Historia del satanismo y la brujeria

by Jules Michelet

Book nonFiction- see Amazon detail page

Genres: History, Nonfiction, Witchcraft, Religion, Occult, France, Satanism

301 pages, Paperback

First published January 1, 1862

About the author

His father was a master printer, not very prosperous, and Jules assisted him in the actual work of the press. A place was offered him in the imperial printing office, but his father was able to send him to the famous Collège or Lycée Charlemagne, where he distinguished himself. He passed the university examination in 1821, and was soon appointed to a professorship of history in the Collège Rollin.

Soon after this, in 1824, he married. This was one of the most favourable periods ever for scholars and men of letters in France, and Michelet had powerful patrons in Abel-François Villemain and Victor Cousin, among others. Although he was an ardent politician (having from his childhood embraced republicanism and a peculiar variety of romantic free-thought), he was above all a man of letters and an inquirer into the history of the past. His earliest works were school textbooks. Between 1825 and 1827 he produced diverse sketches, chronological tables, etc, of modern history. His précis of the subject, published in 1827, is a sound and careful book, far better than anything that had appeared before it, and written in a sober yet interesting style. In the same year he was appointed maître de conferences at the École normale supérieure. Four years later, in 1831, the Introduction à l'histoire universelle showed a very different style, exhibiting the idiosyncrasy and literary power of the writer to greater advantage, but also displaying, in the words of the Encyclopedia Britannica, Eleventh Edition, "the peculiar visionary qualities which made Michelet the most stimulating, but the most untrustworthy (not in facts, which he never consciously falsifies, but in suggestion) of all historians."

Reviews

[foteini_dl · Rating 4 out of 5]

Η μαγεία, η προσπάθεια του ανθρώπου να ελέγξει τις φυσικές δυνάμεις, συνδέθηκε -μεταξύ άλλων- με τον μυστικισμό και την αλχημεία. Ο Μισλέ, με αυτό το βιβλίο που ανήκει στη γαλλική ρομαντική ιστοριογραφία, ενώ έχει αρκετά μυθοπλαστικά στοιχεία, τοποθετεί τη δράση στον ζοφερό Μεσαίωνα. Τότε που η Ιερά Εξέταση ήταν στα πάνω της, γυναίκες κατηγορούνταν και διώκονταν ως μάγισσες (και οδηγούνταν στην πυρά), μιας και θεωρούνταν υπεύθυνες ακόμα και για επιδημίες και φυσικές καταστροφές.

Εκείνοι οι αιώνες παραφροσύνης θυμίζουν το σήμερα. Όπως και τότε, έτσι και τώρα, τα όρια ανάμεσα στην επιστήμη και τις δεισιδαιμονίες, τη βαρβαρότητα και τον πολιτισμό, τη λογική και την παράνοια είναι -πολυ συχνά- θολά.

Με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, Η μάγισσα, με την υπέροχη μετάφραση της Έφης Κορομηλά, την εξαιρετικά διαφωτιστική εισαγωγή της Ανδρονίκης Διαλέτη, τα βοηθητικά σχόλια και το υπέροχο εξώφυλλο - έργο αγνώστου χαράκτη, μάς θυμίζει ένα πράγμα. Οι άνθρωποι *διαχρονικά* δαιμονοποιούν ό,τι δεν μπορούν να καταλάβουν ή ό,τι είναι διαφορετικό από αυτό που έχουν συνηθίσει. Ταυτόχρονα, μας προκαλεί να δούμε τον δικό μας σκοτεινό εαυτό στον καθρέφτη. Θα το τολμήσεις;

Υ.Γ.: Το βιβλίο βάζει υποψηφιότητα για το φετινό τοπ 10 μου. Και είναι μόλις Γενάρης.

[Eric Williamson · Rating 4 out of 5]

A fascinating book from a historical standpoint. Jules Michelet was a renowned French historian and radical, and his politics is evident in the book. He sees Medieval witchcraft as a act of rebellion against the oppressive Catholic church. It is effectively two books, the first is speculative, and the narrative is quite interesting. The second part is more of a dry history of the trials and persecutions. Largely regarded as inaccurate today, it is still an important work because it was one of the first to look at the occult in a sympathetic manner.

