De instructies

by Carolina Trujillo

De verteller Mol, die zichzelf omschrijft als 'een volwassen man met vaste baan en in bezit van verklaring van goed gedrag', komt na jaren zijn jeugdvriendin Nora tegen. Die blijkt nu stevig te zijn geradicaliseerd als strijder voor dierenrechten. Net als vroeger sleept Nora hem moeiteloos mee in wat ze ook onderneemt. Ook in de activistische waanzin van haar huidige leven. Tegen de tijd dat Mol aan bezinnen toe is, ligt hij in een sloot langs het grootste slachthuis van het land dat hij zojuist met Nora en haar handlangers in brand heeft gestoken. Het tot bezinning komen lijkt goed te gaan, tot blijkt dat Nora ook daarin de richting bepaalt. Van haar moet hij instructies schrijven over hoe een slachthuis in brand te steken en welke fouten je moet vermijden. Onder protest doet hij dat.

De instructies, geschreven in Trujillo's kenmerkende humoristische stijl, is naast een fantastisch verslag van revolutie in uitvoering door lieden met meer idealen dan kunde, vooral een ode aan het juist in deze tijd zo onontbeerlijke geloof in het goede.

Genres: Fiction, Dutch Literature

422 pages, Kindle Edition

First published May 30, 2024

About the author

Carolina Trujillo Píriz was born in Montevideo. At the age of six she came to the Netherlands with her mother and sister, as a political refugee. She attended the Amsterdam Film Academy and became a screenwriter in 1996.

In 1991, she won the first prize in an Argentinian novel contest with De exilios, maremotos y lechuzas. In 2002 she was awarded the Dutch Marten Toonder/Geertjan Lubberhuizenprijs for De bastaard van Mal Abrigo (her Dutch debut). In 2010 she won the BNG Nieuwe Literatuurprijs with her second Dutch novel: De terugkeer van Lupe García.

Reviews

[Leonie Spaeter · Rating 5 out of 5]

Godverdomme.

[Guus van der Peet]

De How to Blow up a Pipeline van de Hollandse polderweilanden, of de 21e-eeuwse update van Pastorale 1943 die de intensieve veehouderij verdient. Vierhonderd pagina’s over radicale dierenactivisten die er enerzijds met volle overtuiging voor strijden om de systematische massamoord op miljoenen levende wezens te verijdelen, maar die er anderzijds net iets te comfortabel mee zijn om grote hoeveelheden explosieven in hun huis te hebben; die wellicht niet helemaal emotioneel stabiel genoeg zijn om een open relatie te beginnen met iemand uit de activistengroep; en die er goed op letten dat ze mooi gekleed zijn maar vervolgens vergeten te checken of hun jas wel brandveilig is wanneer zij molotovs naar slagerijen gooien.

Maar hoewel Trujillo het aan de lezer laat om te bepalen of de daden van de activisten efficiënt, onvermijdelijk, naïef, zelfgenoegzaam of – God forbid – contraproductief zijn, krijg je gedurende het lezen wel in detail mee hoe het activisme in zijn werk gaat. Het verhaal is in zekere zin zelf een instructie voor radicaal dierenactivisme, of je daar nou zin in hebt of niet.

Zo weet ik nu precies hoe ik me moet verdedigen tegen de standaard tegenargumenten als ik in het stadscentrum in een activistisch vierkant ga staan (“als olifanten genoeg eiwitten kunnen binnenkrijgen op een vegetarisch dieet kan jij dat ook”). Ik kan nu ook zelf op de meest effectieve manier vissers in de sloot duwen tijdens de #sportvisserschallenge. Ik ben nu een stuk beter voorbereid als ik met vrienden een veetransport ga onderscheppen om de varkens vrij te laten. En ik heb nu een nuttige checklist om af te strepen wanneer ik voor de eerste keer een slachtgebouw in de brand ga steken.

(Het enige wat me niet zoveel deed was de relatie tussen de Verteller en Nora. Het is niet onrealistisch beschreven. Maar de band tussen de twee is al snel genoeg duidelijk en verandert niet genoeg om als de emotionele leidraad door het boek te dienen. Geef mij meer Abby en Saleem.)


Het lijkt erop dat ik mijn bivakmuts al weer van zolder kan halen.

