Wpakowałeś się w coś złego i zbyt dużego dla ciebie, bracie, ale cię przez to przeprowadzimy Gdyby tylko było to takie proste… Teraz droga to wszystko, co ma.
Nie powinien był otwierać tego pudełka. Wiedział o tym, to była jedna z niepisanych zasad umowy. A jednak to zrobił. Podpisując na siebie wyrok.
Giosciua nigdy nie wymagał zbyt wiele od życia, a życie odwzajemniało mu się w ten sam sposób. Teraz jednak, po trzydziestce, znalazł coś, w czym jest naprawdę dobry. Został kurierem. Nie wie jednak, co dostarcza. Nie ma ambicji, nic go nie obchodzi, o nic nigdy nie pyta, nigdy się też nie spóźnia. Może to właśnie dlatego został wybrany.
Pewnej nocy, gdy zobaczył, co przewozi, zdaje sobie sprawę, że jest w pułapce i musi zrobić coś, na co nigdy wcześniej się nie odważył.
Musi odmówić posłuszeństwa.
I nagle wszystko się zmienia – nieodwracalnie. Najpierw robi mu się słabo na samą myśl o kontroli policyjnej. Następnie ogarnia go paniczny strach: a jeśli nadawca o wszystkim się dowie? Obejrzał zbyt wiele filmów i los niewygodnych świadków nie jest mu obcy. A kiedy dociera do niego, że ten, kto go wynajął, jest gdzieś tu, w pobliżu, i obserwuje każdy jego ruch, Giosciua uświadamia sobie, że pozostaje mu wyłącznie ucieczka. I że jest tylko jedno miejsce, gdzie nic złego nie może mu się stać: autostrada, po której jedzie i z której nie może już zjechać.
Lasciare i tuoi nuovi amici, che sono in genere tutti i personaggi dei libri di Paola Barbato, è sempre dura...e poi, anche quando il finale ti sembra più o meno prevedibile: zac, ultima pagina= stilettata finale 😅 Mi è piaciuto tanto anche questo suo libro: suspance a volontà, splendida caratterizzazione di luoghi e personaggi, mai banale o scontata, insomma...resta la mia autrice preferita di thriller ❤😱
De gustibus non est disputandum. Ok. Ma seriamente, è più forte di me, non riesco a comprendere come si possa dare una valutazione alta a questo libro. Il finale sicuramente accattivante e d’impatto dovrebbe risollevare la sorte, ma non è assolutamente sufficiente a far dimenticare tutta la paccottiglia inserita precedentemente. Un elenco infinito di manovre inverosimili poste in essere da un automobilista protagonista che non lascia ne il segno ne l’alone. Inesattezze e incoerenze infinite segnano la poca attenzione che è stata riservata alla stesura di questo libro ed è un vero peccato perché la trama, se meglio gestita, poteva veramente essere geniale.
Im prościej, tym lepiej? Ta zasada sprawdza się często w życiu i jak się okazuje czasem również w literaturze. A na pewno w przypadku thrillera włoskiej autorki Paoli Barbato „Na złej drodze”, który miał swoją premierę 31 lipca. Nieskomplikowana, wręcz prosta fabuła dzięki umiejętnościom Autorki niesie ze sobą ogromny ładunek emocji i napięcie, które narasta z każdą kolejną stroną aż do zaskakującego finału. Dawno nie zdarzyło mi się w takim tempie pochłonąć książki, by poznać los głównego bohatera!
A tempo akcji i klimat powieści narzuca właśnie protagonista, nieco nieogarnięty Gioscua, który pracuje jako kurier dla szemranych ludzi. Gdy pewnej nocy przewozi przesyłkę coś idzie bardzo nie tak, a jedynym ratunkiem dla spanikowanego mężczyzny, po nieudanej próbie naprawienia sytuacji, wydaje się ucieczka przed zemstą jego zleceniodawców. Noc na włoskiej autostradzie pobudza wyobraźnię bohatera, jego strach, desperację, narastające poczucie osaczenia i chaosu, któremu próbuje zapobiec. Momentami mamy wrażenie, że kolejne nieprzemyślane decyzje prowadzą go na skraj szaleństwa, gdy z nieświadomego uczestnika w przestępczym procederze staje się świadomym, choć niezbyt inteligentnym graczem.
Tej jednej nocy z beztroskiego lekkoducha i niezdarnego chłopaka, zagubiony i przerażony, ale zdeterminowany Gioscua zmienia się w mężczyznę gotowego na wszystko, by chronić siebie i swoich bliskich. Ta metamorfoza jest jednym z najbardziej fascynujących elementów powieści, szczególnie że nie brakuje w niej momentów zabawnych, które budzą szczery śmiech. By dodatkowo zaostrzyć ciekawość czytelnika, Autorka równolegle do zdarzeń rozgrywających się na autostradzie wprowadza fragmenty policyjnego śledztwa związanego z naszym bohaterem.
Jeden błąd, jedna noc i tyle emocji! Jak to wszystko się skończy? Dokąd Gioscuę zaprowadzi wybór tej, a nie innej drogi? To prawdziwa jazda bez trzymanki autostradą, z której nie ma powrotu, więc zapnijcie pasy i przygotujcie się na wszystko!
Penultima pagina e mi chiedo il perché dell’atteggiamento di Giosciua,poi giro l’ultima pagina: boom! Il finale è geniale, inaspettato, che mi ha lasciata con un palmo di naso. Ho guardato S. e gli ho detto: questa donna è un genio! Ancora sorrido soddisfatta tra me e me, mentre scrivo queste righe perché adoro questo tipo di finali, che spiazzano e che non si vorrebbero proprio così, ma allo stesso tempo sì! perché son perfetti.
