Viața mea cu Mozart

by Éric-Emmanuel Schmitt, Lidia Bodea (Translator)

O călătorie emoționantă în lumea muzicii mozartiene.

„Muzica este strâns legată de viața mea intimă și spirituală. Muzica ne ajută să ne construim identitatea, ne alină suferința, ne readuce bucuria în suflete, ne face să dansăm și să cântăm. Dar arareori se vorbește despre această putere uluitoare.“

Genres: France, Music, French Literature, Nonfiction, Contemporary, Biography Memoir, Autobiography

156 pages, Paperback

First published January 1, 2005

About the author

Eric-Emmanuel Schmitt is a Franco-Belgian playwright, short story writer and novelist, as well as a film director. His plays have been staged in over fifty countries all over the world.

Reviews

[Post Scriptum · Rating 4 out of 5]

A 15 anni si soffre d’aver quindici anni. Non si è più bambini e non s’è ancora adulti. Si lascia la riva del fiume nota per raggiungere la nuova. Non si può tornare indietro. Si nuota contro le minacce della corrente, con la paura di non farcela, di finire sott’acqua prima d’aver raggiunto l’altra sponda. È così anche per Eric-Emmanuel. Soffre, tanto da pensare al suicidio. Magari come Seneca: tagliarsi le vene nella vasca da bagno e affogare la sua vita nell’acqua. Però… che fastidio l’idea di farsi ritrovare così, morto e, soprattutto, nudo. Suicidio rimandato per pudicizia.
In preda al suo profondo malessere, accompagnato dal professore di musica, si reca con i compagni ad assistere alle prove dell’Opera di Lione. Mozart: Le nozze di Figaro. Entra una donna. Troppo grossa. Troppo truccata. Troppo impacciata. In panico come una balena arenata. Poi, inizia a cantare. Ed è magia. La donna si trasforma. Nessuna è più femminile di lei. Nessuna ha tanto fascino quanto lei. Stregato dalla sua voce, dalle sue parole. “Dove sono i bei momenti di dolcezza e di piacer…”. La musica fa miracoli. Tornano la forza e la meraviglia. La bellezza travolge. La vita irrompe.
Potenza della musica. La musica che sa condurre dalla disperazione alla gioia. Che fa scoprire l’assoluto della Bellezza. Che fa passare dal nulla all’essere. Mozart ne è maestro. Fra le note racconta la vita, l’umanità e le sue contraddizioni, le passioni e i valori. E se la vita continua a essere circondata dalla morte, non ne ha però il sapore.
Così, il quindicenne salvato dalla Bellezza di Mozart inizia, da quel momento, il suo carteggio col caro Wolfang Amadeus.
Sono parole d’amore profondo. Riflessioni sulla musica e non solo.
Riporto il passo seguente, lo trovo carico di significati, e vorrei condividerlo.

“Arrossisco se penso che c'è stato un tempo in cui mi sono vergognato di amarti. Sciocca riserva che non provo più. Dire "mi piace Mozart" significa mettersi nudi e ammettere che gli altri possano ancora scorgere in fondo alla tua anima un bambino, una gioia, un'allegrezza. Dire "mi piace Mozart" significa gridare di voler ridere, giocare, correre, rotolarsi nell'erba, abbracciare il cielo, carezzare le rose. Mozart è la vitalità, le gambe scattanti, il cuore che batte, le orecchie che ronzano, il sole che abbraccia caldo le nostre spalle, il lino della camicia che sfrega la pelle, lo stupore del vivere.
Tu dai lezioni di felicità restituendo alle cose il loro sapore, estraendo dall'attimo un gusto di fragola o di mandarino. Piccola musica notturna? No, grande musica della luce. La nostra esistenza viene gaiamente rinnovata in un canto di giubilo dove anche il dolore e la disgrazia trovano il loro posto, perché essere felici non vuol dire proteggersi dalla disgrazia, ma accettarla.
Quando penso che mi sono vergognato!... Vergognato di averti amato prima. E di amarti ancora.
Vergognato di essere così scarsamente evoluto.
Ora non lo dico più di nascosto, lo proclamo:
Mozart, ti amo. E quando dico Mozart non intendo solo il tuo nome, intendo il cielo, le nuvole, il sorriso di un bambino, gli occhi dei gatti, la faccia delle persone a cui voglio bene; il tuo nome diventa il codice cifrato che designa ciò che è degno d'amore, di ammirazione, di meraviglia, ciò che sconvolge e pizzica il cuore, tutta la bellezza del mondo.
Sono passato dalla parte della vita. Ci vuole molto tempo per essere semplici”.