[SilveryTongue · Rating 4 out of 5]

4,5 estrellas

Una excelente biografía de la llamada "Bruja" de la edad media. Aquella que sana, que alivia el dolor, aunque también hace el mal. Ella va cambiando su papel hasta los procesos de hechicería en la oscura edad media hasta los siglos precedentes donde la mujer cambia de bruja a poseída.

“El hombre caza y lucha. La mujer intriga y sueña; es la madre de la fantasía, de los dioses. Posee la segunda visión, las alas que le permiten volar hacia el infinito del deseo y de la imaginación... Los dioses son como los hombres: nacen y mueren sobre el pecho de una mujer...”
Epígrafe en Aura de Carlos Fuentes

― Jules Michelet

[Bibliorian · Rating 5 out of 5]

Θα ξεκινήσω να σας μιλάω για το βιβλίο της φωτογραφίας με αυτή την φράση: πόσο γοητευτικό είναι να διαβάζεις ένα βιβλίο, που γράφτηκε το 1862. Όταν, όμως, διαβάζουμε ένα βιβλίο, που ανήκει σε μια τόσο μακρινή εποχή για εμάς, πρέπει να γνωρίζουμε την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής και κυρίως να γνωρίζουμε κάποια στοιχεία για τον συγγραφέα, ώστε να εντάξουμε το έργο στην εποχή του. Ο Ζυλ Μισλέ, ήταν μία από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της γαλλικής ιστοριογραφίας του 19ου αιώνα, την περίοδο που γράφει το βιβλίο "Η μάγισσα" είχε ριζοσπαστικοποιηθεί πολιτικά και είχε απομακρυνθεί από τους εκκλησιαστικούς θεσμούς και τα χριστιανικά ιδεώδη, γεγονός που δικαιολογεί και την τάση του να κατακρίνει έντονα τις εκκλησιαστικές πρακτικές την περίοδο του Μεσαίωνα. Το έργο του "Η μάγισσα" δεν είναι ένα ιστορικό βιβλίο, όπως το έχουμε στο μυαλό μας, καθώς στην γραφή συναντάμε λογοτεχνικά στοιχεία, που μας παραπέμπουν σε ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Αυτό οφείλεται στην τάση της εποχής, που ήθελε τους ιστορικούς να διεισδύουν στην κοινωνία και να περιγράφουν τα συναισθήματα και τον ψυχισμό των ιστορικών προσώπων, ισορροπώντας ανάμεσα στην Ιστορία και την Λογοτεχνία. Όσο το διάβαζα αισθανόμουν ότι το κάθε κεφάλαιο είναι και μία περιπέτεια γνωριμίας μου με την μεσαιωνική κοινωνία. Οι τίτλοι των κεφαλαίων με προετοίμαζαν για μια νέα διείσδυση στον σκοτεινό κόσμο του Μεσαίωνα. Θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο κείμενο γι' αυτό το βιβλίο. Θα κλείσω, όμως, με την προτροπή μου να το επιλέξετε και να το διαβάσετε και απευθύνομαι κυρίως σε όσους πιστεύουν ότι η ιστορία και τα ιστορικά βιβλία δεν είναι γι' αυτούς.

[J.M. Hushour · Rating 3 out of 5]

"They are still far, very far, from being ripe for Satan. They have yet to learn to hate God."