La storia che la Barbato racconta è semplice: un ragazzo viene assunto da un’organizzazione non proprio lecita per trasportare pacchi su e giù per l’Italia, viaggiando di notte al entro i limiti consentiti. Un corriere, stile “the mule” di Clint Eastwood. Un lavoro facile, tranquillo, che non richiede particolari competenze. Fino a che una sera Giosciua Gambelli fa l’unica cosa che gli era proibita: apre la scatola e quello che trova cambia tutto. E la Barbato fa la sua magia. E le pagine scorrono veloci come i chilometri che macina Giosciua, in un crescendo di angoscia e terrore, alla ricerca di un coraggio che il corriere, il “mulo”, non sa di avere – ma che deve trovare- in una lunga notte che lo cambia per sempre. In una corsa dove quel che conta è restare vivi; era partito bambino, arriva uomo. Durante il suo viaggio si impara a conoscerlo meglio e a volergli bene, cosa non immediata per me. Voglio dire: il protagonista è un uomo mediocre, un inconcludente, uno che i cui genitori quando lo guardano pensano: “cos’è andato storto?”. Non è cattivo, è un “bonaccione”, un trentenne forse immaturo, ma che si prende a ben volere e che va avanti con quel che passa il convento senza farsi troppe domande. Ma, come dicevo, ad un certo punto se le fa. Ed è un casino. È un personaggio, Giosciua, che se fosse capitato in un altro romanzo o descritto da un altro autore, lo si guarderebbe dall’alto al basso e con sufficienza e lo si sopporterebbe con fastidio, invece l’autrice riesce a farlo diventare qualcuno a cui ci si affeziona perché, nonostante i mille difetti, c’è un nucleo di purezza e di bontà in lui che è irresistibile. È uno dei protagonisti più sgangherati e sfortunati che ho incontrato nel mio cammino. Uno dei più “comuni” e allo stesso tempo più singolari.
Ma, siccome potrei parlare di Giusciua per ore e invece è meglio leggere il romanzo e farvi un’idea vostra (poi ditemi cosa ne pensate!), scrivo del perché mi è piaciuto oltre al finale e ai personaggi. Mi è piaciuto per la scrittura, lo stile dell’autrice che riesce a instillarmi sotto pelle un’ angoscia strisciante, mille dubbi che si rimescolano fino alla fine della storia), per il ritmo – alternare i capitoli di Giusciua ai “segmenti” è stata un’ottima idea- per come è stata congeniata la trama, sviluppata, per personaggi come Taqriq o Irene ( a proposito: ho mille domande su di lei!), per quello che nel romanzo è accennato (mi piace che non tutto venga approfondito ).
Paola Barbato è una garanzia, non sbaglia un colpo. E sono felice di sapere che sta già lavorando ad altro e che ho “scripta manent” e “l’ultimo ospite” che mi aspettano sul comodino. …però Giosciua e Irene mi mancano già…
La cattiva strada è un thriller (psicologico e non) da 5 stelle! Non guarderò le scatole con gli stessi occhi, d’ora in poi.
Anni fa lessi un libro di Michel Bussi, che mi piacque un sacco, dove la protagonista era una bambina di nome Josapha, chiamata così dai genitori perché concepita in nell'area di servizio di un'autostrada in Normandia, appunto l'Aire de Josapha. Grande la mia gioia quando, pochi mesi dopo, ci passai davanti durante un tour in Normandia!! Beh, ora con questo libro della Barbato le mie prossime mete saranno gli autogrill di Secchia Ovest e La Pioppa Ovest, sono troppo curiosa di vedere i luoghi dove si svolgono i momenti salienti di questo romanzo, e se corrispondono davvero alla descrizione che se ne fa nel libro! Ecco, vedete, quando un autore ti fa venir voglia di vedere coi tuoi occhi le "location" dove sono ambientate le sue storie, per me già questo vale la lettura. Non capita proprio spesso, almeno per me è così, ma questo libro mi ha letteralmente trasportata nei suoi luoghi; originalissima l'idea di ambientarlo in autostrada, impossibile non fare il tifo per Giosciua, anche se a volte avrei voluto poterlo scuotere e dirgli MA CAZZOOOOOO CHIAMA SUBITO LA POLIZIA NO?!?!!?!? E invece no, altrimenti Paola come avrebbe potuto scrivere questa storia? Però Giosciua, con la sua innocenza, col suo essere "ignavo", con la sua eterna fiducia negli altri, si fa benvolere... e non possiamo non provare una punta di preoccupazione per lui leggendo le righe finali, che la Barbato lascia (spero volutamente) un po' in sospeso per regalarci magari più avanti un seguito... chissà! Avrei voluto saperne di più sul . Amo questa autrice, la sua narrazione, il suo modo di descrivere i personaggi, anche quelli secondari, tanto che sembra quasi di conoscerli davvero. LA CATTIVA STRADA si piazza fra i miei thriller preferiti di Paola! Ringrazio le EDIZIONI PIEMME per la copia omaggio del romanzo.
Comincio col dire che i libri di Paola Barbato sono meccanismi perfetti, simili agli orologi svizzeri. Meccanismi che hanno sempre la capacità di sbloccare i miei blocchi di lettura per cui, io a lei, darei sempre e comunque cinque stelle ma anche sei-sette. Perché se vuoi capire come funziona, marcia, ingrana ed evolve una storia, è lei una delle autrici da ammirare, studiare, far leggere. Detto ciò, ' sto spilungone di Giosciua, il protagonista, è un personaggio adorabile, un filagnone di quelli che sembrano senza arte né parte ma che in realtà hanno il gran dono di " svegliarsi" al momento giusto e di dimostrare che non è vero che uno il coraggio "non se lo può dare". Te lo dai eccome il coraggio se si tratta di sopravvivere. Te lo dai eccome il coraggio se vuoi difendere chi ami. Beh, io non vado oltre perché ho finito il libro da dieci minuti e le magliette lise e la barbetta incolta di Giosciua mi mancano già e finisce che per dire quanto gli ho voluto bene, mi sbottono e brucio il finale a qualcuno. Perché secondo me il grande atto di coraggio e responsabilità, il tiro di fiato, il sacrificio più grande, Giosciua lo fa proprio alla fine. Ultima considerazione: quanti Giosciua ci passano davanti? A noi insegnanti intendo. Quanti filagnoni che reputiamo senza " arte né parte" quelli di cui parliamo con sufficienza nei consigli di classe, che reputiamo " senza speranza", alimentando la loro già inesistente autostima? Abbiamo mai capito per cosa si infervorano? Per cosa batte il loro cuore? Gli abbiamo mai chiesto di consigliarci un film da vedere? No. Io stasera intanto, me rivedo Duel. Ciao Giò!
This entire review has been hidden because of spoilers.