[Michael Finocchiaro · Rating 3 out of 5]

This is a light-hearted exploration of the author's relationship to Mozart's music in his life. An interesting but not essential read, it does however include a CD with a sort of Mozart's Best Of for those that wish to skim over the profond depths of this monumental composer.

[Cornelia Dumitraș · Rating 3 out of 5]

2,5*

[Ahla · Rating 5 out of 5]

هرچی بیشتر توی بحر موسیقی کلاسیک میرم و خودم رو غرق میکنم، به جاهای جدیدتر و عمیق‌تری میرسم.
اریک امانوئل اشمیت نویسنده‌ی موردعلاقمه اما اسم این کتابش رو نشنیده بودم! چندروز پیش کلاس پیانو داشتم و معلمم چندتا کتاب بهم پیشنهاد کرد، این کتاب رو که داد بهم خیلی حس عجیبی داشتم. از این که چجوری هربار بهم ثابت میشه که کتاب‌ها منو پیدا میکنن نه من اون‌هارو:)
تا رسیدم خونه شروع کردم به خوندنش.
داستان از این قراره که اریک امانوئل اشمیت توی ۱۵سالگی دیگه دلیلی برای زندگی کردن نمیدیده و تصمیم داشته خودش رو بکشه. تا این که موسیقی موتسارت جوری دیدش رو به زندگی عوض میکنه که منصرف میشه. این کتاب هم نامه‌هاییه که در دوره‌های مختلف زندگیش به موتسارت نوشته.
شاید موتسارت آهنگساز کلاسیک موردعلاقم نباشه، ولی این کتاب واقعا با دید عمیق و درست و واقعا در شان آثارش نوشته شده بود.
بیشتر از این نمی‌نویسم، خوندن این کتاب واجبه:))

[Kundzia · Rating 5 out of 5]

Nie mam słów, bo wszystko co trzeba Schmitt już napisał. Genialna książka, która doskonale oddaje uczucia podczas odkrywania twórczości Mozarta. Jeszcze porównanie historii muzyki do geografii muzyki... cudo.

[Cristina · Rating 4 out of 5]

De citit ascultand muzica despre care vorbeste Schmitt

[Setare Talebzade · Rating 1 out of 5]

خیلی بد بود!
از اشمیت بعید بود همچین کتابی
انگار دیگه چون مشهور شده کسل کننده ترین افکارش روهم باید کتاب کنه!
داستان پسری بود که با موسیقی موتسارت زندگی میکرد و برای موتسارت نامه مینوشت
بدون شیرازه یا استوری لاین درست حسابی و بسیار خسته کننده

[Ioana · Rating 3 out of 5]

"pentru că să fii fericit nu înseamnă să te ferești de nefericire, ci să o accepți"

[Кремена Михайлова · Rating 2 out of 5]

Можеше да ми хареса повече тази малка книжка, ако не бях чела точно преди нея друга „голяма” книга. Въпреки семплия и по ученически емоционален стил, въпреки че Моцарт отново не можа да ме привлече повече към себе си. Наистина тази детинска откровеност може да е лековата за доста хора, но на мен ми стана мило, защото точно така аз реагирам на музиката, която харесвам, точно такова въздействие може да оказва тя и върху мен.

Освен красотата на самата музика, в любимите стилове откривам и връзката с живота, за която споделя Шмит. Музиката може да бъде огромен стимул, може да събужда и съживява. Както Шмит говори на Моцарт на „ти”, така и аз понякога имам „наглостта” да твърдя, че дадена музика е написана за мен, че в определени части на някое произведение съм самата аз...
(например ето ме 100 % в минути 32-35 http://www.youtube.com/watch?v=KXCKEZ...)