Although largely worthless as an academic exercise in the history of the witch phenomenon in times past, Michelet's work here is bawdy, sexy fun! As anti-clerical as they come, Michelet didn't like the church at all and it really shines through here since the church is basically blamed for the fall to Satan of the fluttering hearts and genitals of every other woman in Europe, it seems, over a centuries-long span.
Borderline pornography (for the time) Michelet dishes out all the flushed thighs and unorthodoxies throbbing with a life all their own! And this makes it worth the read, because it's so damn hilarious and hard to take seriously. Couching the evolution of the "witch" (here little more than a kind of sex-crazed peasant woman buying new dresses and begging for sodomy from a veritable chorus line of hellish demoniacs) in terms of the lower class's vituperative attitude towards organized clergy who basically robbed them blind for centuries makes sense (as hinted at by Cohn et al), but Michelet takes it to new highs (or lows) and it falters because of that.
Spawned a bunch of utterly wrong historiography regarding witch cults, too, so watch out for false conclusions!

[Vasilis Manias · Rating 5 out of 5]

Η προδημοσίευση της Μάγισσας του Μισλέ στη Lifo είχε πέσει εντελώς τυχαία στην αντίληψή μου, και η αλήθεια είναι από το πρώτο δευτερόλεπτο, αγάπησα παθολογικά αυτό το βιβλίο πριν καν πέσει στα χέρια μου στη φυσική του μορφή. Το @miet.cultural_foundation λοιπόν, που έχει και την επιμέλεια της υπέεεεροχης αυτής έκδοση, μας έδωσε σε 500 πυκνογραμμένες παραμυθένιες σελιδούλες, μία πλήρη γραπτή καταγραφή των Μαγισσών του Μεσαίωνα! ΜΠΟΥΜ!
Και θα μπορούσα να σταματήσω εδώ, αν ο Μισλέ εξιστορούσε απλά παραμύθια με μάγισσες, πάλι θα ήταν στα αγαπημένα μου βιβλία για το 2021, η σπουδή και η αγάπη με την οποία το έχει κάνει, είναι εμφανείς σε κάθε σημείο του, ο ίδιος όμως επέλεγε να κάνει κ μία κοινωνιολογική ανάλυση του ρόλου της γυναίκας στις Μεσαιωνικές Κοινωνίες, εξηγώντας πώς προέκυψαν και θεμελιώθηκαν στο μυαλό του κόσμου, οι κακιές μάγισσες, πως έγιναν μέρος της ιστορίας, πώς από σύμβουλοι των ισχυρών αλλά και των βασανισμένων, βρέθηκαν εν μία νυκτί στην πυρά της Ιεράς Εξέταςης αντιμετωπίζοντας το μένος των κοινωνιών των οποίων αναπόσπαστο μέρος οι ίδιες αποτελούσαν. Άνθρωποι καταθέτουν με ζήλο πως είδαν με τα
μάτια τους όμορφες και απροσπέλαστες κατά κανόνα κοπέλες, να πουλάνε η μία μετά την άλλη την ψυχή τους στο Διάβολο, με αντάλλαγμα δυνατά ξόρκια που θα τους χαρίσουν στιγμιαία Δόξα αλλά και Φθόνο, ο εχθρός είναι πάντα το διαφορετικό, αυτό που δεν μπορούμε να αγγίξουμε, αυτό που βαθιά μέσα μας ονειρευόμαστε για τον εαυτό μας, αυτό που χωρίς την παραμικρή τύψη αλλά και αναστολή καταδικάζεται ανερυθρίαστα στο μαρτύριο της Πυράς.
Μακράν μέχρι στιγμής το κορυφαίο βιβλίο της χρονιάς, συναρπαστικό και φροντισμένο στη λεπτομέρεια από την αρχή μέχρι και το παραμυθένιο (ναι, γίνεται σας λέω) τέλος του. Και ναι, εννοείται το πήγαινα λίγο λίγο για να μη μου τελειώσει…

[Tom · Rating 4 out of 5]

A fabulous, albeit most likely wholly innacurate rendition of the medieval witch craze. I enjoyed this greatly mainly due to Michelet's truly incandescent narrative flair. The French writers I have read seem to have truly unique and inflammatory voices, often radical and often saturated with a festering nihilism - an abhorence of humanity in all it's grossness and grotesqueness.