„Na złej drodze” to thriller włoskiej autorki Paoli Barbato, który zaintrygował mnie od pierwszego spojrzenia na okładkę. Choć moje doświadczenie z twórczością włoskich autorów jest znikome, to te historie, które do tej pory czytałam, zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Dlatego też, sięgając po „Na złej drodze” czułam, że historia wykreowana przez Paolę Barbato może mi się spodobać. Czy moja intuicja kolejny raz mnie nie zawiodła?
Co się może wydarzyć w ciągu niespełna jednej nocy?
Giosciua nigdy nie wymagał od życia zbyt wiele. Jednak teraz, będąc już po trzydziestce, ten nieporadny i niewymagający mężczyzna bez ambicji i planów na przyszłość znalazł dla siebie coś odpowiedniego. Został kurierem. Za każdym razem, kiedy ma dostarczyć przesyłkę, nie wie, co znajduje się w środku. Aż do pewnej nocy. Wiedział, że nie powinien otwierać tego pudełka, jednak tym razem ciekawość zwyciężyła. I to był błąd. Od tego momentu, każdy krok i podjęta przez Giosciua decyzja mogą mieć ogromny wpływ na to, czy mężczyzna przeżyje.
„Na złej drodze” to jedna z takich historii, którą czytasz i zastanawiasz się, co też za moment jeszcze się wydarzy. Takie pytania zadawałam sobie przekręcając każdą kolejną stronę książki. Paola Barbato stworzyła kapitalny thriller, który od pierwszych stron wciągnął mnie w zaskakującą i dość szybką podróż, w której napięcie chwilami sięgało zenitu. Jak sam tytuł wskazuje, towarzyszymy naszemu bohaterowi w dynamicznej podróży autostradą. Zarówno miejsce, jak i wykreowany przez Barbato główny bohater to zdecydowanie największe plusy tej powieści. Mało tego, cała akcja rozgrywa się w przeciągu niecałej nocy. Ile w tym czasie nieszczęść może spotkać bohatera? Barbato zadbała o to, by ciągu tej jednej nocy zarówno główny bohater miał co robić, jak również o to, by czytelnik nawet przez moment nie poczuł się znużony. Paola Barbato stworzyła thriller nietuzinkowy, pełen napięcia i zaskakujących zwrotów akcji. Wykreowała niezwykle intrygującą postać, zwykłego prostego mężczyznę, któremu brakuje szczęścia, a jednocześnie jest osobą niewymagającą i prostoduszną. Nie sposób jest nie zapałać do niego sympatią. Kolejnym plusem tej powieści jest humor, który autorka wpłata w dialogi i przemyślenia głównego bohatera. Niejednokrotnie zdarzyło mi się parsknąć śmiechem podczas lektury, mimo iż poczynania bohatera wcale nie należały do zabawnych. „Na złej drodze” to thriller, który za sprawą swojej oryginalności wskakuje na listę najlepszych powieści tego roku. Ta kapitalna historia to zdecydowanie lektura obowiązkowa dla fanów thrillerów nieszablonowych, które zaskakują nie tylko fabułą, ale przede wszystkim zakończeniem. Polecam!
Giosciua od życia nigdy nie wymagał wiele. Gdy został kurierem, nie interesował się, co wozi, dla kogo i po co. Jednak jeden jedyny raz otworzył przesyłkę. I gorzko tego pożałował – od tego momentu wszystko się zmienia, a każda jego decyzja może zdecydować o tym, czy przeżyje.
Nietuzinkowy, zaskakujący oraz oryginalny w formie i wykonaniu – tak w skrócie można powiedzieć o książce włoskiej autorki Paoli Barbato "Na złej drodze". To powieść dla tych, którzy w thrillerze szukają powiewu świeżości i oczekują zaskoczenia, które trudno jakkolwiek powtórzyć.
"Na złej drodze" intryguje już od pierwszych stron. Paola Barbato doskonale wykreowała głównego bohatera i to właśnie on jest siłą napędową powieści i stanowi o oryginalności całej fabuły. Bo wydawałoby się, że akcja osadzona w ciągu jednej nocy, w zasadzie wyłącznie w kabinie samochodu dostawczego, może jedynie zanudzić. Ale nie.
Trudno być obojętnym na bohatera, jakim jest Gioscua. Melepeta, naiwny i prostoduszny, a przy tym budzący sympatię. Mając z nim do czynienia – jako czytelniczka – moje wrażenie o nim przebiegało od “ludzie złoci, co to za człowiek?!”, poprzez “co to za człowiek!” aż do “WOW, co to za człowiek!”. Unikalna osobowość i jego totalnie nieprzewidywalne działania sprawiły, że książka budziła emocje, którym trudno było się oprzeć. Gioscua gwarantuje czytelnikom zaskakujące zwroty akcji oraz nieustanne napięcie.
Początkowo akcja może nieco nużyć, ale warto zwracać uwagę na szczegóły, bo – jak się okazuje – każde miejsce, każde zdarzenie mają znaczenie i na kolejnych etapach są doskonale wkomponowane w całość. Nie bez znaczenia jest kryminalne śledztwo, które rozgrywa się w tle – tu także każda z postaci ma swoją rolę do odegrania. Warto je obserwować do samego końca.
"Na złej drodze" to nie tylko fenomenalna rozrywka. To thriller, który dzięki swojej oryginalności na długo zostanie w mojej pamięci. Jeżeli szukacie wyróżniającej się, nieszablonowej fabuły, z pewnością się nie zawiedziecie. Z czystym sumieniem polecam!
Lettura scorrevole, trama interessante e finale che ho trovato davvero inaspettato. Purtroppo per me il libro non supera le tre stelle; L'inizio parte molto bene, la vicenda ti cattura e, per quanto sciocco, tifi per il protagonista e i suoi amici ma poi la scrittura diventa ripetitiva e a tratti inverosimile che però si riprende verso il finale. Però questo romanzo mi ha invogliato a leggere altro di questa scrittrice, non male nonostante tutto, no?
Szanuję za pomysł i osadzenie akcji w bardzo krótkich ramach czasowych, co powodowało że miało się wrażenie uczestniczenia we wszystkich wydarzeniach. Niestandardowa fabuła jak na to co widzę w obecnie wydawanym zalewie kryminałów/thrillerów, stąd mój wniosek: na pewno nie będzie to moja ulubiona książka i nie będę do niej wracać, ale bedac zaskoczoną oryginalnością tej pozycji chciałabym to docenić.
