Met de buit van een drugsdeal op zak besluit de ambitieuze Charlie zijn tumultueuze verleden in Engeland achter zich te laten en opnieuw te beginnen in Amsterdam. Tijdens zijn studie kunstgeschiedenis ontmoet hij de charmante ondernemer Olivier, die hem voorstelt aan zijn vrienden. Langzaam ontstaat er een hechte, eigenzinnige vriendschap waarin kunst en cultuur een grote rol spelen. Maar wanneer ze samen op vakantie gaan naar Puglia, komt het ware gezicht van Charlies vrienden naar boven en leert hij opnieuw dat plotseling succes altijd een hoge prijs kent.
Jelle Havermans weet als geen ander de huidige tijdsgeest te vangen. Waar zijn debuutroman Portret van de zomer de nadruk legde op de veranderende moraal ten aanzien van de liefde, gaat zijn tweede roman Hoe diep het schittert over de culturele elite, de snelle wereld van geld en aanzien, drugsgebruik en bedrog – alles afgezet tegen het decor van een eigentijds Amsterdam en het Italiaanse Monopoli. Hoe diep het schittert is een roman over klasse, vriendschap en de duistere verlangens van de culturele elite. Het is een thriller-drama met invloeden van Patricia Highsmith en Donna Tartt.
Jelle Havermans (1994) is een schrijver en docent. Jelle is actief als schrijver van zowel fictie en non-fictie. Hij publiceerde stukken in Het Parool, Hard//Hoofd en schrijft op vaste basis voor de Filmkrant en Schokkend Nieuws. Na het verschijnen van zijn debuutroman Portret van de zomer in 2022 schreef hij de succesvolle fictiepodcast Hoe Bella Stierf voor Podimo. In 2024 verscheen zijn tweede roman Hoe diep het schittert bij Blossom Books.
Kenmerkend voor zijn stijl zijn maatschappijkritische observaties en sferische proza. Thema's die vaak terugkomen in zijn werk zijn identiteit, klasse en bedrog. Hij beschrijft met name de positie van de man in een tijd van grote maatschappelijke verandering. Momenteel werkt hij aan een derde roman.
een hele goeie oktober read — de nederlandse secret history / if we were villains met een vleugje call me by your name, al blijft het allemaal een beetje YA-achtig (er is geen moord maar wel de dreiging ervan, er is een perzik maar die wordt gewoon gegeten haha). het leest fijn weg en de personages hebben meerdere gezichten.
also: een pinterest board erbij, wat een vibes <3
“terwijl de dagen korter werden, daalde bij charlie het melancholieke besef in dat alle smaken in die zomer hadden gezeten. het zoute laagje dat de adriatische zee op zijn huid achterliet. het zoet van de perziken die ze die zomer aten bij het ontbijt. maar ook het bittere wanneer ze hadden gesproken over boeken waar hij nog nooit van had gehoord, het oeverloze schipperen tussen het gevoel nooit goed genoeg te zijn en de ambitie hen allemaal te overstijgen.”
“Later zou hij deze avond aanwijzen als het moment waarop hij nog had kunnen wegrennen. Maar hij was net een dronken schipper die op het punt staat op de rotsen te varen. Terwijl het onheil naderde zag hij niets dan schoonheid in het glinsterende water.”
Yes!! Finally, een nieuw dark academia boek en deze keer geschreven door een Nederlandse auteur. Hoe diep het schittert is een verhaal over vriendschap, verraad en onmogelijke liefde, wat zich afspeelt in het kunstzinnige deel van Amsterdam en het sferische Puglia.
Ik was impressed door het goed uitgedachte plot, de knappe passages en de sfeer, die goed te voelen was. Het leek alsof Jelle me af en toe deelgenoot wilde maken van zijn kennis, door feiten te delen over kunstgeschiedenis. Ik vond het een zeer gelaagd boek en technisch knap; alle verschillende facetten kwamen uiteindelijk mooi bij elkaar.
Ik had hoge verwachtingen, gezien de auteur het boek zelf beschrijft als ‘dark academia’ en ‘de Nederlandse secret history’. Maar het viel tegen.