This would be enjoyed by anyone who enjoyed Lautreamont or Huysmans, as it surges with a very similar repugnance for human life and revels in the foulness of damned souls, perversions and the black arts, with a philosophical spin.

Michelet creates a wholly original spin on the topic through his choice of presenting the book almost as a fictional account. The story of the witch is developed through the initial half of the book - the latter dealing with analysis of specific French trials. Hugely enjoyable, but to be consumed with a generous pinch of salt (maybe throw it over your shoulder for good luck afterwards).

[Ганна Кузьо · Rating 5 out of 5]

Автор початку 19 століття досліджує тему відьомства у різні часи, чим ближче до його часу, тим більш конкретними та менш поетичними стають його есеї, обростаючи деталями із конкретних судових документів, які він досліджував.
Це не прям дослідження явища відьомства, бо книга є інтерпретацією та розумінням автора, а не науково-популярне дослідження. Проте дає розуміння образу відьми та підгрунтя її появи. Стає зрозуміло, чому відьму демонізували, чому в казках зла завжди мачуха, рівень безпомічності жінки в суспільстві середньовіччя. Скажем так - в описі відьом й у ставленні чоловіків різних описаних епох, більшість жінок, мабуть, себе впізнає. Жарт-не жарт, бо не смішний. І книга дуже трагічна, особливо остання історія де збереглося багато документів та деталей судової справи проти відьми.

[Andrés Astudillo · Rating 5 out of 5]

"En el universal martirologio que es la Edad Media, el de La Bruja carece de importancia. Su ceniza se la lleva el viento."

La bruja, no es más que el trabajo extenuante de un prolífico historiador. Teniendo acceso a información de primera mano, tanto por personajes fiables como de manuscritos situados en las bibliotecas francesas, donde se llevaron a cabo procesos inquisitorios, Michelet nos entrega este arduo trabajo.
Habla de la inquisición es un tema amplio, el cual abarcaba también a no creyentes, a creyentes de religiones "paganas" o "heréticas", a judíos, a musulmanes, o a cristianos no devotos. Sin embargo, este ensayo trata del estudio supersticioso de la tan afamada "Dark Ages" (llamada así por todo historiador porque durante la Alta y Baja edad media el mundo se mantuvo en ignorancia total) en la cual resalta una figura inmolada casi a diario, con silueta femenina. la tan nombrada "bruja".

El libro es la exposición de ciertos datos históricos en torno a por qué la mujer se convirtió en el cordero de sacrificio, durante centenares de años, conflicto el cual continua hasta el mismo día de hoy, con ciertos atisbos y vestigios que giran alrededor del "hechizo" o "eterno femenino". Mona Chollet y otras más han escrito precisamente sobre este tema en términos actuales. Se exponen diversos casos sumamente sonados en la edad media, al menos en la baja, entre los años 1300 a finales de 1600, entre ellos podemos mencionar a los casos de las posesiones de Loudon (del cual el mismo Aldous Huxley le escribió un libro), el caso de las posesas de Louviers, y todo el proceso del Padre jesuita Girard y de la Cadiere, al mismo que le dedica casi 80 páginas. Este último es sumamente terrible. En breves palabras, narra de como una persona adulta, corrompida, con buenos nexos con las autoridades eclesiásticas, logró cometer los siguientes crímenes, saliéndose con la suya: abuso sexual a menor de edad, forzar al aborto, delincuencia organizada, manipulación de informes, drogar a una menor de edad, extorsionar a su familia, amenazar, tentativa de asesinato, y finalmente despojarse absolutamente de toda una persona como que si se tratase de un objeto sin valor alguno, todo gracias a la manipulación de la ley, dándole crédito al "derecho canónico", y evidenciando el grado de corrupción de la (todavía) estructura humana que llamamos "iglesia", para cometer los peores atropellos a la dignidad humana, y esto que ni siquiera he mencionado el Malleus Maleficarum o los otros cientos de procesos inquisitorios que terminaron en miles de mujeres (se calculan algunos millones) que terminaron en cenizas calcinadas, grasas y pedazos de uñas regados en las plazas de los pueblos, como resultado del uso del fuego para purificar a las almas, por medio de piras gigantes donde más que la luz que emanaba, llamaba la atención de los gritos de madres, niñas, abuelas, viudas que sin piedad, fueron inmoladas.