Una buona lettura estiva, con una trama piuttosto avvincente, ed un potenziale probabilmente non espresso al massimo.
Senza voler anticipare aspetti del romanzo a chi ancora non lo ha letto, farei una breve recensione con gli aspettti che mi sono piaciuti e quelli che invece ritengo migliorabili.
La prima parte basata sulle costruzioni mentali quasi psicotiche del protagonista è molto interessante, il lettore e portato su un piano descrittivo ai limiti del surreale e rimane nel dubbio, senza riuscire a capire dove iniziano i fatti reali e le ricostruzioni fantasiose del personaggio principale.
La seconda parte è piuttosto avvincente, con diversi colpi di scena ed un ritmo abastanza incalzante che mantiene alta l'attenzione. Alcuni dettagli nel finale sono aperti a libere interpretazioni e lasciano spazio a supposizioni interessanti sui dettagli della storia e possibili scenari futuri.
Gli aspetti migliorabili
Alcuni personaggi risultano un pò stereotipati, quasi caricaturali, al punto da sembrare irreali e rendono difficile, da parte del lettore, creare empatia e legame "affettivo", tanto distanti dalla realtà sono le situazioni che vivono e come vengono affrontate.
Il "motore" della narrazione è un "oggetto", senza voler specificare, ma la storia ed il background dello stesso risulta poco sviluppata, tanto da non giustificare, a mio avviso, la gravità degli eventi narrati nel romanzo. Sviluppare questo punto avrebbe dato più peso alla trama, ed aumentato l'interesse del lettore. Si rimane con la sensazione di "tanto rumore per nulla", o almeno "tanto rumore per così poco?!".
Detto questo, il libro è ben scritto, alcuni escamotage narrativi sono interessanti e la lettura è scorrevole ed interessante. Lo consiglierei per l'estate
Un po' mi ha ricordato "Duel", ma giusto perché ho immaginato che probabilmente renderebbe molto come trasposizione televisiva/cinematografica. Il libro in sé non ha una grossa trama ma la situazione è talmente ansiogena da catturare l'attenzione del lettore. Sarebbero 3 stelle e un quarto, qui ne posso mettere 3 perché va bene il ritmo, va bene l'ansia ma la trama... è troppo semplice. Come Duel, ma lì era il Re a scrivere.
„Na złej drodze” to thriller autorstwa włoskiej autorki Paoli Barbato, który porywa nas w intensywną podróż przez mroczne zakamarki włoskich autostrad. Głównym bohaterem jest Giosciua, mężczyzna, który nigdy nie wymagał zbyt wiele od życia i otrzymywał od niego tyle samo. W wieku trzydziestu kilku lat odnajduje swoją niszę jako kurier, pracujący dla podejrzanych ludzi. Giosciua nie zadaje pytań o zawartość paczek, które przewozi, co czyni go idealnym pracownikiem w tym szemranym biznesie.
Jednak wszystko zmienia się pewnej nocy, gdy złamawszy jedną z podstawowych zasad swojego zawodu, otwiera jedną z paczek i odkrywa coś, co diametralnie zmienia jego życie. Od tej chwili zaczyna zdawać sobie sprawę, że jest w poważnym niebezpieczeństwie. Oglądając zawartość przesyłki, uświadamia sobie, że teraz jest obserwowany i każda jego decyzja może mieć fatalne konsekwencje.
Niestety jego niefrasobliwe podejście do życia i pracy zostaje szybko brutalnie skonfrontowane z rzeczywistością, gdy zaczyna odczuwać paniczny strach przed kontrolą policyjną oraz obawę, że nadawca paczki dowie się o jego nieposłuszeństwie. Sytuacja eskaluje, gdy uświadamia sobie, że jedynym wyjściem jest ucieczka – ucieczka na autostradę, która staje się dla niego jedynym bezpiecznym miejscem.
Jak skoczy się dla niego ta podróż?
Fabuła książki, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się monotonna – akcja w większości dziejąca się w klaustrofobicznej przestrzeni minivana – wciąga bez reszty. Ta mała przestrzeń tylko potęguje narastające napięcie, które autorka umiejętnie buduje, prowadząc nas przez kolejne etapy nocnej ucieczki Giosciuy. Jego początkowe zaskoczenie i strach przekształcają się w desperację, gdyż nie mając innych opcji, musi stawić czoła swoim lękom i podjąć działania, na które nigdy wcześniej się nie odważył, a które niosą za sobą coraz większe konsekwencje. Jego niepewność i zagubienie w tej niewątpliwie ekstremalnej sytuacji sprawiają, że atmosfera jest coraz bardziej napięta, a my przeżywamy ją razem z nim.
Giosciua to postać niezwykle charakterystyczna i łatwa do polubienia mimo jego wad. Jego nieporadność życiowa i zdolność do pakowania się w kłopoty sprawiają, że z jednej strony jest wart współczucia, a z drugiej strony trudno mu nie kibicować. Jego przemiana z obojętnego kuriera w człowieka walczącego o przetrwanie jest jednym z najbardziej intrygujących elementów książki. Barbato sprytnie podrzuca nam tropy i buduje niepewność, co do prawdziwych intencji i przeszłości Giosciuy, co sprawia, że do samego końca nie jesteśmy pewni, czy aby na pewno można mu ufać.
„Na złej drodze” to historia, która z pewnością przypadnie do gustu miłośnikom thrillerów psychologicznych i kryminałów. To opowieść o lęku, panice i walce o przetrwanie, w której granice między dobrem a złem są niebezpiecznie rozmyte. Jeśli szukacie książki, która oferuje nie tylko dawkę adrenaliny i dreszczy, ale także głębszą refleksję nad ludzkimi słabościami i moralnymi dylematami - czytajcie! 🙌🏻🔥
Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @insignis_media (współpraca reklamowa) 🩷.