Boek moet gaan over intellectuele groep jong-volwassenen die te maken krijgen met een mysterie. Hoewel ik een paar reviews had gelezen waarin ‘de auteur moeiteloos films, boeken en kunst in de gesprekken en sfeer verwerkt’, vond ik het nogal aan de oppervlakte liggen. Hij gaat nergens echt de diepte in. Ja, hij benoemt een aantal literaire klassiekers en bekende namen uit de kunstgeschiedenis, maar het blijft allemaal enorm basaal. Zelfs na de vele discussies en dialogen die in het boek beschreven staan.
Het lijkt daardoor alsof de auteur van alle topics in het boek (architectuur, kunst geschiedenis, de onderwereld, investeren, politiek, milieu) weinig verstand heeft, maar toch zijn best doet om het te laten lijken alsof het over een stel slimmeriken gaat. Het is te geforceerd.
De favoriete kunstenaar van de hoofdpersoon (die kunstgeschiedenis studeert) is Banksy!? Kom op!
De auteur schrijft wel enorm lekker, dus je leest het verhaal zo weg. Dat was een plus! Ik denk dat zijn andere boeken daarom beter zullen zijn. Hier en daar paar spelfoutjes gespot though.
Je moet echt doorlezen tot bladzijde 200 voordat er écht iets gebeurd. Maar als je de scret history hebt gelezen en dat geen probleem vond, zal je dat ook hier niet erg vinden.
Einde (laatste vijf hoofdstukken) van het boek is vele malen beter dan de rest.
4.5 ⭐️ Heerlijke dark academia van eigen bodem. Beetje à la if we were villains/the secret history maar dan met een Amsterdamse tint. Las heerlijk weg, mooi geschreven maar het eind was redelijk voorspelbaar.
Aanrader als je houdt van poëtische zinnen en thema’s als bedrog, elite en geld/aanzien.
3.5 spannend en boeiend verhaal, leuk in Italië, hele goeie sfeer en omgevingsbeschrijving en filmreferenties maar er staan echt veel spelfoutjes in. Soms voelden de karakters en hun gesprekken onnatuurlijk. + aan het einde wordt de drukkende hitte een vijand en ik hou van hete stressverhalen. - 'er drupte wat van haar sap naar beneden' klinkt echt fuxking ranzig.
Ik hoop dat deze schrijver eens een (zomer)horror gaat schrijven!
Echt een lékker boek, ik kan niet anders zeggen. Denk 'The Talented Mr Ripley' meets 'The Picture of Dorian Gray', maar met een flinke scheut Amsterdamse havermelk. Heerlijk hoe de auteur moeiteloos films, boeken en kunst in de gesprekken en sfeer van de roman verwerkt. Je krijgt er echt zin van films opnieuw te gaan zien en boeken te lezen die je nog niet kende.
De rode lijn die doorheen het boek loopt en langzaam richting de ontknoping meer helder wordt, is er eentje van bedrog en geld en aanzien. Ik kon redelijk zien welke kant het plot op zou gaan (door die verwijzingen naar films en boeken), maar dat maakte het niet minder vermakelijk. Ik had wel gedacht dat het precieze plot wellicht nóg gehaaider was (in het plot na plot), maar dat geeft het hoofdpersonage eigenlijk ook wel een warmte die wenselijk is - ondanks zijn afkomst, verleden en destijds nu eenmaal gemaakte keuzes (waar 'ie een broodje lauw vlees soort berouw om heeft). Het genereert mede daardoor een studenti-cosy sfeer zal ik maar zeggen (nieuw genre: studenticosy).
De schrijfstijl was voor mij persoonlijk bij vlagen zalig, maar bij andere vlagen wat afstandelijk en gekunsteld, en de opbouw van het plot had opgestrakt gekund qua 'pacing'. Dat maakte dat ik me er niet volledig in kon verliezen, maar het gevoel bleef houden dat ik een boek aan het lezen was. De seks- en spicy scènes waren ongemakkelijk, haast klinisch. Dat past deels bij de ontknoping, maar maakte de algehele vibe veel minder broeierig dan bij het plot (en met name de locatie in Italië) zou hebben gepast.
Al met al een lekker boek, voor liefhebbers van 'Niet Mals' bijvoorbeeld - maar make it Amsterdam academia en studenti-cosy. En morally grey.
--- Tijdens het lezen (kan spoilers bevatten!)