[Raquel · Rating 4 out of 5]

Uma análise histórica muito bem escrita e com bastante informação isenta de parcialidades. Quem se interessa pelo tema do ponto de vista histórico e sociológico, este livro é precioso. É preciso percebermos que a realidade que norteava aqueles tempos que o livro descreve, ainda não desapareceu por completo. Daí ser importante perceber a psicologia dos medos e das crenças, através de um livro que não fere susceptibilidades.

[Marianne · Rating 2 out of 5]

Pour l'historienne que je suis, l'oeuvre de Jules Michelet est plus à prendre finalement comme une analyse de la vision romantique de la sorcière au XIXeme que comme un véritable travail de recherche historique. Une vision de la sorcellerie fantasmée, fausse, complètement revisitée par de plus récents travaux.

[Stefan Garland · Rating 1 out of 5]

Đavoli ga znali zašto se ova knjiga u originalu zove ''La Sorciere'' odnosno ''Veštica'', kad govori o svemu, osim o vešticama i veštičarenju. Apsolutno ništa novo nisam naučio o ovoj temi, i ne bih znao tačno da vam kažem koja je tema ove knjige - možda život i priklkjučenija u srednjem veku?

Mišleov stil je naporan i nerazumljiv; kao da je pisao u bunilu (ili bolje da kažem zaposednut), a ono što bira da nam kaže o vešticama i satanizmu je potpuno proizvoljno, da ne kažem nebitno.

P.S. Knjige koje vam stoje nepročitane na policama preko 10 godina, stoje nepročitane s razlogom.

[beesp · Rating 5 out of 5]

Quando si comincia a leggere “La strega”, ci si potrebbe aspettare un elegantissimo saggio che discuta della figura storica della strega, ma in realtà Jules Michelet ha scritto molto di più. Ci troviamo di fronte un’opera che analizzi il potere delle donne, e come questo sia stato strumentalizzato e ostracizzato e quanto le donne siano state il substrato funzionante, la base di tutta la società, per secoli. Jules Michelet non ci dice che le streghe non siano esistite, ma ci racconta - nella parte centrale del libro, la più meravigliosa e affascinante - come queste streghe nacquero e quale impatto ebbero in una società abbandonata da chiunque altro, per cui non c’era spazio nemmeno in una chiesa così lontana, così potente. Un capolavoro della letteratura, indipendente dal valore storico che si voglia attribuire al racconto della nascita della strega.

[Lectoralila · Rating 1 out of 5]

Basura machista, paternalista y misógina

[Rika · Rating 4 out of 5]

Michelet emprende en este libro una tarea ambiciosa: dar coherencia y cohesión a mil años de historia sobre la brujería. Concretamente, de la mujer bruja. Sus fuentes son numerosas, su estudio del tema profundo y científico, pero su exposición dista mucho de ser un ensayo académico. Si bien referencia continuamente, trata de dar cohesión generando una historia llena de sus propias suposiciones e ideas, novelizando incluso. Sale algo a medio camino entre ensayo y novela, interesantísimo, pues Michelet deslumbra a veces con secciones de virtuosismo narrativo. En una palabra: engancha. El libro pretende dar justicia y reivindicar el papel de la bruja, quitándole ciertos clichés anacrónicos y poniendo en valor sus aportes históricos. Eso sí, es hijo de su tiempo: abundan micromachismos, paternalismos y otros deslices. Por no hablar de que es bastante agresivo en sus opiniones y críticas político-sociales (algunas, en mi opinión, divertidas). Michelet se arriesga y le sale un libro que, a mi entender, es un paso obligatorio para todo aquel que se interese por el tema.