[Muriël Van Der Wal · Rating 5 out of 5]

Compleet overdonderd door dit boek. Qua schrijfstijl kan ik er niet heel veel positiefs over zeggen. Dat mag nog wel bijgeschaafd worden maar de inhoud!? Het boek leest als de film 12. Je volgt een groep dierenactivisten die plannen smeden om een slachthuis te ontmantelen en alle kleine en grotere acties doorvoor en daarna. Heel spannend. Maar wat het meest pakt is waarom er überhaupt dierenactivisten bestaan. Wat een gruwel te lezen hoe dieren naar de slacht gaan en geslacht worden. Dierenmishandeling met de grote D. Iedereen weet t natuurlijk maar als je het zo leest. Echt walgelijk. Ik was al vegetariër gelukkig en overweeg nu serieus veganist te worden. En de partij van de dieren vond ik altijd een onzin partij. Wie geeft nou een stem aan de dieren!? Bij de eerst volgende landelijke verkiezing zal ik zeer zeker partij van de dieren stemmen. Dieren een stem geven is noodzakelijk. Je weet dat nadat je dit boek hebt gelezen. Mind blowing

[Hanna · Rating 4 out of 5]

‘Wie geen bokjes tot pulp wil laten vermalen zou geitenkaas moeten weigeren, maar voor veel mensen is een leven zonder geitenkaas geen leven.’

[Luna · Rating 4 out of 5]

Heb in tijden niet meer zo’n semi-dik boek zo snel uitgelezen, zo erg werd ik gegrepen door dit verhaal over een groep dierenactivisten. Tot in detail volg je de vele acties die de groep uitvoert, van klein (‘vierkanten’ houden op straat) tot extreem (het in brand steken van een slachthuis), en alle voorbereidingen en gevolgen. Intussen confronteert het je met de vreselijke praktijken in de vee-industrie, en leer je de leden van de groep en hun onderlinge verhoudingen kennen.

En het is een chaotische groep. De halve tijd zijn de activisten het met elkaar oneens of doen ze iets totaal doms, maar toch blijf je (of tenminste ik) als lezer aan hun kant staan - ook als ze steeds radicaler worden in hun protest. Wat steeds op de voorgrond staat is namelijk het hartverscheurende dierenleed dat de activisten willen bestrijden. Je vóelt de onrechtvaardigheid van hoe de industrie die dieren mishandelt eindeloos wordt beschermd en overal mee wegkomt, terwijl strijders voor dierenrechten belachelijk worden gemaakt en worden vervolgd.

Ik merk zelf hoe veel weerstand vegetarisme en veganisme nog oproepen in de maatschappij, volgens mij omdat mensen het ongemakkelijk vinden, want iedereen weet wel hoe het eraan toegaat in megastallen en slachthuizen maar steekt z’n kop liever in het zand. Dieren eten is zó genormaliseerd en we hebben er allerlei labels voor bedacht (beter leven, bio) om het voor onszelf te rechtvaardigen. Terwijl: hoe normaal is het eigenlijk dat dagelijks alleen al in Nederland meer dan een miljoen dieren worden gedood, jong en na een lijdensweg, om vervolgens in stukken te worden gehakt en opgegeten? Dit boek laat je daar (opnieuw) over nadenken. Het heeft mij in elk geval gesterkt in mn beslissing van 1,5 jaar geleden om te stoppen met vlees eten, en nu ik dit gelezen heb wil ik vis voortaan ook maar laten staan. Dat vissen niet kunnen krijsen betekent niet dat ze niet ook lijden.

Heel belangrijke thematiek dus, wel ben ik over de schrijfstijl iets minder enthousiast. Sommige stukken vond ik iets te uitvoerig en de humor kwam bij mij niet altijd goed over, vond het soms wat flauwig. Maar hoe dan ook een heel goed, intens boek, dat iedereen zou moeten lezen!

[Joost · Rating 4 out of 5]

Gelezen voor de boekenclub. Daar principiële 5 ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ gegeven (want alle zes de boekenclubbers hebben hun gedrag al aangepast of gaan dat aanpassen na het lezen van dit boek en alleen dat al is 5 sterren waard. Kan menig campagne van leren). Maar miste toch net wat om het ook hier 5 sterren te geven (‘voelde qua schrijfstijl meer als een column dan als een literair boek’)

Lees het vooral niet als je zonder schuldgevoel dode dieren wil blijven eten.

[Manou · Rating 4 out of 5]

Het boek leest een beetje alsof je naar een serie over een activistische vriendengroep kijkt. Ik heb wel genoten van de enigszins chaotische schrijfstijl en vond dat ook passend bij het wel-redelijk-maar-toch-ook-niet-zo-georganiseerde activisme. Ook heeft het me weer bewuster gemaakt over de cognitieve dissonantie die ik ervaar bij het gebruik van dierlijke producten

[Martijn Nicolaas · Rating 5 out of 5]

Een grote explosie van een roman. Heftig, hartverscheurend maar ook geestig en ironisch. Een als roman verpakte instructie voor dierenactivisme, voor een geslaagde aanslag op een slachthuis waarin duizenden jonge varkens en koeien die wij zo nodig willen eten op gruwelijke wijze worden afgeslacht. Als je al niet vegetarisch bent, word je het toch wel van dit boek. Of veganistisch. En dat terwijl het echt ook een goed verhaal is met tot de verbeelding sprekende personages. Steengoed.