10 'In zijn duistere gedachten nam hij aan dat de vermissing niets anders kon zijn dan een moord die nog aan het licht moest komen.' Twee pagina's in en we zijn los mensen. De sfeer is gezet!
It's giving Dorian Gray, plus 'The talented Mister Ripley' en 'When we were villains' en 'Dead Poets Society' en 'The Secret History' - and I'm here for it!
104 De kampvuren en ijsbaden zijn zo accuraat 😂 En de vibes die ik dacht aan te voelen gaan inderdaad steeds meer kloppen. Dit boek leest als 'Niet Mals' van Lisa Maschhaupt maar make it Amsterdam academia.
132 Love de constante verwijzingen naar zowel kunst, kunstenaars, muziek als memes. En het plot ontrolt zich steeds iets meer - we weten al iets over het vertrek van Charlie uit Engeland. Je zit als lezer nog aardig in zijn visie, ik ben benieuwd of en hoe dit gaat veranderen als we meer te weten komen over zijn Amsterdamse 'vrienden'groep en hemzelf.
150 '(...) in een klein kutflatje in Goes.' Lol
165 'Iedere keer dat hij in de spiegel keek, had hij het gevoel dat hij meer groeide in zichzelf. Alsof hij, zoals de beeldhouwers uit de renaissance, toewerkte naar een ideale vorm. Een vorm die jarenlang was onderdrukt door de middelmatigheid waardoor hij was omringd.'
218 'In Parijs begon hij haar steeds aantrekkelijker te vinden. Op zo'n boekenwur-machtige manier.' Duh, gatekeeping the bookworm sexiness as we speak. Jammer van de foutieve afbreking alleen lol.
264 Rachel Cusk stond al op de #tbr maar nu helemaal.
272 'Ook al zouden enkelen van hen hem verraden, Charlie zou voor altijd van ze houden zoals ze waren op dat moment.' Let's go, guys..!
273 'Olivier lachte' moet hier zijn Charlie...
283 'Met zijn hand pakte hij zijn pik (...)' - want waarmee anders lol. De geile scènes zijn steevast een beetje ongemakkelijk verwoord, misschien wat zakelijk ook. Hoewel dat laatste wel past bij de afstandelijkheid die er tussen het hoofdpersonage Charlie en de overige personages bestaat.
354 Con artist vibes galore. Kom maar door met die ontknoping, want Charlie heeft het ogenschijnlijk allemaal wat gelaten aangezien, maar hij was niet voor niks uit Bristol teruggekomen met zijn 'erfenis'. Who's the con artist now zou je kunnen zeggen - let's go!
357 'Olivier was al die tijd een spiegel geweest en daarom was het duidelijk dat hem maar één dingetje doen stond.'
--- Voor het lezen
Ik heb hier zin in! Klinkt goed, ziet er boeiend uit. Een ding: de beroerde kwaliteit van het papier van de cover, dat al omkrult als je het koud van Centraal Boekhuis binnenkrijgt en in de winkel legt. Voor een klant ziet het er subiet uit alsof iemand het al fiks gelezen heeft. Dit kan echt anders, uitgevers. Anyway, let's go!
Ik wist tot halverwege het boek niet dat het YA was en dat genre trekt me doorgaans niet zo, dus ik was in het begin niet helemaal overtuigd. Echter, toen mijn verwachtingen waren bijgesteld was ik uiteindelijk toch prettig verrast. Ik denk dat ik het fantastisch had gevonden toen ik bij die leeftijdscategorie/doelgroep hoorde.
Het kostte even voor het verhaal goed op gang kwam maar leest als een trein en het einde was interessant. De personages zijn levendig en goed gedefinieerd. Als voormalig kunstgeschiedenisstudent waren sommige passages een feest van herkenning en de delen in Puglia waren een prettig escapisme.
Het is duidelijk dat Jelle een feministisch tegengeluid wil geven in het literaire landschap waarin regelmatig bizar wordt geschreven over vrouwen en seks. Deze poging verwelkom ik zeer, al zijn de stukken waaruit dit blijkt dik aangezet en nogal onsubtiel in hun bedoeling (maargoed, YA hè, hoort misschien bij het territorium). Desalniettemin mag dit boek absoluut wat mij betreft titels als "Joe Speedboot" vervangen op de leeslijst.