«[...] donde me aguarda la crítica. En este extenso análisis histórico y moral de la creación de la hechicera [...] más bien que entretenerme en explicaciones prolijas, he tomado con frecuencia un estilo biográfico y dramático, la vida de una misma mujer [...] todo es histórico y fundado»

«¿qué es el cuerpo y el alma sino ceniza?»

[Cynda · Rating 1 out of 5]

I wanted to read this.book

I had wanted to read this book to possibly learn about something or other about the witchcraze of the Western world. That information cannot be found here. The history is all wrong.

Michelet seems to find fault with country women using simples. It is incorrect assumption that because a woman uses a simple that she is a witch or prone to being a witch. We use simples of all kinds. I have have had a primary say they cannot hurt and they might help. Seems to be a commonplace attitude. We use a spice simples when we ground or sprinkle cinnamon to our fresh fruit or an herbal simple when we add a mint sprig to our cup of tea. Tastes good. Maybe it will do good.


Michelet describes the sexual power that the landowner had over his serfs. Yes he did, if he choose to claim it. Michelet talks about the right of the firsfruits of the bride, a practice most historians say was not practiced.

There are other problems with the text, a sort of vague and growing disrespect of pre-literate rural women, wives of serfs.

I have read enough to know that I cannot continue.

[Mazel · Rating 4 out of 5]

Nullement échaudé par la violente campagne cléricale menée contre lui après la publication du livre Le Prêtre, l'historien Jules Michelet aura une nouvelle fois l'occasion d'étaler au grand jour son aversion envers le catholicisme dans La Sorcière, un essai que l'on pourrait qualifier de proto-féministe derrière lequel d'aucuns crurent distinguer l'ombre d'Athénaïs, son épouse de vingt-huit ans sa cadette.

Or, non content de rendre hommage à la femme (la "fiancée du Diable", pour citer sa célèbre formule), ce qui n'était que justice au vu du lourd tribut qu'elle paya à l'époque de la "Sainte" Inquisition, Michelet dresse également le portrait d'un Satan pourvoyeur de progrès scientifiques et médicaux, une hypothèse osée qui n'en rend que plus intéressante son étude fort bien documentée de la sorcellerie dans laquelle la superstition n'a plus sa place (possession, pactes, sabbats, messes noires et magie y sont traitées, mais avec circonspection), même si ses sources s'avèrent parfois sujettes à caution... et notamment ecclésiastiques !

[Mary Rose · Rating 4 out of 5]

Note: This is not an up-to-date history of witchcraft. It was written in the 1860s, and so many of its findings are antiquated or just plain wrong. Since I study what people in the 19th century thought about about the middle ages, it was perfect for me. It may or may not be perfect for someone else.

STILL it has some of the most beautiful writing. I wish we wrote more history like that sometimes.

[Erth · Rating 4 out of 5]

Bravo! A good fast read! now i am hooked. This was such a great, easy and creative book. i was hooked after the first page.

The characters were easy to fall in love with and follow, along with the story. the author made the mental visions so easy and vivid of the surroundings and the characters actions felt so real.

i would highly recommend this author and this book.

[Hiéroglyphe · Rating 2 out of 5]

Ce n'est PAS un livre moderne, historique, factuel, sur la sorcellerie et la place de la femme au moyen-âge mais plutôt un long fantasme de la part d'un idéaliste du XIXème sur le sujet. On y apprend finalement peu et le style ne plaira pas à tous.

[Ruby Tombstone Lives!]

Huh. Looks like the thing I've been using as a coaster for the last month is a first edition. Oops.

[Erth · Rating 4 out of 5]

A good view on the history. fairly easy to read.

[Tintaglia]

Ciao, io sono quella persona squallida e arida che, quando cerca un testo sulla nascita del concetto di strega nel Medioevo, e sulle successive persecuzioni, vuole un saggio (divulgativo) con fonti e documenti, non un polpettone semiromanzato.
Altrimenti mi cerco un romanzo.