Така че – приемам откровеността, спонтанността, чистотата на помислите. Познавам Шмит именно такъв – миличък, чувствителен, емоционален. Неприкриващ чувствата си. Но все пак предпочитам това в романите му („Кръговрат на незримото”) и в някои от разказите.

От музиката в диска ми харесаха частите от:
Концерт за цигулка 3; сол мажор
Концерт за пиано 21 до мажор
Квартет номер 15 в ре минор

Явно има още „хляб да ям”, докато харесам Моцарт. Все още повече ме вълнува музиката след Бетовен.
Надявам се не от снобизъм (вж. по-долу ;) ), просто по-силно ми действа по-късната музика. Засега!

Във всеки случай ми харесва да чета мислите на писатели за музиката. Преди време "тежката" "Завети и предателства" на Кундера, сега "леката" "Моят живот с Моцарт" на Шмит.

„В моята среда от интелектуалци, млади и жадни за знания лъвове, настоящи чираци по философия и бъдещи учени –изследователи, и в лоното на една групичка, ревностно посещаваща концертите със съвременна музика, на които се говори единствено за разчупване на традиционните структури, за отказа от тоналното, за разрив, за революции, за нови музикални граматики, накратко, сред цялото това авангардно войнство, да заяви човек „Обичам Моцарт”, е просто нелепо. Разбира се, можех да ти се наслаждавам скришом, но аз предадох фронта. Толкова исках да се впиша в средата, че се превих пред идеологическия конформизъм, нямах смелостта да бъда самия себе си и подло предпочетох да те изтрия като своя отправна точка.”

[Cédric Dessureault · Rating 2 out of 5]

Pas top. Et pourtant j’aime beaucoup Mozart et Éric-Emmanuel Schmitt. Je comprends son désir de partager son ressenti et de témoigner son appréciation pour la musique de ce grand compositeur, mais ce n’est pas venu me chercher. (Écoutez plutôt le film Amadeus! Vous allez voir que le personnage de Salieri réussit très bien à faire ressentir ce que (je crois) voulait nous faire ressentir Mr. Schmitt)

[Jeff · Rating 4 out of 5]

The book comes with a CD, and it's necessary to listen to it while reading this book. The majority of the book is Éric-Emmanuel talking about Mozart pieces in specific ages in his life, and all of them have a reason to be. He describes the pieces in every aspect and gives them the emotional intensity that I though were lacking in Mozart's compositions. Turns out I was wrong, this book is full of sincerity, emotions, joy being the centerpiece. As he says, listening to Mozart is living surrounded by death, but no longer tasting it.

If you like classical music, it's a must.

[Irina Trancă · Rating 5 out of 5]

RE-READING IN 2024
It was as if I was reading this for the first time, I barely remembered anything! It was a delight to read and listen to Mozart's music at the same time.

2016 REVIEW
I loved it! It's so full of poetry and the idea of accompanying the book with a CD with Mozart excerpts was just great!

[Fanny · Rating 3 out of 5]

Du Schmitt comme je l’aime: philosophe, poétique, intelligent, profond et surprenant. Sa plume est unique. Au travers l’oeuvre du Mozart, dont il fait les louanges de façon épistolaire, il trouve des réponses à ses questionnements existentiels. Mon seul bémol: pour bien apprécier les propos à leur juste valeur, on doit être, un temps soit peu, initié à l’oeuvre de ce génie musical.

[Shiva · Rating 1 out of 5]