Op papier dus een kwalitatief goed boek, zeker voor liefhebbers van het genre, maar ik ben niet helemaal de doelgroep.
Het boek is makkelijk leesbaar en het verhaal is spannend. De personages zijn leuk en dragen bij aan de charme van het boek.
Wat opvalt, zijn de bekende Amsterdamse locaties van deze tijd. Het geeft een extra dimensie aan het verhaal en maakt het nog boeiender, vooral voor degenen voor wie deze locaties punten van herkenning zijn.
Als er een vervolg zou komen, zou ik het boek zonder twijfel kopen. Ik kijk uit naar meer avonturen met deze personages.
Wat een ontzettend goede opvolger van zijn vorige boek. De reizen van dit boek sleepten mij mee en ik bleef steeds nieuwsgierig naar hoe-het-verder-gaat. Mooi opgebouwd en erg leuk om plaatsen, kunst, films te herkennen en te leren kennen. En wat een prachtige omslag! Aanrader!!
slay! fijne snel verhaal en heel leuk om de details van de kg studie 1:1 terug te kunnen zien (en mn eigen naam in de dankbetuiging natuurlijk :p)! echt een zomer read
“Thuis viel Charlie tevreden in slaap. Later zou hij deze avond aanwijzen als het moment waarop hij nog had kunnen wegrennen. Maar hij was net een dronken schipper die op het punt staat op de rotsen te varen. Terwijl het onheil naderde, zag hij niets dan schoonheid in het glinsterende water.”
Hoe Diep Het Schittert is een verhaal over iemand die wil achterlaten waar hij vandaan komt, en zich vastklampt aan een wereld vol decadente mensen die niet het beste met hem voor hebben.
Zijn zoektocht naar verbinding mondt uit in desillusie – als je niet goed oplet, kun je verdwalen in wat je hoopt te vinden. Een scherpe, soms pijnlijke roman over de zoektocht naar je identiteit en de strijd tussen erbij horen en jezelf zijn.
Ja, dit vond ik echt helemaal niks. Het boek miste spanning en ik vond het soms een beetje saai en had niet de noodzaak om verder te lezen. Het boek blijft erg op de oppervlakte en het mist diepgang. Het duurt wel lang voordat er echt iets gebeur en daardoor is het begin wat taai. Het duurt ook heel lang voordat ze naar Italië gaan en daar begint het wel wat beter te worden. Maar dat duurde mij echt wat te lang. Dit is het tweede boek van Jelle wat ik niet zo heel interessant vindt, dus dat betekent dat ik niet nog een boek van hem ga oppakken. Deze gaat ook de kast weer uit. Het potentieel was goed, maar het is er niet helemaal uitgehaald!
Hoe diep het schittert is een thriller roman. Een heerlijk boek that really makes you feel European. Met heerlijke zomers in Italië. Omschreven op zo'n manier dat je gelijk een vlucht wilt boeken. En voor Amsterdammers is het een feest van referenties: locaties, sfeer en kleine details brengen het boek tot leven.
De schrijfstijl is rijk en beschrijvend, wat ervoor zorgt dat zowel de characters als de omgeving goed worden neergezet. Soms maakte het het tempo wel wat langzamer. Maar het is dan ook een heerlijk boek om te lezen op vakantie. Na een aantal hoofdstukken komt er meer vaart in het verhaal, en vanaf dat moment zit je erin. Je raakt gehecht aan de personages, ook als je ze niet altijd vertrouwt.
Ik kijk uit naar het volgende boek van de schrijver!
Dit was echt een super goed boek, de schijfstijl was super fijn en ik las er super snel doorheen. Het had mijn volledige aandacht. Het einde voelde wel lichtelijk onafgemaakt, ik had bijvoorbeeld graag nog een ontmoeting met olivier, dorian of valerie gezien aan het einde, een soorr echte afsluiting of laatste confrontatie of zoiets. Ik vond het een fantastisch werk en het heeft me echt een goede sfeerimpressie gegeven. Het was net alsof ik zelf onderdeel was van het verhaal en ik heb het met veel plezier gelezen.