Giosciua jest rodzinną czarną owcą. Nie interesuje go rodowy biznes ani żadna praca w której musiałby się stawiać codziennie, nie ma głowy do liczb ani wielkich słów. W zasadzie nieustannie rozczarowuje rodziców, braci i babcię. Gdy tym razem dla odmiany to firma, w której udało mu się zaczepić upada, a bohater zamiast pensji dostaje stare, dostawcze auto los wydaje się odmieniać. Posada nocnego kuriera raz na jakiś czas pozwala mu się wyżywić i pozostawia mnóstwo wolnego czasu na to co naprawdę uwielbia – czyli kino. To miał być zwyczajny kurs, taki jakich wiele już zrobił. Nocna dostawa, przerwa na kawę i rozmowę z piękną Irene, cóż mogłoby pójść nie tak? Na złej drodze to krótka ale pełna emocji powieść drogi. Wraz z głównym bohaterem pośpiesznie przemierzamy autostradę, próbując zetrzeć mleko, które spektakularnie się rozlało. Jeden głupi błąd, niczym lawina wywołuje kolejne, niosąc za sobą śmierć i zniszczenie. Gdy twoimi śladami podąża mafia, naiwnością byłoby myśleć, że ujdziesz z życiem… Początkowo ciężko było mi się wgryźć w akcję tej powieści. Giosciua nie jest bohaterem, z którym łatwo się utożsamić. Najprawdopodobniej nie całkiem sprawny umysłowo, nieodpowiedzialny, bez wyobraźni, odwagi czy opanowania wiedzie czytelnika poprzez szaleńczą ucieczkę niemal na oślep i ataki paniki przerywane bezmyślnymi działaniami. A jednak, ta książka coś w sobie ma…. Podzielona na opowieść kuriera i policjantów, którzy prowadzą powiązaną z nim sprawę, budzi ciekawość i emocjonalne drżenie niepewności. Co będzie dalej? Dopiero Irene, która zostaje wplątana w sprawę wbrew własnej woli wydaje się naprawdę pchać akcję do przodu. Gdyby nie ona, Giosciua zapewne jeździłby po autostradzie, aż skończyłoby mu się paliwo, a wraz z nim końca dobiegłoby również jego życie, ponieważ mafia nie słynie z dawania drugiej szansy. Jednak, kiedy kobieta przejmuje stery akcji wszystko zaczyna toczyć się znacznie szybciej. Groźne pościgi, mafijne porachunki i niewinne ofiary towarzyszą nam przez całą książkę, akcja nie oddala się od drogi dalej niż do stojącej na poboczu knajpy a podróż trwa w najlepsze. Dokąd? Zapytacie zapewne, cóż to oczywiste, do zakończenia! Ciężko mi ocenić tę książkę, jak wspomniałam już ,była pełna szarpiących emocji i tak inna w swoje formule, że przez to aż ciekawa. Choć główny bohater nie zyskał mojej sympatii a zakończenie zdecydowanie mnie rozczarowało, to jednak sama powieść zasługuje na docenienie. Ciekawy motyw, nietypowe podejście do tematu, nieklasyczni bohaterowie, a do tego całkiem przyjemne pióro i sprawnie napisana akcja. Po dłuższym zastanowieniu daję 6/10, uważam, że warto po nią sięgnąć, choćby po to, by wyrwać się spośród szablonowych supersamów i bohaterów gotowych poświęcić się dla świata.
Za egzemplarz recenzencki dziękuję Wydawnictwu Insignis
•• Wpakowałeś się w coś złego i zbyt dużego dla ciebie, bracie, ale cię przez to przeprowadzimy”. Gdyby tylko było to takie proste… Teraz droga to wszystko, co ma. ••
▪️𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪️
Thrillery to jeden z moich ulubionych gatunków literackich. Szczególnie, gdy są tak dobre jak "Na złej drodze". Już na samym początku zaintrygował mnie opis tej książki i wiedziałam, że na pewno po nią sięgnę. Zaczęło się dosyć niewinnie, by po chwili zamienić się w najbardziej przerażającą historię, jaką miałam ostatnio okazję przeczytać w ostatnim czasie.
🚗 Główny bohater książki wpakował się w sytuacje bez wyjścia i kompletnie tego nieświadomy, wszedł w niebezpieczny świat. Gosciua to trzydziestopięcioletni mężczyzna, który w domu zawsze uchodził za czarną owce. Chwytając się pracy jako nocny kurier nie spodziewał, że wpakuje się w takie bagno. Rozwoził paczki, nie interesując się za bardzo co tak naprawdę przewozi. Po prostu wykonywał swoją pracę. Aż pewnego razu jedna paczka zaczęła przeciekać i Gosciua zobaczył co tak naprawdę dostarczał… Za bardzo nie wiedząc co zrobić, mężczyzna postanowił jechać. Zrozumiał, że jego bezpiecznym miejscem będzie autostrada, po której jedzie i z której nie może już zjechać. 🚗
„Na złej drodze” to taki typ książki, który już na samym początku daje czytelnikowi znaki, że coś tu jest nie tak. I niby zaczyna się niewinnie, spokojnie, to tylko po to, by zaraz zrzucić bombę na czytelnika. Tak było w przypadku tej książki, główny bohater nie mógł trafić gorzej, bo nie dość, że utknął na totalnym odludziu, gdzie znikąd pomocy, to dodatkowo odkrył, że w jego samochodzie znajduje się niebezpieczna przesyłka. Nie myśląc za wiele postanowił ruszyć i nie oglądając się za siebie pokonywał kilometry na autostradzie. Również jego kreacja została napisana bezbłędnie. Bowiem Gosciua jest bardzo nierozgarnięty, popełnia mnóstwo błędów, panikuje w wielu sytuacjach, co sprawiało, że czytelnik jeszcze bardziej wczuwał się w jego losy.
Książka jest naprawdę cieniutka, jednak akcja jaka się w niej rozgrywa jest bardzo zaskakująca. Historia z każdą stroną nabiera tempa i sprawia, że ciężko jest się oderwać od lektury. Podczas czytania ciągle odczuwałam niepokój i naprawdę bałam się tego, co może się wydarzyć na następnej stronie, ale pomimo tego, książka bardzo mnie wciągnęła i nie mogłam odłożyć jej na bok, dopóki nie poznałam finału.
„Na złej drodze” to dobry thriller. Akcja nie zwalnia ani trochę, z każdą stroną wydarzenia coraz bardziej intrygują czytelnika, co nie pozwala oderwać się od lektury.🚗 Świetny „umilacz” czasu 🙂
Lubisz włoską literaturę? 💬 Muszę przyznać, że zajmuje ona szczególne miejsce w moim sercu. Wszystko dzięki Mario Puzo, którego książki dosłownie pokochałam ♡. Jednak dzisiaj nie będę mówić o Puzo, a o Paoli Barbato i jej książce „Na złej drodze”.