[Anemoon Mensink · Rating 4 out of 5]

Lastig, lastig. 3 sterren omdat het lekker en met veel humor is geschreven, maar er was veel herhaling (het had 100 bladzijden korter gekund) en de gekozen stijlvorm werd op een gegeven moment een beetje flauw. Maaaar, Trujillo laat me met dit boek eindelijk weer inzien wat natuurlijk gewoon waar is: dieren eten is dierenmishandeling. Dus, qua impact en overtuigingskracht een dikke 5 sterren, want ik word (nu echt) weer vega!! Al met al, een prachtige 4 sterren!

[Lizzy · Rating 4 out of 5]

4,5 ster, inventief geschreven, een serieus verhaal dat soms best met humor verteld wordt. Heeft me opnieuw aan het denken gezet over dierenwelzijn!

[Gian · Rating 4 out of 5]

Recensie volgt. Zullen we in de tussentijd stoppen met het eten van dieren? Vriendelijk bedankt

Update: Oké, er hadden absoluut nog een paar redactierondes overheen gemoeten en ja, sommige momenten voelen gekunsteld en eens, wellicht was de tweede climax er één te veel, in zoverre dat kan en voor zoverre er twee climaxen in het boek zitten, want zoiets zég je niet tegen mensen die het boek niet hebben gelezen. En toch, ondanks alle voorbehouden - gebreken zijn het niet, want dan zou het boek een ster minder moeten krijgen en dat krijgt het niet - verdient dit boek vier sterren: de spanning in aanloop naar en tijdens de stalbrand, de walging die de bizarre omgang met dieren in de "bio-industrie" oproept, de onomstotelijke steun die je voor de karakters, hun activisme en de radicalisering gaat voelen, de politieke woede die Trujillo je meegeeft - wáárom beschermen we de boer en niet het dier, het bedrijf en niet het leven, het geld en niet het wezen? - en de dieper wordende empathie die je, hoe empathisch je ook al mag zijn naar mens, dier en natuur, voor het leven om je heen gaat voelen... Het is alle taal- en spellingsfouten waard.

Stoppen met dieren eten? Of uhhhhhh (alle voorbehouden, privileges, culturele en uitzonderlijke omstandigheden daargelaten) stoppen met dierlijk eten!?!?!?

[Lisette]

ik wens iedereen die na het lezen van dit boek nog vlees eet een prettige wedstrijd

[Marije · Rating 3 out of 5]

‘Varkensogen lijken op die van mensen. Eigenlijk lijken alle ogen op elkaar. Het zijn irissen met pupillen in meer of minder wit. Het zijn altijd vensters met uitzicht op een wezen, of dat nu een activist, een leraar of een slachtrijp varken is.’

[Christien van der Harst · Rating 3 out of 5]

De schrijfstijl van het boek niks voor mij: veel herhalingen, de karakters vond ik niet genoeg uitgewerkt om geïntrigeerd te raken en ik heb blijkbaar een heel ander gevoel voor humor dan Trujillo, want ik vond het allemaal nogal flauw.

Toch drie sterren voor het originele onderwerp. Leuke stof voor een boekenclub.

[Arjen · Rating 4 out of 5]

Soms loop je tegen een boek aan dat totaal anders is dan andere boeken. Dit is er zo een. De situering is een groep radicaliserende dierenrechtenactivisten, maar er zitten veel subthema's in rond liefde, gelijkheid en leiderschap. Carolina Trujillo, de auteur heeft een ontzettend aanstekelijke en toegankelijke schrijfstijl vol droge humor. Mijn kinderen zaten op een gegeven moment te tellen hoe vaak ik zat te gniffelen tijden het lezen. Spoiler: vaak genoeg.

Tegelijkertijd is het boek ook een aanklacht tegen het voedselsysteem zoals we dat vandaag de dag kennen. De agrarische keten is zwaar geïndustrialiseerd en de morele vraag of je dieren mag slachten en eten is geen onterechte vraag en zou veel meer onderdeel moeten zijn van een maatschappelijk debat. Wat de auteur knap doet is de grote cijfers (vijftienduizend varkens die per dag in een slachterij worden geslacht, en achthonderd koeien) koppelt aan individuele dieren met een identiteit. Het contrast tussen Cassius (een gered kalf) en de beschrijvingen van de slachterijen, de processen in de slachterijen en de gebruikte grootschalige machines schuurt in toenemende mate. In die zin lukt het de auteur beter dan de activisten om de lezer tot denken aan te sporen. Ik hen het boek in ieder geval met veel interesse gelezen en het zet mij ook zeker aan tot verder nadenken.