Leest makkelijk weg, zeker omdat ik erg benieuwd was naar de kanteling in het verhaal en hoe dat zich zou ontwikkelen. Er worden veel plekken in Amsterdam beschreven wat erg leuk en herkenbaar is als medebewoner. Ik ga graag naar musea, maar vind kunst dan gewoon mooi of niet mijn ding. In dit boek worden kunstwerken beschreven en welke gevoelens dat vervolgend kan oproepen, vond leuk om te zien hoe je wat diepgaander met kunst bezig kan zijn en leerpuntje voor mezelf in het volgende museum 😌
Staan af en toe wel nog wat schrijffoutjes in, maar c’est ca
2.5 De moeite waard om verder te lezen, want naar het einde toe werd het steeds spannender. Personages en gebeurtenissen vond ik niet altijd even interessant, en ze leken op een gegeven moment zodanig niche dat ze echt alleen herkenbaar waren voor erg specifieke subgroepen van de Amsterdamse bevolking. Delen kwamen niet zo geloofwaardig over (er is bv geen metro in Bristol, Park Street is pas recent een plek met meerdere vintage winkels, en heb nog nooit een Bristoliaan ontmoet die fan is van Banksy of dat onironisch zou toegeven).
Aanvankelijk was ik een beetje geïrriteerd over de kinderlijke doorkijkjes (‘Thuis viel Charlie tevreden in slaap. Later zou hij deze avond aanwijzen als het moment waarop hij nog had kunnen wegrennen.’) en de hoeveelheid taalfouten en missende lidwoorden die de eindredactie over het hoofd had gezien. Mijn studenten zouden er minstens 2 punten aftrek voor krijgen, daarom in mijn review ook een ster aftrek. Verder wel een lekker verhaal met mooie ronde afloop. Goed voor de meivakantie ♥️
gelukkig was me voor het lezen al verteld dat het YA was, zodat ik misschien met een wat andere verwachting het boek in ging.
Het boek las prettig weg en houdt je wel geïnteresseerd. Wel wordt het een beetje doorzichtig halverwege het boek. Het einde is voor mijn gevoel afgeraffeld met nog wat losse eindjes. Wel 4 sterren omdat het toch wel vermakelijk was en ik benieuwd was naar hoe het precies zat.
Ha, een ambitieuze Nederlandse dark academia waar mijn YA-hart eindelijk weer eens sneller van ging kloppen, ik heb hier van genoten. Het stuk in Italië voelde alsof je op een heerlijke lome vakantie was. De vriendengroep bevatte interessante karakters en je keek als het ware mee over de schouder van de outcast hoofdpersoon. Mijn punt van kritiek: op het einde ging een en ander wel wat snel en wellicht iets te makkelijk.
Hoewel het boek qua plot wat voorspelbaar is, Charlie behoorlijk naïef is voor een ex-dealer en zoon van een drugscrimineel en de auteur ook wel veel toelicht, waardoor het nog wat voorspelbaarder wordt, heb ik toch genoten van dit boek. Ik denk dat dit vooral komt door de sfeer die het boek oproept. Ik bedoel, er is zelfs een Pinterestbord!
Fijn geschreven boek (ondanks flink wat tik- en taalfouten) dat een goed beeld geeft van de huidige tijdgeest en de problematieken waar de twintigers van nu mogelijk mee dealen. Over vriendschappen en het hebben van vertrouwen in anderen, maar vooral in jezelf. Naar mijn smaak íets te lang, maar lekker zomerboek!
Ontzettend genoten van deze Nederlandse “The Secret History”. Beklemmende spanningsopbouw, interessante karakters en mooie beschrijvingen. Enige nadeel is dat ik misschien iets meer van het einde had verwacht. Maar chapeau voor Jelle Havermans.
begon hierin om mijn kunstgeschiedenis tijden te herbeleven, echter trof ik tot mijn teleurstelling een boek vol bizarre engelse stereotypen, een schrijver die niet snapt dat oxford brookes niet oxford uni is, en een woord-voor-woord transcript van de ‘mandje van tichelaar’ video aan.
Een beetje ver gezocht maar wel 'gewoon' lekker leesvoer. Ik was er heel snel doorheen en het verhaal greep me meer dan ik had verwacht op basis van de synopsis, maar het was voornamelijk entertainment.