, is het einde zelfs te mooi, maar als je geloofd in ware liefde, een romantische ziel hebt, dan geniet je, tranentrekkend genietend mooi)

[Stephany · Rating 5 out of 5]

⭐️5

Ik geef niet snel 5 sterren aan een boek, maar dat is deze zeker waard! De serie op zichzelf is ontzettend, leuk, mooi en leest heerlijk weg. Maar dit laatste deel is oprecht een voltreffer.
Ondanks ik echt een paar keer hebben zitten janken, werd ik uiteindelijk ook ontzettend blij van dit mooie boek.

Een passievol, realistisch verhaal, wat je niet meer kan wegleggen!❤️

[Annet Vreugdenhil · Rating 5 out of 5]

Al heb ik bijna de helft van het boek zitten janken, dit was een slot die echt bij deze serie paste..
Nooit gedacht dat ik het wat zou vinden, laat staan alle 3 de boeken zou lezen maar ik heb genoten..
Dikke 5 ⭐️!!

[Tessa ★ · Rating 5 out of 5]

Emotioneel maar prachtig boek!

[Jennifer Van maurik · Rating 5 out of 5]

5 sterren ⭐️ moet je echt verdienen en deze serie delivered! Prachtig eind van prachtige serie!! 🩵

[Sheelagh van Winsen · Rating 4 out of 5]

Heerlijke serie dit - leest als een trein. Wel veeeel ellende, aardig wat traantjes weggepinkt… Het deed me soms denken aan de After-serie!

[Erika · Rating 3 out of 5]

3.5

[Anja · Rating 5 out of 5]

Het moeilijkste deel om te lezen. De emoties bij het afscheid moeten nemen op jonge leeftijd is zo herkenbaar beschreven. De worstelingen van Jamie met het leven zijn zo herkenbaar.

[Lydia Van der Meer · Rating 3 out of 5]

Vond hem niet zo leuk als de eerste 2 delen.

[Mirjam Sonneveld · Rating 3 out of 5]

Pfoe, wat hier allemaal in gebeurde. Het voelde voor mij ergens ook iets te lang en te heftig. Maar toch ook wel blij met een mooie afsluiter.

[Fatima Van Schaaik · Rating 5 out of 5]

Het was geweldig.

[Danielle · Rating 3 out of 5]

Ik vond dit deel een beetje 'te'. Maar alsnog leuke serie al vind ik Jamie geen leuk mens.

[Sandy Suiveer Mattheijer · Rating 5 out of 5]

wat een geweldige serie

[Lindseylove · Rating 5 out of 5]

GEWELDIGE serie

[Femke · Rating 4 out of 5]

Mooie, soms aangrijpende, afsluiting van een mooie serie!

[Lisanne Dulk · Rating 5 out of 5]

'Alles wat ik haatte, alles wat ik miste en alles wat ik liefhad.'

Het derde boek in de Oxymoron serie van @tamarapostma kwam vorige week uit! Lang hoefden we niet te wachten want binnen 2 maanden werden we getrakteerd op een heerlijke serie! Voordat ik aan de serie begon wist ik niet wat ik moest verwachten. Ik was getriggerd door de mooie covers en de geheimzinnige zinnen op de voorkant. Maar bereid je voor op een prachtige serie vol liefde, rouw, tranen en vriendschap.
Ook mocht ik het derde boek ontvangen van @lsuitgeverij!

Voordat je verder leest, er zullen spoilers te lezen zijn. Dit is boek 3 in de serie en voordat je deze gaat lezen, is het echt aan te raden om eerste deel 1: 'Alles wat ik aan je haatte' en deel 2: 'Alles wat ik aan je miste' te lezen, anders begrijp je er waarschijnlijk niet veel van...

Jamie en Hazel zijn nogsteeds de twee meest verschillende personen die je kan bedenken. Ze vonden elkaar in Parijs, maar Jamie vlucht, keert terug naar Nederland en raakt alles kwijt. Hij sluit iedereen buiten, kwetst degenen die het dichtste bij hem staan en staat aan het randje van de afgrond. Hazel krijgt een brief waarin ze meer leert over zichzelf en het verleden. Ze stort zich in het verzorgen en helpen van anderen, waarin ze zichzelf compleet wegcijfert. Kunnen ze elkaar weer terugvinden of zijn de verschillen onoverkoombaar?