„Na złej drodze” autorstwa Paoli Barbato to włoski thriller o dość nietypowej strukturze, jak na ten gatunek przystało. Mamy tutaj do czynienia przede wszystkim z jednym człowiekiem, jednym samochodem i jedną autostradą. Cała akcja rozgrywa się w niespełna jedną noc, a my z niecierpliwością czekamy na to, co jeszcze może się wydarzyć!
Podoba mi się wybrane przez autorkę miejsce akcji. Autostrada — nie możesz zawrócić, nie możesz się zatrzymać, jedziesz jedynie przed siebie. Barbato w pełni wykorzystała potencjał tego miejsca i stworzyła pełną napięcia historię, przez którą dosłownie się pędzi. Autorka świetnie stopniuje napięcie, podsyca naszą ciekawość i tworzy intrygę, która jest nieszablonowa. Jednak to, co najbardziej zaskakuje w „Na złej drodze” i stanowi jeden z kluczowych elementów powieści, to kreacja głównego bohatera. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z sytuacją, aby główna postać w książce z tego gatunku była przedstawiona jako mało bystra i jeszcze mniej ambitna osoba. Niemniej jednak praca kuriera jest dla niego bardzo ważna i gdy jego kariera staje pod znakiem zapytania, wpada w panikę. Kluczowe są tutaj jego nieobliczalne zachowania i przemyślenia, które również nas wciągają, bo co, jeśli ma on rację?
Wiele irracjonalnych decyzji Giosciuia sprawia, że czytając tę książkę, dosłownie parskałam śmiechem. I wcale nie chodzi o to, że jego decyzje były śmieszne, wręcz przeciwnie. Jednak wprowadzenie lekko humorystycznego tonu bardzo przypadło mi do gustu i sądzę, że miało ono duży wpływ na odbiór całej książki. Do tego dochodzi włoski klimat, a dokładniej możliwość poznania mentalności ludzi i pracy policji, co stanowiło ciekawe urozmaicenie lektury.
Muszę przyznać, że do tej pory nie miałam do czynienia z książką tak mocno „ograniczoną” co do miejsca oraz postaci, a Paola Barbato sprawiła, że się nie zawiodłam. W tej powieści wszystko ma swój cel, żadna wypowiedź nie jest zbędna, a cała intryga jest poprowadzona w taki sposób, że po pierwsze, nie sposób przewidzieć jej finału, a po drugie, wciąga czytelnika do tego stopnia, że nie chce odłożyć książki na bok. Nie pozostaje mi nic innego, jak napisać — serdecznie POLECAM!
“Na złej drodze” Paoli Barbato to dość niecodzienny kryminał, który ociera się o powieść sensacyjną. 🔥
Młody mężczyzna o dziwacznym imieniu Giosciua (“Joshua” zapisane fonetycznie po włosku - jego matka była fanką amerykańskich telenowel) jest życiową ofermą, radzi sobie dużo gorzej niż jego dwaj przedsiębiorczy bracia, a z każdej pracy prędzej czy później zostaje wyrzucony. Wreszcie udaje mu się utrzymać pracę kierowcy w firmie brata, dzięki której podłapuje również nie do końca legalne, dodatkowe zlecenia kurierskie. Zdaje sobie sprawę, że towary, które przewozi, są spoza prawa, jednak gdy w jednej z paczek natyka się na odrąbaną ludzką dłoń, dociera do niego, że wpakował się w kłopoty. 😱
Książka to splot niefortunnych zdarzeń, ciąg podejmowanych przez Giosciuę decyzji, które ciągną za sobą kolejne konsekwencje. Miejsce i czas akcji są dość nietypowe, całość bowiem odbywa się w ciągu jednej nocy w furgonetce na włoskich autostradach. Gdy Giosciua orientuje się, jaki przewozi ładunek, zaczyna panikować, a jego obłęd pcha go do nieracjonalnych decyzji. Bohater toczy więc walkę z czasem i robi wszystko, by umknąć niebezpiecznym przestępcom, którzy depczą mu po piętach. 🫣
Jednocześnie dłuższe rozdziały przetykane są krótszymi, w których obserwujemy ciąg wydarzeń po krótkim czasie z perspektywy śledczych, którzy analizują poczynania Giosciui. Dzięki temu ciekawość czytelnika jest podsycana, bo chcemy koniecznie dowiedzieć się, jak skończyła się jego ucieczka. Niewątpliwie jest to ciekawa forma, w której napięcie jest umiejętnie budowane, przez co książkę czyta się dość szybko, dynamicznie. Bywają momenty odrobinę nużące 😴, a największym chyba utrudnieniem jest mnogość włoskich nazw zjazdów, bramek i autostrad, a także skomplikowane opisy rozbudowanej sieci dróg i poruszania się Giosciui po nich. Bardzo łatwo jest się w tym pogubić, więc trzeba mieć dobrą wyobraźnię.
Całość oceniamy jako ciekawy pod kątem formy kryminał sensacyjny na góra dwa wieczory, w którym linearna akcja pokazuje, jak jedno wydarzenie prowadzi do drugiego, a złe decyzje mają natychmiastowe konsekwencje. ➡️➡️➡️
Giosciua, ot zwykły chłopak, który nie ma planów na życie i na siebie… safanduła. To on zabierze Cię dzisiaj na „wycieczkę”. Ale już teraz Cię ostrzegam, zapnij mocno pasy, bo będzie się działo. To miała być kolejna zwykła podróż, transport paczki, ale mężczyzna, ze względu na pewne szczegóły, które go zaniepokoiły, stan przesyłki, postanowił zajrzeć co przewozi. Wcześniej nigdy tego nie robił. Ta ciekawość okazała się początkiem ucieczki, do której został zmuszony. Nagle wpadł w pułapkę. To niebezpieczna przygoda, która trwa raptem kilka godzin. To szybka i pełna strachu podróż autostradą. Pomyślisz sobie, bez przesady co się może wydarzyć na tej drodze, NA ZŁEJ DRODZE?! Może dużo i to bardzo dużo, a każda kolejna minuta jest coraz bardziej przerażającą. Czy uda Ci się ujść z tego z życiem? Jedno małe potknięcie i ….. tak i czeka Cię to co ostateczne…
Licho nie śpi, ba to zbyt delikatne określenie. Tu do akcji wkracza mafia, włoska mafia, no więc odpowiedz sobie na pytanie czy należy się bać? TAK! Strach w oczach, przyspieszone tętno, spocone dłonie to właśnie będzie Ci towarzyszyć. Mając takie informacje trzeba być totalnym ryzykantem, żeby wsiąść do tego auta, ale uwierz mi warto!