[Ιωάννα Μπουρνουσούζη · Rating 3 out of 5]

3,5 😊

[Julay · Rating 1 out of 5]

DNF, c'est sexiste, paternaliste, inventé, et complètement inacurate. A fuir

[Etienne Mahieux · Rating 4 out of 5]

Michelet a consacré cette oeuvre étrange et en partie insaisissable à l'histoire de la sorcellerie en Occident, et en particulier de la figure de la sorcière, puisque le phénomène fut massivement féminin. La période couverte va du haut Moyen-Âge au dix-huitième siècle, et Michelet distingue le temps de l'apogée de la sorcellerie, qu'il situe au quatorzième siècle, du temps de l'apogée de la répression, qui a quelque retard et dépend de l'idéologie religieuse plus que du phénomène.
Il s'attache à réhabiliter la figure de la sorcière, en mettant en valeur les causes socio-historiques de la sorcellerie, et en soulignant la valeur réelle du savoir, notamment médical, accumulé par les sorcières, au point de les présenter comme les premières exploratrices des sciences modernes. Dans la continuité de l'esprit des Lumières, il déplore au contraire l'obscurantisme de l'Église qui a assimilé la sorcellerie, adoratrice du diable, à une hérésie afin de sauver son propre pouvoir, voire de cacher ses propres dérives.
L'ouvrage est séparé en deux parties, qui se suivent de manière à peu près chronologique, mais qui sont fort différentes sur le plan de la méthode, et qui proposent des éclairages partiellement contradictoires. La première est une sorte de biographie imaginaire de "la" sorcière ; Michelet reconnaît lui-même qu'il fait du roman dans cette partie que les "notes et éclaircissements" de la fin du volume ont pour tâche essentielle de fonder a posteriori en documentation. Et faisant du roman, rentrant dans la mentalité de son héroïne anonyme et générale, il présente sans distance aucune l'existence de phénomènes surnaturels, et son style de conteur entre en sympathie complète avec le sujet, au point de présenter les messes noires comme des assemblées sympathiques et bien fréquentées, à peine plus subversives qu'une noce de village, à quelques cérémonies blasphématoires près.
La deuxième partie, qui reprend un certain nombre d'études de cas rédigées une première fois au fil de son "Histoire de France", fait montre d'une méthode historique plus classique : Michelet travaille sur documents, rapporte et commente des événements précis ; l'imagination ne sert plus qu'à faire vivre les personnages, à supposer leurs motivations. Le problème du satanisme est donc abordé par un angle tout différent ; Michelet fait alors, en bon sceptique, la part du mensonge et de l'affabulation dans tous les faits surnaturels rapportés ; et les méfaits reprochés aux sorcières, quand ils sont avérés, sont à nouveau considérés d'un oeil moral : l'indulgence devient celle d'un avocat, non d'un sympathisant. Ce qui ressort finalement de cette deuxième partie, c'est son caractère de pamphlet anticlérical : de plus en plus ce sont les hommes d'Église qui paraissent les moteurs pervers des affaires rapportées, cependant que, possédées plus que sorcières, les suspectes apparaissent comme leurs marionnettes. La partie se termine sur des chapitres originaux consacrés à un cas tardif découvert par Michelet à Toulon où il écrivait son livre : celui de Catherine Cadière en 1730, qui d'un côté montre comment les accusations dégénèrent en bouffonnerie reçue sourire aux lèvres par une époque voltairienne, de l'autre insinue qu'entre mystique et possession, sainteté et sorcellerie, il peut n'y avoir qu'un changement de regard.
Au bout du compte les développements de Michelet prouvent assez peu sa thèse qui voit dans la sorcière une proto-scientifique, puisqu'au bout du compte elle est généralement regardée soit comme la continuatrice d'un paganisme profondément vivace, soit comme la victime de théologiens pervers. Et il faut bien admettre que sa documentation apparaît aujourd'hui comme largement obsolète, ne serait-ce que parce que notre connaissance des mythes et du folklore s'est améliorée cependant qu'on revenait largement de l'idée que le Moyen Âge est dans son ensemble un temps de ténèbres et de terreur. Mais le livre reste profondément touchant par sa puissance d'évocation, et par les intuitions géniales de Michelet, qui est bien, lui, et en communion d'esprit avec son épouse qui le poussa à choisir des objets d'étude déroutants, le précurseur d'études historiques qui ne viendront que bien après : l'histoire des mentalités, de la vie quotidienne, de tout ce qui a fait le tissu de l'existence des époques passées. Il n'a pas forcément, surtout dans l'éloignement de l'université que lui imposait le Second Empire, les moyens complets de le faire, mais la nécessité de ces travaux guide son écriture. Et il faudrait beaucoup de mauvaise foi pour lui reprocher de ne pas avoir été abonné aux "Annales" et de ne pas avoir choisi Alain Corbin comme directeur de thèse. On peut aussi être impressionné par son féminisme résolu.

