Vergeten goud van Marian Rijk vertelt het verhaal van de Rotterdamse Rie Mastenbroek die zeventien jaar oud was toen ze onder het toeziend oog van de nazi’s tijdens de Olympische Spelen in Berlijn van 1936 op drie zwemonderdelen goud haalde en op één zilver.
Marian Rijk beschrijft in Vergeten goud de opkomst, het succes en de stagnatie van supertalent Rie Mastenbroek, een meisje uit een arbeidersfamilie dat allerminst voorbestemd leek voor een leven als topsporter. Al in 1937 beëindigt ze abrupt haar loopbaan, en voor velen bleef ze ‘het meisje dat voor Hitler had gezwommen’. Pas tegen het einde van Mastenbroeks leven raakt Nederland doordrongen van de geweldige prestatie die zij leverde in 1936 tijdens de Olympische Spelen. Een erkenning waarnaar Mastenbroek een leven lang had gehunkerd.
In het meeslepende boek Vergeten Goud verweeft Marian Rijk op ingenieuze wijze het levensverhaal van het buitengewone zwemtalent Rie Mastenbroek met de opkomst van de zwemsport, tegen het decor van het vooroorlogse Nederland.
Plaatsvervangende schaamte overheerst bij het lezen van deze goed geschreven biografie. Ik wist van te voren dat er erg hypocriet was omgegaan met Rie Mastenbroek, maar niet dat het zo erg was. Toch is het vrij nuchter opgeschreven, wat ook genoeg is want de feiten spreken voor zich. Ook het tijdsbeeld wordt uitgebreid neergezet wat het boek extra interessant maakt. Eindelijk dikverdiende credits voor een groot sportvrouw en selfmade woman die niet veel cadeau heeft gekregen in het leven. Wat zijn topsport en geschiedenis toch vaak oneerlijk, helemaal als de politiek erbij wordt gehaald. Geen lintje want sport en politiek moesten gescheiden blijven, maar wel het eeuwige verwijt te hebben gezwommen voor Hitler. Op je zeventiende, toen de ergste Nazi-verschrikkingen nog stonden te gebeuren en Nederland gewoon een ploeg afvaardigde.