این کتاب در مورد تمام حس و ارادت اشمیت به موتسارت هست که در قالب نامه‌های پسری از نوجوانی تا میانسالی او به موتسارت بازگو شده. نامه‌هایی بدون گیرنده که حاوی اثرگذاری خوب موسیقی موتسارت بر هدفبخشی به زندگی پسری که میخواد خودکشی کنه هست و در تعدادی از لحظات بی هدف و سخت زندگیش به زندگی او معنا میبخشه!! بدون شک بازگو کننده ارادت قلبی خاص نویسنده به موتسارت هست همونطور که نشون دهنده ی تنفر او از هیتلر هست (در یک جمله)
که همون یک جمله هم برام عجیب بود. هرچقدر اشمیت در کتاب آدولف ه دو زندگی سعی کرده بود موقر در مورد ناپسند بودن هیتلر از نظر خودش بنویسه، اینجا در یک جمله میزان نفرتش فوران کرد.
با توجه به متن کتاب، گویا چون نویسنده (یا شخصیت کتاب) دورانی از جوانیش که موتسارت رو دوست نداشته، باعث عذاب وجدانی در نویسنده شده که باعث شده در این کتاب به ستایش موتسارت بپردازه.
خیلی قسمت ها، نثر ستایش‌گرانه ای داره که متناسب با قطعه ها و داستان های اپراهای مرتبط با موتسارت، به تصویر کشیده شده.
شاید شاید شاید این کتاب برای افرادی که تا حدود زیادی با موسیقی کلاسیک و موتسارت و موسیقیش آشنایی دارند قابل درک تر باشه. اما از داستان پردازی ای که از اشمیت انتظار دارید در این کتاب خبری نیست.
هرچند بی بهره از خوش‌باوری افراطی اشمیت نیست اما دیگه حس خوبی همراه با مهربانی رو به آدم انتقال نمیده.
در مجموع کتابی نیست که بخوام به کسی توصیه کنم بخونه.

[julia · Rating 5 out of 5]

Autor nie przestaje mnie zachwycać swoimi tekstami. Tym razem przez książkę prowadzi dodatek muzyczny z fragmentami kompozycji Mozarta, które umilają odbiór fantastycznej lektury.

'Niektórych tajemnic nie da się zgłębić słowami. Dzięki Tobie i kilku Twoim nutom bez trudu powracam do tego świata.' 🤍

[Ioana · Rating 5 out of 5]

În "Viața mea cu Mozart" (traducere de Lidia Bodea) muzica nu este doar veriga cheie a lecturii, ci motivul pentru care Eric-Emmanuel Schmitt este încă în viață.

https://ciobanuldeazi.home.blog/2024/...

[maria c. · Rating 3 out of 5]

2,5/5

[Jenifaël · Rating 3 out of 5]

Le style d'écriture de l'auteur est tout simplement splendide et envoûtant. Néanmoins, lire cet ouvrage sur l'amour qu'il voue à l'œuvre de Mozart ne m'a pas vraiment passionné. De plus, j'ai trouvé que le caractère de l'auteur ressortait comme assez désagréable à mes yeux, avec notamment beaucoup de condescendance et d'élitisme.

[Roberto · Rating 3 out of 5]

La storia di un ragazzo che non riesce a trovare la propria anima e che infine si salva e impara ad amare la vita grazie alla musica di Mozart. C'è anche allegato un cd con i brani e le arie di cui si parla nel libro.

Il libro si legge facilmente, anche se per i miei gusti è un po’ troppo semplicistico e a tratti mieloso; avrei preferito parlasse più di Mozart che di sé stesso (o viceversa). Le osservazioni che fa sui brani comunque possono essere un interessante punto di partenza per un loro primo ascolto.

[Celinethesword · Rating 2 out of 5]

Pas persuadee. C'est tres bien ecrit mais je n'ai pas trouve ce livre captivant. Un peu long mais surtout je n'ai pas compris ou allait le livre. Lu en une journee mais vite oublie.

[H.A. Leuschel · Rating 4 out of 5]

Ceci est un livre qui offre aux lecteurs une méditation sur l’angoisse de la mort et la douleur de vivre. L’auteur y raconte ses moments de dépression et de désarroi et que la musique de Mozart lui a offert le soulagement nécessaire pour continuer malgré ce mal d’être. La force de la musique est un compagnon de route et le CD qui accompagne le livre est un délice. On y trouve une excellente sélection de morceaux de musique de Mozart.

'Avec allégresse, tu renouvelles notre existence en un chant jubilant, où même la douleur et le malheur se rangent à leur place car, être heureux, ce n'est pas se protéger du malheur mais l'accepter.'

[wiktoria · Rating 2 out of 5]

chciałabym chociaż kochać kogoś tak bardzo, jak on kochał Mozarta

[Amir · Rating 3 out of 5]

موتسارت عزیزم لازم شد من هم برایت نامه ای بنویسم.

[Denisa Dan · Rating 3 out of 5]

M-a făcut să ascult și să simt altfel muzica lui Mozart. O carte frumoasă.