Poznając Giosciue stwierdzisz, że zachowuje się momentami irracjonalnie, ale szczerze? ciekawe co Ty byś zrobiła na jego miejscu, kiedy emocje tak bardzo na Ciebie oddziaływują, kiedy wszystko postawione jest na jedną kartę, kiedy uciekasz przed najgorszym…. Na dodatek nie można przecież uciekać w nieskończoność, w końcu może zabraknąć paliwa…
Wszystko musisz się kiedyś skończyć, ale nutka niepewności pozostaje, bo…. już nic więcej nie powiem… muszę ochłonąć 😉
Szybka, pełna akcji, desperacji, niepewności, lęku, zła, mroku, paniki właśnie taka to będzie podróż!
Długo zostanie w mojej pomięci! Do tej pory trzęsą mi się nogi 😉
Giosciua Gambelli ha 35 anni ma nella vita non ha concluso molto, è la pecora nera di una famiglia di onesti lavoratori, la cui unica bizzarria sono i nomi dei figli. Non riesce a tenersi un lavoro fisso, si accontenta di vivacchiare con poco, ma non se ne preoccupa. Da qualche tempo ha trovato lavoro come corriere in modo saltuario, per un tizio che sospetta essere invischiato in faccende losche, ma la cosa non gli interessa. Non deve fare niente di speciale, lui non fa mai domande, obbedisce e porta a termine le sue consegne. La notte del 14 marzo, per puro caso, nota che la scatola da consegnare si è bagnata di un liquido scuro. Sulle prime non sa che fare, non vuole che gli venga imputato il danneggiamento della merce, così decide di aprire la scatola andando contro le regole…non l’avesse mai fatto. Giosciua va in panico, non sa come uscire dalla situazione, pensa di essere tenuto sotto controllo e seguito. È costretto a decidere in fretta, lui che non ha mai deciso nulla, e commette errori su errori. Coinvolgerà nel suo delirio prima l’amico Tariq, poi la barista Irene, ma ogni decisione sbagliata ha delle conseguenze! Questo libro è un romanzo on the road, infatti la storia è ambientata in autostrada, ma con la particolarità che tutta la vicenda si sviluppa in una sola notte in un inseguimento dapprima allucinatorio che diventa sempre più reale e angosciante. La prima parte ho un po’ faticato, l’ho trovata molto lenta e un po’ ripetitiva ma continuando nella lettura la situazione è migliorata. Non mi ha pienamente convinto per le troppe cose lasciate in sospeso nel finale e la parte investigativa ridotta ai minimi termini.
— Giosciua era partito col calar del sole. Non era stupido, aveva visto quel film di Clint Eastwood dove interpretava il vecchio corriere della malavita, sapeva come funzionavano i muli e sapeva che se lui non conosceva il contenuto del carico, la colpa non sarebbe stata sua. Per la prima volta faceva qualcosa fuori dall'ordinario, un inatteso ruolo da protagonista.
Ancora Paola Barbato, e ancora una notte in bianco per finire un suo libro dal ritmo mozzafiato. In un crescendo di paura e di curiosità seguiamo Giosciua in autostrada in uno dei suoi tanti viaggi di lavoro. Lui prende, parte, non sa cosa trasporta e non si fa domande, mai. Almeno fino a quando, per una certa fatalità, non scopre il contenuto di un pacco. Qualcosa di terrificante, va da sé. Da quel momento potrà fare soltanto una cosa: correre, correre e correre, senza fermarsi, con alle spalle le luci dei suoi inseguitori, nella notte più delirante della sua vita.
— E se invece lo sa benissimo, dove sono? Guardò nel retrovisore, gli pareva ci fossero fari dappertutto, fari enormi, sottili, a punta, a virgola, tutti dietro a lui.
Un romanzo on the road, ambientato all'interno di un furgone, che rimanda a film come “Duel”, “Thelma & Louise” e “Il sorpasso” facendoci provare tutta la tensione del protagonista - tensione che aumenta di pari passo con tutte le sue scelte sbagliate e il suo senso di colpa. Di questa autrice mi è piaciuto più “Zoo”, ma qui ho apprezzato particolarmente il finale, con un colpo di scena che ridà slancio a tutto l'incubo autostradale vissuto da noi e dal povero Giosciua.
La cattiva strada - Paola Barbato Un thriller claustrofobico, avvincente e con un'ambientazione ordinale e particolare. Come al solito Paola ti sorprende scrivendo qualcosa di completamente diverso da quello che pubblica di solito e lo fa sempre alla grande. Consigliato
Trama:
Non avrebbe mai dovuto aprire quella scatola. Lo sapeva, era una delle regole non scritte dell'accordo. Invece quella volta lo aveva fatto. E sarebbe stata la sua condanna. Giosciua Gambelli non ha mai preteso molto dalla vita e la vita lo ha ricambiato allo stesso modo. Ora però, passati i trenta, ha trovato qualcosa in cui è davvero bravo. È un corriere, di che cosa non lo sa esattamente. Non ha nessuna ambizione, nessuna curiosità. Mai una domanda, mai un ritardo. Forse è proprio per questo che lo hanno scelto. Una notte, dopo aver visto ciò che sta trasportando, capisce di essere in trappola e di dover fare qualcosa che non ha mai osato prima: disubbidire. E tutto cambia per sempre. Prima viene travolto dallo smarrimento, quando pensa a un controllo della polizia. Poi dalla paura, se i mittenti scoprissero che lui ha visto. Da adesso in avanti sarà un testimone. E ha guardato troppi film per non sapere che fine fanno. Ma quando alcuni agghiaccianti indizi gli fanno capire che chi lo ha ingaggiato è lì, vicino, e controlla ogni sua mossa, comprende anche che c'è un'unica cosa da fare: fuggire. E c'è un unico luogo in cui non può accadergli nulla: l'autostrada su cui sta viaggiando e da cui non può
PECHOWIEC W TARAPATACH I to się nazywa thriller. Już na początku zostajemy zaintrygowani niecodziennym wydarzeniem, potem akcja zwalnia, bo przecież trzeba przedstawić postaci, a potem znów rusza z kopyta i trzyma w napięciu aż do samego końca. Wszystko to dzieje się zaledwie w ciągu kilku godzin.