Ik kreeg het boek te leen van mijn collega die het ook met veel plezier had gelezen en die weet hoezeer ik op originele boekentips zit te wachten. In dit geval: een schot in de roos. Zonder twijfel vier sterren.

[Valentijn Van Der Stap · Rating 5 out of 5]

Beste boek van 2024. Zou iedereen moeten lezen!

[Tessa Berrevoets · Rating 4 out of 5]

'Vierduizend kalveren. Eindeloze rijen kleuterdieren die nooit hadden gespeeld en dat ook niet zouden doen. Moet je maar geen restproduct van zuivel zijn.' 💔💔💔

[Pascal Vanenburg · Rating 5 out of 5]

Trujillo voert ons mee in het spoor van Mol, een ietwat stuurloze protagonist die verzeild raakt in de wereld van dierenrechtenactivisme. Wanneer hij met zijn medestanders een slachthuis in brand steekt, lijkt het verhaal zich te bewegen naar een bekende, polariserende dichotomie: held of terrorist, idealist of extremist. Maar Trujillo weeft behendig een andere laag in het narratief, één die veel lastiger te duiden is. Ze vraagt niet zozeer om goedkeuring voor de daad, als wel om aandacht voor de omstandigheden die zulke daden voortbrengen. De lezer wordt zo minder rechter dan getuige.

Lees de hele recensie op pascalvanenburg.substack.com

[Arina · Rating 5 out of 5]

'Nora zegt dat we de tijd gaan meemaken waarin je de gevangenis in zult gaan voor het opzettelijk doden van een ander dier en niet zoals nu, voor het verhinderen ervan.'

[Hans Rodenburg · Rating 5 out of 5]

Wat een mokerslag van een boek. Heel grappig maar ook echt indringend. En het heeft mij onbedoeld geholpen om weer een stapje meer vegan te worden.

[Hannah · Rating 4 out of 5]

Heel interessant en maakt begrijpelijk dat het voor sommige activisten onmogelijk is om nog “even leuk te doen.”

[Tahmina · Rating 2 out of 5]

Het boek begon voor mij traag en de constante sprongen in de tijd maakten het moeilijk om echt betrokken te raken. Pas in de laatste 60 pagina’s greep het verhaal me eindelijk vast.

Hoewel het boek belangrijke discussies kan losmaken in een boekenclub, had ik gehoopt dat die intensiteit van de laatste 60 pagina’s vanaf het begin voelbaar was geweest. Daarom geef ik het 2,5 ster.

[Petra De Graaf · Rating 5 out of 5]

Spannend grappig en schokkend.

Het is echt een boek dat mijn beeld heeft veranderd. Ik ben tegen dierenleed, nogal logisch, niemand is voor, maar de hoofdpersonen van dit boek zijn erger tegen. Zo erg dat ze criminele dingen ondernemen. Is dat okay? Gaat het te ver? Ik weet het niet, mooi dat dit boek maakt dat je erover nadenkt!

#luek2025

[Teun Van Haaren · Rating 4 out of 5]

Origineel en scherp boek met humor. Al nagenoeg geen vlees etend met het klimaat als belangrijkste argument maakt dit boek ook nog echt indruk met het inzicht in de vee-industrie

(En er is wat op te merken over de schrijfstijl en keuzes in het verhaal maar dat doet niet af aan de boodschap)

[Sjoukje Werkman · Rating 4 out of 5]

Afschuwelijk boeiend

[Manon Luinenburg · Rating 4 out of 5]

Een boek dat je echt aan het denken zet en bij vlagen misselijkmakend is. Niet heel sterk geschreven, maar de inhoud blijft absoluut hangen. Echt heftig.

[Hannah de Laat · Rating 3 out of 5]

Een goed boek, grappig geschreven en interessant onderwerp over activisme en dierenleed. Wel soms taai om erdoorheen te komen omdat er niet veel nieuws gebeurt.

[David · Rating 3 out of 5]

Voelt alsof het twintig jaar terug geschreven is. Misschien goed om te lezen voor mensen die wél dode dieren eten.

[Kirsten · Rating 5 out of 5]

Krachtige roman tegen de vee-industrie. Over legale en illegale acties door een groep vrienden/ dierenrechtenactivisten die een slachthuis in brand steekt. Goed uitgewerkte personages. Leest als een pleidooi van de auteur voor dierenwelzijn en wakkert het debat over wel/geen vlees eten goed aan. Want hoe moreel is het om levende dieren te laten fokken/martelen/afslachten voor je eigen plezier?