Wauw, wat een serie! En wat een afsluiting van de Oxymoron serie... Ik was al gewaarschuwd dat deel 3 waterige ogen zou geven, dit was bij mij ook meer dan waar. Ik heb gehuild, gelachen, ik ben boos geweest en hiermee heb ik mij goed kunnen inleven in het prachtige verhaal. Tamara heeft een heerlijk vlotte schrijfstijl en alle emoties van de personages goed uitgeschreven, niets werd gespaard. De ruzies vond ik heftig, het verlies was drama en de humor heerlijk.

Ben je opzoek naar een luchtige serie, dan zou ik deze overslaan. Serieuze onderwerpen worden aangesneden en niet vermeden. Zoals verbale en fysieke mishandeling, verwaarlozing en dood door ziekte. Maar dit wordt wel heel mooi gedaan, dus het is zeker een aanrader. Ik vind het oprecht jammer dat ik de serie nu uitgelezen heb!

[Marie-Jose Jansen · Rating 5 out of 5]

'Alles wat ik aan je liefhad' is het derde deel van de Oxymoron-serie van Tamara Postma! Het is precies zoals ik had gehoopt en verwacht: Het overdonderende slotstuk van een meeslepende serie waarbij het drama en de emoties de overtreffende trap hebben bereikt van de vorige twee delen! Ik was in shock! Ik heb gehuild! Ik had niet gedacht dat ze zover zou gaan! Al die losse eindjes, die met geweld losgerukt zijn of afgebrand tot de laatste vezel, tot aan het punt dat je dacht: Dit komt nóóit meer goed? Lees maar door, je krijgt alle antwoorden. En meer!

Waar Tamara Postma aan het einde van het eerste deel een aardverschuiving veroorzaakte met een cliffhanger van formaat, was de ontreddering aan het einde van deel twee helemaal compleet. Dit had ik totaal niet aan zien komen! Ik hield mijn hart dan ook vast, want hoe vaak kun je opnieuw beginnen en dan alles keihard weer kwijtraken? Kun je dan ooit nog écht gelukkig worden?

Jamie wou echt voor de liefde gaan en wist dat dit zware consequenties zou hebben, maar als hij halsoverkop terug moet keren naar Nederland en alles kwijt raakt, is het erger dan in zijn ergste nachtmerrie. Hij stort keihard in de afgrond, verliest zichzelf in zelfmedelijden en stoot iedereen af, maar als het niet erger kan, komt er hulp die hij niet meer had verwacht.
Ook Hazel krijgt bizar veel op haar bordje. Bij thuiskomst vanuit Parijs vindt ze een schokkende brief, maar nog voordat ze hier iets mee kan, dient de volgende nachtmerrie zich al aan. Waar Jamie in de vluchtmodus schiet omdat hij niet met de omstandigheden kan dealen, schiet Hazel in een verzorgende modus en is ze zo gefocust op het welzijn van anderen, dat ze zichzelf ook helemaal kwijtraakt, al is dat minder destructief dan bij Jamie. Ze zullen beiden zichzelf terug moeten vinden en vechten voor hun geluk, maar of dat ooit nog samen kan?

Wow! Wat een emotionele rollercoaster was dit zeg! De drama ging door het dak heen! Wat moeten Jamie en Hazel veel meemaken en wat vliegen ze gierend uit de bocht! Er komt ook nog iets verschrikkelijks bij wat echt mijn hart brak. We lezen wederom mee met Jamie en Hazel en worden zo meegesleurd in hun diepste ellende, maar zien ook het lichtje van hoop in de verte. We lezen ook stukjes van Fauve en Willem. We leren Fauves geschiedenis kennen en daarmee die van Hazel. We begrijpen beter hoe Jamie is stuk gegaan en wat wellicht de uitweg kan zijn. Al die tijd hopend dat ze het samen zullen redden, maar op een gegeven moment gebeurde er iets waar ik echt mee van mijn stoel donderde en toen was ik alle hoop kwijt! Huilen! Of dat nog goed komt? Dat zul je zelf moeten lezen! Ik kan wel vertellen dat alle eindjes netjes afgewerkt worden. Je blijft met geen enkele vraag zitten. Overal is aan gedacht en we krijgen een glimp van de toekomst wat voor een bevredigend einde zorgt.

De Oxymoron-serie is prachtig, meeslepend en dramatisch. Je vergeet de hele wereld om je heen. Dit slotstuk is de overtreffende trap die het ergste én het mooiste van de hele serie bevat en overal antwoord op geeft. Tel hier Postma's vlotte schrijfstijl, sterke karakters en levendige verhaallijnen bij op en je weet dat je dit absoluut niet mag missen!