Giosciua - główny bohater, który niespodziewanie odkrywa, że w przesyłce, którą ma dostarczyć znajduje się coś, co absolutnie nie powinno się tam znaleźć, przy pierwszym spotkaniu wydaje się mało interesujący, ale z biegiem czasu musimy zmienić na jego temat zdanie. Może i nie jest superbłyskotliwy, a momentami wręcz irytuje popełnianymi błędami i zdolnościami do pakowania się w kłopoty, ale dzięki temu bardziej trzymamy za niego kciuki i zastanawiamy się jak wybrnie z kryzysowej sytuacji.
Akcja prowadzona jest równolegle, z punktu widzenia naszego biedaka i policji, oraz innych przeciwników, którzy depczą mu po piętach, zagrożenie rośnie z minuty na minutę, więc nie ma czasu na nudę.
Doceniam oryginalność fabuły, odwagę w stworzeniu antybohatera, umiejętność gry na emocjach czytelnika i pomysł na zakończenie. Dla mnie była w tym jakaś świeżość. Jeśli jednak wyznajecie zasadę: „mnie się podobają melodie, które już raz słyszałem”, to czytajcie Cobena.
To pierwsza książka Paoli Barbato wydana w Polsce. Chętnie bym coś jeszcze przeczytała. https://www.czytacz.pl
Un libro che si svolge tutto in autostrada, ma andiamo per ordine. La prima cosa che ho trovato molto gradevole è il personaggio principale, Giosciua, che è il classico uomo che non sa che farne della sua vita, non ha capacità e voglia di fare zero; perché mi piace? Perché per assurdo nei libri che si leggono si trovano spesso personaggi che vengono eroicizzati (non so se esite, ma mi piace assai questo termine) ovvero che vengono creati dei “soldati” bravissimi, sveglissimi e che combattono quando invece dovrebbero essere solo delle persone comuni. È molto verosimile alla realtà per via delle sue paranoie che si crea e delle dinamiche mentali che l’autrice ha riportato sulla carta. È un testo scorrevole e appassionante, anche se c’è da dire che non è il migliore che io abbia letto della Barbato, ma è stato piacevole e mi ha accompagnato in questa giornata e mezza in cui l’ho divorato. Non è un libro da cinque stelle, ma almeno da tre e mezzo, massimo quattro; per me non è stato così d’impatto come “mani nude” che ha scritto sempre questa autrice, ma resta sempre un buon libro da leggere.
Na tytułowej złej drodze byłam, gdy wybierałam tę książkę i większą zagadką niż ta pojawiająca się w fabule jest dla mnie pytanie: dlaczego sięgnęłam po tę powieść? Chyba dawno nie sięgałam po żaden thriller i miałam nadzieję na coś mocnego. No niestety, moje oczekiwania się nie spełniły. Caluteńka pierwsza połowa była nudna jak flaki z olejem. Główny bohater jeździł tam i z powrotem, motał się, niby coś dedukował, ale było to nielogiczne, a jego postać, nawet po całej tej historii, niedająca się polubić. W drugiej części zaczęło się robić ciekawiej, sensowniej ale bynajmniej za sprawą Giosciui, na scenę wkroczyła inna postać, która wzięła sprawy w swoje ręce, ale nadal czuć duży wpływ autorki na to co na autostradzie się dzieje i jeszcze całość psuje sztucznie budowane napięcie. Zakończenie? Byłoby ok, gdyby nie ostatnia scena. Odniosłam wrażenie, że autorka na siłę wcisnęła element zaskoczenia, który w sumie jakiejś dużej różnicy mi nie zrobił, bo ani się z bohaterami nie zżyłam ani książka nie miała jakiegoś konkretnego przesłania. Dla mnie był to stracony czas, choć może jeszcze kiedyś tę lekturę docenię, gdy będę chciała przejść przez włoską autostradę.
„Na złej drodze” to bardzo nietuzinkowy thriller - do tej pory nie spotkałam takiego, który miał tak mało stron, ale też wciągnął mnie niesamowicie.
Z dalszej perspektywy może się wydawać, że to będzie książka, której szybko zapomnę. Przecież co takiego może być w historii kuriera, który odkrywa że jego przesyłka nie jest zwykłą przesyłką tylko odciętą ręką jakiegoś człowieka.
Tylko w „na złej drodze” okazały się najciekawsze 2 perspektywy, których dzieli tylko kilka godzin, ale wprowadza taki zamęt u czytającego, że już nie wiemy czy nasz bohater w końcu oszaleje, zginie a może zostanie posądzony o nie swoją zbrodnię.
W tym wszystkim poznajemy też historię innych bohaterów, ich życie i z jakiego środowiska pochodzą. W większości tragicznych, co tylko sprawia, że jeszcze bardziej zastanawiałam się, że może ten thriller skończy się inaczej niż myślałam.
Napięcie, niepewność i zaciekiewienie te 3 uczucia towarzyszyły mi podczas czytania, a końcówka sprawiła, że mnie zmroziło - włoska mafia jest wszędzie.
Un giorno sono capitata in libreria e lei, che lo stava leggendo, me ne ha parlato così bene che non ho esitato ad acquistarlo. Potenza di uno speech efficace! Grandi aspettative ahimè deluse da una narrazione iniziale che trovavo pedissequa. Possibile che Anna non se ne fosse accorta? Beh, è durata poco. Qualche pagina più avanti è cominciata l’azione, il ritmo è cambiato e non ce n’è stato più per nessuno: colpi di scena a gogo. Una verità che si andava svelando poco alla volta. Un thriller ben congegnato dove tutto aveva una sua logica, che riusciva a sorprendermi senza abdicare alla coerenza. Fino all’ultima pagina che mi ha rivelato la mia ingenuità e mancanza di acume. Non riuscivo a decifrare quella chiusura che mi suonava stonata. E di nuovo Anna mi è venuta in soccorso aprendo la mia mente su un finale intrigante seppur dalle dolenti note.