[Marion · Rating 3 out of 5]

intéressant dans son aspect dénonciateur de l'Église, social et historique.
la partie sur les « notes et éclaircissements » est presque plus intéressante (à mes yeux parce que plus concise, moins verbeux, donc plus aisé à comprendre) que l'ouvrage en lui même.

[D.M. · Rating 1 out of 5]

I picked this up cheap on a whim, as it has almost no explanation of just what it is. I very much wish I hadn't, though I can certainly understand how readers could find merit herein.
So, what it is: a long-winded rant about women and witchery, tending to supposition and ill-informed history. It was originally written as a collection of essays (some from public speeches) from a 19th-century French philosopher of minor note (here translated by A.R. Allinson).
What it isn't: a coherent history of Satanism and/or witchcraft, whether in medieval times or otherwise. In the first half of the book, Michelet takes superstition during the 14th-16th centuries as his jumping-off point, to go off on rambling fantasies about how women might have found themselves involved in magic and/or devil-worship. The book's second half is given over to several very precise case studies, taken largely from period (usually court) sources (which the author himself seems to regard as laughable) and then heavily embellished with what Michelet seems to believe lends the tales flesh.
Even to the most casual student of occult history, this is clearly a very flawed retelling of a very precise (temporally and geographically) bit of the tale. Though at the time of its release it may have seemed relevant, there are too many clear errors in fact and far too much tendency to want to simply make organised religion look bad (which, of course, it does quite well enough on its own). There are many other books actually about the history of witchcraft, magic and pagan worship which are better researched and better written; indeed, even translations of Michelet's source materials would prove more rewarding reads than his filtered perception of them.
If as a reader you would like a book to confirm existing prejudices regarding magic, Wiccanism (apparently a great deal of our modern perception of the 'early days' of this cult start here) and religious persecution, this is a great foundation. If, however, you prefer well-informed, researched and objective overviews for your history, by all means look elsewhere.

[Derek Davis · Rating 5 out of 5]

I doubt this is the same translation I have, which goes way back, but the book itself is nothing like most history you will read from any period. A 19th century French look at the medieval witchcrraft phenomenon, it takes the side of the woman without apology or reserve. It also ignores fact much of the time for an open-handed interpretative and semi-fictionalized way of introducing place and mood.

Is this good history? Hard to tell, really. Mostly, it's a highly personal take on a complex subject which, up to Michelet's time, had had little examination outside the Church's horrid rantings.

[Pinheadsito Vega · Rating 5 out of 5]

Como el título lo dice es un estudio y vaya que estudio es muy extenso pero no tedioso, explica el porque del existir de la bruja. Es un libro histórico en donde no hay ficción sino simplemente la realidad.

Sería muy complejo tratar de dar una opinión de todo lo que viene en el libro porque son tantos los temas que van desde hechizos, la iglesia, el famoso martillo de las brujas, las brujas en diferentes países, el pacto con Satán, la histeria colectiva y la naturaleza.

Nos aproxima al sentir de esa figura que sana, pero que también maldice, aquella que es venerada pero también temida.

"Pero, en el principio, la mujer lo era todo."