[Claudiu · Rating 3 out of 5]

Roman scurt, epistolar, citit dintr-o suflare.
Altfel, nu pot zice ca sunt impresionat.

[Marcella · Rating 4 out of 5]

Éric-Emmanuel Schmitt beschreibt seine Biographie als Künstler unter dem Begleitaspekt seiner Liebe zur Musik Mozarts.
Meiner Meinung nach muss man nebenbei die genannten Titel zum Zeitpunkt der Erwähnung selbst anhören. Denn dann begreift man, was er beschreibt, man hört selbst und kann die ausgelösten Gefühle durch gewisse Töne und Wörter selbst nachempfinden.
Schmitt erzählt davon, dass es im Alter leichter ist, zu seinen Wurzeln als Kind zurück zu kehren. So wie es Mozart mit der 'Zauberflöte' gelungen sei und wie es ihm als Schriftsteller erst mit zunehmenden Alter gelungen sei. Diese Leichtigkeit im Schreiben Schmitts zeichnet auch durchaus Mozarts spätere Werke aus.
Das Buch ist lebensbejahend, voller kleiner Weisheiten, mit vielen Hinweisen zu Mozart und einer Liebe zur Musik.
Ich selbst habe es in einem Zug durchgelesen, nebenbei Youtube geöffnet und die erwähnten Stücke immer zeitgleich angehört. Das war eine schöne Entspannung vom Alltag, Schmitt hat mich auf seine Reise durch die Strapazen des Lebens mitgenommen und sie durch die Musikverknüpfung erleichtert.

[Sabine · Rating 5 out of 5]

Ein wunderbares Hörspiel, das ich immer wieder hören könnte! Ein autobiographisches Buch, in dem Schmitt Briefe an den großen Komponisten Mozart schreibt und man damit den Autor ein Stück in seinem Leben begleitet. Dabei werden im Hörspiel die einzelnen Musikstücke immer geschickt und passend zu den Briefen eingespielt.
Ich bin verzaubert von dieser CD, die Musik hat mein Herz tief berührt, die Texte Schmitts tun ihr übriges dazu. Man begleitet sowohl Autor als auch Komponisten und teilt deren Gedanken zum Sinn und Verlauf des Lebens. Ein Hörbuch, das nicht langweilig wird und das man immer wieder hören kann. Gerade die Verschmelzung von Text und Musik ist ein wahrer Genuss und lädt ein, in eine andere Welt ein- und abzutauchen. Von meiner Seite ein absolute Hörempfehlung!

[Roberta · Rating 2 out of 5]

Sapevo che prima o poi ci sarei dovuta arrivare, ma non voglio più leggere niente di autobiografico si Schmitt.
Non sono mai stata una fan nel vero senso del termine, nemmeno nel momento più rock coi Guns'n'Roses. A me i romanzieri piacciono per le storie che mi regalano, non per le loro vicende travagliate tra l'uscita di un libro e l'altro. Certo, se mi imbatto in un gossip è molto probabile che gli dia un'occhiata, ma non li ricerco. Quindi no, potevo vivere senza sapere che uno dei miei autori preferiti a 15 anni si comportava come un quindicenne, che ha avuto il suo momento quasi-quasi-mi-suicido e che si è salvato ascoltando Mozart. Da una parte lo rende molto più simile a un comune mortale, molto più simile a me, ma... ecco... non mi interessa. Tutto qui.

[Olga · Rating 2 out of 5]

Miałam cichą nadzieję, że „Moje życie z Mozartem” spodoba mi się bardziej, jako że jest to pierwsza książka Schmitta którą czytałam. Krótko rzecz ujmując, nie porwała mnie. Była przyjemna, przeczytałam ją w jeden wieczór, ale chyba nie tego się spodziewałam. Nie wciągnęła mnie. Niemniej jednak nie zamierzam się poddawać, na pewno zrobię podejście do innych książek Schmitta.

[Pascal · Rating 3 out of 5]

Eric-Emmanuel Schmitt de présente et se dévoile au travers d'une pseudo-correspondance avec Mozart. Un livre emprunt de sincérité, bien servi par un sens de la formule et une précision de langue qui en font un vrai régal.